နာလြန္းလို႔ နားပါဦးေနာ္

အိမ္ေရာက္ေတာ့သူ႔ဇနီးသင္းသင္းကိုမေတြ႕၍အိမ္ေဖၚမသန္းေ႐ႊအားနင့္အမဘယ္သြားသလဲဟု
ေမးလိုက္သည္၊
“ေအာ္ အကိုျပန္လာၿပီလား။အမဟိုဘက္တိုက္ခန္းကအေဒၚတို႔အိမ္သြားေနတယ္က်မသြားေခၚ
လိုက္ရမလား”
ဒီအခြင့္အေရးကိုေစာင့္ေနေသာကိုေဇာ္ဝင္းသည္ရတဲ့အခြင့္အေရးကိုလက္မလြတ္ေစရန္။စဥ္းစားရင္း
“မေခၚပါနဲ႔ဟာ။ေနပေလ့ေစ။” “ေအာ္။ ဒါျဖင့္အကိုလဘက္ရည္ေသာက္မလား။က်မသြားေဖ်ာ္လိုက္မယ္ေလ”
“ေအး ေကာင္းသားဘဲ” ဆို၍သူ၏ဝတ္ထားေသာတိုက္ပုံခြၽတ္၍ “ေရာ့ သန္းေ႐ႊ။အကိုအကô်အ
ခန္းထဲမွာသြားခ်ိတ္ထားစမ္း” ဟုဆိုရၿပီးလွမ္းေပးလိုက္သည္၊
ဘာမွ်သိရွာေသာမသန္းေ႐ႊမွာကျပာကသီလွမ္းယူၿပီး။အိမ္ခန္းတြင္းသို႔ဝင္သြားေသာအခါ။အႀကံယူေနေသ
ာကိုေဇာ္ဝင္းကေနာက္မွထလိုက္သြားၿပီးအခန္းတံခါးကိုပိတ္လိုက္ေသာအခါ။မသန္းေ႐ႊခမ်ာ
“ဟင္ အကိုဒါဘာလုပ္မလို႔လဲ”
“ဘာမွမလုပ္ပါဘူး ညီမကိုအကို ခ်စ္မလို႔ပါ။”

“ဟင့္အင္း အကိုက်မေၾကာက္တယ္ဒီလိုမလုပ္ပါနဲ႔ အကို”
ကိုေဇာ္ဝင္းသည္အခန္းတံခါးကိုပိတ္ၿပီးမသန္းေ႐ႊအနားသို႔ထိုးဝင္လာေနၿပီး။ “မေၾကာက္ပါနဲ႔ညီ
မရယ္အကိုဟာေလညီမကိုခ်စ္ေနတာၾကာၿပီ။ဒီလိုအခြင့္အေရးမႀကဳံလို႔ေစာင့္ေနရတာ။အခုမွဒီအခြင့္အေရး
“ကုံေတာ့တယ္” ဆိုၿပီးမသန္းေ႐ႊအားတင္းေပြ႕ၿပီးပါးႏွစ္ဘက္ဘယ္ျပန္ညာျပန္နမ္း၍။ကုတင္
ေပၚသို႔တင္လိုက္ၿပီးဖက္ထား၏၊
မသန္းေ႐ႊလဲအမ်ိဳးမ်ိဳးညင္းဆန္႐ုန္းကန္ေသာ္လဲေလွာင္အိမ္ထဲမိေနတဲ့ငွက္သတၱဝါပမာမ်က္ရည္က်
ငိုေကြၽးေနေသာ္လဲအခ်ီးႏွီးသာ
ကိုေဇာ္ဝင္းသည္သူရဲ႕လိုအင္ဆႏၵျပည့္ဝေရးကိုသာအဓိကထားၿပီးက်ိဳးစားေနသည္၊
“တိတ္ပါကြယ္မငိုပါနဲ႔အကိုကညီမကိုတကယ္ခ်စ္ေနလို႔ပါ” ဆိုၿပီးပါးႏွစ္ဘက္ကိုေမႊးေမႊးေပး
လိုက္ပါးစပ္ျခင္းေတ့၍စုတ္လိုက္လုပ္ေပးေနေလသည္၊
မသန္းေ႐ႊမွာအပ်ိဳေတာ္ဝင္စ ၁၆ႏွစ္အ႐ြယ္အသက္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္မွာအ
