by ဝေ ဖင်မခံရဲသေးဘူး…စောက်ပတ်ပဲလိုး”
စောက်ပတ်ပဲလိုးမှာပါ…
ဝေ့စောက်ပတ်ကို လိုးလို့မဝ,သေးပါဘူး၊
စောက်ပတ်လိုးလို့ဝ,မှ ဖင်လိုးမှာ..”
” ဝေ ပေးတာကြိုက်ရဲ့လားဟင်..ဝေ
အပေးကောင်းရဲ့လား…”
” ကိုယ်ကတော့..ရှယ်ပဲ…သူမျ ားက ဘယ်လိုပြောကြမယ်တော့ မသိဘူး “
” ဟွန်း…ဟုတ်တယ် …လိုက်ခံပြီး
မေးကြည့်လိုက်ဦးမယ်…သေချင်းဆိုး… ဖင်တောင် မကုန်းပေးချင်တော့ဘူး…..”
” ဒုန်း…ဂွမ်း…ဂျမ်းး “
” အဲ….သီတာပြန်ရောက်နေပြီ..ဝေ
အပြင်မထွက်ခဲ့နဲ့…”
ပုဆိုးကိုအမြန်ဝတ်ပြီး အခန်းထဲက
ထွက်ခဲ့သောကိုကျေ ာ့် ကိုကြည့်ပြီးသီတာ တခစ်ခစ်ရယ်သည်။တကယ်တော့ချေ ာင်း
ကြည့်ရင်းမုန့်ဟင်းခါးအိုးကိုတိုက်မိခဲ့ခြင်း
ပါ။ပြန်ရောက်ပြီးချေ ာင်းကြည့်နေတာကြာ
ပြီဖြစ်သည်။ဒေါ့ဂီ ဆိုလို့. ရှင်းရှင်းမြင်ရရန်
နေရာရွှေ့စဉ်တိုက်မိခြင်းဖြစ်သည်။အဖေ့
ကို တောင်းပန်တော့ အဖေကအခန်းထဲ
ပြန်ပြေးဝင်သွားသည်..။
မဝေက ကုတင်အောက်မှာအဝတ်
ဝတ်တော့မည်။ကြမ်းပြင်ပေါ်ကအင်္ကျီကို
ကောက်ယူတော့ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြားက
စောက်ဖုတ်ကြီးပြူ းထွက်နေသည်။ ကို
ကျေ ာ် မထိန်းတော့ပါ။ပုဆိုးချွတ်ပြီး ပြူ း
ထွက်နေသည့်စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဒစ်တေ့
ထည့်လိုက်တော့ မဝေလှည့်ကြည့်သည်၊
ဖင်ကိုလက်ဖြင့်ဖိထားပြီး လီးထိုးထည့်ရင်း
” ကြောင်ပါ…ဒီမှာပဲလိုးမယ်..ကုတင်
ဘောင်လက်ထောက်လိုက်…” ဆိုတော့
မျက်စောင်းထိုးပြီး..
” မရဘူး…ကုတင်ပေါ်တက်..ဇိမ်ခံ
ချင်လို့ အလိုးခံတာ..ဖာသည်မဟုတ်ဘူး
ဇိမ်နဲ့လိုး…”
မဝေက ကုတင်ပေါ်ဝပ်ပြီး ဖင်ကုန်း
ပေးထားသည်။ကိုကျေ ာ်က မဝေဖင်ကြီး
ကိုခွရပ်ပြီးနေရာယူသည်။သီတာချေ ာင်း.
ကြည့်နေမည့်ဖက်သို့လှည့်ပြီး လီးကြီးကို
တစ်ချက် နှစ်ချက် ဂွင်းတိုက်ပြပြီး ဒူးကွေး
၍ မဝေစောက်ခေါင်းပေါက်တွင်တေ့သည်
သီတာအသက်မရှူ နိုင်သလို မဝေလည်း
အသက်အောင့်ထားသည်။စောက်ခေါင်းဝ
ကိုလေးငါးဆယ်ချက် ထိုးဆော့ပြီး လီးအ
ဆုံးထိ ဆောင့်သွင်းပစ်တော့ မဝေခါးကုန်း
ပြီးအော်သည်…
” အောင်မယ်လေး…ကိုကျေ ာ်ရယ်..
ပက်ပက်စက်စက် ဒီလီးကြီးနဲ့..သေပြီ…
သေပြီ…ချွတ်..ချွတ်..တော်ပြီ..အီး…..
မခံဘူး…မခံနိုင်ဘူး….”
ကိုကျေ ာ် လီးဒစ်ဖူးဖြင့်စောက်ခေါင်း
ဝ,ကိုလေးငါးချက်ဆွပြီးထပ်လိုးတော့အသံ တိတ်သွားသည်။နောက်တစ်ခါထပ်
ဆွလိုးတော့ ဖင်တစ်ချက်ပြန်တွန်းသည်။
နောက်တစ်ခါ ဆွပြီးအဆုံးဆောင့်သွင်း
တော့..အီး…ဟုသံရှည်ငြီးပြီး ဖင်ပြန်တွန်း
လာသည်။ရပြီ….
ကိုကျေ ာ် နာရီဝက်ခန့်အကြမ်းဆုံး
ဆောင့်လိုးပစ်သည်။မဝေ…အကိတ်ကြီး
လူးလဲအော်ဟစ်ပြီး ကောင်းကောင်းခံပေး
သည်။ဝပ်ခံလိုက်…ကုန်းခံလိုက်..မှောက်
ခံလိုက်…အားရပါးရခံသည်။သူ့တစ်သက်
ဒီလိုအလိုးမခံရဖူးခဲ့ပါ။ကလေးနှစ်ယောက်
သာမွေးခဲ့ပေမယ့်…ပဲမြစ်ကလေးနဲ့ရိုးရိုး
သာခံခဲ့ရသည်။ခုတော့…မူးမေ့အောင်ခံ
ရသည်။အားကောင်းမောင်းသန် လီးကြီး
ကြီးနဲ့ သားအိမ်ထောက်အောင်လိုးခွဲခံရ
တော့ ကောင်းလွန်းသည့်အရသာကို အခု
မှသိသည်။ကြိုက်သလောက်လိုး..ကြိုက်
သလို လိုး..ခံမည်။
စောက်ပတ်ကလဲ ဘူ..ဘွတ်..ဘတ်
ဖူး..ဗလွတ်…ဗလစ်တစ်တစ် အသံမျိုးစုံ
ထွက်နေသည်။လူသာ..အင်္ဂလိပ်စကား
မပြောတတ်ရင်ရှိမည်…စောက်ပတ်က
vwxyz အသံစုံပြောတတ်နေသည်။full
ဆိုတာက ပါလိုက်သေးသည်။
နာရီဝက်ကျေ ာ်ကျေ ာ်..တစ်နာရီ
နီးပါးကြမ်းပြီးတော့..ကိုကျေ ာ်ကလှေကြီး
ထိုးလေး လိုးပေးပါသည်။ဒါလဲကောင်း
နေတာပါပဲ..။ကိုကျေ ာ်လိုးသမျှ အကုန်
ကောင်းခံနေသည်။
လိုးပါမောင်ရယ်…ဆောင့်..ဆောင့်
ဝေကောင်းလွန်းလို့ပါ…ဆောင့်..အင့်..
