by ညီညီအောင်လည်း သူ့ကို ဒေါ်ခင်ပက အထာပေးနေတယ် ဆိုတာကို ရိပ်စားမိလိုက်တယ် ။ ဗန့်ဗွေးကုန်းကို
မုဒိန်းမှူ အတွက် သွား စုံစမ်းစစ်ဆေး လို့ပြီးရင် ကျွန်းတောကုန်းရွာကို လာခဲ့..သူ့အိမ်မှာ နား..ညနေ ထမင်းစားပြီးမှ ပြန်ဖို့ ဒေါ်ခင်ပက ပြောတယ်လေ ။
ညီညီအောင်လည်း မိန်းမ မလုပ်ရတာ ကြာနေပြီ ဆိုတော့ နွားသိုးကြိုးပြတ် ဆိုသလို တအား ထန်နေတော့
ဒေါ်ခင်ပလို ဖြူဖြူ သန့်သန့် တောင့်တောင့် မိန်းမတယောက်ကို ရမယ်ဆိုရင် ဘယ်ငြင်းမလဲ ။
ဒေါ်ခင်ပ သည်လင်မရှိတာ ကြာပြီ ။ စီးပွားကို လောဘတကြီး ဖိရှာနေခဲ့ရပြီး သည်ကိစ္စကို လျစ်လျူရှုထားခဲ့တာက သမီးအိအိ တသက်ဘဲ ။ သိပ်ပြီး တောင့်တလိုလားခဲ့တဲ့ ရက်တွေနေ့တွေတော့ ရှိခဲ့
တာပေါ့ ။ ကျိတ်မှိတ်ခံစား ခဲ့ရတာ ။ အခုလို ယောကျ်ားပီသတဲ့ စခန်းမှူး ညီညီအောင်လို လူရွယ်တယောက်
နဲ့ ဆုံဆည်းရတာက ဒေါ်ခင်ပအတွက် တအား ပျော်စရာ ဘဲလေ ။ ညီညီအောင်ကို သူလိုချင်တာလေး ပစ်ကျွေး
လိုက်ရင် တအား ကျေနပ် သဘောကျသွားပြီး ဒေါ်ခင်ပအတွက် အားကိုးအားထား ရမယ့် လင်ယောကျ်ားတ
ယောက် ဖြစ်ကောင်း ဖြစ်လာနိုင်တယ် ဆိုတော့ ပေါ်တင်ဘဲ လမ်းဖွင့်ပေးလိုက်တော့တယ်လေ ။
ညီညီအောင်ကလည်း သူမ ခင်းပေးလိုက်တဲ့ လမ်းကို ဖြောင့်ဖြောင့်တန်းတန်း လျောက်ဝင်လာသည် ။
ဗန့်ဗွေးကုန်းရွာက အပြန် တွေ့ကြဖို့ သဘောတူလိုက်ကြသည် ။
ဒေါ်ခင်ပက ကုန်စုံဆိုင်ကြီးရဲ့ အပေါ်ထပ်မှာ နေသည် ။
ညီညီအောင်ကို ကုန်စုံဆိုင်ရဲ့ ထောင့်တနေရာမှာ ရှိတဲ့ ထမင်းစား စားပွဲမှာ ဟင်းမျိုးစုံနဲ့ ကျကျနန ပြင်ဆင်
ကျွေးသည် ။ ဒေါ်ခင်ပနဲ့သမီးအိအိတို့က သူ့ကို ပြာပြာသလဲ ရိုရိုသေသေနဲ့ ပြုစုကြတဲ့အချိန် ရွာလူကြီးတွေက
လည်း စားစရာတွေ သစ်သီးတွေ ယူလာပြီး ထမင်းစားပြီးချိန် စကားထိုင်ပြောကြသည် ။
အိအိသည် သူ့အမေ ဒေါ်ခင်ပလိုဘဲ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးနဲ့ တောင့်တင်းသည် ။ နုဖတ်စိုပြေတဲ့ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းနဲ့ ဒီ
ကောင်မလေးက သူ့ကို ကြည့်ပုံရှုပုံက တမျိုးဘဲ လို့ ညီညီအောင်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်မိသည် ။ မျက်လုံးရွဲကြီးတွေ
နဲ့ စိုက်ကြည့်တဲ့ပုံက စွဲမက်စရာ ။
ညီညီအောင် သည်ကနေ့ ဟိုဖက်ရွာက မုဒိန်းသမားကို ဖမ်းဆီးလိုက်နိုင်တာကို ကျွန်းတောကုန်းရွာက ရွာလူကြီးတွေနဲ့ ဒေါ်ခင်ပတို့ အရမ်း အထင်ကြီးနေကြသည် ။ မနက်က မှုခင်းဖြစ် ညနေမှာ တရားခံကို လက်ရ
ဖမ်းဆီးနိုင်ခဲ့တာမို့ ဖြစ်သည် ။
ညီညီအောင်ကတော့ ကျွန်းတောကုန်းရွာကို မြင်းလှည်းနဲ့ လာတုံး အကျင့်ခံရတဲ့ ဝတ်မှုံရွှေကြည်နဲ့ ကျင့်တဲ့ ကိုသောင်းရွှေတို့ရဲ့ ထွက်ချက်တွေကို အသံဖမ်းစက်လေးနဲ့ ဖမ်းထားပြီး နားကြပ်လေးနဲ့ ပြန်ဖွင့်နားထောင်ရင်း မုဒိန်းကျင့်တဲ့ အသေးစိတ်တွေကို သေသေချာချာ နားထောင်ပြီး စိတ်တွေ ထကြွခဲ့တာ ။
ရွာလူကြီးတွေက “ ဗိုလ်ကြီး..ဒီည ကျနော်တို့ ရွာမှာ အိပ်မှာ မဟုတ်လား ..ကျနော်တို့ ဗိုလ်ကြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေဖို့ အိမ်လွတ်တလုံးမှာ စီစဉ်ပေးပါမယ်…ကျနော်တို့ ရွာအနောက်ပိုင်းက ဗိုလ်၀ ဆိုတဲ့လူက
အိမ်ဆောက်ထားပြီး လူမနေသေးဘူး ..အိမ်က ပြီးနေပြီ…ဗိုလ်ကြီး ခိုင်းဖို့ ရအောင်နဲ့ အဖေါ်ရအောင် ရွာထဲက လူ
ငယ်တယောက် ဗိုလ်ကြီးနဲ့ ခေါ်ထားဖို့ စီစဉ်ပေးပါမယ်…..” လို့ ပြောသည် ။
ညီညီအောင်လည်း “ ကျေးဇူးဘဲဗျာ…ဘယ်မှာ ဖြစ်ဖြစ် ကျောချစရာ နေရာတခုရရင် အိုကေပါတယ်….ကျနော့်အ
တွက် ဘယ်သူမှ ထား မပေးပါနဲ့..ကျနော် တယောက်ထဲဘဲ နေချင်တယ်…” လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
ဒေါ်ခင်ပနဲ့ အိအိက ညီညီအောင် တညအိပ်မယ့် ရွာအနောက်ပိုင်းက အိမ်ကို လိုက်လာပြီး အိပ်ရာအခင်းအကျင်း
တွေ ပြင်ဆင်ပေးသလို ညဖက် ဆာရင် သောက်ဖို့ လဖက်ရည်ချိုကို ဓါတ်ဗူးနဲ့ ထည့်ထားပေးသည် ။ ကိတ်မုန့်
မျိုးစုံကိုလည်း အဆင်သင့် ထားပေးသည် ။
ရွာလူကြီးတွေ ပြန်သွားတဲ့အချိန် မှောင်စပြုပြီ ။
ဒေါ်ခင်ပ အိအိနဲ့ သူတို့အိမ်မှာ ဆိုင်ကူရောင်းတဲ့ နော်စေးစေး ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးတို့ဘဲ ကျန်ခဲ့သည် ။
ဒေါ်ခင်ပက “ ကဲ သမီး…စေးစေးနဲ့ အိမ်ပြန်နှင့်တော့..မေမေ….စခန်းမှူးကြီးနဲ့ စကား ခဏ ပြောပြီး ပြန်ခဲ့မယ်
” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ အိအိလည်း “ ဟုတ်ကဲ့မေမေ….ဒါဆို သမီးတို့ ပြန်လိုက်မယ်….အကို..အိအိ ပြန်တော့
မယ်…မနက်ကျရင် စားဖို့ တခုခု လာပို့မယ်နော်….ကောက်ညှင်းပေါင်း စားတယ် မဟုတ်လား..” လို့ ပြောပြီး က
ရင်မလေးနဲ့ အိမ်လေးပေါ်က ဆင်းသွားသည် ။
သူက “ ဘာဖြစ်ဖြစ် ရပါတယ်..အိအိ…ဒုက္ခမရှာပါနဲ့….ကျေးဇူးပါ…” လို့ ပြန်ပြောရင်း အိအိတို့ကို လှေခါးထိပ် အထိ လိုက်ပို့လိုက်သည် ။
“ ကိုညီ ….”
