နာလွန်းလို့ နားပါဦးနော်

အိမ်ရောက်တော့သူ့ဇနီးသင်းသင်းကိုမတွေ့၍အိမ်ဖေါ်မသန်းရွှေအားနင့်အမဘယ်သွားသလဲဟု
မေးလိုက်သည်၊
“အော် အကိုပြန်လာပြီလား။အမဟိုဘက်တိုက်ခန်းကအဒေါ်တို့အိမ်သွားနေတယ်ကျမသွားခေါ်
လိုက်ရမလား”
ဒီအခွင့်အရေးကိုစောင့်နေသောကိုဇော်ဝင်းသည်ရတဲ့အခွင့်အရေးကိုလက်မလွတ်စေရန်။စဉ်းစားရင်း
“မခေါ်ပါနဲ့ဟာ။နေပလေ့စေ။” “အော်။ ဒါဖြင့်အကိုလဘက်ရည်သောက်မလား။ကျမသွားဖျော်လိုက်မယ်လေ”
“အေး ကောင်းသားဘဲ” ဆို၍သူ၏ဝတ်ထားသောတိုက်ပုံချွတ်၍ “ရော့ သန်းရွှေ။အကိုအကôျအ
ခန်းထဲမှာသွားချိတ်ထားစမ်း” ဟုဆိုရပြီးလှမ်းပေးလိုက်သည်၊
ဘာမျှသိရှာသောမသန်းရွှေမှာကပြာကသီလှမ်းယူပြီး။အိမ်ခန်းတွင်းသို့ဝင်သွားသောအခါ။အကြံယူနေသေ
ာကိုဇော်ဝင်းကနောက်မှထလိုက်သွားပြီးအခန်းတံခါးကိုပိတ်လိုက်သောအခါ။မသန်းရွှေခမျာ
“ဟင် အကိုဒါဘာလုပ်မလို့လဲ”
“ဘာမှမလုပ်ပါဘူး ညီမကိုအကို ချစ်မလို့ပါ။”

“ဟင့်အင်း အကိုကျမကြောက်တယ်ဒီလိုမလုပ်ပါနဲ့ အကို”
ကိုဇော်ဝင်းသည်အခန်းတံခါးကိုပိတ်ပြီးမသန်းရွှေအနားသို့ထိုးဝင်လာနေပြီး။ “မကြောက်ပါနဲ့ညီ
မရယ်အကိုဟာလေညီမကိုချစ်နေတာကြာပြီ။ဒီလိုအခွင့်အရေးမကြုံလို့စောင့်နေရတာ။အခုမှဒီအခွင့်အရေး
“ကုံတော့တယ်” ဆိုပြီးမသန်းရွှေအားတင်းပွေ့ပြီးပါးနှစ်ဘက်ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်း၍။ကုတင်
ပေါ်သို့တင်လိုက်ပြီးဖက်ထား၏၊
မသန်းရွှေလဲအမျိုးမျိုးညင်းဆန်ရုန်းကန်သော်လဲလှောင်အိမ်ထဲမိနေတဲ့ငှက်သတ္တဝါပမာမျက်ရည်ကျ
ငိုကျွေးနေသော်လဲအချီးနှီးသာ
ကိုဇော်ဝင်းသည်သူရဲ့လိုအင်ဆန္ဒပြည့်ဝရေးကိုသာအဓိကထားပြီးကျိုးစားနေသည်၊
“တိတ်ပါကွယ်မငိုပါနဲ့အကိုကညီမကိုတကယ်ချစ်နေလို့ပါ” ဆိုပြီးပါးနှစ်ဘက်ကိုမွှေးမွှေးပေး
လိုက်ပါးစပ်ခြင်းတေ့၍စုတ်လိုက်လုပ်ပေးနေလေသည်၊
