by လက်ခုံပေါ်ရောက်နေသော လရည်ဖြူဖြူပြစ်ပြစ်များကို လျှာဖြင့်သိမ်းကာ မြိုချလိုက်သည်။ပြီးမှ အားမရသလို လီးကိုပါးစပ်ထဲရသလောက် သွင်းပြီးနှုတ်ခမ်းကိုတင်းတင်းလုပ်ခါ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ဆောင့်ချသည်။ ဒစ်ပေါ်ရုံ ထုတ်ခါ ဒစ်ကြီးတစ်ခုလုံးကို လျှာဖြင့်သိမ်းသိမ်း လျက်သည်။ပြန်လည်မာန်ကျနေသော လီးတချောင်းကို လက်ဖျားနုနုလေးဖြင့် အဖိုးတန်ပစ္စည်းတစ်ခုလိုတယုတယ ကိုင်နေသေး၏။လီးထိပ်မှ လရည်တစ်စက် ဖြတ်ခနဲထွက်လာသေးသဖြင့် လျှာကိုထုတ်ပြီးလျက်လိုက်သေးသည်။ “မသန်း..တော်ပြီလေ.၊ လရည်မြိုတာ မဝသေးဘူးလား၊ကျွန်တော်တော့ ဒေါင်းနေပြီ၊” စိုင်းအိုင် အမေးကို သန်းသန်းကတစ်ခစ်ခစ်ရယ်ကာ သဘောကျရင်း လီးတံတလျှောက်ကိုလက်ဖြင့်ကိုင်နေရာမှ နှာခေါင်းဖြင့် နမ်းရှုံ့လိုက်သည်။
“ခစ်..ခစ်.အို..မဝပါဘူး..ပထမတစ်ခါပဲ အားရလိုက်တယ်၊နောက်ပိုင်းက နည်းနည်းလာတာကိုး၊” “မသန်းကလဲ လိုးလည်းမလိုးရပဲနဲ့ ကျွန်တော့်ကို သုံးခါတောင်မှုတ်တာတော့လွန်တာပေါ့..မသန်းက မှုတ်ရတာအရမ်းကြိုက်တာပဲနော်..ကျွမ်းလည်းကျွမ်းတယ်” လီးကို နှာခေါင်းဖြင့်နမ်းရှုံ့နေသော သန်းသန်းက အောက်မှနေပြီးစိုင်းအိုင်ကို မျက်လုံးလှန်ကြည့်ကာ ညှတုတုပြုံးလိုက်သည်။ကြမ်းပေါ်ထိုင်မိန်းမထိုင်ထိုင်နေသဖြင့် ပိုးပျော့ထမီမှာသူ့တင်ပါးကိုကြွားလွင့်ခါ ပုံကျနေသည်။ရင်ဖုံးအကျီလက်ရှည်ပန်းရောင်ကိုဝတ်ဆင်ထားပြီး ခေါင်းပေါ်ကဆံပင်ကိုထုံးထားကာ ရဲရဲတောက်နေသော နီလဲ့နေသော ပတ္တမြားဆံထိုးကို ထိုးထားသည်။မျက်နှာကလဲ ကာလာရောင်စုံဖြင့် သူမပုံစံက ပွဲတက်လာသည်မှန်းသိသာလှသည်။စိုင်းအိုင်လီးကို သန်းသန်းစုပ်နေသည်မှာ တိုက်ခန်းတစ်ခု အတွင်း ဧည့်ခန်းရှိဆက်တီ ခုံပေါ်ဖြစ်သည်။ပတ္တမြားလက်ကောက်ကို ဝတ်ဆင်ထားသော လက်ကလီးကို ကိုင်၊ပတ္တမြား လက်စွပ်ဝတ်ထားသော တစ်ဖက်လက်က ဂွေးဥကိုအသာညှစ်ပြီး မိတ်ကပ်ဆိုင်ကပြင်ပေးလိုက် သော စိုလဲ့သောပန်းရောင်နှုတ်ခမ်းနီများ ဆိုးထားသောနှုတ်ခမ်းက အနီရောင်ဒစ်ဖျားကို ပွပ်သက်နေသည်။
“ဟွင်း..ဒီပုံစံနဲ့ဘယ်လို ခံမလဲ၊အခုတောင် စိုင်းကိုပြုစုချင်လွန်းလို့..အကျီကြေသွားရင် ..အိမ်က ယောက်ျားက မေးမှာပေါ့စိုင်းကလဲ..” “ဆက်တီကိုလက်ထောက် ထမီကိုအသာချွတ်ပြီး ကုန်းရင်ရပါတယ်ဗျာ..၊သူ .မကုန်းချင်တိုင်း..မသန်းက နင်းပြီးစုပ်တာပဲ” “ခစ်.စိုင်းကလဲကလေးကြနေတာပဲ..အတင်းပူစာနေတယ်၊နောက်လဲ လုပ်ရမှာပဲကို..ကျွန်မကတော့ လီးစုပ်တာအကြိုက်ဆုံးပဲ… အလိုးမခံရခင်တဲက လီးစုပ်လာတာ..အခုတောင်သုံးခါတည်းစုပ်ရတာ ဒီကနည်းသေးတယ်တောင်ထင်တာ.သိလား..ဟွင့်” လက်လွှတ်ပေးသဖြင့် စိုင်းအိုင်စတိုင်ဘောင်းဘီထဲသို့သူ့ညီငယ်ကို ပြန်ထည့်ရင်းဘောင်းဘီဇစ်ကိုပြန်တပ် ခါးပတ်ပြန်ဝတ်လိုက်သည်။ဆက်တီထိုင်ခုံကို ထိုင်းရင်းခါးဆန့်ကာ အကျီ၊ဘောင်းဘီကို သေသေသပ်သပ် ဖြစ်အောင် လက်နှင့်သပ်သပ်ချနေသည်။သန်းသန်းကတော့ ကြမ်းပြင်မှ ထပြီးစိုင်းအိုင်ဘေးတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်ခါ စိုင်းအိုင်းပေါင်လုံးကိုလက်ဖြင့်ပွပ်နေသည်။ “မသန်းကလဲပြောတော့မယ်..အပျိုရည်မပျက်သေးဘူး.မှုတ်တာကအရင်လုပ်တာလား..ဟဲ..ဟဲ” သန်းသန်းကမျက်တောင်တုကြောင့်ညို့နေသောသူ့မျက်လုံးကိုထောင့်ကပ်ကာ မျက်စောင်းလှမ်းထိုးရင်း “အင်းလေ..ဘာဖြစ်လဲ..ကျွန်မအပျိုဖြစ်ကတည်းက ဦးလေးကမှုတ်ခိုင်းတာ..သူ့အိမ်မှာနေရတော့ ကြောက်ကြောက်နဲ့လုပ်ပေးရင်း …အကျင့်ဖြစ်သွားတာ..နောက်တော့အလိုးမခံရလဲ မှုတ်ပေးရရင် ကျွန်မကတော့ ပီးသွားတာပဲ” “ဦးလေးကအရင်းလား…” “ဝမ်းကွဲပါ..သူကမိန်းမရှုပ်တယ်လေ..သူ့မိန်းမကလည်းသူ့ကိုအရမ်းကြောက်တာ..၊ကျွန်မ.ငယ်ငယ်ကဆို အခန်းထဲကနေ ..ဒေါ်ဒေါ့်ကို ရိုက်တဲ့အသံကိုကြားကြားနေရတယ်၊သူ့အိမ်မှာ နေရတာငရဲရောက်နေသလိုပဲ” “မသန်းငယ်ငယ်တုံးက တော်တော်ခံစားရမှာပဲနော်” သန်းသန်းလက်မောင်းကိုလက်ဖြင့်ဖက်လိုက်ပြီး သန်းသန်းခေါင်းကိုသူ့ပခုံးပေါ်စိုင်းအိုင်မှီစေလိုက်သည်။ သန်းသန်းကလည်းရင်ဖွင့်ရမယ့်သူအနားရှိနေသဖြင့် သူမငယ်စဉ်ကအကြောင်းကိုစိုင်းအိုင်ကိုပြောပြသည်။ “စိုင်းရယ်..