အထာေပးလို႔ကေတာ့ လာထားပဲ

ညီညီေအာင္လည္း သူ႔ကို ေဒၚခင္ပက အထာေပးေနတယ္ ဆိုတာကို ရိပ္စားမိလိုက္တယ္ ။ ဗန္႔ေဗြးကုန္းကို
မုဒိန္းမႉ အတြက္ သြား စုံစမ္းစစ္ေဆး လို႔ၿပီးရင္ ကြၽန္းေတာကုန္း႐ြာကို လာခဲ့..သူ႔အိမ္မွာ နား..ညေန ထမင္းစားၿပီးမွ ျပန္ဖို႔ ေဒၚခင္ပက ေျပာတယ္ေလ ။

ညီညီေအာင္လည္း မိန္းမ မလုပ္ရတာ ၾကာေနၿပီ ဆိုေတာ့ ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ ဆိုသလို တအား ထန္ေနေတာ့
ေဒၚခင္ပလို ျဖဴျဖဴ သန္႔သန္႔ ေတာင့္ေတာင့္ မိန္းမတေယာက္ကို ရမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ျငင္းမလဲ ။
ေဒၚခင္ပ သည္လင္မရွိတာ ၾကာၿပီ ။ စီးပြားကို ေလာဘတႀကီး ဖိရွာေနခဲ့ရၿပီး သည္ကိစၥကို လ်စ္လ်ဴရႈထားခဲ့တာက သမီးအိအိ တသက္ဘဲ ။ သိပ္ၿပီး ေတာင့္တလိုလားခဲ့တဲ့ ရက္ေတြေန႔ေတြေတာ့ ရွိခဲ့
တာေပါ့ ။ က်ိတ္မွိတ္ခံစား ခဲ့ရတာ ။ အခုလို ေယာက်္ားပီသတဲ့ စခန္းမႉး ညီညီေအာင္လို လူ႐ြယ္တေယာက္
နဲ႔ ဆုံဆည္းရတာက ေဒၚခင္ပအတြက္ တအား ေပ်ာ္စရာ ဘဲေလ ။ ညီညီေအာင္ကို သူလိုခ်င္တာေလး ပစ္ေကြၽး
လိုက္ရင္ တအား ေက်နပ္ သေဘာက်သြားၿပီး ေဒၚခင္ပအတြက္ အားကိုးအားထား ရမယ့္ လင္ေယာက်္ားတ
ေယာက္ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္လာႏိုင္တယ္ ဆိုေတာ့ ေပၚတင္ဘဲ လမ္းဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့တယ္ေလ ။
ညီညီေအာင္ကလည္း သူမ ခင္းေပးလိုက္တဲ့ လမ္းကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း ေလ်ာက္ဝင္လာသည္ ။

ဗန္႔ေဗြးကုန္း႐ြာက အျပန္ ေတြ႕ၾကဖို႔ သေဘာတူလိုက္ၾကသည္ ။
ေဒၚခင္ပက ကုန္စုံဆိုင္ႀကီးရဲ႕ အေပၚထပ္မွာ ေနသည္ ။
ညီညီေအာင္ကို ကုန္စုံဆိုင္ရဲ႕ ေထာင့္တေနရာမွာ ရွိတဲ့ ထမင္းစား စားပြဲမွာ ဟင္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ က်က်နန ျပင္ဆင္
ေကြၽးသည္ ။ ေဒၚခင္ပနဲ႔သမီးအိအိတို႔က သူ႔ကို ျပာျပာသလဲ ႐ို႐ိုေသေသနဲ႔ ျပဳစုၾကတဲ့အခ်ိန္ ႐ြာလူႀကီးေတြက
လည္း စားစရာေတြ သစ္သီးေတြ ယူလာၿပီး ထမင္းစားၿပီးခ်ိန္ စကားထိုင္ေျပာၾကသည္ ။
အိအိသည္ သူ႔အေမ ေဒၚခင္ပလိုဘဲ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးနဲ႔ ေတာင့္တင္းသည္ ။ ႏုဖတ္စိုေျပတဲ့ မ်က္လုံးဝိုင္းဝိုင္းနဲ႔ ဒီ
ေကာင္မေလးက သူ႔ကို ၾကည့္ပုံရႈပုံက တမ်ိဳးဘဲ လို႔ ညီညီေအာင္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္မိသည္ ။ မ်က္လုံး႐ြဲႀကီးေတြ
နဲ႔ စိုက္ၾကည့္တဲ့ပုံက စြဲမက္စရာ ။

ညီညီေအာင္ သည္ကေန႔ ဟိုဖက္႐ြာက မုဒိန္းသမားကို ဖမ္းဆီးလိုက္ႏိုင္တာကို ကြၽန္းေတာကုန္း႐ြာက ႐ြာလူႀကီးေတြနဲ႔ ေဒၚခင္ပတို႔ အရမ္း အထင္ႀကီးေနၾကသည္ ။ မနက္က မႈခင္းျဖစ္ ညေနမွာ တရားခံကို လက္ရ
ဖမ္းဆီးႏိုင္ခဲ့တာမို႔ ျဖစ္သည္ ။
ညီညီေအာင္ကေတာ့ ကြၽန္းေတာကုန္း႐ြာကို ျမင္းလွည္းနဲ႔ လာတုံး အက်င့္ခံရတဲ့ ဝတ္မႈံေ႐ႊၾကည္နဲ႔ က်င့္တဲ့ ကိုေသာင္းေ႐ႊတို႔ရဲ႕ ထြက္ခ်က္ေတြကို အသံဖမ္းစက္ေလးနဲ႔ ဖမ္းထားၿပီး နားၾကပ္ေလးနဲ႔ ျပန္ဖြင့္နားေထာင္ရင္း မုဒိန္းက်င့္တဲ့ အေသးစိတ္ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ၿပီး စိတ္ေတြ ထႂကြခဲ့တာ ။

႐ြာလူႀကီးေတြက “ ဗိုလ္ႀကီး..ဒီည က်ေနာ္တို႔ ႐ြာမွာ အိပ္မွာ မဟုတ္လား ..က်ေနာ္တို႔ ဗိုလ္ႀကီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနဖို႔ အိမ္လြတ္တလုံးမွာ စီစဥ္ေပးပါမယ္…က်ေနာ္တို႔ ႐ြာအေနာက္ပိုင္းက ဗိုလ္၀ ဆိုတဲ့လူက
အိမ္ေဆာက္ထားၿပီး လူမေနေသးဘူး ..အိမ္က ၿပီးေနၿပီ…ဗိုလ္ႀကီး ခိုင္းဖို႔ ရေအာင္နဲ႔ အေဖၚရေအာင္ ႐ြာထဲက လူ
ငယ္တေယာက္ ဗိုလ္ႀကီးနဲ႔ ေခၚထားဖို႔ စီစဥ္ေပးပါမယ္…..” လို႔ ေျပာသည္ ။
ညီညီေအာင္လည္း “ ေက်းဇူးဘဲဗ်ာ…ဘယ္မွာ ျဖစ္ျဖစ္ ေက်ာခ်စရာ ေနရာတခုရရင္ အိုေကပါတယ္….က်ေနာ့္အ
တြက္ ဘယ္သူမွ ထား မေပးပါနဲ႔..က်ေနာ္ တေယာက္ထဲဘဲ ေနခ်င္တယ္…” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။
ေဒၚခင္ပနဲ႔ အိအိက ညီညီေအာင္ တညအိပ္မယ့္ ႐ြာအေနာက္ပိုင္းက အိမ္ကို လိုက္လာၿပီး အိပ္ရာအခင္းအက်င္း
ေတြ ျပင္ဆင္ေပးသလို ညဖက္ ဆာရင္ ေသာက္ဖို႔ လဖက္ရည္ခ်ိဳကို ဓါတ္ဗူးနဲ႔ ထည့္ထားေပးသည္ ။ ကိတ္မုန္႔
မ်ိဳးစုံကိုလည္း အဆင္သင့္ ထားေပးသည္ ။

႐ြာလူႀကီးေတြ ျပန္သြားတဲ့အခ်ိန္ ေမွာင္စျပဳၿပီ ။
ေဒၚခင္ပ အိအိနဲ႔ သူတို႔အိမ္မွာ ဆိုင္ကူေရာင္းတဲ့ ေနာ္ေစးေစး ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးတို႔ဘဲ က်န္ခဲ့သည္ ။
ေဒၚခင္ပက “ ကဲ သမီး…ေစးေစးနဲ႔ အိမ္ျပန္ႏွင့္ေတာ့..ေမေမ….စခန္းမႉးႀကီးနဲ႔ စကား ခဏ ေျပာၿပီး ျပန္ခဲ့မယ္
” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ အိအိလည္း “ ဟုတ္ကဲ့ေမေမ….ဒါဆို သမီးတို႔ ျပန္လိုက္မယ္….အကို..အိအိ ျပန္ေတာ့
မယ္…မနက္က်ရင္ စားဖို႔ တခုခု လာပို႔မယ္ေနာ္….ေကာက္ညႇင္းေပါင္း စားတယ္ မဟုတ္လား..” လို႔ ေျပာၿပီး က
ရင္မေလးနဲ႔ အိမ္ေလးေပၚက ဆင္းသြားသည္ ။
သူက “ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ရပါတယ္..အိအိ…ဒုကၡမရွာပါနဲ႔….ေက်းဇူးပါ…” လို႔ ျပန္ေျပာရင္း အိအိတို႔ကို ေလွခါးထိပ္ အထိ လိုက္ပို႔လိုက္သည္ ။
“ ကိုညီ ….”
