ဖောင်းဒိုင်းစာအုပ် အပြာစာအုပ် အောစာအုပ်များ

ရန်ကုန် ဆေးတက္ကသိုလ် တတ်ရတော့မယ်ဆိုတော့ အိမ်ကလည်းကျွန်မကို တရုတ်တန်းမှာ တိုက်ခန်းဝယ်ပေးပြီး သူတို့ချစ်သမီးလေးကိုကျောင်းထားးပေးခဲ့တယ်ရှမ်တရုတ်မလေး ကျွန်မ က ဖြူစွပ်တဲ့အသားအရေ နဲ့ . ပြေပြစ်တဲ့ခန္တာကိုယ်အချိုးအစစ် လေးရှိနေတယ်လေ ရင်၃၆ ခါး၂၁ နဲ့ တင် ၃၈ ဆိုတော့လုံးကြီးပေါက်လှလို့ပဲပြောရမလားကိုယ်ဟာကိုဂုဏ်ဖော်တာတော့မဟုတ်ပေမဲ့ ပြောရဦးမယ်မိဘတွေရဲ့အုပ်ထိန်းမူမှာနေခဲ့ ရတဲ့ကျွန်မလေ လိင်ကိစ္စမပြောနဲ့ အချစ်ဆိုတာတောင်ဘာမှန်းမသိခဲ့တဲ့အပျိုစစ်လေးပေါ့ဒါပေမဲ့အရွယ်လေးရလာတော့ တစ်ဖက်လိင်ကို …

ဖြိုးငယ်ငယ်က ဖဲဝိုင်းမှထကာ ထမိန်ကိုပြင်ဝတ်လိုက်သည်။တော်ပြီ မစုရေ ဒီနေ့တော့ နားတော့မယ်။ လုပ်စရာလေးရှိသေးလို့။ဖြိုးငယ် ထပြီလား ငါဝင်လိုက်တော့မယ်လေ အဲ့နေရာ။ ဖြိုးငယ်ငယ်နောက်မှ လိုက်ထိုးနေသောမို့မို့က ဖြိုးငယ်ငယ်ထသွားသောနေရာကိုဝင်ထိုင်လိုက်သည်။မို့မို့လည်းလည်းဖြိုးငယ်ငယ်ထိုင်သောနေရာမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ဖဲကဆက်တိုက်ပင်ကောင်းနေသေူသည်။လေးငါးလှည့်လောက်တဆက်တိုက်အလျော်ရသည်။အဟင်းဟင်း ဖြိုးငယ်မနေရာက ခုချိန်ထိကောင်းနေတုန်း။ ခါတိုင်းဒီလိုဖဲကောင်းနေရင် ဒီကောင်မကထတာမဟုတ်ဘူး။ဒီနေ့မှ ဘာဖြစ်လို့ထသွားမှန်းမသိဘူး။မို့မို့စကားကို မစုကြားတော့ပြုံးမိသွားသည်။ဘာတွေ သဘောကျနေတာလဲမစုရဲ့ ။ခစ်ခစ် နင်တို့မှအဲ့အကြောင်းမသိတာ ကောင်မကဖဲစိတ်မဝင်စားနိုင်ဘူးလေ။ ဖဲထက်ကောင်းတာရှိတယ်။ဘာများလဲမစုရဲ့ …

ကျတော်၁၀တန်းအောင်..ကောလိပ်တစ်ခုမှာကျောင်း လာတက်ရတယ်..နယ်ကဆိုတော့အဆောင်ငှါးနေရတာပေါ့.ငွေကြေးမတက်နိုင်တော့..ကျူရှင်မယူနိူင်ဘူးလေပထမနှစ်ကတော့….အဆင်ပြေချောမွေ့စွာအောင်မြင်တယ်..ဒုတိယနှစ်ကျတော့..မရတော့ဘူး..ကျောင်းမှာလည်း..စာတွေသေချာသင်သလို..စာမေးတာတွေလည်းလုပ်လာတယ်ကျတော်ကစာမရတာများတယ်…မေးတိုင်းမရတော့..တနေ့မှာ.အင်္ဂလိပ်စာပြတဲ့ဆရာမက..နှစ်ပြားမတန်အောင်ဆူပါလေရော.မျက်နှာတောင်မဖော်ရဲဘူး..ပြောလိုက်တာဗျာကျောင်းဆင်းတော့..ဆရာမကိုတွေ့တာနဲ့..”ဆရာမ..စကားနည်းနည်းပြောချင်လို့ပါ”“အေး..ပြောလေ””ကျတော်နယ်ကလာပြီးကျောင်းတက်တာပါကျတော်တို့ဘဝက..မပြည့်စုံပါဘူး..ကျူရှင်လည်းမတက်နိုင်ပါဘူး..ဆရာမ”မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ပြောနေတော့…ဆရာမ ..ဂရုဏာသက်သွားတယ်နဲ့တူပါတယ်”အေးလေ..ဆရာမကလည်းနေ့လည်က..အခြားကိစ္စနဲ့ရောသွားတော့..ဒေါသပိုဖြစ်သွားတယ်ဆေးဆေး…””ဟုတ်..ဟုတ်..ဆရာမ””ပိတ်ရက်တွေမှာ..အိမ်လာခဲ့လေ..ဆရာမဘာသာအပြင်..အခြားဘာသာပါသင်ပေးမယ်…”ဟုတ်ကဲ့ပါ..ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..ဆရာမ”ဆရာမလည်း..ဆိုင်ကယ်ပေါ်ခွ..ဆိုင်ကယ်ဦးထုပ်ဆောင်းပြီး..မောင်းထွက်သွားသွားပါတော့တယ်.. ဆရာမနာမည်က.ဒေါ်မေသူဇင်ပါ..အင်္ဂလိပ်စာသင်ပါတယ်..အသင်ပြလည်းကောင်းသူတယောက်ပါ..ဆရာမကတရုတ်လူမျိုးစပ်တဲ့သဘောရှိတယ်..