by ( ဘုံခုနှစ်ဆင့် )
ကျုပ် အလုပ်က စောစောပြန်လာခဲ့တာ ညပိုင်း အချိန်ပို ဆင်းရမှာတဲ့။ကားဆေးသုပ်လုပ်ငန်းပါ အလုပ်က မနိုင်ဘူးဗျ ဆရာပါ ဝင်လုပ်နေရတာ။ကျုပ်အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဦးမြင့်စိုးနဲ့ မမဖြူကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ကျုပ်နာမည်က ကျော်ဦး မမဖြူက ကျုပ်အမ အရင်း နာမည်က ခင်နှင်းဖြူပါ။ဦးမြင့်စိုးက မမဖြူယောင်္ကျားရဲ့ ဦးလေးပါ အသက်က ၅၅ကျော်နေပါပြီ။ယောက္ဖအဖေ ဦးတင်စိုးနဲ့ ဦးမြင့်စိုးက ညီအကိုအရင်းဆိုတော့ အမွေဆိုင်အိမ်မို့ တအိမ်ထဲ အတူနေကြတာဗျ။ဦးမြင့်စိုး မိန်းမ ဒေါ်ခင်မြင့် ဆုံးတော့ ကလေး မရကြဘူး။ခုထိ ဦးမြင့်စိုးက တစ်ယောက်တည်း သမားပေါ့။
မမဖြူနဲ့ ကျုပ်ယောက္ဖကိုသိန်းလွင် လက်ထပ်ပြီး ၂လကြာတော့ ယောက္ဖအဖေ ဦးတင်စိုး ဆုံးသွားရှာတယ်။
ဦးတင်စိုး မဆုံးခင်ကတည်းက ပေ၄၀ ပေ၆၀ အိမ်ကို အလယ်က ကန့်ပြီး တောင်ဘက်ခြမ်းက ဦးမြင့်စိုးနေတယ် ။မြောက်ဘက်ခြမ်းက ကျုပ်တို့ နေတာပေါ့။ မမဖြူနဲ့ကိုသိန်းလွင်က တခန်း ကျုပ်က ဧည့်ခန်းနဲ့ကပ်လျက် အိပ်ခန်းမှာ အိပ်တာ။မမဖြူက နောက်ဖေးပေါက်ကနေ ဦးမြင့်စိုး အိပ်ခန်းဘက် ဝင်တာနေမှာ နောက်ဖေးပေါက်က ပွင့်လျက်သားဗျ။ခါတိုင်း ညနေ ၅နာရီလောက်မှ ကျုပ်က အိမ်ပြန်တတ်တာ ခု ညလုပ်ဆင်းရမှာမို့ ၂ချက်ခွဲ ပြန်လာတာပါ။
” သမီး အပေါ်က … တက်ဆောင့်ပေးမယ်လေ ဦးစိုး “
” လေးဖက်ထောက်ပါ … သမီးကလည်း “
ဦးစိုးက သူ့လီးကြီး အရင်းက ကိုင်ရင်း ကုန်းထနေတာ ကုတင်ပေါ်မှာ မမဖြူ အောက်ပိုင်းက ထမိန်မရှိတော့ပါဘူး လေးဖက်ကုန်းလိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖင်ကြားထဲက ပြူးထွက်နေတာပေါ့။ခါတိုင်း မမဖြူ အဖုတ်က အမွှေးတွေနဲ့ဗျ ဒီနေရိပ်ထားတာ နေမှာ စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသားကြီးက ပြူးနေတာဗျ။ မမဖြူက ခါးကို ခွက်ပြီး ဖင်ကြီးထောင်ထားတော့ ဖင်အချိုင့်လေးထဲက ဖင်ဝလေးကိုပါ အထင်းသား မြင်နေရတယ်။
” ပလပ် … ပလပ် … ပြွတ် “
မမဖြူကို ကျုပ်အံသြမိတယ်။မမဖြူက ယောင်္ကျားရှိလျက်နဲ့ ရာဂစိတ် အားကြီးလွန်းတာ ယောက္ဖ ကိုသိန်းလွင်က အဝေးပြေး ကားမောင်းတာမို့ အိမ်မနေတာလည်း ပါမှာပေါ့။ကျောင်းဆရာမမို့ အရပ်ထဲ အိန္ဒြေသိက္ခာ အပြည့်နဲ့နေပေမယ့် အသက် သုံးဆယ့်ကျော်လာတဲ့အထိ ခါးအောက် ကော့ထွက်နေတဲ့ ဖင်ကြီးရယ် နို့အုံတင်းတင်းကြီးတွေက မြင်သူတိုင်း ငေးကြည့်နေရတာ။ကျောင်းစိမ်းထမိန်နဲ့ အင်္ကျီ ရင်ဖုံးလေး ခါးတိုလေး ဝတ်ထားရင် တအားကြည့်ကောင်း တာဗျ။ကျောင်းစိမ်း ထမိန်အောက်က ကားထွက်နေတဲ့ ဖင်ကြီးက လမ်းလျှောက်တိုင်း ရမ်းခါနေတာ အထူးခြားဆုံးပဲ။
နောက်ကျောဘက် ခါးနားထိ နက်မှောင်သန်စွမ်းတဲ့ ဆံပင်ကို အမြဲဆံထုံးလေးထုံးထား တတ်တယ်။ခုတော့ ဆံပင်တွေ ဖြည်ချထားတဲ့ မမဖြူ အောင်ပိုင်း ထမိန်တောင် မကပ်တော့ပါဘူး။မမဖြူ ဖင်သားစိုင် နှစ်ခြမ်းကိုပယ်ပယ်နယ်နယ် ဖြဲပြီး ဦးမြင့်စိုးက အားရပါးရ ယက်နေတာဗျ။
” သမီးရယ်.. ဖင်ကြီးက လှလိုက်တာ အိစက်နေတာ “
” အင်းပါ … ဦးစိုး ကြိုက်ရင် … ပြီးရော … ကြိုက်သလောက် လိုး “
” အင်း … သမီး စောက်ပတ်မြင်တော့ … ဦးစိုး မိန်းမ မခင်မြင့် ကို သတိရတယ်ကွယ် “
” ဟင် … ဦးစိုး ကလည်း … ဦးစိုး မိန်းမ မရှိတော့လို့ သမီး အလိုးခံနေတာပေါ့ … ရှိနေရင် ခံပါ့မလား ဟွန့် “
” ဒီလို အပြောလေးတွေကြောင့် … ဦးစိုး စွဲလမ်းနေရတာပေါ့ “
ဦးမြင့်စိုးက မမဖြူစောက်ပတ်ကို ယက်လိုက် စကားပြောလိုက်ပါပဲ။ စောက်ပတ်အနံ့ရနေတဲ့ လီးကြီးက ပေါင်ကြားထဲ တဇပ်ဇပ် တုန်နေတာဗျ။မမဖြူကလည်း ဖင်ကြီးထောင်ပေးပြီး စောက်ပတ်အယက်ခံရင်း စကားပြန်ပြောနေတယ်။ အသားညိုပေမယ့် အသားလတ်တယ်ခေါ်ရမလား ဆရာမ ဝတ်စုံလေးနဲ့ဆို မမဖြူက တအား ကြည့်ကောင်းတာဗျ။
ဖင်ထောင်ပေးတဲ့ မမဖြူရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးသာမက ဖက်ပေါက်တွေပါ ယက်ပေးတော့ မမဖြူတစ်ယောက် ဖင်ကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့ ညည်းနေရောပဲ။ခေါင်းလေး တလှုပ်လှုပ်နဲ့ မမဖြူစောက်ပတ် ယက်နေတဲ့ ဦးမြင့်စိုး လျှာကြီးက သူ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ပေါ့။
” ပြွတ် … ပလပ် … ပြွတ်ပြွတ် ”
“ အ … အ … အင်းဟင့် “
ဦးမြင့်စိုး လက်တဖက်က သူ့လီးကို အုပ်ကိုင် ဂွင်းတိုက်ရင်း မမဖြူ စောက်ဖုတ်ကိုယက်ပေးတဲ့ ပုံစံက သမရိုးကျ လုပ်နေတဲ့ပုံဗျ ဘယ်ချိန်ကတည်းက လုပ်နေကြမှန်း မသိပါဘူး ကျုပ်က ဒီနေ့မှ မြင်ဖူးတာပါ။
” တော်တော့ ဦးစိုး … လုပ်တော့ … သမီးခံချင်နေပြီ … အဟင့် “
မမဖြူက ခေါင်းလေး လည်ပြန်လှည့်ပြီး ဦးမြင့်စိုး ကို ငြုတုတုလေး ပြောနေတာဗျာ။
” သမီး စောက်ပတ်က … ယက်လို့ တအားကောင်းလို့ပါ သမီးရယ် … ပြွတ် ပလပ် ပလပ် “
” နောက်မှ ယက်တော့ … ဦးစိုးရယ် … လိုးပါတော့ဆို … အင်းဟင်း …… ရှီးးးး းးးးးးး “
” လိုးမှာပါ သမီးရယ် … လိုးချင်လွန်းလို့ ယက်ပေးနေတာပါ “
” ဟင့်အင်းကွာ … လိုးတော့ “
မမဖြူ စကားဆုံးတာနဲ့ ဦးမြင့်စိုးက နောက်က နေရာယူပြီး တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ဆွဲဆွဲလိုးတော့တာပဲ။ဒါပေမယ့် မမဖြူက ဦးမြင့်စိုး လိုးချက်တွေကို တောင့်ခံရင်း ဖင်ကြီး ကော့ကော့ပေးနေတာပါ။
” အား … ကောင်းလိုက်တာ ဦးစိုးရယ် … လိုး လိုး … ဦးစိုး စိတ်ကြိုက်သာ လိုး “
” အင်းပါ … သမီးရဲ့ … ဘွတ် … ဖွပ် …… ဗျစ် ဗျစ် “
ဦးမြင့်စိုးက မေးကြောတွေ ထောင်နေအောင် မနားတမ်း ဆောင့်လိုးရင်း အတော်လေး ကြာတော့ မမဖြူကို သူပြီးတော့မယ်ဆိုပြီး လှမ်းပြောနေတာ။မမဖြူက သူ့စောက်ပတ်ထဲ လရည်မထဲ့ဖို့ ပြောရင်း လေးဘက်ကုန်း အလိုးခံနေရာကနေ ဖင်ကြီး ရှေ့တိုးပြီး ဦးမြင့်စိုးလီးကို ချွတ်ထုတ်လိုက်တယ်။လေးဖက်ထောက် အနေထားနဲ့ ခန္ဓာကိုယ် တပတ်လှည့်ပြီး သူ့စောက်ပတ်လေး လိုးထားထဲ့ လီးထိပ်ရှေ့ ပါးစပ်လေး ဟပေးနေတာပေါ့။
