by 
မနက္ပိုင္းအခ်ိန္ ေနထြက္ေနေပမယ့္ ေအးစိမ့္စိမ့္နဲ႔မို႔ ဂ်ာကင္ခပ္ပါးပါးတထည္ကို သူဝတ္ခဲ့သည္ ။
စိုင္းေမာင္ေမာင္နဲ႔သူ ဦးက်င္ဟုတ္အိမ္ကို ေရာက္သြားသည္ ။
တံခါးေခါက္ေတာ့ လူငယ္တေယာက္ လာဖြင့္ေပးသည္ ။ တံခါးကို ဟတယ္ဆို႐ုံေလး ..
သုန္မႈန္တဲ့ မ်က္ႏွာထားနဲ႔ ဒီလူငယ္ေလးကို သူ႔စိတ္ထဲမွာ မႏွစ္ၿမိဳ႕ဘူး ။
“ ဆရာဟုတ္ရွိလား ..”
“ မရွိဘူး..ခရီးသြားတယ္ …”
“ ဆရာကေတာ္ေကာ…”
“ ဟိုဖက္သြားတယ္..”
လူငယ္ေလးက ေမးတာေတြကို ေျဖခ်င္ပုံမရ ။ ကပ္ရက္ တဖက္ႏိုင္ငံဖက္ကို ၫႊန္ျပၿပီး တံခါးကို ျပန္ပိတ္လိုက္သည္။
“ အဲဒီခ်ာတိတ္က ဘယ္သူလဲ..”
သူေမးတာကို စိုင္းေမာင္ေမာင္က “ ဆရာဟုတ္ရဲ႕တူတေယာက္ဘဲ …ဟင္းဟင္း…ေလသံကေတာ့ ေတြ႕တဲ့အတိုင္းဘဲ..ခပ္မာမာ…ဒီခ်ာတိတ္က ေဒါင့္မက်ိဳးဘူး…ဟိုစကားလိုေပါ့..က်ားလဲေၾကာက္ရ က်ားခ်ီးလဲ
ေၾကာက္ရ ..ဆိုတာေလ …”
“ ဒါဆို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ..”
စိုင္းေမာင္ေမာင္က သူ႔ကို “ ဆရာဟုတ္..ခ်င္းမိုင္သြားေနပုံရတယ္…ဆရာမကေတာ့ တဖက္ကမ္းမွာ
တဲ့..ဘရိတ္ဖပ္စ္သြားစားတာေနမွာေပါ့..ကဲ..က်ေနာ္တို႔ လိုက္သြားရေအာင္…” လို႔ ေျပာသည္ ။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တံတားရွိရာကို ေလ်ာက္ခဲ့ၾကသည္ ။
ႏွစ္ႏိုင္ငံ နယ္နမိတ္တံတားႀကီး ဆီမွာ စည္ကားေနသည္ ။ တံတားအလည္ေခါင္မွာ ႏွစ္ႏိုင္ငံအလံေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္
လြင့္ေနသည္ ။
တံတားႀကီးေပၚမွာ ျဖတ္သန္းကူးလာေနတဲ့လူေတြ ဆိုင္ကယ္ေတြ အျပည့္ဘဲ ။ အေကာက္ဂိတ္ကင္းတဲေလးက
ယူနီေဖါင္းဝတ္ေတြက စိုင္းေမာင္ေမာင္ကို လက္လွမ္းျပကာ ႏုတ္ဆက္ၾကသည္ ။ စိုင္းေမာင္ေမာင္က ျပန္လက္ျပ
ႏုတ္ဆက္ရင္း သူ႔ဖက္ကိုလွည့္ၿပီး…“ က်ေနာ့္ကို ခင္မင္ၾကတယ္…” လို႔ ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားတဲ့ပုံနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္ ။
တဖက္ကိုေရာက္ေတာ့ စိုင္းေမာင္ေမာင္က ဆရာမရွိတဲ့ဆိုင္ကို သူသိတယ္ ဆိုၿပီး ေဈးထဲကိုဝင္ခ်သြားသည္ ။
သူေျပာသလိုဘဲ မွန္ေနသည္ ။ သူေခၚသြားတဲ့ ၾကက္ဆီထမင္းဆိုင္မွာ ဆရာဟုတ္ရဲ႕ မိန္းမ ဆရာကေတာ္
ေဒၚရွယ္လီရွိေနသည္ ။ သူတို႔ကို ျမင္သြားသည္ ။
သူ႔ထက္ အသက္နဲနဲႀကီးလိမ့္မည္ ။ အသားဝင္းဝင္း. လုံးႀကီးေပါက္လွလို႔ ေခၚရမယ့္ ကိုယ္လုံးေတာင့္ေတာင့္
မိန္းမ ..။ ရွမ္းတ႐ုတ္..ဒါမွမဟုတ္ တ႐ုတ္ကျပား ျဖစ္မည္ ။ စိုေျပေတာင့္တင္းတဲ့ ေဒၚရွယ္လီရဲ႕ ဖီးလိမ္းျပင္ဆင္
ဝတ္စားထားတာေတြက ဆန္႔က်င္ဖက္ေယာက္်ားေတြကို ရွိတာေတြ ထုတ္ႂကြားထားသလိုျဖစ္ေနသည္။
ျမင္လိုက္တာနဲ႔ ရာဂစိတ္ေတြ ဝုန္းကနဲႂကြထသြားေစႏိုင္တဲ့ ခပ္ထယ္ထယ္ေစာ္ႀကီး ။
“ ဆရာမ …”
“ဟင္..စိုင္းေမာင္ ..”
“ ဆရာဟုတ္ခရီးသြားတယ္ဆို..ဆရာမတို႔အိမ္ကို ေရာက္ခဲ့တယ္…”
“ ေအး…ဟုတ္တယ္ …သူမရွိဘူး ..ကဲဆို..ဘာလဲ..စိုင္းေမာင္…”
“ က်ေနာ္ေျပာထားတဲ့ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေလ…ကိုေပါက္…”
ဆရာမေဒၚရွယ္လီက သူ႔ကို ေျခဆုံးေခါင္းဆုံးၾကည့္သည္ ။
“ ေအာ္..ေအးေအး….ဟုတ္ၿပီ..ကိုက်င္ဟုတ္…ငါ့ကို ေျပာထားတယ္….အိုေကေလ ..အိုေကအိုေက ..လာ..လာ..
တခုခုစားၾကအုံး…”
“ ဟုတ္ကဲ့ဆရာမ ..”
စိုင္းေမာင္ေမာင္နဲ႔ သူ ေဒၚရွယ္လီ့ေဘးက ခုံေတြမွာ ဝင္ထိုင္ၾကသည္ ။
စားေသာက္ေနတုံး ေဒၚရွယ္လီက စိုင္းေမာင္ေမာင္ကို “ မင္းဆရာက မင္းေခၚလာတဲ့ လူမို႔ အစစ စိတ္ခ်တယ္..
စိုင္းေမာင္..မင္းလူက မင္းနံမည္ကိုေတာ့ ဖ်က္မယ္ မထင္ဘူးေနာ…” လို႔ ေျပာသည္ ။
စိုင္းေမာင္ေမာင္က “ စိတ္ခ်ပါ ဆရာမ…..ကိုေပါက္က လူေကာင္းပါ ..က်ေနာ္အာမခံပါတယ္…ဆရာမတို႔ စမ္းသုံးၾကည့္ပါ …” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။
ေဒၚရွယ္လီက ရယ္သည္ ။
“ ေအးပါ..ယုံပါတယ္….ငါက မင္းကို ေနာက္တာပါ…”
စိုင္းေမာင္ေမာင္က သူ႔ကို ဦးက်င္ဟုတ္ေဒၚရွယ္လီတို႔အိမ္မွာ ထားခဲ့ၿပီး က်ိဳင္းတုံကို ျပန္သြားသည္ ။
ေဒၚရွယ္လီက သူ႔ကို သူတို႔အိမ္ေအာက္ထပ္က အခန္းတခန္းမွာ ေနရာခ်ထားေပးသည္။ စိုင္းေမာင္ေမာင္ကို
ဦးက်င္ဟုတ္နဲ႔ ေဒၚရွယ္လီက စိတ္ခ်ရတဲ့လူရွာခိုင္းထားခဲ့တာၾကာၿပီ ။
သူသည္ ဦးက်င္ဟုတ္ရဲ႕တူဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာထားတင္းမာတဲ့လူငယ္ေလးရဲ႕ အခန္းေဘးက အခန္းလြတ္မွာ ေနရတာ
ျဖစ္သည္ ။ ဒီေကာင္ေလးရဲ႕နံမည္က “ စိုင္းဟတ္”… ။
ေရာက္တဲ့ညက ညဖက္ႀကီး စိုင္းဟတ္သည္ သူ႔အခန္းထဲ ဝင္လာၿပီး သူ႔ကုတင္ေပၚကို ေသနတ္တလက္လာတင္
သည္ ။ ဘရက္တာအမ်ိဳးအစား ကိုးမမ ပစၥတိုတလက္ ။ က်ည္ကပ္က အပိုတကပ္ ။
“ ခင္ဗ်ားအတြက္ …”
စကား အပို ဘာမွမေျပာဘဲ မ်က္ႏွာပုတ္ပုတ္နဲ႔ ထြက္သြားသည္ ။“ ကိုေပါက္ ..”
“ ဟုတ္..ဆရာမ …”
စိုင္းေမာင္ေမာင္တို႔ ေခၚသလိုဘဲ ဆရာမလို႔ သူေခၚလိုက္သည္ ။
“ ဒီကို ဘယ္ကေနလာခဲ့တာလဲ…”
“ က်ေနာ္ ကြတ္ခိုင္က လာခဲ့တာပါ…”
“ ေအာ္ ..ဘယ္သူနဲ႔အလုပ္လုပ္ေနတာလဲ …”
“ ဦးစြတ္ထင္းနဲ႔ပါ…ဆရာမတို႔နဲ႔ သိလားမသိဘူး…”
“ ဟင့္အင္း မသိပါဘူး ..ၾကားဖူးတယ္…သူ႔အေၾကာင္း…….”
ေဒၚရွယ္လီက ေကာ္ဖီတခြက္ သူ႔ကိုလွမ္းေပးသည္ ။
“ ကိုေပါက္ . .”
“ ေကာ္ဖီေသာက္လိုက္အုံး….”
“ ဟုတ္ကဲ့ဆရာမ ..”
လည္ဟိုက္တီရွပ္ေၾကာင့္ ဘရာစီယာအထက္က လ်ံထြက္ေနတဲ့ မို႔မို႔ေမာက္ေမာက္ ဝင္းဝင္းႀကီးေတြကို မၾကည့္
မိေအာင္ မ်က္စိလႊဲထားေနရသည္ ။
“ ကိုေပါက္ …ေကာ္ဖီေကာင္းလားဟင္…”
“ ဟုတ္..ဆရာမ…”
“ ကိုေပါက္လဲ ဟုတ္ဆရာမ ကလြဲလို႔ စကားမေျပာတတ္ေတာ့ဘူးလား..ဟင္းဟင္း …”
ေကာ္ဖီက တကယ္ဘဲေကာင္းသည္ ။ ေဒၚရွယ္လီနဲ႔ မီးဖိုခန္းထဲ ႏွစ္ေယာက္ထဲေနရတာ စိတ္ေတြ တအား လႈပ္ရွားလာသည္ ။
“ မိန္းမ ရွိလား …”
“ ဗ်ာ….”
“ ေအာ္..ကိုေပါက္မွာ မိန္းမရွိလားလို႔ …”
ေဒၚရွယ္လီရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနသလို ဆိုးေဆးနီနီရဲရဲနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းထူထူေတြက မပြင့္တပြင့္နဲ႔…။
“ မရွိဘူး..ဆရာမ …”
“ ရီးစားေကာ….”
သူရယ္လိုက္သည္ ။
“ မရွိပါဘူး..ဆရာမ …”
“ ဟုတ္လို႔လား …. မလိမ္နဲ႔….”
“ တကယ္ပါ..မရွိပါဘူး …”
ေဒၚရွယ္လီက မခို႔တ႐ို႕အမူအရာနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ၿပီး မီးဖိုခန္းထဲက တလွမ္းခ်င္း ေလ်ာက္ထြက္သြားသည္ ။
ေသးက်ဥ္တဲ့ခါးေအာက္က ဝိုက္ကားေကာ့ထြက္ေနတဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြက တုန္ခါလႈပ္သြားေနတာေတြကို ၾကည့္
မိေနေတာ့ သူ႔ေသြးသားေတြ ဆူေဝကုန္သည္ ။
သည္အခ်ိန္မွာ စိုင္းဟတ္ဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႔ ေကာင္ေလး သည္ မီးဖိုခန္းထဲကို ဝင္လာသည္ ။
သူ ေဒၚရွယ္လီရဲ႕ တင္ပါးလွလွႀကီးေတြကို တပ္မက္စြာနဲ႔ ေငးစိုက္ ၾကည့္မိေနတာကို စိုင္းဟတ္ ျမင္သြားသလား မသိဘူး ။
ဒီေန႔မနက္ အိမ္ကကားကို ေရေဆး ၿပီး အဝတ္နဲ႔ ေျပာင္ေအာင္သုတ္ေနခိုက္ ေဒၚရွယ္လီ အိမ္ေရွ႕တံခါးေပါက္
ကေန ေကာ္ဖီလာေသာက္ဖို႔ လွမ္းေခၚသည္ ။
မနက္ေစာေစာ အိပ္ရာက ထလာတဲ့အခ်ိန္မို႔လား ..။ ေဒၚရွယ္လီသည္ ဘေလာက္စ္အက်ႌကို အတြင္းက
အခုအခံမပါဘဲ ဘရာလက္စ္ ဝတ္ထားသည္ ။ ေဒၚရွယ္လီရဲ႕ ႏို႔သီးေခါင္းဖုေလးေတြက အက်ႌသားမွာဖုၿပီး သိ
သိသာသာ ေတြ႕ျမင္ေနရသည္ ။
စြပ္ၾကယ္ဝတ္ထားလို႔ ေတြ႕ေနရတဲ့ သူ႔လက္ေမာင္းသားေတြကို ေဒၚရွယ္လီ ႐ုတ္တရက္ လာကိုင္ညႇစ္လိုက္လို႔
သူ ေတာ္ေတာ္ဘဲ စိတ္လႈပ္ရွားသြားသည္ ။
“ မင္းဗလေတာ္ေတာ္ေတာင့္တာဘဲ..ကိုေပါက္ ..”
ေဒၚရွယ္လီဆီက ေရေမႊးနံ႔သင္းသင္းေလး ရေနသည္ ။ နီးနီးကပ္ကပ္ရွိေနတာေၾကာင့္ သူ႔စိတ္ေတြ တဟုန္ထိုး
ႏိုးႂကြလာရသည္ ။
“ ေကာ္ဖီေသာက္ေလ..ႀကိဳက္လား …”
ၿပဳံးစိစိနဲ႔ေမးသည္ ။ ေကာ္ဖီကိုေမးတာလား…ဒါမွမဟုတ္..ဖုထင္းေနတဲ့ ရင္သီးေလးေတြကို ေျပာတာလား..မသဲကြဲ
ဘူး ။
“ ခဏၾကာရင္ ဒို႔နဲ႔လိုက္ခဲ့..ဟိုဖက္ကမ္း အတြင္းဖက္ ေနရာကိုသြားစရာရွိတယ္ ..”
“ ဟုတ္..ဆရာမ . .”
