ေဈးေပါေပါ

လႈိင္သာယာ တေနရာ ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ။ ည၁၀နာရီခြဲ ။ ဦးဘိုဘိုေအာင္သည္ ေဖါ့ဘူးနဲ႔ထည့္ထားတဲ့ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ ပါတဲ့ ကြၽတ္ကြၽတ္အိတ္ကို ဆြဲလို႔ သူေနတဲ့ ေဝဘာကီလမ္းသြယ္ေလးထဲကို ဒယိမ္းဒယိုင္ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ လွမ္းဝင္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ လမ္းထိပ္ကင္းတဲမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ဘယ္ေက်ာ္ဆိုတဲ့ အသက္ ၁၅ႏွစ္ခန္႔ ေကာင္ေလးက “ ဦးဘိုႀကီး….ေနာက္က်လိုက္တာ..မသိန္းၫြန္႔ဆိုင္ ကို ဝင္ခဲ့ၿပီနဲ႔ တူတယ္…” လို႔ လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္သည္ ။ မသိန္းၫြန္႔ဆိုင္ ဆိုတာက သူတို႔ေနတဲ့ အပိုင္းက အရက္နဲ႔ အစားအေသာက္ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ ။ ဦးဘိုဘိုေအာင္က “ ဟားဟား….ေတာ္ေတာ္လည္း ခန္႔မွန္းတာ ေတာ္တဲ့ ခ်ာတိတ္….ဟီး….မွန္တာေပါ့ကြာ….”လို႔ ျပန္ေအာ္ေျပာရင္း သူ႔အိမ္ရွိတဲ့ လမ္းရဲ႕ အဆုံးအစြန္ဖက္ကို ဆက္ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္ ။ အမွန္က ဒီေန႔ည ဦးဘိုဘိုေအာင္ စက္႐ုံမွာ အိုဗာတိုင္ ဆင္းရမွာ ။ အိမ္က မိန္းမကို ဒီည ထမင္းစား မေစာင့္နဲ႔..ငါ အိုဗာတိုင္ဆင္းမွာ မနက္မွ ျပန္ခဲ့မယ္..လို႔ မွာခဲ့ၿပီး စက္႐ုံေရာက္ေတာ့ အာမက္ဆိုတဲ့ေကာင္က သူေငြလိုေနလို႔ အိုဗာတိုင္ကို သူလုပ္ပါရေစလို႔ အထပ္ထပ္ ေတာင္းလို႔ သူ႔အိုဗာတိုင္ကို အဲ့ေကာင္ကို ေပးလိုက္ၿပီး သူက စိုးေက်ာ္ဆန္းတို႔အုပ္စုနဲ႔ မသိန္းၫြန္႔ အရက္ဆိုင္မွာ သြားေသာက္သည္ ။ အေျပာေကာင္းတဲ့ စိုးေက်ာ္ဆန္းရဲ႕ ေလမွာ နစ္ေျမာၿပီး တခြက္ၿပီးတခြက္ ႏွိပ္လိုက္ မကုလားမရဲ႕ ၾကက္႐ိုးသုတ္ စပ္စပ္ေလး ဝါးလိုက္နဲ႔ ဟန္ကို တအားက်ေနတာ ။ ျပန္ခါနီးေတာ့ မိန္းမကို သတိရၿပီး သူ႔အတြက္ ၾကက္သားေခါက္ဆြဲေၾကာ္တပြဲ ထုတ္ခိုင္းလိုက္သည္ ။ ရွိပူရေသး..ကုန္မွေအး….ဆိုတာ ဦးဘိုဘိုေအာင္ရဲ႕ ေျပာေနက် လက္သုံး စကား ။ ဆင္းရဲသားေက်ာမြဲေတြ အတြက္ တသက္လုံး ဆင္းရဲတြင္းက မတက္ႏိုင္လို႔ မထူးတဲ့အတူတူေတာ့ ေသာက္ေသာက္စားစား လုပ္ေနေတာ့မယ္ ဆိုတာကို အၿမဲ ေျပာတတ္တဲ့ ဦးဘိုဘိုေအာင္သည္ ဆုံးသြားတဲ့မိန္းမနဲ႔ ရတဲ့ သားႏွစ္ေယာက္ကလည္း လက္လြတ္ေနၿပီ ဆိုေတာ့ မၾကာေသးခင္က ယူလိုက္တဲ့ အသက္ငယ္ငယ္ မယားေလးနဲ႔ ရသမွ် သုံးစားရင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ေနေနသူတေယာက္ ။

ႏြားအို ျမက္ႏုႀကိဳက္ ဆိုတဲ့ စကား အတိုင္း မိန္းမငယ္ငယ္ ယူလို႔ သူ႔စိတ္နဲ႔႐ုပ္ အရင္ကထက္ ပို ႏုပ်ိဳလန္းဆန္းလာသည္ လို႔ ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ေရာင္းရင္းေတြကို ေျပာတတ္တဲ့ ဦးဘိုဘိုေအာင္သည္ အသက္ႀကီးသူေတြ သုံးစြဲေနတဲ့ ဘိုင္ယာဂရာ ဆိုတဲ့ ေဆးျပားေလးေတြကို သုံးစြဲဖို႔ မလိုဘဲ အိပ္ရာထဲ တာဝန္ေက် ေနသည္ လို႔လည္း ႂကြားဝါသလို ေျပာေလ့ရွိသည္ ။ အင္း..အရက္အရွိန္ေလးနဲ႔ ဦးဘိုဘိုေအာင္ရဲ႕ စိတ္ေတြက ႏိုးႂကြေနသည္ ။ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ကိုယ္လုံးသြယ္သြယ္နဲ႔သူ႔ထက္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ငယ္တဲ့ မယားေလး ၾကဴၾကဴထားကို ဒီညေတာ့ တခ်ီေကာင္း ဆြဲလိုက္တြယ္လိုက္အုံးမယ္ လို႔လည္း အျပန္လမ္းမွာ စဥ္းစားလာခဲ့သည္ ။ ေမွာင္မဲ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ရပ္ကြက္စြန္က သူ႔အိမ္ကေလးေရွ႕ကို ေရာက္လာခဲ့ၿပီ ။ အိမ္ထဲက မီးေရာင္ဝါလဲ့လဲ့ေလးကို သူ တစြန္းတစ ျမင္ရသည္ ။ အင္း..မိန္းမေတာ့ မအိပ္ေလာက္ေသးပါဘူး ။ သူ စားထားၿပီးလို႔ ဝယ္လာတဲ့ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ကို ဒီည မစားႏိုင္ရင္လည္း မနက္က်မွ ျပန္ေႏႊးၿပီး အတူတူ စားၾကမယ္လို႔ ေတြးရင္း အိမ္တံခါးဆီကို ခ်ဥ္းကပ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ အိမ္ထဲက လူသံေတြ ၾကားလိုက္ရသည္ ။ ေယာက်္ားတေယာက္ရဲ႕ အသံလိုလို ။ သိပ္ မသဲကြဲဘူး ။ တံခါးကို ေခါက္မယ္ ျပင္ၿပီးကာမွ မိန္းမ တေယာက္ထဲ ရွိေနရမယ့္ သူ႔အိမ္ထဲ ဘယ္သူေတြမ်ား ေရာက္ေနပါလိမ့္လို႔ စဥ္းစားရင္း အသံေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားစြင့္ေထာင္လိုက္သည္ ။ မိန္းမဖက္က ေဆြမ်ိဳးေတြမ်ား ဒါးပိန္ကေန လာၾကသလား ဆိုတဲ့ အေတြးက ၾကားလိုက္ရတဲ့ အသံေတြေၾကာင့္လြင့္ျပယ္သြားသည္ ။ ၾကားလိုက္ရတာက ကုတင္တကြၽိကြၽိ ျမည္တဲ့ အသံေတြနဲ႔ ျခင္ေထာင္သံလို႔ လူေတြ ေျပာေလ့ရွိတဲ့ တအင္းအင္း ညည္းသံေတြ..အသားခ်င္း ႐ိုက္ခတ္တဲ့ တဖတ္ဖတ္ အသံေတြ ။ ဟင္….ၾကဴၾကဴထား……ေမ်ာက္ဇာတ္ခင္းေနၿပီလား ။ ဦးဘိုဘိုေအာင္ အရက္မူး ေျပသြားသလိုဘဲ ။ ေသခ်ာေအာင္ အိမ္ေဘးကို ပတ္သြားလိုက္သည္ ။ သူ႔အိပ္ခန္းနေဘးကို ေရာက္ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ နံရံမွာနားကပ္ၿပီး အထဲက အသံေတြကို နားေထာင္သည္ ။ ဟုတ္သည္ ။ ဖိုမကာမစပ္ယွက္ေနတဲ့ အသံေတြ ။ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ရင္း အထဲကို ျမင္ႏိုင္မယ့္ အေပါက္တခုခုကို ရွာသည္ ။ ေတာ္ေတာ္ ရွာရေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အထဲကို ျမင္သာတဲ့ အေပါက္ေလး တေပါက္ကို ေတြ႕သည္ ။ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ဦးဘိုဘိုေအာင္ အသားေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္လာသည္ ။ ေဒါသစိတ္က သူ႔ကို လႊမ္းမိုးသြားၿပီ ။ တုန္ေနတဲ့ဒူးေတြ ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ အိမ္အေနာက္ဖက္ကို ခပ္သြက္သြက္ လွမ္းသြားလိုက္ၿပီး ဘူးစင္ နေဘးက ေပါက္ျပားကို ေကာက္ဆြဲလိုက္သည္ ။

အိမ္ေနာက္ဖက္ေပါက္ တံခါးဆီကို ဘယ္လို ေရာက္သြာမွန္း မသိေတာ့ ။ သည္ တံခါးက အထဲက ဂ်က္ထိုးထားေပမယ့္ ေဆာင့္တြန္းလိုက္ရင္ ပြင့္သြားသည္ ။ သူ မျပင္ျဖစ္ေသးတဲ့ တံခါး ။ ေဒါသနဲ႔ ေဆာင့္တြန္းလိုက္သည္။ ဝုန္းကနဲ တံခါးပြင့္သြားေတာ့ ေျခလွမ္းႀကဲႀကဲနဲ႔ အိပ္ခန္းဆီကို လွမ္းသြားသည္ ။ အိပ္ခန္းတံခါး ပိတ္မထား ။ အဝတ္မယ့္ ကိုယ္လုံးတီး ေမာင္ႏွံ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ စပ္ယွက္ေနၾကတာကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ဦးဘိုဘိုေအာင္သည္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ ။ ေနာက္ေဖးက ၿခံထဲ အပင္စိုက္တဲ့အခါ ေျမေပါက္တဲ့ ေပါက္ျပားကို လြဲမွားစြာနဲ႔ သုံးမိသြားၿပီ ။ ေတာက္..ေဖါက္ျပန္တဲ့ မိန္းမ…..နဲ႔ ၾကာကူလီ မယားခိုး……..။ သူ သတိဝင္လာေတာ့ သူ႔မိန္းမ ၾကဴၾကဴထားေရာ ၾကဴၾကဴထားနဲ႔ ကာမပြဲၾကမ္းေနတဲ့လူေရာ ေသြးအိုင္ထဲမွာ မလႈပ္ေတာ့ ။ မႏၲေလးၿမိဳ႕ ။ ကြၽဲဆည္ကန္ရပ္ ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ သည္ေန႔ အလုပ္နားရက္ ။ ခါတိုင္းလို မနက္ေစာေစာ ထစရာ မလိုဘူး ။ သူေနတဲ့ သူ႔အလုပ္ရွင္ရဲ႕ တိုက္ အေနာက္ဖက္က အိမ္တန္းလ်ားမွာ ေနျမင့္တဲ့အထိ အိပ္သည္ ။ စားေသာက္ဆိုင္မွာ ပုဂံေဆး ဘာရီဟ အလုပ္ၾကမ္းေတြ လုပ္ရတဲ့ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္သည္ တကယ္ေတာ့ အသက္၁၈ႏွစ္ အ႐ြယ္ လူငယ္ေလး တေယာက္ ။ သူလုပ္ေနတဲ့ဆိုင္က စားေသာက္ဆိုင္ လို႔ နံမည္တပ္ထားေပမယ့္ အကုန္ရသည္ ။ ဘာလိုလိုရသည္ ။လိုခ်င္တာသာ ေျပာလိုက္ ။ ဆိုင္ရွင္ ကိုေကာက္တြဲက အကုန္ ျဖစ္ေအာင္ ႀကံေဆာင္ေပးသည္ ။ အရက္လည္းရ ေဆးမ်ိဳးစုံလည္းရ …ေစာ္လည္း ရသည္ ။ ဖဲ႐ိုက္ခ်င္သလား..ဂ်င္ဖိုက္ခ်င္လား…ေလာင္းကစားဝိုင္းေတြလည္း ရွိသည္ ။ အိပ္ရာ ႏိုးလာေတာ့ အားရက္မို႔ ေနတဲ့ေနရာနဲ႔မနီးမေဝးက လဖက္ရည္ဆိုင္ကို သြားသည္ ။ လဖက္ရည္နဲ႔ မုန္႔ စားေသာက္ရင္း သတင္းစာ ဂ်ာနယ္ေတြကို လွန္ေလွာဖတ္သည္ ။ သည္ လဖက္ရည္ဆိုင္က သတင္းစာ ဂ်ာနယ္ေတြ အမ်ားႀကီး ခ်ေပးထားသည္ ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္သည္ ဂ်ာနယ္ အသစ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာဖုံးမွာ စာလုံးမဲႀကီးေတြနဲ႔ ပါလာတဲ့ သတင္းကို ေတြ႕လို႔ အာ႐ုံစိုက္ၿပီး ၾကည့္လိုက္သည္ ။ ၂ေလာင္းၿပိဳင္ လူသတ္မႈ ျဖစ္ပြါး လႈိင္သာယာ ဆိုပါလား ။ လင္ငယ္နဲ႔ ေပ်ာ္ပါးေနတဲ့ မယားနဲ႔ လင္ငယ္ကို ေပါက္ျပားနဲ႔ ခုတ္သတ္ …တဲ့ ဟာ…..အေဖ…အေဖ့ပုံႀကီး…. လက္ထိပ္တန္းလန္းနဲ႔ အေဖ့ဓါတ္ပုံႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ တအား တုန္လႈပ္သြားသည္ ။ ဟား….ျဖစ္မွ ျဖစ္ရပေလ..အေဖရယ္…….အို..ဗ်ာ…….. ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ တအား စိတ္ထိခိုက္သြားသည္ ။ မိန္းမငယ္ငယ္ ယူၿပီး ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြား ေနတဲ့ အေဖ့ပုံရိပ္ကို ျမင္ေယာင္ေနသည္ ။ ျဖစ္မွ ျဖစ္ရတယ္ အေဖရယ္…ဆိုတဲ့ စကားစုကို အထပ္ထပ္ အခါခါ ေရ႐ြတ္ေနမိသည္ ။ အကိုႀကီးေဇာ္ရဲေအာင္ တေယာက္ကေတာ့ သိမည္ မထင္ဘူး ။ သူ႔ဆီကို ဖုန္းဆက္ အေၾကာင္းၾကားရမည္ ။အကိုႀကီးသည္ မေလးရွားမွာ အလုပ္လုပ္ေနသည္ ။ ရရစားစား အလုပ္သမား အလုပ္လုပ္ေနတာပါ ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း အလုပ္ရွင္ သူေဌးကို ခြင့္ေတာင္းၿပီး ရန္ကုန္ကို အျမန္ ျပန္သည္ ။ သူေဌးက ျပန္ခြင့္မရွိဘူး..ျပန္လာရင္ အလုပ္ရမယ္လို႔ အာမမခံဘူးလို႔ ေျပာသည္ ။ သို႔ေပမယ့္ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ျပန္သည္ ။ အလုပ္ျပန္မရလည္း တျခားမွာ လုပ္႐ုံဘဲေပါ့ ။ ဒီလို ေအာက္ဆုံးအဆင့္ ခိုင္းဘတ္ အလုပ္က မရွားပါဘူး ။

