by မဇင္…အတူးေလးအိပ္သြားၿပီလား…အိပ္သြားၿပီေတဇ…မင္းေရာ မအိပ္ေသးဘူးလား…
ဧည့္ခန္းထဲရွိထင္းမိုးဖိုေလးေရွ႕တြင္ မီးဖိုကအလင္းေရာင္ရယ္ နံရံကပ္မီးအဝါေလးေတြရဲ႕ မစို႔မပို႔ အလင္းေရာင္ထဲ ေမြးပြေကာ္ေဇာ္ေပၚထိုင္ကာ ဆိုဖာကိုမီထားသည့္ စိုးေတဇ အေမးကိုေျဖလည္းေျဖသလို ဇင္မိုးသူ အနိမ့္သံေလးျဖင့္ ျပန္လည္ ေမးလိုက္ေလသည္…
စိုးေတဇလည္း အသားျဖဴျဖဴ မွာ နက္ျပာေရာင္ဆြယ္တာေလးနဲ႔ လိုက္ဖက္လွတဲ့ ဇင္မိုးသူကို ေမာ့ၾကည့္ေနရင္း… အၾကည့္ျပန္လြဲလိုက္ကာကြၽန္ေတာ္စဥ္းစားေနတာ…မဇင္တို႔သားအမိဘာလို႔ ျပင္ဦးလြင္ကိုလိုက္လာတာလည္းလို႔အမကိုတစ္ခြက္ေလာက္တိုက္ပါလား ေတဇ
မွန္စားပြဲပုေပၚရွိ စိုးေတဇေသာက္လက္စ ဝိုင္ပုလင္းႏွင့္ ဖန္ခြက္ကိုၾကည့္ၿပီးေမးလိုက္ကာ စိုးေတဇမီထားသည့္ ဆိုဖာေပၚတြင္ ညႇင္သာစြာထိုင္ခ်လိုက္သည္…ပိန္ ပါးသြယ္လ်တဲ့ မဇင္ခႏၶာကိုယ္ေလဟာ ဆိုဖာေပၚႂကြႂကြေလးျဖင့္ အ႐ုပ္ေလးတင္ထားသလို လွပေနသည္… စိုးေတဇလည္း ဇင္မိုးသူကို ေခါင္းၿငိမ့္ျပကာ ခါးဆန္႔ရင္း ထမင္းစားခန္းက ဝိုင္ဖန္ခြက္ တစ္ခြက္ထယူကာ ဝိုင္ငွဲ႔ေပးၿပီး ဇင္မိုးသူကို ေပးလိုက္ေလသည္….ဇင္မိုးသူ ဖန္ခြက္ တစ္ဝက္စာ ဝိုင္ကို ဆက္တိုက္တစ္က်ိဳက္ထဲ ေမာ့ေသာက္လိုက္ရာ…မ်က္ႏွာေလးမ်ား ေသြးေရာင္လႊမ္းတက္သြားေလသည္…ၿပီးေနာက္…
ဒီေန႔ ကိုမင္း… မဇင္အသံေလးတုန္ဝင္သြားၿပီး သူကိုယ္တိုင္ ဝိုင္ထပ္ငွဲ႔ကာ ၂ ငုံစာေလာက္ေသာက္ခ်လိုက္ၿပီး ဖန္ခြက္ကိုင္ထားသည့္လက္မ်ား တုန္ေနကာ…မ်က္ရည္စက္မ်ား ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္က်လာေလသည္…. စိုးေတဇလည္း ဇင္မိုးသူလက္ထဲမွ ဝိုင္ခြက္ကို ေအးစက္ေနသည့္လက္ေခ်ာင္းရွည္ရွည္ေလးေတြကို ဖြဖြေလးဖယ္ကာ ယူလိုက္ၿပီး စားပြဲေပၚတင္ၿပီး….ဟုတ္တယ္ ဒီေန႔ကိုမင္းဆုံးတာ ၄ ႏွစ္ျပည့္တယ္…ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ မဇင္ရယ္ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္လိုက္မာန္ပါ အိမ္ကထြက္မလာသင့္ဘူး…မဇင္တို႔နားမွာေနေပးသင့္ပါတယ္…ကြၽန္ေတာ္ထြက္လာရ တယ္ဆိုတာကလည္း…ကြၽန္ေတာ္မရွိလည္း မဇင္တို႔သားအမိ ေနသားက်ေလာက္ၿပီထင္တာရယ္… ကြၽန္ေတာ့္ ႏွလုံးသားကို စုတ္တံေတြၾကား ထဲျပန္ျမဳပ္ထားၿပီး ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္ ကြၽန္ေတာ္ ကုစားဖို႔အခ်ိန္ယူခ်င္တာရယ္…ေနာက္ၿပီး ဒီ ၄ ႏွစ္လုံးအတူေနသလို ဆက္မေနေပမယ့္လည္း အေဝးကေနေစာင့္ေရွာက္ေပးမယ္ဆိုတာေၾကာင့္ပါ…ကြၽန္ေတာ္ မဇင္ကိုလည္း ဖြင့္မေျပာဘဲထြက္လာခဲ့မိတာ မဇင္နဲ႔ အတူးေလး ဝမ္းနည္းသြားရတယ္ဆိုရင္ေတာင္းပန္ပါတယ္…
စိုးေတဇ… ဇင္မိုးသူ ကို ဝမ္းနည္းစြာေျပာလိုက္ေလသည္…သူကိုသူလည္းစိတ္ထဲအျပစ္တင္ေနမိေလသည္..တကယ္ေတာ့ ခုလိုထြက္လာရတာလည္း ကြၽန္ေတာ္….မ လုပ္ ခ်င္ ဆုံး အလုပ္ပါ မဇင္… စိုးသူရ မဇင္ေပါင္ေပၚ ေခါင္းအပ္ကာ ရင္ထဲကနာက်င္ေနၿပီး ငိုသံမထြက္မိေအာင္ထိမ္းရင္း အရႈိက္ျပင္းျပင္းအသက္ရႈေနသည္….စိုးေတဇသူ႔မ်က္ရည္ေတြကိုေတာ့ မထိမ္းႏိုင္…
ဇင္မိုးသူသည္.. သူ႔ခ်ည္သား ေဘာင္းဘီေပၚက်လာတဲ့ စိုးေတဇ မ်က္ရည္ပူေတြကို ခံစားမိေလသည္….
