တသိမ့်သိမ့်

အဖုံးဖွင့်ထားသော လေးထောင့်သံပုံး၏ အဝတွင် သစ်သားတုတ် ကန့်လန့်ခံကာ ချိတ်ဖြင့် ချိတ်..တံပိုးဖြင့် ထမ်းလာခဲ့သော ရေအပြည့်ပါသည့် သံပုံးနှစ်ပုံးကို ရင်မောင်သည် သူ၏ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အသာထိန်းပြီး ဒူးနှစ်ဖက်ကွေးကာ မြေပေါ်ကို ချလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ ပုံးနှစ်ပုံးတွင် ချိတ်ထားတဲ့ ချိတ်နှစ်ချိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး သူ၏ ပုခုံးပေါ်မှ တံပိုးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ယူပြီး အနီးရှိ အုန်းပင်မြစ်အုံကြီးတွင် မှီကာ ထောင်လို့ ထားလိုက်၏ ။ပြီးတော့ ရေအပြဘ့်ပါလာသော သံပုံးနှစ်ပုံး အတွင်းမှ ရေများကို ရင်မောင်သည် တပုံးချင်းမပြီး အနီးရှိ ဒီဇယ်ပေပါကို ထက်ပိုင်း ဖြတ်ထားသော စည်ပိုင်းဖြတ် အတွင်းသို့ လောင်းပြီး ထည့်လိုက်၏ ။ ရင်မောင် ထမ်းလာသော သံပုံးနှစ်ပုံးအတွင်းမှ ရေများ ကုန်သောအခါတွင် စည်ပိုင်းပြတ်အတွင်းတွင် ရေများ ပြည့်သွားတော့သည် ။ ရင်မောင်သည် သူ၏ ခါးတွင် ဝတ်ထားသော ပုဆိုးကို ဖြန့်လိုက်ပြီး မျက်နှာပေါ်မှ ချွေးများကို သုတ်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့ သူ၏ ပုဆိုးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တချက် နှစ်ချက်လောက် ဖြန့်ပြီးမှ ခါးတွင် ပြန်ပြီး ခပ်တိုတို ဝတ်လိုက်၏ ။ ” သန်းနုရေ ..ဒီမှာ ရေပြည့်ပြီ ..ရေချိ ုးလို့ ရပြီဟ …” ရင်မောင်က သွပ်မိုး ဝါးထရံကာ ပျဉ်ခင်း သုံးပင် နှစ်ခန်း ပတ်လည် အိမ်လေးအတွင်းသို့ ငုံ့ပြီး အသံခပ်ကျယ်ကျယ်လေးဖြင့် ပြောလိုက်၏ ။ ” လာပြီ..အကိုရေ..လာပြီ …” အိမ်အတွင်းမှ ထမိန်လေးကို ရင်လျားလျက် လက်အတွင်းမှလည်း ထမိန်တထည်ကို ခေါက်လျက်သားလေး ကိုင်ပြီး သန်းနုသည် ကဗျာကရာ ထွက်လာသည် ။ သန်းနုသည် သံစည်ပိုင်းအနား ရောက်သည်နှင့် အနီးရှိ သရက်ပင်ပျိ ုလေး၏ ခြေရင်းနားရှိ ကိုင်းတက်ခွလေးတွင် သူမ၏ လက်အတွင်းမှာ ကိုင်လာသော ထမိန်ခေါက်လေးကို တင်လိူက်၏ ။ အနီးသို့ သန်းနု ရောက်လာသည်နှင့် အုန်းပင်ကြီး၏ မြစ်ဆုံတွင် ထောင်မှီထားသော သူ၏ တံပိုးကို လှမ်းယူပြီး ရင်မောင်သည် သန်းနုကို ကြည့်လို့နေ၏ ။ သူမ ရင်လျားကာ ဝတ်ထားသည့် ထမိန်လေးမှာ သူမ၏ မို့မောက်နေသော ရင်သားများနှင့် ကားစွင့်ပြီး ကြီးမားအိစက်နေသော တင်သားများကို ပြီးပြည့်စုံအောင် လုံခြုံ မှု မပေးနိုင်ခြေ ။

ဖွူ ပွီး ဝငျး နသေော အသားအရညျလေးမြားဖွငျ့ သူမ၏ အမို့အမောကျ အစှငျ့အကားမြားကို ပေါငျးစပျလိုကျသော အခါတှငျ သူမ၏ ခပျမွငျ့မွငျ့ အရပျကလေးဖွငျ့ သနျးနုမှာ လှခငြျတိုငျး လှလို့ နေ၏ ။ ” သနျးနု..ခြိ ုးတော့လေ ..တောျကွာ အအေးပတျ အုံးမယျ…” ” အကို ခပျပေးတဲ့ ရကေို ခြိ ုးရမှာ အားနာနလေို့ပါ ..သနျးနုဘာသာ ခြောငျးထဲ ဆငျးခြိ ုးလဲ ရတာဘဲ ဟာကို…” ” ခုတလော ရတှေေ ငံတယျဟ …ဒါကွောငျ့ ငါက ကနျရကေို ခပျပေးတာ ..ဒေါျလေးပါ ခြိ ုးရ သုံးရ မှာ ဆိုတော့ ငါလညျး ကုသိုလျရတာပေါ့ဟာ ..အောျ..ဒေါျလေးကို မမွငျပါလား..” ” စကျအိမျကွီးက ဘဘကွီးတို့ ရောကျနလေို့ စောစောက ခေါျခိုငျးတာနဲ့ အမေ လိုကျသှားတယျလေ ..” ” ကဲ ..ခြိ ုး..ခြိ ုး …မိုးခြုပျသှားအုံးမယျ…” ” ဟငျး….အကိုက သနျးနုကိုသာ ရခြေိ ုးခိုငျးနတော..အကိုက မသှားသေးတော့..သနျးနုက ဘယျလို ခြိ ုးရမှာလဲ…” ” အောျ..အေး..ဟုတျသားဘဲ…ကဲ..သှားပွီ..သနျးနုရေ ..” တံပိုးနှငျ့ ရပေုံးနှဈပုံးကို ကိုငျကာ ထှကျသှားသော ရငျမောငျ၏ ကြောပွငျကယြျကွီးကို ငေးကာ ကွညျ့ရငျး သနျးနု တခကြျ ပွုံးလိုကျ၏ ။ ” အောျ..ရိုးလိုကျတဲ့ အကိုရယျ …” ဒါကွောငျ့လညျး သနျးနုက အကို့ကို ခငျရတာ…အငျး..ခငျတာ မဟုတျဘူး..ခစြျတာပါ …။ သနျးနုသညျ သူမ အတှေးဖွငျ့ သူမ ရှကျပွုံးလေး ပွုံးလိုကျ၏ ။ သနျးနု၏ ပါးပွငျလေး နှဈဖကျတှငျ ပနျးနုရောငျလေးတောငျ သနျးလို့ သှားရ၏ ။ သနျးနုသညျ သူမ၏ အတှေးစလေးကို ရှကျစနိုးလေး ဖွတျလိုကျပွီး ရဖေလားလေးကို ကောကျကိုငျကာ စညျပိုငျးပွတျအတှငျးမှ ရကေို ခပျကာ မကြျနှာ သဈလိုကျသညျ ။ ပွီးတော့ တခှကျခငြျး ခပျပွီး ခြိ ုးနတေော့၏ ။ ရငျမောငျနှငျ့ သနျးနုတို့သညျ ဓနရှိနျ ဆနျစကျဝနျးကွီး အတှငျးတှငျ အတးနထေိုငျကွသညျ့သူမြား ဖွဈကွပွီး ကြောငျးနဖေကျ သူငယျခငြျးမြားလညျး ဖွဈကွသညျ ။ ရငျမောငျမှာ အသကျ ၂၀ ရှိပွီ ဖွဈပွီး အဝေးသငျ တကျနေ၏ ။ သနျးနုကတော့ ရှဈတနျးနှငျ့ပငျ ကြောငျးထှကျခဲ့ရပွီး စကျထဲတှငျ စပါးသယျ တာလီမှတျ စသဖွငျ့ အလုပျမြား လုပျနခေဲ့ရ၏ ။ ရငျမောငျနှငျ့ သနျးနုတို့၏ မိဘမြား လကျထကျကထဲက ဓနရှိနျ ဆနျစကျကွီး၏ အလုပျသမားမြား ဖွဈခဲ့ကွ၏ ။ သနျးနု ရှဈတနျး ရောကျသော နှဈတှငျ သနျးနု၏ အဖေ မှာ စကျညပျလို့ ခွတေဖကျ ဖွတျပဈခဲ့ရပွီး စိတျထောငျးတော့ ကိုယျကွေ ဆိုတာမြိ ုးလို ဖွဈပွီး အရကျစှဲကာ နောကျဆုံးတော့ သဆေုံးသှားခဲ့သညျ ။ သနျးနုတို့ သားအမိ နှဈယောကျသာ လောကကွီး အလညျတှငျ ကနြျရဈခဲ့ကွတော့သညျ ။ ရငျမောငျသညျလညျး သနျးနုနှငျ့ ဘာမှ မထူးပါ ။ ရငျမောငျ၏ အဖသေညျလညျး စပါးထမျးသညျ့ အလုပျသမားမြားကို ကွီးကွပျရငျး ကုနျးဘောငျ ( ရယောဉျနှငျ့ ပွကေမျးပါးရှိ တံတားတို့ကို ဆကျသှယျဖို့ အရှကျခငျးကာ တငျထားသညျ့ ပဉြျပွားကွီးမြား ) ပေါျမှ ပွုတျကကြာ ရထေဲက ငုတျဖွငျ့ ဆောငျ့ပွီး ရငျမောငျ ဆယျတနျး အောငျပွီးသော နှဈတှငျပငျ ကှယျလှနျ ခဲ့ရ၏ ။ ရငျမောငျ၏ အဖေ..သနျးနု၏ အဖေ နှငျ့ စကျပိုငျရှငျ ဘဘကွီးတို့မှာ ဒီ ဓနရှိနျ စကျဝနျးကွီးအတှငျးတှငျပငျ အတူနထေိုငျ ကွီးပွငျးခဲ့ကွသော ငယျသူငယျခငြျးမြား ဖွဈကွသညျ့ အားလြှောျစှာ ရငျမောငျ၏ အဖေ နှငျ့ သနျးနု၏ အဖတေို့ ကှယျလှနျခဲ့ကွပွီး နောကျတှငျ ကနြျရဈသော မိသားစုမြားကို စကျပိုငျရှငျ ဘဘကွီး က ကွညျ့ရှု စောငျ့ရှောကျကာ ထားခဲ့၏ ။ ရငျမောငျ၏ မိခငျမှာ ရငျမောငျ လေး ငါးနှဈသား လောကျကပငျ ကှယျလှနျခဲ့ပွီး ဖွဈလရော ရငျမောငျ၏ ဖခငျ ကှယျလှနျ ပွီးသှားသော အခါတှငျ ရငျမောငျမှာ လောကကွီး မှာ သူ တဦးတညျးသာ ကနြျရဈလတေော့သညျ ။