“ မမ…”
သူတို့ အခေါ်အဝေါ်တွေ နေ့လည်ကထဲက ပြောင်းကုန်သည် ။ အမကြီးလို့ မခေါ်ပါနဲ့လား…လို့ ဒေါ်ခင်ပက သူ့
ကို ပြောလို့ သူက ..မမ…လို့ ပြောင်းခေါ်လိုက်သလို “ စခန်းမှူးကြီး” လို့ ခေါ်နေတာကို မခေါ်ဖို့ ပြောလိုက်တာ
ကြောင့် ဒေါ်ခင်ပ က သူ့ကို ကိုညီ လို့ ပြောင်းခေါ်ခဲ့ပါသည် ။
“ မမ မပြန်သေးဘဲ နေခဲ့တာ..ကျနော် အရမ်း ဝမ်းသာသွားတာဘဲ …”
“ ဟင်းဟင်း….ဘာလို့လဲ ကိုညီရဲ့…”
“ မမနဲ့ အခုလို နှစ်ယောက်ထဲ ရှိချင်လို့ပေါ့….”
“ ဘာလို့ ရှိချင်တာလဲ…”
“ မမကို ကျနော့်ခံစားချက်တွေ ပြောပြချင်လို့ပေါ့…”
ဒေါ်ခင်ပက ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ မခို့တရို့ ကြည့်ရင်း..“ ဆိုပါအုံး ဆရာကြီးရယ်…ဘာ ခံစားချက်တွေလဲရှင်….” လို့ မေး
လိုက်တဲ့အချိန် ညီညီအောင်က သွက်လက်စွာနဲ့ ဒေါ်ခင်ပ အနားကို တိုးကပ်သွားပြီး ဒေါ်ခင်ပကို ဖက်လိုက်သည်။
“ အို..ကိုညီ…ဘာလုပ်တာလဲ…”
“ မမကို ကျနော် ချစ်တယ်ဗျာ..မမလည်း ကျနော့်ကို ချစ်တယ် မဟုတ်လားဟင်…”
“ အိုး…ကဲလိုက်တာ….အာ…ဘာလို့ နမ်းတာလဲ…”
“ ချစ်လို့….”
ဒေါ်ခင်ပရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ တေ့ကပ်ပြီး စုတ်ယူလိုက်သည် ။ ဒေါ်ခင်ပသည် ညီညီအောင့်
ရင်ခွင်ထဲမှာ ပျော့ကျသွားသည် ။ မျက်လုံးတွေ မှိတ်ထားရင်း ။မုဆိုးမ အဖြစ် ယောကျ်ား မရှိဘဲ နေခဲ့တဲ့ ဒေါ်ခင်ပသည် အရမ်းကို ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတာမို့ ညီညီအောင်ပြုသမျှ နုလိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားခဲ့တာကြောင့် ညီညီအောင့်ကို သူမကိုယ်ခန္ဓာကို သဘောရှိ လုပ်ချင်ရာ လုပ်ဖို့ထိုးအပ်လိုက်ပြီ ။
ညီညီအောင်က အတွင်းခန်းက ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ဒေါ်ခင်ပကို ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ အားလုံးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ရင်း လင်းထိန်နေတဲ့ မီးရောင်အောက်မှာ အကြာကြီး စူးစိုက်ကြည့်နေသည် ။ ဒေါ်ခင်ပလည်း ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ ပက်လက် လှဲကာ မျက်စိတွေ စုံပိတ်ထားရာက ဖျတ်ကနဲ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ညီညီအောင်က တောက်ပ
တဲ့ ကာမခိုးလျံနေတဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်နေတာကို တွေ့သွားပြီး ရှက်သလို အမူအရာနဲ့ သူမပေါင်တန်တွေ ကြားထဲက မို့မို့ဖေါင်းဖေါင်း အင်္ဂါစပ်ကြီးကို လက် နဲ့ အုပ်ကာလိုက်သည် ။
“ အိုးးး…ဘာကြည့်တာလဲ…” လို့လည်း ပြောလိုက်သည် ။ ညီညီအောင်က “ လှလွန်းလို့ ကြည့်နေတာပါ…မမရဲ့တကယ်ဗျာ..မမက နုလည်းနု…တောင့်လည်းတောင့်…တောက်…တကယ့်ရှယ်ဘဲ….” လို့ ပြောရင်း ဒေါ်ခင်ပရဲ့ပေါင်တန်တွေကို လက်နဲ့ ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်လိုက်ပါသည် ။ ညီညီအောင်သည်လည်း ကိုယ်ပေါ်မှာ ဗလာနတ္တိ ။လီးတန်ကြီး ထောင်မတ်လျက် ဖြစ်နေသည် ။
ဒေါ်ခင်ပလည်း ညီညီအောင်ရဲ့ ထွားတုတ်ရှည်လျားတဲ့ လီးတန်ကြီးကို မသိမသာ ဖျတ်ကနဲ ခိုးကြည့်လိုက်သည်။
အမလေး…ကြုံမှကြုံတတ်တယ်….သွားလေသူကြီးရဲ့ ဒုတ်ထက် ပိုကြီးပိုရှည်နေတယ် …။
ညီညီအောင်က အုပ်ထားတဲ့ ဒေါ်ခင်ပရဲ့ လက်ကို အသာ ဖယ်လိုက်ပြီး ဆီးခုံမို့မို့ကြီးကို ကိုင်လိုက်သည် ။ ဒေါ်ခင်ပသည် စောက်ဖုတ်မွှေးတွေကို ကပ်ကြေးနဲ့ ပါးထားဟန်တူသည် ။
“ အင်း…..”
