by နောက်တနေ့ မနက်မှာ နိုးနေပေမယ့် အိပ်ရာထဲက သူ မထွက်ချင်လို့ ဆက်အိပ်နေတဲ့အချိန် ဖုန်း လာလို့ ကုတင်ဘေး ကပ်ရက် စားပွဲပေါ်က ဖုန်းကို လှမ်းကောက်ကိုင်လိုက်တယ် ။ “ ထင်အောင်ကျော်လားဟင် …” “ ဟုတ်ကဲ့…မမ ” ဒေါ်ရွေဖြူသန့် ..ခေါ်တာ ….။ “ ထင်အောင်ကျော် ရေ..နိုးပြီလား..စောစောစီးစီး ခေါ်ရတာတော့ အားနာတယ်ကွယ်…ဒါပေမယ့် ရွေနန်း အိမ်က တယောက်ထဲ ထွက်သွားလို့..မမတို့ စိတ်ပူနေကြတယ် …ထင်အောင်ကျော် လိုက်ရှာပေးပါအုံးကွယ်….ဒီကောင်မလေး ညလဲ မအိပ်ဘူး..ငိုလိုက်တာလည်း အရမ်းဘဲ…” “ ဟုတ်ကဲ့မမ..ကျနော် အခုဘဲ လိုက်ရှာပါမယ် …” “ သူ ဘာဖြစ်တာလဲ..ရီးစားနဲ့ ကွဲတာလား….” “ ဟုတ်ပါတယ်..မမ…အဲဒီ သဘောပေါ့…” “ အေး..မင်းက သူ ဘယ်တွေ သွားနိုင်သလဲ ပိုသိမယ်..လူလိုရင် ကားလိုရင် ဖုန်းဆက်လိုက်နော်…” “ ဟုတ်ကဲ့…မမ….ရွေနန်းက ကား နဲ့ ထွက်သွားတာလား…”။“ ဟုတ်တယ်…သရီးတူးသရီး နဲ့ ထွက်သွားတာ….” “ ကျနော် အမြန်ဆုံး လိုက်ရှာမယ်..မမ…စိတ်ချပါ….” “ အေးအေး..ထူးခြားရင်…တွေ့ရင် အိမ်ကို ဖုန်းဆက်ပါကွယ် …” ။
“ဟုတ်ကဲ့ ..မမ…” အိပ်ရာက ချက်ချင်းထ..မျက်နှာသစ် သွားတိုက် ရေချိ ုးလိုက်ရတယ် ။ ရွေရေးဆီ သွားချော့မယ့် အစီအစဉ် ပျက်သွားပြီ ။ ရွေနန်းကို လိုက်ရှာဖို့ သူ့ကို ဒေါ်ရွေဖြူသန့်က တာဝန်ပေးလိုက်ပြီ မဟုတ်လား…။ အိမ်က မထွက်ခင် “ ရွေရေး ” ကို ဖုန်းထပ် ခေါ်ကြည့်သေးသည် ။ ရွေရေး မကိုင်ဘူး ။ အရင်ဆုံး ရွေနန်း ချိန်းတွေ့နေကျ “ ကိုထက် ” တို့ ခြံကို သူ လိုက်သွားကြည့်လိုက်သည် ။ ရွေနန်း ရဲ့ အရိပ်အရောင်ကို မတွေ့ဘူး ။ ကိုထက်ကို ခေါ်မေးလိုက်တော့လည်း ကိုထက်က ရွေနန်း မလာ ဘူးလို့ ပြောတယ် ။ ရွေနန်း နဲ့ တွဲတာများတဲ့ ဒေလီယာဝင်းထွန်း ကို သတိရလိုက်သည် ။ ဒေလီယာဝင်းထွန်း အိမ်ကို သူ ရောက်သွားသည် ။ ဒေလီယာဝင်းထွန်းက ရွေနန်းဘုံ သူ့ဆီကို ရေက်မလာဘူး လို့ ပြောသည် .။ သူ သူငယ်ချင်းတွေကို ဖုန်းဆက်ပြီး မေးပေးမယ်ဆိုပြီး သူ့ရှေ့မှာဘဲ ဖုန်းနဲ့ သူငယ်ချင်း အိမ်တွေကို ဆက်ပေးသည် ။ သူငယ်ချင်းတယောက်က ရွေနန်း အလုံလမ်းက သူငယ်ချင်းတယောက်ရဲ့ ပါတီမှာ ရောက်နေတယ် လို့ သတင်းပေးတယ် ။ သူ လိပ်စာမေးပြီး ချက်ချင်းဘဲ လိုက်သွားလိုက်တယ် ။
ခြံဝင်းကျယ်ကြီး ထဲမှာ ကားတွေ တော်တော်များများ ရပ်ထားတာ တွေ့ရတယ် ။ ခြံစောင့်က တံခါး ဖွင့်မပေးလို့ သူ ဘာကောင်လဲ ဆိုတကို နဲနဲ မာမာ ပြောလိုက်တော့ ပြာပြာသလဲ တံခါးဖွင့်ပေးတယ် ။ တိုက်ကြီးထဲကို ဝင်ဖို့လည်း ခြံပေါက်ဝကလိုဘဲ တံခါးစောင့်ကို ခပ်မာမာ မျက်နှာထားတင်းတင်းနဲ့ ပြောလိုက်မှ ဝင်ခွင့် ရတယ် ။အထဲမှာ မှောင်နေတယ် ။ တံခါးပေါက်တွေ..ပြူတင်းပေါက်တွေကို ကန့်လန့်ကာတွေ ချထားတယ် ။ ဆူဆူညံညံ ဝုန်းဝုန်းဒိုင်းဒိုင်း သီချင်းသံတွေ ဆူညံနေတယ် ။ ကောင်လေးတွေနဲ့ ကောင်မလေးတွေ ထိုးထိုးထွန့်ထွန့်နဲ့ ခုန်ပေါက်ပြီး ကနေကြတယ် ။ အမှောင်ထဲမှာ ခုန်ပေါက်ကနေတဲ့ လူငယ်တွေထဲ ရွေနန်း ပါမလား သေသေချာချာ လိုက်ကြည့်တယ် ။ မတွေ့ဘူး..။ စားသောက်စရာတွေ ထားတဲ့ အခန်းထဲမှာတော့ မီးလင်းနေတယ် ။ အဲဒီအခန်းထဲ ဝင်လိုက်တော့ စားနေတဲ့ ကောင်လေး..ကောင်မလေးတွေကို တွေ့ရတယ် ။ “ ရွေနန်းဘုံ သိလား…” ကောင်လေးတွေကတော့ သူ့ကို မသိသလို မထေမဲ့မြင်ပုံစံတွေနဲ့ တဖက်ကို လှည့်နေကြပေမယ့် ကောင်မလေး တယောက်ကတော့ “ သိတယ်..” လို့ ပြန်ဖြေတယ် ။
“သူ ဘယ်မှာလဲ…” လို့ ထပ်မေး တော့ ဘေးက ကောင်လေးတယောက်က “ ဖြေမနေနဲ့..ဘာဘဲကြီးလဲ မသိဘူး…” လို့ တားလိုက်တယ် ။ ဒါပေမယ့် ကောင်မလေးက ဖြေပါတယ် ။“ အပေါ်ဆုံးထပ် တိုက်ခေါင်မိုးပေါ်မှာ ရှိတယ် …” လို့ ဖြေတယ် ။ တိုက်ခေါင်မိုးပေါ်ကို ဘယ်လိုသွားရသလဲတော့ သူ ထပ်မမေးတော့ပါဘူး..။ သူ့ဖါသာ ရအောင် ရှာတယ် ။ အပေါ်ဆုံးတပ်ကို ရောက်တော့ ရွေနန်းကို ခုံရည်တလုံးပေါ်မှာ ခွေခွေလေး အိပ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။ သူ့ဘေးမှာက ဆံပင်ရှည်ရှည်နဲ့ သရုပ်ပျက် ဝတ်စားထားတဲ့ ကောင်လေး တယောက် ရှိနေတယ် ။ “ ရွေနန်း …ဘာဖြစ်လဲ….” ကောင်လေးကို မေးလိုက်တော့ “ အရက်မူးသွားတာပေါ့…” လို့ ဖြေတယ် ။ သူရွေရေးကို နှိုးကြည့်တယ် ..။ ရွေရေး သတိရှိပေမယ့် အင်းအဲနဲ့ တော်တော့်ကို မူးနေတယ် ။ သူ့ကို တွေ့တော့..“ ရွေနန်း ပြန်ချင်တယ်…” လို့ ပြောတယ် ..။ သူ ရွေနန်းကို မထူတယ် ..။ တွဲဖက်ပြီး အောက်ကို ဆင်း..ကားပေါ်တင်တယ် ။ ကားပေါ်မှာလည်း ရွေနန်း မျက်လုံး မဖွင့်နိုင်ဘဲ ခွေနေတယ် ။ အရက်နံ့တွေ နံဟောင်နေတယ် ။
ပါးစပ်က “ အိမ်ကို တော့ မပြန်ဘူး…ကိုထင်အောင်ကျော့်အိမ်ကို မောင်း….” လို့ ပြောတယ် ။ ရွေနန်း ဘာပြောပြော သူ ရွေနန်းကို သူတို့အိမ်ကို ပြန်ခေါ်သွားဖို့ လုပ်တယ် ။ ရွေနန်းတို့အိမ်ဖက်ကို ဦးတည်ပြီး မောင်းလိုက်တယ် ။ ရွေနန်း. မျက်လုံးပွင့်လာပြီး….“ ရေသောက်ချင်တယ်…..ရေပေးပါ….” လို့ ပြောတယ် …။ ပေးစရာ ရေကလည်း မရှိဘူး..။ ရောက်နေတဲ့ နေရာ အနီးအနားကို ကြည့်တော့ ဘဖက်ရည်ဆိုင်လေး တဆိုင် တွေ့တယ် ။ ကားထိုးရပ်ပြီး ဆင်းကြည့်တယ် ။ ရေတော့ မရဘူး..။ စပတ်ကလင် ရ တာနဲ့ ရွေနန်းကို တိုက်တယ် ။ ရွေနန်းပုံက တော်တော့်ကို ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်ဘဲ ။ ဝတ်ထားတဲ့ ထမိန် ကလည်း ပြေကျွတ်လို့ ..။ “ ကိုထင်အောင်ကျော်..အကိုက ဘာအချိုးချိုးတာလဲ….” လို့ သူ့ကို မေးလို့ “ ဘာဖြစ်လို့လဲ ရွေနန်း…” လို့ သူပြန်မေးလိုက်တယ် ..။ “ အိမ်မပြန်ချင်ပါဘူး လို့ ပြောတဲ့ဟာကို အိမ်နား ရောက်နေပြီလေ….” လို့ ပြောလိုက်လို့ ရွေနန်း သတိတော့ ရှိသား..။ဘယ်နားရောက်နေလဲ ဆိုတာ သိနေတယ် …လမ်းကိုမှတ်မိနေတယ်….ဒါဆို ရင်တော့ သိပ်မဆိုးပါဘူး…လို့ စိတ်ထဲ မှတ်ချက်ချမိတယ် ။
“ကားပြန်လှည့်…အကို့အခန်းကို သွားမယ် …” ရွေနန်းက မျက်လုံးမဖွင့်ဘဲ ပြောလိုက်တယ် ။ “ အိုကေ..အိုကေ….ပြန်လှည့်မယ်….” ရွေနန်း အမိန့်အတိုင်း သူ ရွေနန်းကို သူ့တိုက်ခန်းကို ခေါ်သွားလိုက်ပါတယ် ။ တိုက်ခန်းကို ရောက်တော့ ရွေနန်း အိပ်ပျော်နေတယ် ။ လူတွေ မြင်ခဲ့ရင်တော့ သူ့ကို တမျိ ုးထင်ကြမှာဘဲ ။ မတတ်နိုင်ဘူး..။ ရွေနန်းကို ရောက်ပြီ…တိုက်ခန်းပေါ် တက်ကြရအောင်..လို့ ပြောရတယ် ။ နှိုးရတယ် ..။ ရွေနန်းဘုံ နိုးလာတယ် ။ “ ရွေနန်း ဒီလိုပုံနဲ့ အိမ် မပြန်ချင်ဘူးလေ ..ဒါကြောင့် ကိုထင်အောင်ကျော်ရဲ့ တိုက်ခန်းမှာ ခဏ နေချင်လို့…ဖြစ်တယ် မဟုတ်လား…” လို့ မေးပါတယ် ။ အရက်အမူးလွန်လို့ ဖရိုဖရဲဖြစ်နေပေမယ့် ရွေနန်းဘုံဟာ တအားလှနေဆဲပါဘဲလို့ သူ့စိတ်ထဲက မှတ်ချက်ချလိုက်ပါတယ် ။ တိုက်ခန်းပေါ်ကို ရွေနန်းဘုံ သူ့ပုခုံးကိုမှီ..သူ့လက်မောင်းတွေကို ကိုင်တွယ်ဆုပ်လို့ တက်ခဲ့ပါတယ် ။ဘေးတိုက်ခန်းတွေကတော့ သူနဲ့ ရွေနန်းဘုံတို့ကို ရီးစား စုံတွဲတွေလို့ ထင်ကြမှာပါ ။ တိုက်ခန်းထဲကို ရောက်ကြတော့ ရွေနန်းကို ဧည့်ခန်းလေးက ဆိုဖါထိုင်ခုံတွေမှာ ထိုင်ခိုင်းပါတယ် ။