အသားကဖြူတယ်တရုတ်မျက်နှာပေါက်..ရိုးရိုးယဉ်ယဉ်ဝတ်ဆင်နေထိုင်တက်သူဖြစ်ပါတယ်…ကျောင်းပိတ်ရက်ရောက်တော့..ဆရာမအိမ်ထွက်လာခဲ့တယ်..အိမ်ရောက်တော့..ဆရာမ..အိမ်ရှေ့မှာ..ပန်းအိုးတွေ..ရွေ့နေတယ်လွယ်အိတ်ကို..ဒန်းပေါ်မှာတင်ပြီး..ဆရာမကိုဝိုင်းကူလုပ်ပေးနေတုန်း…”ဇင်ဇင်..သူကဘယ်သူတုန်း…””အိမ်မှာ..စာလာသင်တာ..ဆေးဆေးတဲ့..နောက်မှ..အမေ့ကိုပြောပြမယ်..’ဆေးဆေး..အဲဒါအမေလေ””ဟုတ်..အန်တီနေကောင်းလား..”“ကောင်းပါတယ်ကွယ်…သားလည်းစာကြိုးစားနော်”ဆိုပြီးအိမ်ထဲပြန်ဝင်သွားတယ်…ဆရာမအမေကသဘောကောင်းမယ့်ပုံရှိတယ်..မျက်နှာကပြုံးလို့ဆရာမနဲ့ပန်းအိုးတွေ..အတူရွေ့တော့မှ….အနီးကပ်မြင်ဖူးတယ်…ဆရာမက..အရပ်တော့မ ရှည်ဘူး…အသားတော့တော်တော်ဖြူတယ်..အိမ်နေအဝတ်အစားနဲ့ဆိုတော့..သဘာဝအတိုင်း..လှပနေတယ်..ကိုယ်ခန္ဓာကလည်း..ပြည့်တယ်လို့ပြောရမယ်..အပိုအလိုမရှိဆူဖြိုးနေတယ်..အားလုံးပြီးသွားတော့..ခြေထောက်လက်ထောက်ဆေးရန်.. .နောက်ဖေးဦးဆောင်ခေါ်သွားတယ်..ဆရာမက..လှမ်းလျှောက်တိုင်းတုန်ခါနေတဲ့တင်ပါးကြီးကိုကြည့် လိုက်လာခဲ့တယ်..စာသင်တော့လည်းကြမ်းပြင်မှာပဲသင်တော့..ဟိုက်နေတဲ့လည်ပင်းမှနို့တွေတွေ့နေရတယ်မနေနိုင်တော့ဘူး..ဆရာမကိုခွင်တောင်ပြီးအိမ်သာထဲဝင်..ဆရာမမှန်းပြီး.ဂွင်းထုပလိုက်တယ်ကျောင်းပိတ်ရက်တိုင်းသွားတော့..ဆရာမအပြင်မိသားစုနဲ့ပါ..ခင်မင်ရင်းနှီးသွားတယ်…စာမေးပွဲဖြေဖို့..ကျောင်းပိတ်ရက်ပေးတော့တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်..ဆရာမအိမ်မှဆရာမမှလွဲ၍..တစ်အိမ်သားလုံး..ဘုရားဖူးထွက်ကြတယ်..ဆရာမက..ကျောင်းမှာဆို..သူနဲ့မသိသလိုပဲကျတော့ကိုဆက်ဆံတာ..မာတင်းနေတာပဲအဲလိုအချိန်တွေဆို..ဆရာမကို..မကျေနပ်ဖူး…အိမ်မှာကျတော့လည်း..ဖင်ပုတ်ခေါင်းပုတ်နဲ့..”တွေ့မယ်..ဆိုပြီးညိုးထားလိုက်တယ်…ဒီတပတ်တော့..ဆရာမအိမ်မှာ..ကျတော့နဲ့နှစ်ယောက်တည်းရှိမှာကို..တွေးပြီးရန်ခုန်နေတယ်…ဟုတ်တယ်လေ…ဆရာမကိုခိုးကြည့်ရင်.ယခင်က..အိမ်ကလူတွေသိမှာစိုးလို့..သေချာမကြည့်ရဲဘူး..ဒီတခါတော့ပတ်ဝန်းကျင်လွတ်ကြည့်ရတော့မယ်…ဟဲဟဲပိတ်ရက်ရောက်တော့..အိမ်ကနေ..အစောကြီးထွက်လာခဲ့တယ်..ဆရာမအိမ်ရောက်တော့..”ဆရာမ..ဆရာမ”အသံလည်းမကြားဘူး…အဲဒါနဲ့..အိမ်ထဲဝင်ကြည့်တော့လည်း..မတွေ့ဘူး..ဆရာမအခန်းကိုကြည့်တော့….အားပါးပါး…ဆရာမအိပ်နေတာဖင်ကိုပြောင်နေတာပဲ..အတွင်းခံလည်းဝတ်မထားဘူး…တစောင်းအိပ်နေတာများနောက်ကကြည့်ရတာ..ဂစ်တာတလက်..ဒေါင်လိုက်ချထားသလိုပဲ…..ကြည့်နေရင်းနဲ့ကျတော့ငပဲက..ထောင်တက်လာပြီ…..ဆရာမက..ပုလို့လားမသိဘူး..တင်တော်တော်ကြီးတယ်… နောကျပွီးဖှေးဥနတောပဲ..ပေါငျတနျကအရငျးဘကျကတုတျပွီး..အောကျဘကျကို..သှယျဆငျးသှားတယျ…ကတြော့လီးကလညျးမရတော့ဘူး…ပုဆိုးလှနျပွီး..ဂှငျးထုနတော..သိပျမကွာပါဘူး..ထုလို့ပွီးသှားတယျ..ကတြောျလညျး..လီးရညျတှကေို..ပုဆိုးနဲ့သုပျအပွငျပွနျထှကျပွီး…”ဆရာမ..ဆရာမ”မကွားကွားအောငျ..ခေါျလိုကျတော့..”လာလဆေေးဆေး..ဆရာမလညျးဆေးဆေးခေါျမှ..နိုးတော့တယျ”ကတြောျလညျး..