“ မမ…”
သူတို႔ အေခၚအေဝၚေတြ ေန႔လည္ကထဲက ေျပာင္းကုန္သည္ ။ အမႀကီးလို႔ မေခၚပါနဲ႔လား…လို႔ ေဒၚခင္ပက သူ႔
ကို ေျပာလို႔ သူက ..မမ…လို႔ ေျပာင္းေခၚလိုက္သလို “ စခန္းမႉးႀကီး” လို႔ ေခၚေနတာကို မေခၚဖို႔ ေျပာလိုက္တာ
ေၾကာင့္ ေဒၚခင္ပ က သူ႔ကို ကိုညီ လို႔ ေျပာင္းေခၚခဲ့ပါသည္ ။
“ မမ မျပန္ေသးဘဲ ေနခဲ့တာ..က်ေနာ္ အရမ္း ဝမ္းသာသြားတာဘဲ …”
“ ဟင္းဟင္း….ဘာလို႔လဲ ကိုညီရဲ႕…”
“ မမနဲ႔ အခုလို ႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိခ်င္လို႔ေပါ့….”
“ ဘာလို႔ ရွိခ်င္တာလဲ…”
“ မမကို က်ေနာ့္ခံစားခ်က္ေတြ ေျပာျပခ်င္လို႔ေပါ့…”
ေဒၚခင္ပက ၿပဳံးၿပဳံးေလးနဲ႔ မခို႔တ႐ို႕ ၾကည့္ရင္း..“ ဆိုပါအုံး ဆရာႀကီးရယ္…ဘာ ခံစားခ်က္ေတြလဲရွင္….” လို႔ ေမး
လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ညီညီေအာင္က သြက္လက္စြာနဲ႔ ေဒၚခင္ပ အနားကို တိုးကပ္သြားၿပီး ေဒၚခင္ပကို ဖက္လိုက္သည္။
“ အို..ကိုညီ…ဘာလုပ္တာလဲ…”
“ မမကို က်ေနာ္ ခ်စ္တယ္ဗ်ာ..မမလည္း က်ေနာ့္ကို ခ်စ္တယ္ မဟုတ္လားဟင္…”
“ အိုး…ကဲလိုက္တာ….အာ…ဘာလို႔ နမ္းတာလဲ…”
“ ခ်စ္လို႔….”
ေဒၚခင္ပရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ ေတ့ကပ္ၿပီး စုတ္ယူလိုက္သည္ ။ ေဒၚခင္ပသည္ ညီညီေအာင့္
ရင္ခြင္ထဲမွာ ေပ်ာ့က်သြားသည္ ။ မ်က္လုံးေတြ မွိတ္ထားရင္း ။မုဆိုးမ အျဖစ္ ေယာက်္ား မရွိဘဲ ေနခဲ့တဲ့ ေဒၚခင္ပသည္ အရမ္းကို ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနတာမို႔ ညီညီေအာင္ျပဳသမွ် ႏုလိုက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားခဲ့တာေၾကာင့္ ညီညီေအာင့္ကို သူမကိုယ္ခႏၶာကို သေဘာရွိ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ဖို႔ထိုးအပ္လိုက္ၿပီ ။
ညီညီေအာင္က အတြင္းခန္းက ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ ေဒၚခင္ပကို ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြ အားလုံးကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္ရင္း လင္းထိန္ေနတဲ့ မီးေရာင္ေအာက္မွာ အၾကာႀကီး စူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္ ။ ေဒၚခင္ပလည္း ကိုယ္လုံးတီးႀကီးနဲ႔ ပက္လက္ လွဲကာ မ်က္စိေတြ စုံပိတ္ထားရာက ဖ်တ္ကနဲ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ညီညီေအာင္က ေတာက္ပ

တဲ့ ကာမခိုးလ်ံေနတဲ့ မ်က္လုံးႀကီးေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနတာကို ေတြ႕သြားၿပီး ရွက္သလို အမူအရာနဲ႔ သူမေပါင္တန္ေတြ ၾကားထဲက မို႔မို႔ေဖါင္းေဖါင္း အဂၤါစပ္ႀကီးကို လက္ နဲ႔ အုပ္ကာလိုက္သည္ ။
“ အိုးးး…ဘာၾကည့္တာလဲ…” လို႔လည္း ေျပာလိုက္သည္ ။ ညီညီေအာင္က “ လွလြန္းလို႔ ၾကည့္ေနတာပါ…မမရဲ႕တကယ္ဗ်ာ..မမက ႏုလည္းႏု…ေတာင့္လည္းေတာင့္…ေတာက္…တကယ့္ရွယ္ဘဲ….” လို႔ ေျပာရင္း ေဒၚခင္ပရဲ႕ေပါင္တန္ေတြကို လက္နဲ႔ ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္လိုက္ပါသည္ ။ ညီညီေအာင္သည္လည္း ကိုယ္ေပၚမွာ ဗလာနတၱိ ။လီးတန္ႀကီး ေထာင္မတ္လ်က္ ျဖစ္ေနသည္ ။
ေဒၚခင္ပလည္း ညီညီေအာင္ရဲ႕ ထြားတုတ္ရွည္လ်ားတဲ့ လီးတန္ႀကီးကို မသိမသာ ဖ်တ္ကနဲ ခိုးၾကည့္လိုက္သည္။
အမေလး…ႀကဳံမွႀကဳံတတ္တယ္….သြားေလသူႀကီးရဲ႕ ဒုတ္ထက္ ပိုႀကီးပိုရွည္ေနတယ္ …။
ညီညီေအာင္က အုပ္ထားတဲ့ ေဒၚခင္ပရဲ႕ လက္ကို အသာ ဖယ္လိုက္ၿပီး ဆီးခုံမို႔မို႔ႀကီးကို ကိုင္လိုက္သည္ ။ ေဒၚခင္ပသည္ ေစာက္ဖုတ္ေမႊးေတြကို ကပ္ေၾကးနဲ႔ ပါးထားဟန္တူသည္ ။

“ အင္း…..”
