by အချိန်က ည ၉နာရီခွဲလုပြီ။ ရန်ကုန် မအူကုန်းရပ်ကွက်သည် နေ့လည်ဘက်တွင် လူစည်ကားသလောက် ညနက်လာလျှင် လူအသွား အလာက ပြတ်လာမြဲဖြစ်သည်။ ၁၂၃လမ်းထဲရှိ ‘ထွန်းတောက်’ ဆေးခန်းထဲတွင် ဒေါက်တာကိုလတ်တယောက်ထဲ စာထိုင်ဖတ်နေမိ၏။ မိုးဖွဲဖွဲရွာနေသည်မို့ ည၈နာရီကျော်လောက်ကတည်းက ဆေးခန်းကို လူနာမလာတော့ … ၉နာရီခွဲ ဆေးခန်းပိတ်ချိန်အထိတော့ လူနာ မလာလည်း မပြန်သေးပဲ ဆက်ထိုင်နေတတ်သည်က ကိုလတ် အကျင့်ဖြစ်နေပြီ။ စောသေးလျှင် ကားလမ်းပေါ်တွင်ကားတွေက ပြည့်ကြပ်နေတတ်သေးသည်မို့ ကားမောင်းရတာ မောင်းလို့မကောင်း။ .. ၉နာရီခွဲနှင့်ဆယ်နာရီကြားထဲလောက်ဆိုမှ ကားရှင်းပြီး မောင်းလို့ကောင်း၏ တခါတခါတော့လဲ လူနာမလာပါပဲ ထိုင်နေရတာ ပျင်းစရာကောင်းလှသည်။ အလုပ်မရှိတော့ စိတ်တွေကလဲ ဟိုရောက်ဒီရောက် … ။ ဒီနေ့တော့ ကိုလတ်စိတ်ထဲ ရွာမှငယ်ရည်းစား နီလာ့ကို ထူးထူးခြားခြားသတိရနေမိသည်။ .. သူကသာ သတိရနေမိတာပါ … နီလာကတော့ သူ့ကို စိတ်ကူးထဲတောင်ထည့်တော့မည်မဟုတ်မှန်းလဲ သူသိနေသည်။ ရည်းစားဖြစ်ပြီးလို့မှ တနှစ်မပြည့်သေးခင် နီလာ့အမေဆုံးပါးသွားတာ ကျောင်းတက်ရင်း သတင်းကြားလိုက်ရ၏။ .. စာမေးပွဲတွေနှင့်လုံးလည်ချာလည်လိုက်နေသော ဆေးကျောင်းသားဘဝမို့ ချက်ခြင်းမပြန်နိုင်သေးပဲ အားပေးစကားတွေသာ လူကြုံပါးလိုက် စာထည့်လိုက် လုပ်နေခဲ့ရသည်။ .. ဟော ကျောင်းပိတ်ရက်ရောက် လို့ သူလဲ ရွာပြန်ရော သတင်းကောင်းက ဆီးကြိုနေပါတော့သည်။ .. နီလာတယောက် သူမ၏ပထွေး ကိုကျော်နှင့် အတိအလင်းယူလိုက်ကြပြီတဲ့ … ။ ကောင်းပါသည် .. ကောင်းကြပါပေသည်။ .. သွားလေသူ အမေ့မျက်နှာမှမထောက် .. ။
သူ့မကြျနှာလဲမထောကျ … ဘယျသူ့မကြျနှာမှမထောကျ … လုပျပုံ လုပျပုံ၊ နီလာတို့လုပျခလြိုကျပုံက ကိုလတျဆလံသ သှားရသညျ။ ရှာကိုလညျး အဲဒီကတညျးက ကိုလတျ လုံးဝမပွနျတော့။ ယိုသူက မရှကျပမေယျ့ မွငျသူက ရှကျသညျလေ .. ။ ဘယျလောကျပဲ စိတျနာသညျဆိုဆို ပထမဆုံးရညျးစားမို့ ကိုလတျ နီလာ့ကို မေ့မရသေး … ။ နီလာ့နှုတျခမျးနှေးနှေးလေးတှေ … နို့အုံထှားထှားကွီးတှေ .. တငျသားအိအိကွီးတှေ .. အိုနောကျဆုံးတော့ ဆှဲအားကောငျးလှသောစောကျဖုတျလေး … တခုမှ ကိုလတျမေ့လို့ကိုမရ။ .. အငျး ဒါပမေယျ့ ဒါတှအေားလုံးက ခုတော့ သူ့ပထှေးတဖွဈလဲ လငျတောျမောငျကွီး ကိုကြောျ့အတှကျ အသုံးတောျခံစရာလေးတှသော ဖွဈနပေရေော့မညျ … တောကျ … ။ ကိုလတျတှေးရငျး ဒေါသထှကျလာသဖွငျ့ တောကျပငျခေါကျလိုကျမိသညျ။ .. သူငယျခငြျးတခို့ကြတော့ပွောသညျ၊ .. ကိုကြောျ့မှာ သူ့ထကျကောငျးကှကျတှရှေိနလေို့ဖွဈမညျတဲ့ … ။ သူလဲ ဒါတှအေစက သိပျတော့နားမလညျ .. ဆေးကြောငျးသားပမေယျ့ စာထဲသာစိတျနှဈထားခဲ့သူမို့ ဒါတှနှေငျ့ နဲနဲစိမျးသညျ။ .. သို့ပမေယျ့ ရညျးစားလူလုခံရပွီးနောကျတှငျတော့ ကိုလတျ မခံခငြျစိတျနှငျ့ ဒါတှေ လိုကျစားလာသညျ။ လိငျတံကွီးထှားစသေော နညျးလမျးမြားရှာသညျ။ .. ဆေးထိုးတာတှဘောတှေ ကတော့ ဘေးမကငျးမှနျး ဆရာဝနျလောငျးပီပီ သူသိသညျမို့ လကျတဲ့မစမျးခဲ့။ .. ဘေးကငျးသော လစေုပျပွှနျတှေ ဘာတှနှေငျ့တော့ စမျးကွညျ့သညျ။ .. ရလဒျက မဆိုးလှပါ။ သူ့ဆိုဒျက ပိုကွီးလာသညျ။ .. သနျမာမှုနှငျ့သုတျထိနျးနိုငျအားလဲ ပိုကောငျးလာသညျ။ နောကျတော့ သူငယျခငြျးတှေ တိုငျပငျပွီး တယောကျဟာပေါျတယောကျ ဂေါျလီတှေ အပွနျအလှနျထညျ့ကွသညျ။ .. သူလဲ သူ့လိငျတံ ကြောဘကျတှငျ ဂေါျလီ၂လုံးထညျ့လိုကျသညျ။ .. ပွောငျးဖူးစေ့တှလေို လြှောကျထညျ့နလြှေငျတော့ ဘေးလဲ မကငျးသလို ခံရသူလဲ လကျလနျသှားမညျမို့ မထညျ့။ .. ၂လုံးလောကျက အနတေောျပါပဲ။ စိတျနာနာနှငျ့ ကိုလတျ ရနျကုနျတှငျ ရညျးစားတှေ ထညျလဲထားပွဈခဲ့သညျ။ ထားလိုကျသော ရညျးစားတိုငျးကလဲ သူ့ဟာကွီးနှငျ့ ဂေါျလီလေးတှကေို တနျးတနျးစှဲ .. ။ အဲ တခုတော့ ရှိသညျ။ .. ရညျးစားက ရညျးစားလိုမနပေဲ ယူဘို့အတငျးအကွပျတိုကျတှနျးလာလြှငျတော့ ကိုလတျ တို့ ဝေးဝေးပွေးတော့သညျ။ .. လူပိုဘြဝနှငျ့ ရသလောကျကဲဦးမညျဟု ကိုလတျ စိတျပိုငျးဖွတျထားသညျ။ .. ဒါတှအေားလုံးကို နီလာ့အစား မိနျးမတှအေပေါျလကျစားခြနေခွေငျး တမိုြးဟု သူ ခံယူထားလိုကျသညျ .. ဆိုငျသလား မဆိုငျသလားတော့ မသိ။ .. ဒီလိုနှငျ့ မနှဈက သူ ဆရာဝနျဖွဈလာသညျ။ .. အလုပျနှငျ့အကိုငျနှငျ့ဆိုတော့ ကဲရတာ ပိုတငျ့တယျလာ၏ သူ့ကွောငျ့ အပိုရြညျပကြျခဲ့ရသူလေးတှလေဲ တောျတောျမြားနပွေီ။ နောကျပွီးသားရအေိုငျတှကေို ခွဝေငျဆေးခဲ့တာတှလေညျး မနဲလှတော့။ .. ဆရာဝနျဆိုတော့ ရှောငျတတျတိမျးတတျတာကော ကံကောငျးနသေေးတာကော ပါမညျပေါ့လေ .. ကိုလတျတို့ ခုထိတော့ ပိုကျဘော မိသညျ့ဘ၀ မရောကျသေး။