ေဒၚရွယ္လီ အလုပ္ကိစၥသြားတိုင္း ခါးၾကားမွာ ေသနတ္ထိုးၿပီး သူလိုက္ပါရသည္ ။ ဒီတေခါက္ စိုင္းဟတ္နဲ႔
စိုင္းေမာင္ေမာင္ပါ ပါသည္ ။ ေဒၚရွယ္လီတို႔သည္ စီးပြားေရးလုပ္တဲ့အခါ ၿပိဳင္ဖက္ေတြ ရွိသလို မနာလိုသူေတြ
ရွိတာမို႔ လက္နက္ေဆာင္တဲ့ တပည့္လက္သားေတြ အၿမဲအတူပါရသည္လို႔ စိုင္းေမာင္ေမာင္က သူ႔ကို
ဟိုးတုံးထဲက ေျပာျပထားခဲ့သည္ ။ ေဒၚရွယ္လီသည္ စိုင္းဟတ္နဲ႔ စိုင္းေမာင္ေမာင္တို႔ေရွ႕မွာ သူ႔ကို
သိပ္အေရာတဝင္မေနဘဲ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္းရွိေနခ်ိန္ေတြမွာဆို ညဳတုတုနဲ႔ ျမႇဴသလိုလိုၾကဴသလိုလို
လုပ္တတ္ေၾကာင္း သူသတိထားမိလာသည္ ။
ဦးကငြျဟုတျအကွောငျး စိုငျးမောငျမောငျကို မသိမသာ စပျစုကွညျ့လိုကျတော့ ဦးကငြျဟုတျသညျ ဘနျကောကျကို
ရောကျနတောဖွဈပွီး အရေးကွီးတဲ့ စီးပှားကိစ်စတှနေဲ့ အလုပျမြားနတေဲ့အကွောငျး စိုငျးမောငျမောငျက ပွောပွသညျ ။ ဒေါျရှယျလီသညျ သညျနယျမွတေဝိုကျမှာ မွနျမာဖကျက အစိုးရ
ဝန်ထမ်းေတွ နဲ႔ေရာ တဖက်ကမ်းက အာဏာပိုင်တွေနဲ႔ေရာ သြဇာေညာင်းတာကို ေတွ႔ရသည် ။ ခင်မင်ရင်းႏွီးတာကို ေတွ႔ရသည် ။
ဒီေန႔ေတာ့ အိမ်မွာနေတဲ့ စိုင်းဟတ်ဆိုတဲ့ေကာင်ေလး မရွိဘူး ..။
တဖကျကမျးက ရုပျရှငျရုံမှာ ဇာတျကားကောငျးလို့ သှားကွညျ့သညျ ။ သူ ညဖကျ ပွနျလာခငြျမှ လာမညျ လို့လညျး ဒေါျရှယျလီကို ပွောသှားတာ ကွားလိုကျရသညျ ။
ညစာစားတော့ သူနဲ့ ဒေါျရှယျလီ နှဈယောကျထဲ ။
“ ဒီနေ့ ရှယျခကြျထားတယျ….ဒို့နဲ့ ကိုပေါကျ စားကွဖို့ …”
ဒေါျရှယျလီသညျ ညဝတျဂါဝနျရှညျအနကျရောငျကို ဝတျထားသညျ ။ မီးဖိုခနျးထဲ ဟိုလြောကျဒီလြောကျ လုပျနတေဲ့အခြိနျ သူမရဲ့စှငျ့ကားကော့ထှကျနတေဲ့ တငျပါးကွီးတှကေ တဆတျဆတျ
တုန်ခါနေကြသည် ။
ဟင်း …ဒါကြီးတွေကို ကြည်႕ပြီး သူ႔ကာမစိတ်တွေက တဒိုင်းဒိုင်း တက်ကႊလို႔ လာနေသည် ။
“ ကိုေပါက်..လာေလ..ထမင်းလာထည်႕..ဘာေငးနေတာလဲလို႔ …”
“ ဟုတ်..ဆရာမ …”
ဒေါျရှယျလီနဲ့ နီးနီးကပျကပျ နနေရေတာ သူ့စိတျတှေ ဖေါကျပွနျနသေညျ ။
“ ကိုေပါက် …”
“ ျဗာ..ဆရာမ …”
“ မင်း ပုံစံတၿမိဳ ုးကြီး ဖြဈနေတယ် …မင်း နေကောင်းရဲ႕လား …”
“ ကောငျးပါတယျ..ဆရာမ …”ဒေါျရှယျလီက ဝိုငျသောကျသညျ ။ သူက ဘီယာသောကျသညျ ။
ဒေါျရှယျလီ ခကြျတဲ့ မုနျညငျးခဉြျနဲ့ ဝကျသား ..ကွကျသားသုတျ ..သီးစုံပဲကုလားဟငျးက အရသာထူးလှပမေယျ့
တကယျတမျး သူစားခငြျနတောက အဲဒါတှေ မဟုတျဘူး ။
“ ကိုပေါကျ..ဒို့ယောကျြား ကိုကငြျဟုတျ ဟာ ဘယျလိုလူလဲ ဆိုတာ ကွားဖူလားဟငျ ..”
“ မကြားဖူးဘူး ဆရာမ ..”
“ သူ႔အေကြာင်းကို မင်း လုံးလုံးမသိဘူးေပါ့..ဟုတ်လားကိုေပါက် ..”
“ ဟုတ်..မသိဘူးဆရာမ …”
“ မသိရင် ဒို႔ ေပြာပြမယ်..နားေထာင် … သူက စီးပွားအရွာေကာင်းတယ်..ငွေရမယ်ဆိုရင် ဘနဖူးသိုက်တူးမယ်႕လူစား…ရက်စက်တယ်…ပြတ်သားတယ် ..
ဂလဲ့စားခြေတတ်တယ် ..အဆက်အသွယ်ေကာင်းတယ် ..အေပါင်းအသင်းတတ်တယ် ..ဒီမြိဳ႕ဒီနယ်မွာေတာ့ သူ႔ကို မသိတဲ့လူ မရွိသေလာက်ဘဲ ..ဒါပေမယ်႕ သူက မိန်းမကို ပဈထားတယ်…မိန်းမကို ဂ႐ုမစိုက်တဲ့လူ ..ဒို႔ေလ..
သူ့ကို စိတျနာတယျ …ဒို့..ဒို့ဘ၀ ဘယျလောကျ အထီးကနြျဆနျနသေလဲ သူမသိဘူး …ကိုပေါကျရယျ …”
ဒေါျရှယျလီ ပုလဲခပွီ ..။
မကြျရညျပေါကျတှေ က တတောကျတောကျ နဲ့ ပါးပွငျဖှေးဖှေးနုနုပေါျ လိမျ့ဆငျးကလြာကွသညျ ။
“ အိုး..မငိုပါနဲ႔ ဆရာမရယ် …”
“ မငျးမသိဘူး..ကိုပေါကျ …ဒို့ဘယျလောကျ စိတျဆငျးရဲသလဲဆိုတာ …ဒို့လေ..ကိုကငြျဟုတျကို ခစြျလို့ ယူခဲ့တာ မဟုတျဘူး …သိလား …သူက…ဒို့ကို အကွှေးနဲ့ သိမျးယူခဲ့တာ…အငျ်ဂလိပျခတျေက ခစြျတီးကုလားတှေ လုပျသလိုပေါ့ …ပွီးတော့..လူကိုပါယူသညျ ဆိုတာမြိ ုး …ဒို့အမနေဲ့ အဖကေ သူ့အကွှေးတှကေိုမဆပျနိုငျလို့
ဒို႔ကို သိမ်းပိုက်လိုက်တာ….”
ဒေါျရှယျလီသညျ ပွောလဲပွော ငိုလဲငိုသညျ ။
“ သူ႔ေကြာင်႕ဒို႔ ငွေကို ရေလိုသုံးလာႏိုင်တာေတာ့ မွန်ပါတယ်..ဒါပေမယ်႕ ဒို႔ရင်ထဲမွာ ဟာတာတာကြီး…ဒို႔အခု
ဘဲကွညျ့လေ…သူက သှားခငြျရာသှားနတေယျ..ဒို့က ညမပြောျရတဲ့ညတှေ မြားနတေယျ …”
“ ဆရာမစိတျမခမြျးသာတာ မွငျရတော့ ကနြောျလဲ စိတျမကောငျးပါဘူး ..ကနြောျ ဆရာမကို စိတျခမြျးသာစခေငြျ
တယ် ဆရာမ ..”
ဒေါျရှယျလီ သူ့ကို မော့ကွညျ့သညျ ။
“ မင်း….မင်း…မင်းတကယ်ေပြာတာလား..ကိုေပါက် …”
“ ဟုတျဆရာမ…ကနြောျ ဘာလုပျပေးရမလဲဟငျ …. ”
“ မငျး တကယျမသိလို့မေးတာလား ကိုပေါကျ..ဒို့ပါးစပျက ထုတျပွောစခေငြျလို့လား ဟငျ….”
“ ကနြောျ တကယျမသိတာပါ..ဆရာမ စိတျခမြျးသာဖို့ဆို ကနြောျ ဘာဖွဈဖွဈ အကုနျလုပျပေးမှာ…”
ဒေါျရှယျလီ ပွုံးသှားသညျ ။
“ တကယ်လား ..”
“ ဟုတ်..ဆရာမ …”
“ ကိုပေါကျ…မငျး ဒို့ကို ဆရာမ..ဆရာမနဲ့ မခေါျစမျးနဲ့ကှာ…မမ လို့ ခေါျ….”
“ ဟုတ်….မမ ..”
“ လာ..လိုက်ခဲ့…”
ဒေါျရှယျလီရဲ့ အနောကျက အိမျအပေါျထပျကို သူလိုကျပါသှားရသညျ ။
ေလွခါးကအတက္ သူ႔အေရွ႕က တက္ေနတဲ့ ေဒၚရွယ္လီရဲ႕ တင္ပါးႀကီးေတြက သူ႔စိတ္ေတြကို တဟုန္ထိုး ထ
ႂကြေစသည္ ။
ဦးက်င္ဟုတ္နဲ႔ ေဒၚရွယ္လီတို႔ရဲ႕ အိပ္ခန္းထဲကို ေရာက္သြားေသာအခါ ေဒၚရွယ္လီက “ ကိုေပါက္ ..မင္း အဝတ္အ
စားေတြ အားလုံးကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္ကြာ…” လို႔ ေျပာရင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ဝင္သြားပါသည္ ။
ေဒၚရွယ္လီရဲ႕ အမိန္႔အတိုင္း သူ အဝတ္ေတြကို တခုမက်န္ ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္ ။ ကိုယ္လုံးတီးနဲ႔ ေဒၚရွယ္လီ ေရ
ခ်ိဳးခန္းထဲက ျပန္ထြက္အလာကို သူ ေစာင့္ေနသည္ ။ မၾကာခင္ ေတြ႕ႀကဳံလာေတာ့မယ့္ အေတြ႕အႀကဳံေတြ ကို
စဥ္းစားလိုက္တာနဲ႔ သူ႔ေပါင္ၾကားက လိင္တန္က မာေက်ာေထာင္ထလာရသည္ ။
ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးပြင့္လာၿပီ ။ ေဒၚရွယ္လီသည္ ပါးလႊာတဲ့ ညဝတ္ ဝတ္႐ုံေလးနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာသည္ ။
ညဝတ္ ဝတ္႐ုံေလးက ပါးလြန္းတာမို႔ ေဒၚရွယ္လီရဲ႕ အတြင္းပစၥည္းေတြကို အတိုင္းသား ျမင္ေတြ႕ေနရသည္ ။
ေဒၚရွယ္လီသည္ သူ႔ေပါင္ၾကားက မတ္ေထာင္ေနတဲ့ လက္နက္ႀကီးကို စူးစိုက္ကာ ၾကည့္ရင္း…“ အင္း…ဒို႔ထင္
ထားတဲ့အတိုင္းဘဲ..မင္းက ဆိုက္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ လူဘဲ …ဟင္း…လာေလ …မမဆီကို …” လို႔ ေျပာလိုက္တာ
ေၾကာင့္ သူမဆီကို တိုးကပ္သြားလိုက္သည္ ။
ေဒၚရွယ္လီက သူ႔လက္တဖက္ကို ဆြဲဆုပ္ကိုင္ၿပီး ကုတင္ႀကီးေပၚကို ေခၚေဆာင္သြားသည္ ။
“ ကိုေပါက္ ..မမကို ၾကည့္ပါအုံး….မင္းသေဘာက်လားဟင္ …”
“ က်တယ္မမ..မမအရမ္းလွတာဘဲ..ေတာင့္လဲေတာင့္တယ္….”
တုန္ရီတဲ့အသံနဲ႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ေဒၚရွယ္လီ သေဘာက်စြာနဲ႔ ရယ္ေမာလိုက္ရင္း သူမ ဝတ္ထားတဲ့ ညဝတ္
ဝတ္႐ုံေလးကို ခါးစည္းႀကိဳး ေျဖျဖဳတ္ၿပီး ခြၽတ္ပစ္လိုက္ပါသည္ ။
“ အို …”
ဝင္းမြတ္တဲ့ ရင္သားစိုင္တစုံက အိပ္ခန္းထဲက မီးတိုင္ေတြရဲ႕ အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ လွလြန္းေနၾကသည္ ။
ရင္သားေဖြးေဖြးေတြရဲ႕ ထိပ္မွာ ပန္းေရာင္ႏို႔သီးေလးေတြက ထင္းေနၾကသည္ ။
“ မင္းႀကိဳက္လားဟင္ ….. ကိုေပါက္ …”
“ ႀကိဳက္….အ…..အ…..အရမ္းႀကိဳက္တယ္…မမ..”
“ ဒါဆို မင္းဘာေၾကာင္ၾကည့္ေနတာလဲ …စို႔ေလ…မမႏို႔သီးေခါင္းေတြကို စို႔…စို႔ေပးကြာ…”
အငမ္းမရဘဲ ႏို႔သီးေခါင္းေလးတဖက္ကို စို႔ပစ္လိုက္သည္ ။ ေဒၚရွယ္လီလဲ “ အင္ဟင္…..အို…..”လို႔ အသံေလး
ထြက္ညည္းရင္း မ်က္လုံးေတြ ေမွးစင္းက်သြားသည္ ။ စို႔ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ စို႔ေပးေနခ်ိန္ “ ေနာက္တဖက္ကို စို႔
အုံး..” လို႔ ေဒၚရွယ္လီက ထပ္ေျပာလိုက္ျပန္တာနဲ႔ ႏို႔သီးေခါင္းေနာက္တဖက္ကို စို႔ရျပန္သည္ ။
“ ကြိဳက်လား ..ကိုေပါက် …”
ႏို႔စို႔ေပးနေလို႔ ပါးစပ်က မဖြေအားတာနဲ႔ သူ႔ေခါင်းကို ဆတ်ပြလိုက်သည် ။
“ မင်း ဘာျဂာေကာ မႈတ်ဘူးလား ..”
ေခါင်းညႇိမ်႕ကာ အဖြေပေးရင်း ႏို႔သီးေခါင်းမာမာေလးကို ၾလာနဲ႔ သိမ်းသိမ်း ယက်ေပးနေသည် ။
“ အငျး….ဟငျ……ယုံတယျ..ယုံတယျ….မငျးနှုတျခမျးထူထူကွီးတှကေို မမ တှေ့ကထဲက စတှေ့တှေ့ခငြျးထဲက မငျး
ဟာ ဘာျဂာအမႈတ်ေကာင်းမယ်႕လူဘဲ လို႔ သိလိုက်တယ် …”
ဒေါျရှယျလီက ဘာဂြာမှုတျစခေငြျနပွေီမို့ အလှညျ့ကရြငျ မနှဲ့စတမျး ဒေါျရှယျလီရဲ့ ပေါငျတနျဖွူဖွူကွီးတှကွေားထဲ
ကို ခေါငျးထိုးသှငျးပွီး အမှှေးရိပျထားလို့ ပွောငျခုံးဖှေးနတေဲ့ ဒေါျရှယျလီရဲ့ မုနျ့ပေါငျးကွီးနဲ့တူတဲ့ အငျ်ဂါစပျကွီးကို
စပြီး နမ်းရႈံ႕လိုက်ရပါသည် ။
ဒေါျရှယျလီလဲ ပေါငျတနျတှကေို အစှမျးကုနျဖွဲကားပေးရငျး “ မမ အဖုတျကို မငျးကွိုကျလားဟငျ..ကိုပေါကျ ..” လို့
ခပ်တိုးတိုး ေမးလိုက်ပါသည် ။
“ ကွိုကျတယျ…မမ…မမအဖုတျက သိပျလှတာဘဲ …” လို့ သူဖွကွေားရငျး ဒေါျရှယျလီရဲ့ အငျ်ဂါစပျကွီးကို ဖိကာ
ဖိကာနဲ႔ ယက်ေပးပါေတာ့သည် ။
“ အို..အိ..ကိုပေါကျရယျ ….အမလေး…ဟငျးဟငျး……”ဒေါျရှယျလီလညျး သူ့ခေါငျးကို တအားဆုပျကိုငျပွီး တအားအားနဲ့ အောျညညျးသညျ ။
ဆူဖွိုးတဲ့ ရငျသားလုံးကွီးတှကေို အား၇ပါးရ ဆုပျနယျ ဖစြျညှဈရငျး အငျ်ဂါစပျအကှဲကွောငျး နီညိုညိုကွီးကို လြာအပွားလိုကျနဲ့ တပွတျပွတျ ယကျပေး သညျ ။
“ အင်ဟင်…အင်..ကိုေပါက်..ကိုေပါက်..သူ..သူ သိပ်လုပ်တတ်ကိုင်တတ်တာဘဲ …ကြိဳက်လား..မမအဖုတ်ကို…”
“ ကြိဳက်တယ်…မမ….မမအဖုတ်ကို အရမ်းကြိဳက်တယ် …”
ေပြာလဲေပြာ ယက်လဲယက် ..တပြတ်ပြတ်အသံေတွ နဲ႔ ညည်းငြဴသံေတွ ဆူညံနေသည် ။
“ မမ…အနောကျကနေ ယကျခငြျလို့..မမ ဖငျကုနျးပေးပါလားဟငျ …”
“ အင်း..အင်း…”
ဒေါျရှယျလီသညျ လေးဖကျထောကျ ကုနျးပေးလိုကျသညျ ။ ဖွူဖှေးတဲ့ ဖငျတုနျးကွီးတှေ ကွားက အငျ်ဂါစပျအကှဲကွောငျး အမွောငျးနီညိုညိုကွီးက ထငျးနသေညျ ။ လြာနဲ့ အောကျကနေ
အထက် ပင်႕ယက်တင်ကာ စယက်ေပးလိုက်သည် ။
“ အို႔…ဟင်႕…..”
