by ဒီနေ့ မရင်မြတစ်ယောက်ထဲ တောထဲလာခဲ့ရတယ်..။ အိမ်ကလူကတော့ သိတဲ့အတိုင်းပဲ မနေ့ညက အရက်တွေ အသောက်လွန်ပြီး အရက်နာကျလို့ အိပ်ယာက မထနိုင်ဖြစ်ပြီး အိမ်မှာ ကျန်ရစ်ခဲ့လေရဲ့…။ ဒီထက်ဆိုးတာက မနေ့ညက အိပ်ယာဝင် ဇာတ်လမ်းလေ…။ ကိုယ်တော်ချောက အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ည ၉နာရီထိုးနေပြီ…။
သမီးလေးကတော့ မရင်မြ ဘေးမှာ အိပ်မောကျနေရှာပါပြီ…။ သူ့ယောက်ျား အခုလို အရက်တွေ အများကြီးသောက်တာ မရင်မြ မကြိုက်ပါ..။ အစပထမတော့ အလုပ်ပင်ပန်းလို့ အညောင်းပြေ အညာပြေပါဆိုပြီး ခွင့်တောင်းလို့ လိုက်လျောခဲ့ပါတယ်..။
ဟုတ်တော့ ဟုတ်တုတ်တုတ်ပဲ..။ အရက်သမား လုံးလုံး မဖြစ်ခင်ကတော့ တောထဲက အပြန် ရေမိုးချိုး အရက်တစ်ပိုင်းလောက်သောက် ၊ ထမင်းစားသောက်ပြိး ခြံတံခါး အိမ်တံခါးပိတ်ကာ လင်မယားနှစ်ယောက် အိပ်ယာဝင်တော့တာပါပဲ…။
တီဗီဘာညာ မပေါ်ထွန်းသေးတဲ့ ခေတ်မို့ ရေနံဆီမီးခွက်ကိုသာ သုံးရပြီး ရေနံဆီကုန်မှာစိုးလို့ အကြာကြီးလည်း မထွန်းနိုင်ခဲ့ဘူး…။ ညားပြီး တစ်နှစ်အကြာထိ သားသမီးလည်း မယူကြဘူး…။ဒီတော့ လင်မယားနှစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပေါ့…။
အရွယ်တွေကလည်း နှစ်ဆယ်ကျော်ကျော်တွေမို့ အချစ်ရေးက အစ သန်သန်ထန်ထန် အားမာန်တွေ အပြည့်ပေါ့လေ…။ ညညဆို သူက အရက်လေး တထွေထွေနဲ့ ထင်တိုင်းကျဲ လုပ်တော့တာပါပဲ..။သန်ကသန်ပါဘိနဲ့ မရင်မြတစ်ယောက် အိမ်ထောင့်သုခတွေ လိုအင်တွေ ပြည့်ဝလိုက်တာ ပြောမနေပါနဲ့တော့..။
အလုပ်ပင်ပန်းသမျှ ညညဆို ကာမစည်းစိမ်နဲ့ ပျော်ပါးဖြေဖျောက်ရတာမို့ အိမ်ထောင်ဦးမှာ အမြူးကြီး မြူးခဲ့၊ အပျော်ကြီး ပျော်ခဲ့ကြရပါတယ်..။ အဲဒီက စလိုက်တဲ့ အရက်….. အခုဆိုရင် သောက်လာခဲ့တဲ့ သက်တမ်းက သမီးလေး တစ်သက်တောင် ကျော်ခဲ့ပေါ့..။ သမီးလေးက အခုဆို ၆ နှစ်တောင် ပြည့်တော့မယ်..။ ၂ တန်းတောင် ရောက်နေပြီ…။
သားသမီး အကျိုးမပေးလို့ထင်ပါရဲ့..။ ဒီတစ်ယောက်မွေးပြီး နောက်ထပ်လည်း မမွေးတော့ဘူး..။ ဒါကတော့ ကံတရားမို့ မရင်မြလည်း မတတ်နိုင်ဘူးလေ..။ မနေ့ညက လုပ်ပုံ ပြောပြရအုန်းမယ်…။ ရွာလည်ပိုင်းကနေ အရက်လေး တမြမြနဲ့ အိမ်ပြန်လာတယ်…။ ပြန်လာတာကို ပြောတာ..။ သူ့လက်ထဲမှာလဲ ငွေက သုံးထောင်ကျော်လောက် ပါတယ်..။
ငွေ သုံးထောင်ကျော်ဆိုတာ နည်းတာမှတ်လို့…။ ဆန်တစ်ပြည်မှ ၆ ကျပ်ခွဲ ခေတ်ကိုး…။ ငွေကလေးကလည်း ပါ..၊ အရက်ကလေးကလည်း ထွေဆိုတော့ ငယ်မူတွေပြန်ပြီး ကမျင်းကြောထချင်လို့နဲ့ပဲ တူပါရဲ့..။ မရင်မြကို ကြုံးထဲ့ပြီး ဖက်နမ်းပါလေရော…။ သွေးသားဆူဖြိုးပြီး ကာမဓါတ်အားတွေ အားကောင်ဆဲ အရွယ်တွေမို့ မရင်မြလည်း ပျော်တာပေါ့လေ…။
ခါတိုင်းဆိုရင် စောက်ဖုတ်ထက် အရက်ကိုသာ သတိရနေတဲ့လူဆိုတော့ …အဟုတ်ကို ပြောပါတယ်…။ မရင်မြ စိတ်ထဲ တကယ်ပျော်မိပါတယ်..။ သမီးကလည်း နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မောကျနေတာဆိုတော့ ယောကျ်ားဖြစ်သူရဲ့ အပွတ်အသပ် အနှိုက်အဆွတွေကို မရင်မြကလည်း ကျေကျေနပ်နပ် လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီး သာယာနေမိတာပေါ့…။
သူကလည်း အားကျမခံ သူ့ယောကျ်ားကိုတင်မြရဲ့ လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်က ကိုင်ဆုတ်ရင်း ဆွပေးနေမိတယ်..။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အပီပြင် နှိုက်ဆွပေးနေတာ မရင်မြတစ်ယောက် ရာဂ စိတ်တွေ ထကြွလာတယ်..။ သူ့ယောက်ျား ကိုတင်မြရဲ့ စိတ်ကို အကဲခတ်မရပေမယ့် သူ့ပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ထန်ထန်လာပြိး မတ်တောင်လာပြီလေ…။
မရင်မြက ထိုင်ပြီး အနှိုက်အဆွ ခံနေရာက ပက်လက်အိပ်ချလိုက်တယ်..။ အော်…အော်…ပြောရအုံးမယ်…။ မရင်မြ နာမည်နဲက သူ့ယောကျ်ား ကိုတင်မြ နာမည်က ရင်မြ တင်မြ အသံက ဆင်တူဖြစ်နေတာကိုး…။ ဒါနဲ့ ပတ်သက်ပြီး သူ့ယောက်ျားပြောဖူးတာကို မရင်မြ ဘယ်တော့မှ မမေ့သေးဘူး…..ဘာတဲ့….
