by ” ဒေါင် ဒေါင် …… ဒေါင် ဒေါင် …… ဒေါင် ……… “
ညနေ ကျောင်းဆင်းခေါင်းလောင်း ထိုးရာ တပြည့်များ အားလုံး ထွက်သွားသည်နှင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် ကျောင်းခန်းတံခါး ပိတ်ကာ ကျောင်းဝန်း အပြင်ထွက်လာ ခဲ့သည်။ ခါးသေး ရင်ချီနှင့် လမ်းလျှောက်တိုင်း အထက်အောက် တုန်ခါနေသော ဖင်သားစိုင် ၂ခြမ်းမှာ ကော့တက်နေ၏။ ကျောင်း အနောက်ဖက် ပြဝက်ခန့် လမ်းလျှောက် လာပြီး ကားမှတ်တိုင်နား အရောက် ကားစောင့်နေရာ ခဏအကြာ လိုင်းကားတစီး ထိုးရပ်လာသည်။
” ဆရာမ … တက်တက် “
ကားနောက်မှ စပယ်ယာ ဆင်းလာပြီး လက်ဆွဲကြိမ်ခြင်း လေး လာဆွဲပေးရာ ခြင်းအား ပေးလိုက်ပြီး ကားပေါ် တက်ခဲ့လိုက်သည်။
” ဆရာမ … ရော့ခြင်း … ကားခလေး တဆိတ်လောက် “
ကားခရှင်းပေးပြီး ရှေ့ထဲတိုးရာ ထုံးစံအတိုင်း အိကား နေသော ဖင်သားစိုင် ၂ခြမ်းကြားထဲ ခပ်မာမာ အရာတခု လာထောက်နေ၏။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ အထက်တန်းပြ ကျောင်းဆရာမ တဦးဖြစ်ပြီး အသက်၄၆နှစ်ထဲ ရောက်နေ သော်လည်း အသားဖြူဖြူ ရုပ်ရည်ချောမောကာ ခန္ဓာကိုယ် ပြည့်ပြည့် ဖြိုးဖြိုးနှင့် ကြည့်ကောင်တုန်းပင်။ အထူးသဖြင့် အိကားကော့ထွက် နေသော သူမဖင်ကြီးမှာ မိန်းမ အချင်းချင်း ငေးယူရ၏။ အိမ်ထောင်သည် သားတယောက် အမေ ဖြစ်သော်လည်း ကျောင်းသွား ကျောင်းပြန် ဘတ်စ်ကား စစီးကာစ ဖင်အား အထောက်ခံရလျင် ချက်ချင်း မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်းကာ ကားထဲ ဟိုဒီ တိုးခွေ့ရှောင်နေ တတ်သည်။
နောက်ပိုင်း အထောက်ခံရသည့် အကြိမ်ရည် များလာသည့် အခါ ရှက်စိတ် ကြောက်စိတ်များ နည်းလာပြီး အထိ အတွေ့အောက် သာယာ နေတော့သည်။ ခင်ပွန်း ဖြစ်သူမှာ အဝေးပြေး ကားမောင်းသမား တဦးမို့ ၂ပတ် တခါ လောက်သာ အိမ်ပြန်လာတတ်ပြီး ၃ရက်လောက် နေကာ ခရီး ပြန်ထွက်တတ်၏။ သွေးသား ကောင်းတုန်းမို့ လင်တော်မောင် ခရီးထွက်လျင် လက်ဖြင့်သာ အာသာ ဖြေနေရသည့် ဘဝမျိုးပင်။ ကျောင်းဆရာမ တယောက်မို့ လူရှေ့သူရှေ့ အိန္ဒြေသိက္ခာဖြင့် နေသော်လည်း အတွင်းရာဂစိတ်မှာ ပြင်းထန် လှသည်။
ခုလည်း ဖင်ကြား ထောက်ခံရ သည်နှင့် ကာမစိတ်များ ကြွလာရာ မကြိုက်သလိုနှင့် ဖင်ကြီး တချက်ရမ်းကာ ဟန်ဆောင်ငြင်းရင်း ငြိမ်နေလိုက်၏။ မျက်နှာထား ခပ်တင်းတင်းဖြင့် မတတ်သာ၍ ခံရသည့် ပုံစံမျိုး ဖမ်းထားသည်။ ကားမှတ်တိုင် တခုသို့ ကားထိုး ရပ်တိုင်း ဘရိတ် နင်းလိုက်စဉ် ထောက်ထားသော ခပ်မာမာ အရာကြီး ဖင်ကြားထဲမှ အောက်လျှော ဝင်လာချိန် ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး ကြက်သီးမွှေးများ ထကာ အဖုတ်လေးထဲ အရည်စိမ့်ထွက် လာရပြန်၏။ ထိုသို့ ကြုံတိုင်း မကြိုက်သည့် အမူရာဖြင့် မျက်နှာကျော တင်းထားသော်လည်း အတွင်းစိတ်မှာ ကြိတ်ကျေနပ် နေမိသည်။ သွေးသား ကောင်းတုန်းမို့ လင်ဖြစ်သူ ကားမောင်းထွက်လျင် ၃ရက် ကျော်သည်နှင့် ကာမစိတ်များ ထကြွနေတတ်၏။ ကာမသွေးများ တအားကြွပြီး ထိန်းမနိုင် သိန်းမရ ဖြစ်လာချိန် လက်ဖြင့် အာသာဖြည်ရင်း လင်တော်မောင် ပြန်လာချိန်မှ သူမ ဆန္ဒလေးများ အတိုးချ ယူလေ့ရှိ၏။
” ဟော …… ဒီနေ့ … သားက … အရင်ရောက် နေတာလား “
