by ကျွီ … ပွမပွမ်…ပွမ်ပွမ် ” ” ဦးစိုင်းလုံ … တံခါးလာဖွင့်ပါဦး ” ” လာပြီ လာပြီ ဆရာ ” စကားသံနှင့် အတူ ခြံဝင်းအတွင်း လေးထပ်တိုက်ကြီးရှေ့ဘယ်ဘက်ပန်းခြံလေးထဲ အလုပ်ရှုပ်နေသော အသက်၆၀ခန့် လူကြီးတဦးပြေးထွက်လာပြီး ခြံတံခါး လာဖွင့်ပေးလိုက်သည်။အနက်ရောင်ဇိမ်ခံကားကြီးမှာ ခြံထဲ မောင်းဝင်လာရင်း တိုက်ကြီး၏ ဆင်ဝင်အောက်၌ ထိုးရပ်လိုက်သည်။ကားရပ်ပြီး ခဏအတွင်း ဦးစိုင်းမှာ ကားနားရောက်ရှိနေတော့သည်။အသက်ကြီးပေမယ့် ကျမ်မာရေးလိုက်စားသဖြင့် အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် ခန္ဓာကိုယ် ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နှင့် ပေါ့ပါးသွက်လက်နေသည်။ဤတိုက်ကြီး၏ တစ်ဦးတည်းသော လူယုံ ခြံစောင့်ကြီးဖြစ်သည်။ဦးစိုင်းလုံ ကားနားအရောက် ကားပေါ်မှ ခြေသလုံးဖြူဖြူတုတ်တုတ်လေးတဖက်ထွက်လာပြီး အသက်၄၀အရွယ် မိန်းမချောတစ်ယောက်ဆင်းလာတော့သည်။” ချယ်လေး … မင်္ဂလာပါ ” ” ဟုတ် … ဦးစိုင်း … မင်္ဂလာပါရှင့် ” ဦးစိုင်းလုံ၏ ဆရာကတော်လေး ဒေါ်မြသွေးချယ်ပါ။ဂုဏ်သိက္ခာအရ ဒေါ်တပ်ခေါ်ရပေမယ့်…မျက်ခုံးထူထူ မျက်တောင်ကော့ကော့လေးတွေရယ် နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးရယ် နှာတံချွန်ချွန်လေးက တခါမြင်ဖူးရုံနဲ့ တသက်မမေ့နိုင်တဲ့ ရုပ်ရည်မျိုးပါ။
ဘယ်အချိန်ကြည့်ကြည့် သူမမျက်နာလေးက အပစ်ကင်းစင်ပြီး ရှိရှင်းစွဲအသက်ထက် နုနယ်နေတဲ့ အလှတရားတွေ ပိုင်ဆိုင်ထားသူတစ်ယောက်။ရင်သားထွားထွား အကျီ ဒူးဖုံးဂါဝန်အတိုလေးအောက်ကဝိုင်းစက်ကော့ထွက်တဲ့ဖင်းသားအိအိလေး ထိနေသော ဆံနွယ်တွေကို တချက်ရမ်းရင်း ဦးစိုင်းလုံအား ပြန်လည်နုတ်ဆက်နေသည်။ ” ဆရာ ပစ္စည်းတွေ ချရတော့မလား ” ” ဟုတ် ဦးစိုင်လုံ … ကျနော်တို့ လင်းမယား အဝတ်တွေပဲ ဘာမှတော့ မပါဘူး … အဲ ခင်ဗျားဖို့ ဝိုင်တွေတော့ ပါတယ်ဗျ … ဟဲဟဲ ” ဒေါ်မြသွေးချယ်ရဲ့ ခင်ပွန်း ဦးကျော်ဇောမှ ကားပေါ်မှဆင်းရင်း ဆွေမျိုးလို ဖြစ်နေသော ဦးစိုင်းလုံအား ရယ်ရယ်မောမော ပြောဆိုနေတော့သည်။ဦးကျော်ဇောမှာ ဒေါ်မြသွေးချယ်ထက် ၂နှစ်ခန့်ကြီးပြီး အသားညိုညို ပိန်ပိန်ပါးပါးနှင့် လူချောစာရင်းဝင်တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ယခုအခါ အသက်၄၂နှစ်ထဲဝင်လာခဲပြီး မြန်မာပြည်၏ ထိပ်တန်းစီးပွားရေးပညာရှင် တစ်ယောက်ဖြစ်နေသည်။ကျောက်လုပ်ငန်းအား အဓိက ထားလုပ်ကိုင်ရင်း မိုးကုတ်သို့အသွား လမ်းတွေ ဒမြတိုက်ခံရစဉ် ဦးစိုင်းလုံမှ ကယ်တင်ခဲ့သဖြင့် ချက်ချင်းပင် သူနေထိုင်သော မြို့သို့ ခေါ်လာကာ လူယုံသဘော မွေးထားလိုက်တော့သည်။ဦးစိုင်းလုံရောက်ပြီး ၅နှစ်အကြာမှ မိုးကုတ်မြို့ရွှေဆိုင်ပိုင်ရှင်၏သမီး မြသွေးချယ်နှင့်တွေ့ကာ အိမ်ထောင်ပြုဖြစ်တော့သည်။” ဦးစိုင်း … နီကီကြီးကို သမီးအခန်းထဲ ခဏနေ လာပို့ပေးပါနော် ” ” အေးအေး ချယ်လေး လာပို့ပေးပါ့မယ် ခုနကမှ ဦးစိုင်းနဲ့ လမ်းလျှောက်ထွက်ရင်း ရေချိုးပေးထားတာ ” နီကီဆိုတာက ကမန်သိုးထိန်ခွေ မျိုးဖြစ်ပြီး ဦးကျောဇောတို့၏ လေးနှစ်မြှောက် မင်္ဂလာနှစ်ပတ်လည်တွင် မိတ်ဆွေတစ်ဦးမှ ကလေးမရသော ဒေါ်မြသွေးချယ်တို့ ဇနီးမောင်နှံအတွက် နိုင်ငံခြားမှ မှာယူကာ လက်ဆောင်ပေးထားသော ခွေကြီးဖြစ်သည်။ရောက်ကာစ မြန်မာပြည်ရာသီဥတုနှင့် မကိုက်ညီသဖြင့် ခဏတိုင်းဆေးကုခဲ့ရသည်။လေးလကျော်နောက်ပိုင်း ကျမ်းမာရေးပြန်ကောင်းလာကာ ခုဆို တစ်နှစ်ကျော်ပြီမို့ မတ်တပ်ရပ်လျင် လူတရပ်နီးပါး အမြင့်ရှိသည်။သခင့်စကား နားလည်လွယ်ပြီး အမိန့်နာခံတတ်လေသည်။အထူးသဖြင့် နီကီကြီးမှာ ဒေါ်မြသွေးချယ် အပေါ်တွင် သံယောစဉ် ကြီးမားလှသည်။
” ဦးစိုင်းရေ … ကားရေဆေးပြီး တခါတည်း ခြံတံခါး သော့ခတ်လိုက်တော့ဗျာ … ရော့ ကားသော့ ” ဦးကျော်ဇောမှာ ကားသော့ပေးပြီး ဇနီးဖြစ်သူနောက်မှ လိုက်ကာ ဒုတိယထပ်သို့ တက်ခဲ့လိုက်သည်။လေးထပ်တိုက်ဆိုပေမယ့် ပထမထပ်နှင့် ဒုတိယထပ်သာ အသုံးပြုပြီး တတိယထပ်မှာ အိမ်ပါတီပွဲကျင်းပချိန်နှင့် ဒေါ်မြသွေးချယ်အတွက် သီးသန့်ပွဲလေးများ အတွက်သာ အသုံးပြုသည်။စတုတ္ထထပ်တွင် ရေကူးကန်အသေးစားလေးနှင့် နွေရာသီ အိမ်တွင်အပန်းဖြေရန် စီစဉ်ထားရှိသည်။အိမ်၏ ဒုတိယထပ် ဦးကျော်ဇောတို့ အိပ်ခန်းထဲရောက်သည်နှင့် မြသွေးချယ်မှာ အခန်းတံခါးများဖွင့်ကာ လိုက်ကာများ ဘေးသို့ ဆွဲကပ်လိုက်သည်။ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်ရောက်လာသော လေနုအေးလေးနှင့် နေရောင်ခြည်ကြောင့် အခန်းတွင်း အလင်းရောင်ရရှိကာ အနံ့သက်လေးများ ကင်းစင်သွားတော့သည်။လှပအိစက်သော မွေ့ယာကုတင်ကြီးနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် ဘဲဥပုံ ဆိုဖာခုံကြီးရှိပြီး ဆိုဖာခုံရှေ့တွင် ကျွန်းဖြင့် ပြုလုပ်ထားသော စားပွဲခုံတစ်လုံးရှိလေသည်။ဆိုဖာခုံကြီး နှင့် ကုတင်ကြားတွင် မှန်တင်ခုံအဝိုင်းကြီးရှိပြီး နောက်ကျောဖက်တွင် နံရံကပ် ရေတခွန် ပန်ချီပုံများ ဖန်တီးထားကာ အခန်းထဲရောက်သည်နှင့် စိတ်ထဲလန်းဆန်းကြည်နူးသွားရသည်မှာ အသေချာပင်။မြသွေးချယ်မှာ မှန်တင်ခုံဘေး ရေခဲသေတ္တာအတွင်းမှ အချိုရည်တစ်ဗူးယူသောက်ကာ ဘဲဥပုံဆိုဖာခုံကြီးပေါ်ထိုင်လိုက်စဉ် တံခါးခေါက်သံ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ” ဒေါက် … ဒေါက် ” ” ဦးစိုင်းလား … တံခါးလော့ချမထားပါဘူး ဝင်ခဲ့လေ ” ” နီကီကြီး လာပို့တာ ချယ်လေးရေ … လာပြီ ” စကားသံနှင့်အတူ တံခါးပွင့်လာပြီး ဦးစိုင်းမှာ နီကီလည်ပတ်မှ သံကြိုးအားဖြုတ်ပေးပြီး တံခါးပြန်ပိတ်ပေးကာ အောက်ထပ်ပြန်ဆင်း သွားတော့သည်။
” ဟော့ … သားလေး … လာလာ မာမီဆီ ” ” ဝု … ဝု အီ အီ အီ ” နီကီမှာ လည်ဆံမွေး ဖွားဖွားကြီးအား ခါရင်း အမှီးလေးနံ့ကာ မြသွေးချယ်ဆီ တအီအီနှင့် လျှောက်လာခဲ့သည်။ ၂ညအိပ် ၃ရက်ခရီး အလည်ပတ်သွားက ခုမှ ပြန်ရောက်သဖြင့် နီကီမှာလည်း မြသွေးချယ်ကို လွမ်းနေသည်ပုံပင်။ဆိုဖာခုံပေါ်ထိုင်နေသော မြသွေးချယ်ပုခုံးပေါ် လက်နှစ်ဖက်မြောက်တင်ကာ မျက်နှာ အနှံ့ လျှာရဲရဲကြီးဖြင့် ယက်ပေးနေသည်။” အံမယ် … သားလေးက … မင်း မာမီကို ရောက်တာနဲ့ ချွဲပြီပေါ့ ” ဦးကျော်ဇောမှာ မြသွေးချယ်ပုခုံးပေါ် လက်နှစ်ဖက်တင်ရင်း မျက်နှာအားလျှာဖြင့်ရက်နေသော ဂျာမာန်သိုးထိန်းခွေးကြီးအားလှမ်းပြောပြီး မြသွေးချယ်တို့ဘေး ကပ်ထိုင်လိုက်သည်။ထိုစဉ် နီကီမှာ မြသွေးချယ်ပုခုံးပေါ်လက်နှစ်ဖက် တင်ထားရာမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်ပြန်ချကာ မြသွေးချယ် ဂါဝန်ထဲ ခေါင်းတိုးလိုက်တော့သည်။” ခ်ခ် … ကြည့်ကြည့် … မောင် … သားလေး ဆာနေရှာပြီ နေမှာ ” ” ဟုတ်တယ် … ချယ်ရေ … ပေါင်လေး ဖြဲပေးလိုက်ပါကွာ ” မြသွေးချယ်မှာ ဂါဝန်အတိုဝတ်ထားသည်မို့ သူမပေါင်လေး ဟပေးလိုက်ရာ နီကီမှာ ပေါင်ဂွထဲထိ ခေါင်းတိုးကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအား နှာခေါင်းဖြင့် တချက်နမ်းကာ လျှာဖြင့် ထိုးယက်နေတော့သည်။” အားဟားးး … သားလေးရယ် … ချစ်လိုက်တာ … တော်တော်တတ်နေပါလားကွာ ” ဒီလိုဖြစ်အောင်လည်း သူမကိုယ်တိုင်သင်ကြားပေးထားခဲ့သည်။အစပိုင်းတွင် သူမစောက်ပတ်လေးအား နိုဆီလောင်းကာ ယက်ခိုင်းခဲ့သည်။တဖြည်းဖြည်း နိုဆီနဲနဲလေးသာ သုတ်ပြီးယက်ခိုင်းရင်း စောက်ရည်ကြည်များကိုပါ နီကီ ကြိုက်နှစ်သက်သွားရသည်။ခုလည်း မြသွေးချယ် ပေါင်ကြားထဲ စောက်ရည်မထွက်မချင်း တပြတ်ပြတ်နှင့် ထိုးယက်နေရာ မြသွေးချယ်မှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်ထောက်ထားသေား ခြေဖျားလေးများ ကုတ်ထားရတော့သည်။
ဦးကျော်ဇောမှာလည်း နီကီကြီးအား စောက်ပတ်အယက်ခံနေသော ဇနီးဖြစ်သူအား ဘေးမှ ကြည့်ရင်း ဆိတ်များထကြွလာရသည်။ဂါဝန်အတို အောက်နားစလေးအား လှန်ကြည့်ရာ ဇနီးဖြစ်သူ၏ အတွင်းခံဂွကြားလေးမှာ အရည်များရွှဲနေသည်ကို မြင်လိုက်ရပြန်သည်။ ” အားးး … မောင်ရယ် … သားလေးက ဒီတခါ တော်တော်ကို ဆာနေတာ မရပ်တော့ဘူး … ချယ်လည်း မနေနိုင်တော့ဘူးကွာ ” ” အင်းပါ ချယ်ရယ် … အတွင်ခံ ချွတ်ပေးလိုက်ပါ့လား ” ” ချွတ်တာနဲ့ … အရည်တွေ တန်းထွက်မယ် ထင်တယ် မောင် ” ” အာ ကွာ … ချယ်လေးရယ် ” ဦးကျော်ဇောမှာ ဇနီးဖြစ်သူ စကားကြောင့် နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ကာ နိုအုံလေးများအား ဆုပ်ကိုင်ညှစ်ပေးလိုက်မိသည်။” အားးး ရှီးးး … ညှစ်ပေး မောင် … နာနာလေး ညှစ်ထားပေးနော် ” ” မထူးပါဘူး ချယ်ရာ … ဘောင်ဘီးလေး ချွတ်ပေးလိုက်တော့ကွာ မောင်လည်း ချယ်ပြီးတာလေး ကြည့်ချင်နေပြီ ” ” အာ … မောင်ကလည်း … ဒါဆို နီကီခေါင်းကို ဖမ်းထိန်းထားပေး ” ဦးကျော်ဇောမှ နီကီခေါင်းအား ဖိကိုင်ကာ နောက်သို့တွန်းထားချိန် မြသွေးချယ်မှာ ဖင်း လေးကြွကာစောက်ရည်ရွှဲနေသော အတွင်ခံလေးအားခပ်မြန်မြန်ချွတ်ချလိုက်တော့သည်။ဘောင်းဘီကျွတ်သွားသည်နှင့် စောက်မွှေးရိတ်ထားသော မြသွေးချယ်အဖုတ်လေးမှာ ပန်းရောင်သန်းနေပြီး ဖေါင်းကြွနေကာ စောင်ခေါင်းလေးထဲမှာ အရည်ကြည်လေးများ ဖင်းကြားထဲစီးဝင်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့သည်။ ” ရပြီ မောင် … သားလေးကို ယက်ခိုင်းလိုက်တော့ ” နီကီမှာ ဦးကျော်ဇော လက်က လွတ်ပေးသည်နှင့် မြသွေးချယ်စောက်ပတ်လေးအား အငမ်းမရ ပြန်ယက်နေတော့သည်။
