by အိမ်ထောင်ပြုခြင်းသည် ဆေးမှင်စုတ်ထိုးသလိုဘဲ လုပ်မိရင် နောင်ပြင်ဖို့ ခက်သည် တဲ့ ။ မြရည်နွယ် တယောက် မိုးဟိန်းကို ယူမိတာ မှားပြီလို့ သူတို့ယူလိုက်ကြပြီး တလမပြည့်ခင် သိလိုက်သည် ။ မိုးဟိန်းကို အဖေက စစ်တပ်ဖက်က ကြီးကြီးမာစတာ အမေက ရတနာကုန်သည်မျိုးရိုး ဆိုပြီး အထင်ကြီးပြီး မြရည်နွယ် လက်ခံခဲ့တာပါ ။ မိဘဂုဏ်ရှိန်ကတော့ မြရည်နွယ် အထင်ကြီးခဲ့တဲ့အတိုင်း မြင့်မားသည် ။ ငွေကြေးလည်းချမ်းသာသည် ။ ဒါပေမယ့် မိုးဟိန်းသည် မြရည်နွယ်ကို စိတ်ချမ်းသာအောင် မထားနိုင် ။ မိုးဟိန်းရဲ့ ဒေါသတကြီးအော်ဟစ် ဆူပူတာတွေ အရက်အလွန်အကျွံသောက်တာတွေ ကိုယ်ထိလက်ရောက် နှိပ်စက်တာတွေကို မြရည်နွယ် ရင်ဆိုင်ရတော့ သည်လူကို ယူမိတာ အမှားကြီး မှားပြီလို့ နောင်တကြီးကြီး ရရသည် ။ လက်ထပ်ခါစမှာဘဲ နေ့ရောညပါ ကုတင်ပေါ်က မဆင်း အိပ်ခန်းထဲက မထွက်ဘဲ သူလိုချင်တာတွေကို နေ့ရောညပါ ယူခဲ့ပေမယ့် တလလည်း ကျော်လာရော အရင် လူပျိုဘဝကလိုဘဲ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ညနက်အထိ သောက်စားတာတွေ ပြန်လုပ်လာသည် ။ မြရည်နွယ်က စောစော အိမ်ပြန်လာဖို့ ပြောရာကနေ စကားများ ရန်ဖြစ်ကြရသည် ။ မိုးဟိန်းကို လက်ထပ်ခဲ့တာ အမှားကြီး မှားပြီလို့ ထင်မိပြီ ။ အချစ်မပါခဲ့ဘဲ ဦးနှောက်နဲ့ ကြင်ယာဘက် ရွေးချယ်ခဲ့တဲ့ မြရည်နွယ် တယောက် သူက အမြဲ ဟိန်းဟောက် အနိုင်ကျင့်နေတော့ သူ့အပေါ် စိတ်နာကျည်း မုန်းတီးရသည် ။ မြရည်နွယ်သည် တက္ကသိုလ် ကျောင်းသူ ဘဝမှာ ချောမောလှပတဲ့ ရုပ်သွင် ခေတ်ဆန်ဆန် ပြင်ဆင်ဝတ်စား တာတွေ ဖေါ်ဖေါ်ရွေရွေ နေတတ်တာတွေကြောင့်ခင်မင်သူတွေ ပေါများပြီး လူသိများ နံမည်ကြီးခဲ့ပေမယ့် ကျောင်းပြီးသွားတဲ့အထိ ရည်းစားချစ်သူ မရှိခဲ့ ။ ချဉ်းကပ်သူ ချစ်ရေးဆိုသူတွေ များခဲ့ပေမယ့် မြရည်နွယ်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ စိတ်ကြိုက် ယောကျ်ား မတွေ့ခဲ့ ။
