လိုးတတ်လွန်းတဲ့ ချစ်သူ

“လှလိုက်တာ မ ရယ်”
“အို မောင်ရယ် တွေ့တွေ့ခြင်းမြှောက်နေပြန်ပြီ”
“တကယ်ပြောတာဗျာ မ ဝင်လာထဲက မောင်ကြည့်နေတာ မော်ဒယ်တွေရှုံးလောက်တယ်မရယ် မောင်တော့အရမ်းချစ်တယ်”
“သွားပါ အပိုတွေ အရင်တုန်းကစော်တွေကိုလည်း ဒီလိုပဲပြောခဲ့တယ်မှတ်လား”
မောင်က ပြန်မဖြေပဲ ပြုံးပြီးကြည့်နေသဖြင့် ရှက်ပြီးခေါင်းလေးကိုပသာငုံနေမိတော့သည်။ ရင်ဘတ်ထဲလှိုက်ဖိုနေပြီး အရင်တုန်းကမခံစားဘူးသည့် ခံစားချက်များတဖွားဖွားပေါ်ထွက်
လာပါတော့သည်။

အချိန်အတော်ကြာသည့်အထိ စားကြသောက်ကြရင်း နှစ်ယောက်သားချစ်စကားလေးတွေတွတ်ထိုးကာ ညဉ့်နက်လာ
တာနဲ့ မောင်လဲအတော်အသင့်မူးလာပြီး ရဲတင်းလာပါတော့
သည်။
ဘားထဲရှိလူများကလည်း သူ့ကိစ္စကိုယ့်ကိစ္စ
ဖြင့်အ လုပ်ရှုပ်နေကြပြီး ဓာတ်လှေကားဖြင့်အတူတူတက်လာသည့်
လူသုံးယောက်က ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို ဝိုင်းဖွဲ့ကာစကားပြောနေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
“မောင် ဟိုသုံးယောက်ကိုကြည့်စမ်း သူတို့နဲ့အတူတူဓာတ်လှေကားစီးလာရတာလေ”
“အော် အဲ့ဒါကြောင့်ထင်တယ် ခုနက ဒီနားမှာရစ်သီရစ်သီလုပ်နေသေးတယ် အခုတောဈေးတည့်သွားပြီထင်တာပဲ “
“ဘယ်လိုဈေးတည့်တာလဲမောင်”
“ဟိုကောင်မလေးကိုကြည့်လေ မ အဲဒီကောင်မလေးက ဘားတွေမှာလုပ်စားနေတဲ့ ကောင်မလေးပဲ အခုစကားပြောနေတဲ့ပုံကြည့်ရင် သုံးယောက်တစ်ယောက်တည့်သွားပြီထင်တယ်”
“ဟင် သုံးယောက်တစ်ယောက် ဟုတ်လား”
“ဟုတ်တယ်လေ အုပ်စုလိုက်လိုးခြင်း ပေါ့”
“ရှိလို့လား အဲ့လိုမျိုး”
“ရှိတာပေါ့မရဲ့ ပြီးရင်အွန်လိုင်းပေါ်ကနေရှာပြမယ် “
မောင်က နောက်ဆုံးလက်ကျန်ဘီယာကိုမော့ချလိုက်ပြီး
“လာ မ မောင်တို့သွားရအောင်”
မောင့်မျက်လုံးထဲက ပြောနေတဲ့စကားတွေကိုသိပေမယ့် မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ပြန်ပြောလိုက်မိသည်။
“သွားမယ်လေ မ လဲ အိမ်ပြန်ချင်ပြီ”
“ဟင် အိမ်ပြန်မလို့လား မောင်ကအိမ်မပြန်ချင်သေးဘူး”
“ဒါဆိုဘယ်သွားမှာလဲမောင်ကလည်း ညဘက်ကြီးသွားစရာမှမရှိတာ”
တမင်တကာ ညုပြီးပြောနေမှန်းမောင်ကရိပ်မိသွားပြီး နားနားကိုကပ်ခါ
” မနဲ့မောင်နဲ့နှစ်ယောက်ထဲပျော်စရာလေးတွေဖန်တီးကြမယ်လေ ဒီညတော့ မကိုမောင် သိမ်းပိုက်တော့မယ်ကွာ နော်မ”
မောင့်ရဲ့အကြင်နာအကြည့်တွေနဲ့ ပြောလာတဲ့လေသံလေးကို ရှက်ပြုံးလေးပြုံး၊ခေါင်းငုံပြီး ဟုတ် ဆိုတဲ့အဖြေကလွဲပြီးပြောစရာစကားမှမရှိတော့ပါဘူးရှင်။

ဘားဖွင့်ထားတဲ့ဟော်တယ်မှာပဲ အထူးခန်းယူပြီး နှစ်ယောက်သားဝင်သွားလိုက်သည်။ အထူးခန်း ဆိုသည်ကား မွေ့ယာကိုပင် အသည်းပုံမွှေ့ယာထည့်ပေးထားပြီး အခန်းထဲကမီးဆင်ထားသည့်ပုံစံကပင် စိတ်ကိုအထူးတက်ကြွစေသည်။ .
