by ဇာတ်လမ်း – ကမ္ဘာကျော်ရတနာဝင်းထိန်
အလင်းရောင်အား နည်းလှသော အုတ်တိုက်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ၌ နန်းအီတူး တစ်ယောက်တည်း ထိုင်နေသည်။ သာမန် အားငယ်ရှိုက်ငိုရင်း ထိုင်နေခြင်းမျိုးကား မဟုတ်…တင်ပြင်ခွေလျက် လက် နှစ်ဖက်ကို ဘေးသို့ဆန့်ကားကာ…အတွင်းသို့ လေကိုတဝကြီး ရူသွင်း..ရူထုတ် ရင်း..သမထ ကျင့်စဉ်ကို ကျင့်နေခြင်းဖြစ်သည်။
ထိုစဉ် ..အခန်းတံခါး ဖွင့်လာကာ ကြိမ်းစပ်သော အလင်းရောင် ဝင်လာလေသည်။ တံခါးဝ၌ အရပ် ၇ ပေလေးသစ်မျှ ရှည်လျားကြီးမားသော ဝက်ဝံကြီးအလား ..အမွှေးထူလဗြစ်နှင့် လူ့ဘီလူးကြီး မားမားမတ်မတ် ရပ်လာလေသည်။ ခါးဝတ် တန်စာ ဝတ်မထားသဖြင့် မြင်းလီးကြီးအလား …မဲ ကြုတ် ရှည်လျားသော လိင်တန်ကြီးကို ဦးစွာ တွေ့လိုက်ရလေသည်။ သာမန်လူထက် ၃ ဆမျှကြီး မားသော လိင်တန်အရင်း တွင် မဲနက်ရှုပ်ပွနေသော လီးမွှေးသန်သန်ကြီးများက အုံလိုက်ကျင်း လိုက် ပေါက်ရောက်ရှင်သန်နေကြသည်။
ပေါင်…ခြေသလုံး….ဗိုက်…လက်မောင်းတို့၌လည်း သန်မာသော အမွှေးအမျှင်များက ကြမ်းတမ်း သော ဝက်မွှေးကြီးများနှယ် လွှမ်းမိုးနေ လရာ လူတစ်ယောက်ထက် မျောက်ဝံတစ်ကောင်နှင့်ပင် ပို တူနေလေသည်။
နန်းအီတူး၏ ကိုယ်လုံးလေးကို စွေ့ကနဲ ဆွဲမယူလိုက်ရာ …အီတူးက အသက်ကလေး အောင့်ပြီး ခပ်ပျော့ပျော့လေး လိုက်ပါသွားလေတော့သည်။ လူ့ဘီလူးကြီးမှာ ခုခံရုန်းကန်ခြင်းမရှိပဲ အေးအေး သက်သာစွာ လိုက်လာသော နန်းအီတူး ..ကိုယ်လုံးလေးအား ခလေးငယ်လေး တစ်ယောက်ကဲ့ သို့ လက်မောင်းပေါ်တင်ကာ ..အချုပ်ခန်း အပြင်သို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။
အချုပ်ခန်းအပြင်၌ ငယ်မှုးအား ကုလားထိုင်ကြီး တစ်လုံး၌ ကြိုးဖြင့် အထပ်ထပ်ရစ်နှောင် ထား ကြ၏။
” အီတူး …..”
ငယ်မှုး တစ်ယောက် အားကုန်အော်ခေါ်သည်…သို့သော် အီတူးက အေးစက်သော မျက်ဝန်းများ ဖြင့် မျက်နာကျက်သို့သာ မရွေ့မလျား စိုက်ကြည့်နေသည်။ လူ့ဘီလူးကြီးက အီတူးအား အိပ်စင် လေးထက် ပက်လက်ကလေး အသာချပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို အားရကျေနပ်စွာ ပွတ်သပ်၏ ထို့ နောက် အီတူးကိုယ်ပေါ်မှ ရင်စေ့အင်္ကျီလေးကို ကြယ်သီးများ တစ်လုံးဆီ ဖြုတ်နေလေသည်။
ငယ်မှုး တစ်ကိုယ်လုံး တုံခါလှုပ်ရှားနေသည်..ကြိုးတုတ်ထားသော အသားစိုင်များကြားမှ သွေး စိမ်းများ ပေါက်ပြဲစီးကျ လာသည်အထိ ရုန်းကန်နေလေသည်။ မိမိ အသက်မက မြတ်နိးရသူကို မိမိရှေ့၌ မြင်းလီးနှင့်အလားတူ ကြီးမားလှသော လီးကြီးဖြင့် လိုးပြမည့်အခန်းအနားကို အဘယ် သူက အရသာခံ၍ ငြိမ်ပြီး ကြည့်နေနိင်ပါမည်နည်း။
”အီတူး …မခံနဲ့ …နင် …. နင်သေသွားလိမ့်မယ် ….အား …”
ပါးစပ်မှ အော်ရင်း ကိုယ်တွင်းရှိသမျှအားဖြင့်လဲ ရုန်း၏။
”အီတူး ………အီတူး …..”
လှိုင်ခေါင်းသံက ဟိန်းသွားသည်…နံရံရှိ ကျောက်သားများ ကြွေကျပဲ့စင် ကုန်သည်အထိ ကျယ် လောင်စွာ မြည်ဟိန်းသည်။ အယုဒ္ဓယ နယ်သား လူ့ဘီလူးကြီးက ငယ်မှုးအား မီးတောက်မတတ် ရဲရဲနီနေသော မျက်လုံးပြူးကြီးများနှင့် တစ်ချက်လှမ်းကြည့်ကာ ရွံ့ရှာစက်ဆုတ်ဖွယ်သော အပြုံး ကြီးကို ပြုံးလိုက်ခါ..နန်းအီတူးလေး၏ လှပ မောက်ကြွနေသော နိ့ကလေးနှစ်လုံးပေါ်သို့ အမွှေး အမျှင်များ ထူထပ်ပြွမ်းတည်းနေသော လက်ကြီးအစုံဖြင့် အုပ်စိုးကာ မထိမကိုင်းသေးပဲ ရှည်လျား သော လက်သည်းကြီးများဖြင့် နိ့သီးခေါင်းလေးများကို ထိခပ်လှုပ်ရှား ကစားရင်း ဝမ်းခေါင်းသံ ကြီးဖြင့်ရယ်သည်။
”အီး…ဟီး…ဟီး…အား ….ဟား…..ဟား….ဟား…..ဟား”
အမဂ်လာသံ အပြည့်အဝဖြင့် မရဏမင်း ရယ်သံကဲ့သို့ ခြောက်ခြားဖွယ် ကျယ်လောင်လွန်းလေရာ ငယ်မှုး…မျက်လုံးများကို တအားမှိတ်ပြီး ခေါင်းကို ငုံ့ချလိုက်မိသည်။ နန်းအီတူး…အဘယ့် ကြောင့် မလှုပ်မယှက် ငြိမ်နေဘိသနည်း…မြင်းလားကဲ့သို့ ကြီးမားရှည်လျားလှသော အယုဒ္ဓယ ဘီလူး ကြီး၏ သိုကြီးကို မမှိတ်မသုံ ကြည့်နေခြင်းကပင် နန်းအီတူး …ကာမစိတ်များ နိးကြားခြင်း ဖြစ် နေလေသလား …။
ခါးစည်းကြိုးကို တစ်ရစ်စီ တစ်ပတ်စီ ဖြုတ်ပြီးသောအခါ …ရှမ်းဘောင်းဘီ အနက်ကလေးကို ဖြေး ဖြေးခြင်း ဆွဲချွတ်နေပြန်သည်။ ပါးလှပ်သော ဗိုက်သား ဝင်းဝင်းကလေး အဆုံး၌ စောက်မွှေးလေး များ….ဇောင်းထနေသော မြင်းမလေးကဲ့သို့ ထိုးထိုးထောင်ထောင်လေး ပေါ်လာလေသည်။ ဆီးခုံ အသားကလေးများက ဂွမ်းစိုင်လေးများကဲ့သို့ နူးညံ့အိစက်နေသည်။ မမြင်ဘူးသော ရှေး ဟောင်း ပစ္စည်းတစ်ခုကို ပွတ်သပ်ကြည့်လိုက်သကဲ့သို့ အယုဒ္ဓယကြီးက လက်ဝါးကြမ်းကြီးဖြင့် ဖွ ဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးရင်း အရသာ ခံနေသည်။
ပေါင်လေး နှစ်လုံးက ရုတ်တရက် ကားသွားသည်။ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးထဲမှ ပြူးဝင်း မာတောင်နေသော…စောက်စိလေးက ငုတ်တုတ်လေး ပေါ်လာသည်။ လက်ညှိုးကြီးက စောက်စိ လေးကို ဘယ်ညာခလုပ်တိုက်ခါ တိုက်ခါ စောက်ရေများ စိုရွှဲလာသည်အထိ ပွတ်သပ်၏။ ဒူးနှစ် ချောင်းကို ဆွဲယူပင့်မလိုက်သောအခါ …..
”အ ..ဟား…အ ..ဟီးဟီး ….အီး …ဟီး..”
တစ္ဆေ…သူရဲကြီးနှယ် သူ့လီးကြီးအား အရင်းမှကိုင်၍ စောက်ပတ်အကြိုအကြား ဘေးနားတဝိုက် နှင့်အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျောက် လူးလိမ့်ပွတ်သပ်ရင်း..အက်ကွဲသော ကြေးလင်ဗန်းအသံကြီး ဖြင့် ရယ်ပြန်သည်။
ဖြဲဖြဲ ကားကားလေး ထောင်ထားသော ဒူးနှစ်ချောင်းကို အတန်ငယ် မလိုက်လေရာ… ရှုံ့တွနေ သော စအိုပေါက်ကလေးက စောက်ပတ်အောက်မှ ခပ်ခွက်ခွက်ကလေး ပေါ်လာသည်။ လီးကြီးက အလျားလိုက် ထိုးတင်ထားပြီး..ဒစ်ကြီး ပြဲကနဲပြဲကနဲ ဖြစ်သွားသည်အထိ…ဆောင့်..ဆောင့်… လိုး လိုက်ရာ..နန်းအီတူး စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ..လီး အချောင်း အမြှောင်းအလိုက်..ပွတ်တိုက်မှုကြောင့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများ လုံးကြွဆူမို့လာသည်။
အိပ်ခင်းစောင်လေး နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ထားသော လက်လေးနှစ်ဖက်မှာ အကြောလေးများ ထောင် ထလာသည်။ အယုဒ္ဓယကြီးက မုတ်ဆိတ်မွှေး…နှုတ်ခမ်းမွှေးများ ထူလဗြစ်နှင့် သူ့မျက်နာကြီးကို စောက်ပတ်လေးနှင့် ဖိကပ်ခါ ..ဗြိကနဲ ဗြိကနဲ ပွတ်သပ်လိုက်ပြန်သည်။ နူးညံ့အိစက်သော စောက်ပတ် ခုံးမို့မို့လေးမှာ ကြမ်းတမ်းသော မုတ်ဆိတ်မွှေး ..နှုတ်ခမ်းမွှေး များကြောင့် ပန်းနုရောင်လေး သန်းလာသည်အထိ ကာမသွေးတို့ ဆူဝေလာနေပုံရသည်။
ကြီးမားနီရဲသော လျှာကြီးကလည်း စောက်ဖုတ်ကြီးအား အောက်မှ အထက်သို့ပင့်ကာ…ပင့်ကာ ဗြိကနဲ…ပြွတ်ကနဲ ဆွဲယှက်နေပြန်ရာ…အကွဲကြောင်းလေးမှာ..ဗြိကနဲ..ဗြိကနဲ ယှက်လိုက်တိုင်း ပြဲ ကနဲဖြစ်သွား ရရှာလေသည်။ ယင်းသို့ပြဲပြီး ပြန်စေ့လေတိုင်းလည်း…ချွဲကျိ..ပြစ်ခဲသော စောက် ရေ စေးထန်းထန်းများက ပြစ်ကနဲ…ပြစ်ကနဲ…အံကျလာလေသည်။ ယင်းသို့..နန်းအီတူး၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ချိုမြိန်စွာယှက်နေစဉ်…သူ့လီးကြီးက အဂ်တေကျောက်ပြင် အကျိုးအပဲ့များ ကြား၌ ထိုးထောက်နေပြီး…ဖုံမှုံ ကျောက်ခဲငယ်လေးများဖြင့် ထိကပ်တွယ်ငြိကာ ကွမ်းသီးခေါင်း ကြီးမှာ ပေလူး ညစ်ပတ်နေပြီ..ဖြစ်သည်။ ထို..သဲမှုံများ ကျောက်ခဲငယ်..အဂ်တေစများ စေးထန်း သော လရေများနှင့် ကပ်လူးပေကျံနေသော လီးကြီးကို အရင်းမှကိုင်၍ ဝါးလုံးတစ်ချောင်းကဲ့သို့ ပင့်မြှောက်လျက်..နန်းအီတူး..စောက်ဖုတ်ဝကလေး ကိုဖြဲကာ တေ့ပြီး မွှေနေပြန်လေတော့သည်။
ဖုံမှုံ..ကျောက်ခဲ..အဂ်တေစများနှင့် စောက်ခေါင်းအဝ၌တေ့ပြီး…ညောင်စေးကျအောင် အမွှေခံနေ ရ၍ တင်းထားသော…အီတူး…အသက်ရှုမှားမတတ် ကောင်းမိသွားသေး၏။ စိတ်ကြိုက်မွှေနှောက် နှိုးဆွပြီးနောက်..အယုဒ္ဓယကြီး၏ လီးကြီးက ကျဉ်းမြောင်းမာကျစ်သော အီတူးစောက်ခေါင်း လေး အတွင်းသို့ လိုးဝင်သွားလေတော့သည်။
”ဗြစ် …ပြွတ် …အီး …ဟိ”
စောက်ဖုတ်ကလေး ချိုင့်ခွက်သွားသည်..နှုတ်ခမ်းသားလေးများ တရွေ့ရွေ့ခြင်း အပေါ်သို့ ပြန် တက်လာနေသည်…လီးကြီးက တဆတ် ဆတ်တုန်ကာ ထောင်ထားဆဲ….ဝဲယာ စောက်ပတ် နှုတ် ခမ်းသားများ..အပေါ်သို့ခရုတစ်ကောင် တွားသွားသည့်နှယ်..ပြန်တက်လာပြီး ခဏအကြာတွင် လီး ကြီးအား ငုံမိသွားသည်နှင့် ……..
”ဗြစ် …ဗြစ်….အ…”
စောက်ဖုတ်ကြီး ချိုင့်ဝင်သွားပြန်သည်…နှုတ်ခမ်းသားများ…လီးအချောင်းနှင့် ကပ်လျက်ပါသွား ပြန်သည်။ လီးကြီးက ခပ်တင်းတင်းလေး ဖိ ထောက်ထားပြန်သည်…စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား များက ယခင်နည်းအတိုင်း လီးအရင်းဆီသို့ တရွေ့ရွေ့ တွားသွားတက်လာ နေကြရပြန်၏။ ဝဲယာ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားများ အပေါ်သို့ပြန်လည် ရောက်ရှိသည်နှင့် လီးကြီးက ကျွံကျသွား၏ ..
”ဗြွတ် ….အား …..”
”အီး …အူး ….ဟား …..အား ..”
ငယ်မှုး…မျက်စေ့အစုံက ပြည့်ပြည့်ကြပ်ကြပ်ကြီး ဝင်ထွက်နေသော သူ့မိန်မ စောက်ဖုတ်အတွင်း မှ အယုဒ္ဓယကြီး၏ ကြီးမားသော လီးကြီးကို….စက်ဆုပ်စွာကြည့်ရင်း…လီးကြီးက စောက်ဖုတ် အ တွင်း ဗြွတ်ကနဲ ဝင်သွားသည်နှင့် အာခေါင်ခြစ်၍ အော်ရင်း..ခုန်ထလိုက်တော့ သည်။ နန်းအီတူး အား ပက်လက်ကလေး တင်လိုးနေသော အိပ်စင်နားသို့ ..ဒယိမ်းဒယိုင်ဖြင့် ကပ်လာနေသည်။
”ဗြစ် …ဗြစ်…အင့် …အင့် ….အာ ….အား …”
နှစ်ဆင့်ဆက်၍ ဆောင့်လိုးချလိုက်ခြင်းကြောင့် အီတူး၏ ဖြူဖွေးသော ပေါင်တန်ကြီးနှစ်လုံးမှာ ဘေး သို့အစွမ်းကုန် ကားသွား၏။
”ကျား …..ဟိတ်”
ငယ်မှုး..အရှုးတစ်ယောက်ပမာ သူ့မိန်းမအား လိုးသွင်းနေသော အယုဒ္ဓယကြီးအား ကြိုးအထပ် ထပ် ပူးတုတ်ထားသော ကုလားထိုင်ကြီးနှင့်အတူ …အားယူ၍ ..ဘေးစောင်းပြစ်တိုက် လိုက်လေ သည် …။
”ခွမ်း ….ခွမ်း ….ဒုန်း ….အ”
အယုဒ္ဓယကြီး၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသော ကိုယ်ခန္ဓာကြီးဆီသို့ မရောက်မှီ အမွှေးအမြင် ထူထပ် လှသော အယုဒ္ဓယကြီး၏ လက်ကြီးနှစ်ဖက်က လေထဲတွင်ကြမ်းတမ်းစွာ မြောက်တက်သွားပြီး ပြေးဝင်လာသော ငယ်မှုးအား…ဘယ်ညာ..ဖြတ်ရိုက်ချလိုက်၏။ ငယ်မှုး..လုံးထွေးပြီး ဒလိမ့် ခေါက် ကွေး ခွေကျသွားသည်။
ထိုစဉ် အီတူးက မိမိ စောက်ပတ်ထဲ လက်လေးသစ်မျှ ဝင်နေသော လီးကြီးကို…အားကုန်…ဆွဲ ညှစ်ခါ…ပြတ်ထွက်သွားမတတ် ညှပ်လိုက်၏ ။
”အား …..အား….”
မထင်မှတ်သော စောက်ပတ်တိုက်ကွက်ကြောင့် အယုဒ္ဒယ လူ့ဘီလူးကြီးမှာ လီးကို ပလာယာ တစ်ချောင်းဖြင့် ဆွဲညှပ် လိုက်သလို ခံလိုက်ရပြီး မျက်လုံးကြီးများ ပြူးထွက်လာသည်။ လက်နှစ် ဖက်က ဖိထောက်၍ နန်းအီတူး ညှစ်ထားသော လီးကို ဆွဲနုတ်ရန် ကြိုးစားနေသည် ။ အိပ်စင် လေးကို ဆုပ်ကိုင်ထားသော နန်းအီတူး လက်ကလေးများ တစ်စတစ်စ တင်းကြပ်လာပြီး အိပ်စင် သစ်သားဘောင်လေးမှာ ..တစတစ ကျုံ့ဝင်သေးသိမ်လာသည်။ အယုဒ္ဒယကြီးမှ ဂွေးစိကြီးများ အရင်းသို့တက်ကပ်လာလိုက် ပြန်ကျသွားလိုက်ဖြင့် ဝေဒနာကို အံကြိတ်ခါ ခံစားရင်း …စောက် ဖုတ်အတွင်းမှ လီးကြီးကို တအားဆွဲနှုတ်နေပေရာ …လီးကြီးမှာ..မျှော့ကြိုးကြီးပမာ ရှည်ရှည်ထွက် လာပြီး ..သေးသိမ်သွားသည်။
နန်းအီတူး ခြေလေးနှစ်ခြောင်းက လေထဲသို့ ရုတ်တရက် မြောက်တက်သွားပြီး အယုဒ္ဓယ လူ့ဘီ လူးကြီး၏ မျက်နာကို တအားကုန် ဆောင့့်ကန်ပြစ်လိုက်တော့၏။
”ဟိတ် ….ဖြောင်း …အီးယား ….ဝုန်း ..”
လီးရှေ့ လက်လေးသစ် ခန့်နေရာမှာ သိမ်နေသည့် လီးထိပ်မှ သွေးများ တစ်စက်တစ်စက် ကျနေ သည်။ လီးအုံကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်ကာ အယုဒ္ဓယကြီးမှာ တအီးအီး အော်ရင်း …ဖင်ပူး တောင်းကြီး ထောင်နေလေသည်။ နန်းအီတူးက အိပ်စင်ထက်မှ လျင်မြန်စွာထလိုက်ပြီး နှစ်လက် မ ပတ်လည်ခန့်ရှိသော အိပ်စင်တိုင်လေးကို ဆွဲချိုးပြစ်လိုက်သည်။
”ဗြောင်း …ဂျွမ်း..”
သစ်သားစ …အကျိုးဘက်မှ ချွန်မြသော အသွားများထွက်ပေါ်လာသည် …တုတ်စကို ကျစ်ကျစ် ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ရင်းဖြင့် ဖင်ပူးတောင်းထောင် နေသဖြင့် အမွှေးကြမ်းကြီးများ ပေါက်နေသည့် ဖင်ကြားမှ ဖင်စအိုဝကြီးအား အသေအခြာ ချိန်ရွယ်ပြီး အားကုန် ဆောင့်ထိုးချလိုက်လေ၏။
”အိုး …..ယား…..အား……ဂယား…..အူး အီး ယား…..”
ဖင်စအိုထဲသိုက နှစ်လက်မ ပတ်လည်ခန့်သစ်သားချောင်း အဆုံးထိုးသွင်းခြင်း ခံလိုက်ရသော လူ့ ဘီလူးကြီးမှာ ဝမ်းခေါင်းသံကြီးဖြင့် အော်ဟစ်ရင်း နန်းအီတူးအား တိုက်ခိုက်ရန် ကြုံးထလာ ပြန် လေသည်။ ထိုအခါ နန်းအီတူးက သွက်လက်စွာဖြင့် အယုဒ္ဓယကြီး ဒူးနှစ်လုံးပေါ်သို့ ဖြတ်ကနဲ ပြေးတက်ခါ ပုခုန်းကြီးနှစ်ဖက်ပေါ်သို့စွေ့ကနဲ ခုန်တက်ပြီး …အားနှင့် ဆောင့်ချလိုက်လေတော့ သည် …ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ဖင်ထိုင်လျက်ကျ၏။
”ဝုန်း ….အီး…..ဂယား”
သစ်သားချွန်က စအိုထဲမှ နေ၍ အစာအိမ်နှင့် အူမကြီးကို စုတ်ပြဲသွားစေပြီး …အဆုံးအထိဝင်သွား လေရာ အယုဒ္ဓယကြီး၏ နှာခေါင်း …. နား….ပါးစပ်…မျက်တွင်းတို့မှ..သွေးများ ယိုစီးကျလာပြီး မရှုမလှ ဇတ်သိမ်းသွားလေတော့သည်။
ကြမ်းပြင်၌ မေ့မျောနေသော ငယ်မှုးအား ကြိုးဖြေပေးပြီး နှစ်ယောက်သား …ဂူအပြင်သို့ ဒယိမ်း ဒယိုင် ထွက်လာသော အခါ …အပြင်၌ မှောင်ရိပ်သန်းနေခဲ့လေပြီး ……….
”ဘာလို့ ….အလိုး ခံရတာလဲ …အီတူးရယ် ….ဟင်”
”ဒီ နည်းပဲ …ရှိတော့တယ် မောင်မောင် …ခံချင်လွန်းလို့မှ မှုတ်ဖဲ”
”ဟင်း ….ဒါပေမယ့် ….တချက်တချက်တော့ ကောင်းသွားသေးတယ် မဟုတ်လား …ပြောစမ်းပါ ဦးမယ်မင်း နည်းက …ဟင်း”
လရောင် ဝိုးတဝါးအောက် ထနှောင်းပင် ခြေရင်းရှိ အုတ်ဂူလေးကို မှီထားသော ငယ်မှုး ရင်ခွင်၌ နန်းအီတူး ရှက်ပြုံး နီနီလေးဖြင့်မှီကာ …ပုဝါစကို လုံးခြေနေသည် ။ မကျေမနပ် ..မျက်နာကြီး စူ ပုတ်ထားသော ငယ်မှုးမျက်နာ သိုးမှုံနေပြီး မကျေမနပ်ဟန် ထင်ရှားစွာ ပေါ်လွင်နေပေသည်။
”အရှက်မဲ့ …မြွက်မဟပါနဲ့ မောင်မောင်ရယ် …အီတူးဟာ ..မောင်မောင့် အလိုးခံမလေး သက် သက်ပါနော် …”
ချစ်သူ အလိုမကျသည်ကို ပြုံးရယ် ချော့မော့နေရှာသော အီတူးလက်ကလေးများက …ငယ်မှုး လီး ကြီးအား ခပ်ရွရွလေး ပွတ်ခြေပေးနေလေရာ …ငယ်မှုးမှာ အသက်ရှုသံကြီးများ ပြင်းထန်လာပြီး လီးကြီးမှာလဲ မာကျစ်ထောင်ထ လာလေတော့သည် ….။
အီတူးက…လုံချည်အောက်စကို မရဲတရဲလေး မတင်ပေးလိုက်ပြီး..လရောင်မှုံဝါးဝါး၌ မဲမဲကြီး ထောင်နေသော လီးကြီးကို အသာအယာ ဖြဲချပေးလိုက်သည်…လီးနှံ့ကြီးက အီတူး နှာဝသို့ ထောင်းကနဲ ပျံ့လွင်လာသည်.အီတူး တစ်ကိုယ်လုံး ဖိန့်ဖိန့်ကျင်ကျင် ခံစားလိုက်ရပြီး..လက် တစ်ဖက် ကလည်း စောက်ဖုတ်လေးမှ အကွဲကြောင်းလေးကို လက်ချောင်းလေးဖြင့် ပွတ်တိုက်နေ မိ လေသည် ။
ငယ်မှုးက အီတူး နိ့ကြီးများကို အင်္ကျီအတွင်း လက်ကို နှိုက်ပြီး ဆုတ်နှယ်နေရာမှ …အားမရ တော့ပဲ အင်္ကျီကို အသာအယာဆွဲချွတ်လေရာ …အီတူးက ကြည်ဖြူစွာပင် ခါးလေးကော့၍ အ ချွတ်ခံလိုက်လေသည်။ လရောင်အောက်၌ လှပလုံးကျစ်ခါ မာမောက်နေသောနိ့ကြီးနှစ်လုံးကို ရင် ခုန်စဖွယ် လှုပ်ကနဲ တုန်ခါပြီး အင်္ကျီအတွင်းမှ ပေါ်ထွက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။
”မယ်မင်း ….ယောနိအား ….စပ်ယှက်ရမှာ …စိုးမိပါဘိ”
”အဆုံးထိမဝင်ခင်…မောင်မောင့်…ဘွားဖက်တော်ကြီး အပိုင်းပိုင်း ဖြတ်ပြစ်နိင်သည်ဟု ..ကြောက် ရွံ့သလော …မောင်မောင်”
” အင်း …ဧကန်မုချ …ပင်ဖြစ်သည် …မယ်မင်း ရဲ့”
”အမောင်ရယ် …..အီတူး …ရာသီလာစဉ် …မောင်မောင်အတင်း အဓ္ဓမ စပ်ယှက်ခဲ့သဖြင့် သန္ဓေ ပင် တည်ခဲ့ပြီကော …မောင်မောင်”
”အလကား …ကြည်စားသည်ပ …နှမရယ် …ဤမျှသန်မာသော စောက်ဖုတ်လေးအား …လိုး နေ ရင်းမှ သေသည်ရှိလဲ သေပါစံ့”
နှစ်ယောက်သား လုံးထွေး ပွေ့ပိုက်ရင်း တစ်ယောက် အင်္ဂါကို တစ်ယောက် ဆုပ်ကိုင်နှိုးဆွ ထိုးမွှေ နေကြရ၏။ အရသာရှိလှသော အရသာကို ခံစားရင်း ကြည်နူးနေကြပေ၏။
”ဟား….ဟား….ဟား….ယုန်ထောင်တာ ….ယုန်ရော ကြောင်ရော …မိနေပါလား စက္က ရ ဟား.. ဟား..”
နှာခေါင်းနီ သိုင်းသမားနှင့် မြေခွေး မျက်လုံးသိုင်းသမားတို့က ငယ်မှုးတို့နှစ်ယောက်အား ခါး ထောက် ကြည့်လိုက်၏။ ငယ်မှုးတို့ ကျောဖက်မှ အုတ်ဂူဟောင်းပေါ်တွင် မုတ်ဆိတ်ဖြူ သိုင်းဆရာ ကြီးက တိတ်ဆိတ်စွာ ရပ်လိုက်သည်။
ငယ်မှုးနှင့် အီတူးတို့ ကမန်းကတမ်း အင်္ကျီအဝတ်အစာများ ကောက်ဝတ်ခါ ကျောချင်းကပ်၍ ရန် သူကို ရင်ဆိုင်လိုက်၏။
”နိ့ လူတစ်ယောက် အတွက် မင်းတို့နှစ်ယောက် အသက်ကို ပေးရပေတော့မည် …ငယ်မှုး..”
”တိုက်ရင်း ….အသေခံတဲ့ …မြန်မာလူမျိုးကွ”
ငယ်မှုးက ဓါးလျင်စြင်္ကာ ခုတ်နည်းဖြင့် နှာခေါင်းနီကြီးအား …အတင်းဝင်ခုတ်လိုက်သည် ..အချိန် ဆွဲနေခြင်းက စိတ်ဓါတ်ရေးရာ အရ အင်အားနည်းသူက တဘမ်းရှုံးတတ် သဖြင့် ငယ်မှုး အတင်း ဝင် တိုက်၏။
”ချွမ်း…..ချွင်…”
ဓါးချင်း ခတ်မိသံ့နှင့့်အတူ တိတ်ဆိတ်သော သင်္ချိုင်း မြေထဲ၌ မီးများ တဖျပ်ဖျပ်ပွင့်နေကြသည်။
”ရွမ်း…”
သံကြာပွတ်ကြီးက အသည်းယားဖွယ် မြည်ဟီးရင်း ငယ်မှုး ခြေအစုံကို လှမ်းရိုက်သည် …တစ်ခါ
သေဖူးထားပြီဖြစ်သော ငယ်မှုးက အုတ်ဂူတစ်လုံးပေါ်သို့ လွားကနဲ ခုန်တက်လိုက်လေရာ ကြာ ပွတ်က မြေပြင်ကို ရှပ်တိုက်ပြီး မြက်ပင်များကို တိကနဲ ဖြတ်ပြစ်လိုက်လေသည်။ အုတ်ဂူပေါ်သို့ ရောက်သွားသော ငယ်မှုးနှင့် နန်းအီတူးမှာ တစ်နေရာဆီ ဖြစ်သွားကြလေသည်။
နန်းအီတူး၏ ဓါးချက်များက သွက်လက်သော်လည်း အားမပါလှပဲဖြစ်နေရာ နှာခေါင်းနီသိုင်းသမား ကြီး၏ ခုတ်ချက်တိုင်း၌ နန်းအီတူး …ဓါးမှာ နောက်သို့ တွန့်တွန့်သွားတတ်၏။ ဤသို့သော အ ခြေအနေကို အခွင့်ကောင်း ယူ၍ မြေခွေးမျက်လုံးက လှစ်ကနဲ လူချင်းဝင်ပူးပြီး…နန်းအီတူး ကိုယ် လုံး လေးအား …ဖြစ်ညစ်ဖက်တွယ် လိုက်လေတော့သည်။ လက်နှစ်ဖက်က တတောင်ဆစ်မှ အ ပေါ်သို့ ပင့်တင်ခြင်း ခံထားရသဖြင့် ဓါးဖျားများလေ၌သာ ဝဲ ယမ်းနေကြ၏။ တဒဂ် တကယ့် တဒဂ် လေးအတွင်း နန်းအီတူး ဓါးဦးကို …အောက်သို့စိုက်ပြီး လက်ပြန်ကိုင်လိုက်ခါ ဒူးကို ကွေးညွတ်၍ မိမိခါးကို အသေဖက်ထားသော မြေခွေးမျက်လုံး၏ ညှပ်ရိုးအတွင်း စုံထိုး စိုက်ပြစ်လိုက်လေသည်။
”ဇြိ …အား….”
မြေခွေးမျက်လုံး သိုင်းသမား နာကျင်စွာ အောရင်း ဒူးခွေကျသွားကာ ငြိမ်သက်သွားလေသည်။ လျှပ်တပျက်ကလေး အတွင်း နန်းအီတူး …ဓါးကိုင်လက်များ လျင်မြန်သွက်လက်စွာ ဓါးပြန် …ဓါး ထောင်…ကိုင်သွားခြင်းမှာ အံ့သြောစဖွယ် လှုပ်ရှားသွားခြင်းဖြစ်ရာ နှာခေါင်းကြီးမှာ တွန့်သွား၏။
သို့သော် ဒုတိယ အကြိမ်ဝင်လာသော နှာခေါင်းကြီး၏ ဓါးအရှိန်မှာ ယခင်ကထက်ပိုမို ပြင်းထန် လာသည်။
”ရွမ်း ….ကြိ …”
ပက်ဓါး တစ်ချက် အဖျားခပ်သွားချိန်၌ နန်းအီတူး နိ့ကြီးနှစ်လုံးမှာ အင်္ကျီကြာမှ ငွါးငွါးစွင့်စွင့် ကြီး လှုပ်ခါယမ်းလျက် ပေါ်လာလေသည်။ နှာခေါင်းနီကြီး မျက်လုံးများ ဝင်းဝင်းလက်သွားသည်။ ဖြူ ဝင်း အိမောက်သော ရင်နှစ်မွာကို အာသာငမ်းငမ်း ကြီးစိုက်ကြည့်ရင်းမှ နန်းအီတူး ဓါးနှစ်လက်ကို ကြမ်းတမ်းသော အရှိန်ဖြင့်ခါထုတ် လိုက်သည်။ ဓါးနှစ်ချောင်းက အဝေးမြေပြင်သို့ ဖုတ်ကနဲ ကျ သွား၏…နန်းအီတူး…နိ့နှစ်လုံးကို လက်ဝါးဖြင့်အုပ်ခါ နောက်သို့ တစ်လှမ်းချင်း ဆုတ်နေရ သည်။
ငယ်မှုးမှာလည်း သံမဏိကြာပွတ်သမား မုတ်ဆိတ်ဖြူကြီးနှင့် အသေအလဲ တိုက်ခိုက်နေပေရာ …. နန်းအီတူးအား မကယ်နိင်အောင် ဖြစ်နေရပေသည်။ နန်းအီတူး ကျောပြင်လေးနှင့် အုတ်ဂူတစ်ခု တို့ကပ်သွားမိ၏ …နောက်ဆုတ်နေသော ခြေလှမ်းများ ရပ်တန့်သွားကြပြီး ..နှာခေါင်းနီကြီး ဓါးဦး က နန်းအီတူး လည်ပင်းလေးနားတွင် တေ့လိုက်သည်။ နန်းအီတူး မျက်လုံးလေးများ ဝိုင်းကာ
မျက်နာလေးမှာ ဖြူဖတ်ဖြူလျော်လေး ဖြစ်လာသည် …ဒူးများညွတ်ခွေချင်လာသည် …တဆတ်
ဆတ်တုန်အောင်လည်း ကြောက်နေမိသည်။
”ဘောင်းဘီ …ချွတ်စမ်း …..ကောင်မ..”
တောလိုက် ခွေးတစ်ကောင်၏ ဟိန်းဟောက်သံမျိုးဖြင့် အမိန့်ပေးလိုက်သည် …အီတူးက တုန့် ဆိုင်းနေလေရာ ဓါးဦးက လည်ပင်းအသားထဲသို့ နင့်ကနဲ ဝင်လာလေ၏၊
”ချွတ် ….ချွတ်ပါ့ …မယ်ရှင် ….ရှင့်ဓါးကြီး ဖယ်ပေးပါ …”
”အဟေး ….ဟေး…..မင်း သဘောပေါက် သဟာပဲနော်”
ပြေလျော ကျွတ်ကျသွားသော ဘောင်းဘီလေး အောက်မှ စောက်မွှေးများ အထွေးလိုက်ပေါက်နေ သော ဆီးခုံလေး ပေါ်လာသည်….နာခေါင်းနီကြီး မျက်လုံးများက ကြောက်ရွံ့စွာ ဖြူလျော်နေ သော နန်းအီတူး မျက်နာကို အလစ်မပေးပဲ စိုက်ကြည့်ကာ ဓါးဦးကို လည်ပင်း၌ထောက်မြဲ ထောက် ထားလေသည်..။ ကျန်လက်တစ်ဖက်က နန်းအီတူး စောက်မွှေးလေးများကို ခပ်ဖွဖွလေး ဆွဲယူပွတ်သပ်ရင်း မျက်နာကြီးက တဏှာ ရာဂများပြင်းထန်လာဟန်ဖြင့် နီမြန်းတုန်ရီလာသည်.။ စောက်စိလေးကို လက်ညှိုးဖြင့် ထိုးဆွဲ ပွတ်နှိုက်လိုက်ရင်း …
”ငါ …ခိုင်းသလိုလုပ်နော် …ဓါးဦးက …မြုပ်သွားမယ်မှတ် …”
”ဟုတ် …ဟုတ်ကဲ့ပါရှင်…”
”ငါ့ဘောင်းဘီကို ချွတ် … ဟုတ်ပီ …ဟဲဟဲ …နင့်ယောနိထဲကို …ကိုင်ပြီး …တေ့ပေးစမ်း ..ပေါင် ကားထားလေ … အေး …အဲလိုမှပေါ့ …ဟင်းဟင်း …ငါ့ကိုတော့ အယုဒ္ဓယကြီးလို …စောက်ပတ် နဲ့ ညှပ်မယ်၏မကြံနဲ့ ဓါးကိုထိုးထည့် လိုက်မှာ”
အီတူး မျက်ရေများ ဝေဝဲလာသည် …မလူးသာ မလှုပ်သာ အခြေအနေမို့ သူ့လီးကြီးအား မကြည့် ပဲ စောက်ပတ်ထဲသို့ ကိုင်ပြီး သွင်းပေးလိုက်ရလေသည် ။ ပူနွေးသော လီးကြီး အထိအတွေ့က တစ်ကိုယ်လုံးကို ရှိန်းကနဲ စိမ့်ဝင်သွား စေရာ …ပေါင်ကြီးများ ခပ်ကားကား ပြဲသွားရလေသည်။
”ဗြွတ် …..ဗြွတ်….ဗြစ် ….အ …အ…အင့်…”
မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေအထားမှ လီးကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ အထစ်အငေါ့မရှိ တန်းဝင်သွားရာ…စောက်ပတ်မှာ တစိမ်းလီးတစ်ချောင်း အဝင်ခံလိုက်ရသည့်အတွက် အသစ်အဆန်း တစ် မျိုးလိုပင် အီဆိမ့်သွားအောင် ကောင်းသွား၏။ သတိလက်လွတ် အခြေအနေမျိုးဖြစ်က နန်းအီတူး လက်နှစ်ဖက်က နှာခေါင်းနီကြီး ဖင့်ကို ဆွဲဆုတ်ဖိချေ ပေးလိုက်မိခါ …မိမိကလည်း …ကော့၍ … ကော့၍ …အလိုးခံလိုက်မိ၏။
”ပြွတ် …ပြွတ်…စွတ်…စွတ်….ဖတ်…ဖတ်…”
”အင် …အင်း……အင့်……အီး…..ဟီး…..ကျွတ်…အ”
နှာခေါင်းနီကြီးကလည်း အရုပ်ဆိုးလှသော သူ့မျက်နာ မဲမဲကြီးဖြင့် ဖြူဝင်းနုထွတ်သော နန်းအီတူး မျက်နာလေးကို ဖိကပ်ပွတ်သပ် နမ်းရှုံ့ရင်း ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ တအားဆုတ်ကာ အားနှင့် ပြစ် ဆောင့်နေပေရာ …နန်းအီတူး ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးများ အုတ်ဂူနံရံတွင် ဖိကပ် ပြားချပ်သွားရ လေ သည်။
”ဗြွတ်… ဗြွတ်….ဗွိ….ဖတ်….ဖတ်….ဖတ်…”
”အ…..ကျွတ်..ကျွတ်….အင်း ….ဟင်းဟင်း…..ရှီး….ကျွတ်ကျွတ်..”