ဇင္မိုးသူ စိုးေတဇ ေခါင္းကိုေမာ့ေစလိုက္ၿပီး…ၾကည့္ကာေျပာလိုက္သည္…ေတဇ ေနာက္ မဇင္နဲ႔ အတူးေလးကို ထားခဲ့ၿပီးထြက္မသြားပါနဲ႔…ေတဇသြားခ်င္တဲ့ဆီရွိရင္လည္း အမတို႔ သားအမိကို ေခၚသြားပါ…ဒါ မဇင္ရင္ထဲေျပာတာပါ
ေတဇေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီး…ဟုတ္ကဲ့ပါမဇင္…ကြၽန္ေတာ္ကတိေပးပါတယ္လာ ဆိုဖာေပၚတက္ ခြက္ခ်င္းတိုက္ရေအာင္…
စိုးသူရလည္း ရင္ထဲ မြန္းၾကပ္သည္မ်ား ခဏတာ ေပါ့သြားသလိုခံစားရၿပီး အေပ်ာ္ေလးမ်ား ႐ုတ္တရက္ ခုန္ေပါက္ဝင္လာသည္ဟု ခံစားမိေလသည္… ဝိုင္ခြက္ေတြထဲ ဝိုင္ငွဲ႔ကာ ဇင္မိုးသူကို တစ္ခြက္ေပးၿပီး သူ ကိုယ္တိုင္တစ္ခြက္ကိုင္ကာ..မခြဲေၾကး ဆိုကာ မဇင္ေျပာသလိုလိုက္ေျပာၿပီး ဖန္ခြက္ခ်င္း တိုက္ကာ ေမာ့ေသာက္လိုက္ၾကေလသည္..ေတဇကို မဇင္ေမးစရာရွိတယ္…အမွန္တိုင္းေျဖရမယ္ေနာ္ စိုးေတဇ ေခါင္းၿငိမ့္ျပရင္း ဇင္မိုးသူ ေမးမွာကို စိတ္ဝင္စားစြာနားေထာင္လိုက္သည္…မင္း မဇင္ကို ဘယ္တုန္းထဲက စိတ္ဝင္စားေနတာလည္း
စိုးေတဇ အာေစးမ်ားကပ္သြားသည္…တကယ္ေတာ့ဒီေမးခြန္းက သူ႔အတြက္ အလြယ္ဆုံးေမးခြန္း…သူ ၆ တန္းမတက္ခင္ ၊မဇင္ သည္ ၉တန္းမတက္ခင္ျဖစ္သည့္ ေႏြရာသီ မွာ မဇင္တို႔မိသားစု သူတို႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အိမ္ကိုေျပာင္းလာၾကတယ္…အရင္က မဇင္ေမေမနဲ႔ စိုးေတဇတို႔ေမေမႏွင့္ နယ္မွာတစ္ေက်ာင္းထဲအတူၿပီးခဲ့ၾကတဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းအရင္းႀကီးေတြ…မဇင္တို႔ မိသားစု မႏၲေလးေျပာင္းလာမယ္ဆိုေတာ့ စိုးေတဇတို႔ အေမတိုက္တြန္းမႈေၾကာင့္ ေရွ႕ၿခံကိုဝယ္ျဖစ္ခဲ့တာလည္းျဖစ္သည္…မဇင္ ေမေမနဲ႔ မဇင္ရယ္ အိမ္တက္ဖိတ္စာေလးလာေပးတဲ့ေန႔ သူေလွကားအေပၚကေနမဇင္ကိုေခ်ာင္းခဲ့တယ္ .. ဆံပင္ရွည္ေလးကို ေနာက္လွန္ကာ ဘီးကုတ္ပန္းေရာင္ေလးကုတ္ထားၿပီး ပန္းေရာင္ တီရွပ္ေလးရယ္…ေအာက္ဖက္က အျဖဴေရာင္ ေျခသလုံးေလာက္ထိရွိသည့္ စကပ္လား ဂါဝန္ေခၚမလား ပြပြေလးရယ္ ႐ိုး႐ိုးေလးနဲ႔ သူ႔မ်က္စိထဲခ်စ္စရာေကာင္းေနသည့္ အမတစ္ေယာက္…ၿပီးေတာ့ စိုးေတဇရဲ႕ အခ်စ္ေတာ္ ေၾကာင္းဝတုတ္ ဖိုးဝါေလး ကို ေပါင္ေပၚတင္ကာ ပြတ္ေပးေနသည္။ သူ႔လိုေၾကာင္ခ်စ္တတ္တဲ့ အမ။ ၿခံထဲက ဒန္းအျဖဴေလးေပၚ ဖိုးဝါေလးကို ခ်ီသြားၿပီး စီးကာ ေပ်ာ္ေနတဲ့ မဇင္ကို အိမ္ေပၚထပ္မွန္ျပတင္းကေခ်ာင္းေနစဥ္ သူ႔ရင္ထဲ ေႏြးေထြးသြားတာလား ရင္ခုန္သြားတာလားမသိ ႐ုတ္ျခည္းအမည္နာမ တတ္မရေအာင္ခံစားမႈအသစ္ခံစားလိုက္ရေလသည္……ဒါေတြ သူ မဇင္ကို စီကာပတ္ကုံးေျပာျပလိုက္ခ်င္သည္…..တကယ္ေတာ့ ဟိုးအရင္ သူႏွင့္ မဇင္ လက္မထပ္ခင္ ၄ ႏွစ္မတိုင္ခင္ ၈ႏွစ္ ၉ ႏွစ္ေလာက္ထဲကေျပာျပခ်င္ခဲ့သည္…ေျပာခြင့္မရခဲ့။ သူ႔ကိုယ္သူ ထိမ္းသိမ္းထားခဲ့သည္က ပိုမွန္သည္။
ခုေမးေလၿပီ…သူဆက္ထိမ္းထားသင့္သလား…ေျပာလိုက္သင့္ၿပီလား… ေတြေဝေနသည္…႐ုတ္တရက္ မဇင္ကို အသက္ထက္ခ်စ္သည့္ အစ္ကိုျဖစ္သူ ကိုမင္းသူရိန္ မ်က္ႏွာကိုလည္း ျမင္မိေလသည္….. စိုးေတဇ ဝိုင္တစ္က်ိဳက္ေသာက္လိုက္ကာ သူ႔ေျခေထာက္ကိုသူၾကည့္ရင္း ဇင္မိုးသူမ်က္ဝန္းေတြကို ေရွာင္ကာတိတ္ဆိတ္ ေနေလသည္…ဇင္မိုးသူ… စိုးေတဇ ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို နားလည္သျဖင့္…သူ႔ဖက္ကလည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာသင့္ၿပီဟုေတြးကာ… စိုးေတဇ လက္ကိုကိုင္ကာ…ေတဇအေနနဲ႔ ေျဖရခက္ေနရင္…ကိုမင္း ေနာက္ဆုံးႏွႈတ္ဆက္တဲ့ေန႔က သူေပးခဲ့တဲ့ စာေလးကိုဖတ္ၿပီးမွ ေတဇစိတ္ထဲရွိတဲ့အေျဖကိုေပးပါ…မဇင္လည္း ဒီစာဖတ္ၿပီးေတာ့ ေတဇ့ဆီလိုက္လာခဲ့တာပဲ...ေရာ့
ဇင္မိုးသူ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲမွ စာအိတ္ေသးေသးေလးကို စိုးေတဇ လက္ထဲထည့္ေပးလိုက္သည္…စာအိတ္ေလးေပၚတြင္ ဇင္ေလး တကယ္လို႔ အကိုျပန္မလာလို႔ ၃ ႏွစ္ၾကာရင္ ဖတ္ဖို႔ ဆိုၿပီး ေရးထားေလသည္။ ခု ၄ႏွစ္ရွိၿပီ…မဇင္ ဒီစာကို ၄ ႏွစ္ထိေစာင့္ၿပီးမွဖတ္ခဲ့တာပဲ …ဘာပါလိမ့္
ဇင္ေလး…
ဇင္ေလးဒီစာကိုဖတ္ေနၿပီဆိုရင္ ကိုမင္း ဒီေလာကထဲကေန အၿပီးေပ်ာက္ကြယ္သြားလို႔ ၃ ႏွစ္ရွိေနၿပီေပါ့။
အရင္ဆုံး ဇင္ေလးကို ကိုမင္း အသက္ထက္ပိုခ်စ္တယ္ဆိုတာယုံပါ။ ဇင္ေလးနား တစ္သက္လုံး
ေနေပးမယ္ဆိုတဲ့ ကတိ မတည္ႏိုင္တာကိုေတာ့ ခြင့္လႊတ္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ကိုမင္း မရွိတဲ့ေနာက္ ဇင္ေလး