မီနီဘားတွေ စားပွဲတွေကတကယ့်အပျံစား။ မသိရင် ကိုယ့်အိမ်ကို သေသေချာချာပြင်ဆင်ထားသလိုမျိုး ခံစားရအောင်ပြုလုပ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ ရေချိုးခန်းအတွင်းရှိ ရေချိုးကန်အပါအဝင် တစ်ခန်းလုံး သေသေချာချာပြင်ဆင်ထားလေသည်။
မီးရောင်အောက်မှာ မောင်ကတစိမ့်စိမ့်ကြည့်ပြီး အတင်းဖက်ကာ နမ်းတော့သည်။ ကလျာကလည်း ငတ်မွတ်စွာ ပြန်လည်နမ်းရှိုက်ရင်း မောင့်ရဲ့အနမ်းတွေမှာစီးမြောနေမိတော့သည်။
စကပ်အတိုလေးအောက်ကနေ တိုးဝင်လာတဲ့လက်က အဓိက
နေရာရောက်အောင်တရွှေ့ရွှေ့တိုးဝင်လာနေပြီး ပေါင်တန်တွေကိုပွတ်သတ်ဆော့ကစားနေ၏။ မောင့်ရဲ့အနမ်းတွေက ရင်ညွန့်ကိုရောက်သွားပြီး နို့အုံကိုလက်တစ်ဖက်က ပင့်တင်ရင်း ဖြူဖွေးမောက်တက်နေသော နို့အုံကို ပါးစပ်နဲ့ငုံစုပ်တာခံလိုက်ရတော့သည်။
မောင့်လက်နဲ့ဆွဲချွတ်လိုက်၍ အင်္ကျီကျွတ်သွားသည့်အချိန်မှာ ပင့်ဘရာအနက်ရောင်လေးအပြင်ဘက်ကို နို့သီးခေါင်းညိုတိုတိုလေးက ထွက်လာခဲ့သည်။ အငမ်းမရစုပ်ယူခံလိုက်ရသဖြင့် ကျင်တက်သွားပြီး မောင့်ခေါင်းကိုတောင် အလန့်တကြားဖက်တွယ်မိသည်အထိဖြစ်ခဲ့ရသည်။

မောင်က နို့သီးထိပ်ကိုလျှာလေးနဲ့ကလိလိုက်၊ နို့အုံတစ်ခုလုံးပါးစပ်ထဲဝင်အောင်ငုံစုပ်လိုက်လုပ်နေရင်း အရည်ရွှဲပြီး ဖောင်းကြွလာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကိုသူ့လက်နဲ့အုပ်ကိုင် ပွတ်သတ်ပါတော့သည်။
ပေါင်ကိုခပ်ကားကားလေးလုပ်ရင်း မောင့်လက်ချောင်းလေးတွေက အကွဲကြောင်းထဲတိုးဝင်မွှေ့နေ
သည်ကိုခံစားနေမိ၏။ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအပေါ်မှ
ပွတ်သပ်ခံနေရခြင်းပင် ခံချင်တဲ့စိတ်သည် ရွထနေပြီး အရည်များရွှဲရွှဲစိုလာတော့သည်။
“မ ဒါလေးကိုင်ထား”
မီးရောင်အောက်မှ လက်ထဲထည့်ပေးလာ‌သောအရာကိုကြည့်လိုက်သည့်အခါ တုတ်တုတ်ရှည်ရှည် ဆီလီကွန် လီးတုကြီးတစ်ချောင်းကိုတွေ့လိုက်ရ၏။
ဒစ်ပုံစံကနေ အရင်းအထိ လီးအစစ်တစ်ချောင်းအကြောအပြိုင်းပြိုင်းထနေသလိုလုပ်ထားသော
ကြောင့် အသည်းယားစရာတွေ့လိုက်ရပြီး စောက်ပက်ထဲကနေ အရေတွေပွက်ခနဲထွက်လာတဲ့အထိ အသည်းယားသွားသလို