ကျွန်မငယ်ငယ်တည်းကမိဘတွေမရှိကြတော့..အမျိုးတွေကတလှည့်ဆီလိုက်နေရတယ်၊ အမျိုးတွေကလည်းမတက်သာလို့သာခေါ်ထားရတော့..ကျွန်မကိုဟိုလူ့ဆီပို့၊ဒီလူ့ဆီပို့နဲ့ပေါ့၊ တချို့ကလည်းခေါ်ထားချင်ပေမယ့်..ဆင်းကလည်းဆင်းရဲ..ကလေးကလည်းများဆိုတော့..မခေါ်ထားနိုင် ချမ်းသာတဲ့အမျိုးတွေကလည်း..မခေါ်ချင်.၊ဒီလိုနဲ့ ဟိုလူ့အိမ်မှာတစ်နှစ်နေလိုက် ဒီလူ့အိမ်မှာခဏနေလိုက် နဲ့ အရွယ်ရောက်တဲ့အထိပါပဲ..ကျောင်းတောင်မှကောင်းကောင်းမတက်ခဲ့ရပါဘူး၊တစ်ခါတလေ အိမ်တအိမ် မှာလေးငါးရက်နေပြီး ကျွန်မကို နောက်တစ်အိမ်ကို ပို့လိုက်တာပဲ..ဘယ်အမျိုးအိမ်လား..တစ်စိမ်းအိမ်လား တောင်မသိတော့ပါဘူး….စိုင်းရယ်..အရွယ်ရောက်လာတော့ပိုတောင်ဆိုးသေး…ဘယ်သူမှလက်မခံချင်တော့ ဘူး…တစ်ခါတလေ..အိမ်တအိမ်ကိုလိုက်ပို့ ..ဟိုးအဝေးကြီး လမ်းလျှောက် ရောက်ပြီဆိုရင် အဲဒီအိမ်က လက်မခံရင် ကျွန်မကိုအုပ်ထိန်းတဲ့သူက ဆူအောင့်ပြီးသူ့အိမ်ကိုပြန်ခေါ် ဗိုက်ကလဲဆာ..ဘာမှလဲမကျွေးဘူး တစ်လမ်းလုံး ဗိုက်ခေါက်ဆွဲလိမ်လိုက် ခေါင်းခေါက်လိုက်နဲ့ ကျွန်မမှာ အိမ်ရောက်တဲ့အထိကိုယ့်အထုပ်ကိုယ် ဆွဲပြီးလိုက်ရတာ..အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့အရိုက်ခံရ..နောက်တစ်အိမ်ရောက်လည်း..အရိုက်ခံရနဲ့.. အရွယ်ရောက်တဲ့အထိပါပဲစိုင်းရယ်..” “မသန်းဘဝ..ကတော်တော်ဆိုးတာပဲနော်..နောက်ဘယ်လိုဆက်ဖြစ်သေးလဲ”
“ဟင်း…..ကျွန်မ.အပျိုအရွယ်ရောက်တော့..ကျွန်မကို အုပ်ထိန်းတဲ့သူက ကျွန်မဦးလေးဆိုတဲ့သူဆီလိုက်ပို့ တယ်လေ..ကျွန်မမှာ အဝတ်ထုပ်လေးကိုင်ပြီး သူ့အိမ်ပေါ်တက်တာတာနဲ့ဆုတောင်းလိုက်ရတာ ကျွန်မကို.ခေါ်ပါစေဆိုပြီး..နို့မို့ဆိုပြန်ရင်အရိုက်ခံရမှာလေ..သူတို့လူကြီးနှစ်ယောက်စကားပြောကြပီး ကျွန်မကို ဦးလေးက အနားခေါ်ပြီး စူးစူးရဲရဲကိုကြည့်တာ ၊နောက်လှည့်ပြစမ်းဆိုတော့နောက်လှည့်ပြရသေး တယ်…၊ကျောခိုင်းပြီးလမ်းလျှောက်ပြစမ်းဆိုတော့ လမ်းလျှောက်ပြရတာပေါ့၊ နောက်သူကလက်ခံလိုက်ပြီဆို တော့ ဝမ်းသာလိုက်တာ..ကျွန်မကိုအရင်အုပ်ထိန်းတဲ့အဒေါ်ကြီးပြန်သွားတော့မှ ကျွန်မကိုကောင်းကောင်း ဆက်ဆံတော့ဒါပဲ..အဲဒီနေ့ကစပြီး ကျွန်မဘဝတဆစ်ချိုးတာပဲ..ရှင်” သန်းသန်း ဦးလေးဆိုသူအိမ်ကို စရောက်ကတည်းက အရင်အိမ်များလို အိမ်အလုပ်ကိုအောက်ခြေသိမ်းအကုန်လုပ်ပါသည်။ဒါပေမယ့် ထိုအိမ်ရောက်ကတည်းက သန်းသန်းနေ့စဉ် ငိုကြွေးနေရတော့သည်။
အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော်..ဦးလေးလုပ်သူ ဦးမြင့်ဝေမှာ သူမကိုအကြောင်းမရှိအကြောင်းရှာ ရိုက်နှက်တက်သောကြောင့်ဖြစ်ပါသည်။သူမမှာ ဘယ်သို့ပင် အကောင်းလုပ်စေခါမူ ဦးမြင့်ဝေ၏လက်ဝါးကြမ်းကြီးများဖြင့် တင်ပါးနှင့်ကျောပြင်ကို တစ်နေ့သုံးလေးကြိမ် လောက်အဆော်ခံရတက်သည်။ကံမကောင်းလျင် တံမျက်စည်းရိုးနှင့် ခြေသလုံးကို မျက်ရည်ပေါက်ပေါက်ကျလာသည်အထိ ရိုက်တက်သည်။သို့သော် သန်းသန်းကံကောင်းသည်က ဦးမြင့်ဝေမှာ သူမကိုကျောင်းထားပေးသည်။အစားအသောက်လဲ ကောင်းမွန်စွာကျွေးသည်။မုန့်ဖိုးကိုလဲ တော်တော်များများပေးတက်သည်။သန်းသန်းမှာ ဘယ်လောက်ရိုက်ရိုက် ဒီအိမ်မှာအသားကျလာသည်။ဦးမြင့်ဝေ သူမကိုနောက်အိမ်ကို ပို့မှာတောင်စိုးရိမ်လာမိသည်။ ဦးမြင့်ဝေတွင် သူ့မိန်းမ ထားဝေရှိသော်လည်း တစ်ခါတရံ တစ်ပတ်ဆယ်ရက် ပျောက်နေတက်သည်။ဒေါ်ထားဝေပြောပြသလောက်ဆိုလျှင် ဦးမြင့်ဝေ တွင်အငယ်နှောင်းလို မိန်းမ သုံးလေးယောက်ရှိကြောင်းသန်းသန်းအနေကြာလာတော့သိလိုက်ရသည်။ သန်းသန်းထိုအိမ်တွင် မှာပဲဆယ်တန်းအောင်ပြီး ဦးမြင့်ဝေက ကျောင်းတက် အလုပ်လုပ်ရမည်ဆိုသဖြင့် အဝေးသင် လျှောက်ပြီးစာရင်းကိုင်သင်တန်းကိုလဲတက်ရောက်လျက်ရှိသည်။ ဒေါ်ထားဝေမှာ ဦးမြင့်ဝေကိုဘုရားတစ်ဆူကဲ့သို့ချစ်ခင်၊ကြောက်ရွံ့သော ရိုးရိုးကြီး အညာသူမိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ဦးမြင့်ဝေ သေဆိုသေ ၊ရှင်ဆိုရှင် ဆိုရမလောက် ဦးမြင့်ဝေစကားကို မြေဝယ်မကျနားထောင်တက်သူဖြစ်၏။ဒေါ်ထားဝေမှာ သန်းသန်းကိုအိမ်တွင်ထားသည့်ကိစ္စကိုလည်း ဦးမြင့်ဝေသဘောတစ်ခုထဲဖြင့်လက်ခံထားသည်။