ဒီတကြိမ် စောက်ပတ်လေးနှင့် ဒါရိုက်ထိတွေ့ခွင့်ရသဖြင့် စောင်ခေါင်းအတွင်းမှ စီးကျလာသော အရည်ကြည်လေးများအားဖိယက်တော့သည်။မြသွေးချယ်မှာလည်း ဦးကျော်ဇော လည်ပင်းအား ဆွဲပြီး နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ကာ နီကီ၏ လျှာဒဏ်ကို ကြိတ်မှိတ်ခံနေရတော့သည်။စောက်ရည်များထွက်လေ နီကီမှာ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအားထိုးထိုးယက်နေသဖြင့် နီကီ၏ နှာခေါင်းထိပ်နှင့် မြသွေးချယ်စောက်စိလေး ဒက်ကနဲ့ဒက်ကနဲ့ ထိုးမိရာ ပေါင်သားလေးများ တဇပ်ဇပ်တုန်လာပြီး မြသွေးချယ်မှာ စောင်ရည်များ ထောင်ပန်းနေရတော့သည်။” အားးးး သားလေးရယ် … ကောင်းလိုက်တာ … ထွက် ထွက် … ထွက်ပြီ … သားရဲ့ … အမလေးးးး ကွာ ” အသံကျယ်လောင်စွာညည်းရင်း နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်နေသော ဦးကျော်ဇော အောက်နူတ်ခမ်းအား ဖိကိုက်ပစ်တော့သည်။နီကီကြီးမှာ စောက်ရည်များပြောင်စင်သည်အထိယက်ပေးနေသဖြင့် မြသွေးချယ်မှာ အစိလေးကျင်လာကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းအား စိရင်း နီကီခေါင်းအား တွန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့သည်။သူမခင်ပွန်းအောက်နူတ်ခမ်းအား ဖိကိုက်ထားသည်ကို ခွာ၍ နီကီကြီးအား စကားလှည့်ပြောနေတော့သည်။” သားလေး … မာမီပြီးပြီလေ … ခဏ နားဦးနော် … လိမ္မာပါတယ်သားက ” နီကီခေါင်းအား ပွတ်သပ်ပေးကာ စကားပြောနေလိုက်သည်။သို့သော် နီကီကြီးမှာ ရုတ်တရက် သူမပုခုံးပေါ်မျက်နှာချင်းဆိုင် လက်နှစ်ဖက်တင်လိုက်ပြီး သူမမျက်နှာအား ယက်ပေးရာ နီကီနူတ်သီးမှ စောက်ရည်နံ့ငြီစို့စို့လေး ရရှိနေရသည်။ပုခုံးပေါ်လက်တင်ထားလျက် ဆိုဖာခုံတွင် ပေါင်လေး စိကာထိုင်နေသော သူမ ဒူးခေါင်းအတွင်းဘက် ကြားအား နီကီမှာ သူ့လီးထိပ်လေးနှင်စမ်းထိုးက ဖင်းလေးကျုံနေအောင် လိုးတော့သည်။
