ပထမဆုံးေသာ

ကြၽန္မက်ဴရွင္ကို ေနာက္က်မွ ေရာက္သြားျပန္သည္။တံခါးကို ဖြင့္ကာ စာသင္ခန္းထဲ ဝင္ရန္ ခြင့္ေတာင္းလိုက္ေတာ့ ဆရာက သင္ေနတာကိုရပ္ၿပီး လွမ္းၾကည့္သည္။ ”မင္း ထပ္ၿပီးေနာက္က်ျပန္ၿပီ။လာ ျမန္ျမန္ဝင္။ေနာက္တစ္ခါ ဆို ေနာက္မက်ေစနဲ႔။ဆရာက အခ်ိန္တိက်မွႀကိဳက္တာ အားလုံးမွတ္ထားေနာ္’ အတန္းသားေတြ ေရွ႕တြင္ အေျပာခံေနရ၍ မၾကည္ခ်င္သည့္စိတ္က တိုသြားသည္။ ” ၁၅မိနစ္ေလာက္ပဲ ေနာက္က်တာပါ ဆရာကလည္း” ကြၽန္မကျပန္ေျပာလိုက္သည့္ အသံတြင္ စိတ္မေက်မနပ္မႈေပၚလြင္ေနသည္။တကယ္ေတာ့ ဆရာႏွင့္ကြၽန္မက ခ်စ္သူေတြျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္ လူမႈေရး ပတ္ဝန္းက်င္ တြင္ ဆရာ တပည့္ တြဲလွ်င္ အေျပာခံရသည္မွာ မ်ား၍ ဘယ္သူမွမသိေအာင္တြဲၾကသည္။ဒါေပမယ့္ ခုလို လူေတြေရွ႕ဆူတာမ်ိဳးကို ကြၽန္မမႀကိဳက္ပါ။သူက ႏွစ္ေယာက္သားခ်ိန္းေတြ႕သည့္ အခ်ိန္မွာပါ ဆရာလုပ္ခ်င္သူျဖစ္သည္။ ကြၽန္မေနရာတြင္ ဝင္ထိုင္၍ သူသင္တာကို အာ႐ုံစိုက္ရန္ႀကိ ုးစားလိုက္သည္။ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႕ လွည့္၍ေျပာင္ျပေန၍ ကြၽန္မၿပဳံး ၿပီး လက္ခလယ္ ေထာင္ျပလိုက္သည္။စိတ္မၾကည္ရတဲ့အထဲ သူတို႔ေတြက တစ္ေမွာက္။သူသင္တာၾကည့္ေနရင္း စိတ္ကစာထဲမေရာက္ဘဲ ကြၽန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းဆီေရာက္သြားသည္။ငါဘာလို႔ ဒီလို လူမသိ သူမသိ တိတ္တိတ္ပုန္း ခ်စ္သူလုပ္ေနရပါလိမ့္။သူကို မခ်စ္မိရင္အေကာင္းသား။ ဒီလိုနဲ႔ က်ဴရွင္ခ်ိန္ၿပီးသြားကာ ေက်ာင္းသားမ်ားအလွ်ိဳ လွ်ိဳ ထြက္သြားၾကသည္။ကြၽန္မလည္း ျပန္ဖို႔ျပင္ဆင္ေနရင္း တစ္ေယာက္ေယာက္ၾကည့္ေနတာကို ခံစားမိ၍ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ဆရာသက္ပိုင္က ကြန္မကို စိုက္ၾကည့္ရင္း ”နဒီ ခဏေနဦး။ကိုယ္မင္းကို ေျပာစရာရွိတယ္” ၾကည့္ ဆရာႀကီးေလသံနဲ႔ ေျပာျပန္ၿပီ။

သူနဲ႔ ကြၽန္မက ၄ႏွစ္ပဲ ကြာတာပါ။ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိသည့္ အခ်ိန္မွာေတာ့ သက္ပိုင္လို႔ပဲ ကြၽန္မကေခၚသည္။ ”ဘာလဲ ျမန္ျမန္ေျပာ။ငါ သြားစရာရွိေသးတယ္” သူကိုစိတ္ေကာက္ကာ မေက်မနပ္ေလသံႏွင့္ ေမာ့မၾကည့္ဘဲေျဖလိုက္သည္။သူက ကြၽန္မေဘးလာထိုင္ကာ ”မင္းရဲ႕ ကေလးဆန္တဲ့အက်င့္ေတြကို ေဖ်ာက္သင့္ေနၿပီ” ”ငါဒီေန႔ စိတ္မၾကည္ဘူးေနာ္။ၾသဝါဒေတြ လာမေႁခြရင္ ေကာင္းမယ္” ”ခုရက္ပိုင္း မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ကိုယ့္ကိုလဲ အေကာင္းမေျပာဘဲ စိတ္ပဲေကာက္ေနတယ္။ကိုယ့္ဘက္မွာလည္း တပည့္တစ္ေယာက္ကို