ခံႏိုင္ေအာင္ခံမယ္

အသက္ ( ၁၈ ) ႏွစ္အ႐ြယ္ ေခ်ာေမာလွပ ၊ ေတာင့္တင္းျဖဴဝင္း ေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဗင္ကားအျဖဴေလး၏ ကားတံခါးကို ဆြဲဖြင့္၍ ကူရွင္ေပၚတင္ပါးလြဲ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီးေျခေထာက္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲ၍ တင္လိုက္သည္။ ေပါင္လည္ေလာက္နီးနီးသို႔ပင္ တိုကပ္ေနေသာ စကပ္တိုေလးအနားက ဝဲခနဲလန္တက္သြားသည္။ ေကာင္မေလး အေတာ္လွလာတာပဲ။ ဒ႐ိုင္ဘာခုံတြင္ ထိုင္ေနေသာ ကိုေက်ာ္စိန္က ႏြယ္နီလြိဳင္ကို ၾကည့္ရင္း စိတ္ထဲမွ မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္မိသည္။
သူမကားတံခါးကိုၿဂိဳင္းခနဲဆြဲပိတ္လိုက်ေတာ့မွ ကိုေက်ျာစိန်၏ အကြည်႕ကသူမထံမွလွဲ၍ေရွ႕တူ႐ူသို႔ လွည်႕လိုက်သည်။

“ေမာင်းေတာ့..”
“ဦးေလးဘယ္ကိုဝင္ဦးမလဲ.ႏြယ္နီ”
“အင္း..မရွိေတာ့ပါဘူး..အိမ္ကိုပဲျပန္တာေပါ့”
ႏြယ္နီလြိဳင္စဥ္းစဥ္းစားစားႏွင့္ ေတြးေတြးဆဆေလးေျပာသည္။ ၿပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပင္ကိုေက်ာ္စိန္ရွိရာဖက္သို႔လွည့္လိုက္ျပန္သည္။

“ေအာ္.ေမ့လို႔.ဟို.ဒယ္ဒီမွာခဲ့တဲ့ကိစၥလုပ္ရဦးမယ္.ဦးေလး.၊ပန္းရံသမားေတြ ဆင္းခိုင္းဖို႔ေလ ”
“အင္း… ခုပဲအဲဒီဖက္ကိုတစ္ခါတည္းလွည့္ဝင္လိုက္မယ္ အစ္ကိုႀကီးက ဒီတစ္ေခါက္ၾကာမယ္နဲ႔တူတယ္..”
“ဟုတ္တယ္.ဦးေလး.ဒက္ဒီနဲ႔မာမီက မာမီ့တူမ မဂၤလာေဆာင္ၿပီးမွ မႏၲေလးကျပန္မွာဆိုေတာ့ တစ္လနီးပါးေလာက္ ၾကာလိမ့္မယ္နဲ႔ တူတယ္”
“ႏြယ္နီ႔ အန္တီေလးက အိမ္မွာလာေနေပးမွာေပါ့..”
“ဟုတ္တယ္ ဦးေလး သူလာၿပီး မေနလဲ ႏြယ္နီ႔သူငယ္ခ်င္းေတြရွိတယ္ အိမ္မွာေခၚထားလိုက္႐ုံပဲ အန္တီေလးက ဒက္ဒီ့ညီမဆိုေပမယ့္ ဖေအတူမေအကြဲညီမေလ… ဆိုးလို႔ အိမ္က ပစ္ထားတာ ျပန္ေခၚတာေတာင္ တစ္ႏွစ္မျပည့္ေသးဘူး.. အရင္တစ္ေခါက္ အစ္ကိုႀကီးတို႔သြားတုန္း မာလာခိုင္ဒီမွာလာေနေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ.. ဒီမွာကေတာ့ ခဏပဲလာေနတာေလ… ၿပီးေတာ့ ဒက္ဒီ့အိမ္လဲျဖစ္ ႏြယ္နီကလဲ ရွိေတာ့သူၿငိမ္ေနတာေပါ့…”
“ဒါေပမယ့္ အန္တီေလးက ႏြယ္နီ႔အေပၚေတာ့ ေကာင္းပါတယ္ အရင္တစ္ခါကလို ညေနက်ရင္ မာလာခိုင္ကို ဦးေလး သြားေခၚေပးရဦးမလား…”

“အန္တီေလးက ဖုန္းဆက္ထားတယ္… ညေနက်ရင္ သူ႔ဖာသာပဲ လာခဲ့မယ္တဲ့… ဦးေလးသြားေခၚဖို႔ မလိုေတာ့ဘူး..”
“အင္းအင္း”
ကိုေက်ာ္စိန္ႏွင့္ႏြယ္နီလြိဳင္တို႔ႏွစ္ေယာက္သား စကားစျပတ္သြားၾကသည္။ စကားေျပာရင္း မာလာခိုင္၏ အေၾကာင္းပါလာေတာ့ ကိုေက်ာ္စိန္တစ္ေယာက္ ရင္ထဲေႏြးသြားမိသည္။ အသက္(၃၀)ေလာက္ပင္ရွိေသးေသာ မာလာခိုင္၏အလွက အသက္(၄၀)ေက်ာ္လူပ်ိဳႀကီး ကိုေက်ာ္စိန္၏ရင္ကို စြဲၿငိေစခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပင္ ျဖစ္သည္။
ဒါေပမယ့္ မာလာခိုင္က သူ႔အလုပ္ရွင္အစ္ကိုႀကီးဦးထြန္းခိုင္၏ ညီမျဖစ္တာကတစ္ေၾကာင္း၊ ေနာက္ၿပီး မာလာခိုင္ကေခသူမဟုတ္ ဒီအသက္အ႐ြယ္ႏွင့္ ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ရခဲ့ဖူးၿပီးၿပီ။ မာလာခိုင္၏ ပထမ ေယာက္်ားက သူမတို႔အိမ္မွ ဒ႐ိုင္ဘာျဖစ္ၿပီး ဒုတိယေယာက္်ားက ထိုဒ႐ိုင္ဘာ၏ ညီအရင္းျဖစ္ေလသည္။ ဒါေတြေၾကာင့္လည္း သူမကို မိသားစုတစ္ခုလုံးက ဖယ္က်င္ထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒီလိုအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ မာလာခိုင္အား ကိုေက်ာ္စိန္ လက်ေရွာင်ခဲ့ခြင်း ျဖစ္သည္။ ႏို႔မို႔ဆိုရင္ေတာ့ ေက်ာ္စိန္ဆိုတာကလည္း ေခသူမွ မဟုတ္တာ။

လူပ်ိဳႀကီးေတြ လူပ်ိဳႀကီး ျဖစ္ရျခင္းအေၾကာင္းက ႏွစ္ရပ္ရွိသည္။ ႏုံလြန္းလ်င္လည္း လူပ်ိဳႀကီး ျဖစ္တတ္သည္။ လည္လြန္းလ်င္လည္း လူပ်ိဳႀကီျဖစ္တတ္သည္။ကိုေက်ာ္စိန္က ဒုတိယအမ်ိဳးအစားထဲက လည္လြန္း၍ လူပ်ိဳႀကီးျဖစ္ရသူတစ္ေယာက္ပင္။
ေမာင္းလာေသာ ကားေလး လမ္းမႀကီးေပၚတြင္ တရိပ္ရိပ္ေျပးလြားေမာင္းႏွင္၍ လာရင္း တစ္ေနရာအေရာက္ ေဆာက္လက္စ တိုက္ႀကီးတစ္လုံး၏ ေရွ႕တွင် ထိုးရပ္လိုက္သည္။ ၿပီး ကားဟြန္းသံ ႏွစ္ခါေလာက္ေပးလိုက္သည္။ ထိုအခိုက္ ေဆာက္လက္စ တိုက္ႀကီးဆီမွ လူတစ္ေယာက္ သူတို႔ကားေလးရွိရာသို႔ ဦးတည္၍ေျပးထြက္လာသည္။ အသားညိဳညိဳ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ကိုယ္လုံးကတုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္ျဖင့္ အသက္၃၀ေက်ာ္ေလာက္ရွိၿပီဟု ခန႔္မွန္းရသည့္ ထိုသူက သူတို႔၏ရပ္ထားေသာ ကာေလးေဘးသို႔ အေရာက္ရပ္လိုက္သည္။ကားတံခါး မွန္အား ကိုေက်ာ္စိန္က ခ်လိုက္သည္။ ထိုနည္းတူ ႏြယ္နီလြိဳင္ကလည္း သူမဖက္ရွိကားတံခါးမွန္ကို ခ်လိုက္ၿပီး လက္ထဲမွ ပီေကဗူး အခြံေလးကို အျပင္သို႔ လြင့္ပစ္လိုက္သည္။

“ကိုခင္ေအး.. ခင္ဗ်ားတို႔ အလုပ္ လာဆင္းလို႔ရၿပီ. ပစၥည္းေတြ အစုံေရာက္ေနၿပီ၊ ဘိလပ္ေျမကမနက္ေရာက္မယ္၊ အစ္ကိုႀကီးက ကားဂိုေဒါင္ကို တစ္လအတြင္း အၿပီးလုပ္ေပးဖို႔ မွာသြားတယ္… ဒီမွာကလည္း အလုပ္ကမျပတ္ေသးဘူး.. အစ္ကိုႀကီးကေတာ့ မနက္ျဖန္ စၿပီးလုပ္ဖို႔ မွာသြားတာပဲ.. ဘယ့္ႏွယ့္လဲ ဆင္းႏိုင္ပါ့မလား”
“မနက္ျဖန္ေတာ့ ဆင္းႏိုင္ဦးမွာ မဟုတ္ေသးဘူးနဲ႔တူတယ္”
“မျဖစ္ဘူး အစ္ကိုႀကီးက ခင္ဗ်ားတို႔ မလုပ္ႏိုင္ရင္ တျခားလူကို ေခၚခိုင္းဖို႔ မွာထားတယ္..”