ခုမှရောကျတဲ့ပုံစံနဲ့…ဆရာမပုံကခုမှအိပျယာထတာဆိုတော့ဆံပငျဘိုသီဖကျသီနဲ့…မကြျနှာလေးကတော့.အိပျရေးပကြျတာသာပွောတာ..ဖောငျးနတောပဲဘောျလီလညျးဝတျမထားဘူးနဲ့တူပါရဲ့နို့သီးခေါငျးလေးတှေ…ရုနျးထှကျနသေယောငျဆရာမကိုသခြောစဆးုံကွညျ့ပွီးမှ..”အားနာလိုကျတာ..ဆရာမရယျ.ကတြော့ကွောငျ့..အိပျရေးပကြျပွီ””ညကတောျတောျနဲ့အိပျမပြောျဘူး..”“ဧကနျန..ဆရာမညက..ခစြျသူနဲ့ဖုနျးပွောတာဖွဈမယျ..ဟုတျတယျဟုတျ..””ဆေးဆေးကတော့..စှတျအထငျကွီးနတေယျ..ခစြျသူလား..မူးရငျတောငျ..ရှူစရာမရှိဘူး.””ကတြော့.ဆရာမဒီလောကျလှနတော..အကွှငျ့းမဲ့တော့..မယုံပါဘူး..””ကိုယျတောျ..မယုံလညျးနေ..မကြျနှာသဈလိုကျဦးမယျ..ခဏစောငျ့”ဆိုပွီးရခြေိုးခနျးထှကျသှားပါတော့တယျ…ဆရာမက..ကတြော့ကို..စာသငျလိုကျ..စကျခြုပျလိုကျနဲ့..အလုပျတှမြေားနတေယျစာသငျထှကျသှားတော့လဲ..လှုပျလိုကျတဲ့ဖငျစကျခြုပျခုံမှာ..ကြောပေးထိုငျပွနျတော့လညျးဖငျက..ခုံအပွညျ့နရောယူထားတယျ…ကတြောျဆရာမကိုကွညျ့ပွီး..အမြိုးမြိုးပွဈမှားနတေယျ..”ဆေးဆေး..ခဏ””စကျခုံက..နငျးရတာ..ဘာဖွဈနလေဲမသိဘူး..အရမျးလေးနတေယျ” “နတ်တွေကျပ်နေလို့နေမှာပေါ့..ဆီထိုးလား””မထိုးတာကြာပြီ”ကျတော်လည်းပုဆိုးကိုတိုတိုဝတ်..ဆရာမရှေ့မှာ..ထိုင်..ဆီထိုးပေးနေတယ်..ပြီးတော့..ဆရာမကိုကြည့်ပြီးတောင်နေတဲ့လီးကိုလည်း..အောက်စ..နည်းနည်းလွတ်ပြီးပြပေးနေတယ်..ဆရာမက..ဆီထိုးတာ.မကြည့်ပဲလီးကိုသာအာရုံစိုက်နေတယ်….အာရုံစိုက်လေ..ပိုပြီးပြပေးတော့…ဆရာမမနေနိုင်တော့ဘူးလားမသိ…အိမ်သာဘက်ခဏခဏထွက်သွားတယ်…မိုးနည်းနည်းချုပ်လာတော့..”ဆေးဆေး..အိမ်မှာအိပ်သွားပါလား””ဆရာမနဲ့ကျတော်နှစ်ယောက်တည်းတော်ကြာ..ဆရာမကို..ပြောကြဦးမယ်”ဆေးဆေးရယ်..ဆရာမအတွက်မစိုးရိမ်ပါနဲ့”“အိုကေလေ..အိပ်မယ်”ဆရာမနဲ့ကျတော်စကားပြောလိုက်စာသင်လိုက်နဲ့အချိန်ကုန်လို့ကုန်မှန်းတောင်မသိတော့ဘူး…ခဏနေတော့..အခန်းထဲသွားပြီး..ထမီရေရှားကြီးနဲ့ထွက်လာတယ်..”အိုက်တယ်ကွယ်..ရေချိုးဦးမယ်..””ဆရာမကလည်း..မိုးချုပ်မှ..အအေးပက်နေပါဦးမယ်..””ရပါတယ်..ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး..”ဆရာမက..ပြောလည်းပြော..အလုပ်ကလည်းလုပ်နေသေးတယ်..ရေရှားနဲ့ဆိုတော့..ဖင်ကြီးတွေတုန်ခါနေတာပဲ..အနား ရောက်လို့ကြည့်လိုက်ရင်လည်း..ရင်သားကြီးတွေက..ဝင်းဝါမို့မောက်နေတာပဲကြည့်ရင်း..စိတ်ထဲမရိုးမရွဖြစ်နေပြီ..”ဆရာမ..ကျတော်လည်း..ဆရာမနဲ့အတူရေချိုးမယ်.. ‘”ခြိုးလေ..”.ဆရာမလညျးရခြေိုးခနျးထဲရောကျတာနဲ့ရပေနျးအောကျဝငျပွီး..ရပေနျးဖှငျ့ခလြိုကျတယျကတြောျကဆရာမနောကျမှဆိုတော့ရစေိုထမီနဲ့လှနတေဲ့..ဆရာမဖငျကိုမွငျပွီးစိတျကထိမျးမရတော့ဘူး..ဆရာမနောကျမှာကပျလိုကျတယျ..လီးက..ဆရာမတငျပါးကိုထောကျလိုကျတယျ..ပထမတော့တှနျ့သှားသေးတယျ..ဘာမှမပွောတာနဲ့..ဆရာမကိုနောကျကနသေိုငျးဖတျလိုကျတယျ..”အို့..ဆေးဆေး””မနနေိုငျတော့ဘူး..ဆရာမရယျ..””ဆေးဆေး..ဆရာမကိုအထငျသေးတာလား”“မဟုတျရပါဘူး..ဆရာမရယျ”စကားလညျးပွော…ဂုတျသားလေးကိုလညျးနမျးနို့တှလေညျးကိုငျ..