ရငျမောငျကို စကျပိုငျရှငျ ဘဘကွီးက သူ၏ စကျအိမျကွီး နောကျဖကျတှငျ ရှိသော အခနျးသို့ ပွောငျးရှှေ့နထေိုငျစခေဲ့ပွီး ဆယျတနျး အောငျမွငျပွီး ဖွဈသော ရငျမောငျကို စကျထဲတှငျ စာရေး အလုပျ ပေးခဲ့၏ ။ ရငျမောငျ၏ ပညာသငျ စားရိတျကိုလညျး ထောကျပံ့၏ ။ စကျပိုငျရှငျ ဘဘကွီးသညျ ရငျမောငျကို တခါတရံတှငျ ဘဘကွီးတို့ ရနျကုနျ ပွနျရာတှငျလညျး ခေါျကာ သှားတတျသညျ ။ ရငျမောငျ ဘှဲ့ရလြှငျ စကျပိုငျရှငျဘဘကွီးက ရနျကုနျတှငျ အလုပျပေးပွီး ခေါျထားမညျ ဟုလညျး စကျဝနျးတခုလုံးက သိကွသညျ ။ စကျပိုငျရှငျဘဘကွီးတို့တှငျ မိုးမွငျ့ရှိနျ ဟူသော သားတယောကျသာ ရှိ၏ ။ မိုးမွငျ့ရှိနျမှာ ရငျမောငျ..သနျးနုတို့နှငျ့ ကြောငျးနဖေကျ သူငယျခငြျးမြား ဖွဈ၏ ။ သို့ရာတှငျ မိုးမွငျ့ရှိနျမှာ ကိုးတနျးကို သုံးနှဈကပြွီး ကြောငျးမှ ထှကျခဲ့ရသူ ဖွဈ၏ ။ တဦးတညျးသော သား ဖွဈပွီး မိဘမြားက အလိုလိုကျလှနျးတာကွောငျ့ မိုးမွငျ့ရှိနျမှာ ထငျရာစိုးငျးနသေော လူငယျတယောကျ ဖွဈ၏ ။ ဓနရှိနျဆနျစကျကွီးသညျ နယျမွို့လေးတမွို့၏ ဆငျခွဖေုံး ခြောငျးကမျးပါးပေါျတှငျ တညျရှိ၏ ။ စကျပိုငျရှငျ ဘဘကွီးမှာ ရနျကုနျတှငျသာ အနမြေားသညျ ။ ရနျကုနျတှငျ အခွား စီးပှားရေး လုပျငနျးမြားရှိပွီး စကျသို့ လာသော အခါတှငျ ရနျကုနျနှငျ့ နေ့ခငြျးပွနျ ကားလမျးပေါကျလြှကျ ရှိသော ဆနျစကျကွီးမှာ ( ၃ )ရကျထကျ ဘဘကွီး သညျ ပိုပွီး မနပေါ ။ စကျပိုငျရှငျ ဘဘကွီးတို့ လငျမယား ပွနျသှားလြငြျ ဘဘကွီး၏ သူငယျခငြျး ဖွဈသူ ကိုယျစားလှယျကွီး ဖွဈသညျ့ အသကျ ( ၄၅)နှဈခနျ့ ရှိသော ဦးမွငျ့မူသညျ ဆနျစကျကို အုပျခြုပျစီမံ ခနျ့ခှဲလုပျကိုငျရနျ ကနြျရဈခဲ့၏ ။ ဦးမွငျ့မူမှာလညျး သူ၏ မိသားစုမြားမှာ ရနျကုနျတှငျ ရှိပွီး တခါတရံမှသာ လာတတျ၏ ။ ဦးမွငျ့မူကတော့ ဆနျစကျမှ တဖဝါးမှ မခှာ ။ ရနျကုနျရှိ သူ၏ မိသားစုထံ ပွနျခဲ၏ ။ ဦးမွငျ့မူက စကျအိမျကွီးမှာ နေ၏ ။ စကျသူဌေးဘဘကွီး၏ တဦးတညျးသော သားဖွဈသူ မိုးမွငျ့ရှိနျကလညျး ဦးမွငျ့မူကဲ့သို့ပငျ မိသားစု ရှိရာ ရနျကုနျသို့ လိုကျမသှားဘဲ မိဘမြား မကြျကှယျ ဖွဈသညျ့ ဆနျစကျတှငျသာ လှတျလှတျလပျလပျ နခေဲ့၏ ။ မိုးမွငျ့ရှိနျသညျ ဓနရှိနျ ဆနျစကျဝနျး အတှငျးတှငျ ဆောကျလုပျထားသော နှဈဆောငျပွိုငျ စကျအိမျကွီးတှငျပငျ ဦးမွငျ့မူနှငျ့အတူ နထေိုငျ၏ ။ မိုးမွငျ့ရှိနျမှာ သူ၏ ဖခငျနှငျ့ မိခငျတို့ ဆနျစကျသို့ လာရောကျခွငျး မရှိသညျ့နေ့ရကျမြားတှငျ အရကျလေး တမွမွနှငျ့ ထငျရာစိုငျးနတေတျ၏ ။ ဦးမွငျ့မူကလညျး မိုးမွငျ့ရှိနျကို မပွောရဲ မဆိုရဲ ။

မိုးမွငျ့ရှိနျမှာ စကျပိုငျရှငျ သူဌေးကွီး၏ သား ဖွဈနသေညျ့အပွငျ ဦးမွငျ့မူမှာလညျး စကျသူဌေးကွီး မလာသညျ့နေံရကျမြားတှငျ ဆနျစကျမှာ ထငျရာစိုငျးနတေတျသူ ဖွဈလို့ပါ ..။ ဆနျစကျလုပျငနျးသညျ အလုပျသမား အမြားအပွားဖွငျ့ လုပျကိုငျရသော လုပျငနျး ဖွဈပွီး စပါးသယျ ဆနျအိတျထမျး အလုပျသမ မိနျးကလေးမြား ကလညျး ဆနျစကျတှငျ အမြားအပွား ရှိနေ၏ ။ လူအမြိ ုးမြိ ုး စိတျအထှထှေေ ဆိုတာမြိ ုးလို ထမငျးနပျမှနျအောငျ ကွုံးရုနျးပွီး အပငျပနျးခံ အလုပျလုပျနသေူ မိနျးကလေးမြား ရှိနသေကဲ့သို့ စပါးကုနျသညျ ဆနျကုနျသညျ ဆနျပှဲစား စပါးပှဲစားမြားနှငျ့ အလဉြျးသငျ့သလို ကွညျ့ပေါငျးပွီး ဝမျးဆကျဖို့ရအောငျ ရှာနသေူ မိနျးကလေးမြားလညျး ရှိနေ၏ ။ ဦးမွငျ့မူနှငျ့ မိုးမွငျ့ရှိနျတို့ နှဈယောကျကတော့ ဘယျ မိနျးကလေးကိုမှ ခမြျးသာ မပေးပါ ။ သူတို့၏ အရှိနျအဝါကို သုံးပွီး လဈရငျ လဈသလို ဆှဲစားတတျ၏ ။ ဆနျစကျရှိ စပါးသယျ..ဆနျသယျ မိနျးကလေးတှထေဲက တဈတဈရဈရဈ ခစြျစရာလေးတှဆေို ဦးမွငျ့မူနှငျ့ မိုးမွငျ့ရှိနျတို့က အလှတျ ပေးခဲ၏ ။ ဒီနရောတှငျတော့ ရငျမောငျက သူတို့နှငျ့ ဆနျ့ကငြျဖကျ ဖွဈ၏ ။ ရိုးသား၏ ။ ကွိုးစယး၏ ။ နောကျပွီး ဆနျစကျပိုငျရှငျ ဘဘကွီးကလညျး ယုံကွညျစိတျခပြွီး မွှောကျစား ထားသဖွငျ့ ဦးမွငျ့မူနှငျ့ မိုးမွငျ့ရှိနျတို့က ရငျမောငျကို နဲနဲ ရှိနျ၏ ။ သူတို့ဂှငျမြားကို ရငျမောငျကို ရှောငျပွီး လှုပျရှားကွရ၏ ။ ရငျမောငျကိုလညျး သူတို့နှဈဦးက တခကြျလေးမှ ကွညျ့လို့ မရ ။ ဒါပမေယျ့ သှားပွီး မထိရဲ ။ ရငျမောငျကို ထိလြှငျ စကျပိုငျရှငျ ဘဘကွီး ဦးထှနျးရှိနျနှငျ့ ရငျဆိုငျကွရပေ မညျ ။ ပွောရမညျဆိုလြှငျ ဆနျစကျထဲတှငျ အလုပျဆငျးနသေော မိနျးကလေး မွောကျမြားစှာထဲတှငျ သနျးနုသညျ အခြောဆုံး အလှဆုံး ဖွဈ၏ ။ သနျးနုကို ကွညျ့ပွီး မိုးမွငျ့ရှိနျက အံတကွိတျကွိတျ ဖွငျ့ ဖွဈ နသေလို ဦးမွငျ့မူကလညျး သနျးနုကို ကွညျ့ကာ မိုးမွငျ့ရှိနျ မသိအောငျ အံတကွိတျကွိတျ ဖွဈနေ၏ ။ သို့ရာတှငျ သူတို့ နှဈယောကျစလုံးက သနျးနုကို မထိရဲပါ ။ သူမသညျ ရငျမောငျနှငျ့ သမီးရညျးစား ခစြျသူတှေ ဖွဈနကွေသညျကို ဆနျစကျတဝနျးလုံး တခုလုံးက သိထားကွသလို ဦးမွငျ့မူ နှငျ့ မိုးမွငျ့ရှိနျတို့ နှဈယောကျကလဲ သိထားကွ၏ ။ ထို့အပွငျ သနျးနုသညျလညျး စကျပိုငျရှငျ သူဌေးကွီး၏ အရေးပေးထားသော သူ တဆယာကျလညျး ဖွဈနလေို့ သူတို့နှဈယောကျ သနျးနု ကို မထိရဲ ..။

အံတကွိတျကွိတျ ဖွငျ့သာ ကွညျ့ရငျး အလဈကို စောငျ့နကွေ၏ ။ ရခြေိ ုးလို့ ပွီးသှားသော သနျးနုက သူမ၏ ခါးလေးကို ကုနျးပွီး ရငျလြားထားသော ထမိနျလေး၏ အောကျနားစလေးကို ပေါငျလညျ မရောကျတရောကျ လောကျအထိ တငျကာ ရှေ့သို့ လုံးကာ ယူလိုကျပွီး သူမ၏ လကျလေး နှဈဖကျဖွငျ့ ရညှေဈလိုကျ၏ ။ ထမိနျ အောကျနားကို သူမ၏ ပေါငျလညျ လောကျအထိ လိပျကာ တငျထားသဖွငျ့ ဖွူဖှေး တုတျခဲ တောငျ့တငျးလှသော သူမ၏ ပေါငျသားကွီး နှဈလုံးမှာ တပျမကျဖှယျ ဖွဈနေ၏ ။ သူမသညျ ခါးကုနျးပွီး ထမိနျ အောကျနားစ ကို ရညှေဈနသေညျ ဖွဈလို့ သူမ၏ တငျသား လုံးလုံးတဈတဈကွီးမြားမှာ ရတှေေ ရှှဲရှှဲ စိုနသေော ရလေဲထမိနျပါးလေးတှငျ အတိုငျးသားကပျလြှကျ ခါးကုနျးထားသဖွငျ့ ပိုလို့ ကားစှငျ့ အိစကျကာ မကျမောဖှယျ ကောငျးလှ၏ ။ မို့မောကျ ဝငျးဝါခကြျ ရှိနသေော သနျးနု၏ နို့ကွီးနှဈလုံးမှာ ရငျလြားထားသော ထမိနျလေး အတှငျးမှပွညျ့အနျကာ ထှကျနတေော့၏ ။ သူမ၏ ဘေးဖကျတှငျ ရှေ့ဖကျ ခပျစောငျးစောငျး နရောလေးမှာမတျတပျရပျကာ သူမကို ကွညျ့နမေိသော မိုးမွငျ့ရှိနျ သညျ တံတှေး တခကြျ မွိုခကြာ အံတခကြျ ကွိတျလိုကျ၏ ။ သနျးနုသညျ သူမ၏ ရငျလြားထားသော ရလေဲ ထမိနျလေး၏ အောကျနားစကို ရညှေဈပွီးသညျနှငျ့ သူမ၏ လကျကလေးနှဈဖကျကို သူမ၏ ကိုယျလုံးလေး ဘေးတဖကျတခကြျ ဆီသို့ ခကြာ နှဈကွိမျ သုံးကွိမျလောကျ သူမ၏ ကိုယျလုံးလေးကို ရခေါလိုကျရာ သနျးနု၏ ကိုယျလုံးလေးမှာ တသိမျ့သိမျ့ခါ သှားရသညျ့ နညျးတူ သူမ၏ တငျသားကွီးမြားနှငျ့ နို့ကွီးမြားမှာလညျး သူမ၏ ကိုယျလုံးလေး ငွိမျသှားရသညျ့ တိုငျအောငျ မငွိမျသေးဘဲ တခကြျနှဈခကြျမြှ တုနျကာ နသေေး၏ ။ သူမနှငျ့ ဆယျပေ အကှာအဝေး မြှသာ ရှိသော ဇီဇဝါ ခွုံလေး၏ တဖကျမှ မတျတပျရပျကာ ကွညျ့နသေော မိုးမွငျ့ဂှိနျ၏ ပေါငျနှဈလုံး ကွားရှိ လီးကွီးမှာ သနျးနုကို ကွညျ့နလြေကြျမှ မာတောငျလာခဲ့ရုံ တငျ မက တဆတျဆတျပငျ ဖွဈလို့ လာရတော့သညျ ။ သနျးနုသညျ သူမ၏ ကိုယျလုံးလေးကို ရခေါပွီးသညျနှငျ့ ရစေညျဘေးရှိ သရကျပငျလေး ခွရေငျးနားရှိ ကိုငျးတကျကလေး ကွားတှငျ တငျကာထားသော သူမ၏ ထမိနျလေးကို လှမျးယူကာ လဲပွီး ဝတျလိုကျ၏ ။