ဦးမြင်စိုးက မမဖြူပါးစပ်လေးထဲ လီးထိပ်သွင်းပြီး ခပ်ဖြည်းဖြည်း လိုးနေတာဗျ။မမဖြူ လက်တစ်ဖက်က ဂွေးဥတွေကို ဆုပ်နယ်ပေးရင်း လီးကို ပါးခွက်အောင် တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုပ်ပေးနေတယ်။ဦးမြင့်စိုးက မမဖြူ ခေါင်းလေး ကိုင်ပြီး ၁၀ချက်လောက်ပဲ ဆောင့်လိုက်တာ မမဖြူပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ ဝင်သွားတော့တာပေါ့။ဦးမြင့်စိုး ပေါင်တွေ ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်လာပြီး လရည်အထွက် ရပ်တော့မှ မမဖြူက လီးကို ပါးစပ်က ချွတ်ပေးလိုက်တယ်။
ုပြီးမှ လီးထိပ် အပေါက်လေးထဲက လက်ကျန် လရည်စက်လေးတွေ လျှာနဲ့ သိမ်းယက်ရင်း ဒစ်ဖူးကို ပြွတ်ကနဲ့ ခပ်ပြင်းပြင်း တချက် ပြန်စုပ်ပေးနေတာ။ယောက္ဖလီးကို စုပ်ပေးတာ မမြင်ဖူးပေမယ့် ဦးမြင်စိုး အပေါ်ကျ ကမ်းကုန်အောင် လိုက်လျောပေးတာ အံအောမိတယ်ဗျာ။မမဖြူပုံစံက တကယ်ကို တက်ကြွနေတာပါ ခဏနားပြီး လီးကို ထောင်မတ်လာအောင် ပြန်စုပ်နေတော့တာပဲ။
မမဖြူတို့ ဒုတိယအချီ မလိုးခင် ကျုပ်လည်း အသာလေး အိမ်ပြင် ပြန်ထွက်လိုက်တယ်။အတော်ကြာမှ ပြန်လာခဲ့လိုက်တာ။ကျုပ် အိမ်ထဲဝင်တာနဲ့ မမဖြူက ထမိန်ရင်လျား နဲ့ ထမင်းစားမလား လှမ်းမေးနေတော့တာပဲ။
” ဟော … မောင်လေး ကျော်ဦးတောင် အလုပ်က လာပြီ … ထမင်းစားတော့မလား … မမဖြူ ရေမချိုးခင် ခူးပေးလိုက်မယ် “
” ဟုတ် … မမဖြူ “
ကျုပ် ထမင်းစား စားပွဲခုံပေါ်ဝင်ထိုင်ရင်း ခဏအကြာ မမဖြူ ထမင်းပွဲ လာချတော့ မမဖြူ ကိုယ်နံ့က ခပ်စူးစူး ချွေးနံ့ စောက်ရည်နံ့တွေ ထွက်နေတာဗျ။
” ကျော်ဦး … ညပိုင်း အပြင်ထွက်ရင် အိမ်တံခါး သော့ခတ်နော် “
” ကျနော် … ညလုပ်ဆင်းရမှာ မမဖြူ … ထမင်းစားပြီး သွားတော့မှာ “
” အော် … အေးအေး … ဒါဆိုလည်း မောင်လေးသွားရင် … မမဖြူ လှမ်းအော်လိုက်ဦး “
ကျုပ်ပြောပြီးတာနဲ့ မမဖြူက သူ့ပေါင်ကြား လက်နဲ့ ဖိကုတ်ရင်း နောက်ဖေး ရေချိုးဖို့ ထွက်သွားတော့တာပဲ။ကျုပ်လည်း ထမင်းစားပြီး မမဖြူ အခန်းဘက် ဖြတ်တော့ မမဖြူက ရေချိုးပြီးလို့ ရင်လျားလေးနဲ့ တဘက်သုတ်နေတာပေါ့။ထမိန်ကရေစိုနေတဲ့ အသားကိုကပ်တော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ချွန်ထွက်နေပြီး ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးတွေက တဘက်သုတ်တိုင်း တုန်တုန်နေတယ်။
” မမဖြူ … ကျနော် အိမ်သာတက်ပြီး … သွားပြီနော် “
” အေးအေး … မမဖြူလည်း စောစော အိပ်တော့မယ် … ဒီနေ့ ကျောင်းမှာ ပင်ပန်းတယ်ဟာ “
မမဖြူစကားကြောင့် ကျုပ်ပေါင်ကြားက လီးက ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်သွားရတာ။မမဖြူဘေးက ဖြတ်ပြီး နောက်လှည့် ကြည့်တော့ ကျောပေးထားတဲ့ မမဖြူ ခါးအောက် ဖင်ကြီးက ကော့တက်နေတယ်။အိမ်သာထဲ မမဖြူနဲ့ ဦးမြင့်စိုးတို့ လိုးပုံတွေ တွေးရင်း ဂွင်းထုလိုက်တာ ခဏပဲ လရည်တွေ တဖျောဖျော ထွက်ကျလာတာပေါ့။ပြီးတာနဲ့ မမဖြူကို နူတ်ဆက်ပြီး အလုပ်ဆိုင် ညလုပ် လုပ်ဖို့ ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။
နောက် ၃ရက်လောက် နေတော့ နေ့ခင်းဘက် ထမင်းစားပြန်ရင်း မြို့ထဲ ပစ္စည်းဝယ်ထွက်တာ မထင်မှတ်ပဲ ကျုပ်မသိသေးတဲ့ မမဖြူ ရဲ့ တိတ်တခိုး ဖြစ်ရပ်မှန်လေး သိခဲ့မြင်ခဲ့ ရပါတယ်။
မမဖြူ စားစရာတွေတဖက်နဲ့ ခြင်းတောင်းလေးကိုင်ပြီး ဆိုင်ကယ် တက္ကစီ တစ်စီး ငှားနေတာ တွေ့လို့ ကျုပ် စိတ်ဝင်စားသွားတာဗျ။ကျုပ်ကလည်း အလုပ်ထဲကနေ ရေစားကော်ပတ် ကုန်လို့ မြို့ထဲ လာဝယ်တာပါ။မမဖြူငှားစီးတဲ့ ဆိုင်ကယ်တက္ကစီ နောက်က ကျုပ်လည်း ဆိုင်ကယ်နဲ့ ခပ်ခွာခွာလေး လိုက်ခဲ့လိုက်တယ်။မီးပွိုင့် ၃ခု ကျော်ပြီးမှ မြို့ပြင်ထွက်တဲ့ လမ်းပေါ်ရောက်လာတော့တာပေါ့။မိနစ်၂၀လောက် မောင်းပြီးမှ ချောင်ကျတဲ့ ရပ်ကွက်လေးထဲ ရောက်လာတော့တယ်။ကျုပ် စိတ်လော နေလို့လားမသိဘူး အချိန်အရမ်းကြာနေသလိုပဲဗျာ။
ကြားလမ်းထိပ်လေး ရောက်မှ မမဖြူက ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့ ဆိုကယ်သမားကို ပိုက်ဆံရှင်းပီး ကြားလမ်းလေးထဲ ဝင်သွားတာဗျ။ကျုပ်လည်း လမ်းကြားထိပ်က ကွမ်းယာဆိုင်နား ဆိုင်ကယ်ရပ်ပြီး ကွမ်းမှာရင်း စပ်စုလိုက်တာပေါ့။
” ဒါ … ဘာရပ်ကွက်လည်းဗျ “
” တိုးချဲ့ မြို့သစ်ပါ … အကို “
” ဒါနဲ့ … ခုန ဆရာမကို သိလား ညီလေး “
” အော် … ကျနော်တို့ အရပ်ထဲက စစ်ထွက် ဦးသန်းဆောင် တူမလို့ ပြောတယ် … တပတ် ၂ခါလောက် လာလာပြီး သူ့ဦးလေးကို လာလာတွေ့တာပါ “
” အော် … အကို့ ကလေး ဆရာမမို့ပါ ဒီဘက် ဘာလာလုပ်တာလည်း သိချင်လို့ပါကွာ “
” ဟုတ် … ဦးသန်းဆောင် အိမ်ဘက်က ဆိုင်ကယ် ဝင်ရတယ် အကို ကြားလမ်းအတိုင်း ညာဘက်ကွေ့ပြီး မြောက်ဘက်ချိုးလိုက် အစွန်ဆုံး အိမ်ပါ “
ကွမ်းယာဆိုင် ကောင်လေး ပြောတဲ့အတိုင်း လမ်းကြားထဲ မောင်းဝင်ပြီး မြောက်ဖက်ချိုးကာနီး မျက်လုံးကစားကြည့်လိုက်တယ် နေ့ခင်းဘက်မို့လား မသိဘူး လူက ရှင်းနေတာဗျ။လူတစ်ယောက်မှ မတွေ့တာနဲ့ ကျုပ်လည်း မြောက်ဖက်ကြားလေးထဲ ဆိုင်ကယ် စက်ရပ်ပြီး တွန်းလာခဲ့လိုက်တယ်။အစွန်ဆုံးအိမ်ရောက်တော့ ဝန်းတံခါးက သစ်သားတံခါးလေး စိရုံစိထားတာပါ။အသာလေး တွန်းဖွင့်ဝင်ရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် အိမ်တွေ ကြည့်လိုက်တော့ လူတစ်ယောက်မှ မတွေ့ရပဲ တိတ်ဆိတ်နေတယ်။