မသန်းရွှေမှာအပျိုတော်ဝင်စ ၁၆နှစ်အရွယ်အသက်နှင့်မလိုက်အောင်ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်မှာအ
ဆင်ပြေပြီး။ရင်၃၁။တင်၃၆လက်မရှိ၍ငါးရံ့ကိုယ်အနေအထားရှိလေတော့ကိုဇော်ဝင်းမပြောနဲ့စာရေးသူ။စာဖ
တ်သူတွေရောသရေကျလောက်တဲ့အချိုးအဆစ်ပြေပြစ်သူတယောက်ဖြစ်သည်၊
ကိုဇော်ဝင်း၏အပြုအစုနှင့်အကြမ်းဖက်နေသည်ကိုမလွန်ဆန်နိုင်သောမသန်းရွှေခမျာမှာတောင်းပန်၍မ
ရသည်ဖြစ်၍ငြိမ်နေလေသည်၊

ထိုအခါကိုဇော်ဝင်းသည်တဆင့်တက်၍မသန်းရွှေ၏အကôျကျယ်သီးများကိုတလုံးစီဖြုတ်ရင်းပါး
နှစ်ဖက်ကိုမွှေးလိုက်ပါးစပ်ချင်းတေ့၍စုတ်လိုက်လုပ်ပေးရင်းပေါ်ထွက်လာသောမသန်းရွှေ၏လ”က်အ
ကြမ်းပုဂံအလုံးသာသာရှိသောဝင်းဝါဖေါင်းကြွနေသောနို့နှစ်လုံးကိုတဘက်သောလက်ကအအားမ
ပေးဘဲဖျစ်လိုက်ညှစ်ပလိုက်ပွတ်လိုက်အမျိုးမျိုးပြုစုပေးနေလေတော့မသန်းရွှေခမျာလူးလွန့်တုန်လှုပ်ရုန်းက
န်လာရင်း
“လွှတ်ပါအကိုရယ်တော်ကြာမမလေးပြန်လာရင်အဆူခံနေရပါအုန်းမယ်”
“အို ဒီအတွက်ဘာမှမပူပါနဲ့ကွယ်။နင့်အမဟိုဘက်တိုက်မှာဖဲသွားကစားနေတာပါ။တော်တော်
နဲ့ပြန်မလာပါဘူး”
“ဟင့် အင်း အကို ဟင့်အင်း ညီမကြောက်တယ်”
“မကြောက်ပါနဲ့ညီမရယ်အကိုတယောက်လုံးရှိသားဘဲအကိုတာဝန်ယူဖြေရှင်းပေးပါမယ်” ဆိုကာ
မသန်းရွှေရဲ့နို့သီးနှစ်လုံးကိုဘယ်ပြန်ညာပြန်၍ပါးစပ်နဲ့စို့လိုက်လျှာနဲ့ထိုးလိုက်လုပ်ရင်းလက်တဖက်ကမ
သန်းရွှေ၏ပေါင်ကြားထဲမှစောက်ခုံလေးပေါ်သို့တင်လိုက်၏၊
ထိုအခါမသန်းရွှေသည်မျက်လုံးမျက်ဆံပြူးသွားပြီးချွေးသီးချွေးပေါက်ကျလာခါပေါင်နှစ်ချောင်းကိုစေ့၍
လိမ်ထားရင်း

“မလုပ်ပါနဲ့အကိုရယ်ညီမကိုသနားပါ။ရှိခိုးပါရဲ့” ဟုတတွတ်တွတ်တောင်းပန်နေရှာသည်၊
“အေးပါ ညီမရယ်။အကိုညီမကိုသနားလို့ချစ်လို့ယခုလိုကြံတာပါ” ဟုဆိုကာမသန်းရွှေရဲ့ပေါင်
နှစ်ချောင်းကိုတွန်းဖယ်ပြီး။စောက်ခုံလေးပေါ်လက်ရောက်အောင်ကြိုးစာနေပြီး၊
