သန္လိုက္တဲ့ ေကာင္ေလး

မမျဖဴက အသက္ ၃၀ နီးပါး ရွိေနၿပီ ။ အပ်ိဳႀကီးဆိုတာေတာင္မွ အေတာ္ပင္ဟိုင္းေနၿပီဟု ေျပာရမည္ ။ မမျဖဴ က အေတာ္လွသည္ ။ အသားျဖဴ ျဖဴ ႏွင့္ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္က ဗြီဒီယိုမင္းသမီးေတြလိုလွသည္ ။ အခ်ိဳးက်သည္။ သူ႔ကို ႀကိဳက္တဲ့သူေတြ ရွိမွာပဲ ။ ဘာလို႔သူက မယူခဲ့တာလဲ ဆိုေသာ အေတြးေတြက ဖိုးခ်ိဳ ေခါင္းထဲ မၾကာခဏ ေရာက္လာေနက်ေပါ့…။ ဖိုးခ်ိဳ အသက္ ၂၀ ထဲေရာက္ေနၿပီ ။ မိန္းမေတြရဲ့ အလွအပကို ခံစားတတ္႐ုံမက ရြာမွာေနတုံးက ရြာလူႀကီးရရဲ့ သမီးကိုပင္ ခိုးေျပးဖူးသည္ ။ သူ႔သမီးကို ေျခသလုံးအိမ္တိုင္ ဖိုးခ်ိဳနဲ႔ သေဘာမတူလို႔ အတင္းလိုက္ခြဲၿပီး သူ႔သမီးကို ၿမိဳ႕သို႔ ပို႔လိုက္သည္ ။ အသက္ ၁၉ ႏွစ္နဲ႔ ဖိုးခ်ိဳ တစ္ခုလပ္ ဘဝ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေရာက္ခဲ့ရသည္ ။ ရြာတြင္ မေနခ်င္ေတာ့သျဖင့္ ၿမိဳ႕သြားခ်င္ေၾကာင္းေျပာေတာ့ ဖိုးခ်ိဳ၏ တစ္ဦးတည္းေသာ ဦးေလးက သူ၏ သူငယ္ခ်င္း ရန္ကုန္တြင္ ကားေဘာ္ဒီ႐ုံ လုပ္ေနသူ ကိုစံေဖထံသို႔ စာေရးေပး လိုက္သည္။

လက္ရင္းတပည့္လိုခ်င္ေနသူ ကိုစံေဖကလဲ ဖိုးခ်ိဳကို လိုလိုလားလား လက္ခံခဲ့သည္ ။ ကိုစံေဖ့ ဇနီး မခင္လွကလဲ တစ္ရြာထဲသား ဖိုခ်ိဳကို ခင္သည္ ။ ကိုစံေဖက ၿမိဳ႕တက္သြားတာ ၾကာၿပီမို႔ သိပ္မသိခဲ့ေပမဲ့ မခင္လွကိုေတာ့ ရြာမွာေနထဲက ဖိုးခ်ိဳ ေကာင္းေကာင္းသိသည္ ။ ကိုစံေဖတို႔ လင္မယားက ဖိုးခ်ိဳကို သူတို႔ႏွင့္ တစ္အိမ္ထဲ အတူ ေနထိုင္ေစခဲ့သည္ ။ အိမ္မွာက ကိုစံေဖတို႔ လင္မယားႏွင့္ ကိုစံေဖ၏ ညီမ ဖိုးခ်ိဳအေခၚ မမျဖဴ ဟုဆိုေသာ ျဖဴျဖဴ စန္းတို႔သာ ရွိေလသည္ ။ ကိုစံေဖက ေဘာ္ဒီဆရာ ဝင္ေငြကေကာင္းေတာ့ ဇိမ္ခံရင္း ကေဇာ္သမား ျဖစ္လာခဲ့ရသည္ ။ ၂၄ နာရီ ကိုစံေဖထံမွ အရက္နံ့က မျပတ္ရေနတတ္သည္ ။

အခု ဖိုးခ်ိဳကလည္း ေရာက္လာၿပီး တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ၾကာလာေတာ့ အလုပ္လဲ ႀကိဳးစား အပင္ပန္းလဲခံေလေသာ ဖိုးခ်ိဳကို အေတာ္ေလး မ်က္ႏွာလႊဲလို႔ ရေနေပၿပီ ။ ဒီေတာ့ ကိုစံေဖက ခါတိုင္းထက္ ပိုေသာက္လာသည္ ။ လက္ထဲမွာ ေငြကသီးေနေတာ့ မခင္လွကလဲ ကိုစံေဖကို မတား ။ သူကပင္ ၾကည္ျဖဴ စြာျဖင့္ ကိုစံေဖေသာက္ရာတြင္ မၾကာခဏ လိုက္ပါေနတတ္ေသးသည္ ။ အခုလည္း ညေန ၄ နာရီထိုးသည္ႏွင့္ ကိုစံေဖက အလုပ္သိမ္းကာ ေရခ်ိဳးၿပီး လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ထြက္သြားၾကေခ်ၿပီ .။ ဖိုးခ်ိဳ ၆ နာရီ ထိုးမွ အလုပ္ကို လက္စသတ္ကာ ေရခ်ိဳးလိုက္သည္ ။ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး အဝတ္အစားလဲေနတုန္း မမျဖဴရဲ့ အသံက ထုံးစံအတိုင္း ထြက္ေပၚလာသည္ ။