နှစ်ဦးစလုံး ကမ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်လာကြသည် …နှာခေါင်းနီကြီး နိ့ကြီးများကို လက် တစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲလိုက် ပွတ်သပ်လိုက် နယ်ဖတ်လိုက် လုပ်ရင်း အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးနေပေရာ လီးဥကြီးများက နန်းအီတူး၏ ပေါင်တွင်းသား များကို တဖတ်ဖတ် ရိုက်ခပ်နေလေသည်။
”ဗြစ်….ဖွတ်….ဖတ်…..ပြွတ်…”
”အ…အ…..အ…အင်း..ဟင်း…..ကျွတ်…ရှီး….အ…အား…”
နန်းအီတူး မျက်တောင်လေးများ မှေးစင်းသွားပြီး နှာခေါင်းနီကြီးအား တစ်အားဖက်၍ ဖင်ဖွေးဖွေး ကြီးကို ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ဆောင့်ကာ သက်ပြင်းလေးချလိုက်ရှာ လေသည်။ နှာခေါင်းနီကြီး က လည်း လီးကို မနှုတ်တော့ပဲ ဆီးခုံနှစ်ခု ပူးကပ်ထားပြီး အုတ်ဂူ အမာခံပေါ်သို့ နန်းအီတူး ဖင်ကြီး ပင့်တက်သွားသည်အထိ ဖိကြိပ်ပြီး ဆောင့်သွင်းလိုက်ခါ လရေများကို ပန်းသွင်းလိုက်တော့၏။ နှစ် ယောက်သား ခပ်တင်းတင်းကြီး ဖက်ထားမိကြ၏..နှာခေါင်းကြီးဖင်က အရှိန်မသေသေး…သလို တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖိဆောင့်နေသေးသည်…ပြင်ပြသော အသက် ရှုသံများ ငြိမ်သက်စပြုလာသည်
”ဝှစ်….ခွပ်…အင့်…..ဇွီ….အား…..”
နန်းအီတူး တတောင်ဆစ်က ပြင်းထန်စွာ နှာခေါင်းနီကြီး၏ မေးရိုးကို ပင့်ရိုက်လိုက်ပြီး လက်တစ် ဖက်က ဓါးကို ဆွဲယူကာ ရင်ဝကို ထိုးစိုက်ချလိုက်လေသည်။ စောက်ပတ်၌ အာရုံ့ရောက်နေသော နှာခေါင်းနီကြီးခမျာ အလစ်ခံလိုက်ရပြီး မြေပြင်ပေါ်သို့ ပက်လက်ကြီး လန်ကျသွား၏။ စောက်ပတ် အတွင်းမှ လီးကြီးက ပြွတ်ကနဲ သုတ်ရေများ အရွဲသားဖြင့် ကျွတ်ထွက်သွားကာ ပုတ်သင်ညို တစ် ကောင်ကဲ့သို့ ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ တုန်ခါနေသေးသည်။
နန်းအီတူးက မြေပြင်တွင် ဆောင့်ကြောင့်လေးထိုင်လိုက်ခါ နှာခေါင်းနီကြီး၏ လီးရေများကိုစောက် ခေါင်းထဲမှ ထွက်နိင်သမျှ ထွက်စေရန် လက်ညှိုးဖြင့် ကော်ထုတ်ပစ်လိုက်သည်…ဘောင်းဘီဝတ် အင်္ကျီဝတ်ပြီး ….ငယ်မှုးနှင့် သံကြာပွတ်သမား မုတ်ဆိတ်ဖြူကြီး ရှိရာသို့လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
တပ်မှုး သီဟသူရ…ငစွာတေ…ငဗျစ္ဆ..တို့နှင့်အတူ ရီဝေသော မျက်လုံးများဖြင့် တွေတွေကြီးကြည့်နေသော ငယ်မှုးကို တွေ့လိုက်ရသည်….နန်းအီးတူး…ရင်ထဲ လှစ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ငယ်မှုး မျက်လုံးများက စကားလုံးပေါင်း အသိန်းအသောင်းကို ပြောနေလေသည်….အီတူး..မျက်ရည် ..ပေါက်ကြီးများ ကျလာသည်..
ငယ်မှုးရယ်….နင်..ငါ့ကို… ခွင့်မလွတ်နိင်တော့ဘူး မို့လား ….ဟင်… ငါ…ငါ ..လီးကြီးတစ်ချောင်း စလုံး အဆုံးထိ အလိုးခံနေရမှတော့ ငါ…ငါ..ဘယ်လိုစွမ်းအားတွေနဲ့ တွန်းလှန်နိင်မှာလဲ ..ငယ်မှုး ရယ်….နင်ငါ့ကို မသဒီတော့ဘူး…မို့လား..နင် ငါ့ခန္ဓကိုယ်ကို ရွံ့ရှာ စက်ဆုတ်သွားပြီးမို့လား …. ရပါတယ်…ငယ်မှုး…ငါ့ဝမ်းထဲ နှင့်ရင်သွေးကို ငါမွေးမယ်…သေလ္လာ သက္ကရမှာ မွေးပြီး …အရိန္ဒမာပူရ အကျိုးကို ထမ်းဆောင်စေမယ် ..သိလား…။။
သင်္ချီုင်းမြေသည် ကျက်သရေမဲ့စွာ တိတ်ဆိတ်နေ၏။ သွေးသံရဲရဲဖြင့် သေဆုံးနေသော သေလ္လာ သက္ကရမှ ကြေးစား သိုင်းသမား သုံးယောက်အလောင်းက အုတ်ဂူများ ကြားတွင် ပိုးလိုးပက်လက် လဲကျလျက်ရှိ၏။ မကောင်းဆိုးရွား တစ်ကောင်၏ အူမြူးသံကြီးလိုပင် သင်္ချီုင်းအလယ် ညောင် ပင်ကြီးအား လေထိုးသံကြီးက တဟဲဟဲ …အော်မြည်နေသည်။ လရောင် မှိန်မှိန်က အနောက်ဖက် တောအုပ်ထဲ သို့ တိုးဝင်ပုန်းကွယ်ရန် ကြိုးစားနေလေပြီ ..သေလ္လာသက္ကရ မိုးကောင်းကင် တွင် လည်း နှင်းမြူတို့ အုံ့ဆိုင်း ဝေ့ဝိုင်းနေလေသည်။ မြင်းလေးစီးက သင်္ချိုင်းမြေကို ကျောခိုင်း လိုက် ကြ၏ ။
”အင့်….” ကနဲ ရှိုက်ငိုလိုက်သော နန်းအီတူး ရှိုက်သံကြောင့် ညာဉ့်ငှက်လေး တစ်ကောင် သစ် ခြောက်ပင်ထက်မှ အထိတ်တလန့် ပျံပြေးသွားသည်..။ အမှောင်ပြီးရင်..အလင်းလာမယ်…မို့လား..။ အီတူး …ဘဝကတော့ အမှောင်ပြီးရင် အမှောင်ပါပဲလေ ချစ်သော …ငယ်မှုး ..သူ့ကို ကျော ခိုင်း သွားပြီကိုး……..
……………………………
”သေလ္လာသက္ကရ …စားသောက်ဆိုင်ထဲကို …အမောင်တို့ ဝင်လောတော့ …မိမိ စားပွဲထိုး ဘဝနဲ့ ရှိနေတာ ..အဟင်း ..ဟင်း ..။
”ငဗျစ္စ …”
ရှေ့နောက် …ဝဲယာ သို့ အသာ အကဲခပ်ရင်း ..လေသံ တိုးတိုးဖြင့်
”ဘာ ကိစ္စ …အဲသည် …ရောက်နေရသတုန်း ”
”အရည်းငယ် …ငဗျစ္စ နဲ့ …အရည်းဆရာ …ငသူရတို့ …ငယ်မှုးတို့ ..ရုတ်ချည်း လေးယောက်ပူး ပျောက်တော့ … အရည်းကြီး ဂိုဏ်းချုပ် …ရှင်ကြီး စက္က အကျွန့်ကို တာဝန်ပေးသကိုး …အမောင် ရဲ့ …အသို့ဖြင့် …သေလ္လာသက္ကရကို ရောက်လာရ သဟာကိုး..”
”အခု …ရှင်ကြီး စက္ကတို့..ပသို့ သဘောထားတုန်း ..လို့”
”သဟာဖြင့် ….ပူပန်ဝန်မလေးပါလင့် …အမောင်ငယ် ..အကျွန် သေလ္လာသက္ကရကို ရောက်တော့အရည်းကြီးဂိုဏ်း စည်ပင်ပြီး အင်အားကြီးမားရေးအတွက် …တရားပွဲများ ..ကျင်းပနေတာ တွေ့ခဲ ရကြောင်း…အစီရင်ခံသဟာကို..ယနေ့ညာဉ့်ယံမှာ စားသောက်ပွဲများနှင့် မာလနတ်ကွန်းရှေ့မှာ အ မောင်တို့ကို ဂုဏ်ပြုလေဦးမှာ ..အဟင်း …စိတ် အေးပြီလား ..ကဲ”
မယ် မိဿ၏ လက်သီးဆုပ် နုနုလေးက ငဗျစ္စ ..ရင်အုပ်ကြီးကို ဖွဖွ ရွရွလေး ထုလိုက်သော်လည်း ငဗျစ္စတစ်ကိုယ်လုံ့းမှာ သိမ့်ကနဲ တုန်လှုပ်သွား ရလေသည်။ မလုံ့တလုံလေး ဝတ်ဆင်ထားသော ပုဝါပါး ကြပ်ကြပ်လေး အောက်မှ ရင်နှစ်မွှာက ခုံးထနေ၏။ ချက်အောက်…ခါးကြပ်… ဝတ်ဆင် ထားသောပုဝါစမှ လွဲ၍ မိဿမ ဗိုက်သားလေးများ လွတ်လပ်စွာ ပေါ်လွင်နေသည်။ မိဿမ လက် လေးအစုံက ထွားကြိုင်းသော ငဗျစ္စ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ယီးလေးခိုကာ ..မျက်နာလေး မော့ပေးထား သည်..။ ငဗျစ္စ …အသဲနှလုံးများ သွေးခုန်မြန်မှုကြောင့် ခပ်အောင့်အောင့်လေးပင် ဖြစ်လာသည်…
ငဗျစ္စက… မိဿမလေး၏ ခါးသေးသေးလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ပြီးတွန်းခွါလိုက်သည် ..။
”ယခုတော့ဖြင့် ….အရေးတော်ပုံ ရှိသေး ….နှမ…..တစ်ချိန်မှာဖြင့် …ငတို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်တွေ့ကြပါဦး အံ့ ..နှမ ..”
”ဟွန်း …လိမ်လည်မုသား …မဆိုအပ်ရာ ..အမောင်”
”မင်း ယောက်ျား ..ပီပီပါ နှမရယ် …ယုံပါ…အခု အချိန်ဖြင့် ..တာဝန်တွေ ရှိနေသေးသဟာမို့ပါ ..”
”အင်းပါလေ…. မိ မိဿတို့က မိန်းကလေးပါ အမောင် .. အမောင်တို့ အတောင်နှစ်ဆယ် ဝတ် တွေ မြွက်ဟ သမျှ ခေါင်းငြိမ့် ..လိုက်ပါရသူတွေပါ….”
”အနှော …စကားနာထိုးလေဘိလား …နှမငယ်…”
”မဝံ့ပါ…အမောင်…ရင်ထဲက လာတဲ့ စကား ဟာကိုး..”