အေဖ့ကို ေထာင္ထဲမွာ ေထာင္ဝင္စာ သြားေတြ႕ရသည္ ။ အေဖသည္ လူႏွစ္ေယာက္ကို သတ္လိုက္မိၿပီ ။ ေထာင္ထဲက ထြက္ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင့္ကို အေဖက ဘာမွ စကားမေျပာဘူး ။ အေဖ့အတြက္ လိုအပ္တဲ့ ေဆးဝါး စားစရာေတြ ေပးခဲ့သည္ ။ ၾကားက ဘယ္ေလာက္ ျဖတ္ခုတ္ ယူထားမလဲေတာ့ မသိဘူး ။ မေလးရွားႏိုင္ငံ ။ ကြာလာလန္ပူၿမိဳ႕ ဆင္ေျခဖုံး တေနရာ ။ ေဇာ္ရဲေအာင္သည္ ညီေလး ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ဆီက ဖုံးရလို႔ အေဖ့ရဲ႕ လူသတ္မႈအေၾကာင္းကို သိရသည္ ။ သူ ခ်က္ခ်င္း ျပန္သြားလို႔လည္း ဘာလုပ္ႏိုင္မွာလဲ ။ အေဖ့ျပစ္မႈက ထင္ရွားေနသည္ ။ အေဖက သူ သတ္ေၾကာင္းလည္း ဝန္ခံသည္ ။ လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္ကို ရက္စ က္စြာ သတ္ျဖတ္လိုက္ျခင္းကို ကယ္ႏိုင္ဖို႔ လမ္းမျမင္ဘူး လို႔ သူ ထင္သည္ ။ ညီေလး ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ကို သူ မၾကာခင္ ျပန္လာမယ္လို႔ ေျပာလိုက္ေပမယ့္ သူကိုယ္တိုင္လည္း ဘယ္ေတာ့ သူ ျပန္ျဖစ္မယ္ ဆိုတာ သူမသိဘူး ။ သည္လာဖို႔က ေငြ အရမ္း ကုန္ခဲ့သည္ ။ ပြဲစားခေတြ က မ်ားသည္ ။ ေရာက္ေတာ့လည္း အလုပ္ေကာင္းေကာင္း က မရ ။ စားေသာက္ေနထိုင္တဲ့ စားရိတ္နဲ႔ဆို ရတဲ့ ဝင္ေငြက သိပ္ မက်န္ဘူး ။ အခု ျပန္လိုက္ရင္ အေႂကြးတင္တာဘဲ အဖတ္တင္မည္ ။ သူႀကိဳက္ေနတဲ့ ရည္းစား နႏၵာဝင္းေမာ္ ရဲ႕ မိသားစုအေရွ႕မွာ ႏိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္သြားလုပ္သည္လို႔ သူ ဟိတ္ထုတ္ခဲ့ေပမယ့္ တကယ္တမ္း ရတဲ့ ဝင္ေငြက ကခ်လာ ။ နႏၵာဝင္းေမာ္တို႔က အိမ္မွာ ဆိုင္ဖြင့္ထားသလို သူတို႔ေနတဲ့ ရပ္ကြက္က လူစည္ကားတဲ့ လမ္းဆုံေနရာမွာလည္း ကုန္စုံဆိုင္ တဆိုင္ ရွိသည္ ။ ဒီဆိုင္က သြားတိုက္ေဆး..အိမ္သာသုံးစကၠဴ လူသုံးကုန္ ပစၥည္းမ်ိဳးစုံ အိမ္သုံးေဆး ဘီယာ နဲ႔ အခ်ိဳရည္ ..ဇီးယိုဇီးေပါင္း မုန္႔ထုပ္ အကုန္ေရာင္းသည္ ။ အရမ္းေရာင္းေကာင္းလို႔ စီးပြားတက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ။ တေန႔ နႏၵာဝင္းေမာ္နဲ႔ ယူဖို႔က ေငြရွိမွ ျဖစ္မည္ ။ အခုတိုင္းဆို ဒီလိုပုံနဲ႔ဆို ဘယ္လိုမွ ေငြစုဖို႔ မလြယ္ဘူး ။ ျပန္ရမလား..ဆက္ေနရမလား…ဒြိဟ ျဖစ္ေနသည္ ။ အေရးထဲ အေဖကလည္း ေထာင္ထဲဝင္သြားရသည္ ။ ညီေလးေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ေနလဲ မသိဘူး ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း အေဖ့ေၾကာင့္ မႏၲေလးကို မျပန္ျဖစ္ေတာ့ဘူး ။ အေဖက သူ သတ္ေၾကာင္း ဝန္ခံ လိုက္တာမို႔ အမႈက သိပ္ၾကာမွာ မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ေရွ႕ေနက ေဇာ္ေဇာ္ေအာင့္ကို ေျပာျပသည္ ။ ရန္ကုန္မွာဘဲ အလုပ္တခုခု လုပ္ဖို႔ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ။ မႏၲေလးမွာ အလုပ္သြားလုပ္တာလည္း အေဖ့ေၾကာင့္ပါ။ အေဖက မိန္းမငယ္ငယ္ ထပ္ယူေတာ့ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ အိမ္မွာ ရွိေနရင္ သူ မလြတ္လပ္လို႔ သူ႔မိတ္ေဆြတေယာက္ရဲ႕ အဆက္အသြယ္နဲ႔ မႏၲေလးက လဖက္ရည္ဆိုင္ႀကီးမွာ အလုပ္သြင္းေပးတာ ။ အဲဒီဆိုင္ရွင္က တဆိုင္ၿပီး တဆိုင္ ထပ္ဖြင့္ေနေတာ့ ႀကိဳးစားတဲ့ အလုပ္သမား ဆိုရင္ တိုးတက္လမ္း ရွိတယ္ ဆိုၿပီး ။

အကိုေဇာ္ရဲေအာင္ရဲ႕ ရည္းစား နႏၵာဝင္းေမာ္ အေဖ့သတင္းၾကားၿပီး အိမ္ကို သတင္းလာေမးေတာ့ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း အလုပ္ရွာေနတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္တယ္ ။ မနႏၵာက “ ဒို႔ဆိုင္မွာလည္း အၿမဲလူလိုေနတာ..အေဖတို႔က ဆိုင္ခြဲေတာင္ ထပ္ ဖြင့္ၾကမလို႔ လုပ္ေနတာ….ဆိုင္မွာ လုပ္လို႔ရတယ္…လုပ္မလား….” လို႔ ခ်က္ခ်င္း ေမးလို႔ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း မနႏၵာတို႔ ဆိုင္မွာ ဝင္လုပ္မလားလို႔ စိတ္ကူးလိုက္မိသည္ ။ ပိုး နံမည္က တလုံးထဲ ။ ပိုး ။ ငယ္ငယ္ထဲက မိဘ မရွိေတာ့ ။ အေဒၚဝမ္းကြဲနဲ႔ ႀကီးျပင္းခဲ့ရတယ္ ။ အေဒၚကလည္း စာရိတၱ မေကာင္းဘူး ။ ပိုးအေပၚလည္း မေကာင္းဘူး ။ ပိုး စိတ္ေတြကို အတင္း ခ်ဳပ္တီးေနတယ္ ။ ပိုးရဲ႕ အက်င့္ေတြကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္ ။ မရဘူး ။ ပိုး တတ္ႏိုင္ရင္ ပိုးရဲ႕ လက္ေတြကို ႀကိဳးနဲ႔ တုပ္ထားခ်င္တယ္ ။ ပိုး ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ မႏိုင္ဘူး ။ ပိုးဟာ ေမြးကထဲ က ေစာရနကၡတ္နဲ႔ ယွဥ္ေမြးတယ္လို႔ ေျပာမလား ။ ခိုးခ်င္တဲ့စိတ္ ရွိၿပီး အၿမဲ ခိုးတတ္တယ္ ။ တခါက ေက်ာင္းမွာ အတန္းေဖၚေတြရဲ႕ ကြန္ပါဘူးကို ခိုးခဲ့တာ မိသြားလို႔ “ သူခိုးမ ” လို႔ ဝိုင္း ေခၚၾကတာကို ခံခဲ့ရတာ ပိုး ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး ။ သည္လို မိဘူးလို႔လည္း ေနာင္ကို ခိုးခ်င္လာရင္ ေသခ်ာမွ ပိုင္မွ ခိုးဖို႔ သတိရွိသြားတယ္ ။ ေနာက္ပိုင္း ခိုးတာေတြ လူမမိဘူး ။ ပိုးဟာ ပေရာဖက္ရွင္နယ္ သူခိုး တေယာက္ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္လာတယ္ ။ ပိုးရဲ႕ အေဒၚ ေဒၚေလးမီက ေလာင္းကစားသမားမို႔ အၿမဲ ပိန္လိုက္ေဖါင္းလိုက္ ။ မြဲသြားလိုက္ ေငြေခ်းၿပီး ျပန္ၿပီး ကစား ျပန္ႏိုင္လို႔ ေထာလိုက္နဲ႔ လုံးျခာပတ္လည္ ႐ိုက္ေနတဲ့မိန္းမ ။ ေဒၚေလးမီဟာ ေခ်းထားတဲ့ ေငြေတြ ျပန္မဆပ္ႏိုင္ရင္ ေရာ့အင့္ ဆိုၿပီး လူကို ထိုးေကြၽးတတ္တဲ့ အက်င့္ ရွိတာ ေၾကာင့္ ေဒၚေလးဟာ အိမ္ကို ေယာက်္ား တစိမ္းေတြ ရံဖန္ရံခါ ေခၚလာ အိပ္တတ္တယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ပိုးလည္း မိန္းမနဲ႔ ေယာက်္ား လိင္ ဆက္ဆံတဲ့ကိစၥကို အဆန္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး ။ ကိုယ္တိုင္ မႀကဳံဘူးေသးေပမယ့္ ေဒၚေလး ကျမင္းတာေတြကို ၾကားေနျမင္ေနခဲ့ရလို႔ သေဘာေပါက္ နားလည္ ျမင္ေတြ႕ဘူး ၾကားဘူးေနခဲ့တယ္ ။ညအခ်ိန္ အထပ္သား နံရံဘဲ ျခားတဲ့ တဖက္ခန္းက အသံဘလံေတြကို အတိုင္းသား ၾကားၾကားေနရတာမို႔ ပိုးလည္း ေဒၚေလး ေယာက်္ားနဲ႔ အိပ္တိုင္း စိတ္ေတြ ေဖါက္ျပန္မိရတယ္ ။ မတရား ယားလာတဲ့ ပိုးရဲ႕ အဂၤါစပ္ကိုဖိဖိ ပြတ္မိရင္း ကိုယ့္ဖါသာ အာသာေျဖတဲ့အက်င့္ကို ပိုး ရလာတယ္ ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေဒၚေလးနဲ႔ ဘဲႀကီးေတြလုပ္ၾကတာကို မ်က္စိနဲ႔ပါ ျမင္ခ်င္လာမိတာနဲ႔ ပိုး ေခ်ာင္းၾကည့္မိတယ္ ။ ေခ်ာင္းဖို႔ အေပါက္ကို ေဒၚေလး မရွိတဲ့ ေန႔ခင္းပိုင္းမွာ ႀကိဳ ေဖါက္ထားမိတယ္ ။ ပိုးလည္း ေယာက်္ားနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ မပတ္သက္ဖူး ေပမယ့္ ေယာက်္ားေတြ ဘယ္လို လိုးတယ္ ယက္တယ္ ဆိုတာေတြကို ခဏခဏ ေတြ႕ဖူးရလို႔ သိလာတယ္ ။ ေယာက်္ားလီးေခ်ာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးကိုလည္း ေတြ႕ဖူးလာတယ္ ။

