by ဒီနေ့ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိလို့ သဇင်တယောက်တည်း လွတ်လပ်နေသည် ။ စာကြည့်စားပွဲက ကွန်ပျူတာမှာ Facebookကို ဝင်ရင်း အကောင့်အတုက သူငယ်ချင်းတွေ တင်ထားတဲ့ ပုံတွေ စာတွေကြောင့် စိတ်တွေ ထကြွလာရပြီး အော စာတွေကို ဖတ်ချင်လာမိတာကြောင့် အရင်က သူငယ်ချင်းတယောက်ကောင်းမှုကြောင့် ရောက်သွားဖူးတဲ့ အတွေးပင်လယ်ပြာ ဖိုရမ်ကို သွားဝင်ဖတ်လိုက်သည် ။ အဲဒီမှာ ——- ဆိုတဲ့ အပြာ ဇာတ်လမ်းတပုဒ်ကို ဖတ်ရင်း ဖတ်ရင်းနဲ့ စိတ်ဝင်စားလာပြီး ဆက်တိုက် ဖတ်လိုက်မိသည် ။ စိတ်ကြွဖွယ်ရာ အရေးအသားတွေကြောင့် သဇင် အိမ်နေရင်း ဝတ်ထားတဲ့ ဂါဝန်အောက်စကို တဖြည်းဖြည်းချင်း မ,တင်လိုက်ရင်း ပေါင်ကြားက ရွှေကြုတ်ကို ပွတ်နေမိသည် ။ လက်ချောင်းတွေကလည်း ရွှေကြုတ်အကွဲကြောင်း တလျောက်ကို ဖိကာဖိကာ ပွတ်နေမိသည် ။ အရည်တွေက အရမ်းကို ရွှဲစိုနေသည် ။ တခါတခါ ဒီစိတ်တွေ ဖြစ်လာရင် မနေတတ် မထိုင်တတ်အောင် ယားလွန်းပြီး ယောကျ်ား တယောက်ရဲ့ ကာမဆက်ဆံပေးတာကို အရမ်း လိုချင်မိရသည် ။ … သဇင် နှာဘူးစိတ်တွေထ ရာဂမီးတွေ ဖိစီးပြီး ဖီးလ်တွေတက်နေတာပါကလား ။… ဒီလို တွေးရင်းတွေးရင်းနဲ့ အစေ့လေး တစစ်စစ် ယားလာသည် ။ … အာတွေခြောက်လာပြီး ရင်ဘက်ထဲမှာ ပူကြွကြွနဲ့ ဗလောင်ဆူလာသည်။… နောက်ပြီး တင်းထောင်ထလာတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးနဲ့ အင်္ကျီသား ပွတ်တိုက်မိတာကို ရွရွလေး ခံစားမိလာသည် ။… ဒါနဲ့ပဲ လက်တဖက်ကို မသိမသာ အောက်လျှောရင်း ဆီးစပ်ကို အုပ်ကိုင်ကြည့်လိုက်ေတာ့ အားးးး . . . တကိုယ်လုံးအကြောတွေ ဖြန်းဖြန်းထသွားသည် ။
မရတော့ဘူး မရတော့ဘူး . . . အိပ်ယာထက်မှာ အားမလို အားမရနဲ့ ကိုယ်လုံးကြီး တွန့်လိမ်လာသည် ။ … တခုခုကို ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ချင်လာသလိုလို ပြီးတော့ ပေါင်တံကြီးတွေကို မသိမသာ ထောင်လာပြီး ကားချည် စုချည် ဖြစ်လာသည် ။… တဆက်ထဲ ဝတ်ထားတဲ့ ဂါဝန်အောက်စကို တဖြည်းဖြည်းချင်း မ,တင်လိုက်ရင်း ပေါင်ခြံကြားက ညီမလေးကို လေကောင်းလေသန့်လေး ရှုခွင့်ပေးလိုက်သည်။… နှာစေးတော့မှာ အသေအချာပဲ ခစ်ခစ် ။… အောက်ခံ စက်စပိုင်နာ ချွတ်ချလိုက်သည်မု့ိ အောက်ပိုင်းက ဟောင်းလောင်းကြီး ဖြစ်သွားပြီ ။… ခွေးလှယားသီးပုံပေါ် တက်ထိုင်မိသလိုပဲတော့် ဂွကြားထဲမှာ ရွစိယားကျိ တက်နေတာများ ပေါင်းအတွင်းသားတွေတောင် တဆတ်ဆတ်တုန်တယ် ။ … အယားဖြေမှ ဖြစ်တော့မယ် ။… မဟုတ်ရင် ကာမစိတ်အတက်လွန်လို့ အင်္ဂါဇာတ်ကြားကနေ အသက်ထွက်သွားရင် လူ ကြားမကောင်းလေဘူး ဟယ်။ … လက်ဖမိုးနဲ့ အဖုတ်ကို ခွက်ခွက်လေးအုပ်ကိုင်လိုက်တော့ ကွက်တိပဲ ။
