အေဒၚအားရတဲ့

” ဟား….ပိန်းပန်းလေးကလှလိုက်တာနော် ” သော်က ပန်းအိုးလေးမြေဆွ..ပေါင်းသင် ပေးနေဆဲ..မတင်မြလာငုံ့ကြည့်ပြီးပြောသည်။ပိန်းပန်းကိုကြည့်ချင်လို့မဟုတ်..။ကိုသော်ကပန်းအိုးမြေဆွနေဆဲအောက်စ,လွတ်နေတာကိုမတင်မြအဝေးကပင်မြင်နေ ခဲ့သည်။
ခပ်လှမ်းလှမ်းဖြစ်နေတာမို့သဲသဲကွဲကွဲ မမြင်ရ။ဒါကြောင့် အနီးကပ်လာပြီး အကြောင်းမရှိ အကြောင်းရှာ သေသေချ ာချ ာလာကြည့်ခြင်းဖြစ်သည်။ကိုသော်က လီးကြီးကတွဲလောင်းစိုက်နေပြီးဒစ်ကြီးကပြဲနေကာမတောင်ပဲနဲ့ငိုက်စိုက်ကျနေတာတောင်မှခြောက်လက်မလောက်ရှိမည်။လီးအရင်းဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်မှာလီးမွှေးနက်နက်လေးတွေကအစွယ်လေးတွေလိုရှည်ဆင်းနေပြီးဒစ်ကြီးကသန့်ရှင်းစွာပြူ းထွက်နေကာဂွေးဥကြီးနှစ်လုံးနှင့်အချောင်းလိုက်ကြီးကပ်တင်နေသည်။အိမ်ကလူလီးတောင်နေတာထက်ကြီးနေသေး ။အားရစရာ…. ” အငုံလေးကလဲ..ပြူ းနေတာပဲနော်…” ” ပွင့်တော့မှာ.အစ်မရဲ့…..ပွင့်လာ အာလာရင်ဒီထက်ပိုလှပေါ့….” မတင်မြက ဒစ်ကြီးကိုကြည့်ပြီးပြောသလို သော်က မတင်မြ၏ နို့အုံကြီးကိုကြည့်ပြီးပြောသည်။မတင်မြ ဒူးလေးနှစ်လုံးပေါ်လက်ထောက်ပြီးငုံ့ကြည့်နေတာမို့ လည်ဟိုက်အင်္ကျီကြားက နို့အုံကြီးကိုပြူ းပြဲနေအောင်ကြည့်သည်။ရင်ကြားမြောင်းစေ့နေတော့နို့လုံးကြီးတွေက ဖူးတစ်နေသည်။

ကလေးတစ်ယောက်မအေဆိုပေမယ့် ကလေးတောင်ကျေ ာင်းထားပြီးပြီမို့ နို့ကြီးကတင်းတင်းမို့မို့ရှိနေဆဲ။နျိအုံကြီးကြည့်နေရင်း သော်ကလီးကတဖြည်းဖြည်းတင်းလာသည်ကိုမတင်မြက မျက်စေ့မမှတ် မျက်တောင်မခတ်စတမ်းကြည့်နေသည်။ သော်က…မတော်ပါဘူးလေ..ဟုတွေးပြီးတခြားပန်းအိုးကိုနေရာရွှေ့သွားတော့အနေအထားပျက်ကာမတင်မြ အားမလိုအားမရဖြစ်သွားသည်။ထပ်မြင်ရဦးမလားဟူသောအတွေးဖြင့်တစ်စေ့တစ်စောင်းမျက်စေ့စွေကြည့်ပေမယ့် မမြင်ရတော့။ သော်ကဆိုတာက မတင်မြယောင်္ကျ ားကိုကျော်မြ ၏ညီအငယ်ဆုံး..။ဆယ်တန်းအောင်ပြီး ပြင်ပကွန်ပျူ တာသင်တန်းလာတက်တော့ အိမ်မှာပဲ ထမင်းစားစရိတ်ပေးပြီးတည်းသည်။ထမင်းစရိတ်မယူပါဘူးဆိုလည်းမရ။

ရက်ကြာမှာမို့ မိဖတွေက အတင်းယူခိုင်းလို့ ငြင်းမရ။အိပ်ထာတော့ ကပ်လျက်အခန်းလွတ်မှာပဲနေရာပေးထားလိုက်လို့အခက်အခဲမရှိပါ။ ကလေးတစ်ယောက်အမေ..အိမ်ထောင်သည်ဆိုပေမယ့် မတင်မြကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က အပျိူ ရှုံ းအောင်တောင့်သည်။ကလေးကငါးနှစ်ကျေ ာ်ပြီမို့..နို့ကြီးတွေကတင်းတင်း…ဖင်ကြီးတွေကဖုဖုကားကားခါးကမသေးလွန်းပေမယ့်..ဝမ်းပျဉ်းသားမထွက်တော့အပျိူ လိုထင်ရသည်။လက်မောင်း လက်ပြင်တွေကအသားပြည့်ပြီး အိအိဖြိုးဖြိုး…ချေ ာချေ ာမွတ်မွတ် ။အသားလတ်တော့ ဝင်းမွတ်နေသည်။အိမ်ထောင်ကျခဲ့တာ ခြောက်နှစ်လောက်ကြာခဲ့ပြီဆိုတော့ တည်ငြိမ်နေပြီ။တည်ငြိမ်တယ်ဆိုတာက တစ်ညတစ်ချီ…ဒါမှမဟုတ် နှစ်ညတစ်ချီ…ပေါ့။
ကိုကျေ ာ်မြကတစ်ညတစ်ချီကောင်းလောက်နှင့်ကျေ နပ်နေပေမယ့် မတင်မြကသိပ်အားရလှတယ် မဟုတ်ပါ။ဟိုလူကလည်းငါးနှစ်လုံးလုံးပုံမှန်ဆွဲလာတာဆိုတော့…အီနေပြီ။မတင်မြကသွေးသားတွေတက်ပြီး ပုံမှန်ထက်ပိုနေတယ်ဆိုတာကိုသူမသိ။သော်က၂ ခုတလော…မတင်မြ ပါးစပ်ဖျ ားမှာ သော်ကတွေမျ ားနေသည်။သီချင်းလဲဆိုလေ့မရှိပါပဲသော်ကသီချင်းတွေပဲဆိုနေသည်။နှင်းပန်းနဲ့သော်က စပယ်မွှေးတယ်…ဆိုပါလား။အစ,အဆုံးလည်းမရ..မဆို။ဒီနားမှာပဲဝေ့လည်..ဝေ့လည် ဆိုနေတတ်သည်။ကိုကျေ ာ်မြရှိနေလျင်တော့မဆိုပါ။သီချင်းဆိုလိုက်တိုင်းလည်း သော်ကလီးကြီးကို မြင်ယောင်ပြီးရွစိစိဖြစ်ရမြဲ။ကွန်ပျူ တာသင်တန်းကတစ်နေကုန်လုံးမှနှစ်နာရီတည်းသာသင်ရသည်။