အတြက္ ကိုမင္းစိတ္အခ်ရဆုံးနဲ႔ ဇင္ေလးကို ကိုမင္းလို ခ်စ္ေပးႏိုင္မယ့္သူဆိုလို႔ ညီေလး စိုးေတဇပဲရွိမယ္လို႔
ကိုမင္း ထင္တယ္။ ဇင္ေလး အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္ဆိုရင္ စိုးေတဇကိုပဲ ေ႐ြးေစခ်င္ပါတယ္။ စိုးေတဇ ဇင္ေလးကို
ခ်စ္ေနတယ္ဆိုတာ အကိုသိတယ္။
တမလြန္ကေန ဆက္ခ်စ္ေနမယ့္
ကိုမင္း
စာဆုံးေတာ့ စိုးေတဇ သက္ျပင္းခ်ကာ ဇင္မိုးသူအေမးကိုေျဖလိုက္ေလသည္….ေျဖမယ္ဆိုကာမွ…စကားစဖို႔ ခက္ေနသည္…ေနာက္ဆုံးမွာ ရင္ထဲကစကားေတြ ပြင့္ထြက္လာေလသည္…
ကြှနျတောျ မဇငျကို ခစြျနတော…မဇငျတို့ အိမျတကျဖိတျစာလာပေးတဲ့နေ့ကထဲကပါ….ကိုမငျး က ကြောငျးဖှငျ့ခါနီး ရနျကုနျကကွီးတောျတို့အိမျကနပွေနျလာတော့ မဇငျကိုတှေ့ပွီး မဇငျလှကွောငျးနဲ့ သူစိတျဝငျစားနကွေောငျ့ ညတိုငျးအိပျခါနီးတိုငျး မရိုးနိုငျအောငျ ကြှနျတောျ့ကိုပွောခဲ့တယျ…ကိုမငျးကို ကြှနျတောျသနားတယျ…မမေကေဆိုအမွဲပွောတယျ…သူ့သားကွီးဟာတဲ့ ငယျငယျတုနျးက ကံမကောငျးရှာ ဘူးတဲ့ မိဘတှေ စညျးပှားရေးပကြျတာနဲ့ ခြိနျကိုကျဖွဈပွီး…နထေိုငျစားသောကျ ခြို့တဲ့ခဲ့တယျတဲ့…ကြောငျးလညျး တဈနှဈနားခဲ့ရတယျတဲ့….ကြှနျတောျ့ကိုယျဝနျရလာခြိနျမှာ စီးပှားရေးပွနျ တကျလာခဲ့ပွီး အဖကေ ငါ့သားလေးပေးတာ ငါ့သားလေးပေးတာဆိုပွီး သူ့ရှေ့မှာပွောနပေမေယျ့ ကိုမငျးက ပွုံးပွီးအမွဲကွညျ့နခေဲ့တဲ့…မနာလိုလညျးမဖွဈခဲ့ဘူး ကြှနျတောျ့ကိုလညျး စောငျ့ရှောကျပေးခဲ့တယျ…ကြှနျတောျ ကိုမငျးကို သူခစြျသလိုအရမျးခစြျတယျ…ကြှနျတောျ့ရငျထဲ မဇငျရောကျနပေမေယျ့ ကိုမငျးကလညျး မဇငျကို ရူးမတကျဖွဈနတောမွငျရတော့ ကြှနျတောျ နောကျထပျ ကောငျမလေးတှေ ခံစားလို့မရတော့မှနျးသခြောသိနတေယျ ဒါပမေယျ့ မဇငျကို ကိုမငျးနဲ့ကွညျဖွူစှာသဘောတူပေးခဲ့တာပါ…မဇငျတို့ ကိုမငျးတို့ပြောျနတောမွငျရငျ ကြှနျတောျလိုကျပြောျနိုငျအောငျပဲ ကွိုးစားခဲ့တယျ…
စကားအဆုံး.. စိုးတဇေ မီးဖိုထဲ ထငျးခြောငျးမြားထညျ့ရငျး နာရီတဈခကြျကွညျ့လိုကျသညျ….. ၀၀း၀၅
………………………………………………………………………………………………………..
ဇငျမိုးသူ အနညျးငယျခမြျးသလိုဖွဈလာတာမို့ လကျမောငျးလေးတှကေို ပှတျပွီး ထလာကာ မီးဖို့ရှေ့ထိုငျခြ လိုကျပွီး လကျကို မီးလှုံကာ…ဒါဆို ၆ တန်းကထဲက မင်း မဇင်ကို သေဘာကျႏေတာေပ့ါ…ဒါေကြာင်႕လည်း မဇင် ကိုမင်းရဲ႕ကိုယ်ဝန်ရွိ နေပြီဆိုတာမင်းသိတာနဲ႔ ခိုးေပြးပြီး မဇင်အရွက်ကို မင်းဘဝနဲ႔ လဲေပးဖို႔ ဝန်မေလးခဲ့တာေပါ့…ဟုတ်လား..
စိုးတေဇလည်း ဇင်မိုးသူေဘးနား ဝင်ထိုင်လိုက်ကာ…ဝိုင်ခွက်ေလးကမ်းေပးလိုက်သည်…သူလည်းေမာ့လိုက်သည်…အဲ့တုနျးက အခွအေနကေ အရမျးရှှုပျနတေယျ…ကိုမငျးဆုံးလို့ ၂ လကြောျမှာ မဇငျ ကြှနျတောျ့ကိုလာပွောတော့ ကြှနျတောျတောျတောျ တုနျလှုပျသှားတယျ…တုနျလှုပျသှားတယျဆိုတာ မဇငျအနနေဲ့ ကိုမငျးမရှိဘဲ ဘယျလိုမှေးမလဲဆိုတာပဲ…ရှငျးရှငျးပွောရရငျ မဇငျနဲ့ ကိုမငျးတို့ ဆုံဖို့ ကြှနျတောျ ပဲ လိုကျပို့ပေးခဲ့ရတာလေ…အဲ့တော့ ဒီအတူးလေး လူဖွဈဖို့က ကြှနျတောျပါဝငျပတျသတျနတေယျ… ပွီးတော့ ကိုမငျး သှေးကိုမှေးစခေငြျတယျ…ဒါပမေယျ့ ကိုမငျးက တိုကျပှဲမှာကနြခြေိနျ အလောငျးပွနျမရပမေယျ့ ဗုနျးထိပွီးမသရေငျတောငျ မွဈငယျမွဈထဲ ကလြို့ သဖေို့မြားတယျဆိုပွီး တပျရငျးက တပျရေးဗိုလျကွီး ကိုယျတိုငျအိမျလာပွောသှားတာဆိုတော့….ကြှနျတောျခေါငျးထဲရှိတာကတော့ မဇငျကို ကြှနျတောျခိုးပွေးမယျ…လကျထပျခငြျတယျ ခှငျ့တောငျးလညး ျမဇငျခှငျ့ပွုမှာမှမဟုတျတာ…ဒါကွောငျ့ ကြှနျတောျ အဲ့တုနျးက မဇငျကိုခိုးပွေးခဲ့တာ…ဒါတှကွေောငျ့ဆိုပွီးပွောပွဖို့ ဆိုတာကလညျး… မဇငျရယျ…ပွနျပွောရငျ ကိုမငျးကို အရမျးသတိရတယျ…ကြှနျတောျရငျထဲမကောငျးလို့… အဲ့တုနျးကလညျး မဇငျအပါအဝငျ မိဘ သူငယျခငြျး အားလုံး ဘယျလိုပဲထငျထငျဂရုမစိုကျဘဲ စတေနာသနျ့သနျ့နဲ့ ကြှနျတောျလုပျခဲ့တာပါ….အဲ့အတှကျနောငျတမရပါဘူး….ကနြျတာကတော့ ကြှနျတောျ့ကံပေါ့…
ဇင္မိုးသူ ရင္ထဲနင့္သြားသည္…ဒီ ၄ ႏွစ္လုံး သူ႔ရင္ထဲကစကားေတြ တခြန္းမွမဟဘဲ ကိုမင္းနဲ႔ သူ႔သားေလးကိုလည္း တူဆိုတာထက္ေတာင္ပိုၿပီး သားအရင္းလိုသူခ်စ္ခဲ့တယ္…နာမည္ခံေပးခဲ့တယ္…တကယ္ဆို အရွက္တကြဲျဖစ္ရမွာက သူ..ဒါေပမယ့္ သူ႔အစား စိုးေတဇက အားလုံးရဲ႕ အေျပာအဆိုကိုခံကာ ပတ္ဝန္းက်င္အသစ္ျဖစ္တဲ့ ရန္ကုန္ကို မႏၲေလးကေန သူ႔ကိုေခၚထုတ္ခဲ့ျ့ပီး သူဝါသနာပါတဲ့ ပန္းခ်ီဆြဲတာကို ဆက္မလုပ္ဘဲ သူတို႔သားအမိကို လိုေလေသးမရွိေစာင့္ေရွာက္ထားေပးခဲ့တယ္….သူ႔ကိုလည္း အစ္မတစ္ေယာက္လို လက္ဖ်ားနဲ႔မတို႔ဘဲ စည္း ေစာင့္ေပးခဲ့တာေတြ အေပ်ာ္အပါးအေသာက္အစား နဲ႔ အေပါင္းအသင္းေတြအတြက္ အခ်ိန္လုံးဝအကုန္အမခံဘဲ သူတို႔ နဲ႔သာ အခ်ိန္ကုန္ၿပီး အတူးေလး ေနမေကာင္းခ်ိန္ တစ္ခါတစ္ရံသူေန မေကာင္းခ်ိန္ေတြမွာ အနားကမခြာဘဲျပဳစုေပးခဲ့တာေတြဟာ ေတာ္႐ုံ သံေယာဇဥ္ ေမတၱာတရားနဲ႔ မလုပ္ ေပးႏိုင္မွန္း ဇင္မိုးသူ ခံစားမိသည္….ငယ္႐ြယ္တဲ့၊ မိန္းကေလးေတြ သေဘာက်တဲ့ ၊ ဝါသနာပါတဲ့အလုပ္ စတဲ့ အခ်ိန္ေတြ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ေတြ စြန္႔ၿပီး သူ႔တို႔ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔တစ္ခုထဲနဲ႔ လဲရဲခဲ့တဲ့ စိုးေတဇကို သူျမင္တိုင္းေနစဥ္ သနားသလို သံေယာဇဥ္လည္း တြယ္မိေလသည္…သူ ကိုမင္းကို ခ်စ္သည္….ဒါေၾကာင့္လည္း ကိုမင္းေရွ႕တန္းမထြက္ခင္ သူ႔ဘဝကို ကိုမင္းဆီေပးခဲ့မိသည္။
ကိုမင္း တပ္ရွိရာၿမိဳ႕ကို စိုးေတဇကားေမာင္းပို႔ေပးကာ သြားခဲ့ၾကၿပီး…ေဟာ္တယ္ေလးမွာ ႏွစ္ဦးသား စကားေတြအလြမ္းေတြ သယ္ရာကေလ မရည္႐ြယ္ဘဲ အခ်စ္ေတြဖလွယ္ခဲ့ၾကတယ္။ ကြန္ဒုံးမပါေပမယ့္ ကိုမင္း အျပင္မွာ ၿပီးလိုက္တာကို ယုံၾကည္ၿပီး ေဆးမေသာက္မိခဲ့။ တကယ္ေတာ့ ကိုမင္းစစ္ထဲဝင္ေတာ့ သူတားခ်င္သည္…ဒါေပမယ့္ ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာျပင္က လူနာေတ ြ နယ္ျခားက ေတာသူေတာင္သားေတြ အတြက္ ရန္သူ မိတ္ေဆြမခြဲျခားဘဲ ေငြေၾကးေၾကာင့္မဟုတ္ အာဏာေၾကာင့္မဟုတ္ သူေဆးကုေပးခ်င္တယ္ဆိုၿပီး သူ႔ဟီး႐ိုး Hacksaw Ridge လိုဆိုကာ စစ္ေဆးထဲ ဝင္သြားခဲ့သည္….
စာခ်ဳပ္အတိုင္း စစ္သက္ ၁၀ ႏွစ္ျပည့္ရင္ေတာ့ တပ္ကထြက္ၿပီး သူနဲ႔ အတူတူ ေနၾကမယ္ဆိုတဲ့ကတိစကားေလးရယ္… သူ႔ရဲ႕ေလးစားဖြယ္စိတ္ဓါတ္ကို သူမတားခ်င္ေတာ့ ျဖစ္လာသမွ်ကံတရားလို႔သာသူမွတ္ခဲ့သည္…ကံက သူနဲ႔ ကိုမင္းကိုခြဲလိုက္ေလၿပီ….ခုသူဘာဆက္လုပ္သင့္ သလဲ သားေလး အတူးကလည္း စိုးေတဇကို အေဖရင္းလိုခ်စ္ေနတယ္…အေဖလိုပဲထင္ေနတယ္… အားလုံးကလည္း မင္းတူးတူးအေဖသည္ စိုးေတဇလို႔ပဲ သိထားၾကသည္….စိုးေတဇကလည္း သူနဲ႔သားေလးကိုခ်စ္ေနတယ္ဆိုတာ ခံစားမိတယ္…ထိုအခ်ိန္ စိုးေတဇက သူ႔ကို စိတ္ေတြအနည္ထိုင္ေလာက္ၿပီဆိုကာ သူ႔ကိုျမင္ရင္ ကိုမင္းကို သတိရစိတ္ပိုခံစားရမယ္ဆိုၿပီး….အိမ္ကထြက္သြားေတာ့ သူ႔ရင္ထဲ ႐ုတ္တရက္ သူ႔ကမာၻေလးၿပိဳကြဲသြားသလိုခံစားရၿပီး ဒီႏွစ္ေတြ ကိုမင္းအစား စိုးေတဇကိုအားကိုးရင္းအားကိုးရင္းနဲ႔ ရင္ထဲမွာၿငိတြယ္မိလာသည္ကို သိသိသာသာခံစားမိသြားသည္….ေတဇ မင္း မဇင္ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဘာနဲ႔သက္ေသျပမလဲ
ဇင္မိုးသူ သူ႔ကိုသနားလို႔ ဒါမွမဟုတ္ သူ႔အကိုစကားနားေထာင္ၿပီး လက္ခံလိုက္တာမ်ိဳးေတာ့ မလိုခ်င္…သူဖက္ကဆုံးျဖတ္ထားတာရွိသည္…သူ စိုးေတဇရဲ႕ ခ်စ္ေမတၱာေတြကို အသိအမွတ္ျပဳေပးခ်င္မိသည္။ သူ႔အခ်စ္ေတြကို ပိတ္ေလွာင္ထားတာကေန တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ၿပီး သူရယ္ စိုးေတဇရယ္ သားေလး မင္းတူးတူးရယ္ ၃ ေယာက္သား တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဘာနံရံမွျခားမထားဘဲ လက္က်န္ဘဝေလးမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ေနၾကမယ္လို႔ တစ္လမ္းလုံးေတြးလာမိသည္။ ဒါေပမယ့္ စိုးေတဇ သူ႔ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ေသခ်ာဖို႔ေတာ့ သူ႔အတြက္အေရးႀကီးသည္…မေသခ်ာလွ်င္ စိုးေတဇ ဘဝအတြက္ သူ ျပန္ၾကည့္ေပးသင့္ၿပီ…စိုးေတဇ ျပမယ့္ သက္ေသကိုသူေစာင့္ေနလိုက္သည္….
စိုးေတဇ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး…
မဇင္ခဏေစာင့္ ဆိုကာ အိမ္ေပၚတက္သြားေလသည္….ဒီျပင္ဦးလြင္ကအိမ္ေလးသည္…ကိုမင္းတို႔ မိဘေတြရဲ႕အိမ္ျဖစ္ၿပီး ကိုမင္းရန္ကုန္စစ္ေဆးကဆင္းၿပီး ျပင္ဦးလြင္ မွာသင္တန္းတက္ခ်ိန္ေတြ မွာ မိသားစုေတြလာေတြ႕ဖို႔နဲ႔ ကိုမင္း နားဖို႔ ဝယ္ထားတဲ့အိမ္ျဖစ္သည္။ စိုးေတဇရဲ႕ ပန္ခ်ီးခန္းေလးလည္းရွိေလသည္။…..
စိုးေတဇ ျပန္ဆင္းလာေတာ့ လက္ထဲ ပုံဆြဲ စာအုပ္ခပ္ႀကီးႀကီးျပားျပား တစ္အုပ္ပါလာသည္….ဇင္မိုးသူကို လွမ္းေပးလိုက္ေလသည္…
ဇင္မိုးသူ ပထမဆုံးစာမ်က္ႏွာဖြင့္လိုက္ရာ…ခဲပန္းခ်ီျဖင့္ ဘီးကုတ္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလးတစ္ေယက္ ဒါန္းေလးေပၚမွာ ေၾကာင္ဝတုတ္ေလး ေပါင္ေပၚတင္ၿပီး ၿပဳံးၿပီးထိုင္ေနတဲ့ ပုံေလးကိုေတြ႕ေလသည္….