သူ၏ကြမ်းတမ်းသောလက်များဖြင့်ပွတ်သပ်ပေးနေသောအချိန်မှာသူ၏မာကျောတုတ်ခိုင်သော
လီးကြီးသည်ပုဆိုးကြားထဲမှတွန်းကန်ရုန်းထွက်နေ၏၊
“ညီမရယ် အကိုရဲ့ဆန္ဒကိုလိုက်လျှောပါလားဟင်” ဟုဆိုကာမသန်းရွှေ၏လက်တဖက်ကိုဆွဲ၍သူ
၏တောင်မတ်နေသောလီး”ကီပေါ်သို့တင်ပေးလိုက်သောအခါမသန်းရွှေမှာတုန်လှုပ်ချောက်ချားသွား ပြီး။
“အောင်မယ်လေး” ဟုလန့်၍အော်လိုက်မိသည်၊
မှန်ပါသည် လန့်မည်ဆိုလဲလန့်လောက်ပါ၏၊ကိုဇော်ဝင်း၏လီးကြီးရဲ့အတိုင်းအထွာမှာလဲအရှည်
၆လက်မလုံးပတ်စီးကရက်ဘူးခွန်ကွဲလောက်တော့မသန်းရွှေခမျာပိုမို၍ပင်ကြောက်စိတ်ဝင်သွား၏၊
“မလန့်ပါနဲ့ညီမရယ်။ဒီလီးကြီးဟာလေတွေ့လိုက်တဲ့အမျိုးသျွီးတိုင်းစွဲမက်ပါတယ်၊”
“ဘာကိုစွဲမက်တာလဲဟင်”

“ဘာကိုစွဲမက်တယ်ဆိုတာကိုညီမကိုရှင်းပြနေမဲ့အစားလက်တွေ့အကိုလိုးပြလိုက်ရင်ညီမသိချင်တဲ့အဖြေ
ပေါ်လာပါလိမ့်မယ်။ ညီမကမရုန်းမကန်ဘဲအကိုရဲ့အလိုကိုလိုက်ရင်းညိမ်ညိမ်နေပြီးမှိန်းနေ
ပါအရသာစွဲမက်စရာတွေ့ရစေမယ်”
မသန်းရွှေသည်အမျိုးမျိုးရုန်းကန်တောင်းပန်အသနားခံညားသော်လဲမရတော့ဘူးဆိုတာသိနေ
တော့ကိုဇော်ဝင်းရဲ့ဆန္ဒကိုဖြည့်စီးပေးရန်စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်၊
ကိုဇော်ဝင်းသည်အတွေ့အကြုံရင့်ကျက်သူဖြစ်၍မသန်းရွှေရဲ့အနေအထားကိုသိသူဖြစ်၍။သူ၏
လီးကြီးကိုမသန်းရွှေ၏နုနုထွတ်ထွတ်လက်လေးများဖြင့်ဆုတ်နယ်ခိုင်းရန်လွယ်ကူနေသောအခါ။မသန်းရွှေက
လဲအလိုက်သိစွာနှင့်ဆုတ်နယ်ပေးနေသည်၊
ကိုဇော်ဝင်းကလဲမသန်းရွှေရဲ့စောက်ခုံလေးပေါ်သို့လက်ဖြင့်ပွတ်လိုက်။စောက်စေ့ကိုကလိလိုက်လုပ်ပေး
ရင်းလက်ဍိ+းဖြင့်စောက်ခေါင်းထဲကိုမွှေပေးလိုက်ရာ
မသန်းရွှေမှာဓါတ်လိုက်သကဲ့သို့တွန့်လိမ်တက်သွားပြီး “အောင်မလေး။အလေး အမေ အား” ဟု
အော်လိုက်ခါ။

ကိုဇောျဝငျးသညျမသနျးရှှပေါးစပျကိုပိတျရငျးသူ၏မာကြောတုတျခိုငျနသေောလီးကွီးဖွငျ့စောကျ