ေဒၚခင္ပ ပါးစပ္က အသံေလး ထြက္လာသည္ ။ အဂၤါစပ္ႀကီးရဲ႕ အကြဲေၾကာင္းကို ညီညီေအာင္က ပြတ္ေပးေနၿပီ ။
အဂၤါစပ္ႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူႏွစ္ခ်ပ္က မသိမသာေလး ပြင့္ဟလို႔ေနတာ အတြင္းသား ရဲရဲေလးေတြကို ျမင္ေနရတာက ညီညီေအာင္ရဲ႕ ကာမစိတ္ေတြကို ပိုထႂကြေစသည္ ။
လက္တဖက္က အဂၤါစပ္ႀကီးကို ပြတ္ေနသလို သူ႔က်န္တဲ့ လက္တဖက္က ေဒၚခင္ပရဲ႕ ဖြံ႕ထြားတဲ့ ရင္သားႀကီးေတြကို ကိုင္နယ္ေနသည္ ။အဂၤါစပ္ႀကီးသည္ သူစကိုင္လိုက္ကထဲက ကာမေရွ႕ေျပး အရည္ေတြ စိုေပေနခဲ့သည္။
ကိုင္ရင္းကိုင္ရင္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အရည္ေတြ ယိုစီးစိမ့္ထြက္လာေနသည္ ။ ေဒၚခင္ပသည္ သူ႔ႏႈိးဆြမႈေတြကို ခံယူေနရင္း ကာမစိတ္ေတြ ထသထက္ ထလာေနၿပီ ဆိုတာကို ညီညီေအာင္က သိလိုက္သည္ ။
“ ကဲ..မမ….မမကို က်ေနာ္ ခ်စ္ေပးေတာ့မယ္….” လို႔ ေျပာရင္း ေဒၚခင္ပရဲ႕ ေပါင္တန္ေတြ အၾကားကို ေနရာဝင္ယူလိုက္တဲ့ ညီညီေအာင္က သူ႔လီးတန္ႀကီးကို လက္တဖက္နဲ႔ ကိုင္ရင္း အဂၤါစပ္အကြဲေၾကာင္းကို စုန္ခ်ီဆန္ခ်ီ ပြတ္
ဆြဲလိုက္သည္ ။ သူ႔လီးတန္ ထိပ္ဒစ္လုံးႀကီးသည္ အဂၤါစပ္မွာ စိုေပေနတဲ့ အရည္ေတြ ေပလူးသြားတဲ့အခါ ညီညီေအာင္က လီးတန္ႀကီးကို အဂၤါစပ္အေပါက္ဝမွာ ေတ့လိုက္ၿပီး ဖိသြင္းလိုက္သည္ ။

“ အို႔……ျဖည္းျဖည္း…”
ေဒၚခင္ပက သူ႔အေပၚ တက္ခြထားတဲ့ ညီညီေအာင္ရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို လက္ကေလးနဲ႔ တြန္းရင္း ေျပာလိုက္သည္ ။
ညီညီေအာင္ကေတာ့ ေဒၚခင္ပရဲ႕ ႏို႔ႀကီးတလုံးကို မ်က္ႏွာနဲ႔ လူးလွိမ့္ေနသည္ ။ ႏို႔သီးေခါင္း ညိဳညိဳေလးက တင္းမာၿပီး ေထာင္ထြက္ေနသည္ ။ ႁပြတ္ကနဲ ငုံစို႔ေပးလိုက္ရင္း သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ဇြတ္ကနဲ သြင္းပစ္လိုက္ေတာ့ “ အို႔…ေမာင္ရယ္…” လို႔ ေဒၚခင္ပ ပါးစပ္က အသံထြက္သြားသည္ ။
အိစက္ၿပီး စိုေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ညီညီေအာင္ စလိုးထည့္ပါေတာ့သည္ ။
“ အိုး…အိုး……အိုး…….ဟင္..ဟင္………အား……အား…..”
“ ဖြတ္ဖြတ္….ဖြတ္ဖပ္…ဖြတ္ဖပ္….ဖြတ္ဖပ္……”
ႏို႔လုံးထြားထြားႀကီးေတြကို ဆုပ္ညႇစ္ကိုင္ရင္း ႏို႔သီးေခါင္းညိဳညိဳေလးတဖက္ကို တအားစုတ္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္အိအိႀကီးကို တဖြတ္ဖြတ္နဲ႔ လိုးေနတဲ့အခ်ိန္ ေစာက္ေခါင္းထဲက ေလအံသံ ဘြပ္ဘြတ္ ဆိုတဲ့ အသံလည္း ထြက္လာသည္ ။ ေဒၚခင္ပလည္း ညီညီေအာင္ နည္းတူဘဲ တအား ထန္ေနၿပီမို႔ အရွက္ကင္းမဲ့စြာနဲ႔ “လိုး..လိုး….ေမာင္…တအားလိုး…အီး….ရွီး….ေကာင္းလိုက္တာ..လိုးပါ ေမာင္ရဲ႕….” လို႔ ေအာ္ရင္း ဖင္ႀကီးေတြကို ေကာ့ေပးေနသည္ ။ ညီညီေအာင္ကလည္း မိန္းမ မလိုးတာ ၾကာေနၿပီမို႔ တအား
ထန္ေနသလို ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေရေဆးငါးႀကီးကို ရႏိုင္ရင္ လိုးခ်င္ေနတာ ။ အားရပါးရ လိုးေဆာင့္ထည့္ေနသည္ ။ ေဒၚခင္ပရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ လင္ ဆုံးပါးသြားတာ ႏွစ္ေတြ ၾကာခဲ့ၿပီမို႔အသားတက္ၿပီး
တင္းၾကပ္ေနသည္ ။ လီးနဲ႔ ျပတ္လပ္ေနတာ ၾကာလို႔ လီးလည္းရေရာ ေဒၚခင္ပမွာ အရမ္းကို သေဘာက်ၿပီး ညီညီေအာင္နဲ႔ အၿပိဳင္ႀကဲၿပီ ။
“ မ ဖင္ေတြကို ကိုင္ၿပီး လိုးစမ္းပါ ေမာင္ရယ္….”

တောငျ့တငျးတဲ့ ဒေါျခငျပရဲ့ ဖငျတုံးကွီးတှကေို လကျနဲ့ ဆုပျညှဈကိုငျပွီး ဆောငျ့ဆောငျ့ လိုးသှငျးနတေဲ့ ညီညီအောငျသညျ အခကြျတိုငျး ကောငျးနသေညျ ။ စောကျဖုတျကွီးက သူ့လီးကို ညှဈဆှဲယူနသေညျလို့ ထငျရပွီး တအားနငျး ဆောငျ့ထညျ့တဲ့အခါ ပွီးခငြျလာသညျလို့ စိတျမှာ ထငျမိလိုကျလို့ အရှိနျကို နညျးနညျး လြော့လိုကျသညျ ။
ဒေါျခငျပက “ မလြော့လိုကျနဲ့ မောငျ..လိုးပါ..တအားကွမျးကွမျးလေး လိုးပေးစမျးပါ…အမလေး…ရှီး…ဆောငျ့…ဆောငျ့…” လို့ ပွောရငျး ဖငျကွီးတှကေို မှှေ့ရမျးပွီး ကော့ပေးနလေို့ ညီညီအောငျလညျး ဆောငျ့အားကို ပွနျလညျ မွှငျ့တငျလိုကျသညျ ။ အသားကုနျ ဆောငျ့ထညျ့လိုကျသညျ ။
ဖငျကွီးတှေ ဝှေ့ရမျးရငျး ကော့ပငျ့ပေးနတေဲ့ ဒေါျခငျပ သညျ ဆောငျ့ခကြျပွငျးပွငျးတှကွေောငျ့ တအားကောငျးလှနျးသှားရပွီး ညီညီအောငျကို တအားကွုံးဖကျရငျး အထှဋျအထိပျကို တကျလှမျးသှား
ရသည် ။
“ အိုး…အိုး……..အား………အိုး…….”
“ ဟင်းဟင်း..ဟင်း…….အင်း…”
ညီညီေအာင်က ဖိေဆာင်႕နေဆဲ ။
“ ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်….အိုး…….ဟင်း…..ဖပ်ဖပ်ဖပ်..ဖွတ်ဖွတ်…..”