အိမ်ပြန်ရောက်သည့်နှင့် ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေသော သားဖြစ်သူ ဇော်ခိုင်အား လှမ်းမေးကာ လက်ဆွဲကြိမ်ခြင်း လေး စားပွဲပေါ် တင်လိုက်၏။
” ဟုတ် … အမေ “
ဇော်ခိုင်မှာ အသက်၂၀ခန့် ဒုတိယနှစ် တက္ကသိုလ် ကျောင်းသား တယောက်ဖြစ်သည်။ မိခင်ဖြစ်သူ အိမ်ထဲ ဝင်လာကာ နူတ်ဆက်ပြီး ကျောင်းဆရာမ ဝတ်စုံလေး လဲရန် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားသည်နှင့် ခုံပေါ် ထိုင်နေရာမှ ထရပ်လိုက်၏။ အိမ်သို့ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ထက် စောရောက်သည့် နေ့များတွင် ဒေါ်မေဆန်းလွင် အဝတ်စားလဲချိန် အမြဲချောင်း ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုနေကြပင်။ ခုလည်း ခဏအကြာ မိခင်ဖြစ်သူ၏ ကိုယ်လုံးတီး အလှအား ကြည့်ခွင့် ရတော့မည် ဟုသောစိတ်ဖြင့် ရင်ခုန်နေရသည်။ ၁၀တန်းနှစ်မှ စ၍ မိခင်၏ ခန္ဒာကိုယ် အလှအပများအား တိတ်တခိုး တပ်မက်စိတ် ဝင်နေခဲ့၏။
ဖခင်ဖြစ်သူနှင့် အိမ်ထောင်ရေး သုခ ပြည့်ပြည့်ဝဝ မရသော မိခင်ဖြစ်သူအား ကာမဆန္ဒလေးများ ဆာလောင် နေမည်ဟု အမြဲတွေးနေမိသည်။ မသင့်တော်မှန်း သိသော်လည်း မိခင်၏ အမို့အမောက် အဖုအထစ်များနှင့် တပ်မက်ဖွယ် ခန္ဓာကိုယ်အား မှန်းပြီး ကွင်းထုခဲ့ပြီးတိုင်း စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေရ၏။ အိပ်ခန်းတံခါး စေ့ရုံစေ့ကာ မှန်တင်ခုံရှေ့ မတ်တပ် ရပ်ပြီး ဆံတိုး ထိုးထားသော ခါးထိရှည်သည့် ဆံနွယ်များအား နောက်ကျောဘက် ဖားလျား ချလိုက်သည်။အင်္ကျီ ချွတ်လိုက်သည်နှင့် ခရမ်းရောင် ဇာဘော်လီအောက် ရုန်းကန် မို့မောက် နေသော နို့အုံအား မြင်လိုက်ရသည်။ လက်၂ဖက် နောက်ပစ် ကွေးကာ ဘော်လီချိတ်အား ဖြုတ်ပြီးချိန် အနည်းငယ် အိတွဲနေသော နို့အုံနှင့် နို့သီးခေါင်း နီညိုလေး ပေါ်လာ တော့၏။
တဆက်ထဲ ကျောင်းစိမ်း ထမိန်အား ခြေရင်းပုံလိုက်ရာ ဖင်သားစိုင်ကြီး ၂ခြမ်းအား မနိုင်တနိုင် ဖုံးထ အနီရောင် အတွင်းခံ ဘောင်ဘီလေး မြင်လိုက်ရ ပြန်သည်။ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းဗလာဖြင့် မှန်တင်ခုံရှေ့ ရပ်ကာ ကိုယ်တပတ် လှည့်ကြည့်ရင်း နို့သီးခေါင်း ၂ဖက်အား လက်ညှိုးနှင့် လက်မကြား ညှပ်ကာ ၂ချက်၃ချက် ပွတ်ဆွဲကြည့်၏။ ပြီးမှ လက်၂ဖက် ခါးပေါ်ရွေ့ကာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား လိပ်ချွတ် လိုက်ရာ ပေါင်တံ ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ် ကြားထဲ စောက်ဖုတ်လေး မြင်လိုက်ရသည်။ ဇော်ခိုင် တယောက် ပေါင်ဂွထဲ မို့အစ် နေသော မိခင်၏ အဖုတ်အား တွေ့မြင်ရသည်နှင့် ရင်တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်ကာ ပုဆိုးထဲရှိ လီးမှာ ငေါက်ကနဲ ခုံးထ လာတော့၏။
” သားရေ … ထမင်းအိုး တည်ထား … အမေ ခဏနားရင်း မှေးဦးမယ် “
ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ ထမိန်အဟောင်း တထည်အား ယူကာ ရင်လျားရင်း ရုတ်တရက် လှမ်းအော်နေသဖြင့် ဇော်ခိုင် တယောက် ဧည့်ခန်းဘက် ခပ်မြန်မြန် ခြေဖွ လျှောက်လိုက်ရသည်။
” ဟုတ် … အမေ “