ဒေါ်ခင်ပ ပါးစပ်က အသံလေး ထွက်လာသည် ။ အင်္ဂါစပ်ကြီးရဲ့ အကွဲကြောင်းကို ညီညီအောင်က ပွတ်ပေးနေပြီ ။
အင်္ဂါစပ်နှုတ်ခမ်းသား ထူထူနှစ်ချပ်က မသိမသာလေး ပွင့်ဟလို့နေတာ အတွင်းသား ရဲရဲလေးတွေကို မြင်နေရတာက ညီညီအောင်ရဲ့ ကာမစိတ်တွေကို ပိုထကြွစေသည် ။
လက်တဖက်က အင်္ဂါစပ်ကြီးကို ပွတ်နေသလို သူ့ကျန်တဲ့ လက်တဖက်က ဒေါ်ခင်ပရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားကြီးတွေကို ကိုင်နယ်နေသည် ။အင်္ဂါစပ်ကြီးသည် သူစကိုင်လိုက်ကထဲက ကာမရှေ့ပြေး အရည်တွေ စိုပေနေခဲ့သည်။
ကိုင်ရင်းကိုင်ရင်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အရည်တွေ ယိုစီးစိမ့်ထွက်လာနေသည် ။ ဒေါ်ခင်ပသည် သူ့နှိုးဆွမှုတွေကို ခံယူနေရင်း ကာမစိတ်တွေ ထသထက် ထလာနေပြီ ဆိုတာကို ညီညီအောင်က သိလိုက်သည် ။
“ ကဲ..မမ….မမကို ကျနော် ချစ်ပေးတော့မယ်….” လို့ ပြောရင်း ဒေါ်ခင်ပရဲ့ ပေါင်တန်တွေ အကြားကို နေရာဝင်ယူလိုက်တဲ့ ညီညီအောင်က သူ့လီးတန်ကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ ကိုင်ရင်း အင်္ဂါစပ်အကွဲကြောင်းကို စုန်ချီဆန်ချီ ပွတ်
ဆွဲလိုက်သည် ။ သူ့လီးတန် ထိပ်ဒစ်လုံးကြီးသည် အင်္ဂါစပ်မှာ စိုပေနေတဲ့ အရည်တွေ ပေလူးသွားတဲ့အခါ ညီညီအောင်က လီးတန်ကြီးကို အင်္ဂါစပ်အပေါက်ဝမှာ တေ့လိုက်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်သည် ။
“ အို့……ဖြည်းဖြည်း…”
ဒေါ်ခင်ပက သူ့အပေါ် တက်ခွထားတဲ့ ညီညီအောင်ရဲ့ ရင်ဘတ်ကို လက်ကလေးနဲ့ တွန်းရင်း ပြောလိုက်သည် ။
ညီညီအောင်ကတော့ ဒေါ်ခင်ပရဲ့ နို့ကြီးတလုံးကို မျက်နှာနဲ့ လူးလှိမ့်နေသည် ။ နို့သီးခေါင်း ညိုညိုလေးက တင်းမာပြီး ထောင်ထွက်နေသည် ။ ပြွတ်ကနဲ ငုံစို့ပေးလိုက်ရင်း သူ့လီးတန်ကြီးကို ဇွတ်ကနဲ သွင်းပစ်လိုက်တော့ “ အို့…မောင်ရယ်…” လို့ ဒေါ်ခင်ပ ပါးစပ်က အသံထွက်သွားသည် ။
အိစက်ပြီး စိုနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ညီညီအောင် စလိုးထည့်ပါတော့သည် ။
“ အိုး…အိုး……အိုး…….ဟင်..ဟင်………အား……အား…..”
“ ဖွတ်ဖွတ်….ဖွတ်ဖပ်…ဖွတ်ဖပ်….ဖွတ်ဖပ်……”
နို့လုံးထွားထွားကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်ကိုင်ရင်း နို့သီးခေါင်းညိုညိုလေးတဖက်ကို တအားစုတ်ပြီး စောက်ဖုတ်အိအိကြီးကို တဖွတ်ဖွတ်နဲ့ လိုးနေတဲ့အချိန် စောက်ခေါင်းထဲက လေအံသံ ဘွပ်ဘွတ် ဆိုတဲ့ အသံလည်း ထွက်လာသည် ။ ဒေါ်ခင်ပလည်း ညီညီအောင် နည်းတူဘဲ တအား ထန်နေပြီမို့ အရှက်ကင်းမဲ့စွာနဲ့ “လိုး..လိုး….မောင်…တအားလိုး…အီး….ရှီး….ကောင်းလိုက်တာ..လိုးပါ မောင်ရဲ့….” လို့ အော်ရင်း ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ပေးနေသည် ။ ညီညီအောင်ကလည်း မိန်းမ မလိုးတာ ကြာနေပြီမို့ တအား
ထန်နေသလို ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီးကို ရနိုင်ရင် လိုးချင်နေတာ ။ အားရပါးရ လိုးဆောင့်ထည့်နေသည် ။ ဒေါ်ခင်ပရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ လင် ဆုံးပါးသွားတာ နှစ်တွေ ကြာခဲ့ပြီမို့အသားတက်ပြီး
တင်းကြပ်နေသည် ။ လီးနဲ့ ပြတ်လပ်နေတာ ကြာလို့ လီးလည်းရရော ဒေါ်ခင်ပမှာ အရမ်းကို သဘောကျပြီး ညီညီအောင်နဲ့ အပြိုင်ကြဲပြီ ။
“ မ ဖင်တွေကို ကိုင်ပြီး လိုးစမ်းပါ မောင်ရယ်….”
တောငျ့တငျးတဲ့ ဒေါျခငျပရဲ့ ဖငျတုံးကွီးတှကေို လကျနဲ့ ဆုပျညှဈကိုငျပွီး ဆောငျ့ဆောငျ့ လိုးသှငျးနတေဲ့ ညီညီအောငျသညျ အခကြျတိုငျး ကောငျးနသေညျ ။ စောကျဖုတျကွီးက သူ့လီးကို ညှဈဆှဲယူနသေညျလို့ ထငျရပွီး တအားနငျး ဆောငျ့ထညျ့တဲ့အခါ ပွီးခငြျလာသညျလို့ စိတျမှာ ထငျမိလိုကျလို့ အရှိနျကို နညျးနညျး လြော့လိုကျသညျ ။
ဒေါျခငျပက “ မလြော့လိုကျနဲ့ မောငျ..လိုးပါ..တအားကွမျးကွမျးလေး လိုးပေးစမျးပါ…အမလေး…ရှီး…ဆောငျ့…ဆောငျ့…” လို့ ပွောရငျး ဖငျကွီးတှကေို မှှေ့ရမျးပွီး ကော့ပေးနလေို့ ညီညီအောငျလညျး ဆောငျ့အားကို ပွနျလညျ မွှငျ့တငျလိုကျသညျ ။ အသားကုနျ ဆောငျ့ထညျ့လိုကျသညျ ။
ဖငျကွီးတှေ ဝှေ့ရမျးရငျး ကော့ပငျ့ပေးနတေဲ့ ဒေါျခငျပ သညျ ဆောငျ့ခကြျပွငျးပွငျးတှကွေောငျ့ တအားကောငျးလှနျးသှားရပွီး ညီညီအောငျကို တအားကွုံးဖကျရငျး အထှဋျအထိပျကို တကျလှမျးသှား
ရသညျ ။
“ အိုး…အိုး……..အား………အိုး…….”
“ ဟငျးဟငျး..ဟငျး…….အငျး…”
ညီညီအောငျက ဖိဆောငျ့နဆေဲ ။
“ ဖပျဖပျဖပျဖပျဖပျ….အိုး…….ဟငျး…..ဖပျဖပျဖပျ..ဖှတျဖှတျ…..”