ဖငျပါးကွီးကိုလညျး..လီးနဲ့နရောအနံှ့လိုကျထိုးပေးနတေယျ..ဘာမှမပွောတော့…ရရှေားထမီးကို..ခြှတျခလြိုကျလိုကျတယျ…ဖွူဖှေးနတောပဲ..အသားက..တခါမှတောငျမတှေ့ဖူးဘူး..ဥနတောပဲ..ဆရာမကိုမကြျနှာခငြျးဆိုငျလှညျ့ပွီးနှုတျခမျးတှစေုပျလိုကျတယျ…နို့တှလေညျးနယျပေးနတေယျ..ဆရာမပြော့နပွေီး..လကျကတဖွညျးဖွညျးအောကျကိုလြော….စောကျဖုတျဆီ..သှားနတေယျ..စောကျဖုတျကွီးက..အရညျတှရှေှဲနပွေီ…လကျခြောငျးတှကေ..စောကျစေ့နရောကို..ခပျကွမျးကွမျးပှတျပေးလိုကျတယျ”အို..အို..ဟာ…ဟာ..ဟငျး..အငျး”“အမလေး..ဟငျး…ဟငျး..ကြှတျ..”ထိုငျခလြိုကျပွီး..ဆရာမစောကျပတျကိုနှုတျခမျးသားနှဈဖကျကဖွဲလိုကျပွီး…လြှာျနဲ့.ယကျတငျပေးလိုကျတယျ…ဆရာမ..ထှနျ့ထှနျ့လူးနပွေီ….နံရံမှာ..ဆရာမကိုကပျစပွေီး…ပေါငျနှဈဖကျကကိုငျပွီးမတငျလိုကျတယျ..”ဆေးဆေးရယျ..ဘယျလိုလုပျမလို့လဲ..”ဘာမှပွနျမပွောပဲ…ပွဲအာသှားတဲ့..စောကျဖုတျကို…အပွီအပွငျယကျပေး..စောကျခေါငျးထဲလြှာထိုးထညျ့ပေး..စောကျစိကို..သကွားလုံးစုပျသလိုမြိုး..”ပွှတျ..ပွှတျ..ရှလှတျ..ရှလူး..ပွှတျ..””အိုး..အိုး..အား..အား..အား..””အမလေး..အငျး..အငျး..ဟငျး””ဆေးဆေး..မရတော့ဘူး…အား..အား””အို..ဘယျလိုတှလေုပျနတောလဲ..ဟငျး.””အမလေး..လေး.အား..အား…”“ထှကျပွီ..ထှကျကုနျပွီ…အား…အား.”ဆရာမစောကျရညျတှေ..ကတြော့မကြျနှာပေါျပနျးခလြိုကျတယျ….ကတြောျလညျး…ထှကျကလြာတဲ့စောကျရညျနဲ့..ပနေတေဲ့စောကျရောတှပေါ…ယကျပေးလိုကျတယျ..”ဆေးဆေးရယျ..အားနာလိုကျတာ..ဆရာမ..ဘယျလိုဖွဈသှားမှနျးတောငျမသိတော့ဘူး…””လိုးပေးရမလား..ဆရာမ””အငျး”ကတြောျလညျးပုဆိုးကိုနဲ့အကြီပါ ငျ်ခြှတျလိုကျပါသညျ…ခြှတျနတေုနျးလီးက..ခါးယမျးနတေော့….ဆရာမကွညျ့ပွီးအသညျးတှယေားနလေားမသိ…ထိုငျခလြိုကျပွီး..ကတြော့လီးကို…သူ့လကျဖွူဖွူလေးနဲ့အသာအယာဆှဲယူကာ..ပါးစပျထဲ..ဆှဲသှငျးလိုကျတယျ..ကတြောျလညျးဆရာမခေါငျးကိုကိုငျပွီး..လီးကိုရှေ့တိုးပေးလိုကျတယျ..ဆရာမက..အကွုံမရှိပမေယျ့..စုပျပေးခငြျတဲ့..စိတျတှဖေုံးလှမျးနလေို့လားမသိ…ပါးစပျထဲရောကျနသေောလီးကို..လြှာဖြားလေးနဲ့ထိုးကာ..ဒဈတဝိုကျကိုယကျပေးနတေယျ”ဟ…အား..ကောငျးလိုကျတာ.ဆရာမရယျ ”ဆရာမ..ကတြောျပွောတာကွားလိုကျတော့မော့ကွညျ့ပွီး..လီးကို..အစှမျးကုနျငုံစုပျကာ..အသှငျးအထုတျလုပျပေးနပေါသညျ..ဆရာမလီးစုပျကောငျးတဲ့အတှကျကွောငျ့..ကတြော့ဂှေးစိကွီးတှပေါ..အတှဲလိုကျ..ရှုံ..့တကျသှားပါသညျ..လီးမှှေးတှကေလညျး..ဆရာမမကြျနှာကို..ထိနတေော့..ကွကျသီးတှပေိုထလာလားမသိဘူး…အားရပါးရကို..စုပျပေးနပေါတယျ…”အား..အား..ဆရာမ..ဆရာမ..တောျ..တောျပွီ..ထှကျကုနျတော့မယျ..”ဆရာမခေါငျးကိုဖယျသောျလညျး…ဖယျမပေးတဲ့အပွငျ..အားပွငျးပွငျးနဲ့စုပျပွီးလီးတဝကျလောကျမှာ..ဆရာမသှားနဲ့ဖိထကာလီးထိပျကအပေါကျလေးကို…လြှာထိပျနဲ့ထိုးထိုးပေးနပေါသညျ…”အိ..အား..ဆရာမ..ကြှတျ..အာ.း..ထှကျပွီ..အ…အ..အား..”ကတြော့သုတျရညျတှေ..ပွဈကနဲ..ပွဈကနဲ့..ဆရာမပါးစပျထဲ..ပနျးဝငျကုနျပါသညျ…ပါးစပျထဲကသုတျရညျတှေ..ထှေးမထုတျပဲ..