ဆက်တိုက် ယက်ပြီ ..။
“ အား…အား…..အား….အား…..အား……”
ဒေါျရှယျလီရဲ့ အငျ်ဂါစပျ အတှငျးထဲကို သူ့လြာကို ထိုးသှငျးမှှနှေောကျပေးသလို အစိကို စုတျပေးတော့ ဒေါျရှယျလီ တအားထိမိသှားပွီး ဆကျမခံနိုငျတော့ဘူး..ကိုပေါကျ..ဒို့ကို
လုပ်ေပးပါေတာ့လို႔ ေပြာလာသည် ။
ယကျတာကို ရပျပွီး ဒေါျရှယျလီ့ပေါငျတနျတှအေကွား နရောယူလိုကျသောအခါ ဒေါျရှယျလီသညျ ခွထေောကျတှကေို ထောငျမွှောကျခါ ခါးကိုကော့ထားပေးသညျ ။ အငျ်ဂါစပျဖေါငျးဖေါငျး
ကြီးသည် ေကာ့ထားလို႔ ပိုမို႔ေမာက်နေသလိုဘဲ ..။
အရေတွေ စိုေပြာင်နေတဲ့ အင်္ဂါစပ်အေပါက်ထဲကို လိင်တန်ကို ေတ့ပြီး ဖိသွင်းထည်႕လိုက်သည် ။
“ အေမ့..ေဖြးေဖြး…..ဟင်႕..ကြီးလိုက်တဲ့လီး…….”
လိငျတနျကွီး တငျးတငျးကွပျကွပျ တဖစြျဖစြျနဲ့ စီးပိုငျစှာ ဝငျသှားသညျ ။
“ မကြိဳက်လို႔လား….မမ…”
“ ဟင်း..ကြိဳက်တယ်….တင်ပြည်႕ကြပ်ပြည်႕ကြီး…”
“ လုပျမယျနောျ ..”
“ အင်း..လုပ်….”
ရငျသားစိုငျထှားထှားကွီးတှကေို ဆုပျညှဈကစားရငျး တခကြျခငြျးမှနျမှနျ ထိုးသှငျးပေးလိုကျသညျ ။ ဒေါျရှယျလီလဲ တအငျးအငျးနဲ့ ခွထေောကျတှကေိုထောငျကာ ကော့ကော့ပေးပွီး သူ
ထိုးထည်႕သျမႇကို တုန်႕ပြန်ေပးသည် ။ သူမ အင်္ဂါစပ်ကိုလည်း ဆွဲဆွဲညႇဈယူေပးနေတော့ သူ႔လိင်တန်သည် ပိုပြီးတင်းကြပ်တဲ့ အရသာထူးကို ခံစားနေရသည် ။
“မွနျမယျနောျ..မမ….”
“ အင်း..အင်း..”
ဒေါျရှယျလီ့ခွထေောကျတှကေို သူ့ပုခုံးပေါျတငျပွီး သူ အားနဲ့ ဆောငျ့ထညျ့ပွီ ..။ အရတှေကေ တအား ရှှဲစိုနတေော့ ဆောငျ့ခကြျတှကေ တဖှတျဖှတျ အသံတှေ ထှကျလာသညျ ။
ဒေါျရှယျလီ မကြျနှာလေး မဲ့ပွီး တအငျးအငျးနဲ့ ခံယူနသေညျ ။ တောျတောျကွာကွာ ဆောငျ့ပေးနပွေီးမှ ဖငျပူးတောငျးထောငျရကျ လုပျခငြျလာမိပွီး ပုံစံပွောငျးရအောငျလို့ ပွောလိုကျသညျ ။
ဒေါျရှယျလီက..“ အငျး..အငျး…ဘာလုပျပေးရမလဲ…” လို့ မေးသညျ ။
သူ့လိငျတနျကို ဒေါျရှယျလီရဲ့ အငျ်ဂါစပျထဲက ဆှဲထုတျလိုကျသညျ ။
“ ဖင်ေထာင်ကုန်းေပးမလား..မမ….”
“ အင်း..အင်း….”
ဖငျပူးတောငျးထောငျတဲ့ ပုံစံကအြောငျ ဒေါျရှယျလီ့ခါးကို ဖိခပြေးပွီး တငျပါးကွီးတှကေို ကော့ထောငျစပွေီး ဒီတငျပါးဖွူဖွူ လှလှကွီးတှေ အနောကျမှာ သူ နရောဝငျယူလိုကျသညျ ။
ဖငျစအိုပေါကျနီညိုညိုလေးကို ကွညျ့ပွီး ဒီစောျကွီးကို အနောကျပေါကျ ဖှငျ့ဖွဈအောငျကို ဖှငျ့မညျ လို့ သူ့စိတျထဲ တှေးလိုကျမိသညျ ။
“ မမ..သှငျးမယျနောျ…”
“ အင်း..သွင်း..”
သူ႔လိင်တန်က ေခြာက်သလိုလို ဖြဈနေတာေကြာင်႕ လက်ဝါးထဲ တံေတွး ေထွးထည်႕လိုက်ပြီး တံေတွးနဲ႔ လိင်တန်ထိပ်ပိုင်းကို သုတ်လူးလိမ်းႀကံလိုက်ပြီးမွ ပြဴးထွက်နေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီး
ထဲကို လိင်တန်ထိပ်ကို ထိုးသွင်းလိုက်သည် ။
“ အီး…..ရွီး….ကိုေပါက်လီးက တအား လုံးပတ်တုတ်တာဘဲ…”
လိင်တန်ကြီးကို တဝက်ေလာက်ဝင်သည်အထိ သွင်းထည်႕ပြီးမွ အသွင်းအထုတ် စလုပ်သည် ။
ဒေါျရှယျလီရဲ့ အငျ်ဂါစပျကွီးသညျ အလတျကွီး ရှိနသေေးသညျ ။ တငျးတငျးကွပျကွပျ အရသာတှေ ပေးစှမျးနသေေးသညျ ။ ခါးကို ကိုငျဆုပျပွီး ခပျသှကျသှကျ သူဆောငျ့လပွေီ ။
ဖိုးဖိုးဖတ်ဖတ် အသံေတွ ထွက်လာပြန်သည် ။ သူ႔ဥႏွဈလုံးက တဖတ်ဖတ်နဲ႔ ႐ိုက်ခတ်နေသည် ။
ဒေါျရှယျလီ တအားအောျသညျ ။ ညညျးသညျ ။ ရရေလေညျလညျ ကိုငျပွီ..။ ဆှဲပွီ …။ ဒလစပျဘဲ ..။ အားအားအား နဲ့ အောျပမေယျ့ ဒေါျရှယျလီ ကြနေပျနတော သိသာသညျ ။
ဒေါျရှယျလီ ပွီးအောငျ နှိပျပေးလိုကျပွီးမှ ဒေါျရှယျလီရဲ့ ပါးစပျပွဲပွဲကိ ကွညျ့ပွီး အစုတျခံခငြျလာလို့..“ မမ…စုတျပေးပါလား…” လို့ ပွောလိုကျသညျ ။
ဒေါျရှယျလီက ပွီးအောငျ လုပျပေးထားလို့ ကြနေပျနပွေီး..“ တအားကောငျးသှားတာဘဲကှယျ…မမလေ..ဒါမြိုး တခါမှ မရဘူးပါဘူး …မမလငျကွီးက အဆောျမကောငျးဘူး ကိုပေါကျရဲ့..”
လို႔ ေပြာပြီး သူ႔လိင်တန်ကို ငုံကာ စုတ်ေပးပါေတာ့သည် ။
ဒေါျရှယျလီရဲ့ နှုတျခမျးထူထူကွီးတှကွေားထဲ သူ့လိငျတနျညိုညိုကွီး ရောကျနပွေီ ..။
တပွှတျပွှတျနဲ့ စုတျပေးလိုကျ လြာနဲ့ ကလိပေးလိုကျနဲ့ ဒေါျရှယျလီသညျ သူမဟာ အစုတျကောငျးတဲ့ မိနျးမတယောကျ ဆိုတာ ပွသနပွေီ …။ အစုတျကြှမျးတဲ့ ပုလှမေမ ဘဲ …။
လိင်တန်အရင်းအထိ ငုံငုံ စုတ်ေပးနေသည် ။
လက်တဖက်ကလဲ သူ႔ဥတွေကို ျခေနယ်ေပးနေသည် ။ ဖွဖွေလး ျခေနယ်တာၿမိ ုး ..။
စိတျထလာပွီး စုတျနတေဲ့ အခြိနျမှာ သူမ ပါးစပျထဲ ကော့ကော့ထိုးထညျ့မိသညျ ။ ဒေါျရှယျလီက လြာနဲ့ လိငျတနျထိပျခေါငျးကို ထိုးလှိမျ့လှညျ့ပတျပေးနလေို့ အရသာတှေ အရမျးကို
ထူးကဲလာရပွီး ပွီးခငြျသလိုလို ဖွဈလာလို့..“ မမ..ပွီးလိုကျရမလား…” လို့ မေးလိုကျသညျ ။ ဒေါျရှယျလီက ခေါငျးညှိမျ့ပွလိုကျလို့ စိတျကို လြော့ပွီး သုတျရတှေေ တအား လှှတျပနျးထညျ့
ကာ ေကာင်းခြင်းလမ်းဆုံးကို တက်လွမ်းလိုက်သည် ။
ဒေါျရှယျလီလညျး သုတျရတှေကေို ထှေးမထုတျဘဲ တကှပျကှပျနဲ့ မွိုခလြိုကျတာကို တှေ့ရသညျ ။
“ ေကာင်းလား..ကိုေပါက် …”
“ တအား အရမျးပေါ့..မမ…မမက တကယျတောျတာဘဲ…”
“ ဟှနျး…တောျပါ..သူကရော..တကယျ အမှုတျကောငျးတဲ့ ဘာဂြာသမားလေး ….”
ဒေါျရှယျလီနဲ့ အိပျရာထဲ ခဏ အနားယူလိုကျကွပွီး ခဏအကွာ ဝိုငျ..ဘီယာနဲ့ ဒိနျခဲ စားသောကျကွသညျ ။ ပှတျသပျကညြျဆယျကွရငျး စိတျတှေ ပွနျလညျထကွှလာကွပွနျတော့
နောကျတခြီတမောငျး ခပျကွမျးကွမျး ကာမပှဲကလေးတပှဲ ထပျ နှှဲလိုကျကွပွနျသညျ ။ဒေါျရှယျလီသညျ တဏှာရာဂအား အရမျးကွီးမားတဲ့ မိနျးမတယောကျဆိုတာ သူ ဒီညမြာ ကောငျးကောငျးကွီး သိ
လိုက်ရသည် ။ တၿခီပြီးတၿခီ ပွဲတွေကြမ်းကြတာ မိုးစင်စင်လင်းေရာ ..။
မနကျပိုငျး စိုငျးဟတျ ပွနျလာတဲ့အခြိနျ သူ သူ့အခနျးမှာ အိပျပြောျနတောကို စိုငျးဟတျတှေ့ပွီး နေ့လညျလောကျ
သူနိုးထလာတဲ့အခြိနျ..“ ဘယျလိုလဲ..ခငျဗြား အိပျလှခညြျလား..ညက မအိပျဘူးလား…” လို့ သူ့ကို စိုငျးဟတျက
ေမးသည် ။ “ ေအးကွာ..စာဖတ်တာျမားသွားတယ်…” လို႔သူဖြေလိုက်သည် ။
ညနပေိုငျးမှာ ဒေါျရှယျလီက တဖကျကမျးကို အလုပျကိစ်စနဲ့ သှားမယျ..ကိုပေါကျလိုကျခဲ့..လို့ ခေါျသညျ ။ စိုငျးဟတျကို မခေါျဘူး ။ စိုငျးဟတျက “ ကနြောျလိုကျခဲ့ရမလား..အနျတီ ”
လို့မေးသညျ ။ ဒေါျရှယျလီက “ စိုငျးဟတျ မလိုကျတဲ့တော့..ဒီနားတငျ သှားမှာ…အိမျကို လီထယျတို့ ကွှေးလာပေးခငြျပေးမယျ ..အိမျမှာ လူမရှိ
ရင် ေကႊးမေပးဘဲ ပြန်သွားနေအုံးမယ် ..မင်း အိမ်မွာေစာင်႕နေလိုက်..” လို႔ ေပြာသံ ကြားလိုက်ရသည် ။
ထုံးစံအတိုငျး သူ သနေတျ နောကျကြောဘောငျးဘီကွားမှာ ထိုးညှပျပွီး ဒေါျရှယျလီ အနောကျကို လိုကျသှားရသညျ ။ တဖကျကမျး က အိမျတအိမျကို ဒေါျရှယျလီ အလုပျကိစ်စ သှားတာ
အဲဒီအိမ် မေရာက်ခင် သူ႔ကို “ သေနတ် ပါခဲ့လား..ကိုေပါက်..” လို႔ ေမးသည် ။ သူက ေခါင်းညႇိမ်႕ပြသည် ။
“ လိုတယ်လို႔ေတာ့ မဟုတ်ပါဘူး…လိုလိုမယ်မယ်ေပါ့…သတိေတာ့ထား…”
“ ဟုတ် ဆရာမ …”
ဒေါျရှယျလီက တဟငျးဟငျးနဲ့ ရယျသညျ ။
“ လာပြန်ပြီလား..ဒီဆရာမ …”
အလုပျကိစ်စ စကားပွောတာက ဆယျမိနဈလောကျဘဲ ကွာတာပါ ..။ ဒေါျရှယျလီ က “ ကိုပေါကျ..ဟိုးရှေ့က ဟိုတယျမှာ အခနျးသှားယူလိုကျ..ပွီးရငျ မမကို အခနျးနံပါတျ ဖုနျးနဲ့
ဆကျပွော..မမ လာခဲ့မယျ …မမ အနနေဲ့မငှားခငြျဘူး..သူတို့ အားလုံးက မမနဲ့ မမလငျကို သိနကွေလို့….” လို့ ပွောလသေညျ ။
တညလုံး ကဲပွီးတာတောငျ မကြနေပျနိုငျသေးတဲ့ ဒေါျရှယျလီသညျ ဘယျလောကျတောငျ ကာမကိစ်စ ငတျပွတျဆာလောငျနသေလဲ မသိဘူး ။
သူ့အနနေဲ့ကတော့ ဒေါျရှယျလီ ကြနေပျသညျအထိ ဖွုတျပေးမှာပါဘဲ ။
ဟိုတယျအခနျးငှားပွီး ဒေါျရှယျလီကို ဖုနျးဆကျလိုကျသညျ ။
“ ရပြီ…မမ…အခန်းနံပါတ် ၇၀၀ …”
“ မမ လာခဲ့မယ်..ေအးေဆး နားနေလိုက်..စားစရာလဲ ဝယ်ခဲ့မယ် …”
ဒေါျရှယျလီ ရောကျလာတဲ့အခါ အဆငျသငျ့ဖွဈဖို့ သူရခြေိုးလိုကျသညျ ။ ဒေါျရှယျလီ မကွာခငျရောကျလာရငျပှဲကွမျးကွရမညျမို့ ဆပျပွာနဲ့သူ့တကိုယျလုံးကို ကကြနြန
တိုက်ျခႇတ်ေဆးေကြာသည် ။ မေန႔ညက အကြိမ်ကြိမ် ကာမပွဲကြမ်းတွေႏွွဲခဲ့ကြတာတွေကို ပြန်လည်စဉ်းစား မြင်ေယာင်ေတာ့ သူ႔တန်ဆာ မာေၾကာကြီးထွား လာသည် ။
တကိုယျလုံးကို ရပေူနဲ့ အကွာကွီး ခြိုးလိုကျသညျ ။ ဒေါျရှယျလီက သူ့တနျဆာကို အပီအပွငျစုတျပေးတော့မှာမို့ တနျဆာကို ဆပျပွာနဲ့ ကကြနြန ပှတျတိုကျဆေးကွောတော့
တန်ဆာကြီးသည် ပိုလို႔ပိုလို႔ ကြီးထွားမာေၾကာကာ မတ်မတ်ကြီးေထာင်လာေတာ့သည် ။
ဒီအခြိနျမှာ အပွငျက ခွသေံကွားရသညျ ။ ဒေါျရှယျလီ လာတာဖွဈမညျ ။
မကြျနှာသုတျပုဝါကို ခါးမှာ ပတျလိုကျပွီး ရခြေိုးခနျးတံခါးကို ဖှငျ့ကာ အပွငျကို လှမျးထှကျလိုကျသညျ ။ သူ့အထငျ
လွဲမွားသွားတာကို သိလိုက်ရသည် ။
ဟိုတယျခနျးထဲကို ဝငျရောကျလာတာ ဒေါျရှယျလီ မဟုတျဘူး ။
ပိနျပိနျပါးပါး အသားဖွူဖွူ မကြျပေါကျကဉြျးကဉြျးနဲ့ လူတယောကျ ။ စပို့ရှပျ အနကျ..ဂငြျးဘောငျးဘီအနကျ ဝတျထားသညျ ။ ဒီလူ့လကျထဲမှာ သနေတျမဲမဲကွီးတလကျ ။
သာမန်သေနတ်တလက်ရဲ႕ေပြာင်းထက် ပိုတုတ်ပိုရွည်နေသည် ။ အသံထိန်းေပြာင်းပိုတပ်ထားတာ ..။
“ ခုခံဖို႔ မကြိဳးစားနဲ႔…အသေပဈသတ်မွာ….”