ပန်းခြုံတဖက်ရှိ မိုးမြင့်ရှိန်သည် အသာအယာပင် ထွက်လို့ လာခဲ့ပြီး သန်းနု ရှိရာနေရာနှင့် ဝါးနှစ်ရိုက်လောက် လွန်လာသော နေရာကျမှ ပြင်းထန် ကျယ်လောင်သော တောက်တချက်ကို ခေါက်လိုက်ပြီး ” ထွီ” ကနဲနေအောင် တံတွေး တချက်ကို ထွေးလိုက်သည် ။ ထို့နောက် မိုးမြင့်ရှိန်သည် တင်းမာသော မျက်နှာထားနှင့် ဆက် လျှောက်သွားသည် ။ ဒီနေ့ စက်သူဌေးကြီး ဦးထွန်းရှိန်နှင့် ဇနီးတို့ နေ့လည်တွင် ရန်ကုန်သို့ ပြန်ကြမည် ဖြစ်သည် ။ သန်းနု၏ အမေကို တရားစခန်း ( ၁၀ ) ရက်စခန်း ဝင်ရန် ရန်ကုန်သို့ ခေါ်သွားမည် ဖြစ်ပြီး ရင်မောင်ကိုလည်း ဆန်စက်အတွက် စက်ပစ္စည်း အချိ ု့ ဝယ်ရန် သူဌေးကြီးက ရန်ကုန်သို့ ခေါ်သွား၏ ။ ရင်မောင်ကတော့ ညနေ ( ၆ )နာရီလောက် ပြန်ရောက်မည် ။ သန်းနုနှင့် အဖေါ်နေရန်အတွက် ကူလီခေါင်း သာစိန်၏ မိန်းမ ခင်လှကို သန်းနုနှင့် သွားအိပ်ရန်နှင့် သားသမီး မရှိသော ကူလီခေါင်း သာစိန်တို့ လင်မယားကို ဇနီးဖြစ်သူ ခင်လှက သန်းနု၏ အမေ ပြန်မရောက်မချင်း သန်းနုနှင့် အတူနေပြီး ချက်ပြုတ်စားရန်နှင့် သာစိန်ကတော့ စက်အိမ်ကြီးတွင်ပင် ဦးမြင့်မူ ..မိုးမြင့်ရှိန် ..ရင်မောင်တို့နှင့် အတူ လာစားရန် သူဌေးကြီး ဦးထွန်းရှိန်က စီစဉ်ပေးခဲ့၏ ။ သန်းနုကိုလည်း မုံ့ဖိုးပေးခဲ့၏ ။ စက်သူဌေးကြီး ဦးထွန်းရှိန်တို့သည် မနက်စာ စားပြီး နေ့လည် ၁၂နာရီ လောက်တွင် ရန်ကုန်သို့ ပြန်သွားကြသည်နှင့် ( ၃ )ရက်လောက် အောင့်နေကြရသော ဦးမြင့်မူ နှင့် မိုးမြင့်ရှိန်တို့သည် အရက်ဝိုင်း စကြတော့၏ ။ သူတို့ နှစ်ယောက်သည် နေ့စဉ် ဆိုသလို အမြမဲပင် သောက်နေကျ ဖြစ်သည် ။ အရက်ဝိုင်းလေး အရှိန်ရလာသည်နှင့် အရက်မူးတော့ ကျွဲခိုးပေါ် ဆိုတာမျိ ုးလို မိုးမြင့်ရှိန်သည် သူ၏ ရင်တွင်းမှ သန်းနုနှင့် ပတ်သက်သော ခံစားချက်တို့ကို ပွင့်အန် ထွက်လာတော့၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန် ထံမှ စကားများ ကြားရကာစက သန်းနုကို အလစ်ချောင်းနေသော ဦးမြင့်မူ၏ စိတ်ထဲတွင် တင်းကနဲ ဖြစ်သွားခဲ့ရသော်လည်း အတွေ့အကြုံ ရင့်ကျက်သော မဟုတ်တာ လုပ်တာကို အသားကျနေပြီ ဖြစ်သော ဦးမြင့်မူက အိန္ဒြေ မပိက် ငါးခူပြုံးလေးဖြင့် မိုးမြင့်ရှိန်၏ စကားများကို နားထောင်ပေး၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန် စကားများ အရ အကွက်ဝင် လာပြီ ဖြစ်သော နေရာများတွင်လည်း ဦးမြင့်မူ က စကား ဝင်ထောက်ကာ မြှောက်ပေးလိုက်သေး၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်၏ နုတ်ဖျားက ပွင့်အန်လာသော စကားသံများ ရပ်စဲသွားသည်နှင့် ဦးမြင့်မူသည် အားကိုးဖွယ်ရာ ကောင်းလောက်အောင် သူ၏ ဟန်ပန် ပုံစံကို ပြောင်းပြီး ထိုင်ရာက ထလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ သူ၏ လက်တဖက်နှင့် မိုးမြင့်ရှိန် ၏ ပုခုံး တဖက်ကို ခပ်သာသာလေး ကိုင်လိုက်၏ ။ ” မင်းရဲ့ စကားတွေ ဦးလေး ကြားရတော့ ဦးလေး စိတ်မကောင်းပါဘူး..မောင်မိုးရာ…ဒီစက်မှာ သူဌေးကြီးရဲ့ တဦးတည်းသော သားက ဟိုဟာ မလုပ်ရဲ ဒီဟာ မလုပ်ရဲနဲ့ ကြောက်လန့်နေရတာလဲ ဦးလေး မင်းဖက်က မခံချင်ဘူးကွာ…” ” ဒါပေမယ့် ကျနော်က ဘယ်လို လုပ်မှာလဲ..ဦးလေးရ…” ” အေးကွာ..မင်းနဲ့ ဦးလေးနဲ့ ဆိုတာက သွေးမတော်လို့သာ ဆွေမျိ ုး မတော်ကြတာပါ ..တကယ်တော့ မင်းနဲ့ ဦးဟာ သူငယ်ချင်းဆိုလည်း ဟုတ်တယ်…ညီအကိုဆိုလည်း ဟုတ်တယ် ..ဒီလို သံယောဇဉ် နဲ့ နေလာကြတာ မဟုတ်လား …” ” ဟုတ်ပါတယ် ဦးလေးရယ် ..ကျနော်က ဦးလေးကို ကိုယ့်ဦးလေး အရင်းလိုဘဲ သဘောထားတာပါ ..” စောစောက ပြုံး ပြုံး ပြုံး ပြုံး အားတက်သရော ပြောနေသော ဦးမြင့်မူ၏ မျက်နှာသည် မိုးမြင့်ရှိန်၏ စကား ဆုံးသည်နှင့် ချက်ချင်း ဆိုသလိုပင် တည်ကာ သွားသည် ။

ပွီးတော့ တဖွေးဖွေး အိုကာသှားပွီး မကြျမှောငျလေးပငျ ထပျလို့ ကွုံ့ကာ သူတို့နှဈယောကျ ရှိနကွေသော စကျအိမျကွီး အပေါျထပျ လသာဆောငျမှနပွေီး ဦးမွငျ့မူသညျ အဝေးသို့ လှမျးကွညျ့လိုကျ၏ ။ ပွီးတော့မှ သူ၏ နုတျဖြားမှ စကားတို့သညျ တလုံးခငြျး ထှကျပေါျကာ လာတော့၏ ။ ” ဦး မငျး ကို ကူ ညီ ပါ့ မယျ …” ” ဝမျးသာလိုကျတာ ဦးလေးရယျ..ကနြောျက နောကျကွောငျး ကိစ်စဘဲ လနျ့တာပါ …” ” ဒါတှေ အတှကျ ဘာမှ မပူနပေါနဲ့တော့ကှာ ..ဦးလေး စီစဉျရငျ အားလုံး အဆငျပွေ သှားရမှာပေါ့ကှာ..အငျး..ဒါပမေယျ့…” ဦးမွငျ့မူက သူ၏ ဟကားကို ရပျကာ အိုမငျး ညိုမှောငျလို့ နသေော မကြျနှာထားကို လုပျလကြျ အဝေးသို့ လှမျးကာ ကွညျ့နပွေနျ၏ ။ ” ဒါ….ဒါပမေယျ့..ဘာဖွဈလဲ..ဦးလေး . . ” ” ဦးလေး မှာလညျး စိတျမအား လူမအားနဲ့ အခကျအခဲ အကဉြျးအကွပျ တခုက ရှိနတေယျကှာ…” ” ဘယျလို အခကျအခဲလဲ ဦးလေး ..ကနြောျ ကူညီလို့ရရငျ ကူညီမယျလေ ..” ” ဦးလေးလဲ မငျးကိုဘဲ အားကိုးတကွီးနဲ့ အကူအညီ တောငျးမလို့ပါကှာ…” ခကြျခငြျးပငျ ဦးမွငျ့မူ၏ မကြျနှာမှာ အားတကျသရော ဖွဈသှားခဲ့ရာမှ တဖနျ ခကြျခငြျး ဆိုသလို ပွနျပွီး အိုစာညှိုး သှားပွနျသညျ ။ ပွီးတော့မှ စကားကို ပွနျဆကျ၏ ။ ” ဦးလေး အကူအညီတောငျးဖို့ ရှိခဲ့ပမေယျ့ အခု မငျးရဲ့ ကိစ်စကို ဦးလေး ကူညီမယျလို့ ဂတိပေးပွီးမှ ဦးလေးရဲ့ အခကျအခဲကို မငျးကို အကူအညီတောငျးမယျ ဆိုရငျ အပေးအယူ သဘောမြိ ုးမြား ….” ” ဟာ..ဦးလေးကလညျး ဗြာ . .ဒီလို မဟုတျပါဘူး …ကိုယျ့လူ အရငျးအခြာလို ကနြောျ့ကို သဘောထားပါဗြာ ..တစိမျးဆနျဆနျ သဘောမထားပါနဲ့ ..ပွောစရာ ရှိတာသာ ပွောပါ ..ဦးလေးရာ…” ” ကဲယယမငျးက ပွောဆိုတော့လညျး ဦးလေးက ပွောရတာပေါ့ ..ဒီလိုကှာ ..ဦးလေးဟာ မငျးတို့ မိသားစု အတှကျ မငျးအဖရေဲ့ ကိုယျစား ဒီ ဆနျစကျကွီးကို စီမံခနျံခှဲပွီး လုပျပေးခဲ့တာ မငျးတို့ ငယျငယျထဲကဘဲနောျ…” ” ဟုတျပါတယျ..ဦးလေး…” ” အေး..ဒီ ကာလတှမှော ဒီ ဆနျစကျလုပျငနျး အဆငျပွဖေို့ ဘှိုငျလာကိစ်စတို့ ဌာနကိစ်စတို့ အဝယျဒိုငျကိစ်စတို့ နောကျပွီး ရပျရေးရှာရေးက အစ အားလုံးမှာ ဦးလေးက အဆငျပွအေောငျ လုပျခဲ့တဲ့နရောမှာ အယျ ဖေါျလို့ မရတဲ့ ကုနျကစြားရိတျတှေ ရှိလာခဲ့တယျကှာ…” ” ဟုတျကဲ့..ဦးလေး …” ” အဲဒီ ကုနျကစြားရိတျတှဟော အမယျဖေါျမရတော့လညျး ဦးလေး စာရငျး တငျလို့ မရဘူးကှာ …နောကျပွီး ဒီ ကုနျကစြားရိတျတှဟော နှဈပေါငျးမြားစှာ ကွာလာတဲ့အခါကတြော့ ပမဏ မြားလာပွီး ဦးလေးရဲ့ အပေါျမှာ ဝနျထုတျ ဝနျပိုး ဖွဈလာခဲ့ရတာပေါ့…” ” အဲဒီ ဟာတှကေို အဖကေ စာရငျးရှငျးရှငျး ပေးတယျ မို့လား..ဦးလေးရ…” ” မငျးလညျး သိသားဘဲကှာ..စာရငျး တငျလို့ ရတာတော့ မငျးအဖကေ စာရငျး ရှငျးပေးပါတယျ ..စာရငျး တငျမရတော့ ဦးလေးမှာ လာပွီး ပိနတေော့တာပေါ့..” ” ကဲ..ဦးလေး ..ငှေ ဘယျလောကျကို ကနြောျ ဘယျလို လုပျပေးရမယျ ဆိုတာကိုသာ ပွောပါတော့ ဦးလေးရာ…” ” အငျး..နှဈတှကေလဲ ကွာလာပွီ ဆိုတော့ အားလုံး ( ၁၂ ) သိနျး လောကျ ရှိပွီပေါ့ ..အဲဒါကို မငျး ကူညီမယျ ဆိုရငျ ငါ့တူ ရဲ့ အသုံးစားရိတျ အဖွဈ ပွပေးဖို့ပါဘဲ ..ဒါ ..ဒါနောျ ..ဦးလေးက မငျးကို မဖွဈမနေ ကူညီရမယျ မပွောပါဘူး …မငျး မကူညီနိုငျလညျး ဦးလေး ဘယျလိုမှ သဘောမထားပါဘူး ..ဒါပမေယျ့ ဘယျသူ့မှတော့ မပွောနဲ့ပေါ့ကှာ …” ” ကနြောျ ကူညီပါမယျ..ဦးလေး ..” ” အငျး..မငျးရဲ့ စကား ကွားရတာ ဝမျးသာစရာပါဘဲကှာ..ကဲ..မငျးကိစ်စလညျး အောငျမွငျပွီ လို့သာ မှတျပတေော့ ငါ့တူရေ…” သနျးနု ရခြေိ ုးအပွီး သနပျခါးလူးနတေော့ စကျထဲက နာရီ သံခြောငျး ( ၄ ) ခကြျ ခေါကျသံ ကွားလိုကျရ၏ ။ ညနေ ( ၄ ) နာရီ ရှိပပွေီ ။

