တစံုတရာကို

ေလွခါးထိပ္ကေန ေကြ႔လိုက္သည္ ႏွင့္ စကၠဴပံုးႀကီး တပံုးေရွ႕မွာ ခ်လို႔ ရပ္ေနၾကေသာ အဝါေရာင္ ယူနီေဖာင္းဝတ္ ေကာင္ ေလးတေယာက္ ႏွင့္ ေကာင္မေလး တေယာက္ကို လွမ္းျမင္လိုက္ရ၍ ေကသီ စိတ္သက္သာသြားရသည္။ ၾကည့္ရတာ သူ တို႔ ေရာက္ခါစပင္ ရွိေသးပံုရသည္။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ ရင္ထဲမွာ ထိတ္ကနဲ လည္း ျဖစ္သြားသည္။ ေကာင္ေလးႏွင့္ ေကာင္မေလးက ေကသီ့ ေမာင္ဝမ္းကြဲ၊ ညီမ ဝမ္းကြဲေလးေတြ ႏွင့္ ရြယ္တူေလာက္ ရွိလိမ့္မည္ကို သတိ ထား လိုက္မိေတာ့ မ်က္ ႏွာ နည္းနည္း ပူခ်င္လာသည္။ မွာလိုက္တာ မွားၿပီလားဟု ေတြး လိုက္မိပါသည္။ ဒါေပမယ့္ မွာ ၿပီးသား၊ ေငြေခ်ၿပီးသား၊ ေကသီ့ အခန္းဝမွာလည္း ေရာက္ေနၿပီဆိုေတာ့ ခုခ်ိန္မွ ေတာ့ ေနာက္ဆုတ္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ အဲဒီေန႔က မမနီ အေျပာေကာင္းတာလဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ေကသီ ဘီယာေသာက္တာ နည္းနည္းမ်ားသြားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ မမနီေပးေသာ နံပါတ္ကို ခ်က္ခ်င္း ဖုန္းေခၚမိတာ၊ မဆိုင္းမတြ ေငြလႊဲလိုက္မိတာက မူးတာထက္ ေတာ့ ပိုသြားသည္ဟု ထင္မိသည္။ “ေရာက္တာ ၾကာၿပီလား၊ တို႔လဲ ေျပးလာတာလမ္း ပိတ္ေနလို႔” “မေကသီေနာ္” “ဟုတ္ပါတယ္။” “သမီးတို႔ ျဖတ္ပိုင္းၾကည့္လို႔ရမလား၊ အမဆီကို လွမ္းပို႔ထားတာေလ။” “ေအာ္ ..ေအးေအး” ၿငိမ္သက္စြာ ရပ္ေနသည့္ ေကာင္ေလးကို မ်က္လံုးခ်င္း မဆံုမိေအာင္ သတိထားရင္း ေကသီက ဖုန္းကို ဖြင့္၍ ကုမၸဏီက ျပန္ပို႔ထားသည့္ message ကို ျပလိုက္သည္။ “ဟုတ္ကဲ့ ရပါၿပီ အမ၊ တခါထဲ ဆင္ေပးရမယ္ မဟုတ္လား၊ ဘယ္မွာထားမွာလဲ။” အခန္းတံခါးကို ကဗ်ာကယာဖြင့္၍ ကုတင္ေဘးမွာ မနက္တုန္းက ရွင္းထားသည့္ ေနရာကို ျပလိုက္သည္။ သူတို႔ ႏွစ္ ေယာက္က စကၠဴပံုးႀကီးကို မ ၿပီး ေကသီေနာက္က လိုက္လာၾကသည္။ “ရမလား၊ ဒီေနရာက” “တေပခြဲက်န္ရင္ ရပါတယ္ အမ” ေရာက္ကထဲက ႏႈတ္ဆိတ္ေနေသာ ေကာင္ေလးက ဝင္ေျဖသည္။ ေကသီ မလံုမလဲ ႏွင့္ ခိုးၾကည့္မိေတာ့ ေကာင္ေလး အမူ အရာက ေအးေအးေဆးေဆး ပင္ရွိသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ ေလွာင္ေျပာင္ သေရာ္လိုသည့္ အရိပ္အေယာင္ စူးစမ္းသည့္ အရိပ္အေငြ႕ေတြ မေတြ႔ရပါ။

နိစၥဒူဝ ႀကံဳေနက်ဆိုေတာ့ ႐ိုးေနတာ လည္း ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ေက်ာပိုး အိတ္ထဲက ေခါက္ဓားတေခ်ာင္းကို ထုတ္၍ ေကာင္ေလးက ပံုးကို ေဖာက္သည္။ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ လူ ၃ ေယာက္ စကၠဴပံုး တပံုး ႏွင့္ ျပည့္သြားသည္။ ေကာင္မေလးက ေကသီ့ဖက္ ကို လွည့္ၾကည့္ရင္း “အမ အခန္းက အေနေတာ္ပဲ၊ တလ ဘယ္ေလာက္ေပးရလဲ အမ” “၆သိန္း” “သမီး တို႔ေနတာကေတာ့ ၇သိန္းခြဲ ေပးရတယ္။ ဒီထက္ေတာ့ နည္းနည္းက်ယ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သမီးက ညီမေလးနဲ႔ ၂ ေယာက္ေနတာေလ” “မဆိုးပါဘူး။ တေယာက္ကို ၃သိန္းေက်ာ္ေလာက္ ပဲ က်တာေပါ့” ရန္ကုန္က ခိုအိမ္လို အခန္းက်ဥ္းေလးေတြထဲမွာ ေနၾကသူခ်င္း ဒီလိုပဲ ေျပာျဖစ္တတ္ၾကပါသည္။ ေကသီလည္း မ်က္ႏွာ ပူ သလို စိတ္က်ဥ္းၾကပ္သလို ခံစားခ်က္နည္းနည္းေရာ့သြားသည္။ တဖက္မွာလည္း လူတကာ ဝယ္ေနသည့္ ပစၥည္းတခု အတြက္ စိတ္ထဲမွာ ဒီေလာက္မထားသင့္ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေျဖသိမ့္ရ၏။ ပစၥည္း အစိတ္အပိုင္းေတြကလည္း ဆင္ရတာလြယ္ကူမည့္ ပံုရွိသည္။ ေကာင္ေလးကလည္း လုပ္ေနက် ကၽြမ္းက်င္ေန ပံု ရသည္။ ခနေလး ႏွင့္ ပင္ ပံုေပၚလာ၏။ မ်က္ႏွာပူ တာနည္းနည္းေလ်ာ့သြားသည့္ ေကသီက ထမင္းစား စားပြဲေဘးက တလံုး တည္းေသာ ပုလပ္စတစ္ ကုလားထိုင္ေလးကို ေကာင္မေလး ကိုခ်ေပးၿပီး သူလည္းကုတင္ စြန္းမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ သည္။ “ရတယ္ အမ ၿပီးေတာ့မယ္။ မထိုင္ေတာ့ပါဘူး။” ေကာင္မေလး ေျပာတာ ဟုတ္ပါသည္။ အိမ္တြင္းမွာ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္သည့္ ဘီးတဘီးတည္းပါေသာ စက္ဘီးေလး ကို အဂၤါ စံုစြာ ျမင္လာရၿပီ ျဖစ္သည္။ လက္ကိုင္ ၂ခုၾကားက Display ဘုတ္ျပားေလး တပ္လိုက္ၿပီးသည္ ႏွင့္ ေကာင္ေလးက ထရပ္လိုက္ၿပီး သူ႔ ကိရိ ယာေတြကို အိတ္ထဲ ျပန္ထည့္လိုက္သည္။ “အမ သံုးဖူးသလား” “ဟင့္အင္း” ျပန္ေျဖလိုက္သည့္ ေကသီ့ အသံက ေျခာက္ကပ္ အက္ကြဲေနသည္။ “ကဲ … ၿပီးရင္လည္း နင္ အျပင္ထြက္ေတာ့၊ ေအာက္ကပဲ ေစာင့္ခ်င္ေစာင့္” မ်က္ႏွာတည္တည္ ႏွင့္ ေကာင္မေလးက ေျပာလိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလးက တခ်က္ၿပံဳးၿပီး သူ႔အိတ္ေလးဆြဲကာ ျပန္ထြက္ သြားသည္။

ေကသီ့ကို ႏႈတ္ဆက္ ၿပံဳးလို႔ ယူဆႏိုင္ေပမယ့္ နဂိုထဲက စိတ္မလံုသည့္ ေကသီ့ မ်က္ႏွာေလး ပူရွိန္းသြား ရ သည္။ ေကာင္ေလး အျပင္ေရာက္ေတာ့မွ ေကာင္မေလးက တံခါးကို သြားပိတ္လိုက္ၿပီး စက္ဘီးေဘးကို တုိးဝင္လာ သည္။ ေကသီလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္ရေအာင္ ကုတင္ အလယ္ပိုင္းေလာက္ကို တိုးထိုင္လိုက္သည္။ စက္ဘီးဆိုေပမယ့္ လက္ကိုင္ေအာက္က ဘီးတဘီးသာ ရွိၿပီး ေထာက္လို အျပား ႀကီး ၂ ခုျဖင့္ မယိုင္လဲ ေအာင္ေအာက္ က ထိန္းထားသည္။ ေကာင္မေလးက ထိုင္ခံု ေအာက္ကအံေလးတခုကို ဖြင့္၍ ပလပ္ႀကိဳးတေခ်ာင္း ထုတ္ျပသည္။ “စာအုပ္ထဲမွာလဲ လမ္းညႊန္ပါပါတယ္ အမ၊ ဒါက အားသြင္းဖို႔ပါ။ ပံုမွန္ နင္းေပးေနရင္ေတာ့ သူ႔ဟာသူ ဘက္ထရီက ခ်ာ ဂ်င္ ဝင္ေနၿပီး သတ္သတ္ အားသြင္းစရာမလိုပါဘူး။ အမ က လနဲ႔ ခ်ီ ၿပီး ပစ္ထားမိတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ မစီးခင္ ၁ နာရီ ၂ နာရီ ေလာက္ ႀကိဳအားသြင္းထားလိုက္ရင္ display က အလုပ္လုပ္ပါတယ္။” ပံုးထဲက ပလပ္စတ္အိတ္ ႏွင့္ ထုပ္ထားသည့္ မန္နဴရယ္ စာအုပ္ႏွင့္ စာရြက္ေတြကို ကုတင္ေပၚခ်ေပးရင္း ေကာင္ မေလးက ေျပာသည္။ သူ႔ေလသံက ေစာေစာက အာလာပ သလာပ ေျပာတုန္းကလို မဟုတ္ဘဲ စာရြတ္သလို ျဖစ္သြားသည္ကို ေကသီ သတိျပဳမိသည္။ “ဒါ ပါဝါ ခလုတ္ပါ ” လက္ကိုင္ ၂ ခုၾကားက တေပေလာက္က်ယ္မည့္ မွန္ျပင္ ေအာက္နားကို ႏွိပ္ျပရင္းေျပာသည္။ ကုမၸဏီ အမည္ ႏွင့္တျခား စာတန္းမ်ား ေပၚလာသည္။ ခန ၾကာေတာ့ ဘာသာစကားေရြးဖို႔ ေပၚလာသည္။ “ျမန္မာ၊ အဂၤလိပ္၊ တ႐ုတ္ သံုးမ်ိဳးရပါတယ္။ အမ ဘယ္ဟာထားခ်င္သလဲ” “အင္း …အင္း..ဂလိပ္” “အမ နာမည္ က ေကေအဝိုင္ တီအိတ္ခ်္အိုင္ လို႔ေပါင္းတာလား” “ဟုတ္… ဟုတ္တယ္။” ေကသီ ေရငတ္သလို အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ေနသည္။ ရင္ေတြလည္း တဒိုင္းဒိုင္း ခုန္ေန၏။ ေကာင္မေလးကေတာ့ ေကသီ့ ဖက္ကို လွည့္ေတာင္ မၾကည့္ဘဲ သူလုပ္စရာ ရွိတာလုပ္ေနသည္။ “ရၿပီ၊ အမ ဒီဖက္ လက္ကိုင္ကို ခန ကိုင္ထားပါ။” ကုတင္ႏွင့္ စက္ဘီးၾကားထဲကို ကပ္ကပ္သပ္သပ္တိုးဝင္ၿပီး ဘယ္ဖက္က လက္ကိုင္ကို ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္လိုက္သည္။

