မွေးစားသားကျွန်မမောင်လေး

  မမရီလွင်ယောကျာ်း က ပြည်နယ်တစ်ခုမှာတာ

ဝန်ကျ နေသည်။ဌာနကည်းအုပ်ချူ ပ်ရေးဌာနတစ်ခု။
ရာထူးကလည်း အဆင့်သိပ်မနိမ့်။လုပ်ပိုင်ခွင့်လေးရှိ
တော့တစ်ဖက်နိုင်ငံသူဌေးတွေနဲ့ဆက်သွယ်ပြီး ငွေရ
ပေါက်ရှာသည်။တော်တော်လေးအောင်မြင်ပါသည်။
ပြောရရင်တော့ မြေကွက်တွေကတော်တော်အကျိူ း
ပေးတယ်ပြောရမည်။သူလုပ်နေသည့်ကာလအတွင်း
သိန်းပေါင်းသောင်း..သိန်းချီ ပြီးစားရသည်။နာမည်ခံ
တော့တိုင်းရင်းသားထဲကပေါ့။ထားပါတော့….ဒါကအတွင်းရေး ဆိုင်လည်းမဆိုင်။ဆိုင်တာက ကိုစိုးမြတ်
ငွေချမ်းသာသည့်ဒဏ်ကိုမခံနိုင်..။အလုပ်ကထွက်ပစ်
သည်။အကျိူ းဆောင်ကုမ္ပဏီဆိုပြီး အလုပ်ချဲ့ထွင်လာ
သည်။ပိုပြီးအောင်မြင်လာတော့..အချွေအရံ အသိုင်း
အဝန်းတွေများလာပြီး မိန်းမတွေတန်းစီရှုပ်ပါလေရော..။စပွန်ဆာပေးထားတာတွေလည်းအများကြီး။
မမရီလွင်ကိုအလှည့်မပေးနိုင်တော့။မမရီလွင်က အသက်နှစ်ဆယ့်ခြောက်ပဲရှိသေးသည်။သူကလေးဆယ်ပတ်ဝန်းကျင်..။

တစ်လနေလည်း မမရီလွင်အလှည့်မရောက်..နှစ်လ
နေလည်း..ပေါ်မလာ….ငယ်ငယ်လေးတွေကဝိုင်းဖဲ့
နေကြသည်။မြို့မှာလည်းနေတယ်လို့ကိုမရှိတော့..။
ဟိုဖက်နိုင်ငံသွားလိုက်..ရန်ကုန်သွားလိုက်..နေပြည်
တော် ရောက်လိုက်…မမရီလွင် လင်နဲ့အတူမနေရ..
အလိုးမခံရတဲ့အတူတူတော့ အိမ်တံခါးပိတ်ပြီးရွာ
ကိုပြန်လာသတဲ့.။ပျော်သလိုနေမယ်..ဆိုပါလား…။

အိမ်ထောင်ပြုပြီးရွာကထွက်သွားကတည်းက
အခုမှအိမ်ပြန်ရောက်သည်။မွေးစားမောင်လေးသော်က ဆယ့်သုံးနှစ်သားကျောကျော်ကထွက်သွားတာဆိုတော့အခုအသက်နှစ်ဆယ်မှတ်တောင်မမှတ်မိ..
ပုံစံချင်းကွာသွားသည်။ခပ်ချောချော အရပ်မြင်ြ့မင့်မှ.။ငယ်ရုပ်လေးပြန်
တွေးကြည့်မှရေးရေးပဲထင်တော့သည်။ရီရီလွင်ကအစ်မဖြစ်သူရီရီနွယ်နှင့် အထက်.အောက်။ငယ်စဉ်ကတည်းက သွားအတူလာအတူရင်းနှီးသည်။ရီရီသွယ်
နေသွားသည့်အိပ်ခန်းမှာနေသည်..။တစ်ညပဲအိပ်
လိုက်ရသည်…သိတော့တာပါပဲ..။သူလည်း ညသေး
ပေါက်ထ,ရင်းသိလိုက်တာပါပဲ..။

” ပြွတ်..ပေါက်..ပလောက်..စွတ်..ပြွတ် ပြွတ်..
ပေါက်..ပလောက် .စွပ်..ဖောင်း ..ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်
စွပ်..ဖောင်း….မောင်လေး…နာနာဆောင့်…အင့်..
ကြမ်းကြမ်းကွ…အင့်..ပြွတ်..ဖောင်း..အင့်..ဟုတ်ပီ..
ဖောင်း..အင့်..ဟုတ်ပီ..ဖောင်း..ကောင်းထာ..ပြွတ်.
ဖောင်း..ဆောင့်..အင့်..ဆောင့် ဆောင့်..သွက်သွက်
ဆောင့်တော့..အင့်..ပြွတ်ပေါက်.ပေါက်.ပေါက်..ပွတ်
ဖောင်း…ဟား…ဟား….အားဟား…အာဟားဟား..
ဟူး….ကောင်းထာမောင်လေးရယ်…..”
အသံကြားရုံမျှဖြင့်ရီလွင်စောက်ရည်ရွှဲနေအောင်ထွက်သည်။သူတို့ပြီးသွားပြီမို့ သေးပေါက်ချင်နေတာကိုအောင့်၍အခန်းထောင့်အမှောင်ရိပ်မှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်စောင့်သည်။မကြာပါ..ရီနွယ်နှင့်သော်က သေးထွက်ပေါက်တော့တွေ့တာပါပဲ။သူတို့ပြန်ဝင်လာမှ
တံခါးကိုအသာဖွင့်၍ သေးထွက်ပေါက်သည်။ပြန်ဝင်
လာပြီးချေ ာင်းပြန်တော့လည်း ဇာတ်လမ်းကမပြတ်
သေး..။ကုလားကားထက် ပေရှည်မည်ထင်ပါရဲ့။ငုတ်
တုတ်ထိုင် နားထောင်လိုက်ရုံနဲ့ နှစ်ချီပြီးသွားသည်။
အာဂ မောင်လေးပါလား….။ငါလည်း အစ်မပဲ..ရီနွယ်
လည်းအစ်မပဲ…ဟင်း..တွေ့မယ် ။

မနက်လင်း..အိမ်သာသွားရင်းခြံထဲဆင်းတော့
မာလကာသီးတွေစားချင်စရာ..မြင်ရသည်။အပင်က
မြင့်နေတော့မခူးနိုင်..။ကုလားထိုင်ဖြင့်တက်လျင်မှီနိုင်
သည်။အဲဒီမှာပဲ အကြံတစ်ခုရတော့သည်…။နေ့လည်လူကြီးတွေတစ်ရေးတစ်မောအိပ်ချိန်ကိုစောင့်ပြီးမှ
သော်ကကိုခေါ်သည်။
” မောင်လေး…ခြံထဲမှာ မာလကာသီးလိုက်ခူး
ပေးကွာ…မမစားချင်လို့…”
သော်က မမရီလွင်ကိုအမှတ်မထင်ကြည့်လိုက်
တော့ လီးတောင်ချင်စရာ..။လည်ဟိုက်ဘလောစ်က
ကြိုးစ,တွေချည်မထား..။ဟောင်းလောင်းပွင့်ပြီးနို့အုံ
အထက်ပိုင်းကိုပြူ းပြူ းကြီးမြင်ရသည်။
” လာကွာ…ကြာတယ်…ခူးပေး “
သော်က ထ,လိုက်လာတော့ မာလကာသီးက
မမီမကမ်း…ခုန်ပြီးခူးကြည့်သည်။မရ ။နောက်တစ်ခါ
ခုန်လိုက်ပြန်သည်….။မာလကာပင်အကိုင်းကိုဆွဲပြီး
ကိုင်ထားစဉ် ပုဆိုးကျွတ်ပြီးကွင်းလုံးပုံကျ ပါရော….။လီးကြီးက တောင်လျက်….။ရုတ်တရက်မို့သစ်ကိုင်း
ကိုလွှတ်ပစ်ဖို့တုန့်နှေးနေဆဲ ရီလွင်က ပုဆိုးကို
ကောက်ယူပြီးခါးမှာစည်းပေးသည်။နို့အုံကြီးနှင့်ကျော
ပြင် ပွတ်သပ်နေကြသည်…ပုဆိုးကသေသေချ ာချ ာ
ဝတ်၍မရ….