မွိုခလြိုကျပါသညျ…””ဆရာမရယျ..”ဆိုပွီး..မထူကာ..နှုတျခမျးကိုစုပျလိုကျပါသညျ..နီရဲနသေော..နို့သီးခေါငျးကိုလကျညိုးလကျမနဲ့ပှတျခြပေေးပွီး.နို့သီးလေးတှထေောငျလာတော့မှ..ဆရာမစောကျဖုတျကို..လကျဝါးနဲ့အုပျကာပှတျပှတျပေးလိုကျပါသညျ…”ဆေးဆေး..လိုးပေးတော့လေ..အရမျးခံခငြျနပွေီကှယျ..””နံရံကို လကျထောကျ.ဖငျကိုကော့ထား..ုဖွနျး..ဖွနျး..ဖငျကိုကော့လေ..””ကော့..ကော့နပေါတယျ.ဆေးဆေးရယျ…””တငျနှဈခုကိုကိုငျ..ဖွဲထားပေး..”ကွားတယျနောျ…မွနျမွနျဖွဲ ?”ဖွနျး..ဖွနျး..ဖွနျး…လုပျလေ””ဟုတျ..ဟုတျ…လုပျပါ့မယျ…မရိုကျပါနဲ့…”ကုနျးပွီးဖွဲထားတော့..ပွဲအာနတေဲ့..စောကျဖုတျကို….လြှာနဲ့ယကျပေးလိုကျတယျ.”အား..အား…အငျး..အိုး..”ယကျလညျးယကျ..တငျပါးတှလေညျး..ရိုကျနဲ့ဆရာမ..အသားတှပေါ..ဆတျဆတျတုနျနတေယျယကျနရေငျး..စအိုပါ..လြှာထိပျနဲ့..ထိုးလိုကျတော့ဖငျကွီးပါ.ကော့တကျသှားတယျ..”အိုး..အိုး..အား..အား..ဟငျး..ဟငျး..ကြှတျ..ကြှတျ..မနှိပျ့စကျပါနဲ့တော့…လိုးပေးပါတော့…အား..အငျး..အမလေး..အမလေေး….ဟငျး”“သခြောဖွဲထား..””ဟုတျ..ဟုတျကဲ့.””ဗြိ..ဗြိ..ဇှတျ.ဇှိ..ဒုတျ.””အမလေေး..အမရေဲ့…သပေါပွီ””ဖွညျးဖွညျးလုပျပါဆေးဆေးရယျ..ကှဲသှားပွီလား..မသိဘူး..””ဗွဈ.ဗွဈ..ဘှတျ..ဘှတျ..ဇှိ..ဇှိ””အား..အား..အငျး..အငျး..ဟငျး..အိုး..အိ..အား..ကြှတျ..ကြှတျ..အမလေး..အား..အား..ဟငျး”ခါးကော့ပွီး..နောကျသို့ကော့ထှကျနသေောတငျပါးထိပျကို..စုံကိုငျကာ…ဆောငျ့..ဆောငျ့.လိုးနပေါသညျ…ဆောငျ့ခကြျတှပွေငျးထနျးလှနျးတော့..ဖငျကွီးတှနေဲ့ကတြော့ဆီးခုံရိုကျခကြျတှကေ..တဖတျ..ဖတျနဲ့..ဆူညံနပေါသညျ…ဆရာမကပါးစပျကလဲ…”အား..အား..အငျး..အို..အိုး..ဟငျး…ဟငျ…ကြှတျ…ကြှတျ..ဆေးဆေးရယျ..အား..အား…အား…..အမလေး..အမလေး..ဟငျး..ဟငျး..ဆောငျ့..ဆောငျ့..ကောငျးတယျ..ဆောငျ့..ဆောငျ့နာနာဆောငျ့လိုး..အူး..အား..အားဘှတျ..အားပါးပါး..ဆေးဆေးရယျ..ဘှတျ..ထိတယျ..အား..အား.ထိတယျ..အား..အား..ပွီးပွီ..ပွီးပွီ…..ထှကျ…ထှကျကုနျပွီ…အ…အ’‘ဆရာမလညျး..ထှကျကုနျသလို…ကတြောျလညျးဆရာစောကျခေါငျးထဲ..လီးရညျတှေ..ထှကျကုနျပါသညျ…လီးရညျနဲ့စောကျရညျတှပေေါငျးပွီး..ရခြေိုးခနျးကွမျးပွငျတောငျ..လြှံကကြုနျပါသညျ…”ကောငျးလိုကျတာ..ဆေးဆေးရယျ…ခုလိုဖွဈတာကို..ဘယျသူ့မှမပွောပါနဲ့နောျ…နောကျလညျးလိုးပေးပါနောျ..”.ရခြေိုးပွီးတော့..နှဈယောကျစလုံးအနားယူကွပါသညျ..ကတြောျစားဖို့အတှကျဆရာမက..ကွကျဥကွောျပေးပါသညျ..ငှကျပြောသီးနဲ့နှားနို့ပါတိုကျပါသညျ..ကတြောျအားရှိအောငျတဲ့…ပွီးတော့အခနျးထဲဝငျသှားကွတယျ….အခနျးထဲရောကျတာနဲ့…ဆရာမက..လီးကိုဖမျးဆုပျလိုကျတယျ..ကတြောျလညျး..ဆရာမနှုမျးခမျးကိုစုပျနမျးလိုကျတယျ…အိပျယာမှာအသာလှဲ..ခွထေောကျနှဈခြောငျးကိုဖွဲပီး…ပွဲအာသှားတဲ့..စောကျပတျထိပျက..စောကျစေ့လေးကို..လကျညိုးလေးနဲ့.အသာတို့လိုကျတယျ”အငျ့..အငျ့..”ညညျးသံနဲ့အတူ..ဆရာမတငျပါးကွီးမြား.ကော့တကျလာပါတယျ…ကော့တကျလာတဲ့တငျအစုံကို..လကျနှဈဘကျနဲ့ကိုငျပွီး..စောကျစေ့လေးကို…လြှာဖြားလေးနဲ့..