“ဖိုးခ်ိဳေရ ထမင္းစားၾကမယ္ေဟ့..“ “ ဟုတ္ကဲ့…မမ..“ ဒါက ညေနတိုင္း ၾကားေနရသည့္ အသံျဖစ္သည္ ။ ထမင္းဝိုင္းတြင္ ထိုင္ၾကေတာ့ ျဖဴျဖဴ စန္းက ဖိုးခ်ိဳနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္စားသည္ ။ ထမင္းတစ္လုပ္ စားလိုက္ ဖိုးခ်ိဳမ်က္ႏွာကို မ်က္လုံးႀကီးေတြ ဝင့္ၾကည့္လိုက္ျဖင့္ လုပ္ေနသည္ ။ ဖိုးခ်ိဳကေတာ့ ထမင္းကိုသာ ငုံ႔ၿပီးေလြးေနသည္ ။ မ်က္လုံးကို လွန္မၾကည့္ရဲ့ ။ ေျဗာင္သာ မၾကည့္ရဲတာ ၊ မၾကာခဏေတာ့ မမျဖဴကို ခိုးခိုးၿပီးၾကည့္တတ္သည္ ။ မမျဖဴကလဲ လွတာကိုး…။ လူသားစားဖူးေသာ က်ားက လူနံ့ရလ်င္ အျမႇီးႏွံ့ ေခါင္းေထာင္ရွာတတ္သည္ ။

ဖိုးခ်ိဳကေတာ့ ျဖဴ ျဖဴ စန္းကို ခိုးခိုးၾကည့္ၿပီး သာယာေနတတ္သည္ ။ ဖိုးခ်ိဳ ထမင္းကို ေခါင္းမေဖာ္တမ္း ငုံ႔စားေနေပမဲ့ မမျဖဴ ထမင္းစားလိုက္ သူ႔ကို မ်က္လုံးရြဲနဲ႔ ၾကည့္လိုက္ လုပ္ေနမည္ကို အတတ္သိသည္ ။ “ဟယ္..ဟင္းက အရည္နဲ႔သြားၿပီ..“ ေျပာေျပာဆိုဆို မမျဖဴက ဟင္းပန္ကန္ကို ေကာက္ကိုင္ၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္ဖက္ သို႔ ထြက္အသြား သူမ၏ေနာက္ေက်ာကို ထုံးစံအတိုင္း ဖိုးခ်ိဳ ခိုးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခါတိုင္းနဲ႔ မတူ ရင္ထဲတြင္ တင္းသြားရသည္ ။ ကားအယ္လုံထစ္ ၿပီး လႈပ္ခါေနေသာ တင္သားႀကီးႏွစ္လုံးက ခါတိုင္းထက္ပိုၿပီး ဘာမွမထူးေပမဲ့ ထိုတင္သားႀကီး ႏွစ္ခုစပ္ၾကား ေအာက္ဖက္နားတြင္ ျဖဴ ျဖဴ စန္း ဝတ္ထားေသာ ထမိန္မွာ အေျမႇာင္းလိုက္ေလး စိုေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရျခင္း ျဖစ္သည္ ။ မမျဖဴ ငါ့ကို ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ၿပီး စိတ္ကူးနဲ႔ သာယာေနတာပါလား ဆိုသည့္အခ်က္က ဖိုးခ်ိဳစိတ္ထဲ သံမွိုစြဲသြားခဲ့ေလသည္ ။

“ဒုန္း….ဒုန္း……ဒုန္း ဒုန္း….“ ဖိုးခ်ိဳနားစြင့္လိုက္ေတာ့ မမျဖဴ အခန္းထဲက တူထုသံမွန္း သိလိုက္သည္..။ “ဒုန္း ဒုန္း…“ “မမျဖဴ…ဘာရိုက္ေနတာလဲ…က်ေနာ္ လုပ္ေပးရမလား..“ “ျခင္ေတာင္ႀကိဳးနိမ့္ေနလို႔ သံကိုျမႇင့္ရိုက္ေနတာပါကြယ္..“ “ဒုန္း…ဒုန္း…“ ဖိုးခ်ိဳ လွစ္ခနဲ မမျဖဴ၏ အိပ္ခန္းထဲ ေရာက္သြားသည္.။ ျဖဴျဖဴစန္းတစ္ေယာက္ ၾကမ္းျပင္တြင္ ေျခဖ်ားေလးေထာက္ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုအေပၚသို႔ ဆန႔္ၿပီး တစ္ဖက္က သံကိုကိုင္ တစ္ဖက္က တူနဲ႔ မမွီမကန္း လွမ္းရိုက္ေနသည္..။ “ဒုန္းဒုန္း…ေဟာေတာ့….“ ေျခဖ်ားကိုေထာက္ ခါးကိုစန႔္ၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကိုလည္း မမွီမကန္း ဆန႔္ထားရသျဖင့္ ခါးကထမိန္က ကြင္းလုံးကၽြတ္က်ေတာ့သည္..။ ေဖြးခနဲ ဖင္ႀကီးကေပၚသြားသကဲ့သို႔ ေစာက္ေမႊးအဖုတ္လိုက္ႀကီးကလည္း ဖိုးခ်ိဳကို တစ္ကိုယ္လုံးေတာင့္တင္းသြားေစသည္..။ မမျဖဴ ထဘီကိုငုံ႔၍ ကုန္းေကာက္လိုက္စဥ္ ဖင္ႏွစ္ျခမ္းၾကားမွ ေနာက္သို႔ ျပဴးထြက္လာေသာ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းႀကီး ေတြ႕လိုက္ရသည္…။ ထို႔ေၾကာင့္ ဖိုးခ်ိဳဝတ္ထားေသာ ေဘာင္းဘီတိုေလးထဲမွ လီးက ေျဖာင္းခနဲ ေထာင္ထသြားၿပီး ေတာင္မတ္လာေတာ့သည္..။ မမျဖဴ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ေဘာင္းဘီတိုေလးထဲက လီးက ေငါက္ေတာက္ႀကီး တန္းေနသည္ကို အသဲယားစဖြယ္ႀကီး ေတြ႕လိုက္ရၿပီး ထဘီကို ျဖစ္ကတတ္ဆန္း လုံးေထြးဝတ္ကာ ၾကက္ေသ ေသသြားမိသည္..။

စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုျဖစ္သြားသည္မသိ ၊ မမျဖဴ၏ ခါးေလးကို ဖိုးခ်ိဳ ဆတ္ခနဲ ဆြဲယူလိုက္ရာ ခါးေလး ေကာ့ခနဲ ျဖစ္ကာ ရင္ခ်င္း အပ္မိသြားသည္..။ ခႏၶကိုယ္ႏွစ္ခု ပူးကပ္လိုက္မိသည္ႏွင့္ သန္စြမ္းေသာ ဖိုးခ်ိဳ၏ လက္မ်ားက မမျဖဴ၏ တစ္ကိုယ္လုံးကို သိမ္းၾကဳံးဖက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့စုပ္လိုက္သည္..။ လီးတန္ႀကီးကလည္း မမျဖဴ၏ ေပါင္ၾကားထဲ သို႔ သန္သန္မာမာႀကီး တိုးဝင္သြားေလသည္..။ ပူေႏြးခ်ိဳျမေသာ အနမ္းစြမ္းအားက မမျဖဴ၏ ခႏၶကိုယ္ရွိ အေၾကာအခ်ဥ္မ်ားကို ကိုင္တြယ္လႈပ္ခါပစ္လိုက္သည္..။ သူမ၏ ခႏၶကိုယ္ေလး ငလ်င္လႈပ္သလို သိမ့္သိမ့္တုန္သြားသည္..။ မမျဖဴ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကလညး္ ဖိုးခ်ိဳလည္ပင္းကို ရစ္သိုင္းထားမိလ်က္သား ျဖစ္သြားေလသည္..။ ဖိုးခ်ိဳက လူငယ္ပီပီ လ်င္သည္..။ မမျဖဴ ဝတ္ထားေသာ ရင္ေစ့ဘေလာက္စ္ အက်ႌေလးကို ျဗန္းခနဲ ဆြဲကာ ရင္ဘတ္ႏွိပ္ေစ့ေတြကို တစ္ခ်က္တည္းႏွင့္ ဆြဲျဖဳတ္ပစ္လိုက္သည္..။ ေပါက္စီႀကီးေတြအလား ေဖြးျဖဴေသာ နို႔ႏွစ္လုံး လွစ္ခနဲ ထြက္လာေတာ့ ဖိုးခ်ိဳ ငုံ႔၍ စို႔သည္..။ စို႔တာမွ အငမ္းမရ..အတင္းစို႔ေလေတာ့ မမျဖဴမွာ ရင္ဘတ္ကေလး ေကာ့တက္လာသည္..။

“အ….အ…နာ….နာတယ္..ေျဖးေျဖး…..“ မရပါ…။ အရွိန္တက္ေနေသာ ဖိုးခ်ိဳက အတင္းငုံ၍ စို႔ေနသည္..။ တအားစို႔ေသာေၾကာင့္ နို႔သီးထိပ္မွ အရည္ၾကည္ေလးမ်ားပင္ စိမ့္၍ ထြက္လာၾကသည္..။ နို႔ရည္ၾကည္တို႔က ခ်ိဳၿမိန္လွသလို ႏွစ္ေယာက္စလုံး၏ ေသြးသားေတြကိုလည္း ေျဗာင္းဆန္သြားေစသည္..။ နို႔စို႔ရင္း ဖိုးခ်ိဳ၏ လက္တစ္ဖက္က ေစာက္ပတ္ႀကီးကိုႏွိုက္ကာ ရြရြေလး ပြတ္ေပးသည္..။ အေပၚေအာက္ႏွစ္ဖက္ညႇပ္၍ ခံစားေနရေသာေၾကာင့္ မမျဖဴမွာ တအင္းအင္းျဖစ္လာၿပီး ေပါင္တန္ရွည္ႀကီးေတြက ကားထြက္လာသည္..။ ဖိုးခ်ိဳက မမျဖဴ၏ လက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲယူၿပီး မာေၾကာေတာင့္တင္းေနေသာ လီးႀကီးေပၚ တင္ေပးလိုက္သည္..။ လီးႀကီးက နဲတာႀကီးမဟုတ္..။ မမျဖဴတစ္ေယာက္ ၾကက္သီးေတြ ၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်င္းဖ်င္း ထသြားမိသည္..။ ဖိုးခ်ိဳ သူ႔ေဘာင္းဘီေလးကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္ရာ လီးႀကီးက တရမ္းရမ္းျဖင့္ ထြက္လာေတာ့သည္..။ မမျဖဴသည္ လီးႀကီးကို အံ့ၾသစြာ ၾကည့္ရင္း ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ကာ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ လီးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ရာမွ လီးထိပ္ကို အသာျဖဲၾကည့္လိုက္ေလသည္..။ သေျပသီးမွည့္လို ညိဳမဲေျပာင္တင္းေနေသာ လီးထိပ္ႀကီးက မမျဖဴကို ခ်ဳပ္ထိန္းလိုက္သည္..။ အမ်ားအားျဖင့္ လီးထိပ္ေတြက နီရဲေနၾကတာ ေတြ႕ဖူးသည္..။ ဖိုးခ်ိဳ၏ လီးဒစ္ႀကီးကေတာ့ ထိုသို႔မဟုတ္ ၊ သေျပသီးမွည့္ေရာင္ ညိဳမဲေျပာင္တင္းေနသည္..။ ဒစ္ႀကီးကလည္း ငါးမၽွားခ်ိတ္လို ေနာက္ျပန္ေကာ့ေနသည္..။

ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ထိုးဝင္သြားပါက ဒစ္က ေစာက္ပတ္အတြင္းသားႏုႏုေလးေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ ဆြဲခ်ိတ္ပစ္မည့္သေဘာ ရွိသည္..။ မမျဖဴ၏ မ်က္ႏွာေဖြးေဖြးေလး နီျမန္းလ်က္ ေစာက္ပတ္ဝက တစစ္စစ္ ျဖစ္လာရသည္..။ အရည္ၾကည္ေလးေတြ စိမ့္ထြက္ေနေတာ့သည္..။ “ဟင္း……ဟင္း…သန္လိုက္တဲ့…ဟာႀကီး…..“ မမျဖဴက ေျပာေျပာဆိိုဆို လက္ညႇိုးေလးျဖင့္ လီးထိပ္ကို ေတာက္ကနဲ ရိုက္လိုက္ရာ ဖိုးခ်ိဳဖင္ႀကီး တုန္ခါသြားရသည္..။ “ခ်စ္စရာႀကီး…ကြယ္….“ တုန္တုန္ရင္ရင္ေလး ေျပာရင္း လီးတန္ႀကီးကို ပါးျပင္ေလးႏွင့္ ဖိကပ္ကာ ပြတ္လွိမ့္ရင္း ေက်ေက်နပ္နပ္ေလး ၾကည္ႏူးေနရွာသည္..။ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္လာေသာ မမျဖဴက လီးထိပ္ကို ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားျဖင့္ ႁပြတ္ခနဲ တစ္ခ်က္ စုပ္နမ္းလိုက္ရာ ေဂြးေစ့ႀကီးႏွစ္လုံးက က်ဳံ႕ခနဲ အေပၚသို႔ လိမ့္တက္သြားသည္..။ မမျဖဴသည္ လီးထိပ္က အေရျပားကို ေအာက္သို႔ ဆြဲခ်လိုက္ၿပီး အညိဳေရာင္သန္းေနေသာ လီးထိပ္ႀကီးကို လၽွာဖ်ားေလးျဖင့္ တို႔ထိ ကစားလိုက္သည္..။ လက္ထဲ၌ ဆုပ္ထားေသာ လီးတန္ႀကီးက တင္းခနဲတင္းခနဲ ထႂကြသြားၿပီး အေၾကာႀကီးေတြ ေထာင္ထသြားေလသည္..။

မမျဖဴ၏ လၽွာဖ်ားေလးက လီးထိပ္ရွိ အေရၾကည္ေလးေတြ ထြက္ေနေသာ အေပါက္ေလးထဲသို႔ ဆတ္ခနဲ ေနေအာင္ ထိုးလိုက္ေသာ အခါ… “အာ့….အ….မမ….အား…….“ “အင့္…အြန႔္..အိ.အြန႔္…..“ ဖိုးခ်ိဳက ႐ုတ္တရက္ မထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ေတာ့ပဲ သူ၏ လီးတန္ႀကီးကို မမျဖဴ၏ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာၾကားသို႔ ေဆာင့္၍ ထိုးထည့္လိုက္မိ ေလေတာ့သည္..။ မမျဖဴ၏ ပါးစပ္ထဲ လီးႀကီးက ၾကပ္သိပ္စြာဝင္သြားၿပီး လီးထိပ္က အာေခါင္ကို သြား၍ ထိုးမိေလရာ အသက္ရႉပင္ မွားသြားရေလသည္..။ ဖိုးခ်ိဳကေတာ့ မမျဖဴရဲ့ ေခါင္းေလးကို စုံကိုင္လ်က္ ေဆာင့္ကာေဆာင့္ကာ လိုးပစ္လိုက္သည္..။

မမျဖဴ မ်က္ႏွာေလး နီရဲကာ မ်က္ရည္ေလးမ်ား ဝိုင္းသြားၿပီး ဖိုးခ်ိဳ၏ လေမႊးအုံႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ စုံကိုင္တြန္းကာ ေခါင္းကို ေနာက္သို႔ ဆြဲကာ ႐ုန္းဖယ္လိုက္ရေလသည္..။ ထိုအခါက်မွ ဖိုးခ်ိဳ၏ လီးတန္ႀကီးက မမျဖဴ လက္ထဲမွ ႁပြတ္ခနဲ လြတ္ထြက္သြားရေလသည္..။ “သြား……ဘာလုပ္မွန္း မသိဘူး…..ဆိုးလိုက္တာ……“ မမျဖဴ မ်က္ႏွာနီလ်က္ ဖိုးခ်ိဳကို မ်က္ေစာင္းေလးထိုး၍ ေျပာသည္..။ ဖိုးခ်ိဳ ကမန္းကတန္း ထိုင္ခ်လိုက္ကာ မမျဖဴ၏ ပခုံးေလးႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္..။ “က်ေနာ္ စိတ္မထိန္းနိုင္လို႔ပါ….မမျဖဴရာ…“ “မင္း စိတ္မထိန္းနိုင္တာကလဲ ..ငါ့မွာ အသက္ေတာင္ ဘယ္လိုရႉရမွန္း …မသိဘူး….“ ဖိုးခ်ိဳက မမျဖဴရဲ့ ပါးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ညင္သာစြာ နမ္းလိုက္သည္..။ ေဒါပြေနေသာ အပ်ိဳႀကီး မမျဖဴ တစ္ေယာက္ ေက်နပ္သြားရေလသည္..။

“ေတာ္ၿပီ….. မစုပ္ေပးေတာ့ဘူး….“ “မမကို က်ေနာ္ ယက္ေပးမယ္…ေနာ္….“ “အို…………မလုပ္နဲ႔….ဟင့္အင္း…….ဟင့္အင္း……..“ “အဲဒီလို လုပ္ၿပီး…ႏႉးႏွပ္ထားမွ လုပ္တဲ့အခါက်ေတာ့ မမျဖဴလဲေကာင္း က်ေနာ္လဲ ေကာင္း……“ “အံမယ္…..မင္းလုပ္တာကို ဘယ္သူက ခံမယ္ ေျပာေနလို႔လဲ….ရီရတယ္…ေတာ့…ခစ္ခစ္….ခစ္..“ ဖိုးခ်ိဳ တင္းသြားသည္..။ လီးႀကီးက တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္..။ ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့….ဟု စိတ္ထဲက ေရရြတ္ၿပီး ဒူးေထာက္ထိုင္ေနေသာ မမျဖဴကို အိပ္ယာေပၚဆြဲလွဲ လိုက္သည္..။ အားျဖင့္ ဆြဲလွဲလိုက္ေပမယ့္ မမျဖဴက ႐ုန္း၍ ေတာင့္ထားသျဖင့္ ပုံလ်က္သား လဲက်မသြား..။ ျဖစ္သလို ဝတ္ထားေသာ ထဘီက က်ၽြတ္က်သြားၿပီး လူက အိပ္ယာေပၚ လက္ေထာက္မိကာ ေလးဖက္ကုန္းလ်က္သားေလး ျဖစ္သြားရသည္..။