အသံကတိုးပေမယ်႕ မာေၾကာပြတ်သားသည် ။ ေပြာတဲ့အတိုင်း တကယ်လုပ်မယ်႕ပုံ ..။ သူသေနတ်ကိုင်ထားပုံက
သေနတ်နဲ႔ အၾကႇမ်းဝင် လုပ်ကိုင်စားနေတဲ့ပုံေပါက်သည် ။
“ မင်း ဘယ်သူလဲ…”
ဒီလူက သူ႔ကို သေနတ်နဲ႔ တည်႕တည်႕မတ်မတ် ၿခိန်ရွယ်ထားရင်း ေမးသည် ။
“ ငါ့နံမည် ကိုေပါက် …”
“ မင်း မလိမ်နဲ႔..မင်း ဘယ်သူလဲ..ဘယ်အဖွဲ႔ကလဲ…”
“ ငါေပြာပြီးပြီေလ ..ငါ့နံမည် ကိုေပါက်..ငါက ကွတ်ခိုင်က လာတာ ..ဦးစွတ်ထင်းရဲ႕လူ ..”
“ ဟားဟားဟား…..ရယ်ရတယ်ကိုယ်႕လူ …မင်း ညာနေတယ်…မင်း အစိုးရဖက်ကလူလား…ဒါမွမဟုတ် တိုင်းရင်း
သား လက်နက်ကိုင်အဖွဲ႔တခုခုကလား ..”
“ ငါမညာဘူး ..”
ဒီလူရဲ့ရယျမောနတော ခကြျခငြျး ရပျဆိုငျးသှားသညျ ။
“ သေပေတော့ …. ”
သေနတ်ေမာင်းခလုပ်ကိုေကွးညႇဈေတာ့မယ်႕အၿခိန် ဟိုတယ်အခန်းတံခါး ႐ုတ်တရက် ပွင်႕သွားသည် ။သေနတ်သ
မား အခနျးဝကို လှညျ့အကွညျ့ သူ ခုနျဝငျပူးကပျပွီး သနေတျသမားရဲ့ သနေတျကိုငျလကျကို သူ့လကျဖနြျနဲ့
ရိုကျထညျ့လိုကျသညျ ။ သနေတျ သညျ သနေတျသမား လကျထဲက လှတျအသှား တခြိနျထဲမှာဘဲ သူ့ညာလကျသီးက သနေတျသမားရဲ့ မကြျခှကျကို ပွငျးပွငျးထနျထနျ ထိုးနှကျလိုကျသညျ
။ သေနတ်သမား ကြမ်းပြင်ကို ပက်လက်အၾက သူ႔ညာခြေက ဒင်းရဲ႕ နားထင်ကို ပြင်းထန်စွာ ကန်ထည်႕လိုက်သည် ။
နာကငြျစှာညညျးငွူသံ နဲ့အတူ သနေတျသမား သူ့မကြျနှာကိုသူလကျနဲ့အုပျကိုငျလိုကျခြိနျ သူ့ဘယျခွကေ ဒငျး
မကြျနှာကို ထပျကနျထညျ့လိုကျပွနျသညျ ။
အားးးးး….။
အခနျးတံခါးကို ဖှငျ့ဝငျလာတဲ့သူက ဒေါျရှယျလီ ။
“ဟင်..ကိုေပါက်..ဘာတွေဖြဈနေတာလဲ..သူက..သူက..ဘယ်သူလဲ” …။
ကွမျးပွငျပေါျကနြတေဲ့ သနေတျကို သူကောကျယူလိုကျသညျ ။ သနေတျသမားသညျ ဒူးထောကျရကျနဲ့ ညညျး
ငွူနသေညျ ။ သူ သနေတျသမားရဲ့ နဖူးကို ခြိနျရှယျခါ မောငျးဖွုတျဖို့လုပျတော့ ဒေါျရှယျလီက တားသညျ ။
“ မလုပျနဲ့ကိုပေါကျ ..သူက မမတို့နဲ့ ဆနျ့ကငြျဖကျအဖှဲ့တဖှဲ့ဖှဲ့ကနမေယျ…ဒငျးကို စဈမေးရမယျ….”
သေနတ်မဲ့သွားတဲ့ သေနတ်သမားသည် သူ႔အလွည်႕ကေၾတာ့ ေကြာက်တတ်သား ။
ဒေါျရှယျလီက ဖုနျးထုတျပွီး သူ့လူတှကေို ခေါျလိုကျသညျ ။ဒေါျရှယျလီလဲ သူနဲ့ဟိုတယျခနျးမှာ ပှဲကွီးပှဲကောငျး ကွုံ ပွီလို့ မှနျးထားပမေယျ့ သနေတျသမား ဝငျရှုပျလိုကျတာနဲ့ အလုပျမဖွဈတော့လို့ စိတျပကြျသှားပုံရသညျ ။
အိမ်ပြန်ေရာက်ေတာ့လဲ စိုင်းဟတ်က ဒီေန႔ည ဘယ်မွမထွက်ေတာ့ဘဲ ဒီဗီဒီထိုင်ကြည်႕နေတော့ ဘာမွလုပ်လို႔မရဘူး ။
စိုငျးဟတျ အိမျသာတကျနတေုံး ဒေါျရှယျလီက သူ့ကို ကပျပွီး “ မနကျဖနျကရြငျ တနရောရာမှာ တှေ့ကွရအောငျကှာ…ကိုပေါကျကို မမ အရမျးတှေ့ခငြျနတေယျ…” လို့ ရမကျပွငျးတဲ့အသံ
နဲ႔ ေပြာသည် ။
သို့ပမေယျ့ ဒေါျရှယျလီ ဆုတောငျးမပွညျ့ရှာဘူး ။
ေနာက်ေန႔မနက်ပိုင်းမွာ လင်း႐ိုဘာကားကြီးတစီး အရွိန်ပြင်းပြင်းနဲ႔ ေမာင်းလာပြီး အိမ်ေရွ႕မွာ ထိုးဆိုက်လာသည် ။
ဦးကငြျဟုတျက ဒေါျရှယျလီ နဲ့အတူ သူတို့ တပညျ့တှကေို တဖကျကမျးက တရုတျစားသောကျဆိုငျကွီးမှာ ညစာကြှေးသညျ ။ ဦးကငြျဟုတျက လကျမွနျသှေးအေးစှာနဲ့ ဟနျလုလုကို ရှငျးပဈ
လိုက်တဲ့ သူ႔ကို သေဘာကၾတယ်လို႔ ထပ်ပြီး ၿခီးမွမ်းလိုက်လို႔ အားလုံးက လက်ခုပ်ေတွ တေဖြာင်းေဖြာင်း တီးလိုက်ကြသည် ။
“ ေသာက်ကြ..စားကြ..ငါ့တပည်႕ေတွ ..မင်းတို႔ကို ဂုဏ်ပြဳတာ ….”
ဦးကငြျဟုတျလဲ အရကျကို တစှတျစှတျသောကျသညျ ။ ယိမျးထိုးနအေောငျကို မူးသှားသညျ ။ အိမျပွနျရောကျတော့ ဒေါျရှယျလီက မငျးတို့ ဘောစိကို တှဲကွပါအုံး လို့ အကူတောငျးလို့
သူဦးကငြျဟုတျကို ဖေးမပွီးအိမျကို ပွနျခေါျသှားရသညျ ။ ကနြျတဲ့တပညျ့တှကေတော့ တောျတောျ့ကို မူးနကွေတော့ မလိုကျလာကွတော့ဘူး ..။ သူက အိပျခနျးထဲအထိ လိုကျပို့ပေးရသညျ ။ ပကျလကျကွီး အိပျပြောျနတေဲ့ လငျကွီးကို ဒေါျရှယျလီ စိတျပကြျတဲ့ ပုံနဲ့ ကွညျ့လိုကျသညျ ။ ဦးကငြျဟုတျ ပွနျရောကျလာလို့ စိုငျးဟတျ လဈပွီ ..။ သူက ဘောျဒါတှနေဲ့ လဈခငြျနတောကွာပွီ ။ အိမျမှာ ဘယျသူမှ မရှိဘူး ..။
ဒေါျရှယျလီက “ ခဏကွာ မမ ဆငျးခဲ့မယျ …” လို့ သူ့ကို တိုးတိုးပွောလိုကျသညျ ။
ကွညျ့ရတာ ဒေါျရှယျလီ တအားထနျပွီး အရမျးလိုခငြျနပွေီ ။
သူ့လငျကွီး ရှိနတေဲ့အခြိနျတောငျ ကုနျးမယျ့သဘော .. ။ ခဏကွာတော့ ဒေါျရှယျလီ အောကျထပျကို ဆငျးလာသညျ ။ သူ့အိပျခနျးထဲကို ဝငျလာသညျ ။
“ မမေလ…ကိုေပါက်ကို မေတွ႔ဘဲ မနေနိုင်ေတာ့ဘူး ….”
ဒေါျရှယျလီလညျး သူ့ဘောငျးဘီက ခါးပတျကို ဖွုတျ ..ဇဈကိုဆှဲခြ ..ဘောငျးဘီကို အောကျကို ခြှတျခပြွီး မာကြောစပွုနတေဲ့ သူ့လိငျတနျကို သူမလကျတှနေဲ့ ကိုငျတှယျပှတျသပျသညျ ။
“ ကြိဳက်တယ်ကွာ..မမေလ..ကိုေပါက်ဟာကြီးကို ရေရေလည်လည် ကြိဳက်တယ် …”
ဒေါျရှယျလီရဲ့ ဆုပျနယျပှတျသပျပေးမှုကွောငျ့ သူ့ပစ်စညျးကွီးသညျ တမဟုတျခွငျး ကွီးထှားသနျမာ လာလပွေီ ။
“ အားရစရာ ေကာင်းလိုက်တာ ကိုေပါက်ရယ် …”
ထိပ်ဖူးအထဈကြီးကို ႏႈတ်ခမ်းထူထူတွေနဲ႔ ပႊတ်ကနဲ စုတ်လိုက်ပြီး ဥႏွဈလုံးကို လက်တဖက်က ဆုပ်နယ်နေသည် ။
“ စုတျမယျနောျ…”
“ အင်း …”
ဒေါျရှယျလီ လိငျတနျအရငျးထိ ဖမျးဆှဲငုံလိုကျပွီး အငမျးမရ စုတျတော့တာဘဲ ..။
ပွှတျပွှတျပွတျပွတျ အသံတှေ ထှကျလာသညျ ။ တိတျဆိတျနတေဲ့ ညအခြိနျမို့ ဒေါျရှယျလီ စုတျတဲ့အသံတှကေ ကယြျလောငျနတေယျလို့ ထငျရသညျ ။ ဒေါျရှယျလီ့လြာက တဖတြျဖတြျနဲ့
ိ
ထိပျဖူးကွားထဲကို ထိုးဆှပှတျလှိမျ့နသေညျ ။ လောဘတကွီး ကို စုတျနသေညျ ။ ယကျနသေညျ ။ လငျကွီး အိမျမှာ ရှိနတေဲ့အခြိနျ လုပျရတာမို့ ဒေါျရှယျလီသညျ အခြိနျဆှဲမှုတျမနတေော့ဘဲ
သူ့ကို မှုတျတာ ရပျလိုကျပွီး “ မမ ဘယျလိုနပေေးရမလဲ..ဖငျကုနျးပေးရမလား…” လို့ မေးလဲမေး..ထမိနျကို ခါးအထိ လှနျတငျလိုကျပွီး ကုတငျပေါျလကျထောကျခါ ကုနျးပေးသညျ ။
သူ့ခွထေောကျတှနေဲ့ ဒေါျရှယျလီ့ခွထေောကျတှကေို ဘေးတဖကျတခကြျကို ခြဲကားလိုကျပွီး ခါးကို ဖိနှိမျ့ကာ တငျပါးကွီးတှကေို ကော့ထောငျစပွေီး ဖူးခုံးနတေဲ့ အငျ်ဂါစပျအိအိကွီးထဲကို
သူ့ထိပျဖူးနီနီကွီးကို ဖိသှငျးထညျှုလသေညျ ။ ဒေါျရှယျလီရဲ့ အငျ်ဂါစပျကွီးထဲကို တငျးစညျးစညျးနဲ့ ဝငျရောကျသှားတဲ့ သူ့လိငျတနျသညျ စိုအိအိ အငျ်ဂါစပျအတှငျးသားနုနုတှနေဲ့
ထိတှေ့ပှတျတိုကျတဲ့ အ၇သာထူးတေါကို ခံစားလိုကျရသညျ ။ ဒေါျရှယျလီရဲ့ ဖငျစအိုပေါကျညိုညိုလေးကို သူ လကျခြောငျးတှနေဲ့ စတငျပွီး ထိုးဆှ ကလိသလို တဝကျခနျ့
အငျ်ဂါစပျအတှငျးရောကျနတေဲ့ သူ့တနျဆာကို ပွနျဆှဲထုတျပွီး အဖြားနားရောကျခါနီးမှာ ပွနျထိုးသှငျးသညျ ။ ဒေါျရှယျလီရဲ့ အငျ်ဂါစပျသညျ တငျးကွပျစီးပိုငျနသေညျ ။ ကောငျးလှနျးတဲ့အရသာ
ကွောငျ့ သူ ဖိဖိသှငျးထညျ့နသေညျ ။ ဒေါျရှယျလီရဲ့ ညညျးထှကျလာသညျ ။
“ ေကာင်းလားဟင်..မမ”
“ အီး….ဟင်း..တအားေကာင်းတယ် …”
“ လုပျမယျနောျ …”
“ လုပ်..လုပ်….”