“ႀထီ ..”
တိုးလည္း မတိုး က်ယ္လည္းမက်ယ္၊ သာမန်မွေၾသာ အသံျဖင့္ ႏြယ္နီ တံေတြးတစ္ခ်က္ေထြးလိုက္သည္။ ၿပီးသူမစိတ္ထဲမွလည္း ဟင္းသူကမ်ား ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ မ်က္ႏွာေလး မာတင္းခက္ထန္သြားရသည္။
“ေကာင္းၿပီေလ.မနက္ျဖန္ေတာ့ မလုပ္နဲ႔သန္ဘက္ခါလာၿပီး ဆင္းေပးပါ့မယ္…”
“လာျဖစ္ေအာင္ေတာ့ လာခဲ့ ကိုခင္ေအး ကဲ..ဒါဆို က်ဳပ္တို႔လဲ သြားမယ္”
“အင္း..”
စကားလည္းဆုံးေရာ ေမာင္းထြက္သြားသည့္ ကားေလးကို ၾကည့္ရင္း ပန္းရံဆရာ ကိုခင္ေအးၿပဳံးလိုက္မိသည္။ ကားေပၚမွေကာင္မေလး အေတာ္လွ၍ သူစကားေျပာရင္းေငးၾကည့္လိုက္မိသည္။ ဒါကို ေကာင္မေလးက မတူမတန္သလိုပုံနဲ႔ ထြီခနဲ တံေတြးတစ္ခ်က္ ေထြးလိုက္တာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဒီလိုပါပဲ ဒါမ်ိဳးေလးေတြက ဟင္းမေတြ႕ေသးလို႔ပါ၊ နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ၿပီ ဆိုေတာ့ ဒီကျဖင့္ဘာမွ မျဖစ္ေသး၊ သူတို႔က တဖ်န္းဖ်န္း ၿပီးေနတတ္တာေလးေတြဟုေတြးရင္း ခင္ေအးသည္ ရပ္ေနရာမွ လွည့္ထြက္ခဲ့ေလေတာ့သည္။
မနက္ မိုးလင္းသည္ႏွင့္ ကိုေက်ာ္စိန္က ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီးႏြယ္နီႏွင့္ မာလာခိုင္တို႔တူဝရီးကိုေဈးသို႔ပို႔ေပးရသည္။ ေဈးတြင္ စားေသာက္ဝယ္ျခမ္းၿပီး ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသူ ႏြယ္နီအား က်ဴရွင္သို႔ ဝင္ပို႔ခဲ့ၿပီး မာလာခိုင္ကိုအိမ္သို႔ျပန္ပို႔ေပးရသည္။ ကားေပ်ါမွ ႏွယ်နီဆင်းသွားသည်ႏွင်႕ မာလာခိုင်တစ်ေယာက် ေရွ႕ခန်းသို႔ ေပြာင်း၍ ထိုင်သည်။ ေမြးႀကိဳင္ေသာ ရနံ႔ေလးမ်ားက ကိုေက်ာ္စိန္အား တိုက္႐ိုက္ထိေတြ႕လာသည္။
မာလာခိုင္၏ေတာင့္တင္းတုတ္ခိုင္ေသာ ေပါင္တန္ႀကီးမ်ားက လုံးတစ္ေနၿပီး၊ အကျင္္ီထဲမွ တိုးထွက်ေတာ့မေယာင်ႏို႔အုံကြီးျမားက ကိုေက်ျာစိန်၏မက်ၿစိေရွ႕ဝယ် အလွပြနေသလိုဖြစ်နေသည်။ စကားမရွိစကားရွာ၍ေျပာရင္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ စိုက္စိုက္ၾကည့္လိုက္ေသာ မာလာခိုင္၏ မ်က္လုံး႐ြဲႀကီးမ်ားက ကိုေက်ာ္စိန္တစ္ေယာက္ ဘရိတ္ကို နင္းလိုက္မိသည္အထိ စိတ္ေတြ ဂေယာက္ဂယက္ျဖစ္ေစသည္။
ကိုေက်ာ္စိန္ သက္ျပင္းေတြ အခါခါ ခ်ရင္း ကားကိုသာ ဂ႐ုစိုက္၍ ေမာင္းႏွင္လာခဲ့ရသည္။ အိမ္ျပန္အေရာက္ ကားကို ၿခံဝင္းထဲ ေကြ႕ဝင္လိုက္ေတာ့ ပန္းရံမ်ား ေရာက္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ကားဝင္လာတာ ျမင္ရသည္ႏွင့္ ခင္ေအးက ေပၚတီကို ေအာက္သို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ ထလာသည္။ ကားရပ္လိုက္သည္ႏွင့္ မာလာခိုင္က ေဈးျခင္းေတာင္း ဆြဲ၍ ကားေပၚမွ ဆင္းကာ အိမ္ေသာ့ကို ဖြင့္ဝင္သြားသည္။
ကားေဘးတြင္ ရပ္ေနေသာ ခင္ေအး၏ မ်က္လုံးမ်ားက မာလာခိုင္၏ ေနာက္သို႔ ပါ၍သြားသည္။ ကားေပၚမွ ဆင္းလာေသာ ကိုေက်ာ္စိန္ကိုပင္ ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ေပ။ ကိုေက်ာ္စိန္၏ စိတ္ထဲ ခပ္တင္းတင္း ျဖစ္၍ သြားရသည္။ ကိုေက်ာ္စိန္ဒီေန႔ က်ေနာ္တို႔ စဆင္းမယ္ အင္းျမင္ကြင္းမွ မာလာခိုင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွ ခင္ေအးက ကိုေက်ာ္စိန္ဖက္ကို လွည့္၍ ေျပာသည္။
ကိုေက်ာ္စိန္ကစိတ္မပါသလိုအင္းလိုက္ရင္း ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ထိုင္ေနေသာ ပန္းရံမ်ားကိုၾကည့္လိုက္သည္။
“ဟင္.မင္းနဲ႔မွသုံးေယာက္ထဲလား..”