ဖိုးခ်ိဳက ျဖတ္ခနဲ သူမေနာက္သို႔ ဒူးေထာက္ဝင္လိုက္ၿပီး မမျဖဴ၏ ေက်ာကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဖိကာ လီးထိပ္နဲ႔ ေတ့ေထာက္လိုက္သည္..။ “အဲ့…ဟဲ့….အဲဒါ ….ဖင္ေနာ္….အေပါက္မွားၿပီး ထိုးမထည့္လိုက္နဲ႔…..ေနအုံးေလ….“ ဖိုးခ်ိဳက ဖင္ဝကို လီးထိပ္ႀကီးျဖင့္ တရြရြ ေမႊေႏွာက္ေပးလိုက္ရာ မမျဖဴဖင္ႀကီး ေကာ့ေထာင္၍ လာသည္..။ “ဟဲ့….အို…ဖင္..ဖင္ကို မလုပ္နဲ႔…..ေနာ္………“ မမျဖဴ ေျပာေနစဥ္ ဖိုးခ်ိဳက စအိုဝကို လီးထိပ္ျဖင့္ ေမႊေမႊေပးရင္း လက္တစ္ဖက္က ဖင္ၾကားေအာက္မွ ေနာက္ဖက္သို႔ ျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ဆြဲပြတ္လိုက္ရင္း လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ ေစာက္ေစ့ေလးကို ခ်ိတ္ခ်ိတ္ၿပီး ဆြေပးလိုက္သည္..။

“အား…..ကၽြတ္ကၽြတ္….အိုး…အိုး……….“ မမျဖဴ ဖင္ႀကီး ဆတ္ခနဲဆတ္ခနဲ ေကာ့ေကာ့ တက္သြားသည္..။ ဖိုးခ်ိဳက အေစ့ေလးကို လက္ညႇိုးျဖင့္ ဖိ၍ ဆြဲေနစဥ္ သူ႔လီးႀကီးကလည္း စအိုဝေလးကို မနားတမ္း ပြတ္ေပးေနသည္..။ “ရွီး…..အ….ကၽြတ္..ကၽြတ္….အားလားလား…………..ဟင္း…အင္း………..“ မမျဖဴ၏ ဖင္ႀကီးက ရမ္းခါေနသည္..။ ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ားကလည္း ေပါက္ခနဲ ေပါက္ခနဲ…ယိုစီးက်၍လာသည္..။ “အင္း..အိုး..အိုး…………အ..အ…အား….ဟင္း…………..“ မမျဖဴ၏ ေကာ့ေထာင္ေနေသာ ဖင္ႀကီးက ဟိုရမ္းသည္ရမ္း နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ ျဖစ္ေနသည္..။ ဖိုးခ်ိဳ၏ လီးထိပ္မွာလည္း အရည္ၾကည္ေလးေတြ စိမ့္ထြက္လာသည္..။ ဖိုးခ်ိဳ က မမျဖဴ၏ ေစာက္ပတ္အဝ ဝိုင္းဝိုင္းေလးကို ျဖဲ၍ လီးႀကီးကို ေတ့သြင္းလိုက္သည္..။ ရႈံ႔ထားေသာေၾကာင့္ မမျဖဴ၏ ေစာက္ပတ္က တင္းက်စ္ေနၿပီး လီးထိပ္ႀကီးကို ဖမ္းညႇစ္ထားရာ ဖိုးခ်ိဳမွာ အားစိုက္လ်က္ ေဆာင့္ခ်လိုက္ေသာ အခါတြင္မွ လီးဒစ္ႀကီးက ကၽြံဝင္သြားရေလသည္..။ “အား…..အား….ေျဖး ေျဖး…..အမေလး…..ေလး…………..“ လီးက ႀကီးလြန္းေတာ့ ခံရတာ မသက္သာလွေခ်…။ ဖိုးခ်ိဳကလည္း လီးဒစ္ဝင္သြားၿပီး ႏူးညံ့စိုအိေသာ ေစာက္ေခါင္းအေတြ႕ကို ရသြားသည္ႏွင့္ လီးကို ခပ္ဖိဖိေလး ေဆာင့္ေဆာင့္ၿပီး လိုးလိုက္သည္..။ “အင္း…..“ ဟူေသာ အသံရွည္ေလးဆြဲရင္း မမျဖဴမွာ ေရွ႕မွေထာက္ထားေသာ လက္ႏွစ္ဖက္က ေပ်ာ့၍ ေကြးၿပီး ဝပ္က်သြားေလသည္..။

“ျဗစ္…ဘြပ္….စြပ္….ဖလြတ္……“ “ဟင့္ …ဟင့္….အင့္…ဟင့္….အိုး………..အို….အင့္…..“ ေစာက္ပတ္အုံႀကီးကသာ မတရားထြားကားေနေသာ္လည္း ေစာက္ေခါင္းေပါက္က က်ဥ္းက်ဥ္းေလး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႀကီးမားလွေသာ ဖိုးခ်ိဳ၏ လီးႀကီးမွာ အရသာေတြ႕လွသည္..။ ဆက္ကာဆက္ကာ ေဆာင့္လိုးလိုက္ရာ မမျဖဴရဲ့ ဖင္ႀကီးမွာ လႈပ္ခနဲ လႈပ္ခနဲ ျဖစ္သြားရာမွ တုန္တုန္သြားသည္..။ ေစာက္ပတ္အုံႀကီးက ပို၍ ေနာက္သို႔ ျပဴးလာၿပီး ခံအားကလည္း ေကာင္းေနေသာေၾကာင့္ ဖိုးခ်ိဳ၏ လိုးအားကလည္း ပို၍ ထန္လာရေတာ့သည္.။ ထိသလား မေမးနဲ႔..တစ္ခ်က္ဆို ဆိုသေလာက္ ပစ္ပစ္ႏွစ္ႏွစ္ ေဆာင့္ခ်လိုက္တိုင္း ေစာက္ေစ့ေလးမွာ က်င္တက္သြားသည္..။