ပြွတ်..ဘတ်..ပြွတ်ပြွတ်..ဘတ်..ကောင်း
တယ်မောင်…ကျေ ာ်…ဆောင့်..ပြီးတော့
မယ်..ပြီးတော့မယ်…မောင်ပြီးအောင်လိုး
ပြီးအောင်လိုးပါ..ဆောင့်ပါ…လီးရည်တွေ
လိုချင်တယ်…လိုး..ဆောင့်..ပြီးပြီ..ပြီးပြီ
အားဟူး…….”
ကိုကျေ ာ်ကောင်းကောင်းဆောင့်ပေး
သည်။ကောင်းကောင်းလိုးပေးသည်။သွက်သွက်လေး အချက်အစိတ် သုံးဆယ်
ဆက်တိုက်မရပ်မနားဆောင့်ပေးပြီး အတူ
ပြီးအောင်လိုးပေးသည်။မဝေ…မျက်လုံး
ပြူ းခံသည်၊အံကြိတ်ခံသည်၊အော်ပြီးခံ
သည်၊ကော့ပြီးခံသည်။နောက်ဆုံးကိုကျော်
ကိုသိုင်းဖက် ဆွဲထု ဆွဲဆိတ်ပြီး….မျှေ ာ့
ထွက်သွားသည်။
သီတာလည်း ပြီးပါသည်။အဖေ လိုး
ဆောင့်လိုက်တိုင်း သူစောက်ပတ်ထဲပွစိ
ပွစိဖြစ်လာပြီး..အဖေသွက်သွက်ဆောင့်
နေချိန်တွင် သူ့စောက်ရည်မျ ားပန်းထုတ်ပစ်ပြီး ဟောဟဲ လိုက်နေခဲ့ပါသည်..။
မဝေ အခန်းထဲက ကိုကျေ ာ်နှင့်အတူ
ပြန်ထွက်လာတော့..မီးဖိုထဲမှာသီတာကို
မြင်ပြီး ရှက်သွားသည်။ကိုကျေ ာ့်ကိုဆွဲ
ဆိတ်တော့ ကိုကျေ ာ်က လက်ကိုဆွဲပြီး
လီးကိုင်ခိုင်းသည်။လီးက မတောင်တော့
ပေမယ့်..မာနေဆဲ။မျက်စောင်းထိုးပြီး လီး
ကိုကိုင်ပေးတော့..သီတာလှည့်ကြည့်တာ
နဲ့တည့်တည့်တိုးသည်။
ကိုကျေ ာ်နဲ့တွေ့မှပဲ အရှက်ဆိုတာ
ဘာမှန်းကို မသိနိုင်တော့ပါ။သီတာက
ရေလဲထမီတစ်ထည် ထုတ်ပေးသဖြင့်
ရေချိုးပြီး သီတာ့သနပ်ခါးကိုပဲလိမ်း၍
ပြန်ခဲ့သည်။နောက်နေ့လဲ လာဦးမည်။
ခမည်းခမက် ဆိုတော့..ပတ်ဝန်းကျ င်
အမြင်မှာလည်း အရုပ်မဆိုးပါ။လာအလိုး
ခံလိုက်ဦးမည်။ဖြစ်နိုင်ရင် ညအိပ်ညနေ
တစ်ညလုံးအလိုးခံလိုက်ဦးမည် ။
ကိုကျေ ာ်
၁၇
ညနေ..ဘုရားဒကာကြီးကမုန်ဟင်းခါး စားချင်ပြန်သည်။သူကမုန့်ဟင်းခါးကို
ဓာတ်ကျသည်။ကိုယ်က မုန့်ဟင်းခါးသည်
ကိုဓာတ်ကျသည်။အတူသွားစားကြတော့
သီတာကပြုံးထေ့ထေ့ကြည့်သည်။မရှက်
နိုင်တော့ပါ..။သီတာက အီကြာကွေး အ
ချေ ာင်းကြီးကိုင်ပြတော့ မျက်စောင်းထိုး
ပြီး တစ်ခစ်ခစ်ရယ်မိသည်။အီကြာကွေး
ထက် ကြီးပါသည်ရှင်…။
•••••
ဈေးဆိုင်ကအပြန် နဲနဲနောက်ကျသည်
သုံးဘီးဆိုင်ကယ်..ဘီးပေါက်နေ၍နောက်
ကျနေသည်။သီတာ အိပ်ယာထဲမှာမို့ဆိုင်
ကပစ္စည်းတွေကိုတစ်ယောက်ထဲသိမ်းဆီး
နေရာချပြီးအိပ်ယာထဲဝင်ခဲ့သည်။တစ်ဖက်
လှည့်အိပ်နေသော သီတာ့ကိုဖက်၍နို့အုံ
ကိုဆုပ်နယ်တော့ သီတာကလက်ကိုလာ
အုပ်ကိုင်ထားသည်။ခေါင်းကလေးသမင်
လည်ပြန်လှည့်၍
” နေ့တိုင်းကိုင်..နေ့တိုင်းလိုးနေတာ
မဝ,နိုင်..မရိုးနိုင်ဘူးလား..ကိုယ်..”
အခေါ်အဝေါ်တွေပြောင်းနေတာနီလာ အိမ်ထောင်ကျသွားပြီးကတည်းက
ဖြစ်သည်။ည ဆိုလျင် အလိုလိုပြောင်းသွား
သည်။သီတာက ဒီလိုခေါ်လိုက်ရမှအားရ
သည်ဆိုပဲ..။
နို့အုံကြီးက ပြည့်တင်းကားပြီးအိမို့နေသည်။ဆုပ်နယ်၍မဝနိုင်ပါ။တစ်ရေးနိုးလဲ ဒီနို့အုံကြီးကိုပဲအရင်ရှာမိသည်။နို့သီးလေး
လဲတော်တော်ထွားနေပါပြီ။အကိုင်ခံ အစို့
ခံလာရတာ..၂နှစ်ကျေ ာ် ၃နှစ်ပြည့်တော့
မည်လေ..။
” မဝ,နိုင်ပါဘူးသီတာရယ်….သီတာ့
နို့အုံ့ကြီးကိုဆုပ်နယ်နေရတာ ကိုယ့်အဖို့
အားဆေးလိုပဲ..အင်အားတွေ အလိုလို
ပြည့်လာတယ်..”
