by မော်ကြီး ဇော်ဝိတ်တို့အိမ်ကို အဝတ်တထည် ကိုယ်တခုနဲ့ ရောက်ခဲ့တာပါ ။ ငယ်သူငယ်ချင်း ဆိုတဲ့ သံယောဇဉ်နဲ့ ဇော်ဝိတ်က မော်ကြီးကို သူတို့အိမ်မှာ နေဖို့ ခွင့်ပြုခဲ့တယ် ။ ဇော်ဝိတ်ရဲ့ မဟေသီ မသက်ကလည်း မော်ကြီးအပေါ် ဟိုးအရင်ထဲက ကောင်းတယ် ။ သူတို့ အိမ်ကို လာရင် ရှိတာအကုန်ချကျွေး ပွင့်လင်း သဘောကောင်းခဲ့တယ် ။ အခုဟာက မော်ကြီးလို ထောင်က ထွက်လာတဲ့လူတယောက်ကို သူငယ်ချင်း အပေါင်းအသင်းတွေက ကူညီဖို့ လက်ခံဖို့ မပြောနဲ့ ဆေးဖေါ်ကြောဖက်တောင် လုပ်ချင်ကြတာ မဟုတ်ဘူး ။ ဇော်ဝိတ်တို့ လင်မယားကတော့ အရင်က အတိုင်းဘဲ ။ နေစရာပေး ထမင်းကျွေးထားတယ် ။ ဇော်ဝိတ်ကဘဲ မော်ကြီးကို အလုပ်ရှာပေးတယ် ။ သူအလုပ်များတဲ့ကြားက သူ့မိတ်ဆွေ အပေါင်းအသင်းတွေဆီက အလုပ် လိုက်တောင်းပေးတယ် ။ တပတ်လောက်အတွင်း မော်ကြီး အလုပ်ရသွားတယ် ။ ဇော်ဝိတ်က ကားရောင်းတယ် ။ လမ်းဘေးပွဲစား မဟုတ်ဘူး ။ ရှိုးရွန်းနဲ့ ပြရောင်းတာ ။ နိုင်ငံခြားကနေ မှာပြီး တင်သွင်းပြီး ရောင်းတာ ။ မသက်က စားသောက်ဆိုင်လေး ဖွင့်ထားတယ် ။ အိမ်နဲ့တော့ နည်းနည်း ဝေးပေမယ့် လူစည်ကားတဲ့ နေရာကောင်းမှာမို့သွားဖွင့်တာ ။ မောင်တထမ်း မယ်တရွက် ဆိုသလို လင်ရော မယားရော မနက်မိုးလင်းပြီ ဆိုရင် ကားကိုယ်စီနဲ့ အလုပ်တွေဆီကို ပြေးကြရော ။ ကြုံရာ ဆိုင်မှာ ဘရိတ်ဖတ်စ် ဝင်စားကြတယ် ။ ဇော်ဝိတ်နဲ့ မသက်မှာ အေးမိ ဆိုတဲ့ ဆယ့်ရှစ်နှစ်အရွယ် သမီးတယောက် ရှိတယ် ။ အေးမိက သိပ် အလှကြီး မဟုတ်ပေမယ့် ကိုယ်လုံးက သူ့အမေ မသက်လိုဘဲ အချိုးအစား ကျ ပြေပြစ်တယ် ။ တောင့်တယ် ။ အေးမိက မသက်ရဲ့ သမီးလို့ မပြောရဘူး ။ ပြင်တတ်ဆင်တတ်တယ် ။ ခေတ်မှီပုံစံနဲ့ ဈေးအကြီးစား အဝတ်အစားတွေ ဝတ်တယ် ။ အိမ်မှာနေရင်းတော့ ဖြစ်သလို ကပိုကရို ဘဲ နေတယ် ။ ဇော်ဝိတ်ရဲ့ အိမ်မှာ နေရတာ ဖွံ့ဖြိုးတောင့်တင်း အချိုးကျနဲ့ မသက်နဲ့ အေးမိတို့နဲ့ နီးနီးစပ်စပ် ရှိလွန်းတာမို့ မော်ကြီး စိတ်နည်းနည်းညစ်တယ် ။ တတ်နိုင်ရင် စည်းမဖေါက်ချင်ဘူး ။ မသက်ကလည်း တကယ့်ကို ဆက်ဆီ ။ ဖင်တောင့်တောင့်ကြီးတွေကို ဇော်ဝိတ် ဖြိုနိုင်ရဲ့လားတောင် မသိဘူး ။ မသက်ရဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို ခိုးကြည့်ရင်း မော်ကြီး တဏှာကြွကြွနေရတယ် ။ နို့ကြီးတွေကလည်း လုံးတင်းထွားလွန်း ပြီး အိမ်မှာနေရင်း ဘရာစီယာ မပါဘဲ ဘလောက်စ်ပါးပါး ဝတ်တဲ့အခါ မော်ကြီး အရမ်း စိတ်ထရတယ် ။