” သားလေးက လုပ်ချင်တာထင်တယ် မောင်ရယ် ” ” မောင်လည်း လိုးချင်တာပေါ့ ချယ်ရာ ” ” ဟွန့် မောင်နော် … သားလေးနဲ့ ပြိုင်ပြီး မနာလိုနေတာ ” ” တကယ်ပါ ချယ်ရဲ့ … ဒီမှာ ” ဦးကျော်ဇောမှာ စီးပွားရေးလိုင်းဘက် အောင်မြင်သလောက် အိမ်ထောင်ရေးသုခလိုင်းဘက် အားနည်းနေရသည်။လီးမှာလုံးပတ်သေးသည်အပြင် အရှည်မှာ ၅လက်မခန့်သာရှိသည်။ရာကစိတ်ကြီးသောမြသွေးချယ်၏ ဆန်ဒမားအား မဖြည့်စီးနိုင်ခဲ့ပေ။” ဟယ် … မောင့်ဟာလေးက ထောင်နေပြီပေါ့ ” ” ဟုတ်တယ် ချယ်ရယ် … လုပ်ကွာ ကုတင်ပေါ်သွားရအောင် ” ” အင်းပါ … ခဏ နေပါဦး မောင်ရယ် … သားလေးက ချယ့် ဒူးခေါင်းကြားထဲ လိုးနေရှာတာ ” ” ဒီလို လုပ်ကွာ ချယ်ကလည်း မောင်လိုးနေတဲ့အချိန် သားလေးကို ချယ့်လက်လေးနဲ့ လုပ်ပေးလိုက်လေ ” ” မယ့်လေး … အဲလောက်ဖြစ်နေလည်း … လာ ” မြသွေးချယ်မှာ သူမဒူးခေါင်းကြားလေးအား မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုးနေသော နီကီအား ချိုင်းမှပွေ့ချီကာ ကုတင်ဘက် လျှောက်သွားတော့သည်။ကုတင်ပေါ်ရောက်သည်နှင့် နီကီအားကုတင်ပေါ်ပြီး ဂါဝန် အတိုလေးအား ချွတ်ကာ ပက်လက်လှန်လိုက်တော့သည်။ဦးကျော်ဇောမှာ ကပ်လိုက်လာရင်း ကုတင်ပေါ်မတက်ခင် သူဝတ်ထားသော ဘောင်းဘီအား ချွတ်ကာ မြသွေးချယ် ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်နေရာယူလိုက်တော့သည်။နီကီကြီးမှာ မြသွေးချယ်ဒူးခေါင်းအား ညှောင့်ထားသဖြင့် လီးအရည်ပြားနီတာရဲကြီးမှာ အပြင်ထွက်နေတော့သည်။နူတ်သီးမှ တဟဲဟဲ မြည်နေကာ မြသွေးချယ်အား ဒူးထောက်လိုးနေသော ဦးကျော်ဇောအား ကြည့်လိုက် ဘေးပတ်ပတ်လည်အားကြည့်လိုက် ဖြစ်နေတော့သည်။ မြသွေးချယ်မှာ သူမခေါင်းရင်းဘက် နီကီပေါင်အားဆွဲကာ လီးအရည်ပြားနီတာရဲကြီးအား သူမလက်ကလေးများဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့သည်။
ချက်ခြင်း တဟဲဟဲ အသံများ ဆူညံကာ နီကီခါးမှာ ညွတ်ကြလာရသည်။မြသွေးချယ် လက်လေးအား အားမလို အားမရ လိုးနေရင်း ခေါင်းက ကိုယ်လုံးလေးမှဝိုက်ပြီး ဗိုက်အောက်ဝင်ကာ သူ့လီးထိပ်လေးအား လျှာဖြင့် လှမ်းယက်နေတော့သည်။မြသွေးချယ်မှာလည်း လင်းဖြစ်သူလီးထက် လုံးပတ်ရော အရှည်ရော သာသော နီကီ၏ လီးကြီးအား ကွင်းတိုက်ပေးရင်း ရတ်မတ်ဆိတ်များလည် ထကြွလာတော့သည်။ ” မောင် … သားလေး လီးကြီး ကြည့်ပါဦး … တဖြည်းဖြည်း ထွားလာလိုက်တာ … မောင်ထက် ကြီးလာပြီ ” ဦးကျော်ဇောမှာ မြသွေးချယ် အဖုတ်လေး