ဒေါျခငျပရဲ့ စောကျဖုတျ အတှငျးသားတှကေ သူ့လီးကို တငျးတငျးကွပျကွပျကွီး ဆုပျညှဈလကြျ ရဈပတျဆှဲယူနလေို့ ထိနျးထားလို့ မရတော့ဘဲ သုတျရညျတှေ တဖတျဖတျနဲ့ ထုတျလှှတျ ပနျးထှကျကုနျသညျ ။
သူေကာင်းကိုယ်ေကာင်း ႏွဈေယာက်စလုံး ေကာင်းကြတဲ့ ပထမဆုံး ကာမပွဲေလး…ပြီးဆုံးသွားသည် ။
ဒေါျခငျပ ရဲ့ စောကျဖုတျကွီးထဲ သူ့လီးကို တဆုံးထိုးသှငျးထညျ့ စိမျထားရငျး ညီညီအောငျ တရှူးရှူး အသကျရှူနသေညျ ။
သူတို့နှဈယောကျ မသိတာက ဒေါျခငျပ တယောကျထဲ အမှောငျထဲ ပွနျလာရမှာကို စိတျပူ စိတျမခတြဲ့ သမီး အိအိက အမကေို ပွနျလာခေါျတဲ့အခြိနျ အိမျအောကျကို ရောကျကထဲက အမဖွေဈသူနဲ့ ညီညီအောငျတို့ရဲ့ အသံဘလံတှကေို ကွားလိုကျလို့ အသာခွဖေေါ့နငျးပွီး ကွူထရံနား ကပျနားထောငျလို့ သူတို့ပွောတာဆိုတာတှကေို သသေခြောခြာ ကွားသှားသညျ ဆိုတာကိုပါဘဲ ။ အိအိလညျး
ကွားနရေတာတှကေို မွငျတှေ့ခငြျလာပွီး သူတို့ ရောကျနတေဲ့ အိပျခနျးထဲကို အပေါကျရှာကာ ခြောငျးကွညျ့တဲ့အတှကျ မိမှေးတိုငျး ဗလာကိုယျတှနေဲ့ ထငျတိုငျးကွဲနတေဲ့ သူတို့ကို တှေ့သှားရသညျ ။
တဏွာစိတ်ေတွ ပြင်းပြနေတဲ့ အမေကို အံ့သြမိရသလို တုတ်ထွား ရွည်ၾလားတဲ့ လီးကြီးနဲ႔ အလိုးအေဆာင်႕ေကာင်းတဲ့ ညီညီေအာင်ကိုေရာ တဝကြီး ရႈစားလိုက်ရလို႔ အိအိသည် အင်္ဂါစပ်တခုလုံး စိုစိုရွွဲနေရေအာင်ဘဲ စိတ်ေတွ တအား လာနေရပေသည်
အေမ ပြီးေတာ့ သမီး
ဒေါျခငျပရဲ့ လှညျးနဲ့ ညီညီအောငျနဲ့ တပညျ့နှဈယောကျ သညျ အရငျဆုံး ကြှနျးပငျကုနျးရှာကို ပွနျရောကျသှားပွီး ဒေါျခငျပ အိအိနဲ့ ရှာလူကွီးတှကေ အနီးဆုံး ဆေးခနျးက ကနြျးမာရေးမှူးတှေ သူနာပွုတှကေို ပွေးခေါျပေးကွပွီး သူတို့ရဲ့ ဒါဏျရာတှကေို ဆေးထညျ့ ပတျတီးစညျးပေးကွသညျ ။
ဘိုတဲမွာထဲက ညီညီေအာင်က သူ႔တပည်႕ ရဲသား ႏွဈေယာက်ကို မိေတာကို သူ ကြံစည်တာတွေကို လုံး၀ မေပါက်ကြားစေဖို႔ ပိတ်ထားခဲ့သည် ။
ညီညီေအာင်သည် အလုပ်အရ ကိုင်ေဆာင်တဲ့ ေခြာက်လုံးပြဴးသေနတ် သုံးလက်..မသမာသူတွေရဲ႕ လက်ကို ပါသွားတဲ့အတွက် ဌာနဆိုင်ရာ စဈေဆးမႈကို ခံရပြီ ။ ညီညီေအာင်နဲ႔ သူ႔တပည်႕ ရဲသား
နှဈယောကျသညျ မိတောကို ညီညီအောငျက အတငျး အဓမ်မ ဘလကျကာယ လုပျတယျ ဆိုတာကို ဖုံးထားပွီး မသကျာလို့ စဈမေးနတေုံး သူတို့ တောငျပေါျက ရှာပုနျးက လူတှေ တပုံကွီး ရောကျလာပွီး အပွငျးအထနျ တိုကျခိုကျကွသညျ …သနေတျတှေ လုယူသှားပွီး မိတောကို ကယျသှားသညျ လို့ တငျပွကွသညျ ။
အထက်လူကြီးတွေက ဝတ်မႈံရွွေကြည် မုဒိန်းမႈကို တရားခံဖမ်းႏိုင်လို႔ ၿခီးၾကဴးကာမွ မကြာေသး..လူဆိုးေတွ လက်ထဲကို သေနတ်ေတွ ပါသွားတာ အတွက် စုံစမ်း စဈေဆး
တာတှေ ကို ခံရပွီ ။ ညီညီအောငျက သညျ တောငျပေါျနေ တောပုနျးတှကေို သူ အပွတျရှငျး ဖမျးဆီးပေးမညျလို့ ဂတိပေးသညျ ။ သူ့တပညျ့တှကေိုလညျး အရပျဝတျနဲ့ ကြှနျးတောကုနျး အပါအဝငျ တောငျခွကေ ရှာတှဖေကျကို လှှတျပွီး သညျ တောငျပေါျက လူစု လာခဲ့ရငျ ဖမျးဆီးဖို့ ပွငျဆငျသညျ ။ မကွာခငျ တောနငျးပွီးတောငျပေါျကို တကျရှငျးမညျ လို့လညျး သူ ကွံစညျနသေညျ ။
ခရိုငျရဲမှူးက အမြားနဲ့ လူနညျးစုမို့ခံလိုကျရတာကို အပွဈမပွော ။ ညီညီအောငျကို အထပျထပျ မေးတဲ့ မေးခှနျးက “ ဘာကွောငျ့ မိတောကို ကြှနျးတောကုနျးရှာမှာဘဲ မစဈဆေးဘဲ တောစပျက ဘိုတဲကွီးဆီကို ခေါျသှားပွီးစဈရတာလဲ …” ဆိုတာ ဖွဈသညျ ။ ညီညီအောငျကလညျး လူတှရှေေ့ မစဈခငြျလို့..လှတျလှတျလပျလပျ စဈခငြျလို့…သူ့ဆီက ရတဲ့ သတငျးတှေ အရ တောငျပေါျကို လိုကျမလို့ ဘာညာနဲ့ ဆငျခွပေေးသညျ ။ ရဲမှူးက သူ့ အဖွကေို သိပျ ဘဝငျမကြ . .။
ဘာဘဲဖြဈဖြဈ ညီညီေအာင်ကို အပြဈမကေျအာင်..စဈေဆးမႈ အမြန်ပြီးေအာင် ခ႐ိုင်ရဲမႉးက ေထာက်ခံေပးသည် ။ ညီညီေအာင်က ရဲမႉး အိမ်ကို အဝင်အထွက် ရွိခဲ့သည် ။ ရဲမႉး
ကတောျကို လိုအပျတဲ့ ဆီပုံး ဆနျအိတျ ငါးခွောကျ ကွကျသှနျတှကေို အလိုကျတသိ ပို့ပေးခဲ့သညျ့ မကြျနှာက ရှိနသေညျ ။
ရဲမှူးက တောငျပေါျက ရှာပုနျးကို ရှငျးလငျးဖို့ကိုလညျး သဘောတူသညျ ။ အရငျဆုံး သူတို့ရဲ့ လူအငျအား..လကျနကျ အငျအားကို လေ့လာ ထောကျလှမျးဖို့ မှာကွားသညျ။
ရဲစခနျး ဝငျးအနောကျဖကျက ခွတေနျရှညျ သှပျမိုး ပဉြျထောငျအိမျလေး မှာ ညီညီအောငျ နသေညျ ။
ဒေါျခငျပနဲ့ သမီး အိအိတို့သညျ ဖွဈခါစ ရကျတှမှော ဒါဏျရာဒါဏျခကြျတှေ ရထားတဲ့ ညီညီအောငျ့ကို လာကွညျ့ကွသညျ ။ ထမငျးဟငျးတှေ ခကြျလာကွပွီး ငါးဆငျ့ဂြိုငျ့ကွီးနဲ့ ထညျ့လာပွီး ကြှေးကွသညျ ။ အခုညီညီအောငျ့ဆီကို ဒေါျခငျပ မလာနိုငျလို့ သမီးအိအိကို လှှတျပွီး စားစရာတှေ ပို့ခိုငျးသညျ ။ နကေောငျးလာပွီလား ဆိုတာလညျး မေးခိုငျးသညျ ။ ဒေါျခငျပသညျ ညီညီအောငျနဲ့ တည ညိစှနျးခဲ့ကွပွီးနောကျ အခုထိ နောကျထပျ တခါမှ ထပျပွီး လှတျလှတျလပျလပျ မတှေ့ဖွဈကွလို့ အရမျးဘဲ တှေ့ခငြျနသေညျ ။ သို့ပမေယျ့ ညီညီအောငျကလညျး အမှုရငျဆိုငျနရေလို့ စိတျညဈငွူးနပေုံရသညျ ။ ဒီနေ့လညျး ဆိုငျမှာ အလုပျမြားလှနျးလို့ သမီးအိအိကိုဘဲ ညီညီအောငျ့ဆီကို လှှတျလိုကျသညျ ။
ညီညီေအာင်သည် သူ႔အိမ်ေလးမွာ စာအုပ်တအုပ်နဲ႔ ပက်လက်ကုလားထိုင်မွာ ထိုင်ရင်း နားနေခိုက် သူ႔အိမ်ေရွ႕ကို မြင်းလွည်းတစီး လာဆိုက်လို႔ ကြည်႕လိုက်ေတာ့ အိအိ ဖြဈနေလို႔ ထိုင်ရာက ထပြီး ဆင်းကြိဳလိုက်သည် ။
အိအိက “ အမေက အကို႔သတင်းကို မကြားရလို႔ စိတ်ပူနေပြီး အိအိကို စားစရာေတွ ပို႔ခိုင်းတယ် အကို…အကိုနေကောင်းတယ် မဟုတ်လား….” လို႔ ေမးရင်း အထုပ်ေတွ ၿဂိဳင်႕တွေကို
မွငျးလှညျးပေါျက ခသြညျ ။ မွငျးလှညျးမောငျးတဲ့ လူ ကို နေ့လညျစာ သှားစားခိုငျးလိုကျသညျ ။ စားပွီးရငျ ရဲစခနျးရှေ့မှာ စောငျ့နဖေို့လညျး မှာနသေညျ ။
“ လာ..အိအိ…အိမျပေါျ တကျပါအုံး…..”