ခေါငျးထဲထိုးသှငျးရနျမသနျးရှှေ၏လြှောကနြသေောထမီကိုခွဖွေငျ့တှနျးကနျခလြိုကျသညျ၊
မသနျးရှှသေညျယောကျြားမြားနှငျ့တခါဘူးမှမကွုံတှေ့ဘူးသောအပြိုဖွဈပွနျသညျမို့ကိုဇောျဝငျး၏
ပွုစုပေးမှုကွောငျ့ကာမအရသာကိုခံစားရငျးစောကျခေါငျးထဲမှအရကွေညျမြားကဆြငျးကာတဟငျး ဟငျး
ဖွဈခါငွိမျနလေသေညျ၊
ထိုအခငြျးအရာကိုစောငျ့ဆိုငျးသိနှငျ့လသေောကိုဇောျဝငျးသညျမသနျးရှှထေမီကြှတျသှားပွီးမိမှေးတိုငျးဖ
မှေးတိုငျးပငျကိုနူးဍံ့ဖေါငျးကွှနသေောစောကျဖုတျလေးကိုကွညျ့ရငျး။
“ညီမရယျ အကိုလဒေီလိုကွညျ့လို့ကောငျးပွီးနူးဍံ့နတေဲ့စောကျဖုတျလေးမြိုးမတှေ့ဘူးသေးဘူး။
ညီမလေးဟာလူကလဲခစြျစရာကောငျးစောကျဖုတျလေးဟာလဲလိုးခငြျစရာကောငျးအောငျအကိုဘဝငျ
ခိုကျနတောဘဲ၊”
“ကဲပါအကိုရယျအခုမှတော့မှမထူးတော့ပါဘူး။အခစြျတညျကာခြဲ့ပွီးစကားကွောရှညျမနပေါနဲ့မွနျမွနျအ
ကိုဆန်ဒပွညျ့အောငျလုပျပါတော့ညီမခှငျ့ပွုပါပွီ၊တောျကွာမမပွနျလာလို့အားလုံးဒုက်ခတှေ့နေ အုံးမယျ”
ကိုဇောျဝငျးသညျမသနျးရှှရေဲ့ခှငျ့ပွုခကြျရသောအခါသူ၏လီးကွီးကို။ “ကိုငျးငါ့သားကွီး
မွိနျရရှေကျရလေိုးရတော့မယျ” ဟုဆိုကာမသနျးရှှကေိုကုတငျပေါျပကျလကျလှနျခပြွီး၊
ဒူးနှဈလုံးထောငျ၍လကျနှဈဘကျကမသနျးရှှေ၏ထောငျနသေောဒူးနှဈလုံးကိုဖိခပြေးလိုကျရာပေါငျတနျနှ
ဈခြောငျးကားသှားပွီးပေါငျကွားထဲမှဝငျးဝါမောကျကွှနသေောစောကျဖုတျကလေးပွူးထှကျလာတော့သညျ၊
ထိုအခါကိုဇောျဝငျးသညျမသနျးရှှေ၏ပေါငျနှဈလုံးကွားမှာဆောငျ့ဆောငျ့ထိုငျ၍စောကျဖုတျနှငျ့လီးခြိနျသ
ားကိုကျအောငျအသငျ့ပွငျလိုကျ၏၊
မသနျးရှှသေညျအကôလြုံခညြျမရှိကိုယျလုံးတီးဖွဈနသေောသူမ၏ခန်ဓာကိုယျအောကျပိုငျးကိုကွညျ့၍ရှကျေ
သှးဖွာကာမကြျနှာကိုလကျဝါးနှငျ့အုပျထားလသေညျ၊
ကိုဇောျဝငျးသညျမသနျးရှှေ၏ပွူးထှကျနသေောစောကျခုံကွားမှစောကျစေ့လေးကိုလကျမနှငျ့အသာမ၍
သူ၏လီးကွီးကိုတေ့ထားလိုကျသောအခါ။မသနျးရှှသေညျဖိုမထိတှေ့မှု၏အရသာကိုအပွညျ့အဝခံစားရငျးကိုေ