သံပုရာသီး တွေ ရှိနေတာ သတိရပြီး သံပုရာရေချဉ်ချဉ်လေးတခွက် ရွေနန်းအတွက် သူဖျော်ပေးလိုက်ပါတယ် ။ ရွေနန်းက မျက်လုံး မှိတ်ပြီး အိပ်နေလို့ နှိုးရတယ် ။ ရွေနန်းက ရှုံ့မဲ့ပြီး သံပုရာရေကို ယူ သောက်ပါတယ် ။ ပြီးတော့“ ရွေနန်း..ရေချိ ုးချင်တယ်…ရေချိ ုးလို့ ရမလားဟင်…” လို့ မေးတယ် ။ “ ရတာပေါ့..ရတယ်…ရွေနန်း..ခု ချိ ုးမလား….”လို့ သူပြန်ဖြေရင်း ရွေနန်းအတွက် မျက်နှာသုတ်ပုဝါ ထုတ်ပေးပြီး ရေချိ ုးခန်းထဲမှာ ဆပ်ပြာ ရှိမရှိ ကြည့်ပေးတယ် ။ “ ရပြီ.ရွေနန်း..ရေချိုးလို့ရပြီ..” “ အိုကေ..ဒါဆို ရွေနန်း ရေချိ ုးလိုက်အုံးမယ် …” ရွေနန်း ရေချိ ုးနေတဲ့ အချိန်မှာ သူ့ဖုန်း မြည်လာပါတယ် ။ အို..ရွေနန်းအတွက် စိတ်ပူလို့ ဒေါ်ရွေဖြူ သန့်တို့ ဖုန်းခေါ်ပြီ ထင်တယ် ။ဘယ်လို ဖြေရမလဲ..။ ရွေနန်း သူ့တိုက်ခန်းမှာ ရေချိ ုးနေပါတယ် လို့တတ်နိုင်ရင် မဖြေချင်ဘူး ။ ဖုန်းကိုင်လိုက်တော့ သူထင်ထားသလို ဒေါ်ရွေဖြူသန့် မဟုတ်ဘဲ မထင်ထားတဲ့ ရွေရေး ဖြစ်နေတယ် ။ “ ဟိတ်…ဘာလုပ်နေလဲ…” “ ရွေရေး…..ဟိုလေ..ဒို့..တီဗီ ကြည့်နေတယ်….ဟင်းဟင်း…” “သူ့ကို မုန်းလို့ မေ့လို့ မရဘူးကွာ..ခက်တယ်…သိလား….ဟင်း..” ။
“ ဝမ်းသာလိုက်တာ ရွေရေးရယ်….ရွေရေး ဒို့ကိုခွင့်လွတ်လို့…” “ဒီမှာ…တခုပြောမယ်…အလုပ်ထွက်ဖို့ အမြန် လုပ်ပါ.. ရွေရေးကို ချစ်ရင် ရွေရေးစကားကို နားထောင်” “ ဘာလို့ အလုပ်ထွက်ခိုင်းနေတာလဲ ရွေရေးရယ်…ဒို့က ရာထူးတောင် တက်ပြီ….”။“ ဟင်..ဟုတ်လား….အေးလေ…နင်က အလုပ်ကြိုးစားတဲ့လူဘဲ…လူကြီးကလည်း ကြိုက်မှာပေါ့လေ..ငါ ကတော့ အပြင်စီးပွားရေးဘဲ လုပ်စေချင်တယ် …မင်းခစား ကမ်းနားသစ်ပင်လေဟာ…ကိုယ်ဘာဖြစ်မယ် ဆိုတာကို ကိုယ် ကြိုမသိနိုင်တဲ့ဟာ….” “ ရွေရေး..ဒို့၂ယောက် ဘယ်တော့ တွေ့ကြမယ် ဆိုတာသာ ပြော….” “ ဘာလုပ်ဖို့ တွေ့မှာလဲ..ခုလဲ ဖုန်းပြောနေတာဘဲ…” “ နင်ကလဲ သိသားနဲ့ဟာ…ရွေရေးကလည်း…” “ ဟွန်း…မသိပါဘူး…” “ ကဲ..ကဲ..ဒီ ညနေ တွေ့ကြရအောင်…” “ အေး..ဖုန်းဆက်ကြည့်..ငါ အားမအား မသိသေးဘူး …” ရွေရေး ဖုန်းချသွားပါသည် ။ အင်း..ငါလည်း ရွေနန်း နဲ့ ရွေရေး ကြားထဲမှာ တော်တော် မလွယ်ဘူး….ရွေနန်းကိုလည်း သူ့အိမ်ကို အမြန်ပြန်ပို့ဖို့ လုပ်ရမယ် ..လို့ စိတ်ကူးကြံဆနေဆဲ ရေချိ ုးခန်း တံခါး ပွင့်လာသည် ။
ထမိန်ရင်လျားနဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့ ခေါင်းက ရေစိုနေတာကို သုတ်ရင်း ထွက်လာတဲ့ ရွေနန်း ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ပုခုံးသား လုံးလုံးဝင်းဝင်းလေးတွေ ရင်ဘတ် ဝင်းဝင်းလေး အပေါ်ပိုင်းတွေကို သူ မြင်ရတာ စိတ်လှုပ်ရှားမိရသည် ။ “ ရေချိ ုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ….အမူးနဲနဲ ပြေသွားသလိုဘဲ….” “ သံပုရာရေ သောက်အုံးမလား..ရွေနန်း …” “ မသောက်တော့ဘူး…တခု လုပ်ပေးမလား….” “ တခု မကဘူး..လုပ်ပေးမယ်….ဘာလုပ်ပေးရမလဲ…” “ ရွေနန်းကို မဆတ်ချ် လုပ်ပေးမလား….” “ အင်း..ရတယ်လေ …ရတယ်…” လို့ ပြောတဲ့ သူ့အသံတွေ မူမှန်ရဲ့လား..။ တုန်ခါနေသလား…။ “ လာ..အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်မှာ လုပ်ပေးမယ် …” ရွေနန်းနဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်ခဲ့ကြတာနဲ့ သူ့စိတ်တွေ ယိမ်းယိုင်ကုန်ပြီ ။ ရွေနန်းကတော့ ဘာမှ မဖြစ်သလိုနဲ့ ကုတင်ပေါ် မှောက်အိပ်လိုက်တယ် ။ တင်ကားကားလုံးလုံးတွေက သိသိသာသာ ခုံးမောက်နေသည် ။ ရွေနန်းဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး ပုခုံးလေးတွေကို အသာ စနှိပ်ပေးလိုက်သည် ။ “ အားလေးထည့်ပြီး နှိပ်ကွာ..ပျော့လွန်းတယ်…” “ ရွေနန်း နာသွားမှာ စိုးလို့ပါ….”။
ရှနေနျးက ဟိုနရော..ဒီနရော နဲ့ သူနှိပျစခေငြျတဲ့ ကိုယျ အစိတျအပိုငျးတှကေို ပွောသညျ ။ သူကလညျးရှနေနျး စိတျကွိုကျ နှိပျပေးနသေညျ ။ သူ့ပေါငျကွားက လကျနကျကတော့ တအားထကွှနသေညျ ။ ရှေ နနျးရဲ့ ကိုယျလုံးလေးတှကေို ဒီလောကျ ကိုငျနရေတော့ မကွှဘဲ ဘယျနတေော့မလဲ ။ “ ပေါငျကိုနှိပျပါအုံး…” ခကျတော့ ခကျနပွေီ ။ ပေါငျတနျလုံးလုံးတှကေို နှိပျပေးလိုကျတော့ တခါတခါ လကျက တငျပါးအိအိကွီးတှကေို ထိမိသှားသညျ ။ စိတျရိုငျးတှကေ တအား ထကွှဖေါကျပွနျနပွေီ ။ “ အကို….” “ ဟငျ..ရှနေနျး….” “ ရှနေနျး လှလားဟငျ….” “ လှတယျ..ရှနေနျး…” သူ့အသံတှေ တုနျခါနတောကို သူကဖါသာ သတိပွုမိသညျ ။ “ မကြျနှာ လှတာလား..ကိုယျလုံး လှတာလား….” သူဖွရေမှာ နဲနဲ တုနျ့နှေးသှားသလိုဘဲ…။“ နှဈခုလုံး လှတယျ…ရှနေနျး….” “ ရှနေနျး ခါးကို နှိပျပေးအုံး……” သေးကဉြျတဲ့ ထှာဆိုငျခါးလေးကို နှိပျပေးတော့ လကျခြောငျးတှကေ တငျပါးကွီးကို ထိမိပွနျသညျ ။ “ ရှနေနျး ဖငျတောငျ့သေးရဲ့လားဟငျ..” အိုး….ရှနေနျး မေးခှနျးကို သူဖွရေမှာ ခကျနသေညျ ။
“မေးနတေယျလေ….ဖငျတောငျ့သေးရဲ့လားလို့…” “ တောငျ့..တောငျ့တယျ….” “ ကိုထကျနဲ့ ဖွဈလိုကျလို့ ဖငျမြား လြောသှားသလားလို့..သသေခြောခြာ ကွညျ့ပေးပါလား…” “ မလြောပါဘူး….ရှနေနျး..လှတယျ….” “ နှိပျပေး…..” ဘယျနရောလို့ မပွောလို့ ဘယျကို နှိပျပေးရမှနျး သူမသိဘူး ..။ ခါးလေးကိုဘဲ ထပျဖိနှိပျပေးလိုကျသညျ ။ “ “ အောကျကိုဆငျးအုံး….ဖငျကို နှိပျပေး….” ရှနေနျးတော့ ဆိုးပွီ ။ ရှနေနျး ဆိုးတာက သူ့အတှကျ ကောငျးတာ ဖွဈပွီ ထငျသညျ ။ စှငျ့ကားတငျးအိနတေဲ့ တငျပါးကွီးတှကေို သူ ကိုငျနယျပေးလိုကျသညျ ။ ပေါငျကွားက ဖှားဖကျတောျက ငေါကျကနဲ ထောငျသှားသညျ ။ ပိုပွီး တငျးမာသထကျ တငျးမာလာသညျ ။ ရှနေနျး တအငျးအငျးနဲ့ အသံထှကျလာသညျ ။ဘယျလိုမှ စိတျထိနျးလို့ မရတော့ဘူး…။ ရှနေနျးရဲ့ တငျပါးကွီးတှေ ကွားထဲကို သူ စမျးလိုကျသညျ ။ လကျခြောငျးတှနေဲ့ ပှတျစမျးသညျ ။ “ ကွိုကျလား….ရှနေနျး ဖငျတှကေို ကွိုကျလား…” “ အငျး..ကွိုကျတယျ …. အရမျးလှတာဘဲ…“ “ ဟုတျလို့လား…..မလြောသေးဘူးလား…” “ ဟငျ့အငျး…မလြှောပါဘူး….အရမျးတောငျ့တယျ…..”။
