by က်မသည္ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရွိ ပုဂလိကဘဏ္တစ္ခုတြင္ လုပ္ကိုင္ေနေသာ မိန္းကေလးတစ္ဦးျဖစ္သည္။မိဘမ်ားမွာနယ္မွျဖစ္ၿပီး က်မမွာ ရန္ကုန္ရွိွိရံုးခ်ဳပ္တြင္ ေခတၱတာ၀န္က်ေနျခင္းျဖစ္သည္။က်ူမ၏အမည္မွာ မြန္မြန္ဟုေခၚၿပီးအသက္မွာ၃၆ႏွစ္ခန္႔ရိွၿပီျဖစ္သည္။က်မမွာအသားျဖဴျဖဴ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္လွလွ မိန္းမေခ်ာတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ္ လည္းတရား၀င္လိုးေပးမည့္ ေယာက္်ားမရေသးေသာအပ်ိဳႀကီးျဖစ္သည္။ရည္းစားမ်ားထားခဲ့ဖူးၿပီး အခ်ိဳ႕ရီးစားမ်ားႏွင့္အနမ္းခံ၊ႏို႔အကိုင္ခံေလာက္သာနခဲ့ဘူးေပမင့္က်မ၏ျပတ္သြားေသာရည္းစားမ်ားထဲမွေနာက္ဆံုးထားခဲ့ဖူးေသာေမာင္ႏွင့္ေတာ့ အခ်စ္နယ္ေက်ာ္ကုန္ေတာ့သည္။ ေမာင့္ရဲ႕အခ်စ္ကိုယံုစားမိခဲ့ေသာ က်မကို ေမာင္ကသာ ူ႔စိတ္ႀကိဳက္လိုးၿပီး က်မထက္ေငြေၾကးေတာင့္တင္းေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ႏွင့္လက္ထပ္ကာ အျခားၿမိဳ႔သို႔ေျပာင္း ေရႊ႕သြားသည္ ။ ေမာင္ႏွင့္ျပတ္သြားၿပီးေနာက္ ေယာကၤ်ားလီးႏွင့္အလိုးမခံရသည္မွာ ယခုရန္ကုန္သို႔ ေခတၱေရာက္ရွိ အလုပ္ လုပ္ေနခ်ိန္တြင္ ၃ ႏွစ္နီးပါးခန္႔ရွိၿပီျဖစ္သည္။က်မတို႔ၿမိဳ႕ေလးမွာေသးၿပီး ေမာင္ႏွင့္ျပတ္ၿပီးကတည္းက က်မတို႔အေၾကာင္းကို သိေသာေၾကာင့္ က်မကို ခ်စ္ခြင့္ပန္မည့္သူမရွိပဲ က်မမွာအပ်ိဳႀကီးလွလွျဖစ္ေနေတာ့သည္။က်မမွာေမာင္ႏွင့္မတိုင္မီက အလိုးမခံဖူးပဲ ေမာင္ႏွင့္က်မွသာ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္၏အလိုးကို က်က်နနခံခဲ့ရသည္။ေမာင့္ရဲ႕အပြတ္အသပ္အကိုင္အတြယ္၊အနမ္းအစုတ္၊က်မ၏ေစာက္ဖုတ္ကိုပက္ပက္စက္စက္ယက္ေပးပံု ေမာင့္လီးႀကီးစသည္ျဖင့္ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္၏ အလိုးခံရပံုစသည္မ်ားကို တမ္းတမိသည္။ေစာင့္စည္းရမည္မ်ားကို မေစာင့္စည္းပဲမရွက္တမ္း၀န္ခံရလွ်င္ က်မအလိုးခံခ်င္သည္။