ဖြစ်သွားမိသည်။

“ဒါကြီးကဘာလုပ်ဖို့လဲမောင် အသည်းယားစရာကြီး”
” ပြီးရင်ပြမယ်လေ မရဲ့ ခုနတုန်းက အုပ်စုလိုက်လိုးခြင်း ရဲ့သဘောမျိုး မကိုခံစားစေချင်လို့ မောင်လဲ စမ်းကြည့်တာပေါ့ မရာ”
မောင်ကပြောပြောဆိုဆို မွှေ့ယာဘက်ဆွဲခေါ်သွားပြီး သူ့ဘောင်းဘီကိုချွတ်ချလိုက်လေသည်။ မောင့်လီးက ဆီလီကွန်လီးတု‌လောက်နီးနီးရှိတာကို မီးရောင်မှိန်မှိန်လေးအောက်မှမြင်လိုက်ရပြီး မောင်က မွှေ့ယာအောက်မှာဆောင့်ကြောင်ထိုင်ပြီး စကပ်ကို လှမ်းချွတ်ပစ်သည်။
ခါးကိုအသာပင့်ပေးပြီး မောင်လုပ်မျှငြိမ်ခံမည်ဟုတွေးထားသော်လည်း မောင့်လျှာက စောက်စိကိုထိတာနှင့် တဟင်းဟင်း ညည်းတွားနေမိချေပြီ။ အိပ်ယာခင်းအားလက်တွေနှင့်ဆုပ်ကိုင်ပြီးတွန့်လိမ်နေသောကျွန်မ ကိုမောင်က မနားပဲ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းတွေကို ဆက်တိုက်ယက်ပေးနေတော့သည်။
စိတ်များအရမ်းထကြွလာသည်နှင့် မောင့်ခေါင်းကို ပေါင်ကြားထဲညှပ်ပြီး ဆံပင်တွေကိုဆွဲကာ ခါးကိုလှုပ်ပေးနေမိ၏။ မောင့်လျှာက အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် လှုပ်လေ လျောတိုက်လေဖြစ်နေပြီး ကျွန်မ စောက်ရည်များကမောင့်လျှာပေါ်ပန်းမိမှာအသေအခါပင်။
“ပလပ်ပလပ် ပြွတ်ပြွတ်”
“အာ့ မောင် အမလေးမောင်ရယ် လုပ်တက်လိုက်တာ အရမ်းကောင်းတာပဲ”
“ကောင်းရင်လီးစုပ်ထား မ”
မောင်ကလီးစုပ်ထားဟုပြော ပြီး ပါးစပ်ထဲကို လီးတုကြီးထည့်ပေးသည်။ ကျွန်မသည်လည်းဘာမှပြန်မပြောတော့ပဲ တကယ့်လီးအစစ်စုပ်သလို စိတ်ရှိလက်ရှိစုပ်ပေးနေမိ၏။ အကြောနေရာအားလျှာကစမ်းမိသောကြောင့် စိတ်တွေက ဝုန်းဒိုင်းကြဲပွက်ဆူနေပြီး ရင်အလွန်ခုန်လာမိလေသည်။
“မ စုပ်ထား မောင်က မစောက်ဖုတ်ကိုယက်နေတုန်း မက တစ်ခြားတစ်ယောက်လီးကိုစုပ်နေတယ်သဘောထားပြီးစုပ်”
“အား”
ရင်တွေပန်းတွေတုန်ပြီး တစ်ခါပြီးသွားတဲ့အထိဖြစ်သွားခဲ့ရ
သည်။ လုံးဝမကြုံဖူးသောအတွေ့အကြုံအသစ်ကြောင့် ကျွန်မ အခါခါ ပြီးမြောက်ခဲ့ရလေပြီ။