“မင်းနာမည်ရဲ့ အဆုံးက မြ..၊ ငါ့နာမည်အဆုံးကလဲ မြ…၊ ဒီတော့ ကြာသာပတေးနံကွာ..၊ နေ့ချင်းထပ်တော့ မြတ်သတဲ့… ညညဆို လိုးတိုင်းလိုးတိုင်း ငါက အပေါ်ကချည်း ထပ်မှောက်လိုးရတာဆိုတော့ အဟဲ…ဟဲ …။
ပြီးတော့ မင်းနာမည်ရဲ့ ရှေ့ဆုံးအလုံးက ရင်…၊ ရင်ဆိုတော့ ဗုဒ္ဓဟူး…….၊ ငါ့နာမည် ရှေ့ဆုံးအလုံးက တင် ဆိုတော့ စနေ…စနေဗုဒ္ဓဟူး ရူးတောင် ကြီးပွားဆိုပဲဟ.. မိန်းမရ….“
ဒီလိုပြောပြီး တဏှာရူးကြောတွေထပြီး လင်မယားနှစ်ယောက် လိုးလိုက်ကြ…၊ ခံလိုက်ကြတာ ပျော်စရာ ကြည်နူးစရာကြီး…။ သူ့ယောက်ျား ကိုတင်မြက ဒီလို နောက်တောက်တောက် လူမျိုးပါ…။ ထားတော့….စောစောက အကြောင်း ပြန်ဆက်ရအောင်…။ မရင်မြက ပက်လက်အိပ်ရင်း ဆက်အနှိုက်ခံနေရတယ်…။
ငွေ ၃၀၀၀ ကလဲ ရထားဆိုတော့ ပျော်တာပေါ့… လေ…။ တောအရပ်မှာ ငွေ ၃၀၀၀ ဆိုတာ တကယ့်ကို နည်းတာမဟုတ်ဖူး…။ နှိုက်ရင်း နှိုက်ရင်းနဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးက ရွ ရွလာတယ်…။ ဒုတ်နဲ့ အတို့ခံရတဲ့ ဂုံညှင်းဖားကြီးလို ၊ ရာဂမာန်တွေကြွတက်လာပြီး ခုံးထဖောင်းကြွနေပြီလေ…။ အတွင်းကလဲ တလှုပ်လှုပ် တရွရွနဲ့ ရွစိကို ထိုးနေတော့တာပေါ့…။
မရင်မြကလည်း သူ့လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်က ဆုတ်ကိုင်ပေးနေရတာကို အားမရလှတာနဲ့ ပုဆိုးပင့်လှန်ပြီး လီးကြီးကို ထိထိမိမိကြီး ဆုတ်ကိုင်ပြီး ဆွပေးလိုက်တယ်..။ ကိုတင်မြတစ်ယောက်လည်း သဘောကျ ကျေနပ်နေတော့တာပေါ့…။ အရက်က တော်တော်လေး သောက်ထားတာမို့ မူးယစ်ရီဝေတဲ့ အရသာနဲ့ အတူ လီးကြီးကို ဆုတ်ကိုင်ဆွပေးနေတဲ့ အရသာကိုပါ တစ်လှည့်စီ ခံစားနေမိတယ်.။ ကိုတင်မြလီးက နည်းနည်းနောနောဟာကြီး မဟုတ်ဘူး…။
လက်တစ်ဆုတ်စာမက တုတ်လွန်းပြီး အရှည်က တစ်ထွာကျော်ကျော်လောက် ရှိတယ်….ဆိုပါတော့ ….၇ လက်မခွဲလောက်ပေါ့…။ စောက်ဖုတ်အခေါင်းထဲ မကြာမကြာ အောင်းရလွန်းလို့နဲ့ တူပါရဲ့…။ လီးတန်ကြီးက မီးသွေးရောင် တောက်ထနေသလိုပဲ…။ ပြဲအာနေတဲ့ ဒစ်ထိပ်ကြီးကတော့ နီညိရောင်သန်းပြီး တင်းရင်း ဖူးအာနေတာပေါ့လေ…။
မရင်မြ လီးတံကြီးရဲ့ အရေပြားတွေကို အရင်းဖက်ဆွဲဆွဲ လှန်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး စိတ်ပါလက်ပါ ဂွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးနေတယ်…။ တစတစနဲ့ ကိုတင်မြ လီးကြီးဟာ စောစောကထက် တင်းကြွလာပြီး လီးကြီးကို ယှက်သိုင်းထားတဲ့ သွေးကြောကြီးတွေပါ ဖောင်းကြွလာတယ်..။ မရင်မြက သူ့အကျီ ၤ ကျယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်ပြီး ဘရာစီယာကို အထက်သို့ ပင့်လှန်လျက် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဖော်ထားလိုက်တယ်..။
ကလေးမွေးတာကလည်း တစ်ယောက်တည်း..၊ အရွယ်ကလည်း ကောင်း…၊ သွေးသားကလည်း ဆူဖြိုးတုန်းဆိုတော့ နို့ကြီးနှစ်မွှာက ဝင်းမွတ်အိထွားမို့တင်းနေတာပါ..။ မရင်မြက လွတ်နေတဲ့ သူ့ယောက်ျားလက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး လုံးဝန်းမို့မောက်နေတဲ့ သူ့နို့အုံတင်းတင်းအိအိကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်..။ အရက်ကလေးက တရစ်ရစ်နဲ့ ကိုတင်မြကလည်း နို့အုံကြီးကို ညှစ်ညှစ်ပြီး ဖွဖွ ဆုတ်ချေပေးလိုက်တယ်..။
မရင်မြခမျာလည်း ကာမခလုတ်တွေက တဖျစ်ဖျစ်နဲ့ ပွင့်ထွက်လာပြီမို့ ရမက်သွေးအရှိန်ကလည်း တစစနဲ့ တက်တက်လာပါပြီ…။ ကိုတင်မြက သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်လိုက်ပြီး ဘေးနားမှာ ပုံထားလိုက်တယ်..။ တဆက်တည်းမှာပဲ မရင်မြရဲ့ ထမီကို လည်း ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်..။ ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားမို့ မရင်မြက ခြေဆင်းပြီး အလိုက်သင့်ပြင်ပေးလိုက်တယ်..။
ရေနံဆီမီးရောင်အောက်မှာ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးက ကိုတင်မြရဲ့ ရမက်ဇောကို ပိုမိုတက်ကြွစေပါတယ်..။ ကိုတင်မြက မရင်မြကို ဘေးတစောင်းအနေအထားဖြစ်အောင် ပြုပြင်ပေးလိုက်တယ်..။ ပြီးတော့ ညာဘက်ပေါင်တံကြီးကို အထက်သို့ ကွေးတင်လိုက်ပြန်တယ်..။ တင်ဆုံထွားထွားကြီးက မို့မောက် ကားတက်လာပြီး ဖင်အိုးကြီးနှစ်မွှာကလည်း အက်ကွဲထွက်လာပါတယ်..။
ကိုတင်မြက မရင်မြရဲ့ ဘယ်ဘက်ပေါင်တံအပေါ် ခပ်ဖွဖွလေး ခွထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ပေါင်ရင်းကို မရင်မြဖင်ဆုံကြားဆီ တိုးကပ်လိုက်တယ်..။ ပြီးတော့ နောက်ကို ပြူးအစ်ထွက်နေတဲ့ မရင်မြ စောက်ဖုတ် စူစူကြီးကို လက်ခလယ်ထိပ်နဲ့ ခပ်ဖွဖွလေး စမ်းလိုက်တယ်..။ နှုတ်ခမ်းသားတွေက ထူပွကြွရွနေတယ်..။ လက်ခလယ်ထိပ်ကိုလည်း စောက်ဖုတ်အထဲ စွပ်ခနဲ ထိုးထည့်လိုက်သေးတယ်..။
စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက နွေးနွေးရှိန်းရှိန်း စိုစိုစွတ်စွတ်ကြီး ဖြစ်နေပါပြီ…။ အစစ သေချာပြီဆိုမှ တောင်မတ်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို လက်နဲ့ အသာဆကိုင်ပြီး စောက်ခေါင်းအဝမှာ တေ့မြှုပ်လိုက်တယ်..။ အတွင်းသားနုနုတွေက စောက်ရည်ကြည်တွေနဲ့ ရေသမမွှေထားပြီးမို့ လီးထိပ်ကြီးမှာ ဇိခွ နဲ နစ်ဝင်သွားတယ်..။
စောစောက ဂွင်းတိုက်ထားသော အရှိန် ၊ အရက်ရှိန် ကိလေသာ ရမက် အရှိန် စသည့် အရှိန်မျိုးစုံ ထုံမွှမ်းထားသည့်အတွက် လီးချောင်းတန်ကြီး တလျောက် ရှိန်းခနဲ ဖိန်းခနဲ ကျင်တက် ယားဆိမ့်သွားရတယ်..။ ကိုတင်မြက ဖင်ကြောကြီးကို ရှုံ့ခွက်ပြီး လီးကြီးကို အဆုံးထိ ဖိသွင်းလိုက်တယ်…။
“ဖျစ်…ဖျစ်..ဖွတ်…ဖျစ် ဖျစ်…ဖွပ်…“ “အ…အင်း…ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ်……အ…..အလ…အင့်.ကျွတ်…“ ကလေးတစ်ယောက်သာ မွေးထားဖူးတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖြစ်ရုံမက တစ်ပတ်တစ်ခါ ကျောက်ချဉ်ရေ စိမ် စိမ်ပေးနေသည့် စောက်ဖုတ်မို့ လီးကြီးက စီးစီးပိုင်ပိုင် တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကြီး ဝင်သွားပါတယ်..။ လီးကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီးနောက် ကိုတင်မြက ခဏရပ်ထားပြီး စောက်ဖုတ်အငွေ့ခံကာ နှပ်ထားလိုက်ပါသေးတယ်..။
နှပ်လို့ အားရတော့မှ သူ့လီးကြီးကို တစ်ဝက်ကျော်ကျော်လောက် ဆွဲနှုတ်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်က ပုခုံးကို ဆုတ်ကိုင်လျက် ကျန်လက်တစ်ဖက်က နို့အုံတင်းတင်းကြီးကို ဆုတ်ကိုင်ကာ ခပ်သွက်သွက် ညှောင့် ညှောင့်လိုးပါတော့တယ်….။
“ဖွတ်…ပြွတ်….ဖွတ်…ဖွတ်….ဖွတ် ပြွတ်….“