ဒေါ်ထားဝေမှာ အသားခပ်ညိုညို ဖင်ထွား ရင်ကြီး အညာသူဖြစ်သဖြင့် ဦးမြင့်ဝေ၏ ပွဲတက်မယားကြီး ရာထူးရနေခြင်းမဟုတ်ကြောင်း သန်းသန်းနားလည်လာသည်။ဦးမြင့်ဝေ ဒေါ်ထားဝေကို လက်ထပ်ထားခြင်းမှာ သူ့စကားကိုမြေဝယ်မကျ နားထောင်တက်သောအကျင့်ကောင်းကိုပိုင်ဆိုင်ထားခြင်းကြောင့်ဖြစ်ကြောင်း အရက်ကလေးထွေလာလျှင် သူ့မိန်းမကိုဖက်ပြီး စစ နေတက်သည်။သန်းသန်းမှာ အရွယ်ရောက်လာပြီဖြစ်သော်လည်းလောက သဘာဝကိုနားမလည်သေးသော ထိုအချိန်က သိုးဖြူမလေးတစ်ကောင်သာ ဖြစ်နေခဲ့သည်။ “ဗြန်း” ဦးမြင့်ဝေ၏လက်ဝါးကြမ်းကြီးက သန်းသန်းဖင်ပေါ်သို့ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းရောက်ရှိလာသည်။စားပွဲပေါ်လက်ဖနောင့်ကိုတင်ခါ ဖင်ကိုနောက်သို့တက်နိုင်သမျှကောက် ထားလိုက်သည်။အသံကြားလိုက်ရသော်လည်း ဖင်သားတစ်ခုလုံးကနာကျင်မှုကို စစချင်း မခံစားရ၊နောက်ပိုင်းမှ တဖြည်းဖြည်း တင်းခံလာခါဖင်နှစ်ခြမ်းလုံးနာကျင်လာသည်။ သို့သော်သန်းသန်းမှာ ဒီပုံစံကို လုံးဝမပြောင်းရဲ၊ ဦးမြင့်ဝေကတော့ ကော်ဖီခွက်ကို အသာမပြီး သန်းသန်းပုံစံကို ကော်ဖီနှင့်အတူအရသာခံနေသည်။မနက်ခြောက်နာရီလောက် ဒေါ်ထားဝေ ဈေးသွားလျှင် ဦးမြင့်ဝေ၏ သန်းသန်းအပေါ် မနက်ပိုင်းရိုက်နှက်ချက်ဖြစ်သည်။သန်းသန်း၏ လုံးဝြပင်မရသော ပြစ်ချက်ကြောင့် ထိုသို့မနက်တိုင်းရိုက်နှက်ခံရခြင်း ဖြစ်သည်။ အပြစ်က ရှင်းပါသည်။ အရွယ်ရောက်လာကတည်းက သန်းသန်းအပြစ်ကြီးစဖြစ် ပါသည်။ဦးမြင့်ဝေ ပြောသောသန်းသန်း၏အပြစ်ကြီး မှာ သူမဖင်မှာ လိုသည်ထက် ကောက်ပြီး၊ ခါလို့ဖြစ်သည်တဲ့။ သန်းသန်းမှာ ဘယ်လိုပင်ကြိုးပမ်းသော်လည်း ဦးမြင့်ဝေ လက်ဆကို ဖင်ကတောင်းဆိုနေသလို ပိုလို့တောင်ကြီးလာ၊ကောက်လာ နေသည်။ ယခုမနက်က ပိုပြီးအပြစ်ကြီးသွားသည်။ဘာကြောင့်ဆိုသော် အိပ်ယာထနောက်ကျသဖြင့် ကမန်းကတန်းပြင်ဆင်လိုက်ရာ ဆာစပိုင်ဒါဝတ်ရန်မေ့လာသည်။ ဦးမြင့်ဝေ ကို ကော်ဖီပြင်ပေးရင်း ထုံးစံအရ ဦးမြင့်ဝေက သူမကိုလှည့်ခိုင်းပြီး ဖင်ကိုရိုက်မလို့ လုပ်ချိန်မှာ ဆာစပိုင်ဒါ မဝတ်ထားကြောင်းသိသွားပြီး သူမကိုဒါဏ်ပေးလို့ စလိုက်တာဖြစ်ကြောင်း သန်းသန်းအရိုက်ခံရင်းသိလိုက်ရသည်။ ရိုက်သာရိုက်လိုက်ရသည်။ဦးမြင့်ဝေ စိတ်ထဲတွင်လက်ဖဝါးကိုသန်းသန်းဖင်ပေါ်မှမခွာချင်အောင် ရိုက်ရင်းနဲ့သိလိုက်ရသည်။
သန်းသန်းကို ဖင်တောင့်မှန်းသိသော်လည်း ဒီနေ့မှ အတွင်းခံမဝတ် လားလို့လား မသိ၊အင်မတန်အတွေ့ကောင်းနေသည်။ ဦးမြင့်ဝေ ပုဆိုးအောက်ကလီးကလည်း ဒီနေ့မှ ခံတွင်းတောင်းနေသည်။ မတ်တောင်နေတာများ သစ်ငုတ်ကိုထောင်ထားသလားမှတ်ရ အောင် မာတင်းလို့နေသည်။အချိန်ပြည့်ကိုယ့်မျက်စိ အောက်မှာရှိနေလို့လားမသိ အရင်တုန်းက ဦးမြင့်ဝေ သန်းသန်းကိုနှိပ်စက်ခဲ့တာတွေက ကျားသဘာ၀ ရိုက်ချင်နှက်ချင်စိတ်ကိုထွက်ပေါက် ပေးနည်းတစ်မျိုးလို ဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် ဒီမနက်မှ ထူးထူးခြားခြား သန်းသန်းဖင်ကိုရိုက်လိုက်ပြီးမှ စိတ်ကရိုက်ချင်တာထက် ကိုင်ချင်တာကပိုများလာသည်။ကော်ဖီခွက်ကို အသာချရင်း သူဖင်ရိုက်တာကိုခံဖို့ကော့ပေးထားသော သန်းသန်းဖင်လုံးကိုအရသာခံကြည့်နေသည်။ “မိသန်း” “ရှင်” မျက်လုံးလေးဝိုင်းဝိုင်းနှင့် သန်းသန်း ဦးမြင့်ဝေ ခေါ်သည်ကိုလှည့်ထူးလိုက်သည်။တစ်ချက်အရိုက်ခံလိုက်ရကတည်းက ဖင်တစ်ခုလုံး ပူတင်းလာပြီး နာလာသဖြင့် မျက်ရည်ကလည်းဝိုင်းနေသည်။ “သွားစမ်း..နင့်ကိုရိုက်နေကျ တုတ်ကိုယူလာခဲ့” သန်းသန်းစိတ်ထဲ တုန်ခနဲတောင်ဖြစ်သွားပြီး မျက်ရည်ကပေါက်ပေါက် ကျလာသည်။သူမကို ဦးမြင့်ဝေ လက်ဖြင့်သာအများဆုံးရိုက်လေ့ရှိသည်။တုတ်ဖြင့်မရိုက်တာ နှစ်နဲ့ချီကြာနေပြီ၊အခုတော့ ဖင်သားတစ်ခုလုံးနာနေမှ တုတ်နဲ့ထပ်အရိုက်ခံရမယ်ဆိုတော့ တွေးရင်းနဲ့တောင်ဒူးတုန်လာသည်။ဒါပေမယ့် ဦးမြင့်ဝေ အမိန့်ကို သန်းသန်းလွန်ဆန်နိုင်စွမ်းမရှိပါ။သူပြောသည့်အတိုင်း မီးဖိုချောင် ထောင့်တွင်ထောင် ထားသောကြိမ်လုံးကိုယူပေးလိုက်သည်။