မောင်ကမွှေ့ယာပေါ်တက်လာပြီး ကျွန်မရင်ဘတ်‌ပေါ်ခွထိုင်လိုက်၏။ လီးတုကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည်နှင့်မျက်စိဖွင့်ပြီးမောင့်ကိုကြည့်လိုက်သည့်အခါ မောင့်လီးကြီးကတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီး ကျွန်မ၏ နို့အုံပေါ်၌ မေးတင်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။
လီးထိပ်က တင်းပြောင်နေကာ ဒစ်ကားကားကြီး
သည် လာပါ၊စုပ်ပါ၊ယက်ပါ ဟုခေါ်နေသယောင်ဖြစ်နေသည်။ မောင်က နို့အုံတွေကိုသူ့လက်ကြီးနှင့်ညှစ်ပြီး လီးကိုနို့နှစ်လုံးကြားထဲထိုးထည့်လိုက်၏။ လီးအတုနှင့်လီးအစစ်ကွာခြားတာချက်သည် လီးအစစ်ကနွေးပြီး အကြောများက သွေးခုန်နှုန်းကိုခံစားမိစေခြင်းပင်။
နို့အုံဆိုသည်ကလည်း အရေပြားပါးပါးလေးနှင့် ဖုံးအုပ်ထားပြီး ကြွက်သားမျှင်နည်းသော အရာတစ်
ခုပင်မဟုတ်ပါလား။ မောင့်လီး၏နွေးထွေးမှု့နှင့်အတူ ခံစားချက်က အဆုံးအထိ ရောက်ရှိလာခဲ့တော့သည်။

မောင့်လီးက နို့အုံကြားထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့်တိုးဝင်လာ
နေသည်။ တကယ်လဲအတတ်ဆန်းတဲ့မောင် ဟုစိတ်ထဲမှပြော
နေမိတော့သည်။
“အား နူးညံ့လိုက်တာမရယ် အိနေတာပဲ”
“မောင်ကြိုက်ရင်ပြီးတာပါပဲရှင် မဘာလုပ်ပေးရမလဲ”
“နို့အုံတွေကိုတွန်းထားပြီးတော့ လီးထိပ်ထွက်လာရင် စုပ်ပေးလေ”
ကျွန်မနို့အုံကြားထဲမှ တစ်ခါတစ်ခါတိုးထွက်လာ‌သောမောင့်လီးကို ပါးစပ်လေးဟကာ ချိန်နေလိုက်၏။ ချိန်သားကြသည်
နှင့်ခေါင်းလေးထောင်ပြီး ပါးစပ်ထဲဝင်အောင်လှမ်းလှမ်းစုပ် နေမိသည်။ သွားနဲ့မထိအောင်လဲသတိထားရသေးတယ် မောင့်ဒစ်လေးနာသွားမည်စိုးသောကြောင့်ပင်။
စိတ်ကြိုက်လုပ်ပြီးသည်နှင့်မောင်က မွှေ့ယာပေါ်၌ငုတ်တုတ်
ထိုင်‌သောပုံစံပြောင်းလိုက်၏။ ကျွန်မလည်း လိုက်ထပြီး မောင့်ခါးကိုခွကာ မောင့်ပေါ်တက်ထိုင်လိုက်တော့သည်။ကျွန်မ
အဖုတ်သည် မောင့်၏လီးတန်ပေါ်သို့အပြားလိုက်ကပ်ထိုင်မိသွားခဲ့ပြီ။
ခါးလေးလှုပ်ရင်းလှုပ်ရင်း မောင့်လိင်တံကိုဆော့ကစားနေစဉ် မောင်က လူကိုဆွဲမကာ သူ့လီးထိပ်ပေါ်တေ့မိအောင်လုပ်တော့သည်။ ကျွန်မလဲ အားနေ‌သောလက်နှင့်
မောင့်လီးကို လှမ်းဖမ်းပြီး တေ့ပေးလိုက်၏။
“ဗြစ် ထုတ် ဒုတ်”
“အား မောင်ရယ် တဆုံးပဲ အဖုတ်လေးကွဲပြီလားမသိဘူး”
