by ယောကျာ်းဆုံးသွားပြီးကတည်းက ပရိဘောဂ လုပ်ငန်းကို ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့်ဘဲ ဆက်ပြီး ဦးဆောင်လုပ်ခဲ့သည်။ သူအသက်က ၄၇ဆိုပေမဲ့ နုပျိုဆဲဖြစ်သည်။ တစ်ခုလပ်တို့ မုဆိုးဖိုတို့ဆိုတဲ့ သူ့ယောကျာ်းမိတ်ဆွေတွေက သူ့ကို ရိသဲ့သဲ့ လုပ်ကြသေးသည်။ တကယ်အတည်ယူဘို့ ကမ်းလှမ်းလာသူတွေလည်း ရှိသည်။ ဒါမဲ့ သူဆုံးသွားတဲ့ ယောကျာ်းမျက်နှာကို ထောက်ပြီးနေခဲ့သည်။
တကယ်တန်း လုပ်ငန်းကို ဦးစီးလုပ်ကိုင်ရတော့လည်း မိန်းမသားမို့ အခက်အခဲတွေ ရှိခဲ့သည်။ အားကိုး အားထားပြုစရာ သားသမီးကလည်း မမွေးခဲ့တော့ လက်ခွဲစရာက မရှိ။ ကိုမြင့်ဆွေရှိစဉ်ကတည်းက အလုပ်သမားခေါင်းဆောင် ကိုဌေးကြွယ်က ခုထိအားကိုနေရဆဲ ဖြစ်လို့ တော်နေသေးသည်။
ကောင်တာမှာ ထိုင်ရင်း ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့် စဉ်းစားနေရာက ပေါလစ်တိုက်နေတဲ့ အလုပ်သမားတွေဆီ မျက်စိက ရောက်သွားသည်။ ကရင်လေးတစ်ယောက် ထိုင်ရင်း ပေါ်လစ်ကို အားရပါးရ ပွတ်နေတာ ပုဆိုးတောင် အောက်စ လွတ်နေတာကို တွေ့သည်။ အတွင်းခံ မပါလို့ သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့် အတိုင်းသား တွေ့နေရသည်။ သူကတော့ အလုပ်ထဲ အာရုံရောက်နေလို့ အောက်စလွတ်နေတာကို မသိရှာ။
ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့်မျက်လုံးက တခြားတစ်နေရာကို ပြောင်းလိုက် ပြန်ကြည့်လိုက်နဲ့ လုပ်နေသည်။ ကရင်လေးလီးကလည်း နဲနဲနောနော မဟုတ်။ မိန်းမဆိုတော့ ယောကျာ်းတန်ဆာကို မြင်ရလို့ မကြည့်ဘဲ မနေနိုင်။ ကြည့်နေရင်းကဘဲ ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့် အာခေါင်တွေ ချောက်ကပ်လာကာ စိတ်တွေကြွခဲ့ရသည်။
စိတ်ကစွဲနေလို့ ထင်ပါသည်။ ညအိပ်တော့ အိပ်မက်ထဲမှာ ကရင်လေးနဲ့သူ လိုးကြတယ်လို့ မက်ပြန်သည်။ အိပ်မက်ထဲမှာတင် သူကာမအထွဋ်အထိပ် ရောက်သွားခဲ့ရသည်။ စိတ်တွေက ပိုပြီး ချောက်ခြားလာခဲ့သည်။ သူနောက်နေ့ လုပ်ငန်းခွင်စတော့လည်း ကရင်လေးကိုဘဲ အာရုံထားကြည့်မိနေတော့သည်။ သူ့ကိုသူလည်း အံ့အေားနေမိသည်။ အလုပ်သိမ်းခါနီးမှာ သူအစီအစဉ်ချပြီး ကိုဌေးကြွယ်ကို ခေါ်လိုက်သည်။ ပြီး…
“ကိုဌေးကြွယ်ရေ– ညက အိမ်ကို လူကပ်တယ်တော့် — ကျမလည်း တစ်ယောက်ထဲ — မနေရဲတော့ဘူး –ဒီညအလုပ်သမားထဲက– တစ်ယောက်လောက်– ဒီအလုပ်ရုံထဲမှာ–အိပ်ခိုင်းရင်ကောင်းမယ်”
လို့ပြောလိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့်က သူ့အလုပ်သမားတွေထဲမှာ ကရင်လေးတစ်ယောက်ထဲ လူပျိုဆိုတာ သိလို့ ဒီလိုအကွက်ချ လိုက်တာဖြစ်သည်။ ကိုဌေးကြွယ်က…
“ကရင်လေးလာအုံး” ဆိုလှမ်ခေါ်ပြီး..