“ဒီေန႔ေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ ဟိုစြပ္က်ယ္ဝတ္ထားတဲ့ ေကာင္ေလး ႏွစ္ေယာက္ထဲ ဆင္းမွာ..၊ ရွပ်အကျင္္ီ နဲ႔ေကာင္က ဟိုဖက္ဆိုက္ထဲ လြတ္လိုက္ရမွာ..၊ သုံးေလးရက္ေလာက္ ေနမွ ဒီမွာ အကုန္လာဆင္းမယ္..၊ က်ေနာ့္လူအားကေတာ့ ခင္ဗ်ားသိတဲ့ အတိုင္းပဲ”
“ေအးေလ. ဒီေန႔စဆင္းရင္ ၿပီးတာပဲ ဘယ္လိုလုပ္မယ္ဆိုတာ အစ္ကိုႀကီးက မင္းကို ေျပာထားၿပီးၿပီမဟုတ္လား…”
” ေျပာထားၿပီးပါ ၿပီ”

“ကဲ.ဒါဆိုလဲစလုပ္ေတာ့…”
စကားစကိုျဖတ္၍ ကိုေက်ာ္စိန္ တိုက္ထဲ ဝင္လာခဲ့ၿပီး ဧည့္ခန္းထဲမွာထိုင္၍ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ကိုယူကာ ဖတ္ေနသည္။ ကိုေက်ာ္စိန္၏ စိတ္က ဂ်ာနယ္ထဲသို႔ ေရာက္၍ မသြား ၊ မာလာခိုင္ ထံသို႔သာေရာက္ေနသည္။ ဂ်ာနယ္ကို ၾကာၾကာမဖတ္ႏိုင္။မာလာခိုင္ကိုေတြ႕ျမင္ခ်င္စိတ္က ျပင္းျပလာ၍သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို ေလးပင္စြာ ခ်၍ ကိုေက်ာ္စိန္ ထရပ္လိုက္သည္။
“အိုး.ကိုေက်ာ္စိန္ႀကီးကလဲ အသံမေပး ဘာမေပးနဲ႔၊ ဒီမွာ အဝတ္လဲေနတာ..”
ထမီကို ရင္လ်ားရန္ လက္ႏွင့္ စုကိုင္ရင္း ေျပာလိုက္ေသာ မာလာခိုင္၏ ေဖြးေဖြးႏုႏု ႏို႔အုံႏွစ္လုံးကႏို႔သီးထိပ္ေလးမွ လြဲ၍ အတိုင္းသား ျမင္ေနရသည္။ မာလာခိုင္က အဝတ္လဲတာ အိပ္ခန္းထဲတြင္ မဟုတ္ပဲမီးဖိုထဲတြင္ ျဖစ္ေနသည္ကို ကိုေက်ာ္စိန္ မစဥ္းစားတတ္။ လက္တစ္ကမ္း အကြာတြင္ ျမင္ေတြ႕ေနရေသာမာလာခိုင္၏ ရင္သားအိအိမ်ား အလွတြင္သာ စြဲၿငိေနသည္။ ၿဗဳံးခနဲ ကိုေက်ာ္စိန္ကို ေတြ႕လိုက္ရ၍ အံအားသင့္သြားလို႔လား မေျပာတတ္။
ထမီကို ခုခ်ိန္ထိ ရင္လ်ားမဝတ္ေသး။ ႏွစ္ေယာက္သား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ရပ္၍ ေၾကာင္ၾကည့္ေနၿပီးမွ မာလာခိုင္က မ်က္လြာခ်ကာထမီကို ဝတ္ရန္ ျဖန႔္လိုက္သည္။ ေအာက်ဖက်ကိုေၾလႇာကၾသႇားေသာ ထမီ အေပၚနားစက ႏို႔ႏွစ္လုံးလွစ္ဟျပလိုက္သလို ျဖစ္သြားသည္။
“အို.အာ့.မလုပ္နဲ႔.မလုပ္နဲ႔အား.ကို.ကိုေက်ာ္စိန္ႀကီးေနာ္ အိုအို မလုပ္နဲ႔ေနာ္မလုပ္နဲ႔လို႔..”
အိမ္တြင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲသာ ရွိသည္ဟူေသာ အသိႏွင့္ မာလာခိုင္၏ အက်င့္စ႐ိုက္ကို သိထားေသာကိုေက်ာ္စိန္က မာလာခိုင္၏ ခါးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္အားယူဆြဲေပြ႕ရင္း ႏို႔တစ္ဖက္ကိုငုံံ့၍ စုပ္လိုက္သည္။ ရင္ဘတ္ေလးေကာ့တက္သြားေသာ မာလာခိုင္က အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ျဖင့္ႏြဳတ္မွ တားေနေသာ္လည္း ကိုေက်ာ္စိန္က အေရးမစိုက္ေတာ့ပါ။
မာလာခိုင္ကလည္း အသည္းအသန္႐ုန္းကန္ျခင္း မျပဳ။ က်န္ႏို႔တစ္ဖက္အား ကိုေက်ာ္စိန္ကလက္ျဖင့္ညႇစ္၍နယ္သည္။တင္းေနေသာ ႏို႔အုံလုံးလုံးႀကီးေတြက ကိုင္ရတာ အရသာေတြ႕လွသည္။ ထမီစကိုကိုင္ထားေသာ သူမလက္ႏွစ္ဖက္က တျဖည္းျဖည္းေအာက္ဖက္သို႔ နိမ့္ဆင္းလာသည္။
“အိုရွင္ေတာ္.ေတာ္ပါေတာ့.ေတာ္ၿပီ က်မကို လြတ္ပါေတာ့..ရွင္”
မ်က္ႏွာေလး ေမာ့ရင္ ေျပာေနေသာ မာလာခိုင္၏ မ်က္ႏွာေလးမွာ ၿပဳံးေယာင္သမ္းရင္း နီျမန္းေနသည္ကိုေတာ့ ကိုေက်ာ္စိန္မျမင္။ ႏို႔ကိုသာ သဲႀကီးမဲႀကီး စို႔ေနသည္။ တစ္လုံးၿပီးေတာ့ေနာက္တစ္လုံးကို ေျပာင္း၍ စို႔ျပန္သည္။
“အို..မလုပ္နဲ႔..ေတာ္ပါေတာ့ဆို.ဟင့္ကြၽတ္.အအား.”
မတ္တတ္ရပ္ေနေသာ မာလာခိုင္၏ ဒူးဆစ္ေလးမ်ား တဆတ္ဆတ္ တုန္လာသည္။ ၫြတ္၍က်ခ်င္လာသည္။ လူပ်ိဳႀကီးသာ ေျပာရတယ္၊ ႏို႔စို႔တာက ပညာသားပါလွသည္။ ႏို႔သီးကိုတအားငုံစုပ္ရင္း ၾလႇာထိပ်ႏွင်႕ မ်ား ေကာ္ေကာ္ထိုးလိုက္တာ မာလာခိုင္ ရင္ေခါင္းထဲအထိ ၾကပ္ၾကပ္သြားရသည္။ မ်က္ေစ့ကို စုံမွိတ္ထားေသာ မာလာခိုင္၏ လက္ထဲမွ ထမီစက လြတ္က်ခ်င္လာသည္။
တေဖြးေဖြးေၾလႇာကၾသႇားေသာ ထမီစေၾကာင့္ လစ္ဟာသြားေသာ သူမ၏ ေက်ာျပင္ ျပည့္ျပည့္ေလးကို ခါးတြင္ဖက္ထားသည့္ ကိုေက်ာ္စိန္၏ လက္မ်ားက ေ႐ြ႕လ်ား ေၾလႇာတိုက်၍ ပြတ္သပ္ေပးသည္။ ၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္ကပါ သူမ၏ ေနာက္ေက်ာသို႔ေရာက္လာၿပီး ကားစြင့္မို႔ေမာက္ေနေသာ တင္ပါးႀကီးေတြကိုဖ်စ္ညႇစ္သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး တုန္တုန္ရီရီျဖစ္ကာ အသက္ရႉသံေတြျပင္းထန္ေနၾကသည္။ ႁပႊတ်ခနဲ ျမည္သံႏွင့္ အတူ ကိုေက်ာ္စိန္က ႏို႔ကို လြတ္ေပးလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ တၿပိဳင္နက္ထဲမွာပင္သူ၏ လက္မ်ားကိုလည္း မာလာခိုင္၏ ကိုယ္ေပၚမွ ဖယ္လိုက္သည္။
“အဟင္း..”