ဦးမြင့်ဝေလက်ထဲကို ကြိမ်လုံးထည့်ပေးပြီး နောက်နည်းနည်းဆုတ်ပြီးရပ်နေလိုက်သည်။ “မိသန်း နင်ဒီတုတ်နဲ့ရိုက်တာခံမလား၊ ငါ့တုတ်ကို စုပ်မလား ” ဦးမြင့်ဝေမတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးဖြည်ပြလိုက်သည်၊ မည်းနက်ကာ အကြောများဖောင်းတက်နေသောလီးကို အမွှေးကောက်ကောက်များကြားမှ ကြောက်မက်ဖွယ်မြင်လိုက်ရသည်နှင့်သန်းသန်း မှာ အညှို့ခံလိုက်ရသလို မျက်လုံးများက ဦးမြင့်ဝေအောက်ပိုင်းကို ဆွံ့အစွာ ငေးမောနေမိသည်။ “ပြောလေ နင် ဘယ်တုတ်ကြိုက်လဲ …ရွှမ်း..” ဦးမြင့်ဝေက ပြောပြောဆိုဆို လက်ထဲရှိကြိမ်လုံးကို လေထဲသို့ဝှေ့ရမ်းလိုက်သည်။ကြိမ်လုံးသံကြောင့်သန်းသန်း ၏တွေဝေနေသောစိတ်မှာ ဦးတည်ရာတစ်ခုစီသို့ စိတ်ရှိတော့သည်။ပုဆိုးချွတ်ချထားသော ဦးမြင့်ဝေ အောက်ကိုဒူးတုတ်ချရင်း ဦးမြင့်ဝေပေါင်ကိုလက်ဖေါင်းဖေါင်းဖြင့် လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ “ဦး တုတ်ကိုစုပ်ပါ့မယ်..ရှင်..မရိုက်ပါနဲ့..ဟင့်..ဟင့်..ကြောက်လို့ပါ…ဦးရယ်..သမီးကိုမရိုက်ပါနဲ့နော်..ဦးတုတ်ကိုပဲ ပါးစပ်နဲ့စုပ်ပေးပါ့မယ်..ဟင့်..ဟင့်…” “အေး…ကောင်းကောင်းစုပ်ပေးစမ်း..နောက်ဆို ငါ့လီးကို နင်ကောင်းကောင်းစုပ်ပေးရင် နင့်ကို..ငါမရိုက်တော့ဘူး..” “ဟင့်..ဟင့်..တ..ကယ်.ပြောတာလား..ဦး..သမီးကို..တကယ်..မရိုက်တော့ဘူးနော်…စုပ်မယ်..စုပ်မယ်..ဦးသေးပေါက်ရင်တောင် စုပ်ပေးပါ့မယ်..ဦးရယ်..သမီးကိုမရိုက်ပါနဲ့..နော်” “အေး…မိသန်းနင်လိမ္မာတယ်..လာ ဦးလီးကိုစုပ်…သမီးကို..လရည်အများကြီး ကျွေးမယ်..အင်း..ဟုတ်တယ်” ဦးမြင့်ဝေ သန်းသန်းခေါင်းကိုကိုင်ပြီး သူ့လီးကို သန်းသန်း၏ဟထားသောနှုတ်ခမ်းပေါက်ထဲသို့အသာထိုးသွင်းပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့် သန်းသန်းပါးစပ်ကိုလိုးနေတော့သည်။သန်းသန်း လည်း သူမ ပါးစပ်ပေါက်ထဲရှိ ဝင်နေသမျှလထစ်ကို အထဲမှ လျှာဖြင့်သိမ်းသိမ်းပြီးလျက်ပေးနေသည်။အစပိုင်း သန်းသန်းမည်သို့လုပ်ရမည်ကိုမသိပေမယ့် ပါးစပ်ထဲလီးတစ်ချောင်းလုံး တိုးဝင်လှုပ်ရှားနေ မှုကြောင့် မ သဘာ၀ လုပ်ပေးနေရင်း လက်ဖြင့် နှုတ်ခမ်းအပြင်ရောက်နေသော လီးချောင်းကိုဂွင်းတိုက်ပေးတက်လာသည်။နောက်ပိုင်း ဦးမြင့်ဝေ ခါးကိုလှုပ်စရာမလိုတော့ပဲ သန်းသန်းခေါင်းကသာ ဦးမြင့်ဝေ ပေါင်ကြားထဲမှာသာ တစ်လှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေတော့သည်။ “မိသန်း..ကောင်း..တယ်..တောက်…စုပ်စုပ်…အေး..ကောင်မ..စုပ်စမ်း….ငါ့လရည်တွေအကုန်ထွက်အောင်စုပ်စမ်း…တော်တယ်..နောက်ဆို နင့်ပါးစပ်ထဲ သေးပါပေါက်ထည့်ပေးမယ်…စုပ်…အား…” ပြောဆိုညည်းညှုနေရင်း ဦးမြင့်ဝေ လီးမှလရည် ပြစ်ပြစ်များ သန်းသန်းပါးစပ်ထဲသို့ ပန်းထွက်ကုန်သည်။လရည်ထွက်ထွက်ချင်း..ဦးမြင့်ဝေက သန်းသန်း ခေါင်းကိုနောက်သို့တွန်းပြီး လီးကိုကိုင်ခါ သန်းသန်းမျက်နှာနှင့် ပါးပြင်ပေါ်သို့သာ ပန်းထုတ်နေလိုက်သည်။ပြစ်နှစ်နေသော လရည်များက သန်းသန်းနှုတ်ခမ်းမှာနှင့် မျက်နှာအနှံ့စီးကျသွားသည်။မျက်လုံးကိုအသာမှေးပြီး ဦးမြင့်ဝေ လုပ်ကိုင်သမျှကို ခေါင်းလေးမော့ကာ သန်းသန်းငြိမ်ခံနေလိုက်သည်။ “ဟင်..ကိုမြင့်..