တငျပါးအိအိကွီးတှကေို စိတျတိုငျးကြ ကိုငျညှဈနမေိရသညျ ။ ကောငျးလိုကျတဲ့ ဖငျတုနျးကွီးတှေ …။ ရှနေနျးရဲ့ လကျတဖကျက သူ့ပေါငျပေါျကို ရောကျလာသညျ ။ တခုခုကို ရှာဖှနေသေလို တရှေ့ရှေ့နဲ့။ ဖှားဖကျတောျက ပိုပို တငျးလာသညျ ။ ရှနေနျးလကျက မကွာခငျ သှားလိုတဲ့နရောကို ရောကျရှိသှားသညျ ။ ဖှားဖကျတောျပေါျကို ရှနေနျးရဲ့ လကျခြောငျးလေးတှေ စမျးမိသညျ ။ ထိုးထှကျနတေဲ့ သူ့ဖှားဖကျတောျကို ဘောငျးဘီပေါျကနေ ရှနေနျး ကိုငျပှတျကွညျ့နသေညျ ။“ အကွီးကွီး ပါလား..အကိုရယျ …ဟငျး….” “ ပွ……ရှနေနျးကို အကို့ဟာ ပွ…..” ရှနေနျးသညျ သူ့ဘောငျးဘီကကို ခါးပတျကို ငျ်ဆှဲခြှတျသညျ ။ဇဈကို ဆှဲခသြညျ ။ ဘောငျးဘီကို ခြှတျခသြညျ ။ အတှငျးခံဘောငျးဘီထဲက ငေါထှကျနတောကွီးကို ကွညျ့ပွီး ခဈကနဲ ရယျသညျ ။ လကျနှဈဖကျ နဲ့ အတှငျးခံဘောငျးဘီ ဘေးတဖကျတခကြျကနေ ကိုငျပွီး ဆှဲခြှတျခလြိုကျသညျ ။ ဒုံးလကျနကျကွီးက မတျမတျထောငျနသေညျ ။ ပဈရနျ အဆငျသငျ့ တဆတျဆတျ တုနျခါနသေညျ ။ ရှနေနျးက သူ့လကျကလေးနှဈဖကျနဲ့ ဆုပျကိုငျလိုကျသညျ ။
“ဟီး..ပူပူနှေးနှေးကွီး…..ရှနေနျး နမျးပေးရမလားဟငျ….” “ အငျး….” ရှနေနျးသညျ သူ့ဖှားဖကျတောျကွီးကို စပွီး ငုံစုတျပေးသညျ ။ အား……ရှနေနျး လြာလေးက သူ့ဖှားဖကျတောျကွီးရဲ့ ထိပျက အပေါကျလေးကို ကလိပေးလိုကျလို့ သူ့တကိုယျလုံး တှနျ့သှားရအောငျ အရသာ ထူးသှားရသညျ ။ရှနေနျးသညျ ပုလှမှေုတျ တောျတောျ ကြှမျးတာကို သူသိလိုကျရသညျ ။ သူခေါငျးထဲမှာ ဒီလောကျ ပုလှကေောငျးပွီး အိမျတိုငျရာရောကျ လာကုနျးပေးတဲ့ လှလညျးလှ တောငျ့လဲတောငျ့တဲ့ ရှနေနျးကို ဘာလို့ သူ့ဘဲ ကိုထကျက သစ်စာဖေါကျပါလိမျ့လို့ စဉျးစားမိလိုကျ သညျ ။ တဏှာစိတျ ဖုံးလှမျးနတောကွောငျ့ ရှေ့ကို ဘာဖွဈလာမလဲ ဆိုတာကို မတှေးတော့ဘဲ ရှနေနျးဘုံကို အပီဖွုတျဖို့ သူ ဆုံးဖွတျလိုကျပွီ ..။ ရှနေနျးသညျ အားရပါးရ လီးကို စုတျပေးနတော တခါတခါ ပှပျ..ပှပျ ဆိုတဲ့ အသံတှေ ထှကျထှကျလာသညျ ။ အိုး…ဟား…..အား…….ကောငျးလိုကျတာ ရှနေနျးရယျ ….လို့ သူ့ပါးစပျက အသံထှကျ ညညျးမိရ သညျ ။ရှနေနျးက လကျတဖကျနဲ့ သူ့ဖှားဖကျတောျ အရငျးပိုငျးကို ဆုပျကိုငျပွီး စိတျပါလကျပါ စုတျပေးနပွေီး ကနြျတဲ့ လကျတဖကျနဲ့ သူ့လကျကို ဆှဲကိုငျပွီး သူမ ပေါငျကွားဆီကို ပို့ပေးသညျ ။
သဘောကတော့စောကျပတျကို ကိုငျ..ဆိုတဲ့သဘော ..။ မို့ဖေါငျးတဲ့ စောကျဖုတျကွီးကို ထမိနျ အပေါျကနေ ကိုငျလိုကျသညျ ။ စိတျရိုငျးတှကေ ဝုနျးကနဲ ထသှားရပွီး “ ရှနေနျး..အဝတျတှေ ခြှတျလိုကျပါလား…” လို့ ပွောလိုကျမိသညျ ။ ရှနေနျးရော သူရော စုတျတဲ့ ကိစ်စကို ရပျလိုကျပွီး ကိုယျပေါျမှာ ရှိနတေဲ့ အဝတျတှကေို အကုနျ ခြှတျပဈလိုကျကွသညျ ။ အဝတျမပါကိုယျလုံးတီး ဖွဈသှားတဲ့ သူနဲ့ ရှနေနျး တယောကျနဲ့တယောကျ သသေခြောခြာ ကွညျ့မိကွသညျ ။ ရှနေနျးက အကိုက အဝတျမပါဘဲ အရမျး ကွညျ့ကောငျးတာဘဲ ဆကျစီ ဘဲ..လို့ ပွောလိုကျတော့ သူကလညျး ရှနေနျးကို “ ရှနေနျးကလညျး အရမျးကို လှတာဘဲ….ရှနေနျးကိုလညျး ဒို့ နမျးလို့ရမလာဟငျ…” လို့ ပွနျပွောလိုကျတော့ ရှနေနျးလညျး သူ့ကို အဖုတျယကျခငြျတယျဆိုတာ သဘောပေါကျပွီး ကုတငျပေါျ ပေါငျကား ကာ ထိုငျပေးသညျ ။ ရှနေနျးရဲ့ စောကျဖုတျက ခုံးမို့ပွီး အကွီးကွီးဘဲ ..။ တဏှာအရှိနျ ကွောငျ့မြား ပို ဖေါငျးခုံးနလေသေလား မသိဘူး ..။ အမှေးပါးပါးလေးတှေ ရှိနပေမေယျ့ နှုတျခမျးသားတှရေဲ့အနီးအနား နရောတှမှောတော့ ရှငျးထားတာကို သတိထားမိသညျ ။
ရှနေနျး ပေါငျဖွူဖွူတှေ ကွားထဲ ခေါငျးအပျပွီး စောကျဖုတျကွီးကို နမျးရှုံ့မိသညျ ။ အရတှေေ စိုရှဲနတေဲ့စောကျဖုတျကွီးကို လြာနဲ့ စယကျတဲ့အခြိနျ ရှနေနျးက “ မရှံဘူးလား အကိုရယျ..အရညျတှေ ရှဲ နတေယျ…” လို့ ညညျးသလို ပွောလိုကျပမေယျ့ သူယကျတာတှကေို မကြျလုံးလေး မှေးစငျးပွီး အရသာ ခံနသေညျ ။ “ အငျး…အငျ…အငျး..အငျ……” နဲ့လညျး ညညျးငွူနသေညျ ။ တခြိနျလုံး ဒီကောငျမလေးနဲ့ အတူတူ သှားလာနခေဲ့ရပွီး သူ့ရဲ့ အလှအပတှကေို နီးနီးကပျကပျ တှေ့ တိတျတခိုး ခိုးကွညျ့နခေဲ့ရတာ အခုတော့ သူသညျ ကိုယျတုံးလုံး ဖွဈနတေဲ့ သူ့ကို စောကျဖုတျယကျပေးနရေတာကလညျး အိပျမကျတခုလို မယုံနိုငျစရာတှေ ဖွဈသှားတာပါဘဲ ။ စောကျစိလေးက ထောငျပွူးထှကျနသေညျ ။ လြာဖြားလေးနဲ့ မထိတထိ တို့ထိလိုကျ ယကျလိုကျ လုပျ ပေးတော့ ရှနေနျး သဘောကသြညျ ။ သူ့ခေါငျးကို လကျနှဈဖကျနဲ့ ကိုငျလာသညျ ။ လကျနဲ့ နို့ကွီး တလုံးကို လှမျး ကိုငျကွညျ့လိုကျသညျ ။ တငျးမာလုံးဝနျးနတေဲ့ အရသာက ကောငျးလှနျးလို့ နို့ကွီးကို ပယျပယျနယျနယျဘဲ ဆုပျနယျနမေိသလို နို့သီးခေါငျးမာမာလေးကိုလညျး လကျခြောငျးတှကေ ပှတျသပျမိ ရသညျ ။
စောကျဖုတျကို စိတျတိုငျးကြ စုတျယကျပေးလိုကျသညျ ။ ရှနေနျးလညျး တောျတောျကွာလာတော့ သူ့ခေါငျးကို တှနျးလိုကျပွီး….“ ရှနေနျး..လိုခငြျပွီကှာ…..လုပျပါတော့…” လို့ ဖီလငျတကျနတေဲ့ အသံ လေးနဲ့ ပွောလိုကျသညျ ။ ရှနေနျးရဲ့ ဖေါငျးကွှမို့မောကျတဲ့ စောကျဖုတျကနေ မကြျနှာကို ခှာလိုကျသညျ ။ သူ့နှုတျခမျးအစုံသညျ ဘာဂြာ အပွငျးအထနျ ကိုငျထားလို့ ထူအမျးနသေညျ ။ ရှနေနျးကိုယျပေါျကို သူတကျလိုကျတဲ့အခြိနျမှာ သူ့ဒူးတှကေ အလိုလို ရှနေနျးရဲ့ ခွထေောကျတှကေို ဘေးကို တှနျးပို့လိုကျမိပွီး သူ့ကိုယျလုံးသညျ ရှနေနျးရဲ့ ပေါငျကွားထဲမှာ ရောကျရှိနရောယူပွီး ဖွဈသှားသညျ ။ တနညျးဆိုရသောျ ရှနေနျးသညျ ပေါငျဖွဲကားရကျ အနအေထား နဲ့ ဖွဈနပွေီ ။ ရှနေနျးသညျ သူက သူ့ဖှားဖကျတောျရဲ့ အရငျးပိုငျးကနေ ဆုပျကိုငျပွီး စောကျဖုတျအကှဲကွောငျး ကို ပှတျတိုကျလိုကျတဲ့အခါမှာ ဆတျကနဲ တုနျသှားပွီး..“ အို..ဟာဟာ…..အငျဟငျ…” လို့ ညညျးလိုကျသညျ ။ကှေးညှတျလှပတဲ့ ရှနေနျးရဲ့ နှုတျခမျးလေးတှေ ပှငျ့ဟသှားသညျ ။ ရှနေနျးရဲ့စောကျဖုတျက စိုပနေတေဲ့ အရညျတှနေဲ့ သူ့ဖှားဖကျတောျရဲ့ ခေါငျးပိုငျး ဒဈလုံးကွီး စိုလူးသှားပွီးတဲ့ နောကျသူသညျ ဖှားဖကျတောျကို စောကျဖုတျအပေါကျထဲ ဖိသှငျးလိုကျသညျ ။
“အို့…အငျ့အငျ့…အမလေး …” အိုအိနူးညံ့တဲ့အထဲ မွုပျဝငျသှားတဲ့ အထိအတှေ့က ထူးကဲလှသညျ ။ ဒဈလုံးကွီး စောကျခေါငျးထဲ မွုပျဝငျသှားတော့ ရှနေနျးရဲ့ ညညျးသံလေး ကယြျကယြျလောငျလောငျ ထှကျလာပွီး သူ့လကျမောငျးတှကေို သူမလကျတှနေဲ့ ဖမျးဆုပျညှဈလိုကျသညျ ။ အရညျတှကေ တအား ရှဲစိုနတောကွောငျ့ စိုအိနှေးထှေးတဲ့ စောကျခေါငျးထဲကို ဒဈလုံးကွီး မွုပျဝငျသှားသညျ ။ ရှနေနျးသညျ မကြျလုံးလေး မှိတျပွီး ခေါငျးကိုမော့ထားနသေညျ ။ သူ အဆငျပွေ နတော တှေ့ရတော့ သူ့ဖှားဖကျတောျကို ဆကျထိုးသှငျးသညျ ။ အိစကျခြောနပေမေယျ့ တငျးကွပျနတေဲ့ အတှငျးသားနုနုတှကေို ပှတျတိုကျရငျး တထဈထဈနဲ့ အတှငျးကို တိုးဝငျသှားတဲ့သူ့ဖှားဖကျတောျ ရလိုကျတဲ့ထူးခွားလှတဲ့ အရသာကွောငျ့သူ့စိတျတှေ ပွငျးထနျ သထကျ ပွငျးဖနျလာရသညျ ။ နောကျကို နဲနဲပွနျဆုတျပွီး ထပျဖိသှငျးထညျ့လိုကျမိပွနျသညျ ။ ဒီတခါတော့ ဖှားဖကျတောျ ဒုတျ အဆုံးထိ ရောကျသှားအောငျ သှငျးလိုကျသညျ ။ “ အကို….ရှနေနျးကို ကွိုကျလားဟငျ ….” “ ကွိုကျတယျ..ရှနေနျး …”။
“ ရှနေနျးလညျး အကို့ကို ကွိုကျတယျ …အကို အားမနာနဲ့နောျ..ရှနေနျးကို စိတျကွိုကျသာ လုပျ ..” ရှနေနျးထဲကို တခကြျခငြျး သူဆောငျ့ထညျ့ပေးသညျ ။ ရှနေနျးလညျး တအငျးအငျးနဲ့ သူမတငျပါးကွီးတှကေို အောကျမှ ကော့ပေးသညျ ။တငျပါးကွီးတှကေို နှဲ့လိုကျ ဝိုကျလိုကျ လုပျပေးသညျ ။ ကိုထကျနဲ့ အတှေ့အကွုံရပွီးမို့ ကြှမျးနတောဘဲ လို့ သူသိလိုကျသညျ ။ “ အငျး..အငျး….ကောငျးတယျအကို….လုပျ..လုပျ …” အရညျတှေ အရမျးလိုကျလှနျးတာကွောငျ့ ဆောငျ့ထညျ့တဲ့အခြိနျ ဖှတျဖှတျ ဖပျဖပျ အသံဘလံတှေ ထှကျပေါျလာသညျ ။ ရှနေနျးက မွနျစခေငြျလာတာကွောငျ့ မွနျမွနျ သှကျသှကျ ထိုးဆောငျ့ပေးလိုကျသညျ ။ တခကြျတခကြျ စောကျဖုတျနဲ့ လိငျတနျ သှတျသှငျး ပှတျတိုကျတဲ့နရောက လအေနျသံ ဘှပျ ဘှတျ ဆိုတဲ့ အသံတှေ ထှကျလာတော့ အရှိနျကောငျးကောငျး လုပျနဆေဲ ရှနေနျးရဲ့ ရယျသံလေး တခိခိကို ကွားရသညျ ။ အောကျက ရှနေနျးက တအားပငျ့တအားကော့ပေးနတောတှေ ပိုမွနျလာသလို ရှနေနျး အောျညညျးသံတှေ ကို ကယြျလာတော့ ရှနေနျးတအားအရှိနျတကျနပွေီဆိုတာသူသိလာတော့ခပျပွငျးပွငျး ဆောငျ့ထညျ့ပေးလိုကျသညျ။
အား…အား..အား……အို..အို…အို…အငျးအငျးအငျး……..အားအား….. ရှနေနျး ခေါငျးကို ဘယျညာ ရမျးခါပွီး တှနျ့လိနျကာ လမျးဆုံး ပွီးခွငျးကို ရောကျရှိသှားသညျ ။ “ အကိုရယျ…ကောငျးလိုကျတာ..အကိုရော ကောငျးလားဟငျ…..” “ အငျး…အရမျးကောငျးတယျ …. ” တောျတောျလေးကွာအောငျ ကုတငျပေါျမှာ ယှဉျတှဲကာ နားနလေိုကျကွပွီး ရှနေနျးကို အိမျပွနျကွမလား လို့ သူ မေးလိုကျတော့ ရှနေနျးက အကိုနဲ့ နရေတာ မဝသေးဘူးကှာ.. …ရှနေနျး မပွနျခငြျသေးဘူး….” လို့ ပွောလို့ နောကျတကွိမျ နောကျတကွောငျး ထပျဆှဲပေးရအုံးမယျ ဆိုတာ သဘောပေါကျလိုကျသညျ ။ “ မမာမတောငျဘဲ ဒီအတိုငျးနတောတောငျ အရမျးတုတျတာဘဲ…ရှညျလညျး ရှညျတယျ…” ရှနေနျးက သူ့ဖှားဖကျတောျကို ကကြနြန ကိုငျတှယျပှတျသပျကာ ဆပျပွာရညျနဲ့ ဆေးကွောပေးရငျး ပွောလိုကျပါသညျ ။ ရှနေနျး လကျကလေးနဲ့ ကိုငျတှယျတဲ့အခါ သူ့ဖှားဖကျတောျသညျ ငေါကျကနဲ ထထောငျလာသညျ ။ရှနေနျးက သဘောကစြှာနဲ့ ရယျမောရငျး ဖှားဖကျတောျကို လကျနဲ့ ကှငျးတိုကျသလို ရှေ့နဲ့နောကျ ပှတျတိုကျပေးသညျ ။
ဖှားဖကျတောျလညျး ရုတျခညြျး ပွနျလညျရှညျထှကျ ကွီးထှားလာရပွနျသညျ ။ ဒုတိယအခြီမှာ တောျတောျကွာသညျ ။ ရှနေနျးကို ပုံစံအမြိုးမြိုး ပွောငျးကာ အကောငျးဆုံး ဆှဲပေးလိုကျသညျ ။ ဒီ ဒုတိယအခြီမှာ သူသုံးခြီ တောငျ ပွီးတယျ လို့ ရှနေနျးက ပွောတယျ ။ ရှနေနျးရဲ့ ဖငျကားကားကွီးတှကေို ဖငျထောငျကုနျးတဲ့ ပုံစံနဲ့ လုပျရရငျ ကောငျးမှာဘဲ လို့ သူ စိတျကူးရလို့ “ လေးဘကျကုနျးပေးမလား ရှနေနျး..” လို့ သူ မေးလိုကျသညျ ။ ရှနေနျးက ကွညျဖွူစှာဘဲ သူ လိုလားသလို ဖငျထောငျကုနျးပေးသညျ ။ ရှနေနျးရဲ့ ဖငျကွီးတှေ အောကျဖကျက စောကျဖုတျကွီးက ပွူးပွူးကွီး ထှကျနသေညျ ။ ဒီလို လိုးရတာကို သူ သဘောကတြာက စောကျဖုတျထဲ သူ့ဒုတျ ဝငျထှကျတာကို ကွညျ့လို့ရလို့.. ။ ဖငျပေါကျလေးကိုလညျး ကွညျ့ပွီး သူ ကလိခငြျလာသညျ ။ ရှနေနျးဖငျကို တောငျးလိုးဖို့လညျး သူ စိတျထဲမှာ ကွံစညျထားလိုကျသညျ ။ စအိုပေါကျလေးကို သူ့လကျမနဲ့ ဖိဖိခြပှေတျရငျး အကငြျ့လုပျပေးလိုကျသညျ ။ တခြိနျမှာ သူ့လီးတုတျတုတျကွီးကို ထိုးနှဈမညျ ။ ဒုတိယအခြီက စိမျပွနေပွေ လိုးတဲ့ ပှဲဘဲ ..။
သူရော ရှနေနျးရော ခြှေးတှေ တုတျတုတျရှဲကွရသညျ ။ ရှနေနျးကို အိမျပွနျခေါျသှားလိုကျသညျ ။ ဒေါျရှဖွေူသနျ့လညျး သမီးပွနျရောကျလာလို့ အရမျးဝမျးသာသှားတယျ ။ သူ့ကီု ကြေးဇူးတငျကွောငျး လာပွောတယျ ။ သူပွနျခါနီးမှာ ရှနေနျးကလဲ “ အကို့ကို ရှနေနျး ကြေးဇူးတငျတယျ ..” လို့ လာပွောတယျ ။ ဘာအတှကျ ကြေးဇူးတငျတာလဲ…။ ရှနေနျးရဲ့ ပွီတီတီ ရီဝတေဲ့ မကြျလုံးတှနေဲ့ စိုကျကွညျ့တဲ့ အဓိပ်ပါယျက သူ့ကို နှဈခြီကောငျး ဖွုတျပေးတာနဲ့ ဘာဂြာ အကွာကွီး ကိုငျပေးတာကွောငျ့..ဆိုတဲ့ သဘော ..။ ရှနေနျးတို့အိမျက ပွနျလာပွီး ရအေမွနျခြိုး အဝတျအစားလဲရတယျ ။အဝတျအစား လဲနတေုံးဘဲ ဖုနျးလာတယျ ။ ရှရေေးလှငျလှငျ ခေါျတာ ။ ရှရေေးက “ မလာသေးဘူးလား….” လို့ ခပျမာမာလသေံနဲ့ ပွောလိုကျတာ ခံရတယျ ။ “ လာပွီ..လာပွီ..ရှရေေးရေ….ခုထှကျလာပွီ….” ရှနှေဈရှေ ကွားမှာ ပွေးလှားနရေသညျ ။ ရှနေနျးကို ခုလေးတငျ နှဈခြီကောငျး ဖွုတျပေးခဲ့ပွီး မကွာခငျ မှာ ရှရေေးကို ဖွုတျပေးရဦးမညျ ။ ရှရေေး သညျ သူ့ကို သူ ဝယျထားတဲ့ ကွို့ကုနျးက တိုကျခနျးကို ခေါျသှားပါတယျ ။
တိုကျခနျး အသဈကို ပွခငြျလို့ ဆိုပွီး ။ တိုကျခနျးအသဈကိုလညျးရောကျရော အခနျးထဲကို ခွတေလှမျး စဝငျလိုကျတာနဲ့ ရှရေေးနဲ့ သူ အငမျးမရ ဘဲ တယောကျနဲ့ တယောကျ ဖကျတှယျပွီး နှုတျခမျးခငြျး ဖိကပျစုတျမိကွတယျ။ တိုကျခနျး အသဈခပြျခှတျဆိုတော့ ဘာခုံဘာကုလားထိုငျ ဘာဆိုဘာမှ မရှိဘူး ။ အုတျနံရံကို မှီပွီး ရအေရေးနှုတျခမျးထူထူတှကေို တအား စုတျရငျး ရှရေေး နို့ကွီးနှဈလုံးကိုလညျး ဝတျထားတဲ့ အငျ်ကြ ီ ပေါျကနဘေဲ ဆုပျညှဈလိုကျမိတယျ .။ရှရေေးက မကြျစောငျးလေးထိုးပွီး “ ဟိတျ အငျ်ကြ ီတှေ ကြကေုနျမယျကှာ…ဘယျလိုဖွဈနတောလဲ တဏှာထနျနသေလား…” လို့ ပွောလိုကျတယျ ။ တဏှာ မထနျဘဲ ခပျအေးအေး နပွေနျရငျလဲ ရှရေေးက “ လူကွီးသမီးနဲ့မြား ခိုးစားနကွေသလား..ရှရေေးကိုတောငျ စိတျမလာတော့ဘူး မဟုတျလား…” လို့ ပွောမှာ..။ “ ကဲ ထငျအောငျကြောျ..လိုးခငြျရငျလဲ အဝတျအစားတှေ ခြှတျ..ဘာလဲ ..ခြှတျပေးရအုံးမှာလား….” လို့ ပွောလိုကျလို့ ခပျသှကျသှကျဘဲ ကိုယျပေါျမှာ ရှိနတေဲ့ အဝတျတှကေို ခြှတျပဈလိုကျရတယျ ။
ဖှားဖကျတောျ လိငျတနျခြောငျးကတော့ ရှရေေးနဲ့ နှဈယောကျထဲ အခနျးထဲ ရောကျပွီဟေ့ ဆိုတာနဲ့ မတျမတျထောငျနပွေီလေ ။ လိငျတနျကွီး တောငျမတျလကြျ ရှိနတေဲ့ သူ့ကို ရှရေေးက သဘောကစြှာနဲ့ ကွညျ့ပွီး “ ထငျအောငျကြောျ..ယူကတော့ ဒို့ကို လိုးဖို့ အမွဲ အဆငျသငျ့ အဲဗားရယျဒီ ဖွဈနတေဲ့ အလိုးသမား ခစြျသူဘဲပေါ့နောျ..” လို့ ပွောလိုကျရငျး ဒူးထောကျ ထိုငျခလြိုကျပါတယျ ။ လိငျတနျခြောငျးက ဘာလာ တော့မညျ ဆိုတာကို ကွိုသိနသေလား မသိပါဘူး ။ ရှရေေးရဲ့ မကြျနှာနဲ့ ကပျကပျလေး ဖွဈနတေဲ့အခြိနျ ဆတျကနဲ ဆတျကနဲ လှုပျသှားတယျ ။ ရှရေေးက ဒဈလုံးကွီးကို လကျခြောငျးလေးတှနေဲ့ ဖပျကနဲ ပုတျလိုကျပွီး..“ နငျ့ကို ငါလှမျးနတေယျ သိ လား..” လို့ ခပျတိုးတိုးလေး ပွောလိုကျပါတယျ ။ ပွီးတော့ လိငျတနျ အရငျးပိုငျးကနေ ဆုပျကိုငျလိုကျပါတယျ ။ ပုလှကေိုငျပေးတော့မှာမို့ လိငျတနျခြောငျးက ပိုထှားပိုကွီး ပိုရှညျလာသလိုဘဲ ။ ကာမ အရသာထူးတှေ ရတော့မယျ ဆိုတာ သိလိုကျတဲ့ စိတျတှကေ အဆုံးစှနျ ပွငျးပွငျးထနျထနျ ထကွှလာရတာကွောငျ့ပါ ..။