ပန္ခ်ီကာေလးေထာင့္မွာ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ခ်စ္သူ…ဆိုၿပီး ရက္စြဲေလးႏွင့္ ႐ိုး႐ိုးေလး ေရးထားေလသည္….
ဇင္မိုးသူ ရင္ထဲလႈိက္ခနဲျဖစ္သြားေလသည္….ဒါသူ႔ပုံ အဲ့အခ်ိန္ထဲက သူ႔ကိုခ်စ္ေနခဲ့တာလား စိုးေတဇရယ္…မင္းမ်ိဳသိပ္ထားရတာဘယ္ေလာက္ေတာင္ မ်ားၿပီလဲ ၾကာေနၿပီလဲကြယ္….
ဇင္မိုးသူ စာအုပ္ေလးကို ေဘးကိုခ်ကာ စိုးေတဇကို လွမ္းဖက္လိုက္ေလသည္…..ၿပီးေနာက္ စိုးေတဇ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ကာ….ေတဇ မင္း မဇင္ကို စကားတစ္ခြန္းေျပာပါလို႔ေျပာရင္ ခုခ်ိန္ မင္းဘာေျပာမလဲ…ဟင္
စိုးေတဇ ဇင္မိုးသူမ်က္လုံးေတြထဲက မ်က္ရည္ၾကည္ေလးေတြ ကိုျမင္ရခ်ိန္…သူ႔ရင္ထဲ …အႏွစ္ႏွစ္အလလ သူေစာင့္ထိမ္းခဲ့တဲ့ စကားတစ္ခြန္း အတြက္ အတားအဆီးေတြ အရည္ေတြေပ်ာ္က် ကုန္ၿပီ….ကြၽန္ေတာ္ေလ…မ ဇင္ ကို….ခ်စ္တယ္….ဟိုးအရင္ထဲကေရာ…အခုေရာ…ေနာက္ေရာ…ခ်စ္ေနဦးမွာပါ
မဇင္မ်က္ရည္မ်ား က်ေလၿပီ…စိုးေတဇ လက္မေလးႏွစ္ဖက္နဲ႔ ပါးျပင္ေပၚ စီးက်သမွ် မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ေပးေလသည္….မဇင္ရဲ႕ ရွိႈက္ႀကိးတငင္ငိုေနတာေၾကာင့္ တသိမ့္သိမ့္တုန္ရီေနတဲ့ မဇင္ ကိုယ္လုံးေသးေသးေလးကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲေထြးေပြ႕ထားလိုက္ေလသည္….မဇင္ နဖူးေလးကို သူနမ္းခ်လိုက္သည္….မဇင္မ်က္ႏွာေလးေမာ့လာၿပီး တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မ်က္လုံးခ်င္းစိုက္ၾကည့္ေနရင္း စိုးေတဇ ေခါင္းေလး ငုံဆင္းလာသည္ကို ျမင္ေတာ့ ဇင္မိုးသူ မ်က္လုံးေလးမိတ္ၿပီး ၿငိမ္ေနလိုက္သည္….စိုးေတဇ ႏႈတ္ခမ္းေတြ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို လာထိေတာ့ သူ႔ရင္ထဲ ခုန္တက္သြားေလသည္….အခ်စ္ေတြအျပည့္နဲ႔ အနမ္းေတြ ဒီႏွစ္ေတြမွာ သူလည္း ေတာင္းတေနခဲ့တာပါ…ကိုမင္းလည္း သူ႔ကိုခြင့္လႊတ္မွာပါ…သူ႔အေတြးေပါင္းမ်ားစြာေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းေတြ တင္းတင္းစိထားမိေလသည္…..စိုးေတဇလည္း ဇင္မိုးသူ စိတ္ဆိုးသြားၿပီထင္ကာ ႏႈတ္ခမ္းျခင္းခြာၿပီး ဇင္မိုးသူကို ၾကည့္လိုက္သည္….ဇင္မိုးသူမ်က္လုံးေလးပြင့္လာၿပီး…စိုးေတဇကို ေျဖးေျဖးေလးတြန္းလွဲလိုက္ၿပီး စိုးေတဇအေပၚ သူ႔ ကိုယ္လုံးေလးထပ္ကာ အေပၚကေန ငုံၿပီး စိုးေတဇ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းလိုက္ေလသည္…
ဝိုင္ေၾကာင့္စိတ္လွည့္စားေနျခင္းမဟုတ္သည္မွာ ဇင္မိုးသူေသခ်ာသည္ သူ႔ရင္ခုန္သံေရာ စိုးေတဇရင္ခုန္သံေရာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းနမ္းေနစဥ္ ၾကားေနမိသည္…စိုးေတဇ ဇင္မိုးသူကို ဖက္ထားရင္း ထထိုင္လိုက္သည္….ဇင္မိုးသူ ဖားေလးလိုကပ္လွ်က္ေလး စိုးေတဇ ကိုယ္မွာကပ္ေနသည္…အနမ္းေတြက ေတာ့လုံးဝမလႊတ္ႏိုင္ၾကေပ…စိုးေတဇ ဇင္မိုးသူ ကိုယ္လုံးေပါ့ေပါ့ေလးကို ပင့္သြားၿပီး ဆိုဖာေပၚ တင္ေပးလိုက္ေလသည္…ထို႔ေနာက္ အခ်စ္နဲ႔ဝိုင္ ညီမွ်စြာေပါင္းစပ္ထားတဲ့ မဇင္ရဲ႕ ရီေဝေ၀ မ်က္လုံး ဝိုင္းဝိုင္းေလးႏွင့္ ၾကည့္ရင္ ဟိုး ငယ္စဥ္ထဲက သူ႔ခ်စ္ေနတဲ့ မဇင္ဟာ ခုခ်ိန္ထိ သူ႔မ်က္စိထဲမယ္ ခ်စ္စရာေကာင္းေနဆဲေပ…သူ႔အရမ္းနမ္းခ်င္ခဲ့တဲ့ မဇင္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးေတြဟာ သူ႔အတြက္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ…သူဘယ္ကဘယ္လို စၿပီး မဇင္ကိုခ်စ္ရမယ္မသိျဖစ္ေနသည္….သူ႔ဘဝမွာ ဒါဟာ ပထမဆုံးအႀကိမ္…သူမဇင္ဆံပင္ေတြထဲ သူ႔ႏွာေခါင္းကို သြင္းလိုက္ၿပီး တဝႀကီးနမ္းရႈံလိုက္သည္…ေနာက္ေတာ့ မဇင္နား႐ြက္ႏုႏုေလး…မဇင္ လည္တိုင္ေလးဆီေရာက္ေတာ့ မဇင္ရင္ဘက္ေလးေကာ့သြားၿပီး စိုးေတဇ ခါးေလးႏွစ္ဖက္က ဆြယ္တာ စကို ဆြဲလိုက္ေလသည္….မဇင္ရဲ႕ ကိုယ္သင္းနံ႔ေလးေတြက သူ႔ကိုပိုခ်စ္လာေစသည္…မဟုတ္ဘူး….သူ႔ကို ႐ူးႏွမ္းသြားေစသည္….နမ္းေနရင္း ခ်စ္လိုက္တာမဇင္ရယ္…မဇင္လည္တိုင္ေလးကေန မဇင္ရင္ဘက္ေလးဆီ ဆြယ္တာ လည္ပင္းဟိုက္ေလးကို ဆြဲၿပီး စုပ္လိုက္သည္….သူဆြယ္တာကိုမခြၽတ္ရက္….မခြၽတ္ရဲတာပိုမွန္သည္….