ဘာဖြစ်နေတာလဲ….” ထိုအချိန် ဒေါ်ထားဝေ၏အသံကို သူတို့နှစ်ယောက်လုံး ကြားလိုက်ရသည်။ထိုအချိန် ဒေါ်ထားဝေ၏အသံကို သူတို့နှစ်ယောက်လုံး ကြားလိုက်ရသည်။ ဒေါ်ထားဝေ မြင်လိုက်ရသည်က သူ့လင်တော်မောင် ဦးမြင့်ဝေသည်ပုဆိုးမရှိပဲ လရည်များကိုသူ့အိမ်တွင်ခိုင်းသောကောင်မလေးမျက်နှာပေါ်သို့ လီးချောင်းကိုကိုင်ပြီး ပန်းထုတ်နေသည်ကိုထိတ်လန့်ဖွယ်တွေ့လိုက်ရသည်။မိသန်းက လည်းမျက်လုံးလေးမှေးပြီး အရသာခံနေပုံနှင့် ဒေါ်ထားဝေစိတ်ထဲ မနာလိုစိတ်က တဖွားဖွားဝင်လာတော့သည်။ဒေါ်ထားဝေအသံကြောင့် သန်းသန်းမှာ ပြာပြာသလဲဖြစ်သွားပြီး အထိတ်ထိတ်အလန့်လန့်ဖြင့် မတ်တပ်ရပ်ခါ မျက်လုံးအကြောင်သားဖြင့် ဒေါ်ထားဝေကို ငေးမောကြည့်နေမိသည်။ပါးစပ်ကတော့ ပြောစရာစကားလုံးရှာမရသလို နှုတ်ခမ်းတလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေတော့သည်။ဦးမြင့်ဝေကတော့ ဒေါ်ထားဝေကို နိုင်နေကြမို့ တစ်ချက်ခေါင်းငဲ့ကြည့်ယုံမှအပ သိပ်အရေးမစိုက်လှပဲ ပုဆိုးကိုအသာကောက်ဝတ်နေသည်။ “ကိုမြင့်…ကျွန်မကိုရှိသေးတယ်လို့အောက်မေ့သေးလား..ဟင်..အမလေးဖြစ်နေလိုက်ကြတာ..အရှက်မရှိ.မနက်စောစောကို..ပြောပါအုံး..ကိုမြင့်..ကျွန်မကို..သေအောင်သတ်နေတာလား..” “ဟာ..ကွာ..စကားများလိုက်တာ..ငါဘာလုပ်နေလို့လဲ..” “ဟင်..ဘာလုပ်နေတာလဲ..ဟတ်လား..ရှင့်…မိန်းမတစ်ယောက်လုံး အိမ်ပေါ်မှာရှိနေတာတောင်မှ..အိမ်ကခိုင်းတဲ့ကောင်မကို မှုတ်ခိုင်းနေတာ…ကျွန်မကိုစော်ကားနေတာလား..” “မင်းကွာ..အရေးမပါတာတွေလာပြောနေတယ်…ငါ.ဘာသာ.ဘာလုပ်လုပ်နင့်ဆီငါက အရင်ခွင့်တောင်းရအုံးမှာလား…ဟင်…တောက်..ငါ့ကိုစိတ်တိုနေအောင်လုပ်တာလား..ထားဝေ” ဦးမြင့်ဝေက ပြောပြောဆိုဆိုသူ့မိန်းမ ဒေါ်ထားဝေလက်မောင်းကိုဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။အသားနာသွားသဖြင့် ဒေါ်ထားဝေစိတ်ထဲ မနာလိုစိတ်၊ရန်ဖြစ်ချင်စိတ် ကပျောက်သွားပြီး ဦးမြင့်ဝေကို ကြောက်နေကြစိတ်ကပြန်လည်စိုးမိုးလာသည်။အစက မိန်းမသားပီပီ တစ်သက်လုံးမော်မကြည့်ရဲသော ယောက်ျားကိုရန်တွေ့မိသော်လည်း လက်မောင်းနာလိုက်သည်နှင့်ပုံမှန် စိတ်ဆီသို့ပြန်ရောက်သွားသလို ဦးမြင့်ဝေကို လန့်ပြီးမော်ကြည့်မိသည်။ဦးမြင့်ဝေ၏ ရိုက်နှက်တက်သော အကျင့်ကိုလည်းမိမိကိုယ်တိုင်ခံစားဖူးသဖြင့် ကိုယ့်အခြေနေကို ကိုယ်နားလည်သွားသည်။ “ဟင်..ပြောလေ..ဘာငါ့ကို ကြောင်ပြီးကြည့်နေတာလည်း..ဟာကွာ…ဖြန်း…” ဒေါ်ထားဝေ ပါးကိုဖြတ်ရိုက်ခံလိုက်ရသဖြင့်ခေါင်းလည်သွားပြီး ကြမ်းပေါ်သို့ ပုံကျသွားသည်။ဦးမြင့်ဝေက ရိုက်ရတာမဝသေးသည့်အလား ဒေါ်ထားဝေဖင်ကိုဖြတ်ကန်သည်။ “ဖောင်း…” အသံက ဟိန်းထွက်လာပြီးဒေါ်ထားဝေခမျာ..ကြမ်းပေါ်သို့သုံးလေးပတ်လိမ့်သွားသည်။နောက် ဦးမြင့်ဝေကဒေါ်ထားဝေ ကိုယ်ပေါ်တက်ခွပြီး ပါးကိုဘယ်ပြန်ညာပြန်ရိုက်တော့သည်။ “ဖြန်း..ဖြန်း..ဖြန်း…ဖြန်း…ဖြန်း…. မှတ်ပါလား..နောက်လင်ကို ခံပြောအုံးမလား..ပြောစမ်း..” “ကြောက်ပါပြီ..ကိုမြင့်ရယ်..ဟီး..ဟီး..ကျွန်မရှိကြီးခိုးပါတယ်..နောက်မပြောတော့ပါဘူး… ဟီး..” “ဘာ ခုမှကြောက်ပါပြီလဲ..ကောင်မ နင့်မှတ်လောက်အောင်ဆုံးမရမယ်…ကဲ..ဖြန်း..ဖြန်း..ဖြန်း..ဖြန်း……” ဦးမြင့်ဝေ၏ လက်ဝါးက ဆက်တိုက်ဆိုသလို ဒေါ်ထားဝေမျက်နှာပေါ်သို့အဆက်မပြတ်ကျလာသည်။ ဒေါ်ထားဝေခင်မျာ ..ဦးမြင့်ဝေလက်မျက်နှာပေါ်မကျအောင်တက်မမျှကာကွယ်ရင်း ဆံပင်ဖွာလံကြဲခါအကျီကြယ်သီးများက ပြုတ်ထွက်ကုန်သည်။ထမီအထက်ဆင်ကလည်း လျော့ရဲလာပြီးထမီက ပြေလာသည်။ထိုအချိန် ဦးမြင့်ဝေ ဒေါ်ထားဝေကိုယ်ပေါ်ခွထားသည်ကိုဖြေလိုက်ရင်း မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်။ထခါနီးဖင်ကို နှစ်ချက်လောက်ပိတ်ကန်ခံလိုက်ရသေးသည်။ “ထစမ်း..ထားဝေ ” ဦးမြင့်ဝေ ငေါက်လိုက်သည်နှင့် တရှုတ်ရှုတ်ငိုနေသော ဒေါ်ထားဝေခမျာ.အထက်ဆင်စကို စုံကိုင် ပြီးအားတင်းကာထရပ်လိုက်သည်။ “နင်က ..ငါ့လရည်တွေသူများပေးတာမကြိုက်ဘူးဆို တော့နင့်ပဲကျွေးရတော့မှာပေါ့…သွား..မိသန်းမျက်နှာပေါ်ကငါ့လရည်တွေကုန်အောင် လျှာနဲ့သွားရက်စမ်း….ဖြောင်း..” ပြောပြောဆိုဆို ဒေါ်ထားဝေဖင်ကိုလက်နှင့်အားပြင်းပြင်း ပိတ်ရိုက်လိုက်ပြီး သန်းသန်းဆီတွန်းလွှတ်လိုက်သည်။ကြောင်ပြီး ဦးမြင့်ဝေ လုပ်နေသမျှငေးကြည့်နေသော သန်းသန်းလည်း သူ့ရှေ့တည့်တည့်ရောက်လာသောဒေါ်ထားဝေကြောင့်သတိပြန်ဝင်လာသည်။ဒေါ်ထားဝေက သန်းသန်းထက်လူကောင်ထွားပြီးအရပ်မြင့်သဖြင့် သန်းသန်းအပေါ်မိုးနေသည်။ “မိသန်း..