ဧည့်ခန်းထဲ အရောက် အာခေါင်ခြောက်ကပ် နေသဖြင့် အသံထိန်းအော်ကာ ၂မိနစ်လောက် ခုံပေါ်ထိုင်ပြီးမှ နောက်တခေါက် အိပ်ခန်းဝရှေ့ ပြန်လာခဲ့၏။ ထိုချိန် ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ အိပ်ယာပေါ် ထမိန်ရင်လျားဖြင့် ပက်လက် လှဲကာ လက်တဖက်မှ ဖုန်းအား ကိုင်ကြည့်ရင်း ကျန် လက်တဖက်မှာ အဖုတ်အား ထမိန်အပြင်မှ ဖိပွတ် နေတော့သည်။
” ဟင့် …… အ …………… အအ …… ကိုသန့်ဇင် ရယ် “
ခရီးထွက်နေသော လင်ဖြစ်သူနှင့် ကာမဆက်ဆံ ထားသည်ကို ဖုန်းဖြင့် ရိုက်ယူထားပြီး ခုလို ခွဲခွာ နေရသည့် ရက်တိုင်း ပြန်ကြည့်ကာ အာသာ ဖြေလေ့ရှိ၏။ လင်တော်မောင်အား မှန်းကာ ထမိန် အပြင်မှ ပွတ်နေရင်း ခဏအကြာ အားမရသည့် ဟန်ဖြင့် ထမိန် အောက်နားစ အား ခါးပေါ်ဆွဲတင်တာ ပေါင်ကြားထဲရှိ အဖုတ်အား လက်ဖြင့် ထိထိမိမိ ဖိပွတ်နေပြန်သည်။ အမွှေးရိတ်ပြီး ပြန်ပေါက်နေသော အမွှေးငုတ်စိ လေးများနှင့် အဖုတ်မှာ ဖေါင်းကြွနေပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လက်သွင်း ကလိသည်နှင့် တဇွိဇွိဖြင့် အသံလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။
ဒေါ်မေဆန်းလွင် အဖို့ ဤသို့ တိတ်တခိုး အာသာ ဖြည်ခြင်းမှာ ကာမမီးအား ငြိမ်းပြီးသား ဖြစ်သလို စိတ်ကျေနပ်မှု့လည်းရ သိက္ခာလည်း မကျတော့ပေ။ ဖုန်းထဲ လင်ဖြစ်သူ ဆောင့်လိုးတိုင်း ဖင်ကြီးကော့ကာ လက်ချောင်းအား လီးအမှတ်ဖြင့် ခပ်သွက်သွက် အထုတ်သွင်းလုပ်ရင်း ၁၅မိနစ်ခန့် အကြာ လက်ချောင်း ဘေးပတ်ပတ်လည်မှ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ရင်း အထွဋ်အထိပ် ရောက်သွား ခဲ့တော့သည်။ မိခင်ဖြစ်သူ ကော့ပျံရင်း ပြီးသွား သည်ကို ကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေသော လက်မှာ မြန်လာပြီး ခဏအကြာ ဇော်ခိုင်လည်း လရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်ရသည်။ လရည်ကုန်သည်နှင့် မီးဖိုခန်းဘက် လျှောက်က ပေါင်းအိုးဖြင့် ထမင်း တည်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲ ပြန်ထိုင်ကာ တီဗွီကြည့်နေ လိုက်၏။
ဆီးပုံး တင်းလာသဖြင့် နောက်ဖေး ရေချိုးခန်းဘက် လျှောက်လာကာ စေရုံစေ့ထားသော တံခါးအား တွန်းဖွင့်ရာ အထဲမှ ရေသံ ကြားလိုက်ရသဖြင့် လက်ပြန် ရုတ်လိုက်ရသည်။ ဘိုထိုင် အိမ်သာနှင့် တွဲလျက် ရှိသော ရေချိုးခန်းထဲ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကိုယ်လုံးတီး အနေထားနှင့် ရေပန်းပိုက်ဖြင့် ပေါင်ကြားထဲရှိ အဖုတ်အား ပန်းကာ ပွတ်သပ်ဆေးကြော နေပြန်၏။ မအေဖြစ်သူ စောက်ဖုတ် ရေဆေးသည်ကို အနည်းငယ် ဟနေသော တံခါးကြားမှ ကြည့်ရင်း လီပြန်တောင် လာပြန်သည်။ မြင်ရခဲ လှသော မြင်ကွင်းအား အနီးကပ် ကြည့်ရင်း နောက်တချီ ပြီးအောင် ကွင်းထပ် ထုလိုက်တော့၏။
ဒေါ်မေဆန်းလွင် မနက်အိပ်ယာ နိုးသည်နှင့် ဈေးပြေးကာ သားအမိ ၂ယောက်စာ ချက်ပြုတ် ကြော်လှော်လိုက်သည်။ ချက်ပြုတ်ရင်း တဆက်ထဲ အိမ်သန့်ရှင်းရေး လုပ်ရာ အားလုံးပြီးသည်နှင့် အိပ်ခန်းထဲဝင်ကာ အင်္ကျီနှင့် ဘော်လီအား ချွတ်ပြီး ရင်လျားလိုက်၏။ သားဖြစ်သူ အိပ်ခန်းထဲ အဝတ် ဟောင်းများ ဝင်ယူကာ နောက်ဖေး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ ရေမချိုးခင် အဝတ် ထိုင်လျှော်နေရာ အိမ်ခန်းထဲမှ ဖုန်းမြည်သံ သဲ့သဲ့ ကြားလိုက်ရသဖြင့် ရေချိုးခန်းမှ ပြန်ထွက်ကာ ဖုန်းဖွင့် လိုက်၏။