အရငျဆုံး လိငျတနျထိပျဖြားကို ပွှတျကနဲ နှုတျခမျးတှနေဲ့ နမျးလိုကျတဲ့ ရှရေေးဟာ တကယျဘဲ သညျလိငျခြောငျးကွီးကို သတိရ တမျးတ လှမျးနတေဲ့ ပုံပါ ။ လိငျတနျကွီးကလညျး အကွောတှေ ထငျးထောငျ ထနတေယျ ။ထိပျပေါကျကလညျး အရညျလေးတှေ ယိုစီး ကနြတေယျ ။ ဒီ အရညျလေးတှကေို ရှရေေးက လြာဖြားလေးနဲ့ ယကျလိုကျတယျ ။ “ ယူ့လီးကွီးက အရငျထကျ ပိုကွီးလာသလိုဘဲကှာ….”းတှေ တကယျတော့ ရှရေေး စုတျပေးတာကို ခံခငြျလှပွီ ။ ရှရေေးက တို့ထိ တို့ထိလေးတှေ လုပျနသေညျ ။ ဂှေးစိနှဈလုံးကိုလညျး ခပျဖှဖှလေး ပှတျနပွေနျသညျ ။ သညျလို အခြိနျဆှဲပွီး မထိတထိ ကစားနလေလေစေိတျတှကေ တအားကို ထကွှလာလလေေ ပါ ။ ရှရေေးက အငျ်ကြ ီကို ခြှတျလိုကျတယျ ။ ဘရာစီယာ ဖွူဖွူလေးက နို့ကွီးနှဈလုံးကို မနိုငျမနငျး ခြုပျထားနသေညျ ။ နို့ကွီးတှကေ ဘရာစီယာရဲ့ ခြုပျနှောငျမှုအောကျက အတငျးကွီး ရုနျးကနျထှကျခငြျနေ ကွသလိုဘဲ ။ ဘရာစီယာ ခြိတျလေးကို ရှရေေး လကျနောကျပဈပွီး ဖွုတျခှာပဈလိုကျတယျ ။ကော့ခြှနျဖွိုးမောကျတဲ့ နို့ကွီးတှကေ အခြုပျနှောငျအောကျက လှတျမွောကျလို့ ဝငျ့ဝငျ့ကွှားကွှားနဲ့ ခေါငျးမော့နကွေတယျ ။
ဒူးထောကျ ထိုငျခပြွီး အငမျးမရဘဲ နို့သီးနီညိုညိုလေးတဖကျကို စို့မိရတယျ။“ ဟေ့..နအေုံးကှာ..လီးကို အရငျ စုတျပေးအုံးမယျ …” ရှရေေးက သူ့ကို မတျတပျ ပွနျရပျခိုငျးတယျ ။ ရှရေေးသညျ ပုလှပေညာစှမျးတှေ ပွပါတော့တယျ ။ရှရေေးရဲ့ လြာလေးက ဒဈလုံးကွားကို ယကျပေးနတေယျ . ထိပျပိုငျးကို အရငျ ကလိနတေယျ ။ သူ အရမျး ထိလို့ရှရေေး ခေါငျးလေးကို ယောငျယမျးပွီး ကိုငျမိရတယျ ။ နုတျကလညျး အသံတှေ ညညျးမိရတယျ ။ လိငျတနျ အရငျးပိုငျးအထိ ရောကျအောငျ ငုံငုံဆှဲပွီး စုတျပေးနတေယျ ။ လိငျတနျ တခြောငျးလုံး ရှရေေး ပါးစပျထဲ ရောကျနတေယျ ။ ရှရေေးရဲ့ အစုတျမှာ ဘယျလောကျထိ အရသာ ထူးကဲ နဈမြောနမေိသလဲ မသိဘူး ။ ရှရေေး အစုတျရပျ လိငျတနျကို ပါးစပျကနေ ခြှတျဖယျလိုကျတော့မှ မကြျလုံးဖှငျ့ကွညျ့မိတယျ ။ ရှရေေးက “ တောျပွီနောျ…လိုးကွစို့..” လို့ တိုးတိုးလေး ပွောလိုကျလို့ ဒီ သံမံတလငျးကွမျးမှာဘဲ ဆှဲကွရမယျ လို့ ထငျမိလိုကျတယျ ။ ရှရေေးက..“ အို..ဒီမှာ မဖွဈပါဘူး..အိပျခနျးထဲ သှားရအောငျ..” လို့ ပွောပွီးသူ့လကျကို ဆှဲကာ အိပျခနျးထဲ ကို ခေါျသှားပါတယျ ။
အိပျခနျးထဲ ရောကျတော့ ဖြာတခပြျ နဲ့ မှေ့ရာလိပျတလိပျ ရှိနတောကို တှေ့ရတယျ ။ ရှရေေးက ထမိနျကို ခြှတျလိုကျတယျ ။ အတါငျးခံ ပငျတီ မပါလို့ ထမိနျ ခြှတျလိုကျတာနဲ့ ကိုယျတုံးလုံး ဖွဈသှား တာ ဝငျးဝငျးဖွူဖွူ ဖငျတုံးကွီးတှကေို တှေ့လိုကျရတော့ အခုဘဲ အစုတျကောငျးကောငျး ခံထားရလို့တအားလိုးခငြျနတေဲ့ လီးကလညျး တဆတျဆတျခါနပွေီ ။ ရှရေေးနဲ့ လှကွေီးထိုးဘဲ အမွနျ ဆှဲလိုကျကွတယျ ။ ရှရေေးကလညျး ထနျ သူကလညျး ထနျ ဆှဲလိုကျကွတာ တဖေါငျးဖေါငျးဘဲ ။ အရတှေကေလညျး လိုကျတော့ တဖှပျဖှပျ တဘှပျဘှပျ အသံတှေ ကို ဆူညံသှားရတာ..။ ရှရေေးကလညျး လှတျလှတျလပျလပျ မို့ တအား အောျတယျ ။ ညညျးတယျ ။ပွီးခါနီး အရှိနျနအား တကျလာတဲ့အခါ ရှရေေးလညျး….“ လိုး..လိုး..တအားလိုး…ဘာလဲ..အားမရှိဘူးလား.. လိုးစမျးပါ..ဆောငျ့ဆောငျ့..တအားဆောငျ့ထညျ့….” လို့ အောျပါတယျ ။ ငယျငယျက ခိုးဖတျခဲ့ရတဲ့ အပွာစာအုပျတှထေဲကလိုဘဲ လို့ အမှတျရလိုကျတယျ ။ ရှရေေး ကောငျးစဖေို့ စိတျကြနေပျစဖေို့ သူတောငျးဆိုသလို ပွငျးပွငျးနဲ့ မွနျမွနျ ဆောငျ့လိုးပေးလိုကျပါတယျ ။
ရှရေေးလညျး ဖငျကွီးတှေ ကော့ပေးလိုကျ စကောဝိုငျး မှေ့ရမျးပေးလိုကျ လုပျနတေယျ ။ နှဈယောကျစလုံး ခြှေးတှေ စိုစိုရှဲနကွေပွီ ..။ ဆကျတိုကျ ကွုံးလိုးနတော ..။ ရှရေေး စောကျပတျကလညျး သူ့လီးကို ညှဈယူဆှဲနသေလို အရသာ က ထိမိ ကောငျးလှတယျ ။ “ အမလေး..ကောငျးကောငျး..ကောငျးနပွေီ..အို..ဆောငျ့ဆောငျ့…အာ..အား…အား….အား…အိုး….ပွီးပွီ…. အား….ကောငျး..ကောငျးလိုကျတာ….ဆောငျ့…ဆောငျ့ မရပျလိုကျနဲ့..အသဆေောငျ့…” ရှရေေး တတှတျတှတျ ညညျးအောျရငျး သူ့ကို တအား ဖကျညှဈပွီး “ ပွီး ” သှားပါတယျ ။ သူလညျးသုတျရညျတှေ တစဈစဈ နဲ့ အမြားကွီး ပနျးထုတျလိုကျပွီး ရှရေေးနဲ့ မရှေးမနှောငျး ဆိုသလိုဘဲ ပွီးဆုံး ခွငျးကို ရောကျရှိသှားရပါတော့တယျ ။ ရှရေေးက သူ့လီးကို အဖုတျထဲက ထုတျခှငျ့မပွုဘူး ။ စောကျခေါငျးထဲမှာ ဆကျ ထား စိမျထားခိုငျးတယျ ။ “ နငျ တကယျလိုးနိုငျတဲ့ကောငျဘဲ…ထငျအောငျကြောျ …ငါ..ငါ ကွိုကျတယျ….” လို့ ရှရေေး မကြျလုံးမဖှငျ့ဘဲ ပွောလိုကျတယျ ။“ နငျ့စောကျပတျကလညျး တအား လိုးလို့ကောငျးတာဘဲ ရှရေေးရယျ ..ငါ့လီးကို ရဈပတျဆှဲ.ူနသေလိုဘဲ…။
မြှောျ့ပါတဲ့ စောကျပတျ ဆိုတာမြိ ုး ဖွဈမယျ … လို့ သူကလညျးရှရေေးကို ပွနျပွောလိုကျပါတယျ ။ .“ အဲဒါ အလိုလို ကောငျးတာ မဟုတျဘူး…ငါ ညှဈညှဈပေးလို့ ဟဲ့..နငျကွိုကျရငျ ငါ အမွဲ အဲလို ညှဈပေးမယျ …နငျ ကောငျးတယျ ဆိုလို့ ငါ ဝမျးသာပါတယျ …” လို့ ရှရေေးက ပွောပါတယျ ။ အနညျးဆုံးတော့ နှဈခြီလောကျ ရှရေေးနဲ့ ဆှဲဖွဈမှာပါဘဲ ..။ ရှရေေးရဲ့ စောကျဖုတျ ကွှကျသားတှေ ညှဈပေးခွငျးက သူ့ကို အရသာ အရမျးထူးကဲစသေညျ ။ ထိုးဆောငျ့လိုကျတိုငျး ကွပျတညျးစီးပိုငျတဲ့ အရသာကို ရရှိသညျ ။ ကွာကွာ ဆကျမလိုးနိုငျဘဲ သုတျတှေ ပနျးထှကျခါ ပွီးခွငျးကို ရောကျသှားခငြျသညျ ။ရှရေေးက ကုတငျပေါျက ဆငျးသညျ ။ “ ငါ ရခြေိ ုးလိုကျအုံးမယျ…” “ ငါလညျး နငျနဲ့ အတူတူ ရခြေိ ုးခငြျတယျ…” “ အို..ထငျအောငျကြောျ..အေးဆေး နစေမျးပါဟာ…ငါ အေးဆေး ခြိ ုးပါရစေ…” ကိုယျတုံးလုံးကွီး ရခြေိ ုးခနျးဆီကို ရှရေေး လြှောကျသှားတာကို ကုတငျပေါျက ကွညျ့နမေိသညျ ။ ရှရေေးရဲ့ ဖငျတုံးကွီးတှကေ တုနျခါ လှုပျနတောကို တှေ့ရတာ သူ့ဒုတျတောငျ ပွနျမာသှားသလိုဘဲ..။
ရှရေေး နောကျကို သူ လိုကျသှားလိုကျသညျ ။ ရခြေိ ုးခနျးက ပိတျမထားဘူး ။ သူဝငျသှားတော့ ရှရေေးသညျ ရပေနျးအောကျမှာ သူ့ကိုယျလုံးတှကေို သူ့ဖါသာ ပှတျတိုကျရငျး ရခြေိ ုးနသေညျ ။ “ ဟိတျ..ဘာလို့ လာတာလဲ..” “ ရှရေေးနဲ့ အတူတူ ခြိ ုးခငြျလို့..” “ နငျ သိပျကဲတာဘဲကှာ….” ရှရေေးအနား ပူးကပျပွီး ရှရေေး ဖငျတုံးတှကေို အားရပါးရ ဆုပျကိုငျလိုကျသညျ ။ “ အိုး ..ဟေး….” နောကျတနေ့ မနကျ ၁၀နာရီ ကြောျကြောျ ..။ “ မမတို့က ထငျအောငျကြောျ့ကို ဘယျလောကျ သဘောကတြယျ..သံယောဇဉျဖွဈကွတယျ ဆိုတာ ထငျအောငျကြောျလညျး သိမှာပါ..ဒါပမေယျ့လေ..မမတို့မိသားစု အတှကျထကျ ထငျအောငျကြောျ ရဲ့ ရှေ့ တိုးတကျရေးက အရေးကွီးသေးတယျလေ..မမတို့ မိသားစု နဲ့ နတောထကျ အရေးကွီးတဲ့ တခွား တာဝနျတခုခုကို လုပျရငျ မငျးအတှကျ ပိုကောငျးလိမျ့မယျလို့ မငျးတို့ “ အဘ ”က မမကို ပွောပွတယျ..” ဒေါျရှဖွေူသနျ့က ကားမောငျးနတေဲ့ သူ့ကို ပွောပါတယျ ။ ဒေါျရှဖွေူသနျ့က သူ့ကို ကားမောငျးခိုငျးလို့ ဒီနေ့ မနကျ သူတို့အိမျကို ရောကျရောကျခငြျး လိုကျမောငျး ပေးရပါတယျ ။