” ခ်ခ်…လီး အားဆေးလားကိုယ်…
သီတာသိတယ်..ကိုယ်သီတာ့နို့တွေနယ်
ပြီးရင် လီးကသံချေ ာင်းလိုမာတောင်လာ
တာ..ချချ..”
” ဟင်း..ဟင်း..ဒါလဲပါတာတော့ ပါ
တာပေါ့သီတာရယ်..ကိုယ်ကသီတာ့နို့အုံ
ကြီးကို မနယ်ရရင်ကို..မဝ,တာ..”
” ကြည့်…ကိုယ့်လီးကြီးကသီတာ့ဖင်
ကိုထောက်နေပြီ…ဖင်ထဲဝင်သွားဦးမယ်
ကိုယ်ရဲ့…ပေါင်ကြားရှို ပြီး စောက်ပတ်
ထဲထိုး…”
” သီတာထည့်ပေး..”
” ဟွန့်…ဂါဝန်ဖယ်လိုက်လေ ကိုယ်
ရယ်…သီတာ့ဖင်ပေါ်လှန်တင်လိုက်..”
” အင့်…ကိုင်ထည့်ပေး…”
” အင့်.. ကိုယ်…ဖြေးဖြေးထိုးထည့်
လိုက်..သီတာတေ့ထားပေးမယ်..”
စောင်းအိပ်နေတဲ့ ကိုယ်လုံးအောက်
ချိုင်းကြားလက်ထိုးထည့်တော့ ကိုယ်လေး
အလိုက်သင့်ချွပေးသဖြင့် နို့အုံကြီးနှစ်လုံး
ကိုလက်တစ်ဖက်စီ အားရပါးရဆုပ်ဆွဲနယ်
ရင်း ဇွန်းမျ ားထပ်သလို ကိုယ်ချင်းထပ်၍
နောက်မှလိုးပေးနေလိုက်သည်။သီတာက
ဖင်ဆုံကြီးကိုနောက်သို့ပင့်တက်အောင်
ခါးကိုကစားပြီး လီးတစ်ချေ ာင်းလုံးစောက်
ပတ်ထဲအဝင် ရအောင်လုပ်ယူသည်။
” ခ်ခ်..ကောင်းတယ်နော်…ကိုယ်က
သိပ်လိုးတတ်တာပဲ..ခ်ခ်..နို့ဆွဲထားတဲ့
လက်ကြီးတွေကလဲ အားရတာကွာ..ဆွဲ…
ဆွဲ…အားရပါးရဆွဲ လိုး…”
ဖြေးဖြေးချင်းဆောင့်ပေးနေရာမှ အား
ပါလာသည်။သီတာလည်း ထန်လာသည်။
” ဆွဲ…ကိုယ်…အားရပါးရ ဆွဲ..လိုး..
ဆောင့်….အား..ကိုယ်..အားမရဘူး.ကုန်း
လိုက်ရမလားဟင်…တစ်ပေါင်ကျေ ာ်လား
ကျေ ာ်မယ်ဆို ထိုင်လိုက်တော့ ကိုယ်..”
သီတာက..သူ့ညာဖက်ပေါင်ကြီးမိုး
ပေါ်မြှောက်ထောင်ပေးပြီးတစ်ပေါင်ကျေ ာ်
လိုးပေးဖို့တောင်းဆိုသည်။
လိုးနေရင်း ညာခြေထောက်ကို သီတာ့ဘယ်ခြေပေါ်ကိုခွဆောင့်ကြေ ာင့်
ထိုင်ပြီး မြောက်ထားသည့်ခြေထောက်
ကြီးကိုဘယ်ဖက်ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်သည်။
လီးကတော့ စောက်ပတ်ထဲကအထွက်မခံ.ပါ။လက်တစ်ဖက်ကသူ့ညာပေါင်ကို
ဖက်…ညာလက်ကနို့အုံကြီးကိုဆွဲပြီးလီး
ကိုစောက်ပတ်ထဲအဆုံးကြိတ်ထိုးသွင်း
သည်။ဖင်နှစ်လုံးဟနေပြီး စောက်ဖုတ်
ဖောင်းဖောင်းပြူ းပြူ းကြီးကသီးသန့်လို
ဖြစ်နေစဉ် လီးကိုဖျစ်ညှစ်ကြိတ်သွင်းလိုက်
သဖြင့်..ဖိလိုက်လေသမျှ လီးအကြောကြီး
ရှည်သလောက်ထိုးဝင်သွားရာ.သီတာ
လက်ကလေးကာပြီးတားယူရသည်။သူခံ
နိုင်ပြီဆိုမှ နဲနဲဖိဖိပြီးသွင်းပေးရာနောက်
ဆုံးတော့ သားအိမ်ပေါက်ဝထဲလီးဒစ်ကြီး
ထိုးဝင်သွာသည်။ဆီးခုံကိုသီတာ့ညာဖက်
ဖင်ကြားမှာဖိကပ်ထားပြီး လီးကိုဝင်နိုင်သ
လောက်ဝင်အောင်ဖိဖိထိုးသွင်းတော့
သီတာ အံကြိတ်ထားရသည်။လီးပြန်မဆွဲ
ထုတ်ပဲညှောင့်လေလေ..သားအိမ်ထဲထိုး
ဝင်လေလေ မို့ သီတာအလွန်ကြိုက်သည်။
ကြာကြာညှောင့်ပေးလေ ကြိုက်လေ…
ကိုယ်မယားအကြောင်းကိုယ်သိနေတော့
ကြာကြာလေးလိုးပေးသည်။သီတာကလဲ
အောင့်တာကိုခံနိုင်လာတော့ ညှစ်ပြန်သည်။နောက်တော့ နို့ကိုလက်ကလွှတ်ပြီး
သူ့ဘယ်ဖက်ပုခုံးကိုဆွဲဆွဲပြီးညှောင့်လိုး
ရာ..ခေါင်းထောင်လာပြီးလီးနှင့်စောက်
ပတ်ကို ပြူ းပြဲကြည့်သည်။
သူခံနိုင်သွားပြီမို့ လီးကိုဆွဲဆွဲထုတ်
ပြီး ပုံမှန်လေးဆောင့်ပေးသည်။သီတာ
အသံမထွက်တော့ပါ..။အရသာကိုမှိန်း၍
ယူနေသည်။သူ အားရလောက်မှ လီးကို
ဒစ်ဖျ ားထိထုတ်ပြီးဆောင့်လိုးပေးသည်။
ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်းလီးဒစ်ဖူးကသား
အိမ်ပေါက်ဝထဲဝင်သွားသည်။စေးကနဲ
စေးကနဲ ညှစ်ညှစ်ခံသည်၊ဂွေးဥကြီးလည်း
အရည်တွေရွှဲပြောင်နေသည်၊.။
” အားရလား သီတာ..”