အိမ်တံခါးက ဖွင့်စရာကို မလိုတာ တံခါးပိတ်တဲ့ မင်းတုန်းတွေက လန်နေပြီး တခါးပေါက်ဘေးမှာ ကြေးနန်းကြိုး လေး တွေ့လိုက်ရတာမို့ ကြေးနန်းကြိုးလေးနဲ့ပဲ အပိတ်အဖွင့် လုပ်ပုံပါပဲ။ဟနေတဲ့ တံခါးကြားက ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ အတွင်းဘက်က လင်းထိန်နေတာ။မီးမထွန်းပေမယ့် အိမ်ဘေး ပြတင်းပေါက်က ဝင်လာတဲ့ အလင်းရောင် ကြောင့်ပါ။
အခန်းထဲ ဆံပင်ဂုတ်ထောက်နဲ့ ခေါင်းဖြူကြီး တစ်ယောက် တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေတာဗျ။မမဖြူက အဲဒီလူကြီးရှေ့ ဒူးလေးကွေးထိုင်နေတာ ကျောင်းစိမ်း ထမိန်အောက် ကားထွက်နေတဲ့ ဖင်ကြီးက ကြမ်းပြင်ပေါ် အိကျနေတယ်။
” ခေါက်ဆွဲကြော် ဝယ်လာတယ် … ဦးလေးဆောင် … စားတော့မလား “
” ခေါက်ဆွဲ မစားသေးဘူး ဆရာမရယ် … နို့အရင် စို့ချင်တာ “
” ခ်ခ် … ဦးလေးကတော့လေ … သမီးမြင်တာနဲ့ ဒါပဲ ဟွန့် “
မမဖြူနဲ့ ခေါင်းဖြူကြီးက အရင်ကတည်းက ရင်းနှီးနေပုံဗျ။ခေါင်းဖြူကြီး စကားဆုံးတော့ မမဖြူက ဆံတိုးထိုးထာတဲ့ ဆံပင်တွေ ဖြည်ရင်း ခေါင်းဖြူကြီးရှေ့က ခေါက်ဆွဲထုပ်ကို သူ့ခြင်းတောင်းနားလေး တွန်းပို့ လိုက်တယ်။ရင်ဖုံး အင်္ကျီလေး ကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ပြီး ဘေးခွဲပစ်တော့ နို့အုံဖွေးဖွေးလေး ထိန်းထားတဲ့ ဘော်လီအနက်လေး ပေါ်လာတာပေါ့။အင်္ကျီချွတ်ပြီး ဘော်လီကြိုး ဖြုတ်နေတုန်း ခေါင်းဖြူကြီးလက်တဖက်က မမဖြူ နို့တဖက်ကို ကိုင်နေတာဗျ။
” လွမ်းလိုက်တာ ဆရာမရယ် … အရမ်းပဲ “
” လူ သတိရတာလား … ဘာ သတိရတာတုန်း ဟွန့် “
” ဟော်ဒီ နို့လေးတွေရယ် … ဦးလေး ယက်နေကျ စောက်ပတ်နီတာရဲလေး ရယ် … ခိခိ “
စကားပြောရင်း မမဖြူက ခေါင်းဖြူကြီးရှေ့ ဒူးထောက်ရပ်လိုက်တော့ စူထွက်နေတဲ့ နို့အုံကြီးနှစ်ဖက်က ဘော်လီချွတ်လိုက်လို့ ရုန်းထွက်လာတာပေါ့။မမဖြူ နို့အုံကြား မျက်နှာအပ်ရင်း ခေါင်းဖြူကြီး လက်တွေက ထိုင်လျက်အနေထားနဲ့ ဖင်သားစိုင်ကြီးတွေပါ ဆုပ်နယ်ပေးနေတာ။
” ဆရာမ … အချိန်ရရဲ့လား ဟင် “
” ညနေ ကျောင်းဆင်းချိန်ထိ ရတယ်လေ ဦးလေး … နေ့တပိုင်း ခွင့်တင်လာတာ … ကျောင်းအုပ်ကတောင် ပြောနေတာ ၁ပတ် ၂ရက်လောက် နေ့တပိုင်း ခွင့်တင်လို့တဲ့ “
” အင်းပါ ဆရာမရယ် … ဦးလေးက ဒုက္ခိတမို့ … လာတွေ့ဖို့ မလွယ်ဖူးလေ “
” အင်း … ခုလည်း ကျောင်းဝတ်စုံနဲ့လေ သမီးက … ကျောင်းကနေ တန်းလာတာပါ “
” အင်းပါ ကျောင်းဆရာမဝတ်စုံလေး နဲ့ အရမ်းလှတယ် ဆရာမ က “
” ဟွန့် … သွားပါ … တွေ့မှလာချွဲနေတာ … မတွေ့တဲ့နေ့တွေ … ဘယ်မယားတွေ ခေါ်လိုးနေလည်း မသိပါဘူး “
” ဟာ … ဦးလေးလို ဒုက္ခိတကြီးကို … ဘယ်မိန်းမက … အလိုးခံပါ့မလည်း …… ဆရာမ ရဲ့ “
” ဟုတ်ပါပီ … သမီးကသာ ဦးလေးကို သနားလို့ … လာလာ အလိုးခံပေးတာပါ … ဟွန့် “
” ဦးလေး ဟာကြီးကလည်း … ဆရာမ လာမယ့်ရက်ဆို့ မနက်ကတည်း … မြူးနေရှာတာပါ … ကြည့်လေ “
မမဖြူနဲ့ ခေါင်းဖြူကြီးက စကားသာပြောနေကြတာ နှစ်ဦးသား အပွတ်အသပ်က မပျက်ဖူးဗျ။ခေါင်းဖြူကြီးက မမဖြူနို့သီးခေါင်း တွေ တလှည့်စီ စို့ရင်း ဖင်တွေ ညှစ်လိုက် ပေါင်ကြားထဲက စောက်ပတ်ကို နိုက်ကလိလိုက်ပဲ။
မမဖြူက ခေါင်းဖြူကြီး စကားဆုံးတော့ တင်ပလင်ခွေ ထိုင်နေတဲ့ ခေါင်းဖြူကြီး ပုဆိုးအောက်နားစ ဆွဲလှန်ပစ်တာ။အဲဒီကျမှ ကျုပ်လည်း ခေါင်းဖြူကြီး ပြောတဲ့ ဒုက္ခိတ ဆိုတဲ့စကားကို နားလည်လိုက်တာဗျို့။ဟုတ်တယ်ဗျ ခေါင်းဖြူကြီး ဒူးခေါင်းအောက်က ခြေထောက် နှစ်ဖက်လုံး မရှိတော့ပါဘူး ဒါပေမယ့် ပေါင်ကြားက ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးမဲကြီးက ဒုက္ခိတ မဟုတ်ဖူး လုံးပတ်အတုတ်ကြီးနဲ့ အရှည်က ကျုပ်လီးနဲ့ မတိမ်းမယိမ်းလောက်ပဲ။
မမဖြူရဲ့ လက်ဖဝါး ဖွေးဖွေးလေးက ခေါင်းဖြူကြီး ပေါင်ကြားက လီးကို ပွတ်သပ်ပေးရုံလေးရှိသေးတာ လီးကြီးက အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထပြီး တဇပ်ဇပ် တုန်လာရောပဲ။ခေါင်းဖြူကြီးက မမဖြူပါးပြင်လေးနမ်းရင်း ခပ်တိုးတိုး ပြောလိုက်တော့ မမဖြူက ထရပ်ပြီး ထမိန်ရော အတွင်းခံဘောင်းဘီပါ ချွတ်ချပစ်လိုက်တယ်။အင်္ကျီနဲ့ ထမိန်ကို သေချာလေး ခေါက်ပြီး ဘေးနားတွန်းပို့ရင်း ခေါင်းဖြူကြီးရှေ့ လေးဘက်ကုန်းပေးလိုက်တာဗျ။ခေါင်းဖြူကြီးက ထိုင်လျက်အနေထားနဲ့ပဲ မမဖြူရဲ့ ဖွေးဥနေတဲ့ ဖင်သားစိုင်တွေ ပွတ်သပ်ပေးရင်း ပေါင်ကြားက ပြူးထွက်လာတဲ့ စောက်ပတ်လေးကို တပြတ်ပြတ်နဲ့ အငမ်းမရ ထိုးယက်နေတယ်။
” ပြွတ် …… အ ရှီးးးး းးးး …… ပလပ် ပလပ် …… အဟင့် အ အ …… ရှီးးးး းးးးးး ကျွတ်ကျွတ် “
ခေါင်းဖြူကြီးက မမဖြူ စောက်ဖုတ်ကို အုံလိုက်ဆွဲစုပ်ပြီးမှ ယက်ပေးတော့ မမဖြူလည်း ဖင်ကြီးရမ်းခါပြီး တ အအ ညည်းနေရှာတာ။ခေါင်းဖြူကြီးကလည်း မမဖြူ စောက်ပတ်ကို ယက်ရင်း ဖင်သားစိုင်တွေ ပွတ်နေတဲ့ ညာဘက်လက်က သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုနေတယ်။
” ရှီးးးးး … ဦးလေးဆောင် ……အစိလေး စုပ်ထား မလွတ်နဲ့ …… ဟုတ်တယ် …… ကိုက်ကိုက် နာနာလေးကိုက်ပါ … သမီး ခံနိုင်ပါတယ် “
ခေါင်းဖြူကြီးက မမဖြူ ပြောတဲ့ အတိုင်း တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စောက်စိကို ဆွဲစုပ်နေတာဗျ။
” အမလေးးးး … ကျွတ် …… အဲဒါ ဖင်ပေါက်ကြီး … ဦးလေးရဲ့ … မလုပ်ပါနဲ့ …… သမီး မခံနိုင်လို့ပါ “
ဒီတကြိမ် ခေါင်းဖြူကြီးက မရပ်ဖူးဗျ စောက်ပတ်အုံလေးကို ပင့်ယက်ပြီး မမဖြူ ဖင်ဝလေးကို လျှာထိပ်နဲ့ ဖိလိုးနေတာ။မကြာပါဘူး မမဖြူဖင်ကြီး ထောင်တက်လာပြီး အားကနဲ့ ညည်းသံရှည်ကြီး ဆွဲရင် စောက်ရည်တွေ ပန်ထွက်လာတော့တာပါပဲ။စောက်ရည်တွေက ခေါင်းဖြူကြီးမျက်နှာရော ရင်ဘတ်တွေပါ စင်ကုန်တော့တာ။မမဖြူ ပေါင်တန်တွေ တဆက်ဆက်တုန်လာပြီး စောက်ရည်အထွက် ရပ်တာနဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ် လှဲချပစ်လိုက်တာပဲဗျာ။ခေါင်းဖြူကြီးက သန်မာတဲ့ လက်တွေနဲ့ ဘေးနားလှဲနေတဲ့ မမဖြူ ဖင်ကြီးကို ပွတ်သပ်ရင်း လက်တဖက်က သူ့လီးကို ကိုင်စွ နေတယ်။