က်မတြင္အဖိုဓာတ္လိုေနပါၿပီ။က်တို႔မိန္းကေလးသဘာ၀တစ္ခုမွာ စိတ္တြင္မည္မွ်ေဖာက္ျပန္ေနေသာ္လည္း ကိုယ့္အသိုင္းအ၀ိုင္းမိတ္ေဆြမ်ား၏အလည္တြင္ အိေျဒေဆာင္ေနရၿပီး ဆိတ္ကြယ္ရာ ကိုယ့္သူမသိ သူ႔ကိိုယ္မသိလြတ္လပ္ေသာေနရာတြင္ ဆႏၵရွိသမွ်ကဲလိုက္ခ်င္ေပသည္။မြန္မြန္သည္လွပၿပီး သဘာ၀အရ ရည္းစား၂ေယာက္၃ေယာက္ထားဖူးကာအလိုးခံဖူးေသာ္လည္းေပြရႈပ္သူမဟုတ္ေပ။အသက္၃၆ႏွစ္ခန္႔ရွိၿပီး တင္ရင္ ပံုမွန္အခ်ိဳးအစား စသည္ျဖင့္ခႏၵာကိုယ္ေရာ မ်က္ႏွာအေနအထားပါ ယဥ္ယဥ္ကေလးျဖင့္လွပေသာမိန္းကေလးျဖစ္သည္။ေသြးသားဆႏၵအရ ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ကိုေတာင့္တျခင္း လီးျဖင့္ေကာင္းေကာင္းအလိုးခံရသည့္အရသာကို ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ျခင္း လီးျပတ္လပ္ေနသျဖင့္ အလိုးခံလိုေနျခင္းတို႔မွအပ အိေျႏၵရွိေသာယဥ္ေက်းေသာအပ်ိဳၾကီးမမပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ ယေန႔တနဂၤေႏြေန႔သည္သူမ၏ဘ၀တြင္ အေျပာင္းအလဲမ်ားစြာျဖစ္ရမည္ကို မြန္မြန္အေနျဖင့္ မသိရွာေပ။ယေန႔ရံုး ပိတ္ရက္ျဖစ္သျဖင့္ေန႔ခင္းကတည္းက ေစ်း၀ယ္ထြက္၊အလွျပင္ပစၥည္းအခ်ိဳ႕၀ယ္ၿပီး သူမတို႔ဘဏ္မွေပးထားေသာတိုက္ခန္းသို႔ျပန္လာခဲ့သည္။ဘတ္(စ္)ကားမွတ္တိုင္မွဆင္းၿပီး အခန္းသို႔ေရာက္ရွိရန္ လမ္းအနည္းငယ္ေလွ်ာက္ရသည္။ထိုစဥ္ မိုးကေလးမ်ား တစ္ဖြဲဖြဲက်လာၿပီး သူမ၏ေခါက္ထီးေလးကို ထုတ္ေဆာင္းေလသည္။ ကားတစ္စီးစႏွစ္စီးျဖတ္သြားသည္မွအပ လမ္္းမွာလူသြားလူလာျပတ္လွသည္။ ထိုအခိုက္ ေပါင္မုန္႔ကားတစ္စီး သူမ၏ေဘးသို႔ ရုတ္တရက္ထိုးရပ္္လိုက္ၿပီး ဗလေကာင္းေကာင္းလူတစ္ေယာက္ ဆင္းလာကာ သူမ၏မ်က္ႏွာကို လက္ကိုင္ပု၀ါျဖင့္အုပ္လိုက္္ေလေတာ့သည္။
ဖိုးေကာ္.. သူသည္ လူကုန္ကူးဂိုဏ္းမွ အမဲရွာေဖြရန္တာဝန္ယူရေသာကိုယ္စားလွယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သူတို႔ဂိုဏ္းသည္ မိန္းကေလးမ်ားကို နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ရွာေဖြဖမ္းဆီးၿပီး ထိုင္းနယ္စပ္မွတစ္ဆင့္ ဥေရာပ၊အေမရိက၊ အာဖရိကစသည္ျဖင့္ ကမၻာအရပ္ရပ္သို႔ ေလ့က်င့္ၿပီးလိင္ကၽြန္မ်ားကို ေရာင္းစားသည္။သူတို႔ရွာေဖြရရွိေသာမိန္းမမ်ားကို ထိုင္းနယ္စပ္တြင္ က်ိဳးႏြံလာေအာင္ ေလ့က်င့္သည္။ ယခုလည္း ဖိုးေကာ္တို႔ မြန္မြန္ကိုေခ်ာင္းေနသည္မွာ တစ္ပတ္ခန္႔ရွိေနၿပီး ပိုင္သည္ႏွင့္ဆြဲျခင္းျဖစ္သည္။က်မ ႐ုတ္တရက္သတိရလာေသာအခါ က်မမွာအခန္းတစ္ခုထဲတြင္ ေရာက္ေနသည္။ က်မ၏လက္ႏွစ္ဘက္ကို လက္ထိတ္ျဖင့္ သံတိုင္တစ္ခုတြင္ တြဲခ်ည္ေႏွာင္ထားၿပီး ေမွာက္ရက္ျဖစ္ေနသည္။ က်မဝတ္ဆင္ထားေသာဂ်င္း ေဘာင္းဘီမွာ မရွိေတာ့ဘဲ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီအညိဳေရာင္ေလးသာရွိေတာ့သည္။ အေပၚပိုင္းတြင္ေတာ့ ဘေလာက္အက်ႌေလးရွိေသးသည္။ က်မမွာမည္သို႔မည္ပံုျဖစ္သြားသည္ကိုေတြးေတာေနစဥ္ အခန္းထဲသို႔ ခပ္ဝဝ၊ ႐ုပ္ဆိုးဆိုးလူႀကီးတစ္ေယာက္ဝင္လာၿပီး… “ေစာက္ေကာင္မ..သတိရၿပီလား၊ ထစမ္း”ဟု ဆိုကာ က်မဆံပင္ကိုဆြဲေဆာင့္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ က်မ၏အက်ႌ၊ ဘရာစီယာတို႔ကို ဆြဲဆုတ္ကာ ႏို႔ႏွစ္လံုးကိုတစ္လံုးစီနယ္ၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကိုေခ်ေပးသည္။ က်မလည္း ရမၼက္ဆႏၵမ်ားႏိုးၾကားလာသည္။ က်မ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ား၊ လွ်ာမ်ားကို စုပ္နမ္းျခင္း၊ ဖင္သားျခမ္းႀကီးမ်ားကို ဆြဲၿဖဲျခင္း၊ ဂ်ံဳနယ္သလို နယ္ျခင္း၊ ဖင္သားျခမ္းႀကီးမ်ားကို ပိတ္႐ိုက္ျခင္း၊ ႏို႔တစ္လံုးျခင္းကို ေဖာင္းေဖာင္းႏွင့္ျမည္ေအာင္႐ိုက္ျခင္းစသည္ျဖင့္ ႏုခ်ီတစ္ခါ၊ ၾကမ္းခ်ီတစ္လွည့္ျဖင့္ ဆြေပးေနရာ က်မ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ေဖာင္းမို႔လာၿပီး အရည္တ႐ႊဲ႐ႊဲျဖင့္ ႐ြလာပါေတာ့သည္။
ထို႔ေနာက္ ထိုလူႀကီးသည္ တံခါးေပါက္နားသို႔သြားကာ တံခါးကိုဖြင့္လိုက္ၿပီး နာမည္တစ္ခုကို ေခၚလိုက္သည္။ ထိုအခါ အသားမည္းမည္း၊ ဂင္တိုတို၊ ကိုယ္တံုးလံုးခၽြတ္ထားေသာလူတစ္ေယာက္ လီးတန္းလန္းႏွင့္ ဝင္လာသည္။ ပထမလူက ေနာက္ဝင္လာသူအား… ” ေဟ့ေကာင္မဲႀကီး.. ဒီေကာင္မကို အခု မင္းလက္ထဲခဏထည့္ခဲ့မယ္။ ငါ မနက္ျဖန္ေရာင္းမယ့္ေစာ္ေတြကို သြားစစ္လိုက္ဦးမယ္။ ဒီေစာ္ၾကည့္ရတာ တ႔ိုမပင္ပန္းေလာက္ဘူး..။ အသက္ေတာ့နည္းနည္းႀကီးတယ္။ ေသခ်ာလိုးၾကည့္စမ္းကြာ..