ဆင္ေျပၿပီး။ရင္၃၁။တင္၃၆လက္မရွိ၍ငါးရံ႕ကိုယ္အေနအထားရွိေလေတာ့ကိုေဇာ္ဝင္းမေျပာနဲ႔စာေရးသူ။စာဖ
တ္သူေတြေရာသေရက်ေလာက္တဲ့အခ်ိဳးအဆစ္ေျပျပစ္သူတေယာက္ျဖစ္သည္၊
ကိုေဇာ္ဝင္း၏အျပဳအစုႏွင့္အၾကမ္းဖက္ေနသည္ကိုမလြန္ဆန္ႏိုင္ေသာမသန္းေ႐ႊခမ်ာမွာေတာင္းပန္၍မ
ရသည္ျဖစ္၍ၿငိမ္ေနေလသည္၊

ထိုအခါကိုေဇာ္ဝင္းသည္တဆင့္တက္၍မသန္းေ႐ႊ၏အကô်က်ယ္သီးမ်ားကိုတလုံးစီျဖဳတ္ရင္းပါး
ႏွစ္ဖက္ကိုေမႊးလိုက္ပါးစပ္ခ်င္းေတ့၍စုတ္လိုက္လုပ္ေပးရင္းေပၚထြက္လာေသာမသန္းေ႐ႊ၏လ”က္အ
ၾကမ္းပုဂံအလုံးသာသာရွိေသာဝင္းဝါေဖါင္းႂကြေနေသာႏို႔ႏွစ္လုံးကိုတဘက္ေသာလက္ကအအားမ
ေပးဘဲဖ်စ္လိုက္ညႇစ္ပလိုက္ပြတ္လိုက္အမ်ိဳးမ်ိဳးျပဳစုေပးေနေလေတာ့မသန္းေ႐ႊခမ်ာလူးလြန္႔တုန္လႈပ္႐ုန္းက
န္လာရင္း
“လႊတ္ပါအကိုရယ္ေတာ္ၾကာမမေလးျပန္လာရင္အဆူခံေနရပါအုန္းမယ္”
“အို ဒီအတြက္ဘာမွမပူပါနဲ႔ကြယ္။နင့္အမဟိုဘက္တိုက္မွာဖဲသြားကစားေနတာပါ။ေတာ္ေတာ္
နဲ႔ျပန္မလာပါဘူး”
“ဟင့္ အင္း အကို ဟင့္အင္း ညီမေၾကာက္တယ္”
“မေၾကာက္ပါနဲ႔ညီမရယ္အကိုတေယာက္လုံးရွိသားဘဲအကိုတာဝန္ယူေျဖရွင္းေပးပါမယ္” ဆိုကာ
မသန္းေ႐ႊရဲ႕ႏို႔သီးႏွစ္လုံးကိုဘယ္ျပန္ညာျပန္၍ပါးစပ္နဲ႔စို႔လိုက္လွ်ာနဲ႔ထိုးလိုက္လုပ္ရင္းလက္တဖက္ကမ
သန္းေ႐ႊ၏ေပါင္ၾကားထဲမွေစာက္ခုံေလးေပၚသို႔တင္လိုက္၏၊
ထိုအခါမသန္းေ႐ႊသည္မ်က္လုံးမ်က္ဆံျပဴးသြားၿပီးေခြၽးသီးေခြၽးေပါက္က်လာခါေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုေစ့၍
လိမ္ထားရင္း

“မလုပ္ပါနဲ႔အကိုရယ္ညီမကိုသနားပါ။ရွိခိုးပါရဲ႕” ဟုတတြတ္တြတ္ေတာင္းပန္ေနရွာသည္၊
“ေအးပါ ညီမရယ္။အကိုညီမကိုသနားလို႔ခ်စ္လို႔ယခုလိုႀကံတာပါ” ဟုဆိုကာမသန္းေ႐ႊရဲ႕ေပါင္
ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုတြန္းဖယ္ၿပီး။ေစာက္ခုံေလးေပၚလက္ေရာက္ေအာင္ႀကိဳးစာေနၿပီး၊
သူ၏ၾကမ္းတမ္းေသာလက္မ်ားျဖင့္ပြတ္သပ္ေပးေနေသာအခ်ိန္မွာသူ၏မာေက်ာတုတ္ခိုင္ေသာ