“ ဟုတ်…”
အိအိကို သူ့အိမျလေးပေါျကို ခေါျလိုကျသညျ ။
အိအိက စားစရာထုပ်ေတွ ဆွဲပြီး ညီညီေအာင်နဲ႔အတူ အိမ်လွေခါး အတိုင်း တက်ခဲ့သည် ။ တေယာက်ထဲသမားမို႔ ဖြဈကတတ်ဆန်း နေနေတဲ့ ညီညီေအာင်ရဲ႕ အိမ်က ရႈပ်ပွေန
သည် ။ အိအိက “ မဖြဈေသးပါဘူး..အိ…အကို႔အိမ်ကို သေသေျခာျခာ ရွင်းလင်းေပးအုံးမွပါဘဲ..” လို႔ ညည်းသလိုေလး ေပြာလိုက်သည် ။
“ ထားလိုက်ပါ..အိအိရယ်…အကို ေနာက်မွ ရွင်းမယ်…..အိအိနဲ႔ မေတွ႔တာ ကြာပြီ …ထိုင်ပါအုံး….အိအိနဲ႔ စကားေပြာကြရေအာင်……”
ဧည်႕ခန်းေလးက ကုလားထိုင်တွေမွာ ထိုင်ကြရင်း အိအိနဲ႔ စကားေတွ ေပြာကြရင်း ညီညီေအာင်သည် သူ႔အိမ်ထဲမွာ အိအိနဲ႔ ႏွဈေယာက်ထဲ နီးနီးကပ်ကပ် ရွိနေတာေကြာင်႕ စိတ်ေတွ ေဖါက်ပြန်လာသည် ။ သည်လိုအခွင်႕အလမ်းၿမိဳးကို သူ ေစာင်႕နေတာ ေျခာင်းနေတာ ကြာပြီ ။ အိအိ လက်ကေလးကို ကိုင်ဆုပ်လိုက်ပြီး..“ အိအိ
ရယျ…အိအိကို တအား ခစြျတယျ…ခစြျမိနတေယျ….အိအိ….” လို့ ပွောလိုကျသညျ ။
တကယျတော့ အိအိမှာလညျး မဆှတျခငျက ညှှတျခငြျနတေဲ့ ကောငျမလေး ပါ ။ ညီညီအောငျကို စတှေ့ကွထဲက စိတျဝငျစားနခေဲ့တာ ။ အမနေဲ့ ကာမလှနျကြူးကွတာကိုလညျး ခြောငျးကွညျ့မိလို့ သိနပွေီး အဲဒီတုံးကမွငျတှေ့ဖူးခဲ့ရတဲ့ ကိုညီညီအောငျရဲ့ အဝတျမဲ့ကိုယျခန်ဓာကို ခဏခဏဘဲ မွငျယောငျမိခဲ့ပွီး စိတျတှေ လှုပျရှားပွငျးပွခဲ့ရသညျ ။
ညီညီေအာင်က ဖြဴေဖွးႏူးညံ့တဲ့လက်ကေလး ဆုပ်ကိုင်ရာက အိအိ ေဘးနားကို ေရွွ႔ထိုင်လိုက်ပြီး ဆွဲ ဖက်လိုက်သည် ..။
“ အို႔..အကို…..”
“ ခစြျတယျ..အိအိရယျ..အကို့ကို ပွနျခစြျပါ ….”
ဖကျလညျးဖကျ ပွောလညျးပွော နမျးလညျး နမျးသညျ ။ အိအိလညျး မမြှောျလငျ့ဘဲ ရုတျတရကျ ကွုံလိုကျရလို့စိတျတှေ တအား လှုပျရှား သှားရပမေယျ့ ဒီလို အခွအေနကေို အိအိ ကိုယျတိုငျက
ဖွဈခငြျနတော မဟုတျလား ။
အကိုညီညီေအာင်နဲ႔ ခုလို ဖြဈပါစေလို႔ ဆုေတာင်းခဲ့ရတာ အခါခါေလ ။
အကိုက အိအိႏႈတ်ခမ်းတွေကို စုတ်ယူနမ်းေတာ့ အိအိရဲ႕ တကိုယ်လုံး တုန်ခါကုန်သည် ။ ကြက်သီးေတွ ထတာ အရမ်း ။
“ အကို့ကို ပွနျခစြျတယျ မဟုတျလား..ပွော….ပွော..အကို့ကို ခစြျတယျ လို့..”