” ကောင်းတယ်ကိုယ်…အားရတယ်
သီတာ့ကို လီးရည်တွေထည့်ပေးတော့..
သီတာ..ပြီးချင်ပြီ..”
အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ဖိဖိပြီးဆောင့်ဆောင့်သွင်းထည့်တော့ သီတာ့သားအိမ်ပေါက်ဝထဲ လီးရည်မျ ားအရှိန်ပြင်းစွာ
ပြေးဝင်သွားပြီး သီတာလည်း ဘုန်းဆို
အိပ်ယာပေါ်ပစ်ကျသွားပါသည်။တော်တော် နဲ့ စကားမပြောနိုင်တော့ပါ…။
ကိုကျေ ာ်
၁၈
နီလာ သမီးကလေးမွေးသည်။၇လနှင့်
မွေးသည်ဟုပြောကြသော်လည်းဆရာဝန်
များကပြုံးကြပါလိမ့်မည်။လူကြီးရော ကလေး ပါကျန်းမာပါသည်။အိမ်ကိုတော့ မ
ကြာမကြာလာပါသည်။ဝေဝေ အလာစိပ်
သဖြင့်နီလာခြေငြိမ်သည်။
နီလာကလေးမွေးပါပြီဆိုမှ ဝေဝေ က
ဗိုက်ကြီးချင်သလိုဖြစ်နေပြန်သည်။ပြီး ခဲ့
တဲ့လ အတွင်းကဓမ္မတာမလာ။ဒီလစောင့်
ကြည့်နေဆဲဖြစ်သည်။ဝေဝေ့ဖုန်းထဲဗီဒီယိုတွေကို ဘုရားဒကာကြီးမြင်သွာခဲ့သည်
ဟုပြောပြသိရသည်။တကယ်တာ့သူကတ
မင်မြင်အာင်ပြလိုက်တာ ဖြစ်နိုင်ပါသည်။
လီးစုပ်နေတဲ့ပုံတွေဆိုတော့ ဝေဝေ့မျက်နှာ
ကပြူ းပြူ းကြီးပေါ်နေပေမည်။ပြဿ နာ
တော့ဖြစ်မလာပါ။ဗိုက်ကြီးလျ င်လည်းကြီး
ပေါ့လေ။
ဝေဝေကပျေ ာ်နေသည်။ကိုကျေ ာ်ကစိတ်ညစ်နေသည်။ ဒါပေမယ့် သီတာရှိနေလို့ဖြေသာပါသည်။
” ဝေဝေ သိပ်ပျေ ာ်တာပဲသိလား..
ခ်ခ်….၄၀ကျေ ာ်မှကလေးမွေးရဦးမယ်
မောင်..တအားလိုးနိုင်တာပဲနော်..ခ်ခ် “
” အန်တီဝေ..ဟဝှါ ဖြစ်တာလဲ ထည့်
ပြောပါဦး..”.
” ဘာ.ဟဝှါလဲ…သီတာရဲ့…ရှတာကို
ပြောတာလား…ဒါကအိမ်ကလူမှ ဝဝလင်
လင်မကျွေးနိုင်ပဲသီတာရယ်…အန်တီဝေ
လဲသွေးနဲ့ကိုယ် သားနဲ့ကိုယ်ပဲလေ..”
” ဟုတ်ပါဝူး…ခံနိုင်တာကိုပြောတာ..
နေ့တိုင်းလိုလို လာခံနေမှတော့ ကြီးမှာ
ပေါ့…”
” အဲ…အပျို လေးရဲ့…ညည်းအဖေက
နေ့တိုင်းခေါ်ခေါ်လိုးနေတာတော့အပြစ်မ
ပြောဘူး…ခံတဲ့သူက အပြစ်တဲ့လား..ဟင့်
အလိုးလဲခံရသေး…ဗိုက်လဲကြီးရသေး..အ
ပြစ်တင်လဲခံရသေး..”.
” အပြစ်တင်တာမဟုတ်ပါဘူး..ခံနိုင်
တာကိုပြောတာပါ…ဖင်တော့ နဲနဲလျှေ ာ
သွားပြီ..ခ်ခ်..”
” နင့်အဖေလီးကို နင်ခံဖူးရင် နင်ငါ့
ထက်စွဲမယ်..သိလား…ဒီတော့မှနင်ကိုယ်
ချင်းစာတတ်မယ်..ခ်ခ်.”
ညတိုင်းအလိုးခံနေတာတော့သူမသိ
ဘူး..ဟုတွေးရင်းတခိခိရယ်မိသည်။ဟုတ်
မှာပါလေ…စွဲမှာပါပဲ..။အဖေကအလွန်လိုး
နိုင်..လိုးတတ်ပေတာကိုး..။မနေ့ညကလဲ
တစ်တီတူးနဲ့ ဖွတ်ဖွတ်ကျေ အလိုးခံခဲ့ရပြီး
ပြီ..။အဖေ့ကိုကြည့်တော့ ပြုံးထေ့ထေ့..။
မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ပါးကိုဆွဲလိမ်ပစ်
ခဲ့မိသည်။
” ဝေ…ဦးဉာဏ်မြင့်ကိုဘယ်လိုပြော
ပြ ရှင်းပြမလဲ…”
ဆွလိုး..ဆောင့်လိုး..တဆတ်ဆတ်လိုးနေချိန် ကိုကျေ ာ်ကဖောက်မေးသဖြင့်
မဝေ စိတ်တိုပြီးကော့ကော့ဆောင့်သည်။
စိတ်ကမရှည်ချင်…ကောင်းနေပါတယ်
ဆိုမှ…
” လိုပါဝူး…ဘယ်သူကကိုယ့်အရှက်
ကိုယ်ခွဲမှာလဲ မောင်ကလဲ…လိုးစရာရှိတာ
စိတ်ချလက်ချ လိုးစမ်းပါ..”
” စိတ်ထဲမှာတော့ တစ်ခုခု ရှိနေမှာပဲ
အဲဒါ ပြေအောင် ဖြည်ပါအုံးဝေရယ် .နီလာ
တို့ရှေ့ရေးလဲရှိသေးတယ်…မပေါ့ပါနဲ့ဝေ
ရယ်…နော်..”