သန်းနု တယောက် သနပ်ခါး လိမ်း အဝတ်အစားလဲပြီး အိမ်ရှေ့တွင် ထွက်ပြီး ခဏ ထိုင်နေိုက်၏ ။ စောသေးလို့ အမခင်လှ မရောက်သေး ။ ထမင်းကလဲ မဆာသေးလို့ အမခင်လှ လာမှဘဲ စားတော့မည် ။ ဒီနေ့ သန်းနုတို့ အလုပ်သမား အဖွဲ့ တခုလုံး စပါးပြတ်သွားလို့ ညနေ ( ၃ ) နာရီနှင့် အလုပ် သိမ်းကြ၏ ။ သန်းနု အိမ်ရှေ့တွင် ထိုင်ကာ ရှိသေးသည် ။ အိမ်ရှေ့သို့ ကိုသာစိန် ရောက်လာ၏ ။ ” သန်းနုရေ..သန်းနု …” ” ရှင်..ကျမ ဒီမှာ ရှိတယ် ..ဦးလေး..လာလေ …” ” အေး..ငါ အိမ်ထဲ မဝင်တော့ဘူးဟာ ..ရင်မောင်က နေ့ခင်းက ရန်ကုန် မသွားခင် မှာသွားလို့ဟ…” ” ဘာများလဲ..ဦးလေးရ ..” ” အော်..သူ့အခန်းကို နင့်ကို ရှင်းထားပေးဖို့နဲ့ မီးိုးထိုးဖို့ အဝတ်အစားတွေလည်း သူ့အခန်းမှာ သွားပြီး ယူထားဖို့ပါ ..အဲဒါ ကိုယ်စားလှယ်ကြီးက ရင်မောင့် အခန်းသော့ ပေးလိုက်တယ်…ရော့…” ” ဟုတ်ကဲ့ ဦးလေး..ကျမ ခုပဲ သွားလိုက်ပါ့မယ်..အကိုရင်မောင်ကလဲ သူနဲ့ နေ့ခင်းက တွေ့သားနဲ့ လူကိုတော့ ဘာမှ မပြောဘူး ..နို့မို့ နေ့ခင်းထဲက တခါထဲ ယူလာခဲ့တာပေါ့..” ပြောပြောဆိုဆို ကိုသာစိန်ရဲ့ လက်ထဲမှ သော့ကို သန်းနု လှမ်းယူလိုက်၏ ။ ” ရင်မောင်က နင့်ကို အားနာလို့ မပြောခဲ့တာနေမှာပေါ့ဟာ..” သန်းနုကို သော့ပေးပြီး ကျောခိုင်းကာ ထွက်သွားသော ကိုသာစိန်က သန်းနုကို ပြောသွားသေး၏ ။ ” ဟုတ်မှာပါ..အကို၇င်မောင်က သိပ်ပြီး အားနာတာ အရင်ကလည်း သန်းနု အားတဲ့ရက်..အတင်း သွားယူမှ မီးအိုးတိုက်ဖို့ အဝတ်အစားတွေကို ပေးတာ ..။ သန်းနုက အိမ်ရှေ့တံခါးလေး ပိတ်ပြီး စက်အိမ်ကြီး ဖက်သို့ ထွက်လာခဲ့သည် ။ စက်အိမ်ကြီးနား ရောက်တော့ သန်းနုက အိမ်ကြီး၏ အပေါ်ထပ် လသာဆောင်သို့ မော့ကြည့်လိုက်လေ၏ ။ ခါတိုင်း ဒီ အချိန်ဆို ကိုယ်စားလှယ်ကြီးနဲ့မိုးမြင့်ရှိန်တို့ လသာဆောင်မှာ ထိုင်ပြီး အရက်သောက်နေချိန် ဖြစ်သည် ။ ဒီနေ့ ဘယ်သူမှ မရှိ ။ ဒီတခေါက် စက်သူဌေး ဘဘကြီး လာသွားတာ သူတို့နှစ်ယောက် အပိုးကျိ ုးသွားပုံရ၏ ။ ရင်မောင်နေရာ စက်အိမ်ကြီး၏ နောက်ဖက်ရှိ အခန်းသို့ သန်းနုက အိမ်ဘေးရှိ အုတ်ခဲလေးများ ခင်းထားသော လမ်းအတိုင်း အိမ်ကြီးကို ပတ်ပြီး ဝင်လာခဲ့၏ ။ ပြီးတော့ အခန်းထဲသို့ သော့ဖွင့်ပြီး ဝင်လိုက်သည် ။

ရင်မောင်၏ အခန်းထဲတွင် ရှိသော မီးလုံးမှာ လင်းလျှက် ရှိသည် ။ အခန်းထဲတွင် ရင်မောင် အိပ်သော ကုတင်လေးပေါ်မှာ အဝတ်အစားနှင့် စာအုပ်တွေ ပြန့်ကြဲလို့နေ၏ ။ ခါတိုင်း ဒီလို မဟုတ် ။ အကိုရင်မောင်က သပ်သပ်ရပ်ရပ် နေတတ်၏ ။ ဒီတခါ ဘယ်လို ဖြစ်သည် မသိ ။ ကုတင်ပေါ်တွင် ရှုပ်ပွကာ နေသည် ။ သူ နေ့ခင်းက ဘဘကြီးတို့နှင့် ရန်ကုန်သို့ လိုက်မ သွားမီ ပစ္စည်းတခုခု ရှာလို့ ပွသွားတာဘဲ ဖြစ်မည် ။ ရှင်းချိန် မရတော့လို့ သူမကို ရှင်းခိုင်း ထားခဲ့တာဘဲ ဟု သန်းနု တွေးလိုက်၏ ။ ရင်မောင်၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ ရောက်သည်နှင့် သန်းနုသည် ကုတင်ပေါ်တွင် ရှုပ်ပွနေသော စာအုပ်နှင့် အဝတ်အစားများကို ရှင်းရန် ရင်မောင် အိပ်သော ကုတင်စောင်းတွင် တင်ပုလွဲလေး ဝင်ကာ ထိုင်လိုက်၏ ။ လူပျိ ုလေး အိပ်သော ကုတင်ပေါ်သို့ ဝင်ပြီး ထိုင်လိုက်သော အပျိ ုလေး သန်းနုမှာ ရင်ထဲတွင် နွေးကနဲ ဖြစ်လို့ သွားရသေးသည် ။ ခါတိုင်း သန်းနုလာလျှင် အိပ်ခန်းဝမှာပင်ကော ပြောစရာ ပြော ယူစရာယူပြီး ပြန်သွားခဲ့သည်ပင် ..။ အခုလို ရင်မောင်၏ အခန်းထဲသို့ မဝင် ။ ကုတင်ပေါ်မှာပင် ထိုင်ရန် ဝေးရောပေါ့ ။ သန်းနု ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးလိုက်မိသေး ၏ ။ ကုတင်ပေါ်သို့ တင်ပုလွှဲလေး ထိုင်ပြီးသည်နှင့် သန်းနုသည် ကုတင်ပေါ်ရှိ အဝတ်အစားများကို တထည်ချင်း ခေါက်ကာ ထပ်လိုက်ပြီး ကုတင်ဘေးရှိ ရင်မောင်၏ စာကြည့်စားပွဲပေါ်သို့တင်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်ရှိ ရင်မောင်၏ အဝေးသင် စာအုပ်များနှင့် ဗလာစာအုပ်များကို ကောက်ကာ ထပ်နေ၏ .။ပြီးတော့မှ သန်းနုသည် စာအု်ပများကိုကုတင်ဘေးတွင် ကပ်ရက်ရှိနေသော စားပွဲပေါ်သို့ တင်လိုက်ပြန်သည် ။ ကုတင်ပေါ်တွင် ဘာမှ ရှိမနေတော့ပါ ။ ” ဟော…” ကုတင်၏ ခေါင်းရင်းဖက်တွင် ရွဲ့စောင်းလို့ နေသော ခေါင်းအုံးအောက်မှာ စာအုပ်တအုပ် ဒေါင့်စွန်းလေး ထွက်ကာနေတာကို သန်းနု တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ကုတင်စောင်းတွင် တွဲလောင်းချကာထားသော သူမ၏ ခြေထောက်လေး နှစ်ချောင်းကို ကုတင်ပေါ်ကို ဆွဲလို့ တင်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ပုဆစ်တုပ်လို့ ထိုင်ကာ စာအုပ်လေးကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး ကြည့်လိုက်၏ ။ ” ဟင် …” သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ကြက်သီးလေးများပင် ထသွားရ၏ ။