တြဲေနရတာ ဘယ္ေလာက္တာဝန္ႀကီးတယ္ထင္လဲ မင္းသိလား။” သူနဲ႔ကြၽန္မၾကားခဏေလာက္တိတ္ဆိတ္သြားသည္။တကယ္ေတာ့သူက ဆရာလုပ္တတ္တာကလြဲရင္ခ်စ္သူကို အလိုလိုက္တတ္ ခ်စ္တတ္သူတစ္ေယာက္ပါ။ကြၽန္မ ျပသနာေတြလုပ္တတ္တာ သူ႔ကို ျပန္ေျပာတာေတြလည္း သည္းခံေပးတဲ့သူပဲေလ။ကြၽန္မနည္းနည္းလြန္သြားတယ္လို႔ ေတြးမိရင္း ”Sorry ပါ ဟာ။နင္က လူေတြေရွ႕မွာ ငါ့ကိုေျပာတာကိုး” ”ကိုယ္က ေနာက္က်တဲ့လူကို ဘာမွမေျပာဘဲေနလို႔ မျဖစ္ဘူးေလ။က်န္တဲ့သူေတြပါ အခ်ိန္မေလးစားဘဲေနလိမ့္မယ္။ ”ေအးပါ။ေအာ္မိတဲ့အတြက္ Sorry ပါ” ”မင္းဒီေန႔ စာထဲ စိတ္မဝင္စားဘူးဆိုတာ ကိုယ္သိတယ္။ကိုယ္သင္တာေတြ မသိလိုက္ဘူးမို႔လား” သူငါ့ကို ဂ႐ုစိုက္တာပဲ လို႔သိလိုက္ရင္း ၿပဳံးမိသည္။ ”နည္းနည္းပဲ မသိတာပါ။” ”ကိုယ္ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္ရွင္းျပေပးရမွာေပါ့” သူကေျပာရင္း ကြၽန္မေမးဖ်ားနဲ႔ ပါးျပင္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ကိုင္ဆြဲယူရင္း လာနမ္းသည္။ကြၽန္မႏႈတ္ခမ္းေတြကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းစုပ္ရင္း သူ႔လွ်ာကို ကြၽန္မႏႈတ္ခမ္းေတြၾကားထဲ ထိုးသြင္း၍ ကြၽန္မလွ်ာကို လာစေနသည္။ႏွစ္ေယာက္လုံး အသက္ရွဴမဝေတာ့မွ ခြာလိုက္ၾကသည္။ကြၽန္မအသက္ကို အျမန္ရွဴရင္း ”သက္ပိုင္ …… စာရွင္းျပတာနဲ႔ နမ္းတာနဲ႔ ဘာမွလဲ မဆိုင္ဘူး” သူက ရယ္ရင္း ”ကိုယ္ကဆိုင္တယ္ထင္ေနတာ။

မင္းသိလား ဘယ္ေလာက္ၾကာေနၿပီလဲဆိုတာ” ”ဘာ ……ဘာကိုလဲ” ”ကိုယ္တို႔ အတူမေနျဖစ္တာေလ။” ကြၽန္မနား႐ြက္ေတြ ပူထူလာၿပီး ရွက္ရွက္နဲ႔ သူ႔လက္ေမာင္းကို ထုလိုက္သည္။ ”ဘာေတြ လာေျပာေနတာလဲ” ”ဟား ဟား ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရွက္ေနၿပီ။မရွက္ပါနဲ႔ ကိုယ္ကမင္းကို လြမ္းေနတာ။” သူကကြၽန္မကို ထပ္နမ္းလာသည္။ဒီတစ္ခါေတာ့ သူ႔လက္ေတြက ကြၽန္မကိုယ္ေပၚကို အစုန္အဆန္ေျပးလႊားရင္း ကြၽန္မဝတ္ထားေသား တီရွပ္ကို မတင္ဖို႔ရာ ႀကီဳးစားလာသည္။ကြၽန္မသူလက္ေတြကို ဆြဲကိုင္တားလိုက္ရင္း တံခါးဝကေန အျပင္ကို လွမ္းၾကည့္မိသည္။ေတာ္ေသးသည္။အျပင္မွာဘယ္သူမွရွိမေနပါ။ ”ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ တစ္ေယာက္ေယာက္ ျမင္သြားႏိုင္တယ္ေလ” သူက ခ်က္ခ်င္းထ၍တံခါးကို ေလာ့သြားခ်ၿပီး လိုက္ကာေတြလိုက္ခ်ေနသည္။ကြၽန္မအံ့ၾသၿပီး ရင္ေတြခုန္လာကာ ”သက္ပိုင္ နင္ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲ” ”ဘယ္သူမွ မျမင္ေအာင္လုပ္ေနတာေလ” ”ဘာ ……နင္ ဘာေတြႀကံေနတာလဲ” သူက ကြၽန္မဆီကို