ရှနေနျးဘုံကတော့ မနိုးသေးပါဘူး ။ အိပျနတေုံး ..။ သူ့နရောမှာ အစားထိုးမယျ့ အရာ ရှိလေးတယောကျ ရောကျနပွေီ ။ သူက စဈရုံးခြုပျကို ပွောငျးရမယျ ။ ဒေါျရှဖွေူသနျ့က မွို့သဈမှာ ဆောကျနတေဲ့ သူတို့ တိုကျကို လိုကျပို့ခိုငျးတာ ။ တိုကျက တောျတောျပွီးနပွေီ ။တိုကျကို ဒေါျရှဖွေူသနျ့နဲ့ အတူတူ လိုကျကွညျ့တဲ့အခြိနျ ဒေါျရှဖွေူသနျ့က “ အမေီကလညျး မငျးကို အကူအညီတခု တောငျးစရာ ရှိလို့တဲ့…အမေီ့ဆီကို သှားလိုကျပါအုံး..ထငျအောငျကြောျ…” လို့ ရုတျတ ရကျ ပွောလိုကျတယျ ။ “ ဟုတျကဲ့..မမ ” လို့ သူဖွလေိုကျတယျ ။ ဒေါျရှဖွူသနျ့က ဒီတိုကျက အဘ အနားယူပွီးတဲ့အခြိနျ နဖေို့လို့ ပွောပွပွီး ရှနေနျးဘုံအတှကျလညျး သူတို့မိဘတှေ ပေးခဲ့တဲ့ မွကှေကျတကှကျ ရှိသေးတယျ ..ရှနေနျး အိမျထောငျကတြဲ့အခါ နဖေို့ အိမျ ဆောကျပေးဖို့စဉျးစားနတေယျ လို့ ပွောပွတယျ . .။ ဒီအခြိနျမှာဘဲ တိုကျရှေ့ကို ဗိုလျမှူးလှနျးမောငျရဲ့ ကား ထိုးဆိုကျလာတယျ ။ ဗိုလျမှူးလှနျးမောငျကဘဲ ဒီတိုကျကို အစစ တာဝနျယူပွီး ဆောကျနတောပါ ။ ဗိုလျမှူးလှနျးမောငျက တိုကျပွီးစီးတဲ့ အခွအေနတှေကေို ဒေါျရှဖွေူသနျ့ကို ရှငျးပွပွီး “ အထူးဆိုငျ ” ကနေ ပစ်စညျးတှေ သူထုတျပေးမယျ့အကွောငျးတှေ ပွောပွတယျ ။
အထူးဆိုငျ ဆိုတာက လူကွီးမိသားစုတှဘေဲ ဝယျနိုငျတဲ့ ထူးခွားတဲ့ ဆိုငျပါ ။ဒေါျရှဖွေူသနျ့လညျး အခုလထဲ မငျ်ဂလာဆောငျတှေ တကျရောကျဖို့တှေ တောျတောျမြားမြား ရှိနတောကို သတိရသှားပွီး မငျ်ဂလာလကျဖှဲ့တှေ ဝယျရမယျ …ဗိုလျမှူးလှနျးမောငျကို အထူးဆိုငျကို သှားရအောငျလား..လို့ ပွောလိုကျပါတယျ ။ “ ဟုတျကဲ့..မမ…..ကနြောျ လိုကျပို့ပါမယျ …” လို့ ဗိုလျမှူးလှနျးမောငျက ပွောလိုကျတယျ ။ ဒေါျရှဖွေူ သနျ့က “ ဒါဆို..မမ..ဗိုလျမှူးလှနျးမောငျရဲ့ ကားနဲ့ လိုကျသှားလိုကျမယျ…ထငျအောငျကြောျရေ..အမေီ့ဆီ ကို အခုဘဲ သှားလိုကျပါလား..ကှယျ…” လို့ သူ့ကို ပွောလိုကျပါတယျ ။ သူဖွရေတာက “ ဟုတျကဲ့…မမ…” ပါဘဲ ။ ဒေါျအမေီသှငျရဲ့ အိမျကို သူရောကျသှားတယျ ။ သူ့အကူအညီကို လိုနတေယျ ဆိုကထဲက ဘာအကူအညီလညျး ဆိုတာ သူသိလိုကျပွီးသား ။ အိမျဖေါျမလေး တယောကျက ခွံတံခါး လာဖှငျ့ပေးတယျ ။ “ ဒေါျအမေီသှငျ …ရှိလား …” “ ရှိပါတယျ…ရှငျ့…” တိုကျကွီးတခုလုံး တိတျဆိတျနတေယျ ။ သူ ဧညျ့ခနျးကွီးထဲ လြှောကျဝငျသှားတဲ့အခြိနျမှာ ဒေါျအမေီသှငျ အပေါျထပျ လှခေါးကနေ ဆငျးလာတယျ ။
အမလေး..ပေါျတောျမူကွီး….မမ အပေါျ စိမျးကားနတောပေါ့လေ…. ဒေါျအမေီသှငျသညျ ခပျပါးပါး ပြော့ပြော့ပိတျသားနဲ့ ခြုပျထားတဲ့ အငျ်ကြ ီပှပှလေးကို ဝတျထားတာ အတှငျးမှာ ဘရာစီယာ မပါတာကွောငျ့ ရငျစိုငျကွီး နှဈလုံးကို ဝိုးတိုး ဝါးတား တှေ့နရေတယျ ။ လမျးလြှောကျလိုကျတိုငျး ဒီရငျသားတှကေ တုနျတုနျသှားနတေယျ ။ “ မမလညျး တယောကျထဲ အရမျးပငြျးတာဘဲ…မမ ယောကြျားက နိုငျငံခွား ထှကျသှားပွနျပွီ …. မမလညျး မငျးကို အကူအညီတောငျးမလို့ …” “ ဟုတျကဲ့..မမ…ကနြောျ ဘာလုပျပေးရမလဲဟငျ…” မခို့တရို့ နဲ့ စူးစိုကျကွညျ့လိုကျတဲ့ ဒေါျအမေီသှငျက သူ့နားနားကို နှုတျခမျးကို ကပျပွီး တိုးတိုးလေး “ မငျး ဘာလုပျပေးရမလဲ ဆိုတာ မငျး သိပါတယျကှယျ…မမ တအား လိုခငြျနတေယျ ..ဟိုတခါကလိုဘဲ.. ပေါ့….” လို့ လသေံလေးနဲ့ ပွောလိုကျပါတယျ ။ ဖွူဖှေးတောငျ့တငျးတဲ့ မိနျးမခြောကွီးကို အလိုဖွညျ့ပေးဖို့ တာဝနျကရြောကျလာပွီ ။ အလှညျ့ကရြငျ မနှဲ့စတမျး ..။ “ ဟုတျကဲ့မမ…မမ လိုအပျနတောတှေ ကနြောျ အကုနျ လုပျပေးမယျ…မမ…” လို့ သူပွောလိုကျတယျ ။
ဒေါျအမေီသှငျက သူ့လကျကို ဆှဲပွီး အပေါျထပျကို တကျသညျ ။ မကွာခငျ အလုပျတှေ မြားတော့မှာ သိနတေဲ့ လကျနကျကွီးက မတျမတျထောငျလာသညျ ။ ပဈရနျ အသငျ့ အနအေထားပေါ့ ..။ အိပျခနျးထဲကို ဝငျလိုကျတဲ့အခါ ဒေါျအမေီသှငျက သူ့ခါးကို လာဖကျတယျ ။ “ မငျးကို ဒို့က လှမျးနတော သိလား….ဟငျး…ဘာလို့ ဒို့ဆီ မလာတာလဲ..ဖုနျးလေးတောငျ မဆကျဘူး” ကုတငျကွီးပေါျမှာ ထိုငျလိုကျကွသညျ ။ ရှရေေး..ရှနေနျးတို့ကို အိပျရတာနဲ့မတူတာက ရှရေေး..ရှနေနျး တို့က အပြို..အိမျထောငျ မရှိသူတှေ..ဒီစောျကွီးကတော့ လငျရှိ မိနျးမတယောကျ ။ သူ့လငျကွီးက အ ခြိနျမရှေး ပွနျရောကျခလြာနိုငျသညျ ။ လိုလားတောငျ့တနတေဲ့သူကို လုပျရတာတော့ ကောငျးသညျ ။ ဒေါျအမေီသှငျက ကုတငျဘေးနားက ဘီဒိုလေးပေါျက အကောငျးစား ဝဈစကီပုလငျးနဲ့ ဖနျခှကျတှဆေီကို လြှောကျသှားလိုကျပွီး ဖနျခှကျနှဈ ခှကျထဲကို ဝဈစကီ လောငျးထညျ့သညျ ။ သူ့ဆီကို ပွနျလြှောကျလာပွီး ဖနျခှကျတခှကျကို ကမျးပေးသညျ ။ဝဈစကီ သောကျရငျး ဒေါျအမေီသှငျရဲ့ လကျတဖကျက သူ့ပေါငျပေါျကို ရောကျလာသညျ ။
မငျး ရှဖွေူ့ကိုကော နဲနဲ စမျးမကွညျ့ဘူးလား… “ မမ က ကနြောျ အေးအေးဆေးဆေး နနေတောကို မကွညျ့ခငြျဘူးထငျတယျ…ဟငျးဟငျး..” “ ရှဖွေူလဲ မမလိုဘဲ အဖိုးကွီး ယူထားတာ ..မမသိတာပေါ့ကှယျ..သူလညျး ဆာနတေယျ ဆိုတာ..” ဒေါျအမေီသှငျရဲ့ လကျက သူ့ပေါငျအလညျက ဖှားဖကျတောျ လကျနကျဆီကို ရောကျနပွေီ ။ ဘောငျးဘီ အပေါျကနေ ညငျညငျသာသာလေး ပှတျနသေညျ ။ လကျနကျကလညျး တအားကို ကွှနပွေီ ။ ဒေါျအမေီသှငျ ဝတျထားတဲ့ အဝတျတှကေို တခုပွီး တခု ခြှတျပဈနသေညျ ။ သူလဲ ကုတငျဘေးမှာ ထရပျလိုကျပွီး ကိုယျပေါျက အဝတျတှကေို အကုနျ ခြှတျပဈလိုကျသညျ ။ စိုပွတေောငျ့တငျးတဲ့ ဖွူဝငျးပွီး ပစ်စညျးကောငျးတဲ့ မိနျးမခြောကွီးရဲ့ ကိုယျလုံးတီးအလှအပတှကေို မွငျ ရတဲ့အခါ သူ့စိတျတှေ ထကွှသထကျ ထကွှလာရသညျ ။ မတျမတျထောငျနတေဲ့ သူ့ဖှားဖကျတောျ ကို ဒေါျအမေီသှငျ သသေခြောခြာ ကွညျ့ပွီး လကျနဲ့ ဖမျး ဆုပျကိုငျလိုကျသညျ ။“ တကယျ့ကို အားရစရာကွီးကှယျ ….မမလေ….လီးသေးပွီး မတောငျနိုငျတဲ့ မမရဲ့ လငျကွီးနဲ့ ပေါငျးနရေ တာ တကယျ့ လောက ငရဲဘဲ….။
အိပျမပြောျတဲ့ ညတှေ မြားခဲ့ပွီလေ …ဒါကွောငျ့ မမလေ..မငျးကို အ ကူအညီ တောငျးရတာပေါ့… ပွောနရေငျး ဒေါျအမေီသှငျသညျ လိငျတနျကို ပှတျသပျ ဖစြျညှဈနပေါသညျ ။ “ မငျးက လီးကွီးရုံမကဘူး..လိုးလဲ လိုးတတျ..လိုးနိုငျတယျလေ ..မငျးနဲ့ တခါ ကွုံပွီးတဲ့နောကျ မမလေ..မငျးကို စှဲသှားတယျ..မငျးကို တောငျ့တမိတယျ..တမျးတမိတယျ….ကှာ….” ဒေါျအမေီသှငျသညျ လိငျတနျရဲ့ ထိပျပိုငျး ဒဈလုံးကွီးကို တပွှတျပွှတျနဲ့ စနမျးလိုကျပွီး..အရငျးပိုငျးကနေ အဖြားပိုငျးထိ လြာနဲ့ ယကျလိုကျသညျ ။ “ ဟငျး…ကွိုကျတယျကှာ….” ထိပျဖြားကို နှုတျခမျးထူထူအိအိတှနေဲ့ ပွှတျကနဲ ငုံကာ စုတျလိုကျရငျး ပွောလိုကျတာပါ ။ သူကလညျး ဒေါျအမေီသှငျရဲ့ နို့ထှားထှားကွီး နှဈလုံးကို လကျနဲ့ ကိုငျမိရသညျ ။ နို့ကွီးတှကေ နဲနဲ တှဲကနြပေေ မယျ့ တငျးမာလုံးဝနျးပွီး ကိုငျဆုပျလို့ ကောငျးတုံးပါဘဲ…။ နို့သီးခေါငျးအညိုရောငျဖြော့ဖြော့လေးတလုံးကို လကျနဲ့ ပှတျသပျကွညျ့လိုကျတော့ မာတငျးနတော တှေ့လိုကျရသညျ ။သညျအခြိနျမှာ ဒေါျအမေီသှငျသညျ သူ့လိငျတနျကို အားရပါးရဘဲ စုတျနပေါပွီ ။