ေဖြးေဖြးနဲ႔ မွန်မွန်လုပ်ရာက အရွိန်အဟုန်တိုးမႊင်႕လိုက်ပြီး ခပ်ပြင်းပြင်း ေဆာင်႕ထည်႕ေပးလိုက်သည် ။
ဖတ်ဖတ် ပတ်ပတ် အသံေတွ ညံသွားသည် ။ “ အင်း…အင်း….အင်း..အား…အား…..အား……”
ဒေါျရှယျလီ တငျပါးကွီးတှကေို နောကျပွနျကော့ကော့ပေးနသေညျ ။ တဟငျးဟငျးနဲ့ ညညျးရငျး အရသာခံနသေညျ ။ သူလညျး ခပျမွနျမွနျဘဲ အဆုံးသတျလိုကျသညျ .။ တငျပါးဖှေးဖှေး
ကွီးတှေ အပေါျကို သုတျရတှေေ ထုတျလှှတျလိုကျပွီး ကောငျးခွငျးကို တကျလှမျးသှားရသညျ ။
“ မမေကာ ေကာင်းလားဟင်..ပြီးလား…”
“ အင်း..ပြီးတယ်..၂ခါေတာင်….ေကာင်းလဲ တအားေကာင်းတယ်ကွာ….”
ဒေါျရှယျလီ သိပျကွာကွာမနဘေဲ အိမျအပေါျထပျ ပွနျတကျသှားပါသညျ ။
“ အငျး…လုပျရတာ အန်တရာယျမြားလိုကျတာ..မိသှားရငျ မလှယျဘူး ….” ဒေါျရှယျလီ ကို ညာလိုကျသညျ ။ စိုငျးဟတျရော ဦးကငြျဟုတျရော အိမျမှာ မရှိခိုကျ ဒေါျရှယျလီ သညျ သူ့အခနျးကို ရောကျလာသညျ ။
“ ကိုေပါက် ..မမ..မမေလ..မင်းကို အရမ်း သတိရနေတာ …ကိုေပါက်ေရာ မမကို သတိမရဘူးလားဟင် …”
“ မမ…ဆရာ အၿခိန်မေရွး ပြန်ေရာက်လာႏိုင်တယ်..မမ …မေကာင်းဘူးထင်တယ် ….”
“ ကိုပေါကျ …ဟငျ့အငျးကှာ…မမ….မမ…တအားလိုခငြျနတေယျ….ခစြျပေး..ခစြျပေး …..”
တအားဖကျရငျး သူ့မကြျနှာအနှံ့လိုကျနမျးနတေဲ့ ဒေါျရှယျလီကွောငျ့ သူ ခကျနသေညျ ။ ဦးကငြျဟုတျ ပွနျရောကျလာလို့ သိသှားရငျ အကွီးအကယြျ ဒုက်ခမြားကုနျမညျ ။
“ မမ ..မေကာင်းဘူးထင်တယ် ….”
“ရပါတယ်ကွာ..သူ ပြန်မလာေသးပါဘူး ..သူက သိတဲ့အတိုင်းဘဲ လေရွည်တယ်…ကြာအုံးမွာပါ ….”
ဒေါျရှယျလီ့လကျတဖကျက သူ့ပေါငျကွားကို ရောကျလာသညျ ။ ရခြေိ ုးမလို့ ပွငျနခေိုကျမို့ သူပုဆိုးကို တထပျထဲ ဝတျထားခြိနျ ဖွဈနသေညျ ။ ဒေါျရှယျလီ့လကျခြောငျးတှကေ ပုဆိုးပေါျက
နေ သူ့လိငျတနျကို ဆုပျကိုငျလိုကျတော့ သူလဲ စိတျတှေ ထိနျးခြု ုပျလို့ မရတော့ဘူး ။ သူမရငျသားစိုငျ ထှားထှားတှကေို လှမျးဆုပျကိုငျမိလိုကျသညျ ။ ဒေါျရှယျလီက အခြိနျဆှဲမနေ ။
သူ့ပုဆိုးစကို ဆှဲဖွုတျသညျ ။ ခြှတျပဈလိုကျသညျ ။ ထောငျထလာတဲ့ ငေါငကွေီး ဖွဈနတေဲ့ သူ့လိငျတနျကို ပှတျသပျကိုငျတှယျသညျ ။ ဖတြျကနဲ သူ့ရှေ့မှာ ထိုငျခလြိုကျပွီး လိငျတနျကို ဖမျး
ငုံလိုကျသညျ ။ ဒေါျရှယျလီရဲ့ လြာလေးနဲ့ ကလိပေးတာကွောငျ့ တောငျခါစ သူ့လိငျတနျသညျ တဖွေးဖွေး ကွီးသထကျကွီး..မာသထကျမာလာသညျ ။ ဒေါျရှယျလီ စုတျပွီ ။ အငမျးမရကို
စုတ်တာ …။ ပႊတ်ပြတ်ပႊတ်ပြတ် အသံဗလံေတွ ထွက်နေသည် ။
အားဟား…..အား…ေကာင်းတယ်..မမ….ေကာင်းတယ်…စုတ်..စုတ် …..”
ဒေါျရှယျလီ့ပါးစပျထဲကို ကော့ကော့ညှောငျ့မိနသေညျ ။
ဒေါျရှယျလီ ကွာကွာ မစုတျဘူး ..။ သူ့လိငျတနျကို ပါးစပျထဲက ထုတျပွီး သူမထမိနျကို ခါးအထိမတငျလှနျထညျ့လိုကျပွီး ကုတငျစောငျးမှာ ကုနျးပေးသညျ ။
သူ့လငျကွီး ပွနျမလာခငျ အပွီးဆောျကွရမှာမို့ ဖငျကုနျးပေးနတေဲ့ ဒေါျရှယျလီ့ဖငျအနောကျမှာ နရောယူလိုကျပွီး ပထမဆုံး သူ့လိငျတနျကို သူ့တံတှေးတှနေဲ့ သုတျလိမျးလိုကျသညျ ဖေါငျးပွူးထှကျနတေဲ့ ဒေါျရှယျလီ့အဖုတျကွီးထဲကို သူ့လိငျတနျ ထိုးနှဈပေးလိုကျသညျ ။
“ အိုး…ရွီး…အမေလး…..ဟင်းဟင်း………”
ဒေါျရှယျလီ ပါးစပျလေးဟပွီး အောျညညျးလိုကျသညျ ။
သူ႔လိင်တန်ကြီး စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီး အတွင်သားနံရံတွေကို ပွတ်တိုက်ပြီး အင်္ဂါစပ်အထဲကို တဆုံးဝင်သွားသည် ။
“ အီး….အီဆိမ်႕သွားတာဘဲကွာ…လိုးေမာင်ေလး …မမကို တအားလိုးစမ်းကွာ….”
ဒေါျရှယျလီ ခါးလေးကို ဆုပျကိုငျပွီး သူဆောငျ့ထညျ့ပွီ ။ တဖပျဖပျအသံတှေ မွညျလာသညျ ။ ဒေါျရှယျလီ အူးအဲအားနဲ့ အောျရငျး သူမဖငျကွီးတှကေို လှုပျခါပေးရငျး သူဆောငျ့တာတှကေို
အရသာေတွ႔နေသည် ။
“ အား…အား…အား…ေကာင်းလိုက်တာ..လိုး…လိုး …..”
အမွနျဆှဲပဈလိုကျသညျ ။ ဒေါျရှယျလီ့ဖငျတုံးဖွူဖွူကွီးတှေ အပေါျကို သူ့သုတျရတှေေ ထုတျပနျးပဈလိုကျရငျး သူပွီးသှားရသညျ ။
အငျ်ဂါစပျအိအိကွီးထဲ သူ့အတနျကို တဆုံး ထိုးသှငျးထားရငျး ကောငျးသှားတဲ့ အရသာကို ခံစားနခြေိနျ “ ကိုပေါကျ ..” လို့ ဒေါျရှယျလီက ခေါျလိုကျသညျ ။
“ အင်…မမ ….”
“ မငျးလိုးနတေုံး မမဖငျပေါကျကို လကျနဲ့ ကလိနတော ဘာလို့လဲ..မမဖငျကို လိုးခငြျလို့လား …”
သူဘာမွ ပြန်မဖြေဖြဈဘူး ။
“ ကိုပေါကျ..ပွောလေ…မငျး မမဖငျကို လိုးခငြျနတောလား ….”
“ အင်း …”
“ လူဆိုး..ဒီေလာက်ေစာက်ပတ်ေပးတာေတာင် မၾကေနပ်ေသးဘူး..ဖင်ကိုလာရန်ရွာနေတယ် …”
ဒေါျရှယျလီလဲ ထမိနျလေးမထားရငျး ဆေးကွောသုတျသငျဖို့ ရခြေိ ုးခနျးထဲကို ပွေးဝငျသှားသညျ ။
သူလဲ သူ့လိငျတနျကို ဆေးကွောဖို့ ဒေါျရှယျလီ့အနောကျကနေ ရခြေိ ုးခနျးထဲကို လိုကျဝငျသှားလိုကျသညျ ။
“ ကိုပေါကျ …ကိုကငြျဟုတျရဲ့ ညီမ မိသားစု ဒီကို လာလညျမယျ့အကွောငျး သိပွီးပွီလား …”
“ အင်း..သိပြီးပြီ..မမ …”
ဒေါျရှယျလီသညျ အိမျသာခှကျမှာ ထိုငျရငျး သေးပေါကျနသေညျ ။ သူ့လိငျတနျကို သူဆေးကွောနတောကို စိုကျကွညျ့ပွီး…“ ကိုပေါကျက လီးတောျတောျကွီးတယျ..တကယျ့ဟာကွီး
ဘဲ…” လို႔ ေပြာလိုက်သည် ။
“ မမကြိဳက်လား…” လို႔ သူေမးေတာ့..“ အင်း…ကြိဳက်တယ် ..” လို႔ သူမဖြေသည် ။
ဟော…ကားသံကွားတယျ ….ကိုကငြျဟုတျ ပွနျရောကျပွီလားမသိဘူး …။
ဒေါျရှယျလီ ရခြေိ ုးခနျးထဲက ပွေးထှကျသှားသညျ ။ညနပေိုငျးမှာ ဒေါျရှယျလီက သူ ဒေါျမိုးပုလဲနဲ့ ရှဲတို့အတှကျ ပစ်စညျးမှာထားတာ ဟိုဖကျခွမျးမွို့မှာ သှားယူလိုကျအုံးမယျ လို့ ပွောပွီး ဦးကငြျဟုတျက ဒေါျရှယျလီ တယောကျထဲ သှားမှာကို
စိတျမခဘြဲ သူ့ကို ဒေါျရှယျလီနဲ့ အဖေါျလိုကျသှားဖို့ ပွောသညျ ။
သူလိုကျသှားရတော့ ထငျထားတဲ့အတိုငျးဘဲ ဒေါျရှယျလီရဲ့လုပျကှကျတကှကျ ဆိုတာ သဘောပေါကျသှားရသညျ ။ ဒေါျရှယျလီသညျ သူ့ကို လူမနတေဲ့ အိမျတလုံးဆီကို ခေါျသှားတာ ဖွဈ
နသေညျ ။ အိမျထဲကို ရောကျတာနဲ့ ဒေါျရှယျလီရဲ့ လကျတဖကျက သူ့ပေါငျကွားဂှဆုံနရေကို ကိုငျတော့တာဘဲ..။
“ ကိုပေါကျ..မမ သိပျထနျနတေယျကှယျ….မမကို ခစြျပေးစမျးပါ ….” လို့ ဖီလငျသံနဲ့ ပွောလာတဲ့ ဒေါျရှယျလီကို သူ စိတျမရှိပမေယျ့ ဆန်ဒဖွညျ့ဆညျးပေးရအုံးမညျ ။
သူ့ရညျရှယျခကြျ အောငျမွငျဖို့အတှကျ လုပျစရာတှကေို ဘာဘဲ ဖွဈဖွဈ လုပျပါ လို့ သူ့ကို အဖှဲ့အစညျး ရဲ့ အကွီးအကဲက မှာကွားခဲ့သညျ ။
ဒေါျရှယျလီသညျ တုနျနတေဲ့ လကျတှနေဲ့ သူ့ဘောငျးဘီ ကွယျသီးကို ဖွုတျနသေညျ ။ ပွီးတော့ ဇဈကို ဆှဲခသြညျ ။
သူ့ဖှားဖကျတောျကလညျး ဒေါျရှယျလီ ကိုငျဆုပျလိုကျကထဲက ဒိုငျးကနဲ ထောငျထ မာကြောနခေဲ့သညျ ။
“ ကိုေပါက်ဟာကြီးကို မမ မြင်တာနဲ႔ေတာင် အရည်တွေက ေပါင်ကြားမွာ တသွင်သွင် စီးဆင်းနေပြီကွာ….မမေလ..ဒါကြီးကို အသဲခိုက်ေအာင်
သူ့ဖှားဖကျတောျ ကို ဒေါျရှယျလီ ပှတျသပျကွညျ့နသေညျ ။
သူ့ဖှားဖကျတောျထိပျခေါငျးက အပေါကျလေးကလညျး အရညျကွညျတှေ စိမျ့ထှကျနသေညျ ။
“ မမ စုတျမယျနောျ …”
ဒေါျရှယျလီက သူ့ကို အိမျကလေးထဲမှာ ရှိနတေဲ့ ကုတငျပေါျ ထိုငျစပွေီး သူ့အရှေ့မှာ ထိုငျခလြိုကျသညျ ။ လိငျတနျ တုတျတုတျခဲခဲကွီးကို စစခငြျး လြာလေးနဲ့ ယကျပေးသညျ ။
“ အား…ဟား …..”ဒေါျရှယျလီ လညျး ကိုယျအပေါျပိုငျးက အဝတျတှေ ကို အကုနျ ခြှတျပဈလိုကျလို့ ရငျသားစိုငျထှားထှားကွီး နှဈခိုငျ ထိုးထိုးထောငျထောငျနဲ့ကိုငျပါတော့ နယျဖတျပါတော့လို့
ဖိတျခေါျနသေလိုဘဲ ။
“ စုတ်..စုတ်…မမ …”
ဒေါျရှယျလီ ပွှတျပွတျတှေ မွညျအောငျ အားရပါးရ စုတျပေးနသေညျ ။ သူ့ဥနှဈလုံးက လှုပျတုပျတုပျ ဖွဈနတောကို ဒေါျရှယျလီ ကွညျ့လို့ မကြျစိနောကျလာပုံရသညျ ။ သူမလကျတဖကျနဲ့
ဆုပျကိုငျထားလိုကျပွီး လိငျတနျတဆုံး ငုံကာ ပွှတျကနဲ ပွှတျကနဲ စုတျပေးသညျ ။ နှုတျခမျးထူထူနှဈခပြျကွားထဲကို သူ့လိငျတနျနီညိုညိုကွီး ဝငျထှကျနတောကို ငုံ့ကွညျ့ပွီး ဒေါျရှယျလီ့
ရင်ထွားထွားႏွဈမွွာကိုလွမ်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။ ႏို႔သီးေခါင်းနီညိဳညိဳေလးတွေက တင်းမာပြီး စူေထာင်ထွက်နေကြသည် ။ ဒီႏို႔သီးေခါင်းေလးတွေကို သူ႔လက်ေျခာင်းတွေနဲ႔ ျခေပေးေတာ့
စုတျပေးနတေဲ့ ဒေါျရှယျလီရဲ့ မကြျလုံးတှေ မှေးစငျးကာ သှားပွီး ကိုငျထားတဲ့ သူ့ဥနှဈလုံးကို အားကမြခံ ပွနျလညျကာ ပှတျသပျဆုပျနယျလသေညျ ။
ဒေါျရှယျလီရဲ့ လြာက သူ့ထိပျဖူးအထဈကွားထဲကို ဝေ့ဝိုကျပတျလှညျ့ပေးနလေို့ အရသာထူးကို ခံစားရငျး ဒေါျရှယျလီ့ပါးစပျထဲကို လိငျတနျနဲ့ ထိုးထိုးထညျ့မိသညျ ။ ဒေါျရှယျလီကလဲ
ဝင်လာတဲ့ လိင်တန်ကို အားရပါးရ စုတ်ေပးနေသည် ။
ဒီအတိုငျးဆိုရငျ ဒေါျရှယျလီ့ပါးစပျထဲမှာပွီးသှားနိုငျသညျ ။ ပွီးသှားရငျ ဒေါျရှယျလီ လိုလားနတေဲ့ လိငျဆကျဆံမှုကို ခကြျခငြျးမလုပျပေးနိုငျဘဲ ဖွဈသှားမညျ ။
“ တောျပွီ…မမ…..တောျပွီ..ကနြောျတို့ လုပျကွရအောငျ …”
ဒေါျရှယျလီလဲ အမှနျတကယျမှာ ကိုပေါကျရဲ့ လုပျပေးတာကို ခံခငြျလှပွီ ။ လငျရော ဧညျ့သညျတှရေော ရှိနပွေီး အလုပျမြားနတောတောငျ ခံခငြျစိတျတှေ ထိနျးမရဘဲ တအားယားနတော
ကွောငျ့ အလုပျကိစ်စ ဘနျးပွပွီး ကိုပေါကျကို ခေါျလာပွီး လုပျခိုငျးရတာ ..။ အခြိနျရှိခိုကျ လိုလားတာလေးတှေ လုပျရမညျ ။ စုတျတာကို ရပျလိုကျပွီး ပါးစပျထဲက လိငျတနျခြောငျး တုတျတုတျ
ကွီးကို မထုတျခငြျ ထုတျခငြျနဲ့ ထုတျလိုကျရသညျ ။
“ ကိုပေါကျ..မမ တအားကို လိုခငြျနပွေီကှာ…မမ အဖုတျထဲက လှိုကျလှိုကျပွီးကို ယားနတော …”
ဒေါျရှယျလီက သူ့ကို လကျဆှဲပွီး အိပျခနျးထဲကို ခေါျဆောငျသှားသညျ ။
အိပျခနျးထဲမှာ ကကြနြန ခငျးကငြျးထားတဲ့ ကုတငျတလုံး ရှိနသေညျ ။ ဒေါျရှယျလီက သူ့ကို ကုတငျပေါျကို တှနျးခလြိုကျသညျ ။ ပကျလကျအနအေထား နဲ့ ရှိနတေဲ့ သူသညျ လိငျတနျကွီး
မတျမတျထောငျလကြျ ရှိနတောကို ဒေါျရှယျလီ စိုကျကွညျ့ပွီး သဘောကစြှာနဲ့ တခဈခဈ ရယျလိုကျသညျ ။
သူမ ခါးက ထမိနျကို ဖွခြှေတျခလြိုကျသညျ ။ ပိုးပြော့ထမိနျလေး ဟုတျကနဲ ကွမျးပွငျပေါျကို အပုံလိုကျ ကသြှားသညျ ။ ဒေါျရှယျလီရဲ့ ပငျတီဘောငျးဘီရဲ့ ပေါငျဂှဆုံနရောက စိုကှကျနသေညျ ။
“ ဒီတခါ မမ အပေါျက နမေယျ …”
ပငျတီလေးကို အမွနျခြှတျခပြဈလိုကျပွီး ဒေါျရှယျလီ သူ့ကိုယျပေါျကျု ခှတကျလာသညျ ။ ဒေါျရှယျလီ တကိုယျလုံး အဝတျမဲ့နသေညျ ။ ဖွူဖှေးတောငျ့တငျးတဲ့ ဒေါျရှယျလီရဲ့ ကိုယျလုံးတီး
ကိုယ်တွေကို သူ ေငးစိုက်ကြည်႕မိေတာ့ သူ႔လိင်စိတ်ေတွ ႏိုးကႊပြင်းထန်လာပြန်သည် ။
ဒေါျရှယျလီလဲ ကြှမျးကငြျစှာနဲ့ သူ့လိငျတနျခြောငျးနရောမှာ ကိုယျကို ခှထိုငျလိုကျပွီး လိငျတနျထိပျဖူးပိုငျးကနေ ဆုပျကိုငျပွီး သူမ အငျ်ဂါစပျပေါကျကို တေ့ထောကျလိုကျသညျ ။ စိုစိစိ အငျ်ဂါစပျ
နှုတျခမျးသားတှကွေားထဲကို လိငျတနျထိပျပိုငျး ထိုးထောကျမိနတေဲ့အခြိနျ ဒေါျရှယျလီသညျ ခပျဖွေးဖွေး ဖိထိုငျခလြိုကျသညျ ။
“ အီး…..တုတ်လိုက်တဲ့ လုံးပတ်….မမေစာက်ပတ်ေတာ့ ကွဲပလား မသိဘူး ….”