အမှန်မှာ သမထီးတပ်ဝင်းထဲ ရောက်သည်နှင့်…ငဗျစ္စအား တဖက်သတ်ပိုးပန်းနေသော မိ မိဿ ကလေးက သမထီးတပ်ဝင်းကြီး အခြေအနေ အရပ်ရပ်ကို သတင်းပေးရှာသည်…။ ယခုကဲ့သို့ နှစ် ကိုယ်ထဲ တွေ့ရခိုက် ငဗျစ္စလူပျိုလီးကို အစာကြွေးပြစ်လိုက်ခြင်သည်…သို့သော်…တပ်မှုး သူရ … ငစွာတေ..ငယ်မှုးတို့က တစ်နေရာမှ..စောင့်ကြပ် ကြည့်ရှု့နေမည်ကို …ငဗျစ္စ ကောင်းကောင်း သိ နေ သည်…။
ထို့ကြောင့်လည်း မိဿမလေး မရိုးမရွ ဖြစ်နေချိန်တွင် …ငဗျစ္စ ဂယ်ပေါက်နား ရောက်နေပြီ ဖြစ် ကြောင်းသိသော်လည်း တောင်လာသော လီးကြီးကို ငဗျစ္စ ငရံ့ ဂုတ်ချိုးသလို…ချိုးဖဲ့ ဖိနိပ်ထားရ လေသည်။ မိဿမလေးကမူ …အဘယ့်ကြောင့် ငဗျစ္စ ရှောင်ဖယ်ဖယ် လုပ်နေသည်ကို မသိပဲ … ပေါင်ကြားမှ …လီးကြီးအား ..အတင်းနှိုက်ခါ ပွတ်သပ် နိူးဆွ နေပေသည်…။
”ဒေါက် …ဂလောက် ….ဂလောက်…”
”ဟော ….ခဲနဲ့ ပေါက်ပြီး …အဲဒါ …အချက်ပေးတာပဲ ..ကဲ…ငတို့ လူခွဲကြရအောင် …”
ခဲတစ်လုံးက ငဗျစ္စတို့ နှစ်ယောက်ထိုင်နေကြသော အင်ပင်ခြေရင်းသို့ လာမှန်သည်..ငဗျစ္စက လာစဉ်အတိုင်း အရည်းကြီးဝတ်ရုံ နက်ပြာကြီးကို ခေါင်းမှ အုပ်ချလိုက်သည်..မိ မိဿကလည်း ပုဝါနက်ကို ..တစ်ကိုယ်လုံး လွှမ်းခြုံလိုက်သည်…။
”ကိုင်း …..သွား….ကြစို.ရဲ့ …”
…………………………
”သေချာရဲ့လား…ငစွာတေရယ်….မောင်ရင့်သတင်းက လုပ်ကြံဖန်တီးထားသလိုကြီးများ ဖြစ်နေမ လား”
”ဟ….ငတို့ အထောက်သား….ငဖဲဆီက လာတယ်..ကိုရင်ရဲ့ …အင်း…တန်ခူးလပြည့်ကျော်ဆို…နီးပြီ….ကပဲ”
”အင်းလေ….ဒါဆိုလည်း…တပ်မှုးလေးကို အဓိက အသိပေးရမလို ဖြစ်နေပြီ”
”အနိ့ ပေးကိုပေးမှဖြစ်မဲ့…ကိစ္စဟာကို..သွေးသောက်ရဲ့…အိုပန်းဖြူဆိုလား…အိုပန်းအိ..ဆို လား..အဲဒီ ..သတို့သမီးလောင်းက …တပ်မှုး ငယ်ချစ်ဦးတဲ့ ဗျား …”
”ကိုင်း…အဲဒါမှ…ဂွကို လုံးလုံးကျ …ကရော..”
”ဟ ..ဂွကျမှသာ ကျ….တမင် ဂွတည့်တည့်လုပ်သဟာ ..”
”ဟာ ….ရဲမက်ကလဲ…အနောက်သန်နေပြန်ပါ ပြီ ..”
ငစွာတေ…ဗျစ္စ…နှင့် ငယ်မှုးတို့ သတင်းထူးကို ရလာသည့် ကျည်းပင်စု ရွာသူ…အပျိုချောလေး အား..လယ်တိုင်ဝန် မုဆိုးဖို..ငသစ်၏သား ငချမ်းအောင်နှင့် လက်ဆက်ရန်အတွက် သမထီး၌ ပန်းဦးလွတ်ရမည် ဆိုသော သတင်း …။ သတင်းက အတိအကျ…နေ့ရက်…နေ့နာရီ… စသည် ဖြင့် သုံးယောက်သား ခေါင်းခြင်းဆိုင်သည်…လုပ်သင့်သည်များကို သေသပ်ပိရိစွာ လုပ်ဆောင်နိင် ရန် အဆင်သင့် ပြင်ဆင်သည်..။
ထိုသတင်းရပြီး နှစ်ရက်မြောက်သောနေ့တွင် သမထီးတပ်ဝင်း…ထွက်နေကျ…ကုက္ကိုပင်ကြီးမှ ကျော် ၍တပ်ဝင်း အပြင်ကို ငစွာတေ ထွက်သည်..သပြေကန်ရွာနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက် .. ဆူးသမန်း လယ်ကျောကို ဖြတ်၍ မြင်းကို အပြင်းနှင်ခဲ့သည်….။
တပ်မှုး သီဟ..သူရ၏ ချက်မြုပ်ရာ ဇာတိ ကျည်းပင်စု…ဆီသို့…..။ အညာဆန်သော ယောနယ် လမ်းတစ်ကျော ….စိမ်းမြသော မြေပဲခင်းကြီးများကို တွေ့ရသည်…ဖုံမှုံများတင်နေသောလည်း …မြေပဲပင်အစိမ်းရောင်က ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ ကြည့်လျင်..စိမ်းမြဲစိမ်းနေသည်…မြေပဲခင်း၏ ဟိုမှာဘက် တွင်..ယာစောင့်တဲ တစ်လုံးကိုတွေ့ရသည်….ခပ်သဲ့သဲ့ ခွေးဟောင်သံကိုလည်း ကြားနေရသည်… ငစွာတေ မြင်းဇက်ကို တဲရှိရာသို.လှည့်လိုက်သည်…။
…………………………
လောကကြီး၏ အလှည့်အပြောင်း များစွာကို အိုပန်းအိ ခံခဲရဖူးပြီ…ယခုတစ်ခါတော့….လောကကို ရင်ဆိုင်ရန် အိုပန်းအိ…အားမွှေးသည်…ရင်ဆိုင်သည်.. ပထမ ကျေးဇူးရှင် ဖခင်ကြီး ..ဆုံးပါး သည် အမေက လယ်ကိုင်ဝန် မုဆိုးဖို ငသစ်အား ယုံစားပြီး…မိမိမြေ ..လယ်.ယာတို့ကို ..သူရင်းငှား အခစားဖြင့် သီးကောက်ခပေး၍ လုပ်စေသည်..တစ်နှစ်ကုန်သောအခါ..လယ်ရှင်နှင့် မြေယာမဲ့ အလုပ်သမားတို့ ကိစ္စ .. မင်းတရားကြီးက ကိုင်တွယ် ဖြေရှင်းသည်…အချိုးကျ ဝေငှပေးပြီး သော လယ်များအား သီးထောက်ခပေးနေရပြီး …စာရင်းငှားက လယ်ပိုလုပ်လိုလာသည်….
သည်မှာ….အမေက လယ်တိုင်ဝန် ငသစ်အား အကျိုးအကြောင်းသွှားပြောသည်…လယ်တိုင်ဝန် က လယ်ယာများကို ဘိုးဘွားပိုင်မို့ …ကိစ္စမရှိ သူလုပ်ပေးမည်…မနက်အထိစောင့်ပါ ဆို၍ လယ် တိုင်ဝန်အိမ်၌ပင် အိပ်ရင်းစောင့်၏….သန်းခေါင်ယံ အချိန်တွင်..ကိုယ်ချီးသီး အဝတ်ဗလာဖြင့် လယ်တိုင်ဝန် အမေ့ အခန်းထဲဝင်လာ၏..အမေ့အား…လိုးရန် အမျိုးမျိုးနားချသည်..။ အမေကလဲ အကြာက်အကန်ငြင်းသည်…။
သို့ဖြစ်လျင် လယ်မြေများ ကိစ္စ ..သင်းက တာဝန်မယူနိင်တော့ကြောင်း ပြောသည်…။ စကားပြော ရင်းအမေ့ကို အကဲခပ်သည်…အမေငိုသည်…အားကိုးရာမဲ့..မုဆိုးမ ဘဝတွင် ကောက်ရိုးတမျှင် သည်လည်း အားထားရာပေပဲ….လယ်တိုင်ဝန်က ..အမေ့လက်ကလေးကို ဆွဲယူသည်…အမေ… မရုန်းတော့….။
ထိုမှ..ပူနွေးသော လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားခိုင်းသည်…ပထမ…အမေ….မဝံံ့မရဲ…မျက်နာလွှဲရင်း.. ကိုင်ထားရ၏ … အမေ့လက် မအားတော့မှ ..အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဖွဖွရွရွ ..ပွတ်သပ်သည်.. လင်သေထားသည်ကလဲ ကြာပြီ…လယ်တိုင်ဝန် အကိုင်အတွယ်..ရဲဝန့်ကျွမ်းကျင်မှုလည်း ပါ သည်… အမေ့ ကာမစိတ်များ နိုးထလာလေသည်…။
အမေနှင့် လယ်တိုင်ဝန် တစ်ညလုံး ကာမစပ်ယှက်ကြသည်…တစ်ခါတစ်လေ…အမေက …အပေါ် မှလိုးပေးရသည်…နောက်တစ်နေ့… အမေ…ကျည်းပင်စုရွာသို့ ပြန်လာသောအခါ ပေါင်များ မသိ မသာကွနေသည်…..အမေ့ မျက်လုံးအိမ်များက ချိုင့်ဝင်နေသည်…အမေ့ကိုကြည့်ရသည်မှာ န လန် ထစ လူမမာလိုပင်ချိနဲ့ ..ယိမ်းယိင်နေသည်…. မယား သေထားသော မုဆိုးဖို …လင်သေ ..ထားသော မုဆိုး မ… တစ်ညလုံး မီးပွင့်မတတ်အောင် ..စပ်ယှက်ကြပြီး …အားရ ကျေနပ်ကြသော အခါ မိုးစင်စင်လင်းနေပြီ…ဒါတောင် အပြန်တွင် အမေ့ နောက်ကျောမှ ဖက်၍ လီးကြီးဖြင့် ကပ်ခါ ထောက်ကာ လယ်တိုင်ဝန်က စကားတိုးတိုး ပြောလိုက်သေးသည်….
”မင့်…သမီးနဲ့….တို့သားလဲ….ပေးစားကြရအောင် ..နော်..”
အမေ…ဘာပြောနိင်မှာလဲ…သူ့လက်ခုပ်ထဲကရေ…သွန်လိုသွန်…မှောက်လို မှောက် တော့ပေါ့..။ဒါပေမယ့် အိုပန်းအိ… အညံ့မခံဘူး..။ သည်..လယ်တိုင်ဝန် မိဆိုးဖို ငသစ်ရဲ့သား ငချမ်းအောင်ဆို သည်က တစ်ရွာထဲ မနေဖူးသော်လည်း…တစ်ကျောင်းထဲ နေဘူးကြသည်…။ အင်မတန်… ယုတ် ညံ့သိမ်ဖျင်းသော ယောက်ျားတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။။။
ကျောင်းအောက်က…ခွေးမလေးကိုလဲ …လိုးသည်…အိမ်မှာ မွှေးထားသော ဝက်မလဲ ချမ်းသာမ ပေး..ယုတ်စွ..အဆုံး နွားကျောင်းရင်းဖြင့် သူတို့အိမ်က နွားနီမကို လိုးနေခဲ့သည်မှာ အကြိမ် ပေါင်း မနဲတော့..ပြီ..နွားနီမသာ စကားပြောတတ်ပါက သူ့အား မယားစရိတ်ပင် တောင်းစရာ ကောင်းအောင် ယုတ်ကန်း သူဖြစ်သည်။ ဤသို့…တိရိစ္ဆာန်ပေါင်းစုံနှင့် လိုးခဲ့သော လီးကြီးက အို ပန်းအိ…စောက်ပတ်အသစ်စက်စက် ကလေးကို လိုးတော့မည် ဆိုတော့ အိုပန်းအိ ..မသဒီချင်… ဤသတ္တဝါကို လူကိုယ်ချင်းပူးကပ်မိလျင်ပင် …အောက်ဂလိကာ …ပျို့အန်ချင်လာအောင် ..ရွံ့မုန်း သည်..။
ချစ်သော..ကိုရင်…သူရ…သမထီး..အရပ်မှာရှိသည်…နှစ်ညအိပ် ခရီးပြင်းနှင်ရုံဖြင့် ရောက်နိင် သည် ဟုသူရ..ပြောဖူးသည်။ တောသူ အချစ်က သစ္စာရှိကြောင်းပြသချင်သည်…ကိုသူရတို့ တိုက် ဖျက်နေသော ပန်းဦးလွှတ်ချင်း အယူဝါဒကိုလည်း ပန်းအိ ကိုသူရနှင့် လက်တွဲ တွန်းလှန် လိုက်ချင်သည်..။ သို့မို့ကြောင့်တစ်စုံ တစ်ယောက်မျ တိုင်ပင်ခြင်း မပြုပဲ ..ခရီးသွား လမ်းလာများ အား မေးစမ်းရင်း …ဤယာတဲထဲ၌ ..တရေးဝင်အိပ်မိစဉ် …ငစွာတေ နှင့်ဆုံဖြစ်ကြလေသည်….။
……………………
တဲရှေ့၌ ခွေးနှစ်ကောင် …ပြေးလွှားဆော့ ကစားနေသည်…ငစွာတေ ..မြင်းကို..ဇီးပင်ရိပ် ၌ချီ ထားပြီးတဲဆီ လာသည်..။
”ရေလေး တပေါက်မျှ….သောက်ခွင့်ပြုပါ”
”ငတို့လဲ…..တဲရှင်မဟုတ်ပေ…သောက်ရေအိုးတော့ရှိတယ်…သောက်ပါလေရော့..”
အသံ….ရုပ်…..တို့က အညာသူမဆန် ဖြူဖွေးနူးညံ့သော …ကျက်သရေရှိလှသည့် မျက်နာလေး အား ငစွာတေ တခဏမျှ ..ငေးကြည့်မိလိုက်သည်…။ ငစွာတေ ရေသောက်ပြီး…တဲရှေ့ ပြန်ထွက် ၍ထိုင်သည်… ခွေးနှစ်ကောင် လုံးထွေးသတ်ပုတ်ကစား နေဆဲပင်….။
‘ခွေးတွေက …တဲရှင့်…ခွေးတွေမှတ်တယ်…”
”မှန်ပေါ့…ငတို့လာတော့…သည်မှာ ရှိနှင့်ပြီပဲ”
စကားဆက်စရာ ရှာမတွေ့….ဘာက စပြောရမှန်းလဲ မသိ…လှပချောမောသော မိန်းကလေး တစ် ယောက်နှင့် ဤသို့ ငစွာတေ ..မနေဘူး…ရင်တလှပ်လှပ်ခုံ၏။
”ဝုတ်…ကိန်…ကိန်..”
