Category: story

“ငါ မေနနိုင္ေတာ့ဘူးဟ နင္ကလဲ လုပ္ပါေတာ့ဟာ” ပန္းတိုင္အေရာက္ခ်ီတက္ဖို႔ မရည္႐ြယ္ခဲ့တာမို႔ ဘာမွစီစဥ္မထားမိ၊ ခြဲစိတ္ခန္း၀င္ရင္ လက္အိပ္လိုအပ္သလို၊ ေဘာလုံးကန္လို႔ ဂိုးသြင္းတဲ့အခါမွာလည္း ဘြတ္ဖိနပ္ပါမွ ျပည့္စုံေလသည္ မဟုတ္လား၊ ကိုယ့္ရဲ႕ဖြားဖက္ေတာ္ ေမာင္မဲလုံးအတြက္ ညေနက ယူနီေဖာင္း မ၀ယ္ခဲ့ရေလေတာ့ ဖို

မိန္းမ၏ခါးမွာ ေသးသြယ္မူ႔မရွိေသာ္လည္း ဖင္းအစုံက ႀကီးလြန္းတာေၾကာင့္ ေသးေသးသြယ္သြယ္ပုံစံျဖစ္ေနတယ္။ဝမ္းလၽွားေမွာက္လိုက္တာေၾကာင့္ စကပ္စကလန္သြားၿပီး ဒူးေကာက္ေကြး အထက္ေက်ာ္၍ေပါင္တန္ႀကီးႏွစ္လုံးမွာ လိုးရွင္းလိမ္းထားေသာေၾကာင့္ ေျပာင္လက္တင္းေျ

ေမက ကုိယ္လုံးေပၚမွန္ေရွ႕၀ယ္ ကုိယ္ကုိၾကည့္၍ ၿပံဳး၏။ ၿပီးေနာက္ ႏႈတ္မွ .. အကုိႀကီးဒီည ျပန္မွျပန္ပါ့မလား ဟူ၍ တီးတုိးရြတ္ဆုိလုိက္မိေလသည္။ ၿပီးေနာက္ကား ကုတင္ဆီသုိ႔ေရွာက္သြား၍ ပစ္လဲခ်လုိက္ေလသည္။ ကုတင္အစြန္း၀ယ္ လက္တဖက္ကုိ ေအာက္သုိ႔ခ်ကာ လွဲေနသည္။

လြင္မာထက္သည္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏မ်က္ႏွာေလးကိုဂရုတစိုက္ႀကည့္လိုက္မိ ေသာ အခ်ိန္ကစ၍ သူ၏ႏုငယ္ေသာမ်က္ႏွာေလးသည္ သူမ၏ရင္ဝယ္ျငိတြယ္ခဲ့ရေလ သည္။မ်ိဳးဝင္းပိုင္၏ ေျပာဟန္ ဆိုဟန္ လႈပ္ရွားဟန္ေလးမ်ားကို ေတြ႔ဖန္မ်ားလာေတာ့ လြင္မာထက္သည္ မ်ိဳးဝင္းပိုင္ကို ခင္တြယ္လာခဲ့ရသည္။

“မ်က္ႏွာ အမူအရာေလးလုပ္ အံႀကိတ္ ႏွုတ္ခမ္းေလးကိုက္ ကင္မရာကို မၾကည့္နဲ႔”ကိုရဲေျပာသလို လဲ႔ခ်ိဳလိုက္လုပ္ေပးပါတယ္။ မိုက္တာကမိုက္ေနပီ။ “လဲ႔ခ်ိဳသိပ္မမိုက္ေသးဘူး ေဘာင္းဘီကို မကိုင္ထားနဲ႔ေတာ့ အေမႊးငုပ္တိုေလးေတြထိေဖာ္ထားလိုက္ေတာ့