မိဖတွေကသော်ကကို အိမ်မှာကွန်ပျူ တာအစုံလိုက်ဝယ်ထားပေးပြီးလေ့ကျင့်စေသည်။တစ်နေ့ရွာမှပဲဖြစ်ဖြစ် ကွန်ပျူ တာဆိုင်ဖွင့်ပေးသင့်ရင်ဖွင့်ပေးပြီး ဒီကောင့်ကိုနိုင်အောင်ထိန်းဖို့ရည်ရွယ်သည်။အိမ်ကစားပွဲမှာ သော်ကကွန်ပျူ တာလေ့ကျင့်နေတော့..မတင်မြက သူယောင်မယ် လာလုပ်ပြန်သည်။နို့မပေါ်လျင် ပေါ်အောင်လည်ဟိုက်အကျ်ႌ တွေချည့်ပဲနေ့တိုင်းဝတ်သည်။
သော်ကမကြည့်လျင်လဲ ကျေ ာ်မြကြည့်ပေါ့…သူ့အတွက်တော့အရှုံးမရှိပါဘူး။စားပွဲရှေ့မှာ တစ်တောင်ဆစ်နှစ်ဖက်ကိုစုံချထောက် ဖင်ကြီးကာ့တင်၍ကြည့်ပြီးမသိတဲ့လူက. မတတ်တဲ့လူကို နားမလည်နိုင်တာတွေလျှေ ာက်မေးသည်။သော်ကနို့ကိုကြည့်လျင်ကျေ ာ်မြဖင်ကိုကြည့်ပေါ့… ရည်မှန်းချက်ကအဆင့်မြင့်သည်။ ဆိုးပါဘူး..။ကျေ ာ်မြ ခုတလောမှပြင်းပြင်းလေးဆော်လာသည်ဆိုတော့…တိုက်ကွက်မှန်တယ်လို့ပဲပြောရမည်။ခါတိုင်းရက်ပျက်ရှိခဲ့ပေမယ့်..ခုတလောမှန်နေသည်။
ဆော်ချက်တွေနဲနဲပြင်းထန်လာတော့ဟိုဖက်ခန်းကသော်ကမျ ား ကြားသွားမလား..ကြားရင် သူဘယ်လိုနေမလဲ…ချေ ာင်းမျ ားကြည့်နေလေသလား…အနည်းဆုံးတော့ လီးကြီးတောင်နေမှာပဲအမျိူ းမျိူ းတွေးပြီးစိတ်လှုပ်ရှားကာ ပင့်လိုက်မြှောက်လိုက် ကော့လိုက် ထိုးလိုက် မွှေ့လိုက် ရမ်းလိုက် ဆိုတော့ ခါတိုးထက်ပိုကောင်းလာတာအမှန်..။အသံလေးတွေ ပိုပိုမိုမို လိုသလောက်ထည့်ပြီးမြူှ ဆွယ်ပေးလိုက်တော့…သော်ကဘယ်လိုနေနေ…ကိုယ့်အဖို့ကတော့ ကောင်းသွားသည်။ကျေ ာ်မြကလည်း ပုံမှန်တော့ထိန်းနိုင်သား..လေးဆယ့်ငါးမိနစ်..တစ်နာရီအနည်းဆုံးထိန်းသည်မို့ မတင်မြ အနိမ့်ဆုံး တစ်ချီ…နှစ်ချီတော့ပြီးသည်။လင်းဆွဲလေးမျ ားတောင် စားလို့ကောင်းကောင်း စားလိုက်ရသေး။

ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုပြီးပြီး…သော်ကလီးကြီးနဲ့ပဲပြီးတယ်လိုခံစားနေမိတာအဆန်းသား…။ ကျေ ာ်မြကလည်း မတင်မြအပေးကောင်းလာကြမ်းလာတာကိုကြိုက်ပြီး တစ်ပါတ်ကျေ ာ်ကျေ ာ် ဆယ်ရက်လောက်တော့ အသေနှိပ်သည်။နောက်တော့…တဖြည်းဖြည်းလျေ ာ့လာပြန်သည်။လင်းဆွဲလည်းမကျွေးတော့..။မတင်မြ မြင်းစီးလည်းကျေ ာ်မြက တောင်ပေးထားပြီး အသေလိုငြိမ်ခံနေတော့စိတ်လျှေ ာ့လိုက်ရတော့သည်။ကိုကျေ ာ်မြကတစ်နေကုန်ကားပေါ်မှာအညောင်းထိုင်..ညနေတော့နည်းနည်းမော့…ဒီလောက်တော့ရှိမှာပေါ့လေ….ရယ်လို့တွေးပြီး သူ့အပေါ်နားလည် ခွင့်လွှတ်နိုင်ပေမယ့် စောက်ဖုတ်ကပြဿ နာ…။ ဒီတော့…နှင်းပန်းနဲ့သော်က စပါယ် မွှေးတယ်..သီချင်းလေးတစ်အေးအေးဖြစ်လာပြန်သည်။ကွန်ပျူတာစားပွဲနား တရစ်ဝဲဝဲ..။နားမလည်နိုင်တာတွေမျ ားလာပြန်ရော..။သော်ကထိုင်သည့် ကုလားထိုင်၏နောက်က ရပ်ပြီးကြည့်သည်။နို့အုံကြီးနှင့်နောက်စေ့ကိုပွတ်မိတာကအကြိမ်ကြိမ်..။ကုန်းပြီးလက်ညှိုးထိုးမေးတိုင်း အိကနဲ အိကနဲ နေအောင်ပွတ်ပစ်သည် ။
သော်က တစ်ခါကယောင်ယမ်းပြီးနောက်စေ့ကိုပွတ်လိုက်မိပါတယ်..နို့လုံးကြီး တည့်တည့်မှ လက်တွေဝင်သွားသည်။ဘော်လီလေး.ဘရာစီယာလေးတောင်မဝတ်ထား…အားပါး..ချက်ချင်း ပြန်ပစ်ထုတ်လိုက်ရသည်။နံဘေးထိုင်မေးပြန်တော့လည်း သော်ကတစ်တောင်ဆစ်တွေကမလွတ်လပ်။သူကဆွဆွ ပြီးထွက်သွားခဲ့ပေမယ့် သော်က လီးတောင်ပြီးဒုက္ခရောက်ရတော့သည်။ညက ချေ ာင်းကြည့်ထားတာ…ကြားခဲ့ရတာတွေကပူးပေါင်းခြောက်လှန့်တော့..ကြာကြာမခံနိုင်..။အိမ်သာပြေးပြီး လျှေ ာ့လိုက်ရတော့သည်..။ တစ်ရက်တော့…သော်က ပန်းအိုးတွေနေရာရွှေ့ပေါင်းသင် မြေဆွ ပြီးရေတွင်းမှာ ခြေလက်ဆေးနေတုန်း မတင်မြထမီရင်လျှ ားကြီးဖြင့်ရေချိူ းဖို့ထွက်လာသည်။တကယ်တော့ တိုက်ဆိုင်တာပါ..။ထွက်လာပြီးမှနောက်ပြန်ဆုတ်ဖို့တော့မတင်မြမစဉ်းစား။ရေတွင်းရောက်တော့ ကန်ထဲမှာရေကမရှိ။