စိတ္ ထဲမွာ ေခ်ာ္ေနသည္ဟု ထင္မိတာေၾကာင့္ ျပန္လႊတ္ၿပီး လက္ကို တင္ပါး ႏွင့္ ပြတ္လိုက္ရေသးသည္။ မ်က္ႏွာမွာလည္း ေခၽြးေတြ ျပန္လာမွန္း ေကသီသိေန၏။ “ဟုတ္ၿပီ၊ ျပန္လႊတ္လို႔ ရၿပီ အမ၊ လက္ေဗြကို မွတ္ထားလိုက္ၿပီ ဆိုေတာ့ အမတေယာက္ပဲ ဖန္ရွင္ေတြ အကုန္သံုးလို႔ရမယ္။ တျခားလူတက္ထိုင္လည္း နင္း႐ံု သက္သက္ပဲ ရမယ္။ ဒီမွာ ၾကည့္ အမ၊ ဒါက မန္မိုရီ ၅၀၀ ဂစ္ပါတယ္။ မန္မိုရီ ကဒ္ ထပ္ စိုက္လည္းရတယ္။” ေကာင္မေလးက မွန္ျပင္ေဘးက အံေလးတခုကို တြန္းဖြင့္၍ ကဒ္စိုက္ရမည့္ ေနရာျပသည္။ “ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကုမၸဏီက တခါတည္း ထည့္ေပးလိုက္တဲ့ ႐ုပ္ရွင္ေတြ သီခ်င္းေတြ ပါတယ္။ အမ မႀကိဳက္လဲ ဖ်က္ ပစ္လို႔ ထပ္ထည့္လို႔ရတယ္။ ဒီေထာင့္မွာ ၾကည့္လိုက္အမ” သူျပသည့္ ညာဖက္ ေအာက္နားကို ေကသီၾကည့္လိုက္မိသည္။ “normal နဲ႔ pleasure ဆိုၿပီး ရွိတယ္။ normal ကေတာ့ default ပဲ အမ၊ ပါဝါ အြန္တာနဲ႔ normal မွာ ရွိမယ္။ အမ ေျခနင္း ကို စနင္းတာနဲ႔ speed ရယ္ distant ရယ္ တက္လာလိမ့္မယ္။ ဒီဖက္ pleasure က…” ေကာင္မေလးက ခနရပ္ၿပီး စကၠဴပံုးႀကီးထဲက ေနာက္ထပ္ ဘူးတဘူး ကို ထုတ္လိုက္သည္။ ေကသီ ေျခဖ်ား လက္ဖ်ားေတြ ေအးလာ၏။ “pleasure ကို ေရြးလိုက္ရင္ ထိုင္ခံု ေအာက္က ငုတ္ေလးတခု ထြက္လာမယ္။” သူေျပာသလိုပင္ ထိုင္ခံုေရွ႕ပိုင္းက ငုတ္တခု အေပၚကို ထိုးထြက္လာသည္။ ေကာင္မေလးက စကၠဴဘူးကို အျပင္က ပတ္ ထားသည့္ ပလပ္စတစ္ေတြကို လက္သည္းႏွင့္ ထိုးေဖာက္ခြာရင္း အနိမ့္အျမင့္ အတက္အက် မရွိသည့္ စာရြတ္သလို အသံမ်ိဳးျဖင့္ ဆက္ရွင္းျပ၏။ “အထဲမွာ ၄ လက္မ က စၿပီး ၅၊ ၆၊ ၇၊ ၈ ငါးေခ်ာင္းပါပါတယ္ရွင့္ ၊ အဲဒါကို ဒီလို” ဗူးထဲက ထြက္လာေသာ ပန္းေရာင္ အေခ်ာင္းႀကီးကို ေကသီ ပါးစပ္ အေဟာင္းသား ႏွင့္ ေၾကာင္ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ေကာင္မေလးကေတာ့ ဘာမွ မထူးျခားသလိုပင္ အဲဒါႀကီးကို ေစာေစာက ငုတ္ထိပ္မွာ စြပ္ၿပီး လွည့္လိုက္ရာ ထပ္ကနဲ အသံ ျမည္သြားသည္။ “အသံျမည္မွ သူက အံက်တယ္။ အသံမၾကားရရင္ေတာ့ ျပန္ျဖဳတ္ၿပီး ျပန္တပ္ပါ။ ဂ်ယ္သံုးခ်င္ရင္လည္း ဒီဘူးထဲမွာပါ ပါတယ္။ ကုန္သြားရင္ အျပင္မွာ ဝယ္လို႔လည္း ရပါတယ္။

သမီးတို႔ ဆီကို မွာရင္လည္း ၂ ဘူးအထက္ဆို ပို႔ေပးပါတယ္။ ျပန္ျဖဳတ္ရင္လည္း ခုနနဲ႔ ေျပာင္းျပန္ လွည့္လိုက္ရင္ ျပဳတ္ထြက္သြားပါလိမ့္မယ္။ ၿပီးရင္ normal ကို ျပန္ေရြးလိုက္ရင္ ဒါက ျပန္ဝင္သြားပါမယ္ ရွင့္။” “ဟို ..ဟိုေလ … သံုးေတာ့ ..သံုးေတာ့” “အမ တက္ထိုင္ၿပီး နင္းလိုက္႐ံုပဲေလ။ အမ နင္းတဲ့ အရွိန္ကို လိုက္ၿပီး သူက လႈပ္မွာပါ။ ေအာ္ ေမ့ေနလို႔” ေကာင္မေလးက ေနာက္ထပ္ ဘူးေသးတခု ဆြဲထုတ္ၿပီး ဖြင့္လိုက္ျပန္သည္။ အထဲက နားက်ပ္တခု ထြက္လာသည္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ႀကိဳးရွည္ရွည္ ႏွင့္တြဲထားေသာ အမဲေရာင္ ေလစုပ္ခြက္ ခပ္ေသးေသး ႏွစ္ခု။ “ဒီေဘးက အစိမ္းေရာင္ အေပါက္က နားၾကပ္ အတြက္ပါ၊ သီခ်င္းနားေထာင္ဖို႔ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ သံုးလုိ႔ ရပါတယ္။ အျပာ ေရာင္က စုပ္ခြက္ အတြက္ပါရွင့္။ စုပ္ခြက္က အတြင္း ဖက္ကို ဂ်ယ္နည္းနည္း ပြတ္ၿပီး သံုးရင္ ပိုေကာင္းပါတယ္။ ႏို႔သီး ေခါင္းမွာ တပ္ၿပီး ထိပ္က ဖုေလးကို ညွစ္လိုက္ရင္ သူ႔ အလိုလို စုပ္သြားပါလိမ့္မယ္ ရွင့္။ မသံုးလည္း ရေပမယ့္ ဒါတပ္ ထားရင္ အေျခအေနကို ေမာ္နီတာ လုပ္ႏိုင္တာေၾကာင့္ တပ္ျဖစ္ေအာင္ တပ္ဖို႔ေတာ့ ကုမၸဏီက အႀကံျပဳထားပါတယ္။ အမ သိခ်င္တာ မ်ား ရွိပါေသးလား။” “မ ..မ ..မရွိေတာ့ပါဘူး။” လိုအပ္ရင္ မမနီ ဆီ ဖုန္းဆက္ ေမးလို႔ ရႏိုင္ပါသည္။ “ဒါဆို သမီးကို ခြင့္ျပဳပါဦး ရွင့္၊ အားေပးတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒီပံုးခြံ သမီးယူသြားၿပီး အမိႈက္ပံုးထဲ ထည့္ေပးရ မလား။” ေကသီေခါင္း ညိတ္ျပလိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးက ပံုးခြံႀကီးကို ေျခႏွင့္ နင္း၍ ျပားခ်ပ္သြားေအာင္ ေခါက္ယူၿပီး အခန္ထဲက ထြက္သြားသည္။ သူ႔ကို တံခါး အဖြင့္ အပိတ္ လိုက္လုပ္ေပးသည့္ အခ်ိန္မွာ ေကသီ ေျခေတြ လက္ေတြ တုန္ေနသည္။ တံ ခါးဝကေန ကုတင္ဆီကို ေလွ်ာက္လာရင္း ဒူးေတြ ေခ်ာင္သလို ျဖစ္ေနသည္ကို ခံစားရသည္။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ္ ေအာက္ ပိုင္း တေနရာက ခံစားခ်က္တခုက ေကသီ့ကို ဒုကၡေပးေနသည္။ ခုနက ေကာင္မေလး ေရွ႕မွာ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ဟန္လုပ္ေနခဲ့ရေပမယ့္ ဒါက ေကသီမႀကံဳဖူးေသးသည့္ အေၾကာင္းတခု ျဖစ္ပါ သည္။ အရြယ္ေရာက္စကထဲက ေကသီ့ကို ရံဖန္ရံခါ ဒုကၡေပးတတ္သည့္ ခံစားခ်က္တခုက အခု အခ်ိန္မွာ အျပင္း ထန္ဆံုး အရွိန္ျဖင့္ ထုိးႏွက္ေနသည္။ တလိႈက္လိႈက္ေမာေနေသာရင္ကို လက္ႏွင့္ အသာဖိရင္း အိပ္ရာေပၚသို႔ ေကသီ အ ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္လဲက်သြားသည္။ “အဲဒါ ငါရွည္တာ၊ ငါ ဆတ္ေဆာ့တာ၊ ရွာရွည္မိတာ၊ ေအာင္မယ္ေလး ရွက္လိုက္တာ၊ ဒီကေလးေတြ ေနာက္တခါလမ္းမွာ ေတြ႔ရင္ေတာ့ ဒုကၡပဲ” ေမြ႕ယာကို လက္သီးဆုပ္ျဖင့္ အဆက္မျပတ္ထုရင္း ေကသီ တတြတ္တြတ္ ေျပာေနမိသည္။

အမွန္အတိုင္းေျပာရလွ်င္ ေပါင္ၾကားသို႔ ေရာက္သြားေတာ့မည့္ လက္ ႏွင့္ စိတ္ကို ထိန္းေနမိျခင္း ျဖစ္သည္။ ငိုလည္း ငိုခ်င္သလို ျဖစ္လာသည္။ “ကိုယ့္ ဟာကို လက္နဲ႔လဲ အဆင္ေျပေနတာကို၊ ငါ့ႏွယ္ေနာ္” အဲဒီေန႔က ဘီယာ နည္းနည္းမ်ားသြားတာေတာ့ မွတ္မိသည္။ ႐ံုးသမား ဆိုေတာ့ အထိုင္မ်ားလို႔ ေလ့က်င့္ခန္းေလး ဘာ ေလး လုပ္ခ်င္ေၾကာင္း မမနီ ကို ေျပာမိတာ ကလည္း ႐ိုး႐ိုးသားသား ပင္ ျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီစက္ကို ဝယ္ထားဖို႔ မမနီ က တိုက္တြန္းေတာ့ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ မျငင္းခဲ့မိတာကိုေတာ့ ခုထိ ကိုယ့္ကိုယ္ကို နားမလည္ေသးပါ။ မမနီ ေသြးထုိးေပး သည့္ အတိုင္း ဖုန္းထဲမွာ ခ်က္ခ်င္းလိုက္ရွာၿပီး ေငြေခ်လိုက္မိတာကလည္း