“ မကှဲပါဘူးမမရယျ …စောကျပတျနဲ့ လီး မတောျဘူး မရှိပါဘူး ….”
ဒေါျရှယျလီ ဖိဖိခပြွီ …။ မွငျးစီးကောငျးဘှိုငျတယောကျလိုဘဲ .သူ့ကိုယျပေါျမှာ ခှစီးညှောငျ့နပွေီ ..။
ပါးစပျကလညျး တအငျးအငျးတဟငျးဟငျးနဲ့ ။ အပေါျက ဖိဖိခြ တကျဆောငျ့ပေးနတေဲ့ သူမ ရငျသားစိုငျ ထှားထှားကွီးတှေ တုံခါနသေညျ ။ ခုံနသေညျ ။ သူမခါးကို လကျတှနေဲ့ ထိနျးကိုငျပွီး
ေအာက်ကေန ပင်႕ထိုးေပးသည် ။ မြိဳင်ဆိုင်လွတဲ့ ကာမပွဲကြမ်းေလးတခုပါဘဲ …။
သူမစိတ်တိုင်ၾက တက်ေဆာင်႕ပြီး ပွဲသိမ်းတာဝန်ကိုေတာ့ ကိုေပါက်..အပြီးသပ်ေပးပါအုံး ဆိုပြီး ခိုင်းသည် ။
“ မမ လေးဖကျကုနျးပေးမလား …” လို့ မေးလိုကျတော့ ရှောရှောရှူရှူ ဘဲ “ ရတယျလေ..” ဆိုပွီး ဖငျပူးတောငျးထောငျ ပေးသညျ ။ ဒေါျဂှယျလီ့အငျ်ဂါစပျကွီးက တဏှာအရှိနျကွောငျ့ ဖွဈမညျ ။
ဖူးကႊခုံးေမာက်နေသည် ။ အရေတွေကလဲ စိုေပြာင်နေသည် ။
ဒေါျရှယျလီ့အငျ်ဂါစပျက အရတှေကေို လကျဖဝါးနဲ့ ပှတျသပျယူလိုကျပွီး သူ့လိငျတနျထိပျကို သုတျလိမျးလိုကျသညျ ။အငျ်ဂါစပျထဲကို ဖိသှငျးလိုကျသောအခါ ဒေါျရှယျလီရဲ့ အီး…ဆိုတဲ့ အသံ
ထွက်လာသည် ။ သူ႔လိင်တန်နီညိဳညိဳကြီး အတွင်းသားတွေကို ပွတ်တိုက်ပြီး ဝင်ေရာက်သွားတာကို ကြည်႕ရင်း အသွင်းအထုတ်ေတွ လုပ်သည် ။
“ အီး..ရွီး..ေကာင်းလိုက်တာ..ကိုေပါက်ရယ်…လိုး…လိုး ….”
ဒေါျရှယျလီ တောငျးဆိုနပွေီ ။
ခပ်သွက်သွက်ေလး ေဆာင်႕ေပးလိုက်သည် ။
“ အီးဟီး…..ေဆာင်႕…ေဆာင်႕..တအားေဆာင်႕ကွယ် …..”
တဖတ်ဖတ်တဖန်းဖန်းအသံေတွ ဆူညံနေပြီ ။
အားထညျ့ပွီး ဆကျတိုကျဆောငျ့ပေးသညျ ။ တငျကားကားကွီးနဲ့ ဖငျပေါကျနီညိုညိုလေးကို ကိုငျတှယျကလိပွီး လုပျရတာ တောျတောျ အရသာရှိသညျ ။
ဒေါျရှယျလီ အရငျပွီးအောငျ လုပျပွီးမှ သူက ဒေါျရှယျလီရဲ့ မကြျနှာပေါျကို သုတျရတှေေ ပနျးထုတျလိုကျပွီး လမျးဆုံး ပနျးတိုငျကို တကျလှမျးရောကျရှိသှားသညျ ။ အိမျအပွနျမှာ ဒေါျရှယျလီက သူမလိုတာ ရသှားလို့ ကြနေပျပွီး မကြျစိပိတျခါ ထိုငျလိုကျလာသညျ ။“ ကိုပေါကျ …”
ဒေါျရှယျလီ နိုးလာသညျ ။
“ ဟင်..မမ ..”
“ ကိုေပါက်..ရွဲတို႔မိသားစုနဲ႔ ရန်ကုန်ကို လိုက်သွားမွာလား …”
“ မသိသေးပါဘူး ..တကယျလို့ ဆရာက လိုကျသှားခိုငျးရငျတော့ ကနြောျလဲ မငွငျးခငြျဘူး …”
“ ကိုကငြျဟုတျကတော့ သူ့ယောကျဖ အတှကျ ဆိုရငျ သူလုပျပေးနိုငျတာ လုပျပေးမှာဘဲ ….အငျး..ကိုပေါကျကို မမပွောခငြျတာ တခု က မိုးပုလဲကို သတိထား..သူက ကိုပေါကျအကွောငျး
ကို ေမးေမးနေတာ ၂ခါေလာက် ရွိပြီ ….သူ ကိုေပါက်ကို သေဘာကျႏေလားမသိဘူး ..မိုးပုလဲက နံမည်ကြီးတယ်…ေကာင်ေလးတွေနဲ႔ ဖြဈတာ …”
အိမျပွနျရောကျတော့ ဦးကငြျဟုတျနဲ့ ရှဲရဲ့ မိဘတှေ ဘီယာနဲ့ ဝိုငျ ထိုငျသောကျရငျး စကားပွောနကွေတာ တှေ့ရသညျ ။
“ ရွယ်လီ …အလုပ်အဆင်ပြေခဲ့လား ….ေလာေခါင်တို႔ဆီက ရစရာ ရခဲ့လား ….”
“ ရခဲ့တယ် ..အားလုံး အိုကေပါတယ် ….”
ဦးကငြျဟုတျက ခေါငျးတညှိမျ့ညှိမျ့ လုပျနသေညျ ။သူလဲ ဟိုတယျကို ပွနျခဲ့သညျ ..။
ရန်ကုန်ကို သူ ပါသွားပြီ ။ညေန ေခြာက်နာရီ တိတိ ..။
ဦးသုတ မရှိဘူး ။ သူဌေးကတောျ ဒေါျမိုးပုလဲကို ဧညျ့ခံပှဲတခု လိုကျမောငျးပို့ရသညျ ။
ဒေါျမိုးပုလဲသညျ တခါတရံလောကျဘဲ ကိုယျတိုငျ ကားမောငျးသညျ ။ မြားသောအားဖွငျ့ ယာဉျမောငျး တယောကျယောကျကို မောငျးခိုငျးသညျ ။
ဒီမွာ ဦးသုတအပြင် ယာဉ်ေမာင်း ႏွဈေယာက် ရွိေသးသည် ။ သူတို႔က အိမ်မွာ မနေဘူး ..။ မနက်ဆို အလုပ်လာဆင်းပြီး ညနေပိုင်းမွာ ပြန်သည် ။
အိမျဖေါျမလေး ယုယု သူ့အခနျးကို ရောကျလာသညျ ။
အသားမဲမဲ အရုပျဆိုးဆိုး ယုယု ကို တမငျကလာ သူဌေးကတောျ က ရှာဖှပွေီး ခနျ့ထားတာ လို့ စားသောကျရေးတာဝနျခံ ဒေါျစိုးစိုး က သူ့ကို တမနကျ ဘရိတျဖာ့ဈသှားစားတဲ့အခြိနျ
ေပြာပြဖူးသည် ။
“ ဘာလို့လဲ ဒေါျစိုးစိုး…” လို့ သူက မေးကွညျ့တော့..ဒေါျစိုးစိုးက “ သူဌေး ရနျကွောကျလို့ပေါ့..ကိုပေါကျ…ယုယုကတြော့ သူဌေးက လှညျ့ကို မကွညျ့ဘူးလေ…အရငျက အိမျဖေါျတှေ
တုံးက ဘိုကျကွီးလို့ တောပွနျပို့ ငှထေုပျနဲ့ ဖွရှေငျးခဲ့ရတာ…” လို့ ပွောပွခဲ့သညျ ။သူ့အခနျးကို ပွနျရောကျတော့ တဖကျခနျးက ဦးသုတ က “ မောငျပေါကျရေ..ခဏ …” လို့ လှမျးခေါျသညျ ။
“ ဘာလဲ အဘ….ဘာေၾကႇးမလို႔လဲ ….”
ဦးသုတ က သူ့ရှာ က စားစရာတှေ လူကွုံနဲ့ ပို့ပေးလို့ ရလာတဲ့အခါ သူ့ကို ခေါျကြှေးနကေမြို့ မေးလိုကျတာ ..။ ဦးသုတတို့ ရှာက အုနျးထညကျသညျ သူစားဘူးသမြှတှထေဲမှာ
အေကာင်းဆုံးဘဲေလ ..။
“ ဘာမွ ေၾကႇးစရာ မရွိပါဘူးကွာ….မင်းကို တခု ေပြာပြမလို႔…သူေဌးက မန္တေလးကို ေန႔လည်ထဲက ထွက်သွားတယ်…ဟို အန်းကူ ဆိုတဲ့ ယဉ်ေမာင်းအသဈေလးကို ေမာင်းခိုင်းပြီး…
အဘက သူဌေးရဲ့ ညီမ မိသားစုကို ညဒငျနာတခု လိုကျပို့ရမယျ …သူဌေးကတောျ က ဒီည အပွငျသှားစရာ ရှိတယျ လို့ အဘကို မနေ့က ပွောထားတယျ..အကယျလို့မြား သူဌေးကတောျ
အပြင်သွားခဲ့ရင် ေမာင်ေပါက်ဘဲ လိုက်ပို႔ေပးလိုက်ပါ လို႔…”
“ ဟုတျပွီ..အဘ..စိတျခြ …ကနြောျ ပို့ပေးလိုကျမယျ ..”
“ အေး..အေး…ဒါဆို အဘ သှားမယျနောျ ..မောငျပေါကျ …”
“ ဟုတ်ကဲ့ အဘ….”
သူ႔အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာပြီး ကုလားထိုင်ေလးမွာ ထိုင်လိုက်ရင်း စိတ်တွေက နယ်မြိဳ႕ေလးမွာ တေယာက်ထဲ ရွိနေမယ်႕ အေမ့ဆီကို ေရာက်သွားသည် ။
အေမ နေကောင်းရဲ႕လားမသိဘူး ..။
သည် စဈဆင်ေရးကို လုပ်ဖို႔ တာဝန်ေပးခံရတဲ့အၿခိန် အထက်လူကြီးက အမေနဲ႔ ခဏ မဆက်သွယ်ဘဲ နေဖို႔..အဖွဲ႔အစည်းကနေပြီး အေမ့ကို လိုအပ်တာ အစစ တာဝန်ယူေစာင်႕ေရွာက်ေပး
ကြမည် လို႔ ေပြာသည် ။ သူ႔ရဲ႕ ဘဝမွန်ကို ဖုံးကွယ်ထားရမွာေကြာင်႕ အမေနဲ႔ စဈဆင်ေရး အတွင်း စာမေရး သွားမေတွ႔ဖို႔ သေသေျခာျခာ မွာခဲ့သည် ။
သူနဲ့ ကြောငျးနဖေကျ သူငယျခငြျး ဇငျမငျး ကိုတော့အမေ့ကို လိုတာ ကူညီဖို့ သူ မှာထားခဲ့သညျ ။
အဘဦးသုတ ထငျတာ မှနျသညျ ။ ခွသေံကွားလို့ လှညျ့ကွညျ့လိုကျတော့ အိမျဖေါျမလေး ယုယု လာတာ..။
“ အနျတီ က သူအပွငျသှားခငြျလို့ ကိုပေါကျ ကားမောငျးပေးပါ….တဲ့..”