မောျကွီးက မိနျးမနဲ့ ပတျသကျလာရငျ စညျးရှိတဲ့ကောငျ မဟုတျဘူး ။ နယျမှာနတေုံးက ပေါငျးတဲ့ ဘောျဒါတှကေ မောျကွီးဟာ တှေ့မရှောငျကောငျ..အပေါကျမွငျသမြြ ဝငျအောငျးတတျတဲ့ ကွှကျဆိုးတကောငျ ဆိုတာသိကွတယျ ။ ဇောျဝိတျကတော့ ကောလိပျကြောငျး ရောကျမှ ခငျမငျကွတဲ့ ဘောျဒါ ဆိုတော့ သူ့ အကငြျ့ဗီဇကို အသအေခြာ မသိဘူး ။ မသိလို့လညျး တောငျ့တဲ့ မိုကျတဲ့ ဇနီးနဲ့ သမီး ရှိတဲ့ သူ့အိမျကို လာနဖေို့ လကျခံလိုကျတာပေါ့ ။ မောျကွီးရဲ့ အလုပျက စီးပှားရေး လုပျငနျးတှေ အောငျမွငျနတေဲ့ သူဌေးကွီးတယောကျဆီမှာ လုပျရတာ ။ ကားမောငျးပေးရတယျ ။ သူဌေးနဲ့ လိုကျပေးရတယျ ။ ကူဖေါျလောငျဖကျ လို့ ပွောမလား ။ ဒရိုငျဘာလို့ ပွောမလား ။ ဘောျဒီဂတျ သဘောမြိုးပေါ့ ။ မသကျက အိမျမှာ မခကြျနိုငျဘူး ။ အခြိနျမရှိဘူး ။ အေးမိက တခါတလေ ခကြျတယျ ။ မသကျက သူ့ဆိုငျက စားစရာတှေ ဟငျးတှကေို အိမျကို ယူလာပွီး ရခေဲသတေ်တာ ထဲမှာ ထညျ့ထားပေးတယျ ။ စားခငြျတဲ့လူ စား ဆိုပွီး ။ စားခါနီးမှာ မိုကျခရိုဝေ့အာဗငျနဲ့ နှှေးစားကွတယျ ။ အေးမိကလညျး မောျကွီးကို ခငျတယျ ။ မောျကွီး နတေဲ့ ကားဂိုဒေါငျ အပေါျထပျလေးကို ခဏခဏ လာလညျတယျ ။ ဦးဦး..ဦးဦး ဆိုပွီး ဟိုဟာခိုငျး ဒီဟာခိုငျးနဲ့ ။ ပှတျသီးပှတျသပျနဲ့ ။ အေးမိနဲ့ ပတျသကျပွီး မောျကွီးရဲ့ စိတျတှေ လှုပျရှားမိတာ ခဏ ခဏဘဲ ။ ကိုယျ့ကို နစေရာပေး အလုပျရှာပေးတဲ့ ကြေးဇူးရှငျ သူငယျခငြျးရဲ့ သမီးကို တိတျတခိုး ပွဈမှားနမေိတယျ ။ အေးမိရဲ့ဒီဇိုငျးက အခြိုးကြ ဆူဖွိုးကော့တငျးနတေော့ မောျကွီးရဲ့ စိတျတှေ ဖေါကျပွနျတာ အရမျးဘဲ ။ ဆယျ့ရှဈနှဈမလေး ဆိုတော့ နုဖတျစိုပွလှေနျးနတေယျ ။ သူနဲ့ အိမျမှာ နီးနီးကပျကပျရှိနတောကို ဇောျဝိတျနဲ့ မသကျတို့က စိတျမပူကွဘူး ။ သမီး ဦးဦးနဲ့ ညနစော အတူတူ စားလိုကျကွ..သှားစရာ တခုခု ရှိရငျလညျး မောျကွီးကို လိုကျပို့ခိုငျးလိုကျ ဆိုပွီး စိတျခကြွတယျ ။ မောျကွီး စိတျရိုငျးတှေ ဝငျနတေယျ ဆိုတာကို သူတို့ မရိပျစားမိကွဘူး ။ အေးမိလေး အိမျမှာ ရှိတာတှကေို မစားခငြျဘဲ အပွငျထှကျ စားခငြျလို့ရှိရငျ မောျကွီး လိုကျပို့ပေးရတယျ ။ ဒီအခြောစားလေးနဲ့ နှဈယောကျထဲ ကားနဲ့ ညဖကျကွီး အပွငျထှကျရတဲ့အခါ မောျကွီးရဲ့ စိတျတှေ တအား ဖေါကျပွနျမိတာ အမွဲပေါ့ ။