လီးဝင်လီးထွက် စည်းချက်ကျကျ သံစဉ်တွေထွက်ပေါ်နေသလို ကာမဂီတ ညည်းညူသံတွေကလည်း အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်နေပါတယ်..။ သမီးဖြစ်သူက အအိပ်ကြီးသူမို့ တော်ပါသေးရဲ့..။ ထိုသို့ တစောင်းအနေအထားခွ ဆောင့်လိုးနေရာမှ ကိုတင်မြက သူ့လီးကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်ပါတယ်..။
မရင်မြကိုလည်း ပက်လက်အနေအထားဖြစ်အောင် ပြင်ပေးလိုက်ရာ မရင်မြကလည်း အလိုက်တသိ ဒူးထောင် ပေါင်ကားပေးလိုက်ပါတယ်…။ ကိုတင်မြက မရင်မြ ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး အရှိန်ပြင်းထန်နေတဲ့ ထပ်မံမြှုပ်သွင်းလိုက်ပြန်တယ်..။
ဒီတစ်ခါတော့ လီးတန်ကြီးက အထစ်အငေါ့မရှိ ချောချောရှူရှူ ပြွတ်ခနဲ ရွှတ်ခနဲ ဝင်သွားပါတယ်..။ ကိုတင်မြလက်နှစ်ဖက်က မရင်မြကိုယ်ပေါ် ကျော်ခွထောက်လိုက်ပြီး ကိုယ်ကို ရှေ့အနည်းငယ်ကုန်းလျက် အားပါးတရ အသားကုန်ကြုံးကြုံးဆောင့်ပါတော့တယ်..။
“ဖွတ်..ပြွတ်..ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ်……ပြွတ်……“
“အင့်…အ…အမေ့…..အ အ……အင့်…အိ..အင့်…..အမေ့….အ ဟင့်….အိ…အ…“ အရက်အရှိန်နဲ့အတူ ကာမအရှိန်ပါ တက်လာပြီမို့ ကိုတင်မြရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက မီးကုန်ရမ်းကုန် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖြစ်နေသလို မရင်မြရဲ့ အကော့အပင့်တွေကလည်း သဲထိတ်ရင်ဖိုစရာ ကောင်းလွန်းလှပါတယ်..။
ကိုတင်မြရဲ့ ဦးနှောက်ထဲမှာ အရက်ရှိန်က ပျံ့နှံ့ ဝင်ရောက်သွားပြီမို့ ဘာကိုမှ မစဉ်းစားနေတော့ပဲ တရှူးရှူး တရှဲရှဲဖြင့် မာန်ထနေသော ဝက်သိုးကြီးလို အငမ်းမရ ဆောင့်ဆောင့် လိုးပါတော့တယ်..။ မရင်မြတစ်ယောက်လည်း လီးအရသာကို ခံစားရင်း ကော့ကော့ခံကာ ငွေသုံးထောင်နှင့် ဝယ်ရမည့် အရာတွေကို စိတ်ကူးယဉ်လျက် ရှိပါတယ်..။
သည်တော့ ကိုတင်မြကာမဇောထန်သလောက် မရင်မြခမျာ နောက်က မလိုက်နိုင်ပဲ ဖြစ်နေပါတယ်..။ လီးအရသာကလည်း ကောင်း စိတ်ကူးယဉ်လို့ကလည်း ကောင်း မို့ ကာမလိုအင် ပန်းတိုင် ရောက်ရှိရေးမှာ နှောင့်နှေးသွားပါတယ်…။
အရှိန်ပြင်းသော ဆောင့်ချက်တွေနှင့် အတူ ကိုတင်မြ လချောင်းတစ်ခုလုံး ထူပူယားကြွလာပြီး လရေပူပူတွေကို စောက်ခေါင်းထဲ ဗျင်းခနဲ ဗျင်းခနဲ ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့တယ်..။ စောက်ခေါင်းထဲ ပူခနဲ နွေးခနဲ ဖြစ်သွားတဲ့ အတွေ့က ကိုတင်မြတစ်ယောက် ပြီးဆုံးသွားပြီဖြစ်ကြောင်း မရင်မြကို အချက်ပြလိုက်သလို ဖြစ်သွားပါတယ်..။
မရင်မြအဖို့ အခုမှ ကောင်းဆဲမို့ ကိုတင်မြနဲ့ ပြိုင်တူပြီးရန် ကော့ ကော့ပြီး ခံဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့ မမှီနိုင်တော့ပါ..။ တဖြည်းဖြည်း ကိုတင်မြလီးကြီးက အရှိန်သေသွားတာကို သိလိုက်ပါတယ်..။ ကိုတင်မြတစ်ယောက် မရင်မြကိုယ်ပေါ်မှောက်ချရင်း ဟောဟဲဆိုက်ကာ မောပန်းလျက် အမောဖြေနေပါတယ်..။ လီးကြီးကလည်း ပျော့ခွေ ညှိုးနွမ်းလို့ သွားပါပြီ…။
အားအင်လည်း ကုန်ခမ်း အရက်ရှိန်ကလည်း အတက်ကြမ်းနေပြီမို့ မှောက်ရက်တန်းလန်းကြီးဖြင့် ပင် ကိုတင်မြတစ်ယောက် အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်..။ အခုမှ စတင် ကောင်းနေဆဲမို့ မရင်မြတစ်ယောက် အားမလိုအားမရ ဆတ်တငံ့ငံ့ကြီး ဖြစ်နေရှာပါတယ်..။ သူ့ယောက်ျားကိုယ်လုံးကြီးကို ဘေးတွန်းချလိုက်ပြီး ပုဆိုးကို ဖြစ်သလို စွပ်ပေးလိုက်တယ်..။
တခေါခေါ အိပ်နေတဲ့ ယောက်ျားကို စိတ်ပျက်လက်ပျက် တစ်ချက်ကြည့်ရင်း စောင်ပါးတစ်ထည် လွှမ်းပေးလိုက်တယ်..။ သူ့နို့အုံဖွေးဖွေး အိအိကြီးကိုလည်း ဘရာစီယာနဲ့ ဖုံးအုပ်လိုက်ပြီး အနီးမှာ ရှိတဲ့ ထမီကို ရင်လျားဝတ်ရင်း အပြင်ဘက် သေးပေါက်ထွက်ခဲ့တယ်..။ ညဉ့်အတော်နက်နေပြီမို့ တစ်ရွာလုံး တိတ်ဆိတ်ကာ နေလေရဲ့…။
မကောင်းမှုဟူသည် ဆိတ်ကွယ်ရာမရှိ ဆိုတဲ့ စကားပုံကို ဒီနေရာမှာ သုံးသင့် မသုံးသင့် ဖိုးတုတ်တစ်ယောက် တွေးမိပါရဲ့..။ အကြင်လင်မယားဖြစ်တဲ့ မိန်းမနဲ့ ယောက်ျား လောကထုံးစံအတိုင်း လိုးကြခံကြတာကို မကောင်းမှုလို့ သတ်မှတ်လို့ ဖြစ်ပါ့မလား ဟု ဖိုးတုတ် စဉ်းစားကြည့်သည်..။
သူများမယား ကြာခိုပြီး တိုးတိုးတိတ်တိတ် လိုးရင် ဒါ အပြစ်ရှိလို့ မကောင်းမှုလို့ သတ်မှတ်နိုင်ပါတယ်..။ အခုဟာက ကိုတင်မြက မရင်မြရဲ့ လင် ၊ မရင်မြက ကိုတင်မြရဲ့ မယား…။ ဒီတော့ လင်နဲ့ မယား မို့ လိုးကြခံကြတာ သဘာဝ မို့ အပြစ်မရှိပါဘူး…။
အဲ ခက်တာက ဒီလိုးတယ်ဆိုတာကြီးကို ဘယ်ယောကျ်ား မိန်းမမှ လူရှေ့သူရှေ့ ပေါ်ပေါ်တင်တင်ကြီး လိုးကြတာ မဟုတ်ဘူးလေ…။ လူဆိုတော့ ရှက်တတ်တယ် ထင်ပါရဲ့ ၊ အကောင်ပလောင်တွေကတော့ ရှင်းတယ်..၊ စိတ်ထမုန်ယိုလာလျင် ဘယ်သူ့ရှေ့မှ မရှောင်ဘူး ။ တက်လုပ်လိုက်ကြတာပဲ..။ ဖိုးတုတ်က အသက်သိပ်မကြီးသေးပါဘူး…။
လေးတန်းအောင်တော့ ကိုရင်ဝတ်…။ လူထွက်လာတာ ခြောက်လလောက်ပဲ ရှိသေးတာ..။ ဉာဏ်ကောင်း စာတော်တဲ့သူမို့ စာဖတ်ဝါသနာလည်း တော်တော်ကြီးတယ်..။ ဆရာကြီး ပီမိုးနင်းရဲ့ ကျားမ သဘာဝ အကြောင်းရေးထားတဲ့ စာတွေ တော်တော်လေး ဖတ်ဖူးနေတဲ့ကောင်..။ ဘယ်ဘဝက ဘယ်လို ပဌာန်းဆက်နဲ့ လာတဲ့ကောင်မျိုးလဲ မသိဘူး..၊ လူငယ်သလောက် တဏှာရူး ကြမ်းမှ ကြမ်း ၊ ပြီးတော့ ဖွားဖက်တော် သူ့ငယ်ပါက အရှည် ခုနစ်လက်မခွဲ ကျော်ကျော်ခန့် ရှိပြီး အတုတ်က ငါးလက်မခွဲခန့် ရှိလေရဲ့..။
သူတို့အိမျက နှားကောငျရေ နှဈဆယျကြောျ ရှိတာမို့ လူပြိုပေါကျ ဖိုးတုတျတဈယောကျ လူထှကျပွီး နှားကြောငျးနရေတယျ..။ သူ့လှယျအိတျထဲမှာ အမွဲတမျး စာအုပျ နှဈအုပျတော့ ပါလေ့ ရှိတယျ..။ နှားကြောငျးရငျး စာဖတျတယျ..။ဖိုးတုတျတို့ အိမျနဲ့ မရငျမွတို့ အိမျက ကြောခငြျးကပျလကြျ အနအေထား..၊ ဒါပမေယျ့ ဖိုးတုတျတို့က ခွံဝငျးကယြျတယျ..။ နှားခွံနဲ့ ဆိုတော့ ပေ တဈရာ ပတျလညျလောကျတော့ ရှိတယျ..။
မရငျမွတို့ အိမျက နှဈခနျး သုံးပငျ မွစေိုကျအိမျပါ.. ။ ဖိုးတုတျတို့က လေးပငျ သုံးခနျး နှဈထပျ ပဉြျထောငျအိမျမို့ အပေါျထပျ အနောကျခနျးထဲက ကွညျ့ရငျ မရငျမွတို့ဝငျးထဲကို အပေါျစီးက နီးနီးကပျကပျ မွငျနရေတယျ..။ မရငျမွက အိမျနောကျဖေးက အုနျးပငျကွီးအောကျမှာ ရခြေိုးလေ့ ရှိတယျ..။ ဖိုးတုတျ အပေါျထပျ အနောကျခနျးဘကျနေ ကွညျ့ရငျ တညျ့တညျ့ပဲ..။ ဖိုးတုတျအဖေ နဲ့ အမကေ အိမျအောကျထပျမှာ နကွေတာမို့ အပေါျထပျ တဈခုလုံးကို ဖိုးတုတျ တဈယောကျထဲ အပိုငျစီးထားတယျ..။
သူ့အခနျးထဲကနေ အပေါကျဖောကျထားပွီး မရငျမွ ရခြေိုးတာကို ခြောငျး ခြောငျးကွညျ့ရတာ အမော..။ ရခြေုးိရငျး ဖွူဖှေးတငျးမို့နတေဲ့ နို့အုံဝငျးဝငျးကွီးတှကေို ထမီလဲတဲ့ အခါ မကွာမကွာ မွငျရတဲ့ ဖငျဆုံထှားထှားဖှေးဖှေးကွီးတှေ ..ဒါတှကေို ကွညျ့ ကွညျ့ပွီး ဖိုးတုတျ မနနေိုငျ…မထိုငျနိုငျဖွဈပွီး ဂှငျးတိုကျမိတာလဲ ခဏခဏပါပဲ..။ နောကျတော့ တဆငျ့တကျပွီး မရငျမွတို့ လငျမယား ညညလိုးတာကို နှားခွံထဲကနေ ခိုးဝငျပွီး ခြောငျးကွညျ့တတျလာတယျ..