“ ဟုတ်ပြီ….ဘာကားနဲ႔ သွားမယ် ေပြာေသးလား …”
“ ေပြာတယ်…ကားအသဈနဲ႔ သွားမယ်…တဲ့ ”
“ ဟုတ်ပြီ…ဘယ်အၿခိန်တဲ့လဲ….”
“ အၿခိန်ေတာ့ မေပြာဘူး..မကြာခင်…တဲ့..”
“ ေကာင်းပြီ….”
သူ ထိုင်ရာက ထသည် ။
သူတို႔မိသားစုက ရန်သူေပါျမားကြသည်မို႔ ဖိုက်ပွဲတွေျမား လာလေအုံးမလား ဆိုပြီး ေပါ့ပါးစွာ ခုန်ႏိုင် ကန်ႏိုင်တဲ့ ေဘာင်းဘီၿမိ ုး ေပြာင်းလဲ ဝတ်ဆင်လိုက်သည် ။ ရန်ကုန်မြိဳ႕မွာ သေနတ်
ကိုငျဆောငျရတာ အငျမတနျမှ အန်တရာယျမြားပမေယျ့ လောလောလတျလတျ ဦးကြောျသူရ ရဲ့ လူလေးယောကျ ကို သူတို့ ဆောျပဈခဲ့တာမို့ ရနျစက ကွီးမားနဆေဲ ဆိုတော့ အခြိနျမရှေး
ရန်သူရွိႏိုင်သည် ။ သေနတ်ကို ဖွက်ယူခဲ့လိုက်သည် ။
ကားအသဈ ဆိုတာ ဘယ်ကားကို ေပြာမွန်း မသိဘူး ..။ ဂိုေဒါင်ထဲကို ေရာက်ေတာ့ သေဘာေပါက်သွားသည် ။ ကားအသဈကြီးတစီး ဂိုေဒါင်ထဲမွာ ေရာက်နေသည် ။ ဒီေန႔ဘဲ ယူလာတာ
ဖြဈမည် ။ ေပြာင်လက်ေတာက်ပနေတဲ့ ကက်ဒလက်ကားကြီး …။
အသဈခပြျခြှတျမှနျး သိသာသညျ ။
ရန်သူျမားလို႔ ကားေပြာင်းစီးသလားေတာ့ မေပြာတတ်ဘူး ။
ကားကွီးကိုစဈဆေး စကျနှိုးပွီး တိုကျကွီးအရှေ့ တံခါးပေါကျ တညျ့တညျ့မှာ ရပျလိုကျသညျ ။ ကားပေါျက ဆငျးပွီး ကားမှာ ထငျနတေဲ့ လကျရာတှကေို အဝတျစတခု နဲ့ သုတျပဈနေ
တဲ့အခြိနျ သူဌေးကတောျ ဒေါျမိုးပုလဲ တိုကျထဲက ထှကျလာသညျ ။
သူ ကားအနောကျခနျး တံခါးကို ဖှငျ့ပေးလိုကျပွီး ဒေါျမိုးပုလဲ ကားထဲ ဝငျထိုငျပွီးတဲ့အခြိနျ တံခါးကို ပိတျသညျ ။ ကားထဲဝငျထိုငျပွီး စကျနှိုးသညျ ။ ဒေါျမိုးပုလဲ ဘာပွောမလဲ နားထောငျသညျ ။
“ ကိုေပါက် …”
“ ဟုတ်..”
“ ေမာင်း …”
“ ဟုတ်…”
ဘယျကို မောငျးရမလဲ ဒေါျမိုးပုလဲ မပွောသေး …။
သူ ကားကို ခြံေပါက်ဝဖက်ကို ေမာင်းထွက်ခဲ့သည် ။ ခြံေစာင်႕တေယာက်က ခြံတံခါးကို ေပြးဖွင်႕ေပးသည် ။
လမျးမကွီးပေါျရောကျတော့ ဒေါျမိုးပုလဲက “ ဘယျလိုလဲ..ကားမောငျးလို့ကောငျးလား….မငျး ဘော့ဈက မမ အတှကျ ဝယျပေးတာ..အမရေိကားက မှာတာလေ …” လို့ ပွောလိုကျသညျ ။
“ အရမ်းေကာင်းပါတယ်…မမ….” လို႔ သူဖြေလိုက်သည် ။
“ ကိုေပါက်..”
“ ဟုတ်..မမ …”
“ မမလေ…ကိုပေါကျနဲ့အေး အေး ဆေးဆေး တှေ့ခငြျနတော ကွာပွီ..ဟိုးနယျစပျ မှာ စတှေ့ဖူးကထဲကဘဲ ဆိုပါတော့…ကိုပေါကျက ထူးခွားတယျ …ဒေါျရှယျလီတို့ အိမျမှာ နိမျ့နိမျ့ကကြြ
လုပ်ကိုင်ေပးနေရတာကို မမ စိတ်မေကာင်းဘူး …”
ဒေါျမိုးပုလဲ ပွောတာကို သူ နားထောငျနသေညျ ။ သူ ဘယျကို မောငျးပို့ရမယျ ဆိုတာကို ဒေါျမိုးပုလဲ မပွောသေးဘူး ။
“ ကိုပေါကျ က အရမျးပုံစံမိုကျတယျ …ကွညျကောငျးတယျ…ပါးနပျတယျ..သှကျလကျတယျ ….မမ ကိုပေါကျတို့ ဘော့ဈကို ပွောရတော့တာဘဲ..ကိုပေါကျကို ရနျကုနျကို ခေါျခဲ့ဘို့ ..”
“ မမ ကနြောျ ဘယျကို မငျေးရမလဲ….”
“ အောျ..အေးအေး..ဟုတျသားဘဲ..မမ က ပွောဖို့ မေ့နတော..ဆောရီး…ဟို ..ဘာလဲ..ဘောကျထောျ ပွညျသာယာ ကို မောငျး..မမရဲ့ သူငယျခငြျး ရှှစေငျအေးတို့ အိမျကို …”
ပြည်သာယာ ရပ်ကွက်ထဲက အသဈေဆာက်လုပ်ထားတဲ့ ကြီးမားခန်႕ထယ်တဲ့ အိမ်ကြီးေတွ ဆီကို သူ ေရာက်သွားသည် ။
“ ဟိုေရွ႕က အိမ်ဘဲ..တံခါး အနက်ကြီးနဲ႔….”
သူတို႔ကားကြီး ခြံဝေရာက်တာနဲ႔ ခြံတံခါးကို ဖွင်႕ေပးလို႔ ေမာင်းဝင်ခဲ့သည် ။
ကားဆီကို ဖွူဖွူ ခနျ့ခနျ့ မိနျးမတယောကျ ဝမျးသာအားရပုံနဲ့ ပွေးလာသညျ ။ ဒေါျမိုးပုလဲက သူ တံခါး ဖှငျ့ပေးတာကို မစောငျ့တော့ဘဲ သူမဖါသာ တံခါးဖှငျ့ဆငျးပွီး ပွေးကွိုတဲ့ မိနျးမနဲ့
တအား ဖက်သိုင်း ႏုတ်ဆက်သည် ။
“ မိုးပုလဲ ရယျ….မတှေ့တာ ကွာပွီ…လာ..အိမျထဲသှားရအောငျ ….” ဒေါျမိုးပုလဲ နဲ့ အိမျရှငျ ဒေါျရှှစေငျအေးတို့ အိမျထဲ ဝငျသှားတော့ သူ ကားကွီးကို လှတျရာတနရောမှာ ထိုးထားလိုကျ
သည် ။
“ အကို …”
အသကျ၂၀လောကျ မိနျးကလေးတယောကျ သူ့ကားနားကို လြောကျလာပွီး သူ့ကို ခေါျလိုကျတာ ..။
“ အန်တီတို႔က အိမ်ထဲ လာခဲ့ပါ …တဲ့…”
“ အေးေး..ကောငျးပွီ ….”
မိနျးကလေး က ဦးဆောငျပွီး တိုကျကွီးထဲကို ဝငျသညျ ။ သူက မိနျးကလေးရဲ့ နောကျပိုငျး အလှအပတှကေို မသိမသာ အကဲခတျရငျး လိုကျဝငျသညျ ။ အိမျရှငျတှရေဲ့ ခမြျးသာကွှယျဝမှု
တွေကို အိမ်ထဲ ဝင်လိုက်တာနဲ႔ သိလိုက်သည် ။
နနျးတောျကွီးတခုကို ရောကျသှားသလိုဘဲ …။
ဧညျ့ခနျးထဲမှာ ဒေါျမိုးပုလဲ နဲ့ ဒေါျရှှစေငျအေးတို့ ထိုငျ စကားပွောနကွေတာ တှေ့ရသညျ ။
“ လာ..ကိုေပါက် ..မိတ်ဆက်ေပးမလို႔ …”
ဒေါျမိုးပုလဲက သူသညျ သူတို့လငျမယားရဲ့ လုံခွုံရေး တာဝနျခံ လို့ ဒေါျရှှစေငျအေးကို ပွောပွသညျ ။ ဒေါျရှှစေငျအေးက “ဘောျဒီဂတျပေါ့နောျ ..ဟငျး..မိုးပုလဲရဲ့ ဘောျဒီဂတျကလညျး
အမိုကျစား ပါလား ..ဒို့လဲ အဲလို ဘောျဒီဂတျ တယောကျလောကျ လိုခငြျလိုကျတာ …” လို့ သူ့ကို ခေါငျးက ခွထေောကျ ထိ သသေခြောခြာ စိုကျကွညျ့ပွီး ပွောလိုကျသညျ ။
ဒေါျမိုးပုလဲ က “ ရှားရှားပါးပါး ရထားတာ..ခဏတောငျ မငှားနိုငျပေါငျ ..” လို့ ပွောလိုကျသညျ ။
ဒေါျရှှစေငျအေး သညျ အရမျး ခမြျးသာတဲ့ သူဌေးမ အပြိ ု ကွီး လို့ ဒေါျမိုးပုလဲက မိတျဆကျပေးသညျ ။
“ ကဲ..လာ ..မိုးပုလဲ…ထမငျးစားခနျးထဲ သှားရအောငျ ..တခုခု သောကျကွမယျ…” ဒေါျရှှစေငျအေး က သူနဲ့ ဒေါျမိုးပုလဲကို ဧညျ့ခနျးကွီး ဘေးက ကယြျဝနျး ခနျးနားတဲ့ ထမငျးစားခနျးကွီး
ဆီကို ခေါျဆောငျသှားသညျ ။ ဒေါျမိုးပုလဲ နဲ့ ဒေါျရှှစေငျအေးတို့သညျ အလှခငြျးပွိုငျနတေဲ့ မိနျးမခြောတှေ လို့ ပွောရမညျ ။
ခမြျးသာပမေယျ့ ပငြျးမနဘေဲ သူတို့ကိုယျသူတို့ ဂရုစိုကျကွပွီး ထိနျးသိမျးကွပုံရသညျ ။ နှဈယောကျစလုံး ကောကျကွောငျးတှကေ လှပနသေညျ ။ ခါးသေးသေးအောကျက တငျပါးကွီးတှကေ
စွင်႕ကား တင်းေတာင်႕နေကြသည် ။
“ ဘာေသာက်မလဲ..ကိုေပါက် …ကြိဳက်တာေသာက် …”
အရက်ဘားေလး မွာ တန်ဖိုးကြီး ႏိုင်ငံခြားဖြဈ အရက်ေတွ စုံနေသည် ။
“ ကနြောျ က ကားမောငျးရမှာမို့ ဘီယာလောကျပါဘဲ..မမ..”
ဒေါျရှှစေငျအေးက ရခေဲသတေ်တာကွီးထဲက တိုကျဂါးဘီယာ တပုလငျးကို ထုတျယူပေးသညျ ။ သူမနဲ့ ဒေါျမိုးပုလဲတို့ကတော့ အကောငျးစား နိုငျငံခွားဖွဈ ဝိုငျတလုံးကို သောကျဖို့ ပွငျသညျ ။
သူက အလိုက်တသိ ပုလင်းေဖါ့ဆို႔ကို ေဖါက်တန်နဲ႔ ရဈဆွဲယူကာ ဖွင်႕ေပးလိုက်ပြီး မိန်းမေျခာႏွဈေယာက်ရဲ႕ ဖန်ခွက်လွလွ ရွည်ရွည်တွေထဲကို ေလာင်းထည်႕ေပးလိုက်သည် ။
“ သိုင်႕ဈ..ကိုေပါက် ….”
သူ့ကို အထဲဝငျဖို့ လာခေါျတဲ့ မိနျးကလေး က ဒိနျခဲတုံး ဝါဝါလေးတှကေို ပုဂံပွား လှလှထဲ ထညျ့ယူလာကာ သူတို့ရှေ့မှာ ခပြေးသညျ ။
“ အေးဘုံ …ဝကျပေါငျခွောကျ လဲ ယူခဲ့အုံးနောျ ..”
“ ဟုတ်ကဲ့..အန်တီ ….”
ခိုငျးတဲ့ကောငျမလေးကလဲ အလနျးစား အဖွောငျ့စား….။ အငျး..ငါလဲ မိနျးမလှကြှနျးပေါျ ရောကျနသေလား မသိတော့ပါဘူး …။ တှေ့ကွုံပတျသကျသမြှ မိနျးမတှကေ သူ့ဟာနဲ့ သူ လှနေ
ကြသည် ။
ဒေါျမိုးပုလဲ နဲ့ ဒေါျရှှစေငျအေးတို့သညျ စကားတပွောပွောနဲ့ ဝိုငျတပုလငျး ထပျဖေါကျကွရပွီ ..။ သူကလဲ တတိယမွောကျ တိုကျဂါးဘီယာ ကို ဖေါကျသညျ ။
“ ကိုပေါကျရေ..ပြောျရဲ့လား …”
“ ပြောျတယျ..မမ …”
ဒုတိယပုလငျးခါလီပွသှားတဲ့ အခြိနျ ဒေါျရှှစေငျအေး က “ မိုးပုလဲရေ…တနရောရာကို ကားလြောကျမောငျးကွရအောငျကှာ….” လို့ ပွောလာသညျ ။ ဒေါျမိုးပုလဲကလဲ “ ကောငျးတယျ ..
ကိုယျလဲ တောျတောျ့ကို ဖီလငျတကျနပွေီ …ထှကျကွရအောငျ..ကိုပေါကျ..ကားမောငျးနိုငျတယျ မဟုတျလား …”
“ ေမာင်းႏိုင်ပါတယ်..မမ.ဘီယာေလး သုံးလုံးထဲပါ …..”
စီးရတာ တအားငွိမျ့တဲ့ ကကျဒလကျကားကွီးထဲ အသကျလေးဆယျအရှယျ မိနျးမခြောနှဈယောကျ နဲ့ သူ ရောကျရှိသှားသညျ ။ ဒေါျမိုးပုလဲက သူ့ဘေးက ခုံမှာ ထိုငျသညျ ။ ဒေါျရှှစေငျအေး
က ေနာက်ခန်းမွာ ထိုင်သည် ။
“ ဘယ်ကို ေမာင်းရမလဲ.မမ ….”