” ခ်ခ်….မောင်လေး မာလကာသီးပဲ ကျွေးလိုက်
တော့…ဒါပဲစားတော့မယ်…ခ်ခ် “
” အာ….အာ….”
ရီလွင် လီးချေ ာင်းကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ပစ်သည်.။လက်နဲ့အပြည့်…
” ကြီးလိုက်တဲ့ လီးကြီးကွာ….ခ်ခ်…ဒါကြီးနဲ့
မနေ့ညက ရီနွယ်ကိုလိုးနေတာမလား….မမသိနေ
တယ်ကွ…ခ်ခ်…”
သော်က ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိ…။မာလကာ
ကိုင်းကိုလွှတ်လိုက်ပြီး မရီလွင်ဖက်မျက်နှာချင်းဆိုင်
လိုက်သည်။မရီလွင် မျက်နှာကပြုံးထေ့ထေ့..။လက်
တစ်ဖက်ကပုဆိုးစ,ကိုင်ပြီး.လက်တစ်ဖက်က လီးကို
နယ်နေသည်။သော်က..လူပြိန်းမဟုတ်ပါ။မရီလွင်ကို
ဖက်ပြီးနို့ကြီးတွေကိုဆုပ်နယ်ပေးတော့ မရီလွင်ခါး
ကြီးကော့လာသည်။နှုတ်ခမ်းတွေကိုစုပ်နမ်းတော့
မရီလွင်ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းပြန်နမ်းသည်။သော်က
မတ်တပ်ပဲလိုးတော့မည်စိတ်ကူးပြီး မရီနွယ်ထမီကို
ဆွဲလှန်သည်…
” မောင်လေးအခန်းမှာလိုးမယ်…သွားနှင့်.
မမ နောက်ကဟန်မပျက်လိုက်ခဲ့မယ်..”
သော်က
၂၂
ရီလွင် အိမ်သာထဲဝင်ပြီးစောက်ပတ်ကိုဆပ်ပြာ
ဖြင့်သေသေချ ာချ ာဆေးသည်။တကယ်လို့မောင်
လေးစောက်ပတ်ယက်ပေးရင် သန့်သန့်ရှင်းရှင်းလေး
ဖြစ်စေချင်သည်။စိတ်ချရပြီဆိုမှ ထမီဖြင့်ခြောက်သွား
အောင်သုပ်ပြီး အိမ်ထဲဝင်ခဲ့သည်။လူကြီးတွေအိပ်နေ
တာမို့ သော်ကအခန်းသို့တက်ခဲ့သည်။ထင်သည့်အ
တိုင်းပါပဲ….အခန်းထဲဝင်ဝင်ချင်း အဝတ်တွေချွတ်ပစ်
ပြီး စောက်ပတ်အယက်ခံလိုက်ရသည်။ရီလွင် အနေ
ဖြင့် စောက်ပတ်အယက်ခံရဖို့ဝေးလို့ အလိုးမခံရတာ
တောင်ကြာလှပြီဖြစ်သည်။လေးငါးလလောက်တော့
အနည်းဆုံးကြာသွားပြီ။ညားခါစ,တုန်းကတော့
ကိုစိုးမြတ်ကစောက်ပတ်ယက်ပေးတာခံဖူးပါရဲ့။မခံရ
တာလေးငါးနှစ်လောက်ရှိပြီ။
သော်က မရီလွင်စောက်ပတ်ကြီးကို အကွဲကြောင်းကြီးအတိုင်းပင့်ကာပင့်ကာယက်တော့ မရီလွင်
လက်တွေကဆံပင်ကြားထဲထိုးဝင်ပြီးခေါင်းကိုဖိထား
သည်။ဖင်ကြီးကအငြိမ်မနေ..လှုပ်ရမ်းလူးလွန့်နေသည်။စောက်ခေါင်းထဲလျှ ာထိုးထည့်တော့ ကော့ကော့
ထိုးပြီးစောက်ရည်တွေထွက်လာသည်။သော်က မျိူချ
ပစ်ပြီး လက်တစ်ဖက်ကစောက်စေ့ကိုဖိဖိပေးသည်။
မရီလွင်ငြီးတွားအော်ဟစ်နေပြီးတစ်ကိုယ်လုံးတုန်ရင်
နေသည်။စောက်စေ့ကိုလျှ ာဖြင့်စုပ်ဆွဲပေးတော့
ကောင်းလွန်းလို့ငြီးတွားပြီးကော့ကော့ခုန်နေသည်။
အား….ကောင်းထာ…သွားနဲ့မကိုက်နဲ့ကွား…အား.