တုန်ကင်နှိပ်ပြီးရေဖြည့်တော့ နို့လုံးကြီးတွေက ခုံလိုက်ပေါက်လိုက်။သော်က ဘေးဘီကိုမျက်စေ့ကစားပြီး မတင်မြနံဘေးကရပ်ပြီးရေတုန်ကင်နှိပ်ပေးလိုက်သည်။မတင်မြကပြုံးပြီး နေပါစေဟဲ့…ဟုဆိုကာမောင်းတန်ကိုလွှတ်မပေး။လက်တွေက ပူးနေပြီးတုန်ကင်မောင်းတန်နှင့်အတူတက်လိုက်ကျလိုက် ဖြစ်နေတော့ သော်ကတစ်တောင်ဆစ်ကမတင်မြနို့ကြီးကိုအတက်ပွတ်အဆင်းပွတ်….လေးငါးချက်ပဲရေတင်လိုက်ရပါတယ်…ထမီအထက်ဆင့်ပြေပြီး ကျွတ်ကျသည်။နို့လုံးကြီးတွေဖွေးကနဲပေါ်သွားပြီး သော်ကအိမ်ပြန်ပြေးပါလေရော။မတင်မြ တခစ်ခစ်ရယ်ပြီး ထမီပြင်ဝတ် ရေထပ်တင်ကာ ရေချိူ းပြီး ထမီရင်လျှ ားနဲ့ပဲပြန်ခဲ့သည်။ ” ခ်ခ်…နင်ကမျ ားပြန်ရှက်ရတယ်ရှိသေး…ရှက်ရမှာက ငါပါဟဲ့..ခ်ခ်…”
” အွန်း…ကျုူ ပ်ရှက်လို့ထွက်ပြေးတယ်မျ ားထင်နေလို့လား…” ” ဟွန့်…မရှက်ရင် ဘာလို့ပြေးတာလဲ လို့…” မျက်နှာက မခို့တရို့….လက်တစ်ဖက်ကခါး ကိုထောက်ထားတော့ နို့လုံးကြီးတွေက မို့မို့ဝန်းဝန်းပြူ းပြူ းထွတ်ထွတ်…ဖင်အိုးကြီးကကောက်ချိတ်ပြီးကော့ထွက်နေသည်။သော်က ဟိုကြည့် ဒီကြည့် ..တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်ပြီး ” ကျူ ပ်က အစ်မနို့ကြီးညတိုင်းမြင်နေရတာနော်အခုပြေးတာက ဒါကြောင့်ပြေးတာ…” သော်က ပုဆိုးလှန်ပြတော့ မတင်မြ မျက်လုံးတွေ ဝိုင်းသွားသည်….ဟား…ကြီးလှချည့်လား…လီးကြီးကသော်က (၂..အဆက် ) လီးကြီးကရှေ့ကိုတစ်ထွာပိုပိုလောက် တောင်ပြီးထွက်နေသည်။လှုပ်စိ လှုပ်စိ ခေါင်းညိတ်ခေါ်နေသလိုလို။ ” အူး ဟူး….ဒါကြောင့်ကိုး….နင်ငါ့ကိုအုပ်ချင်နေတာကိုး….ခ်ခ်..”သော်က၃ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်က ဘာမှမဝေး။ခြေလှမ်းလေးငါးလှမ်းပေါ့..