မီးမှုတျပွီးမှာ လိုးကွတာဆိုတော့ တဖှတျဖှတျနဲ့ အသံတှသော ကွားနရေပွီး ဘာမှ မမွငျရဘူး..။ ဒါနဲ့တငျ လီးတောငျ ကြနေပျခဲ့ရတယျ.. ဒီနေ့ည ကံကောငျးထောကျမစှာနဲ့ ရနေံဆီမီးခှကျကွီးထှနျးပွီး အားရပါးရ တုံးလုံးခြှတျ လိုးနကွေတဲ့ မရငျမွတို့ လငျမယားကို တှေ့ခဲ့ရတယျ..။ သူရောကျသှားတော့ မရငျမွက ဒူးထောငျပေါငျကား ပကျလကျကွီး အိပျပွီး ကိုတငျမွက အထကျက တကျခှလိုးပေးနတေယျ..။
ကွညျ့ရတဲ့ ပုံက အရကျလဲ တောျတောျမူးနပေုံ ရတယျ..။ မကွာခငျ ကိုတငျမွ ပွီးသှားလို့ မရငျမွက တှနျးဖယျပွီး စောငျခွုံပေးပုံ..၊ သူမမကြျနှာမှာလညျး လိုအငျ မပွညျ့ဝလို့ အလိုမကြ ဖွဈနပေုံ နို့ကွီးနှဈလုံးကို ဘရာစီယာနဲ့ ဖုံးအုပျပွီး ထမီကောကျ ရငျလြားပုံ . .၊
ပွီးတော့ ပေါငျကွားထဲက စောကျဖုတျဖောငျးဖောငျးကွီးနဲ့ မဲမှောငျနတေဲ့ စောကျမှှေးအုံ ဘုတျသိုကျကွီး …ဖိုးတုတျတဈယောကျ မနနေိုငျတဲ့အဆုံး မတျတတျရပျလကြျကွီး ဂှငျးတိုကျလကြျ သုတျရတှေကေို မရငျမွတို့ အိမျထရံမှာ ပနျးပဈထားခဲ့တယျ..။ ညအိပျတော့လညျး တောျတောျနဲ့ အိပျမပြောျဘူး..။ တငျးရငျးမို့မောကျပွီး ဝငျးအိမှှတျနတေဲ့ နို့အုံကွီးနှဈလုံး..၊
ပွီးတော့ ဖွူဖှေးတုတျခိုငျတဲ့ ပေါငျတနျတဈတဈကွီးတှေ ရဲ့ အရငျး ခှဆုံရှိ မဲမှောငျနတေဲ့ စောကျမှှအေုံကွီးနဲ့ အတူ ဖောငျးကွှနတေဲ့ စောကျဖုတျကွီး…..ထှားကားပွီး နောကျသို့ ကောကျခြိတျကော့ထှကျနတေဲ့ ဖငျအိုးမောကျမောကျကွီး ….ဒါတှကေ မကြျစိထဲမှာ တလညျလညျဖွဈကာ လီးက တောငျမတျလာပွနျတယျ..။ ဒီတော့လညျး ငွိမျသှားအောငျ ထပျပွီး ဂှငျးတိုကျရပွနျတော့တာပေါ့… ဒီတော့မှ နှဈနှဈခွိုကျခွိုကျ အိပျပြောျသှားရတော့တယျ..။
“ဟဲ့နှား….ဟ……တောကျ…..ဟဲ့..ဟိုကောငျမ….ကနြျး…..“
နှားသိုးတဈကောငျက နှားမတဈကောငျကို ဇှတျကွီး တကျခှနလေို့ လှမျးအခွောကျ ….နှားမတဈကောငျက မရငျမွတို့ အခငျးထဲက ပွောငျးဖူးပငျကို လှမျးစားနလေို့ ဖိုးတုတျတဈယောကျ အလုပျရှုပျ ဗြာမြားသှားသညျ..။ အခြိနျက မှနျးလှဲ ၂ နာရီကြောျခနျ့မို့ ဆောငျးနအေရှိနျဖွဈလငျ့ကစား အတောျလေး အရှိနျပွငျးသညျ..။ ထို့ကွောငျ့ သနပျပငျကွီးအောကျတှငျ စာအုပျဖတျနရောမှ နှားမကို ထှကျမောငျးလိုကျသညျ..။
စောကျကနျးမက မရငျမွတို့ တဲရှိရာသို့ စှတျပွေးသညျ..။ ဖိုးတုတျနရောနှငျ့ မရငျမွတို့ တဲမှာ ယာကှကျ ဆယျကှကျခနျ့ ခွားနသေညျမို့ အတောျလေးလှမျးသညျ..။ ဖိုးတုတျက တဖကျခြောငျးတှငျးမှ ပတျလိုကျသညျ..။ မရငျမွတို့ တဲနားအရောကျတှငျ နှားမက သူ့နှားအုပျရှိရာသို့ လှညျ့ပွနျသှားသညျ..။
တဲအပွငျတှငျ လှညျးခြှတျထားခဲ့သဖွငျ့ လူရှိနသေညျ..။ ရတေောငျးသောကျမညျဟု စိတျကူးရငျး တဲထဲအဝငျ မွငျလိုကျရသော မွငျကှငျးကွောငျ့ ဖိုးတုတျ တဲပေါကျဝတှငျ တုံ့ကနဲ ရပျလိုကျမိ၏…။ ကွညျ့ပါအုံး….မရငျမွတဈယောကျ သူ့ကို ကြောပေးလကြျ ပုဇှနျထုပျကှေး ပုံစံ တစောငျးကွီး အိပျပြောျနသေညျ..။
ဝတျထားသညျ့ ထမီကလညျး လြော့ရဲရဲကွီး ဖွဈနသေညျ..။ ပွီးတော့ တကောကျကှေးအထကျ ပေါငျလညျလောကျထိ ထမီက လနျတကျနသေညျ..။ ခါးတိုလကျပွတျ အကြီ ငျ်မို့ ထမီနှငျ့ အကြီ ၤ အစပျမှာ လကျတဈဝါးစာလောကျကှာနပွေီး ဖွူနုနု အတှငျးသားတှကေို အထငျးသားကွီး မွငျနရေသညျ..။
မနေ့ညကပငျ ကိုယျ့မကြျစိအောကျ၌ တုံးလုံးကွီးခြှတျကာ အောကျကနေ အလိုးခံနသေော မိနျးမတဈယောကျကို ယခုလို လူသူဆိတျကှယျရာ တောထဲမှာ မလုံ့တလုံပုံစံကွီးဖွငျ့ မကြျဝါးထငျထငျ တှေ့မွငျလိုကျရသောအခါ ရာဂလှိုငျးတှကေ ဖိုးတုတျ၏ နှလုံးသားကို ဝုနျးကနဲ ရိုကျခတျလိုကျသညျ..။
ဖိုးတုတျတဈယောကျ စောစောက နှားမတဈကောငျကို ဇှတျတကျခှသော နှားသိုးလို ရှူးရှူးရှားရှားဖွဈသှားရသညျ..။ ကိလသောရာဂစိတျကား လူနှငျ့ နှားသိုး မခွားနားပါပေ..။ ဖိုးတုတျက လူမို့ စောစောက နှားသိုးလို ဇှတျဝငျမလိုးခွငျးသာ ခွားနား၏..။ သို့သောျ ဖိုးတုတျခွလှေမျးတှကေ ရှေ့သို့ တရှေ့ရှေ့ဖွငျ့ လှမျးနပေါသညျ..။
မကြျလုံးအစုံကလညျး ထမီစလှတျသဖွငျ့ ပေါျနသေော ပေါငျတှငျးသားဝငျးဝငျးတှဆေီ မကြျတောငျမခတျ စူးစိုကျကွညျ့လကြျ ရှိသညျ..။ ဖိုးတုတျက မရငျမွအိုးကွီးအနား တိုးကပျသှားပွီး လြော့တိလြော့ရဲဖွဈနသေော ထမီကို ခပျဖှဖှလေး အထကျသို့ ဆှဲလှနျလိုကျသညျ..။ သညျတော့ ပွောငျးဝငျးတငျးအိနသေော ဖငျအိုးကွီးနှဈမှှာက မှတျမှတျထှားထှားကွီး ဘှားကနဲ ပေါျလာသညျ..။
ဖိုးတုတျလညျးခြောငျးတလြှောကျ ခြောကျသှေ့ကှဲအကျလာသလို ဖွဈလာသညျ့အတှကျ တံတှေးကို ခပျမွနျမွနျ မြိုခလြိုကျရသညျ..။ တဆကျတညျးပငျ မနေ့ညက ကာမအလို မပွညျ့ဝလို့ မခငြျ့မရဲဖွဈနသေော မရငျမွရဲ့ အားမလိုအားမရ မကြျနှာကွီးကို ကှကျကနဲ ပွနျမွငျမိသညျ..။