သူဌေးနဲ့ ကားမောင်းပေး အတူလိုက်နေရတဲ့ မော်ကြီးက အိမ်ပြန်ချိန် မမှန်ဘူး ။ တခါတလေ ညနက်မှ ပြန်ရောက်တတ်သလို တခါတလေလည်း စောစော ပြန်ရတယ် ။ သူဌေးရဲ့ အပေါ်မှာဘဲ မူတည်တယ် ။ သူဌေးက မြန်မာပြည်ထဲ ခရီးသွားရင် မော်ကြီးကို ကားမောင်းခိုင်းပြီး လိုအပ်တာတွေ လုပ်ကိုင် မစပေးရပေမယ့် သူ နိုင်ငံခြားကို ခရီးထွက်ရင်တော့ မော်ကြီး မလိုက်ရဘူး ဆိုတော့ နားရက်ရတယ် ။ ဇော်ဝိတ်နဲ့ မသက်က အလုပ်သွားနေကြတဲ့အချိန် အိမ်မှာ မော်ကြီးနဲ့ အေးမိတို့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေတတ်တယ် ။ အေးမိက အိမ်မှာနေရင်း တီရှပ်ပါးပါးကို အထဲက ဘာမှ မခံဘဲ ဝတ်တတ်တယ် ။ အားကစားဘောင်းဘီတို ပွပွကြီးကိုလည်း ဝတ်တတ်တယ် ။ ပေါင်တန်ဖြူဖြူတွေကို တွေ့ရတာက မော်ကြီးရဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေကို လှုပ်ရှားထကြွစေတယ် ။ ရင်သားစိုင်ကြီးတွေကလည်း အေးမိရဲ့ ကိုယ်လုံးလေး ယိမ်းနွဲ့လိုက်တဲ့အခါ တုန်လှုပ်သွားကြလို့ မကြည့်ဘဲ မနေနိုင်တဲ့ မော်ကြီးဟာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားက ဖွားဖက်တော် တန်ဆာကြီး ထောင်ထ တင်းမာကြီးထွားလာရပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ ဝုန်းပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ဝင်ဝင်လာတယ် ။ သားရေပေါ်အိပ် သားရေနားစား ကျေးဇူးရှင်တွေကို ကျေးစွပ် မလုပ်သင့်ဘူး ဆိုပြီး စိတ်ထိန်းနေရတယ် ..။ ဒီနေ့ မော်ကြီးကို သူဌေးက ပြန်ခွင့်ပေးလိုက်လို့ အိမ်ကို စောစော ပြန်ရောက်လာတယ် ။ သူနေတဲ့ ကားဂိုဒေါင် အပေါ်ထပ် အခန်းလေးကို မတက်ခင် အိမ်ထဲမှာ အေးမိ ရှိသလား တချက် ကြည့်လိုက်တယ် ။ အေးမိကို မတွေ့လို့ အိမ်အနောက်ဖက်ကို သူ ဝင်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ရေချိုးခန်းဖက်ဆီက ရေသံတွေကို