။သော်က ခြေတစ်လှမ်းပဲရွှေ့လိုက်ရသေးသည်။မတင်မြ သူ့အနားရောက်နေပြီး သူ့လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ထားတာခံလိုက်ရသည်။လီးကြီးကမတင်မြလက်ထဲမှာသွေးတစ်ဒိတ်ဒိတ်တိုးနေပြီး ထိတ်ကနဲ ထိတ်ကနဲဆတ်ဆတ်ခုန်နေသည်။မတင်မြလက်နှင့်ပြည့်ပြည့်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပေမယ့် မရ။လက်ဆုပ်ထက်ပိုကြီးနေသည် ။ဒစ်ကြီးကလည်း လက်ဆုပ်အပြင်ဖက်မှာ နီညိုညိုပြောင်တင်းတင်း…ပြူ းပြူ းကြီး။ ” အစ်မ…ကျူ ပ်အစ်မကို လိုးချင်တယ်ဗျ ာ..”. သော်က အာတွေခြောက်ပြီး အသံတွေအက်ကွဲကွဲ ဖြစ်နေသည်။လက်ကလည်းကယောင်ကတမ်းဖြင့်မတင်မြ ခါးနှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးခါရမ်းနေသည်။နို့ကိုင်ရကောင်းမှန်းတောင်မသိ..။မတင်မြဘေးဘီလိုက်ကြည့်ပြီး အိမ်ရှေ့တံခါးသွားပိတ်သည်။
သော်ကယောင်ချ ာချ ာ…။အားလုံးစိတ်ချရမှ သော်က လက်မောင်းကိုဆွဲပြီး အခန်းထဲခေါ် ကုတင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းသည်။သော်က ဝတ်ထားသည့်စွပ်ကျယ်ကို အောက်ခြေမှမ,ပြီးချွတ်ပေးရင်း.. ” တုံးလုံးလိုးတာပဲကောင်းတယ်ဟဲ့..လိုးကောင်းနေတုန်းစွပ်ကျယ် ကျကျလာလာ ခုရင် အလွန်စိတ်တိုတာ ဇိမ်ပျက်တယ်…နင်မိန်းမလိုးဖူးလား…” ” မလိုးဖူးဘူးဗျ….ဂွင်းပဲတိုက်တတ်တယ်..လိုးတာဆိုအစ်မတို့လင်မယားလိုးတာပဲမြင်ဖူးတယ်…” ” အေးပါ…ဒီလောက်ဆိုရမှာပါ….ဖြေးဖြေးနဲ့မှန်မှန်လေးသာ ဆောင့်..ဟုတ်ပြီလား..” မတင်မြထမီရင်လျှ ားကိုဖြေလျေ ာ့ပြီးကွင်းလုံးကျွတ်ပုံချကာ သော်ကမျက်နှာကိုနို့လုံးကြီးတွေဖြင့်ဖိကပ်ပြီးဖက်လိုက်သည်။ ” နို့စို့ပေး…စို့လဲစို့..နယ်လဲနယ် ပေး ” သော်က နို့ကြီးကိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲဝင်သလောက်ထည့်ပြီးစို့သည်။ကျန်လက်တစ်ဖက်က နို့အုံကြီးတစ်လုံးကို ဆုပ်ယူချေ မွပစ်သည်။
ဒီနို့ကြီးတွေ မြင်နေတွေ့နေရပြီး မကိုင်ရ မထိရဖြစ်ခဲ့သမျှ အတိုးချ ပြီးအားရပါးရဆုပ်ချေသည်။နို့စို့သံတစ်ပြွတ်ပြွတ်ထွက်နေပြီး မတင်မြစောက်ပတ်ထဲရွစ်ရွစိဖြစ်လာသည်။လီးကြီးကိုကိုင်စမ်းကြည့်တော့သံချေ ာင်းတမျှ မာနေပြီမို့သော်ကကိုကုတင်ပေါ်ပက်လက်ဖြစ်အောင်ဖိလိုက်ပြီး သူပါမှောက်တက်လိုက်သွားသည်။လူးရင်းလှိမ့်ရင်းနှင့် သော်ကသူ့အပေါ်ရောက်သွားတော့ ပေါင်ကြီးနှစ်ဖက်ဖြင့်သော်ကခါးကိုခွလိုက်ပြီး လီးကိုကိုင်ကာစောက်ခေါင်းပေါက်ဝ,တေ့ပေးလိုက်သည်။