ကာမလိုအငျ မပွညျ့ဝသူကို ဖွညျ့ဆညျးပေးရခွငျးမှာ ယောကြျားကောငျးတို့၏ အလုပျဟု ပိုငျပိုငျကွီး ဆုံးဖွတျခကြျ ခရြငျး ဖငျအိုးကွီးနှဈမှှာကွားမှ နောကျသို့ ပွူးထှကျနသေော ညိုညိုမောငျးမောငျး စောကျဖုတျကွီးကို ငုံ့အကွညျ့ နှားထီးက နှားမစောကျဖုတျကို မလုပျမီ နမျးကွညျ့နသေော ပုံရိပျမြားက သူ့စိတျအာရုံတှငျ ပေါျလာသညျ..။ သညျအလုပျကား လုပျသငျ့လုပျထိုကျသော ကာမရှေ့ပွေးအလုပျဟု ဖိုးတုတျကမှတျယူလိုကျသညျ..။ သဘာဝတရားနှငျ့ ပတျသကျလို့ ပွုမူကငြျ့သုံးရာ၌ အဟိတျတိရစဆနျတှကေ လူတို့ထကျ သာ၏…။ လှတျလပျ၏..။
လူလုပျထားသညျ့ စညျးကမျးဆိုတဲ့ဘောငျအတှငျးက လူတှမှော ထှကျရဲသညျ မဟုတျ..။ အကောငျပလောငျတှလေောကမှာ ဥပဒမေရှိ..။ သို့ဖွဈရကား ကာမဆကျဆံရေးအလုပျမှာ လုပျသငျ့လုပျထိုကျသညျကို သူတို့စိတျတိုငျးကြ လုပျခှငျ့ရကွ၏..။ ယခုလညျး စောကျဖုတျကို မလိုးခငျ နမျးရှုပျရမညျ့ အလုပျကို သူတို့ဆီက နညျးနာယူပွီး လုပျလိုကျသညျ..။
ကိလသောသှေးကွောငျ့ ပူနှေးနသေော နှာခေါငျးထိပျဖွငျ့ ညိုညိုဖောငျးဖောငျး စောကျဖုတျကွီးပေါျ အိကနဲ ဖိပွီး တရှိုကျမကျမကျ နမျးရှုပျလိုကျသညျ..။ ငါးဖောငျရိုး နံ့ကဲ့သို့သော ပွငျးပွငျးရှရှ ရနံ့သငျးသငျးလေးက ဖိုးတုတျနှာခေါငျးထဲ စူးကနဲ ဝငျလို့သှားသညျ..။ ယငျး ရနံ့သငျးသငျးလေးက တဈကိုယျလုံးရှိ သှေးမြားကို လှုံ့ဆောျလိုကျသောအခါ ကာမအကွောမြိုးစုံ ဆုံစညျးပေါငျးစုရာ ဖွဈသညျ့ သူ့ပေါငျကွားရှိ လီးတနျကွီးမှာ ဝုနျးကနဲ ထောငျမတျလာသညျ..။
ပုဆိုးကို ထိုးဖောကျတှနျးကနျပွီး လီးကွီးမှာ ရှေ့သို့ ငေါငေါကွီး တိုးထှကျလာသညျ..။ နှာခေါငျးဖွငျ့ နမျးရရုံမြှ မကြနေပျနိုငျတော့ပဲ…လြှာဖြားဖွငျ့ပါ ပှတျဆှဲယကျပေးလိုကျသညျ..။ မရငျမွ တဈကိုယျလုံး တှနျ့ကနဲ ဖွဈလို့သှားသညျ..။ အိပျမကျထဲတှငျ သူ့ယောကျြားနှငျ့ လိုးနသေညျကို မွငျမကျနပွေီး ကာမအရသာတှေ့ကာ နှဈနှဈခွိုကျခွိုကျကွီး အိပျပြောျလကြျသာ ရှိနပေါသညျ..။
ဖိုးတုတျက စောကျဖုတျနှုတျခမျးသားနှဈလှှာကို ဖွဲလို့ရနိုငျသမြှ ဖွဲပွီး စောကျဖုတျအတှငျးသားနုနုမြားကို လြှာဖွငျ့ ထိုးဆှကလိပေးပွနျသညျ..။ ကြိခြှဲခြှဲ ငံပပြြ စောကျရညျအရသာက တဈကိုယျလုံးရှိ ကာမအရသာကွောမြားတလြှောကျ စိမျ့ဝငျပွနျ့နှံ့သှားသညျ..။
အရပွေားတှေ စုတျပွတျကှဲထှကျတော့မတတျ လီးတနျကွီးတလြှောကျ တငျးအကျဖောငျးကွှလာသညျ..။ ဘယျလိုမှ ထိနျးခြုပျမထားနိုငျတော့သညျ့အဆုံး မှီသလောကျပငျ သူ့လီးထိပျကွီးဖွငျ့ ညိုမောငျးစိုအိနသေော စောကျဖုတျကွီးထဲသို့ ဇိကနဲ ဖိသှငျးထညျ့လိုကျသညျ..။ လီးကွီးက ဒဈပွဲအရဈကွီးကြောျသညျအထိ မွုပျဝငျသှားသညျ..။ ထိုမြှလောကျအနအေထားနှငျ့ပငျ ဖိုးတုတျက အသှငျးအထုတျလုပျပေးနသေညျ..။
စောကျဖုတျတဈခါမှ မလိုးဖူးသေးသော လီးမို့ ဂှငျးတိုကျရသညျထကျ အဆပေါငျး ထောငျသောငျးမက သာလှနျသော အီဆိမျ့ရှိနျးဖိနျးသညျ့ ကာမအရသာထူးကွီးကို ခံစားနရေသညျ..။ အလိုးခံနသေညျဟု အိပျမကျမကျနသေော မရငျမွတဈယောကျလညျး တကယျ့လီးအစဈကွီးဖွငျ့ အထိုးအဆှ ခံနရေသညျဖွဈရကား တစတစ အရသာတှေ့သညျ..။
အိပျပြောျနလေကြျကပငျ ဖငျဆုံကွီးကို နောကျသို့ ကော့ကာ ကော့ကာ ပေးလာသညျ..။ တဖွညျးဖွညျးနှငျ့ လီးတနျကွီး အဆုံးပိုငျးသို့ တရှေ့ရှေ့ခငြျး ရောကျလာသညျ..။ သညျတော့ လီးဝငျလီးထှကျ ပိုနကျလာရာ ဆောငျ့ပေးနသေော ဖိုးတုတျမှာ အရသာပိုပိုတှေ့လာသညျ..။ ဖိုးတုတျက အရဲစှနျ့ကာ မရငျမွပခုံးကို တငျးတငျးဆှဲပွီး အားရပါးရပဈဆောငျ့ထညျ့လိုကျရာ…
“ပွှတျပွှတျ..ဖှတျဖှတျ….ပွှတျ…ဒုတျ….“
“အငျ့….အမေ့…အား ရှီး….ကြှတျကြှှတျ….ဟငျ….“
အရှိနျပွငျးထနျ အလိုးသနျသော လူပြိုသိုးဖွဈရုံမြှမက သူ့ယောကျြားထကျ လုံးပတျ ပိုတုတျသော လီးကွီးမို့ ယခုကဲ့သို့ အားပါပါ တဆုံးထိဆောငျ့ထညျ့လိုကျသောအခါ အငျ့ကနဲ အသံထှကျသှားပွီး ဟငျကနဲ နိုးသှားရပါတော့သညျ..။ သို့သောျ လူးလဲထလို့ မရသေးပါ..။
လကျတဈဖကျက အားပါပါဖွငျ့ သူမပခုံးကို ဖိဆှဲပွီး အတငျးဆောငျ့လိုးနသေောကွောငျ့ လူးထခငြျစိတျမရှိလောကျအောငျကောငျး လှနျးနပွေီ ဖွဈရာ သညျအတိုငျးပဲ ဆကျအလိုးခံနလေိုကျသညျ..။ လီးအတုတျပမာဏကို မှနျဆကွညျ့ရုံနဲ့ သူ့ယောကျြားလီးမဟုတျမှနျး အတတျသိလိုကျ၏..။
အတောျ့ကို တုတျသညျ့လီး…… စောကျဖုတျအခေါငျးတလြှောကျ တငျးတငျးကွပျကွပျကွီး အသှငျးအနှုတျ အဝငျအထှကျ လုပျနသေညျမှာ အဖုတျအုံတဈခုလုံး ပူရှိနျး ကငြျဆိမျ့နရေ သညျ..။ ဆောငျ့ခကြျတှကေလညျး သနျလိုကျသညျ့ဖွဈခွငျး…။ နှားသိုးရိုငျး တဈကောငျနှငျ့ မခွား အငျအားကွီးမားလှသညျ…။
“ဖှတျ…..ပွှတျ…ဖှတျ ဗွဈ……ပွှတျ….ပွှတျ…ပလှတျ….ဗွဈ…ဖှတျ….“ “ကြှတျ..အ….ကြှတျ..ကြှတျ….အား….ရှီး….အ အ….ကြှတျ…ကြှတျ….“