ညီညီအောငျက အိအိကို တအားဖကျထားပွီး အိအိရဲ့ လညျတိုငျကို နမျးစုတျနရေငျးနဲ့ မေးသညျ ။ အိအိလညျးသူ့ကို “ အကို့ကို အိအိလညျး ခစြျတယျ….” လို့ ဖွလေိုကျသညျ ။ ညီညီအောငျက
အိအိကို နမ်းလိုက် စုတ်လိုက် ကိုင်လိုက် ပွတ်လိုက် လုပ်ပြီ ။
အိအိရဲ႕ ႏႈတ်ခမ်းတွေကို စုတ်ပြီး အိအိရဲ႕ ရင်သားကြီးတွေကို လက်နဲ႔ အသာ ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ်ေပးေတာ့ အိအိသည် သူ႔ရင်ခွင်ထဲကို ေျပာ့ၾက မွီခိုလာပြီး သူလုပ်သျမႇကို ၾကေနပ်စွာနဲ႔ ခံယူနေသည်
။ ညီညီေအာင်လည်း အိအိ လက်ခံတာကို ေတွ႔ရလို႔ စိတ်အား ပိုတက်ကႊလာရပြီး အိအိရဲ႕ တင်ပါးကြီးတွေကိုပါ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်လိုက်မိသည် ။ အိအိလည်း ဒီလို အကိုင်အတွယ်တွေကြောင်႕
စိတ်ေတွ ႏိုးကႊလာရပြီး ညီညီေအာင်႕ကို ပြန်သိုင်းဖက်ရင်း “ အကို..အိအိကို ယူမွာလားဟင်….” လို႔ ေမးလိုက်သည် ။ ညီညီေအာင်က အိအိရဲ႕ ႏႈတ်ခမ်းတွေကို ဖိကပ် စုတ်ယူလိုက်သည် ။
အိအိ ေမးလိုက်တဲ့ ေမးခွန်းကို ညီညီေအာင် မဖြေတော့ ။ အိအိလည်း ထပ်ပြီး မေမးႏိုင်ေတာ့ ..။ ညီညီေအာင်ရဲ႕ ၾလာက အိအိ ပါးစပ်ထဲကို ေရာက်ပြီး အိအိရဲ႕ ၾလာေလးကို ကလိနေသည် ။
သူ့လကျတှကေလညျး အိအိရဲ့ အငျ်ကြ ီ ကွယျသီးတှကေို ဖွုတျပဈနသေညျ ။ အိအိသညျ သူ့အနမျးတှမှော မိနျးမောနတေုံးမှာ ကိုယျပေါျက အဝတျတှသေညျ တခုပွီး တခု ကှာကြ ပွကြှေတျကုနျသညျ။
ညီညီအောငျက ဗလာကငြျးသှားတဲ့ အိအိရဲ့ ကိုယျ အပေါျပိုငျးက ဖှံ့ထှား လုံးဝနျးတဲ့ နို့ကွီးနှဈလုံးကို သူ့မကြျနှာနဲ့ ဖိပှတျနရေငျး နို့သီးခေါငျးမာမာ စူစူလေးကို စို့လိုကျသညျ ။ဒီအခြိနျမှာ အိအိရဲ့ စောကျဖုတျ တခုလုံး အရညျတှနေဲ့ ရှှဲနဈနပွေီ ။
ညီညီေအာင်က ႏို႔ကြီးႏွဈလုံးကို ကိုင်ဆုပ်ေပးလိုက် ႏို႔သီးေထာင်ေထာင်ေလးတွေကို တလွည်႕စီ စို႔ေပးလိုက်နဲ႔ လုပ်ေပးရာက သူ႔လက်တဖက်နဲ႔ အိအိရဲ႕ ထမိန်ကို ဆွဲျခႇတ်လိုက်သည် ။ အိအိလည်း
စိတျတေါ တအား ထကွှနပွေီမို့ ညီညီအောငျ ထမိနျကို ဆှဲခြှတျလိုကျတာကို သိရကျနဲ့ မဆှဲမတားတော့ဘူး ။ တကိုယျလုံး ဗလာကငြျးသှားပွီ ။ ညီညီအောငျက နို့ကွီးနှဈလုံး ဆီကနေ သူ့ကိုယျကို အောကျဖကျကို လြောဆငျးလိုကျသညျ ။ အိအိရဲ့ ဝမျးပွငျသား အိအိလေးတှကေို မကြျနှာနဲ့ မှှေ့ရမျးလိုကျပွီး အောကျဖကျကို ထပျ ဆငျးလိုကျတဲ့ အခါ အမှှေးပါးပါးလေး ပေါကျနတေဲ့ ဆီးခုံမို့
မို႔ကြီးဆီကို ေရာက်သွားရသည် ။
“ အိုး…ဟင်း………အကို……”
ေစာက်ဖုတ်အကွဲေကြာင်းကြီးကို ႏွာေခါင်းနဲ႔ ထိုးရွဴလိုက်လို႔ အိအိရဲ႕ ႏုတ်ျဖားက အသံေလး ထွက်လာသည် ။ ညႇီစို႔စို႔ အနံ႔ေလးက ေထာင်းကနဲ ထွက်လာသည် ။ သည် အနံ႔ေလးက ညီညီေအာင်ရဲ႕ ကာမ ရမက်တွေကို တဟုန်ထိုး ထကႊသွားစေသည် .
ေစာက်ဖုတ် ႏႈတ်ခမ်းသားထူထူတွေကို သူ႔လက်တဖက်နဲ႔ ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး သူ႔ၾလာကြီးကို ထိုးသွင်းလိုက်သည် ။
“ အို႔….အာ့…..”
စောကျစိလေးကို လြာထိပျနဲ့ ကလောျ ထိုးလိုကျသလို ဖွဈသှားလို့ အိအိ တအား ဖီလငျတကျသှားသညျ ။ တုနျခါသှားရသညျ ။
အိအိရဲ႕ ခြေထောက်တွေကို ဖြဲကားတွန်းထားပြီး ေစာက်ဖုတ်ကို ၾလာအပြားလိုက်နဲ႔ ယက်ေပးပြီ ။
“ အိုး…အား….အား…အား….အား…….အား……”
အိအိ အောျညညျးသံတှေ ဆကျတိုကျ ကွားနရေသလို သူ့ စောကျဖုတျယကျတဲ့ အသံကလညျး ပွတျပွတျပွိပွိနဲ့ ထှကျနသေညျ ။
ရဲသား ထွန်းရွွေသည် ရဲစခန်းထဲမွာ တာဝန်ကျႏေတုံး သူတို႔မြိဳ႕က ကုန်စုံဆိုင်ပိုင်ရွင် တေယာက် ဖြဈတဲ့ ကိုစိန်ကိုးတို႔ မိသားစုက တ႐ုတ်ႏွဈကူး အတွက် ေၾကႇးတဲ့စားစရာေတွ နဲ႔ ေရာက်လာကြပြီး
စခန်းမႉးကို ေမးကြသည် ။ သူက စခန်းမႉး မရွိဘူး…ထားခဲ့လိုက်လို႔ ေပြာလိုက်ပြီး စားစရာအထုပ်တွေကို စခန်းမႉး အိမ်ကို သွားပို႔ဖို႔ ထွက်ခဲ့လိုက်သည် ။ ခါတိုင်းဆိုရင် ဘယ်ေတာ့မွ အိမ်ေရွ႕ တံခါးကို မပိတ်တဲ့ စခန်းမႉးရဲ႕ အိမ်မွာ တံခါးကြီး ပိတ်လို႔ နေလို႔ ထွန်းရွွေလည်း ထူးဆန်းသွားသည် ။
ဘာလို႔ တံခါးကြီး ပိတ်ထားပါလိမ်႕…။
အိမ်ေရွ႕က လွေခါးေလးကေန တက်လိုက်တဲ့ အၿခိန်မွာ အိမ်ထဲက အသံဘလံတွေကို ကြားလိုက်ရသည် ။
အင်းအဲဖွတ်ဖပ် အသံေတွ ။ အပီကိုင်နေတာ ။
ဟိုကျ..ဆရာသမားတော့ အပွတျကိုငျနပွေီ….ဘယျစောျကို ခေါျဖွုတျနပေါလိမျ့…..။
ထွန်းရွွေလည်း တအား စိတ်ဝင်စားသွားသည် ။
သူထငျတာက ဒေါျခငျပ ဖွဈမညျလို့ ။ ဒါမှ မဟုတျ မုဒိနျးကငြျ့ခံခဲ့ရတဲ့ ဝတျမှုံရှှကွေညျ ဆိုတဲ့ ကောငျမ ခြောခြောလေး မြားလား ။ စခနျးမှူး ညီညီအောငျက သညျ ကောငျမလေး အကငြျ့ခံရတာကို သေ
