စုန္းမ

ဖစ္အပ်က္ေတြကို အစကေန ျပန္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္ အသက္ႏွစ္ဆယ္အရြယ္မွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ေခါင္မွာရွိတဲ့ နာမည္ေက်ာ္ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ အလုပ္ဝင္လုပ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာကေန စရမွာပဲ။ က်ေနာ္က ရန္ကုန္ ဇာတိ မဟုတ္ပါဘူး။ ဧရာဝတီတိုင္း ၿမိဳ ့နယ္ေလးတစ္ခုကျဖစ္ၿပီး ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ အေဖ့ဘက္က ဦးေလးနဲ႔အတူ ရန္ကုန္ကိုပါလာတာပါ။ တကယ္ဆို ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးရင္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းပညာ တစ္ခုခုကို အေထာက္အပံ့ျဖစ္မယ့္ တကၠသိုလ္တစ္ခုခုကို တတ္သင့္ေပမယ့္ က်ေနာ့္အမွတ္က အဲဒီေလာက္ မေကာင္းဘူးဗ်ာ။ ဒီေတာ့ အေဝးသင္ပဲ ေရြးလိုက္ရၿပီး ၾကဳံရာအလုပ္တစ္ခုကို ဝင္လုပ္မယ္ျပင္ေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ ဦးေလးေနတဲ့ေနရာရဲ ့မလွမ္းမကမ္းမွာရွိတဲ့ အဲဒီစားေသာက္ဆိုင္နဲ႔ ဆက္သြယ္မိတာ။

ရနံ့သစ္လို႔ ေခၚတဲ့ အဲဒီစားေသာက္ဆိုင္မွာ အလုပ္ရတာ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာရမယ္ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ။ ဘာကံေကာင္းတာလဲလို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ သိခ်င္လာၿပီ မွတ္လား။ ေျပာျပမွာေပါ့ .. အဲဒါေလး ေျပာခ်င္လို႔ ေနာက္ေၾကာင္းေတြ ဘာေတြ ေျခဆင္းပ်ိဳးထားရတယ္ေလ .. ဒီလိုဗ် ..။

ရနံ့သစ္စားေသာက္ဆိုင္က နာမည္ႀကီးတဲ့အျပင္ ေတာ္ေတာ္လည္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိၿပီး က်ယ္တယ္။ေနာက္ၿပီး သူက ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ္တို႔ အျမဲတမ္းေတြ႕ေနၾက ဆိုင္ေတြလို Open type မဟုတ္ဘူးဗ်ာ။ အုတ္ခံ ႏွစ္ထပ္တိုက္အိမ္ႀကီး။ ေအာက္ထပ္ကို မီးဖိုေခ်ာင္နဲ႔ စားေသာက္ခန္း လုပ္ထားတာ။ ထုံးစံအတိုင္း စားေသာက္ခန္းက အေရွ႕ဘက္ျခမ္းမွာ၊ မီးဖိုေခ်ာင္ကေတာ့ ေနာက္ဘက္မွာေပါ့။ အေပၚထပ္ကေတာ့ ဆိုင္ပိုင္ရွင္ရဲ ့ တျခားလုပ္ငန္းမွာ သုံးတဲ့ ပစၥည္းေတြထားထားတာ။ အခန္းေတြရွိၿပီး တစ္ခ်ိဳ ့အခန္းေတြက စားဖိုမႈးတစ္ေယာက္နဲ႔ ဆိုင္က ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ ေနတယ္။ တစ္ခ်ိဳ ့အခန္းေတြကေတာ့ စတိုခန္းလို ဟာမ်ိဳးေတြ။

မင္းဟာက ဒါလား ကံေကာင္းတာလို႔ ေမးရင္ မဟုတ္ေသးပါဘူးဗ်ာ .. အခုပဲ လာေတာ့မွာပါ .. ဆႏၵမေစာၾကပါနဲ႔။ က်ေနာ္တို႔ ရနံ့သစ္ဆိုင္ရဲ ့ အလုပ္သမားအဖြဲ႕မွာ အုပ္စုႏွစ္စုရွိတယ္ဗ်။ အေၾကာ္အေလွာ္နဲ႔ စီမံခန႔္ခြဲတာက အသက္၃ဝကေန ၄ဝၾကားေလာက္ရွိမယ့္ စီနီယာေတြေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္တစ္ဖြဲ႕ကေတာ့ ၀ိုင္းလုပ္ဝိုင္းကူဆိုတဲ့ က်ေနာ္တို႔လို အရြယ္ေတြ။ ေျပာခ်င္တာက အဲဒီ ဒုတိယတစ္ဖြဲ႕မွာ လူေျခာက္ေယာက္ရွိတဲ့အနက္ ေယာက်္ားေလးဆိုလို႔ က်ေနာ္ အပါအဝင္မွ ႏွစ္ေယာက္ထဲ .. အဟဲ။  😉

နဲနဲစိတ္ဝင္စားသြားၿပီ မွတ္လား။ ပိုၿပီးေတာ့ ခ်ိဳၿမိန္တာလားေတြ ထပ္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ရွိတဲ့ ေကာင္မေလးေလးေယာက္မွာ တစ္ေယာက္မွ ႐ုပ္ဆိုးတာ မပါဘူး ကိုယ့္ၾဆာ .. ငွဲ ငွဲ။ ထပ္ၿပီးေတာ့ အဆင္ေျပခ်င္ေတာ့ က်ေနာ္ အလုပ္ဝင္ၿပီး သိပ္မၾကာပါဘူး။ ကိုယ္နဲ႔အတူတူ လုပ္တဲ့ ငတိက ဓါးခုတ္တာ ဘယ္ေဆာ္ကို ေငးခုတ္တယ္ မသိပါဘူး။ လက္သန္းတစ္ေခ်ာင္း ပါသြားတာနဲ႔ အလုပ္ထြက္သြားရရွာတယ္။ သူ႔အတြက္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သိပ္ၿပီးေတာ့လည္း ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ဝမ္းမနည္းေနပါဘူးဗ်ာ။ အဓိက က ကိုယ္ဓါးခုတ္ရင္ လက္မျပတ္ဖို႔ပဲ မဟုတ္လား။

ဒီလိုဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔က ေျပာေတာ့မယ္။ မင္းဟာက ေဆြလွိုင္ဦး ဇာတ္လမ္းႀကီးပဲရယ္လို႔။ မေခ်ာေလးေယာက္ ကိုယ္တစ္ေယာက္ဆိုတာေလ။ ဘယ္ကလာ… ။ က်ေနာ္ အဲ့ေလာက္ ကံေကာင္းပါ့မလား။ အဲဒါမ်ိဳးေတြက ေအာစာအုပ္ဇာတ္လမ္းေတြမွာတာ ျဖစ္တာေလ။ အခုက တကယ့္လက္ေတြ႕ အျပင္ေလာကႀကီးမွာ။ ေကာင္မေလးေယာက္နဲ႔ က်ေနာ္ ပတ္ၿပီးေပြးလို႔ရေအာင္ က်ေနာ္က စားေသာက္ဆိုင္ပိုင္ရွင္လည္းမဟုတ္၊ ေသာက္ဆံကလည္း တစ္လလုံးေနမွ လကုန္ရက္ေလးကို ေစာင့္ေနရတဲ့ဘဝ။ ဘယ္လိုအဆင္ေျပမွာလဲဗ်ာ ..။

ဟဲ .. ဟဲ .. စိတ္ပ်က္သြားၿပီလား။ ဒီေလာက္လည္း စိတ္ဓါတ္မက်ပါနဲ႔ဗ်ာ။ ေကာင္းတာေလးေတြ ေျပာေတာ့မွာပါ။ က်ေနာ္ အခုေျပာမယ့္ ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ေကာင္္မေလး ေလးေယာက္စလုံး မဟုတ္ေတာင္ ႏွစ္ေယာက္ေတာ့ အဓိကထားၿပီး ေျပာရမယ္ဗ်။ ပထမတစ္ေယာက္က ေက်ာ့ေကခိုင္ဆိုတာ။ ေက်ာ့ေကခိုင္က ရိုးရိုးယဥ္ယဥ္ေလးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္လွတဲ့ ေကာင္မေလးဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ မ်က္စိထဲမွာ ေျပာရရင္ ဟိုဗမာဆန္ဆန္ဝတ္စုံေလးနဲ႔ ဓါတ္ပုံအျမဲရိုက္ခံတဲ့ ေမာ္ဒယ္ေကာင္မေလးနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္တူတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္းသုံးတဲ့ စေကးလ္နဲ႔သာ ခြဲၾကေၾကးဆို ၈ေလာက္၊ ဒါမွမဟုတ္ ၈.၅ေလာက္ေတာ့ အသာေလး ရွိမယ္။ ရိုးရိုးယဥ္ယဥ္အသြင္ေလးနဲ႔ ေက်ာ့ေကခိုင္ လမ္းေလၽွာက္လာၿပီဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေယာက်္ားေတြ ေငးၾကည့္ၾကေတာ့တာပဲ။

ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ မိုးရတီဆိုတာ။ အဲဒီတစ္ေယာက္ကေတာ့ မလြယ္ဘူး။ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ရဲ ့စိတ္ကို ႐ူးသြပ္ေစနိုင္ေလာက္တဲ့ အထိ ဖမ္းစားထားနိုင္တဲ့အလွဆိုတာ မိုးရတီကိုမွ ဆိုလိုတာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ရာဇဝင္ထဲမွာ သီဝိမင္းကို အျပတ္ေႂကြသြားေအာင္ ျပဳလုပ္နိုင္တဲ့ ဥမၼာဒႏၲီရဲ ့အလွဆိုတာ ၾကားဖူးၾကတယ္ မွတ္လား။ ဟုတ္တယ္ .. အဲဒီအလွကို ျမင္ဖူးခ်င္ရင္ တျခားသူ လိုက္ရွာမေနနဲ႔။ မိုးရတီကိုသာ လာၾကည့္လွည့္။ ခုနက ေျပာခဲ့တဲ့ စေကးလ္နဲ႔ဆိုရင္ မိုးရတီက အသာေလး ၉အထက္မွာပဲ။ လုံးဝကို မဆင္းဘူးဗ်။

မိုးရတီ လွတာေခ်ာတာက ထားလိုက္ပါေတာ့။ ဒါက လူတစ္ေယာက္ရဲ ့ေမြးရာပါ ႐ုပ္သြင္ပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ ခက္တာက အဲဒီမိုးရတီဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးက မီးခဲေလးဗ်။ သူ႔နဲ႔ သြားထိလိုက္တာနဲ႔ ထိလိုက္တဲ့ေကာင္ ျပာက်တဲ့အထိ ေလာင္သြားေတာ့တာ။ ေကာင္ေလးေတြ သူ႔ရဲ ့အလွမွာ ေႂကြဆင္းၿပီး သူ႔ကို တမ္းတမ္းစြဲျဖစ္ေနတာကိုလည္း မိုးရတီက ဂုဏ္ယူေနေသးတယ္။ ေယာက်္ားေလးေတြကို ႀကိဳက္သလို လွည့္စားၿပီး နိုင္စားလို႔ ရနိုင္တာကိုက မိုးရတီရဲ ့အရည္အခ်င္း တစ္ရပ္ျဖစ္ၿပီး၊ အဲဒီအရည္အခ်င္းကိုလည္း သူက အျပည့္အဝ အသုံးခ်ေနနိုင္ေတာ့တာပဲ။

ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ က်ေနာ္လည္း ေယာက်္ားထဲက ေယာက်္ားပဲဆိုေတာ့ ရနံ့သစ္စားေသာက္ဆိုင္ေရာက္လို႔ မိုးရတီနဲ႔ ဆုံေတာ့ ျမင္ျမင္ျခင္း ပစ္ေႂကြတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မိုးရတီက က်ေနာ္လက္လွမ္းမီေလာက္တဲ့ ေဆာ္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပဲ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ကိုယ့္အေနအထား ကိုယ္သိရမယ္ေလ (ဒါက ေတာ္ေတာ္အေရးႀကီးတယ္ မဟုတ္လား ကိုယ့္ၾဆာတို႔)။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္ မိုးရတီနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာဆိုဘာမွ ေရွ႕တိုးဖို႔ မေတြးဘူး။ အဲဒါဆိုလို႔ လုံးဝႀကီး အရွင္းႀကီးလားဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူးဗ်။ ဒီေလာက္လွတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အလုပ္အတူလုပ္ရတာပဲ။ စသလို၊ ေနာက္သလိုနဲ႔ ဟိုဟိုဒီဒီေတြ ေျပာတာေတာ့ ရွိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ seriously လားဆိုေတာ့ လုံးဝကို မဟုတ္ပါဘူး။

မိုးရတီနဲ႔သာ ဘာမွ မျဖစ္တာ။ ေက်ာ့ေကခိုင္နဲ႔ေတာ့ က်ေနာ္ အဆင္ေျပသြားတယ္။ အစပိုင္းတုန္းကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ႀကိဳက္ေနတာကို လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ သိမွာစိုးလို႔ သိုသိုဝွက္ဝွက္ပဲ ထားပါတယ္ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ဒါမ်ိဳးဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ဖုံးထားလို႔ရမွာလဲ။ ေက်ာ့ေကခိုင္နဲ႔ က်ေနာ္ ညက္ၿပီးလို႔ သုံးေလးလေလာက္ ၾကာေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္ကလူ အကုန္သိကုန္ေတာ့တာပဲ။ အဲ .. ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ျပသနာကလည္း အဲဒီမွာ စေတာ့တာပဲဗ်ာ ..။

တျခားေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သူမဟုတ္ဘဲ တျခားေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ညက္ေနတယ္ဆိုေရာ မိုးရတီရဲ ့မ်က္လုံးထဲမွာ က်ေနာ္က အလိိုလို တန္ဖိုးရွိသလို ျဖစ္လာေတာ့တယ္။ က်ေနာ့္ဖာသာ က်ေနာ္ တစ္ေယာက္ထဲ ဆိုတုန္းကေတာ့ ဂ႐ုစိုက္စရာ မလိုဘူးေလ။ အခုလို ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ဟာ မိုးရတီအတြက္ေတာ့ သိမ္းပိုက္ရမယ့္ ဆုလဒ္တစ္ခုလို ျဖစ္လာပါေရာ။ မိုးရတီအတြက္ေတာ့ ဒီကိစၥက သူ႔ဝါသနာလို ျဖစ္ေနတာ။ က်ေနာ္ေျပာခဲ့သလိုေပါ့ .. သူက ေယာက်္ားေလးေတြကို အ႐ုပ္ကေလးေတြလို ကစားေနခ်င္တာေလ။

ဒီလိုနဲ႔ ဘယ္လိုျဖစ္လာလဲဆိုေတာ့ မိုးရတီက တေျဖးေျဖးျခင္း က်ေနာ့္နားကို ကပ္သထက္ကပ္လာတယ္။ ပေရာပတီေတြ လုပ္သထက္လုပ္လာတယ္။ အစပိုင္းတုန္းက က်ေနာ္လည္း ဒါကို ေသခ်ာ သတိမထားမိဘူး။ ဘယ္သိမလဲ .. က်ေနာ္က ေယာက်္ားေလးပဲ .. ေကာင္မေလးေခ်ာေခ်ာတစ္ေယာက္ ကိုယ့္အနားကပ္တာ ျငင္းစရာလား။ No big deal ေပါ့။

ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ေကာင္မေလး ေက်ာ့ေကခိုင္ကေတာ့ ဒီလိုမျမင္ဘူး။ ေႁမြေႁမြခ်င္းသာ ေျချမင္တာ မွတ္လား။ မိုးရတီရဲ ့ပုံစံကိုၾကည့္ၿပီး သူမက ရိပ္မိသင့္သေလာက္ ရိပ္မိၿပီး က်ေနာ့္ကို မိုးရတီနဲ႔ ေဝးေဝးေနဖို႔ စေျပာေတာ့တာပဲ။ မိုးရတီရဲ ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က ဘာဆိုတာ ေက်ာ့ေကခိုင္က ေျပာေတာ့ က်ေနာ္က မျဖစ္နိုင္ပါဘူးဆိုၿပီး ဟာသလုပ္မိေသးတယ္။ (တခါမွ မိုးရတီနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေမာင္က ဘာဆိုဘာမွ မလုပ္ခဲ့တာ .. အခုလို ရည္းစားအတည္တက် ရွိၿပီးေတာ့မွ ပိုလို႔ေတာင္ ေဝးေသး) .. ဆိုၿပီး ေလေျပေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္က မတင္မက်နဲ႔ လက္ခံရွာတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ ့အခ်စ္ေရးမွာ မိုးရတီက တတိယလူအေနနဲ႔ စတင္ၿပီး ဝင္ေရာက္လာခဲ့တယ္လို႔ ေျပာရမွာပဲ။

ဆက္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္နဲ႔ ေက်ာ့ေကခိုင္ၾကားမွာ နဲနဲေလး tension စျဖစ္လာတယ္။ လူဆိုတာကလည္း အခက္သား။ ေကာင္းေနရင္သာ ဘာလုပ္လုပ္ ျပသနာမရွိတာ။ မေကာင္းဘူးလို႔ ျမင္သြားရင္ သူ႔ဖာသာသူ တံေတြးေထြးရင္ေတာ့ ကိုယ့္ကို ေစာင္းၿပီးေထြးတယ္လို႔ ထင္တတ္ၾကတာ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ မိုးရတီ ဘာလုပ္လုပ္ ေက်ာ့ေကခိုင္ အျမင္မွာ က်ေနာ့္ကို လာၿပီးေရာေနတယ္လို႔ပဲ သူက ျမင္ေတာ့တယ္။ က်ေနာ္က မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ရွင္းျပေတာ့ .. (ေမာင္ သူ႔ဘက္ကေန ဘာမွ ကာကြယ္ေပးစရာမလိုဘူး .. ေျဖရွင္းေပးစရာ မလိုဘူး) ဆိုတာေတြ ျဖစ္လာေရာ။  :-X

ျပသနာက ေက်ာ့ေကခိုင္တစ္ေယာက္ မိုးရတီရဲ ့နာမည္ကို ထုတ္ၿပီး ေျပာေျပာတိုင္း က်ေနာ္က မိုးရတီအေပၚမွာ ပိုၿပီး စိတ္ဝင္စားလာမိတာပဲ။ ဒါ က်ေနာ့္ အျပစ္မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ပဲ စဥ္းစားၾကည့္။ နဂိုကမွ မိုးရတီက သိပ္ေခ်ာသိပ္လွတဲ့ မိန္းကေလး။ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ေရာ၊ ႐ုပ္ရည္ေရာ ဘာမွအျပစ္ေျပာစရာ မရွိတဲ့ဟာ။ မတတ္သာလို႔သာ ေခါင္းထဲကေန ထုတ္ၿပီး ေမ့ထားရတာေလ။ အခုက်ေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ကိုယ္တိုင္ကိုက တဖြဖြနဲ႔ မိုးရတီနာမည္ကို ထုတ္ေျပာေနေတာ့ က်ေနာ့္ေခါင္းထဲ အလိုလို ျပန္ေရာက္လာတာေပါ့။ ေနာက္ၿပီး ေက်ာ့ေကခိုင္ ေျပာတဲ့ စကားေတြကို ၾကည့္ဦး ..

“ဒီဟာမက သူ႔ကိုယ့္သူေဟာ့တယ္ဆိုၿပီး ေသြးနထင္ေရာက္ေနတာ .. နို႔ႀကီးေတြ မို႔တင္းၿပီးထြားေနတာနဲ႔ ေယာက်္ားေလးတိုင္း သြားရည္က်မယ္ထင္ေနတာ”
“လမ္းေလၽွာက္တာကလည္း တမင္တကာကို လုပ္ေနသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္ .. တင္ေတြကို ဟိုပစ္ဒီပစ္နဲ႔ .. ဆိုင္ထဲကလူေတြေရာ .. အျပင္ကလူေတြေရာ အကုန္လုံး ဒါေတြပဲ လိုက္ၾကည့္ေနတာ .. ေမာင္လည္း ပါတယ္မွတ္လား”

တကယ့္ကို ကြိဳင္ပဲဗ်ာ။ က်ေနာ္ေျပာခဲ့ၿပီးသားပဲ။ မိုးရတီရဲ ့ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ေရာ ႐ုပ္ရည္ေရာက တကယ့္ရွယ္ပဲ။ အဲဒါဟုတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာ့ေကခိုင္ကလည္း မလွတာမွ မဟုတ္တာ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ေကာင္မေလး ျဖစ္တဲ့သူက တျခား မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ ့ ကိုယ္ခႏၶာကို အားက်သလို၊ မနာလိုသလိုေျပာေနတာက ရွိေနတဲ့ ျပသနာကို ေျဖရွင္းေအာင္ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

“ေက်ာ့ကလဲ မဟုတ္တာ .. ပုံႀကီးခ်ဲ ့ၿပီးေျပာေနျပန္ၿပီ .. ေက်ာ့ကိုယ္ကလည္း မိုက္တာပဲ .. ဘဲေတြ ေက်ာ့ျဖတ္သြားတိုင္း ငမ္းငမ္းေနတာ ေမာင္ေတြ႕ေနၾကပဲကို”

က်ေနာ္က ဒီလို ေျဖာင္းျဖၿပီး ေျပာေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ မိုးရတီရဲ ့ကိုယ္လုံးေလးကို တကယ္ပဲ ေက်ာ့ေကခိုင္နဲ႔ ႏွိုင္းယွဥ္ေနမိတယ္။ ေက်ာ့ေကခိုင္က အေစာပိုင္းတုန္းကေတာ့ ဒါမ်ိဳးေျပာရင္ အနည္းငယ္ ၿငိမ္သြားေပမယ့္ ေနာက္က်ေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္လာလဲဆိုေတာ့ .. (ေတြ႕လား .. ေမာင့္စိတ္ထဲမွာ မိုးရတီက ပိုမိုက္တယ္လို႔ေတြးလို႔ ဒီစကားထြက္လာတာ .. ေတာ္ၿပီ .. ေတာ္ၿပီ .. ဒါဆို အဲဒီဟာမကို ေမာင္သြားႀကိဳက္ေတာ့ .. ေက်ာ့ကို လာမထိနဲ႔) .. ဒီလိုျပန္ၿပီးေျပာေတာ့ကာ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ ့ ႏွစ္ကိုယ္ၾကားအခ်ိန္ေတြက ၾကည္ႏူးစရာ မျဖစ္ဘဲ ပ်က္ပ်က္လာပါေရာ။

ဒီေတာ့ က်ေနာ္က တေျဖးေျဖးနဲ႔ စိတ္ရႈပ္လာတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ စဥ္းစားၾကည့္ဗ်ာ။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ နဂိုကတည္း လိုခ်င္တာကို က်ေနာ္က ရေနတာ မဟုတ္ဘူး (မိုးရတီကိုဆိုလိုတာ)။ အခုက်ေတာ့ ကိုယ္ရေနၾကဟာကိုေတာင္ ထပ္မရေတာ့ဘူး (ေက်ာ့ေကခိုင္နဲ႔ စကားမ်ားရင္ သူက က်ေနာ့္ကို မေပးေတာ့ဘူး .. ခပ္ရိုင္းရိုင္းေျပာရရင္ ေပးမလိုးေတာ့ဘူး)။ အဲဒါနဲ႔ပဲ မိုးရတီက အလိုလိုေနရင္း ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့ၿပိဳင္ဘက္ျဖစ္လာၿပီး၊ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ ဖုံးကြယ္ထားတဲ့ အသီး (forbidden fruit) ျဖစ္လာေရာ။ ဒါေပမယ့္ ခက္တာက အဲဒီအသီးက အရမ္းခ်ိဳၿပီး အရသာရွိမယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔ေတာ့ မသိဘူး .. က်ေနာ္ကေတာ့ တပ္အပ္ကို သိေနတယ္ .. ခက္ေတာ့တာပဲဗ်ာ။

ဆက္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မိုးရတီနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒီလိုျဖစ္ၾကေပမယ့္ က်ေနာ္နဲ႔ ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့ဆက္ဆံေရးက အမ်ားအျမင္မွာ အေတာ္ႀကီးကို ၾကင္ၾကင္နာနာ ရွိၾကတဲ့ စုံတြဲေတြပါ။ လူေရွ႕သူေရွ႕ ျမင္ကြင္းမွာေတာ့ တစ္ခါမွ စကားႀကီး ခြန္းက်ယ္ က်ေနာ္တို႔ မမ်ားဖူးပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း မိုးရတီရဲ ့ေျခလွမ္းေတြက ဘယ္လိုဆိုတာ အနည္းအက်ဥ္း ရိပ္မိလာေပမယ့္ ေက်ာ့ေကခိုင္ က်ေနာ့္အေပၚထားတဲ့အခ်စ္၊ သူ႔ရဲ ့မ်က္ႏွာကို ငဲ့ညႇာၿပီး ဘာဆိုဘာမွ မျဖစ္ေအာင္ အေတာ္ႀကီးကို ေရွာင္ေနခဲ့ပါတယ္။

က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဟုတ္လွၿပီ ထင္ေနတာ။ ေယာက်္ားေလးဟူသမၽွ တစ္ရာမွာ တစ္ရာလုံးနီးပါး တန္းတန္းစြဲတဲ့ မိုးရတီကို ေရွာင္ေနနိုင္တယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကံၾကမၼာဆိုတာ မျမင္သာနိုင္ဘူးကြယ္ ဆိုတဲ့စကားက တစ္ေန႔က်ေတာ့ တည့္တည့္ႀကီးကို မွန္လာပါေရာ။

ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အဲဒီေန႔ မတိုင္ခင္အထိ က်ေနာ္ ဆက္စ္ကိစၥမလုပ္ရတာ ႏွစ္ပတ္ရွိေနၿပီ။ ေက်ာ့ေကခိုင္ ရာသီလာေနတာက တစ္ပတ္၊ ၿပီးေတာ့ သူက ရာသီလာၿပီး ထပ္ဖ်ားလိုက္ေသးတယ္။ အဲဒါက ေနာက္တစ္ပတ္ဆိုေတာ့ ႏွစ္ပတ္ရွိသြားၿပီ။ တကယ္တမ္းေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း ေတြးမိမွာပါ။ ႏွစ္ပတ္ဆိုတာ ဘာမွ မဟုတ္တဲ့ ကာလဆိုတာ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ေနရာကေန ကိုယ့္ၾဆာတို႔ပဲ ဝင္ၿပီး စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး။

က်ေနာ္က အသက္ႏွစ္ဆယ္အရြယ္ လူငယ္ေယာက်္ားေလး၊ သန္တုန္းျမန္တုန္း အရြယ္မွာ ေတာ္ေတာ္ေခ်ာလွပါတယ္ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ခ်စ္သူရည္းစားျဖစ္ၿပီး ဆက္စ္ကို ပုံမွန္လုပ္ေနၾက။ ေနာက္ၿပီး လုပ္ရတဲ့ အလုပ္အကိုင္ရဲ ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း ေျပာရရင္ ေလထုထဲမွာကို ဆက္စ္ရဲ ့အနံ့အသက္က ရွိေနတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတဲ့ေနရာ (အေၾကာ္အေလွာ္အနံ့ေတြ အျပင္ေပါ့ေလ .. ဟီး  :D)။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ ငတ္ျပတ္ေနတာက ျပသနာကို ျဖစ္လာေရာ။ ကဲ .. အဲဒါမွ ျပသနာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ထားလဲ .. အခု က်ေနာ္ဆက္ေျပာမယ့္ဟာကေတာ့ ျပသနာအႀကီးစားမွ disaster လို႔ ေခၚရမယ့္ဟာပဲ ဗ်ိဳ ့ …။

က်ေနာ္တို႔ စားေသာက္ဆိုင္ေတြရဲ ့သေဘာက ညေနဘက္ဆိုရင္ လူက်တာ မ်ားတယ္။ ဒီေတာ့ ျပင္ဆင္စရာ ရွိတာေတြကို ေန႔လည္ဘက္ကတည္းက လုပ္ထားရတယ္။ အဲဒီေန႔က က်ေနာ္လည္း မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ လွီးစရာရွိတာလွီး၊ ခၽြတ္စရာရွိတာခၽြတ္ေနတုန္း စားဖိုမႈးျဖစ္တဲ့ ကိုေအးမင္းက မနက္က ေရာက္လာတဲ့ ပန္းကန္ေသတၱာပုံးကို လက္ညိဳးညႊန္ၿပီး လွမ္းေျပာတယ္။

“ေဇယ် .. အဲဒီပုံးႀကီး အေပၚထပ္က စတိုခန္းထဲ သြားထည့္ထားစမ္းကြာ .. ေလာေလာဆယ္ သုံးျဖစ္မွာ မဟုတ္ေသးဘူး .. ေနာက္ၿပီး ဇြန္းခရင္းထည့္ထားတဲ့ ပလတ္စတစ္ပုံးလဲ ျပန္ယူလာခဲ့ .. ဒီေအာက္မွာ ရွိတာေတြနဲ႔ မေလာက္ဘူး”

သူက ဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ့ က်ေနာ္လည္း .. ဟုတ္ကဲ့လို႔ ျပန္ေျပာၿပီး .. လုပ္ေနတာေတြ ခနရပ္၊ ထင္းရႉးသားနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ေသတၱာကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ေကာက္ေပြ႕မၿပီး အေပၚထပ္သြားဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္နဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ အသီးအရြက္ေတြ ေရေဆးေနတဲ့ မိုးရတီက ကိုေအးမင္းကို စကားတစ္ခြန္း လွမ္းေျပာလိုက္ပါေရာ

“ကိုႀကီးေအး .. သမီး ေဇယ်နဲ႔ လိုက္သြားလိုက္မယ္ .. ဇြန္ခရင္းပုံးက ဘယ္ဟာလဲဆိုတာ သူ မသိမွာ စိုးလို႔”

မီးဖိုခန္းထဲက ထြက္ဖို႔ ျပင္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ ေျခလွမ္းေတြေတာင္ တန႔္ခနဲျဖစ္ၿပီး ရင္ခုန္သံေတြက ေပ်ာ္တာလိုလို၊ ေၾကာက္တာလိုလိုနဲ႔ တဒုတ္ဒုတ္ေတာင္ ခုန္လာပါေရာ။ ကံေကာင္းတာပဲလား၊ ကံဆိုးတာပဲလားေတာ့ မသိဘူး။ မိုးရတီ အဲ့လို လွမ္းေျပာလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေက်ာ့ေကခိုင္က ေရအိမ္ဝင္ေနလို႔ အနားမွာ မရွိဘူး။ ဒီေတာ့ မိုးရတီရဲ ့အႀကံကို နဲနဲေလး မွန္းဆလို႔ရတာဆိုလို႔ က်ေနာ္ပဲ ရွိမယ္နဲ႔တူတယ္။ က်န္တဲ့သူေတြေရာ .. ကိုေအးမင္းဆိုတာကေတာ့ ေဝလာေဝးပဲ။ ေအး.. လိုက္သြားေပါ့ဆိုၿပီး ခြင့္ျပဳလိုက္တာနဲ႔တင္ မိုးရတီက က်ေနာ့္နားကို ႂကြၾကယယေလး ေရာက္လာပါေရာ။

ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ အေပၚထပ္တက္ဖို႔ ေလွကားရွိတဲ့ေနရာကို တူယွဥ္တြဲၿပီး ေလၽွာက္လာခဲ့ၾကတယ္။ က်ေနာ္က ေသတၱာပုံးႀကီးပိုက္လ်က္၊ မိုးရတီကေတာ့ က်ေနာ့္ညာဘက္ေဘးမွာ ေျခတစ္လွမ္းေလာက္ ေစာေလၽွာက္ၿပီး ေရွ႕ကဦးေဆာင္ သြားေနတယ္။ က်ေနာ့္ကိုေတာ့ တစ္ခ်က္မွ ေစာင္းငဲ့ၾကည့္မေနေပမယ့္ သူ႔ရဲ ့လမ္းေလၽွာက္ပုံစံက အရမ္းကို ဆက္ဆီက်ေနေတာ့ က်ေနာ္လည္း မသိမသာေလး ရွိုးမိေတာ့တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ႐ုပ္ပ်က္ေလာက္ေအာင္ေတာ့ လည္ပင္းႀကီး ေစာင္းမေနပါဘူး။ (ကိုလူရႈပ္ @naughtyguy ေျပာသလို အငမ္းႀကီးအဆင့္မဟုတ္ဘူး .. အငမ္းေလးကို နဲနဲေက်ာ္တဲ့အဆင့္ေပါ့ .. ဟီး  :P)

ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ ေဘးက ေလၽွာက္ေနတာ တျခားသူ မဟုတ္ဘူး။ flirt queen လို႔ ဆိုရမယ့္ မိုးရတီေလ .. လူလည္မေလး .. ငေပြးမေလး ဟုတ္ .. ဒီေတာ့

“ဒီေန႔ ေတာ္ေတာ္ ပူတာပဲ ဟာ …”

ဟူးခနဲ ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးက ေလပူမႈတ္ ညည္းၿပီး ဝတ္ထားတဲ့ ဘေလာက္စ္ရဲ ့ေအာက္နားကိုလည္း ယပ္ခတ္သလို ဆြဲမလိုက္ပါေရာ။ ေသာက္က်ိဳးနဲ !! ။ ဆြမတင္တာ နဲနဲေနာေနာ မဟုတ္ဘူး။ ဘေလာက္စ္ရဲ ့ေအာက္စနဲ႔ နဖူးျပင္ ဝင္းဝင္းဖန႔္ဖန႔္ေလးကို လွမ္းသုတ္လို႔ရတဲ့ အထိပဲ။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ ခ်က္နက္နက္ေလးရွိေနတဲ့ ဝမ္းျပင္သား ရွပ္ရွပ္ေလးတင္မက၊ ေဗဒါေရာင္ ဆက္ဆီဘရာေလးပါ ေပၚလာတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီ ဘရာဒီဇိုင္းလွလွေလးနဲ႔ ထုတ္ထားတဲ့ ဟာေလးေတြကလည္း တကယ္ကို တင္းရင္းမို႔အိေနတဲ့ ရင္သားေဖြးေဖြးေတြ။ က်ေနာ့္ျဖင့္ အသည္းေတြ၊ ႏွလုံးေတြ၊ အူေတြ အကုန္ေျဗာင္းဆန္ၿပီး လွမ္းေနတဲ့ ဘယ္ေျခေထာက္ကိုေတာင္ ညာေျခနဲ႔ တက္နင္းမိမလို ျဖစ္ပါေရာ။ ဟတ္ထိုးမလဲတာ ကံေကာင္းးးးး ….။

ဒါေပမယ့္ မေရႊေခ်ာက အၾကာႀကီးေတာ့ ဒါမ်ိဳး လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔အတြင္း ပစၥည္းေတြ ဘယ္လိုဆိုတာ က်ေနာ္ ျမင္လိုက္ၿပီဆိုတာ သိတာနဲ႔ ဘေလာက္စ္ကိုင္ထားတဲ့ လက္ကို ျပန္လႊတ္ခ်လိုက္ေတာ့ မ်က္စိပသာဒျဖစ္ေနတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြက အကုန္ျပန္ေပ်ာက္သြားပါေရာ။ လူကို ရင္ထဲ ဟာခနဲ ျဖစ္ၿပီး ဝမ္းနည္းသလိုေတာင္ျဖစ္သြားတယ္။ တဒဂၤအခ်ိန္လုံးမွာတင္ တကိုယ္လုံးလဲ ထူပူၿပီး မ်က္ႏွာကလည္း ေတာ္ေတာ္ကို ပ်က္ေနမွန္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္သိေနတယ္။

“ေဇယ် .. နင္လည္း ေခၽြးေတြ ျပန္ေနပါလား”

လက္မေလးတစ္ေခ်ာင္းကို ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြနဲ႔ မသိမသာကိုက္ရင္း မခို႔တယို႔နဲ႔ ေျပာေတာ့ က်ေနာ့္ျဖင့္ ဘာစကားမွကို ျပန္မေျပာနိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒီအတိုင္း ဆက္သြားေနရင္ မျဖစ္ေတာ့ဘူးလို႔ ေတြးလိုက္ၿပီး သူ႔ကို ေက်ာ္တက္ၿပီး အေရွ႕ကေနပဲ အေပၚထပ္ကို တက္သြားေတာ့တယ္။ ေျပာလို႔သာ ေျပာတာ။ အဲဒီလိုက်ေတာ့လဲ ေနာက္ေက်ာ မလုံျပန္ဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း ေအာစာအုပ္ေတြ ဖတ္လာတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားၿပီဆိုေတာ့ ဒီလိုေနရာေတြက အကြက္ေတြဆိုတာ သိေနတယ္မွတ္လား။ အမွန္ဆို မိုးရတီကို ေရွ ့ကေန ေလွကားေပၚတက္ခိုင္းၿပီး ကိုယ္က ေနာက္ကေန သူ႔တင္ပါးၿဖိဳးၿဖိဳးေတြကို ေငးၿပီး တက္ရမွာေလ။ ပုံမွန္ဆိုရင္ေတာ့ ဒါမ်ိဳး ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ .. အခုဟာက က်ေနာ္က မပတ္သက္ေအာင္ ေရွာင္ရမွာ ျဖစ္ေနေတာ့ ျမန္ျမန္သြား ျမန္ျမန္ျပန္ပဲ ေကာင္းတယ္ဆိုၿပီး ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ ေရွ႕ကတက္သြားလိုက္တာ။ ေနာက္ေက်ာ မလုံဘူးဆိုတာ တျခားေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ဖင္ လုံးက်စ္က်စ္ေလးကို ဒီဟာမေလး လိုက္ေငးေနေတာ့မွာပဲ ဆိုၿပီး … အဟဲ။

The journey seemed to take forever လို႔ ဆိုလို႔ရေပမယ့္ အဆုံးသတ္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ စတိုခန္းရွိရာ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ထင္းရႉးေသတၱာပုံးႀကီး မထားရတာဆိုေတာ့ က်ေနာ္က စတိုခန္းတံခါးကို ဖြင့္ဖို႔ လက္မအားဘူး။ ေဘးနားယွဥ္ရပ္ေနတဲ့ မိုးရတီကိုယ္ပဲ မ်က္ရိပ္မ်က္ကဲနဲ႔ တံခါးဖြင့္လိုက္ဆိုၿပီး ေျပာရတာေပါ့။ က်ေနာ္က ဒီလို အခ်က္ေပးလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ မိုးရတီက သူမကိုယ္ေပၚ ဟိုစမ္းဒီစမ္းလုပ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မ်က္လုံးေလး ကလယ္ကလယ္နဲ႔ က်ေနာ့္ကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး

“အာ .. ရတီေသာ့ က်န္ခဲ့ၿပီ ေဇယ် .. နင့္မွာ ေသာ့ပါလာတယ္မွတ္လား”
“ပါတယ္ .. ငါ့ အိတ္ထဲမွာ” (က်ေနာ္လည္း ခပ္ျမန္ျမန္ ျပန္ေျဖၿပီး လက္ထဲမထားတဲ့ ေသတၱာကို ေအာက္ခ်ဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္)
“ေန ေန .. ရတယ္ .. အပင္ပန္းခံမေနနဲ႔ ေဇယ် .. ရတီယူလိုက္မယ္ !!”

တကယ္ပါဗ်ာ .. ဘုရားေပးေပး က်မ္းေပးေပး .. က်ေနာ္ ဒါမ်ိဳး ရည္ရြယ္တာ မဟုတ္ဘူး။ အခုေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ စကၠန႔္ပိုင္းေတာင္ မၾကာလိုက္ဘူး။ မိုးရတီရဲ ့ကိုယ္လုံးအိအိေလးက က်ေနာ့္ေက်ာျပင္ကို ေနာက္ကေန သိုင္းဖက္ၿပီးသား ျဖစ္သြားၿပီ။ သူ႔ရဲ ့လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း က်ေနာ့္ ေဘာင္းဘီရဲ ့ေဘးအိတ္ထဲကို လၽွိုၿပီး ဝင္ထားၿပီးသား ျဖစ္ေနၿပီ။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ခါတိုင္းဆို က်ေနာ္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ဝတ္ေလ့ရွိေပမယ့္ ဒီေန႔က်မွ ခပ္ပြပြ ပိတ္သားေဘာင္းဘီရွည္ကို ဝတ္ထားတာ။ ဂ်င္းသားလို ေဘာင္းဘီသားက မထူတဲ့အခါက်ေတာ့ မိုးရတီရဲ ့လက္ကေလးႏွစ္ဖက္က က်ေနာ့္ေပါင္ၿခံကို ပြတ္ေပးေနသလို ျဖစ္လာေရာ။ နဂိုကတည္းကမွ က်ေနာ္က စိတ္လႈပ္ရွား ရင္ခုန္ေနျခင္းရဲ ့အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ လီးက ေခါင္းေထာင္ခ်င္သလို ျဖစ္ေနတာ၊ အခု မိုးရတီရဲ ့ကိုယ္ေရွ႕ပိုင္းက က်ေနာ့္ေက်ာျပင္ႀကီးကို ဖိကပ္၊ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္က ေပါင္ေတြကို ပြတ္သပ္သလို ျဖစ္ေနေတာ့ လူေရာ၊ လီးေရာ ဘယ္ေနနိုင္ေတာ့မလဲဗ်ာ ..  :-[

“မိုးရတီ ရတယ္ .. မလုပ္ .. နဲ႔ … ငါ့ဖာသာ .. ငါ” (ထစ္ေငါ့ထစ္ေငါ့နဲ႔ က်ေနာ္ တားမိပါေသးတယ္)
“အာ .. ေဇယ်ကလဲ .. ေအးေဆးေနစမ္းပါ .. ရတီ ယူလိုက္ပါ့မယ္ .. မွန္းစမ္း”

ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလး ေျပာလိုက္ယုံမက သူ႔လက္ကလည္း ေသာ့တြဲကို စမ္းမိသြားေသာ့ က်ေနာ္လည္း အိုေခၿပီဆိုၿပီး ထပ္ေျပာမေနေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ မိုးရတီရဲ ့လက္က ေသာ့တြဲကို ထိထားရာကေန ေက်ာ္ၿပီး မေတာ္တဆ လိုလိုနဲ႔ က်ေနာ့္ရဲ ့ေထာင္မတ္စျပဳေနၿပီျဖစ္တဲ့ လီးကို လာထိပါေရာ။ ထိတာမွ လက္ကေလးနဲ႔ လီးေခ်ာင္းတေလၽွာက္ ပြတ္ေပးေနသလိုကို ထိတာ။ ေနာက္နားကပ္ထားရာကေန က်ေနာ့္ ပါးတစ္ဖက္နားကပ္ၿပီး (အို .. ဘာႀကီးလဲ) ဆိုၿပီး လွမ္းစေသးတယ္။ လူကို ရွိန္းဖိန္းၿပီး တက္သြားတာပဲ။

ညာလက္နဲ႔ အဲဒီလို လီးကို ဂြင္းတိုက္သလို အေပၚေအာက္ပြတ္ေပးေနတဲ့အခ်ိန္၊ ဘယ္လက္ကလဲ အလိိုလို ဒီအနားေရာက္လာၿပီး လီးေအာက္ေျခကို လွမ္းစမ္းရင္း ေဂြးဥေတြကို သြားေဆာ့ေသးတာ။ အျပစ္ေျပာစရာ တစ္စက္မွ မရွိေအာင္ကို ေခ်ာတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ ့လက္ကေလးႏွစ္ဖက္နဲ႔ လီးကို ေဆာ့ေပးသလိုမ်ိဳး ခံရေတာ့ က်ေနာ့္ေကာင္ခမ်ာ ဘာျပန္လုပ္နိုင္မလဲ။ အလိုလိုကို အလံတိုင္လို မတ္ေထာင္လာရတာေပါ့။

“ေဇယ် .. နင္ ေခၽြးေတြေတာင္ ပိုျပန္လာပါလား .. ခ်က္ခ်င္းႀကီး ဘယ္လိုျဖစ္လာရတာလဲ .. ခိ ခိ”
“မိုး .. ရတီ .. မလုပ္နဲ႔ .. ေတာ္ေတာ့ .. ေသာ့ပဲယူလိုက္ပါဟာ”
“အယ္ .. ဘာျဖစ္လို႔လဲ .. ရတီက ေဇယ်ကို နာေအာင္ လုပ္မိလို႔လား”
“အာ .. မဟုတ္ဘူး .. မိုးရတီ .. မလုပ္နဲ႔ေတာ့ဟာ .. နင္ .. နင္ သိတယ္”
“ဟင္း .. ေဇယ်က မႀကိဳက္လို႔လား .. ေဇယ်ရဲ ့တျခား အစိတ္အပိုင္းကေတာ့ ဒီလို မဟုတ္ဘူးနဲ႔တူတယ္ ေနာ္ .. ေက်ာ့ေကခိုင္ တကယ္ ကံေကာင္းတယ္ဟာ .. ဒီလိုမ်ိဳးဟာႀကီးကို ရထားလို႔ သိလား”

ကိုယ့္ေကာင္မေလးရဲ ့နာမည္ကို မိုးရတီကလည္း ထုတ္ၿပီးေတာ့ေျပာေရာ က်ေနာ္ျဖင့္ တံေတြးေတာင္ မ်ိဳခ်မိၿပီး၊ လူကေတာ့ ေလျဖတ္သလို ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးကို ျဖစ္သြားတယ္။ က်ေနာ္ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္း တကယ္ကို စဥ္းစားလို႔မရဘူး။ လက္ႏွစ္ဖက္က ေသတၱာပုံးႀကီး ကိုင္ထားလို႔ မအားဘူး၊ ေရွ ့မွာရွိတာက ပိတ္ထားတဲ့ စတိုခန္းတံခါး၊ ေနာက္ဘက္မွာေတာ့ ကိုယ့္ေက်ာျပင္ကို ဖိၿပီးကပ္ထားသလို ျဖစ္ေနတဲ့ မိုးရတီရဲ ့ကိုယ္လုံးေလး (အရမ္းႀကီး တင္းတင္းဖက္ထားတာမဟုတ္သည့္တိုင္ နို႔လုံးအိအိထြားထြားေတြနဲ႔ေတာ့ ထိေနတာေပါ့ဗ်ာ)။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္ ဘာလုပ္လို႔ရမွာလဲ။ ဘာမွလုပ္လို႔မရတဲ့ အတူတူ ၿငိမ္ၿပီးေတာ့ပဲ ေနလိုက္တယ္။
ကိုယ့္ၾဆာတို႔ အျပစ္မေျပာေၾကးဗ်ာ …။

“မ .. မလုပ္နဲ႔ .. ရတီရယ္ .. မွား .. မွားေနၿပီ”
“အို .. မွားပလစ္ေပါ့ .. မွန္ေနရင္ စိတ္လႈပ္ရွားစရာမွ မရွိတာ .. ဟုတ္တယ္ဟုတ္”

မိုးရတီေနရာမွာ တျခားမိန္းကေလးသာ ဒီလိုမ်ိဳးေျပာလို႔ကေတာ့ ေသာက္ေကာင္မဆိုၿပီး က်ေနာ္ ဆဲၿပီးသြားၿပီ။ ဒါေပမယ့္ အခုေျပာေနတာ ႐ုပ္ကေလး လွယုံတင္မက၊ စကားေျပာရင္လည္း ဆည္းလည္းသံႏွယ္ တင္စားထားလို႔ရတဲ့ အသံပိုင္ရွင္ မိုးရတီက တီတီတာတာေလး ေျပာတာေလ။ ဒီအတိုင္းေတာင္ မဟုတ္ဘူး။ သူမလက္ႏုႏုေလးနဲ႔ က်ေနာ့္လီးကို ဂြင္းတိုက္ေပးသလို လုပ္ရင္း ေျပာေနတာ။ အဝတ္ေတြ ခံေနတာေတြ ဘာေတြ ထည့္ေျပာမေနနဲ႔။ လူက အရွင္လတ္လတ္ နတ္ျပည္ေရာက္ေနသလိုကို ခံစားေနရတာ။

“ေက်ာ့ေကခိုင္ကေရာ ေဇယ်ကို ဂ႐ုတစိုက္နဲ႔ ျပဳစုရဲ ့လား .. ေဇယ်သာ ရတီ့ေကာင္ေလး ဆိုရင္ အျမဲတမ္း စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ထားမွာ .. သိလား”
“အာ .. မဟုတ္ .. ရွစ္ .. ဟုတ္တယ္ .. ထားတယ္ .. ကၽြတ္ .. မလုပ္နဲ႔ေတာ့ .. မိုးရတီ .. မွားကုန္လိမ့္မယ္”  (က်ေနာ့္ စကားေတြလည္း ေတာင္တစ္လုံး၊ ေျမာက္တစ္လုံး ျဖစ္ကုန္ၿပီ)
“ေဇယ်ကလဲကြာ .. ဒါႀကီးပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာေနတယ္ .. ဘာျဖစ္လဲ .. အဲဒီမွားတာကိုက ပိုၿပီးေတာ့ ေဟာ့(hot)ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနတာ မဟုတ္လား”

ကဲ .. ကိုယ့္ၾဆာတို႔ပဲ က်ေနာ့္ေနရာကေန ဝင္စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး။ ဒီလိုစကားေတြ သုံးၿပီး က်ေနာ့္လီးကို လက္ႏွင့္ပြတ္ရင္း ဆြဲေဆာင္ေနတာ အဲဒါမွ စိတ္မတက္ႂကြ ဘယ္အခ်ိန္တက္ႂကြဦးမလဲ။ က်ေနာ္ေျပာခဲ့ပါေရာ Disaster ဆိုတာ။ Disaster မွ ဘဝမွာ တခါမွ မၾကဳံခဲ့ဘူးတဲ့ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ ဒီဂရီအျမင့္ဆုံး အဆင့္ပဲ။ ငလ်င္တိုင္းတာသလို Richter Scale ရစ္ဂ်စ္စတာ စေကးလ္နဲ႔မ်ားေျပာရရင္ ရွစ္ဟိုဘက္ေတာင္ လြန္သြားမလား မသိဘူး။ မိုးရတီလက္နဲ႔ အဆုပ္ခံထားရတဲ့ လီးက လုံးဝကို မိုင္ကုန္မာလာၿပီး က်ေနာ့္ႏႈတ္က ရွီးခနဲ အီးခနဲေတာင္ ထုတ္ညည္းျဖစ္သြားတယ္။

“အယ္ .. ေဇယ်က သေဘာက်တယ္ေပါ့ .. ခိ ခိ ..  ရတီက ေဇယ်ကို လူရိုးလူေကာင္းေလးလို႔ ထင္ထားတာ .. အခု လူဆိူးေလး ျဖစ္ခ်င္ၿပီလား .. ဒါကိုက ေကာင္းေနတာမွတ္လား .. ခိ ခိ .. ေက်ာ့ေကခိုင္ကို ဒီအေၾကာင္း ေပးမသိနဲ႔ .. ရတီတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ဒိုင္လၽွိုေလး လုပ္ထားလိုက္မယ္ .. ဘယ္လိုလဲ??”