“ျဗစ္….ဒုတ္…..“ ဟူေသာ အသံမ်ိဳးေလးသာ နားထဲဝင္လာလို႔ကေတာ့ ဆိမ့္က်င္သြားေအာင္ ေကာင္းၿပီး အသဲကို စြဲသြားတတ္ေလသည္..။ ဖိုးခ်ိဳက ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ေလးငါးခ်က္ေလာက္ေဆာင့္လိုက္ ေမွးၿပီး ခပ္ဖြဖြေလး ဆြဲဆြဲထုတ္လိုက္ ေျဖးေျဖးေလး သြင္းလိုက္ ေစာက္ပတ္ညႇစ္အားေလးကို ခံစားလိုက္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္ၿပီးေနာက္ မမျဖဴ၏ ဖင္ႀကီးကို ပြတ္ကာ သပ္ရင္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ခပ္သြက္သြက္ႀကီး ေဆာင့္ပါေတာ့သည္..။ “ႁပြတ္…ဘြပ္….ျဗစ္….ဒုတ္….ဒုတ္….အ..အင့္ဟင့္….အင့္…ပလြတ္……ဒုတ္….“ မမျဖဴကလည္း သူမ၏ ဖင္ႀကီးကို အားႀကိဳးမာန္တက္ေနာက္သို႔ ျပန္ျပန္ေကာ့ေပးေနသည္မွာ ဖင္ေၾကာႀကီးမ်ား ေထာင္လာသည္အထိပင္ ျဖစ္သည္.။ “ဘြတ္….ပလြတ္…..မမ……ျဗစ္….ဒုတ္…လုပ္…လုပ္….အင္း…..ဟင့္….ဟင္း…..“ “အင္း……“ အသံရွည္ေလးဆြဲရင္း မမျဖဴတစ္ေယာက္ ေခါင္းေထာင္ကာ ဖင္ႀကီးရမ္းသြားခ်ိန္မွာေတာ့ ဖိုးခ်ိဳကလည္း သူ႔လီးႀကီးကို အဆုံးစိုက္သြင္းၿပီး အေရမ်ားကို ပန္းၿပီးထည့္လိုက္ပါေတာ့သည္..။

“ကိုစံေဖ…..ကိုစံေဖ……..“ အသံကို ခပ္အုပ္အုပ္ေခၚကာ မခင္လွက စံေဖကို လႈပ္ႏွိုးသည္..။ စံေဖ တုတ္တုတ္မၽွ မလႈပ္ေပ…။ တရႉးရႉးျဖင့္ အိပ္ေမာက်ေနသည္..။ “ကၽြတ္….ဒီေန႔ ေလၽွာ့ေသာက္ပါလို႔ ေျပာထားတဲ့ ဥစၥာ..အိပ္ေနလိုက္တာ..ေသေနတဲ့ အတိုင္းပဲ…..“ အေတာ္ပင္ ေဒါသထြက္လြန္း၍သာ မခင္လွ ဒီလို ျမည္တြန္ေတာက္တီးလိုက္ရျခင္း ျဖစ္သည္..။ အမွန္က ကိုစံေဖက မခင္လွထက္ အသက္ ဆယ္ႏွစ္မၽွ ႀကီးသည္…။ မခင္လွအသက္က ခုမွ ၃၀ ထဲ ေရာက္႐ုံသာ ရွိေသးသည္..။ ေသြးသားအဆူၿဖိဳးဆုံး အရြယ္ ဟု ေျပာရမည္ျဖစ္သည္..။ တေျဖးေျဖး အရက္၏ ေက်းကၽြန္ျဖစ္လာေသာ စံေဖက သူ႔ထက္အမ်ားႀကီးငယ္ၿပီး ဆူဆူၿဖိဳးၿဖိဳး လွပေတာင့္တင္းေသာ မခင္လွကို ပင္ ဂ႐ုမျပဳနိုင္အားေတာ့ မူးၿပီးရင္းသာ မူးေနခဲ့သည္..။

စိတ္ရွည္ရွည္ျဖင့္ ေစာင့္စားခဲ့ေပမယ့္ မေနနိုင္ေတာ့သည့္အဆုံး မခင္လွ ဒီေန႔ အရက္ကို ေလၽွာ့ေသာက္လာခဲ့ဖို႔ နဲ႔ က်မနဲ႔လဲ ေအးေအးေဆးေဆး ေနပါအုံး ဆိုတဲ့ စကားကို ေျပာထြက္ကာ မွာလိုက္ေပးမယ့္ စံေဖ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေသာက္လာသည္ မသိ ။ ျပန္ေရာက္လာကထဲက အိပ္ယာထဲ အလ်ားထိုးဝင္ကာ အိပ္ေလေတာ့သည္..။ မခင္လွကလည္း ဒီေန႔မွ စံေဖ၏ ေနာက္သို႔ လိုက္၍ မသြားျဖစ္…။ အိမ္မွာ ျဖဴျဖဴ က မရွိ..။ သူတို႔၏ ညီမ ဝမ္းကြဲမ်ား အလည္လာ၍ ျပန္သြားေသာ ပဲခူးသို႔ ျဖဴျဖဴက လိုက္ပါသြားခဲ့သည္..။ ႏွစ္ရက္သုံးရက္ေလာက္ေနမွ ျပန္လာမည္ျဖစ္၍ ဖိုးခ်ိဳနဲ႔ သူမအတြက္ ညစာကို ခ်က္ရျပဳတ္ရေသးသည္..။ သက္ျပင္းအခါခါ ခ်ရင္း ျခင္ေထာင္ထဲ တြင္ ငုတ္တုတ္ထိုင္လ်က္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ စံေဖကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ၾကည့္ေနမိသည္..။