ကိုလတျအလုပျက ရနျကုနျအနောကျပိုငျး ဆေးရုံကွီးတှငျဖွဈသညျ၊ .. ကိုယျပိုငျဆေးခနျးကိုတော့ လူနာအရမြားသညျ့ မအူကုနျးဘကျတှငျ ဖှငျ့ဖွဈသညျ။ လူပိုလြူလှတျ ဆရာဝနျဆိုတော့ ဆေးခနျးပတျဝနျးကငြျတှငျ ကိုလတျနာမညျက ရပေနျးစားသညျ။ .. ရှုပျပှသေူအဖွဈလဲ နာမညျထှကျသညျ။ .. သို့ပမေယျ့ မိနျးကလေးမြားထုံးစံအတိုငျး ရှုပျသူပှသေူဟု နာမညျကွီးသူတှဆေို ပိုကပျတတျ ရောတတျသညျ့ အတှကျ ကိုလတျဘေးနားမှာ မိနျးကလေးတှေ ဝိုငျးဝိုငျးလညျနလေသေညျ။ .. ကိုလတျကတော့ အခှငျ့သငျ့လြှငျ သငျ့သလို အခွအေနပေေးလြှငျ ပေးသလို စိတျကွိုကျရာကို ဆှတျခူးစားသုံးရငျး လူပိုဘြဝကို ပြောျပြောျကွီး ဖွတျသနျးနလေတေော့သညျ။ ‘ ဝါး ဟား … ‘ အိပျငိုကျသလိုလိုဖွဈလာသညျမို့ ကိုလတျ သနျးဝလေိုကျမိသညျ။ လကျပါတျနာရီကို ငုံ့ကွညျ့တော့ ကိုးနာရီခှဲလုပွီ။ .. လကျထဲမှ ပလေးဘှိုငျးစာအုပျကို အသာခေါကျသိမျးလိုကျပွီး သိမျးစရာရှိတာတှေ သိမျးနှငျ့ရနျ ကိုလတျ ထလိုကျ၏။ ပုဆိုးအောကျမှ ဖှားဘကျတောျက ပလေးဘှိုငျးစာအုပျအရှိနျနှငျ့တကွှကွှဖွဈနသေညျ ပုဆိုးဝတျလြှငျ အောကျခံဘောငျးဘီဝတျလေ့မရှိသော ကိုလတျအကငြျ့က တခါတခါတောျတောျဒုက်ခပေး၏။ ခုလဲ ဖှားဘကျတောျငွိမျအောငျ ခနစောငျ့ရသေးသညျ။ နို့မဟုတျ လူမွငျလို့မှ ကောငျးမညျမဟုတျ။ … ‘ ဆရာ .. ဆရာရှိသေးလားဟငျ … ‘ ဆေးခနျးတံခါးတခွမျးပိတျထားလိုကျပွီး အတှငျးဘကျလူနာစမျးသပျခနျးထဲဝငျကာ နားကွပျတှဘောတှေ သိမျးနသေော ကိုလတျနားထဲသို့ ဆညျးလညျးသံလေးတခုတိုးဝငျလာသညျ။ .. ပွနျမညျလုပျခါမှ လူနာက လာနပွေနျပွီထငျသညျ။ ကိုလတျ နဲနဲကှဲမြွီးတိုသှားရ၏။ တခါတခါကြ လူနာတှကေ ဒီလိုပါပဲ .. ဆေးခနျးဖှငျ့ထားခြိနျတောကျလြှောကျကြ လူရှုပျသညျဘာသညျဆိုပွီး လာမပွကွ၊ ဆေးခနျးပိတျပွီး ပွနျတော့မညျဆိုလြှငျ တယောကျပွီးတယောကျ ရောကျရောကျလာတတျသညျ။ ‘ ကိုးနာရီခှဲပွီဗြ .. ဆေးခနျးပိတျတော့မလို့ … သွောျ … မီမီ ပါလား .. ‘ ကိုလတျဘုတောသံက တဝကျတပကြျနှငျ့ရပျသှားရသညျ။ ရစေိုနသေောထီးလေးကို ကိုငျထားသညျ့ ခစြျစရာ မိနျးကလေးကို သူကောငျးကောငျးသိသညျကိုး .. ။ လမျးထိပျနားမှ မီမီရယျလေ .. မနှဈကမှ ယောကြာျး ဆုံးထားသညျ့ ပူပူနှေးနှေး မုဆိုးမလေး မီမီ။ .. ‘ ဆောရီးနောျ ဆရာ … ဆရာနဲ့ သသေခြောခြာတိုငျပငျခငြျလို့ ဆေးခနျးလူရှငျးခြိနျကမြှ ရှေးပွီးလာခဲ့တာ၊ အနှောကျအယှကျပေးမိသလိုမြား ဖွဈသှားပွီလားမသိဘူး .. အားနာလိုကျတာ .. ‘ မီမီက မကြျလုံးလေး ပုတျကလပျပုတျကလပျလုပျရငျး တောငျးပနျနသေညျ။ .. ခှငျ့လှှတျပေးရမှာပေါ့လေ။ .. ဒီလောကျလှသညျ့ မုဆိုးမလေးပဲဟာ .. ။ ‘ ရပါတယျ မီမီရယျ … ပွောနရေမယျ့သူတှမှေ မဟုတျတာ … ကဲပွော .. ကနြောျဘာကူညီရမလဲ ‘ ကိုလတျလသေံပွောငျးသှားတော့မှ မီမီ အားတကျသှားရသညျ။
နောကျနေ့မှလာလို့မြား ပွောလှှတျလမေလားဟု ဆေးခနျးအလာတလြှောကျလုံး တှေးပူနခေဲ့ရသညျလေ။ .. လကျထဲမှ မိုးရစေိုနသေောခေါကျထီးလေးကို ထီးထညျ့သညျ့ပုံးထဲ မီမီထညျ့လိုကျ၏။ ဘေးဘီကို စိတျမလုံ သလို အသာအကဲခပျသညျ။ ‘ စိတျခသြာ ပွောပါ မီမီ … ဒီနေ့ အကူကောငျလေးမလာလို့ ကနြောျတယောကျထဲရှိတာ .. ‘ ကိုလတျက မီမီ့အနအေထားကို အကဲခပျမိသဖွငျ့ ရှငျးပွလိုကျရ၏။ ခါတိုငျးဆို ကောငျလေးနှငျ့ ကိုလတျ အတူပွနျပွီး လမျးကမြှ ဘတျဈကားမှတျတိုငျတှငျ ခပြေးနကွေ။ ဒီနေ့တော့ ကောငျလေး သှားစရာရှိလို့ ခှငျ့တိုငျထားသညျမို့ သူတယောကျတညျးသာ .. ။ ကိုလတျစကားကွောငျ့ မီမီ သကျပွငျးလေး အသာခလြိုကျသညျ။ ရှကျရှံ့ဟနျနှငျ့ မကြျလှှာလေးခလြိုကျရငျး တိုးတိုးလေး ပွောလိုကျသညျ။ ‘ ဒီ .. ဒီလိုပါဆရာ … မီမီ သှေးမပေါျတာ ၂လရှိနပွေီ အဲဒါ .. အဲဒါ .. ‘ ကနြျးကနြျးမာမာ တောငျ့တောငျ့တငျးတငျးနှငျ့ ခစြျစဖှယျ လငျသမေုဆိုးမလေး .. သှေးထိနျနတောကို ရှကျရှကျနှငျ့ပွောနပွေီဆိုမှတော့ တခွားဘာမြားဖွဈနိုငျဦးမှာတဲ့လဲ .. ခိုးစားတာ လူမိလပွေီပေါ့။ ဘာပဲပွောပွော တခွားဖွဈနိုငျခွတှေလေဲ ရှိသေးသညျမို့ ကိုလတျ တာဝနျအရ ရှငျးပွရလသေညျ။ ‘ တခါတခါ ဒီလိုပဲ သှေးထိနျတတျတာပဲ မီမီရဲ့ .. ‘ မီမီမကြျနှာလေး ရဲတကျလာသညျ။ .. သကျပွငျးတခကြျကို ရှိုကျလိုကျရငျး မပှငျ့တပှငျ့လေး ပွောလာပွနျ လေ၏။ ‘ မဟုတျဖူးဆရာ .. မီမီက သှေးသိပျမှနျတာ။ .. ရကျတောငျ လှဲလေ့မရှိဘူး။ ခုဟာက .. ခုဟာက .. ‘ ‘ ရပွီ .. ဒီလောကျဆို ဆရာနားလညျပွီ .. ။ ကဲပွော .. မီမီဘာဖွဈခငြျလဲ .. ‘ ‘ သှေးပေါျဆေးတှဘောတှေ ထိုးပေးလို့ မရဘူးလား ဆရာ … ‘ ကိုလတျ ခေါငျးကို ခပျဖွညျးဖွညျးခါမိသညျ။ အပွငျလူတှကွေားထဲမှာ သှေးပေါျဆေး သှေးပေါျဆေးနှငျ့ လူသိမြားလှသော