က်ေနာ့္ေခါင္းတစ္ခုလုံး ဘုရားပြဲက ရဟတ္ မစီးရဘဲနဲ႔ကို ခ်ာခ်ာလည္ေနၿပီဗ်ာ။ မိုးရတီက က်ေနာ့္ကို မတရားကို ဖမ္းစားထားၿပီ .. ခက္တာက ဒါကို ဒီငေပြးမေလးကလည္း ေကာင္းေကာင္းႀကီးသိေနတယ္။ လီးကို ကိုင္ထားတဲ့ သူ႔ရဲ ့လက္လႈပ္ရွားမႈက တေျဖးေျဖးႏွင့္ သိသိသာသာ ျမန္လာတယ္။ က်ေနာ့္တကိုယ္လုံး ေတာင့္တင္းလာတာေရာ၊ ေျခတန္ေတြတေလၽွာက္ ၿဖိဳးၿဖိဳးျဖန္းျဖန္း ျဖစ္လာတာေၾကာင့္ေရာ က်ေနာ္ သိပ္အၾကာႀကီး ေတာင့္ခံထားနိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ မိုးရတီသာ ဆက္ၿပီး လီးကို ပြတ္ၿပီး ဂြင္းတိုက္ေပးေနရင္ က်ေနာ္ လရည္ေတြ ပန္းထြက္ေတာ့မွာ။ ေနာက္ဆုံး အေျခအေနမွာ က်ေနာ့္ ႏႈတ္က ဘာဆိုဘာမွ မေတြးမိဘဲ စကားတစ္ခြန္း လႊတ္ခနဲ ထြက္သြားတယ္။

“မိုး .. ရတီ .. မလုပ္နဲ႔ေတာ့ .. ငါ .. ငါ ၿပီးေတာ့မယ္”
“အယ္ .. ဟုတ္လား .. ခိ ခိ .. ေဇယ်က သိပ္ဆိုးတာပဲ .. ကိုယ့္ေကာင္မေလး ေအာက္ထပ္မွာ ရွိေနတာေတာင္ တျခားတစ္ေယာက္ ဂြင္းတိုက္ေပးတာ ခံရင္း ၿပီးေတာ့မွာလား .. ခိ ခိ .. ဒီဟာမက ရတီ့ကို အရႈပ္ထုတ္လို႔ ထင္ေနတာမွတ္လား .. ဒါေပမယ့္ အဲဒီအရႈပ္ထုတ္က ေဇယ်အတြက္ေတာ့ အေကာင္းစားဆိုတာ သိၿပီဟုတ္ ..”

ဟုတ္တယ္ဗ်ာ .. မိုးရတီ ေျပာတာ တကယ္ကို ဟုတ္တယ္ဗ်ာ !!! .. က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဒီလိုမ်ိဳးျဖစ္ေနတာ မွားယြင္းမႈပဲ။ ဒါေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွေတာ့ ဘာတတ္နိုင္ေတာ့မွာလဲ။ က်ေနာ့္ရင္အုပ္ ဖားဖိုလို ႂကြလိုက္၊ နိမ့္လိုက္ျဖစ္ေအာင္ အသက္ကို အေျပးအလႊား ရႉလိုက္ရၿပီး သိပ္မၾကာလိုက္ဘူး၊ ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းေစ့ထားရင္းက အသံအုပ္အုပ္နဲ႔ ညည္းရင္း လရည္ေတြ ပန္းထြက္ကုန္ပါေရာ။ ပထမဦးဆုံးထြက္တဲ့ လရည္ရဲ ့အားက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ျပင္းလဲဆိုရင္ လူတစ္ကိုယ္လုံး ရွိရွိသမၽွ အားအင္ေတြ ပါသြားသလားေတာင္ ထင္ရမယ္ဗ်။ ဒူးေတာင္မွ ေခ်ာင္ခ်င္သလို ျဖစ္ၿပီး လူကေခြက်ခ်င္သလိုေတာင္ ျဖစ္သြားတာ .. မိုးရတီက အလိုက္တသိနဲ႔ လီးမကိုင္ထားတဲ့ တျခားလက္နဲ႔ က်ေနာ့္ ပုခုံးကို လွမ္းထိန္းထားေပးလို႔သာ ေတာ္ေတာ့တယ္။ ေနာက္ကို ယိုင္က်သလို ျဖစ္သြားတဲ့ က်ေနာ့္ကိုယ္ကေလးကိုေတာ့ သူမရဲ ့ကိုယ္နဲ႔ တြန္းထားရင္း လီးကို ဆက္ၿပီးဂြင္းတိုက္ေပးေနတယ္။ က်ေနာ့္ခမ်ာ ထင္းရႉးေသတၱာပုံးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားရင္းက ဝတ္ထားတဲ့ ေအာက္ခံေဘာက္ဆာ (အတြင္းခံ)ထဲ လရည္ေတြ ေတာက္ေလၽွာက္ကို ပန္းထုတ္ေနမိပါေရာလား …။

တစ္ကမၻာေလာက္ေတာင္ ၾကာသြားမလား မသိတဲ့ အခ်ိန္ေနာက္မွ က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္ ျပန္ထိန္းသြားနိုင္တယ္။ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ေပ်ာ့က်လာတဲ့ လီးကို ဆုပ္ၿပီးပြတ္ေပးေနတဲ့ မိုးရတီ လက္ကေလးရဲ ့လႈပ္ရွားမႈကလည္း လုံးဝကို မရွိသေလာက္ ျဖစ္သြားၿပီ။ ဒီေတာ့မွ က်ေနာ့္လီးေပၚက သူ႔လက္ကြာသြားတာကို သတိထားမိလိုက္ၿပီး၊ က်ေနာ့္ကို ဖက္ထားသလို ျဖစ္တဲ့ ကိုယ္ကေလးကလည္း က်ေနာ့္အနားကေန ခြာသြားတယ္။ အလိုအေလ်ာက္ ေခါင္းေမာ့မ်က္လုံးမွိတ္ၿပီး အေကာင္းႀကီးေကာင္းတဲ့ ခံစားမႈေနာက္ လိုက္ပါမိတဲ့ က်ေနာ္၊ အခုမွ ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ မ်က္လုံးျပန္ဖြင့္လိုက္ေတာ့ မိုးရတီက က်ေနာ့္ေရွ ့မွာ ျပဳံးစိစိ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနပါေရာ။ က်ေနာ့္ လီးကို အားရပါးရ ေဆာ့ကစားသြားတဲ့ သူမလက္ထဲမွာေတာ့ ေသာ့တြဲက ရွိေနၿပီး (ေသာ့ ေတြ႕ၿပီ .. သိလား) လို႔ က်ေနာ့္ကို မ်က္လုံးေလး တစ္ဖက္ မွိတ္ျပၿပီး လွမ္းေျပာေတာ့တယ္။

ဘာမွေတာင္ ျပန္ေျပာလိုက္ခ်ိန္ မရပါဘူးဗ်ာ။ သူ႔ဟာသူ ေသာ့ဖြင့္ၿပီး စတိုခန္းထဲကို ေရွ႕ကေန ေကာ့ေကာ့ေကာ့ေကာ့နဲ႔ ဝင္သြားတယ္ (စပ္ျမင္ကပ္လို႔ ဒီလိုမ်ိဳးေျပာလိုက္တာ .. အမွန္က ေရေရလည္လည္ ဆက္ဆီက်တဲ့ ဒီဇိုင္းနဲ႔ တင္ကို ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလး ခါၿပီး ေလၽွာက္သြားတာ)။ က်ေနာ္လည္း ေနာက္က ကုတ္ေခ်ာင္းကုတ္ေခ်ာင္းနဲ႔ လိုက္ဝင္ၿပီး ေတာက္ေလၽွာက္မထားရတဲ့ ေသတၱာကို အခုမွ စတိုခန္းၾကမ္းျပင္မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခ်နိုင္ေတာ့တယ္။

“ငါ .. ငါ မယုံနိုင္ဘူး .. ဒီ .. ဒီဟာက”
“မွားတယ္ .. လို႔ ေျပာဦးမလို႔လား” (မိုးရတီ ထုံးစံအတိုင္း လက္မကေလးကို မခို႔တယို႔နဲ႔ ကိုက္ရင္း မ်က္လုံးေလးလွန္ၿပီး ေျပာျပန္တယ္)
“ဟုတ္ .. ဟုတ္တယ္ … အဲဒါ .. အဲဒါ .. ဒါေပမယ့္ .. ေက်ာ့သိရင္ ..”
“ေက်ာ့သိရင္ ?? .. ဘာကို သိရင္လဲ .. သူ႔ေကာင္ေလးျဖစ္တဲ့သူက ရတီ ဂြင္းတိုက္ေပးတာကို မခံနိုင္လို႔ ေဘာင္းဘီထဲ လရည္ေတြ ထြက္က်တာကို သိတာလား”

ဖ်ား ဖ်ား .. စကားလုံးတစ္လုံးနဲ႔တစ္လုံး အခ်ိတ္အဆက္မိမိ ေျပာသြားတဲ့ မိုးရတီရဲ ့စကားက က်ေနာ့္ ေသြးေတြကို လည္ပတ္ႏႈန္းျမန္ေအာင္ လုပ္လိုက္တဲ့အျပင္ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးလည္း အရွက္နဲ႔ေဒါသေၾကာင့္ နီရဲတက္သြားေစတယ္။ ဒါကို လူလည္မေလး မိုးရတီက သတိထားမိသြားၿပီး ေလသံေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးနဲ႔

“ေဇယ် .. ဒီမွာ ရတီ ေျပာမယ္ နားေထာင္ဦး .. ဒီကိစၥႀကီး ေခါင္းထဲ ထည့္မေနနဲ႔ .. ေက်ာ့ေကခိုင္ကို ေဇယ်ဘာမွ ေျပာစရာ မလိုဘူး .. ရတီလည္း ဘာတစ္ခုမွ ေျပာမွာမဟုတ္ဘူး .. ေဇယ်သာလၽွင္ အခ်က္တစ္ခ်က္ကို မွတ္ထား”
“ဘာအခ်က္လဲ??” (က်ေနာ္လည္း စိတ္ရႈပ္ရႈပ္နဲ႔ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ၿပီး ျပန္ေမးမိတယ္)
“ေဇယ် မွတ္ထားရမွာ … ရတီက ေဇယ်ကို တစ္ခ်ီၿပီးေအာင္ လုပ္ေပးထားတယ္ .. ဒီေတာ့ ရတီအေပၚ ေဇယ်မွာ အေႂကြးတစ္ခုရွိတယ္ .. ဒါပဲ”

က်ေနာ့္ မ်က္လုံးေတာ့ ျပဴးသထက္ကို ျပဴးေနရေတာ့တာပဲ။ မိုးရတီက က်ေနာ့္ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၿပီး ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလးရယ္တယ္။ သူ႔ရဲ ့ထြားထြားမို႔မို႔ ရင္ဆိုင္ေတြကေတာ့ နံနက္ခင္းေလျပည္ေၾကာင့္ လႈပ္ခတ္ေနတဲ့ သစ္ရြက္ႏုေလးေတြလို သြဲ႕သြဲ႕ေလး လႈပ္ရွားေနတာေပါ့ …။

“ခိ .. ခိ .. စိတ္လႈပ္ရွားသြားတာလား .. ရတီက အခုလို႔ မေျပာပါဘူး .. ရတီလိုခ်င္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေဇယ်ကေပးရင္ ျဖစ္ပါတယ္ .. ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီကိစၥ ေက်ာ့ေကခိုင္ မသိမွ ျဖစ္မွာဆိုေတာ့ ရတီကို စိတ္ပ်က္ေအာင္ ေဇယ် မလုပ္ဘူးဟုတ္ .. အဲဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ ရတီ ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားဖို႔ဆိုတာ … ခိ .. ခိ ??”

က်ေနာ္ ဘာတတ္နိုင္မွာလဲ။ ရင္အုပ္တစ္ခုလုံး ေမာက္ႂကြလာေအာင္ အသက္ျပင္းျပင္းရႉမိၿပီး အံကိုသာ ႀကိတ္ထားနိုင္ေတာ့တယ္။ ရွက္လိုက္တာလည္း ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ မိုးရတီက က်ေနာ့္ မ်က္ႏွာကို တစ္ခ်က္ပဲ စူးစိုက္ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ ျပန္ယူသြားရမယ့္ ဇြန္းခရင္းထည့္ထားတဲ့ ပလတ္စတစ္ပုံးကို အခန္းေထာင့္တစ္ေနရာကေန ဆြဲမၿပီး ေပးလိုက္တယ္။

“ေရာ့ .. ဒီဟာကို ေဇယ်ေရွ ့ကေန ကာထား .. ဟိုေပပြေနတာေတြကို မျမင္ေစနဲ႔”

အင္းဂိပ္လိုသာ ေျပာရရင္ က်ေနာ္ေတာ့ deer in the headlights ျဖစ္ေနပါၿပီဗ်ာ။ မိုးရတီ ဘာကိုရည္ညႊန္းမွန္း သိၿပီး မ်က္လုံးေလး အေၾကာင္သားနဲ႔ သူ ေပးလိုက္တဲ့ ပုံးကို ေယာင္နနနဲ႔ လွမ္းယူၿပီး ေဘာင္းဘီဂြၾကား ေရွ႕ကေန ကာထားလိုက္မိတယ္။ စိတ္ထဲလည္း ဒီပုံစံႀကီးနဲ႔ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ဘယ္လို ျပန္ဝင္ရမလဲဆိုတာ အလိုလို လန႔္လာတယ္။ ဘာရယ္ေၾကာင့္မွန္း မသိ။ မိုးရတီကို အားကိုးတႀကီးနဲ႔ ၾကည့္မိေတာ့တာပဲ။

“စိတ္မပူနဲ႔ .. ပုံးနဲ႔ကာၿပီး ေအာက္ထပ္ဆင္းသြားလိုက္ .. ဘယ္သူမွ သိမွာ မဟုတ္ဘူး .. မီးဖိုခန္းထဲ ေရာက္ရင္ ပန္းကန္ေဆးဖို႔ထားတဲ့ ေရပိုက္ကို ရတီယူထားလိုက္မယ္ .. ေဇယ်က ရတီနား လာရပ္ .. မေတာ္တဆလိုလိုနဲ႔ ေဇယ်ေဘာင္းဘီကို ေရနဲ႔ ပက္လိုက္မယ္ .. ဒါဆို အဆင္ေျပသြားၿပီ .. ဟုတ္ၿပီလား”

တကယ္ပဲဗ်ာ .. ေလသံေအးေအးေလးနဲ႔ ခ်က္က်လက္က် ေျပာသြားတာမ်ား ေန႔စဥ္လုပ္ေနၾက ထမင္းစားေရေသာက္အလုပ္တစ္ခုကို ျပန္ေျပာေနတဲ့အတိုင္းပဲ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ။ မိုးရတီအတြက္ေတာ့ အရာရာအားလုံးက simple ျဖစ္ၿပီး၊ က်ေနာ့္က်မွပဲ complicated ျဖစ္ေနသလားေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ အိုေခ ဆိုတဲ့ အသံကို ခပ္ယဲ့ယဲ့ေလး ေျပာလိုက္ယုံပဲ က်ေနာ္ တတ္နိုင္ေတာ့တယ္။

မေရႊခ်ာက ကိစၥၿပီးသြားတာေတာင္ စတိုခန္းထဲကေန ခ်က္ျခင္း ျပန္ထြက္ေသးတာ မဟုတ္ဘူး။ ခုနက ပလတ္စတစ္ပုံး ထားထားတဲ့ေနရာနားမွာ ရွိတဲ့ ကတၱဴပုံးတစ္ခုကို ၾကမ္းျပင္ေပၚကေန လွမ္းေကာက္သလို လုပ္တယ္။ လုပ္တာမွ စလိုးမိုးရွင္းနဲ႔ ေျဖးေျဖးသာသာေလး ကုန္းေကာက္တာ၊ လုံးဝန္းၿပီး ျပည့္ၿဖိဳးတဲ့ တင္ေတြရဲ ့ေကာက္ေၾကာင္းကို တမင္တကာ က်ေနာ္ ျမင္ေအာင္ျပတာပဲဆိုတာ က်ေနာ္ မသိဘဲ ေနမလား။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ကိုက တကယ္ကို ငတုံးေကာင္ပါဗ်ာ။ မိုးရတီရဲ ့အႀကံက ဘာဆိုတာ သိေနသည့္တိုင္ သူမရဲ ့ေနာက္ပိုင္းအလွကို မၾကည့္ဘဲနဲ႔ မေနနိုင္ဘူး။ လီးေတာင္မွ ျပန္ေထာင္လာတာ ေဘာင္းဘီေရွ႕မွာ ပုံးနဲ႔ကြယ္ေနလို႔သာ ေတာ္ေတာ့တယ္ ေျပာရမယ္ ..။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေအာက္ထပ္မီးဖိုခန္းထဲကို ျပန္ဆင္းလာခဲ့တယ္။ မိုးရတီက ေရွ႕က၊ က်ေနာ္က ေနာက္က။ က်ေနာ္ကသာ မလုံမလဲပုံစံနဲ႔ ႐ုပ္ပ်က္သလို ျဖစ္ေနတာ၊ မိုးရတီက ေဒါင္းမေလးတစ္ေကာင္လို ေအးေအးသက္သာနဲ႔ လွလွပပေလး မီးဖိုခန္းထဲ ဝင္သြားေလရဲ ့။ က်ေနာ့္မွာ ကိုယ့္ေရွ႕က ကာထားတဲ့ ပလတ္စတစ္ပုံးကို မခ်ရဲေသးဘူး။ မိုးရတီသာ ေျပာထားတဲ့ စကားအတိုင္း မတည္ရင္ ခက္လွခ်ည္ရဲ ့ဆိုၿပီး လူက ေခၽြးျပန္ေနတယ္။ မီးဖိုခန္းထဲက ထြက္သြားတုန္းက မရွိေသးတဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ကလည္း ျပန္ေရာက္ေနၿပီဆိုေတာ့ ပိုေတာင္ဆိုးေသးတယ္။

ေတာ္ပါေသးတယ္ဗ်ာ။ မိုးရတီက သူေျပာထားတဲ့အတိုင္း မီးဖိုးခန္းထဲ ေရာက္တာနဲ႔ ပန္းကန္ေဆးတဲ့ေနရာနားသြားၿပီး ေရပိုက္ကို ကိုင္လိုက္လို႔။ က်ေနာ္လဲ မေယာင္မလည္နဲ႔ အဲဒီနားသြားၿပီး ပလတ္စတစ္ပုံးကို ခ်လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ သူက အမွတ္တမဲ့လိုလိုနဲ႔ က်ေနာ့္ဘက္ ေရပိုက္ကို လွည့္လို္က္တယ္။ ဗြမ္းခနဲဆိုၿပီး လာစင္တဲ့ေရေတြေၾကာင့္ မလွမ္းမကမ္းမွာ  ရွိေနတဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္အပါအဝင္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက လူကုန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့တာပဲ။

“မိုးရတီ .. နင္ သၾကၤန္မေရာက္ေသးဘူး အေစာႀကီး ေရပက္ေနတာလား”

ကိုေအးမင္းက က်ေနာ့္အျဖစ္ကို ျမင္သြားၿပီး လွမ္းေအာ္စလိုက္ေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ရွိရွိသမၽွ လူေတြ ၀ိုင္းရယ္ၾကေရာ။ က်ေနာ္ေတာင္မွ ဘာရယ္မဟုတ္ မခ်ိသြားျဖဲဆိုသလို နဲနဲလိုက္ရယ္လိုက္ေသးတယ္။ အားလုံးထဲမွာ မရယ္တာဆိုလို႔ မ်က္ေထာင့္နီႀကီးနဲ႔ ၾကည့္ေနတဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ရယ္၊ ဘယ္လိုလဲ မွတ္ထားေနာ္ဆိုတဲ့ အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႔ က်ေနာ့္ကို စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ မိုးရတီသာ ရွိတယ္။ က်ေနာ္လည္း ရယ္ေနတာ ရပ္ၿပီး မိုးရတီကို ေက်းဇူးတင္တဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ျပန္ၾကည့္မိတယ္။

ၿပီးေတာ့မွ စဥ္းစားမိတယ္။ ငါ .. ဘာျဖစ္လို႔ သူ႔ကို ေက်းဇူးတင္ရမွာလဲလို႔။ တကယ္ဆို မိုးရတီေၾကာင့္သာ က်ေနာ္ ဒီလိုမ်ိဳးအျဖစ္နဲ႔ ၾကဳံတာမဟုတ္လား။ အခုက်ေတာ့ က်ေနာ္က ဒါကို အျပစ္မျမင္ဘဲ သူ႔ကိုေတာင္ က်ေနာ့္အခက္အခဲကေန လြတ္ေအာင္ ကူညီေပးလို႔ဆိုၿပီး ေက်းဇူးတင္ေနမိတာတကား …

“ေမာင္ .. ဇြန္းခရင္းပုံးယူတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာတာပဲေနာ္”

အနားနားကပ္လာတဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့ေထ့ေငါ့ေငါ့ စကားကို က်ေနာ္ျပန္မေျပာနိုင္ရွာဘူး။ ျပန္မေျပာဝံ့တာလဲ ပါတယ္လို႔ ေျပာရမွာေပါ့။ ေရေတြစိုသြားတဲ့ အဝတ္ေတြကို လဲဖို႔ဆိုၿပီး အျပင္ကိုသာ ျမန္ျမန္ထြက္သြားလိုက္တယ္။ ေက်ာ့ေကခိုင္ကေတာ့ မၾကည္တဲ့အၾကည့္နဲ႔ က်ေနာ့္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ သူ႔ကို ေခ်ာ့ဖို႔မေတြးမိပါဘူး။ ကိုယ္ကအျပစ္လုပ္ထားတဲ့သူလို ျဖစ္ေနေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ဝ့ံတာလဲ ပါတာေပါ့။

အဲဒီေန႔က က်ေနာ္ အလုပ္သာလုပ္ေနရတာ စိတ္ေတြက ကေယာက္ကယက္ပါ။ ေတာ္ေသးတယ္။ မိုးရတီက ခါတိုင္းလို က်ေနာ့္အနားကို ကပ္ေနတာမ်ိဳးမရွိေတာ့ က်ေနာ္ နဲနဲေနရတာ အဆင္ေျပတယ္လို႔ ေျပာရမယ္။ မဟုတ္ရင္ ညပိုင္း ဆိုင္သိမ္းခ်ိန္အထိ မၾကည္သလိုျဖစ္ေနတဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့စိတ္ေကာက္ေနမႈကို က်ေနာ္ ေခ်ာ့လို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ အခုေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္က အေစာပိုင္းတုန္းကသာ အစာမေၾကသလို ျဖစ္ေနေပမယ့္ ေနာက္က်ေတာ့လည္း မိုးရတီ က်ေနာ့္အနားသိပ္မကပ္တာ ျမင္တာနဲ႔ သူ႔ဟာနဲ႔သူ ေျပသြားတယ္ ထင္ပါရဲ ့။ ဆိုင္သိမ္းၿပီး ျပန္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ဘာမွ ထူးထူးေထြေထြ ေျပာမေနေတာ့ဘူး။

ဒီေနရာမွာ မေျပာရင္လည္း ရေပမယ့္ ခပ္ရွက္ရွက္နဲ႔ ဝန္ခံရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ျပန္ေရာက္လို႔ ညအိပ္ရာဝင္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ မ်က္စိထဲမွာ ဘယ္သူ႔ကို ျမင္မိတယ္လို႔ ထင္လဲ ကိုယ့္ၾဆာတို႔။ မိုးရတီမွ မိုးရတီပဲ။ ေန႔ခင္းတုန္းက ျဖစ္ခဲတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ဟာ က်ေနာ့္အေတြးထဲမွာ HD Quality နဲ႔ ရိုက္ထားတဲ့ ႐ုပ္ရွင္တစ္ကားလို ျပတ္ျပတ္သားသားကို ျပန္ျမင္လာတာ။ ဒီလိုျမင္ယုံပဲလားဆိုေတာ့ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ။ အလိုလို ေထာင္မတ္လာတဲ့ လီးကိုေတာင္ လက္နဲ႔တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဒီဟာကို မိုးရတီကိုင္ခဲ့ပါလားဆိုၿပီး ဂြင္းတိုက္မိေသးေတာ့တာ .. ဘာမွကို မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး။

ကိုယ့္ၾဆာတို႔ Wreck-It Ralph ဆိုတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ဖူးတဲ့ဟုတ္။ အဲဒီထဲက Ralph ေျပာတဲ့စကားအတိုင္းေပါ့ဗ်ာ ။ I am bad and that’s good. I will never be good and that’s not bad ဆိုတဲ့အတိုင္း က်ေနာ့္ဘဝက ျဖစ္ေနၿပီလားေတာင္ မသိေတာ့ဘူးဗ်ာ …။

ရနံ့သစ်ဆိုင်ရဲ ့အပေါ်ထပ် စတိုခန်းထဲမှာ မိုးရတီရဲ ့ညွှတ်ကွင်းထဲ ကျနော် သားကောင်လို ဆင်းသက်ခဲ့ပြီး ရက်သတ္တပတ် တော်တော်ကြာခဲ့ပြီဗျာ။ ကျနော့်မှာ ဆိုင်ထဲ အလုပ်သာ လုပ်နေရတာ၊ ဘယ်တော့မှ စိတ်ဖြောင့်ဖြောင့်နဲ့ကို မရှိပါဘူး။ တစ်နေ့နေ့ တစ်ချိန်ချိန်များ မိုးရတီက သူပြောထားခဲ့တဲ့အတိုင်း အကြွေးကို ပြန်တောင်းမလားဆိုပြီး ကျီးလန့်စာစား နေနေခဲ့ရတယ်။ ကျော့ကေခိုင် အလစ်ကို မိုးရတီ ကျနော့်နားကပ်ပြီး ပရောပရီ လာလုပ်ရင် ကျနော့်မှာ ဘယ်လိုတုံ့ပြန်လို့ တုံ့ပြန်ရမှန်းတောင် မသိခဲ့ပါဘူး။

ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောရရင် ကျနော်လုပ်ခဲ့တဲ့ အပြုအမူဟာ ကျော့ကေခိုင်အပေါ်မှာ သစ္စာဖောက်သလို ဖြစ်တာကြောင့် ကျနော့်ကိုယ်ကျနော်လည်း မကျေနပ်လှဘူး။ ငါဘာဖြစ်လို့ ဒီလောက်တောင် ပြောညံ့ရတာလဲဆိုပြီး ကျနော့်ရဲ ့အသိစိတ်တစ်ခြမ်းက အမြဲတမ်း တွေးနေတတ်တယ်။ ဒါပေမယ့် ခက်တာက ကျန်တဲ့အသိစိတ်တစ်ခြမ်းက မိုးရတီနဲ့ ပတ်သက်သမျှကို အမြဲတမ်း အမှတ်တရနဲ့ တမ်းတနေတတ်ပြီး မိုးရတီရဲ ့သွယ်ပျောင်းတဲ့ လက်ကလေး၊ အချိုးအဆကျလွန်းလှတဲ့ ကိုယ်လုံးလေး၊ နှုတ်ခမ်းနီ မဆိုးဘဲနဲ့တောင် သန္တာရောင်နီမြန်းနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေး  .. ဒါတွေဒါတွေကို တွေးပြီး အကြိမ်များစွာ ဂွင်းတိုက် နေမိခဲ့တယ်။

ကျနော့်ရဲ ့မသိစိတ်ရော၊ သိစိတ်ရောကို မိုးရတီက အလိုလို ကြီးစိုးထားတဲ့အတွက် ကျော့ကေခိုင် အပေါ်မှာ ဂရုစိုက်မှုကလည်း နည်းနည်းလာတယ်လို့ ပြောလို့ရတယ်။ ဒီကြားထဲ ကျော့ကေခိုင်ကလည်း ကျနော့် စိတ်ထဲမှာ ဘာဖြစ်နေမှန်း မသိဘဲ မိုးရတီနဲ့ ပတ်သက်သမျှကို လူချင်းတွေ့တိုင်း မပါမဖြစ်တဲ့ အကြောင်းအရာလုပ်ပြီး ပြောနေသေးတယ်။ တခါတခါ ကျနော့်ဖြင့် စိတ်ပျက်လွန်းလို့ ကျော့ကေခိုင်ကို ငေါက်မိမလိုတောင် စဉ်းစားမိသေး .. နင် အဲ့လို မိုးရတီအကြောင်း ထုတ်ထုတ်ပြောတိုင်း .. ငါက အဲဒီဟာမအကြောင်း ခေါင်းထဲပိုပိုရောက်နေတာ မသိဘူးလားဆိုပြီး .. ဒါပေမယ့် ကိုယ့်ဆြာတို့ရာ .. ကိုယ်ကမှ အပြစ်လုပ်ထားတဲ့သူဆိုတော့ ကျနော် ဒီလိုမျိုး အော်ရက်ပါ့မလား … ဟူး .. စိတ်ညစ်တယ်ဗျာ .. ဘဝက နေရင်းထိုင်ရင်း ဘာဖြစ်လို့ မွန်းကျပ်လာရပါလိမ့် …။

မိုးရတီ ဆိုင်မှာလာပြီး အလုပ်မဆင်းတဲ့နေ့တွေမှာ ကျနော် တော်တော်စိတ်သက်သာရာရတယ်ဗျ။ ကျနော့်နားကို ဘယ်အချိန်ကပ်လာပြီး လာအကြွေးတောင်းမလဲဆိုတာကို တွေးနေစရာ မလိုဘူးလေ။ ဒါပေမယ့် ခက်တာက ကျနော့်ရဲ ့စိတ်ထဲမှာ မိုးရတီကို မမြင်ရပြန်တော့လည်း လွမ်းသလိုလို ဖြစ်နေပါရော။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဘာဖြစ်လို့ဖြစ်နေမှန်း မသိတော့ပါဘူးဗျာ။ မိုးရတီကို မုန်းလားဆိုရင် မုန်းတယ်လို့ ကြိတ်မှိတ်ပြောရမှာပဲ .. အဲ .. မေ့လို့့ရလားဆိုရင်တော့လည်း မေ့လို့မရဘူးလို့ ရှက်ရှက်နဲ့ ဝန်ခံရတော့တယ်။ မိုးရတီဟာ ကျနော့်ရဲ ့ချစ်လှစွာသော အမုန်းပိုင်ရှင်လို့ ပြောရမလားတောင် မသိဘူး။

ဒီလိုနဲ့ နေလာခဲ့တာ တစ်ရက်မှာတော့ ကျော့ကေခိုင်နဲ့ ကျနော်တော်တော်အဆင်ပြေပြီး ဟင်းအမယ်တစ်ခုကိုတောင် မီးဖိုဆောင်ထဲမှာ တူတူချက်နေခဲ့တယ်။ မိုးရတီကလည်း ဒီနေ့ ဆိုင်ထဲမှာ ရှိမနေတော့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ကြား ဆက်ဆံရေးကို နှောင့်ယှက်မယ့် အဖျက်အဆီးကလည်း မရှိဘူးလို့ ပြောရမယ်။ သမီးရည်းစားတို့ ဘာသာဘာဝ စနောက်ပြီး ကျီစယ်နေကြလို့ ကျော့ကေခိုင်က တခစ်ခစ်နဲ့တောင် ရယ်နေသေးတယ်။ ပြောလို့ပြောတာ မဟုတ်ဘူး။ ရယ်လိုက်ရင် ပါးချိုင့်လေးပေါ်ပေါ်သွားတဲ့ ချစ်စရာ မျက်နှာပေးလေးနဲ့ ကျော့ကေခိုင်ဟာ ကျနော့်အတွက်တော့ အဖြူရောင်နတ်သမီးလေး တစ်ပါးပဲ။

သို့သော် .. ကံကြမ္မာဆိုတာ အလှည့်အပြောင်းများစွာကို ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ ဧကရီ ဘုရင်မတစ်ပါးပဲလေ ..

“ဟေး .. ဆြာတို့ .. အလုပ်တွေများနေကြတာလား”

သာယာချိုမြိန်တဲ့ အသံလွင်လွင်လေး မီးဖိုဆောင်ရဲ ့တံခါးပေါက်ဝကနေ ပေါ်လာတယ်ဆိုရင်ပဲ အားလုံးရဲ ့ခေါင်းက တိုင်ပင်မထားဘဲ အသံလာရာကို လှည့်ကြည့်လိုက်ကြတယ်။ ဖျား .. ဖျား … အကြော်အလှော်အနံ့တွေ၊ အပူခိုးအပူငွေ့တွေ လွှမ်းခြုံထားတဲ့ မီးဖိုဆောင်ထဲ လမင်းလေးတစ်စင်း လင်းလာသလားတောင် ထင်ရတယ်။ မိုးရတီရယ်လေ။ Tube dress လို့ ခေါ်ကျတဲ့ အပေါ်အောက် တဆက်ထဲ အသားကပ်ဝတ်စုံ အနီရဲရဲလေးကို ကြွားကြွားဝင့်ဝင့်လေး ဝတ်ထားရင်း မီးဖိုခန်းတံခါးဝမှာ ရပ်နေတာ။ ပေါင်လည်လောက်ပဲ ရှည်မယ့် ဝတ်စုံရဲ ့အောက်မှာရှိတဲ့ သွယ်လျဖြောင့်တန်းတဲ့ ပေါင်တန်တွေကိုတော့ အကွက်လှလှလေးတွေဖော်ထားတဲ့ နိုင်လွန်စတော့ကင်အနက်နဲ့ ထပ်ပြီး ဖုံးထားတယ် (မှန်ရာကို ပြောရရင် ခြေတန်လှတဲ့ မိန်းကလေးတွေ အဲဒီလိုမျိုး စတော့ကင်အနက်လေးတွေ ဝတ်ထားရင် အရမ်းဆက်ဆီကျသကိုး) ဘာပြောကောင်းမလဲဗျာ … ကျနော် မပြောနဲ့ ကျန်တဲ့သူတွေတောင် ရုတ်တရက် စကားမပြန်နိုင်ဘဲ အလှနတ်သမီးလေးကို စိုက်ကြည့်နေကြတာ။

အဟမ်း ဆိုပြီး ဘေးနားကနေ ကျော့ကေခိုင်ရဲ ့ချောင်းဟန့်သံကြားမှ ကျနော် အသိပြန်ဝင်လာတာ။ မျက်နှာပျက်သလို ဖြစ်နေတဲ့ သူ့ကိုတောင် ပြန်မကြည့်ရဲပါဘူး။ ကိုယ့်ဟာကိုယ် ခေါင်းငုံ့ထားပြီး လုပ်စရာရှိတဲ့ဟာပဲ အာရုံထည့်ပြီး ဆက်လုပ်နေလိုက်တယ်။ ဒါတောင်မှ မိုးရတီ အသံချိုချိုလေးနဲ့ စားဖိုဆောင်ထဲက လူတွေကို နှုတ်ဆက်ပြီး ပြောတဲ့စကားတွေ နားထဲအလိုလိုရောက်နေသေးတာ (နဲနဲကံကောင်းတယ်လို့ပဲ ဆိုရမလား မသိဘူး .. မိုးရတီက ဒီနေ့ကြတော့ ကျနော့်ကို အဖက်လုပ်ပြီး စကားပြောမနေဘူးရယ်)

“ဒါဆို .. နင့်ရဲ ့နယ်ကဘကြီးကို ငါတို့ဆိုင်ရဲ ့လက်ရာကြွားချင်လို့ နင်က ခေါ်လာတာပေါ့ ဟုတ်လား”
“ဟုတ်တယ် .. ကိုကြီးအေး .. ဒါပဲနော် .. ကောင်းကောင်းချက်ပေးရမယ် … ရတီတို့က ဗိုက်ဝအောင် စားပြီး ဒီကနေ သန်လျင်ဘက် သွားမလို့”
“အေး .. အေး .. ချက်ပေးမယ် .. စပါယ်ရှယ်ကို ချက်ပေးမယ် .. ဒါနဲ့ နင်က ဒီနေ့ လန်းလှချည်လား .. အပျံစားကို ဝတ်ထားတာပဲ”
“အမယ် ကိုကြီးအေးကလဲ .. ရတီတို့က ဒီနေ့မှ မဟုတ်ပါဘူးနော် .. အမြဲတမ်း လန်းနေတာပါ .. ခိ .. ခိ”

ဆယ်မိနစ် .. ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် မိုးရတီ စားဖိုဆောင်ထဲကလူတွေနဲ့ ပြောနေသေးတယ်။ ပြီးတော့မှ အားလုံးပဲသွားမယ်နော်ဆိုပြီး နှုတ်ဆက်ပြီး ထွက်သွားတာ။ ကျနော့်မှာ အဲဒီတော့မှ သက်ပြင်းကို ကျော့ကေခိုင် မသိအောင် ခိုးချရတယ်။ ဒါတောင် ကျော့ကေခိုင်က ကျနော့်ကို အလွတ်မပေးသေးဘူး။ နားနားကပ်လာပြီး .. မိုးရတီ ဒီလိုဝတ်လာတာကို မောင်ကြိုက်တယ်မှတ်လား ..   ဆိုပြီး ငေါ့နေသေးတယ်။ ကျနော်က မဟုတ်ပါဘူးဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ ခေါင်းကို သုံးလေးခါလောက် ခါပြလိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ကျော့ကေခိုင်ပြောတာမှန်တယ်ဆိုတာ စိတ်ထဲမှာ ငြင်းလို့မရပါဘူး။ ဒီနေ့ည အိမ်ပြန်ရောက်ရင် စတော့ကင်အနက်လေး ဝတ်ထားတဲ့ မိုးရတီရဲ ့ခြေတန်သွယ်သွယ်လေးတွေကို မှန်းပြီးတော့တောင် ဂွင်းတိုက်နေမိမလား မသိဘူးရယ်။

နောက်ထပ် နာရီဝက်လောက် ကြာတော့ ကျနော်ဆီးသွားချင်လာတာနဲ့ ဝန်ထမ်းတွေအတွက်ထားတဲ့ ရေအိမ်ဆီသွားဖို့ ထွက်လာခဲ့တယ်။ မီးဖိုခန်းထဲကနေ ထွက်ပြီး၊ စားသောက်ခန်းမရဲ ့မလှမ်းမကမ်းကနေ အဖြတ်မှာ မိုးရတီတို့ မိသားစု ထိုင်နေတဲ့ စားပွဲကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်မိသေးတယ်။ ရယ်ကာမောကာ စကားပြောရင်း စားသောက်နေတဲ့ မိုးရတီဟာ အခုကျတော့ တကယ့်ကို အပြစ်ကင်းစင်ပြီး လှပနေတယ်ဗျာ။ တစ်ဆိုင်လုံးမှာ ရှိတဲ့ အခြားသော စားသောက်သူ မှန်သမျှကလည်း ယောကျ်ား၊ မိန်းမ မခွဲပါဘူး .. အကုန်လုံးလိုလို သူ့ကို တစေ့တစောင်းတော့ ကြည့်နေကြတာပဲ။ အနီရောင်ဝတ်စုံလေးမှာ အနက်ရောင်ခြေစွပ်လေးနဲ့ သူ့စတိုင်လ်က တကယ်ကို မိတယ်၊ မိုက်တယ်ဆိုတာ အခုချိန်မှာတော့ အထူးပြောနေစရာ မလိုတော့ပါဘူးလေ။

ရေအိမ်ထဲရောက်တော့ ကိစ္စဝိစ္စပြီးသည့်တိုင် ကျနော် အပြင်ကို ပြန်မထွက်ဖြစ်သေးဘူး။ စိတ်ထဲတွေးနေတာ .. ငါ ဒီမှာပဲ နောက်ထပ် နာရီဝက်လောက် အချိန်ဖြုန်းနေလိုက်ရင် ကောင်းမလားလို့။ ဒီလောက်ဆိုရင် မိုးရတီတို့ စားသောက်ပြီး ပြန်သွားလောက်ပြီ၊ ကျော့ကေခိုင်လည်း မိုးရတီ ပြန်သွားတာနဲ့ စိတ်ထဲအေးချမ်းသွားမှာ၊ ရာသီဥတု ပြန်သာသာယာယာ ဖြစ်သွားရင် ညနေအပြန်ကျ ကျော့ကေခိုင်ကို ကျနော့်အိမ်ခေါ်သွားလို့ ရနိုင်တယ်။ ကျော့နဲ့ ကျနော် မချစ်ရတာ တော်တော်ကြာပြီဗျ။ မိုးရတီရဲ ့လက်ကလေး အတွေ့က ဘယ်လောက်ကောင်းကောင်း၊ ကျနော့် ကောင်မလေး ကျော့ရဲ ့အဖုတ်အိအိလေးကိုတော့ မမှီပါဘူး (တကယ်တော့ ဒီအတွေးက တမင်တကာ စိတ်ထဲမှာ မဲတင်းပြီး တွေးတာပါ)

အဲဒါနဲ့ ကျနော်ဘေစင်မှာ ရေဘုံဘိုင်ခေါင်းဖွင့်ပြီး တစိမ့်စိမ့်ကျနေတဲ့ ရေတွေအောက် လက်ကိုထိုးခံထားရင်း စိတ်ကို ကျနော့်လက်ခုံနှစ်ဖက်ပေါ် လာထိနေတဲ့ ရေတွေရဲ ့အတွေ့မှာ နစ်ထားလိုက်တယ်။ ကျနော့်ရဲ ့အကျင့်က စိတ်တွေရှုပ်ထွေး၊ ခေါင်းပူလာတဲ့ အချိန်ဆို ဒီလိုမျိုး ရေစိမ်ရတာကို နှစ််သက်တယ်လေ။ စိတ်ရော၊ မျက်လုံးရဲ ့အကြည့်ကိုပါ အလျှင်မပြတ်လာထိနေတဲ့ ရေပန်းအောက် ပို့လွှတ်ထားလိုက်လို့လား မသိ၊ ကျနော့် နောက်ဘက်က သန့်စင်ခန်းရဲ ့တံခါးပွင့်လာတာကို သတိမထားမိလိုက်ဘူး။

“အော် .. ဇေယျက ဒီမှာ လာပုန်းနေတာကိုး”
“အိုး . ရှစ်!!”

ကျနော့်တကိုယ်လုံး တောင့်တင်းသွားပြီး မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်မှာ ရှိတဲ့ မှန်ကနေ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ Cheshire ကြောင်လို ပြုံးစိစိ မျက်နှာပေးနဲ့ သန့်စင်ခန်းထဲ တစ်လှမ်းချင်း ဝင်လာတဲ့ မိုးရတီကို တွေ့လိုက်ပါရော။ ကျနော် ဘာမှ မတုံ့ပြန်နိုင်ခင်မှာပဲ မိုးရတီက ကျနော့်နောက်ကို ရောက်လာပြီး လက်နှစ်ဖက်နှင့် ကျနော့်ဝမ်းပြင်နေရာကို ယှက်ပြီး နောက်ကနေ ဖက်ထားလိုက်တယ်။ မှန်ထဲကနေ လှမ်းကြည့်နေတဲ့ ကျနော့်ရဲ ့ပုခုံးတစ်ဖက်ပေါ် သူ့ရဲ ့မေးလေးတင်ပြီး နှုတ်ခမ်းလှလှလေးက လှုပ်ရှားသွားပါရော ..။

“ဇေယျက ရတီကို တမင်တကာ ရှောင်နေတာတော့ မဟုတ်ဘူး .. ဟုတ်”

မိုးရတီရဲ ့ကိုယ်လုံးလေး ကျနော့်ကျောပြင်ကို ထိပြီးကပ်နေတာရော၊ လက်ကလေးနှစ်ဖက်က ကျနော့်ရဲ ့ကိုယ်ပေါ်ရောက်နေတာရော .. ဒီအချက်နှစ်ခုစလုံးကြောင့် ချက်ချင်းဆိုသလို စတိုခန်းထဲက အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်ပြီး အမှတ်ရသွားစေတယ်။ ခြောက်ကပ်လာသလို ဖြစ်တဲ့ လည်ချောင်းထဲ တံတွေးတစ်ချက် အပြေးအလွှား မျိုချလိုက်ရတယ်။

“ရတီ .. မင်း တံခါးမှားပြီး ဝင်လာတယ်နဲ့တူတယ်” (ကျနော် တမင်တကာ အူကြောင်ကြောင် မျက်နှာပေးထားပြီး ရမလားလို့ တုံ့ပြန်လိုက်တယ်)
“ဘယ်ကလာ မှားရမှာလဲ … ခိ ခိ .. ရတီက ဇေယျကို ရှာနေတာ”

မချိုမချဉ် အပြုံးလေးနဲ့ ကျနော့်ကို တုံ့ပြန်လိုက်ယုံမက၊ လူကိုယ်ပါ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲလှည့်လိုက်တော့ ကျနော်နဲ့ မိုးရတီ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားပါရော။ သူ့မျက်နှာလှလှလေးထက်မှာ ရှိနေတဲ့ အပြုံးက ကျနော့်ဘောင်းဘီဂွကြားရဲ ့ ခပ်ဖောင်းဖောင်း ပုံစံကို မြင်လည်းမြင်သွားရော ပိုပြီးတော့ တောက်ပြောင်လာတော့တာပဲ။

“ဟယ်လို .. ကောင်လေး .. nice to see you again !!”

ဆယ်ကျော်သက် ဆယ်တန်းကျောင်းသူလေးလို အသံစာစာလေးနဲ့ လက်ကလေးတစ်ဖက်ထောင် လက်ချောင်းလေးတွေကို ရှေ့နောက်လှုပ်ခါပြီး ပြောလိုက်တဲ့ မိုးရတီရဲ ့ဟန်ပန်လေးက တကယ်ကို ချစ်စရာကောင်းနေတယ်ဗျာ .. တတ်လည်းတတ်နိုင်တဲ့ ကောင်မလေး .. သူ့မို့လို့လဲ အမူအရာအမျိုးမျိုးကို လုပ်နိုင်တယ်။ ကျနော့်လည်း ဘာမှ ပြန်မပြောတာတွေ့ရော မိုးရတီက ကျနော့်မျက်ဝန်းတည့်တည့်ကို ညို ့ငင်အားကောင်းတဲ့ သူ့ရဲ ့မျက်ဝန်းနက်နက်တွေနဲ့ စိုက်ကြည့်ရင်း စကားတစ်ခွန်းကို ထပ်ပြောပြန်သေးတယ်

“ဆြာ .. သာမီးအတွက် ချန်ထားတဲ့ ဆုလေးကို ဒီနေ့ ထုတ်လို့ရမလား ဟင်”
“အာ .. ရ … ရတီ .. မိ .. မိသားစုက စောင့်နေတာ မ .. မဟုတ်လား” (ကျနော် စကားတွေတောင် အထစ်ထစ် အငေါ့ငေါ့ ဖြစ်သွားပါလေရော)
“အိုး .. သူတို့အတွက်တော့ စိတ်မပူနဲ့ .. ရတီဘကြီးက အစားအသောက်မက်တယ် .. ကိုကြီးအေးက ရှယ်ချက်ပေးမယ်ဆိုလို့ကတော့ ခေါင်းမဖော်တမ်း စားနေမှာ .. နာရီဝက်လောက်တော့ ရတီပျောက်လို့ ပျောက်နေမှန်း ဘယ်သူမှ သိမှာမဟုတ်ဘူး”
“ဟို .. ဟို လေ .. ရတီ .. .. မဖြစ် နိုင်ဘူး .. ထင် .. ထင်တယ်.. ကျော့ .. သိ .. သိတယ်ဟုတ်”

ကျော့ကေခိုင်ရဲ ့နာမည်ကို ကျနော်က ထုတ်ပြောမိတယ်ဆိုရင်ပဲ မိုးရတီ မျက်နှာပေါ်က အပြုံးလှလှလေးက ရုတ်ချည်း ပျောက်ကွယ်သွားတယ်။ ဒါပေမယ့် သိပ်မကြာပါဘူး ..  Succubus တစ်ယောက်ရဲ ့အပြုံးကို ဖန်ဆင်းလိုက်ပြီး ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို လက်ညိုးလေးနဲ့ ထောက်ပြီး စကားကို တစ်ခွန်းချင်းပြောတော့တာပဲ။

“ဇေယျ ….”    “ရတီကို အကြွေးရှိတယ်”    “အဲဒီ အကြွေးကို ဆပ်ဖို့ ဇေယျ ညီလေးကလဲ အဆင်သင့်ပဲဆိုတာ ရတီ သိနေတယ်”

စပါးကြီးမြွေတစ်ကောင်တောင် အရှုံးပေးသွားနိုင်မယ့် ညို ့ငင်အားပြင်းတဲ့ မိုးရတီရဲ ့အကြည့်တွေကို ကျနော် မျက်တောင်မခတ်တမ်း ငေးနေမိယုံကလွဲလို့ ဘာဆိုဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်တော့ဘူးရယ်။ ပါးစပ်ထဲ အာစေးထည့်တာ ခံလိုက်ရသလိုကို ဖြစ်နေပြီ။

“ဇေယျကို မေးရဦးမယ် .. ဒီနေ့ ရတီကို ဇေယျတွေ့တွေ့ခြင်း ခြေတန်တွေကို ငေးနေတာတွေ့တယ် .. ရတီ ဒီလိုမျိုး စတော့ကင်လေး ဝတ်ထားတာကို သဘောကျတာလား”
“ကျ .. ကျတယ် .. အရမ်း မိုက်တယ်”
“တကယ် .. ရတီလဲ သဘောကျတယ် .. စကတ်တိုတိုလေး ဝတ်ရင် ရတီက စတော့ကင်လေးနဲ့ တွဲဝတ်နေကြ .. ဒီဟာက garter belt မပါသေးဘူး .. ရတီအိမ်မှာ Lingerie လိုဟာမျိုးတွေရှိတယ် .. may be တစ်ရက်ကျရင် ဇေယျကို ခေါ်ပြရဦးမယ်”

မိုးရတီ လေသံနွဲ့နွဲ့လေးနှင့် စကားကို တစ်ခွန်းချင်း ပြောနေယုံမက သူမရဲ ့လက်ကလေးတစ်ဖက်ကလေး စတောကင်အနက်လေး လွှမ်းထားတဲ့ ပေါင်တန်တစ်ဖက်ပေါ် လက်ချောင်းကလေးနဲ့ အသာလေးတို့ပြီး အောက်ကနေအပေါ်ဘက်ကို ဆွဲကစားပြနေတယ်။ တကယ်ပါဗျာ .. မိုးရတီအတွက်တော့ ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်ကို စိတ်လှုပ်ရှားအောင် လုပ်ဖို့ဆိုတာ အင်အားစိုက်ထုတ်နေစရာ မလိုပါဘူး .. ကျနော့်မှာ သူဒီလိုလေး လုပ်ပြနေတာနဲ့တင် ရင်ခုန်သံတွေ ဝုန်းဒိုင်းကျဲ မြန်လာပြီး arousal ဖြစ်နှုန်းက ပိုပိုတိုးလာတော့တယ်။

“ဟေး .. ဇေယျ .. ဘာသံမှတောင် မထွက်တော့ပါလား .. ဘယ်ကြောင်မလေးက ရှင့်လျှာကို ယူသွားလို့လဲ .. ခိ ခိ .. ကျော့ကေခိုင်ကရော ဇေယျအတွက် စတော့ကင်တွေဘာတွေ ဝတ်မပြဘူးလား”
“မ .. မဝတ်ပြဘူး”
“အို .. တကယ်လား .. ရှင့်ဟာမက ကိုယ့်ကောင်လေး ဘာစိတ်ဝင်စားလို့ စိတ်ဝင်စားမှန်းတောင် မသိပါလား .. ဟင်း .. ဒါဆို ရတီ ဝတ်ပြတာကို ဇေယျကြိုက်တယ်ပေါ့”
“ကြိုက်တယ်”
“အိုး .. ၀ိုး … ဇေယျ !! .. ရှင်ဟာလေ တော်တော်ဆိုးတာပဲ .. ဒီလိုမျိုး ဝန်ခံလိမ့်မယ်လို့ ရတီ ထင်ကိုထင်မထားဘူး .. ခိ ခိ .. လူဇိုးလေး .. ကဲ ကဲ .. လူဇိုးလေးကို ဒဏ်ပေးရအောင် “

ဒီစကားကို ဆိုလိုက်ပြီးနောက် မိုးရတီရဲ ့လက်က ကျနော့်ပုခုံးနှစ်ဖက်ပေါ် ရောက်လာတယ်။ သိပ်ပြီး အားမပါပေမယ့် အောက်ဘက်ကို ဖိချလိုက်တဲ့အခါ ကျနော်က သူမခြေရင်းမှာ အလိုလို ဒူးထောက်ထိုင်ပြီးသား ဖြစ်သွားတယ်။ ကျနော့်မျက်နှာက မော့လျက်၊ သူ့မျက်နှာကတော့ ငုံ့လျက်နဲ့ပေါ့။ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ကျနော် ဒူးထောက်လျက်သား ဖြစ်သွားတယ်ဆိုရင်ပဲ မိုးရတီက သူမရဲ ့dress အောက်နားစကို လက်ကလေးနှစ်ဖက်နဲ့ အပေါ်ဘက်ကို ဆွဲတင်လိုက်တယ်။ စတော့ကင်အနက်လေး ဖုံလွှမ်းထားခြင်း မရှိတဲ့ ဝင်းဝါဖြူဖွေးတဲ့ ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကို ပထမဆုံး ကျနော် မြင်လိုက်ရတယ်။ ဒီနောက်တော့ ….