သခြောခြာ အသေးစိတျ ထပျခါထပျခါ မေးနခေဲ့တာတှကေို သိသညျ ။ သူ ကွားခငြျနတော..နား အရသာ ခံနတေယျ ဆိုတာကို ပေါကျသညျ ။ သဘောပေါကျသညျ ။ အငျး…စခနျးမှူးရဲ့ ဝါသနာက မသေးဘူးလေ။ သိတာပေါ့ ။ မိတော ဆိုတဲ့ တောငျပေါျက အရိုငျးမလေးကိုလညျး ဘိုတဲကို ခေါျသှားပွီး အတငျး ကွမျးတာ ။ သနေတျသုံးလကျ ပါသှားပွီး အရိုကျခံခဲ့ရတာ မမှတျသေးဘူးလား မသိဘူး ။ ကံကောငျးလို့ တောသားလေးက သူ့ဖငျကို တကျခမြသှားတာ။ အားလုံး ဝိုငျးတားကွလို့ ။
စခနျးမှူး ဆောျနတောကို ကွညျ့ခငြျစိတျတှေ အရမျး ဖွဈနလေို့ ထှနျးရှှလေညျး အထဲကို ခြောငျးကွညျ့ဖို့ ကွိုးစားတော့သညျ ။ သညျအိမျတှကေ သဈသား နံရံတှမှော သံရိုကျရာတှေ အမြားကွီး ရှိနတောမို့ အထဲကို မွငျနိုငျတဲ့ အပေါကျတှေ အမြားကွီးဘဲ ။ ပထမ အပေါကျလေးကနေ ခြောငျးလိုကျတော့ စခနျးမှူး ရဲ့ ခွထေောကျနဲ့ မိနျးမတယောကျရဲ့ ခွထောကျကိုဘဲ တှေ့ရသညျ ။ ခြောငျးလို့
အားမရတာကွောငျ့ နောကျတပေါကျကို ထပျ ရှာရသညျ ။ ဒီတခါတော့ သဲသဲကှဲကှဲ တှေ့ရသညျ ။ ဒေါျခငျပ မဟုတျဘဲ သူ့သမီး အိအိ ဖွဈနပေါလား….။
အိအိရဲ့ ထှားထှား တောငျ့တောငျ့ ဖွူဖွူဖှေးဖှေး မိမှေးတိုငျး ကိုယျတှကေို တှေ့လိုကျရလို့ ထှနျးရှှလေညျး မကြျလုံးပွူးသှားသညျ ။ လီးလညျး ခကြျခငြျး မတျလာသညျ ။ အိအိရဲ့ နို့ကွီးတှကေို ဆုပျညှဈကိုငျထားရငျး တရှူးရှူးနဲ့ ဖိဆောငျ့နတေဲ့ စခနျးမှူးရဲ့ တကိုယျလုံး ခြှေးတှေ ရှှဲနတောကိုလညျး တှေ့ရသညျ ။ သူ့လီးတနျ ညိုညိုကွီး တပွိပွိနဲ့ အိအိရဲ့ စောကျဖုတျထဲ လိုးနတော ဝငျထှကျနတောကို သသေခြောခြာ မွငျနရေသညျ ။ ထှနျးရှှလေညျး သူ့ပေါငျကွား ဘောငျးဘီထဲက တောငျနတေဲ့ လီးကို ဘောငျးဘီ အပေါျကဘဲ ဆုပျကိုငျပွီး ပှတျနမေိရသညျ ။
အိအိကို တအားဆောငျ့နတေဲ့ ညီညီအောငျသညျ တငျးကွပျပွီး စိုအိနတေဲ့ အိအိရဲ့ စောကျဖုတျက လိုးတဲ့ အခကြျတိုငျး ကောငျးလှနျးနလေို့ ဆကျပွီး ထိနျးမထားနိုငျတော့ဘဲ သုတျရညျတှေ တပုံကွီး
ပနျးထှကျသှားပွီး အိအိ အပေါျကို မှောကျရကျသား လဲကသြှားသညျ ။ညီညီအောငျသညျ အိအိ ခဏခဏ သူ့အိမျကို လာကုနျးနလေို့ မပွတျတမျး လိုးနရေသညျ ။ ဒီနေ့လညျး အိအိ
လာလိမျ့မညျလို့ သူ ထငျထားလို့ မြှောျနသေညျ ။ ရောကျလာတော့ အိအိ မဟုတျဘဲ ဒေါျခငျပ ဖွဈနသေညျ ။
ညီညီအောငျ အတှကျကတော့ အိအိ မဟုတျလညျး ဖွူဖွူတောငျ့တောငျ့ ဒေါျခငျပကို လိုးဖို့က အဆငျသငျ့ပါ ။
“ မောငျ….မမကို လှမျးလားဟငျ..မမတော့ မောငျနဲ့ မတှေ့ရလို့ တအား လှမျးနတောဘဲ ….” လို့ ဒေါျခငျပက သူ့
ကို ပွောတော့ “ မမရယျ…မမကို လှမျးလိုကျရတာဗြာ….” လို့ ပွောရငျး ဒေါျခငျပကို ခကြျခငြျးဘဲ သူ့အိပျခနျးထဲကို ဆှဲခေါျသှားလိုကျသညျ ။
“ ဟိတ်….ကဲလိုက်တာ လူဆိုးေလး….”
ဒေါျခငျပက တခဈခဈနဲ့ ရယျရငျး ညီညီအောငျ ဆှဲခေါျရာကို ပါသှားသညျ ။
“ ကဲ….မမ….အဝတျတှေ ခြှတျဗြာ….မမနဲ့ ခစြျခငြျလှပွီ …”
“ အမေလး…ေမာင်ရယ်..သဲလိုက်တာ..ဖြည်းဖြည်းေပါ့..ေမာင်နဲ႔ ေတွ႔ဖို႔ရာ မမ အေရာက်လာခဲ့ပြီဘဲ…..”
အိအိကိုဘဲ ဆကျတိုကျ လိုးနရေလို့ အခုလို ဒေါျခငျပနဲ့ လိုးရမှာကို ညီညီအောငျ သဘောကနြသေညျ ။
ဒေါျခငျပ ကိုယျပေါျက အဝတျတှေ အားလုံးကို တခုမကနြျ ခြှတျပဈလိုကျသညျ ။ သူကိုယျတိုငျလညျး အဝတျတှေ
ကို အမြန် ျခႇတ်ပဈလိုက်သည် ။
နှဈယောကျစလုံး ဗလာကိုယျတှနေဲ့ ကုတငျပေါျကို တကျလိုကျကွတဲ့ အခြိနျ ဒေါျခငျပက ညီညီအောငျ့ လီးကို
ဖမျးဆုပျကိုငျလိုကျပွီး…“ မမ စုတျပေးမယျနောျ…” လို့ ပွောလိုကျသညျ ။ ညီညီအောငျလညျး ပကျလကျလှဲအိပျခြ
လိုကျသညျ ။ မတျမတျထောငျနတေဲ့ လီးတုတျတုတျကွီးကို ဒေါျခငျပ ပါးစပျနဲ့ ငုံလိုကျပွီး တပွိပွိနဲ့ စုတျပေးပွီ ။
သညျလီးကွီးနဲ့ ဝေးနတော ကွာပွီမို့ ဒေါျခငျပလညျး အရမျးကို ဆာလောငျနတေဲ့အခြိနျ အခုလို စုတျခှငျ့ရလိုကျ
လို႔ အားရပါးရ စုတ်ေပးနေပြီ ။
ညီညီအောငျလညျး အတှေ့အကွုံ မရှိသေးတဲ့ အိအိ စုတျပေးတာထကျ လီးစုတျကြှမျးနပွေီးသား ဒေါျခငျပရဲ့ အ
စုတျက ကောငျးလှနျးနတောကွောငျ့ အိုးအီး….ရှီး….အားအား….လို့ မွညျတမျး ညညျးတှားရငျး မကြျနှာကိုမော့
မကြျလုံးတှေ ပိတျရငျး အစုတျခံလကြျ နသေညျ ။ တခကြျတခကြျ ဒေါျခငျပရဲ့ လြာနဲ့ မှှလေိုကျတဲ့ အခါ သူ့တ
ကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားရသည် ။ အိုး…အားပါး…..အီး……..ေကာင်း..ေကာင်းလိုက်တာ မမရယ်……လို႔ ေပြာလိုက်တဲ့
ညီညီအောငျလညျး စုတျနတေဲ့အခြိနျမှာဘဲ ဒေါျခငျပ ပါးစပျထဲကို သူ့လီးတနျကွီးကို ကော့ထိုးလိုကျသညျ ။