ဒေါျခငျပရဲ့ စောကျဖုတျ အတှငျးသားတှကေ သူ့လီးကို တငျးတငျးကွပျကွပျကွီး ဆုပျညှဈလကြျ ရဈပတျဆှဲယူနလေို့ ထိနျးထားလို့ မရတော့ဘဲ သုတျရညျတှေ တဖတျဖတျနဲ့ ထုတျလှှတျ ပနျးထှကျကုနျသညျ ။
သူကောငျးကိုယျကောငျး နှဈယောကျစလုံး ကောငျးကွတဲ့ ပထမဆုံး ကာမပှဲလေး…ပွီးဆုံးသှားသညျ ။
ဒေါျခငျပ ရဲ့ စောကျဖုတျကွီးထဲ သူ့လီးကို တဆုံးထိုးသှငျးထညျ့ စိမျထားရငျး ညီညီအောငျ တရှူးရှူး အသကျရှူနသေညျ ။
သူတို့နှဈယောကျ မသိတာက ဒေါျခငျပ တယောကျထဲ အမှောငျထဲ ပွနျလာရမှာကို စိတျပူ စိတျမခတြဲ့ သမီး အိအိက အမကေို ပွနျလာခေါျတဲ့အခြိနျ အိမျအောကျကို ရောကျကထဲက အမဖွေဈသူနဲ့ ညီညီအောငျတို့ရဲ့ အသံဘလံတှကေို ကွားလိုကျလို့ အသာခွဖေေါ့နငျးပွီး ကွူထရံနား ကပျနားထောငျလို့ သူတို့ပွောတာဆိုတာတှကေို သသေခြောခြာ ကွားသှားသညျ ဆိုတာကိုပါဘဲ ။ အိအိလညျး
ကွားနရေတာတှကေို မွငျတှေ့ခငြျလာပွီး သူတို့ ရောကျနတေဲ့ အိပျခနျးထဲကို အပေါကျရှာကာ ခြောငျးကွညျ့တဲ့အတှကျ မိမှေးတိုငျး ဗလာကိုယျတှနေဲ့ ထငျတိုငျးကွဲနတေဲ့ သူတို့ကို တှေ့သှားရသညျ ။
တဏှာစိတျတှေ ပွငျးပွနတေဲ့ အမကေို အံ့သွမိရသလို တုတျထှား ရှညျလြားတဲ့ လီးကွီးနဲ့ အလိုးအဆောငျ့ကောငျးတဲ့ ညီညီအောငျကိုရော တဝကွီး ရှုစားလိုကျရလို့ အိအိသညျ အငျ်ဂါစပျတခုလုံး စိုစိုရှှဲနရေအောငျဘဲ စိတျတှေ တအား လာနရေပသေညျ
အမေ ပွီးတော့ သမီး
ဒေါျခငျပရဲ့ လှညျးနဲ့ ညီညီအောငျနဲ့ တပညျ့နှဈယောကျ သညျ အရငျဆုံး ကြှနျးပငျကုနျးရှာကို ပွနျရောကျသှားပွီး ဒေါျခငျပ အိအိနဲ့ ရှာလူကွီးတှကေ အနီးဆုံး ဆေးခနျးက ကနြျးမာရေးမှူးတှေ သူနာပွုတှကေို ပွေးခေါျပေးကွပွီး သူတို့ရဲ့ ဒါဏျရာတှကေို ဆေးထညျ့ ပတျတီးစညျးပေးကွသညျ ။
ဘိုတဲမှာထဲက ညီညီအောငျက သူ့တပညျ့ ရဲသား နှဈယောကျကို မိတောကို သူ ကွံစညျတာတှကေို လုံး၀ မပေါကျကွားစဖေို့ ပိတျထားခဲ့သညျ ။
ညီညီအောငျသညျ အလုပျအရ ကိုငျဆောငျတဲ့ ခွောကျလုံးပွူးသနေတျ သုံးလကျ..မသမာသူတှရေဲ့ လကျကို ပါသှားတဲ့အတှကျ ဌာနဆိုငျရာ စဈဆေးမှုကို ခံရပွီ ။ ညီညီအောငျနဲ့ သူ့တပညျ့ ရဲသား
နှဈယောကျသညျ မိတောကို ညီညီအောငျက အတငျး အဓမ်မ ဘလကျကာယ လုပျတယျ ဆိုတာကို ဖုံးထားပွီး မသကျာလို့ စဈမေးနတေုံး သူတို့ တောငျပေါျက ရှာပုနျးက လူတှေ တပုံကွီး ရောကျလာပွီး အပွငျးအထနျ တိုကျခိုကျကွသညျ …သနေတျတှေ လုယူသှားပွီး မိတောကို ကယျသှားသညျ လို့ တငျပွကွသညျ ။
အထကျလူကွီးတှကေ ဝတျမှုံရှှကွေညျ မုဒိနျးမှုကို တရားခံဖမျးနိုငျလို့ ခြီးကြူးကာမှ မကွာသေး..လူဆိုးတှေ လကျထဲကို သနေတျတှေ ပါသှားတာ အတှကျ စုံစမျး စဈဆေး
တာတှေ ကို ခံရပွီ ။ ညီညီအောငျက သညျ တောငျပေါျနေ တောပုနျးတှကေို သူ အပွတျရှငျး ဖမျးဆီးပေးမညျလို့ ဂတိပေးသညျ ။ သူ့တပညျ့တှကေိုလညျး အရပျဝတျနဲ့ ကြှနျးတောကုနျး အပါအဝငျ တောငျခွကေ ရှာတှဖေကျကို လှှတျပွီး သညျ တောငျပေါျက လူစု လာခဲ့ရငျ ဖမျးဆီးဖို့ ပွငျဆငျသညျ ။ မကွာခငျ တောနငျးပွီးတောငျပေါျကို တကျရှငျးမညျ လို့လညျး သူ ကွံစညျနသေညျ ။
ခရိုငျရဲမှူးက အမြားနဲ့ လူနညျးစုမို့ခံလိုကျရတာကို အပွဈမပွော ။ ညီညီအောငျကို အထပျထပျ မေးတဲ့ မေးခှနျးက “ ဘာကွောငျ့ မိတောကို ကြှနျးတောကုနျးရှာမှာဘဲ မစဈဆေးဘဲ တောစပျက ဘိုတဲကွီးဆီကို ခေါျသှားပွီးစဈရတာလဲ …” ဆိုတာ ဖွဈသညျ ။ ညီညီအောငျကလညျး လူတှရှေေ့ မစဈခငြျလို့..လှတျလှတျလပျလပျ စဈခငြျလို့…သူ့ဆီက ရတဲ့ သတငျးတှေ အရ တောငျပေါျကို လိုကျမလို့ ဘာညာနဲ့ ဆငျခွပေေးသညျ ။ ရဲမှူးက သူ့ အဖွကေို သိပျ ဘဝငျမကြ . .။
ဘာဘဲဖွဈဖွဈ ညီညီအောငျကို အပွဈမကအြောငျ..စဈဆေးမှု အမွနျပွီးအောငျ ခရိုငျရဲမှူးက ထောကျခံပေးသညျ ။ ညီညီအောငျက ရဲမှူး အိမျကို အဝငျအထှကျ ရှိခဲ့သညျ ။ ရဲမှူး
ကတောျကို လိုအပျတဲ့ ဆီပုံး ဆနျအိတျ ငါးခွောကျ ကွကျသှနျတှကေို အလိုကျတသိ ပို့ပေးခဲ့သညျ့ မကြျနှာက ရှိနသေညျ ။
ရဲမှူးက တောငျပေါျက ရှာပုနျးကို ရှငျးလငျးဖို့ကိုလညျး သဘောတူသညျ ။ အရငျဆုံး သူတို့ရဲ့ လူအငျအား..လကျနကျ အငျအားကို လေ့လာ ထောကျလှမျးဖို့ မှာကွားသညျ။
ရဲစခနျး ဝငျးအနောကျဖကျက ခွတေနျရှညျ သှပျမိုး ပဉြျထောငျအိမျလေး မှာ ညီညီအောငျ နသေညျ ။
ဒေါျခငျပနဲ့ သမီး အိအိတို့သညျ ဖွဈခါစ ရကျတှမှော ဒါဏျရာဒါဏျခကြျတှေ ရထားတဲ့ ညီညီအောငျ့ကို လာကွညျ့ကွသညျ ။ ထမငျးဟငျးတှေ ခကြျလာကွပွီး ငါးဆငျ့ဂြိုငျ့ကွီးနဲ့ ထညျ့လာပွီး ကြှေးကွသညျ ။ အခုညီညီအောငျ့ဆီကို ဒေါျခငျပ မလာနိုငျလို့ သမီးအိအိကို လှှတျပွီး စားစရာတှေ ပို့ခိုငျးသညျ ။ နကေောငျးလာပွီလား ဆိုတာလညျး မေးခိုငျးသညျ ။ ဒေါျခငျပသညျ ညီညီအောငျနဲ့ တည ညိစှနျးခဲ့ကွပွီးနောကျ အခုထိ နောကျထပျ တခါမှ ထပျပွီး လှတျလှတျလပျလပျ မတှေ့ဖွဈကွလို့ အရမျးဘဲ တှေ့ခငြျနသေညျ ။ သို့ပမေယျ့ ညီညီအောငျကလညျး အမှုရငျဆိုငျနရေလို့ စိတျညဈငွူးနပေုံရသညျ ။ ဒီနေ့လညျး ဆိုငျမှာ အလုပျမြားလှနျးလို့ သမီးအိအိကိုဘဲ ညီညီအောငျ့ဆီကို လှှတျလိုကျသညျ ။
ညီညီအောငျသညျ သူ့အိမျလေးမှာ စာအုပျတအုပျနဲ့ ပကျလကျကုလားထိုငျမှာ ထိုငျရငျး နားနခေိုကျ သူ့အိမျရှေ့ကို မွငျးလှညျးတစီး လာဆိုကျလို့ ကွညျ့လိုကျတော့ အိအိ ဖွဈနလေို့ ထိုငျရာက ထပွီး ဆငျးကွိုလိုကျသညျ ။
အိအိက “ အမကေ အကို့သတငျးကို မကွားရလို့ စိတျပူနပွေီး အိအိကို စားစရာတှေ ပို့ခိုငျးတယျ အကို…အကိုနကေောငျးတယျ မဟုတျလား….” လို့ မေးရငျး အထုပျတှေ ဂြိုငျ့တှကေို
မွငျးလှညျးပေါျက ခသြညျ ။ မွငျးလှညျးမောငျးတဲ့ လူ ကို နေ့လညျစာ သှားစားခိုငျးလိုကျသညျ ။ စားပွီးရငျ ရဲစခနျးရှေ့မှာ စောငျ့နဖေို့လညျး မှာနသေညျ ။
“ လာ..အိအိ…အိမျပေါျ တကျပါအုံး…..”