ေဒၚေလးနဲ႔ လာလိုးတဲ့ ဘဲႀကီးေတြရဲ႕ အိတ္ေတြထဲကလည္း ပိုး ခိုးထားတတ္တယ္ ။ ပိုး မခိုးဘဲ မေနႏိုင္လို႔ ခိုးမိခဲ့ေတာ့ ပိုးမွာ ပိုး ခိုးထားတဲ့ ပစၥည္းေတြ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မ်ားလာရတယ္ ။ ဒါေတြကို ေငြ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲဖို႔ ဒါေတြကိုေရာင္းလို႔ ရတဲ့ေနရာ လိုလာတယ္ ။ ခိုးရာပါ ပစၥည္း ဝယ္တဲ့ေနရာေတြ ရွိေပမယ့္ သူတို႔က ကိုယ့္ကို ဘယ္သူမွန္း မသိဖို႔ကလည္း အေရးႀကီးတယ္ ။ မဟုတ္ရင္ သူတို႔ကို ရဲလာဖမ္းရင္ရဲကို ကိုယ့္ဆီက ရတာပါ လို႔ ေျပာလိုက္ႏိုင္လို႔ ရဲေတြက မီးခိုးႂကြက္ေလွ်ာက္ လိုက္လာႏိုင္တယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ပိုးလည္း ကိုယ့္ကို မသိႏိုင္တဲ့ခိုးရာပါ ပစၥည္း လက္ခံ ဝယ္တဲ့ တေနရာကို ရွာရတယ္ ။ ပိုး ေရာင္းေလ့ရွိတဲ့ေနရာက ပိုးေနေနတဲ့ ရပ္ကြက္နဲ႔ ေဝးတဲ့ တေနရာက မခါတြန္ ဆိုတဲ့ မိန္းမတေယာက္ဆီမွာ ။ မခါတြန္ကလည္း ပိုးလိုဘဲ သူခိုးမ တေယာက္ပါ ။ သူလည္း လစ္ရင္ ခိုးတဲ့ သူခိုးမ ေပမယ့္ သူက ခိုးရာပါ ပစၥည္းလည္း ဝယ္တယ္ ။ ပိုး လည္း မခါတြန္က ႏုတ္လုံ စကားနည္းၿပီး ေဈးလည္း သိပ္ မႏွိမ္တာေၾကာင့္ သူ႔ဆီကို ေရာင္းတယ္ ။ မခါတြန္က အဝယ္ရွိတဲ့ ပစၥည္းကိုလည္း ေျပာျပတယ္ ။ သူ႔နံမည္ကို ပိုး သိေနေပမယ့္ ပိုး နံမည္ကို သူ မသိပါဘူး ။ ေလျပင္းတခ်က္ ေဝွ႔လိုက္တာေၾကာင့္ ခ်မ္းစိမ့္သြားတဲ့ ပိုး ဂ်င္းဂ်က္ကက္ ၾကယ္သီးေတြကို တပ္လိုက္မိတယ္။မဲေျပာင္ေနတဲ့ ကတၱရာ လမ္းမႀကီး အတိုင္း ပိုး ေလွ်ာက္ေနတယ္ ။ မေန႔က ကုန္တိုက္တတိုက္ကို ေလွ်ာက္ပတ္ၾကည့္ရင္း ခိုးလာတဲ့ ပစၥည္းေလးေတြကို မခါတြန္အိမ္ကို သြားပို႔လို႔ ေငြနဲနဲ ရလာတယ္ ။ ခပ္လွမ္းလွမ္းဆီက မီးလင္းေနတဲ့ ဆိုင္ေတြ ဆီကို ပိုး ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္ ။ ဆာလြန္းလို႔ တဂြီဂြီ ျမည္ေနတဲ့ ဘိုက္ကို ျဖည့ဆည္းဖို႔ စားေသာက္ဆိုင္တန္းေလးက ဆိုင္ေတြကို လိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ ဘာစားရမလဲ ၾကည့္တာ ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ မနႏၵာတို႔ ဆိုင္ကို ေရာက္သြားတယ္ ။ အလုပ္လုပ္ဖို႔ မဟုတ္ေသးဘူး ။ ဆိုင္ အေျခအေနကို အ ရင္ဆုံး ေလ့လာၾကည့္ခ်င္လို႔ သြားတာ ။ ဆိုင္မွာ မနႏၵာ ရွိေနလို႔ အဆင္ေျပသြားတယ္ ။ မနႏၵာရဲ႕ အေဖကေတာ့ ပစၥည္း ထြက္ ဝယ္ေနလို႔ ဆိုင္မွာ မရွိဘူး ။ မနႏၵာက ဆိုင္မွာ ဝယ္သူ မ်ားေနတဲ့ အခ်ိန္ သူ႔ကို ေဘးကေနဘဲ ၾကည့္ေနခိုင္းၿပီး ေဈးေရာင္းတယ္ ။ လူပါးသြားတာနဲ႔ ဆိုင္အေၾကာင္း သိသင့္တာေတြ ေျပာျပတယ္ ။ ဘာေတြ ေရာင္းတယ္ ဆိုတာလည္း ျပတယ္ ။ ဝယ္သူ မရွိတဲ့ အခ်ိန္ “ အကို ေဇာ္ရဲေအာင္ နဲ႔ ဖုန္းေျပာျဖစ္သလား..သူ ဘယ္ေတာ့ ျပန္လာမလဲ ”လို႔ မနႏၵာက ေမးတယ္ ။ သူလည္း တိတိပပ ေရရာတဲ့ အေျဖကို မေပးႏိုင္ဘူး ။ အကို ေဇာ္ရဲေအာင္ကလည္း ဘာမွ သူ႔ကို တိတိက်က် မေျပာဘူးေလ ။ မနႏၵာနဲ႔ ဆိုင္ခန္း က်ဥ္းက်ဥ္းၾကပ္ၾကပ္ေလးထဲ နီးနီးကပ္ကပ္ ေနခဲ့လို႔ မနႏၵာရဲ႕တင္ပါးႀကီးေတြေၾကာင့္ စိတ္လႈပ္ရွားမိခဲ့ရတာေတာ့ အမွန္ဘဲ ။

ဒီ တင္ပါးႀကီးေတြကို အဝတ္မပါဘဲ ပကတိ အတိုင္း သူ ျမင္ဘူးခဲ့သည္ လို႔ ဆိုရင္ ဘယ္သူကမွ ယုံၾကမယ္ မထင္ဘူး ။ကိုေဇာ္ရဲေအာင္ မေလးရွား ထြက္ၿပီး အလုပ္သြားမလုပ္ခင္က မနႏၵာကို အိမ္ကို ေခၚလာခဲ့ဘူးသည္ ။ သူ႔ကို“ ေဇာ္ေလး…စားစရာ တခုခု သြားဝယ္ကြာ..မင္းလည္း လမ္းထိပ္ဆိုင္မွာ ဂိန္းေလးဘာေလး ကစားလိုက္အုံး…” လို႔ ေျပာၿပီး ပိုက္ဆံ ထုတ္ေပးတတ္တယ္ ။ သူက အိမ္က ထြက္ဟန္ျပၿပီး ေနာက္ေဖးေပါက္က ေျခဖ်ားေထာက္ၿပီး တိတ္တိတ္ေလး ျပန္ဝင္ၿပီး သူတို႔အတြဲကို ေခ်ာင္းတတ္တယ္ ။ ကိုေဇာ္ရဲေအာင္နဲ႔ မနႏၵာက ေတာ္ေတာ့္ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေတြ ျဖစ္ေနၾကၿပီ ။ မနႏၵာေရာ ကိုေဇာ္ရဲေအာင္ေရာ အဝတ္ေတြကို အကုန္ ခြၽတ္ပစ္ၾကၿပီး ကိုယ္လုံးတီးကိုယ္ေတြနဲ႔ လိင္ဆက္ဆံၾကတာေတြကို သူ တဝႀကီး ေခ်ာင္းတယ္ ။ မနႏၵာ ကိုေဇာ္ရဲေအာင္ကို လီးစုတ္ေပးတာေတြကို ျမင္ရတယ္ ။ မနႏၵာက လီးစုတ္ ေတာ္ေတာ္ ကြၽမ္းတယ္ ။ ကိုေဇာ္ႀကီး စုတ္ေနရင္း ပါးစပ္ထဲမွာ ၿပီးသြားတာကို သူ ေတြ႕ဖူးတယ္ ။ မနႏၵာရဲ႕ ႏို႔ႀကီးေတြ ဖင္တုံးေတြနဲ႔ ေစာက္ပတ္ကို သူ တဝႀကီး ေခ်ာင္းရင္း ကြင္းတိုက္ခဲ့မိတာ အခါခါ အႀကိမ္ႀကိမ္ပါဘဲ ။ မနႏၵာကို စိတ္ကူးနဲ႔ လိုးခဲ့တဲ့ အႀကိမ္ေပါင္းက မနည္းဘူး ။ ကိုေဇာ္ရဲေအာင္နဲ႔ မနႏၵာတို႔က အႀကိမ္ႀကိမ္ ခ်ိန္း လုပ္ေနၾကတာမို႔ အရွက္လည္း ကုန္ေနၿပီ ဆိုေတာ့ မနႏၵာသည္ အိပ္ခန္းထဲ ေရာက္တာနဲ႔ သူမကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို အကုန္ ခြၽတ္ပစ္ၿပီး ကုန္းေလ့ရွိေတာ့ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ အတြက္ အႀကိဳက္ဘဲေပါ့ ။ ဖင္ေထာင္ ကုန္းေပးတဲ့ မနႏၵာရဲ႕ ဖင္တုန္းေဖြးေဖြးႀကီးေတြ ၾကားက ျပဴးထြက္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးထဲကို ကိုေဇာ္ရဲေအာင္ရဲ႕ လီးႀကီး ထိုးေဆာင့္ ဝင္ထြက္ေနတာေတြကို စစေခ်ာင္းတုံးက ဆိုရင္လူပ်ိဳေပါက္ေလး ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ အတြက္ လက္တုန္ဒူးတုန္ နဲ႔ စိတ္ေတြ တအား လႈပ္ရွားခဲ့ရၿပီး တအား ေတာင္လာတဲ့ သူ႔လီးကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း ကြင္းတအား တိုက္မိရတဲ့အထိဘဲ ။ မနႏၵာတို႔ ဆိုင္က ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္ လမ္းမွာ စာအုပ္အငွားဆိုင္က ဟာၾကဴလီနဲ႔ တိုးတယ္ ။ ဟာၾကဴလီ့ဆိုင္က ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ စာအုပ္ အၿမဲ ငွားေနက် ။ ဟာၾကဴလီက အသားမဲၾကဳပ္ၾကဳပ္ ပိန္ေညာင္ေညာင္ သြားေခါေခါနဲ႔မို႔ ရပ္ကြက္ထဲက ေစာ္ေတြက ဘဲတူးကင္ လို႔ ေနာက္ေျပာင္ ေခၚၾကတယ္ ။ ဟာၾကဴလီက စာပုပ္အငွားဆိုင္ ဖြင့္လို႔ ရပ္ကြက္ထဲက လူစုံနဲ႔ ထိေတြ႕ေနၿပီး ခင္မင္ေနသလို စပ္လည္း စပ္စုတဲ့ေကာင္ ။ အခုလည္းၾကည့္ ။ သူ႔လမ္း သူ မသြားဘဲ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ကို လာ စပ္စုေနတယ္ ။ သူက ေဇာ္ႀကီးလို႔ ေခၚတဲ့ ကိုေဇာ္ရဲေအာင္ရဲ႕ အေၾကာင္းကို ေမးသလို မနႏၵာ အေဖႀကီးက နဂိုကမွ သေဘာ မတူတဲ့ၾကားထဲ ဦးဘိုဘိုေအာင္က လူသတ္မႈ ျဖစ္သြားေတာ့ ေထာင္က်လူသတ္သမားရဲ႕ သားနဲ႔ သေဘာမတူႏိုင္ဘူးလို႔ ေဒါနဲ႔ေမာနဲ႔ေျပာေနတာေတြကို သူ ၾကားခဲ့တယ္ လို႔ လာေျပာေနတယ္ ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း မနႏၵာက သူတို႔ ဆိုင္မွာေတာင္ အလုပ္လာလုပ္ခိုင္းေနလို႔ မနႏၵာရဲ႕ အေဖက သူတို႔ ညီအ ကို အေပၚကို ဒီလို ေဒါသႀကီးလိမ့္မယ္ မထင္တာနဲ႔ ဟာၾကဴလီကို “ ဟုတ္လို႔လား ဟာၾကဴလီရယ္…”လို႔ မယုံသလို ျပန္ေမးလိုက္တယ္ ။ ဟာၾကဴလီက “ ဟေကာင္ရ..ငါက လုပ္ႀကံ ေျပာပါ့မလား..ငါက နႏၵာဝင္းေမာ္ စာအုပ္ ျပန္မအပ္တာ တပတ္ ရွိေနလို႔ သူတို႔အိမ္ကို သြားေတာင္းတဲ့အခါ သူတို႔ အေဖ ဦးေမာ္ႀကီး ေအာ္ေနတာ ငါ့နားနဲ႔ ၾကားခဲ့ရတာ….”လို႔ ေျပာတယ္ ။

ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း စိတ္ထဲမွာ ဦးေမာ္ႀကီး မေက်နပ္လည္း သူတို႔ဆိုင္မွာ မလုပ္႐ုံ ရွိတာေပါ့လို႔ဘဲ သေဘာ ထားလိုက္ၿပီး အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့တယ္ ။ ပိုးလည္း ေျမအိုးၿမီးရွည္နဲ႔ မာလာဟင္းကို အျပတ္ဆြဲေနတုံး ဟာရွင္ ဆိုင္ထဲကိုဝင္လာတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ ဟာရွင္က ရပ္ကြက္ထဲမွာ မလည္ရႈပ္ လုပ္ေနတဲ့ ကုလားဒိန္ ။ အသားျဖဴျဖဴ ႏွာေခါင္းေကာက္ေကာက္ ပိန္ပိန္ ကုလား ။ ပိုးကို ျမင္တာနဲ႔ ဟာရွင့္ မ်က္ႏွာႀကီး ၿပဳံးသြားတယ္ ။ သူက ပိုးကို ဖန္ခ်င္ေနတာ ။ ပိုးရဲ႕ေဒၚေလးမီ ဘဲႀကီးေတြ အိမ္ေခၚေခၚလာတာကို သူသိေနၿပီး ပိုးကိုလည္း ေဒၚေလးမီလို စ႐ိုက္လို႔ ထင္ေနလို႔ ရမလား ဆိုၿပီး ဖန္ခ်င္ေနတဲ့ေကာင္ ။ “ ပိုး..တေယာက္ထဲစားေနလား..ငါ့ေကာ မေကြၽးဘူးလား …” ပိုးလည္း သူ႔ကို ေလထဲ လြင့္လာတဲ့ သစ္႐ြက္တ႐ြက္ လိုေတာင္ သေဘာမထားဘူး ။ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဆက္စားေနလိုက္တယ္ ။ ေျမအိုးၿမီးရွည္က ေတာ္ေတာ္ စပ္လို႔ ပိုး ရွဴးရွဲနဲ႔ ျဖစ္ေနတာကို ဟာရွင္ ေတြ႕တာနဲ႔ ဆိုင္ရွင္ကို “ေရခဲေရ ေပးပါအုံး..ညီမေလး စပ္ေနၿပီ …” လို႔ ေအာ္ေတာင္းေပးတယ္ ။ ဟာရွင့္ကို ပိုး ႐ြံတာနဲ႔ ေစာက္ဖက္ မလုပ္ဘူး ။ ပိုးစားေနတဲ့ စားပြဲကို သူ ဝင္ထိုင္ဖို႔ ျပင္လိုက္တာနဲ႔ ပိုးလည္း…“ လာမထိုင္နဲ႔…” လို႔ ခပ္မာမာနဲ႔ ေျပာပစ္လိုက္တယ္ ။ ဟာရွင္လည္း တဟဲဟဲနဲ႔ရယ္ၿပီး..“ နင္ကလည္းဟာ..စိပ္ ေလစိမ္း တိုက္တာဘဲ ..ဟီး….နင့္ကို ငါ တကယ္ ခင္တာ..” လို႔ ေျပာရင္း မထိုင္ေတာ့ေပမယ့္ အနားက မခြာေသးဘူး ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ..“ ေဟ့ေကာင္..ကုလားပိန္….မင့္ကို ငါ လိုက္ရွာေနတာ..ေစာက္ကုလား…ေစာက္ေရးထဲ ေပ်ာက္ေနတယ္…လာ..လာ..မင္းကို စာရင္းရွင္းစရာေတြ ရွိေသးတယ္ ….” လို႔ အေနာက္က ေလသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ေျပာလိုက္တာကို ဟာရွင္ ၾကားလိုက္ေတာ့ တြန္႔ကနဲ ျဖစ္သြားသလို မ်က္ႏွာလည္း ကြက္ကနဲ ပ်က္သြားတယ္ ။ သူ႔ပုခုံးကို လာကိုင္ၿပီး ေျပာလိုက္တဲ့လူက ရဲစခန္းက နယ္ထိန္း ဆားပုလင္းေအာင္မင္း ။ ဘိုက္႐ႊဲ႐ႊဲ ဂင္တိုတိုနဲ႔ ေအာင္မင္းသည္ ရပ္ကြက္က ေအာ့ႏွလုံးနာေနတဲ့ အက်င့္ပ်က္ ရဲတေယာက္ ပါ ။ ေအာင္မင္းကေတာ့ မ်က္ႏွာေျပာင္တယ္ ။ ဘယ္သူ ဘာထင္ထင္ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး ။ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေလာင္းကစားဝိုင္း လုပ္တဲ့ အိမ္ေတြ..ေဆးေျခာက္ေဆးျပား ေရာင္းတဲ့ အိမ္ေတြ ဖါခံစား..ဖါေခါင္းလုပ္စားတဲ့အိမ္ေတြ ဆိုရင္သူ ဆက္ေၾကး လိုက္ေတာင္းတယ္ ။

မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ေအာင္မင္းကို ဖါးထားၿပီး ေပးေကြၽး ခြံ႕ၾကတယ္ ။ မေပးတဲ့ လူေတြ ဆိုရင္ သူက အတို႔အေထာင္ လုပ္ၿပီး ဒုကၡေပးတယ္ ။ ေအာင္မင္းကို မတတ္သာလို႔ ဆက္ဆံေနၾကရတဲ့သေဘာဘဲ ။ ႐ြံမုန္းၾကတယ္ ။ ၈၈ အေရးအခင္းကို မွီလိုက္တဲ့တခ်ိဳ႕လူႀကီးေတြကလည္း လက္ရည္ဆိုင္ထဲမွာ ေအာင္မင္း ရွိေနတာ သိရက္နဲ႔ “ ၈၈ အေရးအခင္းတုံးက အခ်ိဳးမေျပတဲ့ ရဲေတြကို ဓါတ္တိုင္မွာ ႀကိဳးနဲ႔ တုပ္ၿပီး ဘိုက္ကို ဓါးနဲ႔ခြဲ..အူေတြ အသဲေတြကို ဆြဲထုတ္ၾကတယ္လို႔ ျမင္ခဲ့တဲ့ လူေတြက ေျပာတယ္ကြ..” လို႔ ေျပာၾကတယ္ ။ ေအာင္မင္းကေတာ့ အၿမဲလည္း ေသာက္ထားလို႔ ေဖါေယာင္ အဆီျပန္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔..ကြမ္းတံေတြး တပ်စ္ပ်စ္ေထြးရင္း…“ ၾကည့္က်က္ေျပာၾကဆိုၾက..ေပၚလစီနဲ႔ ညိမယ္….ဆြဲစိခံရမယ္….” လို႔ ေျပာၿပီး လြယ္အိတ္စုတ္ႀကီး လက္က ကိုင္ၿပီး လစ္သြားေရာ ။ ဟာရွင္ကို ဆိုင္ေထာင့္က စားပြဲကို ေအာင္မင္းက ေခၚသြားၿပီး ဘာေတြ ေျပာေနသလဲ မသိဘူး ။ ဟာရွင္လည္းေခါင္းတခါခါ လည္တခါခါနဲ႔ ေျဖရွင္းေနတယ္ ။ ပိုးလည္း စားလည္း ၿပီးလို႔ ပိုက္ဆံရွင္းေပးၿပီး ဆိုင္ထဲက ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္ ။နႏၵာဝင္းေမာ္တို႔ရဲ႕ ဆိုင္မွာ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ စ အလုပ္ဆင္းၿပီ ။ စာအုပ္အငွားဆိုင္က ဟာၾကဴလီရဲ႕ ေျပာခ်က္ အရေတာ့ မနႏၵာရဲ႕ အေဖ ဦးေမာ္ႀကီးက လူသတ္သမားရဲ႕ သား ေတြ ဆိုၿပီး သူတို႔ ညီအကို အေပၚ ေလစိမ္းတိုက္ေနသည္ တဲ့ ။ သူနဲ႔ ဦးေမာ္ႀကီး တခါဘဲ ဆိုင္ထဲမွာ ေတြ႕ၾကတယ္ ။ ဦးေမာ္ႀကီးသည္ စီးပြားေရးသမား တေယာက္ ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ စိတ္ထဲက မႀကိဳက္ေပမဲ့အျပင္ဘန္းမွာ ဟန္ေဆာင္ ဆက္ဆံေလ့ရွိေနသူမို႔လား မသိ..ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ကို ၿပဳံးျပ ႏုတ္ဆက္တဲ့အျပင္ မင္းအကိုေကာ ဖုန္းေတြဘာေတြ ဆက္လား..ေနေကာင္းလား..လို႔ ေမးခဲ့တယ္ ။ သူက ဆိုင္ခြဲ ထပ္ဖြင့္တာေၾကာင့္ သည္ ဆိုင္ကို မိန္းမနဲ႔ သမီးနဲ႔ဘဲ လႊဲထားၿပီး လာခဲတာကို ေတြ႕ရတယ္ ။ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း ဆိုင္အေၾကာင္း သိပ္ မသိေသး ။ မနႏၵာက သင္ျပေပးေနတုံး ။ မနႏၵရဲ႕ အေမကလည္းေဈးထဲမွာ ဝက္သားဆိုင္ကလည္း တဖက္မို႔ ဆိုင္ကို မနက္ေစာေစာ လာဖြင့္ေပးတာေလာက္ဘဲ လုပ္တယ္။ မနႏၵာဘဲ သည္ ဆိုင္ကို တာဝန္ယူေနတယ္လို႔ ဆိုရမယ္ ။ အကူ ေကာင္မေလး တေယာက္ ရွိေနေပမယ့္ ပစၥည္းေတြ ေရာက္လာရင္ ဆိုင္ထဲ အေနာက္ဖက္ခန္းဆီကို သယ္ပို႔ ေနရာခ်ထားဖို႔က ေယာက်္ားတေယာက္ ရွိဖို႔ လိုအပ္တာမို႔ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင့္ကို အလုပ္ေပးခဲ့တာ ။ အကူေကာင္မေလးက ေမၾကင္ ။ ေမၾကင္က တြံေတးဖက္က အေဖကရင္ အေမ ျမန္မာ ဆံပင္ဂုတ္ဝဲေလးနဲ႔ အသားေဖြးေဖြး ခ်စ္စရာ ေကာင္မေလး ။ ႐ိုးအလြန္းလို႔ မနႏၵာက အၿမဲ ဆူပူ ႀကိမ္းေမာင္းတာကို ခံေနရတယ္ ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္က အတတ္ျမန္တယ္ ။တခါျပေပး႐ုံနဲ႔ တတ္လြယ္တဲ့ေကာင္ ။ ေမၾကင္က ေႏွးေကြးတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ေမၾကင္က ႐ိုးတယ္ ။ သစၥာရွိ တယ္လို႔ မနႏၵာက ေျပာတယ္ ။ ညေနပိုင္းမွာ ေမၾကင္က မိုးမခ်ဳပ္ခင္ ျပန္တယ္ ။ သူက ေတာ္ေတာ္ေဝးတဲ့ေနရာမွာ ေနတာ ဆိုေတာ့ ဘတ္စ္ကားက တနာရီမက စီးရမွာ ဆိုေတာ့ ညနက္အထိ ဆိုင္မွာ မကူႏိုင္ဘူး ။