ကြောဘကျကနေ ဖိတှနျးဆောငျ့လိုးနသေူက ခုခြိနျထိ ဘယျသူဘယျဝါမှနျး မသိသေး…။ လငျဖွဈသူ မဟုတျမှနျးတော့ အသအေခြာသိ၏..။ သို့သောျ မရငျမွခမြာ ကောငျးလှနျးအားကွီးနရှောသညျ..။ မနေ့ညက အကွှေးကို ခုမှ ဆပျလိုကျရသညျ့ပမာ အကြနေပျကွီး ကြနေပျလကြျ အားပါးတရကွီး ပဈ ပဈခံလိုကျသညျ..။
“ဖှတျ..ဖှတျ ဖှတျ….ဖတျ….ဖှတျ ဖတျ…..“
“အငျ့….အ..အငျ့……ဟား..ကြှတျ..ကြှတျ.“
မတူညီသော သံစဉျတှေ ပေါျထှကျနသေညျ..။ ဖတျဟူသော အသံက ဖိုးတုတျလဥနှငျ့ ဖငျဆုံကွီး ရိုကျခတျသံဖွဈပွီး…ဖှတျဖှပျ ဟူသော အသံက စောကျခေါငျးအတှငျး လီးဝငျလီးထှကျရာမှ ပေါျထှကျလာသော အသံဖွဈ၏…။ ဖိုးတုတျက အခကြျပေါငျး တဈရာလောကျ မနားတမျး ဆောငျ့သညျ..။
.ပွငျးပွငျးထနျထနျ ဆောငျ့သညျ..။ အသားကုနျ ကွုံး ကွုံးဆောငျ့သညျ..။ မရငျမွ၏ စောကျခေါငျးအတှငျး လှိုကျကနဲ လှိုကျကနဲ ကဉြျတကျသှားပွီး တဈကိုယျလုံးလညျး ဇိုးဇိုးဇတျဇတျနဲ့ တှနျ့လိမျကောကျကှေးကာ အီးကနဲ အသံကွီးနဲ့အတူ စောကျရညျပူနှေးနှေးတှေ ဖငြျးကနဲ ပနျးထှကျကုနျတော့သညျ..။
ပူနှေးသော စောကျရညျတှေ ပကျဖနြျးခံလိုကျရသဖွငျ့ လီးတနျကွီးတလြောကျ နှေးကနဲ ဖွဈသှားသညျ..။ သညျအရသာမြိုးကား လကျနှငျ့ ဂှငျးတိုကျရုံမြှဖွငျ့ လုံးဝမရနိုငျသော အလှနျထူးခွားသညျ့ မထေုနျရာဂ ကာမအရသာထူးကွီး ဖွဈပါတော့သညျ..။ ဆကျလကျ၍ အခကြျ ငါးဆယျ ကြောျခနျ့ ဆောငျ့အပွီးတှငျ ဖိုးတုတျလခြောငျးကွီးတဈလြောကျ တစဈစဈ ယားတကျလာပွီး ကငြျစကျနှငျ့ အတို့ခံရသလို တုနျခါလကြျ သုတျရပေူ ပစြျပစြျတှေ ဒလဟော ပနျးထှကျကုနျပါတော့သညျ..။
မရငျမွရဲ့ စောကျခေါငျးထဲမှာ စောကျရညျပူတှနေဲ့ လရပေူတှေ ဝဲလညျခတျနတေော့သညျ.. မရငျမွတဈယောကျ ခွကေုနျလကျပနျးကသြှားပွီး ကာမအရသာကို ခံစားရငျး အမောဖွနေသေညျ..။ စောကျဖုတျထဲ မွှပျထားသော လီးတနျကွီးမှာ ခုခြိနျထိ မာနျရှိနျမကသြေးပဲ တငျးရငျးမာတောငျ့နဆေဲ ဖွဈသညျကို အံ့သွဖှယျကောငျးစှာ သိရှိနရေသညျ..။ တဈခြီတဈမောငျးတောငျ ကောငျးကောငျးကွီး လိုးပွီးမှာတော့ ဘယျသူဖွဈဖွဈ ဘာမှ မဆနျးတော့..။
ဘယျသူဘယျဝါ သတျမှတျခကြျထကျ လီးနှငျ့ စောကျဖုတျ ညီညှတျသငျ့မွတျဖို့ကသာ ပဓာန ဖွဈသညျ..။ ယခု လီးနှငျ့ စောကျဖုတျ အဟုတျကို သငျ့မွတျနသေညျ..။ မနေ့ညက မပွညျ့ဝခဲ့သော ကာမဆန်ဒမြား ခုတော့ တလုံးတဝတညျး ပွညျ့စုံခဲ့ရပွီလေ…။ သညျမြှ ကွီးမားတုတျခိုငျသနျစှမျးလှသော လီးကွီး ပိုငျရှငျကို မရငျမွ သိခငြျလာသညျ..။
ထို့ကွောငျ့ ကိုယျကို ရှေ့သို့ ကြုံ့၍ ခါးကို ကော့ထညျ့လိုကျရာ လီးကွီးက ဘှတျကနဲ ကြှတျထှကျသှားတော့သညျ..။ ဖိုးတုတျကလညျး ပေါ့သေးသေးမဟုတျ..။ မရငျမွ လှုပျလှုပျရှရှ ပွုလိုကျကထဲက သတိအနအေထားဖွငျ့ ရှိနသေညျ..။ စောကျဖုတျထဲက လီးကွီး ကြှတျထှကျသှားသညျနှငျ့ တပွိုငျနကျ ကှပျပစြျအောကျသို့ ငုံ့ထိုငျခလြိုကျသညျ..။
မရငျမွခမြာ ဖွတျကနဲ ပြောကျကှယျသှားသော အရိပျကိုသာ မွငျလိုကျရသညျ..။ ဘယျသူမှနျး သဲသဲကှဲကှဲ မသိလိုကျရပါ..။ တကယျပငျ ကွောကျရံ့ှ ထိတျလနျ့သာှ းသညျ..။ တစေ သ်ဆ ရဲမြား ဝငျပွီး လိုးသှားသလား…။ မရငျမွ တှေးကာ ကွောကျရံ့ှ စိတျတေ ှ ငယျထိပျရောကျပွီး ဝငျးပွောငျ အိမှှတျနသေော ဖငျဆုံကွီးကို ကပြာကယာ ထမီဖွငျ့ ဖုံးအုပျရငျး ဝုနျးကနဲ ထထိုငျပဈလိုကျသညျ..။ ထိုအခွငျးအရာကွောငျ့ ငုတျတုတျကလေး ထိုငျနသေော ဖိုးတုတျမှာ ကွောကျဒူးတုနျနရှောတော့သညျ..။
မှှနျထူနသေော ကာမစိတျတှမှောလညျး ကွကျပြောကျ ငှကျပြောကျ လှငျ့ပွယျသှားရသညျ..။ မရငျမွက အပေါျမှ ငုံ့ကွညျ့ရငျး ဆံပငျကို ဆှဲမလိုကျသညျ..။ ဖိုးတုတျက တောျတောျနဲ့ မထပဲ ပကေပျနသေညျ..။ တဈခေါငျးလုံး ထူပူ ကြိနျးဖိနျးလာတော့မှ မခံနိုငျတော့သညျ့ အဆုံး မတျတတျရပျလိုကျရတော့သညျ..။ မရငျမွတဈယောကျ ဖိုးတုတျမကြျနှာကို တှေ့လိုကျရသောအခါ အလှနျအံ့သွသှားသညျ..။
ကိုယျ့မကြျစိအောကျတှငျ ကွီးလာသညျ့ကောငျလေး ..၊ မကွာခငျကမှ လူထှကျလာသညျ့ ကိုရငျလူထှကျ ဖိုးတုတျ…၊ တဏှာရူး သနောကောငျလေး…၊ ဟငျ….ဒါဆို စောစောက လိုးသှားတာ သူ့လီးပေါ့…… မရငျမွတဈကိုယျလုံး ဖငြျးကနဲ ကွကျသီးတှေ ထသှားရသညျ..။ အရှယျနှငျ့ မလိုကျအောငျ ကွီးမားတုတျရှညျလှနျးလှသညျ့ လီးကွီးပဲ..။
သူမယောကြျားက တဖွညျးဖွညျး အရကျခြိုးကပျလာပွီ…။ ကာမဆန်ဒကိုလညျး ယခငျလို ကြနေပျမှုရအောငျ မဖွညျ့စှမျးနိုငျတော့..။ သညျတော့ သညျကောငျလေး ဖိုးတုတျကို အမိအရ ခညြျတုတျထားရမညျ..။ မရငျမွ ဖိုးတုတျမကြျနှာကို ခပျတညျတညျ ကွညျ့ရငျး… “စောစောက ငါအိပျပြောျနတေုနျး ခိုးလိုးတာ နငျနောျ….
“ ဖိုးတုတျက မညျသညျ့စကားမှ မပွောပဲ မရငျမွကို ကွောငျကွညျ့နေ၏..။ မရငျမွက…..