ရှရေေး အစုတျကောငျးလှပွီ သူထငျတာ ဒေါျအမေီသှငျက ပိုလို့ တောျနသေညျ ။ စုတျတာတှေ ကောငျး လှနျးလို့ တကိုယျလုံး တုနျခါသှားရပွီး နုတျဖြားက တအီးအီး ညညျးမိရသညျ ။လြာလေးနဲ့ ပတျခွာလှညျ့ပွီး ကစားပေးတာ ဘယျသူခံနိုငျမလဲ ..။ သုတျရညျတှေ ပွှတျကနဲ ပနျးထှကျသှားခါနီးကို ဖွဈသှားသညျ ။ မနညျး စိတျထိနျးလိုကျရသညျ ။ မဖွဈသေးပါဘူး..သူ့ကိုလညျး ကောငျးအောငျ ပွနျလုပျပေးအုံးမှပါ…ဆိုပွီး ဒေါျအမေီသှငျကို စုတျတာ ရပျလိုကျဖို့ သူပွောလိုကျသညျ ။ “ ဘာလို့ ရပျခိုငျးတာလညျးဟငျ…” “ မမ စုတျပေးတာ အရမျးကောငျးပါတယျ ..ကနြောျ ရပျခိုငျးရတာက မမကို ကနြောျ ယကျပေးခငြျလို့ပါ.. မမကို ကနြောျ မှုတျပေးပါရစေ …” “ ဟငျ့အငျး…မယကျပါနဲ့….ရတယျ..ရတယျ…..” “ လာပါမမရယျ….လှဲအိပျလိုကျ ..မမ ကို ကောငျးစခေငြျတယျ…မမ တအား ကောငျးအောငျ ကနြောျ မှုတျပေးမယျ …” ဒေါျအမေီသှငျက ပကျလကျလှဲခလြိုကျတဲ့အခါ သူက ပေါငျတနျတှကေို ဖွဲကား လိုကျတဲ့အခါ ပေါငျကွားက မိနျးမကိုယျ စောကျဖုတျကွီးကို ရှငျးရှငျးလငျးလငျး တှေ့လိုကျရတာနဲ့ သူ့လိငျတနျက အစှမျး ကုနျ တငျးမာ ကွီးထှားလာတယျ ။
ဒေါျအမေီသှငျရဲ့ ပေါငျကွားကို သူ့မကြျနှာ အပျလိုကျပွီး ထူထူအမျးအမျး နှုတျခမျးသားကွီးတှကေို လြာအပွားလိုကျနဲ့ အောကျကနေ အပေါျကို ပငျ့တငျကာ ယကျလိုကျတော့ ဒေါျအမေီသှငျ…“ အို..ဟိုဟို..အား…အ….” ဆိုပွီး တုနျခါသှားပွီး သူမပေါငျတနျတှကေို စေ့ဖို့ ကွိုးစားတယျ ။ သို့ပမေယျ့ သူက ပေါငျတနျတှကေို ဆုပျကိုငျကာ ဖွဲကားထားတာမို့ စေ့လို့မရဘူး ။ သူ့လြာက ဆကျတိုကျဘဲ စောကျဖုတျကွီးကို ဖိဖိ ယကျပေးနပွေီ ..။“ အို….အား…ဟငျ…အား…အ….အ……အငျဟငျ……အာ…အာ……” ဒေါျအမေီသှငျ သူ့ခေါငျးကို လကျနှဈဖကျနဲ့ ဆုပျကိုငျဖို့ ကွိုးစားတယျ ။ “ တောျ..တောျပွီ…အား…အမလေး..မမ..မမ….မခံနိုငျတော့ဘူး…..အီး….” ဒေါျအမေီသှငျ ဘယျလောကျ ရပျခိုငျးရပျခိုငျး သူက ဆကျ ယကျတုံးဘဲ ..။ ဒေါျအမေီသှငျ တကိုယျလုံး တုနျခါ ခါးကော့ ခေါငျးရမျးပွီး “ ပွီး ”သှားရတယျ ။ ဒီတော့မှ သူ ယကျတာကို ရပျလိုကျပွီး သူ့မကြျနှာကို ဒေါျအမေီသှငျရဲ့ စောကျဖုတျကနေ ခှာလိုကျတယျ ။ “ မငျး..မငျး..အရမျး လုပျတတျတာဘဲ ..” ဒေါျအမေီသှငျ ဆကျမပွောနိုငျတော့ဘူး ။
နှုတျခမျးထူထူပွဲပွဲတှေ အနားကို သူ့လိငျတနျကွီး တေ့ပေးလိုကျလို့ ..။ ဒေါျအမေီသှငျ ဖမျးငုံကာ စုတျလိုကျလို့ ..။ သူ့လိငျတနျက ဒေါျအမေီသှငျရဲ့ ပါးစပျထဲမှာ အပွညျ့အသိပျကွီး ဖွဈနတေယျ ။ ဒေါျအမေီသှငျလညျး သူ့စောကျဖုတျကို ကောငျးကောငျး ယကျပေးခဲ့လို့ တုနျ့ပွနျတဲ့အနနေဲ့ သူ့လိငျတနျကို စတေနာ ပါပါနဲ့ စုတျပေးနတေယျ ။ လြာနဲ့ ကလိပေးလှနျးလို့ တခကြျတခကြျ ဆတျဆတျခါသှားရတယျ ။ ဒေါျအမေီသှငျရဲ့ လကတဖကျက သူ့ေ၈ှးစိနှဈလုံးကို ဆုပျကိုငျခြနေယျပေးနတေယျ ။ ဒေါျအမေီသှငျ စုတျနတေဲ့အခြိနျ သူကလညျး လိငျတနျကို နှုတျခမျးထူထူတှေ အထဲကို ဖိဖိ ထိုးညှောငျ့မိတယျ ။ ဒေါျအမေီသှငျက ဂှေးစိတှကေို ဆုပျနယျနတေဲ့ လကျကို ဂှေးစိတှေ အောကျဖကျကို ပှတျသပျ ကုတျခွဈပေးနရေငျး လိငျခြောငျးကို တအား စုတျ..သူကလညျး ထိုးညှောငျ့တော့ မကွာခငျမှာဘဲ သူ့ တကိုယျလုံးက အကွောအခငြျတှေ အီဆိမျ့သှားအောငျ ကောငျးလှနျးသှားပွီး သုတျရညျတှေ တဖြောဖြော ဒေါျအမေီသှငျရဲ့ ပါးစပျထဲကို ပနျးထုတျလိုကျမိရတယျ ။ ဒေါျအမေီသှငျလညျး ပါးစပျထဲ ပွညျ့လြှံသှားတဲ့ သုတျရညျတှကေို တကှပျကှပျနဲ့ မွိုခပြဈလိုကျတယျ ။
“ ကောငျးလားဟငျ..မမ စုတျပေးတာ ….” “ အငျး..အရမျး ကောငျးတာဘဲ …” ရခြေိ ုးခနျးဆီကို လြှောကျသှားတဲ့ သူ့ကို ဒေါျအမေီသှငျက “ မမကို တဝကွီး ခစြျပေးရအုံးမှာနောျ ….” လို့ ပွောလိုကျတယျ ။“ အငျး…ဒါပေါ့ မမ ..မမကို ကြနေပျလောကျတဲ့အထိ ခစြျပေးပွီးမှ ကနြောျ ပွနျမှာ …။ တကယျတော့ သူ ဒေါျအမေီသှငျကို ဒီလို လုပျပေးနတောတှကေ ဒေါျရှဖွေူသနျ့အတှကျ ပါ ..။ ဒေါျရှဖွေူသနျ့ ခိုငျးတာ ဆိုရငျ သူ ဘာမဆို လုပျပေးမှာ လေ ..။ အလုပျပွောငျးရတဲ့အတှကျ ရှနျေးဘုံနဲ့ရော ရှရေေးလှငျလှငျနဲ့ရော မတှေ့ဖွဈတော့ဘူး ။ နရောသဈ ဘော့ဈအသဈနဲ့ အသားကအြောငျ လုပျကိုငျနရေတယျ ။ နရောသဈက အတူတူ အလုပျလုပျတဲ့ အရာရှိတှနေဲ့ ေ၈ါကျ အတူတူ ရိုကျဖွဈတယျ ။ အရငျတုံးက လူကွီးအိမျမှာ တာဝနျခထြား ခံရတော့ ကိုယျ့ကိုယျကို မပိုငျဘူး ။ အခုတော့ စနေ တနငျ်ဂနှေ ဆိုရငျ ဂေါကျရိုကျ တငျးနဈရိုကျ နဲ့ ဟနျကနြတော ..။ ဂေါကျရိုကျပွီး အပွနျ ကိုးမိုငျဖကျက ဆိုငျတဆိုငျမှာ တဝိုငျးစားဖို့ ခြိနျးလိုကျကွတယျ ။ စားသောကျဆိုငျထဲမှာ ရှရေေးကို လူတယောကျနဲ့ ထိုငျစားနတော တှေ့လိုကျရတယျ ။
ရှရေေးက လှမျးခေါျလို့ သူ သူတို့ စားပှဲကို လြှောကျသှားလိုကျတယျ ။ ရှရေေးက သူနဲ့ အတူတူ ထိုငျနတေဲ့ လူနဲ့ မိတျဆကျပေးတယျ ။သူ့လိုဘဲ စီးပှားရေး လုပျတဲ့ ကိုဇောျဝိတျ..သူ့ကို အမွဲ ဂရုစိုကျတယျ..သူ့မိဘတှကေလညျး ကိုဇောျဝိတျနဲ့ သဘောတူနတေယျ လို့ ပွောပွ မိတျဆကျပေးတယျ ။ ကိုဇောျဝိတျ ဆိုတဲ့ လူကလညျး သဘောကောငျးပုံရပါတယျ ။ ရှရေေးကတော့ သူနဲ့ အသှငျတူတဲ့ လူကို ရှာသှားပွီ ။ ကိုယျ့စောျ တခွား လူ လကျထဲ ရောကျသှားတာကို စိတျထဲမှာတော့ သိပျ မကွိုကျပမေယျ့ ကိုယျကိုယျတိုငျကလညျး သူကကို အခြိနျမှ မပေးနိုငျဘဲလေ ။ ဘာဘဲ ဖွဈဖွဈ ရှရေေးအတှကျ သူ ဝမျးသာပါတယျ ။ ဒီနေ့ အလုပျကနေ အိမျပွနျခါနီး ဒေါျရှဖွေူသနျ့ ဖုနျးဆကျတယျ ။ သတိရတဲ့အကွောငျး..အားရငျ အိမျလာခဲ့ပါအုံး …ပွောတယျ ။ အိမျပွနျရောကျပွီး ရခြေိ ုးပွီးခါစမှာဘဲ ဖုနျးလာလို့ ကောကျကိုငျလိုကျတော့ ရှနေနျးဘုံ ဖွဈနတေယျ ။ ရှနေနျးက “ ရာထူးတိုးလို့ ဘဝငျမွငျ့နပွေီလား..ဆရာကွီး..” လို့ စတယျ ။ နောကျတယျ ။ “ ရှနေနျးကို မတှေ့ခငြျတော့ဘူးလား..သတိမရဘူးလား..” လို့ မေးတယျ ။
“ တှေ့ခငြျပါတယျ..ရှနေနျးရယျ …ရှနေနျး အတှကျ ဆိုရငျ ဘာဘဲ ဖွဈဖွဈ လုပျပေးမယျ့လူပါ..တခုခု ခိုငျးစရာ ရှိရငျ ခေါျသာ ခေါျလိုကျ” လို့ ပွောလိုကျတော့ “ အခု ခိုငျးမယျ..လာမလား..” လို့ တခဈခဈနဲ့ ရယျမောပွီး ပွောတယျ ။ လာမယျလေ..ဘယျကို လာရမလဲ ” လို့ ပွနျမေးလိုကျတော့ မွို့သဈက တိုကျ ပွီးသှားပွီ..အခုတော့ ဆရာအေးကြောျ သူတို့ အိမျမှာ ဘာဘာညာညာ လုပျကိုငျပေးတဲ့ လူ ကို အစောငျ့အဖွဈ ထားထားတယျ …အဲဒီကို လာခဲ့မလား…” လို့ မေးတယျ ။ “ လာခဲ့မယျ..” လို့ ပွောပွီး ရှနေနျး နဲ့ ခြိနျးထားတဲ့ မွို့သဈက တိုကျသဈ ဆီကို သူ သှားလိုကျတယျ ။ ရှနေနျး တယောကျထဲ စောငျ့နတေယျ ။ အကျစကော့ လိုကျတဲ့လူ တကောငျတမွညျးမှ မတှေ့ဘူး ။ တိုကျကို စောငျ့ပေးတဲ့ ဆရာအေးကြောျလညျး မတှေ့ဘူး ။ ရှနေနျး အားလုံးကို ဖယျရှားထားပုံ ရတယျ ။ တိုကျအပေါျထပျကို လိုကျပွတယျ ။ အရမျးကို ကောငျးပါတယျ ။ “ ရှငျဘုရငျ့ပုဆိုး ပိုးခညြျး ” ဆိုသလိုပေါ့ ။ လူကွီး ဆောကျတဲ့ တိုကျဆိုတော့လညျး သဈ အကောငျးစားတှေ ပေါပေါမြား မြား သုံးထားတာကိုး ။