” ဆရာမ အမောပြေရင် … တက်လိုးပေးနော် “
ခေါင်းဖြူကြီးက မမဖြူ ဖင်ကြီးကို တချက်ညှစ်ရင်း ပက်လက်လှန်လှဲပစ်မှ သူ့မျက်နှာကို ကျုပ် မြင်လိုက်ရတာဗျ။အိမ်ကို မမဖြူ ခေါ်ခေါ်လာတဲ့ ကျောင်းသားလေး ရုပ်နဲ့ ခပ်ဆင်ဆင်ပဲ။မမဖြူ တခါပြောဖူးတယ် ဒီကလေး အဖေက စစ်ထွက်တဲ့ ခြေနှစ်ဖက် ဖျက်ခံရပြီး သနားစရာကောင်းတယ်ပြောတာ။မမဖြူလည်း ကလေး သနားရာကနေ ဖအေကိုပါ လူမသိသူမသိ အလိုးခံနေရှာတယ်။
” ဗျစ် …… အ အ “
မမဖြူက ထရပ်ပြီး ခေါင်းဖြူကြီး အပေါ်က ခွလိုးပေးနေတာဗျ။
” တအား နာလား … ဆရာမ “
” အင်း … ဦးလေး လီးက … သမီး ယောင်္ကျားထက် တုတ်တယ် … ကျွတ် ကျွတ် “
မမဖြူ မျက်နှာလေး မဲ့ရှုံ့နေတာ မျက်နှာကသာ မဲ့တာပါ တင်းကော့နေတဲ့ ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးက မြှောက်လိုက်ကြွလိုက်နဲ့ အိတွဲနေတဲ့ နို့အုံကြီးတွေက လှုပ်ရမ်းနေတယ်။ခေါင်းဖြူကြီးရဲ့ လက်ကြမ်းကြီးတွေက နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ညှစ်ခြေလိုက်တော့ မမဖြူတစ်ယောက် တအီးအီး ညည်းရင်း ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာပါပြီ။အောက်က ပက်လက်လှန်ပြီး အလိုးခံနေတဲ့ ခေါင်းဖြူကြီး ပေါက်တန်တွေ မမဖြူ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် တချက်တချက် မြှောက်တက်လာတာ။ကျုပ်လည်း မမဖြူ စောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်ထွက်နေတဲ့ လီးမဲကြီးကို ကြည့်ရင်း လီးတောင်လာတယ်ဗျာ။
” ဆရာမ နို့တွေက … အရင်ထက် ပိုထွားလာတယ် “
” ဘွတ် … အင့် …… ဖွပ် ဖွပ် … ဘာလဲ ဦးလေးက မကြိုက်ဘူးလား “
” ကြိုက်တာပေါ့ … နို့တွေရော ဖင်ကြီးရော … ဒီ၃လ အတွင်း အရင်ထက် ကြီးလာတော့ … မြင်တာနဲ့ … လိုးချင်နေတာပေါ့ …… ဘွတ် ရှီးးးး းးးးး …… ဆောင့်ဆောင့် …… ဆရာမ အားရအောင် ဆောင့်နော် …… ကောင်းလိုက်တာကွယ် … စောက်ပတ်လေးက စီးပိုင်နေတာ “
ခေါင်းဖြူကြီး ဘယ်လက်က မမဖြူ နို့သီးခေါင်းတွေ တလှည့်စီ ချေရင်း ညာလက်က ဖင်ကြီးကို ဆုပ်နယ်ပေးနေတာဗျ။မမဖြူကလည်း လီးထိပ်ထိ ဖင်ကြီးမြှောက်ရင်း ပြန်အဆောင့်ကျ လီးအရင်းထိ ကပ်နေအောင် ဖိဆောင့်ပစ်တာ။နှစ်ယောက်သား တအားအားနဲ့ ညည်းရင်း လိုးနေကြတာ ခဏကြာတော့ ခေါင်းဖြူကြီးက လိုးရင်းတန်းလန်း ထထိုင်ပြီး မမဖြူ လည်ပင်းသားတွေ ဆွဲစုပ်ရင်း ဖင်သားစိုင်ကြီးတွေကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ သူ့လီးဆီ ဆွဲကပ်ပစ်တယ်။
မမဖြူလည်း ခေါင်းဖြူကြီးကို ခပ်တင်းတင်းပြန်ဖက်ရင်း ကြိတ်လိုးပြီး အတော်ကြာမှ နှစ်ယောက်သား ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် ပြီးသွားရင်း ငြိမ်သွားတော့တာ။မမဖြူက ဖင်ကြီးနောက်ဆုတ်ရင်း လေးဖက်ထောက်အနေထားနဲ့ ခေါင်းဖြူကြီး ပေါင်ကြားက စောက်ရည်ရော လရည်ရော ပေပွ နေတဲ့ လီးမဲကြီးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ပြောင်နေအောင် ယက်စုပ်ပေးတာဗျ။လီးကြီးပြောင်ရှင်းသွားမှ ခေါင်းဖြူကြီးက ပက်လက်ပြန်လှဲချတာ။မမဖြူကလည်း ပက်လက်လှဲချလိုက်တဲ့ ခေါင်းဖြူကြီးမျက်နှာပေါ် ခွထိုင်ရင်း သူ့စောက်ပတ်ကို ပြန်ယက်ခိုင်းတာပေါ့။
ခေါင်းဖြူကြီးကလည်း မမဖြူ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲက ပြန်အမ်လာတဲ့ အကျိအချွဲတွေ အကုန်စုပ်ယူ မျိုချပြီးမှ စောက်ပတ်အုံ တပြင်လုံးရော ဖင်ဝထဲ စီးကျနေတဲ့ အရည်တွေ အကုန်လုံး ပြောင်နေအောင် ယက်ပေးနေတာ။ပြီးမှ အဝတ်စားတွေ ပြန်ဝတ်ရင်း ခေါက်ဆွဲကျွေးနေတုန်း ကျုပ်လည်း အသာလေး ပြန်ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။
/////////////////////////////
မမဖြူကတော့ နောက်ရက် ခပ်တည်တည်ပါပဲ သူပါသူ ဟန်မပျက် သွားလာလှုပ်ရှားနေတာ။အချိန်တွေ ကုန်ဆုံးလာရင်း မိုးတွင်းရောက်တော့ ယောက္ဖကိုသိန်းလွင် အိမ်ပြန်ရောက်လာတာပေါ့။
” ကိုကျော်ဦး … ကွမ်းစားဗျာ “
” အေး … ထုံးဆေးမလား … နှပ်ဆေးကျ ငါရင်ကျပ်တယ်ကွ … ဒီဘက် တိုးထိုင် ဖိုးလုံး … မိုးပက်နေတာ “
မိုးပက်နေတဲ့ ပြတင်းပေါက်နား ဖိုးလုံးက ကပ်ထိုင်နေလို့ ကျုပ်က ဒီဘက်လာထိုင်ဖို့ ကွမ်းယာယူရင်း ပြန်ပြောနေတာပါ။
” ရပါတယ် ကိုကျော်ဦးရာ … ကျနော်က ကားသမားပါ ဒီမိုးလောက်က အေးဆေးပဲ “
ဖိုးလုံးက ကျုပ်ယောက္ဖသိန်းလွင်ရဲ့ စပယ်ယာပါ မိုးတွင်း ကားနားတော့ ဖားကန့်ကနေ ရွာမပြန်ပဲ ကိုသိန်းလွင်နဲ့ပါလာရင်း အိမ်မှာနေနေတာ ၁လ လောက်ရှိပြီ။အသားညိုညို ပိန်ပေမယ့် အရပ်အမောင်းက ကောင်းတယ် ကျုပ်ထက်ရှည်တယ်။အသက်က ၁၉နှစ်ကျော်ကျော်လေးရယ် အသက်ငယ်ပေမယ့် မနက်တိုင်း ဖိုးလုံးပေါင်ကြားက ထောင်ထွက်နေတဲ့လီးက စံချိန်မှီဗျ။ကျုပ်နဲ့တခန်းထဲ အတူအိပ်တာမို့ တခါတခါ အိပ်ရင်း ကျုပ်လာခွရင် လန့်နိုးခဲ့ရတယ်။မအေဘေးလေးက အအိပ်က ကြမ်းတယ် ညတဝက်လောက်ဆို လီးက ထောင်ပြီး ပုဆိုးက လည်ပင်းချိတ်နေပြီ။
” အေးပါကွာ … မင်း ဒီလာနေတုန်း ဖျားနာနေရင် … ယောက္ဖက ငါ့ အပြစ်ပြောနေဦးမယ် “
” ဆရာသိန်းက သဘောကောင်းပါတယ် … ကိုကျော်ဦးရ … ဖားကန့် ကျနော်တို့ လောပန်းပိုင်တဲ့ ဆိုဒ်ထဲ ဘတ်ဖိုး ၁၀စီးလောက်ရှိတာ ကျနော်က ဆရာသိန်း ဘတ်ဖိုးပဲ အကူလိုက်တာ မုန့်ဖိုးလဲရ ပညာလည်းရပေါ့ … ခုဆို ကျနော် ကားမောင်းတတ်နေပြီ … ဒီတမိုးကုန်လို့ ပြန်တက်ရင် ဆရာသိန်းက ကျနော့်ကို ကားတစီးရှာပေးမှာဗျ “