လိုးနေရာမှ လှမ်းကြည့်ရာ အမှန်တကယ်ပင် နီကီ လီးကြီးမှာ သူ့ထက် သာလွန်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်။ဇနီးဖြစ်သူမှ သူ့လီးသည်ခွေ လီးလောက်ပင် မရှိကြောင်းပြောသဖြင့် စိတ်ထဲတမျိုးကြီး ခံစားရကာ လိုးချက်များ မြန်လာတော့သည်။သို့သော် မြသွေးချယ်မှာ အားမရသဖြင့် ဦးကျောဇောအား ပက်လက်လှန် လှဲခိုင်းလိုက်သည်။ခါးပေါ်တက်ခွကာ လီးအား စောက်ပတ်လေးထဲ သွင်းပြီး သူမခနာ ကိုယ်ရှေ့ပိုင်းအား ဦးကျောဇော ရင်ဘတ်ပေါ်မှောက်ချရင်း ဖင်းလေးအား ကော့ပစ်လိုက်သည်။ ” သားလေး … လာလာ … မာမီဖင်းပေါ်ခွလိုက် ” မြသွေးချယ်မှာ သူမဖင်းကြီးအား ပုတ်ပြရင်း နီကီကြီးအား ခေါ်လိုက်တော့သည်။နီကီကြီးမှာ မြသွေးချယ် စကားအဆုံး ပက်လက်လှန်လှဲနေသော ဦးကျော်ဇော ပေါင်ကြား တအီအီနှင့် တိုးဝင်လာတော့သည်။မြသွေးချယ် ခါးသေးလေးအား ရှေ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲချိတ်ကာ ခါးလေးညွတ်ပြီး တဇပ်ဇပ်လိုးတော့သည်။
သို့သော် နီကီ၏ လီးထိပ်မှာ မြသွေးချယ်အဖုတ်ထဲ ဦးကျော်ဇောလီးဝင်နေသဖြင့် ပိတ်ထားသလိုဖြစ်ကာ ဘေးပတ်ပတ်လည်အား စမ်းထိုးနေတော့သည်။ ” သားလေးရာ … မာမီ အဖုတ်က မင်းဒယ်ဒီသွင်းထားတာလေ … သားလေးလီးက မာမီ့ဖင်းပဲ လိုးလို့ရတော့မှာ ” နီကီလီးကြီးအား လက်နောက်ပြန်ကိုင်ရင်း သူမ ဖင်းပေါက်လေးထဲ တေ့ပေးလိုက်ရာ နီကီမှာ တဇပ်ဇပ်လိုးနေသဖြင့် ဖင်းပေါက်ထဲမဝင်ပဲ ဖင်းသား တဝှိုက်နှင့် ပေါင်ခြံများကိုသာ ထိုးမိတော့သည်။ဦးကျော်ဇောမှာ ဇနီးဖြစ်သူ၏ လင်းရော မွေးထားသောခွေးရော တပြိုင်ထဲ အလိုးခံချင်ကာမီးတောက်လောင်နေသည့်ပုံစံအားကြည့်ရင်း လရည်များထွက်ကုန်တော့သည်။ ” အာ … မောင်ကလည်း … သားလေးလီးတောင် ချယ့်ဖင်းထဲ မဝင်သေးဘူး … လုပ်ပြီကွာ ဟွန့် ” မြသွေးချယ်မှာ နီကီလီးကြီးအား သူမဖင်းထဲဝင်ရန် ကြိုးစားနေချိန် စောက်ခေါင်းထဲ ပူကနဲ့ခံစားမိသဖြင့် လင်းဖစ်သူ ပြီးသွားမှန်း သိရှိကာ ပြောနေတော့သည်။တဆက်ထဲ သူမဖင်းအားကြွကာ နံရံကပ်ထားသော ကုတင်ခေါင်းရင်းဘက် တိုးကပ်ရင်း နံရံအားကျောကပ်ကာ ပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးအား ဖြဲထားလိုက်တော့သည်။” လာ … သားလေး … မာမီ့ဟာလေး ယက်ပေးပါဦးကွာ ” စကားသံဆုံးသည်နှင့် နီကီမှာ အမှီးလေးနံ့ရင်း မြသွေးချယ်ဖြဲထားသော ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းတိုးကာ စောက်ပတ်လေးအား တပြတ်ပြတ် ယက်ပေးတော့သည်။မြသွေးချယ်မှာ တဟင်းဟင်းညည်းရင်း ဦးကျော်ဇော လရည်များပါ ညှစ်ထုတ်နေမိသည်။နီကီကြီးမှာ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ ထွက်ကျလာသော အကျိအချွဲများ ပြောင်စင်အောင် ယက်ပေးနေရာ မြသွေးချယ်မှာ ဒုတိယအကြိမ် စောက်ရည်များပန်းထွက်ကာ ခါးလေး ကော့ကော့ထိုးရင်း နီကီခေါင်းလေးအား ခပ်တင်းတင်း ဆွဲညှစ်မိရပြန်သည်။စောက်ရည်ကုန်သည်နှင့် ချက်ချင်းကုန်းထကာ ကုတင်ပေါ်တွင် လေးဖက်ထောက်ရင်း သူမခနာ ကိုယ်ရှေ့ပိုင်းအား အိပ်ယာခင်းဖြင့်ကပ်ထားလိုက်တော့သည်။
နီကီကြီးမှာ ဒီတကြိမ် ခေါ်စရာ မလိုတော့ပေ။ကိုယ်လုံးရှေ့ပိုင်းမှာ အိပ်ယာခင်ဖြင့်ကပ်ကာ ဖင်းဗူးတောင်း ထောင်ပေးသလို ဖြစ်နေသော မြသွေးချယ်၏ ခါးလေးအား ခွကာ တဟဲဟဲဖြင့် လိုးတော့သည်။ ” အ … သားလေးရာ … လိုးတတ်လိုက်တာ … အင့်ဟာ ” မြသွေးချယ်မှာ ဖင်းကြီးအား နောက်သို့ပစ်ကော့ရင်း သူမစောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်လာသော နီကီကြီး၏ လီးအရသာကို ပြည့်ပြည့်ဝဝလေး ခံစားနေလိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်း သူမကျော်ပြင်ပေါ် နီကီကြီး၏ နူတ်သီးမှ သွားရည်များကျလာကာ စောက်ခေါင်းတွင်း သေးပန်းသလိုလ ရေများဝင်လာသည်ကို ခံစားသိရှိလိုက်ရပြန်သည်။လရေ များကုန်မှ နီကီကြီးမှာ မြသွေးချယ်ခါးအား ချိတ်ထားသော ရှေ့လက်နှစ်ဖက်အား ဘေးသို့လွဲချကာ အမောဖြည်နေလိုက်သည်။နီကီလရေ ထွက်ချိန် လီးအနောက်မှ ဘုလုံးကြီးမှာ မြသွေးချယ်စောက်ခေါင်းထဲဝင်သွားသဖြင့် ချက်ချင်းလီးအား ပြန်မထုတ်နိုင်ပဲ တအီအီဖြင့် ညည်းနေရှာသည်။ ” မောင်ရေ … သားလေး လီးကြီး ထုတ်ပေးပါဦး သူ့ဟာသူဆို ကြာနေလိမ့်မယ် ” ဘေးမှ တချိန်လုံး လှဲကြည့်နေသော ဦးကျော်ဇောမှာ ဇနီးသည် အသံကြားမှ သတိဝင်လာပြီး နီကီလီးကြီးအား ခါးမှဆွဲကာ ထုတ်ပေးလိုက်တော့သည်။ အီကနဲ့ သံရှည်ညည်းရင်း နီကီကြီးမှာ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်ဝတ်ကာ ငြိမ်သက်သွားတော့သည်။
ပြီးပါပြီ။