အရိုးများ ချေးခါး လုပ်နေလို့ မြရည်နွယ်တယောက် အပျိုကြီး ဘဝနဲ့ အရိုးထုတ်ရတော့မည် လို့ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေက ပြောလာကြတဲ့အချိန် ယောကျ်ားနဲ့ ဆုံဖို့ ပတ်သက်ဖို့က လမ်းပေါက် မရှိတော့ဘူး ။ မြရည်နွယ် အလုပ်လုပ်နေတဲ့ ရုံးမှာကလည်း လူပျိုလူလွတ်က ခပ်ရှားရှား ။ အိမ်ထောင်ရှိတဲ့ အသက်ကြီးကြီး ဘဲကြီးတွေဘဲ များသည် ။ အချစ်ဆုံး သူငယ်ချင်း အရင်းအခြာတွေက မြရည်နွယ်ကို “ ကိုယ့်ကို လာကြိုက်တဲ့ဘဲ ရှိလာရင် မူမနေနဲ့တော့ ရွေးမနေနဲ့တော့…သင့်တော်တာ တွေ့ရင် ပြန်ကြိုက်ပစ်လိုက် ” လို့ တိုက်တွန်း မြှောက်ပေးကြသည် ။ မြရည်နွယ်ရဲ့ အဖေနဲ့အမေကလည်း မြရည်နွယ်ကို အရွယ်မလင့်ခင် အိမ်ထောင်ပြုစေချင်ကြသည် ။ သမီး..ဖါသာ မ ရှာနိုင်ရင် ဖေဖေမေမေတို့ ရှာပေးရမလားလို့ မေးလာသည် ။ သည်လို အချိန်မှာ မိုးဟိန်းနဲ့တွေ့ကြတာ ဖြစ်သည် ။ မိုးဟိန်းက အစိုးရ လူကြီးပိုင်းက အရာရှိကြီး တယောက်ရဲ့သား ။ ဘွဲ့ရပြီး စီးပွားရေးလုပ်ငန်းသစ်တွေ စလုပ်နေတဲ့လူ ။ အသိုင်းအဝိုင်း ကောင်းပြီး လူသိများ ခင်မင်သူပေါသူတယောက် ။ အရပ်မြင့်မြင့် အသားလတ်လတ်နဲ့မျက်နှာချိုသူမို့ ဘက်ဂရောင်းကလည်း ကောင်းတော့ ပျိုတိုင်းကြိုက်တဲ့ နှင်းဆီခိုင်လို့ ပြောလို့ရသည် ။ မိုးဟိန်းကို စိတ်ဝင်စားတဲ့ ကောင်မလေးတွေ ရှိသည် ။ မိုးဟိန်းက တော်ရုံ ကောင်မလေးတွေကို လှည့်မကြည့် ။ လုပ်ငန်း မှတ်ပုံတင်တဲ့ ကိစ္စနဲ့ ပတ်သက်ပြီး မိုးဟိန်း မြရည်နွယ်တို့ ရုံးကို ရောက်လာသည် ။ မိုးဟိန်းကလည်း မြရည်နွယ်လိုဘဲ ကျောင်းမှာ တုံးက ဟိုလိုဒီလိုနဲ့ အီစီကလီ လုပ်တာတွေဘဲ များခဲ့ပြီး အလှမ်းကျယ် အလည်လပ်ဆိုသလို ဘယ်တယောက်နဲ့မှ မညိခဲ့လို့ တကိုယ်တည်း ချစ်သူမဲ့ လူလွတ်တယောက် ဖြစ်နေချိန် ။ မြရည်နွယ်ကို မြင်မြင်ချင်း စိတ်ဝင်စားသွားသည် ။ မြရည်နွယ်အကြောင်းကို သူ စုံစမ်းတော့သည် ။ မြရည်နွယ်ရဲ့ ရုံးကို အကြောင်းရှာပြီး ရောက်ရောက်သွားသည် ။ မြရည်နွယ်ကို ဘယ်လိုနည်းနဲ့ ချဉ်းကပ်ရမလဲ ဆိုတာကို မိုးဟိန်း သိသွားသည် ။ မြရည်နွယ်နဲ့ အရမ်း ခင်တဲ့အမကြီးတယောက်နဲ့ သူ မြရည်နွယ်ဆီကို လာသည် ။ သည် မမနီ ဆိုတဲ့ အမကြီးက မြရည်နွယ်နဲ့ ညီအမတွေလို ရင်းနှီးသည် ။ တယောက်အိမ်ကို တယောက် ဝင်ထွက်နေတဲ့ အမျိုးလို နေကြတာ ။