ဇာျဝငျး၏လီးထိပျသို့တှနျ့တကျလာ၏၊
ကိုဇောျဝငျးသညျမသနျးရှှေ၏အရိပျအကဲကိုကွညျ့ကာသူ၏လီးကွီးအားမောငျးတငျ၍ဒဈမွှုပျရုံ
ထိုးသှငျးလိုကျရာ။ဗစြျ ဗစြျ ဗစြျ ဖှတျနှငျ့အတူ။
“အောငျမလေး အကို ကြှတျကြှတျ နာတယျအကို နာတယျ။အိ အမေ ရှီး၊” ဟုဆိုကာ
ကိုဇောျဝငျး၏လီးကွီးကိုဆှဲဖယျ၍စောကျခုံလေးအားလကျနှငျ့အုပျထား၏၊
ကိုဇောျဝငျးသညျသူ၏လီးကွီးကြှတျသှား၍ကွညျ့လိုကျသောအခါ။လီးထိပျတှငျသှေးမြားပနေသေညျကိုတှေ့၍
မကြျလုံးပွူးသှားပွီးစောကျဖုတျလေးမှထှကျနသေောသှေးမြားကိုလကျနှငျ့သုတျပေးနေ၏၊
“အဟငျ့ အဟငျ့ အို ရှီး ကြှတျကြှတျ တောျဘီအားတောျတော့အကို။ကမြအဖုတျကှဲသှားပွီ။
အားစပျပွီးနာလိုကျတာအကိုရယျ၊အား ရှီး ကြှတျ ကြှတျ “
ကိုဇောျဝငျးသညျသူ၏ဒေါမာနျကွီးသောလီးကွီးအတှကျအမြိုးမြိုးကွိုးစားထားသောျလညျးမ
အောငျမွငျဇောခြှေးမြားပွနျနေ၏၊
“တောျပါတော့အကိုရယျ။ကြှတျ ကြှတျ နာတယျ။ ကမြစောကျပတျအမှေးကှဲသှးပွီထငျတယျ၊
စပျဖွငျးဖွငျးဖွဈနတေယျ။ မနကျဖနျတနငျ်ဂနှနေေ့မဟုတျလား အကို မနကျဖနျမှအကိုသဘောလုပျပါ နောျ”
ဆို၍တောငျးပနျရှာသညျ၊
ကိုဇောျဝငျးသညျအမြိုးမြိုးလှညျ့စားပမေဲ့မရတဲ့အဆုံးလကျလှှတျလိုကျရသောလဲ။သူ၏လီးကွီးကတော့ေ
တာငျဆဲပငျရှိနေ၏၊
မသနျးရှှအေဝတျမြားဝတျ၍အခနျးတံခါးဖှငျ့ပွီးကှတကှတနှငျ့ခွလှေမျးမမှနျဘဲအထှကျတှငျ။သငျးသငျးပွ
နျရောကျနှငျ့မကြျနှာခွငျးဆိုငျတှေ့လိုကျသောအခါမသနျးရှှမေကြျလုံးပွူး၍ခေါငျးကွီးသှား၏၊
“ဟဲ့ သနျးရှှေ အခနျးထဲညီး။ဘာဝငျလုပျတာလဲ။ဟာအပွငျကတံခါးလဲပိတျမထားဘူး”
တုနျတုနျရီရီဖွငျ့ “ဘာ ဘာ မှမလုပျပါဘူး အကိုပွနျလာလို့ကောျဖီဖြောျပွီးသှားပို့တာပါ”
“အောျ ကိုဇောျရောကျနပွေီးလား” ဆိုကာသငျးသငျးအခနျးထဲဝငျသှားသောအခါ။ကုတငျပေါျတ
ဖကျစောငျးပွီးအိပျနသေောကိုဇောျဝငျးဘေးမှာဝငျထိုငျပွီး
“ဟငျ ကိုဇောျဘာဖွဈလို့အိပျနတောလဲ။ နမေကောငျးဘူးလား ဟငျ”