ကောင်းထာ….အသံတွေမရပ်နိုင်။လက်ချေ ာင်းနှစ်
ချေ ာင်းပူးကာစောက်ခေါင်းထံထည့်ဆောင့်ပေးတော့
လက်တွေကိုဆွဲဖိထားပြီးဖင်ကော့ထားတာအကြာ
ကြီး…။တအား တအားမြန်မြန်ပိတ်ဆောင့်ပေးလိုက်
တော့ စောက်ရညိတွေရွှဲလိုက်လာခါ ပြီးသွားသည်။
ဖုန်း….ဆိုအိပ်ယာပေါ်ပြုတ်ပျလာပြီးအသက်ကို ဖုတ်
လှိုက် ဖုတ်လှိုက် ရှူ နေရသည်။မျက်လုံးမဖွင့်နိုင်တာ
လား…မဖွင့်ရဲတာလားမသိ….မျက်လုံးမှိတ်ပြီးမှိန်းနေ
သည်။သော်က မမရီလွင်ကိုယ်ပေါ်တွားပြီးတက်သွား
တော့ လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး
” လိုးလိုက်တော့မောင်လေးရယ်…မမ သေလိမ့်
မယ်…လိုးတော့ နော်…”
သော်က ရီလွင့်ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကြားတွင်ဒူးထောက်နေရာယူတော့ရီလွင်ကအလိုက်တသိဖင်ကြီး
မြှောက်ကာပေါင်မျ ားဆွဲတင်ပြီးလက်ဖြင့်ဆွဲထိန်းထား သည်။သော်က ရီလွင့်နို့ကြီးတွေလက်ဖြင့်ဆွဲ
ယူအားပြုပြီးလီးကိုစောက်ခေါင်းထဲထိုးသွင်းတော့
တည့်တည့်ပဲ စေးပိုင်ကျပ်သိပ်စွာဝင်သွားသဖြင့် မျက်
လုံးဝိုင်းပြီးအသက်ရှူ အောက့်ထားသည်။ဖြေးဖြေး
ချင်းထိုးသွင်းပေးရာမှ ဆတ်ကနဲအဆုံးထိဆောင့်လိုး
ပစ်ရာ ရီလွင်ဖင်တွန်းပြီးနောက်ဆုတ်သွားသည်။ချက်
ချင်းလိုလိုပင်ဖင်ကြီးပြန်မြှင့်ပေးပြီး တစစ်စစ်ညှစ်ကာ
“. ဆောင့်မောင်လေး…ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်ပေး အင့်..ဟုတ်ပီ..ကောင်းလိုက်ထာ..ဆောင့်..အာ့
ဆောင့်…စွတ်..ဖောင်း..ပြွတ်..ဖောင်း…အင်း..အင်း
အသေဆောင့်..အင့်..ရတယ်..အင့်..အင့်..ဆောင့်.
အား..အာ့..အွန့်..ဆောင့်ပေး..ဆောင့်ပေး..အင့်..
ကောင်းတယ်…”
သော်က အချက်သုံးလေးဆယ်လောက်မြန်မြန်
လေးဆောင့်လိုးပေးတော့ ဖင်ကြီးပင့်ပင့်ပြီးအားမရ
သလိုအော်သည်။ဒါနဲ့နို့ကိုင်ထားသောလက်တွေကို
လွှတ်ခါ သူ့ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးခေါင်း
ဘေးရောက်အောင်တွန်းဖိ၍ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုး
ပစ်တော့ သော်ကခြေကျင်းဝတ်တွေကိုလက်ဖြင့်ဆုပ်
ဆွဲပြီးအားရပါးရခံသည်။

ပြွတ်…ဖောင်း…စွတ်..ဖောင်း..ပြွတ်ပြွတ်ဖောင်း
စွပ်စွပ်စွပ်စွပ်ဖောင်း…ဆော၈့်ပါမောင်လေး..ဆောင့်
နာနာဆောင့်..အား..အာ့..အင့်..ကောင်းထာ…ရက်
စက်တယ်..အာ့..ရက်ရက်စက်စက်လိုးတာ..အာ့..
ဆောင့်..ကောင်းတယ်..
ဖြေးဖြေးဆောင့်လိုက်…မြန်မြန်ဆောင့်လိုက်
ဖိလိုးလိုက်…ဖွလိုးလိုက်…တစ်နာရီလောက်ကြာသွား သည်။ရီလွင် အော်ရတာ မောလာသည်။လည်
ချေ ာင်းသံတစ်အင့်အင့်သာထွက်နိုင်တော့သည်။
မျက်နှာရှုံ့မဲ့နေပြီး စုပ်သပ်ကာငြီးနေရသည်။ဘယ်နှစ်
ကြိမ် ဘယ်နှစ်ခါ ပြီးခဲ့သည်ကိုမမှတ်မိတော့ပါ။ဒီတော့မှ..သော်က ခြေထောက်တွေကိုလွတ်လိုက်ပြီး
ရီလွင့်ကိုယ်ပေါ်အားလျ ားမှောက်လိုက်သည်။ရီလွင်
ခြေထောက်တွေပြန်မချပဲ သော်ကပုခုံးပေါ်ပြန်တင်
ပစ်ပြီး
” လိုးစမ်းပါ…အသေလိုးစမ်း…မမခံနိုင်တယ်..
ဆောင့်…အင့်..ဟုတ်ပီ..ဆောင့်..အင့်..လိုး..အာ့..
နာနာဆောင့်..အင့်..ကောင်းထာ..ဆောင့်..သွက်သွက် ဆောင့်..သွက်သွက်ဆောင့်…အာ့.အာ့.အာ့.”.
သော်က ခြေဖျ ားထောက်ပြီး အားရပါးရဆောင့်
ဆောင့်လိုးရင်းလီးရည်မျ ားအတောမသတ်ပန်းထုတ်
ပစ်လိုက်တော့ ရီလွင်ခြေထောက်ကြီးမိုးပေါ်မြှောက်
ဖင်ကြီးလူးလှိမ့်ပြီးလီးရည်များကိုစုပ်ယူနေသည်။
” အားပါး…အားပါးပါး…မျ ားလိုက်တဲ့လီးရည်တွေ…အားပါးပါး…ရှီး…ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်….တစ်ချီ
ထဲနဲ့ဗိုက်ကြီးသွားနိုင်တယ်…အားဟားဟား…ဟူး..
ကောင်းလိုက်တာကွာ…ကောင်းလိုက်ထာ…အား..
မမဗိုက်ကြီးရင်ဆုချမယ်သိလား…အား…”
အကြာကြီးမှိန်းနေသည်။သော်က ကလည်းမ
ဆင်း..။လီးကလည်းမာနေဆဲ…
” တော်ပြီကွာ..နော်….ညမှဆက်ရအောင်..မမ
တက်လာခဲ့မယ်…အဖေတို့နိုးနေပြီထင်တယ်…အား
မွေးထားနော်….မမပြောတာမမေ့နဲ့…”
” အမွှာပူးမွေးအောင်လိုးပစ်မယ် သိလား..မမတို့ အမွှာကို နောက်ထပ်အမွှာမွေးအောင်လိုးပစ်မယ်
ကြောက်ပါပြီမအော်နဲ့…”
” ခ်ခ်….စိမ်တယ်….အခုတော့ ထုတ်လိုက်ဦး..