“ ဟုတျ…”
အိအိကို သူ့အိမျလေးပေါျကို ခေါျလိုကျသညျ ။
အိအိက စားစရာထုပျတှေ ဆှဲပွီး ညီညီအောငျနဲ့အတူ အိမျလှခေါး အတိုငျး တကျခဲ့သညျ ။ တယောကျထဲသမားမို့ ဖွဈကတတျဆနျး နနေတေဲ့ ညီညီအောငျရဲ့ အိမျက ရှုပျပှနေ
သညျ ။ အိအိက “ မဖွဈသေးပါဘူး..အိ…အကို့အိမျကို သသေခြောခြာ ရှငျးလငျးပေးအုံးမှပါဘဲ..” လို့ ညညျးသလိုလေး ပွောလိုကျသညျ ။
“ ထားလိုကျပါ..အိအိရယျ…အကို နောကျမှ ရှငျးမယျ…..အိအိနဲ့ မတှေ့တာ ကွာပွီ …ထိုငျပါအုံး….အိအိနဲ့ စကားပွောကွရအောငျ……”
ဧညျ့ခနျးလေးက ကုလားထိုငျတှမှော ထိုငျကွရငျး အိအိနဲ့ စကားတှေ ပွောကွရငျး ညီညီအောငျသညျ သူ့အိမျထဲမှာ အိအိနဲ့ နှဈယောကျထဲ နီးနီးကပျကပျ ရှိနတောကွောငျ့ စိတျတှေ ဖေါကျပွနျလာသညျ ။ သညျလိုအခှငျ့အလမျးမြိုးကို သူ စောငျ့နတော ခြောငျးနတော ကွာပွီ ။ အိအိ လကျကလေးကို ကိုငျဆုပျလိုကျပွီး..“ အိအိ
ရယျ…အိအိကို တအား ခစြျတယျ…ခစြျမိနတေယျ….အိအိ….” လို့ ပွောလိုကျသညျ ။
တကယျတော့ အိအိမှာလညျး မဆှတျခငျက ညှှတျခငြျနတေဲ့ ကောငျမလေး ပါ ။ ညီညီအောငျကို စတှေ့ကွထဲက စိတျဝငျစားနခေဲ့တာ ။ အမနေဲ့ ကာမလှနျကြူးကွတာကိုလညျး ခြောငျးကွညျ့မိလို့ သိနပွေီး အဲဒီတုံးကမွငျတှေ့ဖူးခဲ့ရတဲ့ ကိုညီညီအောငျရဲ့ အဝတျမဲ့ကိုယျခန်ဓာကို ခဏခဏဘဲ မွငျယောငျမိခဲ့ပွီး စိတျတှေ လှုပျရှားပွငျးပွခဲ့ရသညျ ။
ညီညီအောငျက ဖွူဖှေးနူးညံ့တဲ့လကျကလေး ဆုပျကိုငျရာက အိအိ ဘေးနားကို ရှှေ့ထိုငျလိုကျပွီး ဆှဲ ဖကျလိုကျသညျ ..။
“ အို့..အကို…..”
“ ခစြျတယျ..အိအိရယျ..အကို့ကို ပွနျခစြျပါ ….”
ဖကျလညျးဖကျ ပွောလညျးပွော နမျးလညျး နမျးသညျ ။ အိအိလညျး မမြှောျလငျ့ဘဲ ရုတျတရကျ ကွုံလိုကျရလို့စိတျတှေ တအား လှုပျရှား သှားရပမေယျ့ ဒီလို အခွအေနကေို အိအိ ကိုယျတိုငျက
ဖွဈခငြျနတော မဟုတျလား ။
အကိုညီညီအောငျနဲ့ ခုလို ဖွဈပါစလေို့ ဆုတောငျးခဲ့ရတာ အခါခါလေ ။
အကိုက အိအိနှုတျခမျးတှကေို စုတျယူနမျးတော့ အိအိရဲ့ တကိုယျလုံး တုနျခါကုနျသညျ ။ ကွကျသီးတှေ ထတာ အရမျး ။
“ အကို့ကို ပွနျခစြျတယျ မဟုတျလား..ပွော….ပွော..အကို့ကို ခစြျတယျ လို့..”