မမနီနဲ့ မြရည်နွယ်ကိုနေ့ခင်း ထမင်းထွက်စားဖို့ သူလာခေါ်သည် ။ မမနီ လာခေါ်တော့ မြရည်နွယ် ငြင်းရခက်သည် ။ သူနဲ့ မြရည်နွယ်ကို မမနီက မိတ်ဆက်ပေးသည် ။ သူ့ကွယ်ရာမှာလည်း မမနီက မိုးဟိန်းက လူကြီးသား..မိဘချမ်းသာသည်.. မျိုးရိုးကောင်းသည်..စိတ်ကူးမလွဲနဲ့..မမနီက မြရည်နွယ်နဲ့ မိုးဟိန်းကို သဘောတူသည် ဆိုပြီး တိုက်တွန်းသည် ။ မိုးဟိန်းက နောက်ပိုင်း မမနီ မပါဘဲ မြရည်နွယ်ကို အပြင်ထွက် စားဖို့ ခေါ်သည် ။ မြရည်နွယ်လည်း သူ့ကို အထင်ကြီးမိ စိတ်ဝင်စားမိသည် ။ သူနဲ့ ရုံးကနေ ထမင်း ခဏ ထွက်စားရာက စနေတနင်္ဂနွေနေ့တွေမှာပါ သူကတွေ့ချင်တယ် လုပ်လာပြီး လာခေါ်ပါရစေ လို့ ပြောသည် ။ မြရည်နွယ်လည်း မေမေတို့ကို ပြောပြပြီး သူ့ကို အိမ်ကို ခေါ်လိုက်သည် ။ သူကလည်း မြရည်နွယ်ကို မိဘတွေ ကို ခွင့်တောင်းပြီး ပေါ်ပေါ်တင်တင် လာလည်အတူတူ ထွက်စားသည် ။ မကြာခင် မြရည်နွယ်ကို ချစ်တဲ့အကြောင်း သူ ပြောသည် ။ သူ့ကို ငြင်းစရာ မရှိဘူးလို့ မြရည်နွယ် ထင်လို့ သူ့ကို လက်ခံလိုက်သည် ။ သူနဲ့ မကြာခင် လူကြီးချင်း စေ့စပ်ကြသည် ။ သူ့မိဘတွေနဲ့ မြရည်နွယ်ရဲ့ မိဘတွေက အခြေအနေ အဆင့်အတန်း တူကြတာမို့ နှစ်ဖက်လုံးက သဘောတူကြသည် ။ လက်ထပ်ဖို့ ပြောဆို စီစဉ်ကြသည် ။ လက်ထပ်ဖို့ ဖိတ်စာရိုက် ဟိုတယ် စီစဉ်နေတဲ့ အတောအတွင်းမှာ သူက မြရည်နွယ်ကို သူ့အိမ်ကို ခေါ်သွားပြီး အိမ်သားတွေ မရှိတဲ့ အချိန် မြရည်နွယ်ကို အတင်းဘဲ အိပ်ပစ်လိုက်သည် ။ မြရည်နွယ်ကလည်း မကြာခင် လက်ထပ်တော့မှာဘဲ ဆိုပြီး အကြောက်အကန်တော့ မငြင်းလိုက် ။ အဲဒီနောက်ပိုင်း နေ့တိုင်းလိုဘဲ မြရည်နွယ်ကို သူ လုပ်သည် ။ တဏှာကြီးတဲ့သူ့ကို အလိုလိုက်ရတာ မလွယ် ။ တနေ့ထဲ သုံးလေးကြိမ် လောက် သူလုပ်ချင်သည်။ လုပ်ရင်လည်း မြရည်နွယ်ကို ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ပြီး ပုံစံအမျိုးမျိုး ပြောင်းပြီး လုပ်သည် ။ သူနဲ့ လက်ထပ်တဲ့ အချိန်မှာ ကာမစပ်ယှက်တဲ့ ကိစ္စက မြရည်နွယ်နဲ့ သူ့အတွက် အဆန်း မဟုတ်တော့ ။ ဒီကိစ္စမှာ သူ့ကြောင့် မြရည်နွယ် လုပ်နည်းလုပ်ဟန် အဖုံဖုံကို ကျွမ်းသွားရသည် ။ သူ့ကြောင့် အရှက်လည်း ကုန်ရသည် ။