ဖိုးလုံးက သူ့မျော်လင့်ချက်နဲ့သူ ဘဝကို အားရကျေနပ်နေပုံပါ။ခိုင်းရင်လည်း ဖင်ပေါ့တယ်ဗျ။ဘာခိုင်းခိုင်း မျက်နှာတချက် မပျက်ပဲ အကုန်လုပ်ပေးရှာတာ။ယောက္ဖ ကိုသိန်းလွင်က ဖားကန့်က မှာတဲ့ စက်အပိုပစ္စည်းတွေ လိုက်ဝယ်နေရလို့ မနက်လင်းတာနဲ့ အိမ်ကထွက်တာ ညပိုင်းမှ ပြန်လာတာများတယ်။ကျုပ်နဲ့ဖိုးလုံး ဘော်လုံးပွဲ ထကြည့်ဖို့ စောင့်ရင်း အိပ်ယာထဲ မအိပ်ပဲ ကိုယ်အတွေးနဲ့ကိုယ် မှေးနေတုန်း မမဖြူတို့ အိပ်ခန်းက စကားသံတွေ ကြားနေရတယ်။ဖိုးလုံးကြည့်လိုက်တော့ ပက်လက်လေး မှေးနေတာမို့ ကျုပ်လည်း ချောင်းနေကြ အပေါက်လေးထဲက ချောင်းကြည့်မိတာ။
” ဒီတခေါက်လည်း … မိုးကုန်မှ ပြန် တက်မှာမလား … မောင် “
” အင်းလေ … ဖြူရဲ့ … ဘာလို့လည်း “
” အော် … မောင့်တပြည့်လေးက … မိုးကုန်တဲ့ အထိ ဒီမှာပဲ နေမှာပေါ့ “
” ဟုတ်တယ်လေ … ဖြူ … မောင် ဒီမလာခင် ဖုန်းဆက်ပြောထားတာလေ “
” ဟုတ်ပါပြီ … ကောင်လေးက ခိုင်းရင် ဖင်ပေါ့တယ် … အလိုက်လည်း သိတယ် … ကြာကြာနေမှာဆို ပုဆိုးလေး ဘာလေး ဝယ်ပေးမလို့ပါ … ဖြူဈေးသွားလို့ ဆိုင်ကယ်နဲ့ လိုက်ပို့ရင် အဝတ်စားက ဒီအဝတ်စား တွေပဲ လှည့်ဝတ်နေတာ “
” ဟားးးး … ဘာများပါလိမ့်လို့ … ဝယ်ပေးလိုက်ပါ ဖြူရယ် … ဖိုးလုံးလေးက ရသမျှ ပိုက်ဆံကို နယ်က သူ့အမေဆီပို့တာကွ … သူ့အတွက် လက်ဖက်ရည်ဖိုး ကွမ်းဖိုးလောက်ပဲ ချန်တာ … ခုလည်း နယ်မပြန်ချင်ဘူး ဆိုလို … မောင် ခေါ်လာလိုက်တာပါ ဟိုမှာလည်း မောင့် နဲ့ပဲ နေတာလေ “
” အင်းပါ … ဒါဆို နက်ဖန် ဈေးသွားရင် ဖိုးလုံးအတွက် ပုဆိုးနဲ့ စပိုစ့်ရှပ် လေးတွေ ဝယ်ပေးလိုက်မယ် “
” ကဲပါ … သူများ အကြောင်းပြောနေတာနဲ့ … ကိုယ့်အကြောင်းတောင် မပြောရသေးဘူး “
” ပြောလေ … မောင်ရဲ့ “
” ဖားကန့်မှာ … ဖြူ့ကိုပဲ … သတိရနေတာကွ … ဒီရောက်တော့လည်း … စက်ပစ္စည်းတွေ လိုက်ဝယ်တာနဲ့ မအားတာ များနေတာ … မိန်းမနား မကပ်ရဘူး “
” အံမယ် … လူကိုသတိရတာလား … ဒါကို သတိရတာလား … ဟွန့် “
မမဖြူက ယောက္ဖကိုသိန်းလွင်ကို မူနွဲ့နွဲ့လေး ပြောရင်း ထမိန်လှန်ပြနေတာဗျ။ကိုသိန်းလွင် မျက်လုံးတွေကလည်း မမဖြူ စေက်ပတ်ကို စူးစိုက်ကြည့်ရင်း စကားတွေပြန်ပြောနေတယ်။
” လူကိုရော … ဟောဒီ စောက်ပတ်နီတာရဲလေး ကိုရောပေါ့ … ဒီပြန်ရောက်ရင်း ဖြူ့စောက်ပတ်လေး ယက်မယ်ဆိုပြီး ဟိုမှာ ဂွင်းထုခဲ့တဲ့ ရက်တွေ မနည်းဘူး “
” ဟုတ်ပါပြီရှင် … ဒီည အတိုးချပြီး မောင် ကြိုက်သလောက်ယက် … ဟုတ်ပီလား ခ်ခ် ခ်ခ် “
မမဖြူက တခိခိ ရယ်ရင်း ထမိန်ကို ခြေရင်း ကန်ထုတ်ပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေထားနဲ့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲပေးနေတာ။ကိုသိန်းလွင်က ချက်ချင်းထပြီး မမဖြူပေါင်ကြားထဲ လေးဖက်ထောက် နေရာယူပြီး စောက်ဖုတ်ကို တပြတ်ပြတ်နဲ့ ကုန်းယက်နေတယ်။မမဖြူက မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး စောင်ပတ်အယက်ခံရင်း ခပ်တိုးတိုးလေး ညည်းနေရှာတာ။၁၅မိနစ်လောက်ကျ ကိုသိန်းလွင် ခေါင်းလေး မမဖြူပေါင်ကြားက ထွက်လာပြီး မတ်တပ်ရပ်လျက်အနေထားနဲ့ ပုဆိုး ချွတ်ချပစ်တယ်။
မမဖြူက ကုန်းထပြီး သူ့ယောင်္ကျားလီးကို ပြန်စုပ်ပေးနေတာပါ။ကိုသိန်းလွင်က မတ်တပ်ရပ်လျက်နဲ့ မမဖြူခေါင်းလေးကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို တချက်ချင်း လိုးနေတာဗျ။မမဖြူက ပါးစပ်အလိုးခံရင်း လဥတွေ လက်နဲ့ညှစ်ပေးနေတော့ ကိုသိန်းလွင် ပေါင်တန်တွေ တုန်လာပြီး မမဖြူ ပါးစပ်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တာ။
” အ …… မရတော့ဘူး …… ဖြူရယ် … ရှီးးးးး …… ကြာရင် ပါစပ်ထဲ ပြီးသွားလိမ့်မယ် “
” ပြီးလိုက်ပေါ့ … မောင်ရယ် “
” ဟာ … ဖြူ စောက်ပတ်လေး လိုးချင်သေးတာလေ “
” မောင့် သဘောပါနော် … လာ လိုးလှည့် …… ဘယ်လိုနေပေးရမလည်း ဟင် “
” လေးဖက်ကုန်းပေးကွာ … နောက်က လိုးမယ် “
မမဖြူက ရှေ့ကိုယ်လုံးလေး အိပ်ယာပေါ်ကပ်ပြီး လေးဖက်ထောက် အနေထားနဲ့ ဖင်ကြီးထောင်ပေးလိုက်တယ်။ကိုသိန်းလွင်က မမဖြူဖင်ကြီး ပွတ်သပ်ရင်း နောက်ကနေ ဆွဲဆွဲလိုးနေတော့တာ။အသားချင်းထိအောင် တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ဆောင့်လိုးနေပေမယ့် ကိုသိန်းလွင်က ကြာကြာမလိုးနိုင်ရှာဘူး ခဏလေးနဲ့ ပြီးသွားတာဗျ။မမဖြူ မျက်နှာက အားမလိုအားမရလေး ဖြစ်ကျန်ခဲ့တယ်။ကျုပ်လည်း မမဖြူတို့ အိပ်သွားမှ ဖိုးလုံးကို နိုးပြီး အိမ်တံခါး အသာဖွင့် လမ်းထိပ်က လက်ဖက်ရည် အလင်းဆိုင် ဘော်လုံးပွဲ သွားကြည့်ကြတာ။
နောက်ရက်မနက် မမဖြူ နိုးမှ နှစ်ယောက်သား ထခဲ့ကြတယ်။
” ကျော်ဦး နဲ့ ဖိုးလုံး ထတော့ … မမဖြူ ထမင်းကြော်ထားတယ် … ပူတုန်း ထစားကြ “
” ဟုတ်ကဲ့ … မမဖြူ “
ဖိုးလုံးက ချက်ချင်း ပြန်ထူးပြီး အရင်ထသွားတာ ပြီးမှ ကျုပ်က ထပြီး မျက်နှာသစ်တယ် အိမ်ရှေ့ခန်းထဲ ရောက်တော့ ဖိုးလုံးက ထမင်းကြော် စားနေပါပြီ။
” လာ … ကျော်ဦး … ပူပူနွေးနွေးလေး စားလိုက် “
မမဖြူက ကျုပ်ရောက်တာနဲ့ ပန်းကန်ပြား တချက်ထဲ ဒယ်အိုးထဲက ထမင်းကြော်တွေ ဇွန်းကြီးနဲ့ ကော်ထည့်ပေးနေတာ။
” ဒါက … ငံပြာရည် အရိုင်းဖျော် … ဒီဘက်က ကြက်သွန်ဖြူလေးတွေ အခွံသင်ထားတာ … ကဲ မမဖြူ ဈေးသွားဖို့ ရေချိုးတော့မယ် … ဖိုးလုံး မြန်မြန်စား ဈေးလိုက်ပို့ပေးရမယ် “
ထမင်းစားပြီးတော့ ဖိုးလုံးက ကျုပ်ပန်းကန်ရော ဆေးကြောပြီး ပန်းကန်စင်ပေါ် ကျကျနနလေး စီထားပေးတယ်။ကျုပ်က ရေနွေးသောက်ပြီးမှ ထရပ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ လျှောက်လာခဲ့တာ။
” အကို ရေချိုးတော့မလား … ကျနော် အရင်ချိုးလိုက်မယ် … မမဖြူ ဈေးလိုက်ပို့ရမှာမို့ “
အိမ်ထဲဝင်တာနဲ့ တဘက်လေး ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး အားကစားဘောင်းဘီတို အနီလေးနဲ့ ဖိုးလုံးက ပြန်ထွက်လာတယ်။
” အေးပါ … မင်းအရင် ချိုးလိုက် “