ဆိုတဲ့ သက္ျပင္းခ်သံေလးကို ျပဳလ်က္ မာလာခိုင္တစ္ေယာက္ ထမီ စြန္ေတာင္ဆြဲလ်က္သားအိပ္ခန္းထဲ ေျပးဝင္သြားသည္။ သူမ၏ ေနာက္ေက်ာမွ ေၾလႇာကျႏေသာ ထမီက အိပ္ခန္းထဲသို႔ခပ္သြက္သြက္ ေျပးဝင္သြားေသာ မာလာခိုင္၏ တသိမ့္သိမ့္ တုန္ခါသြားသည့္ တင္သားအိအိႀကီးမ်ားကိုအတိုင္းသားနီးပါး လွစ္ေဖာ္၍ ေနသည္။ သူမ၏ ေနာက္ဖက္မွ ကိုေက်ာ္စိန္ လိုက္လာသည္။ အိပ္ခန္းထဲ အေရာက္ မာလာခိုင္က ကုတင္ေပၚကအိပ္ယာထက္သို႔ သူမ၏ ကိုယ္လုံးကို ဝုန္းခနဲ ပင္ လွဲ၍ အခ် အနားသို႔ ေရာက္လာေသာ ကိုေက်ာ္စိန္က သူမ၏ကိုယ္ေပၚကိုငုံ႔၍ဖက္ရင္း ကုတင္ေစာင္းသို႔ ဒူးေထာက္ကာတက္လိုက္သည္။
ထိုအခိုက္မာလာခိုင္၏ ခါးေစာင္းသို႔ ဖိေထာက္မိလိုက္ေသာ အရာက ေသးေသးေကြးေကြး မဟုတ္လွဟုသိလိုက္ရေသာ မာလာခိုင္တစ္ေယာက္ ရင္ထဲတဒိန္းဒိန္း ေနေအာင္ပင္ ခုန္လို႔သြားရေလသည္။ ကိုေက်ာ္စိန္က အိပ္ယာထက္တြင္ တေစာင္းလွဲေနေသာ မာလာခိုင္ကို ပက္လက္ဆြဲ၍ လွန္လိုက္သည္။
မာလာခိုင္ ဘာစကားမွ မဆိုေတာ့၊ မ်က္လုံးေတြကို စုံမွိတ္ထားရင္း မ်က္လုံးမ်ား အေပၚ၌ သူမ၏လက္ဖ်ံတစ္ဖက္ကို ကန႔္လန႔္ျဖတ္၍ တင္ထားလိုက္သည္။ တရႉရႉး တရွဲရွဲျဖင့္ အသက္ရႉသံေတြ ျပင္းထန္ေနေသာ ကိုေက်ာ္စိန္က သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲေထာင္၍ ထမီကို ခါးသို႔ လွန္တင္လိုက္သည္။ မာလာခိုင္၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ ရွိေသာတစ္ထည္တည္းေသာ ထမီေလးမွာ ခါးႏွင့္ ဝမ္းဗိုက္ေပၚတြင္ ပုံလ်က္သား ။
သူမ၏ တစ္ကိုယ္လုံးမွာေဖြးေဖြးႏု၍ တင္းရင္း ဝင္းမြတ္ေနသည္။ တင်ထားေသာ လက်ေအာက်မွမက်ႀလဳံးကို ခပ်ေမွးေမွးေလးဖွင်႕ ကာကြည်႕နေသာ မာလာခိုင်စအိုေလးကိုပင် တစ်ခက်ျရႇဳံ႕လိုက်မိသည်။ ကိုေက်ျာစိန်က သူမ၏ေပါင်ႏွစ်ေျခာင်းကို ကိုင်၍ဒူးေထာက်လက်ျေရွ႕သို႔ တိုးလိုက်သည်။ မာလာခိုင္ ခိုးၾကည့္ေနေသာ မ်က္လုံးမ်ားကိုျပန္၍မွိတ္ခ်လိုက္သည္။
“ကိုေက်ာ္စိန္..ကိုေက်ာ္စိန္..ဗ်ိဳ႕.ကိုေက်ာ္စိန္”
အိမ်ေရွ႕မွ ေခၚလိုက္ေသာ ခင္ေအး၏ အသံ။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဆတ္ခနဲ တုန္သြားၾကသည္။
“ကိုေက်ာ္စိန္ ကိုေက်ာ္စိန္..”
ေခၚသံက ဧည့္ခန္းထဲသို႔ပင္ ေရာက္၍ လာသည္။ ကိုေက်ာ္စိန္ ကမန္းကတန္း ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းကာပုဆိုးကို ျပင္ဝတ္ရင္း အိပ္ခန္းထဲမွ ထြက္လိုက္သည္။ ထိုအခိုက္ မာလာခိုင္၏ ထံမွေတာက္ေခါက္လိုက္သံကိုေတာ့ ေရွ႕သို႔ အာ႐ုံေရာက္ေနေသာ ကိုေက်ာ္စိန္ မၾကားလိုက္ရေပ။ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ရပ္ေနေသာ ခင္ေအးႏွင့္ ကိုေက်ာ္စိန္ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္မိသည္။
“ဘာလဲ..ကိုခင္ေအး ဒီမွာအိမ္သာတက္ေနတာ..”
“ဟဲ.ဟဲ.”
ကိုေက်ာ္စိန္ကိုၾကည့္၍ခင္ေအးရယ္လိုက္သည္။ ၿပီးမွ
“ဘိလပ္ေျမမေရာက္ေသးဘူး အဲဒါ ေပးပါဦး..”
ဟင္ခက္ၿပီ။ ဘိလပ္ေျမဆိုင္၏ ဖုန္းနံပါတ္အား ကိုေက်ာ္စိန္ မသိ၊ ႏြယ္နီလြိဳင္သာ သိသည္။ ဆိုင္သို႔ ကားျဖင့္အေရာက္သြား၍ ေျပာ႐ုံသာ ရွိသည္။ ပုဆိုးထဲမွ လီးကလည္း ေတာင္ေနတာမွ တဆတ္ဆတ္ ခါေနသည္။ ဘိလပ္ေျမမေရာက္၍ ပန္းရံသမားမ်ား ျပန္သြားရတာကို အစ္ကိုႀကီး ျပန္လာ၍ သိသြားလ်င္ကိုေက်ာ္စိန္ဆက္၍မေတြးေတာ့။ လက္ပတ္နာရီကို ေမႊာက်၍ ၾကည့္သည္။ မနက္ ၈ နာရီခြဲၿပီ။ကိုေက်ာ္စိန္ေခါင္းနပန္း ႀကီးသြားသည္။ ၉ နာရီခြဲကို ႏြယ္နီလြိဳင္အား သြား၍ ေခၚရအုံးမည္။ သူ မာလာခိုင္ႏွင့္ေတြ႕ဖို႔ မလြယ္ေတာ့။ ဘိလပ္ေျမဆိုင္ေရာက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ခုခ်က္ခ်င္းပို႔ရန္ေျပာ၍ ႏြယ္နီလြိဳင္ကိုတစ္ခါတည္း တန္း၍သြားေခၚရန္သာ ရွိေတာ့သည္။
“ဟင္းခုပဲ က်ဳပ္သြားလိုက္မယ္…ဟဲဟဲ”
တဟဲဟဲ ရယ္၍ ရယ္ႀကဲႀကဲ လုပ္ေနေသာ ခင္ေအးကို နားမလည္ႏိုင္စြာျဖင့္ တခ်က္ ေခါင္းငဲ့၍ ၾကည့္ၿပီးႏွစ္ေယာက္သား အတူတူပင္ အိမ္ထဲမွ ထြက္လာခဲ့သည္။ မာလာခိုင္တစ္ေယာက္ သည္းမခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ စိတ္ညစ္သြားမိရသည္။ အိပ္ခန္းထဲမွ ထြက္သြားေသာကိုေက်ာ္စိန္၏ ေက်ာျပင္ကို လွမ္းၾကည့္ရင္း ေတာက္တစ္ခ်က္ ေခါက္လိုက္မိသည္။ သူမ စိတ္ထဲမွာ အလိုးခံခ်င္သည့္စိတ္ဆႏၵေတြက ထိန္းမရေအာင္ျဖစ္ေပၚလို႔ေနသည္။
အေတာ္ပင္ခံစားရခက္ေနသည္။ မာေက်ာေသာ အရာဝတၳဳ တစ္ခုခုကို ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းထိုးထည့္ခ်င္ေနသည္။ အိပ္ယာထက္တြင္ လူးလွိမ့္ရင္း ခါးတြင္ ပတ္၍ ပုံေနေသာ ထမီကို စိတ္မရွည္စြာျဖင့္ ဆြဲခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။ မာလာခိုင္၏ လက္တစ္ဖက္က ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားသို႔ ေရာက္သြားၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကို စမ္းလိုက္သည္။ အေမြးထူထူျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက နဲနဲေနာေနာမဟုတ္။ အဆမတန္ ခုံးထေနသည္။ ႐ြဲနစ္ေအာင္ ထြက္ေနေသာ ေစာက္ရည္မ်ားကိုလည္း စိုခနဲ စမ္းမိလိုက္သည္။