သူက မြရည်နွယ်ကို အပေါ်က တက် လုပ်ခိုင်းတတ်သလို သူ့ဟာကိုလည်း အမြဲလိုဘဲ စုတ်ပေးခိုင်းသည် ။ လက်ထပ်တဲ့ ညမှာ မြရည်နွယ်ကို သူ နောက်ပေါက်ဖွင့်သည် ။ သူ့စိတ်ကြိုက် လုပ်ခဲ့တဲ့ မြရည်နွယ်ကို သူ ငြီးငွေ့သွားတော့ လူပျို ဘဝတုံးကလိုဘဲ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ညဉ့်နက်သန်းကောင်အထိ သွားလိုက်သောက်လိုက် လုပ်သလို မြရည်နွယ်ရဲ့ မိဘတွေနဲ့ ဆွေမျိုးတွေကိုလည်း အဆက်အဆံ မလုပ်တော့ ။ ဂရုလုံး၀ မစိုက်တော့ ။ လမ်းမှာ တိုးရင်တောင် မိုက်ဂိုက်နဲ့ ကြည့်ပြီး စကားမပြော..မနုတ်ဆက်တော့ မြရည်နွယ်လည်း သူ့ကို မ လုပ်ဖို့ ပြောသည် ။ တားသည် ။ သူက ဆဲဆိုအော်ဟစ် ရုံမကဘဲ မြရည်နွယ်ကို လက်ပါတဲ့ အထိ လွန်လာသည် ။ မြရည်နွယ်ကို သည် အရွယ်အထိ ဘယ်သူမှ မရိုက်ခဲ့ဘူး ။ မိုးဟိန်းက ရက်ရက်စက်စက် ရိုက်ခဲ့လို့ မြရည်နွယ် သူ့ကို အရမ်း စိတ်နာသည် ။ မမနီကို ဒီအကြောင်းတွေကို မြရည်နွယ် ပြောပြသည် ။ မမနီက မိုးဟိန်းကို မြရည်နွယ်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးဖို့ ခေါ်ခဲ့သူမို့ မိုးဟိန်းက မြရည်နွယ် အပေါ် ဒီလို ရက်စက်တာတွေကို ကြားရလို့ မမနီလည်း အရမ်း စိတ်မကောင်း ဖြစ်သည် ။ မမနီနဲ့ စားသောက်ဆိုင် တဆိုင်ထဲမှာ သည ်ကိစ္စတွေကို မြရည်နွယ်က ပြောပြတာ ဖြစ်သည် ။ ဒီအချိန်မှာဘဲ ဆိုင်ထဲကို ဆပ်ကော့လပ်ကော့ ကောင်မလေး တယောက်နဲ့ ဝင်လာတဲ့ မိုးဟိန်းကို မမနီနဲ့ မြရည်နွယ်တို့ တွေ့လိုက်ရသည် ။ မိုးဟိန်းက မြရည်နွယ်နဲ့ မမနီကို မမြင်ဘူး ။ ကောင်လေးရဲ့ ခါးကို ဖက်ပြီး ဆိုင် အပေါ်ထပ်မှာ ရှိတဲ့ သီးသန့် စပါယ်ရှယ် အခန်းတွေ ဆီကို တက်သွားသည် ။ မမနီက အပေါ်ထပ်ကို လိုက်တက်ပြီး မိုးဟိန်းကို တွေ့မည် လို့ လုပ်သည် ။ မြရည်နွယ်က တားသည် ။ မမနီရဲ့ လက်ကို ဆွဲပြီး စားသောက်ဆိုင်ထဲက ထွက်ခဲ့သည် ။ မြရည်နွယ် သူ့အပေါ် ပိုပြီး စိတ်နာ မုန်းတီးရသည် ။ သူနဲ့ ကွာရှင်းချင်သည် ။ သူ အိမ်ကို ပြန်လာတော့ သူ့ကို ကွာပေးဖို့ ပြောတော့ သူက မြရည်နွယ်ကို ရိုက်နှက်ကန်ကျောက် ပြန်သည် ။ ကွာမပေးဘူးလို့လည်း ပြောသည် ။ မြရည်နွယ် အောက်ထပ်က အခန်းလွတ်လေးမှာ ဆင်းအိပ်သည် ။ သည် အခန်းက သော့ပိတ်လို့ မရဘူး ။ ညသန်းကောင်ကျော် အချိန်မှာ သူ မြရည်နွယ် အိပ်နေတဲ့ဆီကို ရောက်လာပြီး မြရည်နွယ်ကို အတင်းအဓမ္မ လုပ်သည် ။ မြရည်နွယ်က ငြင်းတော့ ပါးကို ရိုက်..အတင်း မုဒိန်း ကျင့်သည် ။မိုးဟိန်းသည် ဒီလို အကြမ်းပတန်း တက်ကျင့်ရတာကို ဖီလင်လာလေသလား မသိဘူး ။
မြရည်နွယ်ကို ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း တွန်းဆွဲပြီး တအား ဆောင့်ဆောင့် လုပ်သည် ။ မြရည်နွယ်သည် သူ့အလိုကို မလိုက်ဘဲ ရုန်းကန်တွန်းဖယ်တဲ့အခါ သူက မြရည်နွယ်ကို ရိုက်နှက်တာမို့ အသား အ နာမခံတော့ဘဲ သူ လုပ်သမျှကို ခံလိုက်ရသည် ။ မိုးဟိန်းသည် မြရည်နွယ်ကို ပေါင်ဆွဲဖြဲပြီး တက်လုပ်နေရာက ရုတ်တရက် ရပ်လိုက်ပြီး သူ့တန်ဆာချောင်းကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး အရည်တွေ ပေလူးရွှဲနေတဲ့ ဟာကြီးကို မြရည်နွယ်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ထိုးသွင်းလိုက်သည် ။ မြရည်နွယ်က နှုတ်ခမ်းတွေကို တင်းတင်း စေ့ထားပြီး အသွင်းမခံတော့ မြရည်နွယ်ရဲ့ ပါးနှစ်ဖက်ကို ခပ်ဆတ်ဆတ် တဖတ်ဖတ်နဲ့ ရိုက်ထည့်လိုက်လို့ မြရည်နွယ်လည်း ကြောက်လန့်ပြီး ပါးစပ်ကို ဟပေးလိုက်ရသည် ။ တန်ဆာချောင်း တုတ်တုတ်ကြီး ပြွတ်ကနဲ ပါးစပ်ထဲကို ဝင်လာသည် ။ “ စုတ်..စုတ်စမ်း…..ကောင်မ….နင့်အကြောင်း မသိရင် ခက်မယ်……” မြရည်နွယ်လည်း သူ့ဟာကြီးကို စုတ်ပေးရင်း သူ ဘာပြောနေလဲ နားမလည်လို့ သူ့ကို မော့ကြည့်လိုက်သည် ။ “ စောက်ကောင်မ..ဘာကြည့်နေတာလဲ…စောက်ကမြင်းကြောထတဲ့ ကောင်မ..ဖါသည်မ…..