ညီညီအောငျက အိအိကို တအားဖကျထားပွီး အိအိရဲ့ လညျတိုငျကို နမျးစုတျနရေငျးနဲ့ မေးသညျ ။ အိအိလညျးသူ့ကို “ အကို့ကို အိအိလညျး ခစြျတယျ….” လို့ ဖွလေိုကျသညျ ။ ညီညီအောငျက
အိအိကို နမျးလိုကျ စုတျလိုကျ ကိုငျလိုကျ ပှတျလိုကျ လုပျပွီ ။
အိအိရဲ့ နှုတျခမျးတှကေို စုတျပွီး အိအိရဲ့ ရငျသားကွီးတှကေို လကျနဲ့ အသာ ပှတျသပျ ဆုပျနယျပေးတော့ အိအိသညျ သူ့ရငျခှငျထဲကို ပြော့ကြ မှီခိုလာပွီး သူလုပျသမြှကို ကြနေပျစှာနဲ့ ခံယူနသေညျ
။ ညီညီအောငျလညျး အိအိ လကျခံတာကို တှေ့ရလို့ စိတျအား ပိုတကျကွှလာရပွီး အိအိရဲ့ တငျပါးကွီးတှကေိုပါ ကိုငျတှယျပှတျသပျလိုကျမိသညျ ။ အိအိလညျး ဒီလို အကိုငျအတှယျတှကွေောငျ့
စိတျတှေ နိုးကွှလာရပွီး ညီညီအောငျ့ကို ပွနျသိုငျးဖကျရငျး “ အကို..အိအိကို ယူမှာလားဟငျ….” လို့ မေးလိုကျသညျ ။ ညီညီအောငျက အိအိရဲ့ နှုတျခမျးတှကေို ဖိကပျ စုတျယူလိုကျသညျ ။
အိအိ မေးလိုကျတဲ့ မေးခှနျးကို ညီညီအောငျ မဖွတေော့ ။ အိအိလညျး ထပျပွီး မမေးနိုငျတော့ ..။ ညီညီအောငျရဲ့ လြာက အိအိ ပါးစပျထဲကို ရောကျပွီး အိအိရဲ့ လြာလေးကို ကလိနသေညျ ။
သူ့လကျတှကေလညျး အိအိရဲ့ အငျ်ကြ ီ ကွယျသီးတှကေို ဖွုတျပဈနသေညျ ။ အိအိသညျ သူ့အနမျးတှမှော မိနျးမောနတေုံးမှာ ကိုယျပေါျက အဝတျတှသေညျ တခုပွီး တခု ကှာကြ ပွကြှေတျကုနျသညျ။
ညီညီအောငျက ဗလာကငြျးသှားတဲ့ အိအိရဲ့ ကိုယျ အပေါျပိုငျးက ဖှံ့ထှား လုံးဝနျးတဲ့ နို့ကွီးနှဈလုံးကို သူ့မကြျနှာနဲ့ ဖိပှတျနရေငျး နို့သီးခေါငျးမာမာ စူစူလေးကို စို့လိုကျသညျ ။ဒီအခြိနျမှာ အိအိရဲ့ စောကျဖုတျ တခုလုံး အရညျတှနေဲ့ ရှှဲနဈနပွေီ ။
ညီညီအောငျက နို့ကွီးနှဈလုံးကို ကိုငျဆုပျပေးလိုကျ နို့သီးထောငျထောငျလေးတှကေို တလှညျ့စီ စို့ပေးလိုကျနဲ့ လုပျပေးရာက သူ့လကျတဖကျနဲ့ အိအိရဲ့ ထမိနျကို ဆှဲခြှတျလိုကျသညျ ။ အိအိလညျး
စိတျတေါ တအား ထကွှနပွေီမို့ ညီညီအောငျ ထမိနျကို ဆှဲခြှတျလိုကျတာကို သိရကျနဲ့ မဆှဲမတားတော့ဘူး ။ တကိုယျလုံး ဗလာကငြျးသှားပွီ ။ ညီညီအောငျက နို့ကွီးနှဈလုံး ဆီကနေ သူ့ကိုယျကို အောကျဖကျကို လြောဆငျးလိုကျသညျ ။ အိအိရဲ့ ဝမျးပွငျသား အိအိလေးတှကေို မကြျနှာနဲ့ မှှေ့ရမျးလိုကျပွီး အောကျဖကျကို ထပျ ဆငျးလိုကျတဲ့ အခါ အမှှေးပါးပါးလေး ပေါကျနတေဲ့ ဆီးခုံမို့
မို့ကွီးဆီကို ရောကျသှားရသညျ ။
“ အိုး…ဟငျး………အကို……”
စောကျဖုတျအကှဲကွောငျးကွီးကို နှာခေါငျးနဲ့ ထိုးရှူလိုကျလို့ အိအိရဲ့ နုတျဖြားက အသံလေး ထှကျလာသညျ ။ ညှီစို့စို့ အနံ့လေးက ထောငျးကနဲ ထှကျလာသညျ ။ သညျ အနံ့လေးက ညီညီအောငျရဲ့ ကာမ ရမကျတှကေို တဟုနျထိုး ထကွှသှားစသေညျ .
စောကျဖုတျ နှုတျခမျးသားထူထူတှကေို သူ့လကျတဖကျနဲ့ ဆှဲဖွဲလိုကျပွီး သူ့လြာကွီးကို ထိုးသှငျးလိုကျသညျ ။
“ အို့….အာ့…..”
စောကျစိလေးကို လြာထိပျနဲ့ ကလောျ ထိုးလိုကျသလို ဖွဈသှားလို့ အိအိ တအား ဖီလငျတကျသှားသညျ ။ တုနျခါသှားရသညျ ။
အိအိရဲ့ ခွထေောကျတှကေို ဖွဲကားတှနျးထားပွီး စောကျဖုတျကို လြာအပွားလိုကျနဲ့ ယကျပေးပွီ ။
“ အိုး…အား….အား…အား….အား…….အား……”
အိအိ အောျညညျးသံတှေ ဆကျတိုကျ ကွားနရေသလို သူ့ စောကျဖုတျယကျတဲ့ အသံကလညျး ပွတျပွတျပွိပွိနဲ့ ထှကျနသေညျ ။
ရဲသား ထှနျးရှှသေညျ ရဲစခနျးထဲမှာ တာဝနျကနြတေုံး သူတို့မွို့က ကုနျစုံဆိုငျပိုငျရှငျ တယောကျ ဖွဈတဲ့ ကိုစိနျကိုးတို့ မိသားစုက တရုတျနှဈကူး အတှကျ ကြှေးတဲ့စားစရာတှေ နဲ့ ရောကျလာကွပွီး
စခနျးမှူးကို မေးကွသညျ ။ သူက စခနျးမှူး မရှိဘူး…ထားခဲ့လိုကျလို့ ပွောလိုကျပွီး စားစရာအထုပျတှကေို စခနျးမှူး အိမျကို သှားပို့ဖို့ ထှကျခဲ့လိုကျသညျ ။ ခါတိုငျးဆိုရငျ ဘယျတော့မှ အိမျရှေ့ တံခါးကို မပိတျတဲ့ စခနျးမှူးရဲ့ အိမျမှာ တံခါးကွီး ပိတျလို့ နလေို့ ထှနျးရှှလေညျး ထူးဆနျးသှားသညျ ။
ဘာလို့ တံခါးကွီး ပိတျထားပါလိမျ့…။
အိမျရှေ့က လှခေါးလေးကနေ တကျလိုကျတဲ့ အခြိနျမှာ အိမျထဲက အသံဘလံတှကေို ကွားလိုကျရသညျ ။
အငျးအဲဖှတျဖပျ အသံတှေ ။ အပီကိုငျနတော ။
ဟိုကျ..ဆရာသမားတော့ အပွတျကိုငျနပွေီ….ဘယျစောျကို ခေါျဖွုတျနပေါလိမျ့…..။
ထှနျးရှှလေညျး တအား စိတျဝငျစားသှားသညျ ။
သူထငျတာက ဒေါျခငျပ ဖွဈမညျလို့ ။ ဒါမှ မဟုတျ မုဒိနျးကငြျ့ခံခဲ့ရတဲ့ ဝတျမှုံရှှကွေညျ ဆိုတဲ့ ကောငျမ ခြောခြောလေး မြားလား ။ စခနျးမှူး ညီညီအောငျက သညျ ကောငျမလေး အကငြျ့ခံရတာကို သေ