“အိ” ခင္လွဆီက အိ ကနဲ အခ်က္အသံထြက္ျပီး တိတ္သြားတယ္။ ခနေလးၾကာေတာ့ တဟင္းဟင္း နဲ႔ အသက္ရႈသံ ခပ္ျပင္းျပင္းထြက္လာတယ္။ ျပီးေတာ့ သူ႔လက္က က်ဳပ္ ခႏၱာကိုယ္ ကိုဟုိပြတ္ဒီပြတ္နဲ႔၊ ေနာက္ အလိုလို က်ဳပ္ေပါင္ၾကားထဲ ဝင္လာျပီး ေျပာင္ၾကီးကို ဖမ္းဆုတ္လိုက္တယ္။ အဲဒါမွ က်ဳပ္ၾကိဳက္တာ၊

အရည္ျပစ္ခၽြဲခၽြဲေတြ သူ႔ၾကားထဲ ေပပြေနပါလား…… ပင္တီၾကားထဲရသေလာက္ စမ္းကိုင္တယ္ ေဘးကလွ်ိဳျပီးလက္ခယ္တခုလံုး ျမွဳတ္ေအာင္သြင္းၾကည္႔တယ္ ။ အဲ႔ေစာ္ၾကီး အရမ္းထန္တာပဲ သူ႔အရည္ေတြ နဲတာမဟုတ္ဘူး ကၽြန္ေတာ႔လက္၀ါးတခုလံုးေပပြေနေအာင္ကို တစိမ္႔စိမ္႔ထြက္တာ ။ အားရေအာင္ကိုင္ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ႔လက္ကို ထုပ္လိုက္တယ္…. သူကလဲ စနိုးတာ၀ါနဲ႔ ပြတ္ေဆးေပးတယ္

ႀကီးမားတုတ္ခိုင္ေသာ သူ၏လီးတန္ႀကီးက ေတာင္မတ္၍ ေနသည္။ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားသည္ ႏွင့္ အီစြတ္က သစ္သားခုံေလးေပၚတက္၍ ရပ္လိုက္သည္။ ထိုအခါ ျပတင္းေပါက္ႏွင့္ သူ၏ကိုယ္လုံးမွာ အံကိုက္ျဖစ္၍ေန သည္။ အီစြတ္က ျပတင္းေပါက္ဖက္သုိ႔ လွည့္ကာ တေစာင္မက်တက်ေလး ရပ္လိုက္သည္။

အေစာမွာ လူးလြန္႔ရာမွ ‘အဟင့္…ဟင့္.. အကို.. အကို.. နာနာေဆာင့္လိုးစမ္းပါ.. တအားေဆာင့္စမ္းပါ. ဟုတ္ၿပီးအကို.. အား..ဟင့္.. ေကာင္း.. ေကာင္းလိုက္တာ.. ဟင္းဟင္းဟင္း’က်ေနာ္လည္း ေနာက္ဆံုးၿပီးကာနီးၿပီးျဖစ္၍ အေစာ၏ေစာက္ဖုတ္က်ဥ္းက်ဥ္းကေလးထဲသို႔ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ခန္႔ ဆက္တိုကၾကီး ေဆာင့္လိုးထည့္လိုုက္ရာ၊ အေစာမွာ တစ္ကိုယ္လံုး သိမ့္သိမ့္တုန္ခါၿပီ

ကေလကေခ်စကား ဆန္လိုက္တာ။ ထမီ ထက္ဆင္စကို ဦးသိမ္းပိုက္ ဆိုတဲ့လူႀကီးက မိမိရရ ဖမ္းကိုင္ထားတာေၾကာင့္ မီခ်ယ္ခမ်ာ အရွက္လုံျခဳံမွု မရေသး။ ထမီက ေျခသလုံးအဖ်ားကေန ဒူးအထက္ထိ မတက္နိုင္။ မီခ်ယ့္မွာ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီမဝတ္လာမိျခင္းကို ေနာင္တ ေတာ္ေတာ္ရမိသြားတယ္