by အခြိနျကည ၁၀နာရီရှိနပွေီ ယောကျကြားရဲ့
စကားသံမြားကနားထဲတှငျ ဒေါသဖွဈနမေိ
သညျ။တဈယောကျတဈခှနျးစကားမြားပွီး
အိမျကထှကျလာခဲ့သညျ။ဘယျသှားရမလဲ
မစဉျးစားပဲထှကျလာခဲ့သညျ။ှ
ခုမှဘယျသှားရမလဲစဉျးစားမိတော့
သညျ။၁၀နာ
ရီထိုးနပွေီ အမြိုးတှအေိမျသှားလို့မဖွဈ မေးရငျဖွရေမှာခကျနသေညျ။စဉျးစားမရဖွဈနသေညျ။
လမျးပေါျမှာလူပကြျနပွေီ အသကျက၄၀ဆို
ပမေဲ့ယောကျကြားတှမေတြျစိကတြဲ့အခြိုးအစား
က ကိုယျ့မှာအပွညျ့ရှိနတောမို့ ဒေါျအေး
အးဝငျး ဖွဈခငြျ ရာဖွဈ ဆုံးဖွတျခကြျတဈခု
ခလြိုကျသညျ။ယောကျကြားဖွဈသူပွောတဲ့
စကားက မိမိစိတျကိုပွောငျးလဲစေ တော့သညျ။
“မငျးဒီကောငျလေးကိုဘယျနှဈခါ အလိုးခံ
နလေဲ”ဆိုတဲ့စကားကနားထဲမှာပဲ့တငျ ထပျ
နသေညျ။နဂိုက တော့တကယျကိုသားတဈ
ယောကျလိုခငျ မငျ ရငျးနှီးပွီး အ ရောတဝငျနေ
ခဲ့မိတာပါ ခုတော့ ယောကျကြားကိုရှဲခငြျ တဲ့
စိတျက ပေါ ျလာတာမို့။
“ဒေါက် းးးဒေ့ါက် းးးဒေါက်းး”
တံခါးခေါက်သံကြောင့် အသက်၂၀ဆယ်ခန့့်
လူငယ်တစ်ယောက် တီဗွီကြည့်နေရာမှတံခါး
လာဖွင်းပေးသည်။
“ဟာ အ မေ “
‘မိုးထက် အံ့သြဝမ်းသာစွာဖြစ်မိလိုက်သည်။
ဒေါ ်အေးအေးဝင်း လည်းဘာမှမ ပြောတော့
ပါ တီဗွီစားပွဲဘေးမှာရှိတဲ့ နှစ်ယောက်အိပ်
ကုတင်ပေါ ်ပစ်လှဲအိပ်လိုက်သည်။
“အ မေ ဘာဖြစ်လာတာလဲ”
မိုးထက်လက်ကျန်ဘီယာတစ်ခွတ်ကိုသောက်
လိုက်သည်။ဒေါ ်အေးအေးဝင်းအိမ်အလာ လင် မယားစကားများနေတာမို့ ကိုယ့်အခန်း
ကိုယ်ပြန်ပြီးဘီယာသောက်နေခြင်းဖြစ်သည်။
ဒါပေမဲ့အ ကြောင်းစုံတော့မသိပါ မိမိကြောင့်ဖြစ်သည်ကိုတော့ကြားလိုက်
ရသည်။
“မ နေ့ညက မင်းနဲ့ထွက်သွားတာညဉ့်နက်
လို့ မ တော်တစ်ယော်ထင် လို့စကားများပြီး
ရန်ဖြစ်ထွက်လာတာ”
ဒေါ ်အေးအေးဝင်းဒီတိုက်ခန်းထဲကို အမြဲရောက်နေကျဖြစ်သည်။မိုးထက်ဆို
သော ကလေးကလည်း မိမိအ ပေါ ် အ မေ
တစ်ယောက်လိုသံယောဇဉ်ရှိနေပြီး ခင် မင်
နေတာလည်းကြာပြီဆိုတော့ သိပ်မဆန်း
တော့ပါ။
မိုးထက်ဘာမှမ ပြောတော့ပဲ စားပွဲအောက်က