တဒဂၤ မိုက္မဲမႈ သက္သက္လို႔ ထင္ပါသည္။ ေနာက္ေန႔ေတြမွာ ဒီအေၾကာင္းကို ေတြးမိတိုင္း ရင္တဖိုဖို ျဖစ္ရေပမယ့္ ခုေလာက္ႀကီးေတာ့ စိတ္မလႈပ္ရွားမိခဲ့ပါ။ မနက္ ျဖန္က်ရင္ မမနီက တျခားသူေတြၾကားထဲမွာ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေမးလာေလမလားလို႔ အေတြးဝင္လာေတာ့ ေကသီ ေငါက္ကနဲ ထထိုင္ၿပီး ဖုန္း ကို လွမ္းယူမိသည္။ “ေရာက္လာၿပီလား ေကသီ” မမနီက ဖုန္းကိုင္လိုက္တာႏွင့္ တန္းေမးသည္။ “ဟုတ္တယ္” ေလးေလးတြဲ႔တြဲ႔ ေကသီ အေျဖစကားကို မမနီက တမ်ိဳးထင္သြားပါသည္။ “အသံကေတာ့ ေလာေလာ လတ္လတ္ စမ္းသပ္ၾကည့္ထားတဲ့ အသံမ်ိဳးပဲ။ အဆင္ေျပတယ္ မဟုတ္လား” “အာ .. မဟုတ္ပါဘူး။ ခုမွ ေရာက္လာၿပီး ဆင္လို႔ ၿပီးတာ ဘယ္လိုလုပ္စမ္းသပ္ရဦးမွာလဲ။ စမ္းလည္း မစမ္းရဲပါဘူး။ ဒီတိုင္း တက္နင္းဖို႔ေတာင္ စိတ္ထဲမရဲ ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။” ဟိုဖက္ကေန မမနီ ရယ္ေနတာ ကို ေကသီၾကားရသည္။ “ဘာမွ ေၾကာက္စရာမလိုဘူး၊ အေသးဆံုးက ေနစၿပီး စမ္းၾကည့္လိုက္ ဟားဟား၊ အဆင္ေျပသြားလိမ့္မယ္။ အရွိန္မ်ား သြား ရင္လည္း သူက သတိေပးလိမ့္မယ္။ တို႔လဲ စစခ်င္း ေတာ့ ေၾကာက္တာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ခနေလးပါပဲ။ ခ်က္ခ်င္း အဆင္ေျပ သြားလိမ့္မယ္။ ေနာက္ေတာ့ အားတာနဲ႔ တက္ထိုင္မိေရာ၊ ေယာက္်ားရၿပီးတာေတာင္ တခါတေလ တက္နင္းမိေသး တယ္။ ဆက္သာလုပ္ညီမေလး။” မမနီ ဖုန္းခ်သြားတာေၾကာင့္ ေကသီ ဘာမွျပန္မေျပာလိုက္ရ။

ဟိုတရက္ကလို ဘီယာမူးေနရင္ေတာ့ မမနီ ႏွင့္ ဒီ အ ေၾကာင္းေတြကို တခုခုေတာ့ အေခ်အတင္ေျပာျဖစ္လိမ့္မည္ ထင္သည္။ အခုကေတာ့ ဘာေတြေျပာရ ေမးရမလဲ ဆိုတာ ကိုေတာင္ ေကသီ မသိပါ။ မမနီက ေျမွာက္ေပးေတာ့ ေကသီ့ဖက္က ျပတ္ျပတ္သား သား မျငင္းဆန္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ တခါတေလ ေပၚလာတတ္သည့္ စိတ္ ဆႏၵေတြကို ခၽြန္းအုပ္ရတာ ဘယ္ေလာက္ခက္ေၾကာင္း မသိစိတ္ က သိေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္မည္ ထင္သည္။ အမွန္ အတိုင္းေျပာရရင္ မမနီ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မသိေပမယ့္ မမနီဆီက ေက သီ တိတ္တခိုး သင္ယူခဲ့မိတာ ေတြအမ်ားႀကီး ရွိသည္။ အေသြးအသားေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည့္ စိတ္ဆႏၶကို မလိုအပ္ဘဲ တရားလြန္ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းက မေကာင္း ဆိုသည့္ အေတြးကို မမနီေၾကာင့္ ေကသီရခဲ့သည္။ “တခ်ိဳ႕ အပ်ိဳႀကီးေတြ ေဂါက္ကုန္ၾကတဲ့ အထဲမွာ အဲဒါေၾကာင့္ အမ်ားႀကီးပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က မတရားထိန္းလြန္းတယ္။ အဲဒီ စိတ္ကို ဖိလြန္းရင္ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ နသိုးႀကိဳးျပတ္ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္၊ မျဖစ္ရင္ ေဂါက္ကေရာ၊ လိုခ်င္လြန္းလို႔ အစြန္းေရာက္ၿပီး ေဂါက္ တာေတြလဲ ရွိတာေပါ့ေလ။ အဲဒါကို လူေတြက လင္တ႐ူး ဆိုၿပီး အကုန္သိမ္းက်ံဳး ထင္ေနၾကတာ၊ အမွန္က မတူ ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သဘာဝကို လက္ခံရင္ တသက္လံုး အပ်ိဳႀကီး