ကြားလိုက်ရလို့ အေးမိ ရေချိုးနေတာ သိလိုက်ရတယ် ။ အေးမိက ဖြစ်ကတတ်ဆန်း ခပ်ပေါ့ပေါ့ နေတတ်တဲ့ ကောင်မလေးမို့တယောက်ထဲ ရှိနေတဲ့အချိန် ရေချိုးခန်း တံခါးကို သေသေချာချာ မပိတ်ဘူး ။ဟတတလေး ဖြစ်နေလို့ မော်ကြီးအထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်တယ် ။ သူ့ဖက်ကို ကျောခိုင်းပြီး ရေချိုးနေတဲ့ အေးမိကို မိမွေးတိုင်း ကိုယ်ခန္ဓာနဲ့ မြင်လိုက်ရတာ မော်ကြီး တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်သွားတယ် ။ အချိုးကျလှတဲ့ ကိုယ်လုံး ။ ခါးသေးရင်ချီ တင်က ကားတယ် ။ လုံးတယ် ။
လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်ပြီး ချိုးနေတာ ရင်သားစိုင်ကြီးတွေက တုန်ခါလှုပ်နေတာကို စိတ်ခြောက်ခြားဖွယ်ရာ တွေ့နေရတယ် ။ရင်သီးလုံးလေးတွေက စူထွက် ဖူးကြွနေကြတယ် ။ ခါးကေးလေးရဲ့ အောက်က တင်ပါးအိအိကြီးတွေက လုံးကားနေကြတယ် ။ ရေချိုးခန်းထဲကို ပြေးဝင်သွားလိုက်ပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိ နမ်းစုတ်ကိုင်ညှစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်လာတယ် ။ မော်ကြီး….မကောင်းဘူး..စိတ်ထိန်း….စိတ်ထိန်း…..လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိပေးပြီး ခြာကနဲ လှည့်ထွက်လိုက်ရတယ် ။သူ့ထပ်ခိုးအခန်းကို ရောက်တဲ့အခါ သူ့ မျက်လုံးထဲမှာ အေးမိရဲ့ အမွှေးရှင်းထားလို့ ဖြူဖွေးခုံးမို့ပြောင်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြင်ယောင်နေမိတယ် ။ သူ့တန်ဆာကြီးက သံမဏိချောင်းကြီးလို မာကြောနေသည် ။ အခုဘဲ ပစ်လွှတ်တော့မယ့် တိုက်ချင်းပစ် ဒုံးပျံတစင်းလို မတ်မတ်ထောင်နေတယ် ။ ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး တန်ဆာကို ဆုပ်ညှစ်ပွတ်တိုက်မိတယ် ။ အသက်ကြီးလာမှ ကွင်းတိုက်မိရပြီ ။ ဒီအချိန်မှာ သူ့ထပ်ခိုးအခန်းလေး တံခါးဝကနေ ဦးဦး..လို့ ခေါ်လိုက်တဲ့ အေးမိရဲ့ အသံကြောင့် ကွင်းတိုက်ရက်ကြီး သူ ဆတ်ကနဲ တုန်သွားတယ် ။ ဟယ်..ဦးဦး..ကိုယ်တုံးလုံးကြီး…ဘာလုပ်နေတာလဲ…မာစတာဘိတ် လုပ်နေတာလား….