ကျမ ကြိုက်တတ်တဲ့နောက် ထပ်ဘီယာပုလင်းထု်လိုက်
ပြီးခွတ်ထဲထည့်လိုက်သည်။
“ကဲ အ မေ စိတ်ညစ်ပြေ လုပ်လိုက်ဦ်း ဒီမှာအာလူးကြော်”
ဘာမှမ ပြောတော့ပဲ ဖန်ခွတ်ထဲပြည့်လုနီးပါး
ဘီယာကိုမော့ချလိုက်ပြီးအားလူးကြော်နှစ်
ဖတ်ကိုစားလိုက်မိတယ်။
သူသောက်လိုက် ကိုယ်သောက်လိုက်နဲ့ဘီယာ
တစ်လုံးလည်းကုန်သွားတော့စကားတွေပေါ
လာကြတယ်။ဒေ ါ် ်အေးအေးဝင်းမလာခင်
ထဲကတစ်လံးုကုန်အောင်သောက်ထားတာ
မို့ မိုးထက်ကမူးနေပြီ
“ဦးကျော်က အ မေကို ဘာပြောလိုက်လို့
လဲ အ မေရ”
ဒေါ ်ဝင်းမာလည်းမှန်လာပြီမို့ အရှိတိုင်းပြော
လိုက်တော့သည်။
“ပွောရမှာ ရှကျပါတယျ သားရာ မငျးနဲ့အ မနေဲ့ သားအမိလိုနလောခဲ့တာခုမှ ညဈညဈ
ညမျးညမျးပွောလာတယျလေ”
“ဘယျလိုညဈညမျး ပွောတာလဲ”
“ဒီအခြိနျထိကွာအောငျ မငျး အလိုးခံလာတာ
းတဲ့ ကဲ ကောငျးသေးဘား ကှာ”
“အ မကေ ဘာမှပွနျမ ပွောဘူးလား”
မိုးထကျ ဒေါ ျအေးအေးဝငျး ဘယျလိုပွနျ
ဖွတေယျသိခငြျ လာတာမို ::::::
့
” ုဟုတျတယျ အလိုးခံလာတာလို့ ပွော
လိုကျတယျ”
ဒေါျ ျအေးအေးဝငျးမူးမူးနဲ့ယောကျကြားဖွဈသူ
နဲ့ရှဲပွောခဲ့မိတဲ့အတိုငျးပွောခလြိုကျသညျ။
နဂိုထဲက ပှလေိုကျဖတျလိုကျလကျပှနျးတဈ
တီးနခေဲ့ရာမှ စိတျနဲ့မှနျးပွီး ဒေါ ျအေးအေးဝငျ
းကိုဂှငျးတိုကျစိတျဖွေ နတေဲ့လူပြိုရိုငျးေ
လး မိုးထကျ မိမိအိပျ ရာပေါ ျရောကျနေ သော ေ ဒါ ျအေးအေးဝငျးခန်ဓာကိုယျကွီး
ကိုလိုးခငြျ စိတျပေါကျလာတော့သညျ။
” အ မကေလညျး ဟုတျလညျး မဟုတျပဲနဲ့
ဘာလို့အဲလိုပွောလိုကျ ရတာလဲ”
မိုးထကျနောကျတဈလုံးထုတျလိုကျပွီး
တဈခှတျသောကျ ရငျးပွောလိုကျသညျ။
တငျးကားနေ သော ဒေါျအေးအေးဝငျးရငျ
နှဈမှာနှငျ့ တငျ သားစိုငျ တို့ပေါ ျလညျးမတြျ
လုံးက ရောကျနသေညျ။
“ရှဲပွောလိုကျတာပေါ့”
“အ မကေလညျး သားမှ မလုပျ ရပဲနဲ့
ဘာလို့ပွောရတာလဲ တကယျလဲမဟုတျဘူး
သားဘကျလညျးစဉျးစားပါဦး”
မိုးထကျ စကားခေါ ျနပွေီဆိုတာသ ဘော
ပေါကျလိုကျသညျ ။သူ့မတြျလုံးတှကေလညျး
မိမိခန်ဓာကိုယျပေါ ျကိုကာမရာဂစိတျတှနေဲ့