ဒေါျရှှစေငျအေး လဲ တောျတောျ့ကို ရခြေိနျကိုကျနပေုံရသညျ ။ တခဈခဈတဟားဟား အောျရယျရငျး.“ .မောငျးခငြျတဲ့နရောကို မောငျးကှာ…လူမရှိတဲ့ တနရောဆို ပိုကောငျးတယျ …”လို့
ပွောသညျ ။ ဒေါျမိုးပုလဲက ..“ ယူ့လှောျကားက ခွံကို သှားမလား ….” လို့ ဒေါျရှှစေငျအေးကို နောကျလှညျ့မေးလိုကျသညျ ။
ဒေါျရှှစေငျအေးက ..“ ဟငျ့အငျး..ခွံစောငျ့ ဖိုးထောငျတို့ လငျမယား ရှိနတေယျ…မလှတျလပျဘူး …လှတျလှတျလပျလပျ တနရေကို သှားခငြျတာ …” လို့ ပွောသညျ ။
ဒေါျမိုးပုလဲက တဟားဟားနဲ့ သဘောကသြညျ ။
“ ဘာလဲ..ယူက ဒို့ ဘောျဒီဂတျကို ခဏငှားမလို့လား ….” လို့ နောကျသညျ ။
သူ ခုထိ ဘယ်ကို ေမာင်းရမလဲ မသိေသးဘူး …။
ဒေါျမိုးပုလဲက..“ အငျး..ဘယျသူမှ မရှိတဲ့နရော . . .စဉျးစား..စဉျးစား …..အငျး..ဟုတျပွီ …..မွောကျဒဂုံကို မောငျး..အဲဒီမှာ..ဒို့ ခွံတခွံ ဝယျထားတယျ..လူစောငျ့ မရှိဘူး …တိုကျကတော့
သိပ် မသားနားဘူး..ေနာက်မွ ပြန်ပြင်မလို႔…အဲ့ကို သွားလိုက်..ကိုေပါက် …”
ဒီစောျကွီးတှေ လူမရှိတဲ့ နရောကို သှားခငြျနကွေသညျ ။ သူတို့က နှဈယောကျ ..သူက တယောကျ ..။ တူးအငျ ဝမျး …။ နှဈယောကျ တယောကျ တော့ တှေ့ကွပွီ …။
မွောကျဒဂုံကို ဦးတညျလိုကျသညျ ။ဒေါျမိုးပုလဲ နဲ့ ဒေါျရှှစေငျအေး တောျတောျလေးကို အရှိနျရနသေညျ ။
ဒေါျရှှစေငျအေး က ဒေါျမိုးပုလဲ ရဲ့ တိုကျလေးကို လိုကျကွညျ့နသေညျ ။ ဒေါျမိုးပုလဲက တိုကျထဲမှာ ပူလောငျနသေလိုဘဲ လို့ ညညျးရငျး အဲကှနျးစကျကို ဖှငျ့လိုကျသညျ ။
ဒေါျရှှစေငျအေး က “ ဘယျလိုလဲ..ထပျသောကျကွအုံးမလား သူငယျခငြျး …” လို့ မေးသညျ ။ ဒေါျမိုးပုလဲက ရယျသညျ ။ “ ကိုယျတော့တောျပွီ..သူငယျခငြျး ထပျသောကျခငြျသောကျလေ…
ဒီအိမ်မွာလဲ ဝိုင်ပုလင်းေတွ ထားထားတယ်….ဖရဈဂ်ႀထဲမွာ..ရွိတယ် …” လို႔ ေပြာသည် ။
သူကတော့ သူတို့နှဈယောကျ ဘာမြားခိုငျးမလဲ လို့ အမိနျ့ကို နာခံလကြျ ရပျနသေညျ ။ ဒေါျမိုးပုလဲက “ သူငယျခငြျး ယူအေးအေးဆေးဆေး နားခငြျရငျ ဟိုအခနျးထဲ သှားနား..ညောငျးညာရငျ
လဲ ကိုပေါကျကို နှိပျခိုငျး…သူက ကောငျးကောငျး နှိပျတတျတယျ ….” လို့ ဒေါျရှှစေငျအေးကို ပွောလိုကျသညျ ။
ဒေါျရှှစေငျအေးလဲ..ပွုံးလကြျ “ ကောငျးသားဘဲ…ယူလဲ လာခဲ့လေ…စကားလေးဘာလေး အေးအေးဆေးဆေး ပွောရအောငျ..အိမျမှာက အိမျဖေါျတှေ နဲ့ ဆိုတော့ သိပျ မလှတျလပျဘူး..”
လို့ ပွနျပွောကာ ဒေါျမိုးပုလဲ ညှှနျပွတဲ့ အခနျးထဲကို ဝငျသှားသညျ ။ ဒေါျရှှစေငျအေးရဲ့ ခါးသေးသေး အောကျက တငျပါးလှလှကွီးတှေ တလုံးခငြျး အပေါျအောကျ လှုပျသှားတာတှကေို
သူငေးမောနမေိခိုကျ ဒေါျမိုးပုလဲက“ ကိုပေါကျ..လိုကျသှားလေ ..မမရှှစေငျအေး ကို နဲနဲပါးပါး နှိပျပေးလိုကျပါလား…” လို့ ပွောလို့ အခနျးထဲကို ဝငျလိုကျသှားလိုကျသညျ ။
“ ကိုေပါက်..မမကို တကယ် ႏွိပ်ေပးမွာလား …”
ဒေါျရှှစေငျအေး က ကုတငျပေါျမှာ တငျပုလှှဲထိုငျလိုကျပွီး အခနျးထဲကို ဝငျလာတဲ့ သူ့ကို ပွောလိုကျတော့ သူလဲ “ ဟုတျကဲ့ မမ …” လို့ ဖွရေငျး ဒေါျရှှစေငျအေး ထိုငျနတေဲ့ အနောကျမှာ
သူမလိုဘဲ တေစာင်းဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။
“ မမ က တနကေုနျ ကုမ်ပဏီမှာစာရငျးဇယားတှနေဲ့ အလုပျရှုပျနတော ဇကျကြောျတှေ တငျးနတေယျ..ကိုပေါကျရယျ …နှိပျပေးရငျတော့ ကြေးဇူး အထူးပါ…”
“ ဟုတ်ကဲ့မမ ..ရပါတယ် …”
ဒေါျရှှစေငျအေး သညျ လကျပွတျ လညျဟိုကျ အကြ ၤီလေး ဝတျထားသညျ ဒေါျရှှစေငျအေး သညျ အသကျလေးဆယျအရှယျပမေယျ့ ခြောမော စိုပွတေုံးဘဲ ။ တောငျ့တငျးတုံးဘဲ ..။
လက်ေမာင်းသား ပြည်႕ပြည်႕ဝင်းဝင်းေလးတွေနဲ႔ လည်တိုင်ေဖွးေဖွး တွေက သူ႔ကို စိတ်ေတွ လႈပ်ရွား ေဖါက်ပြန်လာစေသည် ။
ေၾကာေပးထားလို႔ ခါးသိမ်သိမ် ေအာက်က တင်ပါးကြီးတွေကို နီးနီးကပ်ကပ် ေတွ႔နေရတာကလည်း စိတ်ေတွ ထကႊစရာ…။
ပုခုံးသား ႏွဈဖက်ကို စပြီး ႏွိပ်ေပးလိုက်သည် ။
“ အင်း..အင်း….ေကာင်းလိုက်ထာ …”
ဒေါျရှှစေငျအေး ရဲ့ အသံလေးက တောျတောျ့ကို ခြိ ုသညျ ။
ဧညျ့ခနျးဖကျကို လှညျ့ကွညျ့လိုကျတော့ ဒေါျမိုးပုလဲ ကို မတှေ့တော့ ..။ သူ့သူငယျခငြျးနဲ့ လှှတျပေးလိုကျပွီး သူမ ဘယျရောကျသှားသလဲ မသိ ..။
ဒေါျရှှစေငျအေး သညျ တအငျးအငျးနဲ့ သူနှိပျတာကို သဘောကနြသေညျ ။ ပုလုံးတေါကနေ ကြောပွငျကို ဆငျးလာပွီး လကျသီးဆုပျတှနေဲ့ ဖိပေး တှနျးပေးသညျ ။
“ ထိလိုက်တာ..အဲဒီနေရာဘဲ..ကိုေပါက်..ေညာင်းနေတာ ….”
ဒေါျရှှစေငျအေးက အိုအိုအငျးအငျး နဲ့ သူနှိပျတာကို ကွိုကျကွောငျး တတှတျတှတျနဲ့ ပွောနသေညျ ။
“ မမ…အိပျရာပေါျ မှောကျလှဲလိုကျပါလား..မမ ခါးကို နှိပျပေးမယျ …”
“ အင်း..အင်း ….”
ခေါငျးအုံးပေါျ မကြျနှာအပျရငျး ဒေါျရှှစေငျအေး မှောကျရကျ အိပျပေးလိုကျသညျ ။ သူမခါးကို သူ တံတောငျဆဈနဲ့ ဖိဖိထောငျးပေး သညျ ။
“ အိုး…အင်း…ထိလိုက်တာ..ထိလိုက်တာ…..အားပါး..ေကာင်းတယ်..ေကာင်းတယ် . . . .”
ဇကျပိုးနရောကနေ ခါးအထိ လကျဖနောငျ့နဲ့ ပှတျခါ ဖိဆှဲပေးလိုကျပွနျတော့ ဒေါျရှှစေငျအဖို့ ခံလို့ကောငျးလှနျးလို့ ထပျထပျ လုပျပေါးအုံးလို့ တောငျးဆိုရသညျ ။
တောျတောျလေးကွာအောငျ ကြောလညျကို ပှတျဆှဲအပွီး..“ မမ..ပေါငျနဲ့ ခွသေလုံးတှကေိုရော နှိပျပေးရမလားဟငျ …” လို့ သူမေးလိုကျသညျ ။ ဒေါျရှှစေငျအေး က ခကြျခငြျးဘဲ..“ နှိပျ..
ႏွိပ်…မင်း သေဘာရွိ ႏွိပ်ေပး….မမကို ေမးစရာ မလိုဘူး…” လို႔ ေပြာသည် ။
ပေါငျတနျလှလှကွီးတှနေဲ့ ခွသေလုံးတှကေို နှိပျပေးနတေဲ့အခြိနျ သူ့လကျဖနြျနဲ့ တတောငျဆဈတှကေ ဒေါျရှှစေငျအေးရဲ့ တငျပါးအိအိကွီးတှနေဲ့ ပှတျတိုကျ ထိတှေ့မိနသေညျ ။ ဒီ
အထိအတှေ့ကွောငျ့ သူ့စိတျတှေ ပိုမို ထကွှလာရသညျ ။ ပေါငျရငျးပိုငျးကို လကျနဲ့ဆုပျညှဈပွီး နှိပျကေးရငျး တငျပါးကွီးတှကေို ပါ ကိုငျဆုပျမိသညျ ။ ဒေါျရှှစေငျအေး က ဘာမှ မပွော မငွငျး
ဘဲ ငြိမ်နေတာေကြာင်႕ တင်ပါးကြီးတွေကို သူ႔လက်ႏွဈဖက်နဲ႔ အားရပါးရ ကိုင်တွယ် ဆုပ်ညႇဈလိုက်..ပွတ်သပ်လိုက်နဲ႔ လုပ်လိုက်သည် ။
“ မမ..ပက်လက်လွန်ေပးမလားဟင် …”
သူပွောလိုကျတာနဲ့ဒေါျရှှစေငျအေးက “ အေး..အေး…ရတယျလေ…” ဆိုပွီး ပကျလကျလှနျပေးသညျ ။ သူမ မကြျလုံးအစုံကိုတော့ ပိတျထားသညျ ။
ပကျလကျအနအေထားနဲ့ သူမပေါငျတှကေို နှိပျပေးတော့ သူ့လကျခြောငျးတှဟော ဒေါျရှှစေငျအေး ရဲ့ မိနျးမအငျ်ဂါစပျနဲ့ အရမျးကို နီးကပျစှာ ရှိနပွေီ ..။ ဝမျးဘိုကျသားခပြျခပြျလေးတှကေို
ပှတျလိုကျ ပေါငျရငျးကို နှိပျလိုကျနဲ့ သူမရဲ့ ကာမခလုပျတှကေို တခုပွီး တခု နှိပျနတေော့ ဒေါျရှှစေငျအေး အခုလောကျဆိုရငျ မုခြ စိတျတှေ နိုးကွှနလေောကျပွီ …။
ပေါငျရငျးတဖကျကို ဖိနှိပျနရေငျး သူ့လကျသနျးလေး က မို့ဖေါငျးဖေါငျး အငျ်ဂါစပျကွီးပေါျကို ထိပှတျနသေညျ ။
ဒေါျရှှစေငျအေး နုတျဖြားက “ အငျးဟငျ …” ဆိုတဲ့ ညညျးသံလေး ထှကျပေါျလာသညျ ။
သူက သှေးတိုးစမျးတဲ့သဘော ..။ ဒေါျရှှစေငျအေး က ဘာမှ မတား မငွငျး..မရုနျးဖယျတော့ လကျသနျးတခြောငျးထဲကနေ လကျလေးခြောငျးနဲ့ သူ ပှတျစမျးပွီ …။
“ အငျးဟငျး…အငျးဟငျး…….” ဒေါျရှှစေငျအေး ပေါငျတနျတှေ ထောငျလိုကျ လှဲလိုကျ ဖွဈလာသညျ ။
“ အငျ..ကိုပေါကျ..ဘယျတှေ နှိပျပေးနတောလဲဟငျ….” လို့ မေးပမေယျ့ မကြျလုံးဖှငျ့မကွညျ့ဘူး…။ ရုနျးလဲ မရုနျးဘူး ..။ အခွအေနကေောငျးနတောနဲ့ ထမိနျစလေးကို ဆှဲဖွလေိုကျသညျ ။
သူမ ဘာမွ မေပြာတာနဲ႔ လက်သွင်းပြီး ဝမ်းဘိုက်သားေလးကို ပွတ်သပ်လိုက်သည် ။ ဟင်းဟင်းနဲ႔ဘဲ ညည်းနေသည် ။ ႏႈတ်ခမ်းထူထူတစုံက ဟတတေလး ..။
လြောကနဲ အောကျဖကျကို လကျဖဝါးက ဆငျးခသြှားပွီး ဆီးခုံမို့မို့အပေါျမှာ စမျးမိတဲ့ အမှှေးလေးတှကေို ပှတျသပျကွညျ့နသေညျ ။
“ ဟင်႕..ဟင်႕…သူ…သူ….ဘာေတွ..ဘာေတွ လုပ်နေတာလဲ…..”
အၿပိ ု ကြီး မမသည် အင်္ဂါစပ်နား ရဈဝဲနေတဲ့ သူ႔လက်ဖဝါးေကြာင်႕ ထိုးထိုးထွန်႕ထွန်႕ ဖြဈလာသည် ။
“ မမ တင်းကြပ်နေတဲ့ အပူတွေကို ထုတ်ပဈေပးမလို႔ပါ….”
“ ကွယ်..အဲလို အပူထုတ်ရလို႔လား …..”
“ အငျး..မမ တငျးနတောတှေ ကို ကနြောျ လြော့ပေးလိုကျမယျ …..”
သူကိုငျပွီ …။ ဒေါျရှှစေငျအေးရဲ့ အငျ်ဂါစပျအကှဲကွောငျးကွီးကို မိမိရရ ပှတျပွီ …။
ႏႈတ်ခမ်းသား ႏုႏုတွန်႕တွန်႕ေလးတွေကို စမ်းပွတ်လိုက်သည် ။ အရေတွေ စိမ်႕ထွက်လာသည် ။
သူ့လကျခြောငျးတှမှော ဒေါျရှှစေငျအေးရဲ့ ကာမရှေ့ပွေး အရတှေေ စိုစှတျနပွေီ …။
အၿခိန်တန်ပြီမို႔ ပြေနေတဲ့ ထမိန်ကို ဆွဲျခႇတ်ပဈလိုက်သည် ။
“ ဟယ် ….”
သူမကိုယျ အောကျပိုငျး အဝတျမရှိတော့ ဒေါျရှှစေငျအေးသညျ တွိဂံပုံ အငျ်ဂါစပျခုံးခုံးကွီးအပေါျ လကျဖဝါးလေး ကာလိုကျသညျ ။
“ ရွက်တယ်ကွာ…”
“ မရွက်နဲ႔..မမ ကို နမ်းေပးမလို႔ …”
“ ဘယ်နေရာကို နမ်းမွာလဲကွာ…..”
“ မမ ပန်းပွင်႕ေလး ကို…”
ပေါငျတနျနှဈဖကျအကွား နရော ယူလိုကျပွီး ဒေါျရှှစေငျအေး ရဲ့ ဖေါငျးမို့နတေဲ့ အငျ်ဂါစပျကွီးကို နမျးရှံ့လိုကျသညျ ။
“ အို..ကိုပေါကျရယျ . . .”အရတှေေ ရှှဲနတေဲ့ ဒေါျရှှစေငျအေးရဲ့ ဖေါငျးဖေါငျးမို့မို့ ပစ်စညျးကွီးရဲ့ အကှဲကွောငျးကွီးကို သူ့နှခေါငျးနဲ့ အပေါျအောကျ စုံခြီ ဆနျခြီ လိုငျးဆှဲပေးသောအခါ ဒေါျရှှေ