ဇင္မိုးသူလည္း စိုးေတဇ ဆြယ္တာဆြဲခြၽတ္လိုက္လွ်င္လည္း သူခြၽတ္ေပးမည္ျဖစ္သည္…ဒါေပမယ့္ သူရွက္သည္….မခြၽတ္ပါေစနဲ႔လို႔လည္း ႀကိတ္ဆုေတာင္းေနမိသည္…ေနာက္အခါေတြေတာ့ သူအသင့္ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမည္…ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ သူအသင့္မျဖစ္သလိုခံစားရေလသည္….စိုးေတဇ ဘယ္ဆက္နမ္းရမွန္းမသိေတာ့ မဇင္ရဲ႕ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို တစ္ခါျပန္လာနမ္းေလသည္…မဇင္ရဲ႕ ႏွာေခါင္းက ေလေႏြးေလးေတြဟာ စိုးေတဇအတြက္ ဆန္းသစ္ေနၿပီး တက္မတ္မိစြာ ႏႈတ္ခမ္ေလးအားစုပ္ယူရင္း ရႈရႈိက္ေနမိသည္….ထို႔ေနာက္ ကိုယ္လုံးခ်င္ခြာလိုက္ၾကၿပီး…ေတဇ…မဇင္ မင္းအတြက္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနပါၿပီ…မဇင္ မင္းကိုလည္း ခ်စ္ေနမိပါၿပီ…
ဇင္မိုးသူ ေျဖညင္းတိုးတိတ္စြာ စိုးေတဇကို ေျပာလိုက္ေလၿပီး ေခါင္းေလး ဆိုဖာေက်ာမီဖက္ကို ေစာင္းေနလိုက္သည္…စိုးေတဇလည္း သူ႔ေဘာင္းဘီရွည္ကို ခြၽတ္လိုက္ေလသည္… ထို႔ေနာက္…. ဇင္မိုးသူဆြယ္တာေလးကို ဗိုက္ေလးနားအနည္းငယ္လွန္လိုက္ကာ…. ဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ေလးကို နမ္းစုပ္လိုက္ေလသည္….ထို႔ေနာက္ အတူးေလး ကိုေမြးတုန္းက ခြဲထားသည့္ ခ်ဳပ္႐ိုးေနရာေလးကို တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္ၿပီး…. ဇင္မိုးသူ႔ ေဘာင္းဘီရွည္ေလးကို ေအာက္ကို ေျဖးေျဖးခ်င္းဆြဲခ်လိုက္သည္…ဇင္မိုးသူလည္း ဖင္ေလးႂကြေပးၿပီး ဆိုဖာေလးေဘးမွာ ဒူးေထာက္လ်က္အလုပ္ရွႈပ္ေနသည့္ စိုးေတဇကို ၾကည့္ရင္း…ရင္ခုန္ေနသည္…..ေဘာင္းဘီရွည္ကြၽတ္သြားေတာ့ က်န္ခဲ့သည့္…အတြင္းခံေလးကို ျမင္ေတာ့….တစ္သက္မွာတစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးတာ ကို စိုးေတဇလုပ္မိလိုက္သည္…အတြင္းခံေလးေပၚကေန နမ္းလိုက္ေလသည္….ၿပီးေနာက္ အတြင္းခံေလးကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္ခ်ိန္ ဆီးစပ္ကအေမႊးကပ္ကပ္ေလးေတြျမင္ေတာ့ စိုးေတဇ အာေခါင္ထဲ ေျခာက္ကပ္သြားေလသည္…ဇင္မိုးသူလည္း မ်က္ႏွာကို တစ္ဖက္လႊဲထားၿပီး လက္က ေယာက္ၿပီး ဆိုဖာကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ကိုင္ထားမိေလသည္….
စိုးေတဇတစ္ေယာက္ ဒီအ႐ြယ္ထိ ဘယ္မိန္းမနဲ႔မွ မေနဖူးသူမို႔….ၾကားသာၾကားဖူးေပမယ့္ ဒီလိုေနရာနမ္းရႈံၾကသည္ကို သူအံ့ၾသဖူးသည္….ခုခ်ိန္မွာေတာ့ သူနားလည္လိုက္သည္….ခ်စ္ရင္ ဘာကိုမဆို ခ်စ္မိသြားတာပဲလို႔ သိလိုက္သည့္အျပင္ ငုံထားမတတ္ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့ စကားႀကီး ဘယ္ကေနဘယ္လိုေရာက္လာတယ္မသိ…ငုံထားမတတ္ဆိုတာအေတြးထဲလည္ေနကာ…ေနာက္ဆုံး သူငုံ႔ကာ မဇင္ရဲ႕ အေမႊးေလးေတြနဲ႔ ဆီးစပ္ေနရာအႏွံ႔ကို ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ လိုက္ဖိလိုက္ေလသည္… ဇင္မိုးသူလည္း ရင္ေခါင္းထဲက ယားက်ိက်ိႏွင့္ တြန္႔လိမ္ကာ ေပါင္ကိုစိကာထားေလသည္…..နာလို႔လား မဇင္ ဇင္မိုးသူတြန္႔လိမ္ကာ ေပါင္စိထားသည္ကိုၾကည့္ၿပီးစိုးရိမ္းကာ ေမးလိုက္သည္…
ဇင္မိုးသူလည္း ႐ုတ္တရက္ေၾကာင္သြားကာ သူအေၾကာက္လြန္ေနပုံကို ျပန္ျမင္ၿပီး…စိုးေတဇစိုးရိမ္ေနသည့္မ်က္ႏွာႀကီးေၾကာင့္လည္း ရီခ်င္သြားသည္…မဟုတ္ပါဘူး ေတဇရယ္ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ လိုက္နမ္းေနတာ ဘယ္လိုနာမွာလဲ ေၾကာက္လို႔မဇင္ေၾကာက္ရင္ မလုပ္ေတာ့ဘူးေလ….ကြၽန္ေတာ္……စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔ မဇင္နားလည္ပါတယ္…ေတဇက လူပ်ိဳေလးပဲကိုး….မဇင္ကိုလည္း နားလည္ေပးပါ…..ဘဝမွာ ခုခ်ိန္ထိ ဒါ မဇင္အတြက္ ဒုတိယအႀကိမ္ဆိုတာကို….
စိုးေတဇ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားသည္…ဒုတိယအႀကိမ္ဆိုေပမယ့္….မဇင္အဖို႔ ပထမအႀကိမ္နဲ႔ ဘာမွကြာမည္မထင္… မျဖစ္ဘူး ငါေယာက္က်ားေလးပဲ မဇင္ကိုငါကပဲ ဦးေဆာင္မွျဖစ္မယ္…ကြၽန္ေတာ္စိတ္လွႈပ္ရွားေနလို႔ပါ… ငယ္ငယ္တုန္း မဇင္ကို ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲကေန ခ်စ္ၾကည့္ဖူးပါတယ္.. အဲ့အတိုင္း ျပန္ေတြးၿပီး ခ်စ္ၾကည့္မယ္ေနာ္…..
မဇင္ ေပါင္ၾကားေလးထဲ သူဝင္ကာ သူ႔လီးကို ေတ့လိုက္သည္…မဇင္တစ္ခ်က္တြန္႔သြားသည္…မ်က္လုံးမွိတ္ကာ အံႀကိတ္ထားေလသည္….ထိပ္ေလးနဲ႔ အထပ္ေအာက္ပြတ္ေပးေနေတာ့ အရည္ေလးေတြ စိမ့္လာတာေတြ႕ေတာ့…မဇင္ၿပီးသြားၿပီထင္လိုက္သည္….မျဖစ္ႏိုင္ သူအျပာစာအုပ္ ဖတ္ဖူးသည္….ဒါ အစဦးထြက္တဲ့ သဘာဝေခ်ာဆီပဲျဖစ္မည္…ေျဖးေျဖးခ်င္း သြင္းလိုက္ေလသည္…အရည္ေလးေတြ စိမ့္စိမ့္ထြက္လာတာေၾကာင့္သာ အဆင္ေျပာသြားသည္….သို႔ေသာ္ မဇင္ထဲကို သြင္းရသည္မွာ ၾကပ္ထုတ္ေလသည္….စိုးေတဇ တဝက္ေလာက္သြင္းၿပီးေတာ့ သူခါးေလးကို လႈပ္ၾကည့္သည္….ဇင္မိုးသူ အံကိုက္ရင္း သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည္ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းေလးညိမ့္ညိမ့္ျပေလသည္….စိုးေတဇလည္း ဆက္လုပ္ဖို႔ ေျပာတာလို႔နားလည္လိုက္ၿပီး ျပန္ထုတ္ျပန္ထည့္ရင္းနဲ႔ ဇင္မိုးသူ ဆီးစပ္ႏွင့္ သူ႔ဆီးစပ္တို႔ ထိဆက္သြားေလသည္…ဇင္မိုးသူရဲ႕ ေပါင္ ႏွစ္ဖက္မွာလည္း ေဘးကို ေျခေလးေကြးကာ ကားထားေလၿပီ… ဇင္မိုးသူ ေပါင္ၾကားထဲ စိုးေတဇ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ေရာက္ရွိေနၿပီေလ….