ထိုးဆေးတှကေ တကယျတော့ ကိုယျဝနျရှိတာသာဆိုလြှငျ ဘာမှ မတတျနိုငျ။ .. လူအမြားက နားလညျမှုတှေ လှဲနကွေခွငျးဖွဈသညျ။ ‘ သှေးပေါျဆေးက ကိုယျဝနျမရှိပဲ တခွားအကွောငျးကွောငျ့ သှေးထိနျနတောမိုြးမှ စှမျးတာ မီမီရဲ့ .. ‘ ကိုလတျစကားကွောငျ့ မီမီ နီးရာခုံတခုပေါျ စိတျပကြျလကျပကြျ ထိုငျခလြိုကျမိသညျ။ ‘ အဲဒါမှ ခကျတော့တာပါပဲ ဆရာရယျ … ခုဟာက ကိုယျဝနျရှိတာလို့ မီမီတော့ထငျတာပဲ .. ဟငျး .. ‘ မီမီဝတျထားသညျက လညျပငျးတောျတောျဟိုကျသော တီရှပျလကျတိုကလေး .. ။ ကိုလတျရှေ့တညျ့တညျ့တှငျ ထိုငျခလြိုကျတော့ လညျဟိုကျကွားမှ ရငျနှဈမှှာကှဲကွောငျးလေးက မကြျစိထဲကို ထငျးကနဲ ဝငျလာသညျ။ အသာမိုးကွညျ့လိုကျတော့ နို့အုံအပေါျပိုငျးလေးတှကေိုပငျ မွငျနရေ၏။ စောစော တုနျးက ပလေးဘှိုငျးဖတျထားသော အရှိနျက မသသေေးသညျမို့ ကိုလတျသှေးတှေ ဆူလာသညျ။ ‘ မီမီတကယျတမျးလိုအပျမယျဆိုရငျ တောငျဥက်ကလာဘကျမှာ ကနြောျ့အသိ ဆရာဝနျမတယောကျရှိပါတယျ။
ဒါမိုြးတှကေို ကူညီနကွေလေ .. ခကျတာက .. ‘ ‘ ခကျတာက ဘာလဲဟငျ ဆရာရယျ .. လုပျပါဦး .. မီမီ ဆရာ့ကို အားကိုးပါတယျရှငျ .. ‘ ‘ ခကျတာက ဒါဟာ တကယျကိုယျဝနျရှိတာ ဟုတျမဟုတျ သခြောအောငျ လုပျရဦးမယျ မီမီရဲ့ .. ‘ ‘ ဆီးစဈကွညျ့ရမှာလား ဆရာ … ‘ ကိုလတျ အသာပွုံးလိုကျမိသညျ။ သူဆငျသော အကှကျထဲတော့ မီမီတယောကျ ဝငျလာလပွေီ။ .. ‘ ဆီးစဈတာက မသခြောလှသေးဘူး မီမီရဲ့ .. သခြောခငြျရငျ အတှငျးပိုငျး စမျးသပျကွညျ့ရမှာ ….. ‘ ‘ အို … ‘ မီမီ့မကြျနှာလေး ရဲတှတျသှားသညျ။ ခေါငျးလေးက ငုံ့ကသြှားရ၏။ ကိုလတျက ဟနျကိုယျ့ဘို့ ဆိုသလို အသာ မှငျနှငျ့မောငျးနှငျ့ ဆကျပွောလိုကျပွနျ၏။ ‘ မီမီရှကျနရေငျ နောကျနေ့မှ မိနျးကလေးဖောျတယောကျယောကျခေါျလာပွီး စမျးလေ .. ။ ဒါမှမဟုတျ လဒေီဒေါကျတာ တယောကျယောကျကိုပဲ သှားပွခငြျ ပွပါလား .. ‘ ပွောမယျ့သာပွောလိုကျရသညျ၊ မီမီ သူပွောသလို တကယျသဘောတူသှားရငျ အခကျ ဟု ကိုလတျတှေးနေ မိလေ၏။ .. မုနျ့က ပါးစပျနားရောကျနပွေီမို့ မစားလိုကျရလြှငျတော့ ကိုလတျတို့ ရာဇဝငျရိုငျးရော့မညျ။ ကိုလတျ ဆုတောငျးပွညျ့သညျပွောရမညျ။ မီမီက ခနစဉျးစားသလိုလေးလုပျနပွေီးမှ သကျပွငျးလေးတခကြျ ခရြငျး စိတျကို ဒုံးဒုံးခလြိုကျလေ၏။ ‘ မထူးပါဘူး ဆရာရယျ … ။ ဒါနဲ့ပဲ ရကျတှေ သိပျကွာသှားဦးမယျ။ … ဆရာပဲ စမျးပေးပါတော့ … ‘ ကိုလတျ တံတှေးကို အသာမွိုလိုကျမိသညျ။ စားရကံတော့ ကွုံလပွေီ။ ‘ ကဲကဲ .. လာ။ ဒါဆိုလဲ အခနျးထဲသှားရအောငျ … သွောျ … တံခါးကွီးတော့ ပိတျခဲ့မယျနောျ … တောျကွာ စမျးနတေုနျး သူမြားတှေ ရုတျတရကျ ဝငျလာမှာစိုးလို့ … ‘ မီမီ့အတှကျ ရတကျမအေးဟနျနှငျ့ ကိုလတျက ဆေးခနျးအဝငျတံခါးကို တဝကျပိတျထားရာမှ အကုနျပိတျ ပဈလိုကျသညျ။ ထို့နောကျတော့ နုနုထှားထှား မုဆိုးမလေးကို ဦးဆောငျကာ အတှငျးဘကျ လူနာစမျးသပျ ခနျးထဲ ဝငျလာလိုကျတော့၏။ မီမီက ခေါငျးလေးငုံ့ရငျး ဆငျမယဉျသာ ဟနျလေးနှငျ့ ကိုလတျနောကျက လိုကျလာသညျ။ အတှငျးခနျးသို့ရောကျလပွေီ။ ‘ ကဲ .. မီမီ တကျ ‘ ကိုလတျက ပွောလဲပွော မီမီ့လကျလေးကိုလဲ အသာဆှဲကာ ကုတငျပေါျတကျခိုငျးလိုကျသညျ။ မီမီ့လကျဖြား လေးတှေ အေးစကျနတော သတိထားမိလိုကျ၏။ ကုတငျက အနညျးငယျမွငျ့သညျမို့ မီမီက တဖကျစောငျးကာ လကျလေးနှငျ့ထောကျပွီးတကျရသညျ။ ခွဖြေားလေးတှကေ အောကျမှ ခုထားသော ခုံလေးပေါျထောကျပွီး တငျပါးကို တစောငျးလှမျးတငျလိုကျရ၏ ကိုလတျက သူ့ဘကျသို့လှညျ့ကာ ကုနျးပွပေးလိုကျသလိုဖွဈသှားသော မီမီ့တငျပါးကွီးတှကေို အားမနာတမျး အနီးကပျကွညျ့ပွဈလိုကျသညျ။ စောစောက မနဲခိုြးနှိမျထားရသော ဖှားဘကျတောျက ရုနျးထလာသညျ။ .. ခုတငျစောငျးနှငျ့ မနဲဖိထားလိုကျရသညျ။ ‘ ဟငျး … ‘ ကုတငျပေါျရောကျပွီးသညျနှငျ့ မီမီက မကြျလုံးလေးမြား အသာမှိတျကာ သကျပွငျးလေးတခကြျ မှုတျထုတျ လိုကျပွနျ၏။
ကိုလတျ အတတျသိလိုကျပွီ … ဒီကောငျမလေးလဲ စိတျတှလှေုပျရှားနပွေီ။ … ဟနျကိုယျ့ဘို့ ဆိုသလို တရှိနျရှိနျတကျနသေော စိတျကို အသာခိုြးနှိမျယငျး လုပျရိုးလုပျစဉျအတိုငျး သှေးပေါငျအရငျ ခြိနျပေးလိုကျ၏။ .. ဒါတောငျ လူကနပေမေယျ့ လကျက မနေ။ .. သှေးပေါငျခြိနျကရိယာ ပွနျအဖွုတျတှငျ ကိုလတျလကျတှကေ မီမီ့နို့ကွီးတှကေို မထိတထိ ပှတျသှားလိုကျသေးသညျ။ မီမီ မသိမသာလေး တှနျ့သှားတာ .. ခွဖြေားလေးတှေ ကုပျကှေးသှားတာ ကိုလတျ သတိထားမိသညျ။ မီမီ့တကိုယျလုံးက ကုတငျပေါျတှငျ ပကျလကျလေးမို့ ရှိုကျကွီးဖိုငယျအသှယျသှယျက မကွညျ့ခငြျ မွငျလကြျသား ဆိုသလို ဖွဈနရေလသေညျ။ .. ကိုလတျကတော့ ကွညျ့ခငြျခငြျကွီးနှငျ့ကို ကွညျ့နခွေငျးပါ။ ‘ ကဲ … မီမီရေ … စမျးကွစို့နောျ … မရှကျနဲ့ သိလား … ‘ အာတှခွေောကျတကျလာသညျမို့ ကိုလတျ တံတှေးကို ခနခန မွိုခနြရေ၏။ ဒီစကားလေး ပွောထှကျလာဖို့ မနဲကို အရှိနျယူလိုကျရသညျ။ မီမီကတော့ ဘာစကားမှတောငျ ပွနျမပွောနိုငျရှာ။ … ခေါငျးလေးသာ အနိုငျနိုငျ ညိတျပွလိုကျရသညျ။ ကိုလတျက မီမီ့ထမီအထကျဆငျစလေးကို အသာဖွုတျသညျ။ … မီမီက ဗိုကျလေးရှပျပေးထားပွီး ကိုလတျ ဖွုတျရလှယျအောငျ ကူညီပေးနေ၏။ လူကတော့ မလှုပျ … မကြျစိလဲ စုံမှိတျထားသညျ။ .. အထကျဆငျစလေး ပွုတျသှားလပွေီ။ .. ကိုလတျက အစက မီမီဝတျထားတာ ရိုးရိုးထမီထငျနမေိသညျ။ .. အခု ထကျဆငျဖွုတျလိုကျမှ ခါးတှငျအထကျဆငျစ ခညြျပွီး ဝတျရသော စကပျထမီမှနျး သိရသညျ။ ဟနျကသြညျပေါ့ … အထကျဆငျစ ဖွညျလိုကျသညျနှငျ့ ခါးအကှဲစလေးက ဟထှကျသှားသညျ။ .. ဒါပမေယျ့ မီမီ့တငျပါးကွီးတှကေ ဖှံ့ထှားလှသညျမို့ လှယျလှယျနှငျ့တော့ စကပျထမီလေးက အောကျလြှောခလြို့ မရ။ .. ‘ မီမီ … တငျပါးလေး နဲနဲ ကွှပေးဦးနောျ … ‘ ကိုလတျအသံက အဝေးတနရောမှ လာနသေလို မီမီ့နားထဲ ခံစားနရေ၏။ စိတျညှို့ခံနရေသူလို မီမီဘာမှကို ပွနျမပွောနိုငျ။ .. သူပွောသလို ခါးလေးကို အသာပငျ့ကာ သာ တငျပါးကွီးတှကေို ကွှပေးလိုကျမိရသညျ။ ကိုလတျက အလိုကျသငျ့ဆိုသလိုပငျ စကပျထမီလေးကို အောကျဖကျ တဖွညျးဖွညျး ဆှဲခလြိုကျ၏။ ဆေးခနျးလာပွရသညျမို့လားမသိ .. ။ မီမီ့တှငျ အောကျခံ ဘာမှ မဝတျထားပါ။ .. ကိုလတျက စကပျထမီလေးကို ဆှဲခလြိုကျသညျနှငျ့တပွိုငျနကျ မီမီ့ ရတနာလေးက ဝငျ့ကွှားစှာ ဝငျးဝငျးပပ ထှကျပေါျလာပါတော့သညျ။ မဂိုသှေးပါသူမို့လားမသိ … မီမီက အမှှေးအမြှငျတှေ ပွောငျနအေောငျကို ရိတျထားသညျ။
မဖွူမညိုအသားလေးနှငျ့ လိုကျလြှောညီထှစှောပငျ မီမီ့ဆီးခုံလေးက မို့မောကျတကျနေ၏။ .. ပေါငျတံထိပျဖြားတှကေတော့ အပွငျအသားအရထေကျကို ပိုပွီး ဖွူဝငျးတောကျပနသေညျ။ … ပွညျ့ပွညျ့တငျးတငျး နှုတျခမျးသားနှဈလှှာ အတှငျးဝယျ သာမာနျမိနျးကလေးတှထေကျ သိသိသာသာကွီးကို ပိုကွီးသော အစေ့လေးက ပွူးထှကျနေ၏ … ။ ကိုလတျကို မကြျစပဈပွ နသေလိုလို .. ။ ကိုလတျက လကျအိတျစှပျလိုကျသညျ။ … အမှနျက ဒါမိုြးစမျးမညျဆိုလြှငျ ပိုးသတျထားသော ရာဘာလကျအိတျ အထူကို စှပျရမညျ။ သို့ပမေယျ့ ကိုလတျက အကွံကွီးနှငျ့မို့ ရိုးရိုး သှေးဖောကျတာတှေ ဘာတှမှောသုံးသညျ့ ရာဘာလကျအိတျအပါးလေးပဲ စှပျလိုကျ၏။ မီမီကတော့ ဘာမှ မသိရှာ … ။ ကိုလတျပွုသမြှ နုတော့မညျ့ပုံနှငျ့ ပြော့ပြော့ကြော့ကြော့လေး လဲှနလေသေညျ။ ကိုလတျက မီမီ့ပေါငျကွားထဲသို့ သူ့ညာဘကျလကျကွီးကို သှငျးလိုကျ၏။ ဘယျလကျကတော့ မီမီ့ခါးကို အသာလှမျးကိုငျထားသညျ။ မီမီက အလိုကျသငျ့ပငျ ပေါငျကွီးတှကေို ကားပေးလိုကျသညျ။ စောစောက ဒူးလောကျရောကျအောငျ ဆှဲခထြားသော စကပျထမီလေးက မီမီ ပေါငျကားပေးလိုကျမှုကွောငျ့ အောကျသို့ တှနျးခလြိုကျသလိုဖွဈကာ ခွဖြေားထိလြှောကသြှားတော့၏။ ကိုလတျ အသကျကိုမှနျအောငျ မနဲထိမျးရှုယငျး မီမီ့ စောကျဖုတျလေးထဲ လကျညှိုးကို စထိုးသှငျးလိုကျ၏ အတှငျးပိုငျးစမျးသပျလြှငျ လကျညှိုးလကျခလယျနှဈခြောငျးပူးနှငျ့ စမျးရမွဲဖွဈသောျလညျး မီမီ့စောကျဖုတျလေးက အပိုနြှငျ့မခွား တငျးကွပျစိရိနသေညျမို့ တခြောငျးထဲနှငျ့ပဲ အရငျ သှငျးလိုကျခွငျးဖွဈသညျ။ ဒါတောငျမှ ကိုလတျလကျညှိုးက ပုဇှနျကစြျစာတှငျးထဲ ထိုးထညျ့ရသညျ့အလား စီးပိုငျတငျးကွပျနသေညျ။ … ‘ အ …. ‘ မီမီ့နှုတျမှ မပှငျ့တပှငျ့ အသံလေး ပှငျ့အံထှကျလာ၏။ ကိုယျလုံးလေးလဲ ဆတျကနဲ တုနျသှားသညျ။ .. ခါးလေးက မသိမသာ ကော့တကျလာကာ ပေါငျတံကွီးတှကေ ပိုကားထှကျသှားသညျ။ ‘ မီမီ နာသှားလို့လားဟငျ … ‘ ကိုလတျက အမှနျအကနျစမျးသလို မစမျးပဲ လကျညှိုးကို အတှငျးထဲတှငျ ပတျလညျလှညျ့ကလိပေးနရေငျး မသိဟနျဆောငျကာ မေးလိုကျ၏။ ခါးလေးကို ထိနျးကိုငျပေးထားသော ဘယျလကျကလဲ မသိသလိုလိုနှငျ့ အောကျဖကျလြှောဆငျးလာပွီး မီမီ့တငျသား ထှားထှားအိအိကွီးတှကေို အသာဖွဈညှဈဆုပျနယျလာသညျ။ အထိအတှေ့က ထူးလှ၏။ .. ကိုလတျ စိတျရိုငျးတှေ ပိုဆငျလာသညျ။ ‘ နာရငျပွောနောျ … အားမနာနဲ့သိလား … ‘ ပါးစပျကသာ တှေ့ကရာတှလြှေောကျပွောနသေောျလညျး ကိုလတျ လကျတှကေ စနဈတကြ လှုပျရှားလာပွီ၊ လကျညှိုးတခြောငျးထဲထိုးသှငျးထားရာမှ လကျခလယျကိုပါ စဈကူယူလာသညျ။ နှဈခြောငျးပူးဖွငျ့ မီမီ့စောကျဖုတျထဲ ထိုးသှငျးလာသညျ။ .. မီမီ့စောကျဖုတျလေးကလဲ အရညျတှေ စိုရှဲှထှကျလာပွီမို့ ကိုလတျလကျနှဈခြောငျးပူးကို မဖွုံတော့ပေ။