မနႏၵာနဲ႔ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ဘဲ ဆိုင္ပိတ္တဲ့အထိ ေနတယ္ ။ တခါတေလေတာ့ မနႏၵာရဲ႕ အေဖ ဦးေမာ္ႀကီး ေရာက္လာၿပီး ဆိုင္သိမ္းတာကို ကူညီတတ္တယ္။ ဦးေမာ္ႀကီးက အနာကပ္တဲ့ ပလာစတာ က်ားဘမ္း ပ႐ုပ္ဆီကေန မုံ႐ြာေဒၚျမရင္ ဝက္အူေခ်ာင္း အထိ ပစၥည္းစုံဘာလိုလို ရႏိုင္တဲ့ ေနရာ ျဖစ္ေအာင္ ပစၥည္းစုံတင္ထားတာမို႔ အနီးအနားက လူေတြ သာမကဘူး..။ ဒီဆိုင္ေလးမွာ ဘာလိုလိုရႏိုင္တယ္ လို႔ သိထားၿပီးတဲ့ ဝယ္ဖူးတဲ့ လူေတြက လာလာ ဝယ္ၾကတယ္ ။ ကားေတြနဲ႔ လာဝယ္ တဲ့လူေတြလည္း ရွိတယ္ ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း ေန႔ခင္းပိုင္းမွာ ရင္မို႔မို႔ ခါးေသးေသး တင္ေကာ့ေကာ့ေလးနဲ႔ ေမၾကင္ရဲ႕ အလွအပေတြ နဲ႔….မနႏၵာရဲ႕ ရင္ထြားထြား တင္ကားကား ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ကို တိတ္တခိုး ခိုးၾကည့္ရင္းနဲ႔ နီးနီးစပ္စပ္ လုပ္ေနရသလို ညပိုင္းမွာ မနႏၵာနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ လုပ္ေနရတာက ဆန္႔က်င္ဖက္ လိင္ကို ေတာင့္တ သာယာခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြ ႏိုးႂကြေနရတာေတာ့ အမွန္ပါ ။ ဆိုင္ေလးက က်ဥ္းေတာ့ တခါတေလ ဝယ္သူအတြက္ ပစၥည္း ရွာေဖြ ေပးရတာေတြ..လုပ္တဲ့အခါ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ တိုးမိတာ တိုက္မိတာ ထိမိတာေတြ ရွိတတ္တယ္ ။ သည္ ရင္ထြားထြား..တင္ကားကားေတြနဲ႔ ခဏခဏကို ထိမိတိုက္မိ တတ္ေတာ့ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ကလည္း လူပ်ိဳ႐ိုင္းေလး ေလ ။ ေပါင္ၾကားက တန္ဆာတုတ္က ငုတ္တုပ္ ထထေထာင္တယ္ ။ ေနာက္တခုက ဆိုင္မွာ အိမ္သာခန္းနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္း ရွိတယ္ ။ အျဖစ္ လုပ္ထားတဲ့ သြပ္ျပားနဲ႔ ကာထားတဲ့ အခန္းေလးေတြပါ ။ တခါမွာ မနႏၵာ အိမ္သာတက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္က ေရခ်ိဳးခန္း ဖက္မွာ လက္ေဆးဖို႔ ေရာက္ေနေတာ့ တဖက္ခန္းက မနႏၵာကို ေခ်ာင္းၾကည့္လို႔ ရမလား ဆိုၿပီး စူးစမ္းမိတယ္ ။ အေပါက္ေလးေတြကလည္း ရွိေနေတာ့ ေခ်ာင္းၾကည့္တာကို ဝါသနာထုံတဲ့ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း မနႏၵာကို ကိုေဇာ္ရဲေအာင္နဲ႔ လုပ္တဲ့အခ်ိန္ ေခ်ာင္းေနက် ဆိုေတာ့ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္မိတယ္ ။ ထမိန္ကို မလွန္ၿပီး ခ်ီးထိုင္ပါေနတဲ့ မနႏၵာကို ေတြ႕ရတာ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ တအား ေပ်ာ္သြားတယ္ ။ ျဖဴေဖြးတဲ့ေပါင္တန္ေတြနဲ႔ တင္ပါးႀကီးေတြကို ေတြ႕လိုက္ရသလို အေမႊးေရးေရးနဲ႔ ဆီးခုံေဖါင္းေဖါင္းႀကီးကိုပါ ေတြ႕လိုက္ရလို႔သူ႔ေပါင္ၾကားက တန္ဆာတုတ္ မတ္မတ္ေထာင္သြားရတယ္ ။ နီညိဳညိဳ အကြဲေၾကာင္း အဂၤါစပ္ႀကီးက သူ႔စိတ္ေတြကို တအား ႏိုးထ ႂကြ႐ြေစတယ္ ။ သည္လို ေခ်ာင္းလို႔ ရမွန္း သိသြားတဲ့ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း မနႏၵာကိုသာ မကဘူး…အကူေကာင္မေလး ေမၾကင္ကိုလည္း သူ ေခ်ာင္းတယ္ ။ မနႏၵာရဲ႕ အေမ ေဒၚခ်ိဳအုန္းကိုေတာင္ အလြတ္မေပးဘဲ ေခ်ာင္းတယ္ ။ တရက္မွာေမၾကင္က အိမ္ မျပန္ခင္ ေရခ်ိဳးသြားေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ မနႏၵာလည္း ေဈးထဲက ဝက္သားဆိုက္က သူ႔အေမက လာကူဖို႔ လွမ္းေခၚလို႔ လမ္းတဖက္က ေဈးထဲကို သြားကူေနခ်ိန္ ဆိုင္ကလည္း လူပါးေနေတာ့ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း ေရခ်ိဳးေနတဲ့ ေမၾကင္ကို အိမ္သာခန္း ဖက္ကေန ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တယ္ ။

ေမၾကင္ ကိုယ္တုံးလုံးနဲ႔ ခ်ိဳးမယ္ ဆိုတာကို သူ သိေနတယ္ေလ ။ ေရခ်ိဳးဖို႔ အဝင္မွာ မ်က္ႏွာသုတ္ပူဝါေလး တထည္နဲ႔ဘဲ ဝင္သြားတာကို သူ ေတြ႕လိုက္တယ္ ။ ေရလဲထမိန္ လည္း မပါဘူး ။ ဝတ္ထားတဲ့ သည္ အဝတ္ေတြကိုဘဲ ျပန္ ဝတ္မွာ ဆိုေတာ့ ကိုယ္လုံးတီး ခ်ိဳးမွာက ေသခ်ာေနတယ္ ။ ေမၾကင္ရဲ႕ မိေမြးတိုင္း ကိုယ္ခႏၶာက ပက္ပက္စက္စက္ကို လွလိုက္တာ ။တအား ဖူးႂကြ ႏုထြတ္ေနတဲ့ ေမၾကင္ရဲ႕ႏို႔လွလွႀကီးေတြကို ျမင္လိုက္ရတာ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ အဖို႔ တုန္တုန္ရင္ရင္နဲ႔ သူ႔တန္ဆာတုတ္ကို သူ႔ဖါသာ တအား ဆုပ္ကိုင္ထားမိရတယ္ ။ ဖင္လွလွကားကားေတြနဲ႔ အေမႊးႏုႏုေလးေတြဘဲ ပါးပါးေလး ေပါက္ေနတဲ့ ခုံးမို႔တဲ့ အဂၤါစပ္ႀကီးကေတာ့ ေျပးယက္ပစ္လိုက္ခ်င္စရာ လွလြန္းေနတယ္ ။ အိုး..သည္မွာ လာလုပ္တာ တန္သြားၿပီ ။ မနႏၵာနဲ႔ ေမၾကင္ရဲ႕ မိေမြးတိုင္း ကိုယ္လုံးတီး အလွအပေတြကို ျမင္ရတာနဲ႔တင္ တန္ေနၿပီ ။ အေဖ့ကို ေထာင္ဝင္စာ ေတြ႕ဖို႔လည္း မနႏၵာက ခြင့္ေပးသလို စားစရာနဲ႔ ေဆးလိပ္ေတြလည္း အလကား ေပးလိုက္ေသးတယ္ ။ တေန႔မွာေတာ့ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ တေယာက္ ကံေကာင္းသြားတယ္ ။ အဲဒီေန႔ မနက္ပိုင္းက မနႏၵရဲ႕ အေမ ေဒၚခ်ိဳအုန္း ဆိုင္ကို ေရာက္လာၿပီး အိမ္သာ တက္တဲ့အခ်ိန္ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ လည္း မေနႏိုင္ဘဲ ေရခ်ိဳးခန္း ဖက္ကေန ေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ ေဒၚခ်ိဳအုန္းရဲ႕ ေအာက္ပိုင္း ပစၥည္းေတြကို အနီးကပ္ႀကီး အကုန္ ျမင္လိုက္ရလို႔ စိတ္ေတြ တအားထႂကြခဲ့ၿပီး တုတ္လည္း မတ္မတ္ေထာင္ခဲ့ရတယ္ ။ ေန႔လည္ခင္း ေရာက္ေတာ့ မနႏၵာက ဆိုင္ရဲ႕ ပစၥည္းေတြ ထားတဲ့ ထပ္ခိုးေလးကို ေမၾကင္နဲ႔သူ႔ကို တက္ရွင္းခိုင္းတယ္ ။ ေမၾကင္နဲ႔သူ အထုပ္ေတြ ပုံးေတြ မရင္း ေ႐ႊ႕ရင္း ေမၾကင္ရဲ႕ ႏို႔ထြားထြားေတြကို သူ ထိမိ ကိုင္မိသြားတယ္ ။ ေမၾကင္က မသိသလို ေနလိုက္ေပမယ့္ သူလည္း ရင္ခုံသြားတာကို သတိထားမိတယ္ ။ ေဒၚခ်ိဳအုံးက ခဏဘဲ လာတာပါ ။ သူ႔ဝက္သား ကိစၥနဲ႔ လုံးပန္းေနရလို႔ မအားဘူး ။ သူတို႔ ဝက္သားဆိုင္က အသစ္ ဖြင့္တဲ့ ေၾကးအိုးဆိုင္အတြက္ ကန္ထ႐ိုက္ ရသြားလို႔ ေတာ္ေတာ္ ဟန္က်ေနတယ္ ။ ညေနပိုင္း ေမၾကင္ ျပန္ခါနီး အခ်ိန္ သူက ေမၾကင့္ကို ေန႔လည္က မေတာ္တဆ ထိမိတာေတြ အတြက္ ေဆာရီးဘဲဟာ လို႔ ေျပာလိုက္မိေတာ့ ေမၾကင္က “ အို…ကိုေဇာ္ကလည္း…ထားလိုက္ပါ..ဘာလို႔ လာေျပာေနရတာလဲ”လို႔ မ်က္ႏွာေလး နီျမန္းသြားရင္း ေျပာတယ္ ။ ေမၾကင္ ျပန္တဲ့အခ်ိန္ ေမၾကင့္ကို အေနာက္ခန္းထဲ ဆြဲဖက္ နမ္းပစ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ေပၚေပါက္ခဲ့ရေပမယ့္ စိတ္ကိ ထိန္းထားခဲ့ရတယ္ ။ တေန႔လုံး ထန္ေနခဲ့တာ ညပိုင္း ဆိုင္သိမ္းခ်ိန္ လည္း ေရာက္ေရာ မနႏၵာနဲ႔ သူ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိတဲ့အခ်ိန္ မနႏၵာက “ ေဇာ္ေလး….နင့္အကိုလည္း ေပၚမလာ ဇာတ္ကား ႐ိုက္သြားၿပီ ထင္တာဘဲ..ဘာ သတင္း ၾကားေသးလဲ… မေလးရွားမွာကလည္း ေကာင္မေတြက တအားကဲၾကတယ္ လို႔ ၾကားတယ္..နင့္အကို ေစာ္မ်ား ရေနၿပီလား မသိဘူး….ငါ့ကို သတိေတာင္ ရရဲ႕လား မသိဘူး….” လို႔ ေျပာေတာ့ သူလည္း မနႏၵာ တေယာက္ ျဖဳတ္ေပးမယ့္လူမရွိလို႔ ဆာမ်ားေနေလသလား လို႔ ထင္မိလိုက္တယ္ ။

“ ကဲ ေရွ႕တံခါးေတြ စပိတ္ေတာ့ ေဇာ္ေလး..ဒီေန႔…မမက မင္းကို ေၾကးအိုး လိုက္ေကြၽးမယ္….” လို႔ မနႏၵာက ေျပာလိုက္ရင္း ဒီကေန႔ ေရာင္းရေငြေတြကို စစ္ေနတယ္ ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း ဆိုင္တံခါးေတြကို ဆြဲပိတ္လိုက္တယ္ ။ အေရွ႕က ဘာဂ်ာတံခါးနဲ႔ သစ္သားတံခါးကို အတြင္းကေန ေသာ့ခတ္ ပိတ္ၿပီး အေနာက္ဖက္က အေပါက္ကေန သူတို႔ ထြက္ေလ့ရွိတယ္ ။ အလုံပိတ္ ဆိုင္ခန္းထဲ မနႏၵာနဲ႔ သူနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ဆိုတဲ့ အသိက ဘာလိုလိုႀကီး ။ တကယ္ေတာ့ ေန႔တိုင္း လုပ္ေနက် ျဖစ္ေနက်ပါ ။ ဒီေန႔က ႏွာထန္စရာေတြ ႀကဳံထားလို႔လား မသိဘူး ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း မနႏၵာအေပၚ စိတ္ေတြ တအား လာေနတယ္ ။ မနႏၵာက “ ေဇာ္ေလးကို မမ မေျပာခဲ့တာ တခု ေျပာအုံးမယ္….မင္းအကို ကိုေဇာ္ႀကီးနဲ႔ မမ ဟိုတုံးက ခ်ိန္းေတြ႕ တဲ့အခ်ိန္ မင္း အၿမဲ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းေနတာေတြ မမ သိခဲ့တယ္ ဆိုတာဘဲ..ဟင္းဟင္း…..” လို႔ ေျပာခ်လိုက္ေတာ့ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း “ ဟင္…..မမ….အာ…..မမသိေနတယ္….” လို႔ ျပန္ေျပာရင္း အျပစ္ရွိသူ တေယာက္လို ေခါင္းႀကီး ငုံ႔ထားရင္း ဘာဆက္ လုပ္ရမွန္း မသိ ျဖစ္သြားရတယ္ ။ “ ေဇာ္ေလး….မမကို ၾကည့္စမ္း….မမ ေမးတာကို ေျဖ….” “ ဟုတ္…မမ….” “ မင္း….မမတို႔ကို ၾကည့္ၿပီး…စိတ္ေတြ တအားလာတယ္ မဟုတ္လား….” ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း ေခါင္းငုံ႔ထားရင္း..“ ဟုတ္..မမ…” လို႔ ေျဖလိုက္တယ္ ။ “ သိတယ္…..မမ…ေတြ႕တယ္..မင္း ကြင္းထုထားလို႔ မင္းရဲ႕ လရည္ေတြ တပုံႀကီး နံရံမွာ ေပက်ံေနတာ မမေတြ႕တယ္…..မမေလ..မင္း ကို ေျပာမလို႔ ျပင္ေနတာ ၾကာၿပီ …” ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း မနႏၵာရဲ႕ေရွ႕မွာ မ်က္ႏွာပူပူနဲ႔ ရပ္ေနရတယ္ ။ “ မင္း က မင္းအကိုနဲ႔ ဘာကြာလဲ ဆိုတာ မမ သိခ်င္မိတယ္…အခု မမနဲ႔ မင္း ႏွစ္ေယာက္ထဲဘဲ ရွိတဲ့အခ်ိန္ မင္းကို မမ ေမးမယ္….မင္း….ေကာ မင္းအကို ကိုေဇာ္ႀကီးလိုဘဲ ဒုတ္ႀကီးသလား..မမ…သိခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ….” လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း အရမ္း အံ့ၾသသြားတယ္ ။ မနႏၵာ ဒီလို ရဲတင္း ပြင့္လင္း လိမ့္ မယ္လို႔ ထင္မထားဘူး ။ သူအရင္ ခန္႔မွန္းသလိုဘဲ မနႏၵာ ကိုေဇာ္ရဲေအာင္ နဲ႔ ကင္းကြာေနရလို႔ ဆာေလာင္ေနၿပီလား ။ “ က်…က်ေနာ္..က်ေနာ္က….သူ႔ထက္…သူ႔ထက္…….” သူ စကားထစ္ေငါ့ေနတာကို မေစာင့္ႏိုင္ဘဲ မနႏၵာက “ ဘာျဖစ္လဲ…မင္း…မင္းက ပိုႀကီးလား….” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း ေခါင္းညႇိမ့္ျပၿပီး…“ မမဘဲ ၾကည့္ၿပီး ဆုံးျဖတ္ဗ်ာ….က်ေနာ္လည္း မသိဘူး…” လို႔ေျပာရင္း သူ႔ပုဆိုးကို ေျဖခ်ပစ္လိုက္ပါတယ္ ။ မနႏၵာလည္း ေတာင္မတ္ေနတဲ့ သူ႔တန္ဆာေခ်ာင္းႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ မ်က္လုံးျပဴးၿပီး..“ ဟယ္….မင္း..မင္းဟာက တအား ႀကီးတာဘဲကြာ…..ကိုေဇာ္ႀကီးဟာ ထက္ေတာင္ ႀကီးလိမ့္မယ္….” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း အေရွ႕တိုးလာတယ္ ။“ မနႏၵာ…ကိုင္ၾကည့္ခ်င္ ၾကည့္ေလ…” လို႔ ေျပာရင္း ဖ်တ္ကနဲ အျမန္ နႏၵာဝင္းေမာ္ရဲ႕ လက္တဖက္ကို ဆြဲယူကာ သူ႔လိင္တန္ေပၚကို တင္ေပးလိုက္တယ္ ။