လက္မထိပ္ေလးႏွင့္ေစာက္ေစ့ကေလးကို ပြတ္ရင္း လက္ညႇိဳးကို ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ထိုးထည့္ရန္ ျပင္လိုက္သည္။ ဒီလို လုပ္လို႔မျဖစ္။ အပ်ိဳျဖစ္ကထဲက သူမ၏ စိတ္ဆႏၵကို ဘယ္ေသာအခါမွ လက္ျဖင့္ မေျဖေဖ်ာက္ခဲ့။ မာလာခိုင္ေစာက္ဖုတ္ေပၚမွ လက္ကိုဖယ္လိုက္ၿပီး သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။ ထိုအခိုက္ ပူေႏြးမာေက်ာေသာ အရာတစ္ခုက သူမ၏ေပါင္ရင္းေဘးဖက္သို႔ လာ၍ ထိေတြ႕သည္။ ျဖတ္ခနဲ ျဖစ္သြားရင္းမာလာခိုင္ မ်က္လုံး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။
“ဟင္ရွင္.ရွင္”
မာလာခိုင္ အံ့ၾသထိတ္လန႔္စြာျဖင့္ ထထိုင္မိမတတ္ ျဖစ္သြားသည္။ သူေတြ႕လိုက္ရသည္ကကိုယ္လုံးတီးျဖင့္ ပန္းရံဆရာ ခင္ေအးပင္ ျဖစ္သည္။ အလုပ္ၾကမ္း သမားပီပီ သန္မာက်စ္လ်စ္ ဖုထစ္ေသာ ခင္ေအး၏ အဝတ္မဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ေတြ႕လိုက္ေသာ မာလာခိုင္အား တဒဂၤ ၿငိမ္သက္သြားေစသည္။
“မင္းေလး..သိပ္ၿပီး အလိုးခံခ်င္ေနတယ္ မဟုတ္လား မင္း မႀကဳံဖူးေသးတဲ့ အရသာမ်ိဳး ခံစားရေအာင္ ကိုယ္လုပ္ေပးပါ့မယ္”
စိုက္ၾကည့္ေနေသာမာလာခိုင္တစ္ေယာက္ ခါးေလးေကာ့တက္မတတ္ စအိုဝကို႐ြဳံ႕႐ြဳံ႕သြင္းမိေနရင္း ေစာက္ရည္ၾကည္ေတြ ထပ္၍ စိမ့္ထြက္လာသည္။ ခင္ေအး ငုံ႔၍ မာလာခိုင္၏ ကိုယ္လုံးကို ေပြ႕၍မယူလိုက္သည္။ ခင္ေအး လက္ထဲ ေစြ႕ခနဲ ပါသြားေသာ မာလာခိုင္က ခင္ေအး ကိုၾကည္ႏူးစြာျဖင့္ရွက္ကိုးရွက္ကန္းေလး ၾကည့္လိုက္သည္။ မိန္းမမ်ားသည္ သူတို႔၏ ကိုယ္ခႏၶာအား ေယာက္်ားကႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း ခ်ီမေပြ႕ယူတာကို ၾကည္ႏူးလိုလားစြာ ခံခ်င္ၾကသည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။
ခင္ေအးက မာလာခိုင္အားကုတင္ေပၚကန႔္လန႔္ျဖတ္၍ တင္လိုက္သည္။ ကုတင္ေစာင္းလိုးနည္းျဖင့္ လိုးေတာ့မည္ကို သိလိုက္ေသာ မာလာခိုင္ကသူမ၏ တင္သားကားကားႀကီးကို ကုတင္ေစာင္းတြင္ အသားက်ေအာင္ ျပဳျပင္ေနရာယူရင္း ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကားလိုက္သည္။ သူမ၏ တစ္ကိုယ္လုံးကို မက္ေမာစြာ ၾကည့္ရင္း ခင္ေအး ေရွ႕သို႔ တိုးလာကာ စို႐ြဲေနေသာ ေစာက္ပတ္ဝသို႔ညီေလးကို ျမဳပ္ေအာင္ ထိုး၍ အသြင္း မာလာခိုင္ကတြဲေလာင္းခ်ထားေသာ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို မယူ၍ကုတင္ေစာင္းတြင္ ဖေနာင့္ႏွင့္ နင္း ေပါင္ကိုကားကာ သူမ၏ တင္ပါးႀကီးကို အစြမ္းကုန္ ေကာ့၍ ေကာ့၍ေအာက္မွ ပင့္ကာ ေကာ့ထိုးပစ္လိုက္သည္။
“ႁပြတ္.ျဗစ္..ျဖစ္..ႁပြတ္.ဖြတ္အားဟင္း..”
ခံခ်င္လြန္းေနေသာ မာလာခိုင္က ေအာက္မွ ေကာ့၍ ပင့္တင္ကာ ေျခာက္ခါ ခုနစ္ခါေလာက္လိုးလိုက္ၿပီးေတာ့မွ တဒဂၤ စိတ္ေက်နပ္သြားပုံျဖင့္ ခင္ေအးကို မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ခ်က္ၿပဳံးျပလိုက္ၿပီး သူမ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကုတင္ေဘးတြင္ မတ္တတ္ရပ္ေနေသာ ခင္ေအး၏ခါးကို လွမ္းခ်ိတ္ကာ ဆြဲယူလိုက္သည္။ မာလာခိုင္က ေအာက္မွ ပင့္၍ လိုးအၿပီး တင္ပါးႀကီးကို ေမြ႕ယာေပၚျပန္၍ အခ် တဝက္သာသာ ကြၽတ္၍ထြက္ေနေသာ ညီေလးကို ခင္ေအးက မာလာခိုင္ သူ႔ကို ေျခေထာက္ျဖင့္ ခ်ိတ္၍အဆြဲ ညီေလးကိုပါ တပါတည္းလိုက္လိုးသြင္းသည္။
“အ.အ..အအား.ဟင္း ဟင္း..”
မာလာခိုင္ ရင္ဘတ္ေလး ေကာ့ ေခါင္းေလးေမာ့၍ တက္သြားသည္။ ေစာေစာက ရမၼက္ေဇာေၾကာင့္သာ အာသာငမ္းငမ္း ျဖင့္ ပင့္လိုးခဲ့ေပမယ့္ အထိုက္အေလ်ာက္ ေက်နပ္သြားရေသာ္လည္း ခုလို ထိထိမိမိ မရွိလွ။ အပ်ိဳလည္း မဟုတ္ ၊ ေယာက္်ားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္ ႀကဳံခဲ့ဖူးသူ ျဖစ္လင့္ကစား မာလာခိုင္မွာအပ်ိဳစင္ေလးပမာ တစ္ကိုယ္လုံး အသားေတြ ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္ တုန္ေနၿပီးလက္ႏွစ္လုံးေလာက္အလို ခင္ေအးက အားျဖင့္ ေဆာင့္၍တဆုံးသြင္းခ်လိုက္သည္။
“ျဗစ္ဖြတ္..အအမေလး.အ..ဟင္းဟင္း.လုပ္လုပ္… ဆက္ေဆာင့္.. အမေလး..ေလး…”
ေထာင္တက္ေနေသာေစာက္ေစ့ကေလးကို အားျဖင္ေဆာင့္ကာ ေစာက္ပတ္အတြင္းနားသို႔ ဖိသိပ္လိုက္သည္။ ေကာ့ခနဲျဖစ္သြားရၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးလြဳပ္လြဳပ္႐ြ႐ြျဖစ္ကာ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္က ခင္ေအး၏ လက္ေမာင္းေတြကို မမွီမကမ်း လွမ္း၍ ဆြဲဆုတ္လိုက္မိသည္။ ဒီလို ႏုနယ္ေခ်ာေမာ လွပလြန္းေသာ မိန္းမမ်ိဳးကို မလိုးဖူးေသးေသာ ခင္ေအးကလည္း မညႇာေတာ့ပါ။ မာလာခိုင္၏ ေဖြးႏုေသာ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို သူ႔လက္ၾကမ္းႀကီးႏွင့္ ဆြဲကိုင္ဖ်စ္ညႇစ္၍စိတ္ရွိတိုင္း ေဆာင့္လိုးပါေတာ့သည္။