“ကောငျးပါတယျကှာ” ဟုဆိုကာသငျးသငျးဘကျလှညျ့၍သငျးသငျးရဲ့ကိုယျလေးအားပှေ့ဖကျပွီး
ကုတငျပေါျဆှဲတငျလိုကျ၏၊
“အို အို ကိုဇောျဘယျလိုဖွဈတာလဲအခုနကောငျမလေးနဲ့စခမျးသှားနတေယျထငျတယျ”
“ဟာ သငျးကလဲကှာမဟုတျတာ။အကိုသောကျဖို့ကောျဖီလာပိုတာပါ” ဟုဖွရေငျးသငျးသငျးရဲ့
ပါးပွငျနှဈဖကျကိုမှှေးမှှေးပေးပွီးထမီကိုခြှတျမညျအပွုတှငျ။
“အို ကိုဇောျနအေုံးဟို အခနျးတံခါးသှားပိတျအုံးမယျ”
တံခါးပိတျ၍ပွနျလာပွီး။ကုတငျပေါျကိုယျလုံးတီးဖွငျ့လဲလြှောငျးနသေောကိုဇောျနှငျ့အတူမတျနသေောလီ
းကွီးကိုကွညျ့၍။ “ဒီကနေ့ဘယျလိုဖွဈတာလဲကိုဇောျ။ထူးခွားလှခညြျ့လားဟငျ။”
“ဘာထူးခွားလို့လဲသငျးအကိုစနနေေ့မို့ရုံးကပွနျလာပွီးဟောဒီကဇနီးမယားလေးကိုမတှေ့လို့စဉျးစားနေ
တုံး။ဖွုံးဆို ဟောဒီမယားခြောရောကျလာတာပါဘဲ။ ကဲကှာလာစမျးပါ။” ဆို၍သငျးသငျးလကျ
ကိုလှမျးဆှဲပွီးရငျခှငျထဲသှငျးခါ။သူ၏အရှိနျမပွသေေးဘဲတောငျနသေောလီးကွီးကိုသငျးသငျး၏လကျထဲသို့အ
ပျလိုကျသောအခါ။
“အိုဟို ဒါကဘယျလိုနပေါလိမျ့။ကိုဇောျအဖွဈသဲလှနျးပွီထငျတယျ။”
“အဖွဈသဲတာမဟုတျဘူးသငျး အကိုရုံးကပွနျလာတာသငျးနဲ့အခစြျခွငျးဖလှယျမလို့စိတျကူးယဉျ
လာတာပါ”
“အဖွဈမသဲပါနဲ့ကိုဇောျရယျ။အခုနသနျးရှှအေခနျးထဲကထှကျလာတာမူမမှနျဘူး။ကိုဇောျဘာလုပျ
လိုကျသလဲဟငျ”
“ဟာ မဟုတျရပါဘူးသငျးအရမျးမဲ့မစှတျစှဲပါနဲ့” ဟုပွောရငျးသငျး၏ပေါငျးကွားထဲမှဖေါငျးပှပှ
စောကျဖုတျလေးကိုပှတျရငျး။ထမီခြှတျမညျအပွုတှငျသငျးသငျးကအလိုကျသိစှာ
“အို နအေုံး သငျးအဝတျအစားတှခြှေတျပေးမယျကိုဇောျလဲအားလုံးခြှတျလိုကျနောျ” ဟုဆိုကာ
ကုတငျအောကျတနရောတှငျမတျတတျရပျ၍။အကôြ။လုံခညြျမြားခြှတျခလြိုကျသောအခါပငျကိုယျအလှပိုငျရှငျသ
ငျးသညျမိမှေးတိုငျးဖမှေးတိုငျးကိုယျလုံးတီးဖွဈသှားတော့သညျ၊
ထိုအခါကိုဇောျသညျသူ့အဝတျမြားခြှတျပွီး၍သငျးသငျးရှိရာသို့အပွေးလေးသှားကာပှေ့ဖကျပွီးကုတငျပေ