ကိုင္ခ်င္ေနတဲ့ မနႏၵာအတြက္ အေတာ္ဘဲ ျဖစ္သြားတယ္ ။ “ ဟယ္ေတာ့..တကယ္ ထြားတဲ့ေကာင္ႀကီး…..” လို႔ တုန္တုန္ရင္ရင္နဲ႔ ေျပာလိုက္ရင္း လိင္ေခ်ာင္းကို ဆုပ္ညႇစ္လိုက္ ပြတ္သပ္ၾကည့္လိုက္ လုပ္ေနတယ္ ။ ခါတိုင္း ေဇာ္ရဲေအာင္ရဲ႕ လိင္တန္ကို စုတ္ေပးေနက် နႏၵာဝင္းေမာ္ အေနနဲ႔ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ရဲ႕ အတန္ႀကီးကို ျမင္တာနဲ႔ ငုံဟတ္ စုတ္ပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္ေတြ ေထာင္းကနဲ ေပၚေပါက္သြား ရတာ ။ ဒါေပမယ့္ ႐ုတ္တရက္ ဆိုေတာ့ ရွက္ေနေသးတယ္ ။ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ဘဲ ဆုပ္နယ္ေနမိၿပီး “ ေဇာ္ေလးနင္ ရည္းစားထားေနၿပီလား….” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာကိုေတာ့ မၾကည့္ ။ ေခါင္းငုံ႔ရင္း လိင္ေခ်ာင္းကိုဘဲ စိုက္ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တာပါ ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း..“ ႀကံႀကီးစည္ရာဗ်ာ…မမရယ္..ရည္းစား မထားဘူးပါဘူး….” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။ မနႏၵာက “ ဟင္း…ဟုတ္လို႔လား..ဘယ္ေစာ္ေတြ လိုက္လုပ္ေနသလဲ မသိပါဘူး..လူလည္ေလး…” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။လက္ကေတာ့ လိင္တန္ႀကီးကို ပြတ္ေနဆဲ ။ “ အေတြ႕အႀကဳံ မရွိပါဘူး..မမရာ..က်ေနာ္ ေတြ႕ဖူးတာ တခုပါဘဲ..ေတြ႕ဖူးတာလည္း မမ နဲ႔ ကိုေဇာ္ႀကီးတို႔ လုပ္ၾကတာကို ေခ်ာင္းၿပီး ေတြ႕ဖူးရတာပါ…..” “ ကဲ ေဇာ္ေလး…ဒို႔ အိမ္ျပန္ရအုံးမယ္…..” လို႔ ေျပာရင္း လိင္တန္ႀကီးကို လႊတ္လိုက္ရမွာ ဝန္ေလး ပင္ပန္းေနတဲ့ ပုံ ရွိေနလို႔..“ မမရယ္….က်ေနာ္ တခု ေတာင္းပန္ပါရေစဗ်ာ..မမ…….မမ…….က်ေနာ့္ကို ကိုေဇာ္ႀကီးကို လုပ္ေပးခဲ့သလို….ဟို…ဟိုေလ……..” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ဆက္မေျပာရဲလို႔ ရပ္လိုက္တာ ။ မနႏၵာလည္း “ ဟီး လူလည္ေလး….စုတ္ခိုင္းေနတယ္….အင္း…မမလည္း ကိုေဇာ္ႀကီးက ျပန္မလာတာ ၾကာၿပီမို႔..သူ႔ကို သတိရေနတာ.. ကဲ တခုေတာ့ မမ ဂတိေတာင္းမယ္…မင္း နဲ႔ မမ အေၾကာင္းကို မင္း ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာရဘူး..ေသသည္အထိ…ဘယ္လိုလည္း..ဂတိေပးမလား….” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း ဒစ္လုံးႀကီးကို ညႇစ္ေပးေနတယ္ ။ ထိပ္ေပါက္ေလးက အရည္ၾကည္ေတြက ယိုစီးက်ေနတယ္ ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း ကမန္းကတန္း “ ေပးတယ္.မမ….ေပးတယ္..ဘယ္သူ႔ ကိုမွ မေျပာပါဘူး….စိတ္ခ်ပါ….မမရယ္…” လို႔ ဂတိေပးတယ္ ။ မနႏၵာလည္း ဆတ္ကနဲ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး သူ႔လိင္တန္ထိပ္ဖ်ားကို ပါးစပ္နဲ႔ ငုံပစ္ၿပီး စ စုတ္ေပးလိုက္တယ္ ။ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ ကံေကာင္းၿပီ ။ မနႏၵာရဲ႕ ပုေလြမႈတ္ေပးတာကို မထင္မမွတ္ဘဲ ခံလိုက္ရတယ္ ။ မနႏၵာက တကယ့္ကို ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနတာ သိသာတယ္ ။ လိင္တန္ကို အားရပါးရကို စုတ္ေနတယ္ ။ “ အား…….အား……….အိုး………..အား…..အား…..” မနႏၵာရဲ႕ ပုေလြပညာက အစြမ္းထက္လြန္းေနတယ္ ။

လူပ်ိဳသိုးေလး ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ အလူးအလဲ ခံေနရတယ္ ။ မနႏၵာရဲ႕ လ်ာကေလးက သြက္တယ္ ။ ဟိုထိုး ဒီထိုးနဲ႔ ။ ဒစ္ၾကားကို ပြတ္ထိုး ကလိေနေတာ့ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ေကာ့တြန္႔ေနရေအာင္ ေကာင္းလြန္းေနတယ္ ။ ဒီလိုပုံနဲ႔ဆိုရင္ မနႏၵၵာရဲ႕ ပါးစပ္ထဲကို သုတ္ေတြ လႊတ္မိေတာ့မယ္ ။ “ အား…..အား………ေကာင္းလိုက္တာ..မမ ရယ္…” မနႏၵာက ပညာသည္ တေယာက္ ။ ကြၽမ္းတယ္ ။ ဒီခ်ာတိတ္ ၿပီးသြားလိမ့္မယ္ ဆိုတာ သိလို႔ အမႈတ္ ရပ္လိုက္တယ္ ။ လိင္တန္ႀကီးကို ပါးစပ္ထဲက ထုတ္လိုက္တယ္ ။ “ ေကာင္းလား ေဇာ္ေလး…” “ ဟုတ္..အရမ္း..အရမ္းကို ေကာင္းတယ္ မမ…” မနႏၵာက ၿပဳံးတယ္ ။ သည္ေဇာ္ေလး ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ စံခ်ိန္မွီ ငပဲႀကီးနဲ႔ တပြဲတလမ္း အကဲစမ္းၾကည့္လိုက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ ။ “ လာ..ေဇာ္ေလး..အျမန္ လုပ္ၾကရေအာင္…အခ်ိန္ သိပ္မရွိဘူး….” မနႏၵာက သူ႔ကို အတြင္းခန္းထဲကို ဆြဲေခၚသြားတယ္ ။ လီးမတ္မတ္ေတာင္ရက္ႀကီးနဲ႔ သူ ပါသြားတယ္ ။ ေရခ်ိဳးခန္းနဲ႔ အိမ္သာေရွ႕က ထင္းရွဴးေသတၱာပုံးေတြ ေပၚမွာ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင့္ကို ထိုင္ခိုင္းလိုက္ၿပီး မနႏၵက ထမိန္ မယ့္ အခု ေဖြးေဖြးျဖဴေနတဲ့ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္း အစိတ္အပိုင္းေတြကို ျမင္လိုက္ရတဲ့အခါ အငမ္းမရ လိုက္ၾကည့္ေနလို႔ မနႏၵာက “ ဟိတ္..မျမင္ဘူးတာ က်ေနတာဘဲ..သူ အၿမဲ ေခ်ာင္းေနၿပီးေတာ့..” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။ ပုံးႀကီးတပုံးေပၚမွာ ခပ္ေလ်ာလ်ာ ထိုင္ေနတဲ့ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္လည္း သူ႔အေပၚကို တက္ခြထိုင္လာတဲ့ မနႏၵာက သူ႔တန္ဆာကို လက္နဲ႔ ကိုင္ၿပီး သူမ ေပါင္ၾကားက ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းဆီ ဆြဲယူေတ့လိုက္တဲ့အခါ စိုစိစိေစာက္ဖုတ္ အသားႏုေတြနဲ႔ သူ႔တန္ဆာေခါင္းထိပ္ ထိမိတဲ့ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ စိတ္ေတြ ဝုန္းကနဲ ထႂကြၿပီးမၾကာခင္ ရေတာ့မယ့္ အရသာထူးကို စိတ္လႈပ္ရွားလြန္းစြာနဲ႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါတယ္ ။ မနႏၵာလည္း လုပ္ေနက် အလုပ္တခု ျဖစ္တာမို႔ ကြၽမ္းလြန္းေနတယ္ လို႔ သူထင္မိတယ္ ။ စို႐ႊဲေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေပါက္ထဲ ေတ့မိတာနဲ႔ ျဖည္းျဖည္း ဖိထိုင္ခ်လိုက္တယ္ ။ မနႏၵာရဲ႕ မ်က္ႏွာေလး နီရဲေနတယ္ ။ တဏွာအရွိန္ေၾကာင့္ ျဖစ္လိမ့္မယ္ ။ သူ႔ဒစ္လုံးပိုင္းဟာ မနႏၵာရဲ႕ ႏုအိအိ အဂၤါစပ္ထဲ သြပ္စြပ္မိေနၿပီ ။ ဆက္ဖိမခ်ေသးဘဲ ဝတ္ထားတဲ့ တီရွပ္ကို လွန္တင္ ခြၽတ္ …ဘရာစီယာေလးကိုပါ ျဖဳတ္ခြၽတ္လိုက္တယ္ ။ “ ေဇာ္ေလး……မမႏို႔ေတြကို ကိုင္စမ္း…” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း ဖိခ်လိုက္တယ္ ။ စီးစီးတင္းတင္းနဲ႔ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ရဲ႕တုတ္ၿဖိဳးတဲ့ တန္ဆာေခ်ာင္းသည္ မနႏၵာရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ထဲ တိုးဝင္သြားတယ္ ။ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ အကိုရဲ႕ ရည္းစားနဲ႔ သူ လိုးျဖစ္သြားၿပီ ။