ဖင်ကြီး ပင့်ပင့်ကော့ပေးသည်။ကော့
လိုက်တိုင်း လီးတန်မာမာကြီးကနင့်ကနဲ
နင့်ကနဲ ထိုးဆောင့်တာခံနေရသဖြင့်တင်း
တင်း ပြည့်ပြည့် အရသာရှိလှသည်။ထပ်
လိုချင်၍ ထပ်ကော့ပေးသည်။မာတောင်
နေသောလီးတန်ကြီး စောက်ပတ်နံရံသား
မျ ားကိုအရှိန်ဖြင့် ပွတ်တိုက်ထိုးခွဲပြီး ဝင်
လာပြန်သည်။ကောင်းလိုက်တာ..ဆောင့်
ပါမောင်ရယ်…ဆောင့်လိုက်ပါနော်…ဟု
မျှေ ာ်လင့်ချ က်နှင့်အဆက်မပြတ်ဖင်ကြီး
ကိုပင့် ပင့် ပေးနေမိသည်..။
” ဟုတ်တယ်.လိုးတာ ခံတာလောက်
ကို သူမသိဟန်ဆောင် ပေးနိုင်ပေမယ့်
ကလေးကိစ္စကို မခန့်မှန်းနိုင်ဘူး စိတ်ညစ် တယ်မောင်ရာ…လိုးနေတာပဲကောင်းပါ
တယ်…ခ်ခ်..”
•••••
တကယ်လည်းဗိုက်ကြီးပါသည်။အပူ
ကြီးပူခဲ့ပေမယ့်…ဖြစ်လာတော့ထင်ခဲ့ သ
လောက်မဆိုးပါ။
” ဒေါ်ဝေရယ်…ဒီအရွယ်ကြီးရောက်
မှဆိုတော့ မွေးရဖွားရခက်ခဲမှာကိုစိတ်ပူရ
တာပေါ့…မယူနဲ့မပြောပါဘူး…သူတို့ ကံ
နဲ့သူတို့လာတာပဲ..ဖျက်တော့မချ နဲ့.”
ဟုပြောပြီး..အေးသွားသည်။ဝေဝေ
တက်ကြွလန်းဆန်းနေပြီး တနှာလည်း အ
လွန်ကြီးလာသည်။သီတာရှေ့လည်းလုံးဝ
မရှောင်။နေ့စဉ် နံနက်စောစောရောက်လာ တတ်ပြီးအနည်းဆုံးနှစ်ချီတော့အလိုး
ခံသည်။ဦးဉာဏ်မြင့်လည်းရိပ်မိသွားပါ
ပြီ။မေးတော့မမေးပါ။မမေးတော့လည်း
မဝေက မပြောပြတော့ပါ။
မဝေ ဗိုက်ကြီးလာတော့အသားတွေ
ပိုပြည့်လာသည်။ပေါင်ကြီးတွေ..ဆီးခုံကြီး
တွေ သာမန်အချိန်ထက် ပိုဖောင်းလာပြီး
လိုးလို့အလွန်ကောင်းလာသည်။ဆီးခုံရိုး
ကိုအသားတွေဖုံးနေသဖြင့် အရိုးချင်းရိုက်
မိမှာမပူရ။မျက်စေ့မှိတ် ဆောင့်လို့ကောင်း
သည်။ကိုကျေ ာ် ဆောင့်လို့ကောင်းလေလေ…မဝေအရသာရှိလေလေ..ကော့ခံ
ပေးလေလေ. လုံးချ ာလိုက်နေသည်။နေ့
စဉ်နံနက်ရှစ်နာရီကျေ ာ်လျ င်ကိုကျေ ာ့်
အိမ်မှာ တဖုန်းဖုန်း..တအင့်အင့်..တစွပ်
စွပ်အသံတွေ ဆူညံနေမြဲ ။တခါတလေ
ဦးဉာဏ်မြင့် တောင်လိုက်ပို့တတ်သေးလို့
ကိုကျေ ာ် မျက်နှာပူမိသည်။တော်တော်ဆိုး
တဲ့ မေဝပါလား…။
ကလေး ၄၅ရက်ကျေ ာ်တော့ နီလာ
မဝေနှင့်အတူအိမ်သို့လိုက်လာပြီး တစ်
နေကုန်အတူနေသည်။ကလေးထိန်းသူက
ကိုကျေ ာ်…။မိန်းမသုံးယောက် ရယ်လိုက်
မောလိုက်။သီတာလေး စိတ်ချမ်းမြေ့နေလို့
ကြည်နူးမိသည်။နီလာကမျက်စောင်း တစ်
ထိုးထိုး..။
ကလေးနှင့်အတူ ကုတင်ပေါ်အိပ်နေ
တော့ နီလာ ဝင်အိပ်ပြီးနို့တိုက်သည်။နို့
ရည်ပြည့်နေသဖြင့်နီလာ့နို့ကြီးဖောင်း
ကားမို့တက်နေသည်ကိုမြင်ပြီးလီးတောင်
လှသည်။မဆိုးလှပါ။နီလာက တိတ်တိတ်
ကလေး နောက်ကပေးလိုးပါသည်။နို့
တိုက်ရင်း ဇွန်းထပ်လေးလိုးဖြစ်သည်။
လီးရည်တွေလည်းနီလာ့စောက်ပတ်ထဲ
အားရပါးရ ထည့်ပေးလိုက်ရသည်။
ကိုကျေ ာ်
၁၉
” သမီးရဲ့…စည်သူရော..သမီးကို
လိုးမှလိုးပြီးရဲ့လား…”
နီလာ့ကို တိုးတိုးလေးမေးကြည့်မိ
သည်။စည်သူက သူ့ယောကျ ာၤး…
” ခ်ခ်…မပေးသေးဘူး အဖေရဲ့..
အပေါက်ပိတ်နေလို့ ခုမှအဖေ့ကိုလာဖွင့်
ခိုင်းတာ..ခ်ခ်…”
” ဟင်းဟင်း…ပွင့်သွားပလား..”
” ပွင့်ပါ့…ဆီတွေရှူ းကနဲပန်းပြီး ဆေး
ပေးတာ..ရှော..ရှော..နဲ့နေတာပဲ. ခ်ခ်..
စည်သူက မဖွင့်တတ်ဖူး ဖေရဲ့…ဟွန်းလဲ
မတီးတတ်ဖူး..လုပ်သက်နုသေးတယ်.ခ်ခ်.
ခုလိုအိပ်နေရင် သူ့လီးတိုတိုလေးက သမီးဖင်ကိုကျေ ာ်ပြီး စောက်ပတ်ထဲရောက်
အောင် ထိုးလို့မရဘူးဖေရဲ့…သမီးဖင်က
ကြီးပြီး ခံနေတယ်…”
” သမီးက ဖင်မကော့ပေးဘူးလား “
” ကော့ပေးပါဘူး..မတတ်တဲ့လူ..
ငတ်ပေါ့…အကျင့်ပါတယ်..သမီးအတွက်
အဖေရှိရင်ပြည့်စုံပြီ..”
” အခုရော…ပြည့်စုံပြီလား..”