လုပ္လည္း အေမေပးတဲ့ လယ္တကြက္ေၾကာင့္ ျပႆနာ ျဖစ္ မွာမဟုတ္ဘူး။” ဟု မမနီက ေကသီတို႔ကို ပို႔ခ်ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သဘာဝတရားကို လက္ခံဖို႔ ေကသီဆံုး ျဖတ္ခဲ့သည္။ အရင္က အမွတ္တမဲ့လိုလို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ညာရင္း လက္နဲ႔ မထိတထိပြတ္၍ စိတ္ေျဖမႈမ်ိဳး ရွိခဲ့ ဖူးေပမယ့္ မမနီႏွင့္ ေပါင္းမိ ၿပီးေနာက္မွာ စိတ္ရွင္းရွင္းႏွင့္ အခ်ိန္ယူလုပ္တတ္လာသည္။ အိမ္ေထာင္သည္ တေယာက္ ျဖစ္သည့္ မမနီက ပြင့္လင္း သည္။ ေကသီတို႔လို အငယ္ေတြကို သူ႔အေတြ႔ အႀကံဳ သူ႔ခံစားမႈေတြ အေၾကာင္း ဘြင္းဘြင္းရွင္းရွင္း ပင္ေျပာျပတတ္သည္။ တခ်ိဳ႕ မိန္းကေလး ေတြက မမနီကို သူတုိ႔ ကိစၥေတြ ေျပာဆို အႀကံေတာင္းၾကတာကို ေဘးကေန နားေထာင္ရင္း ေကသီ လည္း အဆင့္ေတြ တက္လာခဲ့ရသည္။ အခုဆိုရင္ တပတ္ကို အနည္းဆံုး ၂ ႀကိမ္ေလာက္ေတာ့ အိပ္ယာေပၚမွာ ဒါမွမ ဟုတ္ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ကိုယ္လံုးတီးႏွင့္ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ က်က်နန အာသာေျဖမိသည့္ အေျခအေနသို႔ ေကသီေရာက္ လာသည္။

လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အခ်ိဳ႕၊ သူငယ္ခ်င္း အခ်ိဳ႕က က်ားအဂၤါ အတုေတြ သံုးၾကေၾကာင္း ရိပ္မိသိရွိေနေပမယ့္ အဲဒီ ေလာက္ အထိေတာ့ ေကသီ အဆင့္ မတက္ရဲေသးပါ။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့လည္း စိတ္လိုက္မာန္ပါ မွာမိခဲ့သည့္ စက္တလံုးက အိပ္ရာေဘးတြင္ ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ေကသီ ဒယီးဒယိုင္ျဖင့္ အိပ္ယာမွ က်ံဳးထလိုက္ၿပီး အသက္ကို ျပင္းျပင္း တခ်က္႐ႈလိုက္၍ စက္ကို ပါဝါဖြင့္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ တုန္ရီေသာ လက္ေတြႏွင့္ ဟိုေကာင္မေလး ျပထားသည့္ အတိုင္း လက္ကိုင္ကို ေခၽြးစိုေနေသာလက္မ်ားျဖင့္ တင္းတင္း ကိုင္လိုက္ခ်ိန္တြင္ မွန္ျပင္၌ “Welcome back Kay Thi” ဆိုသည့္ စာသားေပၚလာ၏။ အလန္႔တၾကားျဖင့္ လက္ကိုျပန္ လႊတ္လိုက္ၿပီး ေကသီေတြေတြေလး ရပ္ေနမိ၏။ မ်က္စိကို မွိတ္၍ ခ်ည္တံု ခ်တံု ျဖစ္ေနရင္း “ခ်က္ခ်င္း အဆင္ေျပသြားမွာ ပါ” ဆိုေသာ မမနီစကားကို ျပန္ၾကားေယာင္မိသည့္ အခါ လက္က အလိုလို အက်ၤ ီဇစ္ဆီသို႔ ေရာက္သြားသည္။ “ဘာမွ မေတြးေတာ့ဘူး။” စိတ္မရွည္သလို ေဆာင့္ႀကီး ေအာင့္ႀကီးေျပာလိုက္ရင္း ဇစ္ကို ဆြဲျဖဳတ္လိုက္မိ၏။ ထိုေနာက္ ရွီကနဲ အသံရွည္တခုႏွင့္ အတူ ေကသီ့ စကပ္လည္း ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ပံုက်သြားသည္။ အတြင္းခံ ၂ ခုလည္း ခနခ်င္းပင္ အိပ္ယာေပၚသို႔ေရာက္ သြား၏။ ထို႔ေနာက္ ခုန ေကာင္မေလးက အေခ်ာင္း ၅ ေခ်ာင္းပါသည္ ဆိုေသာ ဗူးကို ကေသာ ကေမ်ာ ဖြင့္ မိသည္။ လက္တုန္ေနေသာေၾကာင့္ အားလံုး အိပ္ယာေပၚျပဳတ္က်ကုန္သည္။ အစဥ္လိုက္ စီထားတာလည္း ပ်က္သြား၍ အိပ္ယာ ေပၚတြင္ ျပန္ခ်စီၿပီး အေသးဆံုးကို ေရြးထုတ္လိုက္သည္။ မွန္ျပင္ေပၚက Pleasure ကို ဖိလိုက္ေတာ့ ထိုင္ခံုမွာ ငုတ္က ေလး ထြက္လာသည္။ ေခၽြးေစးေတြႏွင့္ လက္ေခ်ာ္ေနေသာေၾကာင့္ ဟိုေကာင္မေလး ေျပာသလို ခ်ပ္ ကနဲ အသံျမည္ၿပီး အံက် သြားေအာင္ သံုးေလးႀကိမ္ ႀကိဳးစားလိုက္ရသည္။ ၿပီးမွ တဖန္ ေရေဆးဖို႔ စိတ္ကူးရတာေၾကာင့္ ကပ်ာကယာ ျပန္ျဖဳတ္ၿပီး ေရေျပးေဆးရသည္။ ေရလံုးဝ ေျခာက္သြားေအာင္ တစ္သွ်ဴးႏွင့္ ေသေသခ်ာခ်ာ သုတ္ရ ျပန္သည္။ ေယာက္်ား အဂၤါ ႏွင့္ တပံုစံတည္း တူေအာင္လုပ္ထားသည့္ အေခ်ာင္းေလးကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကိုင္တြယ္ကာ ေရေဆး ရ၊ သုတ္ရ လုပ္ေနရင္း ေကသီ့ရင္ေတြ တဝုန္းဝုန္းခုန္ေနသည္။