သခြောခြာ အသေးစိတျ ထပျခါထပျခါ မေးနခေဲ့တာတှကေို သိသညျ ။ သူ ကွားခငြျနတော..နား အရသာ ခံနတေယျ ဆိုတာကို ပေါကျသညျ ။ သဘောပေါကျသညျ ။ အငျး…စခနျးမှူးရဲ့ ဝါသနာက မသေးဘူးလေ။ သိတာပေါ့ ။ မိတော ဆိုတဲ့ တောငျပေါျက အရိုငျးမလေးကိုလညျး ဘိုတဲကို ခေါျသှားပွီး အတငျး ကွမျးတာ ။ သနေတျသုံးလကျ ပါသှားပွီး အရိုကျခံခဲ့ရတာ မမှတျသေးဘူးလား မသိဘူး ။ ကံကောငျးလို့ တောသားလေးက သူ့ဖငျကို တကျခမြသှားတာ။ အားလုံး ဝိုငျးတားကွလို့ ။
စခနျးမှူး ဆောျနတောကို ကွညျ့ခငြျစိတျတှေ အရမျး ဖွဈနလေို့ ထှနျးရှှလေညျး အထဲကို ခြောငျးကွညျ့ဖို့ ကွိုးစားတော့သညျ ။ သညျအိမျတှကေ သဈသား နံရံတှမှော သံရိုကျရာတှေ အမြားကွီး ရှိနတောမို့ အထဲကို မွငျနိုငျတဲ့ အပေါကျတှေ အမြားကွီးဘဲ ။ ပထမ အပေါကျလေးကနေ ခြောငျးလိုကျတော့ စခနျးမှူး ရဲ့ ခွထေောကျနဲ့ မိနျးမတယောကျရဲ့ ခွထောကျကိုဘဲ တှေ့ရသညျ ။ ခြောငျးလို့
အားမရတာကွောငျ့ နောကျတပေါကျကို ထပျ ရှာရသညျ ။ ဒီတခါတော့ သဲသဲကှဲကှဲ တှေ့ရသညျ ။ ဒေါျခငျပ မဟုတျဘဲ သူ့သမီး အိအိ ဖွဈနပေါလား….။
အိအိရဲ့ ထှားထှား တောငျ့တောငျ့ ဖွူဖွူဖှေးဖှေး မိမှေးတိုငျး ကိုယျတှကေို တှေ့လိုကျရလို့ ထှနျးရှှလေညျး မကြျလုံးပွူးသှားသညျ ။ လီးလညျး ခကြျခငြျး မတျလာသညျ ။ အိအိရဲ့ နို့ကွီးတှကေို ဆုပျညှဈကိုငျထားရငျး တရှူးရှူးနဲ့ ဖိဆောငျ့နတေဲ့ စခနျးမှူးရဲ့ တကိုယျလုံး ခြှေးတှေ ရှှဲနတောကိုလညျး တှေ့ရသညျ ။ သူ့လီးတနျ ညိုညိုကွီး တပွိပွိနဲ့ အိအိရဲ့ စောကျဖုတျထဲ လိုးနတော ဝငျထှကျနတောကို သသေခြောခြာ မွငျနရေသညျ ။ ထှနျးရှှလေညျး သူ့ပေါငျကွား ဘောငျးဘီထဲက တောငျနတေဲ့ လီးကို ဘောငျးဘီ အပေါျကဘဲ ဆုပျကိုငျပွီး ပှတျနမေိရသညျ ။
အိအိကို တအားဆောငျ့နတေဲ့ ညီညီအောငျသညျ တငျးကွပျပွီး စိုအိနတေဲ့ အိအိရဲ့ စောကျဖုတျက လိုးတဲ့ အခကြျတိုငျး ကောငျးလှနျးနလေို့ ဆကျပွီး ထိနျးမထားနိုငျတော့ဘဲ သုတျရညျတှေ တပုံကွီး
ပနျးထှကျသှားပွီး အိအိ အပေါျကို မှောကျရကျသား လဲကသြှားသညျ ။ညီညီအောငျသညျ အိအိ ခဏခဏ သူ့အိမျကို လာကုနျးနလေို့ မပွတျတမျး လိုးနရေသညျ ။ ဒီနေ့လညျး အိအိ
လာလိမျ့မညျလို့ သူ ထငျထားလို့ မြှောျနသေညျ ။ ရောကျလာတော့ အိအိ မဟုတျဘဲ ဒေါျခငျပ ဖွဈနသေညျ ။
ညီညီအောငျ အတှကျကတော့ အိအိ မဟုတျလညျး ဖွူဖွူတောငျ့တောငျ့ ဒေါျခငျပကို လိုးဖို့က အဆငျသငျ့ပါ ။
“ မောငျ….မမကို လှမျးလားဟငျ..မမတော့ မောငျနဲ့ မတှေ့ရလို့ တအား လှမျးနတောဘဲ ….” လို့ ဒေါျခငျပက သူ့
ကို ပွောတော့ “ မမရယျ…မမကို လှမျးလိုကျရတာဗြာ….” လို့ ပွောရငျး ဒေါျခငျပကို ခကြျခငြျးဘဲ သူ့အိပျခနျးထဲကို ဆှဲခေါျသှားလိုကျသညျ ။
“ ဟိတျ….ကဲလိုကျတာ လူဆိုးလေး….”
ဒေါျခငျပက တခဈခဈနဲ့ ရယျရငျး ညီညီအောငျ ဆှဲခေါျရာကို ပါသှားသညျ ။
“ ကဲ….မမ….အဝတျတှေ ခြှတျဗြာ….မမနဲ့ ခစြျခငြျလှပွီ …”
“ အမလေး…မောငျရယျ..သဲလိုကျတာ..ဖွညျးဖွညျးပေါ့..မောငျနဲ့ တှေ့ဖို့ရာ မမ အရောကျလာခဲ့ပွီဘဲ…..”
အိအိကိုဘဲ ဆကျတိုကျ လိုးနရေလို့ အခုလို ဒေါျခငျပနဲ့ လိုးရမှာကို ညီညီအောငျ သဘောကနြသေညျ ။
ဒေါျခငျပ ကိုယျပေါျက အဝတျတှေ အားလုံးကို တခုမကနြျ ခြှတျပဈလိုကျသညျ ။ သူကိုယျတိုငျလညျး အဝတျတှေ
ကို အမွနျ ခြှတျပဈလိုကျသညျ ။
နှဈယောကျစလုံး ဗလာကိုယျတှနေဲ့ ကုတငျပေါျကို တကျလိုကျကွတဲ့ အခြိနျ ဒေါျခငျပက ညီညီအောငျ့ လီးကို
ဖမျးဆုပျကိုငျလိုကျပွီး…“ မမ စုတျပေးမယျနောျ…” လို့ ပွောလိုကျသညျ ။ ညီညီအောငျလညျး ပကျလကျလှဲအိပျခြ
လိုကျသညျ ။ မတျမတျထောငျနတေဲ့ လီးတုတျတုတျကွီးကို ဒေါျခငျပ ပါးစပျနဲ့ ငုံလိုကျပွီး တပွိပွိနဲ့ စုတျပေးပွီ ။
သညျလီးကွီးနဲ့ ဝေးနတော ကွာပွီမို့ ဒေါျခငျပလညျး အရမျးကို ဆာလောငျနတေဲ့အခြိနျ အခုလို စုတျခှငျ့ရလိုကျ
လို့ အားရပါးရ စုတျပေးနပွေီ ။
ညီညီအောငျလညျး အတှေ့အကွုံ မရှိသေးတဲ့ အိအိ စုတျပေးတာထကျ လီးစုတျကြှမျးနပွေီးသား ဒေါျခငျပရဲ့ အ
စုတျက ကောငျးလှနျးနတောကွောငျ့ အိုးအီး….ရှီး….အားအား….လို့ မွညျတမျး ညညျးတှားရငျး မကြျနှာကိုမော့
မကြျလုံးတှေ ပိတျရငျး အစုတျခံလကြျ နသေညျ ။ တခကြျတခကြျ ဒေါျခငျပရဲ့ လြာနဲ့ မှှလေိုကျတဲ့ အခါ သူ့တ
ကိုယျလုံး တုနျခါသှားရသညျ ။ အိုး…အားပါး…..အီး……..ကောငျး..ကောငျးလိုကျတာ မမရယျ……လို့ ပွောလိုကျတဲ့
ညီညီအောငျလညျး စုတျနတေဲ့အခြိနျမှာဘဲ ဒေါျခငျပ ပါးစပျထဲကို သူ့လီးတနျကွီးကို ကော့ထိုးလိုကျသညျ ။