” လှေကြီးထိုးလေးတော့ အါးရပါးရအလိုးခံလိုက်ချ င်သေးတယ် အဖေ..တစ်
ချီလောက်ပေါ့…”
” မဝေနဲ့ပြန်မလိုက်သွားနဲ့လေ..အဖေ ဆိုင်ပို့ပြီးပြန်လာလိုးပေးမယ်..”
” အိုကေ..အဖေ..ခ်ခ်…လီးကြီးကလဲ
မာတောင်ခဲ နေတာပဲ ခ်ခ်…”
” အော…သားအဖ..မြေးအဖိုးက ဒီ
မှာချ စ်နေကြတာကိုး…ဝေကနီလာ ဘယ်
သွားပါလိမ့်လို့…ခ်ခ် မြေးလေးကသူ့အဖိုး
နဲ့တစ်ပုံစံထဲ…”
” လာလေ..ဝေ..ဒီနားမှာအိပ်..”
” ဟွန့်..အိပ်ပါဘူး…သမီးရှေ့မရှောင်
မြေးရှေ့မရှောင်..အလိုးမခံနိုင်ပါဘူး..”
” ခ်ခ်…နီလာရှောင်ပေးမယ် အမေ
ရေ…ခ်ခ်…ညားခါစ,လင်မယား ခ်ခ် “
” မရှောင်နဲ့သမီး…အမေ့ဗိုက်က ၄လ
ရှိနေပြီ၊သူ့ပစ္စည်းအကြောင်းသမီးတို့မသိ
လို့…အမေကြောက်တယ်..တော်ပြီ..”
” အေမကလဲ..၇လ..၈လ ထိခံလို့
ရပါတယ်…အာသီသပြေရုံလောက်တော့
ခံပစ်လိုက် အမေ..ဘာမှမဖြစ်ဘူး..”
” တော်ပါကွယ်…သမီးတွေရှေ့.. မြေး
တွေရှေ့… အရှက်ကွဲအောင်လိုးမယ့်လူ..
ကြောက်တယ်..”
တကယ်တော့..မဝေခံချင်လှပါပြီ။ဒါ
ပေမယ့်…ချွေးမ ။သီတာဆိုလျင်တော့ အ
ကြောင်းမဟုတ်..။နီလာက ချွေးမ ။မတတ်နိုင်…။ကိုကျေ ာ့်နောက် အသာလေးလှဲ
ချပြီး ခါးကိုဖက်ထားလိုက်သည်။ကိုကျေ ာ်
ကလည်း အလိုက်သိပါသည်။လက်ကိုဆွဲ
ယူပြီး လီးပေါ်တင်ပေးသည်။
ကိုကျေ ာ့်ဟိုဖက်မှာ ကလေးနှင့်နီလာ
ဒီဖက်လှည့်အိပ်နေကြသည်။ဇွန်းထပ်ပြီး
နီလာနေရာပြောင်းသွားခြင်းဖြစ်သည်။
မဝေကလည်း အချိန်မှန်စားနေကျမို့စား
ချင်နေပြီ။နီလာက မြှောက်ပေးပြီးမှ ရှောင်
မပေး..။ကိုကျေ ာ့်လီးကြီးကိုပဲ အံကြိတ်ပြီး
ဆုပ်ပစ်လိုက်သည်။ အီး………
ကိုကျေ ာ်..မဝေကိုကျေ ာ်ခွပြီးကုတင်
ပေါ်ကဆင်းသွားသည်။ဘာပါလိမ့်..ဟု
တွေးနေဆဲ မဝေကိုကန့်လန့်ဖြတ်ဆွဲလှည့်
ပြီး ထမီလှန်ကာ ခြေထောက်နှစ်ချေ ာင်း
ကိုပုခုံးပေါ်ဆွဲတင်လိုက်တော့မှ အလိုးခံ
ရတော့မှာပါလား…ဟုသိလိုက်ပြီးစောက်
ပတ်ထဲ ပူနွေးလာသည်။အဲ…စောက်ရည်
တွေ ယိုစီးထွက်လာတာပါလား ဟယ်…
ကိုကျေ ာ်ကတုန့်ဆိုင်းမနေပါ။ထူပိန်း
နေသော စောက်ဖုတ်နခမ်းသားထူထူကြားထဲ ဒစ်ကြီးထိုးထည့်ပြီး လီးတန်ကို
လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ လေးငါးဆယ်ချက်ဝိုက်
ပွတ်ပေးသည်။စောက်ရည်မျ ားအိလာ၍
တစ်ဇိဇိအသံထွက်လာမှ တအိအိ လိုး
သည်။နီလာက အိပ်ရင်းမြင်ရတာအားမရ
သဖြင့် ထထိုင်ကြည့်သည်။ယောက္ခမ မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့နေတာကိုကြည့်လိုက် အဖေ့
လီးကိုကြည့်လိုက်…ပါးစပ်လေးဟောင်း
လောင်းဖြစ်နေသည်။ယောက္ခမ နေရာမှာ
ငါသာဖြစ်လိုက်ပါတော့….