နင့်အန်တီထမီကို ချွတ်ပေးလိုက်” ဦးမြင့်ဝေ ပြောလိုက်သဖြင့်သန်းသန်းခမျာ ဒေါ်ထားဝေကိုမကြည့်ရဲကြည့်ရဲ ကြည့်လိုက်ပြီး လက်က စုကိုင်ထားသောဒေါ်ထားဝေထမီဆီသို့လှမ်းလိုက်သည်။ဒေါ်ထားဝေမှာလည်း သန်းသန်းလက်သူ့ထမီကို စချွတ်ကတည်းကဘာလုပ်ရမည်မှန်းမသိပဲ ယောင်ပြီးလွှတ်ပေးလိုက်သည်။ညိုညက်ပြီး ပြောင်တင်းနေသော ဒေါ်ထားဝေ၏ ဖင်လုံးအိုးမှာ ထယ်ဝါစွာပေါ်ထွက်လာသည်။ “ထားဝေ..ဘာလုပ်နေတာလဲ..မိသန်းမျက်နှာပေါ်က ငါ့လရည်တွေကိုလျက်လေ..ထပ်နာချင်လို့လား” ဦးမြင့်ဝေ ငေါက်လိုက်သံကြောင့်ဒေါ်ထားဝေ လျှာကိုအပြားလိုက်ထုတ်ပြီး သန်းသန်းနှာခေါင်းနားရှိ ဖြူဖြူပြစ်ပြစ် လရည်အချို့ကိုလျက်ရန်အားထုတ်လိုက်သည်။ “မိသန်း..နင့်လက်ကိုသုံးပြီး ထားဝေစောက်ပတ်ကို လက်နှိုက်ပြီးပွတ်ပေးလိုက်.သူနင့်မျက်နှာပေါ်ကလရည်အားလုံးကုန်သွားတာနဲ့သူပြီးသွားတာ ..ငါမြင်ချင်တယ်.သူမပြီးလို့ကတော့..ကြိမ်လုံးစာမိပြီသာမှတ်” ဦးမြင့်ဝေ၏ခြိမ်းခြောက်သံကြောင့် သန်းသန်းသူ့လက်ကို ဒေါ်ထားဝေစောက်ခေါင်းပေါက်ဆီသို့ ထိုးနှိုက်ခါသွက်သွက်လေးလှုပ်ရှားလိုက်သည်။ဒေါ်ထားဝေကလည်း လျှာကိုအပြားလိုက်သူ့မျက်နှာပေါ်ကျလာသောအခါ သူမနှာခေါင်းနားက လရည်အချို့ကဒေါ်ထားဝေ၏လျှာပေါ် ဝဲခိုကာ ပါသွားသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။သုံးလေးချက် လျက်လိုက်သည်နှင့် ကုန်သွားတော့မည့်လရည်ကြောင့် သန်းသန်းနောက်တစ်ကြိမ် ဒေါ်ထားဝေလျှာ ကသူမ မျက်နှာနားကပ်လာသည်နှင့် နှုတ်ခမ်းဖြင့်လှမ်း စုပ်ထားလိုက်တော့သည်။ “အင့်..အင်း…အင်း…ပြွတ်..” ဒေါ်ထားဝေလည်း မထင်မှတ်ပဲ သန်းသန်းနှင့် နှုတ်ခမ်းခြင်း တေ့စုပ်မိကြသည်၊လျှာခြင်းလည်း ပွတ်တိုက်မိကုန်သည်။ နူးညံ့လွန်းသောအတွေ့ကြောင့် နှစ်ယောက်သားထိုအတွေ့ပေါ် သာယာသွားကြသည်။ဒေါ်ထားဝေက သူ့လက်ကို သန်းသန်းကျောကို ပွေ့ဖက်လိုက်ရင်းသန်းသန်းလျှာကိုဆွဲစုပ်နေတော့သည်။သန်းသန်းကတော့ ဦးမြင့်ဝေမှာထားသည့်အတိုင်း ဒေါ်ထားဝေနှင့်နမ်းစုပ်နေရင်း ဒေါ်ထားဝေစောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထဲလက်ချောင်းကို ထိုးထည့်ရင်းခပ်စိပ်စိပ် လေးပွတ်ပေးနေ၏။ နှစ်ယောက်သားနမ်းရှုပ်နေသည်ကို ဦးမြင့်ဝေက ခပ်အေးအေးကုလားထိုင်ပေါ် ထိုင်ရင်းကြည့်နေလိုက်သည်။ဒေါ်ထားဝေကလည်း သူ့ဝတ္တရားကိုမမေ့ပါ၊ သန်းသန်းနှုတ်ခမ်းက လွတ်သည်နှင့် သန်းသန်းမျက်နှာပေါ်က လရည်ကိုရသလောက်သိမ်းလျက်လိုက်သေးသည်။ထိုသို့လုပ်သည်နှင့် သန်းသန်းကလည်း လက်ကိုလေးချောင်းပူးလောက်သူ့စောက်ပတ်ထဲ စုံထည့်ပြီး ပြင်းပြင်းထန်ထန် မွှေတော့သည်။ “အ..အင်း..ဖြည်း..ဖြည်း..ရှီး..အ..အင့်..မြန်မြန်လုပ်…အင်း..ဟုတ်ပြီ..အီး….အ..အ…” သန်းသန်း၏ထိုးမွှေကစားမှုကြောင့် ဒေါ်ထားဝေ ဖင်သားတစ်ခုလုံးကောက်ချိတ်ကာ ကော့လန်နေသည်။လရည်ကိုတော့ကောင်းကောင်းမလျက်နိုင်တော့ လျှာကိုသာအပြင်ဘက်ထုတ်ခါ ဝေ့ခါ ဝိုက်ခါနှင့် သန်းသန်းစောင်းတိုက်သည့် ဝေဒနာကိုခံစားနေသည်။သိပ်တော်မကြာလှသည့်အချိန်အတွင့်း ဒေါ်ထားဝေ ပေါင်ကြားမှ စောက်ရည်များတစ်ဗြစ်ဗြစ် ထွက်လာပြီး ဒေါ်ထားဝေခေါင်းမှာ သန်းသန်းပုခုံးပေါ် သို့မှီနွဲ့ကာကျသွားသည်။ နောက်မှ ဒေါ်ထားဝေအသက်ကို ဖုတ်လိုက်ဖုတ်လိုက်ရှုရင်း အမောပြေ သန်းသန်းပါးပေါ်မှ ဖြူပြစ်ပြစ်လရည်ကို လျက်လိုက်ကာမြိုချလိုက်သည်။ “ဖြန်း…” “အား..” အားပါလှသော ဦးမြင့်ဝေ၏လက်ဝါးချက်ကြောင့် ဒေါ်ထားဝေ အင်မတန်နာကျင်ပြီးလန့်ခါအော်မိသည်။မိမိဖင်ကို ရိုက်ရုံတင်မက ဖင်သားကြားထဲသို့လက်ဝါးစောင်းထိုးခွဲပြီး ဖင်ပေါက်ကိုပါစမ်းလာ သဖြင့်လင်ဖြစ်သူ ဦးမြင့်ဝေ ဘာလိုသည်ကို သိသော ကျွန်မယားကောင်းပီပီ လက်ကသန်းသန်း ကိုယ်လုံးကိုစလွယ်သိုင်းဖက်ခါ ခြေထောက်နောက်ဆုတ်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးလိုက်သည်။ပထမ ဦးဆုံး ဦးမြင့်ဝေ လက်မတုတ်တုတ်က ဖင်ဝကိုပွတ်သပ်ရင်း လက်လေးချောင်းက မိမိစောက်ပတ်ကိုပွပ်သတ်ကာ စောက်ရည်များပေကျံနေမှ လက်နှစ်ချောက်းပူးကို