လီးႀကီးသည္ပုဆိုးၾကားထဲမွတြန္းကန္႐ုန္းထြက္ေန၏၊
“ညီမရယ္ အကိုရဲ႕ဆႏၵကိုလိုက္ေလွ်ာပါလားဟင္” ဟုဆိုကာမသန္းေ႐ႊ၏လက္တဖက္ကိုဆြဲ၍သူ
၏ေတာင္မတ္ေနေသာလီး”ကီေပၚသို႔တင္ေပးလိုက္ေသာအခါမသန္းေ႐ႊမွာတုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြား ၿပီး။
“ေအာင္မယ္ေလး” ဟုလန္႔၍ေအာ္လိုက္မိသည္၊
မွန္ပါသည္ လန္႔မည္ဆိုလဲလန္႔ေလာက္ပါ၏၊ကိုေဇာ္ဝင္း၏လီးႀကီးရဲ႕အတိုင္းအထြာမွာလဲအရွည္
၆လက္မလုံးပတ္စီးကရက္ဘူးခြန္ကြဲေလာက္ေတာ့မသန္းေ႐ႊခမ်ာပိုမို၍ပင္ေၾကာက္စိတ္ဝင္သြား၏၊
“မလန္႔ပါနဲ႔ညီမရယ္။ဒီလီးႀကီးဟာေလေတြ႕လိုက္တဲ့အမ်ိဳးသြၽီးတိုင္းစြဲမက္ပါတယ္၊”
“ဘာကိုစြဲမက္တာလဲဟင္”

“ဘာကိုစြဲမက္တယ္ဆိုတာကိုညီမကိုရွင္းျပေနမဲ့အစားလက္ေတြ႕အကိုလိုးျပလိုက္ရင္ညီမသိခ်င္တဲ့အေျဖ
ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ ညီမကမ႐ုန္းမကန္ဘဲအကိုရဲ႕အလိုကိုလိုက္ရင္းညိမ္ညိမ္ေနၿပီးမွိန္းေန
ပါအရသာစြဲမက္စရာေတြ႕ရေစမယ္”
မသန္းေ႐ႊသည္အမ်ိဳးမ်ိဳး႐ုန္းကန္ေတာင္းပန္အသနားခံညားေသာ္လဲမရေတာ့ဘူးဆိုတာသိေန
ေတာ့ကိုေဇာ္ဝင္းရဲ႕ဆႏၵကိုျဖည့္စီးေပးရန္စိတ္ဆုံးျဖတ္လိုက္ေတာ့သည္၊
ကိုေဇာ္ဝင္းသည္အေတြ႕အႀကဳံရင့္က်က္သူျဖစ္၍မသန္းေ႐ႊရဲ႕အေနအထားကိုသိသူျဖစ္၍။သူ၏
လီးႀကီးကိုမသန္းေ႐ႊ၏ႏုႏုထြတ္ထြတ္လက္ေလးမ်ားျဖင့္ဆုတ္နယ္ခိုင္းရန္လြယ္ကူေနေသာအခါ။မသန္းေ႐ႊက
လဲအလိုက္သိစြာႏွင့္ဆုတ္နယ္ေပးေနသည္၊
ကိုေဇာ္ဝင္းကလဲမသန္းေ႐ႊရဲ႕ေစာက္ခုံေလးေပၚသို႔လက္ျဖင့္ပြတ္လိုက္။ေစာက္ေစ့ကိုကလိလိုက္လုပ္ေပး
ရင္းလက္ဍိ+းျဖင့္ေစာက္ေခါင္းထဲကိုေမႊေပးလိုက္ရာ
မသန္းေ႐ႊမွာဓါတ္လိုက္သကဲ့သို႔တြန္႔လိမ္တက္သြားၿပီး “ေအာင္မေလး။အေလး အေမ အား” ဟု
ေအာ္လိုက္ခါ။

ကိုဇောျဝငျးသညျမသနျးရှှပေါးစပျကိုပိတျရငျးသူ၏မာကြောတုတျခိုငျနသေောလီးကွီးဖွငျ့စောကျ