လီးက အထဲမှာပြန်တောင်နေပြီ…ချွတ်…ငထန်လေး
စိမ်တယ်နော်…ဒါပဲ…”
သော်က
၂၃
မမရီလွင်ထွက်သွားပြီးတစ်အောင့်လောက်နေမှ
မမရီနွယ်ကိုပြန်အသိပေးဖို့သတိရသဖြင့်ကမန်းကတမ်းပြေးဆင်းလာခဲ့မိသည်။မမရီလွင်ကမီးဖိုခန်းထဲမှာ
မမရီနွယ်နှင့်တွတ်ထိုးနေရင်း စပ်ဖြည်းဖြည်းလှည့်ခါ
ကြည့်သည်။
” ခ်ခ်…လာပြီ ငထန်….မေးကြည့်လိုက်ရီနွယ်..
ခ်ခ်…လူ့ကိုမျှေ ာ့သွားတာပဲ…”
” ခ်ခ်…ငါယုံပါတယ်…မောင်လေးအကြောင်းငါ
သိတယ်…ငါ့ကိုလိုးလာတာကြာပြီ..ခ်ခ်”
” အေးလေ…ငါမပြန်သေးသရွေ့တော့ ငါယူထားမှာပဲ…နင်ကအချိန်မရွေးခံလို့ရတယ်..ငါကလာ
တုန်း..ရောက်တုန်းကုန်းရတာ…ဖြစ်တယ်မဟုတ်လား “
” ဖြစ်ပါတယ်…ငါ့မောင်ကလဲငါ့ကိုပစ်မထား
နိုင်ပါဘူး…ခ်ခ်…သူငါ့စောက်ပတ်ကိုစွဲနေတာ..ကြည့်
နေ.သူငါ့ကိုလာမလိုးပဲမနေနိုင်ဘူး..ခ်ခ်..”
” အေးပါ…ငါသူ့အခန်းကမထွက်ပဲကုန်းပြမယ်..
နင်အပြောမကြီးနဲ့…”
” ခ်ခ်…သရီးဆမ်းဆွဲမှာပေါ့ဟဲ့…ခက်တာမှတ်
လို့..ခိခ်..”
” အင်….နင်ဆွဲဖူးလို့လား…”
” ခ်ခ်…ရိုးနေပြီ….ရီသွယ်နဲ့…ခ်ခ် ..ငါ့မျက်နှာလဲ
ရီသွယ်စောက်ပတ်နဲ့တက်ပွတ်ထားတာ မျက်စေ့
တောင်စောက်မွှေးစူးတယ် ခ်ခ်…”
” အင်….ဒို့ညီအစ်မသုံးယောက်လုံးကို သူလိုး
ထားတာပေါ့…ဟုတ်လားမောင်လေး..”
သော်ကပြုံးဖြီးဖြီးနှင့်ခေါင်းညိတ်ပြတော့ လီးကို
လိမ်ပြီးဆွဲသည်။သော်က ရီလွင့်ပါးလေးကိုနမ်းပြီး
ချေ ာ့လိုက်မှကျေနပ်သွားသည်။
” ကြည့်ပါဦး…သူ့လီးကြီးတောင်နေတာ ခ်ခ်..”
” သွားလေ….နင်တို့အပေါ်တက်ပြီး လိုးနေကြ
ပေါ့…ငါအောက်မှာနိုင်ပါတယ်….”
” ဆက်လိုးမလား မောင်လေး “
” မေးမှမေးတတ်တယ်…မမသဘော..မမခံရင်
လိုးမယ်…”
” သိပ်ခံပေါ့…ငတ်နေတာကြာပြီ.လီးကျိူ းအောင်
အလိုးခံပစ်မယ်…ခ်ခ်..”
မမရီလွင် ချက်ချင်း ထိုင်ရာမှထ,ပြီးအပေါ်ထပ်သို့ပြေးသည်။
” ဟဲ့…ဟဲ့…နင့်နောက်မှာလီးရည်တွေပြန်ထွက်လို့ စိုရွှဲနေတာအကွက်လိုက်ဖြစ်နေပြီ…ထမီပြင်ဝတ်
ဦးဟဲ့..”
မမရီလွင်သမင်လည်ပြန်ကြည့်ရင်း မျက်စေ့တစ်
ဖက်မှိတ်ကာတစ်ခစ်ခစ်ရယ်သည်။ပြီးမှထမီကိုလှည့်ဝတ်ပြီးအမြန်တက်ပြေးပြန်သည်။မမရီနွယ်သော်က
လီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ဆွဲကာ..
” မမစောက်ဖုတ်ထဲ တစ်ချက်လောက် ခပ်ပြင်း
ပြင်းလေးဆောင့်လိုးပေးသွား…အားရပါးရလေး..”
ပြောပြောဆိုဆို တံခါးပေါက်ဖက်မျက်နှာမူကာ
ထမင်းစား စားပွဲကိုတစ်တောင်ထောက်၍ ထမီကို
ခါးအထိဆွဲတင်ပြီးဖင်ကုန်းကော့ထားပေးသည်။
စောက်ရည်မျ ားမှာစောက်ခေါင်းဝ,တွင်ပြူ တစ်ပြူ တစ် စိမ့်စိုနေပြီးသော်က ပုဆိုးမ,ကာလီးကိုလက်ဖြင့်
ကိုင်ပြီးတေ့ ၍ နှစ်ချက်ဆွ..တစ်ချက်ဆောင့်.. ငါးချီ
လောက်ဆော့လိုးပြီး တစ်ချက်ပြင်းပြင်းလီးအဆုံးထိ
ဆောင့်သွင်းကာဖင်ကြီးတွေနှင့်ပေါင်ရင်းဖိကပ်ထား
ပေးလိုက်ပါသည်။မမရီနွယ်က လေးငါး ဆယ် ချက်
လောက်ညှစ်ဆွဲစုပ်ယူပြီးမတ်တပ်ရပ်ချွတ်လိုက်ကာ
သော်ကကိုလှည့်ကြည့်တော့မျက်နှာနီရဲနေပြီးမျက်လုံးမျ ားရီဝေနေတာတွေ့ရသည်။
” ကောင်းထာမောင်လေးရယ်….သွားတော့..
ရီလွင်မျှေ ာ်နေလောက်ပြီ…ဗိုက်ကြီးအောင်သာလိုး
ပေးလိုက်တော့…”
သော်က မမရီနွယ် နို့ကြီးကိုနှစ်ဖက်စုံဆွဲညှစ်ပြီး
ထွက်လာခဲ့သည်။မမရီနွယ် စောက်ဖုတ်ကြားကိုထမီ
ညှပ်ထည့်ရင်းကျန်ခဲ့သည်။
မမရီလွင်ကုတင်ထောင့်မှာ ထိုင်ပြီးစောင့်နေပါ
သည်။သော်က အဝတ်တွေချွတ်ပြီးကုတင်ပေါ်တက်
တော့ အတင်းဖက်ပြီးလီးကိုဆွဲသည်။
” လီးစုပ်ချင်တယ်…လီးစုပ်ချင်တယ်…အားရပါးရ
စုပ်ချင်တယ်…တောင်စမ်းကွာ…တောင်ထား..”