ထွားကြိုင်းသော ခွေးထီးကြီးက ခွေးမလေးခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ညှပ်ခါ…နီရဲရှည်လျားသော လီး ချွန်ခွန်ဖြင့် ခွေးမလေး စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လိုးသွင်းနေသည်..။ ငစွာတေ အိုပန်းအိကို မသိမ သာကြည့်မိ၏။
”သယ်….သည်ခွေးယုတ်”
ခဲတစ်လုံးကို ကောက်ယူပြီး အိုပန်းအိ ပေါက်လိုက်သည်..။ ခဲလုံးက ခွေးထီး နဘေးကို ခပ်သာ သာလေး”ဘုတ်” ကနဲထိသည်…ခွေးထီးက ဂရုမစိုက် ဆက်လိုးနေရာ…လီးကြီးက ခွေးမလေး စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ဝင်သွားပြီး…လက်ကိုပြန်ချပြီး..ဖင်ချင်းပူးကာ ..လျှာတွဲလောင်းနှင့် တစ်ကောင် နှင့် တစ်ကောင် ကန်၍ ..လွန်ဆွဲနေကြတော့သည်..။ ခွေထီးက ခြေကို ကန်၍ ရှေ့သို့ အားယူဆွဲ လေတိုင်း….ခွေးမလေး၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ အပြင်သို့ စူထွက်ပြီး ပြူးပြူးကြီး ထွက်လာလေ ရာ….ရဲရဲနီပြီး …သွေးစက်ကလေးများပင် တစ်စက်..တစ်စက်..ကျသည်ကို …ငစွာတေနှင့် အိုပန်း အိ ပြိုင်တူ…မျက်နာလွဲလိုက်ကြ၏…။ နှစ်ဦးသား ရင်မှာလဲ ..အခုံမြန်လာနေသည်… အထူးသဖြင့် ငစွာတေသည် ..သူလက်နှေးသဖြင့် တပါးသူ တစ်ယောက်နှင့် မှောက်မှားသွားခဲ့သူ ချစ်သူဦး ကို… သတိရမိသည်….။
”မိန်းမဆိုတာ …လိုးထားမှ…စိတ်ချရတယ်…”
ဟူသော သူ့သွေးသောက် ငယ်မှုး စကားကိုလဲ ကြားမိ၏ ..။ မိန်းမဆိုသည်မှ …ယောက်ျား လိုး ရန်ပင် ဖြစ်သည်။ယောက်ျားသည်…လည်း မိန်းမကို လိုးဘို့ မွေးလာကတည်းက လီးပါလာခဲ့သည်…မလိုးသော ယောက်ျားသည် လောကကြီး၏ မွေးရာပါတာဝန် မကျေပြွန်သကဲ့သို့… အ လိုးမခံဘူး…ခလေးမမွေးဖူးသော မိန်းမသည်…လူ့လောက၌ ..အသားလွတ် ထမင်းလာစားပြီး…. သေခြင်းတရားကို စောင့်နေကြခြင်းသာ ဖြစ်သည်…။
လောကအကျိုး…လူ့သတ္တဝါမျိုးဆက် ကိစ္စများအတွက်…အဲဒီ လူ..လို့ခေါ်ကြတာတွေ..သေ သည်အထိ ဘာမှမလုပ်သွားကြ…။ ထမင်းစားသည့်အတွက်…ဆန်ကုန်သည်…မြေကြီးပေါ်၌ အ သက် ရှင်နေသည့်အတွက်…လည်းမြေလေးသည်..။ ဆန်ကုန်မြေလေး …အမျိုးစားများ အထဲ တွင်…ငစွာတေနှင့် အိုပန်းအိ..မပါ။
အိုပန်းအိ ..အနေဖြင့် ..ယောက်ျားမပီသသူ …စိတ်ထားနှိမ့်ကျသူထက်စာလျှင် ..ယခုကဲ့သို့ သန် မာထွားကြိုင်း…တောင့်တင်းသော…ငစွာတေလို….အားကောင်း မောင်းသန်ကြီးအလိုးကို ခံလိုက် ချင်သေးသည်..။ လယ်ကိုင်ဝန် ..ငသစ်၏သား…ငချမ်းအောင်ထက်တော့ သာ၏။
တိတ်ဆိတ်နေသည်…။ ဇီးပင်ရင်းမှ ..မြင်းကြီးကလည်း..အမွှေးတရမ်းရမ်း ဖြင့်…စမြုံပြန်နေ သည်.. ရှေ့နောက် ..ဝဲယာ ..ရှုမျှော်မဆုံးသော မြေပဲခင်းကြီးကလဲ ပကတိလှိုင်း ငြိမ်သက်နေ သော မြ ပင်လယ်ကြီးနှယ်…
”ကိန်…ကိန်….အီ…အီ…”
ခွေးမလေး…နာကြင်စွာ အော်ပြန်သည်..ခွေးထီးကြီးက တဟဲဟဲဖြင့်…အားကုန်ကန်ဆွဲနေရာ .. စောက်ဖုတ် သေးသေးလေးမှာ ..မယုံနိင်စရာ တစ်ထွာခန့် စူထွက်နီရဲနေပေတော့သည်…။
အတွေး ကိုယ်စီနှင့် ငြိမ်သက်နေကြသော ငစွာတေနှင့် အိုပန်းအိတို့ တစ်ယောက်ကို တစ် ယောက် မဝန့်မရဲ ကြည့်လိုက်ကြသည်…။ ဘယ်အရပ်ကလာ၍…နာမည် ဘယ်သူဆိုသည်ကို လည်း.. စကားမစပ် မမေးအားကြသေး…ရင်ခုန်တေးကို ပြိုင်တူ ရေရွတ်နေကြ နေမိခြင်းကို… တိတ် ဆိတ်သော မြေပဲခင်းကြီးက အားပေးနေသယောင်….
ငစွာတေ…ဖြေးညှင်းစွာ ထရပ်လိုက်သည်..အိုပန်းအိ ရင်ထဲ ဒိတ်ကနဲဖြစ်သွားသည်…။ မျက်နာဖြူ ဖြူလေးမှာ လဲ ရဲကနဲဖြစ်သွားရသည်…အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော်…မာထောင်နေသော သူ့လီးကြီး ကြောင့်ပေါ့။ အိုပန်းအိ ရင်ထဲ နွေးကနဲဖြစ်ကာ…. မျက်လုံးကို တဲအပြင်သို့…ပို့လွတ်ထား လိုက် သည်…သို့သော်လဲ ယာခင်းကို မမြင်…အားရစဖွယ်…တောင်နေသော လီးကြီးကိုသာ မျက်စိက မြင်နေမိသည်…။ ငစွာတေ..လက်အစုံက ..အိုပန်းအိ ပုခုန်းလေးကို ဖွဖွကလေး …ညင်ညင်သာ သာ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်…ဘာကြောင့်မှန်းမသိ..အိုပန်းအိ..မရုန်းမဖယ်…မျက်နာကိုတစ်ဖက်သို့…စောင်းထားသောကြောင့်..ရှက်သွေးဖြင့် ရဲရဲနီ နေသော ပါးပြင်လေးကို ငစွာတေ..သူ့နှာ ခေါင်းဖြင့်..ဖိကပ်ခါ..သက်ပြင်း အရှည်ကြီးကို ရှိုက်ထား ရင်း…ရှည်ကြာသော အနမ်းကို နမ်းလိုက် သည်။ အိုပန်းအိ…မျက်တောင်ကော့ကြီးများ …မှေးစင်း သွား ၏။။
”သေသည်အထိ….မေ့မရနိင်တဲ့…အနမ်းပါ…နှမ”
ဘာမှန်းလဲမသိ…မပီဝိုးတဝါး…နားဝနားကပ်ပြောသော သူ့အသံက…ပန်းအိကို ပိုရှက်စေသည်..။ သူ့လက်များက..တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို အုပ်ကိုင်ပြန်သည်…ဖွံ့ထွားကြီးမားသော ဖင်သား တုံတုံကြီး ကို ဆွဲညှစ်ပွတ်သပ်လိုက်ဖြင့်..အတန်ကြာ ဆုပ်နှယ်ပြီးမှ…ခါးရစ်ကြိုးကို ဖြေ၍လျောချလိုက် သည်…။
”အို….”
အလန့် တထိတ်ခါးကြိုးကို ဆွဲရင်း….ပန်းအိ…ခါးဝတ်ကို ပြန်ဆွဲတင်သည်….ပြီးတော့လဲ… သူ့ မျက်နာကို ကြည့်ဖြစ်သည်…။ ယောက်ျားပီသသော သူ့မျက်နှာ၌ အနိင်အထက် ပြုလိုသော သဘောစိတ်…ပုံရိပ်များ ကင်းစင်ကာ…မေတ္တာ သက်သက် တောင်းခံသော အသနားခံ မျက်လုံး များသာ တွေ့ရ၏..။ အိုပန်းအိ…မျက်ဝန်းများက..အချစ်ရည်များ ရွှမ်းလဲ့လျက်ရှိနေသည်… တိတ် ဆိတ်သော ဝန်းကျင်…လူပြတ် လူရှင်းနေသော..ကျယ်ပြန့်သည့် မြေပဲခင်းအလယ်မှ ယာတဲလေး ၌..သစ္စာတရားကို ခြိမ်းခြောက်စပြုနေသော အတွေ့အထိများက..ကြီးစိုး ချယ်လှယ်သာနေ သည်…။
စကား တစ်ခွန်းစီမျှ ..မဟမိကြပါပဲ…ကိုယ်ခန္ဓာချင်း စပ်ယှက်ကြရန် နှစ်ဦးသား အလိုလို သိနေကြ ခြင်းမှာ စင်စစ် အံ့သြောစရာ ကောင်းနေသည်လားတော့ …မသိ..။ ယင်းအခြေအနေကို ပန့်ပိုး ပေး နေသည်ကလည်း…တဲရှေ့မှ ခွေးထီးနှင့် ခွေးမလေး၏ ဖန်တီးမှုကလည်း… ပါလေနေသည် လားတော့ မသိ..။
ငစွာတေ လက်များက အိုပန်းအိ…ဆီးခုံလေးကို တုံတုံရီရီ ..စမ်းပွတ်ကြည့်သည်…ထိုမှ… ပေါင်ခွ ဆုံ အတွင်းသို့ လက်ကိုထိုး နှိုက်ခါ..တစ်ကြိမ်တစ်ခါဖူးမှ ..မမြင်ဖူးသေးသော မိန်းမ စောက်ပတ် ကို ရှာဖွေ နေမိသည်…။ သည်မှာ…ဖိုမ အတွေ့အကြုံ ..မရှိသော…ယောက်ျား မိန်းမတို့ မကြာ ခဏ ပြသနာတက်ကြရသည် …အချို့ဆိုလျင် ..နိ့နှိုက် အင်္ကျီချွတ်…ထမီချွတ်ပြီး…ကာမှ ..နေ ရင်းထိုင်ရင်း…ပြသနာ တက်သွားသည်ကို ကြားဖူးကြပေမည်….။ ယခုလဲ ငစွာတေတို့ လုပ်နေ ချေ ပြီ…..။ စောက်ပတ်ဆိုသည်ကို မိန်းကလေးများ၏ ဆီးခုံအောက်၌ အမွှေးများကြားတွင် ရှိ သည်ဟု ယေဘူယျအားဖြင့် သူသိထားသည်မှာ …ဤမျှလောက်သာဖြစ်သည်…။ ထို့ကြောင့်… ဆီးခုံအောက် တဝိုက် ကိုသာ…သဲကြီးမဲကြီး လက်ကိုထိုး ..နှိုက် ..ရှာဖွေနေသော်လည်း.. စောက်ပတ်ကို ရှာမ တွေ့ ရ…..