မောင့်လီးထိပ်ကြီးအဖုတ်ဝ၌တေ့မိသည်တွင် ကျွန်မပုခုံးကိုအားနဲ့ဆောင့်ချလိုက်သဖြင့် လီးတစ်ဆုံးထိအောင်ဝင်သွား
တော့သည်။
ခါးကိုတင်းနေအောင်ဖက်ထားပြီးအောက်မှကော့လိုးနေသော မောင်က ဘာမှပြန်မပြောတော့ပဲ လီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲ မွှေ့နေအောင် လုပ်ကာ စတင်လိုးဆောင့်ပါတော့သည်။ အဖုတ်နံရံတွေကိုဒစ်ကတိုက်သွားသည်နှင့် အီစိမ့်နေရင်းကာမအရသာအား လှိမ့်နေအောင်ခံစားရသည်။
မောင်က ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး မောင့်အပေါ်ရောက်သွားကာ မြင်းစီးသလို လှုပ်ရမ်းဆောင့်ပေးနေလိုက်မိသည်။ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့် ကြာပြီးချိန်၌မောင်သည်
ခါးကိုဖက်ပြီးငြိမ်အောင်ဆွဲထားပြန်သည်။
“ဘာလို့လဲမောင် မကောင်းလို့လား”
“မဟုတ်ဘူး မ အရမ်းကောင်းတယ် မောင်ပြောထားတာလေးစမ်းမလို့လေ”
ပြောပြောဆိုဆိုမောင်က လီးတုကိုလှမ်းယူပြီး ကျွန်မ ဖင်ပေါက်ဝလေးဆီလာတေ့တော့သည်။
“ဖြစ် ဖြစ်ပါ့မလားမောင်ရယ် မ ကြောက်တယ်”
မောင်က လီးတုထိပ်လေးပဲတေ့ပေးထားပြီး စောက်ဖုတ်ကိုပြန်ကော့ကာလိုးတော့သည်။ ဖီးလ်ပြန်တက်လာသည်နှင့် ကျွန်မ
လည်း ပြန်ဆောင့်နေရင်း
“ခဏလေး မ ဒေါ်ကီဆွဲမယ် အခုကအဆင်မပြေဘူး”
ကျွန်မ ထပြီး မွှေ့ယာပေါ်တွင်လေးဘက်ကုန်းပေးလိုက်၏။
မောင်ကခါးကိုအောက်ဘက် ဆွဲဖိကာ ဖင်ဝထဲလီးတုကိုစထိုးပါတော့သည်။
“စိတ်ကိုလျှော့ထားမ မ ဖင်ကို သူစိမ်တစ်ယောက်လိုးနေပြီး စိတ်ကိုတင်းမထားနဲ့ “
“အားမောင် အရမ်းနာတယ် မခံနိုင်ဘူး ဖယ်ပေးပါ”
“အဲ့လူကဖယ်ပေးမှာမဟုတ်ဘူး ဖင်ထဲလီးတစ်ဆုံးထည့်မှာ စိတ်လျော့ပြီးအောင့်သာခံတော့မရေ”
မောင်ကပြောလဲပြော လီးတုကို ဖင်ထဲထိုးထည့်ပါတော့သည်။ မလုပ်တတ်လုပ်တတ်ဖြင့် ဖင်ကိုဖွင့်ပေးထားရပြီး မောင့်စိတ်တိုင်းကြ ခံပေးနေလိုက်သည်။ လီးတုက တစ်ဆုံးဝင်တာနှင့် မောင်သည် အနောက်မှာထိုင်လိုက်ပြီး လီးကိုအဖုတ်ထဲခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးခြင်းဖြင့်စတင်လိုက်ပြန်သည်။
အ”ား သေပြီး အမေ့ မောင်ရေ နာတယ် မခံနိုင်ဘူး”
