by ဦးေတဇသည္ မနက္ကတည္းက ႐ံုးပုိင္းဆုိင္ရာ ဆံုးျဖတ္စရာမ်ားကုိ ေတာက္ေလွ်ာက္လုပ္ကာ အျမန္ဆံုး အၿပီးသတ္လုိက္ၿပီးေနာက္ ဘယ္ ကုိ ႏွိပ္လုိက္သည္။ မၾကာမီ သူ၏ ႐ံုးတံခါးပြင့္လာသည္။ ထုိ႔အတူ သူ အေမွ်ာ္လင့္ႀကီး ေမွ်ာ္လင့္ေနေသာ “ဆု” တစ္ေယာက္ ျငင္သာစြာ ဝင္ေရာက္လာသည္။ ဆုသည္ မီးခုိးျပာေရာင္ ႐ံုးဝန္ထမ္းဝတ္စံုျဖင့္ လွခ်င္တုိင္း လွေနသည္။ သူမကုိ ျမင္လုိက္သည္ႏွင့္ သူက ခါးပတ္ႀကိဳးကုိ ျဖဳတ္လုိက္သည္။ ဆုကလည္း တံခါးခတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေပါင္လည္ထိ ေရာက္ေနေသာ စကဒ္ကုိ ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ ဦးေတဇကလည္း ေဘာင္းဘီကုိ ခၽြတ္ခ်လုိက္သည္။ ဆုကုိ ျမင္လုိက္တုိင္း သူ႔လီးက အငမ္းမရ ေတာင္တတ္သည္မွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီ။ ခုလည္း ေတာင္ေနဆဲပင္။ ႐ုိးမသြားႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္လြန္းႏုိင္သည့္ ဆု၏ ေစာက္ဖုတ္ကုိ သူ တန္းတန္းစြဲ ျဖစ္ေနသည္မွာလည္း ၾကာခဲ့ၿပီ။ ဆုက အလုိက္တသိပင္ သူ႔႐ံုးစာပြဲတြင္ လာကုန္းေပးသည္။
တင္းမွာ ဖြံ႕ၿဖိဳးလွေသာ အုိးႀကီးက အယ္တက္ေနသည္။ သူ႔လီးကုိ တံေတြးဆြတ္လုိက္ၿပီး ဆု၏ ခါးကုိကုိင္ကာ ေနာက္သုိ႔စူထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ထဲသုိ႔ သူ႔လီးႀကီးကုိ ထုိးသြင္းလုိက္သည္။ လီးက ေတာက္ေလွ်ာက္ျမဳပ္ဝင္သြားသည္။ သူ ခပ္ျပင္းျပင္းေလး အခ်က္ ၂၀ ေက်ာ္ ေဆာင့္လုိက္ေတာ့ စားပြဲပင္ နည္းနည္းေရြ႕သြားသည္။ ၿပီးမွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေဆာင့္ရင္း အက်ႌကုိ ခၽြတ္ကာ ႏုိ႔ကုိ ႏႈိက္ၿပီး ဆြဲသည္။ “ေကာင္းလုိက္တာ ကုိႀကီးရယ္” ဆုက ခံရင္း ညည္းသည္။ ဆုက သူ႔ကုိ ကုိႀကီး ဟုေခၚသည္။ ဒါကလည္း သူေ႒းတုိ႔မွန္သမွ်ကုိ ဖန္တတ္ေသာ မိန္းမမ်ား၏ အေခၚအေဝၚ တစ္ခုမွ်သာပင္။ ဆုထက္ သူ႔အသက္က ၂၀ေက်ာ္ႀကီးသည္။ သူ႔အသက္ ၄၅ ႏွစ္ရွိၿပီ။ ဆုက ခုမွ ၂၅ ႏွစ္သာ ရွိေသးသည္။ သန္တုန္းျမန္တုန္း ျဖစ္သည္။ သူ႔လုိ ျမန္မာႏိုင္ငံ တစ္ႏုိင္ငံလံုးအတုိင္းအတာျဖင့္ ခ်မ္းသာေသာ သူ႔အားအလုိးခံရသည္ပင္ သူမအတြက္ မဟာ အခြင့္အေရး ျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္ ဦးေတဇသည္ မိန္းကေလးမ်ားစြာကုိ စိတ္ႀကိဳက္ေျခေတာ္တင္ခဲ့ေသာ္လည္း ခုတစ္ေယာက္လုိ သံုးႏွစ္ခန္႔ၾကာေအာင္ စြဲစြဲၿမဲၿမဲမျဖစ္ခဲ့ဖူး။ သည္တစ္ေယာက္မွ ခက္ေခ်ၿပီ။ အိမ္က ဟာနဲ႔ စကားမ်ားရေပါင္းလည္း မနည္းၿပီ။ ခုပင္ ေဆး႐ံုတင္ထားရသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ “တီ တီ တီ” ေတဇသည္ အဲကြန္းေအာက္မွ ေခၽြးမ်ားရႊဲေနေအာင္ ဆြဲေနတုန္း ဖုန္းဝင္လာသျဖင့္ ခဏရပ္ကာ ဖုန္းကုိ ၾကည့္လုိက္သည္။ အုိး ေဆး႐ံုက ဖုန္းပါလား။ သူ ခ်က္ခ်င္း ေျဖလုိက္သည္။ “မမ ဆံုးၿပီ” “ဟင္” ဆု၏ ေစာက္ဖုတ္ထဲျမဳပ္ဝင္ကာ ထန္ေနေသာ သူ႔လီး ခ်က္ခ်င္း ညိဳးက်သြားသည္။ လံုးဝ ဂ႐ုမစုိက္ႏိုင္အားပဲ ေဆး႐ံုသုိ႔ ေျပးခဲ့သည္။ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ဆုသည္ ဟာတာတာ ျဖစ္ေနသည္။ သူေ႒း ဦးေတဇသည္ ခုလုိပင္ မၾကာခဏ အေလာတႀကီး ထြက္သြားေနက် ျဖစ္သည္။ ဒါကုိ ဆုကလည္း အ႐ႈံးမေပးပါ။ “ေမာင့္ ေနရာ လူမလပ္ပါဘူး၊ ကဲပုိလုိ႔ထူး” ဆုိသလုိပင္ ျပာတာ မင္းထင္က အခန္႔သင့္ပင္ ဝင္လာသည္။ “မဆု” “အခ်ိန္မဆြဲနဲ႔ လာၾကာတယ္” သူမက ခပ္ထန္ထန္ပင္ ေခၚလုိက္သည္။ ဟုတ္သည္ သူမ အာသာ မေျပေသးပါ။ ျပာတာ မင္းထင္က ႐ံုးျပာတာမုိ႔သာ ေတာ္ေသးသည္။
ေက်ာင္းပညာမတတ္ေပမယ့္ သည္ပညာမ်ိဳးေတာ့တတ္သည္။ သူမ ေစာက္ဖုတ္ကုိ ေအာက္က ပင့္လ်က္ေပးသည္။ ေတဇ၏ လီးရာေပ်ာက္ေအာင္ လ်က္ေပးသည္။ သူမကုိ ပက္လက္အိပ္ခုိင္းၿပီး ေပါင္ႏွစ္လံုးကုိ ထမ္းကာ အားပါးတရ ေဆာ္ေလေတာ့သည္။ နည္းနည္းၾကာေတာ့ သူမ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေလးဘက္ေထာက္ ကုန္းေပးသည္။ မင္းထင္က မုဆုိးဒူးေထာက္ပံုစံ လုိးသည္။ “ဖင္ေဆာ္ေပးမယ္” ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးထုတ္ၿပီး ဖင္ေပါက္တည့္တည့္ တံေတြးေထြးခ်ကာ လီးျဖင့္ ပြတ္သည္။ လီးေခါင္းႏႈိက္ထည့္သည္။ လီးေခါင္း ဝင္ေတာ့ ဆက္သိပ္ထည့္သည္။ တေစာင္းေလး အိပ္ၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေနာက္ကေန