“ဟုတျ…..ဟုတျတယျ မဟုတျလား….ဟငျ ဖိုးတုတျ……….“
ဖိုးတုတျ အခုမှ တကယျကွောကျရံ့ှ လာသညျ..။ ကွောကျရှံ့သညျ့အမူအယာတှကေ သူ့မကြျလုံးထဲမှာ အထငျအရှားပဲ ပေါျလှငျနသေညျ..။ ခိုးထုပျခိုးထညျနှငျ့ မိနသေညျမို့ ငွငျးဆနျလို့ မလှယျတော့….။ သို့သောျ စာပဗေဟုသုတကွှယျဝသော ဖိုးတုတျမှာ လှယျလှယျကူကူနှငျ့ တော့ အရှုံးမပေးသေး…။
“မ…..မဟုတျဘူး…မမ…ကနြောျ မဟုတျဘူး….ဗြ……“
ဖိုးတုတျက မရငျမွ မမွငျလိုကျခငျမှာပဲ ငုံ့ထိုငျခလြိုကျသဖွငျ့ အကွံအဖနျ ဇာတျလမျးထှငျ၍ လှညျ့စားကွညျ့ခငြျသညျ့အတှကျ ဘူးခံလိုကျသညျ..။ မရငျမွအနဖွေငျ့လညျး ဖိုးတုတျရယျလို့ ရရေရောရာ မသိလိုကျပါ..။ အရိပျကိုသာ ဖတြျကနဲ မွငျလိုကျရသညျမို့ တိတိကကြြ မသိ..။
ထို့ကွောငျ့ တေ စ ်ဆ သရဲမြား ဝငျလိုးသှားသလားဟု ထငျမှတျပွီး ကွောကျစိတျမြားပငျ ဝငျခဲ့သေးသညျ..။ ထို့အပွငျလညျး ကိုယျ့မကြျစိအောကျတှငျ ကွီးပွငျးလာသော ကောငျးလေး၏ လီးမှာ သညျမြှလောကျ တုတျခိုငျရှညျလြား ကွီးမားပွီး သညျလောကျတောငျ အလိုးသနျသညျကို မယုံနိုငျအောငျ ဖွဈမိသညျ..။
“နငျမလိုး…ဘယျသူလိုးမှာလဲ….“
မရငျမွမကြျနှာမှာလညျး ဇဝဇေဝါ သံသယ အရိပျတှေ ယှကျသမျးသှားသညျကို ဖိုးတုတျတှေ့လိုကျရသညျ..။ ထို့ကွောငျ့ ဆကျ၍ ဘူးခံသညျ..။ ဘူးတဈလုံးဆောငျ အိုတောငျ မဆငျးရဲ ဟူသော စကားပုံ ရှိသညျမဟုတျလား..။
“ကြ…ကနြောျ မဟုတျဘူး….အိမျက နှားမတဈကောငျ အဈမအခငျးမှာ ဝငျစားလို့ လိုကျခွောကျရငျး ဒီဘကျရောကျလာတာ..၊ ဒီကမြှ မောလို့ ရသေောကျခငြျလို့ တဲထဲ ဝငျလာတာ…၊ ထမီကြှတျပွီး တအီးအီး ..တအငျ့အငျ့ နဲ့ ဖွဈနတေဲ့ အဈမကို ဘာမြားဖွဈတာလဲလို့ သိခငြျလို့ အနားလာကွညျ့မိတာ…၊ ဗွုနျး ဆို အဈမက ထလိုကျတော့ ကနြောျလဲ ကွောကျလနျ့ပွီး ငုံ့ထိုငျလိုကျရတာ…ကနြောျ အဈမကို တကယျ မလိုးဘူး….“
အိပျမကျထဲမှာ ယောကျြားနှငျ့ လိုးနသေညျဟု မွငျမကျမိသဖွငျ့ ပို၍ ဇဝဇေဝါ ဖွဈသှားမိသညျ..။
“ဒါဆို ..နငျ့လီး ငါ့ပွစမျး…..မှနျမှနျ ပွောရငျပွော..၊ မပွောလို့ကတော့ လူကွီးအိမျတိုငျပွီး တရားစှဲမယျ… ဘာမှတျလဲ…“
ဖိုးတုတျတဈယောကျ ကွောကျဒူးတှေ တဆတျဆတျ တုနျလာသညျ..။
“ဟဲ့….ပွဆို……ပွလေ…………“
“ဟုတျ…….ဟုတျကဲ့….“
ပေါငျကွားထဲက လီးတနျကွီးက အရှိနျလုံးဝမသေ သေးပဲ တငျးတငျးဖောငျးဖောငျးကွီး ရှိနသေေး၏….။ ဖိုးတုတျ လီးတနျကွီးကို မကြျစိဖွငျ့ တပျအပျမွငျလိုကျရသော မရငျမွတဈယောကျ နှလုံးသှေးတှေ တဒိနျးဒိနျး ခုနျလာသညျ..။ အားပါး….ကွီးလိုကျတဲ့ လီး……သခြောပါပွီ…စောစောက ငါ့ကိုလိုးတာ ဒီလီးမှ ဒီလီး အစဈ..၊ သူ့အကွံနှငျ့ သူ အူမွူး ရှှငျပွလကြျ……
“ဒီ လီး မဟုတျလို့…နငျ့အမစေောကျပတျ လိုးတဲ့လီးလား ဟဲ့…..“
မရငျမွက ပွောပွောဆိုဆို ဖိုးတုတျလီးကွီးကို ဆတျကနဲ…လှမျးဆုတျကိုငျလိုကျသညျ…။ ပွီးတော့ လီးကွီးဆုပျကိုငျရငျး တနျးလနျးက မလကြျ….
“ဒီမယျ..မွငျလား….ငါ့စောကျဖုတျထဲက အရတှေေ ခုထိ စိုနတေုနျး ရှိသေးတယျ…“
စောစောက တဈခြီတဈမောငျး ကောငျးကောငျးကွီးလိုးထားသော မိနျးမမို့ ယခုလို လကျနှငျ့ ဆုပျဖှခွငျး ခံလိုကျရသောအခါ ဖိုးတုတျလီးကွီးမှာ သံမဏိခြောငျးကွီးလို တငျးကနဲ တငျးခနဲ မာတငျး တောငျမတျလာသညျ..။ သညျအခကြျက လူပြိုသိုးတဈယောကျ၏ ကာမဓါတျအား သတ်တိတှေ အဆကျမပွတျ ပွညျ့ဝနကွေောငျးကို ဖောျပွရာ ရောကျသညျ..။
မရငျမွက မလှှတျသေးပဲ ခပျတငျးတငျး ဆုတျညှဈလိုကျရာ နီညိုရောငျသနျးနသေော ဒဈပွဲကွီးမှာ အသဲယားစရာကောငျးလောကျအောငျ တဈထှကျလာသညျ..။ လီးကွီး အတှေ့ဓါတျက လကျဖဝါးမှ တဆငျ့ စောကျဖုတျတိုငျအောငျ ဖွတျသနျးသှားသညျ…။ မရငျမွစောကျအုံကွီးမှာလညျး လှိုကျကနဲ ဖိုကနဲ ယားကွှလာသညျ..။
“နငျ….ဒီလီးနဲ့ စောကျဖုတျ ဘယျနှဈခါ လိုးဖူးသလဲ….မှနျမှနျပွောစမျး….“
“ဒီ….ဒီတစခှါပဲ လိုးဖူးတာပါ…..မမ..“
ဟုတျလညျး ဟုတျလောကျသညျ….လီးကွီးက နုနုထှတျထှတျ လတျလတျဆတျဆတျကွီးမို့ ဖိုးတုတျပွောတာ ဖွဈနိုငျလောကျသညျ..။ ဒါပမေယျ့ ပိုသခြောအောငျ ….. “နငျ….ကြိနျရဲလား….“
“ဟုတျကဲ့….ကြိနျရဲပါတယျ….“
ကွောကျစိတျတှေ ပွသှေားပွီမို့ ဖိုးတုတျက ရဲရဲတငျးတငျးပငျ ပွောလိုကျသညျ..။ မရငျမွလကျထဲမှာပငျ ဖိုးတုတျလီးတနျကွီးက တဖွညျးဖွညျး ရှညျလြားတုတျခိုငျလာသညျ..။ ဆန်ဒမပွညျ့ဝသော ညတှေ မြားခဲ့ရသော မရငျမွမှာ ရာဂစိတျတှေ လှိုငျလှိုငျကွီး နိုးထလာတော့သညျ..။
“နငျ…ငါ့ကို စိတျဝငျစားလား….“
“ဟုတျ…ဟုတျကဲ့…“
“ဒါဖွငျ့ ငါ့ကို ယူမလား…..“
“ဟုတျကဲ့ ….ယူပါ့မယျ…..“
ကောငျလေးက စိတျပါလကျပါ ပွောနသေညျမို့ မရငျမွ သဘောကသြှားသညျ..။ သူ့စောကျဖုတျကွီးကို ပထမဆုံးလိုးဖူးတဲ့ လူပြိုစဈစဈရဲ့ လီးမို့ စှဲမကျသှားမှာလညျး သခြောသညျ..။ တကယျအားဖွငျ့ မရငျမွသညျ ဖိုးတုတျထကျ ဆယျနှဈကြောျ ကွီးသညျ…။
ကာမအတှေ့အကွုံတှေ ရငျ့ကကြျနပွေီး ကိုယျနကေိုယျထား ပကြျယှငျးပွီးသော အိမျထောငျရှငျ အအိုမို့ မနူးမနပျ ကောငျလေးကို နှူးနှပျပွီး အပိုငျကိုငျဖို့ ဆုံးဖွတျလိုကျသညျ..။ လူသူကငျးမဲ့ တိတျဆိတျတဲ့ တောထဲမှာ ဒီလိုအခှငျ့အရေးက ရခဲကွုံခဲမို့ တဈခြီလောကျ အားရပါးရ ခံလိုကျအုနျးမညျဟု ဆုံးဖွတျလိုကျသညျ..။ သညျတော့ ဖိုးတုတျစိတျတှေ ထကွှလာအောငျ ညဈညမျးသော စကားတှနှေငျ့ ဆှပေးလိုကျအုနျးမညျ..။
“ဒီပေါျ တကျထိုငျလေ….“
ဖိုးတုတျက ကှပျပစြျပေါျ တကျထိုငျလိုကျသညျ..။ မရငျမွက လကျတဈဖကျကို ထောကျရငျး ကိုယျစောငျး ခါးလိမျလကြျ ထိုငျနရော စှငျ့ကားကောကျထဈနသေော တငျဆုံထှားထှားအိအိကွီးမှာ မကွာခဏ ကွညျ့ခငြျစရာ ကောငျးလောကျအောငျ ဆှဲငငျညှို့ယူနိုငျလှနျးသညျ..။ ခွတှေဲလောငျး ခထြိုငျနရေငျးက ဖိုးတုတျတဈယောကျ မရငျမွ၏ ဖငျဆုံမောကျမောကျကွီးကို မကွာ မကွာ ခိုးကွညျ့နသေညျ…။
“နစေမျးပါအုနျး….မငျးက မမကို ဘယျတုနျးထဲက စိတျဝငျစားနရေတာလဲ….ဟငျ…..“ “လူထှကျပွီးကတညျးကပဲ….မမ…၊ မမ ရခြေိုတိုငျး အိမျပေါျထပျကနေ ခြောငျး ခြောငျးကွညျ့နတော….“