ပြီးတော့ သူမ၏ မျက်လုံးလေးကို သူမ၏ လက်ကလေးအတွင်း ကိုင်လို့ထားသော စာအုပ်လေး ပေါ်သို့ စူးစိုက်ကာ ကြည့်နေရင်းမှ သန်းနုသည် မလုံမလဲ ပြာပြာသလဲဖြင့် သူမ၏ ဦးခေါင်းလေးကို ဘာ်ညာလှည့်ပြီး သူမ၏ မျက်လုံး ဝိုင်းဝိုင်းလေးများကို ဝင့်ကာ အခန်းတွင်း ဘေးဘီသို့ ကြည့်လိုက်သေး၏ ။ ပြီးမှ သူမသည် မျက်လုံးလေးများကို သူမ၏ လက်ကလေး အတွင်းတွင် ကိုင်လို့ထားသော စာအုပ်လေးထံသို့ ပြန်ပို့လိုက်၏ ။ သန်းနု၏ လက်အတွင်းမှ စာအုပ်လေး၏ မျက်နှာစာတွင် ယောကျ်ားကြီး တယောက်၏ လီးကြီးကို အနီးကပ် ရိုက်လို့ထားသော ရောင်စုံပုံ ဖြစ်ပြီး ထိုလီးကြီးမှာ ထိပ်ဖူးကြီး တခုလုံး ပြဲလန်နေပြီးထိပ်ဖူးကြီးမှာ နီရဲလို့ နေ၏ ။ လီးတန်ကြီး တခုလုံးမှာ မာတောင်လို့ နေပြီး လီးတန်ကြီး ပတ်လည်တွင် အကြောများ အပြိုင်းပြိုင်းထပြီး ဖုထစ်နေ၏ ။ ဓါတ်ပုံ၏ ရှင်းလင်း ပြတ်သားမှုကြောင့် လီးကြီး ထိပ်ရှိ အပေါက်ကလေးပင် မြင်တွေ့နေရ၏ ။ သန်းနုသည် ခေတ္တမျှ စိုက်ကာ ကြည့်လိုက်မိပြီးသည်နှင့် စာအုပ်လေးကို ကိုင်ထားသော သူမ၏ လက်ကလေးများမှာ တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်လာ၏ ။ ပြီးတော့ သူမ၏ မျင်ဝန်းလေးများထဲတွင်အရည်လေးများ လဲ့လာကာ သူမ၏ နှာသီးဖျားလေးသည်လည်း ပန်းနုရောင် သန်းကာ လာတော့၏ ။ လက်ထဲမှ စာအုပ်လေးကို သန်းနုသည် နောက်တရွက် လှန်လိုက်၏ ။ မျက်နှာဖုံး အတွင်းဖက် စာမျက်နှာတွင် စောစောက မျက်နှာဖုံးတွင် ဖေါ်ပြခဲ့သော ဧရာမ လီးကြီး၏ ပြဲလန်နေသော ဒစ်ကြီးကို လက်လေးတဖက်က ကိုင်ပြီး လီးကြီး၏ ထိပ်၇ှိ အပေါက်လေးနေရာကို လှာတခုက လျာဖျားလေးနှင့် တို့ထိနေပုံ ဖြစ်၏ ။ လီးကြီးနှင့် လျာဖျားတို့နှင့် လီးတန်ကြီး ပေါ်တွင် ဆုပ်ကိုင်ထားသော လက်ကလေးတို့သာ ပါသော ပုံကြီးချဲ့ပုံ ဖြစ်၏ ။ ထိုစာမျက်နှာနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် စာမျက်နှာတွင်တော့ ကပ္ပလီကြီး တယောက်၏ လီးကြီးကို အသား ဖြူဖြူ အင်္ဂလိပ်မလေးက စုတ်ပေးနေသော ပုံ ဖြစ်ပြီး ကပ္ပလီကြီးက မတ်တပ်ရပ်လျက် အင်္ဂလိပ်မလေးမှာ ဒူးထောက်ရက်သားလေး ဖြစ်၏ ။ သန်းနုသည် တုန်နေသော သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် စာအုပ်ကို နောက်ထပ် တမျက်နှာ လှန်လိုက်ပြန်၏ ။ ထို စာမျက်နှာတွင်တော့ ပက်လက်လှနနေသော အင်္ဂလိပ်မလေးက ပေါင်နှစ်လုံး ကားကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကာဖြဲပေးပြီး ကျန်လက်တဖက်က စောစောက လီးကြီးကို ဆွဲပြီး သူမဖြဲထားသော စောက်ပတ်ဝကို တေံထားသော ပုံ ဖြစ်၏ ။

ထို စာမျက်နှာနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် စာမျက်နှာတွင်တော့ အင်္ဂလိပ်မလေး၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ဧရာမလီးကြီးက တဝက်မျှ စိုက်လို့ ဝင်နေပြီး စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားများမှာ လီးတန်ကြီး ဘေးတွင် ကပ်ညိပြီး ခွက်ဝင်နေပုံကို အနီးကပ် လီးနှင့် စောက်ပတ်တို့သာ ပါသော ပုံကြီး ချဲ့ကာ ရိုက်ထားသော ပုံ ဖြစ်၏ ။ ဆက်လက်ပြီး သန်းနုသည် စာအုပ်လေးကို တရွက်ချင်းလှန်လို့ တဖြေးဖြေးချင်းကြည့်လို့သွားရာ နောက်ထပ် စာမျက်နှာများတွင် ကပ္ပလီကြီးနှင့် အင်္ဂလိပ်မလေးတို့ ပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့် လိုးနေကြပုံကို ရိုက် ထားပြီး ထို ပုံစံအမျိုးမျိုးတို့ဖြင့် လိုးနေကြပုံများနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် စာမျက်နှာများတွင်တော့လိုးနေကြသော ပုံစံအရ ဖြစ်ပေါ်လို့နေသော လီးကြီးနှင့် စောက်ပတ်ကြီးတို့သာ ပါသော ပုံကြီးချဲ့ ရောင်စုံပုံ ..အနီးကပ် ပုံများဖြင့် ကွင်းကွင်းကွက်ကွက် ရိုက်ကာ ပြထားသော ပုံများ ဖြစ်သည် ။ အရွယ်ရောက်ပြီးသော ယောကျ်ားတယောက်၏ လီးကို တခါဘူးကမှ မတွေ့မမြင်ခဲ့ဘူးသော အသက် ( ၁၉ ) နှစ် ကျော်ကျော်သာ ရှီသေးသည့် အပျိ ုမလေး သန်းနုသည် ပြောင်မြောက်လှသော ဓါတ် ပုံထဲက လီးကြီးကို ကွင်းကွင်းကွက်ကွက် အနီးကပ် မြင်ရသည့်အပြင် ထိုလီးကြီး၏ စွမ်းဆောင် လှုပ်ရှားပုံကိုပါ အဆင့်ဆင့် တွေ့မြင်ရသည် ဖြစ်လို့ သန်းးနု၏ အစိမ်းသက်သက် ဖြစ်နေသေးသောအသွေးအသား တို့သည် အထိန်းအကွပ်မဲ့ လှုပ်ရှားလို့ လာကြတော့၏ ။ သန်းနု၏ မျက်နှာလေး တခုလုံးတွင် အနီရောင် သန်းလာသကဲ့သို့ သူမ၏ ခြေဖျား လက်ဖျားလေးများသည်လည်း ခြောက်သွေ့လာသည် ဖြစ်လို့ မကြာခဏလည်း တံတွေးများ မြို ချနေရ၏ ။ သန်းနု၏ စောက်ပတ် အတွင်းမှလည်း မည်သို့ ဖြစ်သည်ကို သူမဘာသာ အမည်တပ်ပြီး မပြောနိုင်သော ခံစားချက် တမျိ ုး ဖြစ်ပေါ်လို့ လာတော့၏ ။ သန်းနု၏ နှာသီးဖျားလေးမှ အသက်ရှုသွင်းသံ..ပြန်ထွက်သံတို့သည် သူမဘာသာပင် ကြားလာရသည်ထိ ပြင်းထန်လာကြ၏ ။ စာအုပ်လေး၏ နောက်ဆုံး စာမျက်နှာတွင်တော့ အရည်များဖြင့် စိုရွှဲ တင်းပြောင်နေသော ဧရာမ လီးတန်ကြီးကို လက်လေးတဖက်က ဆုပ်ကိုင်လို့ထားပြီး ထိုလီးကြီး၏ ပြဲလန်နေသော ထိပ်ဖူးကြီး ထိပ်မှ ပျစ်ခဲသော အဖြူရောင် အရည်များ ပန်းလို့ ထွက်နေပုံပင် ဖြစ်၏ ။ သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် စစ်ကနဲ တချက် ဖြစ်လို့သွားပြီး သူမ၏ စောက်ပတ်အုံသည်လည်း တင်းကနဲ တချက် ဖြစ်လို့သွားရ၏ ။ သန်းနုသည် ကုတင်ပေါ်ရှိ အိပ်ရာပေါ်တွင် ပုဆစ်တုပ်ကာ ထိုင်နေရာမှသူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို အိပ်ရာပေါ်သို့ ချကာ ထိုင်လိုက်ပြီး သူမ၏ ဒူးလေးတဖက်ကို ထောင်လိုက်ကာပေါင်ကြားသို့ သူမ၏ လက်လေးတဖက်သည် ဝင်လို့သွားသည် ။

ပြီးတော့ သန်ဒနုသည် သူမ၏ စောက်ပတ်ကို ထမိန်လေး ပေါ်မှပင် အသာ လက်ကလေးဖြင့် ပွတ်ပေးလိုက်၏ ။ သွေးသားများ ဆူပွက်လို့ နေသော အချိန်အခါတွင်အာရုံကြော အာရုံ ခံစားမှုများ၏ အဓိကနေရာလေးသည် ထကြွနေသော သွေးသားများကြောင့် လှုပ်ရှား ပြောင်းလဲမှု ဖြစ်စဉ်များ အဆက်မပြတ် ဖြစ်ပေါ်ကာ ခံစားနေရချိန်တွင် တစုံတခုက ထိုနေရာလေးကို လာရောက် ထိတွေ့မိပြီး ထိတွေ့သော အရာကလည်း ရပ်တည်မနေဘဲ ရွေ့လျားကာ ပွတ်ပေးနေတော့ သာယာမှုများ ဖြစ်ပေါ်လာရတော့၏ ။ သန်းနုသည် သူမ၏ စောက်ပတ်လေးကို ထမိန်ပေါ်မှပင် သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် ပွတ်ပေးနေရင်းက အရသာများ တွေ့ကာ နေ၏ ။ သူမ၏ ကျန် လက်အတွင်းမှ ဓါတ်ပုံစာအုပ်ကိုလည်း သူမသည် လွှတ်မချသေးဘဲ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများက အာသာ တငမ်းငမ်းဖြင့် ကြည့်နေလျှက်ပင် ရှိနေသေး၏ ။ ခဏမျှ ကြာသွားသော အခါတွင် စောက်ပတ်လေးကို ထမိန်ပေါ်မှ ပွတ်လို့ပေးနေသော သူမ၏ လက်ကလေးသည် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း တည့်တည့်တွင် ထမိန်လေးပေါ်မှ ပွတ်ပေးလိုက်စဉ်မှာ စိုစိစိ အရည်လေးက သူမ၏ လက်ကို လာပြီး ထိတွေ့သဖြင့် သန်းနုသည် ထို လက်ကလေးကို သူမ၏ မျက်နှာရှေ့သို့ မြှောက်ကာ ကြည့်လိုက်၏ ။ ပြီးတော့ စိုစိစိ အရည်လေး ထိတွေ့သွားခဲ့ရသော သူမ၏ လက်ဖျားလေးကိုလည်း သန်းနုသည် သူမ၏ နှာသီးဖျားတွင် ကပ်ကာ နမ်းကာ ကြည့်လိုက်မိ၏ ။ ထို အချိန်မှာပင် သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ သန်မာသော လက်နှစ်ဖက်က ရုတ်တရက် ကျရောက်လာပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို တင်းကြပ်စွာ ပွေ့ဖက်ပြီး အိပ်ရာပေါ်သို့ ဆွဲကာ လှဲချလိုက်တော့၏ ။ သန်းနု၏ လက်အတွင်းမှ စာအုပ်လေးသည် လွတ်ကျသွားပြီး သန်းနုသည်လည်း အိပ်ရာပေါ်သို့ ဒူးလေးနှစ်ဖက် ထောင်ကာ ပက်လက်ကလေး လန်ကာ ကျသွားတော့၏ ။ ” ဟင်…..ကိုကိုမြင့်…မ…မလုပ်ပါနဲ့..အကို…” သန်းနု စကားဆုံးအောင်ပင် မပြောလိုက်ရချေ ။ သူမ၏ နှတ်ခမ်းပါးလေးများ ပေါ်သို့ မိုးမြင့်ရှိန်၏ နှုတ်ခမ်းများက ဖိကပ်ကာ အတင်းပင် စုတ်နမ်းတော့၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်ဒနုနှင့် အရွယ်တူ သူငယ်ချင်း ဖြစ်ခဲ့ပြီး သူဌေးကြီး၏ သား ဖြစ်လို့ သူ့ကို သန်းနုက ငယ်စဉ်ကပင် ကိုကိုမြင့်ဟု ခေါ်ခဲ့၏ ။ ထို့နောက် မိုးမြင့်ရှိန်က သန်းနု၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို ဖိကပ်ကာ စုတ်နမ်းလျက် ရှိနေရာမှ သူ၏ လက်တဖက်ဖြင့် သန်ဒနု၏ ထမိန် အောက်နားစလေးကို လှမ်းဆွဲကာ သူမ၏ ခါးဆီသို့ လှန်ကာ တင်လိုက်၏ ။ သန်းနု၏ လက်ကလေးတဖက်က အတင်းပင် သူမ၏ ထမိန်လေးကို ပြန်ကာ ဆွဲချရန် ပြင်လိုက်သော်လည်း မိုးမြင့်ရှိန်၏ လက်က သန်းနု၏ စောက်ပတ်အုံလေးပေါ်သို့ ဆုပ်ကိုင်ကာ ခပ်ဖြေးဖြေး ဖျစ်ညှစ်လိုက်သဖြင့် သန်းနုသည် ခါးကလေး တွန့်သွားရသည် ။ သူမ၏ ထမိန်လေးကိုတော့ပြန်ပြီး ဖုံးဖိခြင်း မပြုနိုင်တော့ချေ ။