” မေဆန်း လား “
” ဟုတ် … ကိုသန့်ဇင် ပြော “
” အော် … အကို … နောက်၅ရက် လောက်မှ … ပြန်ဆင်း လာမှာ … ဒီမှာ မိုးတအား ရွာပြီး … ကားတွေ ထွက်မရလို့ … လမ်းမှာ အိပ်နေရတာ … ညက ဖုန်းဆက်သေးတယ် … လိုင်းမမိဘူး “
” ဟမ် … ဟုတ်လား … ဂရုစိုက် ကိုသန့်ဇင် … တခြားကားတွေ ရောလား “
” အင်းပေါ့ … အကိုတို့လို့ … ကုန်ကားတွေ အများကြီးပါ … နားနေကြတာ … တော်ကြာနေ …… နက်ဖန် ပြန်မရောက်ရင် … စိတ်ပူ မဆိုးလို့ … ဖုန်းလိုင်းမိတုန်း … လှမ်းပြောထားတာ “
ှီုဦးသန့်ဇင်မှာ မူဆယ် မန္တလေး ကုန်ကားအား တရုတ်ပြည် ထဲထိ ချိတ်ဆက် မောင်းနေရာ ၂ပတ် တကြိမ်လောက်မှ အိမ်ပြန် လာတတ်သည်။ အသောက်အစား နဲနဲရှိသော်လည်း မယားနှင့် သားအား ချစ်ကာ ရှာသမျှပိုက်ဆံ အကုန် အပ်တတ်၏။ လင်ဖြစ်သူ ဖုန်းချ သွားသည်နှင် ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ နောက်ဖေး ရေချိုးခန်း ပြန်လာပြီး အဝတ် လျှော်နေတော့သည်။ အဝတ်လျှော် ရေချိုး ပြီးသည်နှင့် ရင်ဖုံးအင်္ကျီနှင့် ပါတိတ်ထမိန် အဟောင်း တထည် ဝတ်ဆင်လိုက်သည်။ ကျောင်းဆရာမ မို့ မြန်မာဆန်ဆန် ရိုးရိုးယဉ်ယဉ် လေးသာ နေထိုင် တတ်၏။
” ဟျောင့် …… ဟိုဘက်ရပ်ကွက်က … ကျောင်းဆရာမ … ဒေါ်မေဆန်းလွင် က … ကိတ်တာကွာ … ဖြုတ်ချင် စရာကြီး “
နေ့လည်ပိုင်း ရပ်ကွက် တရပ်ကွက်ကျော်မှ လက်ဖက်ရည် ဆိုင်အသစ်အား သွားထိုင်စဉ် ကျောပေးထားသော ဝိုင်းမှ ဇော်ခိုင့်အား သတိမထားမိပဲ ဒေါ်မေဆန်းလွင် အကြောင်းအား ပြောနေကြသည်။
” အေးကွာ …… ကျောင်းစိမ်း ထမိန်အောက် ……ဆရာမ ဖင်ကြီးက … တင်းကော့ နေတာ …… ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး … နောက်က ဖြုတ်ရမှာ “
” သူ့ ယောက်ျားက … ကားသမားကွ … ၂ပတ် တခါလောက်ပဲ … အိမ်ပြန်လာတာ … သားအမိ ၂ယောက်ပဲ … တွေ့တာ များတယ် “
” အေးကွာ … ဘိုးတော်ကြီးနဲ့ ဝေးနေတော့ … ဆရာမလည်း … ဆာနေရှာမှာ “
” ငါက … ဆရာမ ကျောင်းအပြန် … လိုင်းကား အတူစောင့် စီးရင်း … ထောက်ပြီး သွားပြီ … ခိခိ “
ဇော်ခိုင် တယောက် ဦးထုပ်အား ငိုက်နေအောင် ဆောင်းကာ နောက်ကျောစားပွဲမှ သက်တူ ရွယ်တူ ၃ယောက်ခန့် တီးတိုးပြောသံအား အားစိုက် နားစွင့် နေမိသည်။ ၃ယောက်သား မိခင်ဖြစ်သူ၏ ခန္ဓာကိုယ် အလှပများအား လေလိုးလိုးပြီး မစားရ ဝခမန်း ပြောနေကြ သည်ကို စိတ်မဆိုးပဲ ခိုးနားထောင်ရင်း ပေါင်ကြားထဲ လီးမှာ တောင်မတ်လာရ၏။ အိမ်ပြန် လာသည်အထိ လီးမှာ မာထင်နေသည်။ ဆိုင်ကယ် သော့ပိတ်ကာ အိမ်ထဲ ဝင်လာပြီး လက်ဖက်ရည် ဆိုင်မှ ကြားခဲ့ရသော စကားလုံး များအား ပြန်တွေး နေမိ၏။ တွေးရင်း အိပ်ခန်းထဲဝင်ကာ ကုတင်ပေါ် လှဲရင်း ပက်လက် အနေထားဖြင့် ဒူးတဖက် ထောင်ကွေးကာ လီးအား အုပ်ကိုင် ပွတ်သပ် လိုက်သည်။
ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ ကျောင်းဆရာမ ပီပီ ဇော်ခိုင့်အား ငယ်စဉ် ကတည်းမှ စည်းကမ်း ကြပ်မှတ်ကာ ထိန်းကျောင်းလာ၏။ စည်းစနစ် ကြီးသော်လည်း ပညာရေး ကိစ္စမှလွဲလျင် ကျန်တာအလိုလိုက်ပြီး တုန်နေအောင် ချစ်ရှာသည်။ ဇော်ခိုင်မှာလည်း ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးသန့်ဇင်မှာ ကားမောင်းရင်း အိမ်သိပ် မကပ်သဖြင့် အနေဝေးသော ဖခင်ထက် အိမ်တွင် အနေနီးသော မိခင်အား အချစ်ပိုခဲ့၏။
အိမ်ပြန်ရောက်စဉ် ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ ထမိန်ရင်လျား ဖြင့် နောက်ဖေး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွား၏။ မိခင်၏ ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ် ကိုယ်လုံးအား ထမိန်ရင်လျားဖြင့် မြင်လိုက်ရစဉ် ပေါင်ကြားထဲ လီးမှာ ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်သွား မိသည်။ ရေချိုးခန်းနား ခြေဖွလျှောက်ကာ ချောင်းနေကြ တံခါးကြားလေးမှ ကြည့်ရာ ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ တံခါးဝဖက် လှည့်ကာ အဖုတ်အမွှေးများ ရိတ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ ဆပ်ပြာမြုပ်များ ပွတ်ကာ အမွှေး ရိတ်နေသော မိခင်၏ စောက်ဖုတ်အား စူးစိုက်ကြည့်ရင်း စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ ပြင်းထန် လာတော့သည်။ သားဖြစ်သူ ချောင်းကြည့့် နေသည်ကို မသိပဲ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ ရိတ်ပြီးသော အမွှေးများ လက်ဖြင့်သပ်ချကာ ရေလောင်းလိုက် ဆပ်ပြာ ပြန်တိုက်လိုက်နှင့် အလုပ်ရှုပ် နေတော့၏။ လင်ဖြစ်သူ ကားဆင်းလာမည့် နေ့မို့ စောက်မွှေးများ ရိတ်ကာ အဖုတ်အား သေချာ ဆေးကြော နေရှာသည်။
” မေဆန်း ရေ … မိန်းမ … “
နောက်၅ရက်ခန့် အကြာ ဦးသန့်ဇင် အိမ်ပြန်ရောက်လာ၏။
” ဟော … ကိုသန့်ဇင် … လာပြီလား “
လင်ဖြစ်သူ အသံကြားသည်နှင့် ဒေါ်မေဆန်းလွင် အိမ်ရှေ့ ပြေးထွက်ကာ အဝတ်စားထုတ်အား ကူဆွဲလိုက်သည်။
” သားလေးရော “
” အပြင်သွားတယ် … ခဏနေ လာတော့မှာ “
အိမ်ထဲရောက်သည်နှင့် ဦးသန့်ဇင်မှာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် ဖင်ကြီး ပွတ်သပ်ကာ နောက်မှ သိုင်းဖက်ရင်း လီးဖြင့် ဖိပွတ်လိုက်သည်။
” လွမ်းတယ် … မိန်းမ ရယ် “
” အွန်းပါ … ကိုသန့်ဇင်ရဲ့ … ရေအရင် ချိုးမလား ထမင်း အရင် စားမလား ဟင် “
” အဲဒါတွေ ပြီးမှပဲ … ခု လိုးချင်တယ်ကွာ “
” ဟွန့် … သိသား … အိမ်ရှေ့ ကတည်းက … ကျမ ပေါင်ကြား ကြည့်နေတာ … ခ်ခ် “
ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် ခရီးရောက်မဆိုက် လင်ဖြစ်သူမှ ဖင်အား လီးဖြင့် ပွတ်ကာ လိုးချင်ကြောင်း ပြောလာသဖြင့် ကြိတ်ပျော် သွားရသည်။ လက်နောက်ပြန် ပုဆိုးကြား စမ်းရင်း လီးအား စမ်းမိသည်နှင့် ပွတ်သပ် ပေးရင်း အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်လာခဲ့၏။
” ကုတင်စောင်း ထိုင်လိုက် … ကိုသန့်ဇင် “
” ခဏ … မိန်းမ … တညလုံး မောင်းလာလို့ … ရေမချိုးရသေးဘူး “
” ဘာဖြစ်လဲ … ရတယ် ထိုင်ပါဆို “