ကိုလတ်က အပီပင် လက်တဆုံးထိုးသွင်းလိုက် .. ပါတ်လည်လှည့်ကာ မွှေနှောက်ပေးလိုက် .. ဘေးနံရံလေးတွေကို တဆတ်ဆတ်ထိုးဆွလိုက် .. သားအိမ်ခေါင်းနေရာလေးကို ဖိထိုးလိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ မီမီ တဆတ်ဆတ်တုန်လေပြီ … ကိုလတ် ဘာလုပ်နေပြီမှန်းလဲ ရိပ်မိပြီ။ .. သို့ပေမယ့် ဘာမှလဲ မပြောသာ .. မရုန်းသာ .. ။ သူမကိုယ်တိုင်လဲ အသွေးထဲအသားထဲက ကာမဇောတွေ တရှိန်ရှိန် တက်နေရလေပြီကိုး .. ။ ‘ အား ဟာ့ဟာ့ …. ဆရာ ဆရာ ရယ် … ‘ ကိုလတ်က လက်ညှိုးလက်ခလယ်ပူးကို အဆုံးထိုးသွင်းဖိထားရင်း လက်မက အဝမှ အစေ့လေးကို ဆွပေးလိုက်တော့ မီမီ မနေနိုင်တော့။ .. အသံတွေပင်ထွက်လာရတော့သည်။ .. ခုနက ခပ်ပျော့ပျော့လေး လဲှနေရာမှ ခုတော့ ခြေဖဝါးတွေ ခုတင်ပေါ်အပြားလိုက်ချကာ တင်ပါးကြီးတခုလုံး တထွာနီးပါး မြောက်တက် လာသည်အထိကို ကော့တင်ပေးနေတော့သည်။ ‘ မီမီ ခံလို့ကောင်းလားဟင် … ‘ ကိုလတ်က ဗြောင်ပင် မေးလာတော့သည်။ .. အပွဲပွဲနွဲှခဲ့ဘူးပြီဖြစ်သော သူရဲကောင်းမို့ ဒီတပွဲလဲ သူကောင်းကောင်းကြီး အောင်နိုင်သူဖြစ်ပြီမှန်း ဗေဒင်မေးစရာမလိုပဲ ကိုလတ် အတတ်သိနေလေပြီကိုး … ။ ‘ ကောင်းတယ် ဆရာရယ် … ဘယ်လိုကြီးမှန်းကို မသိဘူး … အားရှီး …. ‘ တော်ယုံမိန်းကလေးဆို ဒီလောက်နှင့် စကားမေးမရတတ်သေး။ … မသကာ ခေါင်းလေးညိမ့်ပြယုံလောက်ပဲ ရှိမည်။ .. မီမီကတော့ မုဆိုးမလေးလဲဖြစ်ပြန် .. ကာမဇောလဲ ထန်လှသူမို့ ရှက်တာတွေ ကြောက်တာတွေ ခနနှင့် လွင့်စင်ပျောက်ကွယ်သွားလေပြီ။ … ကိုလတ်က ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးကို ပြုံးလိုက်၏။ .. ရေကန်အသင့် ကြာအတင့်ဆိုသလိုပင် အပြင်တွင်လဲ မိုးက သည်းသည်းမည်းမည်းရွာလာပြန်သည်။ … အပြင်ကလူတွေ ရောက်လာစရာမမြင်တော့။ .. ရောက်လာလဲ ပိတ်ထားသော ဆေးခန်းတံခါးကိုကြည့်ပြီး ဆရာဝန်ပြန်သွားပြီပဲမှတ်ကြမည်။ ကိုလတ်၏ ကားက ဆေးခန်းအဝတွင်မရပ်ပဲ ရပ်ရန်လွယ်သော လမ်းထိပ်နားက မြေကွက်လွတ်ကြီးရှေ့တွင် ရပ်ထား ခြင်းဖြစ်ရာ နောက်ကြောင်းက အကုန်ရှင်းနေလေပြီ။ .. ‘ အမယ်လေးလေး … ဆရာ ဆရာရယ် … ဘယ်လိုများလုပ်လိုက်တာလဲရှင် .. အား ဟားဟား အူး … ‘ ကိုလတ်က ဂျီစပေါ့တ် ဟုခေါ်သည့် ဆီးအိမ်အောက်နား စောက်ဖုတ်ရှေ့ဘက်နံရံကို အတင်းထိုးဖိကာ ဆွပေးလိုက်တော့ မီမီ ထွန့်ထွန့်လူးသွားရတော့သည်။ … အရည်တွေလဲ ပွက်ခနဲကို ထွက်ကျလာရာ ကိုလတ် လက်အိတ်ပေါ်မှာပင် ရွဲှအိုင်သွားရသည်။ … ပြီးရှာလေပြီပေါ့ တချီ .. မီမီလေးရယ် ။
ကော့တင်ပေးထားသော မီမီ့တင်ပါးကြီးတွေက စမ်းသပ်ခုတင်လေးပေါ် ဝုန်းကနဲ ပြန်ပစ်ချလိုက်သလို ကျသွားသည်။ .. မီမီခေါင်းလေးကို တဖက်စောင်းကာ အသက်ကို မှန်မှန်ပြန်ရှုနေရ၏။ ဖွံ့ထွားသော မီမီ့နို့ကြီးတွေက နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်နှင့် လှိုင်းထနေရသည်။ ကိုလတ်ကတော့ ဒါကို ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး အရသာခံကြည့်နေလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ လက်ကိုတော့ မထုတ်သေး … မီမီ့စောက်ဖုတ်လေးက ရှုံ့လိုက်ပွလိုက်နှင့် ကိုလတ်လက်ချောင်းတွေကို ညှစ်နေဆဲရှိသေးသည်။ ခနနေတော့ ကိုလတ် ရှေ့တဆင့်တက်ရန် ခြေလှမ်းပြင်လိုက်၏။ မီမီ့ကိုယ်လေးကို ခုတင်အောက်ဖက်ဇောင်းရောက်အောင် အသာဆွဲချလိုက်သည်။ .. မီမီက မျက်လုံးလေး အသာမှေးကာ လှမ်းကြည့်သည်။ .. ဘာမှတော့ မပြော၊ .. ရုန်းတာကန်တာတွေလဲ မလုပ်။ မီမီ့တင်ပါးကြီးတွေ ခုတင်အောက်ဖက်ဇောင်းပေါ်တင်မိတော့ ကိုလတ်က ခုတင်စောင်းမှာ မှီပြီးရပ်လိုက်သည်။ မီမီ့ ပေါင်တံကြီးနှစ်ချောင်းကို တစ်တီတူးထောင်လို အပေါ်မြှောက်တင်လိုက်၏။ … တချိန်တည်းမှာ ကိုလတ်လုံချည်ကလဲ ကွင်းလုံးကျွတ်သွားပြီ။ .. ကျောဘက်တွင် မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးလို ဖုထွက်နေသော ဂေါ်လီလေးနှစ်လုံးနှင့် ကိုလတ် လိင်တံကြီးက အမဲသားနံ့ရနေသော ကျားကြီးလို အာသာငမ်းငမ်း ထွက်ပေါ်လာလေတော့၏။ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသောကြောင့် မီမီ့တင်သားကြီးတွေကို ထိုးမိထောက်မိဖြစ်နေသည်။ မီမီကတော့ အံတင်းတင်းကြိတ်ကာ ခုတင်ဘေးစောင်းတွေကို သူမလက်လေးတွေက ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင် ထားလေ၏။ ကိုလတ် ရှေ့တဆင့်တက်လာမှာကို အသင့်ကြိုလင့်နေသည့်အလား … ။ ကိုလတ်က ချက်ခြင်းရှေ့မဆက်သေး …။ လက်အိတ်ကို ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ … မီမီ့အရည်တွေက လက်အိတ်ပေါ်တွင် ရွဲှအိုင်သွားသည်ဖြစ်ရာ လက်အိတ်အထဲမှ ကိုလတ်လက်ပင် အစိုပြန်ကာ နူးအိနေရသည်။ နူးအိကာ အစိုပြန်နေသော ကိုလတ်လက်နွေးနွေးကြီးတွေက မီမီ့ တီရှပ်လေးပေါ်မှ အုပ်ကာ ရွှေရင်ဖြိုးဖြိုး တွေကို အုပ်ကိုင်လာတော့သည်။ မီမီ ပါးစပ်လေး ဟ သွားကာ ပင့်သက်ရှိုက်သွားမိရ၏။ ‘ အမေ့ … ‘ အောက်ဖက်တွင်သာ ကိုလတ် ပွဲကြမ်းလိမ့်မည်ဟု ထင်ထားမိနေချိန်တွင် မမျှော်လင့်ပဲ အပေါ်ပိုင်းကို တိုက်ခိုက်ခံလိုက်ရသဖြင့် အငိုက်မိသွားသော စစ်သည်တဦး ပမာ မီမီ အမေပင် တလိုက်မိရသည်။ ကိုလတ်လက်ကြီးတွေအပေါ်မှ သူမလက်လေးနှင့် ကပျာကယာ အုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ ကိုလတ်ကတော့ မီမီ့နို့အုံအိအိထွားထွားကြီးတွေကို မညှာမတာပင် ဆုပ်ကိုင်ညှစ်နယ်လေတော့၏။ တီရှပ်လေးပင် ပြဲသွားတော့မလား အောက်မေ့ရသည်။