ကွညျ့နတောကိုမွငျနရေသညျ။
“သွောျ းးးသားက တကယျဖွဈခငြျ တာလား
ကဲ့ ဒီည အ မေ ဒီမှာအိပျမယျ မနကျစော
စောထပွီး သူငယျခငြျးတဈယောကျအိမျ
သှားမယျ ကဲ ဘယျ့နဲ့လဲ”
ဒေါ ျအေးအေးဝငျး ဆုံးဖွတျခကြျခလြိုကျသညျ။
မူးကလညျးမူးနပွေီ ညဉျ့ကလညျးနကျေ
နပွီ ပတျဝနျးကငြျ နဲ့အလှမျးဝေးနတောမို့
ကာမစိတျက ထလာသညျ။သနျသနျမာမာ
လူပြိုရိုငျးလေးရဲ့ကာမဆကျဆံမှူ့ကို မိမိစိတျ
က တောငျ့တလာသညျမို့
မိုးထကျသဘောကသြှားသညျ က လေးနှဈ
ယောကျမှေးပွီးပမေဲ့ ဒေ ါျ ျအေးအေးဝငျး
ကိုလိုးခငြျနတောကွာခဲ့ပွီ ညညသူ့ကိုခေါ ျပွီး အပွငျ သှားကွ ပမေဲ့သားအရငျးလို ဆကျဆံနတောမိုဘယျလိုမှအခှငျ့မသာခဲ့
ခုတော့ အဆငျပွခေငြျတော့ အရနျသငျ့ပငျ။
ပငျဖွဈနသေညျ စိတျ တိုငျးကစြိတျ ရှိသ လောကျ ဆကျဆံရတော့မညျ။
“အ မေ ထမငျးစားဦးမလား သားပွငျပေးမယျ”
“တောျပွီ မစားခငြျ ဘူး”
ဒေါျ ျအေးအေးဝငျး အိပျ ရာပေါ ျခွပေဈလကျ
ပဈအိပျလိုကျသညျ။
“ကဲ့ အ မေ ညဉျ့နကျပွီအိပျကွ အောငျ မနကျမှ အ မသေူငယျခငြျးအိမျ သားလိုကျပို့မယျ”
မိုးထကျ အိမျတံခါးတှပေိတျလိုကျသညျ။
မိုးထကျ ဒေါ ျအေးအေးဝငျး ဘေးတှငျ အိပျလိုကျသည။ျ
ဒေါ ျအေးအေးဝငျး တအားမူးနသေညျ ယောကျကြားနဲ့ကအလိုးမခံပဲနလောတာ
ကွာပွီမို့ ပိပိကဆန်ဒပွလာသညျ။
မိုထကျ ဒေါ ျအေးအေးဝငျး အကြီ ၤ ၤကွယျသီးမြားကိုဖွုတျလိုကျ ရာ ထှားကွိုငျး
သြော နို့နှဈလုံးက မီးရောငျအောကျတှငျ
ဖွူဖှေးစှာထှကျလာသညျ။အကြီ ၤပေါ ျက
နမှေနျးကွညျ့ခဲ့သောနို့နှဈလံးကိမွငျ လိုကျ
ရတာမိ့ု
ပွှတျ းးးပွှတျးးးပွှတျးးးအးးအားသား း
မိုးထကျအငနျးမရ လကျနှဈဖတျဖွငျ့စုံကိုငျ
ပွီးစို့လိုကျသညျ။နောကျဒေါ ျအေးအေးဝငျး
လုံခြီကိုလညျး အထကျက နေ အောကျကို
ဆှဲခြှတျလိုကျ ရာဒေါ ျအေးအေးဝငျး အသာပငျ ဖငျကွှပေးရှာသညျ။ခုမှဒေ့ါ ျအေးအေးဝငျး၏အ ဝတျမဲ့ခန်ဓာကိုယျလေး
ကိုတှေ့လိုကျ ရသညျ။
ဆငျ နှာမောငျးသဖှယျ ဒေါ ျအေးအေးဝငျး
်ဒ၏ဖွူဝငျးသောပေါငျ နှဈလုံးကွားမှစောကျ
ဖုတျမဲမဲနှငျ့