ဦးသန့်ဇင်မှာ မယားဖြစ်သူ အကြောင်း သိနေသဖြင့် ပြောပြနေသည်ကို ဒေါ်မေဆန်းလွင် ဂရုမစိုက်တော့။ လက်ထဲ မာထင်လာသော လီးအား စုပ်ချင် နေရှာသည်။ ဦးသန့်ဇင် ကုတင်စောင်း ထိုင်သည်နှင့် ပေါင်ကြား တည့်တည့် ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးတုတ် ထိုင်ကာ ပုဆိုးအား ပေါင်ရင်း လှန်လိုက်တော့၏။ အကြောများထကာ ဒစ်ကြီး ပြဲလန်နေသော လီးကြီးအား မက်မက်မောမော နမ်းလိုက်ပြန်သည်။ လီးထိပ်မှ အောက်သိုးသိုး အနံ့ ထွက်နေသော်လည်း အဲဒီအနံ့ကြောင်ပင် ရမ္မက်စိတ်လေး တိုးလာခဲ့ရ၏။ လီးစုပ်ရင်း ပေါင်တံ၂ဖက်အား လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ကာ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထနေသော နီညိုရောင် လီးကြီးအား ခပ်ဖွဖွ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဂွင်းထု ပေးပြန်သည်။
” ရှီးးးး …… အ ……… ကောင်းလိုက်တာ … မိန်းမ ရယ် “
ဦးသန့်ဇင် စကားအဆုံး ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာ လီးတံအား ထောင်ကိုင်ရင်း တွဲကျနေသော လဥ၂လုံး ကိုပါ တလှည့်ဆီ ဆွဲစုပ်ပေးသည်။ လဥ၂လုံးအား ပါးစပ်ဖြင့် ငုံပီး လီးကိုင်ထားသော လက်အား လွတ်ကာ လီးအရင်းမှ အဖျားထိ လျှာဖြင့်ယက်ကာ ပြဲလန်နေသော ဒစ်ဖူးအား ခဲထားလိုက်၏။ ဒစ်အား ကိုက်လိုက် ပါးစပ်ထဲ ရသလောက် သွင်းစုပ်လိုက်နှင့် လဥများအား ညှစ်ပေးရာ ဦးသန့်ဇင် အံကြိတ် နေရရှာသည်။ ထိုချိန် အပြင်မှ ပြန်လာသော ဇော်ခိုင်မှာ အိမ်ထဲအရောက် အိပ်ခန်းထဲ ညည်းသံများ ကြားရသဖြင့် ဧည့်ခန်းထဲထိုင်ရင်း အခြေအနေ အကဲခတ်လိုက်၏။
” အား ……… အားဟား …… မေ … မေ …… မေဆန်း ရယ် …… ရှီးးးးး ……… ကျွတ် …… “
ဦးသန့်ဇင် အသံကြောင့် ဖခင်ဖြစ်သူ အိမ်ပြန် ရောက်နေမှန်း သိလိုက်ရသည်။ ကြားလိုက်ရသော အသံကြောင့် မနေနိူင်တော့။ မိခင်၏ အိပ်ခန်းနား ခြေဖော့နင်းကာ ချောင်းကြည့်လိုက်၏။ စိတ်ထဲ မကြာခဏ ပြစ်မှားမိသော မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးသန့်ဇင် လီးအား မက်မက်မောမော စုပ်ပေးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
” အားဟား …… ရှီးးးး … ထွက် … ထွက် ……… အား … အ ……… ထွက်တော့မယ် ထင်တယ် … “
၁၅မိနစ်ခန့် အကြာတွေ ဦးသန့်ဇင် ညည်းရင်း မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့လာကာ လရည်များ ဒေါ်မေဆန်းလွင်၏ ပါးစပ်ထဲ ညှစ်ထုတ် ပေးလိုက်တော့သည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မျက်နှာလေး တချက် တွန့်ကာ လရည်များ မျိုချရင်း ထရပ်လိုက်၏။ ထမိန်ချွတ်ချသည်နှင့် ပေါင်တံ ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြား ညှပ်နေသော စောက်ဖုတ်လေး ပေါ်လာရ၏။
” မေဆန်း … အင်္ကျီရော ချွတ်ကွာ “
” အင်းပါ … ကိုသန့်ဇင်ရဲ့ … “
လင်ဖြစ်သူ ဆန္ဒအတိုင်း အင်္ကျီရော ဘော်လီပါ ချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ် တက်လိုက် တော့သည်။ ဦးသန့်ဇင်မှာ ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် တက်လာသော မယားဖြစ်သူအား ပက်လက်လှန်လှဲကာ ပါးပြင်၂ဖက်အား နမ်းပြီး တဆက်ထဲ လည်တိုင်ပျော့ လေးအား စုပ်ပေးနေ၏။ လည်တိုင်အား စုပ်ရင်း အိတွဲနေသော နို့အုံ၂ဖက်အား လက်ဖြင့် အားရပါးရ ဆုပ်နှယ်ကာ ဆွဲစို့တော့သည်။ အောက်မှလည်း လရည်ထွက်ပြီးကာစ မပျောမမာ ဖြစ်နေသော လီးဖြင့် အမွှေးရိတ်ထားသော အဖုတ်အုံပေါ် ဖိကြိတ် ပေးနေ၏။