လို့ အေးမိက မေးရင်း သူ့အနားကို ရောက်လာတယ် ။ အေးမိသည် ထိုးဖေါက်မြင်ရတဲ့ ညဝတ်အင်္ကျ ီ ီပါးလေးကို အထဲက ဘာမှ ခံမထားဘဲ ဝတ်ထားတယ် ။ လုံးဝန်းတဲ့ ရင်စိုင်တွေနဲ့ ရင်သီးလုံးလေးတွေကို အတိုင်းသား မြင်တွေ့နေရတယ် ။ မတ်တပ် ထရပ်လိုက်တယ် ။ အေးမိနဲ့ သူနဲ့ တထွာတောင် မဝေးဘူး ။ နီးကပ်လွန်းနေတယ် ။ ဦးဦးဟာက အကြီးကြီးဘဲ…..အေးမိ က သေသေချာချာ ငုံ့ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည် ။ အေးမိ…. ဦးဦး…… အေးမိရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်နေတယ် ။ မော်ကြီး စိတ်တွေ လွတ်ထွက်သွားတယ်။ အေးမိရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ဖိကပ်စုတ် အေးမိရဲ့ ညဝတ်အင်္ကျ ီလေးကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ။ ညဝတ် အင်္ကျ ီလေး ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ပုံကျသွားတယ် ။ အေးမိ လည်း သူ့လိုဘဲ ဗလာကျင်းသွားတယ် ။
မိမွေးတိုင်း ကိုယ်လေးက အချိုးအဆက်ကျပြီး လှလွန်းနေတယ် ။ မော်ကြီးလည်း သူစုတ်နမ်းတာတွေကို အေးမိ တုံ့ပြန်လာတာကို သတိထားမိ တယ် ။ အေးမိရဲ့ တင်ပါးအိအိတဖက်ကို ဆုပ်ညှစ်ရင်း ကုတင်လေးပေါ်ကို ဆွဲခေါ်သွားမိတယ် ။ ဦးဦး…. အေးမိကို ချစ်လားဟင်…. အင်း…ချစ်တယ်…… အေးမိလည်းလေ..ဦးဦးကို ချစ်နေတယ်..သိလား…… မော်ကြီးသည် ကိုယ့်ကျေးဇူးရှင် ငယ်သူငယ်ချင်းကို ကျေးစွပ်နေမိပြီ ဆိုတာ သိပေမယ့် ကာမစိတ်ရိုင်းက သူ့ကို အနိုင်ယူသွားပြီ ။ အေးမိရဲ့ တင်းမာလုံးဝန်းတဲ့ ရင်သားကြီးတွေကို လက်တဖက်က ကိုင်ဆုပ် ညှစ်နယ်နေသလို နောက် လက်တဖက်က အေးမိရဲ့ ပေါင်ကြားထဲကို ကိုင်စမ်းလိုက်တယ် ။ ကာမရှေ့ပြေး အရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုနေတဲ့ အေးမိရဲ့ အင်္ဂါစပ် အကွဲကြောင်း ကို သူ့လက်ချောင်းတွေက ပွတ်သပ်နေတယ် ။ အေးမိရဲ့ ပေါင်တန်တွေ ဘေးကို ကားသွားတယ် ။ မော်ကြီး ပေါင်ကြားမှာ နေရာယူလိုက်ပြီး သူ့လိင်တန်ကို အေးမိ အကွဲကြောင်းက အပေါက်မှာ တေ့ထောက်လိုက်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ် ။ အိုး….ဦး…. လိင်တန်က တထစ်ထစ်နဲ့ တိုးဝင်သွားတယ် ။ တအား တင်းကြပ်နေတယ် ။ ဖိဖိထိုးတိုင်း အေးမိရဲ့ ညည်းသံလေး ထွက်နေတယ် ။ ရင်သားတွေကို နမ်းလိုက် ရင်သီးလေးတွေကို စို့လိုက် တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို ညှစ်လိုက် လုပ်နေရင်း ဖိဖိထိုးနေတယ် ။ အား…..ဦး…ဦး…ဖြည်းဖြည်း..တအားကြမ်းတယ်ကွာ….. တအားဆောင့်ထည့်နေမိတယ် ။ အေးမိရဲ့ အော်သံက ကျယ်လွန်းတယ် ။ ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ် အသံတွေ မော်ကြီးရဲ့ အသက်ရှူအားယူသံတွေ….အေးမိရဲ့ ညည်းသံတွေ…… လိင်တန် တဆုံး ထိုးသွင်းကပ်ထားတဲ့အချိန် သူလမ်းဆုံးကိုတက်ရောက်မိသွားတယ် ။ သုတ်ရည်တွေ တထုတ်ထုတ်နဲ့ ပန်းထွက်သွားတယ် ။ အား..အင်း…… ဖိမထားနဲ့ကွာ… နဖူးက ချွေးပေါက်တွေ တတောက်တောက် ကျသွားတယ်…… ဦး…..တကယ်ဆိုးတယ်ကွာ……မီးက အပျိုစစ်စစ်..ဒါ ပထမဆုံး…..ဟင့်ဟင့်…. အေးမိ ပုလဲခနေပြီ…. မျက်ရည်ပေါက်ကြီးတွေ ဆက်တိုက် ပါးပြင်လေးပေါ် ကျလိမ့်ဆင်းနေတယ်….. ဦးနည်းနည်းမှားသွားတယ် သမီး… ဘာ…… အေးမိ ဆတ်ကနဲ ထလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြေးသွားတယ်…..ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ဘဲ ထပ်ခိုးပေါ်က ဆင်းသွားတယ်…… ဟူး….. ငါ ဒီအိမ်မှာ ဆက် မနေသင့်တော့ဘူး…… အေးမိ မော်ကြီးကို ရှောင်နေတယ်…. သူဌေး နိုင်ငံခြားက ပြန်ရောက်လို့ မော်ကြီး အလုပ်များနေတယ်…..သူဌေးနဲ့ မဲဆောက်ဖက်ကို လိုက်သွားရတယ်…..ငါးရက်လောက် ကြာသွားတယ်…..အေးမိကို တအား သတိရနေတယ်… တွေ့ချင်နေတယ်..သူ့ဖုန်းကို ခေါ်ကြည့်တာ မကိုင်ဘူး ။
အိမျကို ပွနျလာတော့ ညဉျ့နကျနပွေီ ။ သူ့ကားသံကိုကွားတော့ မသကျ ထှကျကွညျ့တယျ ။ မောျကွီး..ထမငျးစားပွီးပလား…..လာစားလေ..ဒို့ ဟငျးတှေ ယူလာတယျ…အေးမိကတော့ အစားမစား အခနျး တံခါးပိတျပွီး နနေတော ငါးရကျလောကျ ရှိပွီ…ဘာဖွဈနသေလဲတော့ မသိဘူး..ရညျးစားကှဲ အသဲကှဲနသေလား မသိဘူး…..ဟငျးဟငျး….. မသကျ အတငျးခေါျလို့ သူတို့ ထမငျးစားခနျးထဲက စားပှဲမှာ မသကျနဲ့ အတူသှားစားလိုကျရယျ ။ မသကျက ထုံးစံအတိုငျး အိမျနရေငျး ဘရာစီယာ မပါဘဲ စှပျကွယျလို ဟာကို ဝတျထားတော့ သူ့ရငျသားစိုငျကွီးတှကေ တုနျနတေယျ ။ လှုပျနတေယျ ။ ကိုဇောျဝိတျ…စကျာပူ ခဏသှားတယျ…..