တို့ယကျကလေးလုပျလိုကျတော့..”အိုး..ဆေး..ဆေး..”ဆရာမညညျးသံက..ကတြော့လုပျရကျကိုအားပေးနသေလိုဖွဈနတေော့…တို့တာရပျပွီးလြှာအပွားလိုကျ..စောကျစေ့ကို..ယကျလိုကျပါတော့တယျ..”အိုး..အငျး..အငျး..ကောငျးလိုကျတာ..မငျးမငျးရယျ…အား..အား..လုပျ..လုပျ..အငျး..အငျး…ကြှတျ..ကြှတျ..”ကတြော့လြှာက ကလိသလောကျ..ဆရာမလညျး..တငျပါးကိုကော့ကာကော့ကာနဲ့….တအငျးအငျး…တအားအား..ဖီလငျတှတေကျနပေါသညျ..ပါးစပျကလညျး…”အား..အား..မငျးမငျး..အား..အား..တောျပါတော့..မခံနိုငျတော့ဘူး…အား..အား..ကြှတျ..ကြှတျ..”ဆရာမညညျးလေ..ကတြောျကပိုလုပျပေးလေ”အား..အား..တောျပွီ..တောျပွီ..လုပျပါတော့..မငျးမငျးရယျ..လုပျပါတော့…”ဆရာမ..အရမျးခံခငြျနပွေီဆိုတာသိတော့..ပေါငျကွားဝငျထိုငျပွီး..ခွထေောကျနှဈဖကျကိုကတြော့ပေါငျပေါျဆှဲတငျလိုကျပွီး…ဆရာမ..စောကျဖုတျဝမှာတေ့ကာ..လိုးထညျ့လိုကျပါသညျ”အို…အို…”လီးက..ဆရာမစောကျခေါငျးထဲမဝငျပဲ..ခြောျထှကျကာ..စောကျစေ့ကို..ထိုးမိတော့..အသဲတယားယားနဲ့..ဆရာမအသံတှထှေကျလာပါသညျ…ပေါငျပေါျကခွနှေဈခြောငျးကို..ပုခုံးပေါျသို့ပွောငျးတငျပွီး…. လီးကို..ဆရာမစောကျခေါငျးဝမှာ..သခြောတေ့ဆောငျ့လိုးထညျ့လိုကျတော့…”ပွှတျ”ဆိုလီးတခြောငျးလုံးဝငျသှားပါသညျ..”အား..အား..အငျး..အငျး..အိုး..အား..အား..အငျး….ဟငျး..ကြှတျ..ကြှတျ..ဘှတျ..ဘှတျ..အိုး..အငျး..ဟငျး..အား…..”လီးကို..တဆုံးထညျ့လိုကျ…ပွနျခြှတျပွီး..တဆုံးပွနျလိုးလိုကျနဲ့….ဆရာမကလညျး..”အား..အား..အို..အိုးအငျး..အငျး..ဟငျး…ဟိ..အ..အ..ကောငျးလိုကျတာ..အိုး.အ..အ..ဟငျး..ကြှတျ….အမေ့.ကောငျးတယျ…ကောငျးတယျ.ကောငျးလိုကျတာ….လိုးပါ…အားရပါးရ..ဆောငျ့..ဆောငျ့လးိုပါ..အား..အား..အားရလိုကျတာ….အို….နာနာဆောငျ့လိုး…စောကျပကျကှဲသှားပါစမေငျးမငျးရယျ….တအားလိုးပေး..အား..အား..ကောငျးတယျ…အို..ဟို..ဟို..အငျး..အား”ဆရာမကလညျး..အောျ…အောကျငုံ့ကွညျ့တော့လညျး..စောကျဖုတျထဲ..လီးက..ဝငျလိုကျ..ထှကျလိုကျနဲ့….ကွညျ့ရတာ..အရသာကိုရှိနတောပဲ…ဆရာမကအောျလေ..ဆောငျ့..ဆောငျ့..လိုးလနေဲ့…ဆောငျ့ခကြျအရမျးကွမျးလာတော့..”အိုး..အိုး..ကောငျးလိုကျတာ…အီး..အီး..ကောငျးတယျ..ဟငျး..ဟငျး..ကြှတျ..ကြှတျ..အမလေး..အား..အား..ဆောငျ့ပါ..နားနာလိုး…ဟငျး..အငျး..အား…အား….အား..အား…မရတော့ဘူး..ဟူး..ဟူး.အား…ကောငျးတယျ..ကောငျးတယျ…အား..အား…ပွီးတော့မယျ…ပွီးတော့..မယျ…အား….ထှကျပွီ..ထှကျကုနျပွီး…အား..အား”ဆရာမ..အောျညညျးရငျ..ကတြော့လီးကို..ဆရာမစောကျပကျက..စုပျစုပျယူနတေော့..မခံနိုငျတော့ဘူး…အခကြျ..၃၀..ကြောျလောကျမရပျမနား..ဆောငျ့လိုးထညျ့လိုကျရာ….မအောငျနိုငျတော့ဘဲ..ဆရာမရော..ကတြောျပါသုတျရညျမြား..ပွိုငျတူပနျးထုတျကာ..ပွီးဆုံးသှားပါတော့သညျ။ဆရာမကို..လိုးပွီးသညျ့နောကျပိုငျး…ကတြော့ကို..ဆူဖို့နနေသောသာ..အလိုလိုကျ..အကွိုကျဆောငျ၍ပွောသမြှကို..နာခံတတျသူ…ကတြောျလိုးသမြှ..လိုကျနာဆောငျရှကျကာ..သူမွတျနိုးတနျဖိုးထားသညျ့..ဆံပငျတှကေိုပဲအကွမျးပတမျး..ဆောငျဆှဲပွီးလိုးလိုး….ဘာမြှမပွောပဲ….ကြနေပျစှာ..ခံယူတကျသူဟာဆေးဆေးရဲ့ကြူ တာဆရာမပါ။ပွီးပါပွီ