“ႁပြတ္.ပလြတ္..ဘြတ္.အားအမေလး.. အစ္ကိုရဲ႕ အမေလးေလး.. ဟင္းဟင္းေကာင္းလွခ်ည္လား.ေနာ္အင္း.. အင္း…”
တအားေဆာင့္ေနသည့္ၾကားမွ အားမရႏိုင္ျဖစ္လာရေသာ မာလာခိုင္က သူမ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကိုခင္ေအး၏ ခါးမွ ဖယ္၍ မိုးေပၚသို႔ေထာင္လိုက္သည္။
“ႁပြတ္ဖြတ္.ႁပြတ္..ဘြတ္.အ.ဟင္း.ဟင္း..အိ.အီး…”
အမာလာခိုင္၏ ေထာင္ထားေသာ ေျခႏွစ္ဖက္က ရမ္းခါ၍ ေနသည္။ မာလာခိုင္ မ်က္လုံး မပြင့္ေတာ့။ ခင္ေအး၏ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ေၾလႇာ့မသွားသည်႕အျပင္ ပို၍ျပင္းထန္သြက္လက္လာသည္။မၾကာလွေသာအခ်ိန္တြင္ေတာ့
“ႁပြတ္..ပလြတ္..ႁပြတ္..ဖြတ္ဖတ္..အားအ.အမေလး.. အိုအို… အမေလး… လး.အား..ၿပီး.ၿပီးအိုး.. ေကာင္း.. ေကာင္း အင့္အင့္.. ”
မာလာခိုင္၏ တင္သားႀကီး ကုတင္ေစာင္းမွ လြတ္ထြက္သြားသည္အထိ ေကာ့၍ ေကာ့၍ တက္လာၿပီးအေရေတြ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္။ ခင္ေအးလည္း မၾကာခင္ ကိုေက်ာ္စိန္ ျပန္လာေတာ့မည္ ဆိုတဲ့အသိနဲ႔ ေနာက္ရက္ေတြလည္း ရွိေသးတာပဲ ဟု ေတြးကာ စိတ်ကိုေၾလႇာ့ကာ သုတ္ရည္ေတြပန္းထည့္လိုက္ရင္း ေရွ႕သို႔ငုံ႔၍ မာလာခိုင္ကို ႀကဳံးၿပီး ဖက္ထားလိုက္ပါေတာ့သည္။

“အန္တီေလး..ေနေကာင္းရဲ႕လား”
ေငြစကၠဴ တစ္ထပ္ကို ကိုင္၍ အိပ္ခန္းထဲမွ ထြက္လာေသာ ႏြယ္နီက မီးဖိုခန္းဝင္ေပါက္နားတြင္ ရပ္လ်က္ခႏၶာကိုယ္ ေလးပင္စြာျဖင့္ မလြဳပ္ခ်င္လြဳပ္ခ်င္ လြဳပ္ရွားခ်က္ျပဳတ္ေနေသာ မာလာခိုင္ကိုေမးလိုက္သည္။
“ေကာင္းပါတယ္.ႏြယ္နီရဲ႕ ညကအိပ္ေရးပ်က္လို႔ ႏုံးေနလိုပါ”
ေျဖမိေျဖရာ ေျဖလိုက္သည္။ အင္းရပ္ေနရာမွ ႏြယ္နီလွည့္ထြက္မည္အလုပ္ မာလာခိုင္၏ အသံက ထပ္၍ ထြက္ေပၚလာျပန္သည္။
ေအာ္ ဒါနဲ႔ႏြယ္နီ.. ညက်ရင္ တို႔မိန္းမသားႏွစ္ေယာက္ထဲ အဲဒါ ဦးေက်ာ္စိန္ႀကီးကို လာအိပ္ခိုင္းရင္ေကာင္းမလားလို႔”
“ေကာင္းသားပဲ အန္တီေလးရဲ႕ ႏြယ္နီေျပာလိုက္ပါ့မယ္…”
လွည့္ထြက္လာေသာ ႏြယ္နီ ဧည့္ခန္းထဲ အေရာက္ ဂ်ာနယ္ဖတ္ေနေသာ ဦးေက်ာ္စိန္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
“ဦးေလး..ေဟ…ဒီမွာပန္းရံဆရာကိုႀကိဳေပးထားဖို႔ ေငြသုံးေသာင္း”
“ေအာ္ေအးေအး..သမီး”
ေငြကိုလွမ္းယူရင္း ကိုေက်ာ္စိန္၏မ်က္လုံးအစုံက အိမ္ေနရင္း စကပ္တိုေလးျဖင့္ လွခ်င္တိုင္း လွေနေသာႏြယ္နီ႔ တစ္ကိုယ္လုံးကို ခပ္ရဲရဲ ၾကည့္လိုက္သည္။ မနက္က မာလာခိုင္ႏွင့္ အစပ်ိဳးခဲ့ေသာ ကိစၥကကိုေက်ာ္စိန္အား အေတာ္ ဒုကၡ ေပးေနသည္။ လီးက က်တယ္ကို မရွိ။
“ေနာက္ၿပီးအန္တီေလးက ေျပာတယ္… ဦးေလးကို ညက်ရင္ အိမ္မွာ လာအိပ္ေပးပါတဲ့”
“အင္း.အိပ္ေပးမယ္”
ကိုေက်ာ္စိန္စိတ္ထဲ ေပ်ာ္သြားသည္။
“ဒါနဲ႔ႏြယ္နီ မာလာခိုင္ကို ဦးေလးလိုက္ပို႔ေပးရမွာလား”
“ခါတိုင္းေတာ့… သူအိမ္ျပန္ရင္ သူ႔ဖာသာ ေမာင္းသြားတာပဲ ညေန သူျပန္လာမွ ကားကိုျပန္ယူလာမွာေပါ့.. ၿပီးေတာ့ ႏြယ္နီလဲ ဘယ္မွ သြားစရာ မရွိေတာ့ပါဘူး ”
ကိုေက်ာ္စိန္ တစ္ေနကုန္ အားလပ္သြားၿပီ။ ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ လွည့္ထြက္သြားေသာ ႏြယ္နီ စိတ္ထဲ ဒီေန႔ ဒီလူႀကီး အၾကည့္က ဘာမွန္းလဲမသိဘူးဟုေတြးၿပီး ႏြဳတ္ခမ္းေလး စူလိုက္မိသည္။ ေရခ်ိဳး ထမင္းစားၿပီးမာလာခိုင္ ကားကိုယူ၍ သူမအိမ္သို႔ ျပန္သြားေခ်ၿပီ။
ဦးေက်ျာစိန်က အိမ်ေရွ႕တိုက်ပန်းခြံေအာက်တွင်ရွိေသာ ခုံတန်းၾလားေပ်ါ၌ အိပ်နေသည်။ အိပ္ယာေပၚ လွဲ၍ မဂၢဇင္း ဖတ္ေနေသာ ႏြယ္နီ တစ္ေယာက္ သူငယ္ခ်င္းထံ ဖုန္းဆက္ရန္း သတိရသျဖင့္ စာအုပ္ကိုပိတ္၍ထထိုင္လိုက္သည္။ ထိုအခါ အိမ္ေဘးပန္းၿခဳံေဘးမွ လြဳပ္ခနဲ ေတြ႕၍လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္။ ေစာေစာက ငါအိပ္ယာေပၚမွာ လွဲၿပီး စာဖတ္ေနတုန္း ေပါင္ကိုေထာင္ၿပီး ခ်ိတ္ထားေသာ့စကပ္က ခါးေပၚလန္က်ၿပီး ေအာက္ပိုင္းမွာဘာမွ မရွိဘူး၊ သူငါ့ကိုလာေခ်ာင္းၾကည့္ၿပီး ငါ့ဟာေလးကို ေတြ႕ၿပီး ဒီလိုျဖစ္ေနတာမ်ားလား။
အို.အို..ႏြယ္နီသိမ့္သိမ့္တုန္သြားရျပန္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲမွလည္း ဘာေတြမွန္းမသိ ညႇစ္ထုတ္လိုက္မိသလို။ ႏြယ္နီမေနႏိုင္ေတာ့။ စကပ်ေလးေအာက်သို႔လက်ၾလႇိဳလိုက်ပြီး ေစာက်ဖုတ်ကေလးကို ကိုင်စမ်းလိုက်မိသည်။ သူမကအိမ္မွာေနရင္းမို႔ ဘာေအာက္ခံကိုမွမဝတ္တတ္။ ဟင္… သူမေစာက္ဖုတ္ေလးတစ္ခုလုံး အံ့ၾသေလာက္ေအာင္ခုံးထမာေက်ာေနၿပီး အရည္ေတြကလည္း အေတာ္မ်ားမ်ားပင္စို႐ြဲေနေအာင္ထြက္က်ေနသည္။ အရည္ေတြကလည္း လက္နဲ႔ထိမိလိုက္ေတာ့ ခြၽဲက်ိေစးထန္း ေနသည္။
“အို.အိုး.အေမ့အိုးေကာင္းလွခ်ည္လား… အရသာရွိလိုက္တာပါလား..”