မီမီ နာလဲနာသညျ … ခံလို့လဲ ကောငျးလှသညျ။ .. ကိုလတျလကျကွီးတှပေေါျအုပျကိုငျထားသော သူမ၏ လကျလေးတှကေ ပထမတော့ ကိုလတျလကျကွီးတှကေို ဆှဲဖယျမလိုလိုနှငျ့ နောကျတော့ မသိမသာ ကူညီ ဖိပေးနမေိလြှကျသားဖွဈသှားရသညျ။ .. ကိုလတျကတော့ သူ့လကျအားကော မီမီ ဖိပေးနသေညျ့အားကိုပါ ယူကာ အပီကို ပှဲကွမျးပွဈလိုကျလတေော့သညျ။ ‘ အား … ရှီး … ဟငျး ဟငျး … ‘ အဖြားတကျနသေော လူမမာပမာ မီမီ့နှုတျမှညဉျးသံလေးတှေ တရစပျထှကျလာသညျ။ ရငျဘတျလေးကလဲ ကော့တကျလာသညျ။ .. မီမီဝတျထားသော တီရှပျလေးက ပါးပါးလေးနှငျ့ လညျကလဲ တောျတောျဟိုကျသညျဖွဈရာ ကိုလတျခုလို အပီပှဲကွမျးနတေော့ နို့အုံကွီးတှကေ လညျဟိုကျအပေါကျလေးထဲမှပငျ လံြှထှကျလာတော့မလိုဖွဈနရေ လေ၏။ အတှငျးမှ ဘရာစီယာလေးကလဲ ရငျပုံခှကျတခွား နို့တခွားဖွဈနလေပွေီ။ … ကိုလတျက ဒါကိုပငျ အားမရလဟေနျနှငျ့ မီမီ့ တီရှပျလေးကို ခါးအောကျစမှ ကိုငျကာ အတငျးလှနျခြှတျ၏။ မီမီက လကျလေးနှဈဖကျမွှောကျပေးကာ ကိုလတျခြှတျရလှယျအောငျ ကူညီပေးသညျ။ … တီရှပျလေးကြှတျ သှားပွီးတော့ ဘရာစီယာကိုတော့ ကိုလတျက အခြိနျကုနျခံကာ ခြှတျမနတေော့။ .. နို့အုံတှအေောကျမှ ဆှဲလှနျကာ မတငျလိုကျတော့သညျ။ … ဘောျလီမဟုတျသညျ့အတှကျ ဒီလို မတငျလိုကျသညျနှငျ့ပငျ လှတျလှတျကြှတျကြှတျဖွဈသှားကာ နို့နှဈလုံးက အပွိုငျပွူးထှကျလာသညျ။ မုဆိုးမလေးပမေယျ့ ကလေး မမှေးဘူးသေးသညျမို့ မီမီ့နို့သီးခေါငျးလေးတှကေ အပိုလြေးတှလေိုပငျ နီနီရဲရဲလေးတှဖွေဈ၏။ .. ရာဂစိတျမှှနျနခြေိနျမို့ နို့သီးခေါငျးလေးတှကေ ခြှနျကော့စူတကျနသေညျ။ … ကိုလတျက မီမီ့ရငျဘတျပေါျခေါငျးတခုလုံးမှောကျခကြာ နို့သီးခေါငျးလေးတှကေို ငုံစုပျကာစို့လိုကျ၏။ ‘ ပွှတျ ပွှတျ … အငျး ဟား …. ‘ မီမီ ကော့လနျတကျသှားသညျ။ ကိုလတျခေါငျးကွီးကိုလဲ လကျနှဈဖကျနှငျ့အတငျးဖိကာ သူမရငျဘတျပေါျဖိတှနျးထားလိုကျမိ၏။ ကိုလတျကတော့ နို့သီးခေါငျးလေးတှကေိုစို့ရာမှ နို့အုံသားကွီးတှပေါ ပါးစပျထဲဝငျနိုငျသမြှ ဝငျသညျအထိ အာကို အားရပါးရဖွဲကာ စုပျသှငျးနပွေနျသညျ။ .. မီမီ့နို့ကွီးတှေ သှေးခညြျဥကုနျပွီလားပငျ ထငျရသညျ။ အာခေါငျထဲဝငျလာသော နို့အုံသား နူးနူးညံ့ညံ့လေးတှကေိုလဲ သှားနှငျ့ မနာ့တနာ ကိုကျခွဈပေးနပွေနျ၏ နို့စို့နရေငျးမှ ကိုလတျ လကျကလဲ အအားမနေ။ .. အောကျဖကျကိုလှမျးပွီး မီမီ့ဆီးခုံလေးပေါျပှတျသပျရငျး အစေ့လေးကို လကျညှိုးလကျမနှငျ့ ဖိညှပျဆော့ကစားပေးနသေေးသညျ။ ‘ အငျ့ ဟငျ့ဟငျ့ … တောျပါတော့ ဆရာရယျ … လိုးမှာဖွငျ့လဲ လိုးပါတော့ … မီမီခံရခကျလှပွီ .. ‘ ဒီလိုပဲ ဖွဈလာရမညျလေ။ … အနှူးအနှပျတောျသညျ့ ယောကြာျးမိုြးနှငျ့တှေ့လြှငျ အဘယျမိနျးကလေးမဆို ဒီလိုပဲ မနနေိုငျမထိုငျနိုငျ တောငျးဆိုလာရပမေညျပေါ့။ .. ခုလဲ ကိုလတျ မီမီ့ကို အပိုငျခညြျနှောငျလိုကျပွီလေ။
မီမီ့တောငျးပနျသံဆုံးသညျနှငျ့ ကိုလတျ မီမီ့ရငျဘတျပေါျမှ ခေါငျးပွနျကွှလိုကျသညျ။ နောကျသို့ အနညျးငယျပွနျဆုတျပွီး နရောယူသညျ။ .. ဂေါျလီလေးနှဈလုံးနှငျ့ ပနံတငျ့နသေော သူ့လိငျတံကွီးကို လကျနှငျ့ကိုငျကာ တဆဆလုပျရငျး မီမီ့ဆီးခုံလေးပေါျကို ဖတျကနဲဖတျကနဲ သုံးလေးခကြျ ရိုကျပေးလိုကျသညျ။ .. ‘ အာ့ အာ့ ….. ‘ မီမီဖတြျဖတြျလူးသှားရရှာသညျ။ ကိုလတျဟာကွီးက သူမအစေ့လေးကိုပငျ လာရိုကျမိသဖွငျ့ ပွီးလုလုပငျ ဖွဈသှားရပွနျသညျ။ ကိုလတျသာ နောကျထပျ ဆကျရိုကျပေးနလြှေငျ တကယျပငျ ပွီးသှားလောကျသညျ။ သို့ပမေယျ့ ကိုလတျက ဆကျမရိုကျတော့ .. ။ သူ့ဟာကွီးကိုသာ လကျနှငျ့အသာထိနျးကိုငျကာ မီမီ့စောကျဖုတျလေးထဲ တေ့သှငျးလိုကျတော့သညျ။ ‘ ရှီး … အား လားလား … ‘ လိငျတံကွီးကြောဘကျမှ ဂေါျလီလေးနှဈလုံးက မီမီ့ ဂြီစပေါ့တျကို ကကြနြန ဖိနှိပျပှတျတိုကျသှားသညျ။ ရထေဲမှ ကုနျးပေါျသို့ ဆှဲတငျခံလိုကျရသော ငါးကလေးလို မီမီ ပါးစပျလေးဟကာ အသကျငငျသလို ဖုတျလှိုကျဖုတျလှိုကျလေး ဖွဈသှားရလေ၏။ … တကိုယျလုံးလဲ တုနျတကျသှားသညျ။ တခြိနျတညျးမှာပငျ ကိုလတျလီးခြောငျးကွီးတခုလုံးက အတှငျးထဲထိ နကျနကျရှိုငျးရှိုငျး အတငျးဖွဲကာ ထိုးဝငျလာတော့သညျ။ အဆုံးရောကျတော့ သားအိမျခေါငျးလေးကို ဒုတျ ကနဲ တိုကျမိသှားသညျ။ … မီမီမှာ ကိုယျဝနျ ၂လရှိနသေညျမို့ အတှငျးသားလေးတှေ သားအိမျခေါငျးလေးတှကေ နုဖတျနသေညျ။ မိနျးကလေးမြား ဒီအခြိနျတှငျ လိုးလို့အကောငျးဆုံးဖွဈ၏။ လိုးဖူးသူမှ ဒါကိုသိကွမညျ။ .. ကိုလတျကတော့ အတှေ့အကွုံစုံနပွေီမို့ ဒါကို ကောငျးကောငျးသိသညျ။ .. သိသညျ့အတိုငျးလဲ သသေခြောခြာကို ခံစားကာ လိုးလတေော့သညျ။ … မကြျစိတှကေိုပငျ မှေးထားကာ မီမီ့ စောကျဖုတျအတှငျးသားလေးတှေ၏ အထိအတှေ့ကို အပီအပွငျ ခံယူနသေညျ။ ခပျကွမျးကွမျးပငျ မဆောငျ့ပဲ ဖွညျးဖွညျးလေး သာသာလေး ထုတျလိုကျသှငျးလိုကျ .. စိမျပွီးနှပျထားလိုကျ လုပျနသေညျ။ … ကိုလတျ က ဒီလိုလုပျနလေေ မီမီကတော့ အာသာမပွစှောနှငျ့ ဖတြျဖတြျလူးလာလပေါပဲ။ … ကိုလတျရဲ့ထိခကြျတှမြေား ပိုပွငျးလာလိုလာလငွေားနှငျ့ အောကျကနေ သူမဖငျဆုံကွီးကို အစှမျးကုနျ ကော့ပငျ့ဆောငျ့မွှောကျပေးနသေညျ။ .. ကိုလတျသိသညျ၊ .. မီမီ ဘယျလိုမှ အဆာမပွဖွေဈနရေပွီ။ .. အမှနျကတော့ စောကျဖုတျ အတှငျးသားလေးမြား၏ နူးညံ့သညျ့အထိအတှေ့ကို ဆကျခံစားနခေငြျသေးသောျလညျး မီမီ့အလိုကိုဖွညျ့ပေးဘို့ကလညျး တာဝနျရှိသေးသညျမို့ ကိုလတျ ဗူဟြာပွောငျးလိုကျရသညျ။
မီမီ့ဖငျဆုံကွီးအောကျသို့ လကျလှိုကြာ တငျသားအိအိကွီးမြားကို လကျနှငျ့ကကြနြန ဆုပျကိုငျလိုကျသညျ။ ထို့နောကျ မီမီ့ခွနှေဈခြောငျးကို သူ့ပုခုံးပေါျထမျးလိုကျကာ ခါးအားကော တကိုယျလုံးအားပါထုတျသုံးပွီး ခပျပွငျးပွငျး ဆောငျ့ခပြေးလိုကျလတေော့သညျ။ … ‘ ဖုံး ဖုံး … ဖုံးဖုံး … အ အ .. အ အ … ‘ မီမီတယောကျ ခုမှပဲ အာသာပွတေော့သညျ။ .. ကိုလတျဆောငျ့လိုကျတိုငျး စမျးသပျခုတငျလေးက တအိအိလှုပျခါနသေလို မီမီ့တကိုယျလုံး အထူးသဖွငျ့ နို့ကွီးတှကေ ရမျးခါနရေသညျ။ .. ကိုလတျက မကွညျ့ရကျဟနျနှငျ့ မီမီ့ နို့ကွီးတှကေို လကျနှငျ့အသာ လှမျးကိုငျကာ ထိနျးထားပေးလိုကျတော့ မီမီ့လကျက ကိုလတျလကျကွီးတှပေေါျထပျကိုငျရငျး အတငျးပဲ ဖိညှဈနသေညျ။ ဒီတော့လဲ ကိုလတျလဲ မနသောတော့ ..။ အသားကုနျဆောငျ့ကုံြးရငျးမှ လကျတှကေပါ နို့ကွီးတှကေို ဖွဈညှဈဆုပျနယျပေးနမေိရတော့သညျ။ … နာရီဝကျလောကျကွာတော့ မီမီ့တကိုယျလုံး တဆတျဆတျတုနျတကျလာကာ စောကျဖုတျလေးထဲမှ အရညျတှေ ဒလဟော ပနျးထှကျသှားရပွနျသညျ။ … နောကျတခြီ ပေါ့ … ။ မီမီ ပွီးသှားပွနျပွီမှနျး သိတော့ ကိုလတျက ဆောငျ့ခကြျတှကေို နှေးပေးလိုကျသညျ။ မီမီ့ ကြိနျးစပျနသေော အတှငျးသားလေးတှကေို ခံသာနိုငျယုံ ခပျသာသာလေး ဆကျဆောငျ့ပေးနရေငျး ခုမှ စကားတှေ ဖောငျဖှဲ့ဖွဈတော့၏။ ‘ ဆရာလုပျပေးတာ ခံလို့ကောငျးလားဟငျ … မီမီ … ‘ မီမီက နှုတျခမျးလေး စူလိုကျသညျ။ မကြျစောငျးလေးပါ ထိုးပဈလိုကျ၏။ ‘ တောျပါ .. လူကို စမျးသပျမယျလေး ဘာလေးနဲ့ ညာပွီး လုပျတယျ … ဟငျး ဆရာ လူလညျကွီး .. ‘ ‘ အို … ဒါ စမျးသပျတာ မီမီ ရဲ့ .. သိဖွငျ့မသိပဲနဲ့ .. ‘ ‘ တောျပါ … စကားတတျတိုငျး … ‘ ‘ အဟုတျပွောတာ … ကိုယျဝနျရှိကာစ မိနျးကလေးတှမှော ဟောျမုနျးအပွောငျးအလဲတှကွေောငျ့ အတှငျးသားလေးတှကေ နဂိုကနဲ့မတူပဲ အရမျးနုသှားတာ … ဒါကို ဆရာက အာရုံခံကွညျ့တာလေ .. ‘ ‘ ပွောပါ … ပွောပါ … သူပဲပွောပါတော့ … ‘ ‘ သွောျ … မယုံရငျလဲနေ။ … ခုဆို မီမီ့မှာ ကိုယျဝနျရှိနတော ဆရာသိပွီ … ‘ ‘ ရှငျ ….. တကယျ …. ‘ ဒါတော့ မီမီ တကယျထိတျလနျ့ သှားရသညျ။ ‘ တကယျပေါ့ … အထဲမှာ နူးအိနတောပဲ။ ဒါမိုြးဖီလငျကို ရိုးရိုးမိနျးကလေးတှမှော ဘယျလိုမှ မရဘူး .. ‘ ‘ ဟယျ … ဒါဆိုရငျတော့ ခကျတာပါပဲ ဆရာရယျ … မီမီကိုယျဝနျရှိလို့မဖွဈဖူး … အလိုလိုကမှ ဘိုငျကွီး အမိုြးတှကေ မီမီ့ဆို အပွဈပွောခငြျနကွေတာ .. ‘ ဘိုငျကွီး ဆိုတာက မနှဈက ဆုံးသှားသော မီမီ့ယောကြာျး ဘူတားကွီးကို ဆိုလိုမှနျး ကိုလတျသိသညျ။