နင့် ညွှန်မှူး ဆိုတဲ့ကောင်ကြီးနဲ့ နင် တိတ်တိတ်ပုန်း လိုးနေတာ ငါ မသိဘူး ထင်လား…..” လို့ ပြောရင်း မြရည်နွယ်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို သူ့ဒုတ်ကြီး တအား ဆောင့်ထိုးလေသည် ။ မြရည်နွယ်လည်း ပါးစပ်ထဲ အတန်ချောင်းကြီး အပြည့် ရှိနေလို့ သူ စွပ်စွဲတာတွေကို ဘာမှ ပြန် မဖြေရှင်းနိုင်ဘူး ။ မိုးဟိန်းသည် မြရည်နွယ်ရဲ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားကြီး နှစ်မွှာကို လက်တွေနဲ့ ဆုပ်နယ်နေရင်း သူ့တန်ဆာချောင်းကို ပါးစပ်ထဲကို ထိုးညှောင့်နေသည် ။ “ အိုး..အင်း..အင်း…ကောင်းတယ်….ကောင်းတယ်…..စုတ်..စုတ်……စုတ်စမ်း……ပြီးရင် နင့်ဖင်ကို လိုးမယ်…….” မြရည်နွယ်လည်း ပါးစပ်ထဲကို လုပ်ပြီးရင် ဖင်ကိုပါ လုပ်မယ် ဆိုလို့ အရမ်း စိတ်ညစ်သွားသည် ။ တော်တော် ပက်စက် ရက်စက်တဲ့ ကောင် လို့ မျက်ရည်ကျလာရင်း စိတ်ထဲမှာ မှတ်ချက်ချသည် ။ ဒီကောင်နဲ့ လုံး၀ မနေတော့ဘဲ ထွက်သွားဖို့ ဆုံးးဖြတ်လိုက်သည် ။ စောစောထဲက ဘာလို့ သူ့ဆီက ထွက်မသွားလဲလို့ အပြစ်တင်ကောင်း တင်ကြလိမ့်မည် ။ သူ့မိဘတွေကလည်း သူတို့သားနဲ့ မကွဲဖို့ မြရည်နွယ်ကို တောင်းပန်ကြသည် ။ ချော့ကြသည် ။
ဒီတခါတော့ မြရည်နွယ်သည် သည်လောက် မိုက်ရိုင်း စော်ကားတဲ့ ကောင်ကို သည်းမခံတော့ဘူး ။ သက်ဆိုင်ရာကိုလည်း တိုင်မည် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။ “ တော်ပြီ..ရပ်လိုက်တော့……” မိုးဟိန်းရဲ့ အသံကြီးက မာကျော ကျယ်လောင်လှသည် ။ “ ဖင်ကုန်းစမ်း…..” “ နင် သိပ် လွန်နေပြီ..ငါ့ကို မနှိပ်စက်ပါနဲ့……” “ အံမာ..ပြန် အာခံချင်နေတယ်….နင်ဟာ ငါ့မယား..ငါ လုပ်ချင်ရာ ငါလုပ်မယ်..နင်က ဘယ်သူ့အားကိုးနဲ့ ပြန် အာခံချင်တာလဲ စောက်ကောင်မ……” ဖျန်းကနဲ မြရည်နွယ်ရဲ့ လက်မောင်းတဖက်ကို သူ ရိုက်ထည့်သည် ။ “ ကုန်းစမ်း…ဖင်ကုန်း…..ဖင်ကုန်းလိုက်….” “ ဟင့်အင်း….မလုပ်ချင်ဘူး…..အနိုင်မကျင့်ပါနဲ့………” မိုးဟိန်းသည် အတင်း ဆွဲလှဲပြီး မြရည်နွယ်ရဲ့ အဝတ်မဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို တဖျန်းဖျန်း ရိုက်ထည့်ပြန်သည် ။ မြရည်နွယ်အတွက် တကယ့် ငရဲခန်း ပါ ။ ငရဲသား ဒီကောင်ကို ဒီတသ် ပြတ်ပြီ လို့ ဆုံးဖြတ်ချက် ထပ်ခါ ထပ်ခါ ချပြီးရင်း ချရင်းပါဘဲ…..ပြီး ။