သောျက ဖိထညျ့တော့ ဒဈကွီးပွညျ့ပွညျ့သိပျသိပျထိုးဝငျလာတာ အရသာခံလိုကျပွီး မကြျလုံးတှပွေူ းထှကျလာသညျ.. ” ဖွညျးဖွညျးထညျ့နောျ သောျက…တဈခါတညျးဆောငျ့မထညျ့နဲ့. ” ဟုပွောပွီးလကျနှဈဖကျကဘေးကနခေါးကိုတှနျးပွီးထောကျထားသညျ။သောျက မတငျမွကိုယျပေါျမှာဖိပွီးမှောကျနရေတာအားမရသဖွငျ့…လကျထောကျပွီးကိုယျကိုမွှငျ့ကာ လီးကိုဆကျသှငျးသညျ။စောကျရညျမြ ားအိနသေဖွငျ့ စေးစေးပိုငျပိုငျ ဝငျသှားသညျ။မတငျမွမှာလညျး ကြေ ာျမွလီးဝငျတာနှငျ့ သောျကလီးဝငျတာ…ကှာခွားမှုကိုထိထိမိမိ သိသှားပွီးရမကျရှိနျတှတေကျလာသညျ။ ရမကျရှိနျတှတေကျလာတော့ ဖငျကွီးဆကျကာဆကျကာပငျ့ပွီး ” ဆောငျ့တော့သောျက…ဖွညျးဖွညျးဆောငျ့..မွနျမွနျဆောငျ့ရငျ နငျပွီးသှားလိမျ့မယျ…” သောျက သူ့လီးကွီးကိုမတငျမွစောကျပတျကွီးဖွငျ့ရဈနှယျဆှဲစုပျထားသညျ့နူးညံ့မှုအရသာထူးကိုအလှနျကွိုကျနပွေီ။
ဒီအရသာမြိူ းဘယျတုနျးကမှာမှမရခဲ့ဖူးသဖွငျ့ စောကျပတျထဲမှာပဲစိမျထားခငြျတော့သညျ။မွနျမွနျဆောငျ့လငြျပွီးသှားမညျ ဆိုတော့ ဖွညျးဖွညျးလေးထုတျပွီးဆောငျ့သညျ။ဆောငျ့လိုကျတိုငျးမတငျမွလညျခြေ ာငျးက အငျ့ကနဲ အငျ့ကနဲ အသံထှကျလာသညျ။အဈကိုနဲ့လိုးတုနျးကလညျး ဒီအသံထှကျတာပါပဲ..။ကိုယျ့ကြ မှဒီအသံကဆှဲဆောငျအား ပိုပွီးကောငျးနသေလိုလို..။
စိတျတှကွှေလာပွီး လိုးတဲ့အရသာကောငျးကောငျးမခံစားရသေးခငျ ကောငျးတဲ့အရသာကို အရငျခံစားမိပွီး အမွနျဆုံးအပွငျးဆုံးတဈဖုနျးဖုနျးဆောငျ့ပဈမိသညျ။ဆောငျ့လို့မှအားမရသေး လီးရညျတှတေဈပစြျပစြျပနျးထှကျပါလရေော.။လီးရညျတှပေနျးထှကျတော့ တဈအားအားအောျပွီးဆကျဆောငျ့သညျ။မတငျမွက တဈခဈခဈရယျပွီးပါးစပျကိုလကျဝါးနဲ့လိုကျပိတျသညျ။သောျက အံတှကွေိတျပွီးအသဆေောငျ့သဖွငျ့လညျပငျးကွောကွီးတှေ..မေးကွောကွီးတှေ..နားထငျကွောကွီးတှထေောငျထ,နသေညျ။လီးရညျတှဗှေကျပေါကျနပွေီဖွဈသောျလညျး ဗွှတျ ဇှိ.စှတျ ဖုနျး..ဗွှတျဇှိစှတျ..ဇှိဆကျဆကျဆောငျ့သညျ။
လီးကအတောငျမကြ…။အတောျကွာကွာဆောငျ့ပွီးမှ လီးရညျထပျမထှကျတော့ပဲ မတငျမွကိုယျပေါျမှောကျကသြှားသညျ။မတငျမွလညျး ဒီလိုဖွဈလာမညျကိုကွို၍ခနျ့မှနျးပွီးအစောကွီးကတညျးကစိတျကိုလှှတျထားလိုကျသညျ။လီးကွီးကွီးနဲ့ဆောငျ့လိုးခံနရေတာကိုအာရုံသှငျးပွီးဖငျကွီးကော့ကာကော့ကာညှဈစုပျပေးရငျး သူတဈခြီ ပွီးအောငျယူသညျ။သောျကလီးရညျတှပေနျး.ထုတျတော့ မွနျလှနျးသညျ့ဆောငျ့လိုးခကြျမြ ားနှငျ့အညီ သူလညျးလိုကျ၍ပွီးသညျ။သောျက ၏ဆံပငျတှအေကွားလကျခြေ ာငျးမြ ားထိုးသှငျးဆုပျဆှဲခပငျ့သကျပူကွီး ဟူး….ကနဲမှုတျထုတျလိုကျပါသညျ။
” ကောငျးလား…သောျက..” ” ဟူး….ကောငျးလိုကျတာအဈမရာ…စောကျပတျလိုးတာဒီလောကျကောငျးတယျဆိုတာ..လကျတှေ့မို့ယုံလိုကျရတယျ…အကွောပေါငျးတဈထောငျဆိမျ့သှားတာပဲ…” ” ချချ…ထပျလိုးဦးမလား..” ” လိုးမယျအဈမ….ဆကျလိုးမယျ…”. “. နေဦး…နငျ့အဈကိုလာတော့မယျ…နောကျမှထပျလိုး….ညငါတို့လိုးရငျ နငျခြေ ာငျးကွညျ့ထား ” ” ဟာဗြ ာ….အဈမတို့ကလိုးနေ…ကြူ ပျကလီးတောငျနတောဗြ….အဈကိုနဲ့လိုးပွီးရငျထှကျခဲ့ဗြ ာ..အိမျသာဖကျသှားလိုးမယျ…” ” ချချ….ချချ&#820သောျက၄ ညရောကျတော့ ကိုကြေ ာျမွကမူးနပွေီ။ထမငျးမစားနိုငျပဲတနျးအိပျပါလရေော..။မတငျမွကစောငျလေး အသအေခြ ာခွုံပေးပွီး သောျကအခနျးဖကျလှညျ့ခါအပွငျဖကျလကျညှိုးထိုးပွသညျ။သောျက ကလညျးခြေ ာငျးကွညျ့နသေူမို့အသာအယာခွဖှေပွီးထှကျသညျ။မတငျမွအနောကျကလိုကျထှကျလာပွီးရတှေငျးဖကျသို့ဦးဆောငျခေါျသှားသညျ။