သန်းနု၏ စောက်ပတ်ပေါ်ရှိ မိုးမြင့်ရှိန်၏ လက်သည် စောက်ဖုတ်ပေါ်တွင် ခပ်ဖိဖိလေး ၄..၅ချက်လောက် ပွတ်ပေးပြီးသည်နှင့် သူမ၏ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကို လက်ညှိုး လက်မတို့ဖြင့် အသာဖြဲပြီး လက်ခလယ် လက်ချောင်းကို လက်တဆစ်သာသာလောက် သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်တော့၏ ။ သန်းနု၏ နှုတ်ခမ်းများမှာ မိုးမြင့်ရှိန်၏ နှုတ်ခမ်းများက ဖိကပ် စုတ်နမ်းထားသဖြင့် မည်သည့်အသံမျှ ထွက်မလာဘဲ သူမ၏ ခါးလေးကတော့ ကော့သွားပြီး သူမ၏ ထောင်ထားသော ပေါင်နှစ်လုံးမှာ ကား သွားတော့၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်းနု၏ နှုတ်ခမ်းပါးလေးများကို သူ၏ နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုတ်နမ်းထားသည့်အပြင် လျှာဖြင့်လည်း သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို ပွတ်ကာပေးနေသေး၏ ။ ထို့ပြင် သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ လက်တဆစ်သာသာ သွင်းထားသော မိုးမြင့်ရှိန်၏ လက်ခလယ်သည်လည်း အငြိမ်မနေဘဲ ထုတ်လိုက် သန်းနု၏ စောက်ပတ်ဝ၏ အတွင်းသားလေးများကို ကပ်ပြီး ဝိုက်ကာ ဝိုက်ကာဖြင့် ပွတ်တိုက် လုပ်ပေးနေသဖြင့် သန်းနု၏ သွေးသားတို့သည် ပြောင်းဆန်အောင် သောင်းကျန်းလာကြတော့၏ ။ သန်းနု၏ ထောင်ထားသော ပေါင်ဖြုဖြု နှစ်လုံးသည် စုလိုက် ကားလိုက်ဖြင့် ဖြစ်လာသည် ။ မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်းနု၏ စောက်ပတ် အတွင်းသို့ သူ၏ လက်ခလယ်ဖြင့် သွင်းချီ ထုတ်ချီ လုပ်ပြီး မွှေနှောက်ပေး နေရုံသာ မကဘဲ သူ၏ လက်မထိပ်လေးဖြင့်လည်း စောက်ပတ်ထိပ်နားရှိ စောက်စိလေးကို မထိတထိဖြင့် ကော် ကော်ထိုးကာ ကလိပေး နေသေး၏ ။ သန်းနု၏ စောက်ပတ်ကြီးသည် တင်းမာဖေါင်းကားနေပြီး စောက်ပတ် အတွင်းမှ စောက်ရည်လေးများသည်လည်း စောက်ပတ်ဝသို့ တစိမ့်စိမ့် ထွက်ကာ လာနေကြပြီ ဖြစ်၏ ။ ထို့ပြင် သန်းနု၏ လက်လေးတဖက်ကလည်း သူမကို နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ စုတ်လို့ ပေးနေသော မိုးမြင့်ရှိန်၏ အင်္ကျ ီ ဝတ်မထားသော ကျောပြင်ပေါ်သို့ အသာအယာ တင်လာသည် ။ သန်းနု၏ စောက်ပတ်အဝရှိ စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများသည်လည်း စောက်ပတ်ဝသို့ ထိုးသွင်းကာ ထုတ်ချီ သွင်းချီ လုပ်ပေးနေသော မိုးမြင့်ရှိန်၏ လက်ခလယ်လက်ချောင်းနှင့် ထိတွေ့ ပွတ်တိုက်နေမှုကြောင့် စောက်ရည်လေးများ စိမ့်ထွက် စိုစွတ်လာကြသည် ။ စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများသည် မိုးမြင့်ရှိန်၏ လက်ခလယ် လက်ချောင်းလေးကို ရင်ဆိုင် ထိတွေ့လို့ လာကြတော့သည် ။ နူးညံ့ထွေးအိ စိုစွတ်သော စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများသည် ရှုံ့ချီပွချီ ဖြစ်လာကြသည် ။ မိုးမြင့်ရှိန်၏ ကိုယ်အတွင်းရှိ သွေးသားတို့သည် ပြင်းပြလာသော သူ၏ ကာမဇောများကြောင့် ဆူပွက်လာခဲ့ရပြီ ဖြစ်ပြီး သူ၏ ဆူပွက်နေသော သွေးသားတို့ဆီမှ လွင့်ပျံကာ ထွက်လာသော အပူငွေ့များကို သူ၏ နှာသီးဖျားမှ တဆင့် ဟင်းကနဲ နေအောင် ထုတ်ပစ်လိုက်၏ ။

မိုးမွငျ့ရှိနျက သူ၏ မကြျနှာကို သနျးနု၏ နုနုငယျငယျ မကြျနှာလေးဆီမှ ခှာကာ သူ၏ ကိုယျလုံးကိုလညျး သနျးနု၏ ကိုယျလုံးပေါျမှ ခှာလိုကျသညျ ။ ပွီးသညျနှငျ့ သနျးနု၏ ရငျဘတျရှိ အငျးကြီ နှိပျစေ့လေးမြားကို အလငြျအမွနျ ဖွုတျပဈလိုကျတော့၏ ။ ” အို..ကိုကိုမွငျ့ရယျ ..သနျးနုကို သနားပါအုံး …မရကျစကျပါနဲ့ ကိုကိုမွငျ့ရယျ…နောျ…” သူမ၏ နှုတျခမျးလေးက လှုပျရှာခှငျ့ ရသှားပွီ ဖွဈလို့ မကြျ၇ညျဝဲဝဲလေးဖွငျ့ ငိုသံလေး စှကျကာ မိုးမွငျ့ရှိနျကို တောငျးပနျသညျ ။ ပွီးတော့ လကျဖမိုးလေးဖွငျ့ သူမ၏ မကြျလုံးမြားဆီက မကြျရညျဥမြားကို သုတျကာ သူမ၏ ကိုယျလုံးလေးကို လူးလူးလှိမျ့လှိမျ့လေး တခကြျပွုလကြျ မိုးမွငျ့ရှိနျ ရှိရာဖကျသို့ ကြောလေးပေးကာ သူမ၏ ကိုယျလုံးလေးကို စောငျးလိုကျ၏ ။ ထိုအခါတှငျ ိုးမွငျ့ရှိနျသညျ သနျးနု၏ နောကျကြောရှိ ဘောျလီအငျးကြီအဖွူလေး၏ ကွယျသီးမြားကိုပါ တပါတညျး လါယျကူစှာ ဖွုတျခှငျ့ရသှားသဖွငျ့ အလငြျအမွနျပငျ ဖွုတျ၏ ။ သနျးနု၏ မွှောကျပွီး မကြျရညျ သုတျနသေော လကျမှတဆငျ့ ဘောျလီအငျးကြီလေး၏ ပုခုံးသိုငျးကွိုးနှငျ့ အပေါျတှငျ ဝတျထားသညျ့ နှိပျစေ့ကွယျသီးမြား ဖွုတျပွီးနသေော လကျပွတျ အငျးကြီလေး၏ လကျပေါကျတို့ကိုပါ ပငျ့တငျကာ ခြှတျလိုကျ၏ ။ ထိုအခြိနျတှငျ သနျးနုသညျ သူမ၏ စောငျးထားသော ကိုယျလုံးလေး၏ အပေါျဖကျရှိ လကျကလေးကို တံတောငျဆဈမှ ကှေးကာ သူမ၏ ကိုယျလုံးလေးပေါျသို့ ပွနျပွီး တငျလိုကျသဖွငျ့ ထို လကျကလေးဘကျရှိ အငျးကြီလကျပေါကျနှငျ့ ဘောျလီအငျးကြီ ပုခုံးသိုငျးကွိုးတို့မှာ ကြှတျခှာထှကျသှားတော့၏ ။ မိုးမွငျ့ရှိနျသညျ ကနြျရှိနသေော သူမ၏ အခွား လကျတဖကျရှိ အငျးကြီလကျပေါကျနှငျ့ ဘောျလီပုခုံးသိုငျးကွိုးတို့ကိုပါ ခြှတျပဈလိုကျသညျ ။ ထိုအခါတှငျ ဝငျးလဲ့နသေော သူမ၏ ရငျညှနျ့သားလေးမြား သညျ ထှကျပေါျလာကွတော့၏ ။ ဝငျးမှတျကာ တငျးတငျးလေး ပွညျ့ဖွိုး ထှေးအိနသေော သူမ၏ အကွမျးပုဂံလုံး အကွီးစား မှောကျထားသညျ့ အရှယျ ပမာဏ သာသာရှိသညျ့ မကျမောဖှယျ နို့လေးနှဈလုံးမှာလညျး တုနျတုနျ ယငျယငျလေးဖွဈကာ ထှကျပေါျလာတော့၏ ။