အိုပန်းအိမှာလည်း..ငစွာတေအဘယ့်ကြောင့် ဆီးခုံကြီးကိုသာ ဖိပွတ်နေခြင်းကို သဘောမပေါက်.. မိမိစောက်ပတ်လေးထဲသို့ …စွတ်..ကနဲနှိုက်ဝင် သွားမိအချိန်ကိုသာ..အသက်အောင့် စောင့်နေမိ သည်… ငစွာတေ..အပတ်လည်တော့လဲ ..အဖုတ်ကိုတွေ့သွားသည်။ အော်…အော်… စောက် ပတ်ဆိုတာ ရှေ့ကိုမျက်နာမမူ …မြေကိုမျက်နာမူလို့…ပေါင်ကြားတဲ့တဲ့၌ တည်ရှိနေခြင်း ပါတ ကားဟု အားရဝမ်းသာ နှိုက်မိသွားသည်..။
”အင်း….အင်း…ဟင်းး…..အ…”
အိုပန်းအိ…တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ခါ..တဲလေးအပေါ်က ဝါးလုံးတန်းကို ယောင်ကန်းပြီး..ဆွဲခို လိုက်သည်။ ငစွာတေက လမ်းကြောင်းတွေ့သော..မုဆိုးနှယ်…တောဆက်တိုးပြီ….သူ့ပုဆိုးကို မြေပြင်သို့ ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်သည်..။ ကြီးမားသော ကွမ်းသီးခေါင်းကြီး…ပြူးထွက်နီရဲ နေ သော လီးကြီးက ..ဗိုက်သားနှင့် ကပ်လျက်ကြီး မိုးပေါ် ထောင်နေသည်…။ ဒါလည်း..သဘာဝက ဖန်တီးထားခြင်းပင် ဖြစ်သည်..။ စောက်ပတ်ဝကို တေ့ပြီး …အောက်မှပင်ဆောင့် လိုက်ခြင်းဖြင့်… လိင်အဂ်ါနှစ်ခု..စပ်ယှက်ရာတွင်…နာကျင်ခြင်းမရှိပဲ သဘာဝ အနေအထားအတိုင်း.. ပုံမှန်နေသွား နိင်သည်…။ ဆိုလိုသည်မှာ…လီးကလည်း..အပေါက်ကိ လိုက်ပြီး ကောက်ကွေးနေစရာ မလို… စောက်ပတ်ကလည်း..လီးကြီးကောတင် ဆောင့်လိုးသမျှ နာကျင်မှု မခံစားရတော့ပေ…။
ငစွာတေက…လူပျိုသိုးပီပီ…သိပ်ပြီး နူးနှပ်..မနေ..လီးကို စောက်ပတ်အတွင်းသို့သာ အရအမိ လိုး သွင်းရန် စိတ်စောနေသဖြင့် ..လီးက မဝင်ပဲ ချော်ထွက်နေသည်…။ အပျိုစစ်စစ် အိုပန်းအိ ခမျှာ လည်း လီးကို ကိုင်သွင်းပေးရမှန်း မသိခြင်း..ရှက်ခြင်း..ကြောက်ခြင်း..များဖြင့် မျက်စိကို ဇွတ်မှိတ် ခါ…ဝါးတန်းကိုခို၍သာ နေတော့၏။
နောက်ဆုံး ငစွာတေက ..အရေများ စိုစွတ်နေသော သူ့လီးထိပ်ကြီးအား နူးအိနေသော စောက် ပတ် အဝသို့ တေ့ပြီး…လက်ဖြင့် ကိုင်သွင်းကာ…လိုးသွင်းလိုက်သည်…။ လီးထိပ်က စောက်စိနား ထောက်နေသည်..မဝင်..အိုပန်းအိ ..အောင့်သက်သက်ကြီး နာကျင်လှသည်…အရေများနှင့် ချော် ပြီး..လီးက အကွဲကြောင်းအတိုင်းအောက်သို့ တရွေ့ရွေ့ လျှောဆင်း ..ဆင်းလာသည်..။ စောက် ခေါင်းဝသို့ ..ဝင်ပြီ…ဝင်သွားလေပြီ….။
”ဗြွတ်…..အ….အား…”
အတားအဆီးမဲ့ စူးနှစ်စွာ ဝင်ရောက်သွားသော လီးကြီးက လုံးပတ်အတန်ငယ်.. ကြီးနေပေရာ စောက်ဖုတ် ကလေး တစ်ခုလုံး ပြည့်ကြပ်…တင်းကျစ် သွားမိသည်မို့.. အလိုးမခံဘူးသော အို ပန်းအိ…အလန့်တကြားအော်မိပြီးမှ…အရှက်စိတ်ဖြင့်… အံကြိပ်ခါ ပါးစပ်ကို ပိတ်လိုက်၏……။ ပူ ကနဲ ဝင်သွားသော လီးအရသာကို ပထမဆုံးခံစား…လိုက်ရ၍လားတော့မသိ…အိုပန်းအိ အ သဲထဲရော…အူပါပြုတ်ထွက်ကုန်ပလား ထင်ရအောင် ကာမ အရသာကို တွေ့သွားလေသည်…။
”ဗြစ်…ဗြွတ်…ဗြွတ်…ဗြွတ်..စွတ်..ပြွတ်..”
”အင်း….အင်း….ဟင်း…..ဟင်း….အ…အာ….အာ….ကျွတ်ကျွတ်…ကျွတ်..”
ငစွာတေ..လွှတ်ဟေ့ ဆိုကတည်းက မနားတမ်း ကြုံးဆောင့်လိုးနေလေသည် ဖြစ်ရာ…လိင်အဂ်ါ နှစ်ခုစလုံး ပူထူ ရှိန်းပြီး ..ပထမဆုံး သုံးလေးချီ ဆောင့်လိုးမိချိန်မှာပင် …နှစ်ဦးလုံး သုတ်ရေများ အသီးသီးပန်းထုတ်မိသွား ကြသည်…။
တစ်ခါမှ မခံစားဖူးသော အပျိုနှင့် တစ်ခါမျှ မလိုးဖူးသော လူပျိုရိုင်းလေးတို့၏ လိုးပွဲက သန့်သန့် ရှင်းရှင်းလေး…အရသာရှိလှဘိ၏…..။ အစုပ်…အယှက်…အနှိုက် ..အတိုက် မပါပဲ ပြီးသွားကြ သော သူတို့နှစ်ဦး လိုးပွဲလေးမှာ ..ဘာအကာ အရံမှမရှိသော မြေပဲကွင်းအလယ်… တဲလေး အတွင်း လွတ်လပ်ခြင်းကြီးစွာ စပ်ယှက်ကြရသဖြင့်လည်း…အရသာပိုတွေ့ နေကြသည်…။
ခွေးထီးနှင့် ခွေးမလေးလည်း..ဖင်နှစ်ခု ပူးမြဲ ပူးကာ..ခွေးထီးလီးကြီး ရဲရဲနီနီကြီးက ခွေးမစောက် ဖုတ် လေးကို …စူထွက်ပြီး ကားလာအောင်ပင်…အပြင်သို့ဆွဲထုတ်နိင်စွမ်းရှိလေသည်…။
ဒုတိယ အချီကို ငစွာတေက…အိုပန်းအိအား..အသာအယာလေး …မြေကြီး၌ လက်ထောက် ခိုင်း ကာ…နောက်မှနေ၍ (နွားတက်) နတက် လိုးနည်းဖြင့် လိုးလေသည်….။ သုတ်ရေများဖြင့် ပြောင် လက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ…လက်တစ်ခုပ်စာမျှမက ….ပြူးပြူးကြီး နောက်သို့ပြူထွက်နေ ၏…ကြီးမားနီရဲသော ..လီးကြီးက အကွဲကြောင်းလေးကို….ထိုးဖြဲပြီး..ဒုတိယအကြိမ် ..စောက် ခေါင်း ထဲသို့ အလည်အပတ် ဝင်သွားသည်…။
ဤအချိန်လည်း…တာလွှတ်ကတည်းက..ဆောင့်ချက်မှန်မှန်…သွင်းသွားသော ငစွာတေ၏ လိုး ချက်များမှ အိုပန်းအိ ကို..အသဲစွဲအောင် ကောင်းစေပြန်ရာ..စောက်ခေါင်းထဲမှ..သုတ်ရေ များ..ဗြိကနဲ…ဖွီးကနဲ မရှက်မကြောက်နိင်ပဲ…အသံထွက်အောင်ပင်…ညှစ်ထုတ်ပန်းထုတ်လိုက်မိ လေတော့သည်။ လီးကြီးက အရှိန်မသေ….ခပ်သွက်သွက်..တဘွတ်…ဘွတ်… အရည် မြည်သံကြီးများဖြင့် ..ဆက်လိုးနေသည်။
”ဘွပ်…ဘွပ်…ဖွတ်…ဗြွတ်…ဘူ….ဘူ….ဘွတ်”
စောက်ခေါင်း ကျယ်လာသည်နှင့် အမျှ…လေအဝင်များသွားပြီး…လီးကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်တိုင်း အီးပေါက်သကဲ့သို့သော အသံကြီးများ..ထွက်လာသည်..။ ငစွာတေက နောက်ဆုံးအားကုန် ပြစ် ဆောင့်လိုက်ပြီး..အိုပန်းအိ၏ စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ …သုတ်ရေများကို ပန်းထုတ်လိုက် သည်…။ ထို့နောက် သုတ်ရေများဖြင့် စိုရွဲနေသော လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဖြေးညှင်းစွာ ဆွဲ ထုတ်လိုက်လေသည်…။
”ဘွတ်…ဘွပ်…ဘွပ်…ဘွတ်…ဘွပ်”
စောက်ပတ်ထဲမှ…လေများ အန်ထွထက်လာသံမှာ နှစ်ဦးစလုံးအတွက် အထူးအဆန်းဖြစ်နေ သလို..ဟန်ဆောင် မနေနိင်တော့ပဲ…မျက်နာနီနီဖြင့် ရီမိကြသည်..။
”ဟား…ဟား….ဟား…ဘာ….ဘာ..ဖြစ်တာလဲ …ဟင်”
”အို….ဘယ်သိပါ့မလဲ….ခစ်…ခစ်….ခစ်”
သြော်…နာမည်…နေရပ်…ဘယ်ခရီး…စသည်များ မသိကြသေးပါပဲ….မိုက်မှားမိကြပြီးဖြစ်သော ငယ်ရွယ်သူ နှစ်ယောက်၏ ရှေ့ဘဝ.. ဘယ်သို့များ ဆက်သွားကြမည်ကို ..သူတို့နှစ်ဦး လုံး… မသိ…မသိခဲ့ကြပါလေ..
…………………
”အဲဒါ…တပ်မှုးလေးရဲ့ …အစီအမံပဲ..သွေးသောက်”
”ကောင်းပြီလေ…မနက်လင်းအားကြီး အချိန်မှာ ..အရည်းကြီးတွေရဲ့ ..ဗာလာနတ်ဘုရား.. ယာဇ်ပူ ဇော်ပွဲပြီးတာနဲ့…ပန်းဦးလွတ်ပွဲကို…စတင်မှာ…ဟုတ်တယ်နော်…အိုပန်းအိကို…ကညှာဆောင်ထဲအထိ..ခေါ်ပစေ..ဟုတ်လား..တပ်မှုးအချက်ပေးတာနဲ့…အရိန္ဒမာပူရ အရှင်နဲ့ ရဲမက်တွေကို..မြို့ တံခါးဖွင့်ပေးဖို့ ..မိဿမ..ငဗျစ္စက…တာဝန်ယူမယ်..ငစွာတေက ကညာဆောင်က အိုပန်းအိကို… အကာ အကွယ်ပေး…ငယ်မှုးနဲ့…ကျုပ်က အိမ်ရှေ့စံ ကိုယ်တော်လေးနဲ့ ..ရဲမက်တွေဦးစီးပြီး….ဒီ .. သမထီးကို အမြစ်ပါလှန်မယ်…ဒါပဲ…”
”အမြစ်ပါလှန်မယ်….တဲ့….လွယ်လိုက်ကြတာ…ကျုပ်နှလုံးသားကို…အမြစ်ကလှန်မဲ့ ပွဲဆိုတာ လဲ…ထည့်တွက်ပါဦးလား…တပ်မှုး ရယ်…ဟင်”
အိုပန်းအိဟာ…ခင်ဗျား ချစ်သူဆိုတာ ကျုပ်သိရပြီးတဲ့နောက်…ကျုပ်..နှလုံးသား… မြေလှန်ခဲ့ရပါပြီ ဗျာ..။ ငစွာတေ….ဆိုတာ..စက်ရုပ် မ ဟုတ်ဖူး…တပ်မှုးအရူးအမူး….ခံစားခဲ့ရတဲ့ အချစ်ရဲ့ သန့်စင်မှု လောင်းရိပ်အောက်မှာ… တခဏလေးနဲ့ ဘဝပေး ခရီးကြမ်းကို..ဆက်ရဦးမယ် ဆိုတော့… ကျုပ် ဖက်ကလည်း…စဉ်းစားပေးကြပါဦးဗျာတို့…။
စပြီ….ပွဲစပြီ…ဆိုကတည်းက…သောက်ရင်ကလည်း ခုံလိုက်တာ…တဒိတ်ဒိတ်နဲ့ ..ကြည့်လေ…။ ကိုယ့်ချစ်သူကို ငါးစာချရတဲ့…သမထီးစစ်ဆင်ရေး….အရိန္ဒမာပူရ… နေပြည်တော်က..ထီးနန်း ရှင် မင်းတရားနဲ့ သူရဲကောင်းတွေကို…သံခင်းတမန်ခင်း ဟန်နဲ့…အရေးပြ မိတ်ဆုံစားပွဲကျင်းပ တယ် ဆိုတာ..စောက်အဓိပ္ပါယ်မှမရှိတာ..။ အိမ်ရှေ့စံ ကိုယ်တော်လေးကလည်း..သင်းတို့ထက် နှပ် သေး တယ်..ဟင်း….စစ်ဆင်..စစ်တက်..စစ်ထိုး…စစ်ပြန်…ခံစစ်မကျန်…ဇယားချ ..စီစဉ်ထား ပြီးသား….။
”ငသူရ….သည်ပွဲဟာ…မောင်မင်းရဲ့ပွဲပဲ…”
တဲ့လေ..ကိုယ်တော်လေး…အမိန့်တော်ရှိလိုက်တာ…ကျုပ်သွေးတွေများ..ကျွပ်ကျွပ်ဆူကုန်သလားမှတ်ရတယ်…အစဉ်ချော..ကာရန်သင့်ခြင်တော့…ကျည်းပင်စုကိုလွတ်လိုက်တဲ့…ကိုယ်တော်ချော ငစွာတေနဲ့အိပန်းအိတို့….ဆူးသမန်းလယ်ကြောက…မြေပဲတောမှာ..ဆုံကြသကိုး…။
ကျုပ်လား…ဘာလဲ…ကျုပ်ကိုသိပ် အထင်သေးတာလား…ဟင်း…ဟင်း….ဟင်း… သိပ်သိတာပေါ့ ဗျာ… သင်းတို့ အမူအယာတွေ ကြည့်ကတည်းက ကျုပ် ..အကဲခပ်မိသားပဲ…. ရှိပါလေ…. ဒီပွဲပြီးရင်…အရိန္ဒမာပူရအတွက် ကျုပ်….တာဝန်ကျေပြွန်ပါတယ်…အားလုံးကို စွန့်လွှတ်မှာပါ… မစိုးရိမ်ပါနဲ့…..။ ကြည့်လေ….တိုင်းပြည်အတွက်…ချစ်သူကိုတောင် ကျုပ်ပေးလှူထားပြီြး့ပီပဲ… ကျုပ် အသက်က ..ဘာအရေးလဲ…
…………………
ဟုတ်တယ်…ကိုရင်သူရ..ပြောသဟာတွေ…အမှန်ပါ..သူဟာ ပန်းအိကို…သံသယမျက်လုံးနဲ့ တောင်မှ မကြည့်ခဲ့ပါဘူးလေ… ဟိုတစ်ယောက်…ပန်းအိအပေါ် တန်းတန်းစွဲ အိန္ဒြေပျက်လောက် အောင်ဖြစ်နေမှတော့ ရိပ်မိပြီပေါ့….ဘာတတ်နိင်တော့မှာလဲ…အိုပန်းအိ…အတွေ့ မှာ…. မှားခဲ့ပြီး ပြီ လေ…။ အခုတော့…အိုပန်းအိ ဆုံးဖြတ်ထားတယ်…သည် ပန်းဦးလွှတ်ခြင်း အယူဝါဒကို… ချုပ်ငြိမ်းစေဘို့…အရိန္ဒမာပူရပြည်သူ ပြည်သားတွေနဲ့ အတူ…တိုက်ပွဲဝင်ရင်း…အသေခံမယ်လို. …….။
………………………
ဘယ်သူတွေ….ဘာပြောပြောဗျာ…လီးမြင်သမျှ….အလိုးခံချင်တဲ့ မိန်းမတွေတော့…ကျုပ်… နှလုံး နာနေမိပြီ…ခင်ဗျားတို့…မှတ်မိလား… နန်းအီတူးလေဗျာ….ဟင်း…ဟင်း…ဟင်…. သူက… အရိန္ဒ မာပူရ ရဲမက်စစ်သည်တွေနဲ့အတူ…ပါလာတယ်ဗျ…သူ့မျက်လုံးတွေက ကျုပ်ကို….သံယော ဇဉ်. အငွေ့အသက်တွေနဲ့ကြည့်နေတုန်းပါပဲ…ငယ်မှုးဆိုတဲ့ကောင်က….ဟင်…ဆိုရင်..လှည့်မကြည့် တဲ့ ကောင်ဗျ….အိုဗျာ…ဟောဒီ သမထီးတပ်ဝင်းကြီး မီးဟုန်းဟုန်းတောက်လောင်ပြီး.. ပြာကျမယ် ဆိုရင်…ကျုပ်ကိုပါ စတေးမယ်…။
……………………
သူတို့တွေ…အချစ်အတွက်နဲ့….ရတက်ဖြာနေကြတယ်လား….ငဗျစ္စ…ဆိုတာ..အငယ်ဆုံးကောင် ပါ..ခုချိန်ထိတော့..ကျုပ်ချစ်သူ…မိဿမ…သစ္စာရှိပြနေတာပဲ….သမထီးတပ်ဝင်းအတွင်း…အပြင် လှုပ်ရှားမှုမှန်သမျှ…သူ့ခြေ…သူလက်ပဲ…ဗျ..။ ဘာပြဿနာမှ…မတက်သေးတော့….အချစ်ဆို တာ.. ချိုတယ်..ဗျ….