သူတို႔ ခ်ိန္းခ်ိန္း လိုးေနတာကို သူ ေခ်ာင္းၾကည့္ခဲ့တုံးက မနႏၵာကို တအား လိုးခ်င္ခဲ့တယ္ ။ မနႏၵာကို မွန္းဆၿပီး ကြင္းထုခဲ့ရတာ အႀကိမ္ တရာေတာင္ ကမယ္ မထင္ဘူး ။မနႏၵာရဲ႕ ဆူၿဖိဳးတင္းမာၿပီး ေကာ့ေနတဲ့ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို အားရပါးရ ဆုပ္ကိုင္ နယ္ေနရတာက အရသာရွိလြန္းေနတယ္ ။ နီညိဳညိဳ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြက မာတင္းေနတယ္ ။ စူထြက္ေနတယ္ ။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ သည္ ႏို႔သီးေလးေတြကို ေခ်ေပးရတာကလည္း သူ႔ကာမစိတ္ေတြကို ထိပ္ဆုံးေနရာကို ေရာက္သြားေစတယ္ ။ မနႏၵာက ဖင္တုံးႀကီးေတြကို ဖိခ်လိုက္ ႂကြထလိုက္နဲ႔ သူ႔ကို လိုးေနၿပီ ။ သူကလည္း ေအာက္ကေန ပင့္ပင့္ေပးမိတယ္ ။ “ ႏို႔ေတြကို တအား ညႇစ္ဆြဲစမ္းပါ ေဇာ္ေလးရယ္….အဟင့္ဟင့္ဟင့္….” မနႏၵာက တုန္ုတုန္ရီရီ အသံနဲ႔ ေျပာရင္း ဖိဖိခ်ေနတယ္ ။ ေစာက္ဖုတ္နဲ႔လီး စြပ္ရက္ ပြတ္တိုက္တာေတြက ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို အရသာထူးေတြ ရေစတာမို႔ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေညႇာင့္ခ်က္ေတြက ျမန္ဆန္လာတယ္ ။ “ အား….အီး…..ဟင္း….အင္း……” ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ရဲ႕ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို အားျပဳကိုင္ရင္း တအားကို ေညႇာင့္ေနတယ္ ။ အရည္ေတြ တအား ထြက္ေနတာမို႔ ဖြပ္ဖြပ္ဖြပ္ ဖြပ္ဖြပ္ဖြပ္ ဆိုတဲ့ အသံေတြ ထြက္ေနတယ္ ။ မနႏၵာလည္း အကိုေဇာ္ရဲေအာင္ မရွိတာမို႔ ေတာ္ေတာ္ လိုလား ဆာေလာင္ေနတဲ့ပုံ ရွိတယ္ ။ လိုခ်င္တာကို စိတ္ႀကိဳက္ ယူေနတဲ့ပုံပါဘဲ ။ “ အီး…..ေဇာ္ေလး…….အိုး…….အား…..ေကာင္း…ေကာင္းလားဟင္…..” “ အရမ္းေကာင္းတယ္….မမ……………မမေကာ ေကာင္းလား…….” “ အင္း..အင္း…တအား..တအားေကာင္းတယ္……” ကိုယ္ေလးကို ဘယ္ညာလွည့္ ယိမ္းၿပီး ဖိေဆာင့္ခ်ေနတယ္ ။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ျမန္သထက္ ျမန္လာတယ္ ။ တအားျပင္းလာတယ္ ။ စိပ္လာတယ္ ။ မၾကာခင္မွာဘဲ မနႏၵာ ၿပီးသြားတယ္ ။ ေစာက္ဖုတ္က သူ႔လီးကို တအား ဆြဲညႇစ္တာ သူလည္း တအားကို ေကာင္းသြားရတယ္ ။ လီးအထဲက လရည္ေတြကို တအားညႇစ္ထုတ္ပစ္လိုက္သလိုဘဲ ။ တစစ္စစ္နဲ႔ လရည္ေတြ ပန္းထုတ္ပစ္မိလိုက္တယ္ ။ “ အီး………အမေလး….အို…..ေကာင္း..ေကာင္းသြားတယ္…….အားဟား……..” မနႏၵာ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ရဲ႕ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို တအားကိုင္ရင္း တန္ဆာတဆုံး ဖိခ်ကပ္ထားတယ္ ။ “ မင္းေကာ ၿပီးလား….” လို႔ ေမးလိုက္လို႔ “ ဟုတ္မမ….ၿပီးသြားတယ္….” လို႔ ေျဖတယ္ ။ “ မင္းလရည္ေတြ မမအထဲ ပန္းထည့္လိုက္တယ္ေပါ့ေလ….” လို႔ ထပ္ေမးလို႔..“ ဟုတ္..မမ….” လို႔ သူ ေျဖလိုက္တယ္ ။ မနႏၵာက တပ္ရက္စြပ္ရက္ႀကီး ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာၿငိမ္ေနၿပီးမွ…“ ဟူး….ေကာင္းတယ္ကြာ…” လို႔ ေရ႐ြတ္လိုက္ၿပီး သူ႔အေပၚက ထလိုက္တယ္ ။ သူ႔တုတ္လည္း ေပ်ာ့က်သြားၿပီေလ ။

မနန်ဒာ ရခြေိုးခနျးထဲ ဝငျသှားတယျ ။ ထမိနျကို မထားပွီး ဆောငျ့ကွောငျ့ထိုငျပွီး သေးပေါကျနတေယျ ။ ခှကျနဲ့ရခေပျလိုကျပွီး ပေါငျကွားကို လကျနဲ့ ပှတျသပျ ဆေးနတေယျ ။ “ ဇောျလေး…လာ…လာ….လီး လာဆေး……” လို့လညျး ခေါျတယျ ။ မနန်ဒာကို သူတို့ လမျးထိပျ အထိ သူ လိုကျပို့ပေးပွီး ပွနျခဲ့တဲ့အခြိနျ လူခငြျး ခှဲခါနီး မနန်ဒာ သူ့ကို ပွောသှားတဲ့စကားတှကွေောငျ့ သူ ဝမျးသာလုံး ဆို့သှားခဲ့ရတယျ ။ “ ဇောျလေး..ဒို့ အမွဲ လုပျကွရအောငျ….” တဲ့ ။ပိုး ညသနျးကောငျ အခြိနျ အိမျကနေ ထှကျခဲ့တယျ ။ အိမျနောကျဖေးဖကျ တံခါးကနေ အသာလေး တိတျတဆိတျ ထှကျခဲ့တာ ။ ဒေါျလေးက ဘဲကွီးတကောငျကို အိမျခေါျလာပွနျလို့ တိတျဆိတျနတေဲ့ ညအခြိနျ ဒေါျလေးရဲ့ အိပျခနျးဖကျက “ ကုတငျသံ ” တှေ ပေါျတငျကွီး ထှကျနတေော့ ပိုး နလေို့ထိုငျလို့ မရဘူး ။ ခါတိုငျးလို သူတို့ဖကျကို ခြောငျးခငြျစိတျလညျး မရှိဘူး ။ အောျဂလီဆနျ စိတျညဈသလိုဘဲ ။ ကိုယျ့ကို လူမထငျ အလေးမထား..စောျကားသလိုဘဲလေ ။ ကုတငျ တကြှိကြှိ မွညျသံတငျ မကဘူး..ဒေါျလေးရဲ့ ညညျးသံတှေ..ဘဲကွီးရဲ့ တရှူးရှူး အသကျရှုသံ ပွငျးပွငျးတှေ..အသားခငြျး ထိရိုကျတဲ့ တဖတျဖတျ အသံတှေ ဆူညံနတေယျ ။ အရောငျလှငျ့နတေဲ့ ဂငြျးဘောငျးဘီနဲ့ ဂငြျးဂကြျကကျ အဟောငျးလေးနဲ့ ဆံပငျဖှာလနျကြဲနတေဲ့ ပိုး…. မဲနကျတဲ့ ကတ်တရာလမျးမကွီး အတိုငျး လြှောကျနတေယျ ။ ခပျလှမျးလှမျးမှာ မီးဝါတာတာလေးနဲ့ ဆိုငျကလေး တဆိုငျကို တှေ့တယျ ။ ကှမျးယာဆေးလိပျ ရောငျးတဲ့ ဆိုငျလေး ။ ပိုး ဆိုငျလေးဆီကို လြေြာကျသှားလိုကျတယျ ။ ဆိုငျလေးက ပိတျတော့မလို့ သိမျးနတေဲ့ အခြိနျ ။ ဆိုငျရှငျ အဖိုးကွီးက လှညျ့ကွညျ့တယျ ။ “ ဘာလိုခငြျလဲ …” လို့ မေးတယျ ။ “ စီးကရကျ ..” လို့ ပွောတော့ “ ဘာစီးကရကျလဲ..” လို့ မေးတယျ ။ “ ဘာဖွဈဖွဈ….တလိပျလောကျ…..” လို့ ပိုး ဖွလေိုကျတယျ ။ ပိုကျဆံလညျး ထုတျပေးလိုကျတယျ ။ အဖိုးကွီးဆီက စီးကရကျ နဲ့ ပွနျအမျးတဲ့ ပိုကျဆံကို ရပွီးတော့ စီးကရကျကို မီးညှိလိုကျတယျ ။ ကွိုးနဲ့ တှဲလောငျး ခထြားပေးတဲ့ မီးခွဈလေးနဲ့ ညှှိလိုကျတာ ။ ကားတစီးတလေ ဖွတျမောငျးသှားတာက လဲလို့ လမျးမကွီးက ရှငျးနတေယျ ။ ပိုး လြှောကျလာရငျး ကုနျးတံတားကွီးပေါျကို ရောကျလာတယျ ။ စီးကရကျကို ရှိုကျဖှာရငျး တံတားသံဘောငျပေါျကို တကျထိုငျလိုကျတယျ ။

ဂလုံးဒလုံး အသံစုံ ျမည္တဲ့ ရဲကားအိုႀကီး တစီး လမ္းမႀကီးေပၚက ျဖတ္ေမာင္းသြားတယ္ ။ ကားေပၚမွာ ရဲေတြ ပါတယ္ ။ ပိုးကို မ်က္လုံးႀကီးေတြ အျပဴးသားနဲ႔ ၾကည့္သြားၾက တယ္ ။ ဒီေန႔ ပိုး တာေမြ ပလာဇာကို ေရာက္ေတာ့ ဗီဇကို မေဖ်ာက္ႏိုင္လို႔ ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ ခိုးလာခဲ့တယ္ ။ တံခါးေပါက္ အထြက္မွာ လုံၿခဳံေရး အဝတ္အစားနဲ႔ မိန္းကေလး တေယာက္က ပိုးကို စူးစူးဝါးဝါး ၾကည့္တယ္ ။ တခုခု ေျပာမလို႔ ပါးစပ္ျပင္တယ္ ။ ၾကည့္ရတာ ပိုး ခိုးလိုက္တာကို သူ ျမင္ပုံရတယ္ ။ ပိုးလည္း ငါ့ကိုေတာ့ တားၿပီး စစ္ၿပီ လို႔ တထစ္ခ် တြက္လိုက္တယ္ ။ အတင္းဇြတ္ ထြက္ေျပးမယ္ လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ သည္ လုံၿခဳံေရး မိန္းကေလးက ဒီထက္ မပိုလာဘူး ။ မတားဘူး ။ မဖမ္းဘူး ။ ပိုး စက္ေလွခါးကေန ေအာက္ ျပန္ဆင္းခဲ့တယ္ ။ အေဆာက္အဦးထဲက ထြက္လိုက္ တယ္ ။ လမ္းမႀကီးေပၚကို ေရာက္ၿပီ ။ ပိုးရဲ႕ လြတ္ေျမာက္ေရး မီးစိမ္းျပၿပီ ။ဟူး…….ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ။ မခါတြန္ဆီကို တန္းသြားလိုက္ၿပီး ခိုးလာတဲ့ ပစၥည္းေလးေတြကို ေရာင္းလိုက္တယ္ ။ မခါတြန္က ေဈးေကာင္း မေပးဘူး ။ ပိုး ခိုးလာတာေတြက ဒိတ္ေအာက္ေနၿပီ..လူမႀကိဳက္ေတာ့ဘူး ဘာညာ သရကာေတြ လုပ္ေနတယ္။ မခါတြန္ အိမ္က ထြက္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဟိုေန႔က ကုလားဟာရွင္နဲ႔ အတူတူ ေတြ႕တဲ့ ပုလိပ္ဆားပုလင္းက ခါးေထာက္ၿပီး ပိုးကို စိုက္ၾကည့္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ ပိုးက မသိေယာင္ေဆာင္ၿပီး သူ႔ေရွ႕က ျဖတ္ေလွ်ာက္လိုက္ေတာ့ “ ဟိတ္..ေကာင္မေလး…ေနအုံး…” လို႔ သူ ဖမ္းတားလိုက္တယ္ ။ ပိုးလည္း..“ ဘာလဲ ဦးေလးႀကီး..” လို႔ သူ႔ကို ျပန္ေမးလိုက္ေတာ့ “ မင္း..ဒီကို ဘာလာလုပ္တာဘဲ..ခါတြန္အိမ္ကို ေျပာေနတာ..မင္း တခုခု လာေရာင္းတာလား….ဘာ…လာေရာင္းတာလဲ”လို႔ ေမးတယ္ ။ ပိုးလည္း “ လာေရာင္းတာ မဟုတ္ဘူး..လာဝယ္တာ….တခါတေလ..ေဈးေပါေပါနဲ႔ ဖုန္း အေဟာင္းေတြ သူ႔ဆီ ရတတ္လို႔ လာၾကည့္တာ….” လို႔ ေျဖလိုက္တဲ့အခါ သည္ ႐ုပ္ဆိုးဆိုး ပုလိပ္ႀကီးက “ ဒီအိမ္က ခါတြန္ ဆိုတဲ့ ကုလားမ ေရာင္းတာဆို မဝယ္နဲ႔..သူက ခိုးရာပါ ပစၥည္းေတြ ေရာင္းေနတဲ့ မိန္းမ…..” လို႔ ေျပာတယ္ ။ ပိုးလည္း သူ႔ကို ဘာမွ မေျပာဘဲ ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္ ။ သတိထားဖို႔ေတာ့ လိုအပ္လာၿပီ ။ ေနာက္ကို စားက်က္ေျပာင္းမွ ျဖစ္မယ္ ။