တဖုတ္ဖုတ္ ေဆာ္သည္။ ေရွ႕က အဖုတ္ကုိ လက္ျဖင့္ႏႈိက္ၿပီး ေနာက္ဖင္ကုိ တရစပ္လုိးသည္။ မင္းထင္သည္ ရင္ခြင္ထဲထည့္ကာ ဖင္ကုိ အားရေအာင္ ေဆာင့္ၿပီးေနာက္ တင္သားေပၚ လီးရည္ကုိ လြတ္ခ်ေပးလုိက္သည္။ တစ္႐ႈးျဖင့္ ျပန္သုတ္ေပးၿပီး အဝတ္မ်ား ဝတ္ၾကၿပီးေနာက္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း အနမ္းဖလွယ္ၾကသည္။ မင္းထင္က ျပန္တင္းလာမွန္း ဆုတစ္ေယာက္ သိေနေသာ္လည္း ရပ္လုိက္သည္။
ျဖစ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ သူမ လုိခ်င္ပါေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္ အေျခအေနေတြ ရွိေသးသည္။ သူမ ျဖစ္လုိေသာ သူေဌးကေတာ္ ဆံုးပါးသည့္ ကိစၥရပ္က ျဖစ္ခ်င္သည့္အတုိင္း ျဖစ္လာေပၿပီ။ သူမ ျဖစ္ခ်င္ေသာ ဆုိသည္ထက္ သူမ၏ ဦးေလး ျဖစ္ခ်င္ေသာ ဆုိသည္က ပုိမွန္ေပလိမ့္မည္။ သူမ၏ ဦးေလးဆုိသူက ဤ ကုမၸဏီကုိ ပ်က္စီးေစလုိသူ တစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ဘာေၾကာင့္ဆုိတာ သူမ မသိရ။ သူမကုိ သူေဌးက စြဲလန္းေနေအာင္တြန္းပုိ႔ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းၿပီးသည္ႏွင့္ သူမကုိ ေတာက ေခၚလာသည္။သူမက ေက်ာင္းသာ ၿပီးသြားသည္။ ဘာဆုိဘာမွ ေရလည္လည္ မရွိ။ ဒါသည္ကပင္ ဦးေလး၏ အခြင့္အေရး ျဖစ္ေနသည္။“ကုမၸဏီ တစ္ခုမွာ အလုပ္ရမယ္” ဆိုသျဖင့္ ေသြးမေတာ္သားမစပ္ ခင္႐ုံမွ်သာရွိေသာ ျမဳိ႕သား ဦးေလးေနာက္ကို သူမ လိုက္လာခဲ့သည္။ အလုပ္ တကယ္ ရပါသည္။ အေရာင္းစာေရးမေလး အဆင့္တြင္ ျဖစ္သည္။ ဘယ္လုိ ဆက္ဆံ ဘယ္လုိၿပံဳး ဘယ္လုိ ေနထုိင္ စသျဖင့္ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္းမွာသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူမ ဦးေလးအိမ္သို႔ ညေနခင္း ျပန္မေရာက္ခ်င္။ သူမ ျပန္သြားတုိင္း ဦးေလးက သူ႔မိန္းမကုိ လုိးလုိးေနတတ္သည္။