က လေးနှဈယောကျထှကျအောငျ ကိုကြောျမောငျ အလိုးခံထားသောစောကျ
ဖုတျလေးမှာ လူပြိုလီးကို လကျတဲ့စမျးအလိုး
ခံဖို့တာဆူနသေညို စောကျစိလေးပငျ ခြှနျပွီး
စြောကျ ရညျမြားပငျ ရှဲနသေညျ။
ပွှတျးးးပွှတျးးးပွှတျးးးအငျးးးအားးးအငျ့
မိုးထကျဒေါ ျအေးအေးဝငျးပေါငျ ကွားခေါငျးဝငျ လိုကျပွီး စောကျဖုတျကွီးကို
အသကုနျစုတျယူလိုကျသညျလြှာကိုလညျး
စောကျခေါငျးအတှငျးထိုးထဲ့လိုကျ ရာ တဈခါ
မှခုလိုမခံဘူသောဒေါ ျအေးအေးဝငျးခငျဗြာ
ခါးလေးကို အိပျ ရာနှငျ့တဈတောငျလောကျ
မွောကျတကျသှားသညျ။
“အ မကေိုခုလို ဦးကြောျ မုှတျပေးသေးလား”
“မလုပျဘူးပါဘူး အးးးအား သားရယျ”
အမှုတျအစုတျမခံဘူးတာကို မိုးထကျယုံပါ
သညျ ဒေါ ျအေးအေးဝငျးစောကျဖုတျမှ
သကျသခေံနသေညျ စောကျ ရညျမြားတ
အားထှကျကနြပွေီး မိုးထကျခေါငျးကိုတအား
ဖိထားနသေညျ။
“တအားပဲအရသာရှိလိုကျတာသားရယျတဈ
ခါမှခုလိုအရသာမ တှေ့ဘူးဘူးကှယျ အား
အား သားရယျ”
မိုးထကျ၁၅မိနဈလောကျ စောကျမှေးမြားပှ
တျလိုကျ စောကျစိလေးပှတျလိုကျ လြာနဲ့
စောကျဖုတျကိုအထကျအောကျလကြျလိုကျ
လုပျနတောမို့ဒေါ ျအေးအေးဝငျးအူမြားပငျ
လိပျတကျနေ အောငျ ခံစားနရေသညျ။
“တောျ ပွီသားရယျ အ မေ အူတှတေောငျ
နာပွီးဗိုကျကွောတှပေတြျမတတျပဲကှာ”
မိုးထကျ လညျးတကိုယျလုံးအဝတျတှခြှေ
တျလိုကျသညျ။ထှားကွိုငျးသောခန်ဓာကိုယျ
နဲ့အညီ တဈထှာကြောျလီးတုတျတုတျကွီး
ကိုထိပျဖူးရဲရဲကွီးမှလီးရညျမြားကွှကျမွီး
တနျးကနြတောဒေါ ျအေးအေးဝငျးမွငျနေ
ရတာမို့ စိတျကြနေပျသလိုခံစားလိုကျ ရသညျ။
“ဘယျ့နဲ့လညျး ဦးကြောျထကျကွီးလား “
“အမလေး ကွီးလှခညြျ့လား သားရယျ”
ဒေါ ျအေးအေးဝငျးအံ့သွစှာပွောလိုသညျ။
“အရငျ နဲ့ကအ မကေိုမှနျးပွီးဂှငျးထုလာတာညတိုငျးဆို
တော့ကွီးတော့တာပေါ့ဗြ”
မိမိပါးစပျပေါကျဆီရောကျလာသောမိုးထကျ
လီကွီးကွောငျ့ ဒါ့တော့စုတျပေးဘူးတာမို့
သ ဘောပေါကျစှာ စုတျပေးလိုကျမိသညျ။
ယောကျကြားဖွဈသူကစုတျခိုငျးနကေမြို့
ကြှမျးကငြျ စှာစုတျနမေိသညျ။