ေခါင်းထဲထိုးသွင်းရန်မသန်းေရွွ၏ေၾလႇာကျႏေသောထမီကိုခြေဖြင်႕တွန်းကန်ခႀလိဳက်သည်၊
မသနျးရှှသေညျယောကျြားမြားနှငျ့တခါဘူးမှမကွုံတှေ့ဘူးသောအပြိုဖွဈပွနျသညျမို့ကိုဇောျဝငျး၏
ပြဳစုေပးမႈေကြာင်႕ကာမအရသာကိုခံစားရင်းေစာက်ေခါင်းထဲမွအရေကြည်ျမားကၾဆင်းကာတဟင်း ဟင်း
ဖြဈခါငြိမ်နေလေသည်၊
ထိုအခငြျးအရာကိုစောငျ့ဆိုငျးသိနှငျ့လသေောကိုဇောျဝငျးသညျမသနျးရှှထေမီကြှတျသှားပွီးမိမှေးတိုငျးဖ
ေမွးတိုင်းပင်ကိုႏူးဍံ့ေဖါင်းကႊနေသောေစာက်ဖုတ်ေလးကိုကြည်႕ရင်း။
“ညီမရယ် အကိုလေဒီလိုကြည်႕လို႔ေကာင်းပြီးႏူးဍံ့နေတဲ့ေစာက်ဖုတ်ေလးၿမိဳးမေတွ႔ဘူးေသးဘူး။
ညီမလေးဟာလူကလဲခစြျစရာကောငျးစောကျဖုတျလေးဟာလဲလိုးခငြျစရာကောငျးအောငျအကိုဘဝငျ
ခိုက်နေတာဘဲ၊”
“ကဲပါအကိုရယျအခုမှတော့မှမထူးတော့ပါဘူး။အခစြျတညျကာခြဲ့ပွီးစကားကွောရှညျမနပေါနဲ့မွနျမွနျအ
ကိုဆန်ဒပွညျ့အောငျလုပျပါတော့ညီမခှငျ့ပွုပါပွီ၊တောျကွာမမပွနျလာလို့အားလုံးဒုက်ခတှေ့နေ အုံးမယျ”
ကိုဇောျဝငျးသညျမသနျးရှှရေဲ့ခှငျ့ပွုခကြျရသောအခါသူ၏လီးကွီးကို။ “ကိုငျးငါ့သားကွီး
မွိနျရရှေကျရလေိုးရတော့မယျ” ဟုဆိုကာမသနျးရှှကေိုကုတငျပေါျပကျလကျလှနျခပြွီး၊
ဒူးႏွဈလုံးေထာင်၍လက်ႏွဈဘက်ကမသန်းေရွွ၏ေထာင်နေသောဒူးႏွဈလုံးကိုဖိခေျပးလိုက်ရာေပါင်တန်ႏွ
ဈေျခာင်းကားသွားပြီးေပါင်ကြားထဲမွဝင်းဝါေမာက်ကႊနေသောေစာက်ဖုတ်ကေလးပြဴးထွက်လာေတာ့သည်၊
ထိုအခါကိုဇောျဝငျးသညျမသနျးရှှေ၏ပေါငျနှဈလုံးကွားမှာဆောငျ့ဆောငျ့ထိုငျ၍စောကျဖုတျနှငျ့လီးခြိနျသ
ားကိုက်ေအာင်အသင်႕ပြင်လိုက်၏၊
မသနျးရှှသေညျအကôလြုံခညြျမရှိကိုယျလုံးတီးဖွဈနသေောသူမ၏ခန်ဓာကိုယျအောကျပိုငျးကိုကွညျ့၍ရှကျေ
သှးဖွာကာမကြျနှာကိုလကျဝါးနှငျ့အုပျထားလသေညျ၊
ကိုဇောျဝငျးသညျမသနျးရှှေ၏ပွူးထှကျနသေောစောကျခုံကွားမှစောကျစေ့လေးကိုလကျမနှငျ့အသာမ၍
သူ၏လီးကွီးကိုတေ့ထားလိုကျသောအခါ။မသနျးရှှသေညျဖိုမထိတှေ့မှု၏အရသာကိုအပွညျ့အဝခံစားရငျးကိုေ
ဇာျဝငျး၏လီးထိပျသို့တှနျ့တကျလာ၏၊
ကိုဇောျဝငျးသညျမသနျးရှှေ၏အရိပျအကဲကိုကွညျ့ကာသူ၏လီးကွီးအားမောငျးတငျ၍ဒဈမွှုပျရုံ
ထိုးသှငျးလိုကျရာ။ဗစြျ ဗစြျ ဗစြျ ဖှတျနှငျ့အတူ။
“ေအာင်မေလး အကို ၾကႇတ်ၾကႇတ် နာတယ်အကို နာတယ်။အိ အေမ ရွီး၊” ဟုဆိုကာ
ကိုဇောျဝငျး၏လီးကွီးကိုဆှဲဖယျ၍စောကျခုံလေးအားလကျနှငျ့အုပျထား၏၊
ကိုဇောျဝငျးသညျသူ၏လီးကွီးကြှတျသှား၍ကွညျ့လိုကျသောအခါ။လီးထိပျတှငျသှေးမြားပနေသေညျကိုတှေ့၍
မကြျလုံးပွူးသှားပွီးစောကျဖုတျလေးမှထှကျနသေောသှေးမြားကိုလကျနှငျ့သုတျပေးနေ၏၊
“အဟငျ့ အဟငျ့ အို ရှီး ကြှတျကြှတျ တောျဘီအားတောျတော့အကို။ကမြအဖုတျကှဲသှားပွီ။
အားစပ်ပြီးနာလိုက်တာအကိုရယ်၊အား ရွီး ၾကႇတ် ၾကႇတ် “
ကိုဇောျဝငျးသညျသူ၏ဒေါမာနျကွီးသောလီးကွီးအတှကျအမြိုးမြိုးကွိုးစားထားသောျလညျးမ
ေအာင်မြင်ေဇာေျခႇးျမားပြန်ေန၏၊
“တောျပါတော့အကိုရယျ။ကြှတျ ကြှတျ နာတယျ။ ကမြစောကျပတျအမှေးကှဲသှးပွီထငျတယျ၊
စပျဖွငျးဖွငျးဖွဈနတေယျ။ မနကျဖနျတနငျ်ဂနှနေေ့မဟုတျလား အကို မနကျဖနျမှအကိုသဘောလုပျပါ နောျ”
ဆို၍ေတာင်းပန်ရွာသည်၊
ကိုဇောျဝငျးသညျအမြိုးမြိုးလှညျ့စားပမေဲ့မရတဲ့အဆုံးလကျလှှတျလိုကျရသောလဲ။သူ၏လီးကွီးကတော့ေ
တာင်ဆဲပင်ရွိေန၏၊
မသန်းရွွေအဝတ်ျမားဝတ်၍အခန်းတံခါးဖွင်႕ပြီးကွတကွတႏွင်႕ခြေလွမ်းမမွန်ဘဲအထွက်တွင်။သင်းသင်းပြ
နျရောကျနှငျ့မကြျနှာခွငျးဆိုငျတှေ့လိုကျသောအခါမသနျးရှှမေကြျလုံးပွူး၍ခေါငျးကွီးသှား၏၊
“ဟဲ့ သန်းေရွွ အခန်းထဲညီး။ဘာဝင်လုပ်တာလဲ။ဟာအပြင်ကတံခါးလဲပိတ်မထားဘူး”
တုနျတုနျရီရီဖွငျ့ “ဘာ ဘာ မှမလုပျပါဘူး အကိုပွနျလာလို့ကောျဖီဖြောျပွီးသှားပို့တာပါ”
“အောျ ကိုဇောျရောကျနပွေီးလား” ဆိုကာသငျးသငျးအခနျးထဲဝငျသှားသောအခါ။ကုတငျပေါျတ
ဖကျစောငျးပွီးအိပျနသေောကိုဇောျဝငျးဘေးမှာဝငျထိုငျပွီး
“ဟငျ ကိုဇောျဘာဖွဈလို့အိပျနတောလဲ။ နမေကောငျးဘူးလား ဟငျ”