အချိန်တွေက အကုန်မြန်သည်ဟု ကျမ ထင်မိသည်။ ခင်နှင်းဝေဆိုတဲ့ ကျမဟာ ခုဆိုသမီးတစ်ယောက်အမေ မုဆိုးမဖြစ်လို့နေပါပြီ။ လွန်ခဲ့သော (၁၅)နှစ်ကျော်က အဖြစ်အပျက်တွေက ခုထိတိုင် မေ့လို့မရနိုင်သေး။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို အားကိုးလက်ထပ်မိခဲ့ကာမှ ထိုယောကျ်ားနဲ့ အသိုင်းအဝိုင်းတို့၏ ခြယ်လှယ်အသုံးချခြင်းကို သိလျှက်နဲ့ ခံခဲ့ရသည်။ ရုန်းမထွက်နိုင်တဲ့ ကာမနွံထဲမှာ (၅)နှစ်ကျော်လောက် သူတို့အသိုင်းအဝိုင်းနဲ့အတူ …

“ဘော် … ဘော်”“ဘူ … ဘူ”ကမ်းနားမှာ သင်္ဘော ကပ်ပြန်ပြီ။ ဦးဦးးဒီသင်္ဘောနဲ့ ပြန်ပါလာမှာလား။ ညိုမီ စက်ဘီးလေးနဲ့ သွားသွားကြည့်ရတာ အမော။ လူတွေသာ ကုန်သွားတယ်။ ကိုက ပါမလားဘူး။ ညိုမီ စိတ်ညစ်တယ်။ သင်္ဘောကြီးရယ် ဘာလို့များ ကိုကို့ကို ခေါ်မလာတာလဲ။ စိတ်မကောင်းစွာနဲ့ စက်ဘီးလေးကို …

“….မမအေး…..မမအေး…..”၁၈နှစ်၁၉နှစ်ခန့်ရှိအသားဖြူဖြူ…….လူရည်ချောလေးမောင်မောင်အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ အပြေးအလွှားတက်လာရင်း နှုတ်မှတကြော်ကြော်အော်ခေါ်လိုက်သည်။“…ဟ ဲ့…သေနာလေး….ဘာဖြစ်လို့ဒီလောက်အော်ကြီး ဟစ်ကျယ်လုပ်နေရတာလ ဲ…. …..ငမောင်…..”အခန်းတစ်ခုထ ဲမှအသားညိုညိုအသက်၂၅ နှစ်ခန့်ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်တောင့်တင်း လှပသူလေးတစ်ယောက်ထဘီရင်လျားခါ လက်မှဘီးတစ်ချောင်းကိုကိုင်ပြီး ခေါင်းဖြီးရင်းထ ွက်လာသည်။အေးအေးမော်သည်မောင်မောင်နှင့်မောင်နှမဝမ်းက ွဲတော်စပ်ပြီး တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူတစ်ဦးဖြစ်သည်။မောင်မောင်သည်တောမှနေ၍ မြို့ကျောင်းလာနေခြင်းဖြစ်သည်။ယခုလည်း ကိုးတန်းအောင်စာရင်းထ ွက်သည့်အချိန်ဖြစ်ပြီး စာမေးပွဲအောင်သဖြင့်ဝမ်းသာအားရစွာ အိမ်သို့ပြန်လာခြင်းပင်။“….ကျနော်စာမေးပွဲအောင်တယ်ဗျ…ဟားဟား….”“…..ဟ ဲ့….ဟ ဲ့….ငမောင်….နင်ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ်…..”“….ဟားဟား….ပျော်လ ွန်းလို့ခင်မျာ……ဝမ်းသာလ ွန်းလို့ကိုယ့်အမကိုယ်ဖက်တာဘ ဲဟာ……..”မောင်မောင်သည်ဝမ်းသာအားရစ …

မနက်မိုးလင်းတော့ ကျွန်မကိုကြီးမျက်နှာကိုတောင် ရဲရဲမကြည့်ဝံ့ပါဘူးရှင်။ သူပဲသိသွားမလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ်စိတ်လေးတွေကြောင့်ပေါ့။ကိုကြီးကတော့ဘာမှမဖြစ်သလိုပါဘဲလေ။ထုံးစံအတိုင်းအေးတိအေးစက်နဲ့ပေါ့။ သူကသာ နေနိုင်တာ မနေနိုင်သူကတော့ ကျွန်မပေါ့။ ကိုကြီးနဲ့ချစ်ခြင်တဲ့စိတ်ကတစ်ဖက်၊မောင်နှစ်မဝမ်းကွဲဆိုတဲ့ အသိ စိတ်က တစ်ဖက် နဲ့လွန်ဆွဲနေကာ ရှေ့တိုးရခက် နောက်ဆုတ်ရခက်နဲ့မို့ အလုပ်လုပ်နေတာတွေ အလွဲလွဲ အချော်ချော် ဖြစ်နေရပါတယ်။ မောင်နှမဝမ်းကွဲအချစ်ဇာတ်လမ်း တဈနေ့သောအခါရနကြုနမြှို့နဲ့မွားစှာမဝေးလှသောဆငခြှဖေုနြးဒသရှေိအိမဆြိုငလြေးတဈဆိုငြ၏ရှေ့တှငတြကျကစီတဈစငြးဆိုကရြောကလြာကာကားပေါမြှအသကြ၂၅နှဈအရှယလြူငယတြဈဦးအထုပအြပိုးတှနှငြေ့ဆငြးလာပါသညြ။ထိုလူငယလြေးသညကြားခကိုရှငြးပေးရငြးအထုပအြပိုးမွားကိုလကနြှဈဖကဖြှငြ့မနိုငမြနငြးဆှဲလာကာ အိမရြှေ့ အရောကတြှငြ“ မမရေေေ..မမေေ..သားပှနလြာပှီ …