ပါးစပ်ကတစ်ဖွဖွပြောပြီး လီးချေ ာင်းကြီးကိုလက်
တစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုက်ကာ သော်ကကိုပက်လက်လန်သွား အောင်တွန်းလှဲသည်။ပြီးမှဒစ်ကြီးကိုတစ်
ပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပြီး ငုံထားလိုက် လျှ ာဖြင့်ရစ်ဆွဲစုပ်လိုက်
သွားဖြင့်မထိတစ်ထိကိုက်လိုက် လုပ်သည်။အားမရ
နိုင်သဖြင့်လီးတစ်ချေ ာင်းလုံးကိုလျှ ာဖြင့်အကြိမ်ကြိမ်
ယက်ပြန်သည်။လက်တစ်ဖက်ကဂွေးဥနှစ်လုံးကိုဖွဖွ
ပင့်ကိုင်ဆော့နေပြီးလက်ချေ ာင်းမျ ားကမွမွနယ်ပေး
သည်။ပြီးမှလီးတစ်ချေ ာင်းလုံးကိုငုံပြီးလည်ချေ ာင်း
ထဲအရောက်ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းယူပြန်သည်။တစ်
ဝက်ကျေ ာ်ကျေ ာ်တော့ဝင်ပါသည်။ဒစ်ကြီးမှာအာ
ခေါင်ကိုထောက်နေပြီး ခေါင်းလှည့်၍ပတ်ချ ာလည်
သွင်းယူသော်လည်း ထပ်မဝင်နိုင်။သော်က ရီလွင်၏
ခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ဖိပြီးကော့ကော့
လိုးပေးသော်လည်းတစ်ချေ ာင်းလုံးဝင်သွားအောင်
ဆက်မသွင်းနိုင်ပါ။မျက်ရည်တွေဝဲပြီး တစ်ဟွတ်ဟွတ်
သီးလာသည်။နောက်ဆုံးတော့လက်လျှေ ာ့ပြီးလီးကို
နှုတ်ခမ်းတင်းတင်းစေ့၍ လိုးပေးပြန်သည်။လီးကြီး
မှာတံတွေးတွေ လျှ ာရည်တွေနှင့်စိုရွှဲပြောင်လက်နေ
ပြီးအကြောတွေထောင်ထောင်ထ,နေသည်။
ပလွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..ပလွတ် ပလပ်..ပလပ်
အသံတွေက ရမက်မီးထ,ဖွယ်ဆူညံနေသည်။လည်
ချေ ာင်းသံတစ်အင်းအင်းမည်နေပြီး သော်က အပြီး
လိုးပစ်ချင်စိတ်ပေါက်လာသည်။မမရီလွင်၏ခေါင်းကို
ပေါင်နှစ်လုံးကြားညှပ်ခါ ကိုယ်ကိုတစ်ပတ်လှိမ့်မည်
ပြင်တော့ မမရီလွင်အလိုက်သိစွာ လီးကိုမပြုတ်စေပဲ
ပက်လက်လိုက်လှန်ပေးသည်။အချက်နှစ်ဆယ်ခန့်
သွက်သွက်ကြီး ဆက်ကာဆက်ကာဆောင့်လိုးပစ်
တော့ မမရီလွင်ပါးစပ်ထဲလီးရည်တွေအလုံးအခဲလိုက် တစ်ပျစ်ပျစ်ပြေးဝင်သွားကြသည်။မမရီလွင်လည်
ချေ ာင်းသံဖြင့်တစ်အူးအူးအော်နေပြီးလီးရည်တွေကို
မျိူ ချသည်။လီးချေ ာင်းကြီးကိုလျှ ာဖြင့်ရစ်စုပ်ဆွဲပြီး
လီးရည်တွေကိုတစ်ဂွတ်ဂွတ်မျိူ ချသည်။အကြာကြီးစုပ်ထားပြီးမှ လီးချောင်းကိုဖြည်းဖြည်းချင်းခေါင်းမြှင့်ပြီး
ထုတ်သည်။ပြီးမှဒစ်ကြီးကိုငုံခဲပြီးသွားဖြင့်ဖွဖွကိုက်ကာ မေးစေ့ကို ခါရမ်းနေသည်။
သော်က
၂၄
” အားရလိုက်တာမောင်လေးရယ်.လီးကလဲကြီး
လီးရည်ကလဲ..မျ ား….ဒီလိုစုပ်လိုက်ချင်တာကြာလှပြီ
ကောင်းလိုက်ထာ….”
” စောက်ပတ်ထဲထည့်ပေးလိုက်ရင် အသဲစွဲသွား
မယ်..ခ်ခ်..”
” ယုံပါတယ်..ယုံပါတယ်…မမရီလွင်အခုတောင်
မောင်လေးလီးကြီးကိုအသဲစွဲနေပြီ…ခ်ခ်..လိုးချက်က
လဲ ကောင်းမှကောင်း…ဒီလိုယောကျ ာၤးမျိူ းမှမစွဲရင်
ဘယ်သူ့စွဲရမှာလဲ…ခ်ခ် “
” မမရီလွင် အရင်ကအလိုးခံဖူးတဲ့ဘဲတွေကို
ရော…မစွဲဘူးလား..ခ်ခ်..”
” စွဲဘူးကွ…ဟီး…ကိုစိုးမြတ်မသိအောင် ..မမ
လေးငါးယောက်လောက် ကုန်းပေးဖူးတယ်..စွံပါဘူး”
” ဘယ်လိုဖြစ်….”
” တစ်ကိုယ်ကောင်းချည့်ပဲ…မမပြီးကိုမပြီးခဲ့ရဘူး..ခိုးလိုးတာမို့လဲမဟုတ်ပါဘူး…အေးအေးဆေး
ဆေးလိုးရတာတောင် ဇိမ်နဲ့ ကောင်းအောင်မလိုးနိုင်
ကွဘူး..ချချ..”
” ပြောပြ..မောင်လေးကို…”
” နှစ်ယောက်.သုံးယောက်လောက်ကသိပ်သေးလွန်းတယ်ကွာ သူတို့တော့နှစ်ခါစီပဲ ကုန်းခဲ့တယ်.