ကျုပ်လည်း ကုတင်ပေါ် ခဏလှဲပြီးမှ ရေချိုးဖို့ ထွက်လာလိုက်တာ။နောက်ဖေးတံခါး ဖွင့်တော့ ရေချိုးကန် အတွင်းဘက် ကို ချောင်းကြည့်နေတဲ့ မမဖြူကို တွေ့လိုက်တာဗျ။ရေချိုးကန်က နောက်ဖေး အိမ်သာဘေးနားလေး ဘုံဘိုင်တူးပြီး ရေကန်အသေးလေးလုပ်ထားတာပါ။ဘေးပတ်ပတ်လည်ကို သွပ်ပြားတွေ ထောင်ကာပြီး ဆေးသုပ်ထားတာ။ကျုပ်အနား ရောက်မှ မမဖြူက ကျုပ်ကို မြင်တော့ ခေါင်းငုံ့ပြီး အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်သွားတယ်။မမဖြူက ရေချိုးပြီးကာစ ထမိန်ရင်လျားနဲ့ သနပ်ခါး ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး လိမ့်ထားတာ ဖွေးနေတာပဲ။
မမဖြူချောင်းတဲ့အပေါက်လေးက ကျုပ်ချောင်းကြည့်တော့
ဖိုးလုံးက ဘောင်းဘီတိုလေးကို ပေါင်လယ်ထိ လျှောချပြီး သူ့လီးကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ပွတ်ဆေးနေတာဗျ။ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ လီးကြီးက ထောင်မတ်နေတယ်။ဖိုးလုံးရေချိုးပြီးမှ ကျုပ်လည်း ရေဝင်ချိုးလိုက်တာ။ကျုပ် ရေချိုးပြီး အလုပ်ဝတ် လဲတော့ မမဖြူနဲ့ ဖိုးလုံးက ဈေးသွားကြပြီ။ကျုပ်လည်း အိမ်တံခါးပိတ် အလုပ်ဆိုင် ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ဆိုင်ရောက်တော့ ၁နာရီလောက်ပဲ လုပ်ရသေးတယ် မိုးရွာလာတာနဲ့ တဆိုင်လုံး ခဏနားနေကြတာ။
တဖြည်းဖြည်း မိုးသဲလာတော့ ဆရာက ဆေးမူတ်တဲ့ ပန့်တွေ အခြားပစ္စည်းတွေ အိမ်ထဲ ရွေ့ခိုင်းပြီး အတော်လေး ကြာတော့ အလုပ်ပိတ်ဖို့ လှမ်းပြောနေတယ်။ကျုပ်လည်း ကလေးတွေနဲ့ ပစ္စည်းတွေ သိမ်းဆည်းပြီး ဆရာ့နူတ်ဆက်ရင်း အိမ်ပြန်လာခဲ့လိုက်တာ မိုးကလည်း ကောင်းတယ်ဗျာ။ဆိုင်ကယ်မောင်းရင်း ချမ်းစိမ့်စိမ့် ဖြစ်လာတာမို့ လမ်းမှာပဲ စည်ဘီယာ ၄ခွက်လောက် ဝင်ကစ်လိုက်တာ ပြန်ကာနီး လက်ဆောင် တခွက်ချပေးလို့ ထပ်သောက်ပစ်တယ်။
” ဝေါ … ဝေါဝေါ …… ဝုန်းးးး ဂျိန်းဂျိန်းးး … ဒလိန်းးး … အုံးးး ဂျိန်းးး “
မိုးကြီးလာပြီး မိုးခြိမ်းသံတွေ တဝုန်းဝုန်း တအုံးအုံးပဲ။အိမ်ရောက်တော့ အိမ်ဝန်းတံခါးက ဟနေတာ ဆိုင်ကယ်မောင်းဝင်လာပြီး အိမ်ထဲရောက်တာနဲ့ ခေါင်း တံဘက်သုတ် အဝတ်စားလဲလိုက်တာ ဆေးပေါ့လိပ် မီးညှိရင်း ကုတင်ပေါ်လှဲတုန်း သေးကပေါက်ချင်လာတာဗျ။အခန်းတံခါး ဖွင့် နောက်ဖေးသွား သေးပေါက်ပြီး ပြန်လာတော့ မီးဖိုခန်းထဲက အသံ သဲ့သဲ့လေး ကြားလိုက်ရတယ်။တံခါးက ပွင့်လျက်ကြီးမို့ တံခါးဘေး ရပ်ပြီး အတွင်းဘက် ကြည့်လိုက်တော့ မမဖြူက မီးဖိုခန်း ဒေါင့်က စားပွဲခုံပေါ် လက်ထောက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လျက်အနေထားနဲ့ ဖင်ကြီး နောက်ပစ်ထားတာ။
ကျောင်းစိမ်းထမိန် အောက်နားစက ခါးပေါ်လိပ်တင်ထားတော့ ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးနဲ့ ပေါင်တန်တုတ်တုတ် ကြီးတွေက အတိုင်းပဲဗျ။မီးပျက်နေပေမယ့် မီးဖိုခန်းတံခါး အလင်းရောင်က စားပွဲခုံနား ကျရောက်နေတော့ လင်းထိန်နေတာ။မမဖြူ ဖင်ကြီးနောက်က ခါးဆွဲပြီး တဘွတ်ဘွတ် လိုးနေတဲ့ ဖိုးလုံးအောက်ပိုင်းကလည်း ပုဆိုးမရှိတော့ဘူး။ပုဆိုးက ခြေရင်း ပုံကျနေတယ်။မိုးခြိမ်းသံတွေနဲ့ အပြိုင် ဖိုးလုံးက ဆောင့်လိုးတိုင်း မမဖြူကလည်း ဖင်ကြီးကို နောက်ပြန်ပစ်ဆောင့်ပေးနေတာ။စားပွဲခုံပေါ်က မမဖြူ ထမင်းချိုင့်လေး ရမ်းခါနေရောပဲ။
မိုးသံလေသံတွေနဲ့ ကျုပ်ဝင်လာတာ မမဖြူတို့ မသိလိုက်တာနေမှာ အသံပေါင်းစုံ ညည်းရင်း မီးဖိုခန်းလေး ဆူညံနေတာဗျ။အတော်လေးကြာမှ ဖိုးလုံးဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာပြီး အီးကနဲ့ အော်ရင် ၅ချက်လောက် ပစ်ဆောင့်ပြီး နှစ်ယောက်သား ငြိမ်သွားကြတယ်။ကျုပ်လည်း အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး ပြန်မှေးနေလိုက်တာပေါ့။ခဏ ကြာမှ ဖိုးလုံးက အထုပ်တွေ ကိုင်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်လာတာ ပေါင်ကြားက ဖိုးလုံးလီးက ထောင်ထွက်နေတုန်းပဲ။
” ဟင် … ကိုကျော်ဦး … အလုပ်က ပြန်လာတာလား “
” အေး “
” ဟို ဟို … ရောက် တာ ကြာ ပြီ လား “
ဖိုးလုံး မျက်စိမျက်နှာ ပျက်ပြီး အသံတွေပါ တုန်နေတာဗျ။ကျုပ် ရိပ်မိပါတယ် ဗျာ မမဖြူနဲ့ ဒီကောင် မီးဖိုခန်းမှာ လိုးနေတာ ကျုပ်မြင်သွားမှာ စိုးရိမ်နေပုံပေါ့။
” ကြာပြီကွ … ငါလည်း ဆိုင်ပိတ်လို့ … အိမ်ပြန်လာရင်း လမ်း ဘီယာ ဝင်ကစ်လာတာ … အိမ်ရောက်တော့ … …… “
” အိမ်ရောက်တော့ … ဘာ ဘာ ဘာတွေ့လဲ … ကိုကျော်ဦး .… ဟမ် “
ဖိုးလုံး မျက်နှာ ချွေးတွေ ပြန်ပြီး ဂနာမငြိမ် ဖြစ်နေတော့တာပဲ။ကျုပ်က ဆက်မပြောသေးပဲ ဆေးလိပ် မီးညှိပြီး ဖွာနေလိုက်တယ်။
” မမဖြူရော … ဖိုးလုံး “
” သူ့ အခန်းထဲ … ပြန်ဝင်သွားပါပြီ “
ကျုပ် စကားဆုံးတော့ ဖိုးလုံးက ကုတင်အောက် ဒူးထောက်ရင်း မှားပါတယ်ဆိုပြီး တောင်းပန်နေတော့တာပဲ။ဖိုးလုံးတောင်းပန်ရင်း ခေါင်းငုံ့နေတုန်း ကျုပ်လည်း ချောင်းနေကျ အပေါက်က မမဖြူအိပ်ခန်းထဲ ကြည့်တော့ မမဖြူက ကျောင်းစိမ်းထမိန်ချွတ်ပြီး ဂါဝန် အပါးလေးနဲ့ မှောက်အိပ်နေပြီ။
” မင်းတို့ … ဖြစ်တာ ကြာပြီလား “
” ဟုတ် ဟုတ် … ကိုကျော်ဦး … ၁လ လောက် ရှိပါပြီ … ဆရာသိန်းကို ပြန်မပြောပါနဲ့ဗျာ … ကျနော့်ကို ကြိုက်သလောက် အပစ်ပေးပါဗျာ “
” မပြောပါဘူးကွာ … မင်းတို့ စဖြစ်တာ အစဆုံး ငါ့ပြန်ပြောပြ “
” ဟုတ်ကဲ့ … ကိုကျော်ဦး … ဆရာသိန်းကိုသာ ပြန်မတိုင်ပါနဲ့ဗျာ … အကုန်ပြောပြပါ့မယ် … ဆရာသိန်းသိရင် ကျနော့ဘဝ ပျက်ပြီဗျာ “
ကျုပ်ကတိပေးမှ ဖိုးလုံးမျက်နှာလေး စိတ်သက်သာဟန်နဲ့ ပြန်ကြည်လာတာ။
” ဒီလို … ကိုကျော်ဦးရ … ဖားကန့်မှာ ကတည်းက ဆရာသိန်းက မူးလာရင် ညပိုင်း … သူ့မိန်းမ ဓတ်ပုံ ထုတ်ပြပြီး ဖင်ကြီးက ဘယ်လိုကော့ထွက်နေကြောင်း စောက်ဖုတ်ကို ဘယ်လို ယက်ပေးပြီးမှ လိုးကြောင်း ခဏတိုင်း ပြောတာ … ကျနော်က ဆရာသိန်းကို ညတိုင်း နင်းနှိပ်ပေးပြီးမှ သူ့ခြေရင်းမှာ အိပ်ရတာပါ “