လီးအဆုံးဝင်သွားတော့ ကိုကျေ ာ်
အကြမ်းဆောင့်သည်။မဝေ ကအကြမ်းဆုံး ကိုအကြိုက်ဆုံးဆိုတာ ကိုကျေ ာ်လိုး
ပေါင်းမျ ား၍သိနေသည်။နီလာ ကမသိ။
နီလာကြည့်လိုက်တော့ ယောက္ခမ
မျက်နှာ..နှာခေါင်း..နှုတ်ခမ်းတွေမှာချွေး
တွေသီးနေသည်။ခေါင်းအုံးဘေးက
တဘက်လေးနှင့်ချွေးသီးလေးတွေသုပ်
ပေးတော့ ယောက္ခမက မျက်လုံးလှန်ကြည့်ပြီး ယဲ့ယဲ့ပြုံးပြသည်။နီလာပြန်ပြုံးပြပြီး
ယောက္ခမ နို့ကြီးတွေကိုဆုပ်နယ်ပေးမိ
သည်။
ယောက္ခမ ကသူ့လက်လေးတွေပေါ်
အုပ်ကိုင်ပြီး ညှစ်နေတော့..နီလာအားရ
ပါးရ ဆွဲဆုပ်ပွတ်ချေပစ်သည်။နို့သီးတွေ
ကို ညှစ်ညှစ်ပြီး ဆွဲဆန့်ပစ်သည်။အကြာ
ကြီးချေထားပြီးမှ ဆတ်ကနဲလွှတ်ပေးလိုက်တော့..ယောက္ခမဖင်ကြီးကော့ကော့
ထိုးပြီးအော်သည်။နီလာ့ စောက်ပတ်ထဲ
မှာလည်းစောက်ရည်တွေ ရွှဲရွှဲအိစိုနေပြီ။
ကိုကျေ ာ်ကလည်း မဝေ၏ပေါင်ကြီး
မျ ားကိုပုခုံးပေါ်ကချပြီး နို့တွေပေါ်ဖိကပ်
တင်ကာ ဖောင်းထနေသည့်စောက်ဖုတ်
ကြီးကို တစ်ဖုန်းဖုန်းဆောင့်လိုးသည်။
ခြေစုံရပ်နေရာက ခြေတစ်ချေ ာင်းကုတင်
ပေါ်တင်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့ သူ့
လီးကအဝင်နက်လှသည်။
မဝေခမျှ ာလည်း..လင်ဖြစ်သူကအလိုးသန်..ချွေးမဖြစ်သူက နိုတွေဆွဲ..တပြွတ်ပြွတ် စို့ပေးနေတော့…ရမက်စိတ်တွေ
တစ်ရှိန်းရှိန်းတက်ပြီး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ စောက်ရည်တွေပန်းထုတ်ပြီး မော
ဟိုက်လာသည်။ခဏခဏပြီးနေရသည်။
လီးရည်တွေကလည်း ခုချိန်ထိပန်းမထုတ်
သေး..။စောင့်စား ကြိုလင့်ရတာ မောလှ
ပါပြီ။ဆောင့်လိုးချက်တွေကလဲ အသည်း
ခိုက်မတတ် စူးနစ်လှပါသည်ရှင်…
နီလာ့ခမျှ ာ ငတ်နေတာကြာလှပြီ ။
ခုလိုဇာတ်ကြမ်းကြီးမြင်နေရတော့ ခံချင်
လှသည်။ယောက္ခမရှေ့ အဖေနဲ့အလိုးခံ
လို့လဲမဖြစ်။မျ က်နှာရှုံ့မဲ့ပြီး အဖေ့မြင်ရ
အောင်စောက်ပတ်ကြီးလှန်ပြနေမိသည်။
အဖေကလည်း နီလာ့စောက်ပတ်ကြီး
ကိုမျက်ပြူ းကြီးဖြင့်စူးစိုက်ကြည့်ပြီးဆောင့်
ချက်တွေပြင်းပြင်းသွက်သွက်ဖြင့် လီးရည်
တွေယောက္ခမစောက်ပတ်ထဲပန်းထည့်ပြီး
တဆတ်ဆတ်ခုန်နေပါတော့သည်။အော်..
ကျွန်မစောက်ပတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်ပါ
တော့လားအဖေရယ်….ကျွန်မက အဖေ့
သမီးပါ အဖေ….
ကိုကျေ ာ်
၂၀
ဒီနေ့..သမီးကြီးသူသူ..လင်နှင့်ကွဲပြီး
အိမ်ပြန်ရောက်လာသည်။အိမ်ထောင်ကျ
သွားတာ၃နှစ်နီးပါးရှိပြီ။၁၉နှစ်လောက်က
အိမ်ထောင်ကျတာဆိုတော့ ခုဆို၂၂နှစ်နီး
ပါးရှိရော့မည်။မအေတူသမီးဆိုတော့ အိုး
ကောင်းကြီးပေါ့လေ..။လင်ကလည်းဖြိုနိုင်
မည့်ပုံမပေါ်ပါ။ခုချိန်ထိအရာအယွင်း။ညား
ကတည်းကဒီအရည်တွေမြင်လို့တားခဲ့ပါ
သေးသည်။သူ့လင်က သေးညှက်ညှက်၊
သွေးသားသွေးရည်ကပါးသေး။နဖူးရည်
ဒူးရည်ကြည့်တော့ သက်လုံကလည်း.ကောင်းမည့်ပုံမပေါ်။အလုပ်အကိုင်လေး
တော့သင့်ပါသည်။မြို့နယ်အခွန်ဦးစီးမှူ း
ဆိုတော့ဝင်ငွေလေးတော့သင့်ပါရဲ့။ဒါပေ
မယ့် ဒေါ်ဝေတို့ဘဝမှာ ငွေကအလွန်ပေါ
သည့်အရာပါ။ရှားတာက လူ..။ဒါကိုသိလို့
သမီးကိုတားခဲ့ပေမယ့် သမီးကနားမလည်
တော့လက်မခံခဲ့ပဲ ဇွတ်ယူသွားခဲ့သည်။
ညားပြီးမှပဲ…ပန်းနာရောဂါသည်ဆိုတာက
အဆစ်အပိုဆောင်းသိလိုက်ရတော့ ကြာ
ကြာမြဲမည့်အိမ်ထောင်ရေးမဟုတ်ပါဘူး
ဟု ခန့်မှန်းခဲ့သည်။ခုတော့ အိမ်ပေါ်ပြန်
ရောက်လာပြီ..။
သူပြန်ရောက်တာကအရေးမကြီးပါ။
သူ့အိုးကြီး..ကိုကျေ ာ်မြင်ရင်ဖြင့်..မတွေးရဲ
မတွေးချင်တော့…။သူသူ ကအပျိုကတည်း
က အလွန်ရဲတင်းပွင့်လင်းသည်။မအေထက်သာတယ် ပြောရမလားမသိ။ကိုယ်က
ဗိုက်ကြီးပြီး ကိုကျေ ာ်အတွက်မစို့မပို့ကျွေး
နေရတဲ့အချိန်..သူသူ့အိုးကြီးမြင်ရုံမျှနဲ့ ဟို
လူ လီးတောင်မှာသေချ ာနေသည်။ကိုယ့်
လူအကြောင်းလဲကိုယ်အသိ။သူသူ့အိုးကြီကို…နီလာတို့သီတာတို့တောင်လိုက်မမီ
နိုင်..အိမ်ထောင်ကျပြီးမှ ပိုကား ပိုဖု ပိုပွင့်
လာသလိုထင်မိသည်။အင်…ဖြစ်လိုရာသာ ဖြစ်ပေရော့…။ကိုကျေ ာ်ကဒီလောက်
လီးမသရမ်းလောက်ပါဘူး။သူသူ ကလဲ
စည်းမဲ့ကမ်းမဲ့ ဗရမ်းဗတာ ခံမယ့်မိန်းကလေးမဟုတ်ပါဘူးလေ..။ဖူး……သက်ပြင်း
မောကို ချမိသည်..။
” ခ်ခ်….ဖေဖေတို့ကစွမ်းတုန်းနော်..
မေမေ့ကို ဘယ်လိုမျ ားဖြိုလိုက်တယ်မသိဘူး…ဒီအရွယ်ထိ ဗိုက်ထွက်ရတယ်လို့..”