စိတ်ကုန်လို့…မမဘော်ဒီနဲ့လေးငါးလက်မ အားမရဘူးကွ ။နောက်နှစ်ယောက်က တပ်ထွက်တွေ..စမ်း
ပြီးသုံးလေးခါကုန်းပေးလိုက်သေးတယ်..မဆွဲနိုင်ဘူး…ဒါနဲ့ခေါက်လိုက်ရော…။တစ်ယောက်တော့မဆိုးဘူး..အသက်ကြီးနေ တော့တစ်ချီထက်ပိုမရပြန်ဘူး
ခ်ခ်..ဘဲကြီးမမကိုလိုးပြီး ဖလက်ပြနေလို့ ဆေးထိုးယူရတယ်…စွံပါဘူးကွာ…”
” ခ်ခ်…ဒို့မမလဲ တော်တော်ထန်တာပဲ..ဟိဟိ…
လီးတော်တော်စားပြီးပြီ….ကောင်းကောင်းမစားရတာ တော့နာတာပေါ့….မောင်စိုးမြတ်ရော.ဘယ့်နှယ်
လဲ..ကောင်းရဲ့လား…”
” ခ်ခ်…ဒါပဲစားရမှာပေါ့ကွ…မကောင်းလဲစား..
ကောင်းလဲစားပဲ…ကဲ.လိုးကွာမောင်လေး..လီးကြီးက
တောင်နေပြီ…မမလဲစောက်ရည်ရွှဲနေပြီ..ဘယ်လိုလိုး
ပေးမလဲ…ကြည့်ပါဦးစောက်ပတ်ကြီးကို…ခ်ခ် “
ဟုတ်ပါသည်။မမရီလွင်၏စောက်ခေါင်းဝတွင်
စောက်ရည်မျ ားရွှဲအိနေပြီး လက်နှင့်ထိုးကြည့်တော့
ကြွက်မြီးတန်းပြီးလိုက်လာပါသည်။သော်က လက်
ညှိုးထိုးကြည့်ပြီးမွှေလိုက်တော့ ဇွိ..ဇစ်..ဇွိ..ဇစ် အသံ
မျ ားထွက်နေပြီးစောက်ရည်မျ ားလက်ညှိုးမှာရွှဲစိုနေ
သည်။လက်ညှိုးကိုမမရီလွင်ပါးစပ်ထဲတေ့ပေးတော့
လျှ ာဖြင့်ယက်ယူပြီး ချက်ချင်းလက်ကောက်ဝတ်ကို
ဆုပ်ကိုင်ကာလက်ညှိုးကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်ရင်းမျက်လုံး
ချင်းဆုံအောင်စိုက်ကြည့်နေပါသည်။လက်ညှိုးကိုလျှာ
ဖြင့်ရစ်နွယ်ဆော့ကစားနေတော့ လီးတောင်သည်ထက် တောင်ရသည်။
သို့ဖြစ်၍ မမရီလွင်ပေါင်ကြားတွင်နေရာယူလိုက်
ပြီးခါးနှစ်ဖက်ကိုလက်ဖြင့်ဆွဲကာ စောက်ခေါင်းထဲဒစ်
တေ့မွှေပေးလိုက်သည်။မမရီလွင်နှုတ်ခမ်းကိုလျှ ာဖြင့်
သပ်ခါ…ပေါင်ကြီးမြှင့်ပေးပြန်သည်။ဘယ်လိုလိုးလိုး
အရသာရှိသည့်စောက်ပတ်ကြီးမို့ နောက်မှပဲအားရ
မည့်ပုံစံပြင်လိုးမည်ဟုဆုံးဖြတ်ခါ လီးကိုလျှေ ာသွင်း
လိုက်တော့ အိကနဲ အိကနဲ ဝင်သွားသည်။သူ့ပုခုံး
နှစ်ဖက်ကိုလက်လျှိုသွင်းပြီးဖက်လိုက်တော့ မမရီလွင်
သော်ကကျေ ာကိုသိုင်းဖက်ပြီး
” လိုး..လိုး…အားရပါးရလိုး..စိတ်ကြိုက်သာလိုး
စောက်ပတ်ပြဲအောင်လိုး..ခ်ခ်..ခ်ခ်..ဆောင့်..ဆောင့်
ဆောင့်ပြီးလိုး…”
ဟု တနှာကြီးစွာတောင်းဆိုသည်။သော်က ဖြုန်း
ကနဲ..အချက်နှစ်ဆယ်ခန့်အမြန်ဆောင်လိုးပစ်တော့
အော်ဟစ်ပြီးလူးလွန့်ကော့ထိုးကာ ကျေ ာပြင်ကို
လက်ဖဝါးဖြင့်ပွတ်…ရိုက်..လက်သီးဆုပ်ဖြင့်ထုနေ
သည်..။ဖင်ကြီးကော့လိုက်လာပြီးလူးနေသည်။
” အာ့..ဆောင့်တယ်..ဆောင့်တယ်..ဟူး..အာ့
ကောင်းတယ်မောင်ရေ…အား..တအားကောင်းပဲ
ဆောင့်..အိ..ဆောင့်..ဟား..ဟား..စောက်ရည်တွေ
ထွက်ကုန်ပီ..ခ်ခိ..ခ်ခ်..အိ..ကောင်းထာ..ဆောင့်.လိုး
ပစ်စမ်းကွာ..အိ..အုဟူး…ဆောင့်..အို..အင့်..ဟင်း..
နာနာဆောင်ပစ်..အာ့..အာ့..ဟာ့..အားဟာ့…”
ဖြည်းဖြည်း..တစ်ချက်ချင်း..လီးကိုရှည်ရှည်ဆွဲ
ထုတ်ပြီးမျှေ ာလိုးပေးတော့ ဖင်ကြီးလူးပြီးကော့ကော့
လိုက်ပေးသည်။ခြေထောက်မျ ားကလည်းအငြိမ်မနေ
နိုင်…ခွလိုက် မြှေ ာက်လိုက်..ကားလိုက်..ချလိုက်
ဖြစ်နေသည်။ပါးစပ်ကလုံးဝမပိတ်နိုင်ပဲ တစ်ဖွဖွလိုး
ပေး ဆောင့်ပေးဖို့တောင်းဆိုနေသည်မှာ စိတ်ကိုအ
ချိန်ပြည့်နှိုးဆွနေသည်။
” အား…လီးကလဲရှည်လိုက်တာ…အင့်.အာ့..
အောင့်ထာကွာ…ဆောင့်တော့..အင့်..အုဟူး..ထိတာ
ထိတာ..သားအိမ်ထိတယ်..အွတ်…ကောင်းထား..
မောင်..ကောင်းထာ…ဆောင့်..အဆုံးထိထည့်..အာ့.
ဟုတ်ပြီ..အား..လိုးတယ်ဟေ့..လိုးတယ်တော့်…အင့်
အု…အားဟာ့..လိုးချက်..အင့်..ဆောင့်.ရတယ် ခိခ်.