ါျသို့တငျကာ။သငျး၏ဖွူဖှေးဖေါငျးကွှနသေညျ့စောကျဖုတျလေးကိုလကျနှငျ့ပှတျလိုကျပွူး
ထှကျနသေောစောကျစေ့လေးကိုမှှလေိုကျနှငျ့စိတျကွိုကျပွုစုပေးလိုကျသောအခါ။
သငျးသငျးသညျငါးပွမေဆားပကျသလိုတှနျ့လိမျပွီးကော့ကာကော့ကာနှငျ့စောကျစေ့လေးဟာ
ပွူးထှကျလာပွီးအရကွေညျမြားစီးဆငျးထှကျပေါျလာတော့သညျ၊
သငျးသငျးသညျ တဟငျးဟငျးဖွဈလာပွီး
“ယားတယျကိုဇောျရယျ လိုးမှသာလိုးစမျးပါ”
“ဉောျ သငျးကလဲကှာလိုးပါမယျဒီလိုတယုတရပွုစုပေးမှယောကျြားနဲ့မိနျးမဆကျဆံတဲ့အခါလိုးကွတဲ့အ
ခါအရသာတှေ့လာနိုငျတယျကှ” ဟုဆို၍စောကျစေ့လေးကိုပှတျ၍ကလိပေးနပွေီးလိုးရနျဟနျပွငျ၍
သငျးသငျး၏ခွထေောကျနှဈခြောငျးကိုသူ၏ခါးကိုအခှခိုငျးပွီးသူ၏တုတျခိုငျနသေောလီးကွီးနှငျ့စောကျစေ့ထိ
ပျထိလိုကျခှာလိုကျလုပျနေ၏၊
ထိုအခါသငျးသငျးသညျကိုဇောျခါးကိုညှပျ၍။သူမ၏စောကျပတျနှငျ့ထိအောငျရှေ့ကိုထိုးထိုးတကျလာပွီး
“ကိုဇောျကလဲအထဲရောကျအောငျလိုးတော့လေ” ဟုဆို၏၊
ကိုဇောျဝငျးသညျသငျးသငျး၏အခွအေနကေိုသိနှငျ့ပွီး။ဒဈÕမပျရုံထိုးသှငျးပေးလိုကျရာ။
“အိုး ဟိုး ဟိုး ရှီး အောငျမလေးဖွေးဖွေးကိုဇောျ ဖွေး ဖွေး ကြှတျ ကြှတျ”
ထိုအခါကိုဇောျဝငျးသညျစောကျခေါငျးထဲအားသူ၏လီးကွီးကိုဒဈÕမပျရုံသှငျးထားရာမှပွနျဆှဲနှုတျ
မညျအပွုတှငျ
“အို ကိုဇောျမနှုတျလိုကျနဲ့လဒေီအတိုငျးထား”ဟုဆိုကာခွနှေဈခြောငျးနှငျ့မလှတျတမျးညှပျ
ထားလသေညျ၊
“နဲနဲလောကျလြှောစမျးပါအုံးသငျး အခုလိုလုပျထားတော့ကိုဇောျလိုးအားမရှိဘူးပေါ့” ဆို၍
သငျး၏ပေါငျနှဈခြောငျးကိုလကျနှငျ့ဖယျခပြွီး။လီးကွီးကိုတဝကျဝငျအောငျဖိလိုးပေးလိုကျသောအခါ။ ဗစြျ
ဗစြျ ဖွငျ့တဝကျဝငျသှား၏၊
“အောငျမယျလေး အိုး ရှီး ကြှတျကြှတျ အား။ကိုဇောျခနလေးနားထားပါ အို ကြှတျကြှတျ
နာလှနျးလို့ပါ၊”
“သငျးသငျးကလဲကှာ နဲနဲတော့အောငျ့ပွီးနပေါတောျကွာအရှိနျရလာတော့မနာတော့ပါဘူး။ျ