ဇင္မိုးသူ စိုးေတဇဆြယ္တာကို လွန္ခြၽတ္လိုက္ေလသည္….စိုးေတဇလည္း အလိုက္သင့္ ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ဆိုဖာေပၚလက္ျပန္ေထာက္က အသြင္းအထုတ္ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ေနၿပီျဖစ္သည္….သြင္းလိုက္တိုင္း သူ႔လီးတစ္ေခ်ာက္လုံး တင္းၾကပ္ၿပီး ျဖစ္ညႇစ္ စုပ္ယူ တာခံစားရပီး ျပန္ထုတ္လိုက္တိုင္း ဒစ္နဲ႔ ညိထိသြားတဲ့ အတြင္းသာအဖုအထစ္ေတြရဲ႕အရသာေၾကာင့္ လူလည္း ဒူးေတြေခ်ာင္ကာ ေမ်ာ့လာေလသည္။
ဇင္မိုးသူစိတ္ထဲ မင္းသူရိန္ကို သတိသြားသည္…စိုးေတဇဘာလို႔ အင္နဲ႔အားနဲ႔ မေဆာင့္တာပါလိမ့္…ကိုမင္းနဲ႔ ပထမအႀကိမ္တုန္းက ကိုမင္း ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ေနာက္ေန႔ထိေအာင့္ေနသည္….ငါက အပ်ိဳမဟုတ္ေတာ့ စိုးေတဇ စိတ္မပါတာလား….ငါ့ဟာမ်ားေခ်ာင္ေနလို႔လား သူဘာျဖစ္ေနတာပါလိမ့္….ေတဇ မဇင္ဟိုဟာကေလ ေခ်ာင္ေနၿပီလားဟင္…မဇင္က အပ်ိဳမဟုတ္ေတာ့…မင္းစိတ္ထဲ အားမရဘူးထင္….
စိုးေတဇ မဇင္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို လက္ညိဳွေလးနဲ႔ ပိတ္လိုက္ၿပီး….မဇင္ ကြၽန္ေတာ္က မဇင္ နာမွာစိုးလို႔….စသြင္းသြင္းခ်င္းတုန္းက မဇင္ အံႀကိတ္ေနတာေတြ႕ေတာ့…အရမ္းမလုပ္ရဲတာ…ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းေကာင္းေနတယ္….ၿပီးေတာ့ မဇင္ဟာေလးက အရမ္းၾကပ္ေနတယ္…ကြၽန္ေတာ့္ အရည္ေတြထြက္ေတာ့မယ္ထင္တယ္….မဇင္စိတ္ပ်က္မွာကိုေတာင္ စိုးရိမ္ေနတာပါ…
ဇင္မိုးသူ သေဘာေပါက္သြားေလၿပီ…ေအာ္ စိုးေတဇရယ္ ႐ိုးပါလား…ေတဇ အမတို႔ ႏွစ္ေယာက္လုံးေကာင္းေနၾကတယ္….မင္းစိတ္ထဲရွိသလို ခ်စ္ပါ…အမ ခံႏိုင္မွာပါ…မင္းၿပီးခ်င္ရင္ၿပီးခ်လိုက္…အမလည္း ၿပီးမယ္ထင္ပါတယ္…တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ပထမအႀကိမ္ပဲ….အမနားလည္ပါတယ္….စိတ္မပူနဲ႔ ေနာက္ထပ္ေန႔သစ္ေတြရွိေသးတယ္ေနာ္….
ဇင္မိုးသူ႔စကားေၾကာင့္ စိုးေတဇ ေပါ့ပါးသြားကာ…လက္ရွိအတိုင္း တင္းၾကပ္ေနသည့္ ဇင္မိုးသူ အထဲကို အားထည့္ကာ ထိုးသြင္းကာ ခပ္ျပင္းျပင္း ဆင့္ကာေဆာင့္လိုက္သည္….ဇင္မိုးသူလည္း ျပန္ပင့္ကာခံေပးေနတာမို႔…ေဆာင့္သူ စိုးေတဇတစ္ေယာက္ အားပိုရွိလာေလသည္….
ဇင္မိုးသူဂုတ္ေလးကို သိုင္းဖက္ကာ ကိုယ္ခ်င္းထပ္ၿပီး ဆက္တိုက္ ဖိသြင္းဖိသြင္းရင္းနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိဳင္သူ ေမာဟိုက္သံမ်ား က်ယ္လာၾကၿပီး စိုးေတဇ သုတ္ရည္မ်ား ဇင္မိုးသူ အတြင္းကို ဖိကပ္ၿပီး ပန္းထုတ္လိုက္ေလသည္…..ဇင္မိုးသူလည္း ရင္ထဲ တစ္မ်ိဳးႀကီးနဲ႔ အျမင့္ကေန ျပဳတ္က်သြားသလိုရင္ ေအးစက္သြားသလိုခံစားလိုက္ရသည္…ၿပီးသြားတာလား…ေကာင္းတာပဲလား…သူမေသခ်ာ..ဒါေပမယ့္ သူအဲ့ခံစားခ်က္ကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မိေလသည္…သို႔ေသာ္ ေလာေလာဆယ္ သူေတာ္ေတာ္ ႏုံးက်သြားသလိုလည္းခံစားလိုက္ရသည္….
ဒါေၾကာင့္ဇင္မိုးသူလည္း စိုးေတဇ ေက်ာျပင္ကို ျပန္ဖက္ကာ ခႏၶာကိုယ္ ႏွစ္ခု ေတ္ာေတာ္ေလးၾကာေအာင္ ကပ္ထားၾကေလသည္…. ေနာက္မွ စိုးေတဇ သည္…ဇင္မိုးသူ ကိုယ္လုံးေလးကို အိပ္ခန္းထဲေပြ႕ခ်ီသြားေလသည္။
သူႏိုးလာၿပီပဲ…ေမာင္သက္ျပင္း ေမာင္သက္ျပင္း….ကြၽန္ေတာ္ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ ကြၽန္ေတာ့္ ေသနတ္ေရာ….မင္းသူရိန္႐ုတ္တရက္ထထိုင္ကာ ေဘးမွာ ေသနတ္ရွိသည္အထင္ႏွင့္ စမ္းလိုက္ေလသည္…ေခါင္းထဲမွ မိုက္ခနဲျဖစ္ၿပီး ျပန္လဲက်သြားေလသည္။
တဲေလးထဲမွ ေမာင္သက္ျပင္းအား ေဘးပတ္ပတ္လည္မွ လူမ်ား ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကေလသည္…ထိုထဲမွ အသက္ ၂၂ ႏွစ္အ႐ြယ္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ျပတင္းေပါက္နားထသြားကာ ပါးစပ္ကို လက္ဝါးျဖင့္ပိတ္ကား ငိုရႈိက္ေနသည္… က်န္လူမ်ားသည္ စိုင္းကံဖ လို႔ေခၚသည့္ လူႀကီးတစ္ဦးကို ဝိုင္းၾကည့္ေလသည္….
႐ြာလူႀကီး ဦးစိုင္းကံဖလည္း သက္ျပင္းပူႀကီးသာ ခ်ကာ တစ္ေန႔ ျဖစ္လာမယ္ထင္ေပမယ့္ ခုေလာက္ျမန္မယ္မထင္ထားေပ…..