ျပန္ေလွ်ာက္လာကာ ”မင္းသိလား။ဒီလို ကိုယ့္စာသင္ခန္းရဲ႕ ခုံေပၚမွာ မင္းကို ခ်စ္ၾကည့္ခ်င္ေနတာ ” သူက စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး အနည္းငယ္တုန္ရီေနတဲ့ အသံနဲ႔ ေျပာလာသည္။ ”ဘယ္သူ ကသေဘာတူတယ္ ေျပာလို႔လဲ” ”မင္း ႀကိဳက္လိမ့္မယ္ဆိုတာ ကိုယ္သိေနပါတယ္ နဒီရဲ႕” သက္ပိုင္က ကြၽန္မကို ဆြဲဖက္ၿပီး နမ္းလိုက္ေတာ့ သူ႔ ရဲ႕ အထိအေတြ႕ကလြဲလို႔ က်န္တာကို ကြၽန္မသတိမရေတာ့ပါ။သူ႔ကို မလြန္ဆန္ႏိုင္တာက ကြၽန္မရဲ႕ အားနည္း ခ်က္တစ္ခုျဖစ္သည္။သူလက္ေတြက ခ်က္ခ်င္းကြၽန္မအက်ၤ ီကို ဆြဲမခြၽတ္လိုက္သည္။သူက ေနာက္ထပ္ကြၽန္မလည္ပင္းကို နမ္းရင္း ဘရာ အနက္ေရာင္ေအာက္က တင္းရင္းေနေသာ ကြၽန္မ -ို႔ေတြကို ပြတ္သပ္ယုယေနသည့္ အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မသူ႔ ေဘာင္းဘီခါးပတ္ကို ျဖဳတ္ရန္ ႀကိဳးစားေနသည္။႐ုတ္တရက္ သူက ကြၽန္မကို ခုံႏွင့္ ေက်ာျပင္ ကပ္၍အိပ္မိေအာင္တြန္းလိုက္ၿပီး အေပၚမွ စီးမိုးၾကည့္သည္။

”မင္းက အရမ္းလွတာပဲ” ကြန္မသူ႔ရင္ဘတ္ကို ပြတ္သပ္ေနရင္း ”အင္း ငါလည္း အဲ့လိုထင္တာပဲ” သူကရယ္၍ ကြၽန္မပါးကို တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္ၿပီး ”စိတ္ႀကီးဝင္ေနတဲ့ ကိုယ့္ခ်စ္သူပဲ” ”no no ငါကအမွန္အတိုင္း ျမင္တတ္တာပါ” ”ဒီ မခိုးမခန္႔ ၿပဳံးေနတဲ့ မ်က္ႏွာကေန စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး ကိုယ့္နာမည္ကို ေအာ္ညည္းရတဲ့ နဒီျဖစ္ေအာင္လုပ္ရေတာ့မယ္” သူက ကြၽန္မဝတ္ထားတဲ့ စကတ္တိုကို ခါးေပၚလွန္တင္လိုက္ၿပီး ပင္တီအနက္ေလးကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္တယ္။ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္မေျခေထာက္ၾကားထဲ ေနရာယူကာ ခုံေအာက္ေလွ်ာဆင္း၍ ကြၽန္မညီမေလးကို စနမ္းေတာ့သည္။ကြၽန္မညီမေလးက သူ႔ေၾကာင့္ မ်က္ရည္ေတာ္ေတာ္ ဝဲေနၿပီျဖစ္သည္။သက္ပိုင္ရဲ႕လွ်ာက ကြၽန္မညီမေလးေနရာအႏွံ႔ ေျပးလႊားေနၿပီး သူ႔လက္ေတြက ကြၽန္မေပါင္ေတြကို ဆုပ္ကိုင္ထိန္းထားသည္။ကြၽန္မသူ႔ဆံပင္ေတြကို ဆုပ္ကိုင္ညည္းမိရင္း ခဏအၾကာမွာ ညီမေလးဆီမွ တဆစ္ဆစ္ခံစားမႈႏွင့္ အတူ ကြၽန္မၿပီးေတာ့မယ္ဆိုတာ ကိုသိလိုက္သည္။သူက နမ္းေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းထလိုက္သည္။ကြၽန္မေမာပန္းစြာ အသက္ရွဴရင္း သူ႔ကို မေက်မနပ္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚက အျမင္ကတ္စရာ အၿပဳံးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။သူက ဝတ္ထားေသာ ေဘာင္းဘီႏွင့္ အတြင္းခံကို ေအာက္ကိုေလွ်ာခ်လိုက္ေတာ့ မြန္းက်ပ္ေနေသာ သူ႔ရဲ႕ ညီေလးက ဂုဏ္ယူစြာ ဟိုရမ္းဒီရမ္း လႈပ္ရွားေနသည္။ကြၽန္မကို ငုံ႔နမ္းလိုက္ေတာ့ ကြၽန္မညီမေလးရဲ႕ အနံ႔နဲ႔ အရသာကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားဆီမွ ရသည္။သူက ကြန္မေျခေထာက္ေတြၾကားေနရာယူလိုက္ရင္း ကြၽန္မလည္ပင္းကို လွမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။။နာက်င္ေအာင္ ညစ္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ သူမ်က္ႏွာဘက္ကို ပိုနီးေအာင္ ဆြဲယူလိုက္သည္။သူက ကြၽန္မမ်က္ဝန္းေတြထဲ မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲ စိုက္ၾကည့္ကာ သူညီေလးကို ကြၽန္မညီမေလးထဲ ျဖည္းျဖည္းေလး တစ္လက္မခ်င္း ထိုးသြင္းကာ အသြင္းအထုတ္ကစားေပးသည္။

ကြှနျမမကြျနှာပေါျကခံစားမှုကို ကြနေပျစှာစိုကျကွညျ့ရငျး ဖွညျးညညျးစှာ လှုပျရှားနသေညျ။ ” သကျပိုငျ ……ဟားး နငျ” ”ဘာလဲ နဒီ ပွောလေ ဘာလိုခငြျတာလဲ” သူကြှနျမကိုစနတေယျ။ ”Please…… ငါမရတော့………လုပျပါ…… အားးးး” သူကတငျပါးကို မွနျမွနျစပွီးလှုပျရှားလာသညျ။နောကျထပျအားပို စိုကျကာ ေ -ာငျ့လာသညျ။နောကျထပျမွနျလာသညျ။နောကျထပျ ………… ကြှနျမလကျသညျးခြှနျတှေ သူ့ကြောပွငျကို စိုကျဝငျသှားလောကျအောငျ တငျးတငျးဆှဲကိုငျဖကျလိုကျတော့ သကျပိုငျ စိတျတှပေိုလှုပျရှားသှားသညျ။ခစြျသူတှဆေို တော့ သူ့အကွိုကျကိုကြှနျမသိသညျ။ ကြှနျမညီမလေးက သူ့ညီလေးကို အတငျးစုပျယူရငျး ပွီးခငြျလာတာကို ခံစားလိုကျရသညျ။သကျပိုငျလဲ ပွီးခငြျနပွေီဆိုတာ ကြှနျမအတှအေကွုံတှအေရ သိနပေါတယျ။ ”ဟားး နဒီ ကိုယျပွီးတော့မယျ မငျး .………” ”အငျးးး ငါ ရော …………” တုနျရီမောဟိုကျတဲ့ အသံနဲ့ ကြှနျမပွနျဖွလေိုကျ တဲ့ အခြိနျမှာဘဲ သူ့ညီလေးဆီက အခစြျရညျ မြား အရှိနျနှငျ့ပနျးထှကျကာ ကြှနျမညီမလေးထဲ နှေးထှေးစှာ ဝငျရောကျလာတာကို ခံစားမိရငျး ကှနျမလညျးပွီးသှားသညျ။သူ့ကို ဆှဲဖကျရငျး ၃မိနဈလောကျ အဲ့ဒီပုံစံအတိုငျး ငွိမျနမေိသညျ။ကြှနျမသကျပွငျးခကြာ ”ဒါက ငါ့ရဲ့ ပထမဆုံး စာသငျခနျးထဲမှာ အလုပျဖွဈသှားခွငျးပဲ။နငျအတှကျကတော့ ဟုတျခငြျမှဟုတျမယျ” ”နဒီ …… မငျးက တဈခါတဈလမှော ကတျသီးကတျသတျနဲ့ ပွောရခကျတဲ့ မိနျးမဆိုးလေးပဲ။အဲ့ဒီမိနျးမဆိုးလေးကို ကိုယျအရမျးခစြျမိနပွေီ။ဒီစကားကမငျးကို ပဲ သီးသနျ့ပွောတာ။ ကြှနျမသူ့ကို ဘာကွောငျ့ခစြျမိတယျဆိုတာ အဲ့ဒီအခြိနျမှာပဲ ကြှနျမသိလိုကျရတယျ။ကြှနျမခစြျသူက ကြှနျမဆရာ……ဒါပမေယျ့ တဈခြိနျမှာတော့ ကြှနျမယောကြာျးဖွဈလာမှာပါ…. ပွီးပါပွီ။