လီးကွီးကလညျးစုတျ ရငျးပါးစပျပေါကျမှာ
ပွညျ့ကပြျစှာတုတျတုတျလာသညျ။ထှကျလာ
သောလီးရညျတှကေိုလညျးမွိုခလြိုကျသညျ။
”ဒါကြ ပိုငျ ပါ့လား အ မကေ စုတျနကေလြား”
“ဟုတျတယျ တောျပွီ အတုတျကွီးပဲ”
ဒေါ ျအေးအေးဝငျး မိုးထကျလီးကွီးကိုအလိုး
ခံဖို့ပေါငျ နှဈဖတျကိုအစှမျးကုနျကားပေးလိုကျ
သညျ။မိုးထကျ ကားပေးထားသောခွနှေဈဖတျ
ကိုပုခုံးပေါ ျတငျ လိုကျပွီး ထှားကွိုငျးသော
နို့နှဈလုံးကိုစုံမွညျ့လိုကျသညျ။ထောငျနသေော
နို့သီးခေါငျးမြားကိုလကျညှိုးနဲ့လကျမဖွငျ့
ခြလေိုကျသညျ။စောကျမှေးပေါျ ျရောကျနေ
သော လီးကွီးကို ဒေါ ျအေးအေးဝငျးလကျ
နှငျ့ကိုငျပွီးစောကျခေါငျးဝ တေ့ပေးနတောမို့
တငျ ပါးဆုံကို ဖိခလြိုကျသညျ။
ဗစြျ းးဗစြျးးးဘှတျ းးးအငျ့ းးအငျ့ းးဘှတျ
ဒုတျးးးးအား သားသား ဖွေးဖွေး လုပျ
မိုးထကျအခကြျ၂၀လောကျစောငျ့ခလြိုကျသညျ။ဒေ ါျ ျအေးအေးဝငျး ကြနေပျစှာကာမကို
ခံစားလိုကျ ရသညျ။အသကျ၄၀ဆိုပမေဲ့
သှေးမဆုံးသေးပဲ ဗိုကျကွီးနိုငျ တာကိုပငျ
မတှကျမိတော့ပါ။ပွညျ့ကပြျနေ အောငျဖဝငျ
နေ သောမိုးထကျလီးက မိမိစောကျဖုတျ၏
လိုဘတျကိုပွညျ့ဝလာစေ တော့သညျ။
“အ မေ ကောငျးလားဟငျ ဦးကြောျနဲ့ သားနဲ့
ဘယျသူကေ ာငျးလဲဟငျ”
“သားကတုတျပွီးရှညျတော့ နာတယျ ကောငျး
လညျးကောငျးတယျ”
မူးမူးနဲ့အမှနျတိုငျးပွောရငျး မိမိနုတျခမျးကို
လာစုတျသောမိုးထကျနုတျခမျးမြားကိုပွနျ
စုပျလိုကျသညျ။မိုးထကျ ခုမှလိုးဘူးသောစောကျ
ဖုတျမို့လားမသိနှဈခြီလောကျလီးရညျမြားထှကျ
သှားတာကိုမကွနေပျနိုငျသေးပေ။
“သား မ တောျသေးဘူးလားဟငျ ဘယျနှဈ
ခါရှိပွီလညျး”
ဒေါ ျအေးအေးဝငျး ကြနေပျစှာမေးလိုကျပွီး
လိုးသ လောကျခံဖို့ဆုံးဖွတျထားသလိုခံလို့
မဝနိ ုငျဖွဈနတောမို့ မိုူထကျတငျ သားမြား
ကိုဆှဲယူဖိကပျ ရငျးမေးလိုကျသညျ။
“နှဈခြီ ရှိပွီ အ မေ သားအိမျထဲလညျး သားလီး
ရညျတှပွေညျ့နတောပဲနောျ”
မိုးထကျပွောမှစဉျးစားမိလိုကျသညျ လုံခညြျလာ
တာသိပျမကွာသေးပေ မသကာဗိုကျကွီးရငျ