တကယ္ေတာ့ ေမာင္သက္ျပင္းသည္ မင္းသူရိန္ျဖစ္ေလသည္…ေမာင္သက္ျပင္းမွာ… နမ့္စလပ္႐ြာေလးမွ ႐ြာသားေတြ ေပးထားသည့္နာမည္ျဖစ္သည္…..ဒီနာမည္ရလာပုံကလည္း လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ႏွစ္က ျမစ္ငယ္ျမစ္ထဲကေနေမ်ာလာတဲ့ သူ႔ုကို ေခါင္ပါတယ္ဆိုတဲ့ နမ့္စလပ္ဆိုတဲ့ ေတာင္ေျခ႐ြာေလးက နမ္းေလာဝ္ခမ္းတို႔႐ြာသူေတြ ေရခပ္ရင္းေတြ႕ၿပီး ႐ြာသားေတြ ဝိုင္းၿပီးဆယ္ထားကာ ရွင္လို႔ရွင္ျငား….႐ိုးရာေဆးဝါးမ်ားနဲ႔ ကုသထားၿပီး သတိျပန္လည္လာေတာ့ အတိတ္ေမ့ေနတာကလြဲၿပီး လူေကာင္းလို႔ ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ကာ….႐ြာထဲ စာသင္ ေဆးကု တံတားေဆာက္ အိမ္ျပင္ အကုန္ဦးေဆာင္၊ ဝိုင္းလုပ္ရင္း ႐ြာသားလုံးလုံးျဖစ္ေနသည္….လြန္ခဲ့တဲ့ ေျခာက္လကမွ ေမာင္သက္ျပင္းႏွင့္ နမ္းေလာဝ္ခမ္း တို႔ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ခ်စ္ႀကိဳက္သျဖင့္ ႐ြာကလူေတြက လက္ထပ္ေပးခဲ့ၾကေလသည္…. ထို႔ႏွင့္ လြန္ခဲ့သည့္ ၂ ရက္က ကိုယ္ဝန္ႏွင့္ နမ္းေလာဝ္ခမ္းအတြက္ အိမ္သာသြားရအဆင္ေျပေအာင္ အိမ္ႏွင့္ကပ္ေအာင္ ျပန္ျပင္ေဆာက္ရင္း ျပဳတ္က်ကာ ေခါင္းကြဲၿပီး ေမ့ေျမာ ေနကာ ယေန႔မွ ျပန္သတိရလာသည္….သတိရလာေတာ့ နမ့္စလပ္႐ြာသား ေမာင္သက္ျပင္း ဘဝကို ေမ့သြားေလၿပီ……
ဦးစိုင္းကံဖ စကားဆုံးေတာ့ သူ႐ူးခ်င္သြားသည္…. ၅ႏွစ္ ေတာင္ရွိေနၿပီ…..ေခါင္းထဲ မိဘတြ ရွိၾကေသးရဲ႕လား….သူ႔ရဲေဘာ္ရဲဖက္ေတြ ၿခဳံခိုတိုက္ခံရလို႔ ေသေၾကတာေတြ…ဇင္ေလး…ခ်စ္သူ….သူ…ဇင္ေလးကို ေပးခဲ့တဲ့ စာ….. ဟာ….
အား………….. သူတကယ္ေသသြားခဲ့ရင္ေကာင္းမွာပဲ…..ဆိုၿပီး အာေခါင္ျခစ္ကာ အိမ္ျပင္ထြက္ကာေအာ္လိုက္ေလသည္……
မႏၲေလး – ရန္ကုန္ ရထားေပၚတြင္း မင္းသူရိန္တစ္ေယာက္ သူ႔ဘဝအေၾကာင္းျပန္ေတြးရင္း မႏၲေလးမွာ သူ႔အိမ္ကိုမျပန္ဘဲ ရန္ကုန္ေရာက္ေနတဲ့ သူ႔ညီနဲ႔ သူ႔ခ်စ္သူ လင္မယား အိမ္လိပ္စာေလး စုံစမ္းခဲ့ၿပီး အစုန္ဆင္းလာခဲ့ေလသည္….
လိပ္စာထဲက လမ္းထဲ ဝင္လာခဲ့ၿပီး…..ၿခံအမွတ္ကိုေတြ႕ေတာ့ ခမ္းလွမ္းလွမ္းကေန ၿခံထဲ စည္း႐ိုးသံတိုင္မ်ားၾကားမွ အကဲခတ္လိုက္ေလသည္…. ၄ႏွစ္အ႐ြယ္ ခေလးေလးတစ္ေယာက္ ေသနတ္တစ္လက္နဲ႔ ေဖေဖ ဒိုင္းဒိုင္းဆိုၿပီး လိုက္ပစ္ေနသည္…ေဖေဖဆိုသူမွာ စိုးေတဇ ျဖစ္ေနၿပီး… သူတို႔ေဆာ့ေနပုံကို ေဘးကေန မေပါ့မပါးႀကီးျဖင့္ ၾကည့္ကာရီေမာေနသည့္ အမ်ိဳးသမီးျမင္ေတာ့…ဇင္ေလး…. ႐ုတ္တရက္ ေျပးထြက္သြားမိၿပီးမွ သူ႔ကိုယ္သူျပန္သတိထားလိုက္သည္…မင္းသူရိန္ ရင္ေခါင္းထဲက နာက်င္စြာ ငိုမိေနသည္….. ခဏၾကာေတာ့မွ သူ႔စိတ္သူထိမ္းကာ ငါသိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ငါ့ညီနဲ႔ ငါ့အသက္ထက္ခ်စ္ရတဲ့ ခ်စ္သူတို႔ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနၾကၿပီပဲ….ဒါကလည္း ငါျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့တဲ့ ဆႏၵ တစ္ခုပါပဲေလ…ငါကံပဲ….မင္းတို႔အတြက္ ငါဝမ္းသာပါတယ္…..ရင္ထဲမယ္ စကားမ်ား တစ္ေယာက္ထဲေျပာရင္ မ်က္ရည္မ်ား တလိမ့္လိမ့္က်လာသည္။
မင္းသူရိန္ ေျခစုံရပ္ကာ တစ္ခ်က္ေတြးလိုက္သည္….အင္း..ငါဘာလုပ္သင့္လည္း….သူျဖစ္ရပ္ေတြအစအဆုံးျပန္ သုံးသပ္လိုက္သည္.. ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ သူဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို နာက်င္စြာခ်လိုက္ေပမယ့္….ဒါသူ႔အလုပ္သင့္ဆုံး လုပ္ရပ္လို႔လည္း သူေသခ်ာသိသည္….ငါ့ကိုေမွ်ာ္ေနမယ့္…လိုအပ္ေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္ရွိတယ္…ဘဝဆိုတာ ျပည့္စုံေနတဲ့ေနရာထက္ လိုအပ္ေနတဲ့ ေနရာကို ကြက္လပ္ျဖည့္တာ ေကာင္းပါတယ္ေလ…. ဟု ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ျပက္ျပက္သားသား ခ်ကာ ၿခံနားမွထြက္လာခဲ့လိုက္ေလသည္။
ေျမနီလမ္းေလးရဲ႕ မ်က္လုံးတစ္ဆုံးမွာ တစ္ေ႐ြ႕ေ႐ြ႕နဲ႔ သူ႔ဆီကို ဦးတည္လာေနသူတစ္ေယာက္ကို နန္းေလာဝ္ခမ္းေတြ႕ လိုက္ေလသည္…မ်က္ဝန္းထဲက မ်က္ရည္ေတြခိုဆင္းလာေပမယ့္…ေပ်ာ္႐ႊင္လို႔က်ရတဲ့မ်က္ရည္ေတြျဖစ္သည္….သူ႔ရင္ထဲ အပူေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းသြားကာ…လုံးစျပဳေနသည့္ဗိုက္ကေလးကို ပြတ္ကာ…သားသားမီးမီးေလးေရ ေဖႀကီးျပန္လာၿပီ ေနာ္ ဗိုက္ထဲကေန မငိုနဲ႔ေတာ့ ေနာ္….