“ဟှနျး…..တယျဟုတျနေ……ခြောငျးကွညျ့ပွီး ဘာလုပျ….“ သူတကယျလုပျတာကို အပွောရခကျနသေဖွငျ့ ဖိုးတုတျ ခတေ်တ ငွိမျနသေညျ…။ “ပွောလေ…မမရခြေိုးတာ ခြောငျးကွညျ့ပွီး ဘာလုပျတာလဲ….လို့……“
မရငျမွက မကြျစောငျးခြိုခြိုလေး ထိုး၍ ညုညုခြှဲခြှဲလေး ဇှတျမေးလိုကျပွနျ၏…။
“အဟမျး….ဟမျး…..ဂှငျးတိုကျ တာပေါ့….မမရာ….“
“မမ နို့ကော မွငျဖူးလား….“
“အငျး……..“
“သဘောကလြား….“
“အငျး…………..“
“မကိုငျခငြျဘူးလား…..“
“အငျး…………“
“လူအ လေးကနြတောပဲ…တအငျးအငျးနဲ့…..“
မရငျမွက လကျထောကျထိုငျနရောမှ ကိုယျကို မတျ၍ ခါးကိုဆနျ့လိုကျပွီး သူမအငျ်ကြီ ကယြျသီးမြားကို တဈလုံးခငြျး ဖွုတျလိုကျသညျ..။ ပွီးတော့ အပေါျအငျ်ကြီကို လှပျလိုကျရာ ဘရာစီယာအတှငျးက အံထှကျခုံးထနသေော နို့အုံ အိအိကွီးတှကေ မို့မောကျ ဝငျးမှတျ စိုလကျနသေညျ..။
ဖိုးတုတျက မကြျလုံးကွီးတှေ ကြှတျထှကျမတတျ စူးစူစိုကျစိုကျ ပွူပွူပွဲပွဲ ကွီး ကွညျ့နစေဉျ မရငျမွက သူ့အတှငျးခံ ဘရာစီယာကို အပေါျသို့ မလှနျလိုကျသညျ..။ နို့အုံ ဝငျးဝငျးအိအိကွီးတှကေ ဘရာစီယာအတှငျးက ရုနျးထှကျကာ အိကနဲ အိကနဲ တုနျခါသှားသညျ..။ နို့အုံဖှေးဖှေး တဝိုကျတှငျ အကွောစိမျးကွီးတှကေ ယှကျသနျးထားသညျမှာ ကွညျ့ကောငျးလှနျးလှသညျ..။
ရမကျစိတျကိုလညျး ဆူကွှစသေညျ..။ သညျတော့ ဖိုးတုတျ ပေါငျကွားက ဒုတျကွီးမှာ ဖွောငျးကနဲ ကွှတကျလာတော့သညျ..။ ဒုတျနဲ့ အတို့ခံလိုကျရသော မွှဟေောကျတဈကောငျ ရှူးကနဲ ဒေါမာနျထှကျလာသလို ရာဂမာနျတှေ ထကွှလာသညျ..။
“အငျ့..ကိုငျကွညျ့လေ….“
မရငျမွက ရငျကိုကော့၍ ဝိုငျးဝနျ မို့မောကျနသေော နို့အုံ ထှားကွီးတှကေို ရှေ့သို့ တိုးပေးလိုကျသညျ..။ တံတှေးတဈခကြျ မြိုခရြငျး ဖိုးတုတျက နို့အုံ နုနုထှတျထှတျကွီးကို ခပျဖှဖှ ဆုတျကိုငျသညျ.။ နို့အုံအဖြားပိုငျးက အထကျသို့ ငှကျပြောဖူးလို တငျးရငျးခြှနျကော့ နပွေီး နို့သီးခေါငျးညိုညိုတဝိုကျမှာ စူထှကျ ဖောငျးမို့နသေညျ..။
ရာဂဓါတျအားတှေ ပွညျ့လြှမျးနသေော သှေးသားဆူဖွိုး အလှတှေး တဈရဈတိုးပှားနတေဲ့ အအိုမ နို့အုံမို့ လှပစှာ ထုဆဈထားသော လကျရာမွောကျ ပနျးပုရုပျပမာ အသကျရှူမှားခငြျစရာ…တငျ့တယျလှနျးသညျ..။ အတှေ့အကွုံရှိပွီးသော အအိုမတှကေ အတှေ့အကွုံမရှိသေးသော အပြိုမတှထေကျ သာလှနျသော အခကြျတှကေ မရတှေကျနိုငျအောငျ ရှိသညျ..။
မရငျမွက ဖိုးတုတျနား တိုးကပျလိုကျပွီး ပုဆိုးကို မလှနျလိုကျသညျ..။ ပေါငျကွားတှငျးက လီးကွီးမှာ ကောငျးကငျသို့ ထိုးတကျတော့မညျ့ ဆိုဗီယကျလုပျ ဒုံးကညြျကွီး တဈစငျးလို မတျထောငျနသေညျ..။ မရငျမွက ဖိုးတုတျလီးကွီးကို ခပျတငျးတငျးဆုပျကိုငျရငျး ဂှငျးတိုကျသလို ၃၄ ခကြျလုပျပေးလိုကျပွီး အရဖြေားမြားကို လခုံအရငျးထိ ဆှဲဖိလိုကျရာ နီရဲနသေော ဒဈကွီးမှာ ပိုမိုပွူးထှကျလာပွီး တငျးတငျးတဈတဈကွီး ဖွဈသှားသညျ..။ မရငျမွ စောကျဖုတျတဈအုံလုံး အပွငျးအထနျ ရှစိထိုးလာသညျ..။
နှဈယောကျပေါငျး သုတျရညျတှေ အပွငျ ခံခငြျလှနျးတဲ့ စိတျကွောငျ့ တစိမျ့စိမျ့ ထှကျနသေော စောကျရညျကွညျတှကေ ဖငျကွားသို့တိုငျ ယိုစီးကဆြငျးလာသညျ..။ ဖိုးတုတျတဈယောကျ စောစောကလို ကွောကျစိတျတှေ လုံးဝ မရှိတော့ပါ…။
ကွောကျစိတျနရောတှငျ ကိလသောရာဂ စိတျတှေ အစားထိုးဝငျရောကျလာသညျ..။ သညျတော့ မရငျမွကို ပှေ့ဖကျလိုကျပွီး ရငျသားအစုံကို အနညျးငယျ ဆှဲမလိုကျကာ တပွှတျပွှတျနဲ့ စုပျပါတော့သညျ..။ စုပျရငျး လြှာဖြားဖွငျ့ နို့သီးခေါငျးတဝိုကျကို လှညျ့ပတျမှှနှေောကျ ကလိဆှလိုကျသညျ..။ မရငျမွ တဈကိုယျလုံး ထှနျ့ထှနျ့လူးလကြျ ကော့ထိုးသှားသညျ..။
“အဟငျ့ ဟငျ့….ဟငျ့….လုပျတော့…ကှာ…..မမ မနနေိုငျတော့ဘူး….“
ဖိုးတုတျရဲ့ စောစောပိုငျး စိတျကူးက မရငျမွကို ဖငျကုနျးခိုငျးပွီး လိုးရနျဖွဈသညျ..။ သညျမြှ ရှထနသေော မရငျမွကို ဖငျကုနျးခိုငျးပွီးလိုးရနျ မသငျ့တောျဟု ယောကြျားပီသစှာ တှေးလိုကျသညျ..။ သညျတော့ မရငျမွတဈယောကျ ဖီလငျအောကျမသှားစရေနျ သူက ကှပျပစြျပေါျကဆငျးလိုကျသညျ..။
အနညျးငယျ ရှဲ့စောငျးနသေော မရငျမွ ကိုယျလုံးကို အသအေခြာ ပွုပွငျပေးလိုကျပွီး ကှပျပစြျအစှနျးသို့ ဆှဲယူကာ ပေါငျနှဈခြောငျးကို အထကျသို့ ပငျ့လှနျ၍ ဘေးသို့ ဖွဲကားထားလိုကျသညျ..။ သညျတော့ စောကျဖုတျ ညိုဖောငျးဖောငျးကွီးက ပွူးအဈ အာထှကျလာသညျ..။ နှုတျခမျးသား ညိုညိုကွီးတှေ က ဘေးသို့လနျထှကျနပွေီး အတှငျးသားတှကေ နီရဲ တဈထှကျနသေညျ..။
ဖိုးတုတျက သူ့လီးထိပျကွီးဖွငျ့ စောကျဖုတျအကှဲကွောငျးတလြောကျ အထကျအောကျ ပှတျဆှဲလိုကျသညျ..။ “စှိ..စှတျ…..ပွှတျ…ဗစြျ ဗစြျ….“
ဟူသော အသံတှေ ပေါျထှကျလာပွီး ဒဈထိပျကွီးနှငျ့ စောကျစိငုတျပွူးပွူးကွီးမှာ ဒငျးကနဲ ပှတျတိုကျမိသှားသညျ..။
“အီး….အ အ…..အိုး…..ဘယျလိုမြား လုပျလိုကျတာလဲ…မောငျလေးရယျ.. လိုးပါတော့..ဟယျ…..“
မရငျမွ မကြျလုံးထဲ မီးပှငျ့သှားသလားတောငျ အောကျမေ့ရလောကျအောငျ ပွငျးထနျထိမိသော ကာမအရသာထူးကို ခံစားလိုကျရကာ မအောငျ့နိုငျ မအီးနိုငျ ပါးစပျမှ ထုတျဖောျ ပွောလိုကျသညျ..။ ထိုအရသာထူးကို မိနျ့မိနျ့မူးမူး ခံစားနစေဉျမှာပငျ ဖိုးတုတျလီးတနျကွီးက တဈရဈခငြျး တဈရဈခငြျး စောကျခေါငျးအတှငျးသို့ နဈနဈဝငျလာသညျ..။
“ဗွဈ ဗွဈ….ထဈ…ထဈ….ပွှတျ….ပလှတျ….“
မရငျမွတဈယောကျ မကြျလုံးစုံမှိတျလကြျ အံကွိတျပွီး ခံသညျ..။ ဖိုးတုတျက လီးကွီးကို တဈဝကျကြောျကြောျ ပွနျနှုတျသညျ..။ ပွီးတော့ အရှိနျနှငျ့ ဆောငျ့ထိုးသှငျးသညျ….။ သညျလို အသှငျးအနှုတျ ၊ အထိုးအဆောငျ့..အကော့အပငျ့ တို့ မွိုငျဆိုငျစှာဖွငျ့ ကာမပနျးတိုငျကွီးဆီသို့ရောကျအောငျ နှဈယောကျသား တကျညီလကျညီ ခြီတကျနကွေပါတော့သညျ..။
ပွီးပါပွီ ။
နောကျလညျးလာဖတျပါဦးနောျ