အားပါး..ရယ်ရဲတော့ဘူး..ခ်ခ်..အာ့..ဆောင့်တာပဲ..
အင့်..ဆောင့်တယ်..အာ့…”
သူက မထိတစ်ထိစ,လေ….ကိုယ်ကစိတ်ကြီးလေ…သော်က ဆောင့်လေ..ရီလွင်ကဆွလေ…လိုး
ချက်တွေကြမ်းလာသည်။သော်ကအံကြိတ်ပြီးအသေ
ဆောင့်လိုးသည်။လည်ပင်းကြောတွေထောင်လာပြီ။
နဖူးမှာချွေးတွေ…ကျေ ာပြင်မှာချွေးတွေ စိုရွှဲလာပြီ။
ရီရီလွင်မှာလည်း သော်ကကိုစိတ်ဆွပေးရင်သူ့စိတ်
တွေသူမထိန်းနိုင်။လိုးချက်ကကြမ်းတော့ထိထိမိမိ
ဖြစ်နေပြီး သူ့စိတ်တွေလွတ်ထွက်သွားသည်။အားရ
ပါးရကော့ထိုးပေးပြီး ညှစ်စုပ်ဆွဲတော့ သူကိုယ်တိုင်
ပြီးသွားသည်။
” ကောင်းတယ်..မောင်ရေ့…ဆောင့်.နာနာလေး
သာဆောင့်..အာ့..အာ့..တအားလိုးတာပဲ..ခ်ခ်..ပီးနေ
ပြီ…မမပီးနေပြီ…အာ့..ဆောင့်ကွာ…ဆောင့်စမ်း..အု
လိုးတယ်ဟေ့..ခ်ခ်..စောက်ရည်တွေရွှဲနစ်နေပြီကွ..
အား..ဆောင့်တာ..ဆောင်ထာ…ပီးသေးဘူးလား..
အာ့..လိုးတယ်….လိုးစမ်း..ဆောင့်..အင့်..အင့်..အား
မောင်ရေ…မောင်ရေ…လိုးတယ်မောင်ရေ…အာ့..
မမပီးနေပြီနော…အာ့..စောက်ရည်တွေသုပ်ဦးမယ်
အား..ဆောင့်တယ်တော့..အင့်..မလျှေ ာ့ဘူး..အာ့
ပလွတ်..ပြွတ်..စွတ်..ဖောင်း…ဖုန်း..အင့်..ဖုန်း.အာ့
သော်က
၂၅
သော်က ရီရီလွင်ကိုမယုံ..။တော်တော်ကိတ်တဲ့
အပြင်တော်တော်လဲနှာထန်သည့်မိန်းမ…လေးငါး
ယောက်လောက်ပဲ လင်မသိအောင်ကုန်းခဲ့သည်ဆို
တာမဖြစ်နိုင်..။လျှေ ာ့ပြောတာပဲဖြစ်မည်…မိန်းမဆို
တာက ဒီကိစ္စမျိူ းအမှန်အတိုင်းပြောတဲ့သူမရှိနိုင်။သူ
တို့ကိုအထင်မသေးအောင် လိမ်ကြမည့်သဘောမို့
စိတ်မဆိုးပေမယ့်…မယုံ။မယုံတော့ အသေဆောင့်
လိုးသည်။လီးလည်းတစ်ချီအစုပ်ခံထားရပြီး..စောစောကလည်းတစ်ချီလိုးထားပြီးဖြစ်သည်အပြင်နေ့တိုင်း
ရီနွယ်..မဆွေ…အန်တီလှ.. တစ်ယောက်မဟုတ်ရင်
တစ်ယောက်ကိုလိုးနေသူမို့..သူမပြီးနိုင်သေး..။ရီလွင်
ကိုမထ,နိုင်အောင်လိုးပစ်မည် ဟု ဘာကို စိတ်နာ
မှန်းမသိစိတ်နာပြီးဆုံးဖြတ်သည်။ခုလည်းရီလွင့်ခမျှ ာ
ငါးရံ့ပြာလူး..ဖြတ်ဖြတ်ခါ ပြီးကော့ကော်ကန်ကားဖြစ်
နေပြီ။မကျေနပ်နိုင်သေး….
” မမ…ကုန်းပေးကွာ…ဒေါ့ဂီ ဆွဲချင်တယ်..”
” အင်း…ကုန်းမယ်..တို့ကခွေးမျိူ းတွေ ခွေးလိုလိုးရမှအားရတာ..ခဏနော်…စောက်ပတ်ကအရည်
တွေရွှဲနစ်နေပြီ…သုပ်လိုက်ဦးမယ်..ကျပ်ကျပ်လေးလိုး
ကြရအောင်…နှစ်ခါတောင်ဆက်တိုက်ပြီးထားတာ.. ဟီးဟီး…တစ်ခါမှဒီလိုမပြီးဖူးဘူး..ကောင်းထာ…”
စကားတွေအရှည်ကြီးပြောပြီး သူ့ထမီဖြင့်စောက်
ပတ်ကိုသုပ်နေသည်။ပြီးမှ သော်ကလီးကိုတစ်ပြွတ်
ပြွတ်ဆွဲစုပ်ပြီး စုပ်လို့ အားရမှထမီဖြင့်သုပ်ပေးသည်။
“လီးရည်တွေတော့စောက်ပတ်ထဲထည့်ပေး
နော် မောင်…မမကအဲလိုမှအားရတာ…..ခ်ခ်..စောက်ပတ်ထဲ ပူပူနွေးနွေးလီးရည်တွေဗျစ်ကနဲ ဗျစ်ကနဲ ပန်းထည့်ခံရတာ သိပ်ကြိုက်တာပဲ…”
” မမက လီးရည်တွေအပြင်ထုတ်ပစ်တာ ခံရ
ဖူးတယ်ပေါ့..မမကိုလိုးတဲ့လူ တော်တော်မျ ားမျ ားလီးရည်တွေအပြင်ထုတ်ကြသလား..”
” မောင်ကကွာ…မကျေနပ်ရင် အသေလိုးသတ်
လိုက်…မမကိုလိုးဖူးတဲ့လူ လေးငါးယောက်ပဲရှိတာပါ
ဆို…တကယ်ပါ….သတ်လိုက်..သတ်လိုက်..လိုးပြီး
သတ်လိုက်…ရော့..”