နေ့လည်ထမင်းဝိုင်းမှာ သူ့အဖေကို
စ,နေသည်။ဘုရားဒကာ ကလည်းမခေပါ
” လူမစွမ်း..နတ်မ, တဲ့သမီးရေ့..နင့်
အမေ ဗိုက်ထွက်တာလောက်တော့ အဖေ့
အတွက် မိုင်နာ ပဲ…ဟီး.ဟီး..”
” အဖေကလဲ…သမီးတောင်လန့်လာ
ပြီ…အမေလောက်မိုင်နာဆိုတော့..သမီး
လောက်ဆို..ခ်ခ်…စမီးကြောက်တယ်နော့
ဖေ..ခ်ခ်…”
” နာပါဝူး..မီးရဲ့….ပွက်ဆိတ်ကိုက်ထာလောက်လေးပါ..မက်ချိမှိတ်ထား..
မက်ချိမှိတ်ထား..ဟားဟားဟား…”
” ခ်ခ်…ဖေဖေ့တော့တကယ်ကြောက်
လာပြီ…စံပဲ…စံပဲ…သမီးတောင် လင်တစ်
ယောက်အမြန်ကောက်ယူရမယ့်သဘော
ရှိတယ်…မေမေ့…လင်ချ ာပေး ခ်ခ်..”
” ဟားဟား..ကဲစားကြ..ဖေ ဓမ္မာရုံ
ခဏသွားဦးမယ်…ဝေရေ..ညနေ နီလာ
တို့ဆိုင် မုန်ဟင်းခါးသွားစားကြမယ်ကွာ
ထမင်းလွတ်…သမီးလဲလိုက်ခဲ့..စားဖူး
တယ်ရှိအောင်…”
သူထ,သွားမှပဲ..ထမင်းဖြောင့်ဖြောင့်
စားရမလားအောင့်မေ့ပါတယ်..
” မေ…ဗဟုသုတပေါ့နော်..သမီးက
လင်သာရတာ..မသိလို့..မေတို့ကလေးရ
အောင် တစ်နေ့ ဘယ်နှစ်ချီလောက်ဆွဲ
ကြလဲဟင်…ဖေကောဆွဲနိုင်တာပဲလား”
စိတ်ထဲမှာ မောင်ကျေ ာ့်ကိုပဲမြင်နေမိ
တယ်။ဘယ်လိုဖြေရမလဲ..မောင်ရယ်…။
” ဟင်…လို့မေ…သမီးအဖြေရှာတာ
မရှင်းလို့…”
” သမီးက ဘာတွေရှုပ်နေလို့မရှင်းရ
တာလဲ…မေ့ကိုအရင်ပြော..”
” သမီး ဘဲကြီးပါ..သူကသမီးကိုသိပ်
မပေးနိုင်ဘူးအမေ…ညားစ,ကတစ်ညသုံး
လေးခါလောက်ပေးတယ်..တစ်လလေါက်
ပဲ…အမောလဲမခံနိုင်ဘူးလေ…ပန်းနာလဲ
ရှိတော့ ဆယ်မိနစ်..ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်
ဆွဲရင် ချွေးဒီးဒီးပဲ..နောက်တော့ချက်ချင်းပဲ
မေရဲ့..ကျသွားတာ…လေးငါးရက်နေမှ
တစ်ချီလောက်ပဲပေးနိုင်တော့တယ်..သမီး
သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး…ခုဆိုလုံးဝမပေး
နိုင်တော့ဘူး…ဒါကြောင့်ကလေးမရတာ
မ် ားလားလို့ပါ…”
” ပါမှာပေါ့သမီးရယ်…ကျန်းမာရေးမ
ကောင်းရင် သားသမီးရဖို့အားတစ်ချက်
နည်းတာပဲပေါ့…ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ချက်ထဲ
တော့မဟုတ်ဖူးပေါ့…”
” သမီးပြောတာ..ဒါမဟုတ်ဘူးလေ..
ဒါ…တစ်ရက်ဘယ်နှစ်ခါ..ဘယ်လို လုပ်လဲ
သားအမိချင်း တစ်တစ်ခွခွပြောပြ..မပြော
ပြရင်..သမီးရှင်းအောင်ပြန်မေးမှာ…”
လက်ကွင်းထိုး..ဆောင့်ပြပြီးမှ ” ဒါ
တစ်ရက်ဘယ်နှစ်ခါ..ဘယ်လိုလုပ်လဲ “
တဲ့..တစ်တစ်ခွခွ..တဲ့..။ခက်လှပြီ မောင်
ကျေ ာ်ရယ်….။
” သမီး….အမေတို့က အခြေအနေ
ပေးရင် ပေးသလို လိုးတာပဲ..အနည်းဆုံး
တစ်ရက်ပုံမှန် နှစ်ခါလိုးတယ်၊အမျ ားအား
ဖြင့်တော့..သုံးခါလိုးတာမျ ားတယ်…ကဲ
ကျေနပ်ပြီလား..”
” အွန်….ဘယ်လိုပုံစံတွေလိုးတာလဲ
ပြောပြမှပေါ့..မေကလဲ..ခ်ခ်..”
” စုံလို့..စုံလို့….လှေကြီးကနေ့တိုင်း
ထိုး…ဒေါ့ဂီ..တစ်ပေါင်ကျေ ာ်..တစ်တီတူး
မြင်းစီး..ကုတင်စောင်း…ဖူးကားထဲပါတာ
အကုန်ကြည့်ပြီးလုပ်တာပဲ…တစ်နေ့တစ်
မျိုး စုံလို့…သိချင်ရင်ဖူးကားသာကြည့်ပေ
တော့ ခ်ခ်..”
” ခ်ခ်..သမီး မခံဖူးဘူးမေရဲ့..ခ်ခ်သမီးဘဲကအဲလောက်မစွမ်းဘူး..မှောက်လျက်ဒိုက်ထိုးရုံနဲ့ ဟောဟဲပဲ….နမ်းလဲမ
နမ်းတတ်ပါဘူးမေရာ..သမီးတော့လင်ယူမှားတာပဲ.ခ်ခ်…ဒီအိုးကြီး အလကားဖြစ်
တာပါပဲ..ချချ..”
” ခ်ခ်..စားမယ့်သူတွေကို..ခိုးမကျွေး
လိုက္ပဲကိုး..သမီးရဲ့..”
” လကားပါမေရာ…နာမည်ပျ က်တာ
ပဲအဖတ်တင်မှာ..ဒီမှာဆိုရင်တော့ ကျွေး
လိုက်ချင်သား…ဟိုမှာကမြို့သေးပြီး ဝန်
ထမ်းမျ ားတယ်…ချက်ချ င်းသတင်းပေါက်
တာ…ကျွေးရဲဘူး..ခ်ခ်…စဉ်းတော့စဉ်းစား
မိသား…ချချ