” သန်းနု..သန်းနု ကို သနားပါအုံး..အကိုရယ် …ဟင့်…” ” သန်းနုရာ..အကိုက မင်းကို အတည်ကြံတာပါ ..မင်းကို လက်ထပ်ယူမှာပါ ..ယုံပါ သန်းနုရယ်…” ” မ…မ ဖြစ်နိုင်တာ…အကိုရယ် …ဘဘကြီးတို့က..ဘယ်လိုလုပ်ပြီး..သဘောတူမှာလဲ…နောက်ပြီး..ကိုယ်စားလှယ်ကြီးကလည်း သန်းနုတို့ကို ချက်ချင်း ခွဲပစ်လိုက်မှာပေါ့..အဟင့်…ဟင့်…မဖြစ်နိုင်ပါဘူး…အကိုရယ်….သန်း…သန်းနုကို သနားပါ..ကိုကိုမြင့်ရယ်…နော်…..” ” သန်းနုရာ…ဘာလို့ မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲ….မင်းကို အိကု ချစ်နေတာ ကြာလှပါပြီကွာ….” မိုးမြင့်ရှိန်မှာ ပါးစပ်ကလဲပြော လက်ကလဲ သန်းနု၏ နို့လေးများကို သူ၏ လက်ဖဝါးထဲ ထည့်ကာ ပွတ်ပေးနေသဖြင့် သန်းနုသည် သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို မှေးမှိတ်လို့ ထားရာမှ တဟင့်ဟင့်ဖြင့် ငိုသံပါလေးဖြင့် ငြင်းဆန်ကာ အသနားခံ နေခြင်း ဖြစ်၏ ။ သန်းနု၏ နုတ်ဖျားက ငြင်းဆန်ကာ နေရှာသော်လည်း သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကမူ ဆန့်ကျင်ဖက် သွေးသားတို့၏ ထိတွေ့မှုကြောင့် ကာမဇောလေးများ ကြွလျက် အင်အားများ ချိနဲ့ကာ အထိအတွေ့များမှာ သာယာမိန်းမောလျက် ပျော့ခွေ နုံးချိ နေ၏ ။ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးကတော့ ငြင်းဆန် ရုန်းကန်နိုင်စွမ်းများ ကုန်ခမ်းကာ သာယာမှုလေးများတွင်သာ မိန်းမောလျက် ထိုဟာယာမှုများ ပျောက်ကွယ်သွားမှာကိုပင် စိုးထိတ်နေသည် ။ သန်းနု၏ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းတွင် အဝတ်အစားများ ကင်းမဲ့သွားခဲ့ရပြီ ဖြစ်ပြီး သူမ၏ ထမိန်လေးကတော့ သူမ၏ ခါးတွင် လုံးကာ ပုံနေ၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်က သူ၏ လက်ဖြင့် သန်းနု၏ ထမိန်လေးကို သူမ၏ ခြေထောက်ဖက်မှ ဆွဲလို့ ချွတ်ပစ်လိုက်ရာ သန်းနုက သူမ၏ မျက်ဝန်းလေးများဆီမှ မျက်ရည်စလေးများကို သူမ၏ လက်ကလေးဖြင့် ဘယ်ပြန်ညာပြန် သုတ်လျက် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လူးကာလှိမ့်ကာဖြင့် ဖင်သားကြီးများကို ကြွကာ ပေးလိုက်သဖြင့် ထမိန်လေးမှာ သူမ၏ ခြေထောက်ဖက်မှနေပြီး ကွင်းလုံးကျွတ်ကာ ထွက်သွားတော့၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေး ဘေးမှာ ထိုင်လျက် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်လို့သွားရှာသော သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေးကို တပ်မက်စွာ ကြည့်လိုက်၏ ။ ” သန်းနုရယ်…လှလိုက်တာ…” ” အကိုရယ်..သန်းနုကို မသနားတော့ဘူးလားဟင် ..” ” အကို သန်းနုကို ဒီညဘဲ ခိုးမှာပါ ..သန်းနုရယ်…” ” ဟင်..အကို ..” ” ဒီည ( ၁၀ ) နာရီလောက်ကျရင် တံတားကို ဆင်းခဲ့…သန်းနု…ပြီးတော့ အဲဒီမှာ ကပ်ထားတဲ့ ပဲ့ထောင်ထဲသာ ဆင်းပြီး သွားလိုက်..ပကိုက ညောင်ပင်စုကနေ စောင့်နေမယ်..ဟိုမှာ ညတွင်းချင်း လက်ထပ်ကြတာပေါ့..သန်းနုရယ်…နော်…” ” အကို…ရယ်…” သန်းနု၏ လက်ကလေးတဖက်က မိုးမြင့်ရှိန်၏ လက်တဖက်ကို အားကိုးတကြီး ဆုတ်ကိုင် ထျစ်ညှစ်လာ၏ ။

သူမ၏ လက်ဖျားလေးများမှာ စောစောကလို အေးစက်လို့ မနေတော့ဘဲ ပူပူနွေးနွေးလေး ဖြစ်ကာနေသည်ကို မိုးမြင့်ရှိန် ခံစားလိုက်ရ၏ ။ စကားဆုံးသည်နှင့် မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်ဒနု၏ မျက်နှာလေးဆီသို့ သူ၏ မျက်နှာကို ငုံ့ကာ သူမ၏ နဖူးလေးကို မြတ်နိုးစွာဖြင့် နမ်းလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ သန်ဒနု၏ သနပ်ခါး ပါးကွက်လေးများ တင်ကာ ထားသော ပါးမို့မို့လေး နှစ်ဖက်ကို ဖိလို့ နမ်းရှိုက်လိုက်သည် ။ ပြီးသည်နှင့် မိုးမြင့်ရှိန်သည် သူမ၏ နို့လေးများ ဆီသို့ မျက်နှာအပ်ကာ နို့လေးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့တော့၏ ။ သန်းနုမှာတော့ တလူးလူး တလှိမ့်လှိမ့်ဖြင့် ကာမဇောများ ကြွတက်လာနေပြီး သူမ၏ လက်ကလေး နှစဖက်ကတော့ မိုးမြင့်ရှိန်၏ အဝတ်အစား နဂိုထဲက ဝတ်မထားသော ကျောပြင်ကြီးပေါ်သို့ အ သာယာလေး တင်ကာ သူမ၏ မျက်လုံးများကို မှိတ်လျက် ယုံမှတ်လို့ ပုံအပ်ကာ မိန်းမော နေလေတော့သည် ။ မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်းနု၏ နို့လေးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့ပေးနေရင်းမှ သူ၏ လက်ဖြင့် သန်းနု၏ နံစောင်းလေးများ ဝမ်းဗိုက်သားလေးများနှင့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်တို့ကို ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ် ကာ ပေးနေ၏ ။ ထို့ပြင် သန်းနု၏ လုံးတစ် ကားအယ်နေသော ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်သားကြီးများ အောက်ကိုပါ လက်ကို ထိုးသွင်းပြီး ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်ကာ ပေးနေသေး၏ ။ သန်းနုကတော့ သူမ၏ အဝတ်မဲ့ ဖြူစင်ဝင်းပ လှပ အချိ ုးကျ မို့မောက် ကားစွင့် လုံးတစ်နေသော ခန္ဓာကိုယ်လေးကို အိပ်ရာပေါ်တွင် ပက်လက်လေး နေကာ စင်းပေးထားရုံမှတပါး ဘာများ တတ်နိုင်ပါဦးမည်နည်း ..။ နို့စို့ပေးနေသော မိုးမြင့်ရှိန်၏ နှုတ်ခမ်းလွှာ အတွင်းမှ လျာလေးသည် သန်းနု၏ နို့သီးခေါင်းလေးများ ထိပ်ဖျားဆီသို့ ထိလာကာ ယက်လို့ ပေးလိုက်သောအခါ များတွင်တော့ သန်းနုခမျာမှာ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်လေး တခုလုံး ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်း ဖြစ်လျှက် အသက်ရှုလေးများပင် မှားလို့ သွားရ၏ ။ ထို့ပြင် စင်းလို့ထားသော သူမ၏ ခြေထောက်လေး နှစ်ချောင်းသည်လည်း ကွေးလိုက် ဆန့်လိုက် ဖြစ်နေရာမှ သူမ၏ ဒူးခေါင်းလေးများသည် ကွေးလျက် ဖြူဖွေးနုနယ်နေသော ပေါင်နှစ်လုံးမှာ ထောင်လို့ လာတော့၏ ။ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ် အနှံ့ကို ပွတ်လို့ ပေးနေသော မိုးမြင့်ရှိန်၏ လက်သည် သူမ၏ ပေါင်လုံးလေး နှစ်လုံးကြားရှိ သန်းနု၏ အမွှေးနက်ကလေးများ ကောက်ကောက်ကွေးကွေးလေးများ ဖြစ်လို့နေသော စောက်ဖုတ်အုံလေးပေါ်သု့ ရောက်ရှိသွားပြီး သန်းနု၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး စောက်ဖုတ်အုံလေးကို တချက် နှစ်ချက်လောက် ဖျစ်ညှစ်ပေးလိုက်၏ ။ ပြီးတော့ သူ၏ ကိုယ်လုံးကို သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှ ခွာကာ ကြွလိုက်ပြီးနောက် မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်းနု၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြား တွင် ဝင်ကာ ထိုင်လိုက်ပြီးသူ၏ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တော့၏ ။

သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေး အပေါ်မှ မိုးမြင့်ရှိန်၏ ကိုယ်လုံးသည် ကြွလို့သွားသဖြင့် မှေးမှိတ်လို့ ထားသော သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို ဖွင့်ကာ ကြည့်မိလိုက်သော သန်းနု၏ မျက်လုံးလေးများသည် ဝိုင်းကာ သွားပြီး သူမ၏ အသဲထဲတွင် အေးကနဲ ဖြစ်ကာ သွားရတော့သည် ။ ပုဆိုးအတွင်းမှ ထွက်ပေါ်လို့ လာသော မိုးမြင့်ရှိန်၏ လီးကြီးသည် အရှည် ( ၆ ) လက်မ ထက် မနည်းပေ ။ ညိုကာ တုတ်နေပြီး လုံးပတ် ကျပ်လုံးသာသာတောင် ရှိလိမ့်မည် ဖြစ်၏ ။ လီးကြီး၏ ထိပ်ဖူးကြီးသည် ပြဲလန်နေပြီး ထိပ်တွင် အရည်များနှင့် စိုရွှဲနေကာ လီးတန်ကြီးမှာ တဆတ်ဆတ် ဖြစ်ကာနေ၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်းနု၏ ထောင်လို့ ထားသော ပေါင်ဖြူဖြူလေး နှစ်လုံးကို အသာ ကားပေးလိုက်ပြီး သူ၏ လီးကြီးကို သန်းနု၏ စောက်ပတ်ဝတွင် ထိကာတေ့လိုက်၏ ။ သန်းနု၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တချက်မျှ တုန်ကနဲ ဖြစ်သွားကာ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို မှိတ်ကာ ထားလိုက်တော့၏ ။ ထိုစဉ်မှာပင် သူမ၏ စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့လို့ထားသော မိုးမြင့်ရှိန်၏ လီးကြီးသည် တဖြေးဖြေး စောက်ပတ်ထဲသို့ ဝင်လို့ လာတော့၏ ။ ” ဗျစ်..ဗျစ်..ဗျစ်….” ” အင့်…အအ…အမလေး ….ကျွတ်ကျွတ်…” သန်းနုမှာ သူမ၏ ပေါင်ဖြူဖြူလေး နှစ်လုံးကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားပေးလိုက်ပြီး သူမ၏ စောက်ပတ်ကိုလည်း ကော့လို့ ပေးလိုက်၏ ။သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ သူ၏လီးကြီးကို တဖြေးဖြေး ထိုးသွင်းနေသော မိုးမြင့်ရှိန်သည် သူ၏ လီးကြီးထိပ်တွင် သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲမှာ အရာဝတ္ထုတခုက ရှေ့ကနေပြီး တားဆီးကာသလို ထိတွေ့လာရသဖြင့် မိုးမြင့်ရှိန်သည် သူ၏ လီးကြီးကို သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းနေရာမှ အားဖြင့် ဖိကာ ဆောင့်ပြီး သွင်းလိုက်၏ ။ ” ဗျစ်..ဗျစ်..ဖွတ်..” ” အား..အမေ့…အား….သေပါပြီ …အ…ကျွတ်…ကျွတ်…” သန်းနု၏ ခါးလေးမှာ အိပ်ယာပေါ်မှ အတော်လေး မြောက်ကြွကာ တက်သွားရသလို သူမ၏ ဦးခေါင်းလေးမှာလည်း ဘယ်ညာ ခါရမ်းသွားရ၏ ။ ပြီးတော့ သူမ၏ ပေါင်ဖြူဖြူလေး နှစ်လုံးမှာလည်း အစွမ်းကုန်ကားပေးထားသဖြင့် ပေါင်တွင်းကြောနှစ်ဖက်မှာ ထောင်လို့ပင် ထနေ၏ . သူမ၏ နုထွေးဖြူဖွေးလို့ နေသော ပေါင်တွင်းသားလေးများမှာတော့ တဆတ်ဆတ် တုန်လို့နေသည် ။