လည္ေခ်ာင္းေတြလည္း ေျခာက္ေသြ႔အက္ကြဲလာသလို ခံ စားရသည္။ ဘာမွန္း မသိသည့္ တစံုတရာကို အာသာငမ္းငမ္း လိုခ်င္စိတ္ေတြလည္း ျဖစ္ေနသည္။ အေခ်ာင္းကို ေနရာတက်တပ္ၿပီးေတာ့ လိုလိုမယ္မယ္ ဂ်ယ္ ခပ္မ်ားမ်ား သုတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေကာင္မေလး ေျပာ သည့္ အတိုင္း ႏို႔သီးထိပ္ဖ်ားမွာ စုပ္ခြက္ေတြ တပ္လိုက္ၿပီး ပင္ထိုးသည္။ ေကသီ ေခါင္းထဲမွာ မူးေနသည္။ ရင္သားထိပ္ ဖ်ားက တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ခံစားမႈက တကုိယ္လံုးကို ပ်ံ႔ ႏွံေနသလို ပင္။ စက္ေပၚကိုတက္လိုက္ေတာ့ ဒူးေတြ တုန္ေနသည္။ ဘာမွလည္း မလုပ္ရေသးဘဲႏွင့္ လိႈက္လိႈက္ၿပီးေတာ့ ေမာေနသည္။ အႀကီးဆံုး အရြယ္အစားအေနျဖင့္ လက္ခလယ္ေလာက္သာ ဝင္ဖူးသည့္ အေပါက္ကေလးထဲသို႔ ရာဘာေခ်ာင္းကို ထည့္ဖို႔ ေကသီ႐ုတ္တရက္ စိတ္မွာမရဲပါ။ အေသးဆံုးဆိုေပမယ့္ ေကသီ့လက္ခလယ္ထက္ေတာ့ ဒီအေခ်ာင္းက မ်ားစြာႀကီးေန ပါသည္။ မရည္ရြယ္ပါဘဲႏွင့္ လက္က တြင္းဝဆီေရာက္သြားေတာ့ မႀကံဳဖူးေလာက္ေအာင္ ရႊဲရႊဲစိုေနတာကို စမ္းလိုက္မိ သည္။ ခါတိုင္းဆိုရင္ လက္ႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာေလး လုပ္ၿပီးမွ ေရာက္လာရမည့္ အေနအထားမ်ိဳး ျဖစ္ပါသည္။ သက္ျပင္းႀကီးတခုကို ေလးေလးပင္ပင္ ခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ အသက္ကိုေအာင့္၍ အဝတြင္ေတ့ထားလိုက္ၿပီး ေကသီဖိထိုင္ ခ် လိုက္သည္။ ေကသီ့ ညီမေလးက စူပါ အဆင့္ေရာက္ေအာင္စိုရႊဲေနသည့္ အျပင္ ဂ်ယ္ေတြလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လိမ္း ထားလို႔ ထင္သေလာက္ေတာ့ မနာပါ။ ဒါေပမယ့္ တင္းက်ပ္သည့္ ခံစားမႈတခုက ဝမ္းဗိုက္မွသည္ ရင္ေခါင္းအထိ ေပါင္တံ ေတြ တေလွ်ာက္မွသည္ ဒူးအထိေရာက္သြား၏။ ေကသီ့ ဒူးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္။ ေကသီတခါမွ မၾကားဖူး သည့္ အသံတခုက ရင္ေခါင္းမွေန၍ ေျခာက္ကပ္ေနေသာ လည္ေခ်ာင္းကို ျဖတ္သန္း ထြက္က်လာ၏။ တင္ပါး ၂ ခုက ထိုင္ခံုႏွင့္ ထိသည့္ အခ်ိန္တြင္ ေကသီ့ လက္ေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္။ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းမွာ ျဖစ္ေနရသည့္ ေဝဒနာႏွင့္ ရင္တြင္းက ခံစားမႈမ်ိဳးကို တခါမွ မႀကံဳဖူး မေတြးၾကည့္ဖူးတာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ခံစားရခက္ သည့္ ေဝဒနာကေန ေရွာင္ႏိုင္ရန္ စက္ေပၚကေန ျပန္ဆင္းဖို႔ ေကသီ မေတြးမိေတာ့ပါ။