အကွဲမြှောင်းတင်းတင်းလေးကို စုန်ချည်ဆန်ချည်လေး ပွတ်ကစားလိုက်ရင်း ရင်ထဲမယ် ဟာတာတာနဲ့ တောင့်တလာပြန်သည် ။… ဒါနဲ့ပဲ လက်ညှိုးထိပ်လေးတွေကို ပွင့်လွှာနှစ်ချပ်ကြား အတင်းတိုးပြီး ဆင်းခိုင်းလိုက်တော့ အစေ့ဖူးလေးကို ပွတ်ဆွဲသလို ဖိတိုက်မိသွားတာမို့ မွှေးညှင်းတွေထောင်လာြပီး တကိုယ်လုံး သိမ့်သိမ့်တုန်သွားသလိုပဲ ။. … အင်းးးးးးးးးး . . . ငြီးသံလေး ထွက်သွားသည် ။ … . . . “ အင်းးးး ” . . . အင်း . . .အမလေးလေး . . . နှုတ်ခမ်းဖုဖုအစ်အစ်လေးက ပိုဖောင်းလာသလိုပဲ . . .အင့် အင့် . . . ဆီးခုံဖောင်းဖောင်းကြီးကလည်း မို့ကြွပြီး တက်လာလိုက်တာ ဖားဂုန်ညင်းကြီးခါးကုန်းသလိုပဲ ခစ်ခစ် … ယောနိလေးထဲ အတွင်းသားတွေ ရွစိထိုးနေတာများ … . . . (သောက်ကမြင်းမ ညည်းတော်တော်ကဲ ) . . . ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် စိတ်ထဲမှာ ရေရွတ်ရင်း ရွှေရင်အစုံကိုလည်း ဆုပ်နယ်နေမိတယ် ။… တင်းရင်းနေတာပဲ နို့အုံကြီးတွေက ။
ဖငျက ကွှကျသားတှကေို ရှုံ့လိုကျမိရငျး . . . “ အမလေးလေး ” . . . အငျး အငျး အိအိ . . . ( ရှစိထိုးမ ညညျးတောျတောျ ရှထနတောပါလား)… တှေးရငျးပွောရငျး ခြှဲကြိကြိ အရညျတှေ ဗှကျခနဲ ဗှကျခနဲ ထှကျကကြုနျသညျ ။ … မအငျ်ဂါကွားကနေ ယိုစိမျ့ကလြာတာမြား ဖငျကွားတလြှောကျ စီးအိုငျကုနျတယျ ။ … ဒူးနှဈခြောငျးကို ထောငျရငျး သဇငျ အားမရ မတငျးတိမျတော့ ။ … ဒီအခြိနျမှာ သခှားသီး၊ ခရမျးသီး၊ ကွကျဟငျးခါးသီးတှတေငျမက အာကာလှနျးပြံကွီးတခုလုံး ဂှကွားထဲ သှငျးခငြျစိတျတှကေ အငမျးမရ ။ … အပွာ ဇာတျလမျးတှကေ ဆကျဆံပုံတှကေိုလညျး သလေုမွောပါး သတိရစိတျက ယိုဖိတျလို့လာသညျ ။ … . . . “ အငျ့ အ (ကိုကို သဇငျ မရတော့ဘူး အိ အိ လူမလာနိုငျရငျတောငျ ကို့လီးတုတျတုတျကွီးကို တယျလီပို့လုပျပွီး ပို့ပေးပါလား) အိ အငျးးးးးးး ” . . . ဂါဝနျကို ထပျဆှဲမသညျ ။… နို့တှနေယျရတာ အားမရလို့ ။… ဂါဝနျက ခြိုငျးရောကျတော့ ခြိုခြိုတငျးတငျးကွီးတှေ ပွှတျကနေ ထှကျကွလာသညျ။… နှာဘူးစိတျတှနေဲ့ တောငျထနတေဲ့ နို့သီးခေါငျးကို ညှပျပီးခွရေငျး အောကျဖကျမှာလညျး တရစပျနှိုကျသညျ။ … အားရပါးရ အောျပဈခငြျလိုကျတာလညျး ထိနျးမနိုငျ သိမျးမရ ။ … ကိုယျအခနျးထဲမှာ တယောကျတညျး အိပျပမေယျ့ ညညျးတယောကျတညျး မဟုတျဘူးမိသားစုနဲ့ နတောဟဲ့ ဆိုတဲ့ စိတျနဲ့ မနညျးသတိပွနျပေးနတောေတာငျမှ ငွီးသံတှကေ လြှံလြှံထှကျလာသေးတယျ ။
ရငျထဲမှာကော ဖငျထဲမှာပါ တဏှာဓာတျတှေ ပွညျ့တငျးလာလိုကျတာ . . . ဆံပငျတှလေညျးပှ ခေါငျးကနောကျလနျ မကြျခှံကဆငျး လညျတိုငျကကြော့ကြော့ေထာငျ ကုနျးပေါျတငျထားတဲ့ ငါးလို ပါးစပျက ဟစိစိ ။… ပေါငျကားယားကွီးကွား လကျက ထိပျဖူးငေါကျတောကျအစေ့လးကို ဖိခွလေိုကျနဲ့ သဇငျတယောကျ ကိုယျလုပျမှကိုယျရတဲ့ ကာမစညျးစိမျကွီး ခံစားနမေိတော့တယျ ။ကာမလြှပျစဈလှိုငျးကွီးက သဇငျ တကိုယျလုံး နှေးကနဲ ရှိနျးကနဲ ဖွတျသနျးသှားသညျ။ တကိုယျလုံးရှိ အကွောမှနျသမြှ စုလိမျရဈပတျပွီး ဆောငျ့ဆှဲလိုကျ သလိုခံစားရသညျ။ ညှီစို့စို့ အနံ့လေးတခုလညျး နှာခေါငျးထဲမှာ ရနသေလိုလို ။… . . . “ ပူစီလေးကို ခြော့သိပျနတောလား ဆော့နတောလား သိတော့ဝူး ခဈခဈ”…ပွီး။