အနှီ ဘူတားကွီးဆုံးသှားတော့ မီမီ့အတှကျ ကနြျခဲ့သော အမှအေနှဈတှကေ နဲတာမှ မဟုတျတာလေ။ … အမိုြးတှေ လကျညှိုးထိုးခငြျနကွေမညျပေါ့။ … ဒါမိုြးက ဖွဈတတျပါသညျ။ ‘ ဆိုပါဦး …. လကျသညျက ဘယျသူလဲ ။ တယောကျထဲကော ကရဲ့လား … ‘ ကိုလတျ မေးခှနျးက ရိုကျပေါကျ … ။ မီမီ သူ့ကို စှဲပွီမှနျးသိလို့သာ မေးရဲတာ။ … ‘ အောငျမယျ .. အောငျမယျ ဆရာနောျ … လူကိုမြား ဖငျလြှောကျဆော့နတေဲ့ အစားထဲကမှတျလို့လား .. တယောကျထဲရှငျ့ … အိမျက ကားတှကေို ဝယျရောငျးလုပျပေးနတေဲ့ ရာရှဈနဲ့ … ‘ မီမီ့ဆီမှာ ဘိုငျကွီး ထားသှားသညျ့ ကား သုံး/လေးစီးရှိပွီး အဲဒါတှကေို ဝယျရောငျးလုပျတာနှငျ့ပငျ ဝငျငှေ ဖွောငျ့နမှေနျး ကိုလတျ ကွားဘူးသညျ။ … သွောျ .. စီးပှားရေးအတှကျ စိတျခရြအောငျ လူယုံမှေးတာကိုး။ ရာရှဈကို ကိုလတျ မကြျမှနျးတနျးမိသညျ … ဒီကောငျ ကံကောငျးလစှေ။ … ‘ ဘယျနှဈခြီလောကျ ရှိနကွေပွီလဲ … နေ့တိုငျးပဲလား … ‘ မီမီက ခံနရေငျးမှ ကိုယျလေးကွှကာ ကိုလတျရငျဘတျကွီးကို လကျသီးဆုပျလေးနှငျ့ လှမျးထုသညျ။ ‘ ပွောလကေဲလဖွေဈနပွေီ … ဘယျကလာ နေ့တိုငျးရမှာလဲရှငျ့ … ဟိုတလောလေးကမှ တခါနှဈခါကွုံမိတာ … ကံမြား မကောငျးခငြျတော့ သှေးက တနျးကို ထိမျသှားတော့တာ .. သိပွီလား ကဲ ‘ ကိုလတျ ပွုံးသှားရသညျ။ … ဒါဆို သူလဲ ကံထူးရှငျပဲပေါ့။ .. ‘ ကဲပါ … ဆရာလုပျနတောနဲ့ စကားတောငျ ဘယျရောကျသှားမှနျးမသိဘူး … မီမီ ဘယျလိုလုပျရမလဲ .. ‘ ‘ အငျး …….. ‘ ကိုလတျက စဉျးစားနဟေနျနှငျ့ ခန တှနေသေညျ။ … ဒီ မုဆိုးမလေးကို စိတျခရြသညျ့ဆီ လှှတျမှဖွဈမညျ။ မလုပျပေးပဲ ထားလို့လဲမဖွဈ။ … ဗိုကျကွီးလာလို့ ပွသနာရှုပျလာလြှငျ သူလဲ ပါနပွေီမဟုတျလား။ ….. တောျကွာ ငါးတကာ ယိုသညျ့ခြေး ပုဇှနျခေါငျးလာစုနမှောမိုြးတော့ ကိုလတျ အဖွဈမခံနိုငျ .. ။ ‘ ဒီလိုလုပျလေ မီမီ ရဲ့ … တောငျဥက်ကလာက မတေ်တာလမျးကို သိတယျမဟုတျလား … ‘ ‘ အငျး သိတယျ … ‘ မီမီက အသာမှိနျးခံနရေငျး ခေါငျးလေးညိမျ့သညျ။ ကိုလတျကလဲ စကားသာပွောနတော ခပျမှနျမှနျဆောငျ့ ပေးနတောကိုတော့ အပကြျမခံ .. ။ ‘ အဲဒီလမျးပေါျမှာ မွငျသာဘကျရောကျခါနီးကရြငျ ကာတောျလိပျဆေးရုံဆိုတဲ့ အမိုြးသမီးနဲ့ ကလေးဆေးရုံ ရှိတယျလေ … ‘ ‘ ဟယျ … အစိုးရဆေးရုံက ဒါတှေ လုပျပေးတယျလား … ‘ ‘ အာ ….. မဟုတျပါဘူး။ စကားကို ဆုံးအောငျနားထောငျပါဦးလေ … အဲဒီဆေးရုံဟိုဘကျကို ဘတျဈကား ၂မှတျတိုငျလောကျကြောျလိုကျရငျ အဝရော ဆေးခနျးဆိုတာ ရှိတယျ .. ထိုငျတာက လဒေီဒေါကျတာ …. ဆရာဝနျမ … ‘ ‘ အဲဒီတော့ … ‘ ‘ အဲဒီတော့ … မီမီ အဲဒီကိုသှားလိုကျပေါ့။ .. ဆရာ လှဲှစာရေးပေးလိုကျမယျ။ ဆရာဝနျကိုယျတိုငျလုပျတာ ဆိုတော့ ပိုးဝငျမှာတှေ ဘာတှေ စိတျပူစရာမလိုဘူး။ … စိတျခရြတယျ … ‘ ‘ ဆေးရုံတှဘောတှမြေား တကျနရေဦးမှာလား ဆရာရယျ ….. ‘ ‘ မလိုပါဘူး မီမီရဲ့ … မနကျသှား .. နေ့လညျပွီးပွီ …. လိုအပျရငျနောကျရကျတှေ ထပျခေါျလိမျ့မယျ … ဟိုရောကျရငျ မီမီတှေ့ပါလိမျ့မဗြား … ဟော့တျရှော့တျလေးတှေ ဝငျလာမစဲ တသဲသဲ ဖွဈနကွေတာ .. ‘ မီမီက ကိုလတျ ဗိုကျခေါကျကွီးကိုလှမျးလိမျဆှဲလိုကျသညျ။ ‘ ဟငျး … ဆရာက ဒါတှေ ကြှမျးနပွေီပေါ့လေ … ‘ ‘ သွောျ .. ဒီလိုပဲ လေ့လာထားရတာပေါ့ …. ဒါမှ သူငယျခငြျးတှဘောတှေ ကွုံရငျ လမျးညှှနျနိုငျမှာလေ ‘ ‘ တောျပါ … ယုံမယျ အားကွီးကွီး … ကဲ … မပွီးနိုငျသေးဘူးလား … မီမီတောငျ နောကျတခါ ပွီးခငြျလာပွီ … ထိနျးနိုငျတာကလဲ လှနျရောပဲ … ။ ခတြာခပြွီးရငျ လှဲှစာလဲ ရေးပေးဦး … ဟှနျး ‘ မီမီက မူနှဲ့နှဲ့လေး ပွောသညျ။
ခစြျစရာဟနျလေးတှကေို ကွညျ့ပွီး ကိုလတျ နှမွောနမေိ၏။ နောကျဆို သူမက သူ့ဆီ လာကုနျးခငြျမှ ကုနျးတော့မှာလေ။ .. ‘ ဖွညျးဖွညျးပေါ့ မီမီရယျ … နောကျ ၂ရကျ/၃ရကျနမှေ ဆရာရေးပေးမယျ … ‘ ‘ ဟယျ … အဲဒါနဲ့ပဲ ရကျတှကွောကုနျပွီး လုပျရခကျတော့မှာပဲ … ဘာဖွဈလို့တုနျး ဆရာရဲ့ … ‘ ‘ စိတျမပူပါနဲ့ မီမီရဲ့ … ခုမှ ၂လရှိသေးတာဟုတျလား။ .. ၃လလောကျအထိကတော့ အဲဒီ အမ က အေးအေးဆေးဆေးပဲ … ‘ ‘ ခုရေးပေးလိုကျလဲ ပွီးရော ဆရာရယျ ….. အလကား အရဈရှညျနတေယျ … ‘ ‘ အို … ခုရေးပေးလိုကျလို့ ဘယျဖွဈမလဲ မီမီရဲ့ … ‘ ‘ ဘာလို့ …. ‘ ‘ ဒါမိုြးလုပျလိုကျတယျဆိုတာက ကိုယျဝနျပကြျကသြလိုပဲလေ … လုပျပွီးရငျ ၄၅ရကျတော့ ရှောငျရမှာ … ‘ ‘ ဟငျ … အဲဒါနဲ့ ဘာဆိုငျလို့လဲ … ‘ ‘ ဆိုငျပါသောျကောကှယျ …. ဟောဒီက ဆရာက မီမီလေးကို လုပျလို့ဖွုတျလို့ မဝသေးဘူးဗြ … ထပျလိုးခငြျ သေးတယျ … သိပွီလား … ‘ ‘ ဟယျ … ကွညျ့စမျး ကွညျ့စမျး … အပွောရဲလိုကျတာ … သူ့ကိုမြား ဘယျသူက ခံဦးမယျ ပွောနလေို့လဲ’ မီမီ မကြျနှာလေး နီရဲသှားသညျ။ .. ‘ မပွောလဲ သိပါတယျကှယျ … ဆရာ့ဟာကွီးကို မီမီစှဲသှားပွီမဟုတျလား … ‘ ‘ ဟှနျး … သူပဲ အပွောကောငျး … အ အ … အငျ့အငျ့ … ‘ မီမီက မကြျလုံးလေးဒေါငျ့ကပျပွီး ခစြျစဖှယျပွောလိုကျရာ ကိုလတျရငျထဲ ကလိကလိဖွဈသှားပွီး ကာမအားတှေ အဆမတနျတိုးလာကာ စကားဆကျမပွောတော့ပဲ အဆကျမပွတျ ခပျကွမျးကွမျးပွနျဆောငျ့လိုး လတေော့သညျ။ မီမီလဲ ကိုလတျဆောငျ့လိုးသမြှ ကော့ခံရငျး ဖီလငျတှေ အပွတျတကျကာ ကိုလတျညှှနျသညျ့ဆီ မသှားသေးခငျ နောကျညတှတေိုငျး ဒီမှာ ဝအောငျ လာလာခံဦးမှဖွဈမညျဟု အတှေးနယျခဲ့နြမေိပါတော့သတညျး…..ပွီး။