ဖင်ကြီးတွေကိုဆုတ်ကိုင်ရင်စောက်ဖုတ်ကို မောင်က ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးနေသလို
ဖင်ထဲရှိ လီးတုကလည်း မောင်အားကုန်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဖင်ထဲတလှုပ်လှုပ်ဖြင့်အရသာအပြည့်ပေးနေပါတော့သည်။
“ကောင်းလား မ”
“ကောင်းတယ် မောင် ဆောင့်ဆောင့် မ ခံနိုင်လာပြီ အမလေးလေး ကျွတ်ကျွတ်”
“မောင်လဲကောင်းနေပြီ မကအရမ်းလိုးလို့ကောင်းတာပဲ”
“မောင်နို့တွေဆွဲလိုးမယ် နည်းနည်းမတ်ပေး”
ကျွန်မလည်းကိုယ်လုံးကိုမတ်လိုက်ပြီး မွှေ့ယာပေါ်ဒူးထောက်
ကာ နံရံကိုလက်ထောက်ပေးသလိုဖြစ်သွားချေပြီ။
မောင်က အနောက်ကနေသိုင်းဖက်ပြီး နို့နှစ်လုံးကိုလှမ်းဆွဲ
သည်။ လီးကလဲ တဖောင်းဖောင်းဆောင့်လိုးနေသလို ဖင်ထဲထည့်ထား‌သောလီးတုကလည်း မောင်ဆောင့်လိုက်တိုင်းစည်းချက်ညီ လှုပ်ရှားလိုးပေးသလိုဖြစ်နေ၍ အရသာတလှေကြီးကောင်းနေတော့သည်။
မောင့်လက်ဝါးများကကျွန်မ၏နို့အုံကို ဆုတ်ကိုင်ရင်းလူကိုဆောင့်ဆောင့်လိုးနေခြင်းက နို့အုံကြီးကွဲထွက်သွားမလားဟုပင်ထင်မိလေသည်။
ငုံကြည့်လိုက်သောအခါ မောင်ကိုင်သည်ကမည်မျှပင်ကြမ်းသနည်းဆိုလျှင် ကျွန်မ၏နို့အုံကိုအုပ်ကိုင်ထား‌သောလက်ကြားထဲမှ အသာစိုင်များ တိုးထွက်နေသည်အထိဖြစ်သည်။

မောင့်ဆီးခုံနှင့်ကျွန်မတင်ပါးများ တဖောင်းဖောင်းရိုက်မိနေပြီး အောက်မှမွှေ့ယာပင် လှုပ်ရမ်းနေသည်အထိ ဖြစ်ကာ အခန်းထဲ မီးကုန်ယမ်းကုန် လိုးခံနေရတော့သည်။
မောင်က ကျွန်မကျောကုန်းကိုသူ့ရင်ဘက်နှင့်ကပ်ရင်း
“အား မောင်ပြီးတော့မယ်မ မောင်ပြီးတော့မယ်”
“ပြီးလိုက်မောင် မထဲကိုပန်းထည့်လိုက်”
“အား အီး အီး ပြီးပြီ မောင်ပြီးပြီ လရည်တွေပန်းထွက်ကုန်ပြီ အား ကောင်းလိုက်တာမရာ”
“တကယ်ကောင်း”
မောင့်လရည်များအပန်းခံလိုက်ရပြီးသည်နှင့်ကျွန်မလဲတစ်ကိုယ်လုံးနှုံးခွေသွားအောင်ခံစားလိုက်ပြီး ဖင်ထဲက
လီးတုကိုပင်ပြန်မထုတ်နိုင်တော့ဘဲ မွှေ့ယာပေါ်သို့
လဲကျသွားပါတော့သည်။
မောင်ကလည်းအားကုန်သုံးလိုက်ရ၍ အသက်ကို
မှန်အောင်ပြန်ရှူနေရင်း ကျွန်မနို့အုံကိုသူ့လက်နှင့်
ဆော့ကစားကာ အမောဖြေနေလေတော့၏။
ပြီးပါပြီ….။