” နငျအနောကျကလိုးတတျတယျမလား ” ” ရပါတယျအဈမကလဲ..အဈမတို့လိုးနတောကြှနျတောျခြေ ာငျးကွညျ့ဖူးတာပဲ..” ” လာ…အနောကျကပဲလိုးတော့..” မတငျမွ ထမီကိုခါးပေါျတငျရခြေိူ းအုတျကနျကိုလကျထောကျပွီးကုနျပေးတော့စောကျဖုတျကွီးပွူ းကနဲထှကျလာတာမွငျရသညျ။သောျကအခြိနျသိပျမဆှဲပါ..။ပုဆိုးကှငျးလုံးကြှတျပုံခပြွီး လကျတဈဖကျကမတငျမွခါးကိုကိုငျ…လကျတဈဖကျကစောကျဖုတျကွီးကိုဖှဖှပှတျပွီး လီးကိုကိုငျ၍တေ့သှငျးသညျ။ အကွောနားလညျသှားပွီဖွဈ၍ ဖွေးဖွေးခငြျးသာထိုးထဲ့တော့ မတငျမွအလှနျအရသာတှေ့သှားပွီးခါးကိုခြိူငျ့ကာဖငျကိုကော့ပေးသညျ။
လီးအဆုံးထညျ့ပွီးတော့ခဏငွိမျနကွေညျ့သေးသညျ။မတငျမွက ဆောငျ့လလေိုးတော့…ပွငျးပွငျးသာဆောငျ့လိုး…ဟုသမငျလညျပွနျလှညျ့ကွညျ့ပွောရငျး ဖငျကိုနောကျသို့တှနျးတှနျးဆောငျ့သညျ။ဖငျလုံးကွီးတှနှေငျ့ဆီးပုံး…ပေါငျရငျးတှေ ထိကပျနသေဖွငျ့ အတှေ့အရသာထူးနသေညျ။ဇိမျခံလိုးခငြျသောျလညျး မတငျမွကအလှနျအဆောငျ့ခံခငြျနပွေီဖွဈ၍ လီးကိုခပျရှညျရှညျလေးဆှဲထုတပွီးဆောငျ့လိုးတော့အသံတှအေကယြျကွီးထှကျလာသညျ။ဘှတျ…ဖူး..ဘလတျတပျတပျတပျတပျ..ဘူ..ဖူး…ဘှတျ…ဖုနျး…ဇှိ…ဘှတျ..ဖူး…အသံအလှနျကယြျပွီး စောကျရညျတှရှေှဲလိုကျလာသညျ။ ” အား..ဆောငျ့စမျး…အငျ့..ဆောငျ့..အား..အားရပါးရဆောငျ့…နို့ဆှဲလိုးကှာ..ဆောငျ့..ဆောငျ့အငျ့..အား…အား..” မတငျမွကလညျး အသညျးအသနျဆောငျ့ခိုငျးသညျ့အပွငျ လီးဆှဲထုတျတိုငျးသူကပွနျဆောငျ့နပွေနျသေးသညျ။
ပါးစပျကလညျးပိတျနသေညျဟူ၍မရှိတတှတျတှတျဆောငျ့ခိုငျးသညျ။သောျကမှာမိနျးမ မလိုးဖူးပမေယျ့ နေ့လညျကလညျးတဈခြီလိုးထားပွီးဖွဈ၍ စိတျတုနျလှုပျခွငျးလြေ ာ့ပါးနပွေီး လီးကွောကတငျးနသေညျ။လီးကိုရှညျရှညျဆှဲထုတျလိုကျ..တိုတိုဆှဲထုတျကွညျ့လိုကျဖွငျ့အရသာထူးခွားမှုကိုစူးစမျးရငျးအားရပါးရဆောငျ့ဆောငျ့လိုးပေးသညျ။မတငျမွကောငျးတောငျးကွီးအရသာတှေ့နပွေီး အလီလီပွီးသညျ။သောျကလီးကကြေ ာျမွထကျအပုံကွီးတုတျပွီးအရှညျကွီးရှညျသဖွငျ့ ကြေ ာျမွလိုပေးတုနျးကမရခဲ့ဖူးသညျ့အရသာတှကေိုရနပွေီးမူးမူးမေ့မေ့ခံစားနရေသညျ။
တဈနာရီကြေ ာျကြေ ာလောကျလိုးတော့မတငျမွမခံနိုငျတော့..။ ” အောကျမှာလိုးရအောငျသောျက…ငါပကျလကျ ပေးမယျ..နငျစိတျကွိုကျလိုး…” လီးကိုဆှဲခြှတျတော့ မတငျမွကခါးကထမီခြှတျပွီးသံမံတလငျးမှာဖွနျ့ခငျးသညျ။ပွီးမှ ထမီပေါျပကျလကျလနျအိပျပွီး သောျကလကျနှဈဖကျကိုဆှဲတော့သူ့အပေါျမှောကျကသြှားသညျ။မကြျနှာကိုလကျဖဝါးနှဈဖကျနှငျ့ဖိညှပျထားပွီး မကြျလုံးခငြျးဆိုငျအောငျကွညျ့ပွီးမှမေးသညျ။ ” လိုးလို့ကောငျးလားမောငျလေး…” ” ကောငျးလိုကျတာအဈမရယျ..နေ့တိုငျးလိုးခငြျနပွေီ…” ” အဈမနေ့တိုငျးခံပေးမှာပေါ့မောငျလေးရယျ..အဈမလဲကောငျးတယျ….မောငျလေးလီးကွီးကိုလဲကွိုကျသှားပွီ…နေ့တိုငျးလိုးရမယျ..စိတျခြ ” ပွောပွီးတော့ သောျကနှုတျခမျးကိုစုပျနမျးသညျ။
လကျတဈဖကျကသောျကလီးကိုကိုငျပွီးသူ့စောကျပတျအကှဲကွောငျးကိုပှတျလိုကျ..စောကျခေါငျးထဲမှှလေိုကျ..စောကျစေ့ကိုပှတျလိုကျ အတကျမပွတျလုပျနသေညျ။အတနျကွာမှအနမျးရပျပွီး ” လိုးတော့မောငျလေး..မမအရမျးခံခငြျသှားပွီ…ဒူးထောကျလိုကျ…” မတငျမွဖငျကွီးတှနှေငျ့ကပျပွီးဒူးထောကျလိုကျတော့ မတငျမွကပေါငျလုံးကွီးတှကှေေးပွီးမွှငျ့တငျပေးသညျ။ဖငျဆုံကွီးမှာကွီးမားကားထှကျနပွေီးစောကျပတျနခမျးသားတှဖေူးတကျလာခါဟ,ပွဲပွဲလေးဖွဈသှားသညျ။လီးဒဈကွီးနှငျ့စောကျခေါငျးကကှကျတိတညျ့နပွေီးနညျးနညျးဖိလိုကျတော့ဒဈဖြ ားဝငျသှားသညျ။