“မင်းဒီညအလုပ်ရုံမှာ အိပ်ပေးလိုက် ညက လူကပ်လို့တဲ့”
ဆိုတော့ ကရင်လေးက မညင်းပါ။ ဒါမဲ့ အိမ်ခနပြန်ပြီး အဝတ်အစားသွား ယူမယ်လို့တော့ ခွင့်တောင်းသည်။ အားလုံးလုပ်ခတွေ ရှင်းပြီးသွားတော့ ထွက်သွားကြသည်။ ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့်လည်း အလုပ်ရုံတံခါးတွေ ပိတ်ပြီး အလုပ်ရုံးနောက်ဖက်က အိမ်ဆီသို့လာခဲ့သည်။ သူရေချိုး ညစာစားပြီးချိန် ကရင်လေး ပြန်ရောက်လာသည်။ ရေချိုးပြီး သပ်သပ်ယပ်ယပ် ဝတ်လာတော့ အလုပ်လုပ်နေကြ ကရင်လေးတောင် မထင်ရပါ။ သူက အလုပ်ရုံထဲမှာအိပ်ဖို့ နေရာထိုင်ခင်းတွေ လုပ်နေသည်။ ပြီးဒေါ်ခင်မျိုးမြင့်က..
“ဟဲ့—- ကရင်လေး တီဗွီလာကြည့်လေ”
လို့အိမ်ထဲကနေ လှမ်းခေါ်သည်။ ကရင်လေး အိမ်ပေါ်ရောက်လို့ ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့်ကို မသိမသာ ကြည့်မိသည်။ ညအိပ်ဂါဝန်ဖားဖားကြီးမှာ ပုခုံးပေါ်က ကြိုးသေးသေးလေးနဲ့ ဖြစ်သည်။ အတွင်းက ဘာမှမပါလို့ လူလှုပ်ရှားတိုင်း နို့တွေက လှုပ်နေသည်။
ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့်ကလည်း တစ်ချက်ချက် ကရင်လေး သူ့ကိုကြည့်နေတာ သိလို့နို့တွေကို တမင်လှုပ်အောင် လုပ်ပြနေလေသည်။ ပြီးအအေးတခွက်ဖျော်ပြီး ကရင်လေးရှေ့မှာ သွားချပေးရင်း ခါးကုန်းကာ နို့တွေကို မသိမသာ ပြလိုက်သေးသည်။ အသက်၂၀အရွယ် လူငယ်ပီပီ ကရင်လေးလည်း မနေနိုင်ဘဲ လီးက တောင်လာတော့သည်။ ဒါကြောင့် ကမန်းကတန်း အအေးသောက်ပြီး အလုပ်ရုံ အိပ်ယာဆီသို့ ပြန်ပြီး ဂွင်းထုနေရသည်။
ဒါကို ခန့်မှန်းမိလို့ ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့်ခနအကြာမှာ နောက်က လိုက်သွားသည်။ သူထင်တဲ့အတိုင်း ကရင်လေးတစ်ယာက် မျက်စိစုံမှိတ်ကာ ခြင်ထောင်ထဲ ဂွင်းထုနေတာ တွေ့လိုက်သည်။ သူသတိထားမိတာကတော့ ကရင်လေးရဲ့ တောင်နေတဲ့လီးကြီးဘဲ ဖြစ်သည်။ ရှည်လည်းရှည် တုတ်လည်းတုတ်ပြီး အောကားတွေထဲက ကပ္ပလီတွေရဲ့ လီးကြီးတွေလား ထင်ရသည်။ ကရင်လေး ဂွင်းထုနေတာ မြင်ရတော့ ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့် တနှာစိတ်က ထိပ်ဆုံံးရောက်သွားသည်။ သူဘာလုပ်ရမလဲ စဉ်းစားပြီး….
“ဟဲ့– ကရင်လေး ဘာလုပ်နေတာလဲ”
လို့လှမ်းပြောလိုက်သည်။ ကရင်လေးလည်း ချာကနဲ လှဲ့ကြည့်ပြီး ထလာကာ ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့်ကို သိမ်းကြုံးဖက်လိုက်သည်။
“ဟဲ့–ဟဲ့– ဘာလုပ်တာတုန်း”
ဆိုဟန်ကိုယ့်ဘို့ လုပ်လိုက်သေးသည်။ ကရင်လေးက
“ကျွန်တော်– ကျွန်တော်– မရတော့ဘူး”
ဆိုထစ်ထစ်ငေါ့ငေါ့ နဲ့ပြောနေရှာသည်။ ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့်လည်း လီးကြီးက သူ့ပေါင်ကြားမှာ ထောက်နေတာမို့ ခန္ဓာကိုယ်ပျော့ဆင်သွားပြီး ကုရင်လေးပုခံးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ကာ မှီထားရသည်။
ကရင်လေးက ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့်ခါးနှစ်ဖက်ကို အတင်းဆွဲဖက် ကပ်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလာတော့သည်။ ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့်လည်း ငြိမ်ကျသွားတော့သည်။
“အလုပ်ရုံကြီးထဲမှာကွာ–လာဟယ် အိမ်ပေါ်သွားရအောင်”
ဆိုအသံတိုးတိုးလေးနဲ့ ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့်က ပြောလာရှာတော့သည်။
“အိုကွာ–ကလေးရယ်– အဟင့်ဟင့်–အဲ့လိုကြီးလုပ်ပါနဲ့– အားနာလိုက်တာကွာ”
လို့ဆိုပေမဲ့ ပေါင်ကို အကားနိုင်ဆုံး ကားထားပေးနေသူက ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့်ဖြစ်သည်။ လျာချွန်ချွန်လေးက စောက်ပတ်အနှံ့ ပြေးလွှားနေတာမို့ သူငြီးရင်း ကော့ကော့ပေးနေသည်။ စောက်ဖုတ်ကထွက်တဲ့ အရည်တွေကလည်း မနဲ။ ကရင်လေးနှုတ်ခမ်းအနှံ့မှာ ပေနေသည်။ ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့်တစ်ယောက် လီးနဲ့ အလိုးခံချင်နေခဲ့ပြီမို့ –..