” အော် “
” ကြာတော့ … ဆရာသိန်းမိန်းမကို ကျနော်လည်း မှန်းပြီး ဂွင်းထုတတ်လာတယ် … ဒီရောက်တော့လည်း ဆရာသိန်းမိန်းမ မမဖြူက ဆရာသိန်းပြောတာထက် ပိုတောင့် ပိုလှနေတာပါ “
” အင်း … မင်းတို့ချင်း ဘယ်က စဖြစ်ကြတာလဲ “
” ကျနော် ဒီအိမ်ရောက်ပြီး … ဟိုဘက်အိမ်ထဲ မမဖြူ ဝင်ဝင်သွားတာ … တော်တော်လေး ကြာမှ ပြန်ထွက်လာတာဗျ … သိချင်တာနဲ့ လိုက်ချောင်းတော့ အဲဒီဘက်က ဘကြီးနဲ့ မမဖြူတို့ ခိုးလိုးနေတာ မြင်လိုက်ရတာ “
ဖိုးလုံးရောက်ကာစ ဦးမြင့်စိုး ရှိသေးတယ်ဗျ ဟုတ်တယ် ဖိုးလုံးရောက်ပြီး ၁လ လောက်နေမှ ဦးမြင့်စိုးက သူ့မွေးရပ်မြေ အလည်ပြန်သွားတာ ခုထိ ပြန်မလာသေးဘူး။
” ဆက်ပြော ကွာ “
” ဟုတ် … ကန်တော့နော် ကိုကျော်ဦး … မမဖြူတို့ ပြီးကာနီးလေး ကျနော်လည်း မနေနိုင်တာနဲ့ အိမ်သာထဲ ဂွင်းထိုင်ထုနေတာ တံခါး မပိတ်မိဘူး … မမဖြူ သေးလာပေါက်တော့ တံခါး အဖွင့် ပက်ပင်းတိုးတော့တာပဲ … မမဖြူက ကျနော့်လီးကြီး စိုက်ကြည့်ပြီး ခဏနေမှ သူ သေးပေါက်ချင်လို့ဆိုပြီး ထွက်ခိုင်းတာ … နောက်ရက် ဈေးလိုက်ပို့ခိုင်းပြီး မမဖြူက ခါးဖက်ရင်း ကျနော့်လီးကို မထိတထိလေး လာလာကိုင်တယ် “
” အင်း … မင်းက ဆိုင်ကယ်နဲ့ လိုက်ပို့တာ … သူပို့ခိုင်းတာလား … မင်းက သေချာ လိုက်ပို့ပေးတာလား “
” မမဖြူက … ပို့ခိုင်းတာပါ “
အိမ်မှာ ဆိုင်ကယ်က ၃စီးဗျ တစ်စီးပဲ ကျုပ်စီးတာ ၁စီးက ယောက္ဖကိုသိန်းလွင် အိမ်ပြန်ရောက်မှ ထုတ်စီးတာ။နောက်တစီးက မမဖြူ ၁လလောက်ပဲ ကျောင်းယူသွားပြီး ဆိုင်ကယ်ချင်း ချိတ်မိတော့ ကြောက်ပြီး မစီးတော့တာပါ။ခုမှ ဖိုးလုံးကို ဈေးပို့ခိုင်းရင်း ပြန်ထုတ်စီးနေတာပေါ့။
” တဖြည်းဖြည်း မမဖြူက … ကျနော့်ကို ဟိုမေးဒီမေး မေးရင်း တနေ့ကြ … မိုးရွာလာလို့ ဈေးအပြန် လမ်းလေးက သစ်ပင်ကြီးအောက် ဝင်ပြီး မိုးခိုကြတယ် … ကျနော် ပုဆိုးထဲက လီးကလည်း မမဖြူ ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကိုင်လိုက်လာလို့ တောင်နေတာပါ … အဲဒီနေ့ပဲ မမဖြူက ဂွင်းတိုက်ပေးတာ “
” မင်းက … ငါ့အမ ဟာကို ပြန်မကိုင်ဘူးလား “
” အဲချိန် မကိုင်ရဲဘူး … ဆရာသိန်းကို ကြောက်တယ်ဗျ … မမဖြူက ဆရာသိန်း ပြန်တိုင်ရင် ကျနော့ နှင်ထုတ်မှာပေါ့ “
ဖိုးလုံးဘက်က ကြည့်တော့လည်း ဟုတ်သလိုလိုပါပဲ။အခန့်မသင့်ရင် ထောင်ပါ ကျမှာလေ။ကျုပ်လည်း ဖိုးလုံးပြောသမျှ ဆေးလိပ်လေး ဖွာရင်း နားထောင်နေလိုက်တယ်။
” ၅ရက်လောက် ဈေးပြန်ရင် မိုးရွာရွာ မရွာရွာ … အဲဒီ သစ်ပင်ကြီး အကွယ်မှာ မမဖြူက ကျနော့ကို ဂွင်းထုပေးတော့တာပဲ … တရက်ကျ ဂွင်းထုနေတုန်း လူတစ်ယောက် သေးလာပေါက်လို့ တန်းလန်းကြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့ရတယ် … အိမ်ရောက်တော့ ဆရာသိန်းက သူဝယ်ပြီးသား စက်ပစ္စည်း ဘောက်ချာတွေ ဘောစိ ငှားထားတဲ့ ဂိုဒေါင်ကနေ ပြန်လာယူလို့ ကျနော်လည်း ကူရှာပေးနေတာပါ … ဆရာသိန်း ပြန်ထွက်သွားတော့ ကျနော့်ကို နောက်ဖေးခေါ်ပြီး မမဖြူက ဂွင်းပြန်တိုက်ပေးတာပဲ … ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း သူ့စောက်ပတ်ကို လှန်ပြပေးတယ် ပြီးမှ ကျနော့်လက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့စောက်ပတ်လေး နိုက်ခိုင်းတာပါ “
” နောက်ပိုင်းကျ မမဖြူက လီးစုပ်ပေးတာ ကျနော် မခံနိုင်ဘူးဗျ ခဏလေးနဲ့ လရည်တွေ ထွက်ကျလာတာ … မမဖြူ စောက်ပတ်ကိုလည်း ကျနော် ပြန်ယက်ပေးလိုက်တာပေါ့ … ညနေပိုင်း မမဖြူ ကျောင်းက ပြန်လာတော့ ကျနော့်ကို သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်ပြီး ပက်လက်လန် လှဲခိုင်းတယ် ပုဆိုးလန်ပြီး လီးကို အငမ်းမရ စုပ်တော့တာပဲ … ကျနော် မမဖြူ စောက်ပတ်ကို ပြန်ယက်ပေးမယ် ပြောတော့ နောက်ရက်မှ ယက်တဲ့ … ထူးဆန်းတာက မမဖြူ စောက်ပတ်ထဲက လရည်တွေ စီးကျနေတာ ကျောင်းမှာ ဘယ်သူနဲ့ လိုးလာလည်း မသိဘူး … ကျနော့်လီးကြီး ထောင်မတ်လာတာနဲ့ အပေါ်က တက်ဆောင့်တော့တာ … သူညှောင်းသွားမှ ကျနော်က အပေါ်က ခွလိုးပစ်တာ … အဲဒါ မမဖြူကို ကျနော် ပထမဆုံး လိုးတဲ့ချိန်ပဲ “
မမဖြူက ကျောင်းချိန် နေ့တပိုင်းခွင့်ယူရင်း ခြေပြတ်ခေါင်းဖြူကြီးနဲ့ လိုးလာပြီး အာသာ မပြေလို့ အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ ဖိုးလုံးကို ထပ်အလိုးခံတာနေမှာပါ။ဖိုးလုံးက သိမယ်မထင်ဘူး။
” အော် … နောက်ပိုင်းကျ ဘယ်နှစ်ခါလောက် လိုးဖြစ်ကျတာလဲ “
” ခုတခါနဲ့ဆို ၁၀ကြိမ်လောက် ရှိပါပြီ … တခါတခါ … ညဘက် အိမ်သာထဲ သေးပေါက်ဆုံလည်း မမဖြူက ရေကန်ဘက်ခေါ်ပြီး … ကျနော့်ကို လိုးခိုင်သေးတယ် … ဒီနေ့က … မမဖြူ ကျောင်းလိုက်ပို့မလို ပြင်တုန်း မိုးက တအားရွာလာလို့ မပို့ဖြစ်တာ မမဖြူ ကျောင်းဝတ်စုံ လဲနေတုန်း ကျနော် ဖုံးဖွင့်ပြီး အပြာကား ကြည့်တော့ … မိန်းမကို ယောင်္ကျားက ထမင်းစားရင်း ထလိုးတဲ့ အခန်းပါလာတာ … ကျနော့် လီးကလည်း တင်းလာတာပေါ့ … မမဖြူ အိပ်ခန်းဘက်သွားတော့ မမဖြူ မရှိဘူးဗျ … မီးဖိုခန်းထဲ ထမင်းထုပ်နေတုန်း နောက်ကနေ ထမိန်လန်ပြီး စောက်ပတ်ရော ဖင်ပေါက်တွေပါ ယက်ပေး ပြီးမှ နောက်က လိုးပစ်လိုက်တယ် “
ဖိုးလုံး စကားဆုံးတော့ ကျုပ်လည်း နောက်ထပ် အစီစဉ်ရှိလား မေးကြည်လိုက်တာ တနေကုန် ကိုသိန်းလွင်နဲ့ကျုပ် ပြန်မလာမချင်း အလိုးခံမှာမို့ ဖိုးလုံးကို အားမွေးထားဖို့ မှာထားတဲ့ အကြောင်းပါ သိလိုက်ရတယ်။ဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း အလုပ်ပိတ်လို့ မူးပြီး အိပ်နေကြောင်း ပြောပြဖို့ မှာပြီး ကုတင်ပေါ် မှေးနေလိုက်တာ။ဖိုးလုံးလည်း ကျုပ်ဘေး ဝင်လှဲနေတာပါ ခဏကြာတော့ ဘီယာအရှိန်လေးနဲ့ မိုးအေးအေးလေးအို့ ငိုက်ကနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတော့တာပဲ။မိုးကလည်း တနေကုန် မရပ်ဘူးဗျ ခဏပဲ တိတ်ပြီး တဝုန်းဝုန်းနဲ့ ရွာနေတော့တာ ပြတင်းပေါက်က ဖြတ်တိုက်လာတဲ့ မိုးသက်လေကြောင့် အိပ်ခန်းလေး ချမ်းစိမ့်စိမ့် ဖြစ်ပြီး နိုးလာခဲ့တယ်။