“ေကာင်းပါတယ်ကွာ” ဟုဆိုကာသင်းသင်းဘက်လွည်႕၍သင်းသင်းရဲ႕ကိုယ်ေလးအားေပွ႔ဖက်ပြီး
ကုတငျပေါျဆှဲတငျလိုကျ၏၊
“အို အို ကိုဇောျဘယျလိုဖွဈတာလဲအခုနကောငျမလေးနဲ့စခမျးသှားနတေယျထငျတယျ”
“ဟာ သငျးကလဲကှာမဟုတျတာ။အကိုသောကျဖို့ကောျဖီလာပိုတာပါ” ဟုဖွရေငျးသငျးသငျးရဲ့
ပါးပြင်ႏွဈဖက်ကိုေမွွးေမွွးေပးပြီးထမီကိုျခႇတ်မည်အပြဳတွင်။
“အို ကိုဇောျနအေုံးဟို အခနျးတံခါးသှားပိတျအုံးမယျ”
တံခါးပိတျ၍ပွနျလာပွီး။ကုတငျပေါျကိုယျလုံးတီးဖွငျ့လဲလြှောငျးနသေောကိုဇောျနှငျ့အတူမတျနသေောလီ
းကွီးကိုကွညျ့၍။ “ဒီကနေ့ဘယျလိုဖွဈတာလဲကိုဇောျ။ထူးခွားလှခညြျ့လားဟငျ။”
“ဘာထူးခြားလို႔လဲသင်းအကိုစနေနေ့မို႔႐ုံးကပြန်လာပြီးေဟာဒီကဇနီးမယားေလးကိုမေတွ႔လို႔စဉ်းစားေန
တုံး။ဖြဳံးဆို ေဟာဒီမယားေျခာေရာက်လာတာပါဘဲ။ ကဲကွာလာစမ်းပါ။” ဆို၍သင်းသင်းလက်
ကိုလွမ်းဆွဲပြီးရင်ခွင်ထဲသွင်းခါ။သူ၏အရွိန်မပြေသေးဘဲေတာင်နေသောလီးကြီးကိုသင်းသင်း၏လက်ထဲသို႔အ
ပ်လိုက်ေသာအခါ။
“အိုဟို ဒါကဘယျလိုနပေါလိမျ့။ကိုဇောျအဖွဈသဲလှနျးပွီထငျတယျ။”
“အဖွဈသဲတာမဟုတျဘူးသငျး အကိုရုံးကပွနျလာတာသငျးနဲ့အခစြျခွငျးဖလှယျမလို့စိတျကူးယဉျ
လာတာပါ”
“အဖွဈမသဲပါနဲ့ကိုဇောျရယျ။အခုနသနျးရှှအေခနျးထဲကထှကျလာတာမူမမှနျဘူး။ကိုဇောျဘာလုပျ
လိုက်သလဲဟင်”
“ဟာ မဟုတ်ရပါဘူးသင်းအရမ်းမဲ့မစွတ်စွဲပါနဲ႔” ဟုေပြာရင်းသင်း၏ေပါင်းကြားထဲမွေဖါင်းပွပွ
ေစာက်ဖုတ်ေလးကိုပွတ်ရင်း။ထမီျခႇတ်မည်အပြဳတွင်သင်းသင်းကအလိုက်သိစွာ
“အို နအေုံး သငျးအဝတျအစားတှခြှေတျပေးမယျကိုဇောျလဲအားလုံးခြှတျလိုကျနောျ” ဟုဆိုကာ
ကုတငျအောကျတနရောတှငျမတျတတျရပျ၍။အကôြ။လုံခညြျမြားခြှတျခလြိုကျသောအခါပငျကိုယျအလှပိုငျရှငျသ
င်းသည်မိေမွးတိုင်းဖေမွးတိုင်းကိုယ်လုံးတီးဖြဈသွားေတာ့သည်၊
ထိုအခါကိုဇောျသညျသူ့အဝတျမြားခြှတျပွီး၍သငျးသငျးရှိရာသို့အပွေးလေးသှားကာပှေ့ဖကျပွီးကုတငျပေ