“လိုးပါတော့ ကလေးရယ်– မမမနေနိုင်တော့ဘူး”
လို့ပြောလာတော့သည်။ ကရင်လေးက ဖင်ကုန်းပေးထားတဲ့ ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့်ရဲ့ ဖင်နှစလုံးကြားက စောက်ဖုတ်လီးနဲ့တေ့ကာ ဆောင့်ချလိုက်သည်။
ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့်လည်း စောက်ဖုတ်ထဲက အောင့်သွားလို့ အံကြိတ်ထားရင်း လည်ချောင်းထဲက တအုအုနဲ့ အော်နေရသည်။ လီးကကြီးလွန်တော့ သူစောက်ဖုတ်ပင် ကွဲထွက်သွားမလားလည်း သူတွေးသည်။ ကောင်လေးက အရိုင်းမို့ အတင်းဆောင့်နေတာကိုလည်း သူမဟန့်တားချင်။ ဒီလိုနဲ့ အောင့်တာပျောက်ပြီး ကောင်းလာခဲ့သည်။
“ကလေးရယ်– ဆောင့်ဆောင့် — မမကောင်းနေပြီ-အဟင့်– လိုးပါကွယ်– စိတ်ကြိုက်လိုး–မမကောင်းလွန်းလို့ပါဟယ်–အီးဟီး”
ဆိုငြီးနေရှာသည်။ ကရင်လေးက လီးကို စောက်ဖုတ်အပြင်ထိ ထုတ်ပြီးဆောင့်ပြန်သည်။
“အမလေး– လိုးတတ်လိုက်တာ ကလေးရယ်- မမစောက်ဖုတ်– နှုတ်ခမ်တွေ– ပြတ်ပါသွားအုံးမယ်–အီး”
ဆိုပြောရင်း ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့် တစ်ချီပြီးသွားသည်။
“ကောင်းလိုက်တာ–ကလေးရယ်”
ဆိုသူပြတ်လပ်နေတဲ့ ကာမအရသာထူးကို တစ်ကြိမ်ရသွားရှာသည်။ အားကောင်းမောင်းသန် အရွယ်လည်း ဖြစ်လီးကလည်းကြီးမို့ ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့်အတွက် အတော်အရသာထူးခဲ့ရသည်။
“ကလေး– ပြီးလိုက်တော့–မမဖက်အိပ်ချင်တယ်ကွာ”
ဆိုလှဲ့ပြောလိုက်သည်။
“ဟုတ်မမ– ပြီးတော့မှာပါ”
ဆိုအားကုန်ကြုံးတော့သည်။ အားကုန်ကြုံးရင်နဲ့ ကရင်လေးလီးရည်တွေ ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့် စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။
သူ့နို့ကို ကလေးလေးတစ်ယောက်စို့သလို စို့ပေးနေတာကြောင့် ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့်ရင်ထဲ အေးကနဲ ဖြစ်နေကာ ကြက်သီးတွေပင် ထနေရသည်။ သူ့စောက်ရည်တွေနဲ့ ချွဲနေတဲ့ လီးပျော့ကြီးကို ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးနေသေးသည်။ ပြီး….
“ထပ်လိုးအုံမှာလား”
လို့ ညုတုတုအသံနဲ့ မေးလိုက်သည်။ ကရင်လေးက…
“တစ်ညလုံးလိုးမှာ”
ပြောတော့ ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့်က…
“မနက်ကျ– မမကို–ဆေးရုံသာလိုက်ပို့”
လို့ပြောရင်းရီသည်။
“ကဲ–မမမင်းလီးရည်တွေ သွားဆေးအုံးမယ်”
ဆိုကုတင်ပေါ်က ဆင်းသွားသည်။ ကရင်လေးက နောက်ကနေ ဒေါ်ခင်မျိုးမြင့်ဖင်ကြီးကို ကြည့်ပြီး အတော်တောင့်တာဘဲ ငါတော့ အတော်ကံကောင်းပါလားလို့ တွေးနေသည်။
ပြီးပါပြီ….။