………………………
တစ်လွှာခြင်း….တစ်လွှာခြင်း….ခွါချလိုက်သော ပုဝါဖြူများ အောက်မှ….အပျိုစင်လေး (သူတို့အ ထင်) စောက်ဖုတ်မှာ …ငွါးငွါးစွင့်စွင့် ကြွားကြွား ခုံးခုံး မောက်မောက်ကလေး ..ပေါ်လာသည်… အိုပန်းအိ..မျက်ရည်များ ဖိတ်လျှံလို့လာနေသည်…အရည်းကြီး ရှင်ကြီး စက္က၏ သေရည်အိုး အနံ့ က အိုပန်းအိ နှာခေါင်းဝခေါင်းထဲသို့ချဉ်စုပ်စုပ်ကြီး ဝင်လာသည်…
စစ်မောင်း…သံ..အချက်မပေးသေးသမျှ…အိုပန်းအိ…လှုပ်ရှားပိုင်ခွင့်မရှိ…ယခုကဲ့သို့ဆုံး အခြေ အနေ ရောက်လာနေသည့်တိုင်လည်း… စစ်မောင်းသံက ထွက်ပေါ်မလာ…. ရှင်ကြီးစက္က..ကိုင်နေ ကြ..တောင်ဝှေးကြီးကို…ကညာဆောင် နံရံတွင်မှီထောင်လိုက်သည်…ကိုယ်ခန္ဓာ ချေးအထပ်ထပ်ကြီးပေါ်မှ…လောင်းလုံထည် နက်ပြာကြီးကိုချွတ်ချလိုက်၏……..သမထီးတပ်ဝင်း၏ ကာမ နိုးဆွမှု အဖွဲ့မှ…ပြင်ဆင်သုတ် လိမ်းပေးထားသော ဆေးမျိုးစုံကြောင့်…ရှင်ကြီးစက္က၏ သိုကြီးမှာ…အက်ကွဲ လု မတတ်..ဖေါင်းကားတင်းတောင် နေသည်…။
ရှင်ကြီးစက္က လက်ဝါးအစုံက…အိုပန်းအိ စောက်ဖုတ်ကြီးအား…အုပ်မိုးလျက်… ဂါထာလိုလို.. မန္တာန် လိုလို ရွတ်ဆိုနေ၏……။
”ဥုံ…ကညာသမီး….ငါ့လီးဝင်ရောက်…အနာပျောက်စေ…မဂ်လာတွေ..ပြည့်စေသော်…ပြည့်စေ သော်…အောင်း….”
အောင်း…ဆိုသော…အော်သံကြီးအဆုံး၌…အိုပန်းအိ ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းကို…ဆွဲယူမတင် လိုက် ပြီး…ဒူးထောက်ခါ ဝင်ထိုင်လိုက်လေရာ….စောက်ဖုတ်ဝလေးနှင့် လီးကြီးမှာ…တေ့ပြီးလျက်သား ဖြစ်သွားလေသည်..။
အိုပန်းအိ…မျက်လုံးကလေး ဝိုင်းသွားသည်.။ အချိန်းအချက်ပြုထားသော…စစ်မောင်းသံလည်း.. ငြိမ်သက်သက်…ရှိနေဆဲ….ပူနွေးသော ..လီးကြီးအထိအတွေ့က အိုပန်းအိ စောက်ဖုတ်လေးကို…တင်းကနဲ..တင်းကနဲ စေ့ကပ်သွားစေသည်။ ရှင်ကြီးစက္က၏ လက်မဲမဲကြီးနှစ်ဖက်က ..နိ့လုံး လုံးလေး အစုံကို စုကိုင်ဆွဲညစ်ယူပြီး..စောက်ပတ်အတွင်းသို့…လီးကို ငုံ့ကြည့်ရင်း လိုးသွင်းနေ သည်….။
”ရွပ်…..အ…..”
လေကို ဖြတ်သန်းသွားသော ဓါးသံနှင့်အတူ….ရှင်ကြီးစက္က…လန်ကျသွားသည်။။( ဟင်…ငစွာ တေ..) ဘာ…စည်သံ..ဘာမောင်းသံမှ မစမှီ ငစွာတေ…စချေပြီ…
”ရှူး….တိုး…တို…အပြင်မှာ..အရည်းကြီးတွေရှိတယ်…ဟိုဒင်း….အင်း…..ဟို…ဝင်သွားလို့….အော်တဲ့ အသံမျိုး….အော်ပေးလိုက်…”
”ဝင်သွားလို့…အော်တာ…ဘယ်လိုလဲ….ဟင်”
‘
‘ဟာ…အရေးထဲ….နင့်စောက်ပတ်ထဲကို…ငါ့လီးဝင်တုန်းက…နင်လန့်အော်တဲ့ အသံဟာ… ကဲ..”
”အား……အ…..ကျွတ်…ကျွတ်….အင်း…”
”ဒူ….ဒူ…..ဒူ….ဖေါင်း….ထိုင်း….ဖြောင်း…ဖြောင်း…”
စရွေးကိုက်…သမထီးတပ်ဝင်း အတွက် ဒေါင့်စေအောင် လှုပ်ရှားကြလေပြီ…အိုပန်းအိ… ခေါင်း အုံးအောက်မှ ဓါးကိုဆွဲထုတ်ကာ…ကညာဆောင် အပြင်သို့ပြေးထွက်သွားသည်…။
”ပန်း…အိ….အဝတ်တွေ…ဝတ်အုံး….အ…..အား…”
ကညာဆောင် အပြင်သို့ ပြေးအထွက်…ငစွာတေ လည်မြိုသို့ မြှားတစ်စင်း ဝင်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်၏….အရည်းပျိုတစ်ဦး၏ ဓါးချက်ကို…ပတ်ရှောင်ထားခဲ့ပြီး ပြေးလာခဲ့၏….ငစွာတေ .. သေ ပြီ…..။
ငသူရ..သွေးများ ကြွက်ကြွက်ဆူလာသည်…ခါးကြားမှ ပေါက်ဓါးကို ..ထုတ်ခါ…မြှားသမားကို ရှာ သည်..တွေ့ပြီ…သူတို့တက်နေကျ… ကုက္ကိုပင် ဂွဆုံ၌ လေးနှင့် မြှားကိုင်ဆောင်ထားသော အ ရည်း ငယ် တစ်ဦး….
”ရွတ်…ဒုတ်….အား.”
ပြစ်လွှတ်လိုက်သော…ဓါးချက်က လေးသမား ရင်ဝကို တိုက်ရိုက်မှန်၏…သမထီး တပ်ဝင်း တစ်ခု လုံး..ထိုးခုတ်…အော်ဟစ်သံများ ဆူညံနေ၏။ အရည်းကြီး ဂိုဏ်ချုပ် …ရှင်ကြီးအိန္ဒက …လှံ တစ်ချောင်းဖြင့် အိမ်ရှေ့စံ ကိုယ်တော်လေးအား ပစ်ရန် မြှောက်ရွယ်လိုက်သည်…။
”ရွှီး…..ဒုတ်….အား..”
ဘုရင်မင်းမြတ်၏ လှံလျင်က လေကိုခွင်း၍ …အရည်းကြီး ရင်ဝသို့…တန်းဝင်သည်…
”ရှင်ကြီး အိန္ဒ …ကျသွားပြီ….ဟေ့…”
သမထီး မိုးကောင်းကင် တစ်ခွင်လုံး…မီးခိုးလုံးများ လိပ်တက်နေ၏။ မီးလောက်ပြန်နေသော နတ် ရုပ်ထုကြီးများ…ဖြိုးဖြိုးဖြောင်းဖြောင်း လောင်ကျွမ်းနေဆဲ ဖြစ်သော ကညာဆောင်များ… လက်ရဖမ်းမိထားသော..အရည်းကြီး ဂိုဏ်းသားများ…ကိုကြည့်ရင်း…ဝမ်းနည်းဝမ်းသာ မျက် နာ၌ မျက်ရည်တွေ ကျနေသူတစ်ဦး…။ တိုင်းပြည်အတွက်…ချစ်ရသူအတွက် အသက်ပေးသွား လေ သူများကို …ဦးညွှတ် ဂုဏ်ပြု ရင်း…….ဆို့နှင့်နေသော မျက်ဝန်း အစုံဖြင့်….စစ်မြေပြင်ကို ဝေ့ ကြည့်လိုက်သည်…
မြှားတန်းလန်းဖြင့် …ငစွာတေ၏ ရှေ့ မလှမ်းမကမ်း …ကညာဆောင်ရှေ့… လှေခါးရင်း၌.. အိုပန်းအိ…သွေုးကွက်ထဲမှာ…ကျဆုံးနေပြီး…
ရန်သူကို ကျောချင်ကပ် ရင်ဆိုင်ရင်း….ကျဆုံးခဲ့ ရှာကြသော…ချစ်စခင်စ…(ငဗျစ္စ နှင့်….မိဿမလေး)…အရိန္ဒမာပူ…အလံကို တင်းတင်းကိုင်ရင်း… ကျ ဆုံး နေရှာသော…ငယ်မှုး……။
”ကဲ….လာပါ…အီတူးရယ်….ပြန်ကြပါစို့….တို့များရဲ့ တာဝန်ကို…သွေးတွေ…နှလုံးသားတွေနဲ့ …ရင်းပြီး…တိုက်ပွဲ ဝင်ခဲ့ကြပြီးပြီပဲ…. ကျေနပ်ကြရအောင်…..နော်…”
ဟင့်…. ကနဲ …ရှုက်ငိုရင်း…မျက်ရည်များ..သွန်ချကာ အားရပါးရကြီး ငိုချလိုက်သော …နန်းအီ တူး တစ်ယောက်…ကျယ်ပြန့်သော တပ်မှုး သီဟသူရ ရင်ခွင်ကို နှုံးချိစွာ မှီတွယ် လိုက်ရှာ၏…..။
(အချစ်သစ္စာ တွေ့နိင်ကြပါစေသတည်း…)