ဒေါျခငျပလညျး နှာစိတျတှေ တအား ထပွီး ခံခငြျစိတျတှကေ ထိနျးလို့ မရအောငျဘဲ ဖွဈပေါျနတေော့ လီးစုတျတာ
ကို ရပျလိုကျပွီး လိုးပေးပါတော့ မောငျရယျ လို့ တောငျးခံလသေညျ ။
ညီညီအောငျမှာလညျး တအား ထနျ တအားလိုးခငြျနတေဲ့သူမို့ နှဈယောကျစလုံး ခကြျခငြျးဘဲ ပကျလကျလှနျခြ
ပေါငျကားပေး အပေါျက တကျခှ ကွပွီး လိုးကွလသေညျ ။
စောကျရညျတှေ စိုစိုရှှဲနတေဲ့ ဒေါျခငျပ စောကျဖုတျကွီးထဲကို သူ့လီးထိုးစိုကျသှငျးလိုကျတဲ့အခြိနျ..ဒေါျခငျပလညျး
“ အငျးဟငျးဟငျး…” လို့ ညညျးငွူလိုကျရငျး ပေါငျတှကေို အစှမျးကုနျ ဖွဲကားပေးပွီး သူမ ခွထေောကျ နှဈခြောငျး
ကို အပေါျထောငျပေးလိုကျသညျ ။ ညီညီအောငျလညျး မညှာတမျး အသားကုနျ လိုးဆောငျ့ထညျ့လသေညျ ။
တဖတျဖတျ အသံတှေ ထှကျနသေညျ ။ ညီညီအောငျရဲ့ ဂှေးစိနှဈလုံးက ဆောငျ့ခကြျအတိုငျး ဒေါျခငျပရဲ့ ဖငျကွား
ကို တဘတျဘတျနဲ့ ရိုကျခတျနသေညျ ။
“ ဖငျကို ကိုငျပွီး လိုးပါလား..မောငျ…”
ဒေါျခငျပက အောကျကနေ ဖငျကွီးတှကေို ကော့ကော့ပေးရငျး ပွောလိုကျလို့ ညီညီအောငျလညျး ဒေါျခငျပရဲ့
ကိုယျ အောကျထဲကို လကျသှငျးရငျး ဖငျတုံးကွီးတှကေို လကျနဲ့ ဆုပျညှဈကိုငျရငျး ဖိဖိဆောငျ့ပေးတော့ ဒေါျခငျပ
လညျး တအားအား အောျညညျးရငျး အရသာတှေ့နသေညျ ။
စိတျတူကိုယျတူ သူကောငျးကိုယျကောငျး ဆှဲလိုကျကွတာ အရှိနျမွနျသထကျ မွနျလာသညျ ။ အရညျရှှဲတဲ့ ဒေါျခငျပ
ကွောငျ့ ဖှတျဖှတျ ဖပျဖပျ အသံတှေ တအား ထှကျနသေညျ ။ ညီညီအောငျလညျး ဒေါျခငျပ ပွီးအောငျ လုပျပေးခငြျနပေမေယျ့ လိုးရတာ တအားကောငျးနလေို့ ပွီးခငြျခငြျ ဖွဈလာသညျ ။ ဒါကွောငျ့..“ ပုံစံပွောငျးရအောငျ မမ…” လို့ ပွောရငျး သူ့လီးတနျကွီးကို ဒေါျခငျပ စောကျဖုတျထဲက ဆှဲနုတျလိုကျသညျ ။
ဒေါျခငျပမှာ ခံလို့ကောငျးဆဲ ရုတျတရကျ လီးတနျကွီးကို သူမစောကျဖုတျထဲက ဆှဲထုတျသှားလို့ “ အို..ဘာလို့
ထုတျလိုကျတာလဲကှာ…” လို့ မကြနေပျတဲ့ အသံလေးနဲ့ ပွောလိုကျပမေယျ့ ညီညီအောငျ သဘောကြ ဘယျ
လိုပုံစံကို ပွောငျးပေးရမလဲ လို့ မေးလိုကျသညျ ။
ညီညီအောငျလညျး လေးဖကျထောကျ ကုနျးပေးမလား မမ..လို့ ပွောလိုကျသညျ ။ ဒေါျခငျပလညျး ညီညီအောငျ့ အလိုကြ လေးဖကျထောကျ ကုနျးပေးလိုကျသညျ ။ ညီညီအောငျလညျး ဖငျကုနျးပေးထားတဲ့ ဒေါျခငျပကို ကွညျ့ရငျး ဖငျအနောကျတညျ့တညျ့မှာ နရောယူလိုကျသညျ ။
ဖွူဖှေးပွီး ကားနတေဲ့ ဒေါျခငျပရဲ့ ဖငျတုံးလှလှကွီးတှကေ ကုနျးထားလို့ ဖငျကွားက စောကျဖုတျဖေါငျးဖေါငျးကွီးက
ပွူးထှကျခါ နသေညျ ။ ညီညီအောငျလညျး လိုးမယျ ကွံပွီးခါမှ စောကျဖုတျအဈအဈပွူးပွူးကွီးကို တှေ့ရတာ စိတျမထိနျးနိုငျတော့ဘဲ ငုံ့ပွီး လြာနဲ့ ယကျပဈလိုကျသညျ ။
ရှလှတျဆိုတဲ့ အသံနဲ့ အောကျကနေ အထကျကို ပငျ့ကောျ ယကျလိုကျတဲ့အတှကျ ဒေါျခငျပ တုနျခါသှားရသညျ။
သူမ မြှောျလငျ့နတောက ညီညီအောငျရဲ့ လီးတနျတုတျတုတျကွီး ။ ရလိုကျတာက လြာပွားကွီး ။
“ အို့…..မောငျ..ဘာလို့ ယကျတာလဲကှာ…ဟငျ့ဟငျ့…လိုးလေ…….မမ ခံခငြျလှပွီ ….ကောငျးနတေဲ့ အခြိနျကွီး သူ
က ပုံစံပွောငျးခငြျတာ..ခုတော့လညျး မလိုးဘဲ လာယကျနတေယျ…တောျပွီ..မယကျနဲ့..လိုးတော့..”
ညီညီအောငျသညျ ညုတုတုနဲ့ ပွောနတေဲ့ ဒေါျခငျပကို သဘောကပြွီး စှငျ့ကားတဲ့ ဖငျတုံး ဖွူဖွူကွီးကို လကျဝါး
နဲ့ ခပျဆတျဆတျ ဖနြျးကနဲ ရိုကျထညျ့လိုကျသညျ ။
“ အိုး….ဘာလို့ ရိုကျတာလဲ..ဟငျ့…”
ညီညီအောငျလညျး ဖငျတုံးလှလှကွီးတှကေို တဖနြျးဖနြျးနဲ့ ရိုကျထညျ့နပွေီးမှ သူ့လီးတနျ ထိပျလုံး ဒဈကားကွီးကို
ဒေါျခငျပ စောကျဖုတျဝမှာ တေ့ပွီး ဖိသှငျးထညျ့လိုကျသညျ ။တောငျပေါျက ရှာပုနျးကို ရှငျးလငျးလိုကျပွီးတဲ့နောကျ ညီညီအောငျသညျ ဒေါျခငျပတို့ရဲ့
ကြှနျးတောကုနျးရှာမှာ အမွဲလို ရှိနသေညျ ။
ကြှနျးတောကုနျးရှာသညျ သူ့ရဲ့ စတဲခရြာ ရှာ ဖွဈလာသညျ ။
ရှာပုနျးကို ရှငျးလငျးပဈလိုကျတဲ့ သတငျးကလညျး သညျနယျတဝိုကျမှာ ပွနျ့သှားတော့
သူ့ကို ရှာတှေ အားလုံးက ကွောကျကွ သညျ ။ သညျလို အရှိနျနဲ့ ကွောကျရှံတာကို
ညီညီအောငျ သဘောကသြညျ ။ ကြနေပျသညျ ။ သူ့စကားဆို တခှနျးဘဲ ။ အားလုံးက ဖိနျ့ဖိနျ့တုနျအောငျ လနျ့ကွပွီး ခိုငျးတဲ့အတိုငျး တသှမေတိမျး လုပျကွသညျ ။
မိတောကို ခေါျကိုငျတဲ့ ကြှနျးတောထဲက ဘိုတဲကွီးကို ဒေါျခငျပရဲ့ သမီး အိအိကို ခေါျပွီးကောငျးကောငျးကွီး စပျယှကျသညျ ။ အိအိကလညျး ညီညီအောငျနဲ့ အကွိမျကွိမျ ခြိနျး
တှေ့ပွီး စပျယှကျခဲ့တာမို့ အတှေ့အကွုံက မြားနပွေီး မရှကျမကွောကျတော့ဘဲ သညျ ဘိုတဲကွီးဆီကို လာလာပွီး ကုနျးသညျ ။