ါျသို့တငျကာ။သငျး၏ဖွူဖှေးဖေါငျးကွှနသေညျ့စောကျဖုတျလေးကိုလကျနှငျ့ပှတျလိုကျပွူး
ထွက်နေသောေစာက်ေစ့ေလးကိုမွွေလိုက်ႏွင်႕စိတ်ကြိဳက်ပြဳစုေပးလိုက်ေသာအခါ။
သင်းသင်းသည်ငါးပြေမဆားပက်သလိုတွန်႕လိမ်ပြီးေကာ့ကာေကာ့ကာႏွင်႕ေစာက်ေစ့ေလးဟာ
ပွူးထှကျလာပွီးအရကွေညျမြားစီးဆငျးထှကျပေါျလာတော့သညျ၊
သင်းသင်းသည် တဟင်းဟင်းဖြဈလာပြီး
“ယားတယျကိုဇောျရယျ လိုးမှသာလိုးစမျးပါ”
“ဉောျ သငျးကလဲကှာလိုးပါမယျဒီလိုတယုတရပွုစုပေးမှယောကျြားနဲ့မိနျးမဆကျဆံတဲ့အခါလိုးကွတဲ့အ
ခါအရသာေတွ႔လာႏိုင်တယ်ကွ” ဟုဆို၍ေစာက်ေစ့ေလးကိုပွတ်၍ကလိေပးနေပြီးလိုးရန်ဟန်ပြင်၍
သင်းသင်း၏ခြေထောက်ႏွဈေျခာင်းကိုသူ၏ခါးကိုအခွခိုင်းပြီးသူ၏တုတ်ခိုင်နေသောလီးကြီးႏွင်႕ေစာက်ေစ့ထိ
ပ်ထိလိုက်ခွာလိုက်လုပ်ေန၏၊
ထိုအခါသငျးသငျးသညျကိုဇောျခါးကိုညှပျ၍။သူမ၏စောကျပတျနှငျ့ထိအောငျရှေ့ကိုထိုးထိုးတကျလာပွီး
“ကိုဇောျကလဲအထဲရောကျအောငျလိုးတော့လေ” ဟုဆို၏၊
ကိုဇောျဝငျးသညျသငျးသငျး၏အခွအေနကေိုသိနှငျ့ပွီး။ဒဈÕမပျရုံထိုးသှငျးပေးလိုကျရာ။
“အိုး ဟိုး ဟိုး ရှီး အောငျမလေးဖွေးဖွေးကိုဇောျ ဖွေး ဖွေး ကြှတျ ကြှတျ”
ထိုအခါကိုဇောျဝငျးသညျစောကျခေါငျးထဲအားသူ၏လီးကွီးကိုဒဈÕမပျရုံသှငျးထားရာမှပွနျဆှဲနှုတျ
မည်အပြဳတွင်
“အို ကိုဇောျမနှုတျလိုကျနဲ့လဒေီအတိုငျးထား”ဟုဆိုကာခွနှေဈခြောငျးနှငျ့မလှတျတမျးညှပျ
ထားလေသည်၊
“နဲနဲလောကျလြှောစမျးပါအုံးသငျး အခုလိုလုပျထားတော့ကိုဇောျလိုးအားမရှိဘူးပေါ့” ဆို၍
သငျး၏ပေါငျနှဈခြောငျးကိုလကျနှငျ့ဖယျခပြွီး။လီးကွီးကိုတဝကျဝငျအောငျဖိလိုးပေးလိုကျသောအခါ။ ဗစြျ
ဗစြျ ဖွငျ့တဝကျဝငျသှား၏၊
“အောငျမယျလေး အိုး ရှီး ကြှတျကြှတျ အား။ကိုဇောျခနလေးနားထားပါ အို ကြှတျကြှတျ
နာလွန်းလို႔ပါ၊”
“သငျးသငျးကလဲကှာ နဲနဲတော့အောငျ့ပွီးနပေါတောျကွာအရှိနျရလာတော့မနာတော့ပါဘူး။ျ