ကျွန်တော်အသက်နှစ်ဆယ်ကျော်လောက်တုန်းကပါ။အဖေ့ဘက်ကတူမတယောက်ဒီမှာကျောင်းလာတက်ချင်တယ်ဆိုတာနဲ့အဖေကအိမ်မှာပဲလာနေခိုင်းပြီးကျောင်းတက်စေလိုက်တယ်။အိမ်မှာကလဲလူဦးရေနည်းတော့အခန်းလွတ်တွေကအများ ကြီးလေ၊ ကျွန်တော်နဲ့ကဝမ်းကွဲမောင်နှမတွေဆိုပေမယ့်အနေစိမ်းတဲ့လူတွေချင်းအခုမှတွေ့ကြတာဆိုတော့စိမ်းနေကြတယ်။ စကားလဲသိပ်မပြောဖြစ်ကြဘူး၊ရောက်စမှာပေါ့လေ။ သူကျောင်းစတက်ရတဲ့နေ့ရောက်လာတော့သူ့ကိုကျွန်တော့်ဆိုင်ကယ်နဲ့ကျောင်းကြို၊ကျောင်းပို့လုပ်ပေးဖို့ အဖေကကျွန်တော့်ကိုခိုင်းတယ်။ အဲဒါနဲ့သူကျောင်းစတက်တဲ့နေ့ကစပြီးအကြို၊အပို့လုပ်ပေးနေရတော့တယောက်နဲ့တယေက်ကရင်းနှီးလာတယ်။စကားအပြောဆိုလေးတွေကနေပြီးအစအနောက်လေးတွေရှိလာ တယ်။ အိမ်မှာကအဖေနဲ့အမေရယ်ကတခန်း၊ညီမလေးကတခန်း၊အိမ်အောက်ထပ်မှာနေကြတယ်။ကျွန်တော်ကတော့စစကတည်းကအိမ်ပေါ်ထပ်ကစိတ်ကြိုက်ရွေးထားတဲ့အခန်းလေးမှာနေတာပေါ့။သူရောက်လာတော့အောက်ထပ်မှာအခန်းလဲမရှိတော့တာရယ်၊တယောက်တည်းလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေလို့ရအောင်ဆိုပြီးရယ်အိမ်အပေါ်ထပ်မှာသူ့အတွက်တခန်းစီစဉ်ပေးတယ်ကျွန်တော့်အခန်းကိုသွားချင်ရင် သူ့အခန်းရှေ့ကဖြတ်ရတယ်။ တခါတလေတံခါးလေးဟနေတာမျိုးတွေ့တော့ တစေ့တစောင်းကြည့်မိတာမျိုးရှိတယ်ပေါ့။အခန်းထဲတော့့ကျွန်တော်မဝင်ပါဘူး။နောက်ပိုင်းရင်းနှီးလာတော့ကျွန်တော်အိမ်ပေါ်တက်လာချိန်မျိုး သူ့အခန်းဖွင့်ထားတာနဲ့တွေ့ရင် အခန်းထဲဝင်ပြီးစကားဝင်ပြောတာမျိုးရှိလာတယ်။အေးဆေးပဲလေ။ အိမ်ကလူတွကလဲ သူနဲ့ကျွန်တော ်မောင်နှမတွေဆိုတော့ဘာမှမဖြစ်လောက်ဘူးဆိုပြီး ဘာမှအထွေအထူးမပြောဘူး။ တနေ့တော့ ကျွန်တော်အခန်းထဲကအထွက် သူ့အခန်းရှေ့ကဖြတ်တော့တခါးလေးဟထားတာတွေ့တော့ ဘယ်မှမသွားတော့ဘူးလား ဆိုပြီးမေးမလို့တခါးကိုအသာလေးတွန်းအဖွင့့််မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းက သူကအခန်းဝကိုကျောပေးပြီးအထက်ပိုင်းဗလာနဲ့ရေသုတ်နေတယ်။အဲဒီလိုမြင်တော့ကျွန်တော်လဲမနေနိုင်ဘူး။ တံခါးကိုမြင်ရရုံလောက်လေးအသာပြန်စိပြီးချောင်းကြည့်နေလိုက်မိတယ်။ …

 ဒေါ်မြင့်မြင့်သွယ်က သံပန်းတံခါးကို လူပ်ကိုင်ရင်း အိမ်ထဲသို့လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။‘စုစုရေ…စုစု’ ‘ရှင်၊ လာပါပြီအန်တီသွယ်’ ပြောသံနှင့်အတူ အသက်၁၃နှစ်ခန့် မိန်းခလေးတဦးအိမ်ရှေ့သို့ ပြေးထွက်လာသည်။ ‘ဘာလုပ်နေလဲ စုစု’ ‘မီးပူတိုက်နေတာပါ အန်တီသွယ်’ မိန်းကလေးက ရိုသေစွာပြန်ဖြေရင်း တံခါးသော့ကိုဖွင့်ပေးလိုက်လေသည်။ ဒေါက်မြင့်မြင့်သွယ်က လက်ဆွဲအိတ်ကို ဆွဲလျှက်သူ့အခန်းတွင်းသို့ ဝင်သွားလေရာ စုစုလည်းတံခါးကိုပိတ်၍ သော့ခတ်ကာ အိမ်အတွင်းဖက်သို့ ဝင်သွားလေသည်။ …