လေးရကျလောကျ ကွာမယျ….မောျကွီး…. မသကျနဲ့ နှဈယောကျထဲ နနေရေတာ စိတျတှေ ထကွှလာတယျ ။ ဖငျကားကားကွီးတှကေလညျး တုနျခါနတေယျ ။ ဂြလေိုးလို ဒီဇိုငျးမြိုး…. မွငျတာနဲ့ လီးတောငျသှားရတဲ့ ကိုယျလုံး…. ကားဂိုဒေါငျ ထပျခိုးပေါျကို သူ ပွနျရောကျလာတော့ သူ့ဖှားဖကျတောျက မသကျကွောငျ့ မာတောငျ ကွီးထှားနတေယျ။ ဝှူး……ရငျထဲမှာ ပူလောငျနတေယျ…..ရခြေိုးပဈလိုကျမှဘဲ…. ကိုယျပေါျက အဝတျတှကေို အကုနျခြှတျလိုကျပွီး ရခြေိုးပဈလိုကျတယျ…..ရပေနျးအောကျမှာ မကြျလုံးမှိတျထားပွီး ရပေူပူတှေ တဖှားဖှားကနြတောကို ခံနတေဲ့အခြိနျ ခွသေံလိုလို ကွားလိုကျရ လို့ မကြျလုံးဖှငျ့ကွညျ့လိုကျမိတယျ…. ဟငျ..မသကျ…. မသကျက ကိုယျတုံးလုံးကွီး…..အား…..သူ့ကို အနောကျကနေ လာဖကျတယျ…..ရငျသားကွီးတှကေ အိကနဲ လာထိတယျ…. မသကျရဲ့ လကျက သူ့ကိုယျ အနှံ့ကို ပှတျနတေယျ ။ ကိုငျနတေယျ ။ သူ့လညျဂုတျကို လြာနဲ့ ယကျတယျ ။ ငေါငေါကွီး ထောငျနတေဲ့ လိငျတနျကို ဆုပျကိုငျ ပှတျတိုကျနတေယျ ..။ စိတျတှေ လှတျထှကျသှားတယျ ။ မသကျ နှုတျခမျးတှကေို ငုံစုတျပွီး မသကျ ပေါငျကွားကို သူ ဖမျးကိုငျလိုကျတယျ ။ ရခြေိုးခနျး နံရံမှာ လကျထောကျခိုငျးပွီး အနောကျဖကျကနေ မသကျ ခွထေောကျတှကေို ခြဲကားလိုကျပွီး မသကျကို ထညျ့တယျ ။ မသကျ အောျလိုကျတဲ့အသံက တောျတောျ ကယြျတယျ ။ စိတျရှိလကျရှိ ဖိဆောငျ့ထညျ့လိုကျမိတယျ ။
ဖေါကျဖေါကျဖေါကျဖေါကျ…. အိုး…အိုး…….အား….အား……အား…….. ဖပျဖပျဖပျဖပျ ဖပျဖပျဖပျဖပျဖပျ…… အိုး…..အီး…..အငျး……… ရခြြေိုးခနျးထဲကနေ ကုတငျပေါျကို ရောကျသှားတယျ……မသကျ သူ့ကို ပုလှမှေုတျပေးတယျ…..ပွီးတော့ သူ့အပေါျကို ခှတကျတယျ…….အိပျမကျမကျနသေလိုဘဲ…..သူ ဇောျဝိတျအအပေါျမှာ နောကျကြောကို ဓါးနဲ့ ထိုးမိပွနျပွီ….. မသကျကို ဖငျပူးတောငျးထောငျခိုကျးပွီး သူ အသားကုနျ ဆောငျ့ထညျ့ပဈရငျး ပွီးသှားတယျ….လိငျတနျကို တဆုံး နှဈထညျ့ထားပွီး သုတျရညျတှေ ပနျးထုတျပဈမိနတေဲ့အခြိနျ တံခါးပေါကျ က အသံကွားလိုကျလို့ လှညျ့ကွညျ့လိုကျတယျ… ဟငျ….. ဦးဦး…နညျးနညျး မှားသှားပွနျပွီလားဟငျ….. မကြျရညျတှေ ကပြွီး တုနျခါနတေဲ့ အသံလေးနဲ့ ပွောလိုကျတဲ့ အေးမိ ….. ပွီးပါပွီ။