ကြှနျးသား အကှကျလှလှနဲ့ နံရံတှကေ လှမှလှ ..။ “ ကောငျးလား …” “ အငျး..အရမျးကောငျးတာဘဲ…” သူက ရှနေနျးရဲ့ ခါးသေးသေး အောကျက တငျပါးစှငျ့စှငျ့ကားကားတှကေို ကွညျ့ပွီး ပွောလိုကျတာ ..။“ အိုး..ဘာကွညျ့နတောလဲ..သူနောျ…” “ တကယျဘဲ ရှနေနျးကို သတိရပါတယျ …” “ ဘာလို့ ဖုနျး မဆကျတာလဲလို့..” “ ကွောကျလို့..စိတျဆိုးမှာ စိုးလို့..” “ အံမာ..အပိုတှေ…ခိခိ …တကယျကွောကျလား ….” “ အငျး..” “ ခိုငျးတာ လုပျမလား..” “ အငျး လုပျမယျ..ခိုငျးလေ ….” သူ့နားနားကို နှုတျခမျးလေး တိုးကပျပွီး..တိုးတိုးလေး..“ ခစြျပေး..” လို့ ပွောပါတယျ ။ ကွကျသီးတှေ ထပွီး ပေါငျကွားက ဖှားဖကျတောျ က ဝုနျးကနဲ နိုးကွား လာရတယျ ။ “ အငျး..ဘယျအခနျးသှားကွမလဲ…” “ လာ…လာ…” ရှနေနျးက အိပျခနျးတခနျးကို ခေါျသှားပါတယျ …။ ဒီ အိပျခနျးထဲမှာ ကုတငျအသဈတလုံးနဲ့ အိပျရာခငျးအဖွူရောငျ ခငျးထားတဲ့ ရမွေုပျမှေ့ရာကွီးကို ခငျးကငြျးထားတာ တှေ့ရတယျ ။ အိပျခနျးထဲကို လှမျး ဝငျလိုကျခြိနျမှာဘဲ သူ့ ဒုတျက အရမျးကို မာကြောတောငျမတျလာတယျ ..။
ရှနေနျးက သူ့ကို သိုငျးဖကျပွီး နှုတျခမျးခငြျး စ စုတျလိုကျတယျ ။ သူ့လကျတှကေ ခါးကို ဖကျထားတာကို ရှနေနျးက သူ့လကျတှနေဲ့ ဆှဲဖွုတျပွီး တငျပါးတှဆေီကို ပို့ပေးလိုကျတယျ ။ စှငျ့အားတဲ့ တငျပါးကွီးတှကေို ဆုပျညှဈတော့ အောကျမှာ ဘာမှ ခံ ဝတျမထားဘူး ဆိုတာ သိလိုကျတယျ ။ စိတျရိုငျးတှကေ မှနျထှနျ ပွငျးထနျလှနျးလို့ ဘာကိုမှ မသိတော့ဘူး ။ရှနေနျးကို ဖွုတျဖို့ တခုဘဲ သိတော့တယျ ..။ ရှနေနျးကလညျး သူ့ပေါငျကွားနရောကို လကျကလေးနဲ့ စမျးလိုကျတယျ ။ နှုတျခမျးခငြျးအကှာ..“ ဟငျး..တောငျနပွေီ..” လို့ တိုးတိုးလေး ပွောတယျ ..။ ရှနေနျး ဒုတျကို ကောငျးကောငျး ပှတျသပျကိုငျတှယျတယျ ..။ ပွိုငျတူလို ကိုယျပေါျက အဝတျအစားတှကေို ခြှတျပဈကွတယျ ။ ရှနေနျး ကိုယျလုံးတီး ဖွဈသှားတာနဲ့ လုံးဝနျးတငျးမာတဲ့ ရငျစိုငျတှကေို သူ အငမျးမရဘဲ စို့ပဈမိတယျ ။ ဆုပျနယျမိတယျ ။ ရှနေနျး အခြိ ုးအဆကျက တအား မိုကျနတေယျ ။ ရငျသားစိုငျတှကေ တငျးမာ ကော့ထောငျနေ ကွတယျ ။ မတှေ့ကွတာ ကွာသှားတဲ့အခြိနျမှာ ကိုယျလုံး ကိုယျပေါကျက ပို ကွညျ့ကောငျးလာသလိုဘဲ ။
စှငျ့ကားတဲ့ ရှနေနျးရဲ့ တငျပါးကွီးတှကေိုလညျး အားရပါးရကို နယျပဈတယျ ။ နှဈယောကျစလုံး မတှေ့တာ မလုပျတာ ကွာလို့ အရမျးကို အငမျးမရ ဖွဈနကွေတယျ ။ ရှနေနျးကလညျး သူ့လိငျတနျကွီးကို ရှေ့တိုးနောကျငငျ ပှတျတိုကျရငျး သူတို့နှဈယောကျ ကုတငျပေါျကို လဲကသြှားကွတယျ ။ သူက ရှနေနျးကိုယျပေါျကို ရောကျသှားတယျ ။ ရငျစိုငျတဖကျက ရငျသီးမာမာလေးကို ငုံဟတျပွီး တပွှတျပွှတျနဲ့ စို့လိုကျရငျး ပေါငျတနျတှကေို လကျနဲ့ ဘေးကို တှနျးပို့လိုကျပွီး သူ့လိငျတနျနဲ့ ရှနေနျးရဲ့ အငျ်ဂါစပျကွီးကို တေ့လိုကျတယျ ။စိုစှတျနူးညံ့တဲ့ အငျ်ဂါစပျကွီးနဲ့ လိငျတနျထိပျဖူး ထိတှေ့လိုကျတော့ စိတျတှကေ ထိနျးမရအောငျ ထကွှ သှားရတယျ ။ရှနေနျးက သူ့လကျမောငျးတှကေို တအား ဆုပျကိုငျထားတယျ ။ လိငျတနျကို ဖိသှငျးလိုကျတော့ တထဈထဈနဲ့ တငျးကွပျတဲ့ အငျ်ဂါစပျပေါကျထဲကို တိုးဝငျသှားတယျ ။ ရှနေနျးလညျး “ အိုး…..အီး….” လို့ ညညျးငွူလိုကျပွီး ခါးလေးကော့သှားတယျ ။ သူ့လကျမောငျးကို ဆုပျကိုငျထားတဲ့ ရှနေနျးရဲ့ လကျက လကျသဲတှကေ သူ့လကျမောငျးသားထဲကို စူးနဈဝငျသှားတာကိုလညျး ခံစားလိုကျရတယျ ။
သူ့လိငျတနျကို အဆုံးထိရောကျအောငျ ထိုးသှငျးလိုကျတယျ ။ သူ့လိငျတနျတခုလုံး ရှနေနျးရဲ့ ကိုယျထဲမှာ ရောကျနပွေီ ။ ဖွေးဖွေးခငြျး အသှငျးအထုတျ ရှေ့တိုးနောကျဆုတျ လုပျတော့ ရှနေနျး တဟငျးဟငျး နဲ့ တငျပါးကွီးတှေ လှုပျခါလာတယျ ။ ရှနေနျးရဲ့ ရငျစိုငျတှကေို ဆုပျနယျပေးရငျး ဖငျကို ကော့ပွီး သူလုပျတော့ ရှနေနျး တအားကွိုကျပွီး အောကျကနေ ပွနျ တုနျ့ပွနျတော့တာဘဲ ..။ ရှနေနျးဟာ တောျတောျ အောကျပေးကောငျးတဲ့ မိနျးမတယောကျဘဲလို့ မှတျခကြျခမြိတယျ ။ ရှနေနျးကိုယျ အောကျပိုငျးကို မှေ့ရမျးပေးလိုကျ ကော့ပငျ့ပေးလိုကျ လုပျတော့ အရမျးကောငျးလှနျးလာလို့ ပွီးခါနီး ဖွဈဖွဈသှားရတယျ ။ ဒီလို မှေ့ရမျး ကော့ပငျ့ပေးနတေော့ ရငျစိုငျကွီးတှကေ တုနျခါ လှုပျနကွေတယျ ။ ရှနေနျးက “ နို့တှကေို ကိုငျပေး…” လို့ ပွောလို့ သူ့ရငျသားစိုငျ တဖကျကို ဆုပျကိုငျပွီး ခပျ ပွငျးပွငျး ဆောငျ့ထညျ့ပေးတယျ ။ တောျတောျလေး ကွာအောငျ ဆောငျ့ပေးအပွီး ရှနေနျးက “ ပုံစံ ပွောငျးရအောငျ..” လို့ ပွောလို့ ဆောငျ့ပေးနတောတှကေို ရပျပဈလိုကျတယျ ။ ရှနေနျးက ပါးစပျက ဘာမှ မပွောပမေယျ့ လေးဘကျထောကျ ကုနျးပေးလိုကျတယျ ။
တငျပါးဖွူဖွူကွီးတှရေဲ့ အနောကျကို သူ နရော ဝငျယူလိုကျတယျ ။ စအိုပေါကျ နီညိုညိုလေးရဲ့ အောကျက အငျ်ဂါစပျကွီးက နှုတျခမျးသားထူထူတှနေဲ့ အရတှေေ စိုပွောငျလို့ ပွေး ယကျခငြျစရာ တှေ့လိုကျရတော့ သူ့လိငျတနျနဲ့ ထိုးသှငျး စပျယှကျရမယျ့အစား ကုနျးပွီး လြာနဲ့ ယကျပဈလိုကျမိတယျ ။“ အို့…မယကျနဲ့တော့လေ ..အကို…လိုး…လိုးပါ…..ရှနေနျး လိုခငြျလှပွီ…..” “ စိတျခြ..စိတျခြ…..အကို လိုးမှာ…..ကောငျးကောငျးကို လိုးပေးမယျ .” အငျ်ဂါစပျကွီး အဝမှာ လိငျတနျကို တေ့ပွီး ဖိသှငျးလိုကျတယျ ..။ “ အို့…အမေ့…ဖွေးဖွေး…..” တခကြျခငြျး မှနျမှနျလေး အသှငျးအထုတျ လုပျလိုကျတယျ ။ ရှနေနျး ဖငျကွီး ထောငျပေးပွီး မကြျလုံးလေး မှိတျထားတယျ ။ ရှနေနျး အငျ်ဂါစပျထဲကို သူ့လိငျတနျ တစှပျစှပျ တဖတျဖတျနဲ့ ဝငျသှားလိုကျ ပွနျထှကျလာလိုကျ ဖွဈနတောကို သူ တှေ့နရေတယျ ။လိငျတနျကတငျ အရသာ ရှိနတော မဟုတျဘဲ ဒါကို မွငျနရေတဲ့ မွငျကှငျးကလညျး အရသာ ရှိနတေယျ ။
အငျးဟငျး..အငျးဟငျး……..အငျး……အငျး…….. ရှနေနျး ရဲ့ ခါးသိမျလေးကို လကျနဲ့ ဆုပျပွီး အားနဲ့ ဆောငျ့ပေးနတေယျ ။ စိုစိုစီးစီး ကွပျတညျးတဲ့ အ ငျ်ဂါစပျပေါကျထဲ ထိုးဆောငျ့နတောတှကေ တစှပျစှပျ တဖတျဖတျ အသံတှေ ညံလာတယျ ။ “ အား….အမလေး…ဆောငျ့..ဆောငျ့…ဆောငျ့……တအား…တအား…..ဆောငျ့…ဟိ…အား…..ဟငျ့….. ကောငျးတယျ..ကောငျးတယျ…..ဆောငျ့…..ဆောငျ့…..” သူဆောငျ့လိုကျတိုငျး ရှနေနျးရဲ့ တငျပါးကွီးတှကေ တုနျခါသှားတယျ ။ အသားခငြျး ထိရိုကျသံတှကေလညျး တဖတျဖတျ နဲ့ ထှကျပေါျနတေယျ ရှနေနျးရဲ့ တငျပါးသား ဖှေးဖှေးကွီး တှကေို ကွညျ့ရငျး ဖီးတေ အရမျးတကျလာပီး မထိနျးနိငျတော့ဘဲ အခကြျ ၄၀လောကျ ခပျမွနျမွနျလေးဆောငျ့ရငျး လရညျဖွူ ပစြျပစြျမြားကို ရှနေနျးအဖုတျကဉြျလေးထဲသို့ စိမျးသှငျးရငျး ဘာနဲ့မှ နိငျးလို့မရတဲ့ ကာမ အရသာကို ခံစား ရလေးတော့သညျ ရှနေနျးလညျး တဈဆတျဆတျတုနျခါကာ လကျမြားက ဖိပီး ဆုပျကိုငျလကြျ ကာမအရသာကို ခံစားနလေတေော့သညျ ……… ပွီးပါပွီ။