႐ုပ္ရွင္ပိတ္ကားတစ္ခ်ပ္ကို ဆြဲဖြင့္လိုက္သလို တေျဖးေျဖးျခင္းနဲ႔ လိပ္တက္သြားတဲ့ မိုးရတီရဲ ့ Dress ေလးဟာ ေသးသြယ္တဲ့ခါးေလးေပၚ ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီ။ အျပာႏုႏုေရာင္ေလး ျဖစ္တဲ့ ပိုးသားပင္တီေလး တစ္ခုက ျဖဴဝင္းႏုဖတ္ေနတဲ့ ေပါင္တန္ႏွစ္ခုရဲ ့ၾကားမွာ အဖိုးထိုက္တန္တဲ့ ရတနာတစ္ခုကို တားဆီးထားသလို လွလွပပေလး ရွိကာေနေလရဲ ့ …။

(ခၽြတ္လိုက္ေလ)ဆိုတဲ့ စကားသံ အဆုံးမွာ က်ေနာ့္လက္ႏွစ္ဖက္က ပင္တီေလးရဲ ့အနားစႏွစ္ဖက္ကို အလိုလို ဆြဲမိသြားၿပီး ေအာက္ဘက္ကို လိပ္ခ်မိေတာ့တယ္။ ႀတိဂံပုံ ဂြဆုံေနရာေလးကို ပင္တီေလး ျဖတ္ေက်ာ္သြားတယ္ဆိုတာနဲ႔ အဖုတ္လွလွေလးက ျမင္ကြင္းထဲ ေရာက္လာေတာ့တာပဲ။ မိုးရတီက သူ႔အဖုတ္ကို အေမႊးအကုန္ ေျပာင္စင္ေအာင္ ရိပ္ထားတာ မဟုတ္ဘူး။ အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းရာေလးရဲ ့အထက္မွာ အေမႊးနက္နက္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေတြ အနည္းငယ္ စုကာရွိေနေလရဲ ့။ လွတာကေတာ့ ဘာလွသလဲ မေမးနဲ႔။ Tan lines လို႔ေခၚတဲ့ အသားအေရာင္ မတူဘဲ ကြဲျပားေနတာေတာင္ မရွိဘူး .. တကယ့္ကို perfect မွ perfect ပဲ။

ပင္တီေလးက ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္အနက္ေရာင္ေလးနား ေရာက္သြားတယ္ဆိုရင္ မိုးရတီက ေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္းခ်င္းစီ ႂကြေပးရွာတယ္။ က်ေနာ့္လက္ထဲမွာ မိုးရတီ ဝတ္ထားခဲ့တဲ့ ပိုးသားပင္တီအျပာေလး ရွိေနၿပီ ..

ဟား !! .. ဘယ္လိုမွန္းကို မသိတဲ့ ခံစားမႈဗ်ာ .. ရင္ေတြ တဝုန္းဝုန္းနဲ႔ခုန္တာမ်ား လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္ေလးကို ျပန္ေရာက္သြားသလိုပဲ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ

ေနာက္ဖက္မွာ ရွိတဲ့ ေဘစင္ေပၚကို လက္ျပန္ေထာက္ၿပီးတာနဲ႔ မိုးရတီက သူ႔ရဲ ့ညာေျခကို ေျမႇာက္ႂကြၿပီး က်ေနာ့္ရဲ ့ဘယ္ဘက္ပုခုံးေပၚ ခြတင္လိုက္တယ္။ ညာလက္နဲ႔ က်ေနာ့္ေခါင္းကို ထိန္းကိုင္ၿပီး အကြဲေၾကာင္းေလးရဲ ့ေအာက္ေျခက ပန္းႏုေရာင္အဝေလးဆီကို တေျဖးေျဖးျခင္း ဆြဲယူလိုက္ေတာ့တာပဲ။ မိန္းမကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ္က အစိမ္းသက္သက္မဟုတ္လို႔ မိုးရတီ ဘာလိုခ်င္လဲဆိုတာ သိသလို၊ အရည္ၾကည္ေတြလဲ့သလို ျဖစ္ေနတဲ့ အဖုတ္ဝကေန ရေနတဲ့ အနံ့သင္းသင္းေလးေၾကာင့္ သူစိတ္ထေနၿပီဆိုတာလဲ တပ္အပ္ကို သိေနတယ္ဗ်ာ ..။

က်ေနာ့္ပုခုံးေပၚတင္ထားတဲ့ မိုးရတီရဲ ့ေျခတန္ကို က်ေနာ္ ဘယ္ဘက္လက္နဲ႔ လွမ္းထိန္းၿပီးကိုင္၊ ညာလက္ကေတာ့ သူ႔ရဲ ့ညာေျခတန္ကို ေက်ာ္ဖက္ၿပီး အဝတ္အစားကင္းလြတ္ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ တင္ပါးၿဖိဳးၿဖိဳးေတြကို လွမ္းကိုင္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ တျခားဘာမွ စဥ္းစားမေနေတာ့ဘဲ မ်က္လုံးကို မွိတ္၊ ေခါင္းကို ေမာ့၊ လၽွာကို အတတ္နိုင္ဆုံး ဆန႔္ထုတ္ၿပီး ႏူးည့ံေနတဲ့ အကြဲေၾကာင္းေလး တေလၽွာက္ စလ်က္လိုက္ေတာ့တာပဲ။ က်ေနာ့္လၽွာရဲ ့အထိအေတြ႕မွာ မိုးရတီ ႏႈတ္ကညည္းသံ သဲ့သဲ့ေလး ထြက္လာပါေရာ။ ေခါင္းေနာက္ကို ကိုင္ထားတဲ့ သူ႔လက္ထဲက က်ေနာ့္ ဆံပင္ေတြကိုလည္း တင္းခနဲ အဆြဲခံရေသးတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကိုယ့္ၾဆာတို႔အထဲ .. ဒီလိုမ်ိဳး အဖုတ္လ်က္ေပးတဲ့ အခ်ိန္ ေခါင္းက ဆံပင္ဆြဲတာခံဖူးရင္ ဘယ္လိုေနတာ သိၾကတယ္ဟုတ္ .. က်ေနာ့္စိတ္ေတြ ျဖန္းခနဲ ျဖစ္ၿပီး ပါးစပ္နဲ႔ အပ္မိေနတဲ့ အဖုတ္ကို သဲသဲမဲမဲကို လ်က္ပစ္လိုက္တာေပါ့ …

မိုးရတီႏႈတ္က ညည္းသံေတြဟာ ပိုၿပီး စိပ္လာသလို၊ ပိုၿပီးေတာ့လည္း က်ယ္သထက္က်ယ္လာတယ္။ တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ က်ေနာ့္လၽွာဟာ အဖုတ္အကြဲေၾကာင္း တေလၽွာက္ကို ထိုးဆြေနရာကေန၊ ထိပ္ပိုင္းမွာ ရွိတဲ့ အသားဖုေလးကို အားရပါးရ ထိုးေကာ္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ..

“အား .. ေကာင္းတယ္ .. ေဇယ် … အရမ္းေကာင္းတယ္ .. နင့္ေကာင္မကို ဒီလိုမ်ိဳး လ်က္ေပးေနၾကလား … ရွီး .. နင့္ကို နင့္ေကာင္မ လက္မလႊတ္နိုင္တာ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုတာ အခုမွ သိေတာ့တယ္ .. နင္က လီးႀကီးယုံမက .. လၽွာနဲ႔လည္း ေကာင္းေကာင္းလိုးတတ္တာကိုး .. အိုး .. ရွစ္”

ကိုယ့္ရည္းစားျဖစ္တဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ကို မိုးရတီ တမင္တကာ ခပ္ေက်ာေက်ာလုပ္ၿပီး ေျပာေနတယ္ဆိုတာ သိေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိ .. က်ေနာ္ အဲဒါကိုပဲ စိတ္လႈပ္ရွားေနတယ္။ တင္ပါးၿဖိဳးၿဖိဳးေတြ ကိုင္ထားတဲ့လက္ကို အားရပါးရ ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္တာ က်ေနာ့္လက္သည္းေတြလည္း သူ႔အသားေတြထဲ စိုက္ဝင္သြားမလားေတာင္ မသိဘူးရယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ မ်က္ႏွာနဲ႔ တအားကို ဖိပြတ္သလို ျဖစ္သြားၿပီ ျဖစ္တဲ့ အဖုတ္ရဲ ့ေနရာစုံကို အေစာတုန္းကထက္ ပိုၿပီး ၾကမ္းတမ္းစြာ လ်က္ေပးမိပါေရာ .. မိုးရတီဆိုတာ ေကာ့ျပန္ကို ေနတာပါပဲ …။

“အိုး .. ေဇယ် .. ေကာင္း .. ေကာင္းတယ္ .. နင့္ဟာမကို .. ရတီ ဒီလို ေျပာတာ ႀကိဳက္တယ္ဟုတ္ .. သူ႔ၿပိဳင္ဘက္ရဲ ့အဖုတ္ကို လ်က္ေပးတုန္း ေက်ာ့ေကခိုင္အေၾကာင္း ေျပာရတာ အားရလိုက္တာ .. ရွီး … အာ့ .. လ်က္ .. ဆက္လ်က္ .. အိုး”

သားရိုင္းတစ္ေကာင္လို စိတ္ထေနၿပီျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္ မိုးရတီရဲ ့တင္ပါးတစ္ဖက္ကို ျဖန္းခနဲျမည္ေအာင္ ရိုက္ပစ္လိုက္တယ္။

“အား .. ေဇယ် .. နင္ အဖုတ္လ်က္တာ ေတာ္လွခ်ည္လား .. ေကာင္းတယ္ … ေျပာစမ္း .. နင့္ဟာမက ငါ့အေၾကာင္းေျပာလား .. အီး .. အင့္ … အင့္”

အဖုတ္နဲ႔ ပါးစပ္ မလြတ္တမ္း ကပ္ထားရင္းက က်ေနာ္ေခါင္းကို ညိတ္ျပမိတယ္ .. ႏႈတ္ကလည္း အင္း ဆိုၿပီး အေျဖေပးလိုက္ေပမယ့္ အသံက ေသခ်ာမပီျပင္ဘူး။

“အား .. ဒါဆိုရင္ ငါ့အေၾကာင္း နင့္ဟာမနဲ႔ ေျပာေနတဲ့ အခ်ိန္ နင္ စိတ္ထေနတယ္မွတ္လား .. ေထာင္လာတဲ့ လီးကို နင္ဘယ္လို ဝွက္ထားလဲ .. အိုး … အင့္ .. အင့္”

မိုးရတီ ေျပာတာ ဟုတ္ေနမွေတာ့ က်ေနာ္လည္း သူေျပာတာ မွန္တယ္ဆိုတာကို အဖုတ္ကို တိုးကာလ်က္ရင္းနဲ႔ပဲ အေျဖေပးမိတာေပါ့။ မိုးရတီကလည္း က်ေနာ့္စိတ္ထဲ ဘာရွိတယ္ဆိုတာ သိေနတယ္နဲ႔ တူပါရဲ ့။ သူ႐ူးတစ္ေယာက္လို သားရဲမရဲ လ်က္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ေခါင္းကို အားနဲ႔ဖိကိုင္ၿပီး အဖုတ္နဲ႔ က်ေနာ့္ပါးစပ္တေလၽွာက္ ပြတ္ေတာ့တာပဲ။

“အိုး .. မိုက္တယ္ကြာ … အရမ္းကို မိုက္တယ္ .. ငါ ၿပီးေတာ့မယ္ .. ေဇယ် .. ငါ့ကို ၿပီးေအာင္ လ်က္ေပးးးးးး !!”

မိုးရတီရဲ ့တကိုယ္လုံး တုန္ခါေနတာ မိုးဦးက်မွာ ရွိတဲ့ ၀ါးပင္ပ်ိဳေလးနဲ႔ေတာင္ အလားသဏၭာန္တူေနသလား ထင္ေနရတယ္။ မွန္ရာကို ေျပာရရင္ က်ေနာ္ေတာ့ ပါးရိုးေတြ တအားေညာင္းတာပါ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ .. ဒါေပမယ့္ သိတယ္ဟုတ္ .. I don’t give a fuck ပါ။ မိုးရတီ အဖုတ္ကို လ်က္ေနတာမ်ား မသိရင္ က်ေနာ့္ရဲ ့ေသေရးရွင္ေရးက သူ႔အဖုတ္ေပၚ မူတည္ေနသလိုပဲ .. ဟီး .. မိုးရတီဆိုရင္ က်ေနာ့္ လၽွာစြမ္းေၾကာင့္ စကားေတာင္ မေျပာနိုင္ေတာ့ဘူး .. တအီးအီး .. တအားအားနဲ႔ ညည္းယုံပဲ တတ္နိုင္ေတာ့တယ္။

အဲ့လိုမ်ိဳး ဆက္တိုက္ က်ေနာ္ လၽွာကို အျပင္းအထန္ဆုံး အလုပ္ေပးလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ေနာက္ထပ္ငါးမိနစ္ေလာက္အၾကာမွာ မိုးရတီတစ္ေယာက္ ဒရၾကမ္းကို ၿပီးသြားတယ္။ အရည္ေတြ ထြက္တာမ်ား ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ က်ေနာ့္ပါးစပ္တစ္ခုလုံး အဖုတ္ရည္ပင္လယ္ႀကီးထဲမွာ လက္ျပစ္ကူးေနရသလား ထင္ေနရတာ …။

စီးက်ၿပီး ထြက္လာသမၽွ အရည္ေတြကို ကုန္စင္တဲ့အထိ မ်ိဳခ်လိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ေတာ့ အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းေလးကို သာသာေလးပဲ တစ္ခ်က္ခ်င္း လ်က္ေပးေနတယ္။ မိန္းကေလးေတြ ဒီလိုမ်ိဳး ၿပီးခါစအခ်ိန္မွာ သူတို႔ရဲ ့အဖုတ္အတြင္းသားေလးေတြက အရမ္းကို ဆန္းဆန္းတင့္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ က်ေနာ္က ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိေနတယ္ေလ။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ေက်နပ္အားရတဲ့ အသံနဲ႔ မိုးရတီ သက္ျပင္းေလးမႈတ္ထုတ္ၿပီး က်ေနာ့္ပုခုံးေပၚတင္ထားတဲ့ ေျခတန္ကို ျပန္႐ုတ္လိုက္တယ္။ က်ေနာ္လည္း အခုက်မွ အသက္ကို ျပည့္ျပည့္ဝ၀ ျပန္ရႉရတာေပါ့ ..။

“ေဇယ် .. တအားေတာ္တယ္ .. ရတီ ေမၽွာ္မွန္းထားတာထက္ ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးနိုင္တယ္”

မိုးရတီရဲ ့ခ်ီးမြမ္းမႈမွာ က်ေနာ္ ရွက္ေၾကာက္စြာနဲ႔ပဲ က်ရႈံးရင္း ေခါင္းကိုငုံ႔ထားမိတယ္။ မိုးရတီက အရင္ဆုံး ေဘဇင္ေပၚမွာရွိတဲ့ တစ္ရႉးစကၠဴနဲ႔ သူမအဖုတ္ကို ေျခာက္ေအာင္သုတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ပင္တီေလးကို ျပန္ဝတ္ၿပီး ခါးေပၚလိပ္တင္ေနတဲ့ ဝတ္စုံစကို ေအာက္ျပန္ဆြဲခ်ၿပီး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္တယ္။ မိုးရတီက သြက္သြက္လက္လက္နဲ႔ လႈပ္ရွားေနသေလာက္ က်ေနာ့္မွာေတာ့ ေက်ာက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို မလႈပ္မယွက္နဲ႔ .. ေဘာင္းဘီဂြၾကားက လီးကလည္း ေထာင္ေနတာမ်ား ေဘာင္းဘီသားကိုေတာင္ ေဖာက္ထြက္မလားပဲ။

“အိုေက .. ဒါဆိုရင္ အဆင္ေျပၿပီ .. ရတီသြားေတာ့မယ္ .. ေဇယ်ေတာ့ ေနခ်င္ေနခဲ့ဦးေလ .. ေဇယ် ညီေလးကို သနားရင္ လက္ပူတိုက္ခ်င္ တိုက္လိုက္ေပါ့ .. ခိ .. ခိ”

မိုးရတီက ကိုယ္ကေလး သဲ့သဲ့လႈပ္ခါသြားေအာင္ ရယ္ရင္း သန႔္စင္ခန္းထဲက ခ်က္ခ်င္းထြက္မသြားေသးဘဲ သူမရဲ ့ကိုယ္ေနဟန္ထား အဆင္ေျပတယ္၊ မေျပတယ္ မွန္ထဲမွာ ျပန္ၾကည့္ေနေသးတာ။ ၿပီးေတာ့မွ ေဘာင္းဘီဂြၾကားေပၚ လက္အုပ္ၿပီး ထရပ္လိုက္တဲ့ က်ေနာ့္ကို ျပဳံးေထ့ေထ့ၾကည့္ရင္း လက္ကေလးတစ္ဖက္ေထာင္ျပ၊ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို တာ့တာပုံစံ ေကြးညႊတ္ၿပီးလႈပ္ခါျပတယ္။

“ကဲ .. သြားၿပီေနာ္ .. ေဇယ် .. ရတီ စိတ္မေကာင္းဘူးကြယ္ …  အခုေတာ့ ရတီနဲ႔ ေဇယ် ဘဲစားဘဲေခ် ျဖစ္သြားလို႔ .. မဟုတ္ရင္ ေဇယ် လီးေထာင္ေနတာကို ရတီ ျပဳစုေပးပါတယ္ .. ခိ ခိ”

အထာေလးနဲ႔ မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ျပၿပီး ေက်ာ့ေက်ာ့ေမာ့ေမာ့ေလး လွည့္ထြက္သြားတဲ့ မိုးရတီကို လီးအေထာင္သားနဲ႔ က်ေနာ္ လိုက္ေငးေနယုံပဲ တတ္နိုင္ေတာ့တယ္။ မိုးရတီ ထြက္သြားလို႔ သန႔္စင္ခန္းတံခါးက ျပန္ပိတ္သြားတယ္ဆိုရင္ပဲ အရင္ဆုံးလုပ္မိတဲ့အလုပ္က မတရားေထာင္မတ္ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ လီးကို အျပင္ေရာက္ေအာင္ ထုတ္မိတာပဲ။

တြိဳင္းလက္အခန္းထဲ အေျပးအလႊားဝင္ၿပီး ေႂကြခုံမွာ ထိုင္လိုက္တယ္။ ထိုင္ၿပီးေတာ့မွ ေလာ့ခ္ခ်ဖို႔ေတာင္ ေမ့ေနလို႔ ကမန္းကတမ္း ခ်ရေသးတယ္။ အားလုံးၿပီးၿပီ ဆိုေတာ့ မ်က္စိကို စုံလုံးမွိတ္၊ လက္က လီးကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး အားရပါးရ ဂြင္းတိုက္ေတာ့တာပဲဗ်ာ .. မိုးရတီရဲ ့ကိုယ္လုံးေလး၊ ေပါင္တန္လွလွေလး၊ တင္ပါးၿဖိဳးၿဖိဳးအိအိေတြ၊ အဆိုးဆုံးက အရမ္းကိုလွပလြန္းတဲ့ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလး .. ဒါေတြ အားလုံးက ျပတ္ျပတ္သားသားကို က်ေနာ့္ မန္မိုရီထဲမွာ ရွိေနေတာ့ ဘယ္ေလာက္မွေတာင္ မၾကာလိုက္ပါဘူး .. အီးခနဲ ေအာ္မိၿပီး လရည္ေတြ ပန္းထြက္တာ ေရွ႕ကဆြဲပိတ္ထားတဲ့ တြိဳင္းလက္တံခါးကိုေတာင္ ဖတ္ခနဲ ဖတ္ခနဲ သြားစင္ေတာ့တာပဲဗ်ာ ..

ကိစၥဝိစၥအားလုံးၿပီးသြားမွပဲ က်ေနာ္လည္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ၿပီးသန႔္စင္၊ မ်က္ႏွာကိုေတာင္ ေရေအးေအးနဲ႔ သစ္လိုက္ၿပီးမွ အျပင္ကို ထြက္လာခဲ့တာ။ စားေသာက္ခန္းထဲမွာေတာ့ မိုးရတီတို႔ မိသားစု ရွိမေနေတာ့ပါဘူး။ That’s a relief  .. ဟူး။ အမူအရာမပ်က္ေအာင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတိထားၿပီး မီးဖိုခန္းထဲ ဝင္လာခဲ့တာ ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ၊ က်ေနာ့္ကို ျမင္တာနဲ႔ ဟင္းရည္အိုးတစ္ခုနား ေရာက္ေနတဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို အနားေရာက္လာတယ္။ လက္ကိုအတင္းဆြဲေခၚသြားလို႔ အခန္းေထာင့္ တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ ..

“ေမာင္ .. ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ ??”
“အာ .. သန႔္စင္ခန္းေလ” (က်ေနာ္လည္း ေလသံမာမာနဲ႔ ေမးတဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့အသံအတိုင္း တုံ႔ုျပန္လိုက္တယ္)
“ေအာ္ .. ေသးေပါက္ဖို႔ကို ေမာင္က ဒီေလာက္ေတာင္ အခ်ိန္ယူရတယ္ေပါ့ … မိုးရတီကိုေရာ ေတြ႕ေသးလား??”
“ဟ .. ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ ေက်ာ့ .. အိမ္သာထဲမွာ အီးပါဖို႔ လုပ္ေနတာ .. ဘယ္ကမိုးရတီက ပါလာရတာလဲ .. မင္း ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ ေက်ာ့ !!”

သူ႔ေလသံထက္ မေလ်ာ့တဲ့ Tone နဲ႔ တု႔ံျပန္လိုက္လို႔လား မသိဘူး .. ေက်ာ့ေကခိုင္ ပါးစပ္ေလးအေဟာင္းသားနဲ႔ အိုးခနဲ ေအာ္ၿပီး ၿငိမ္က်သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္အနားက ခြာၿပီး သူလုပ္ေနတာပဲ သြားျပန္လုပ္ပါေရာ။ ေတာ္ေသးတယ္ဗ်ာ။ ကံသီလို႔ ေခ်ာက္ထဲက်ဖို႔ လက္မတင္ေလးပဲ လိုေတာ့မလို႔။ အကယ္၍သာ က်ေနာ္က မိုးရတီအဖုတ္ကို လ်က္ေပးေနမွန္း ေက်ာ့ေကခိုင္ သိသြားလို႔ကေတာ့ က်ေနာ္ေတာ့ အဂြမ္းႀကီး ဂြမ္းၿပီ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ ..