” ရှီး…..ကြှတျကြှတျကြှတျကြှတျ…ကောငျးထာမောငျလေးရာ…နို့ကိုဆှဲလိုး…”. မတငျမွနို့ကွီးနှဈလုံးကိုဆှဲပွီး သောျက ဇိမျနှငျ့ဆောငျ့လိုးသညျ။ဆောငျ့လိုကျတိုငျး လီးကွီးကတနငျ့တပိုးဝငျဆောငျ့သှားပွီး စောကျရညျတှရှေှဲနသေဖွငျ့တဈစှပျစှပျ အသံတှထှေကျနသေညျ။စှပျ..ပွှတျ..ဖတျစှပျ..ပှတျ…ဖတျ…အကွာကွီးလိုးတော့မတငျမွအားရသှားသညျ။အခြိနျတှလေဲတောျတောျကွာနပွေီ.။ ” မောငျလေး…အပွီးလိုးတော့…နောကျမှဇိမျခံနငျ့အဈကိုနိုးနမေယျ…လိုး..လိုး..ဆောငျ့..”. သောျက အားမရသေး..။မတငျမွဖငျဆုံကွီးတှကေိုခှပွီးဆောငျ့ကွောငျ့ထိုငျ ခွဖြေ ားထောကျကာလိုးတော့ မတငျမွကိုယျလုံးကွီးအပေါျဖကျတကျပွေးသညျ။လေးငါးခကြျဆောငျ့လိုးတော့ အခငျးထမီကတဈခွား လူကတဈခွားဖွဈသှားပွီ။
မတငျမွ အားမရတော့ သောျကခွကေငြျးဝတျကိုလကျနှဈဖကျဖွငျ့ဆွပျဆှဲအားပွုပွီး ဖငျကော့ခံသညျ။လိုးသံဆောငျ့သံလညျခြေ ာငျးသံ အောျညညျးသံတှဆေူညံနသေညျ။သောျက အံကွိတျဆောငျ့သညျ။သှေးကွောတှထေောငျထနပွေီးခြှေးသီးတှစေီးကနြသေညျ။ ” ဆောငျ့..ဆောငျ့..မောငျလေးဆောငျ့..ပွီးရအောငျ..ပွီးရအောငျ ဆောငျ့..ဆောငျ့..အငျ့ အငျ့..ဟုတျပွီ..ဟုတျတယျ..ထိတယျ..ဆောငျ့..”. အခကြျသုံးလေးဆယျ အဆကျမပွတျဆောငျ့လိုးပေး ပွီးလီးရညျတှပေနျးထုတျပဈလိုကျတော့မတငျမွကော့လနျကောကျကှေးသှားသညျ။သောျက၅ အိပျခနျးထဲပွနျရောကျတော့ကိုကြေ ာျမွအိပျလို့ကောငျးနဆေဲ..။
အရကျရှိနျတကျပွီး ကိုယျ့မိနျးမသူမြ ားလိုးနတောကိုမသိ။သူလညျးမလိုးနိုငျတော့..။သူမလိုးပမေယျ့..မတငျမွစောကျဖုတျကွီး ကြိမျးထှကျသှားသညျ။ဒီလောကျလီးကွီးကွီးနှငျ့ဒီလောကျကွာအောငျအလိုးမခံခဲ့ဖူးတော့ ကြိမျးတကျသှားသညျ။မနကျလငျးတော့ဟနျမဆောငျနိုငျ။ဒီနေ့ဆကျအလိုးခံဖို့တောငျ လနျ့နသေညျ။ဒါကလညျးခဏပါ.။သောျက အိပျယာကနိုးလာပွီး မကြျနှာသဈဖို့မီးဖိုခြေ ာငျကိုအဖွတျ..မတငျမွမကြျနှာလေးကွညျ့..ပါးလေးတဈခကြျ ရှှတျကနဲနမျး…လကျကိုဆှဲကာ လီးတောငျတောငျကွီးပေါျတငျပေးလိုကျတော့….အားရပါးရညှဈဆုပျပဈလိုကျပွီး အခုပဲကုနျးရ ကုနျးရ ဆိုတဲ့စိတျတှဖွေဈလာပွနျသညျ။သောျက ကခံမလားမေးတော့..မထိနျးနိုငျမသိမျးနိုငျ ခံမယျ လို့တောငျပွနျဖွလေိုကျပါသေး။
ယုံရတာမဟုတျ….အရူးအမဲသားကြှေးတော့နှားမွငျတိုငျးလကျညှိုးထိုးတယျ ဆိုသလို မီးဖိုခြေ ာငျထဲကုနျးခိုငျးနမှေအခကျ ဟုတှေးမိပွီးဧညျ့ခနျးထဲထှကျလာတုနျး ကိုကြေ ာျမွနိုးလာသညျ..။သူလဲ လိုးသာမလိုးရတာ…မနကျထ,တော့ လီးတောငျနပွေနျပါသညျ။လီးကိုလကျညှိုးထိုးပွပွီးတဈခဈခဈရယျနတေော့ ကိုကြေ ာျမွကပါးကလေးဆှဲလိမျပွီး ” မွရယျ…ကိုယျမနေ့ညက မြ ားပွီးလှတျသှားတယျ…ဒီညပွနျဆပျမယျနောျ….” ” ချချ….မွကဆာနတော…ကိုယျကသိပျမမိုကျပါဘူး…အငတျခံလိုကျရတာ နာတယျ..ချချ “. ” ဆောရီး မွရာ…ဒီည..ဒီည နောျ မွ….”
” ရတယျ…ရတယျ…နေ့လားညလား..ကွိုကျသလိုပွော…ရတယျ…ချချ….ပွီးမှမူး…” ” ချချ….မသောကျတော့လဲ ဒါကသိပျစိတျမလာဘူးကှ…နဲနဲတော့သောကျမယျ မွရာ….ဒါမှ မိနျးမလိုးနိုငျတာ…”. ” သောကျပါရှငျ…သောကျပါ….တောျရုံသငျ့ရုံဆိုဆေးပါပဲ….” ” အိုကေ….ဒါမှ ငါ့မိနျးမ…” စကားပွောနတေုနျးပဲ သောျကဝငျလာပါသညျ။ဘာမှမသိ…ဘာမှမဖွဈသလို..။ဒီပညာက မသငျပဲတတျသညျ ..။ နံနကျစာ စားသောကျပွီးတော့ ကိုကြေ ာျမွကားထှကျသလို..သားလေးကိုလဲတဈခါတညျးခေါျသှားပွီးကြေ ာငျးပို့သညျ။သောျက သငျတနျးသှားပေါ့ ။မီးဖိုအလုပျတှရှေု ပျနေ၍ အနားမရနိုငျပါ။နေ့လညျမှပဲနဲနဲ အိပျတော့မညျ….။ နေ့လညျပိုငျးတော့ခဏနားမှရမညျဆိုပါမှ အိပျ၍မရ..။