ဖင်ပေါက်ထဲတစ်ဆစ်ခြင်းထည့်လိုက်သည်။ “အင်း………”ဒေါ်ထားဝေ ၏သက်ပြင်းချသံက တိုးညှင်းစွာ ပေါ်ထွက်လာသည်။ဖင်ခံနေကျမို့ ဖင်ဝကိုလည်း ဖွင့်ပေးတက်သည်။လက်ချောင်းများတစ်ဆစ်ဆစ်ဝင်လာတိုင်း အသက်ကို မှန်မှန်ရှုပြီး စအိုကြောကို လမ်းသာအောင်ပြုပြင်ပေးထားသည်။နောက်ဆုံး လက်ချောင်းများဆုံးသွားသည် နှင့် နောက်ပြန်ဆုတ်သွားသည်၊တစ်ဝက်လောက်ရောက်ယုံနှင့် အရှိန်ပြင်းပြင်းလေးတိုးဝင်လာပြန်သည်။ နောက်ပြန်ထုတ်ပြန်သွင်းနှင့် ဖင်ပေါက်ကျယ်လာမှ ဦးမြင့်ဝေက သူ့လီးကိုဖင်ထဲသို့ အံကြိတ်ထည့်သည်။အစပိုင်းမဝင်သလိုဝင်သလိုဖြစ်ရာမှ ဒစ်ဖြားက စပြီးဖိသိပ်ကာဝင်သွားသည်။နောက်ပိုင်းကတော့ ပြန်သွင်းလိုက်ပြန်ထုတ်လိုက်ဖြင့် အချက်ကျကျကစားပေးရင်း ဒေါ်ထားဝေ အိုးကို လိုးရန်ပုံစံရသွားတော့သည်။ “ထားဝေ..မင်းဖင်ကိုငါတစ်သက်လုံးချတာမဝနိုင်ဘူးကွာ..တောက်..မင်း..အိုး …ကစံပဲ..မင်းလဲဖင်ခံရတာပျော်တယ်မလား…….သန်းသန်း..သူ့ကိုသေချာထိန်းထား..ငါစလိုးတော့မယ်” “ဗောက်..ဗောက်…ဖက်..အား…အင်း…အ..အ..ဖေါက်..ဖေါက်..ဖေါက်..ဖေါက်.ဖေါက်.ဖေါက်..အင့်..အင့်..အင့်.အင့်.အင့်.အင့်.အင့်..ရှီး..အင့်..” “ဟင်း..ဟင်း.တောက်.အ..အ..ဖေါက်..ဖေါက်….ဖေါက်..ကောင်းလိုက်တာ..ထားဝေ ဟုတ်ပြီ ဆွဲပီး ညှစ်စမ်း..အင့် ..” သန်းသန်းမှာ ဒေါ်ထားဝေဖက်ထားသည်ကို တောင့်ခံထားရင်းသူ့ရှေ့မှလူနှစ်ဦးလှုပ်ရှား နေသည်ကိုသာ စိတ်လှုပ်ရှားစွာနှင့် ကြည့်နေမိသည်။သူမဖင်ကိုသာ ဦးမြင့်ဝေကဒီလို လာလိုးလျှင်ဘယ်သို့ခံရမည်ကို လည်းအသေးစိတ်မှတ်သားနေမိသည်။ ဒေါ်ထားဝေကခေါင်းမော့လိုက်သည်အချိန်တွင် တော့သူ့မျက်နှာမှာနာကျင်ခြင်းထက် ကောင်းလွန်းလှသဖြင့် အံကြိတ်ခံနေပုံကိုမြင်ရတော့ ဖင်ခံချင်စိတ်ကပေါ်လာသည်။ “အင်း..ကောင်းလိုက်တာ ကိုမြင့်ရယ် လိုးပါ..အင့်..အင့်..လိုး..အ.အ.အ.ဖေါက်..ဖေါက်…ဖေါက်..အင့်..အင့်..အင့်……အင့်……အင့်…ကို..မြင့်..ဆောင့်..ဆောင့်..အ..အ.” “ကျွတ်..အင်းဟာ..အင်း..ထားဝေ ဟုတ်ပြီ ..နင် ဖင်ကို လှုပ်လှုပ်ပေး.အင်း..ဖေါက်..ဖေါက်..ဗေါက်..ဗေါက်..” ဦးမြင့်ဝေ က ဒေါ်ထားဝေခါးကို ဖြစ်ထားကာ ဖင်ထဲသို့ မိမိလီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေသည်ကို အချိန်အဆမှန်မှန်ဖြင့် မေးကြောကြီးများထောင်ကာ ကောင်းကောင်းကြီးသမနေသည်။တစ်ခါတရံ စိတ်ပါ လာလျှင် ဒေါ်ထားဝေဖင်သားများကို ဆွဲညှစ်လိုက် တဖြန်းဖြန်းရိုက်လိုက်လဲလုပ်နေသည်။သန်းသန်းမျက်နှာကို အားရပါးရ စူးစိုက်ကြည့်ပြီး ဒေါ်ထားဝေဖင်ကို ချရသည်မှာ ဦးမြင့်ဝေအဖို့ အရသာထူးကြီးဖြစ်နေ သည်။သန်းသန်းကို လိုးရတာထက်အခုလို စိတ်ထအောင်လုပ်ပေးသည်ကိုလည်းပိုမိုနှစ်ခြိုက်လာသည်။အခု သူ ဖင်ချနေသည်ကိုကြည့်ရင်းသန်းသန်းတစ်ယောက်ဖင်ခံချင်နေသည်မှာ မျက်နှာပေါ်တွင် အထင်အရှားဖြစ်နေသည်။ဒေါ်ထားဝေကို ထိန်းပေးထားရင်သူ့လက်က ဒေါ်ထားဝေ၏ပွင့်နေသော အကျီကိုလက်နှိုက်ပြီး ဘရာစီယာပေါ်မှ ဒေါ်ထားဝေနို့ကို ကိုင်ညှစ်နေသည်။ဖင်ခံနေသည့်ဒေါ်ထားဝေက နို့ကိုင်ခံရတာကို သိသော်လည်းအရသာရှိလှသဖြင့် တစ်အင်အင်ဖြင့်သာညီးညူနေသည်။ဦးမြင့်ဝေ ဖင်ကိုဆယ်မိနစ်လောက် တဗေါင်းဗေါင်းချလိုက်သည်နှင့် ဖင်၏ညှစ်အားကို မခံနိုင်တော့ပဲ လရည်များဖင်ထဲသို့ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ “ဟား..ကောင်းလိုက်တာ ထားဝေရာ ..ဟူး..ငါတော်တော်ထွက်သွားတယ်..ဖြန်း…သွားစမ်းထားဝေ ..ဈေးမှာ ဆိတ်ခြေထောက်သွားဝယ်လာခဲ့..ဆိတ်ခြေထောက်ပြုတ်နဲ့ငါမနက်စာ စားမယ်..သွားလေ” ဖင်ထဲကလရည် ပန်းထုတ်ခံလိုက်ရခြင်းနှင့်အတူ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များပန်းထွက်ကုန်ခါ ပြီးသွားလို့ ဖုတ်လိုက်ဖုတ်လိုက်ဖြင့် သန်းသန်းခါးကိုအတင်းဖက်ပြီး အမောမှ မပြေသေးခင်ဦးမြင့်ဝေပြောပြော ဆိုဆိုဖြင့် သူတင်ပါးကို ရိုက်ပြီးခိုင်းလိုက်သံကြောင့် ကြာပွတ်စာ မိသွားသောကျေးကျွန်လို ထမီလေးကောက်စွတ်ကာ မီးဖိုချောင်မှ ခပ်သုတ်သုတ်လေး ဈေးသို့ထွက်သွားတော့သည်။မပြော့တပျော့ဖြစ်နေ သောလီး နှင့် သန်းသန်းတစ်ယောက်ဦးမြင့်ဝေနှင့် တစ်အိမ်ထဲ ကျန်ခဲ့သည်။ “ကဲသန်းသန်း လီးတော့စုပ်ပီးသွားပြီ၊ လာ…ငါ..