ထိုချိန် အိပ်ခန်းတံခါးကြားမှ ချောင်းကြည့်နေသော ဇော်ခိုင် တယောက် မြင်ကွင်းကြောင့် ဖခင်ဖြစ်သူ အပေါ် မနာလိုစိတ်လေး ဖြစ်ပေါ်လာရသည်။ ဦးသန့်ဇင်မှာ ဇော်ခိုင် ငယ်စဉ်က စို့ခဲ့ရသော ဒေါ်မေဆန်းလွင်၏ နို့နှစ်လုံးအား တဖက်ပြီးတဖက် ပြောင်းစို့ပေးနေ၏။ နို့စို့ရင်း အနည်းငယ် မို့တက်နေသော ဗိုက်ခေါက်ဖွေးဖွေး အား လျှာဖြင့် ယက်ပေးရာ ဆီးခုံးနား အရောက် ဒေါ်မေဆန်လွင် ဖင်ကြီး ကော့တက် လာတော့သည်။ ဦးသန့်ဇင်မှာ မယားဖြစ်သူ၏ အရည်လဲ့ကာ ဖေါင်းကြွ နေသော အဖုတ်အား တချက်နမ်းကာ အက်ကွဲကြောင်းထဲ လျှာထိပ်လေး မြုတ်ကာ အထက်အောက် ထိုးဆွဲလိုက်၏။
” အားးး ……… ရှီးးးး …… ဟင့် …… အ …… ကောင်းလိုက်တာ …… ရှီးးးး …… ကျွတ် ကျွတ် … “
အဖုတ်အား ယက်ပေးရင်း ကြွတက်လာသော ဖင်သားစိုင်ကြီးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ညှစ် ပေးပြန်သည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် အောက်နူတ်ခမ်းလေး ကိုက်ကာ ဖေါင်းကားလာသော အဖုတ်ဝမှ အရည်ကြည်လေးများ စိမ့်ထွက်ကာ မျက်လုံးများ စင်းကျသွားတော့၏။
” ပြွတ်စ် …… ပလပ် ပလပ် …… အ … ရှီးးးး …… ကိုသန့်ဇင် ရယ် …… ဟင့် …… အအ အ … “
ဦးသန့်ဇင် ခေါင်းအား ဖမ်းကိုင်ကာ အဖုတ်နှင့် ပါးစပ်အား ဆွဲကပ်ထားရာ ဦးသန့်ဇင်မှာလည်း အဖုတ်ယက်ရင်း လီးကြီး တဇပ်ဇပ် တုန်ကာ ပြန်မာလာတော့သည်။
” ဟင့် ……… အ ……… ကိုသန့်ဇင် …… လိုးမှာဖြင့် …… လိုးတော့နော် … တော်ကြာ သားလေး အပြင်က …… ပြန်လာရင် … မကောင်းဘူး … “
ဒေါ်မေဆန်းလွင် ဖင်ကြီးကော့ကာ တအအ ညည်းရင်း ၁၀မိနစ်ခန့် အကြာ လင်ဖြစ်သူအား တက်လိုးခိုင်း နေ၏။ ပေါင်၂ချောင်း မြှောက်ပေးရာ ဦးသန့်ဇင်မှာ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် ပေါင်တံ၂ဖက် ဆွဲကားပြီး အဖုတ်ကြားထဲ ခေါင်းထောင် နေသော စောက်စိအား ဒစ်ဖြင့် ထိုးကလော် ပေးပြန်သည်။ ချက်ချင်း မလိုးသေးပဲ အက်ကွဲကြောင်းထဲ လီးထိပ်ဖြင့် ထိုးခွဲကာ စောက်စိနား အရောက် လီးအရင်းမှကိုင် အစိအား ဒစ်ဖြင့် ရိုက်ချပစ်၏။
” အားးးး …… အမေ့ ……… လုပ်တတ် လိုက်တာ …… ကိုသန့်ဇင် ရယ် ……… ဟင့် ……… ကျွတ် ……… အဟင့် ဟင့် “
ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် ပက်လက် အနေထားဖြင့် ခြေဖျားထောက်ကာ ပေါင်တံများ တဆက်ဆက် တုန်ရင်း စောက်ရည်များ ထွက်လာ တော့သည်။ စောက်ခေါင်း အတွင်းသား ရဲရဲလေးများ ရှုံ့ချီပွချီဖြင့် အရည်များ ညှစ်ထုတ်နေစဉ် ဦးသန့်ဇင်မှာ လီးထိပ်အား တေ့ကာ ဆောင့်လိုး လိုက်၏။
” ဇွိ ……… အား ……… အဟင့် ……… ဘွတ် ဘွတ် ……… အမလေး …… အင့် ……… အအ အအ …… “
ချောင်းကြည့်နေသော သားဖြစ်သူ ဇော်ခိုင် မနေနိုင်တော့ တဇွိဇွိ တဘွတ်ဘွတ်နှင့် သူ့အား မွေးထုတ်ခဲ့သော မိခင်ဖြစ်သူ စောက်ပက်ကြီးထဲ ဖခင်ဖြစ်သူ လီးကြီး ဝင်ထွက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ဂွင်းထု နေရ၏။
” အ …… အ ……… အင်းဟင်း …… ကျွတ် …… အ …… ကိုသန့်ဇင် ရယ် …… ဟင့် … “