စကားတောင်မဆုံးသေးပါ…မမရီလွင်ကိုယ်ကြီး
ဝပ်ပြီးဖင်ဘူးတောင်းထောင်ထားပေးသည်။ဒူးကိုနဲနဲ
ချဲထားပေး၍ ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကြားမှာစောက်ဖုတ်
ဖောင်းဖောင်းကြီးက နည်းနည်းအာပြီးပြူ းထွက်နေ
သည်။သော်က ယက်ပေးမည်စိတ်ကူးခဲ့ပေမယ့် နဲနဲ
အစာမကျေ သလိုမို့ စောက်ခေါင်းဝမှာလီးဒစ်ကိုင်၍
တေ့ပြီးတစ်အိအိထိုးထည့်သည်။စောက်ပတ်ထဲမှာ
စောက်ရည်မလိုက်သေးသည့်အချိန် လီးကြီးကြီးထိုး
ထည့်ခံရသဖြင့်မမရီလွင်ခါးကုန်းတက်လာပြီးတအား
အော်တော့သည်။
” အား…ဝူး….ကျပ်လိုက်တာ…ပြဲပြီထင်တယ်..
မောင်ရေ…တကယ်သတ်ထာလား…အား….ထည့်
တယ်..ထည့်တယ်…အား..ခဏလေး..အိ..အိ..အား
အားမလေးလေ့…လိုးချက်ကရက်စက်တယ်…သေပြီ
သေပြီ…ပြဲပြီ…အင့်..အင့်..စောက်ရည်လေးတော့ချူ
ပြီးမှလိုးပါလားမောင်လေးရယ်…ရက်စက်တယ်..အာ့
ဆောင့်ပြီ..ကြည့်…အင့်..အင့်..အင့်..
ပြောမယ့်သာပြောတာပါ…ဖင်ကြီးနောက်ပြန်
တွန်းပြီးဆောင့်လိုးနေပြန်သည်။စောက်ရည်တွေ
လိုက်လာတော့အသံတွေကအကျယ်ကြီးထွက်လာ
သည်။ရီရီလွင်အတွက်ဒီအသံတွေကအဟန့်အတား
အနှောင့်အယှက်မဖြစ်ပါ။ပိုလို့တောင်စိတ်ထန်စေသ
လိုလိုဖြစ်နေသည်။စိတ်ထန်လာတော့သော်ကတင်
ပါးကိုလက်ဖြင့်နောက်ပြန်ဆွဲယူပြီးလီးအဆုံးထိဆောင့်ခိုင်းသည်။ဖင်ကြီးနောက်ပြန်တွန်းလိုက်..တင်ပါးကို
လက်ဖြင့်ဆွဲကပ်လိုက် အလုပ်တွေရှုပ်နေပြီးစောက်
ရည်တွေတစစ်စစ်ညှစ်ထုတ်နေသည်။စောက်ရည်
ထွက်လေ..အသံကျယ်လေ..စိတ်ကြွလေ..ဆောင့်
လေ. သံသရာမဆုံးနိုင်တော့။
သော်ကဆောင့်ရတာအားမရတော့ မုဆိုးဒူး
ထောက်ထိုင်…ရီရီလွင်၏ဖင်ကြီးကိုခြေထောက်
တစ်ချေ ာင်းဖြင့်ခွပြီးဆောင့်သည်။ဘယ်ဖက်အားမရ
လျင်ညာဖက်ပြောင်းလိုးသည်။ရီလွင်အားရပါးရခံနေ
ရသဖြင့် လုံးဝအငြိမ်မနေ…ဖင်ကြီးလှုပ်ခါလှုပ်ခါဖြင့်
အဆက်မပြတ်ပြန်ဆောင့်လိုးသည်။သော်က မလိုး
မဆောင့်ပဲရပ်ထားလျင် သူကနောက်ပြန်မရပ်တန်း
ဆောင့်လိုးပေးနေသည်။လီးကြီးက မာတောင်နေ၍
စိတ်တိုင်းကျပြန်ဆောင့်လည်းကျွတ်ထွက်မသွား။
အားရပါးရကျေနပ်လှ၍ခဏခဏပြီးသည်။
နောက်ဆုံးတော့ သော်ကရီလွင့်ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို
လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဖိပြီးဖင်လုံးအုံကြီးကိုကားယားခွကာ
ဒူးကွေး လိုးသည်။လက်ကဖင်ကိုဆောင့်ချက်နှင့်အညီ နောက်ကိုဆွဲဆွဲပြီး လီးတစ်ချေ ာင်းလုံးဆွဲထုတ်ကာ ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးတော့ ရီလွင့်သားအိမ်ထဲ
ဒစ်ကြီးကပြေးဝင်သဖြင့် ခါးလေးကုန်းကုန်းထ,လာ
သည်။သောက, က အထ,မခံ။ခါးကိုလက်ဖြင့်ဖိထားပြီးအတင်းဆောင့်လိုးတော့ရီလွင်ခေါင်းအုံးကို
ကိုက်ပြီးအသံကုန်အော်ရသည်။ကောင်းတာကလည်းအလွန်ကောင်း…အောင့်တာကလည်းရင်ခေါင်း
ထဲလီးအချေ ာင်းလိုက်ကြီးဝင်လာသလားထင်ရ
လောက်အောင်အောင့်….မူးမိုက်မတတ်ဖြစ်ပြီး
တစစ်စစ်ညှစ်ခါစောက်ရည်တွေပန်းထုတ်မိတော့
သည်။သော်က ဆောင့်လို့ကောင်းတုန်း..။အသဲတွေ အူတွေ ဆတ်ဆတ်ခါအောင်ကောင်းသည်။
” မောင်ရေ…အီး..အီး…ကောင်းတယ်..အောင့်
တယ်…ဆောင့်…မမပြီးပြီမောင်…မမပီးနေပီ..အာ့
မောင်ပြီးအောင်လိုးပေး…ပြီးအောင်လိုးပေးပါ..အင့်
ဟုတ်ပြီမောင်…ဟုတ်ပြီ..အင့်..လီးရည်တွေအမျ ား
ကြီးပဲမောင်ရယ်…ကောင်းလိုက်ထာ..ပူပူကြီး…
အာ့..ကောင်းတယ်မောင်ရေ…ထည့်ပါ..ထည့်ပါ..
အားဟားဟား….အား..”
ရီလွင်တင်း၍မခံနိုင်တော့..။တစ်သက်မှာတစ်ခါ
မှမရဖူးခဲ့သည့်အထွဋ်အထိပ်သို့မြှောက်တက်မြင့်ပါ
သွားပြီး..ရုတ်တရက်ဖြုန်းဆိုအောက်သို့ပြုတ်ကျလာ
သည်။အသဲတစ်အေးအေးဖြင့်စောက်ရည်မျ ားပန်း
ထွက်ကုန်သည်ကိုသာသိတော့သည်…ကျန်တာဘာ
မှမသိတော့..။ဘာကိုမှလည်းဂရုမစိုက်တော့..။ဖုန်း
ဆိုအိပ်ယာပေါ်ခြေကားယား လက်ကားယားမှောက်
ကျသွားပြီး နှုတ်ခမ်းကိုပြတ်လုမတတ်ကိုက်ထားမိ
တော့သည်……….
ပြီးပါပြီ