အံကို တင္းတင္းႀကိတ္လိုက္ရင္း ေျခနင္းတဖက္ကို နင္းခ်လိုက္မိသည္။ အတြင္းသားႏုႏုေလးေတြကိ ပြတ္တိုက္ၿပီး အေခ်ာင္းႀကီး ျပန္ထြက္သြားေသာ အခါ ေကသီ႔ရင္ထဲမွာ တလွပ္လွပ္ျဖစ္သြား သည္။ ေျခနင္းတပတ္လည္၍ အေခ်ာင္းျပန္တက္လာခ်ိန္တြင္ တနင့္နင့္ ခံစားမႈတခု ေၾကာင့္ ေကသီ အသံထြက္ညည္း လိုက္မိသည္။ အားစိုက္၍ တပတ္ခ်င္း ခပ္ေျဖးေျဖးနင္းရင္း ေကသီငိုခ်င္လာသည္။ မ်က္ရည္မက်ေပမယ့္ ႐ိႈက္မိသည္။ ညည္းမိသည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ျမန္ျမန္ေလး နင္းမိသည္ကိုလည္း သတိမမူမိေတာ့ပါ။ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ေက သီ့ ညီးသံ ႐ိႈက္သံေတြ ႏွင့္ တစထက္တစ ပိုဆူလာသည္။ လက္ကိုင္ကို ေကသီတင္းတင္း ဆုပ္ထား၏။ အေခ်ာင္း ျမင့္တက္လာသည့္ အခ်ိန္တြင္ လူပါ အေပၚကို ေျမာက္တက္ မသြားေအာင္ သူ၏ တင္ပါးေတြက ထိုင္ခံုႏွင့္ ထိၿပီး ျပားကပ္သြားသည္အထိ အေပၚကေနဖိထားမိသည္။ ေကသီအရမ္း ေမာပါသည္။ ဒါေပမယ့္ နင္းေနတာကို ရပ္ဖို႔ ေခါင္းထဲ မေရာက္ပါ။ ေျခနင္းကို တပတ္ၿပီးတပတ္လည္ေအာင္ ဆက္ခါ ဆက္ခါ နင္းေနဖို႔ပဲ သိသည္။ အတြင္းသားေတြက နာသည္။ ဒါေပမယ့္ မခံမရပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ နာက်င္ျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္။ နင့္ကနဲနင့္ကနဲ ခံစားမႈက ေကသီ့တကိုယ္လံုးကို တဆတ္ဆတ္တုန္ခါေစ၏။ ေလေပြလိႈင္းတခုကို စီးမိေနသလို ေကသီ့ စိတ္က နိမ့္လိုက္ ျမင့္လိုက္ တရစ္ရစ္ႏွင့္လည္ေနသည္။ ေပါင္ၾကားထဲက ဘယ္လိုမွန္း မသိသည့္ ခံစားမႈက ေသြးေၾကာေတြ အတိုင္း တကိုယ္လံုသို႔ ပ်ံ႔ႏွံ႔ စီးဆင္းေနသည္ဟု ထင္သည္။ အသက္ ကို ပင္ပန္းႀကီးစြာ ႐ွဴရင္း ထုိခံစားမႈေနာက္ သို႔လိုက္ေနမိသည္။ ထိုအရာကို အမိအရဖမ္းလိုက္ႏိုင္ရင္ ေကသီ့အတြက္ တခု ခု ရေတာ့မလို အသိမ်ိဳးျဖင့္ လိုက္ဖမ္းမိသည္။ ရင္သားထိပ္ဖ်ားက တင္းက်ပ္မႈကလည္း ေကသီ့ကို မြတ္သိပ္မႈတခု ေပး ေနသည္။ ပါးစပ္က ဘာသံေတြ ထြက္ၿပီး ဘာေတြ ေျပာေနမိမွန္းလည္း ေကသီ မသိပါ။ ထို႔ေနာက္ လိႈက္ကနဲလိႈက္ကနဲ ခံစားမႈတခု ကတကိုယ္လံုးသို႔ လိႈင္းဂယက္လို ပ်ံ႔ ႏွံ႔သြားသည္။ တႀကိမ္တည္းတဟုတ္။ ေရျပင္သို႔ ခဲပစ္ခ်လိုက္ေသာ လိႈင္းဂယက္မ်ား တလိမ့္လိမ့္ ျပန္႔ကားသြားသလို တလိပ္လိပ္ ႏွင့္ ပ်ံ႔ႏွံ႔သြားျခင္း ျဖစ္သည္။ ေျခနင္းကို တပတ္ၿပီး တပတ္နင္းေနေသာ ေျခ ေထာက္ေတြက အလိုလို ရပ္တန္႔သြားရ၏။

မ်က္လံုးေတြ ေမွးစင္းက်သြားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ေမး႐ိုးေတြက တဖက္ဖက္ကို ေစာင္းရြဲ႕သြားလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ႀကီးမားရွည္လ်ားေသာ ညည္းသံတခု ျပဳလိုက္မိရင္း လက္ကိုင္ေပၚသို႔ ေကသီေမွာက္က်သြားသည္။ ေမာပန္းျခင္း၊ ႏြမ္းလ် ျခင္း ထို႔ေနာက္ အဲဒါေတြ ေနာက္ကြယ္က ဘာမွန္းမသိေသာ ျပည့္စံုမႈတခု။ ေကသီ့ တကိုယ္လံုးမွာ အားအင္ေတြ အကုန္ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္သည္။ “ကြန္ဂရက္က်ဴေလး ရွင္း ေကသီ၊ စတင္ၿပီး ၇မိနစ္နဲ႔ ၄၃ စကၠန္႔မွာ အထြဋ္ အထိပ္ကို ရခဲ့ပါတယ္။ ပ်မ္းမွ် အရွိန္ တနာရီကို ၁၄ ဒႆမ ၅ ကီလိုမီတာ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ကယ္လိုရီ ၄၀ ေလာင္ကၽြမ္းခဲ့ပါတယ္။” အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ စက္က ေျပာလာသည့္ အသံက ဟိုအေဝးႀကီးမွ လာေနသလိုလိုပင္……ျပီး။