မိုးမွငျ့ရှိနျက သူ၏ လီးကွီးကို သနျးနု၏ စောကျပတျထဲသို့ ထိုးသှငျးလိုကျရာမှာ တပျမကျ မကျမောဖှယျ ကောငျးလှသော သနျးနု၏ ဖွူဖွူဖှေးဖှေး အမို့အမောကျ အစှငျ့အကားမြားဖွငျ့ အခြိ ုးကြ လှပလှသော ကိုယျလုံးလေးကို မမှိတျမသုံ မွငျတှေ့နရေကာ သူမ၏ စောကျပတျထဲသို့ ထိုးသှငျးလိုကျသော လီးကွီးမှာလညျး သနျးနု၏ ကဉြျးကွပျနသေော စောကျပတျ အတှငျးသား နုနုလေးမြားနှငျ့ စီးကနဲ ပှတျတိုကျသှာားရသညျ ဖွဈလို့ မိုးမွငျ့ရှိနျသညျ စိတျမထိနျးနိုငျဖွဈကာ သနျးနု၏ စောကျပတျထဲသို့ အဆုံး ဝငျနပွေီ ဖွဈသော သူ၏ လီးကွီးကို အဆုံးနီးပါး ပွနျ ဆှဲထုတျကာ ခပျသှကျသှကျပငျ အားဖွငျ့ ဖိဆောငျ့ လိုးသှငျးကာ ခပျသှကျသှကျ လိုးလတေော့၏ ။ ” ဖှတျ ..ဖှတျ…ပလှတျ…” ” အငျ့..အမေ့…သပေါပွီ . . ” ” ဖှတျ..ပလှတျ…” ” အား…အမလေး …နာ…နာလိုကျတာ….” ” ဖှတျ..ဖှတျ..ပလှတျ…” ” အား…တောျ…တောျပါတော့..ကိုရယျ….အား…ကြှတျ….ကြှတျ ….ကြှတျ…” ” ဖှတျ…ပလှတျ …” ” ခဏလောကျ သညျးခံလိုကျပါဟာ..အစမို့ပါ ..နောကျတော့ ကောငျးလာမှာပေါ့…” ” ဖှတျ..ပလှတျ …” ” အား..ကြှတျ..ကြှတျ..ရကျစကျလိုကျတာ ကိုရယျ …အငျ့..ဟငျ…”သနျးနုရဲ့ ကိုယျလုံးလေးမှာ နာရှာလှနျးလို့ ကော့ပြံနေ၏ ။ မိုးမွငျ့ရှိနျကလညျး သူ၏ လိုးအားကို မလြေြာ့သညျ့အပွငျ သနျးနု၏ မခံမရပျနိုငျ ကော့ပြံကာ ဖွဈနသေော ကိုယျလုံးလေးကို မွငျတှေ့နရေပွီး သနျးနု၏ မခြိမဆနျ့လေး ညညျးတှားသံလေးမြား ကွားရတော့ မိုးမွငျ့ရှိနျ၏ ကာမစိတျမြားမှာ အားရကြနေပျ တကျကွှလာပွီး ပိုလို့တောငျ အားဖွငျ့ ဖိဆောငျ့ကာ လိုးတော့၏ ။ ” ဖှတျ..ပလှတျ…” ” အမေ့..အား..ဟငျ့ဟငျ့ …” ” အား..ကြှတျကြှတျ …..” ” ဖှတျ..ပလှတျ..” ” အ…အငျ့…” ” ဖှတျ..ပလှတျ…” ” အငျ့….ဟငျ့…” ” ဖှတျ..ပလှတျ…” မိုးမွငျ့ရှိနျက အားဖွငျ့ ဖိဆောငျ့လို့ အခကြျ ( ၃၀ )မြှ ဆောငျ့ကာ လိုးပွီးသော အခါတှငျတော့ သနျးနု တဆတျဆတျ တုနျကာနသေော နှုတျခမျးဖြားလေးမြားမှ ညညျးသံလေးမြား ထှကျ မလာတော့ပေ ။ ကော့ပြံနသေော သူမ၏ ကိုယျလုံးလေးမှာလညျး ငွိမျသကျသှား၏ ။ ” ဖှတျ..ပလှတျ…” ” ဖှတျ..ပလှတျ…” ” ဖှတျ..ပလှတျ..” သနျးနုမှာ သူမ၏ စောကျပတျကွီး အတှငျးတှငျ အရညျမြား ရှှဲရှှဲစိုကာ နပွေီ ဖွဈသညျ့အပွငျ သူမ၏ ယားလို့နသေော စောကျပတျ အတှငျးသားလေးမြားကိုလညျး မိုးမွငျ့ရှိနျ၏ သနျမာတောငျ့တငျးလှသော လီးတနျကွီးက အားပါးတရ ဆောငျ့ကာဆောငျ့ကာဖွငျ့ပှတျကာနသေဖွငျ့ သူမ၏ စောကျပတျကွီး အတှငျးတှငျ အရသာမြား ပိုလို့ကောငျးလာရတော့၏ ။ ” ဖှတျပလှတျ…ဖှတျ ပလှတျ…” ” ဖှတျ ပလှတျ..” ” ဖှတျ ပလှတျ..” ” နာသေးလားဟငျ..သနျးနု..” ” ဟငျ့အငျး..” ” ဖှတျပလှတျ ..” ” ဖှတျ ပလှတျ…” ” ကောငျးရော ကောငျးလာပွီလားဟငျ…” ” ဖှတျ ပလှတျ..” ” သိဘူး….အ..ဘာတှေ မေးနတောလဲလို့……အ…အ….” ” ဖှတျပလှတျ..ဖှတျပလှတျ….” မိုးမွငျ့ရှိနျက တခကြျ ပွုံးလိုကျကာ သူ၏ ကိုယျကို ရှေ့သို့ နဲနဲတိုးပွီး ဆီးခုံ အပေါျပိုငျးခွငျး ကပျကာ လီးကို ဖငျကွှပွီး ဆောငျ့ရငျး ခပျကွမျးကွမျး လိုးလိုကျ၏ ။

” ဖွတ် ပလွတ်..” ” ဖွတ် ပလွတ် ..” ( ၁၅ )ချက်လောက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးပြီးသည်နှင့် မိုးမြင့်ရှိန်သည် သူ၏ လီးကြီးကို သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲမှ ဒစ်ကြီးနားထိ ပြန်ကာ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး လီးကြီးကို အကုန် မချွတ်ဘဲ စောက်ပတ်ထဲသို့လည်း ပြန်ထိုးမသွင်းတော့ဘဲ ရပ်ကာ ထားလိုက်၏ ။ တစက္ကန့်..နှစ်စက္ကန့် သုံး စက္ကန့်….။ ” ဟင့် ….ကို…ဘာ….ဘာ…ဖြစ်တာလဲ …ဟင့်ဟင့်…..” ” ကို လိုးတာ သန်းနု မကောင်းဘူး ထင်လို့ဆက်မလိုးတော့ဘူးလားလို့…” ” ဟင့်…ကိုရယ်…ကျွတ်…အနိုင်မကျင့်နဲ့ကွာ…” သန်းနုက ညည်းတွားရင်းက သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေး ကို လှုပ်လှုပ်ရွရွလေး လုပ်ကာ သူမ၏ ခါးလေးကို ကော့လျှက် သူမ၏ အရည်များ ရွှဲရွှဲစိုကာ ထွက်ကျနေသော စောက်ပတ်လေးကို မိုးးမြင့်ရှိန်၏ လီးတန်ကြီး အရင်းသို့ တိုးကပ်ကာ ပေးလာ၏ ။ ” ဒါဆို ကိုလိုးတာ ကောင်းလားဟင်..” ” အင်းပါ..ကောင်းပါတယ် …” ” ဘာကောင်းတာလဲဟင်…” ” အာ..ကျွတ်…ကိုကလဲကွာ…” သန်းနုက ပြောလဲပြော သူမ၏ လက်ကလေးတဖက်ဖြင့်လည်း မိုးမြင့်ရှိန်ရဲ့ ခါးကို လှမ်းပြီး ဆွဲလာ၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်က သန်းနု၏ စောက်ပတ်ဝလေးကို သူ၏ လီးကြီး ထိပ်ဖူးဖြင့် ညှောင့်ကာ ညှောင့်ကာ လှုပ်ရှားကာ လိုးပေးလိုက်၏ ။ ” ကဲ..ပြောလေ..သန်းနု ..ရ..” ” ဘာ..ကျွတ်..ဟင့်..ဒီမှာက သေတော့မယ်…ဟင့်..ဟင့်…ဟို ..ကို..ကို…လိုးတာ …ကောင်း..ကောင်းတယ်..ဟင့်…” သန်းနု၏ စကားလည်း ဆုံးရော မိုးမြင့်ရှိန်သည် သူ၏ လီးကြီးကို ဗြုံးကနဲ ဆောင့်ကာ သန်းနု၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်တော့၏ ။ ပြီးတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ဆက်ကာ ဆောင့်ပြီး လိုးတော့၏ ။ မိုးမြင့်ရှိန်သည် သန်းနုကို ဆောင့်လိုးနေရာမှ အလိုးမပျက်စေဘဲ ဆောင့်ကြောင့် ပြင်ပြီး ထိုငိုက်ရာ အခိုက်အတန့်လေးမှာ ဆောင့်အား နဲနဲ လျော့လို့သွား၏ ။ ဖွတ်..ပလွတ်..ဖွတ် ပလွတ် …. ” အ…ဆောင့်…ဆောင့်စမ်းပါ…ကိုရယ်…အ….အင်း….ဟင်း..ဟင်း…” ဖွတ် ပလွတ်…ဖွတ် ပလွတ် …. မိုးမြင့်ရှိန်က ဆောင့်ကြောင့်ပြင်ပြီး ထိုင်ပြီးသည်နှင့် သူ၏ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သန်းနု၏ နို့လေးများကို လှမ်းလို့ ဆွဲကိုင်ကာ ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ပေးရင်း လိုးနေ၏ ။

မိုးမွငျ့ရှိနျ၏ လကျမြားသညျ သူမ၏ နို့သီးခေါငျးလေးမြားကိုပါ လကျညှိုး လကျမတို့ဖွငျ့ ပှတျသပျ ခြမှေကာ ပေးနေ၏ ။ ဖှတျ ပလှတျ..ဖှတျ ပလှတျ ….. ဖှတျပလှတျ…ဖှတျ ပလှတျ …… ” အ..ဟငျ့…ကောငျး..ကောငျးလိုကျတာ ကိုရယျ ….အမလေး…နောျ …” ဖှတျ ပလှတျ…ဖှတျ ပလှတျ ….. သနျးနုသညျ ခစြျရသူ ခစြျသူ ရငျမောငျ၏ အိပျယာထကျ ဝယျ သူမ၏ ယငျဖိုပငျ မသနျးဖူးသော ကိုယျလုံးလေးကို အဝတျအစားမြား အားလုံး ခြှတျလြကြျ သူမ၏ ဖွူဖွူ ဖှေးဖှေး တပျမကျဖှယျ ကိုယျလုံးလေးဖွငျ့ အသဈစကျစကျ နီတာရဲ စောကျပတျလေးကို ကော့ကာ ကော့ကာ ပေးရငျး မိုးမွငျ့ရှိနျ၏ အလိုးကို ကော့ပြံကာ အလိုးခံနရေငျးက သူမ၏ စောကျပတျထဲတှငျ အရသာမြား မှှနျထူ လာကာ မခြိမဆနျ့ ဖွဈလို့ လာရ၏ ။ ထို့အတူ မိုးမွငျ့ရှိနျ၏ လီးကွီးသညျလညျး ဆောငျ့ကာ လိုးရငျးက အရသာမြား ရှိလှနျးမက ရှိလာပွီး အားမလို အားမရ ဖွဈလာလို့သနျးနု၏ နို့လေးနှဈလုံးကို ခပျကွမျးကွမျးပငျ ဆှဲကိုငျကာ အားကုနျ ဆောငျ့လိုးတော့၏ ။ အငျ့..ဟငျ့…အ…အ….အား…အ….အမ…လေး….ကို…ကိုရယျ…..အငျး…ဟငျး…ဟငျး….” ဖှတျ ပလှတျ..ဖှတျ ပလှတျ ….. ” ကြှတျ..သနျးနုရယျ …အ…အငျး..ဟငျး…ဟငျး….အီး…” ကာမ အထှဋျအထိပျ သို့ ရောကျရှိသှားခဲ့ပွီ ဖွဈသော သူတို့နှဈဦး၏ ဝတျလဈစလဈ ခန်ဓာကိုယျ နှဈခုကတော့ တသိမျ့သိမျ့ တငွိမျ့ငွိမျ့ သိမျ့သိမျ့သခါကာ တှနျ့လိနျ ကော့ပြံလကြျ ရှိကွပတေော့သညျ……ပွီး ။