မကြျစေ့ထဲ သောျကလီးကွီးပဲမွငျနသေညျ။လီးကွီးကွီးဖွငျ့စောကျပတျထဲထိုးသှငျးဝငျလာသညျ့အခြိနျခံစားလိုကျရမှုမြ ားက ဝဒေနာအသဈဖွဈခါနောကျတဈခါထပျခံစားခငြျလာပွနျသညျ။တနှာပိုးတှကွှေပွီးအိပျယာထကျမှာတဈလူးလူးတဈလိမျ့လိမျ့။စောကျရညျတှစေိမျ့ထှကျသဖွငျ့ထမီစ,နှငျ့စောကျပတျကွားညှပျထားလညျးမနိုငျ။ထမီမှာစိုစိုအိနသေညျ။လကျဝါးဖွငျ့စောကျပတျကွီးကိုအုပျထားမိပါမှပိုဆိုး။တဖွညျးဖွညျးလကျညှိုးဝငျသှားသညျ။တဈခကြျ..နှဈခကြျ..သုံးလေးခကြျဆောငျ့ပွီးတော့…လကျခလယျပူးလိုကျလာသညျ။လကျဘယျနှဈခြေ ာငျးထညျ့ထညျ့..သောကလီးကွီးလိုအရသာထူးကိုမပေးနိုငျ…။သောျကလီးကွီးကိုပဲတမျးတသညျ။လာပါတော့ကှယျ…. မှေးခနဲ မိနျးမောနခေိုကျ သောျကအခနျးထဲဝငျလာသလိုလို…မို့မကြျစေ့ဖှငျ့ကွညျ့သညျ။အမှနျပါပဲ..ကိုယျတောျကပုဆိုးကိုကှငျးလုံးပုံခြှတျခထြားပွီးအငျ်ကြီုကွယျသီးတှဖွေုတျနသေညျ။အမောတကောစိတျဖွငျ့လီးကွီးကိုလှမျးဆှဲပဝျတော့သောျကကုနျးပွီးပါလာသညျ။
” အဈမကလဲ…အဝတျကလေးတော့ခြှတျပါရစေဦး…ဇှတျကွီးပဲ…” ” မစောငျ့နိုငျဘူး…လာ..” လီးဒဈနီညိုညိုပွောငျပွောငျကွီး မကြျစေ့ရှေ့ကိုရောကျနတေော့ ဘယျလိုမှစိတျမထိနျးနိုငျ။ဒဈဖြ ားကိုသှားလေးတှဖွေငျ့ဆတျခါဆတျခါ ကိုကျပဈလိုကျသညျ။သူ နာသှားမှာလညျးစိုးပါရဲ့..။ဒီလိုဖွငျ့လညျးအားမရ။နှုတျခမျးထဲသှငျးပွီး ပွှနျကနဲ ပွှတျကနဲ သုံးလေးခကြျစုပျပဈလိုကျသညျ။ပိုဆိုး….။ခေါငျးငလေးဆတျဆတျခါပွီး ဒဈကွီးကိုငုံခဲကာနှုတျခမျးတှလြှေ ာတှအေားကိုးပွီးစုပျယူရဈဆှဲမိတော့သညျမှာအကွာကွီး။အသကျပငျမရှူ မိတော့..။နောကျမှသကျပွငျးကလေးခြု ပွီးလီးခြေ ာငျးကွီးကိုပါ ပါးစပျထဲမဆနျ့မပွဲသှငျးပွီး ပလှတျလပလှတျအသံမညျအောငျစုပျပဈသညျ။အားရပွီလားဆိုတော့..အားမရသေး။
လီးကွီးတဈခြေ ာငျးလုံးကိုစုပျခငြျလာသညျ။အာခေါငျထဲထိတဈမွေ့ တဈမွေ့ ထိုးသှငျးပွီးစုပျ…စုပျရငျးထိုးသှငျးသညျ။မြိုခြ လို့ရရငျမြိုခြ ပဈမညျမှာအမှနျ..။မြို ခြ လို့လဲမရ..အာခေါငျထဲ ဒဈကွီးထောကျနသေညျ။မရ မရှိရအောငျသှငျးတော့မကြျရညျတှလေညျပွီး နှာရညျတှထှေကျခငြျသလိုဖွဈလာသညျ။ သောျက လညျးအငွိမျမနနေိုငျ။မတငျမွခေါငျးကိုလကျနှဈဖကျနဲ့အုပျဆှဲကိုငျပွီး ပါးစပျကိုဆောငျ့ဆောငျ့လိုးပဈသညျ။မတငျမွက မကြျလုံးလေးဝငျ့ကွညျ့ပွီးခေါငျးလေးညိတျခါညိတျခါဖွငျ့ဆကျလိုးခိုငျးတော့စိတျတှကွှေတကျလာပွီးအားရပါးရဆောငျ့လိုးသညျ။ဆောငျ့ခကြျတှသှေကျလာပွီး လီးရညျတှပေနျးပနျးထှကျသညျ။မတငျမွ ရုတျတရကျပါးစပျကအစုပျရပျသှားပွီးပါးစပျဟ,တတလေးဖွဈသှားသေးသညျ။
နောကျတော့..သောျကလီးရညျတှကေို တဈစကျမကနြျစုပျယူမြိူ ခပြဈလိုကျသညျ။လီးကွီးမှာမတငျပွ၏လြှ ာရညျ..တံတှေးတို့ဖွငျ့စိုရှှဲပွောငျလကျနသေညျ။တောျတောျလေးကွာပွီး မာတာတာလေးကနြျတော့မှလီးကိုပါးစပျထဲကဆှဲထုတျပွီး သောျကကိုမော့ကွညျ့ကာပွုံးသညျ..။
” ကောငျးလား မောငျလး..” ” ကောငျးလိုကျထာ….အဈမကလီးစုပျလဲတောျတာပဲနောျ…ကြူ ပျမအောငျ့ထားနိုငျလို့ပွီးလိုကျရတာစောကျပတျလိုးခငြျသေးတာ…” ” အဈမ ဒီတဈခါပဲ လီးကိုပွီးအောငျစုပျ ဖူးသေးတာ..လီးရညျလဲအခုမှမြို ခြ ဖူးတာ….မောငျလေးလီးရညျတှကေဆိမျ့လိုကျထာ…အဈမကွိုကျသှားပွီ..မြ ားလဲမြ ား..သနျလဲသနျ…”–

admin

” အပျိုစင် အိပ်မက် ” ( စ/ဆုံး)

ဆူညံေနတဲ႔ ညတစ္ည

အားရပါးရ ရွိလွပါတယ္

လဲ့သိပ္ခ်စ္တ့ဲ ေဇာ္

အပ်ံ သင္စရြယ္

” အပျိုစင် အိပ်မက် ” ( စ/ဆုံး)

သန်လိုက်တဲ့ဟာကြီး

တစ်နာရီ လေးဆယ့်ငါးမိနစ် (အစ/အဆုံး)

စာအုပ္ငွားဆိုင္

ဦးစိုင်းလုံ

admin

You might also like