က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုခံစားေနရတာလဲေတာ့ ေမးမေနပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ .. ႂကြက္သိုက္ထဲ စာဘူးေတာင္းသိုက္ပါေရာက္ေနသလို အားလုံး ရႈပ္ေထြးေနတာပဲ။ က်ေနာ့္အေတြးေတြရဲ ့တစိတ္တပိုင္းမွာ ခုေနေလးတင္ကမွ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ကိစၥအတြက္ အျပစ္ရွိတယ္လို႔ ခံစားရသလို၊ ေနာက္တစ္ပိုင္းကေတာ့ မိုးရတီရဲ ့ေတာင္းဆိုခ်က္ကို လိုက္ေလ်ာလိုက္တာ မွန္တယ္လို႔ ေတြးေနတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ စဥ္းစားၾကည့္ဗ်ာ။ ဒီလိုသာ ကိစၥကို မျဖတ္လိုက္ရင္ မိုးရတီ တစ္ေယာက္ ဘယ္အခ်ိန္ က်ေနာ့္ဆီကေန အေႂကြးျပန္ေတာင္းမလဲဆိုတာကို စိတ္တထင့္ထင့္နဲ႔ ျဖစ္ေနရမွာေလ။ အခုေတာ့ ကိစၥအားလုံးက ၿပီးသြားၿပီ။ အရာရာဟာ ပိုေနျမဲ က်ားေနျမဲ မဟုတ္လား။ status quo ကို ျပန္ေရာက္သြားၿပီေပါ့ ..။

ဒါေပမယ့္ ႀကီးက်ယ္တဲ့အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု ျဖစ္ၿပီးတိုင္း အရာရာတိုင္းဟာ အျမဲတမ္း မူလအေျခအေနကို ျပန္ေရာက္ရဲ ့သလား .. က်ေနာ္နဲ႔ ေက်ာ့ေကခိုင္ကေရာ နဂိုအတိုင္း ရွိေနမွာလား .. မိုးရတီကေရာ က်ေနာ့္ကို အရင္အတိုင္း ေဘာ္ဒါတစ္ေယာက္လိုပဲ ဆက္ဆံမွာလား .. က်ေနာ္ကေရာ မိုးရတီေပၚ ဘယ္လိုစိတ္ထားမိမွာလဲ … ဒါေတြအားလုံးဟာ အေျဖကို မွန္းဆလို႔မရတဲ့ ပုစၧာတစ္ခု၊ ဒါမွမဟုတ္ အေျဖအမ်ိဳးမ်ိဳး ေပးနိုင္တဲ့ ပုစၧာတစ္ခု အေနနဲ႔ တည္ရွိေနပါတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ေရာ .. ခင္ဗ်ားတို႔ပါ ေတြးမိၾကမယ္ ထင္ပါရဲ ့ …

******************

အဲဒီေနာက္ေတာ့ သိပ္ထူးထူးေထြေထြရယ္လို႔ ထပ္မျဖစ္ဘဲ ရက္သတၱပတ္ အနည္းငယ္ၾကာသြားျပန္တယ္။ ဘာမွသာ မျဖစ္တာ မိုးရတီကေတာ့ ဆိုင္မွာ က်ေနာ္နဲ႔ ေတြ႕တိုင္း လစ္လၽွင္လစ္သလို သန႔္စင္ခန္းထဲက အျဖစ္ကို ျပန္အစေဖာ္ရင္း ကလူသလို၊ ျမဴသလိုေတာ့ အျမဲလုပ္ေနတာ။ ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ က်ေနာ္ စိတ္ကို လုံးဝပိုင္းျဖတ္ထားတယ္။ သူေျပာသလို ဘဲစားဘဲေခ် ျဖစ္ေနၿပီဆိုမွေတာ့ ေနာက္ထပ္ ထပ္ၿပီး မပတ္သက္ေတာ့ဘူးလို႔ .. တစ္တက္စားလည္း ၾကက္သြန္၊ ႏွစ္တက္စားလည္း ၾကက္သြန္ေတာ့ မလုပ္ေတာ့ဘူေပါ့။ သူ႔ဟာသူ ဘယ္ေလာက္ပဲ အဆီဗူးခါေအာင္ လာၿပီး ျမဴဆြယ္ေနပေစ .. ေက်ာ့ေကခိုင္ အေပၚ ထပ္ၿပီး သစၥာမေဖာက္ဘူးရယ္လို႔ စိတ္ကိုမဲတင္းထားတယ္။ မဲတင္းထားတယ္လို႔ ေျပာရတာေတာ့ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ သိၾကမွာပါ။ က်ေနာ့္ဦးေႏွာက္ရဲ ့ အတြင္းအက်ဆုံးေနရာမွာ မိုးရတီတစ္ေယာက္ က်ေနာ္နဲ ့ပတ္သက္ၿပီး ဘာေတြဆက္ႀကံထားလဲဆိုတာကို သိခ်င္တဲ့ အေတြးရိုင္းက တစြန္းတစ ရွိေနလို႔ေလ .. ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဖန္တစီဆိုတာ တကယ္ျဖစ္နိုင္တဲ့ အရာမဟုတ္ဘူးလို႔ပဲ သေဘာထားတယ္ဗ်ာ။ စူပါဟီးရိုးေတြေတာင္ ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲမွာပဲ ရွိတာ မဟုတ္ဘူးလား …။

တစ္ရက္မွာေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ အလစ္မွာ အနားေရာက္လာတဲ့ မိုးရတီက မခ်ိဳမခ်ဥ္မ်က္ႏွာေပးေလးနဲ႔ ဘာေျပာသလဲဆိုေတာ့

“ရတီေလ … ေဇယ်နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေအးေအးေဆးေဆး ေတြ႕ၿပီး ေဆြးေႏြးခ်င္ေသးတယ္ ..” တဲ့

တေလၽွာက္လုံး တင္းထားသမၽွ က်ေနာ့္ရဲ ့သိကၡာတံတိုင္းဟာ ဆူနာမီဒဏ္ကို မခံနိုင္တဲ့ ေရကာတံခါးနဲ႔ေတာင္ တူသြားတယ္ဗ်ာ .. မျဖစ္ဘူး .. မသင့္ေတာ္ဘူးဆိုတဲ့ စကား က်ေနာ့္ပါးစပ္က ထြက္မလာဘူးရယ္။ အဲ့လို မေျပာယုံမက က်ေနာ့္ မ်က္ႏွာကပါ အရင္တုန္းက မိုးရတီ ႏွာထန္ၿပီး ခပ္ရင့္ရင့္ေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြကို ျပန္ၾကားေယာင္ၿပီး ျပဳံးမိသလိုေတာင္ ျဖစ္သြားေသးတာ။ မိုးရတီဆိုတာ က်ေနာ္ေျပာဖူးခဲ့သလို လူလည္မေလး မဟုတ္လား .. ခ်က္ခ်င္းကိုပဲ မ်က္လုံးရြဲႀကီးေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ရင္း .. အဲ .. ရတီတစ္ေယာက္ပဲ ဒီလိုမ်ိဳး ဆႏၵရွိတာ မဟုတ္ဘူးပဲ .. ေတာ္ေသးတာေပါ့လို႔ ေျပာၿပီး က်ေနာ့္နားက လွည့္ထြက္သြားၿပီး သူ႔အလုပ္ သူဆက္လုပ္ေနတယ္။

ဒီလိုမ်ိဳး ျဖစ္ပ်က္တာေလးေတြက ေက်ာ့ေကခိုင္ အလစ္မွာ ျဖစ္ရင္ျပသနာ မရွိေပမယ့္၊ ေက်ာ့ေကခိုင္ ရွိေနတဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ ကြိဳင္က အႀကီးအက်ယ္ပူတာေပါ့။ ေက်ာ့ေကခိုင္ စိတ္ေအးေအာင္ က်ေနာ္က ေျပာဆိုရွင္းျပရေပမယ့္ ၾကာလာေတာ့ ဒီကိစၥက သိပ္အဆင္မေျပေတာ့ဘူး။ မိုးရတီ ဆိုတာကလည္း နဂိုကတည္းက ေက်ာ့ေကခိုင္ကို ထည့္တြက္တာ မဟုတ္၊ ေနာက္ၿပီး က်ေနာ္တို႔က အလုပ္အတူလုပ္ေနတာဆိုေတာ့ လုံးဝႀကီး လြတ္ေအာင္ ေရွာင္ဖို႔ဆိုတာ မလြယ္လွဘူး။ ေနာက္ဆုံးမွာ ဘယ္လိုျဖစ္လာလဲဆိုေတာ့ အလုပ္ထဲမွာ မိုးရတီ ရွိတဲ့အခ်ိန္ဆို ေက်ာ့ေကခိုင္က က်ေနာ့္ကို nelglect လုပ္တဲ့ ပုံစံျဖစ္လာတယ္။ ခက္တာက က်ေနာ္က အဲ့လို ပုံစံကို သေဘာမက်ဘူး။ တကယ္ဆို ဒါ ငါ့ရည္းစား .. ငါ့ေကာင္ေလးဆိုၿပီး သူက ယုယုယယေနျပရမွာ။ အခုေတာ့ သူက သူစိမ္းလိုလို လုပ္လာေတာ့ က်ေနာ္က ေနရင္းထိုင္ရင္း စိတ္ထဲခ်ဥ္လာေရာ။ ဒါေပမယ့္ ဆိုခဲ့သလို ကိုယ္က အမွားလုပ္ထားတာမွတ္လား .. က်ေနာ္ စိတ္ေလၽွာ့ပါတယ္ဗ်ာ .. စိတ္ေတာ္ေတာ္ကို ေလၽွာ့ပါတယ္ .. ဟူးးးး

ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုမွ ထင္မွတ္မထားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုက စေနေန႔ညမွာ မျမင္ရတဲ့ ေထာင့္ခ်ိဳးတစ္ေနရာကေန ထြက္ေပၚလာခဲ့ေလရဲ ့ …

အဲဒီေန႔က က်ေနာ္ေရာ၊ ေက်ာ့ေကခိုင္ေရာ ဆိုင္ကေန အလုပ္ေစာေစာဆင္းၿပီး ျပန္လာၾကတယ္။ ဒါကလည္း ေျပာရရင္ ဒီရက္မွာ ဦးေလးက အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ေနျပည္ေတာ္ကို သြားေတာ့တိုက္ခန္းမွာ က်ေနာ္ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့တယ္ေလ။ ခါတိုင္းလည္း ဦးေလးက ဒီလိုမ်ိဳး အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ညအိပ္ညေန သြားေလ့ရွိတယ္ .. အဲ့လို သြားတိုင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ က်ေနာ္နဲ႔ ေက်ာ့ေကခိုင္က အခ်စ္ပြဲေလးေတြ တိုက္ခန္းမွာ ႏႊဲၾကတာေပ့ါ။ အခ်စ္ပြဲ မႏႊဲရင္ေတာင္မွ သမီးရည္းစားခ်ိန္းေတြ႕သလိုမ်ိဳး ေတြ႕ၾကတယ္ေလ။

ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ တိုက္ခန္းကို အတူလာ၊ လမ္းမွာ စားခ်င္တဲ့ အကင္ဆိုင္ကေန ဆာေတးေလး ဝင္ဝယ္၊ ၿပီးေတာ့ တိုက္ခန္းေအာက္မွာရွိတဲ့ အေခြဆိုင္ကေန DVD9 တစ္ခ်ပ္ဝင္ငွားၿပီး တိုက္ခန္းေပၚ တက္လာခဲ့တယ္။ ဒါက က်ေနာ္နဲ႔ ေက်ာ့ေကခိုင္ သမီးရည္းစားအျဖစ္ ခ်ိန္းေတြ႕ရင္ လုပ္ေနၾကဟာေတြ။ သူေရာ က်ေနာ္ေရာ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္တာ ၀ါသနာပါေတာ့ အိပ္ရာေပၚေရာက္ဖို႔ ေစာေသးရင္ ဒီလိုမ်ိဳး အေခြအတူၾကည့္ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ကိုယ္ၾကား ၾကည္ႏူးမႈကို အစပ်ိဳးၾကတာ ..

ေက်ာ့ေကခိုင္ ေခြၾကည့္ဖို႔ ျပင္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က ဆိုင္ကယူလာတဲ့ မာဂရီတာေလး ႏွစ္ေယာက္စာ ျပင္ထားတယ္။ အားလုံးၿပီးေတာ့ အိမ္ေရွ ့ခန္းမွာရွိတဲ့ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ ဆိုဖာႀကီးမွာ တူယွဥ္ထိုင္ၿပီး သူ႔ငွားလာတဲ့ ကားကို ၾကည့္ေရာ။ အခုတေလာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ စကားႀကီးပဲ မ်ားေနရတာဆိုေတာ့ ရွားရွားပါးပါး ၾကည္ႏူးခ်ိန္ေလး ရတယ္ဆိုတာ ႏွစ္ေယာက္စလုံးကသိေတာ့ မိုးရတီနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီ ဘယ္သူမွ စကားစမေနပါဘူး။ အသားကင္ေလး စားလိုက္၊ မာဂရီတာေလး ေသာက္လိုက္၊ လူသတ္ကားလို႔ ထင္ရတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ထဲက တစ္ခ်ိဳ ့အခန္းေတြကို ေဝဖန္လိုက္နဲ႔ အဆင္ေျပေနၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကား ေအးစက္ေနမႈက တစစနဲ႔ ၿပိဳကြဲလာတယ္ ထင္ပါရဲ ့..။

ေက်ာ့ေကခိုင္ ငွားလာတဲ့ကားက တကယ္တမ္းေတာ့ သိပ္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ .. ေက်ာင္းသူေကာင္မေလးေတြကို လူသတ္သမားက တစ္ေယာက္ျခင္း လိုက္သတ္ေနတဲ့ကားပါ .. ေျပာရရင္ ႐ုပ္လွတဲ့ေကာင္မေလးေတြကို သုံးၿပီး ဘက္ဂ်က္အျဖစ္ ရိုက္တဲ့ ကားမ်ိဳး .. ဒါမ်ိဳးကားေတြ ကိုယ့္ၾဆာတို႔လဲ ၾကည့္ဖူးမွာပါ .. Soroity Sisters တို ့ဘာတို႔ေလ။ သိတယ္မွတ္လား .. အဲဒီထဲမွာပါတဲ့ ေကာင္မေလးေတြက အဝတ္အစား မလုံ႔တလုံေလးေတြ ဝတ္ျပၿပီး လုပ္စားတာေလ။ ေက်ာ့ေကခိုင္လည္း နဲနဲမွန္လာၿပီဆိုေတာ့ ဇာတ္ကားၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ဒီလိုမ်ိဳး ဝတ္ၿပီး ထြက္လာတိုင္း .. ေရး .. လုပ္ထားကြ .. ေဖာ္ထားကြ .. မ်ားမ်ားျမင္ေအာင္ ျပပါဗ်ိဳ ့ .. အဲ့လိုေတြ ေလၽွာက္ေအာ္ေတာ့တာပဲ .. က်ေနာ္ကေတာ့ သူျဖစ္ေနတာကိုၾကည့္ၿပီး ရယ္ခ်င္ေတာ့တာပဲ

အဲ့လို ေနရင္းနဲ႔ တစ္ခ်ိန္မွာ ဇာတ္ကားထဲမွာ ပါတဲ့ ေကာင္မေလး ေလးေယာက္စလုံး ကမ္းေျခမွာ ဘီကီနီနဲ႔ လမ္းေလၽွာက္တဲ့ အခန္းေရာက္လာေတာ့ က်ေနာ့္ကို ျဖတ္ခနဲ ဘာေမးလိုက္သလဲဆိုေတာ့ .. ေမာင္ .. အဲဒီထဲက ဘယ္ေကာင္မေလးက အမိုက္ဆုံးလဲ .. တဲ့ .. က်ေနာ္လည္း ဘာရယ္ မဟုတ္ .. စိတ္ထဲသေဘာက်သလို ျဖစ္မိတဲ့ တစ္ေယာက္ကို လႊတ္ခနဲ ေျပာလိုက္တယ္ .. ျပသနာက အဲဒီမွာ စေတာ့တာပဲ။

“ေမာင္ ဒီလိုေျပာမယ္လို႔ ထင္သားပဲ .. ဟုတ္တယ္ အဲဒီဟာမက အမိုက္ဆုံးပဲ .. မိုးရတီနဲ႔ေတာင္ တူေသး”

က်ေနာ္ႏႈတ္က ကၽြတ္ခနဲ ထြက္သြားၿပီး ဒီအေၾကာင္းကို ဆက္မေျပာဖို႔ ေက်ာ့ေကခို္င္ကို မ်က္ရိပ္မ်က္ကဲ ျပတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာ့က လက္မေလၽွာ့ဘူးရယ္

“ၾကည့္ပါဦး .. ဆံပင္အေရာင္ေရာ .. အရြယ္ေရာ အကုန္တူတူပဲ .. ဝတ္ထားတဲ့ အဝတ္ကလဲ စကတ္တိုတိုေလးမွာ စေတာ့ကင္နဲ႔ .. ေမာင္ ဘာကို ေတြးမွာဆိုတာ ေက်ာ့သိပါတယ္”

ကဲ .. က်ေနာ္ သည္းမခံနိုင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ စိတ္ထဲ ေအာင္းထားရတာမ်ားသလို ျဖစ္ေနတာေရာ၊ ေသာက္ထားတဲ့ မာဂရီတာရဲ ့အရွိန္ေၾကာင့္ေရာ လုံးဝကို ေပါက္ကြဲထြက္သြားတယ္။ ေဘးခ်င္းယွဥ္ထိုင္ေနတဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို အားႏွင့္ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ခါလိုက္တာ သူ႔ခမ်ာ ဆိုဖာေပၚမွာ ေနာက္လန္ၿပီး က်သြားေရာ။ ႏႈတ္ကလည္း .. မိုးရတီနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မင္း မေျပာဘဲ ေနလို႔မရဘူးလားလို႔ .. အသံက်ယ္ႀကီးနဲ႔ က်ေနာ္ ေအာ္ထည့္လိုက္တယ္။ တကယ္ပါဗ်ာ .. ေက်ာ့ေကခို္င္နဲ႔ က်ေနာ္ ရည္းစားျဖစ္ကတည္းက တခါမွ ဒီလိုၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း မဆက္ဆံဘူးရယ္။ သူလည္း လန႔္ျဖန႔္သြားတယ္နဲ႔ တူတယ္။

“ဟမ္ !! .. ရွင္ ၾကမ္းလွခ်ည္လား .. မိုးရတီနာမည္ၾကာတားနဲ႔တင္ ရွင္ တိရစၧာန္စိတ္ဝင္သြားတာလား”

ေၾကာင္ေပါက္ေလး မာန္ဖီသလိုႏွယ္ အၾကည့္နဲ႔ သူ႔အေပၚမွာ မိုးၿပီးရွိေနတဲ့ က်ေနာ့္ကိုၾကည့္ရင္း ေက်ာ့ေကခိုင္က လွမ္းေျပာတယ္ .. အဲဒီမွာ က်ေနာ္က .. ကဲ ဒီေလာက္ေတာင္ အဆက္မျပတ္ ေျပာခ်င္ေနဦးဆိုၿပီး .. ေနာက္ထပ္ စကားသံေတြ ထြက္မလာခင္မွာ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ဖိၿပီးအားနဲ႔ နမ္းစုပ္ပစ္လိုက္တယ္။ က်ေနာ္ ထင္ထားတာကေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ ဒီေလာက္ေတာင္ ေဒါသထြက္ေနတာ က်ေနာ့္ကို တြန္းထုတ္မယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ မသိဘူး။ အံ့အားသင့္စရာအျဖစ္ တြန္းထုတ္မခံရဘဲ က်ေနာ့္အားထက္ မနည္းတဲ့အားနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ျပန္နမ္းတာ ခံရတယ္ဗ်။

အားရေအာင္ နမ္းၿပီးလို႔ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ကြာသြားတဲ့အခ်ိန္ ေက်ာ့ေကခိုင္က က်ေနာ့္ကို ရီေဝေဝနဲ႔ ၾကည့္ေနတာ .. ၿပီးေတာ့ ရင္ဆိုင္ေတြ ေမာက္တက္လာတဲ့အထိ အသက္ရႉလိုက္ၿပီး ဘယ္ေျပာတယ္ မွတ္လဲ .. အဲဒီ ေခြးမကို တအားမုန္းတာပဲ တဲ့ .. ေျပာၿပီးတာနဲ႔လည္း သူ႔လက္ကေလးတစ္ဖက္က ေျမႇာက္လာၿပီး က်ေနာ့္ေခါင္းကို လွမ္းဆြဲၿပီး ကြာသြားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ျပန္ၿပီးပူးကပ္ေအာင္ လုပ္ရွာတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ သိပ္ၿပီး အၾကမ္းတမ္းႀကီး မဟုတ္ေတာ့ဘူး .. နဲနဲ passion ပါလာသလို၊ လၽွာေတြဘာေတြလည္း ပါလာၿပီ။

ေက်ာ့ေကခိုင္ ႏႈတ္က အဖ်ားတက္သလို ခပ္တိုးတိုး ညည္းသံေလး ထြက္က်လာတဲ့ေနာက္၊ က်ေနာ့္ လီးကလည္း ျပစ္မွတ္ကို ပစ္ခတ္ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနတဲ့ အေျမႇာက္ေျပာင္းလို အဆင့္သင့္ျဖစ္လာပါေရာ။ လက္ကလည္း အလိုအေလ်ာက္ ေက်ာ့ေကခိုင္ ဝတ္ထားတဲ့ ဘေလာက္စ္ေအာက္ကို လၽွိုဝင္ေနၿပီး နို႔လုံးလုံးေလးတစ္ဖက္ကို ဘရာေပၚကေန အုပ္ကိုင္ၿပီး ဖ်စ္ညႇစ္ေနတယ္။ က်ေနာ့္လက္က ဒီလိုအလုပ္မ်ားေနသလို သူကလည္း အားက်မခံ က်ေနာ့္တီရွပ္ေအာက္ လက္ဝင္ထိုးၿပီး က်ေနာ့္နိုသီးေလးကို ျပန္ပြတ္ေပးေနတယ္ .. ဟမ္ ဆိုၿပီး .. ခင္ဗ်ားတို႔ အံ့အားသင့္သြားလားေတာ့ မသိဘူး .. ဒီေကာင္နို႔နဲ႔ဟာဆိုၿပီး .. ဟီး  ;D.. က်ေနာ္ေျပာတာ သူတို႔လို မိန္းကေလးေတြေလာက္ မႀကီးတဲ့ ေယာက်္ားေလးေတြရဲ ့ ရင္အုပ္ေပၚက နို႔သီးပါဗ်ာ ..

တေအာင့္ၾကာေတာ ့မရေတာ့ဘူး .. သူေရာက်ေနာ္ေရာ အရွိန္တက္လာၿပီ။ အဲဒီမွာ ေက်ာ့ေကခိုင္က က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကို တြန္းထုတ္လိုက္တယ္။ က်ေနာ့္ကို စူးခနဲ တစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္ၿပီး သူမဝတ္လာတဲ့ ဘေလာက္စ္ကို ေခါင္းေပၚကေန မၿပီး ခပ္ျမန္ျမန္ခၽြတ္တယ္။ က်ေနာ့္စိတ္ထင္ ေက်ာ့ေကခိုင္ကို ၾကည့္ရတာ တစ္ခုခု ျဖစ္ေနသလိုပဲ .. ဘာျဖစ္လို႔ က်ေနာ္ ဒီလိုေျပာရတာလဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္ ေက်ာ့ေကခိုင္ အကၤ် ီခၽြတ္တာကို ျမင္ဖူးေနလို႔။ ပုံမွန္ဆိုရင္ သူက ဒီလိုမ်ိဳး ေခါင္းေပၚကေန ေျမႇာက္ၿပီး ခၽြတ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ သိၾကမွာပါ .. မိန္းကေလးေတြ အလွမပ်က္ခ်င္ဘဲ ခၽြတ္တဲ့နည္းေလ .. လက္ကေလးတစ္ဖက္ကို အရင္လၽွိုထုတ္ၿပီးမွ အကၤ် ီကိုလြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဆြဲခၽြတ္တာေလ။

ဆက္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ အဲ့လို အကၤ် ီခၽြတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ကလည္း တီရွပ္ကို ေခါင္းေပၚကေန မၿပီးခၽြတ္လိုက္တယ္။ အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတာက တီရွပ္က မ်က္လုံးႏွစ္လုံးနား အျဖတ္၊ က်ေနာ့္ျမင္ကြင္းေလး ျဖတ္ခနဲ ေမွာင္သြားတဲအခ်ိန္ေလးမွာတင္ ေက်ာ့ေကခိုင္က ဘရာကို ဖယ္ၿပီးသား ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒါေတာင္မွ မရပ္ေသးဘူး။ ဆတ္ခနဲ ထရပ္လိုက္ၿပီး သူဝတ္ထားတဲ့ သရီးကြာတားဂ်င္းေဘာင္းဘီကို ၾကယ္သီးျဖဳတ္ၿပီး ေအာက္ဆြဲခ်လိုက္တာ ပင္တီပါ တခါထဲ ပါသြားတယ္။ အေမႊးကို ေျပာင္ေနေအာင္ ရိတ္ထားေလ့ရွိတဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့အဖုတ္ကို ျမင္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ့္မ်က္လုံးျပဴးသြားတယ္ .. အာ့လာလား .. ဆင္မေလး မုန္ယိုေနတာ အရည္ကို လဲ့ေနတာပဲ ဟရို ့

“မိုးရတီက ၿပိဳင္ဘက္မရွိ လွခ်င္လွမယ္ .. ဒါေပမယ့္ ရွင့္ကို ဒီလိုလုပ္ေပးနိုင္မလား”

ေက်ာ့ေကခိုင္ကို ၾကည့္ရတာ အေမၾကမ္းမ်ား ဝင္ပူးေနသလားေတာင္ မသိဘူး။ ေငးေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကိုလည္း တြန္းထုတ္လိုက္ၿပီး၊ ေရွ ့ကို ေျမာက္ၿပီးတက္လာတဲ့ က်ေနာ့္ေဘာင္းဘီရဲ့ ႀကိဳးကို ခပ္ျမန္ျမန္ ေျဖၿပီး ေအာက္ကို ဆြဲခ်ပါေရာ။ က်ေနာ္က အိမ္ေနရင္း ခ်ည္ေဘာင္းဘီကို ဝတ္ထားတာဆိုေတာ့ ေအာက္မွာ ဘာမွ ရွိမေနဘူး။ စိတ္ထေနတဲ့ လီးက ေျဖာင္းခနဲ ထြက္လာတာေပါ့။

အဲဒီမွာ လီးကိုမ်ား သူ႔အစာလို႔မ်ား မွတ္ေနလား မသိဘူး .. က်ေနာ္ေတာင္ ဘာမွ ျပင္ဆင္ခ်ိန္ မရလိုက္ဘူး။ ေက်ာ့ေကခိုင္ေခါင္းက ျဖတ္ခနဲ ငုံ႔လာၿပီး လီးထိပ္က သူ႔ပါးစပ္ထဲ ဝင္ေပ်ာက္သြားပါေရာ။ ငုံလိုက္တာမွ ခါတိုင္းလိုေတာင္ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ့္လီးက ေတာ္ေတာ္ဆိုက္ႀကီးေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ အကုန္လုံး ငုံနိုင္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခုက်ေတာ့ နဂိုကေနရာကို ေက်ာ္သြားတယ္ဗ် .. မိုးေလဝသ စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ စိုးရိမ္ေရမွတ္ကို ေက်ာ္ၿပီး ထူးကဲေရမွတ္ ေရာက္သြားတယ္ေပါ့ .. ေကာင္းတာကေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ

ဒါေပမယ့္ မိုးရတီရဲ ့နာမည္ကို ေက်ာ့ေကခိုင္ ထုတ္ေျပာလိုက္တာဟာ က်ေနာ့္ဦးေႏွာက္ရဲ ့အစြန္ဆုံးအခန္းမွာ သိမ္းဝွက္ထားရဲ ့မိုးရတီနဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္ေျပာင္းသတိရေစဖို႔ ျဖစ္သြားတယ္ဗ် .. အဲဒီမွာ က်ေနာ့္စိတ္က အရိုင္းဆန္သြားၿပီး လီးကို ကုန္းစုပ္ေနတဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို ဆုပ္ၿပီး ဆြဲဖယ္ပစ္လိုက္တယ္

“ဘာျဖစ္တာလဲ .. မႀကိ္ုက္ဘူးလား.. ရွင္ အဆင္မေျပလည္း က်မကို ဟိုဟာမလို႔ပဲ သေဘာထားးးးးးး”
“ေက်ာ့ .. မင္း .. ဟားးးးး … ကဲကြာ!!”