သေးပေါက်ချင်တယ် အိမ်သာထဲလိုက်ခဲ့..ဒီနေ့ကစပြီး နင်က ငါ့ရဲ့ ဆီးအိုးဖြစ်သွားပြီ…..ဟဲ..ဟဲ..ဟဲ…ဟဲ….” ထိုနေ့မှစ၍ သန်းသန်းမှာ ဦးမြင့်ဝေ၏ ကိုယ်လုပ်တော်လုံးလုံး ဖြစ်သွားတော့သည်။ဒေါ်ထားဝေမှာလည်း ဦးမြင့်ဝေ ချိုးထားသဖြင့် လုံးဝကိုမလှန်ရဲပဲ ဦးမြင့်ဝေစိတ်တိုင်းကျ ဆက်ဆံခံနေရသည်။သန်းသန်းကတော့ ပြောနေစရာမလိုတော့ ဦးမြင့်ဝေ ၏လူမဆန်သော နည်းမျိုးစုံကို ဖြင့်အလိုးခံ နှိပ်စက်ခံနေရတော့သည်။အစပိုင်းကတော့ ဦးမြင့်ဝေမှာ သန်းသန်းကိုလိုးဖို့သာ စိတ်ထက်သန်သော်လည်း လိင်စိတ်ပြင်းထန်လာသည်နှင့်အမျှ သန်းသန်းမှာ အလိုးခံရတာနှင့်မကာမိအောင် ရိုက်နှက်ခံရတက်သည်။ နောက်ပိုင်းသန်းသန်းမှာ ဦးမြင့်ဝေလိုးမှာကိုတောင်တွေးကြောက်လာသဖြင့် ရှောင်ဖယ်ဖယ်လုပ်ဖို့ကြိုးစားတိုင်းဦးမြင့်ဝေ၏အရိုက်အနှက်ကို ပိုခံရသဖြင့် သူ့လီးတောင်တာမြင်သည်နှင့် ကုန်းစုပ်တာအလေ့အကျင့်တောင်ဖြစ်လာသည်။သန်းသန်းမှာ လီးတောင်တာ တွေ့သည်နှင့်မိမိလျှာ ကိုသုံးပြီး ပါးစပ်နှင့် စုပ်ပေး ခြင်းဟာ အရိုက်အနှက်ခံရဖို့ အနည်းဆုံးဖြစ်ကြောင်း အတွေ့အကြုံကသင်ခန်းစာပေးထားသဖြင့် လရည်ထွက်အောင်သာကြိုးစားတော့သည်။အလိုးခံရသည်ထက် မှုတ်ပေးခြင်းက မိမိအတွက်ပိုသက်သာအမှုတ်ခံရသူလည်း ပိုသဘောကျ မရွံတက်လျှင် အကောင်းဆုံးဖြစ်ကြောင်း သန်းသန်းမှာ သိလာသဖြင့် ဦးမြင့်ဝေ အနားကပ်လာသည်နှင့် စိတ်ထစေမည့်စကားမျိုးပြောကြားခြင်း၊ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ခြင်းကိုပြုလုပ်ပြီး လီးတောင်သည်နှင့် ပုဆိုးလှန်ခါ ကုန်းစုပ်တက်သည်မှာ အရသာတောင်ဖြစ်လာသည်။ဒေါ်ထားဝေကလည်း ထိုနေ့သန်းသန်းနှင့် စဆက်ဆံ ခံလိုက်ရကတည်းက ဦးမြင့်ဝေမရှိလျှင် ညဖက်တွင်သန်းသန်းနှင့်ဒေါ်ထားဝေတို့ တအိပ်ယာထဲအတူအိပ်ကျသည်။ နေ့လည်ဖက်တွင် ပျင်းပျင်းရှိလာလျှင်တောင်မှ ဒေါ်ထားဝေက သန်းသန်းထမီကိုလှန်ပြီး သန်းသန်းစောက်ပတ်ကို တက်လျက်တော့သည်။ သန်းသန်းမှာ တချိန်ထဲ စောက်ပတ်အလျက်ခံရတက်ပြီး လီးစုပ်ပေးရသည့်နေ့မျိုးလည်းရှိလာသည်။တော်သေးသည်က သန်းသန်းမှာ လူမြင်တင့်တယ်အောင်ဆိုပြီး ဦးမြင့်ဝေနှင့် ဒေါ်ထားဝေတို့၏ အမွေစားအမွေခံ မွေးစားသမီးတဦး အဖြစ်မွေးစားခံရခြင်းဖြစ်သည်။ လူပုံအလည် ပွဲတက်လမ်းတက် ဦးမြင့်ဝေသမီးအဖြစ်တော့ သန်းသန်းဘဝစိတ်အေးသွားရပေမယ့် လက်တွေ့တွင်တော့ မွေးစား တာဆိုသည့်အတိုင်း ဦးမြင့်ဝေ စားသည်ကို နေ့စဉ်ခံနေရသည်။ဒါကြောင့် သန်းသန်းဒီဘဝက လွတ်လပ်အောင်ကြိုးစားလာရတော့သည်။အကောင်းဆုံးနည်းက မိမိအလှ ကိုအသုံးချပြီး မိမိကိုဒီဘဝက လွတ်မြောက်အောင်လုပ်ပေးနိုင်မည့်ယောက်ျားတစ်ယောက်ကိုရှာဖို့ပဲဖြစ်သည်။ ဒီ့အတွက် သန်းသန်း အဝတ်အစားကို ပျံလံနေအောင်ဝတ်သည်၊ ယောက်ျားတကာမိမိအပေါ်စိတ်ဝင်စားလာအောင်နည်းမျိုးစုံနှင့် လုပ်သည်။ပိုက်ဆံချမ်းသာသော ဘောဂဲကြီးများနှင့်တွေ့လျှင် အရင်ဦးဆုံးမှုတ်ပေးလိုက်တော့သည်၊ သူတို့တွေစွဲလျှင် မိမိနားကပ်နေမည်ပေါ့၊ ထိုသို့ကြံစီ ကြိုးစားနေရင်းကိုကိုကြီးနှင့်တွေ့သည်။ကိုကိုကြီးက မိမိတွေ့ဖူးသမျှ ယောက်ျားများထဲတွင် မိမိကိုအစွဲအလန်းဆုံး တင့်တောင်းတင့်တယ်လက်ထပ်ယူမည်ဆိုတော့ ဘာမှမလိုတော့ ကိုကိုကြီးနှင့် လက်ထပ်လိုက်သည်။ဦးမြင့်ဝေ ကိုလက်ထပ်ပီးစ အချိန်က ခံလိုက်သေးသော်လည်း နောက်ပိုင်းသူလည်းမိမိကိုအဆက်အသွယ်သိပ်မလုပ်တော့ အေးဆေးဖြစ်သွားသည်။ကိုကိုကြီးနှင့်ဘာမျှပြဿနာမရှိပေမယ့် ကိုကိုကြီးအဖေကဦးသိုက်မောင်းဖြစ်နေတာကိုတော့ မျက်နှာနည်းနည်းပူသည်။ဒါပေမယ့် သန်းသန်းအတွက်က လရည်ပန်းခံရသည်မှ မျက်နှာပူဦးမည်။ ယောက္ခထီး အတွက် ဖင်ခံလိုက်လျှင်ပြီးသွားမှာပဲ ဆိုသည့်ခပ်ပေါ့ပေါ့အတွေးတစ်ခုသာရှိသည်။ “ဒါပါပဲ စိုင်းရယ် ကျွန်မဘ၀ လှတယ်မဟုတ်လား..စိုင်းးးးး