ဒေါျခငျပလညျး နှာစိတျတှေ တအား ထပွီး ခံခငြျစိတျတှကေ ထိနျးလို့ မရအောငျဘဲ ဖွဈပေါျနတေော့ လီးစုတျတာ
ကို ရပ်လိုက်ပြီး လိုးေပးပါေတာ့ ေမာင်ရယ် လို႔ ေတာင်းခံလေသည် ။
ညီညီအောငျမှာလညျး တအား ထနျ တအားလိုးခငြျနတေဲ့သူမို့ နှဈယောကျစလုံး ခကြျခငြျးဘဲ ပကျလကျလှနျခြ
ပေါငျကားပေး အပေါျက တကျခှ ကွပွီး လိုးကွလသေညျ ။
စောကျရညျတှေ စိုစိုရှှဲနတေဲ့ ဒေါျခငျပ စောကျဖုတျကွီးထဲကို သူ့လီးထိုးစိုကျသှငျးလိုကျတဲ့အခြိနျ..ဒေါျခငျပလညျး
“ အင်းဟင်းဟင်း…” လို႔ ညည်းငြဴလိုက်ရင်း ေပါင်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားေပးပြီး သူမ ခြေထောက် ႏွဈေျခာင်း
ကို အပေါျထောငျပေးလိုကျသညျ ။ ညီညီအောငျလညျး မညှာတမျး အသားကုနျ လိုးဆောငျ့ထညျ့လသေညျ ။
တဖတျဖတျ အသံတှေ ထှကျနသေညျ ။ ညီညီအောငျရဲ့ ဂှေးစိနှဈလုံးက ဆောငျ့ခကြျအတိုငျး ဒေါျခငျပရဲ့ ဖငျကွား
ကို တဘတ်ဘတ်နဲ႔ ႐ိုက်ခတ်နေသည် ။
“ ဖင်ကို ကိုင်ပြီး လိုးပါလား..ေမာင်…”
ဒေါျခငျပက အောကျကနေ ဖငျကွီးတှကေို ကော့ကော့ပေးရငျး ပွောလိုကျလို့ ညီညီအောငျလညျး ဒေါျခငျပရဲ့
ကိုယျ အောကျထဲကို လကျသှငျးရငျး ဖငျတုံးကွီးတှကေို လကျနဲ့ ဆုပျညှဈကိုငျရငျး ဖိဖိဆောငျ့ပေးတော့ ဒေါျခငျပ
လညျး တအားအား အောျညညျးရငျး အရသာတှေ့နသေညျ ။
စိတျတူကိုယျတူ သူကောငျးကိုယျကောငျး ဆှဲလိုကျကွတာ အရှိနျမွနျသထကျ မွနျလာသညျ ။ အရညျရှှဲတဲ့ ဒေါျခငျပ
ကွောငျ့ ဖှတျဖှတျ ဖပျဖပျ အသံတှေ တအား ထှကျနသေညျ ။ ညီညီအောငျလညျး ဒေါျခငျပ ပွီးအောငျ လုပျပေးခငြျနပေမေယျ့ လိုးရတာ တအားကောငျးနလေို့ ပွီးခငြျခငြျ ဖွဈလာသညျ ။ ဒါကွောငျ့..“ ပုံစံပွောငျးရအောငျ မမ…” လို့ ပွောရငျး သူ့လီးတနျကွီးကို ဒေါျခငျပ စောကျဖုတျထဲက ဆှဲနုတျလိုကျသညျ ။
ဒေါျခငျပမှာ ခံလို့ကောငျးဆဲ ရုတျတရကျ လီးတနျကွီးကို သူမစောကျဖုတျထဲက ဆှဲထုတျသှားလို့ “ အို..ဘာလို့
ထုတ်လိုက်တာလဲကွာ…” လို႔ မၾကေနပ်တဲ့ အသံေလးနဲ႔ ေပြာလိုက်ပေမယ်႕ ညီညီေအာင် သေဘာၾက ဘယ်
လိုပုံစံကို ေပြာင်းေပးရမလဲ လို႔ ေမးလိုက်သည် ။
ညီညီအောငျလညျး လေးဖကျထောကျ ကုနျးပေးမလား မမ..လို့ ပွောလိုကျသညျ ။ ဒေါျခငျပလညျး ညီညီအောငျ့ အလိုကြ လေးဖကျထောကျ ကုနျးပေးလိုကျသညျ ။ ညီညီအောငျလညျး ဖငျကုနျးပေးထားတဲ့ ဒေါျခငျပကို ကွညျ့ရငျး ဖငျအနောကျတညျ့တညျ့မှာ နရောယူလိုကျသညျ ။
ဖွူဖှေးပွီး ကားနတေဲ့ ဒေါျခငျပရဲ့ ဖငျတုံးလှလှကွီးတှကေ ကုနျးထားလို့ ဖငျကွားက စောကျဖုတျဖေါငျးဖေါငျးကွီးက
ပြဴးထွက်ခါ နေသည် ။ ညီညီေအာင်လည်း လိုးမယ် ကြံပြီးခါမွ ေစာက်ဖုတ်အဈအဈပြဴးပြဴးကြီးကို ေတွ႔ရတာ စိတ်မထိန်းႏိုင်ေတာ့ဘဲ ငုံ႔ပြီး ၾလာနဲ႔ ယက်ပဈလိုက်သည် ။
ရှလှတျဆိုတဲ့ အသံနဲ့ အောကျကနေ အထကျကို ပငျ့ကောျ ယကျလိုကျတဲ့အတှကျ ဒေါျခငျပ တုနျခါသှားရသညျ။
သူမ မြှောျလငျ့နတောက ညီညီအောငျရဲ့ လီးတနျတုတျတုတျကွီး ။ ရလိုကျတာက လြာပွားကွီး ။
“ အို့…..မောငျ..ဘာလို့ ယကျတာလဲကှာ…ဟငျ့ဟငျ့…လိုးလေ…….မမ ခံခငြျလှပွီ ….ကောငျးနတေဲ့ အခြိနျကွီး သူ
က ပုံစံပွောငျးခငြျတာ..ခုတော့လညျး မလိုးဘဲ လာယကျနတေယျ…တောျပွီ..မယကျနဲ့..လိုးတော့..”
ညီညီအောငျသညျ ညုတုတုနဲ့ ပွောနတေဲ့ ဒေါျခငျပကို သဘောကပြွီး စှငျ့ကားတဲ့ ဖငျတုံး ဖွူဖွူကွီးကို လကျဝါး
နဲ့ ခပျဆတျဆတျ ဖနြျးကနဲ ရိုကျထညျ့လိုကျသညျ ။
“ အိုး….ဘာလို႔ ႐ိုက်တာလဲ..ဟင်႕…”
ညီညီအောငျလညျး ဖငျတုံးလှလှကွီးတှကေို တဖနြျးဖနြျးနဲ့ ရိုကျထညျ့နပွေီးမှ သူ့လီးတနျ ထိပျလုံး ဒဈကားကွီးကို
ဒေါျခငျပ စောကျဖုတျဝမှာ တေ့ပွီး ဖိသှငျးထညျ့လိုကျသညျ ။တောငျပေါျက ရှာပုနျးကို ရှငျးလငျးလိုကျပွီးတဲ့နောကျ ညီညီအောငျသညျ ဒေါျခငျပတို့ရဲ့
ၾကႇန်းေတာကုန်းရွာမွာ အမြဲလို ရွိနေသည် ။
ကြှနျးတောကုနျးရှာသညျ သူ့ရဲ့ စတဲခရြာ ရှာ ဖွဈလာသညျ ။
ရွာပုန်းကို ရွင်းလင်းပဈလိုက်တဲ့ သတင်းကလည်း သည်နယ်တဝိုက်မွာ ပြန်႕သွားေတာ့
သူ႔ကို ရွာေတွ အားလုံးက ေကြာက်ကြ သည် ။ သည်လို အရွိန်နဲ႔ ေကြာက်ရွံတာကို
ညီညီေအာင် သေဘာကၾသည် ။ ၾကေနပ်သည် ။ သူ႔စကားဆို တခွန်းဘဲ ။ အားလုံးက ဖိန်႕ဖိန်႕တုန်ေအာင် လန်႕ကြပြီး ခိုင်းတဲ့အတိုင်း တသွေမတိမ်း လုပ်ကြသည် ။
မိတောကို ခေါျကိုငျတဲ့ ကြှနျးတောထဲက ဘိုတဲကွီးကို ဒေါျခငျပရဲ့ သမီး အိအိကို ခေါျပွီးကောငျးကောငျးကွီး စပျယှကျသညျ ။ အိအိကလညျး ညီညီအောငျနဲ့ အကွိမျကွိမျ ခြိနျး
ေတွ႔ပြီး စပ်ယွက်ခဲ့တာမို႔ အေတွ႔အကြဳံက ျမားနေပြီး မရွက်မေကြာက်ေတာ့ဘဲ သည် ဘိုတဲကြီးဆီကို လာလာပြီး ကုန်းသည် ။