။ ေစာက္ဖုတ္မိုက္ရင္ ေစ်းနည္းနည္းေအာ္ၿပီး ဆိုမာလီေကာင္ေတြဆီ ပို႔မယ္ကြာ။ ညက် ငါလည္း လိုးၾကည့္ဦးမယ္ “ဟု ဆိုကာ ထြက္သြားေတာ့သည္။ က်မမွာလည္း ေသြးသားမ်ားအလြန္္ေဖာက္ျပန္ေနၿပီး ရွက္စိတ္ေၾကာက္စိတ္ကတစ္ဖက္ လြန္ဆြဲေနေပသည္။ မဲၾကီးသည္ က်မဆံပင္ကိုဆြဲလိုက္ၿပီး ကိုယ္ကိုညႊတ္ေစကာပါးစပ္၀တြင္ သူ႔လီးကိုေတ့ကာလီးစုတ္ခိုင္းသည္။ လီးႀကီးမွာအေတာ္တုတ္တုတ္ျပီး ဘုတိုႀကီးျဖစ္ကာ ဒစ္ႀကီးမွာ မိႈပြင့္ႀကီးကဲ့သို႔ၿပဲကားေနေပသည္။ထ႔ိုေနာက္ က်မ၏ေနာက္တြင္ ေနရာယူကာ က်မကိုမတ္တပ္ကုန္းခိုင္းလွ်က္ စလိုးပါေတာ့သည္။ လီးႀကီးမွာေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲ တစ္ရစ္ခ်င္း၀င္ကာ ေစာက္ေခါင္းသားမ်ား ၊ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းမ်ားပါ လိပ္၀င္ကာလိုး၀င္ေနပါသည္။ က်မမွာသူစိမ္း တစ္ေယာက္ ကိုယ့္ခ်စ္သူလည္းမဟုတ္ပဲ အလိုးခံေနရသည္ကိုပင္ ေမ့ကာတဏွာရာဂမ်ားထကာတစ္အင္းအင္း ၊စုတ္တစ္သပ္သပ္ျဖင့္ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္၏အလိုးကို မိန္းမူးေနေတာ့သည္။
က်မ၏ေစာက္ဖုတ္မွာလည္း လူတစ္ေယာက္သာလိုးဖူးေသးသျဖင့္ စီးပိုင္ေနၿပီး အဖုတ္ႀကီးမွာေဖာင္းကားေနေပသည္။ မဲႀကီးမွာလည္းလိုးေန ရင္းအရသာေတြ႔လာကာ ေစာက္ေမႊး မည္းမည္းထူထူေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေတာ့ သည္။ က်မမွာလည္းေကာင္းသထက္ေကာင္းလာကာ ေအာ္ညီးသံမ်ား တစ္ျဖည္းျဖည္းစိတ္လာသည္။က်မေအာ္ေလ ပိုေဆာင့္ေလျဖင့္ ဆံပင္ဆြဲကာ တစ္ဖန္းဖန္းလိုးသည္ ။ေစာက္ေခါင္းထဲကို ေကာ္ထိုးသည္ ။ စိုက္ခ်သည္ ။ေဂြးဥႀကီးႏွစ္လံုးက မြန္မြန္၏ဖင္ကို လာရိုက္သည္။မြန္မြန္၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးတစ္ခုလံုးမွာ မဲႀကီး၏လအံုႀကီးေအာက္တြင္ ပိျပားစြာအလိုးခံေန ရသည္။မြန္မြန္သည္ လီးပဲသိေတာ့သည္ ။ လိုးပါလိုးပါဟုေအာ္သည္ ။ မဲႀကီးသည္ မြန္မြန္၏ ဒေကာက္ေကြးကို ဆြဲမကာလိုးျပန္သည္ ။မြန္မြန္၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲ လီးတုတ္ႀကီး၀င္ထြက္ေနပံုကို အရသာခံ ံၾကည္႔ကာလိုးသည္ ။ မြန္မြန္လည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ၿပီးသည္ ။ ထို႔ေနာက္မဲႀကီးသည္ အၾကမ္းတမ္းဆံုးလိုးေဆာင့္ကာ လရည္မ်ားကိုေစာက္ဖုတ္ေခါင္းထဲ တစ္ဆပ္ဆပ္ပန္းထည့္ကာ လီးျဖဳတ္ၿပီးထြက္သြားေတာ့သည္ ။ မြန္မြန္လည္း ေမွာက္ခံုေလးလဲက်ကာ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ လရည္အရႊဲသားျဖင့္ မိမိစိတ္ကိုလႊတ္ေပးမိခဲ့ၿပီး တစ္အီးအီးတစ္အားအား ျဖင့္ ကာမဂုဏ္ခံစားခဲ့ပံုမ်ားအတြက္ ယူႀကံဳးမရျဖစ္ကာ ငိုမိသည္ ။ ထို႔ေနာက္ ဟိုေတြးဒီေတြးျဖင့္ ပင္ပန္းကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။ မြန္မြန္ႏိုးလာေသာအခါ ဗိုက္မွာအေတာ္ဆာေနသည္။သူမ၏ခ်ီတိုင္ေဘးတြင္ ထမင္းႏွင့္ဟင္းအနည္းငယ္ကို ေခြးစာထည့္သည့္ခြက္မ်ိဳးျဖင့္ ထည့္ထားသည္။
ေရခြက္ေရာ ပါသည္။ မြန္မြန္အေနျဖင့္ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနေသာ္လည္း လက္ႏွစ္ဘက္မွာလက္ထိတ္ခပ္ထားသျဖင့္ မယူႏိုင္ဘဲ ေခြးမ်ားကဲ့သို႔ပါးစပ္ျဖင့္ ကုန္းစားမွသာစားႏိုင္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမႀကိတ္မွိတ္ေနသည္။ ေနာက္ဆံုး ဘယ္လိုမွေနမရေတာ့ေသာအခါ မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေခြးမ်ားစားသကဲ့သို႔ ပါးစပ္ျဖင့္ကုန္းစားရေတာ့သည္။ ေရကိုလည္း ေခြးမ်ားကဲ့သို႔ လ်က္ေသာက္ရသည္။ ထိုေန႔အဖို႔အခန္းထဲသို႔ မည္သူမွ်မလာေတာ့ဘဲ တစ္ညတာကုန္ဆံုးရသည္။ မနက္အေစာတြင္ကုလားဒိန္တစ္ေယာက္ဝင္လာၿပီး မြန္မြန္ကိုႏိႈးကာ ေခြးလည္ပတ္တစ္ခုခ်ီေပးၿပီး.. “ငါ့အမိန္႔မရမခ်င္း ထမရပ္ရ။ ေလးဘက္ေထာက္သြားရမည္”ဟု ဆိုကာ မြန္မြန္ကိုေခြးဆြဲသကဲ့သို႔ဆြဲၿပီး အိမ္သာသို႔ေခၚသြားသည္။အိမ္သာခြက္ေပၚသို႔ မြန္မြန္ကိုတက္ခိုင္းၿပီး အီးပါ၊ ေသးေပါက္ကိစၥရွင္းေစသည္။ထို႔ေနာက္ ေရပန္းေအာက္တြင္ ေရခ်ဳးိေစသည္။ေရခ်ိဳးၿပီးေသာ္ မြန္မြန္မွာကိုယ္လံုးတီး၊ အဖုတ္ေပၚ၊ ဖင္တေျပာင္ေျပာင္္ျဖင့္ ေခြးမေလးကဲ့သို႔ ေျမတိုက္ခန္းရွိေလွာင္အိမ္ထဲတြင္ေနရန္ ေလးဘက္ေထာက္လိုက္ရသည္။ ေျမတိုက္ခန္းတြင္ ေလွာင္အိမ္၁၀ခုခန္႔ရွိၿပီး အထဲတြင္ ခပ္ေခ်ာေခ်ာမိန္းကေလးမ်ားမွာ ပါးစပ္တြင္အလံုးႀကီးမ်ားတတ္ထားေသာႀကိဳးမ်ားႏွင့္ ပိတ္ထားသည္။မြန္မြန္ကိုလည္း ထိုကဲ့သို႔ပါးစပ္တြင္အလံုးႀကီးျဖင့္ပိတ္ထားၿပီး