မခင္လွ စိတ္ကေတာ့ မေလၽွာ့ခ်င္ေသးပါ..။ ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲဟု ေတြးေနမိသည္..။ ေနာက္ဆုံးႀကိဳးစားသည့္အေနျဖင့္ မခင္လွက ေျပေလ်ာ့ေနေသာ စံေဖ၏ ပုဆိုးကို ေပါင္လည္ေလာက္အထိ ဆြဲခ်လိုက္သည္..။ မဲနက္ေနေသာ ဥႀကီးေတြေပၚတြင္ စင္းစင္းႀကီးျဖစ္ေနေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးက ေပ်ာ့တြဲတြဲႀကီး..။ မခင္လွ လက္ညႇိုးလက္မတို႔ျဖင့္ ညႇပ္၍ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို မလိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ လက္ဖဝါးျဖင့္ ေအာက္မွ ပင့္ကိုင္လိုက္ၿပီး ေပ်ာ့တြဲတြဲ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို ဆုတ္ကိုင္လိုက္သည္..။ ထို႔ေနာက္ အေပၚက အေရျပားကို ဆြဲတင္ဆြဲခ်ျဖင့္ လုပ္ေပးသည္.။ ခဏၾကာေတာ့ လီးက မာသလိုလို ျဖစ္လာသည္..။ အရည္ျပားဆြဲခ်လိုက္ေတာ့ ျပဲျပဲသြားေသာ လီးထိပ္ႀကီးကို ၾကည့္ရင္း မခင္လွ၏ စိတ္ေတြက ပို၍ ထလာသည္..။ စံေဖ၏ မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ စံေဖက မနိုးေသး..။ အိပ္၍ ေကာင္းေနဆဲပင္…။ အေရျပားဆြဲခ်လိုက္၍ ေပၚလာေသာ ဒစ္ႀကီးကို လက္မထိပ္ေလးျဖင့္ ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးသည္..။ လီးေခါင္းႀကီးက ပြသလိုျဖစ္လာေပမယ့္ လီးတန္ႀကီးကေတာ့ မထူးျခား ေပ်ာ့ေခြေနဆဲသာ ျဖစ္သည္..။ လီးကို အသာဆုပ္၍ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ဂြင္းတိုက္ေပးသည္..။ ထိုသို႔လုပ္ရင္း စံေဖ၏ မ်က္ႏွာကိုလည္း လွမ္းလွမ္းၾကည့္သည္..။ စံေဖက တုပ္တုပ္မၽွ မလႈပ္သလို သူ႔လီးကလည္း နိုးထလာျခင္း မရွိေပ..။ မေနနိုင္ မထိုင္နိုင္ျဖစ္ေနေသာ မခင္လွ၏ ေပါင္ၾကား၌သာ အရည္ေတြက ရႊဲသထက္ စိုရႊဲလာသည္..။

“ကၽြတ္…မသာႀကီး….ေသေနလိုက္တာ…..“ မခင္လွ စိတ္ပ်က္၍ လီးကို လက္ထဲမွ လႊတ္ခ်လိုက္သည္..။ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင့္ စံေဖကို ေက်ာခိုင္းလိုက္ၿပီး ရင္လ်ားထားေသာ ထဘီကို ဆြဲတင္၍ ဝတ္လိုက္သည္..။ ဟုတ္ပါသည္..။ မခင္လွက ေစာေစာက စံေဖကို ႏွိုးေတာ့မည္ဟု ႀကံကထဲက အဝတ္အစားေတြကို ခၽြတ္ကာ ထဘီကို ရင္လ်ားထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္..။ ဒါမွ စံေဖနိုးလာ၍ အလုပ္ျဖစ္လ်င္ လြယ္ကူမည္သည္..။ ေပါင္ၾကားမွ ထြက္ေနေသာ အရည္မ်ားကို အိမ္သာသို႔ဝင္၍ ေရေဆးသည္..။ ၿပီးေတာ့ အဝတ္အစားျပန္ဝတ္ကာ က်ိတ္မွိတ္အိပ္ေတာ့မည္ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ မခင္လွ ျခင္ေထာင္ကို မ၍ ထြက္ကာ အိပ္ခန္းထဲထြက္ၿပီး အိမ္ေနာက္ေဖးဖက္သို႔ ေလၽွာက္လာခဲ့သည္…။ ထိုသို႔ ေလၽွာက္လာရင္း ေျခရင္းဖက္တြင္ ျခင္ေထာင္ေထာင္၍ အိပ္ေနေသာ ဖိုးခ်ိဳ၏ ထံသို႔ မခင္လွ၏ မ်က္လုံးက ေရာက္သြားသည္..။ “ဟင္း……အေတာ္အအိပ္ဆိုးတဲ့ ေကာင္ေလး…..“ ဟုတ္ပါသည္..။ ျခင္ေထာင္ထဲတြင္ အိပ္ေနေသာ ဖိုးခ်ိဳက ျခင္ေထာင္ကို ကန႔္လန႔္ႀကီး အိပ္ေနကာ ခါးေအာက္ပိုင္း ကိုယ္တပိုင္းက ျခင္ေထာင္အျပင္ဖက္သို႔ ေရာက္ေနသည္..။ ၿပီးေတာ့ ပုဆိုးက ခါးတြင္ မရွိ..။ ဒူးဆစ္အထိ ေလၽွာက်ေနသည္..။ ျမင္လိုက္ေသာ မခင္လွ သူမဘာသာပင္ သတိမထားမိလိုက္ပဲ ဖိုးခ်ိဳး၏ အနားသို႔ ေရာက္သြားကာ အနီးကပ္ ငုံ႔၍ ၾကည့္လိုက္မိသည္..။

“ဟယ္……နည္းတာႀကီး မဟုတ္ဘူး…..“ မခင္လွ တစ္ေယာက္တည္း တိုးတိုးေလး တုန္တုန္ခိုက္ခိုက္ ေလး ေျပာလိုက္မိသည္..။ မဲနက္လုံးတစ္ေနေသာ ေဂြးဥႀကီးက နဲတာႀကီး မဟုတ္သလို မာမာေတာင့္ေတာင့္ျဖစ္ေနေသာ လီးႀကီးကလည္း အႀကီးႀကီးပဲ….။ ကိုစံေဖ၏ လီးထက္ သိသိသာသာႀကီးကို ႀကီးေၾကာင္း မခင္လွ ေတြးလိုက္သည္..။ ျဗဳန္းဆို မခင္လွ ငုတ္တုတ္ထိုင္ခ်လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ ျခင္ေထာင္ထဲသို႔ နားစြင့္လိုက္ေတာ့ ဖိုးခ်ိဳက တရႉးရႉး အိပ္ေမာက်ေနသည္..။ ရွည္ရွည္ေဝးေဝး မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့ပဲ မခင္လွ၏ လက္တစ္ဖက္က ဖိုးခ်ိဳ၏ လီးႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္..။