တအအ ညည်းပြီး ဖခင်ဖြစ်သူ ဆောင့်အချ ဖင်ကြီး ကော့ပေးနေသော မိခင်ဖြစ်သူ မျက်နှာအား ကြည့်ရင်း ဇော်ခိုင်၏ ဂွင်းထုနေသော လက်များ မြန်လာ တော့သည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင်မှာလည်း နီညိုရောင် လီးကြီး စောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတိုင်း အဖုတ်ကြီး ကော့ထိုးကာ တအအ ညည်းနေရှာသည်။ ဦးသန့်ဇင် မှာလည်း ၁၀ရက်ကျော် ၂ပတ်နီးပါး မလိုးရသဖြင့် ကုတင်တိုင်များ ရမ်းခါနေအောင် တရစပ် ဆောင့်လိုး နေ၏။
” ဘွတ် ……… ဗြိ ………… ဇွိ ………… အား အ ……… ကောင်း … ကောင်းလိုက်တာ …… ဟင့် ……… ကျွတ် ……… အ အ … တအား ကောင်းလာပြီ …… ကိုသန့်ဇင်ရဲ့ ……… လိုး …… အား ……… ဟင့် …… အဟင့် ဟင့် …… “
ဦးသန်စင်မှာ ဒူးထောက်လိုးရင်း ပေါင်တောင့်လာ သဖြင့် မယားဖြစ်သူ ကိုယ်ပေါ် မှောက်ချကာ နူတ်ခမ်းချင်း ဖိစုပ်ရင်း တချက်ချင်း လိုးပေးပြန်သည်။ ဒေါ်မေဆန်းလွင် မှာလည်း သူမကိုယ်ပေါ် မှောက်လိုးနေသော လင်ဖြစ်သူ ခါးအား ပေါင်၂ဖက် လိမ်ချိတ်တင်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း အားရပါးရ ပြန်စုပ် ပေးလိုက် တော့သည်။
” ပြွတ်စ် … အွန့် …… ပလပ် … ပလပ်ပလပ် …… ပြွတ် … ပြွတ် ပြွတ် … “
၁၅မိနစ်ခန့် အကြာတွင် တချက်ချင်း လိုးနေရာမှ ခါးပြန်မတ်ကာ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုးပေးရင်း မာထောင်နေသော လက်မဖြင့် ဖိချေပေးရာ ဒေါ်မေဆန်းလွင် တယောက် မျက်ဖြူလန်ကာ တအားအား အော်ပြီ အစိအောက်မှ စောက်ရည်များ ဗျစ်ကနဲ ပန်းထွက် သွားတော့သည်။
” အားးး ……… အားးးးး ……… သေပြီ သေပြီ …… အမလေး …… ကိုသန့်ဇင် ရယ် … ဘယ်လိုများ … လိုးလိုက် တာတုန်း ……… အဟင့် ဟင့် ဟင့် “
နို့အုံ၂ဖက် လက်ဖြင့်ညှစ်ကာ စောက်ဖုတ် အတွင်းသား များ အီစိမ့်လာပြီး အသဲခိုက်အောင် ကောင်းနေရ၏။ အရည်များ ပန်းထုတ်ရင်း အဖုတ် အတွင်းသား များမှ လီးကြီးအား ဖမ်းညှစ်နေရာ ဦးသန့်ဇင်လည်း ကြာကြာ ဆက်မလိုးနိုင်တော့။ အချက်၂၀ခန့် အံကြိတ်လိုးကာ နောက်ဆုံတချက် ဆောင့်လိုးရင်း ဆီးခုံးချင်း ကပ်ကာ လရည်များ ညှစ်ထုတ်လိုက်ရသည်။
” ဘွတ် ……… အားးး ……… မေဆန်း …… စောက်ပတ်က …… တအား ညှစ်ပေးနေတာ …… အားးး အ ……… မရ ……… အအ …… မရတော့ဘူး …… ထွက်ပြီ …… အား ………… ရှီးးးးး “
” အင်း …… အင်း ……… ကောင်းလိုက်တာ …… ကောင်းလိုက်တာ … ကိုသန့်ဇင် ရယ် … အဖုတ်ထဲ … လရည်တွေကို … အများကြီးပဲ … “
ထိုချိန် အခန်းပြင်မှ ချောင်းကြည့် နေသော ဇော်ခိုင်တယောက် တအအ တဖတ်ဖတ်ဖြင့် အသံနှိမ့် ညည်းရင်း ဂွင်းထုကာ ၂ချီဆက်တိုက် ပြီးခဲ့ရ၏။
” ပြွတ် …… ပလပ်ပလပ် … “
ဦးသန့်ဇင်မှာ လီးကြီး ဆွဲထုတ်ပြီး ကိုယ်လုံး ပြန်မှောက်ကာ မယားဖြစ်သူ နူတ်ခမ်းအား စုပ်ရင်း ဘေးနား လှဲချလိုက်သည်။ ၂ယောက်သား ကာမ အထွဋ်ထိပ်သို့ ရောက်ပြီးပြီမို့ မျက်နှာချင်ဆိုင် ဘေးတစောင်း လှဲဖက်ကာ အနားယူနေကြ၏။ ဇော်ခိုင်မှာ အခန်းဝမှ အိမ်ပြင် ပြန်ထွက်ရင်း ဆိုင်ကယ် ၁ပတ် ပတ်မောင်းကာ ၁၅မိနစ် အကြာမှ အိမ်ပြန် လာခဲ့သည်။ ဆိုင်ကယ် စက်ရပ်ကာ အသံပေးပြီးမှ အိမ်ထဲဝင်လာတော့၏။