မရေတာ့ဘူးဗ်ာ .. စိတ္ကလုံးဝကို လြတ္ထြက္သြားၿပီ။ ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့ကိုယ္ကို တြန္းထုတ္လိုက္တာ ဆိုဖာေပၚ ေနာက္ျပန္လန္က်သြားျပန္တယ္။ ေျခတန္တစ္ဖက္က ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ၊ တစ္ဖက္က ဆိုဖာေပၚမွာ။ က်ေနာ္ ဒီလိုလုပ္လိုက္လို႔ ေက်ာ့ေကခိုင္က တစ္ခုခု ေျပာမယ္မွတ္ေနလား။ ဘာမွ မေျပာဘဲ သူက ျပန္ၿပီး စိန္ေခၚသလိုေတာင္ လွမ္းၾကည့္ေနေသးတာ။ ဘယ္ရေတာ့မလဲ .. ေျခတန္ေတြရဲ ့အေနအထားေၾကာင့္ အနည္းငယ္ဟၿပီး ဖိတ္ေခၚေနသလို ျဖစ္ေနတဲ့ အဖုတ္ေပါက္ထဲ လီးကို တအားေဆာင့္ထည့္လိုက္တာေပါ့ …။

တကယ္ပါဗ်ာ .. က်ိန္ဆိုက်ိန္ရဲပါတယ္။ လိင္ဆက္ဆံဖူးတဲ့ သက္တမ္းမွာ တစ္ခါမွ ဒီလိုမလုပ္ဖူးပါဘူး။ အခုဟာက တစ္ခ်က္ထဲနဲ႔ကို ဂိတ္ကုန္ဝင္သြားတာ။ ေက်ာ့ေကခိုင္သာ က်ေနာ့္ လီးနဲ႔ လိုးတာကို ပထမဆုံးခံဖူးတယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ ေနရာမွာတင္ သတိေမ့သြားမလား မသိဘူး။ အခုေတာင္မွ သိပ္မသက္သာဘူးဆိုတာ အားဆိုၿပီး အသံက်ယ္ႀကီးနဲ႔ ေအာ္ခ်က္က သက္ေသျပေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုခံရလို႔ သူက ေလၽွာ့မယ္လိုေတာ့ မထင္နဲ႔။ က်ေနာ့္ဖင္ကိုေတာင္ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ လွမ္းဖက္ထားတာ လက္သည္းခၽြန္ေတြ ဖင္သားထဲ စိုက္ဝင္မတတ္ပဲ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ …။

မိနစ္ပိုင္း ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားတဲ့အထိ အရိုင္းဆန္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြက ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို ႀကီးစိုးထားလို႔လားေတာ့ မသိ .. ဘာစကားမွ မေျပာျဖစ္ဘဲ ဆက္စ္ကိစၥကိုပဲ တရၾကမ္း လုပ္မိေနၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ နည္းနည္းေလး အရွိန္ျပန္ေလ်ာ့သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ မ်က္ႏွာေလး နီျမန္းၿပီး အသက္ရႉႏႈန္း ျမန္ေနတဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္က စကားေတြ ေတာက္ေလၽွာက္ေျပာေတာ့တာပဲ။

“ေဆာင့္ .. ေဆာင့္စမ္းကြာ .. က်မေကာင္ေလးက အလွပဲ ၾကည့္ေနခ်င္တဲ့ လူမဟုတ္ဘူး .. လိုးရမွ အာသာေျပတဲ့သူ .. မိုးရတီက အျပသက္သက္ပဲ .. ေက်ာ့ေကခိုင္ကမွ လုပ္လို႔ရေသး .. အီး”

က်ေနာ္ ႏႈတ္ခမ္း တင္းတင္းကို ေစ့ထားလိုက္တယ္ .. ဘာဆိုဘာမွ မေျပာဘဲ ေက်ာ့ေကခိုင္ အဖုတ္အိအိေလးထဲ အဆက္မျပတ္ဝင္ထြက္ေနတဲ့ လီးကိုသာ အာ႐ုံစိုက္ထားတယ္။

“ဟုတ္တယ္ .. အဲဒီေကာင္မက တကယ့္ ေသာက္ႂကြား .. ေျပာစရာမရွိေအာင္ လွတာနဲ႔တင္ မာန္တက္ေနတာ .. ေတာက္ .. မုန္းလိုက္တာ ..ႏုပ်ိဳႂကြရြေနတဲ့ ေဘာ္ဒီက ဘာျဖစ္လို႔ သူ႔မွာ သြားရွိေနရတာလဲ .. ဘာဝတ္ဝတ္ ဒင္းနဲ႔ လိုက္ေနတယ္ … အား … ေစာက္ေကာင္မ !!!”

ဆိုဖာသားကို အားယူၿပီး ေထာက္ထားတဲ့ က်ေနာ့္လက္ေတြက အလိုအေလ်ာက္ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ၿပီးေထာက္မိသြားတယ္။ ဒီထဲမွာ ေကာင္မေလးေတြ ပါရင္ .. ခင္ဗ်ားတို႔ ေကာင္ေလးေတြ အေပၚကမိုးၿပီးေဆာင့္ေပးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လက္သီးဆုပ္လိုက္ၿပီဆိုရင္ ဘာဆက္ျဖစ္သလဲ သိၾကတယ္ဟုတ္ .. (ဟီး .. ေမးသာေမးရတာပါ .. ဘယ္သူမွလဲ ဒါမ်ိဳးေတာ့ ဝင္ေျဖမယ္ မထင္ပါဘူး .. ခြီး  :P) ။

က်ေနာ္ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ဒီဂရီတိုးသထက္တိုးၿပီး ၾကမ္းလာေပမယ့္ ေက်ာ့ေကခိုင္ ေျပာေနတာေတြက မဆုံးေသးဘူး .. Non-stop ကို ဆက္ေျပာေနတာ …

“အီး .. တကယ္ .. တကယ္ပဲ … ဒီေကာင္မ ရင္သားေတြကလည္း ဘာမိုက္သလဲ မေမးနဲ႔ .. လုံးၿပီးထြားေနတာ ဆြဲသားတီရွပ္သာ ဝတ္ထားလို႔ကေတာ့ ေမာက္တက္ေနတာပဲ .. လာၿပီး စို႔ပါေတာ့လို႔ လက္ယက္ေခၚေနသလိုပဲ .. ရွီး .. အင့္ .. အင့္”

စိတ္ထဲဟုန္းခနဲ ျဖစ္သြားတာနဲ႔ ပုံမွန္ေဆာင့္ေနရာကေန တစ္ခ်က္ကို အားျပင္းျပင္းႏွင့္ ဖိခ်ပစ္လိုက္တယ္ (ကိုပန္းရိုင္း ရိုက္တင္ေပးတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြထဲမွာ ေျပာတဲ့ ေျမစိုက္ေဆာင့္နည္းေပါ့ ;))။ ဆီးခုံခ်င္းရိုက္သံက ဖတ္ခနဲ ျမည္ၿပီး လီးဆိုတာ ဖ်ဥ္းခနဲေတာင္ ျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့စကားေတြက က်ေနာ့္စိတ္ကို ဆြသထက္ဆြေပးေနတာ က်ေနာ္ ခံစားလို႔မရေတာ့ဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ စဥ္းစားၾကည့္။ မိုးရတီရဲ ့မို႔ေမာက္ေနတဲ့ နို႔လုံးေတြကို တီရွပ္ပါးပါးက်ပ္က်ပ္နဲ႔ ေဖာ္ျပတာကို က်ေနာ္က မ်က္စိထဲ မျမင္ရွာဘူးကိုး။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ ငါ ဒီလိုအရွိန္တက္သြားတာ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ ေက်ာ့ေကခိုင္ သိသြားမလားဆိုၿပီး ခနေတာ့ စိတ္ပူလိုက္ေသး။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာ့ေကခိုင္က က်ေနာ့္ကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ေအာက္ကေန တန္ျပန္ေကာ့ေပးေနရင္းက သူေျပာခ်င္တာကို ဆက္ေျပာေနတယ္။

“ဟင္း .. သိတယ္ေပါ့ .. က်မေကာင္ေလး ဒါေတြကို ႀကိဳက္တယ္ဆိုတာ .. ႀကိဳက္လဲႀကိဳက္ခ်င္စရာပဲ .. အိုးဆိုတာ စြင့္ကားၿပီး ပန္းသီးပုံအတိုင္းပဲ  လွခ်က္က .. လမ္းေလၽွာက္တိုင္း လႈပ္ေနတာတို႔ .. ကုန္းလိုက္တာမွာ ေပၚလာတာတို႔က .. အိုး .. shit!! .. ေသာက္ .. ေသာက္ေကာင္မ .. မုန္းလိုက္တာ”

ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ .. ကိုယ္က်ိဳးေတာ့နဲၿပီ ထင္ပါရဲ ့.. က်ေနာ့္မွာ ဆူေဝေနတဲ့ စိတ္ရိုင္းေၾကာင့္ လိုးသာလိုးေနရတာ။ လူက လန႔္လာၿပီ။ စိတ္ထဲထင့္ခနဲ ျဖစ္သြားတာမို႔ အရွိန္ကို ျပန္ခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ မရပါဘူး။ ေက်ာ့ေကခိုင္က အေလ်ာ့မေပးဘဲ က်ေနာ့္တင္ပါးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း ေအာက္ကေန အပီအျပင္ကို ေကာ့တင္ေပးေနတာ။ ေသာက္ထားတဲ့ အရွိန္နဲ႔ မူးေနတာလား .. တျခားဟာပဲ မူးေနတာလား မသိေတာ့ဘူး။

“အီး … အိုး .. မိုးရတီ .. ေစာက္ေကာင္မ … ေသာက္ရမ္းလွတာနဲ႔ မာန္တက္ေနတဲ့ဟာမ … ဖက္ခ္ယူ .. အိုး … ဖက္ခ္ … အီး!!!!”

ေနာက္ဆုံးစကားလုံးက ဒီအတိုင္းနဲ႔ ရပ္သြားတာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ မိန္းကေလးေတြ ၿပီးခါနီးမွာ ေအာ္ရင္ထြက္တဲ့ အသံလိုကို သံရွည္ဆြဲၿပီးထြက္တာ။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ဆံပင္ေတြ လႈပ္ရွားရမ္းခါၿပီး မ်က္ႏွာေပၚဖုံးသြားေလာက္ေအာင္ကို လူက ေကာ့ျပန္ယိမ္းထိုးၿပီး ေက်ာ့ေကခိုင္ အႀကီးအက်ယ္ ၿပီးသြားတယ္။ က်ေနာ္လည္း ဘယ္ေနနိုင္ပါ့မလဲ။ ကိုယ့္ေကာင္မေလးျဖစ္တဲ့သူ သူအင္မတန္မုန္းတဲ့ မိုးရတီအေၾကာင္း ေပါက္ေပါက္ေဖာက္သလို ေျပာရင္း ၿပီးသြားတယ္ဆိုမွ ကိုယ္လည္းပဲ ဘယ္လိုျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ၿပီး လိုက္ၿပီးသြားပါေရာ။ လီးကို ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့အဖုတ္အဆုံးထဲထိ ထိုးထည့္ထားၿပီး လရည္ေတြကို ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္တာ ဒလေဟာေတာင္ ထြက္သြားတယ္ ေျပာရမယ္ …။

ေက်ာ့ေကခိုင္ ဒီတစ္ခါၿပီးတာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကမ္းတယ္။ ခါတိုင္းနဲ႔ လုံးဝမတူဘူး။ ငလ်င္ႀကီး တစ္ခုလႈပ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ေနာက္ထပ္ ငလ်င္လွိုင္းေသးေသးေလးေတြ (အင္းဂိပ္လိုဆိုရင္ေတာ့ အာဖတာေရွာ့ခ္ေလး) ျဖစ္သလိုေတာင္ သူ႔အဖုတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေနမွန္း ဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲ လီးကို လာလာညႇစ္ေနတဲ့ အတြင္းသားေတြေၾကာင့္ သိေနတယ္ဗ်။

က်ေနာ္ လရည္ေတြကုန္စင္ေအာင္ ထြက္သြားၿပီးလို႔ မွိတ္ထားတဲ့ မ်က္လုံးကို ျပန္ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့မ်က္ဝန္းေတြက မွိတ္ရက္သား ရွိေနေသးတယ္။

မ်က္ႏွာႏုႏုေလးကလည္း ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို နီးျမန္ၿပီး ေခၽြးေစးေလးေတြလည္း ျပန္လို႔။ ဆံပင္ေတြဆိုတာလည္း ဖရိုဖရဲနဲ႔ .. ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ သိလိုက္ၿပီ။ အာ့ရို .. ဖ်ား ဖ်ား .. က်ေနာ့္ေကာင္မေလး ေမ့ေမ်ာသြားတာပဲ .. အလိုးခံရတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေမ့ေမ်ာသြားတယ္ဆိုတာ တကယ္ျဖစ္တတ္တာကိုး …။

က်ေနာ္ တိတ္တိတ္ေလးပဲ ဆိုဖာေပၚကေန ႂကြလိုက္တာ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ျဖစ္ခါစျဖစ္တဲ့ လီးက အဖုတ္ထဲကေန ႁပြတ္ခနဲ အသံျမည္ၿပီး ကၽြတ္ထြက္လာတယ္။ ေက်ာ့ေကခိုင္ကေတာ့ တုတ္တုတ္ေတာင္ မလႈပ္ေတာ့ဘူး။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ က်ေနာ္လည္း ေခၽြးေတြနဲ႔့ စိုရႊဲေနတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲ အရင္ဆုံး အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ဖို႔ ေတြးလိုက္ၿပီး ေနာက္ေဘးဘက္ ေလၽွာက္လာခဲ့တယ္။ ေဘဇင္ေရာက္ေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ေရဘုံဘိုင္ေခါင္းကို ဖြင့္၊ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ထိုးက်လာတဲ့ ေရေတြေအာက္မွာ ခနခံ၊ ၿပီးေတာ့ လက္ခုပ္ထဲ ေရထည့္ၿပီး မ်က္ႏွာ ေကာင္းေကာင္းသစ္ပစ္လိုက္တယ္ .. အား .. အခုက်မွပဲ ေနသာေတာ့တယ္ဗ်ာ

ေရဘုံဘိုင္ေခါင္းကို ျပန္မပိတ္မိေသးဘဲ အလၽွံမျပတ္က်ေနတဲ့ ေရေတြကို အဓိပၸါယ္မဲ့စြာနဲ႔ က်ေနာ္ ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ သိပ္မၾကာခင္ အခ်ိန္ပိုင္းေလးအတြင္းမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့အရာေတြကို က်ေနာ့္ေခါင္းထဲမွာ အခုထက္ထိ လက္မခံခ်င္ေသးဘူး။ ပုံမွန္ဆို တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ စကားမ်ားၿပီး ကေတာက္ကဆ ျဖစ္ရမယ့္ အေၾကာင္းအရာက အခုေတာ့ အရာသာအရွိဆုံး အခ်စ္ပြဲတစ္ပြဲေတာင္ ျဖစ္သြားခဲ့တာ။ အဲဒီထက္ ပိုၿပီး အ့ံၾသမိတာက ေက်ာ့ေကခိုင္တစ္ေယာက္ သူအင္မတန္ၾကည့္မရဘူးဆိုတဲ့ မိုးရတီအေၾကာင္း ေျပာရင္း ၿပီးသြားတာကိုပဲ။ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ဒီလို ျဖစ္ရတာပါလိမ့္။ ေသာက္ထားတဲ့ မာဂရီတာေၾကာင့္ပဲလား  .. အရက္ရွိန္ေၾကာင့္ ေက်ာ့ေကခိုင္ကိုယ္ထဲမွာ ငုတ္လ်ႈုိးေနတဲ့ စိတ္ဆႏၵတစ္ခုက ထိန္းမရပဲ ထြက္လာတား .. ဟူး .. မသိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ .. က်ေနာ္ သိတာဆိုလို႔ က်ေနာ္နဲ႔ က်ေနာ့္ေကာင္မေလး .. မိုးရတီဆိုတဲ့ ေကာင္မအေၾကာင္းေတြးရင္း ႏွစ္ေယာက္စလုံး ၿပိဳင္တူၿပီးခဲ့တာပဲ .. … ရတီ .. မိုးရတီ .. မင္း .. မင္း

အဲဒီေန႔ညက ေက်ာ့ေကခိုင္ကို ျပန္ကို နိုးမလာေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ္လည္း ေနရာေျပာင္းလိုက္ရင္ သူနိုးလာမွာ စိုးတာနဲ႔တင္ သူ႔ကို မ ၿပီးေရႊ ့မေနေတာ့ဘူး။ သူ႔ကိုယ္ေလးကို ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္ရင္း အေပၚကေန ေစာင္တစ္ထည္ ျခဳံေပးထားလိုက္တယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ကိုယ့္အခန္းထဲပဲ ဝင္ေခြေနလိုက္တာ ဘယ္အခ်ိန္ အိပ္ေပ်ာ္လို႔ ေပ်ာ္သြားမွန္းေတာင္ မသိဘူး။ ႏွာေခါင္းထဲမွာ ထမင္းေၾကာ္လိုလို အနံ့ရမွ နိုးလာေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္က မီးဖိုခန္းထဲမွာ မနက္စာစားဖို႔ ျပင္ေနတာ ေတြ႕ရေတာ့တာပဲ။

ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေက်ာ့ေကခိုင္က မေန႔ညက ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကို အစေဖာ္ၿပီး အေျပာမခံဘူးဗ်။ သူ မူးေနလို႔ပဲ ျဖစ္ခဲ့သလိုလိုနဲ႔ ႐ုပ္တည္ႀကီး လုပ္ေနတာ။ သူကမွ စကားမစေတာ့လဲ က်ေနာ္လည္း ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒါကို ဘာျဖစ္တာလဲလို႔ သြားေမးလို႔ရမလဲဗ်ာ။ မသိလိုက္ မသိဖာသာပဲ ေနလိုက္ရတယ္။ ယုန္ကေလး ႏွာေစးသည္ေပါ့ …။

တစ္ခု ထူးဆန္းတာက အဲဒီေနာက္ပိုင္း ေက်ာ့ေကခိုင္က မိုးရတီနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ့္ကို ဘာမွလာေျပာတာ မေတြ႕ေတာ့ဘူး။ ၾကည့္ရတာ သူက စကားစၿပီး ေျပာလိုက္ရင္ ဟိုေန႔ညက ျဖစ္ခဲ့တဲ့ဟာကို က်ေနာ္က ထုတ္ေျပာမွာ စိုးလို႔လားေတာ့ မသိဘူးရယ္။ ေနာက္တစ္ခု ထပ္ၿပီး ထူးဆန္းတာက အလုပ္ထဲမွာ မိုးရတီ က်ေနာ့္နား လာကပ္တဲ့အခါ သိပ္ၿပီးေတာ့ မၾကည္သလို အမူအရာလည္း မျပေတာ့တာ။ ဘယ္လိုမွန္း မသိဘူး။ ေက်ာ့ေကခိုင္ မိုးရတီကို ၾကည့္တဲ့အၾကည့္က တစ္မ်ိဳးေျပာင္းသြားသလိုပဲ။ က်ေနာ့္စိတ္ထင္ ခါတိုင္းလို မနာလိုေဂ်ဝင္တဲ့ အၾကည့္ေတြ မဟုတ္ဘူး .. တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲ .. က်ေနာ္မ်ား စိတ္ကူးတအားယဥ္ေနမိတာလား မသိေတာ့ပါဘူး ကိုယ့္ၾဆာတို႔ရယ္ …။

မိုးရတီနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ္ ဘယ္လိုေနလဲေတာ့ မေမးၾကပါနဲ႔။ ျဖစ္ခ်င္တဲ့အတိုင္းသာ ျဖစ္ၾကေၾကးဆို အဲဒီဟာမကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး လိုးခ်င္တာေပါ့ .. ဒါေပမယ့္ အဲဒီအေတြးကို က်ေနာ္ ခ်ိဳးႏွိမ္ထားပါတယ္။ အဲဒီအစား ကိုယ့္ေကာင္မေလး ျဖစ္တဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္အေၾကာင္းသာ က်ေနာ္ ေတြးေနလိုက္တယ္။ ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့ကိုယ္ထဲမွာ ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ မီးေတာက္ေလးကို က်ေနာ္ သေဘာက်တယ္ .. စိတ္လႈပ္ရွားတယ္ေပါ့ .. အဲဒီ မီးေတာက္ေလးကို မၿငိမ္းေစခ်င္ဘူး .. ဒီမီးေတာက္မွာ ေလာင္ကၽြမ္းခံရမွာကို ပိုးဖလံတစ္ေကာင္လို က်ေနာ္ ႏွစ္သက္ေနေတာ့တာပဲ ..။

ဒါေပမယ့္ ခက္တာက ေက်ာ့ေကခိုင္က အဲဒီေန႔ညက အျဖစ္အပ်က္ကို လုံးဝျပန္ေျပာင္းအေျပာမခံသလို၊ က်ေနာ္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေတြ႕ဖို႔ကိုလဲ ဟိုအေၾကာင္းၿပ ဒီအေၾကာင္းျပလုပ္ၿပီး ေရွာင္ေနခဲ့တယ္။ တစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္မကေတာ့ဘဲ ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ၾကာၿပီး၊ သုံးပတ္ထဲေတာင္ ေရာက္လာၿပီ။ မိုးရတီကလည္း က်ေနာ့္နားကို ကပ္ၿပီး flirt လုပ္တာက ေတာ္ေတာ္မ်ားလာၿပီ။ ဒီေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲဆိုေတာ့ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ဟိုလိုဒီလို ျဖစ္လာျပန္ပါေရာ ..။

အဲဒီလိုနဲ႔ ေနလာခဲ့တာ တစ္ေန႔မွာေတာ့ မိုးရတီ က်ေနာ့္အနား ေရာက္လာၿပီး

“ေဇယ် .. ဘယ္ႏွစ္ခါေလာက္မ်ား ရတီတို႔ ဘဲစားဘဲေခ် ျဖစ္မသြားရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ ေတြးမိသလဲ .. သိခ်င္လို႔ .. “

သူ႔စကားက ေျပာရရင္ ခါတိုင္းလိုပဲ လာၿပီးၾကဴတဲ့စကားေတာ့ ဟုတ္ေပမယ့္၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ မ်က္လုံးေတြရဲ ့အမူအရာေၾကာင့္ serious ေျပာေနသလို ခံစားရတယ္ဗ်။ ေက်ာ့ေကခိုင္အေပၚမွာ သစၥာေစာင့္သိမယ္ဆိုတဲ့ က်ေနာ့္ရဲ ့စိတ္တစ္ျခမ္းက ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပဲ ဒီေတာ့ပစ္ကေန ဖယ္ခြာဖို႔ အသိေပးေနေပမယ့္၊ အရွက္မရွိတဲ့ ေနာက္တစ္ျခမ္းက ဒီေမးခြန္းကို တုံ႔ျပန္ဖို႔ လွမ္းေျပာေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကံေကာင္းခ်င္တာပဲလားလို႔ ေျပာရမလား မသိဘူး။ က်ေနာ့္ႏႈတ္က ဘာစကားမွ မထြက္ခင္မွာ မိုးရတီကို ကိုေအးမင္းက လွမ္းေခၚလိုက္ပါေရာ ..။