စိတ္ထဲနဲနဲေက်နပ္သြားသည္။
“ဟင္ကြၽတ္..”
ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနေသာ ဟိုလူႀကီး ထိုင္ေနရာမွ အထ သူမႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိၿပီး လူႀကီးက ၿပဳံးျပ၍လွည့္ထြက္သြားသည္။ ငါ့ႏွယ္ ေနာ္ေသသာ ေသလိုက္ခ်င္တာပဲ။ တစ္ကိုယ္လုံး ထူပူသြားေသာ ႏြယ္နီ တစ္ေယာက္ အိပ္ယာေပၚသို႔ ဝုန္းခနဲပစ္လွဲခ်လိုက္မိေလေတာ့သည္။
“ဟာ.ကိုခင္ေအးျပန္ေတာ့မလို႔လား”
“ဟုတ္တယ္ ကိုေက်ာ္စိန္ ဒီေန႔ခင္ဗ်ားက ေငြထုတ္ေပးထားေတာ့ ခင္ဗ်ားကိုျပဳစုရအုံးမယ္”
“ဟာရပါတယ္.ဗ်ာ..”
“ကဲမင္းျပန္ေတာ့…”
ကိုခင္ေအးက သူ႔တပည့္ေကာင္ေလးကို လွည့္၍ ေျပာလိုက္သည္။
“ဟုတ္ကဲ့..ဆရာ..”
“လာဗ်ာ ကိုေက်ာ္စိန္ဆိုင္က လမ္းေထာင့္တင္ ရွိတာပဲ လိုက္ခဲ့ဗ်ာ”
“အဲ.ခဏေလး.ေနာ္”
ကိုေက်ာ္စိန္က အိမ္ထဲဝင္၍ ဧည့္ခန္းထဲ၌ ရပ္လိုက္သည္။
“ႏြယ္နီေရ.ဦးေလးအျပင္ခဏသြားလိုက္အုံးမယ္”
“ဟုတ္..”
ႏြယ္နီ၏တုံ႔ျပန္သံအဆုံး ကိုေက်ာ္စိန္သည္ ခင္ေအးႏွင့္ အတူ လမ္းထိပ္ရွိ စားေသာက္ဆိုင္သို႔ထြက္လာခဲ့ေလသည္။

ေမွာက်လက်ျ အိပ္ေနလို႔လဲ ခံစားခ်က္ ေဝဒနာက မေပ်ာက္။ ပက္လက္လွန္ အိပ္ေတာ့လည္း ေဝဒနာကမထူျခား။ ႏြယ္နီ စိတ္ညစ္မိသည္။ တစ္ကိုယ္လုံး ေနမထိ ထိုင္မသာျဖင့္ စိတ္ထဲတြင္ တစ္ခုခု လိုေနသလိုပင္ ျဖစ္ေနရသည္။ စိတ္ကူးတစ္ခုရ၍ ႏြယ္နီ လွဲေနရာမွ ထ၍ သူမ၏ အိပ္ခန္းထဲမွ ထြက္လာၿပီး ဒက္ဒီတို႔ အိပ္ခန္းကို ဖြင့္၍ဝင္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဒက္ဒီ စားပြဲအံဆြဲမ်ားတြင္ ဟိုရွာဒီရွာလုပ္ရင္း စီဒီေခြတစ္ခ်ပ္ကိုဆြဲယူ၍ စက္တြင္ထည့္ကာ ၾကည့္လိုက္သည္။
အေခြက အျပာကားဒီအေခြ ရွိတယ္ဆိုတာ အရင္ကဒက္ဒီတို႔အခန္း ရွင္းေပးရင္း ေတြ႕လို႔ စမ္းၾကည့္ၿပီးၿပီ။ ေကာင္းလိုက္သည့္ ဇာတ္ကား၊ ဇာတ္လမ္းလည္း ဆုံးေရာ ႏြယ္နီ ေစာက္ဖုတ္ေလးလဲ ႐ြဲနစ္လို႔ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ ခံစားေနရသည့္ ေဝဒနာကလည္း မသက္သာသည့္အျပင္ မီးေလာင္ရာ ေလပင့္ ပိုလို႔ေတာင္ဆိုးလာသည္။ ႏြယ္နီ အေခြကို သူ႔ ေနရာသူ ျပန္ထားရင္း စားပြဲေပၚတြင္ ဝီစကီပုလင္းေရသန႔္ဗူးႏွင့္ ဖန္ခြက္တို႔အဆင္သင့္ေတြ႕လိုက္သည္။
မူးမူးႏွင့္အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္ေကာင္းမည္ဟုေတြးမိကာ ဝီစကီႏွစ္ပက္နီးနီးေလာက္ထည့္၍ ေရႏွင့္ ေရာၿပီး ေသာက္ပစ္လိုက္သည္။ အရင္က တစ္ခါႏွစ္ခါေလာက္ ျမည္းစမ္းေသာက္ၾကည့္ဖူးသည္။ ခုေလာက္ေတာ့ မမ်ားေပ။
ႏြယ္နီ အိပ္ခန္းထဲ ျပန္ေရာက္ေတာ့ အူ႐ိုင္းေလး ျဖစ္၍ အရက္ရွိန္ အေတာ္တက္လာသည္။ သူမကိုယ္ေပၚရွိ အဝတ္အစား အားလုံးကို ဆြဲခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ ဗလာကင်ျးနေသာ ကိုယ်လုံးကိုမွန်ေရွ႕တွင် လွည့္ပတ္ၾကည့္ရင္း ေပါင္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ကြ၍ ကားၿပီး ငုံ႔ၾကည့္လိုက္မိသည္။ အို… သူမ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွ အရည္ေလးေတြ ေအာက္သို႔အမွ်င္ေလးေတြတန္းကာ တြဲေလာင္းေလး ထြက္က်လာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္သူမ ဆူေဝေနေသာ ေသြးသားဆႏၵကိုဘယ္လိုမွထိန္းမရေတာ့ပါ။
ေစာက်ပတ်ႏႈတ်ခမ်းသားေလးႏွစ်ခုကို လက်ညႇိဳးလက်မတို႔ဖြင်႕ ဖိ၍ ဟလိုက္သည္။ နီရဲေနေသာ ေစာက်ေခါင်းဝေလးတွင် မန်ကည်ျးေစ့ေလာက်ရွိေသာ ေစာက္ေစ့ကေလးက ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ေလး ျဖစ္ေနသည္ကို မွန္ထဲတြင္အတိုင္းသား ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။ မ်က္လုံးေလးမွိတ္ကာ စိတ္မွန္းျဖင့္ လီးကိုျမင္ေယာင္ကာေစာက္ပတ္ဝေလးကို လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေလးမ်ားျဖင့္ လွည့္ပြတ္ေပးေနမိသည္။
“အို…”
အရသာရွိလွေပမယ့္ အားမရခ်င္။ ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ။ ႏွယ်နီမွန်ေရွ႕မွ လွည်႕ထွက်ခဲ့ပြီး ကုတင်ေစာင်းတွင်ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးေတာ့ ပက်လက်လွန်ခၾကာေပါင်ကား၍ ေစာက်ပတ်ေဖာင်းေဖာင်းေလးကို ပွတ်၍ကလိမိသည်။ ႏွယ်နီသည် နဂိုကထကႊနေသာ ရမ္မက်စိတ်ကို လက္ျဖင့္ ေျဖေဖ်ာက္ရင္း အျပာကားကို ၾကည့္ခဲ့ၿပီး အရက္ကိုပါ ေသာက္လိုက္မိေလေတာ့ သူမ၏ရာဂစိတ္ေတြက အဆမတန္ပင္ ထႂကြလာ႐ုံမက အရွက်တရားပင် မရွိေတာ့သေလာက္နီးနီးျဖစ္လို႔ေနပါၿပီ။
“ဟင္းဟင္း..အင့္.အင္း…”
ပြတ္ရင္းေစာက္ေစ့ကေလးကိုထိမိေတာ့ က်င္ဆိမ့္တက္သြားသည္။ ဒီေတာ့ေစာက္ေစ့ကိုဖိ၍ပြတ္သည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲကိုတစုံတခု ထိုးထည့္ခ်င္ေသာ စိတ္ေတြကလည္း ျပင္းျပထက္သန္လို႔လာရသည္။ မွိတ္ထားေသာ မ်က္လုံးထဲတြင္ေတာ့ သူမေတြ႕ခဲ့သည့္ လီးႀကီးကို အာ႐ုံ မျပတ္ေပ။
“အင္း..ဟင္း..ဟင္း..ရွီးအ.ၾကႇီ..”