ေလွာင္အိမ္ထဲတြင္ ေႏွာင္ႀကိဳးျဖင့္ တုတ္ေႏွာင္ထားခဲ့ေတာ့သည္။ တစ္နာရီခန္႔ၾကာေသာ္မေန႔အ႐ုပ္ဆိုးဆိုးဝဝလူႏွင့္ ကုလားဒိန္တို႔ဝင္လာၿပီး မြန္မြန္ကို ေလွာင္အိမ္အျပင္ထုတ္ကာ ဝက္တုတ္သလိုႀကိဳးျဖင့္မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္တုတ္ၿပီး ထုတ္တန္းမွက်လာေသာႀကိဳးတြင္ ခ်ိတ္မ်ားျဖင့္ပက္လက္ခ်ိတ္ေတာ့သည္။ ႏို႔သီးေခါင္းမ်ား၊ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို ညႇပ္ျဖင့္ညႇပ္လိုက္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ လီးတုႀကီးကိုထည့္ထားလိုက္သည္။
ႏ႔ိုႏွစ္လံုးမွာလည္း ႀကိဳးျဖင့္ တင္းက်ပ္စြာတုတ္ထားသျဖင့္မို႔ထြက္ေနသည္။အ႐ုပ္ဆိုးဆိုးဝဝလူကကုလားဒိန္အား ခါးပတ္ယူခိုင္းၿပီး မြန္မြန္၏ႏို႔ႏွစ္လံုး၊ ရင္ဘတ္၊ ဝမ္းပ်ဥ္းသား၊ေစာက္ဖုတ္၊ ေပါင္စသည္တို႔ကို ႐ိုက္ေစသည္။ သူကမူ ဖေယာင္းတိုင္အႀကီးစားကို မီးညိႇၿပီး မြန္မြန္၏ႏို႔ႏွစ္လံုး၊ ရင္ဘတ္၊ ဝမ္းပ်ဥ္းသား၊ ေစာက္ဖုတ္ေပၚတို႔ကို ဖေယာင္းစက္ခ်ႏွိပ္္စက္သည္။ ၿပီးေသာ္ ေမွာက္လ်က္လွန္ၿပီး ေနာက္ေက်ာ၊ ဖင္သားေပၚစသည္တို႔ကို ခါးပတ္ျဖင့္႐ိုက္၊ ဖေယာင္းစက္ခ်ျပန္သည္။ အားရေသာ္ အ႐ုပ္ဆိုးဆိုးဝဝလူႏွင့္ ကုလားဒိန္တို႔က မြန္မြန္အား တစ္လွည့္စီလိုးၾကသည္။ လိုးၿပီးေသာ္ မြန္မြန္အား ေလွာင္အိမ္ထဲျပန္ထည့္ၿပီး အ႐ုပ္ဆိုးဆိုးဝဝလူမွ မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္မြန္မြန္ကို ၾသဝါဒေပးသည္။ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ဆိုလွ်င္ နင္တို႔ကိုဝယ္မည့္သူမ်ား လာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုအခါ မ်က္ႏွာအေနအထားမွအစ အစစအရာရာေျပေျပျပစ္ျပစ္ရွိရမည္။ အဝယ္ေတာ္မ်ား ကိုင္တြယ္္ၾကည့္ရႈလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ခိုင္းေစလွ်င္္ေသာ္လည္းေကာင္း တိရိစာၦန္ကဲ့သို႔က်ိဳးႏြံေနရမည္။ ထိုသို႔မဟုတ္ဘဲ ဝယ္သူမႀကိဳက္လို႔က်န္ခဲ့လၽွင္ မြန္မြန္ကိုႏိွပ္စက္သကဲ့သို႔ ေတာက္ေလွ်ာက္အႏိွပ္စက္ခံရၿပီး ေခြးမ်ားႏွင့္လိုးခိုင္းၿပီး ႐ံုသြင္းစားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း က်ိန္းေမာင္းဆဲဆိုသည္။ မြန္မြန္တို႔မွာ မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြႏွင့္ သူတို႔ျပဳသမွ်ႏုရမည့္ဘဝေတြပင္။ ထို႔ေနာက္ ယခုေရာက္ေနေသာေနရာသည္ နင္တို႔တိုင္းျပည္မဟုတ္ဘဲ ႏိုင္ငံျခားတစ္ေနရာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ငါတို႔လက္ခုပ္ထဲမွေရျဖစ္ေၾကာင္း၊ နင္တို႔အားလံုးေစာက္ဖုတ္ေတြကို ငါအကုန္လိုးၾကည့္ၿပီး အကုန္ႀကိဳက္ေၾကာင္းစသည္ျဖင့္လည္း ေခ်ာ့ေျပာသည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ မြန္မြန္တို႔ကိုေရာင္းခ်မည့္ ေန႔သို႔ ေရာက္လာသည္။ ကမၻာတစ္ဝွမ္းရွိဖာေခါင္းမ်ားမွ လာေရာက္ဝယ္ယူၾကသည္။
ထိုင္းမ၊ဖိလစ္ပိုင္မ၊ေ႐ႊေခၚျမန္မာမစသည္ျဖင့္ မ်ိဳးစံုသည္။ ဗန္ေကာက္ရွိဖာခန္းမ်ားကိုလည္း ပို႔ရသည္။ ထိုလူကုန္ကူးဂိုဏ္းႀကီးသည္ ထိုင္းနယ္စပ္တြင္အေျခစိုက္ၿပီး အမ်ိဳးေကာင္းသမီးေလးမ်ားကို ဖာသည္အျဖစ္ဘဝေျပာင္းေပးကာ ေဒၚလာမ်ိဳးမ်ိဳးျမက္ျမက္ရကာ စီးပြားလမ္းေျဖာင့္ေနေတာ့သည္။ ထိုေန႔မနက္တြင္ မြန္မြန္တို႔ကို ၅ေယာက္တစ္တြဲစီ ေခြးလည္ပတ္ႀကိဳးမ်ားကို မဲႀကီးကစုကိုင္ၿပီး ေဟာခန္းႀကီးထဲသို႔ေခၚလာသည္။ ထို႔ေနာက္ မိန္းကေလးမ်ားကို တစ္သုတ္ၿပီးတစ္သုတ္ေခၚလာၿပီး အခန္းအလည္တြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ေစသည္။ မြန္မြန္တို႕၅ေယာက္တြဲတြင္ ဖိလစ္ပိုင္မ၂ေယာက္၊ ကေမာၻဒီးယား၂ေယာက္ႏွင့္ ျမန္မာမမြန္မြန္၁ေယာက္သာျဖစ္သည္။ သူတို႔၏ရင္သားေပၚတြင္ ဘာလူမ်ိဳးျဖစ္သည္ကို စတစ္ကာျဖင့္ကပ္ေပးထားျခင္းျဖစ္သည္။ မၾကာမီ ဝယ္ယူမည့္လူမ်ားဝင္လာၾကသည္။ ဥေရာပသားမ်ား၊ နီဂ႐ိုးမ်ား၊ တ႐ုတ္လိုလူမ်ားစသည္ျဖင့္ လူေပါင္းစံုသည္။ ႏြားေရာင္းပြဲမ်ားတြင္ႏြားမ်ားကိုၾကည့္႐ႈသကဲ့သို႔ အသံေပါင္းစံု၊ လူေပါင္းစံုျဖင့္ ဆူညံသြားသည္။မြန္မြန္ကို တ႐ုတ္ဖာေခါင္းႏွစ္ေယာက္က ေသခ်ာစစ္ေဆးသည္။ တင္းရင္းေနေသးေသာဖင္သားႀကီးမ်ားကို ဆုတ္နယ္ၾကည္႔သည္။ လက္ေမာင္းမ်ား၊ ႏို႔မ်ားကိုကိုင္စမ္းသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကိုေသခ်ာၿဖဲၾကည့္ကာ လက္ျဖင့္ႏႈိုက္စမ္းသည္။ မြန္မြန္၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ေစာက္ရည္မ်ား႐ႊဲလာကာ ရင္ထဲမွာလည္း လိႈက္တက္္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ မတ္တတ္ရပ္ခိုင္းၿပီး ေရွ႕ေနာက္ဝဲယာမွလွည့္ပတ္ၾကည့္႐ႈသည္။ မြန္မြန္မွာ ေခါင္းေလးငံု႔ကာ ရပ္ေပးေနရသည္။ တ႐ုတ္တစ္ေယာက္က မြန္မြန္၏ေစာက္ဖုတ္ကို ႏိႈက္ကစားရင္း မဲႀကီးအား ေစ်းေမးသည္။ တ႐ုတ္က ဒီေကာင္မကိုေတာ့ႀကိဳက္သည္။ သို႔ေသာ္ ဒီေစ်းႏွင့္ဆိုလွ်င္ ေငြအနည္းငယ္ပိုေပးၿပီး အသက္ငယ္သည့္ေကာင္မကို ယူမယ္။
ဒီေကာင္မခိုင္းစားရရင္ ေလးငါးႏွစ္ပဲဟုဆိုကာ အျခားမိန္းမမ်ားဘက္ထြက္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ လူမည္း၂ေယာက္ေရာက္လာၿပီး မြန္မြန္တို႔၅ေယာက္လံုးကို ကိုင္တြယ္စစ္ေဆးျပန္သည္။ ေစ်းစကားေျပာဆိုၿပီး ေနာက္အေရာင္းအဝယ္ျဖစ္ကာ ေငြေခ်ၾကသည္။ ထိုလူမည္းမ်ားမွာ ဆိုမာလီမွပင္လယ္ဓားျပမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း မြန္မြန္တ႔ို ေနာက္မွသိရသည္။ ွမြန္မြန္တို႔အား ခ်က္ခ်င္းပင္ အဝတ္အစားဝတ္ေစၿပီး ကုန္ကားႀကီးျဖင့္ ဆိပ္ကမ္းသို႔ေခၚေဆာင္သြားကာ စက္ေလွအႀကီးစားႀကီးေပၚတြင္တင္ၿပီး ကုန္သေဘၤာပံုစံဟန္ေဆာင္႐ုပ္ဖ်က္ထားေသာ ယင္းတို႔၏မိန္းရွစ္ဆီသို႔ ေခၚေဆာင္သြားေတာ့သည္။ စက္ေလွထြက္ကတည္းက မြန္မြန္တို႔မွာအလိုးခံရသည္။ လီးေတြကလည္း တုတ္လိုက္သည္မွာ လီးထုတ္လိုက္တိုင္းေစာက္ဖုတ္ႀကီးတစ္ခုလံုးၿပဲအာက်န္ခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ မြန္မြန္႔ကိုအလိုးမ်ားသည္။ ႏွစ္ေယာက္ညႇပ္လိုးသည္။ ဖင္ဖြင့္ခံရသည္။ သေဘာၤႀကီးေပၚေရာက္ေသာအခါတြင္လည္း သေဘာၤေပၚမွဓားျပမ်ားက လိုးၾကျပန္သည္။ သ႔ိုျဖင့္ မြန္မြန္မွာေန႔စဥ္အလိုးခံေနရသည္။ လိုးပံုမ်ားကလည္း ၾကမ္းတမ္းစုတ္ပဲ့လွသည္။ လူေပါင္းစံုျဖင့္ နည္းမ်ိဳးစံုအလုပ္ခံရသည္။ လွပေခ်ာေမာၿပီး ကိုယ့္ဂုဏ္အဆင့္အတန္းႏွင့္ သိမ္ေမြ႔ေသာေ႐ႊမေလးမြန္မြန္ခမ်ာ ေအာက္တန္းက်ယုတ္မာလွေသာဆိုမာလီဓားျပမ်ားထံ ေရာင္းစားခံရၿပီး ဆိုမာလီတြင္ ဖာသည္မေလးဘဝျဖင့္ ရွင္သန္အသက္ေမြးရေတာ့သည္။