မခါတှနျဆီ လာရောငျးလို့ မကိုကျတော့ဘူး ။ တခွာတယောကျဆီ ရောငျးရတော့မယျ ။ တံတားဘောငျပေါျမှာ ထိုငျနရေငျး နေ့လညျက အဖွဈတှကေို ပွနျမွငျယောငျ စဉျးစားနမေိသညျ ။ အငျး…..စီစီတီဗီ ကငျမရာတှေ အဖကျဖကျက တပျထားတဲ့ စတိုးကွီးတှကေနေ ခိုးတာကို ရှောငျရမယျ ။ တနေ့ မဟုတျတနေ့ အဖမျးအဆီးနဲ့ ကွုံရနိုငျတယျ ။ ကငျမရာ တပျမထားတဲ့ စတိုးဆိုငျ ခပျသေးသေးတှကေို ဝငျဆောျရမယျ ။ တခါတလလေညျး ပုံပွငျထဲက ရောျဗငျဟုလို အငျးဝနပွေညျတောျက သူခိုးကွီးငတကျပွားလို သူဌေးသူကွှယျတှရေဲ့ စညျးစိမျဥစ်စာတှကေို ခိုးတဲ့ လုယူတဲ့ ဓါးပွ သူခိုး အလုပျမြိုး လုပျခငြျစိတျ ပေါကျတယျ ။ သူဌေးတှေ ဆီက ခိုးရတာကို ကိုယျ့ဖါသာ အပွဈ မဖို့ဘူး ။ သူတို့က သိပျ ပေါကွှယျမြားနတေဲ့ လူတှမေို့ ဆငျးရဲတဲ့ ပိုးလို မိနျးကလေးက ခိုးသငျ့တယျ လို့ ကိုယျ့ဖါသာ ယူဆတယျ ။ သူတို့ အတှကျက မထောငျးတာပါဘူး ။ တဏှာသောငျးကနြျးနကွေတဲ့ ဒေါျလေးရဲ့ အိမျကို ပိုး မပွနျခငြျဘူး ။ ကိုယျ့ဖါသာ အဆောငျတခုခုမှာ ဖွဈဖွဈ ပိုး နနေိုငျအောငျ ကွိုးစားမယျ။ ပိုး အိမျကို မပွနျလို့ ဘယျကို သှားမလဲ ။ ပိုး ပွနျသှားတော့ သူတို့ ကိစ်စပွီးသှားကွပွီ ထငျတယျ ။ ဘာသံမှ မကွားရတော့ဘူး ။ စိတျတော့ မခရြသေးဘူး ။ မနကျ လငျးအားကွီး လငျးဆှဲ ထဆှဲခငြျ ဆှဲ ကွမှာ ။ မနကျစောစော ဒေါျလေး ပိုးကို လာနှိုးတယျ ။ သူနဲ့ သူ့ဘဲကွီး အတှကျ ဘရိတျဖတျဈ လုပျပေးဖို့ လာပွောတာ။ ပိုးလညျး ထမငျးကွောျ..ကွကျဥကွောျ နဲ့ လဖကျရညျ ဖြောျပေးရတယျ ။ ဒေါျလေးတို့ ထှကျသှားကွတော့ ၁၀နာရီကြောျနပွေီ ။ ပိုးကို ဟငျးတခုခု ခကြျထားဖို့ ဒေါျလေး မသှားခငျ မှာသှားတာကွောငျ့ ဈေးကို ပိုး ထှကျခဲ့ရတယျ ။ ဈေးနားကို ရောကျတော့ ဒေါျလေးက မုံရှာ ဒေါျမွရငျ ဝကျ အူခြောငျး စားခငြျတယျ လို့ ပွောတာ သတိရပွီး ဈေးထိပျက ကုနျစုံဆိုငျမှာ အဲဒီ ဝကျအူခြောငျး ရောငျးတာ သတိရပွီး အဲဒီကုနျစုံဆိုငျလေးထဲကို ဝငျခဲ့တယျ ။ ဒီဆိုငျမှာက ပစ်စညျးစုံတယျ ။ စားသောကျကုနျ ရသလို လူသုံးကုနျတှေ မြိုးစုံလညျး ရတယျ ။ ဆပျပွာ ခေါငျးလြေြာျရညျ က အစ ပရုပျဆီ ပရုပျလုံး ကိုကာကိုလာ ဘီစကဈမုနျ့ပုံးတှေ အစုံရနိုငျတယျ ။ ပိုးလညျး ခိုးတဲ့ အကငြျ့က ပါနတေော့ ဝယျတာက ပစ်စညျး သုံးခု ဆိုရငျ ပိုး လကျဆှဲအိတျထဲကို သုံးခုလောကျက ခိုးတဲ့အနနေဲ့ ရောကျသှားရတော့တာဘဲ ။ ဆိုငျရှငျ မိနျးမက အထဲခနျးကို ဝငျလိုကျတဲ့ အခြိနျ ပိုးလညျး ပိုးလိုတဲ့ သှားတိုကျဆေးတို့ ခွငျဆေးခှတေို့ကို ဖတြျကနဲ အိတျထဲကို ထညျ့လိုကျပွီးနပွေီ ။အိမျပွနျရောကျပွီး ရခြေိုးလိုကျတဲ့ အခြိနျ ပေါငျကွားက ငတိက တအားကို မာတောငျပွီး ဆန်ဒပွထောငျထနတော ဘယျလိုမှ ပွနျမကလြို့ ဂှငျးတခြီ တိုကျပဈလိုကျရတယျ ။

စားေနက်ေကာင္က ပို ငတ္တယ္ ဆိုတာေပါ့ ။ မနႏၵာကို ျဖဳတ္ခဲ့တာေတြ ျပန္ စဥ္းစားၿပီး ထပ္ျဖဳတ္ခ်င္ေနတာေလ ။ မနက္က်ေတာ့လည္း ငတိက တအား ျမဴးေနတာ ။ ဒီေန႔လည္း စားရေတာ့မယ္ ဆိုၿပီး ။ ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ အထင္နဲ႔ လက္ေတြ႕ ကြာဟေနတယ္ ။ မနႏၵာရဲ႕ အေဖ ဦးေမာ္ႀကီး ဆိုင္မွာ ေရာက္ေနတယ္ ။ လိုတဲ့ ပစၥည္းေတြ သူကိုယ္တိုင္ လာ စရင္းလုပ္တာ ။ သူက ေနာက္ထပ္ဖြင့္တဲ့ဆိုင္အတြက္ ပစၥည္းထပ္မွာရင္း သည္ဆိုင္အတြက္ပါ မွာမယ္ ဆိုၿပီး လာ စာရင္းယူတာ။ သူသာ မလာရင္ မနႏၵာကို ေစာေစာစီးစီး ဆိုင္ထဲမွာ တေၾကာင္းေလာက္ ကစ္မလို႔ ။ ဘာမွ မလုပ္ရတဲ့အျပင္ ဦးေမာ္ႀကီးနဲ႔ အတူ ဆိုင္ ထပ္ခိုးေလးေပၚကို တက္ၿပီး ကုန္ေတြ ေရတြက္ လိုတာေတြမွာဖို႔ စာရင္းလုပ္ၾကရတယ္ ။ ထပ္ခိုးေပၚကေန ေအာက္ထပ္က ဆိုင္မွာ ေရာင္းေနတဲ့ မနႏၵာကို မွန္ေပါက္ေလးကေန ခိုးၾကည့္ၿပီး ပစ္မွားေနမိတယ္ ။ ဦးေမာ္ႀကီး အလစ္မွာေပါ့ ။ သည္ အခ်ိန္မွာ ေကာင္မေလးလွလွ တေယာက္ ဆိုင္ထဲကို ဝင္လာတယ္ ။ ဒီေကာင္မေလးက ႐ုပ္ကေလးက လွသလို ကိုယ္လုံးေလးကလည္း တကယ့္ အလန္းစားေလး ။ အလွအပေလးကို ေငးေမာသြားတဲ့အခ်ိန္ သတိျပဳမိလိုက္တာက ေကာင္မေလးက ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ကို ေဈးဝယ္တဲ့ ျခင္းေလးထဲ မထည့္ဘဲ သူ႔ပုခုံးမွာ လြယ္ထားတဲ့ အိတ္ႀကီးထဲကို ထည့္ေနတာကိုပါ ။ “ဟင္….ငတိုမေလး…..ပါလား……” ႐ုပ္ရည္ေလး သနားကမားနဲ႔ ခိုးခ်င္တဲ့ သူခိုးမေလး ။ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ထပ္ခိုးေပၚကေန ေအာက္ကို သူ ဆင္းဖို႔ လုပ္တယ္ ။ ဦးေမာ္ႀကီးက ကြၽဲေက္ာကိုင္း မ်က္မွန္ထူထူႀကီးေအာက္က မ်က္လုံးျပဴးႀကီးေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ၿပီး..“ ေဟ့..ဘယ္တုံး..” လို႔ ေမးတယ္ ။ “ေအာက္မွာ လူက်လာလို႔ အမနႏၵာကို သြား ကူမလို႔ဗ်…..” လို႔ သူ ေျပာလိုက္ၿပီး ေလွခါးေလးကေန ခပ္ျမန္ျမန္ ေျပးဆင္းလိုက္ တယ္ ။ သူခိုးဖမ္းမလို႔ …။ မနႏၵာက ေဈးဝယ္ တေယာက္ ေမးတာကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ေျဖေပးေနေတာ့ ဒီငတိုမေလးရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို မသိဘူး ။ မေတြ႕ဘူး ။ ငတိုမေလးကို အနီးကပ္ ရႈိးလိုက္ရေတာ့ သူ တကယ့္ကို ေႂကြသြားတယ္ ။ အလွအပတရားကို ကိုးကြယ္တတ္တဲ့ လူေတြထဲမွာ သူက လည္း ေရွ႕ဆုံးက လူတေယာက္ဘဲေလ ။ မိတ္ကပ္ မပါဘဲ အသားအရည္ကိုက စိုေျပေခ်ာေမြ႕ေနတာ ။ ျဖဴဆြတ္ဆြတ္ အသားက ျမန္မာစစ္စစ္မွ ဟုတ္ရဲ႕လား မသိဘူး ။

ရွမ္း ကျပားလား ။ ကရင္ကျပားလား ။ ေကာင္မေလးက သူၾကည့္ေနတာကို မသိဘူး ။ ထပ္ၿပီးေတာင္ မုံ႐ြာေဒၚျမရင္ ဝက္အူေခ်ာင္းထုပ္ကို သူ႔လြယ္အိတ္ႀကီးထဲကို ထည့္လိုက္ျပန္တယ္ ။ ေကာင္မေလးရဲ႕ ခါးေလးက ထြာဆိုင္ခါးလို႔ စာအုပ္ေတြထဲမွာ ဖတ္ဖူးတဲ့ ခါးမ်ိဳး ။ ဒီလို ခါးေသးေသးေၾကာင့္ ေကာင္မေလးရဲ႕ တင္ပါးေတြက တအား လွေနတယ္ ။ ဟူး….ေကာင္းလိုက္တဲ့ ပစၥည္းေလး ။ သူက သိပ္လွ သိပ္ေတာင့္ေနေတာ့ သူ႔ကို ေႂကြေနၿပီး သူခိုးတာကို ဖမ္းဖို႔ေတာင္ ခက္ေနတယ္ ။ သနားသြားတယ္ ။ လူမိၿပီး ေစာက္ရွက္မကြဲေစခ်င္ဘူး ။ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ။ မနႏၵာက သည္ ေကာင္မေလးကို အၿပဳံးေလးနဲ႔ “ ညီမ..ရွင္းေတာ့မလားဟင္….” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။ ေကာင္မေလးက “ ဟုတ္ကဲ့ မမ…” ဆိုၿပီး ေဈးျခင္း အဝါေလးကို ေကာင္တာေပၚကို ခ်ေပးလိုက္တယ္ ။ မနႏၵာက ျခင္းေတာင္းထဲက ပစၥည္းေလးေတြကို တခုၿပီးတခု စကင္လုပ္ၿပီး ကြၽတ္ကြၽတ္အိတ္ေလးထဲ ထည့္ေနတယ္ ။ ေသခ်ာသြားၿပီ ။ ေကာင္မေလး.ခိုးတာ ေသခ်ာေနၿပီ ။ ဟားဟား..အခုေန ဖမ္းစစ္လိုက္ရင္ သူက ေမ့လို႔ပါ ဘာညာနဲ႔ ျငင္းႏိုင္ေသးတယ္ ။ ဆိုင္က အထြက္ တံခါးဝမွာ အိတ္ကို ေတာင္းစစ္ရမယ္ ။ သူ ဆိုင္ေပါက္ဝဖက္ကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္ ။ မၾကာခင္ ေကာင္မေလး ကြၽတ္ကြၽတ္အိတ္ေလး ဆြဲလို႔ ထြက္လာတယ္ ။ “ ဒီမွာ ….ခဏ…..” “ အြန္…ဘာလဲ….” “ မင္း လြယ္ထားတဲ့ အိတ္ကို ခဏ ၾကည့္ပါရေစ…” “ အို…ဘာျဖစ္လို႔…..” “ ထုံးစံပါ..ဆိုင္က အထြက္ က်ေနာ္တို႔မွာ ေမးျမန္းပိုင္ခြင့္ ရွိတယ္…ခဏ ျပပါ…” ေကာင္မေလး မ်က္စိမ်က္ႏွာ တအား ပ်က္သြားတယ္ ။ “အကို….ညီမ…ညီမ……” ပုလဲခေတာ့မယ္ ။ မ်က္လုံး႐ြဲႀကီးေတြဆီမွာမ်က္ရည္စေလးေတြ စို႔ေနၿပီ ။ နဂိုထဲက ေႂကြေနတဲ့ေကာင္ ။ အခုလို ပုလဲခ ျပေတာ့ အရမ္းကို သနားသြားတယ္ ။ “ အင္းေလ…ေနေတာ့…ေနေတာ့….” လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး ဆိုင္ထဲကို ျပန္လွည့္ ဝင္လိုက္တယ္ ။ ဒီေနရာမွာ အ႐ုပ္ဆိုးဆိုး မိန္းကေလး တေယာက္ဆိုရင္ သူ အမိအရ ဖမ္းမွာဘဲ ထင္တာဘဲ ။ အင္း..ေတာ္ေတာ္.. မတရားတဲ့ ငါ ..။ ဘက္လိုက္တဲ့ ငါ….ဟူး….ငါ မေကာင္းဘူး ….။ ေကာင္မေလးကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ကို ေက်းဇူးတင္တဲ့ မ်က္ႏွာ မ်က္လုံးေလးနဲ႔ စိုက္ၾကည့္သြားတယ္။အသံမထြက္ဘဲ ပါးစပ္ေလး လႈပ္႐ုံေလး..“ သိုင္းက်ဴး…” လို႔ ေျပာသြားတယ္ ။ အင္း…..သူခိုး..ဓါး႐ိုးကမ္း ဆိုတဲ့ စကား…ကို သတိရမိလိုက္သည္ ။ ခိုးမႈ မွာ အားေပးကူညီမႈ ေျမာက္သြားၿပီ ….ၿပီး။