ဘေးနားက ဖိုးလုံး ဘယ်ချိန်က ထသွားမှန်း မသိလိုက်တော့ဘူးဗျ။မမဖြူ အိပ်ခန်းဖက် ချောင်းနေကျ အပေါက်လေးက ကြည့်လိုက်တော့ မမဖြူနဲ့ ဖိုးလုံးက ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ရင်း မမဖြူလက်က ဖိုးလုံး ပေါင်ကြားထဲက လီးကို စွပေးနေတာ။ဖိုးလုံးက မမဖြူ နို့တွေကို ညှစ်ချေရင်း ဒူးထောက် ထရပ်လိုက်ပြီ။ဖိုးလုံး ဒစ်ကြီး မမဖြူ နို့အုံရှေ့ ကားထွက်နေတာ ဇတ်ကားထဲက လီးကြီးအတိုင်းပဲ။
” မင်းဟာ … လူရောဟုတ်ရဲ့လား … ဟယ် “
” ဟင် … ဘာလို့လည်း … မမဖြူ ကလည်း “
” မင်းလီးက … ထွားလိုက်တာ မပြောနဲ့ … မမဖြူ ဖြင့် မင်းနဲ့လိုးတိုင်း သားအိမ်တွေ … ကျင်ကျင်နေတာ “
မမဖြူက ဖိုးလုံးလီးကြီးကို လီးတဝက်လောက်က ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖြဲချပစ်တယ်။သူ့နို့အုံရှေ့ ဖိုးလုံး ဒစ်းဖူးကြီး ကြည့်ရင်း ကြောက်နေတဲ့ပုံစံလေးနဲ့ ပြောနေပေမယ့် မျက်လုံးတွေက အရောင် တောက်လာပြီး လီးထိပ်ကို ဆွဲစုပ်ပစ်တော့တာဗျ။
” ကျနော့်လီးက ကြီးလို့လား … မမဖြူ “
” ကြီးတယ် .… တကယ်ကွ မမဖြူ မညာပါဘူး … ပြွတ် ပြွတ် … ပလပ် … မင်းဆရာ လီးတောင် မင်းလောက် မရှိဘူး “
မမဖြူက ဖိုးလုံးလီးကို စုပ်နေရင်း ဖိုးလုံးမေးသမျှ ပြန်ဖြေပေးနေတယ်။လီးထိပ်ကနေ အရင်းထိ လျှာနဲ့ သပ်ချပြီး လင်းအရင်းအောက်ဖက် လဥတွေ ဆွဲစုပ်တော့ ဖိုးလုံးတစ်ယောက် ဒူးထောက်လျက် အနေထားနဲ့ တအီးအီး ညည်းနေတော့တာ။
” ရှီးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ မမဖြူရယ် … ကျနော့်လီးက ကြီးတော့ … မမဖြူ ခံချင်ရဲ့လား “
” ဟယ် … ခံချင်တာပေါ့ ကွာ … အခုတောင် မင်းလီးကြီးစုပ်ရင်း … မမဖြူ စောက်ပတ်က အရည်စိမ့်ထွက်နေပြီ “
” ကျနော် လည်း … ဖားကန့်မှာ ကတည်းက … မမဖြူ ဓတ်ပုံတွေ ကြည့်ရင်း … မှန်းပြီး ဂွင်းထု နေရတာပါ … အ အားးး …… ကျွတ်ကျွတ် “
မမဖြူကလည်း ဖိုးလုံးစကားကြားတော့ စိတ်ကြွလာပုံပဲဗျ လဥတွေ တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး စုပ်နေရာကနေ ဖိုးလုံး ဒစ်ကြီးကို သွားနဲ့ ဖိကိုက်ပစ်တာ ဖိုးလုံး ပေါက်တန်တွေ တဆက်ဆက် တုန်နေတော့တယ်။
” အံမယ် … မမဖြူကလည်း … မင်းလီးကြီး အိမ်သာထဲ မြင်ကတည်းက … မင်းဆရာနဲ့ လိုးတိုင်း မင်းလီးကြီးကို မှန်းပြီး ခံနေတာပါနော် “
မမဖြူက ပြောပြီးတာနဲ့ ပက်လက်လှန်ပြီး ပေါင်တန်နှစ်ဘက် ကွေးမြှောက်ပြီး ဖြဲပေးနေတာ။ဖိုးလုံးက ၁၀မိနစ်လောက် မမဖြူကို ကော့ပြန်နေအောင် ယက်ပေးတာဗျ။ဖင်ပေါက်တွေပါ ယက်တော့ မမဖြူလည်း ကြာကြာ တောင့်မခံနိုင်တော့ပါဘူး ဖိုးလုံးကို လိုးပေးဖို့ ဖွင့်ပြောနေပြီ။မမဖြူ စကားဆုံးတာနဲ့ ဖိုးလုံးကလည်း စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လီးထိပ်တေ့ပြီ ဒူးထောက် ဖိလိုးနေတယ်။အချက် ၅၀လောက်ကျ ဖိုးလုံးက မမဖြူကိုယ်ပေါ် မှောက်ချပြီး နို့သီးခေါင်းတွေ တဖက်ပြီး တဖက် ပြောင်းစိုရင်း တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ လိုးပေးနေတာ။
အတော်လေး ကြာတော့ မမဖြူက ဖို့လုံးခေါင်းကို့ သူနို့တွေနဲ့ ဆွဲကပ်ပြီး ဖင်ကြီးကော့ထိုးနေတာ အသားချင်းထိတော့ တဘတ်ဘတ်နဲ့ ဆူညံနေပြီ။ဖိုးလုံးခါးပေါ် ခြေနှစ်ချောင်းလိမ်ချိတ်ပြီး ဆွဲကပ်ရင်း မမဖြူက အရင်ပြီးသွားတာပါ။ခဏနေမှ ဖိုးလုံးက အချက်၃၀ခန့် ဆွဲလိုးပြီး အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားခဲ့တယ်။အခန်းပြင်တောင် မထွက်ကြဘူးဗျ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် အနေထားနဲ့ မမဖြူက ဖိုးလုံးလီးကို စုပ်ပေးနေသလို ဖိုးလုံးကလည်း မမဖြူ စောက်ပတ်ကို တပြတ်ပြတ် ယက်ပေးရင်း သန့်ရှင်းရေး လုပ်နေကြတာ။
အဲဒီနောက်ပိုင်း ညဘက်တွေ မမဖြူ အိပ်ခန်းတံခါး ဖွင့်တာနဲ့ ဖိုးလုံးလည်း ပျောက်ပျောက်သွားတတ်တာ ကျုပ်ယောက်ဖနဲ့ ဖားကန့် ပြန်မလိုက်ခင် အချိန်ထိပါပဲဗျာ။ကိုသိန်းလွင်တို့ ဖားကန်မပြန်ခင်လေး ဦးမြင့်စိုး ပြန်ရောက်လာတယ်။ဖိုးလုံး ပြန်ပြောပြတာတော့ ဦးမြင့်စိုးကလည်း လူလစ်ရင်း မမဖြူကို ခေါ်ခေါ်လိုးတယ် ပြောတယ်။မမဖြူလည်း ကိုသိန်းလွင်နဲ့ ဖိုးလုံး ဖားကန့်ပြန်တက်သွားပြီး ၁လ ကြာတော့ ကိုယ်ဝန် ရတော့တာပဲ။ကိုသိန်းလွင်က တခေါက်ပြန်လာပြီး ကျုပ်ကို သူ့မိန်းမ ဂရုစိုက်ဖို့ မှာရင်း ၁ပတ်လောက် နေမှ ပြန်တက်သွားတာ။ကိုယ်ဝန် ၅လ လောက်မှ ဦးမြင့်စိုး ပြန်ရောက်လာတယ်။သူနဲ့ခိုးလိုးတာ ဖိုးလုံး တွေ့သွားလို့ ပြက်သနာ ဖြစ်ပြီ ထင်ပြီး ရှောင်နေတာတဲ့။
ယောက္ဖ နောက်တခေါက် မိုးတွင်း အိမ်ပြန်လာတော့ တစ်ယောက်ထဲပါ ဖိုးလုံးက မိန်းမ ရသွားပြီ ပြောတယ်။မမဖြူကလေးက လသားလေးပဲ ရှိသေးတာ။ကိုသိန်းလွင်က ချစ်လိုက်တာ တုန်လို့ပါပဲဗျာ။ဖိုးလပြည့်ဆိုပြီး ကိုသိန်းလွင် ကိုယ်တိုင် ပေးခဲ့တာပါ။တဖြည်းဖြည်း ကျုပ်တူ ဖိုးလပြည့်လေး ကျောင်းတက်ဖို့ အရွယ်ရောက်လာတော့ စကားပြောတာ ချစ်စရာလေးဗျ။
” ဦးဦး … သားသား ကျောင်းလိုက်ပို့ … မေမေက … မအားဘူးတဲ့ “
” ဟားးး … ခု သွားမှာ မင်း အမေ ကျောင်းလေ သားရဲ့ … လာလာ ဦးဦး လိုက်ပို့မှာပါ “
သနပ်ခါး အဖွေးသားနဲ့ ကျုပ်တူလေးက မမဖြူနဲ့ ချွတ်စွပ်ဗျ။ဖိုးလပြည့် အဖေက ဘယ်သူလည်း ဆိုတာတော့ ကျုပ်လည်း သေချာမသိဘူးဗျ။ကျုပ်မပြောနဲ့ မမဖြူတောင် သိမှာမဟုတ်လောက်ဘူး။ပြောပြဖို့တော့ ခက်တယ်ဗျာ။
ပြီးပါပြီ။