အစက အခန္းတြင္းတြင္ အင္း အင္းနဲ႔ လုိးသံၾကားရသည္။ ၾကာေတာ့ ဦးေလးမိန္းမ ျဖစ္သူ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ကုိယ္တုိင္ သူမကုိ အခန္းထဲ သံပုရာရည္ ယူလာရန္ မွာသည္။ သူမ ဝင္သြားေတာ့ “နင့္ဦးေလးေလ ဒီညမွ ပုိၾကာေနတယ္၊ ေမာ လည္းေမာ ေရလည္း ဆာလုိ႔” ဟုေျပာကာ စားပြဲေပၚတြင္ လက္ေထာက္ကာ အကုန္းလုိက္ခံၿပီး တန္းလန္း ေတာင္းေသာက္သည္။ တဝက္ေရာက္ေတာ့ ဦးေလးက လီးႀကီးကုိ ဆြဲထုတ္ကာ သံပုရာရည္ ေသာက္ျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့ ခြက္မေပးေသးဘဲ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးျပန္သြင္းၿပီးမွ လွည့္ေပးသည္။ သူမ နတ္ပူးသလုိ ဆတ္ဆတ္တုန္ကာ အခန္းထဲမွ ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။ ေနာက္ေန႔မ်ားတြင္ သူတုိ႔ လုိးေနစဥ္ ရာသီေပၚ သစ္သီးမ်ား သြားထားေပးရသည္။ သူတုိ႔ကသူမကုိ ရွိသည္ဟုပင္ သေဘာမထားပဲ စိတ္လြတ္ကုိယ္လြတ္ လုိးၾကသည္။ လီးစုပ္တာ၊ ေစာက္ပတ္လ်က္တာ၊ ဖင္လုိးတာကုိ သူမ ကုန္ကုန္စင္စင္ ျမင္ဖူးသြားေတာ့ သူမလည္း ေစာက္ဖုတ္ ယားလာသည္။ ဖင္ယားလာသည္။ လက္ေခ်ာင္းကုိ လီးအမွတ္ျဖင့္ စုပ္ကစားတတ္လာသည္။ “ညည္းအဖုတ္လည္း ယားတာပဲ မဟုတ္လား” အန္တီႏြဲ႕က ထမင္းစားရင္း ေမးသည္။ သူမ မေျဖရဲပါ။ ဒီေန႔႐ံုးပိတ္ရက္ဆုိေတာ့ ညည္းလည္း ဘယ္မွ သြားမေနပါနဲ႔ ဟုဆုိကာ ဆုတစ္ေယာက္ ကာမႏြံထဲသို႔ တေနကုန္ က်ေရာက္ခဲ့ရသည္။
“ဒီလုိစုပ္” ဟုဆုိကာ လီးတံမည္းမည္းႀကီးကုိ စုပ္ျပသည္။ သူမကုိလည္း စုပ္ခုိင္းသည္။ သူမ မစုပ္ရေတာ့ အန္တီႏြဲ႕က သူမခါးဖက္ကာ လီးစုပ္ထားေသာႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ သူမပါးစပ္ကုိ စုပ္သည္။ ၿပီးေတာ့ လီးကုိယူကာ သူမပါးကုိ ထုိးကစားသည္။ ဦးေလးကလည္း သူမေခါင္းကုိ ကုိင္ထားသည္။ မၾကာမတင္ လီးထိပ္က သူမႏႈတ္ခမ္းကုိ လာထုိးသည္။ သူမလည္း ေရွာင္လုိ႔ မရေတာ့။ စိတ္ႏွစ္ခြလည္း ေပ်ာက္ကာ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္စိတ္ဝင္သြားၿပီ။ လီးတံႀကီးကုိ ငံုထားလုိက္သည္။ ဦးေလးကုိ သူမေခါင္းကုိ ကုိင္ကာ ဆြဲသြင္းဆြဲထုတ္ လုပ္ေပးသည္။ “ပါးစပ္နဲ႔ ကြင္းတုိက္ေပးတာ” အန္တီႏြဲ႕က ဝင္ေျပာသည္။ေနာက္ ဘယ္လုိ ဆြဲစုပ္ရသည္။ ဘယ္လုိ အဆံုးထိငံုရသည္။ ပါးေစာင္နဲ႔ ငံုကာ ပတ္ထုတ္ေပးရသည္ စသျဖင့္ အန္တီႏြဲ႕က အကုန္သင္ေပးသည္။ သူမ အဝတ္ကုိ အကုန္ခၽြတ္ကာ သူမအဖုတ္ကုိ အန္တီႏြဲ႕က လ်က္ေပးသည္။ ဦးေလးက ႏုိ႔စုိ႔သည္။ အခ်ိဳ႕လင္မယားမ်ားက ေယာက်္ားျဖစ္သူ ေဖာက္ျပန္လွ်င္ မီးပြင့္ၾကေသာ္လည္း ခုေတာ့ သူမအဖုတ္ကုိ အန္တီႏြဲ႕ကုိယ္တုိင္ ၿဖဲေပးသည္။ ဦးေလးက သူ႔လီးကုိ အန္တီႏြဲ႕ အရင္ငံုခုိင္းၿပီး သူမအဖုတ္ထဲသုိ႔သြင္းသည္။
တေန႔လံုး သူမအပ်ိဳစင္ဘဝကုိ ကုန္စင္ေအာင္ ရယူခဲ့သည္။ ညေနေစာင္းတြင္ သူမ ေမ်ာ့ေမ်ာ့ေလး က်န္သည္။ ေနာက္ ႏွစ္ရက္သံုးရက္ ညေနတုိင္း ဦးေလးက သူမကုိ စိတ္ႀကိဳက္ဆြဲသည္။ေနာင္တြင္ သိလုိက္ရသည္က သူမကုိ အလုပ္လုပ္ေနေသာ ကုမၸဏီမွ သူေဌးႀကီးအား ျမဴဆြယ္ရန္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ သူတုိ႔က နင္လည္းသူေဌးကေတာ္၊ ငါတုိ႔လည္း သူေဌးကေတာ္ရဲ႕ဦးေလးေပါ့ဟာ… ဟု ဆုိခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ နင္ ေက်ာ္တင့္ကုိ အရင္ကပ္ရလိမ့္မယ္ .. မွာလုိက္သည္။ ထုိအခါ သူမသည္ အေရာင္းမန္ေနဂ်ာႀကီး ဦးေက်ာ္တင့္အိပ္ယာေပၚသုိ႔ ေရာက္ခဲ့ရျပန္သည္။ ဦးေက်ာ္တင့္က သူမကုိ သူငယ္နပ္စားေလးလုိ က်င့္ႀကံသည္။ ဦးေက်ာ္တင့္က အဝတ္အကုန္ခၽြတ္ၿပီး ထုိင္ေစာင့္ေနသည္။ သူမက ေက်ာမွီခ်လုိက္သည္။ ႐ံုးဝတ္စံု အျပာေရာင္တုိ႔၏ ၾကယ္သီးတုိ႔ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ျပဳတ္ကာ အတြင္းခံအက်ႌကုိပင့္ၿပီး ဘရာကုိ ခၽြတ္လုိက္သည္။ ႏုိ႔သီးကုိ ေခ်ကစားၿပီး လဲအိပ္ေစကာ ႏုိ႔စုိ႔သည္။ အဖုတ္ကုိ ကစားၿပီး လီးစုပ္ခုိင္းသည္။ ေနာက္ ေလးဘက္ေထာက္ကုန္းခုိင္းၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကုိ အရင္ေဆာ္ကာ ခဏနားၿပီး ဖင္ကုိ ေဆာ္သည္။ အၿပီးသတ္တြင္ လီးရည္ကုိ မ်ိဳခ်ခုိင္းသည္။ ညေနတုိင္း တခ်ီဆြဲၿပီး လမ္းထိပ္ကုိ ကားနဲ႔ လိုက္ပုိ႔သည္။ အိမ္တြင္ ဦးေလးက ဆက္ဖုိက္သည္။ ေျခာက္လေလာက္ ၾကာေတာ့ အထက္က မမတစ္ေယာက္ ရာထူးျပဳတ္သည္။ ထုိရာထူး သူမရသည္။ မၾကာၿပီ သူေဌးႀကီးေတဇက သူမကုိ ျဖဳတ္ပါေတာ့သည္။ “အရင္ေဆာ္ေတြတုန္းက သူေဌးဒီေလာက္ မစြဲဘူး” ဟုေတာ့ ေျပာၾကသည္……။.ၿပီးပါၿပီ