ဒုက်ခ။ ဆကျမစဉျးစားခငြျတော့ပါ ဖွဈခငြျ ရာ
ဖွဈတော့ခံလို့ကမဝနိုငျဖွဈနပွေီ လငျဖွဈ
သူနဲ့က၁၅မိနဈလောကျလုပျပွီးဆငျးသှား
တာ ခုလိုလဲမ နခေဲ့မိပါ ခုတော့ ဒေါ ျအေးအေးဝငျး နှားအိုမွကျန ုကွိုကျဆိုတဲ့
ကိနျးဆိုကျနတေော့သညျ။
“ဟုတျတယျသားရယျ အ မဗေိုကျကွီးရငျ
ဒုက်ခပဲ သားသားအရညျတှကေ အပွငျတော
ငျ အံကနြပွေီကှယျ”
မိုးထကျအိပျ ရာခငျးတဈခုလုံးလညျးစိုရှဲနေ
တော့သညျ။မူးမူးနှငျ့လိုးလိုကျကွတာညဉျ့၁နာရီထိုူးနပွေီ။ခုထိလိုးလလေိုးလေ မကျမ
ပွဖွေဈနသေညျ။
ကုနျးပွီးလိုးလိုကျ။ကုတငျအောကျက နေ စောငျ့လိုးလိုကျ ။ဝမျးလြားမောကျပွီးအလိုး
ခံလိုကျနှငျ့နညျးမြိုးဘညျးစုံနပေါပွီ။
“အ မေ သားကိုတဈခု လောကျ လိုကျလြော
ပါလားဟငျ”
“ပွော ဘာကူညီလဲ့”
“သား ဖငျ လိုးကွညျ့ခငြျ တယျ”
ဒေါ ျအေးအေးဝငျး ကွကျသီးပငျထလာသညျ။
“ရပါ့မလား သားရယျ အ မတေဈခါမှမခံဘူး
ပါဘူးကှယျ သားဟာက အကွီးကွီးပဲ”
မိုးထကျ စအိုဝ လေးထဲ လကျညှိးလေးထညျ့လိုကျတောါ့လှယျစှဝေငျ
သှားသညျ။
“ရပါတယျ အ မရေယျ သားဖွညျးဖွညျးထညျ့မယျနောျ”
ဒေါ ျအေးအေးဝငျးတဈခါမှအလိုးမခံဘူးသော
စအိုလေးကိုလိုးခှငျ့ပွုလိုကျသညျ။စိတျထဲကလညျးဖငျ ခံတဲ့အရသာကိုသိခငြျနသေ
ညျ။ကွောကျလညျးကွောကျသလိုခံစားလိုကျ
လိုကျ ရသညျ။
အလိုကျသငျ့ လေးဘကျကုနျးလိုကျပွီးနို့နှဈ
လုံးကို အိပျ ရာခငျးနှငျ့ကပျနေ အောကျကုနျးု
ပွီးပေးလိုကျမိသညျ။မိုးထကျ အညိုရောငျ
သနျးနေ သော ခရပှေငျ့ ပှငျ့ပုံစအိုလေးကို
သူ့၏ဒဈဖူးရဲရဲကိုတေ့လိုကျသညျ။တဈခါမှ
မခံဖူးတာမို့တှနျ့ခနဲ့ခံစားလိုကျ ရသညျ။
“ဖွဈပါ့မလား သားရယျ အ မေ ကွောကျတယျ
နောျ”
စအိုဝကိုလီးရညျမြားစှတျလိုကျပွီတဈဖွညျးဖွညျးသှငျးလိုကျသညျ။
ဒဈ းးးဒဈ းးဘှတျ းးအမလေး းးအား းးး
အ မေ့ းးးးန ာ းးးနာတယျ သားရယျးးး
မိုးထကျလီးကွီးအဆုံးဝငျ သှားတော့သညျ။
ဒေါ ျအေးအေးဝငျးဖငျ ထဲမီးစနှငျ့ထိုးလိုကျသ
လိုခံလိုကျ ရ ပမေဲ့ ကောငျးတဲ့အရသာက
အနာသကျသာအောငျ ဖနျတီးပေးလိုကျသညျ။
ပွီးးးးးး