အိပ္ခန္းတံခါး ပြင့္သြားသံ ၾကားသျဖင့္ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အထဲကို လွမ္းဝင္လာေသာကိုေက်ာ္စိန္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ တစ္ေန႔လုံး မၿငိမ္းႏိုင္တဲ့မီး အရက္ပါ ထပ္ေသာက္လာလိုက္ေတာ့ ကိုေက်ာ္စိန္တစ္ေယာက္ ရဲဝံ့၍ ေနပါၿပီ။ အိပ္ခန္းထဲမွ ၿငီးသံ သဲ့သဲ့ ၾကားရ၍တံခါးကိုဟၾကည့္လိုက္ရာႏြယ္နီတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနတာေတြ႕လိုက္ရေတာ့ကိုေက်ာ္စိန္ခ်က္ခ်င္းပင္အခန္းထဲသို႔လွစ္ခနဲဝင္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။
“ဟင္…”
ဦးေလးႏြယ္နီ မ်က္လုံးေလးေတြ ဝိုင္းသြားရစဥ္ကိုေက်ာ္စိန္က အခန္းထဲ အေရာက္ မတ္တတ္ရပ္၍ ပုဆိုးကိုခြၽတ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ အိုကိုေက်ျာစိန်ေရွ႕သို႔ လွမ်းလိုက်ရင်း သူ႔အကျင္္ီကိုပါ ဆွဲျခႇတ်လိုက်သည်။ ကိုယ္လုံးတီးျဖစ္သြားေပၿပီ။ ႏြယ္နီလူးလဲထလိုက္ၿပီး သူမ၏ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္လုံးေလးကို ကုတင္ေစာင္းတြင္ ဒူးေထာက္၍ထိုင္လိုက္သည္။ ေရွ႕သို႔လွမ်းလာေသာ ကိုေက်ျာစိန် သူမႏွင်႕လက်တစ်ကမ်းအကွာသို႔ ေရာက်လာသည်။
“ေနေနအုံး..ဦးေလး..”
ကိုေက်ာ္စိန္ရပ္လိုက္သည္။ ႏြယ္နီက အိပ္ယာေပၚတြင္ပင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္ၿပီး လက္တစ္ဖက္ကေနာက္သို႔ျပန္၍ ေထာက္ကာ လီကို ၾကည့္ရင္း ေစာက္ပတ္ထဲ လက္ခလယ္ ထိုးထည့္ကာကလိသည္။ ႏြယ္နီ၏ လက္ခလယ္က ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ပို၍ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ျဖင့္ အသြင္းအထုတ္လုပ္လာသည္။
“အင္းဟင္း.အင့္.အင္း”
အနီးကပ္ ေတြ႕ေနရေသာ ကိုေက်ာ္စိန္ မေနႏိုင္ေတာ့။
“ႏြယ္နီေလး..သမီး ေစာက္ပတ္ေလးထဲ ဦးေလး ိုလိုးထည့္လိုက္ရင္ ဒီထက္ပိုေကာင္းမွာ ..သမီးရဲ႕..”
“ထည့္.ထည့္ေလ.လာ..လာ..”
ႏြယ္နီက လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ လွမ္းဆြဲေခၚသည္။ ေရွ႕သို႔ တိုးကပ္လာၿပီး ကိုေက်ာ္စိန္က ကုတင္ေပၚမွႏြယ္နီကို ကုတင္ေစာင္းတြင္ ကန႔္လန႔္ျဖတ္ လွဲေစၿပီး သူမ၏ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို သူ႔ပုခုံးတဖက္စီတြင္တင္ကာ လီးကို စို႐ြဲေနေသာ ေစာက္ပတ္အဝတြင္ ေတ့ကပ္လိုက္သည္။
“သြင္းသြင္းေတာ့ေလ”
“ျဗစ္.ျဗစ္ဖြတ္”
“အားအီးအားအေမ့.အီး…”
စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ေသာ ကိုေက်ာ္စိန္ကအဆုံးဝင္ေအာင္ တစ္ခ်က္တည္းေဆာင့္၍ သြင္းခ်လိုက္သည္။ ႏြယ္နီတစ္ေယာက္ ေကာ့တက္သြားၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးတဆတ္ဆတ္တုန္ေနရွာသည္။ ကိုေက်ာ္စိန္ငုံ႔ၾကည့္လိုက္သည္။ မဆန႔္မၿပဲျဖင့္ ေစာက္ပတ္ေလးအဝမွ ေသြးစီးေၾကာင္းေလးေတြ႕လိုက္ရသည္။ လက္လွမ္း၍ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကိုေခ်ေပးလိုက္သည္။
“လုပ္..လုပ္ေလဦးေလးရ..အ..အမေလး..ေလး”
“ႏြယ္နီေလး…”
“အင္း..အင္း…”
“ေကာင္းလား..”
ေသြးထြက္ေနမွန္းသိ၍ နာက်င္မြဳသက္သာေအာင္ အေဆာင့္ရပ္ၿပီး ႏို႔ေတြကိုကလိေပးေနရာမွေမးလိုက္သည္။
“အင္းဟင္း..လုပ္.လုပ္..နာနာေလးေကာင္းေကာင္းတယ္… ေဆာင့္ေပးပါ.အားအင့္.. အေမ့.တအားေဆာင့္ေပးပါ.. အအား… ေဆာင့္စမ္းပါ ဦးေလးရဲ႕ .. ဘာလဲ..အားမရွိဘူးလား… ကြၽတ္ကြၽတ္… အင့္..ဟင့္…”
ကိုေက်ာ္စိန္ သူမ၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ဖိညႇစ္ဆြဲကိုင္ၿပီး အသားကုန္ ေဆာင့္လိုးပါေတာ့သည္။
“ျဗစ္..ဘြတ္ပလြတ္.ဖြတ္..ျဗစ္”
“အား.အင္းအင့္အ..အေမ့အား.အိ..အ…”
ႏြယ္နီခါးေလးေကာ့တက္ကာ ေခါင္ေလးဘယ္ညာရမ္းခါရင္း တစ္ခ်ီ ၿပီးသြားသည္။ မၿပီးေသးေသာ ကိုေက်ာ္စိန္က အရွိန္ကို ေၾလႇာ့၍ တစ္ခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္ေပးသည္။ ႏြယ္နီအာသာေျပေသးပုံမရ။ ေစာက္ပတ္ထဲမွ တလြဳပ္လြဳပ္တ႐ြ႐ြျဖင့္ ဖ်စ္ညႇစ္ဆုပ္နယ္ေပးေနသလို တစ္ခ်က္ခ်င္းေဆာင့္ေပးေနရာမွ ခဏအၾကာေနာက္တစ္ခ်ီအတြက္ အၿပီးလိုးရန္ အိုင္ထြန္း႐ြဲနစ္ေနၿပီးေခ်ာ္ခြၽတ္ခြၽတ္ ျဖစ္ေနေသာ အရည္မ်ားကို သုတ္ေပးရန္ ရည္႐ြယ္၍ ကိုေက်ာ္စိန္ ေျဖးေျဖးခ်င္း ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။
“အိုး.မထုတ္..မထုတ္နဲ႔ေလ လုပ္လုပ္လုပ္ေလ ဦးေလးကလဲ ကြၽတ္..ေျပာလိုက္ရတာေနာ္..ဟင့္ဟင့္..”
“လိုးပါ့မယ္..ႏြယ္နီရဲ႕ေတာ္ၾကာ ႏြယ္နီေလးကသာ နာတယ္ ေတာ္ၿပီ မေျပာနဲ႔”
“အံမာ.ဦးေလးကလား ႏြယ္နီခံႏိုင္ေအာင္ခံမယ္…”
“စိန္လိုက္..ေလ ”
ဦးေလးတစ္ညလုံးလိုးေပးမလား..ဦးေလး အားကုန္သာလုပ္ ကြဲခ်င္ကြဲသြားပေလ့ေစ.. ဦးေလးဟာႀကီးသာ မထုတ္ပစ္နဲ႔… ႏြယ္နီေအာင့္ၿပီး ခံႏိုင္ေအာင္ခံမယ္”
ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း ၿပဳံးလိုက္ၾကကာႏြယ္နီက မ်က္လုံးေလးႏွစ္လုံးကို မွိတ္ခ်လိုက္ပါေလေတာ့သတည္း။ ။