ကိုင္လိုက္ေသာ လက္က တုန္တုန္ရင္ရင္ျဖစ္ေနၿပီး လက္ထဲက လီးႀကီးကေတာ့ တဒိတ္ဒိတ္ ေသြးတိုးေနသည္..။ လက္ျဖင့္ ဆုပ္ထားဆဲမွာပင္ လီးႀကီးက တင္းခနဲ တင္းခနဲ ျဖစ္ကာ ႀကီး၍လာသည္…။ “ဟယ္….သန္လိုက္တဲ့ ဟာႀကီး…..“ ပူေႏြးမာေက်ာလွေသာ လီးႀကီး၏ အေတြ႕က မခင္လွအား အရာရာကို ေမ့သြားေစသည္..။ လက္တစ္ဖက္က လီးေခ်ာင္းႀကီးကို ကိုင္ရင္း က်န္ေသာ လက္တစ္ဖက္က လုံးတစ္ေနေသာ ေဂြးဥႀကီးကို ေအာက္မွေန၍ ပင့္မကာ ကိုင္လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ ေဂြးဥႀကီးကို ဖြဖြေလး ဆုတ္ဆုတ္ၿပီး ညႇစ္ၾကည့္ေနမိသည္..။ က်န္လက္တစ္ဖက္အတြင္းမွ လီးေခ်ာင္းႀကီးကေတာ့ စံခ်ိန္လြန္ေအာင္ပင္ မာေတာင့္လာၿပီး ဆုတ္ကိုင္ထားေသာ မခင္လွ၏ လက္ထဲမွ ႐ုန္းကန္ထြက္ေနသေယာင္ ..တဆတ္ဆတ္တုန္ခါ၍ လာရသည္…။

ထၾကေနေသာ ေသြးသားမ်ားႏွင့္ ထိေတြ႕ေနရေသာ အထိအေတြ႕မ်ားေၾကာင့္ မခင္လွမွာ တစ္ေလာကလုံးကို ေမ့သြားခဲ့ရၿပီ..။ လီးေပၚမွ လက္ကို လႊတ္လိုက္ေတာ့ ဖိုးခ်ိဳ၏ ဧရာမလီးႀကီးက မိုးကိုေမၽွာ္ကာ ေထာင္မတ္လ်က္ လီးေခါင္းႀကီးက တဆတ္ဆတ္ျဖစ္ေနသည္..။ သည္လီးႀကီးကို တရွိုက္မက္မက္ ၾကည့္ရင္း မခင္လွ ဖိုးခ်ိဳ၏ ေဘးတြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ရာမွ ရင္ဘတ္တြင္ စည္းေႏွာင္ထားေသာ ရင္လ်ားထားသည့္ ထဘီကို ျဖည္၍ ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ ဒူးကို တစ္ဖက္စီႂကြၿပီး ထဘီကို ကြင္းလုံးကၽြတ္သြားေအာင္ ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္..။ ေဖြးႏွစ္လုံးတစ္ေနေသာ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးႏွင့္ မခင္လွတစ္ေယာက္ အသက္ရႉသံေတြ ျပင္းေနၿပီ…။ ရင္အစုံက နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ီ ျဖစ္ေနသည္..။ မခင္လွ အလိုလိုေနရင္း ေမာေနသည္..။ တုန္ရင္ေနေသာ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ တဆတ္ဆတ္ျဖစ္ေနေသာ လီးႀကီးကို လွမ္း၍ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ကာ ဖိုးခ်ိဳ၏ ခါးဆီသို႔ ခြတက္လိုက္သည္…။ သည္အခိုက္မွာပင္ ျခင္ေထာင္က လႈပ္ခနဲ လန္တက္သြားၿပီး ၾကဳံးထ၍ ထိုင္လိုက္ေသာ ဖိုးခ်ိဳက သူ၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ ကုန္းကုန္းကြကြျဖစ္ေနေသာ မခင္လွကို သိမ္း၍ ဖက္ကာ အိပ္ယာေပၚသို႔ လွဲခ်လိုက္သည္..။

“အို….ဟဲ့….ေကာင္ေလး….ေခြးေလး….နိုးေနရက္သားနဲ႔….ဟဲ့…လႊတ္…လႊတ္…..အို……လႊတ္ ဆို……“ ရွက္ရမ္းရမ္း၍ ေျပာေနေသာ္လည္း မ႐ုန္းပါ…။ ႐ုန္း၍လညး္ မရပါ…။ ဖိုးခ်ိဳိက က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ၾကဳံး၍ ဖက္ထားေတာ့ မခင္လွ အသက္ရႉပင္ မရခ်င္ေတာ့…။ ဖိုးခ်ိဳက မခင္လွ၏ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ငုံ႔ၾကည့္သည္..။ ေဖြးႏွစ္ေနေသာ နို႔ႀကီးေတြက မမျဖဴ၏ နို႔ေတြထက္ ႏွစ္ဆခန႔္ႀကီးသည္..။ အားရစရာႀကီးပင္…။ နို႔သီးေတြကလည္း ခပ္ထြားထြား…။ နို႔တစ္လုံးကို ငုံ၍ အငမ္းမရ စို႔လိုက္သည္..။ “အ…..ကၽြတ္ ကၽြတ္…..“ မခင္လွ ရင္ဘတ္ပင္ ေကာ့တက္သြားရသည္..။ “ေတာ္ေတာ္ နို႔စို႔သန္တဲ့…ေကာင္ေလး…..“ သန္လိုက္တာမွ ရင္ေခါင္းထဲအထိပင္ တစစ္စစ္ ျဖစ္သြားရေအာင္ စို႔ပစ္ေနသည္..။ တအားစို႔ေလေတာ့ ခံရတဲ့သူက က်င္ခနဲ က်င္ခနဲ နာနာသြားၿပီး နို႔ရည္ၾကည္ေတြက တစိမ့္စိမ့္ထြက္လာေတာ့သည္..။ ၿပီး….