မိုးရတီ ထြက္သြားလို႔ ကိုယ့္လက္ေတြကို ကိုယ္ျပန္ငုံ႔ၾကည့္ေတာ့ ေခၽြးေစးေတြေတာင္ စိုေနတာ ေတြ႕တယ္။ ဘာမွေတာင္ မဟုတ္ေသးဘူး ေနာ္ .. မိုးရတီနဲ႔ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ဆုံဖို႔ စကားစယုံေလး ရွိေသးတာကို။ အဲဒီေန႔ တစ္ေန႔လုံးလဲ က်ေနာ့္မွာ မိုးရတီ ေနာက္ထပ္ စကားစဦးမလားဆိုၿပီး ေစာင့္ေမၽွာ္သလိုေတာင္ ျဖစ္ေနေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိုးရတီက ထပ္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ ဘယ္လိုေနလဲ .. သိခ်င္တယ္လား ကိုယ့္ၾဆာတို႔။ ထုံးစံအတိုင္းေပါ့ .. စိတ္သက္သာရာရတာက တစ္ပိုင္း၊ စိတ္ပ်က္တာက တစ္ပိုင္းေပါ့ .. တကယ္ပါ။ ေဇယ်ဆိုတဲ့ေကာင္ဟာ မီးစတစ္ဖက္၊ ေရမႈတ္တစ္ဖက္ရယ္ …။

ညဘက္ က်ေနာ္တို႔ ဆိုင္သိမ္းခ်ိန္ၾကေတာ့ က်ေနာ္ ဇာတ္လမ္းအစမွာ ေျပာခဲ့သလို စားဖိုေဆာင္ထဲရွိတဲ့ ေကာင္မေလးေလးေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ခိုင္သဇင္က announcement တစ္ခုလုပ္တယ္။ တျခားေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဒီတစ္ပတ္ ေသာၾကာေန႔က်ရင္ သူ႔အိမ္မွာ ပါတီလုပ္မယ္တဲ့။ စိတ္ဝင္စားတဲ့သူ ရွိရင္ လာပါဆိုၿပီး အားလုံးကို ဖိတ္ေနတယ္။ က်ေနာ္သိတာက ေက်ာ့ေကခိုင္အိမ္ကို သူ႔အမ်ိဳးေတြ လာမွာမို႔လို႔ တျခားကို သူတို႔သြားၾကမယ္ ေျပာတယ္၊ ဒီေတာ့ အကယ္၍ က်ေနာ္သာ ခိုင္သဇင္ ဖိတ္ေခၚတဲ့အတိုင္း သြားမယ္ဆိုရင္ ေက်ာ့ေကခိုင္ လိုက္နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ဒီအတိုင္း ကိုယ့္သေဘာခ်ည္းနဲ႔ေတာ့ မလုပ္ပါဘူး။ ေက်ာ့ေကခိုင္ကိုေမးေတာ့ .. ရတယ္ သြားေလတဲ့ .. သူလည္း တျခားသြားဖို႔ အစီအစဥ္ မျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ လာခဲ့မယ္ဆိုၿပီး မတင္မက် အေျဖေပးတယ္။ ဒီေတာ့ အိုေကေပါ့ဆိုၿပီး က်ေနာ္ ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ဘူး။

တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ခိုင္သဇင္ ပါတီလုပ္မယ့္ေနရာက သူေနေနတဲ့ ရန္ကုန္ထဲက အိမ္မွာမဟုတ္ဘူး။ သူ႔အစ္မတစ္ဝမ္းကြဲ ရွိေနတဲ့ သန္လ်င္ဘက္ျခမ္းက အိမ္။ အဲဒီအိမ္ကလူေတြက ျမန္မာျပည္အႏွံ့ ဘုရားဖူးထြက္သြားလို႔ သူ႔ကို အိမ္အပ္သြားတာ။ အိမ္က ၿခံအက်ယ္ႀကီးထဲမွာ ေဆာက္ထားတာ ျဖစ္တဲ့အျပင္ အိမ္ႀကီးအိမ္ေကာင္း သုံးထပ္ႀကီး။ က်ေနာ္ ေရာက္သြားတဲအခ်ိန္မွာ ပါတီက ေတာ္ေတာ္ေတာင္ အရွိန္ရေနၿပီ။ ေအာက္ထည့္ ဧည့္ခန္းက်ယ္ႀကီးထဲမွာ ေသာက္စားေနၾကတဲ့သူေတြထဲ အခ်ိဳ႕က ဖြင့္ထားတဲ့ ေဂ်လိုရဲ ့ On the floor ဆိုတဲ့ သီခ်င္းနဲ႔ ကေနတဲ့ သူေတြေတာင္ ရွိေနၿပီဗ် …။

က်ေနာ္လည္း ဟိုေလၽွာက္သြား၊ ဒီေလၽွာက္သြားနဲ႔ ခနသြားၿပီး ပါတီလာတဲ့သူေတြအတြက္ စီစဥ္ေပးထားတဲ့ ေကာ့ေတးကို တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ ေသာက္ေနမိတယ္။ မ်က္စိကေတာ့ တစ္ေယာက္ေသာသူကို လိုက္ရွာမိေနတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔သိမွာပါ .. က်ေနာ္ မိုးရတီကို ရွာေနတယ္ဆိုတာ။ ဒါေပမယ့္ နာရီဝက္ေလာက္ေတာင္ ရွိသြားမလား မသိဘူး။ မိုးရတီရဲ ့အရိပ္အေယာင္ေတာင္ လုံးဝ မျမင္ပါဘူး။ အဲဒါနဲ႔ က်ေနာ္လည္း အေပၚထပ္ကို တက္တဲ့ ေလွကားရဲ ့ေထာင့္ခ်ိဳးေလးကို မွီထားရင္း ဘယ္ႏွစ္ခြက္မွန္း မသိတဲ့ ေကာ့ေတးကိုသာ ခပ္မၽွင္းမၽွင္းေလး ေသာက္ေနမိတယ္။ အဲဒီအခ်ိ္န္မွာ ..

(ဘယ္သူလဲ သိလား) .. ဆိုတဲ့ အေမးနဲ႔ က်ေနာ့္ မ်က္လုံးႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏုႏုေလးနဲ႔ ေနာက္ဖက္ကေန လာအုပ္တာ ခံလိုက္ရတယ္။ က်ေနာ့္မ်က္ႏွာဆိုတာ ျပဳံးၿဖီးၿဖီးႀကီးနဲ႔ ျဖစ္သြားတာ ဂ်ိဳကာ႐ုပ္လိုေတာင္ ျဖစ္သြားလား မသိဘူး။ ေသာက္ထားတာေတြက နဲနဲလည္း မ်ားေနၿပီျဖစ္တဲ့အျပင္ ဖြင့္ထားတဲ့ တီးလုံးကလည္း ျမဴးႂကြၿပီး စိတ္ထစရာေတြ ျဖစ္ေနေတာ့ လူက သိပ္ၿပီး ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ေတြးမေနေတာ့ဘူးရယ္ ..။

“မသိဝူး .. ဒါေပမယ့္ ခ်စ္စရာေကာင္းမယ္မွန္းေတာ့ သိတယ္” (ျမန္ျမန္ေျဖလိုက္တာ စကားေတာင္ မၿပီေတာ့ဘူး .. ဟီး)
“ခိ .. ခိ .. လူလည္ႀကီး”

က်ေနာ့္ မ်က္စိေတြေပၚက လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ ကြာသြားတယ္ဆိုတာနဲ႔ ေနာက္ဘက္ကို အလိုလို လွည့္ၾကည့္ၿပီးသား ျဖစ္သြားတယ္။ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ ထင္တားတဲ့အတိုင္းပဲ။ မိုးရတီရယ္ေလ .. ျပဳံးေစ့ေစ့ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ က်ေနာ့္ကို ေငးစိုက္ၾကည့္ေနတာ တကိုယ္လုံးကိုပဲ။ က်ေနာ္လည္း သူမအၾကည့္အတိုင္း ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး တန္ျပန္ၾကည့္ပစ္လိုက္တယ္။

မိုးရတီ ဒီေန႔ဝတ္ထားတာက skinnyလို႔ ေျပာလို႔ရမယ့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအက်ပ္၊ အသားက ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ျဖစ္တဲ့အျပင္ Low-riders အမ်ိဳးအစားဆိုေတာ့ ေရွ႕ဘက္ျခမ္းက ဆီးစပ္ဝင္းဝင္းေလးေရာ၊ ေနာက္ဘက္က တင္ပါးၿဖိဳးၿဖိဳးေတြရဲ ့အေနအထားကိုေရာ ေပၚလြင္ေအာင္ ျပထားသလို ျဖစ္ေနတယ္။ အေပၚပိုင္းမွာေတာ့ ဗြီပုံစံ လည္ပင္းေပါက္ ခပ္ဟိုက္ဟိုက္ တီရွပ္အျဖဴေလးကိုသာ ဝတ္ထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ သိၾကမွာပါ။ ဒီလိုပုံစံကို ေက်ာ့ေကခိုင္ကေတာင္ ေျပာထားေသးတယ္ မွတ္လား။ မိုးရတီရဲ ့နို႔ႀကီးေတြက ထြားၿပီးမို႔ေမာက္ေနေတာ့ လုံးဝကို ထင္းထင္းႀကီး ျဖစ္ေနတာေလ။ ေျပာရရင္ ရိုးရိုးေလး ဝတ္ထားေပမယ့္ ပါတီမွာ ရွိေနတဲ့ ေကာင္မေလးေတြထဲမွာ မိုးရတီက အလိုလိုေနရင္း outstanding ျဖစ္ေနတယ္ေပါ့ဗ်ာ

“ေဇယ် … ေကာင္ … မေလး ဘယ္မွာလဲ??” (ေမးပုံက အထာေလးနဲ႔ဗ် .. ေကာင္ဆိုတဲ့ေနရာမွ ႏွစ္စကၠန႔္ေလာက္ၾကာေအာင္ သံရွည္ဆြဲလိုက္ေသးတာ .. ႐ုပ္ကလဲ မခ်ိဳမခ်ဥ္ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔)
“ဒီေန႔ မအားဘူး”
“ေအာ္ .. ဆိုးတာပဲ”
“ဟုတ္လား” (ဘာရယ္ေၾကာင့္မွန္း မသိ .. က်ေနာ္ မ်က္ခုံးပင့္ၿပီး တုံ႔ျပန္မိတယ္)
“ဟုတ္တယ္ .. ေဇယ်ဟာမေလး ရွိေနမွ စကားေျပာရတာ ပိုေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတာ” (မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ၿပီးေတာ့ အထာေလးနဲ႔ ေျပာတဲ့ မိုးရတီရဲ ့႐ုပ္က တကယ္ကို ရိုက္ေပါက္ဗ် .. ဒါေပမယ့္ ဟိုလိုဒုတ္နဲ႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး .. ဟိုလိုဒုတ္ဗ် .. ဟီး)

အဲ့လို ေျပာၿပီးတာနဲ႔ က်ေနာ့္လက္ကို ႐ုတ္တရက္ဆြဲၿပီး အခန္းအလယ္က ကေနတဲ့လူေတြဆီကို တိုးကပ္သြားတာ က်ေနာ့္မွာ လက္ကားယားေျခကားယားနဲ႔ ပါသြားပါေရာ။ မိုးရတီ က်ေနာ့္လက္ကို ဆြဲရင္း ကပြဲထဲ ဝင္လာတယ္ဆိုရင္ပဲ အားလုံးရဲ ့အၾကည့္က က်ေနာ္တို႔ဆီ ေရာက္လာတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဘဲေတြက အားက်သလို၊ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက မနာလိုသလိုလိုနဲ႔ ၾကည့္ေတာ့ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ .. အလိုလို ဘဝင္ေတာင္ ျမင့္ခ်င္သလို ျဖစ္သြားေသး။ ဒါနဲ႔ မိုးရတီက က်ေနာ့္လက္ကိုဆြဲယူၿပီး သူမခါးကို ဖက္ခိုင္းလိုက္ေတာ့ ဘယ္ျငင္းေတာ့မလဲ။ လူကိုပါ ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္း၊ ကိုယ္ခ်င္းပူးကပ္ၿပီး ေတးသြားအလိုက္ ကခုန္မိေတာ့တာေပါ့။ အဲ့လို ကေနရင္းမွ ..

“ေဇယ် ရွင္သိလား??”
“ဘာကို သိရမွလဲ??” (ဘာမွ ဆက္မေျပာဘဲ က်ေနာ့္ မ်က္ႏွာကိုသာ ေငးၾကည့္ေနလို႔ မေနနိုင္တဲ့ က်ေနာ္ကပဲ ေမးလိုက္တယ္)
“ရတီတို႔ႏွစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ ဘဲစားဘဲေခ် ျဖစ္မသြားခဲ့ရင္ အေကာင္းသားလို႔ ေဇယ် ဘယ္ႏွစ္ခါေလာက္ေတြးမိသလဲ ဆိုတာေလ”
“ေအာ္ .. ဒါလား .. တစ္ခါတစ္ေလေပါ့” (က်ေနာ္လည္း သူ႔ကို တိတိက်က် မေျဖခ်င္တာနဲ႔ ေလၽွာခ်လိုက္တယ္)

ဒါေပမယ့္ မိုးရတီပဲဗ်ာ ဒီေလာက္နဲ႔ ရမလား။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို မခို႔တရို႔နဲ႔ကိုက္ၿပီး .. တကယ္ပဲ တစ္ခါတစ္ေလလားလို႔ မ်က္လုံးေလးဝင့္ အေမးမွာ က်ေနာ့္ကို က်ေနာ္မထိန္းနိုင္ဘဲ စကားတစ္ခြန္း လႊတ္ခနဲ ထြက္သြားတယ္

“ဘာျဖစ္လို႔ ငါတို႔ အတုံ႔အလွည့္ေတြ ျဖစ္ေနရတာလဲ .. တကယ္ဆို တၿပိဳင္ထဲဆိုရင္ ပိုမေကာင္းဘူးလား”

ေစာက္က်ိဳးနဲ .. က်ေနာ့္ ပါးစပ္က တကယ္ကို ဒီစကားေျပာထြက္သြားတာလား .. က်ေနာ့္ကို ၾကည့္ေနတဲ့ မိုးရတီရဲ ့မ်က္ဝန္းေလးဆိုရင္ အရင္ဆုံးဝိုင္းစက္သြားတယ္ .. ၿပီးေတာ့မွ တကယ္ကို သေဘာက်သလိုနဲ႔ ျပည့္ျပည့္ဝ၀ ျပဳံးေတာ့တာပဲ။

“အိုး .. ေဇယ်က သိပ္ဆိုးတာပဲ”
“အာ .. ရတီ က်ေတာ့ေရာ ေကာင္းလို႔လား” (ဘယ္ရမလဲ .. က်ေနာ္ကလဲ ျပန္ပက္လိုက္တာေပါ့)
“ဒါဆို ေဇယ်က ဆိုးတာေလးေတြကို သေဘာက်တယ္ေပါ့ .. ဟက္ ဟက္”

မိုးရတီက အဲ့လိုေမးလိုက္ရင္းက က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲ ပိုးတိုးဝင္လာတယ္။ တကယ္ဆို က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဒီလိုစကားေတြ ေျပာေနၾကေပမယ့္ လူခ်င္းပူးကပ္ၿပီး ကခုန္ေနတာကလည္း မပ်က္ဘူးေနာ္။ ခပ္ျမဴးျမဴး တီးလုံးနဲ႔အတူ လႈပ္ရွားေနတာဆိုေတာ့ သူ႔ကိုယ္ရဲ ့အစိတ္အပိုင္းေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုယ္က အလိုအေလ်ာက္ တိုက္မိေနတာပါ။ လူဆိုတာ ရွိန္းခနဲ ဖိန္းခနဲျဖစ္ၿပီး ရမၼက္အရွိန္က ေလေၾကာမိတဲ့ စြန္တစ္ေကာင္လို အထက္ကို ထိုးတက္သထက္ တက္ေနတာေလ။ ဒါကေတာ့ က်ေနာ့္ေနရာမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ဆိုလဲ ျဖစ္မွာပဲ။ မိုးရတီဆိုတာ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ပန္းေသေနရင္ေတာင္မွ ငုတ္တုတ္ေလးထထိုင္လာေအာင္ စြမ္းနိုင္တဲ့သူ မဟုတ္လား။ က်ေနာ့္လို ဟိုမုန္းအားေကာင္းတဲ့ အရြယ္အတြက္ေတာ့ ေျပာမေနပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ ….။

အဲ့ဒီလို မိုးရတီ က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္လာေတာ့ က်ေနာ့္လက္ေတြက သူ႔ခါးကိုကိုင္ထားရာက တင္သားေတြေပၚ ေျပာင္းေရာက္ၿပီး ထိထိမိမိ အုပ္ကိုင္မိသြားတယ္။ က်ေနာ့္ရင္အုပ္နဲ႔ ရင္သားမို႔မို႔ေတြ တင္းခနဲ ထိေတြ႕မိတယ္။ ႏွစ္ကိုယ့္တစ္ကိုယ္ျဖစ္သြားတဲ့အခိုက္ မိုးရတီက က်ေနာ့္နားတစ္ဖက္နားကပ္ၿပီး ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့
ေဇယ်သိလား .. ဒီအိမ္ရဲ ့အေပၚဆုံးထပ္မွာ အခန္းလြတ္ေတြ ရွိတယ္ … တဲ့

ညိဳ႕အားျပင္းလွတဲ့ ဒီစကားသံရဲ ့အဆုံးမွာ က်ေနာ့္ မ်က္လုံးက အိပ္ေမြ႕ခ်ခံလိုက္ရသလို အလိုလိုေမွးက်သြားတယ္။ အဲဒီေနာက္ က်ေနာ္ မွတ္မိတာက မိုးရတီရဲ ့လက္တစ္ဖက္က က်ေနာ္ဝတ္ထားတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီရဲ ့ဂြၾကားကို လာထိတာရယ္၊ က်ေနာ့္လက္ကိုဆြဲၿပီး ကခုန္တဲ့ေနရာက ေခၚထုတ္လာတာရယ္၊ ေကာ့ေတးေတြ ထည့္ေပးထားတဲ့ ယမကာပုံးထဲကေန တစ္ေယာက္တစ္ခြက္စီ အေမာေျပေသာက္မိတာရယ္၊ ေနာက္ဆုံး ႏွစ္ေယာက္သား ေလွကားထစ္ေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး အေပၚဆုံးထပ္ကို ေရာက္လာတာရယ္ပဲ။

လူသူကင္းေနသလို ျဖစ္တဲ့ အေပၚဆုံးထပ္ရဲ ့ေထာင့္ခ်ိဳးက အခန္းတစ္ခုထဲ ေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ မိုးရတီက က်ေနာ့္ကို အသင့္ရွိေနတဲ့ အခန္းထဲက Queen Size ကုတင္ဘက္ကို တြန္းထုတ္လိုက္တယ္။ ခပ္ထူထူ ေရျမဳပ္မို႔ရာေပၚ က်ေနာ္ ဖင္ထိုင္က်သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ေအာက္ထပ္ကေန ပ်ံ ့လြင့္လာတဲ့ တီးလုံးအတိုင္း မိုးရတီ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကို ေခါင္းေပၚေျမႇာက္တင္ၿပီ သူမကိုယ္ေလးကို ဆက္ဆီကခ်ိဳးတစ္ခုအတိုင္း တြန႔္လိမ္ကျပတယ္။ တစ္ခန္းလုံးမွာ ကုတင္ရဲ ့ေခါင္းရင္းမွာ ထြန္းထားတဲ့ မီးတိုင္ဝါ၀ါေလးရဲ ့အလင္းေရာင္ပဲရွိေတာ့ အဲဒီအလင္းရဲ ့ေအာက္မွာ ကျပေနတဲ့ မိုးရတီဟာ တကယ္ကို လက္ရာေျမာက္ထုဆစ္ထားတဲ့ ဗီးနပ္စ္နတ္သမီး႐ုပ္ေလး အသက္ဝင္လာသလိုပဲ။ လက္ေျမႇာက္ထားတဲ့အတြက္ ထြားမို႔တဲ့ရင္ေတြရဲ ့အတိုင္းအတာက ပိုၿပီးေတာ့ သိသာလာေတာ့ ဒါကိုၾကည့္ရင္း က်ေနာ့္မွာ အာေခါင္ေတြ အလိုလိုေျခာက္၊ ေသြးခုန္ႏႈန္းေတြ ျမန္သထက္ ျမန္လာတာေပါ့။

“ေဇယ်က ရတီရဲ ့့ကိုယ္ေပၚက အစိတ္အပိုင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျမင္ၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့ ဒီတစ္ခါ ရတီအလွည့္ .. ျပပါဦး ေက်ာ့ေကခိုင္ အျမဲျမင္ေနၾကဟာေတြ”

က်ေနာ္လည္း ဝတ္ထားတဲ့ ရႉးဖိနပ္ေရာ၊ ေျခအိတ္ေရာ သြက္သြက္လက္လက္ ခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ကိုယ္ေပၚက အကၤ် ီကို ဆြဲခၽြတ္ၿပီးလို႔ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပုံသြားတယ္ဆိုရင္ပဲ မိုးရတီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ..

“အိုး .. မဆိုးဘူး .. ဒါေပမယ့္ ရတီျမင္ခ်င္တာ ဒါေတြ မဟုတ္ဘူး”

Cheshire ေၾကာင္လို အျပဳံးက က်ေနာ့္မ်က္ႏွာေပၚ ေရာက္သြားၿပီး လက္က ေဘာင္းဘီၾကယ္သီးေပၚေရာက္၊ ၾကယ္သီးျဖဳတ္၊ ေအာက္ကိုတြန္းခ်လိုက္ေတာ့ အတြင္းခံပါ တဆက္ထဲ ပါသြားတယ္။ စိတ္ကလြတ္ထြက္ေနၿပီဆိုေတာ့ ကၽြတ္သြားတဲ့ ေဘာင္းဘီကို ပစ္စလကၡတ္ပစ္လိုက္တာ ကုတင္ေခါင္းရင္းဘက္မွာ သြားက်ေနေရာ။ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ ကင္းမဲ့သြားၿပီျဖစ္တဲ့ လီးကေတာ့ မာေတာင္ၿပီး ေထာင္ထြက္ေနတာ ေက်ာက္ဆိုင္ႀကီးတစ္ခု အလား ထင္ရမယ္။

“ခိ .. ခိ .. အခ်ိန္မျဖဳန္းခ်င္ေတာ့ဘူးေပါ့ .. ဟုတ္လား”

က်ေနာ္ ႏႈတ္က ျပန္မေျဖဘဲ ဆာေလာင္မြတ္သပ္တဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ မိုးရတီကို ၾကည့္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ သူမက ခါးကေလးကိုႏြဲ႕၊ တင္ကေလးကို ခါၿပီး ဝတ္ထားတဲ့ တီရွပ္ကို အရင္ဆုံး ေျမႇာက္ၿပီး ခၽြတ္လိုက္ပါေရာ။ ေယာက်္ားေလးတိုင္း သြားရည္က်ခဲ့ရတဲ့ ဆူၿဖိဳးလုံးဝန္းတဲ့ နို႔ႀကီးေတြဟာ ဘရာအကူေၾကာင့္ ျဖစ္တာ မဟုတ္မွန္း အခုက်ေတာ့ ေသခ်ာသိလိုက္ၿပီဗ်ာ။ ေသးသြယ္ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့ ဇာဘရာအနက္ကေလးထဲက ႐ုန္းကန္ထြက္သလို ကုန္း႐ုန္းထေနေလရဲ ့။

မိုးရတီရဲ ့တီရွပ္အျဖဴေရာင္ေလးက က်ေနာ့္အဝတ္ပုံေပၚ ဖတ္ခနဲ က်သြားၿပီးေနာက္ ရင္ခုန္မိန္းေမာဖြယ္ရာ ကႀကိဳးနဲ႔ လႈပ္ခါရင္း ဝတ္ထားတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီေပ်ာ့ရဲ ့ၾကယ္သီးကို ဆက္ျဖဳတ္မယ္ျပင္ေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ ့အရိုင္းဆန္စျပဳေနတဲ့ စိတ္ေတြကို ထိန္းလို႔မရေတာ့ဘူး။ ကုတင္စြန္းမွာ ထိုင္ၿပီးၾကည့္ေနရာက ကုန္းထမယ္ျပင္ေတာ့ ..

“နိုး.. ထိုင္ေန .. မထနဲ႔”

Dominant tone ေပါက္ေနတဲ့ အဲဒီေလသံကို က်ေနာ္ သေဘာက်တယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ့္မွာ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ လီးကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဂြင္းတိုက္မိယုံသာ လုပ္နိုင္ေတာ့တယ္။

“ဟား … ေဇယ် … တကယ္ .. ေတာ္ေတာ္ horny ျဖစ္ေနတယ္ေပါ့ .. ေနဦး .. ဒီမွာ ရွင္တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးတာေလး”

အာ့လာလား .. မ်က္လုံးကို ပုဇြန္ေလာက္ နီးနီးျပဴးထြက္သြားေတာ့တယ္။ ဘရာခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္ၿပီး ခၽြတ္လိုက္လို႔ လုံးဝရွင္းရွင္းႀကီး ျမင္လိုက္ရတဲ့ မိုးရတီရဲ ့နို႔ႀကီးေတြက လွလိုက္တာဗ်ာ။ ဒီေလာက္ ေသးသြယ္တဲ့ ကိုယ္ေလးေပၚမွာ ဒီလိုမ်ိဳး ဆူၿဖိဳးတဲ့နို႔ႀကီးေတြ ရွိမယ္ဆိုတာ မ်က္စိနဲ႔သာ တပ္အပ္မျမင္ရရင္ ယုံခ်င္စရာေတာင္ မရွိဘူး။ ေနာက္ၿပီး ပြန္းစတားေတြလိုမ်ိဳး ေသာက္ရမ္းႀကီးၿပီး ၾကည့္မေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔ဟာနဲ႔သူ အဆင္ေျပေျပပဲ။ score သာေပးၾကဆို ၁၀/၁ဝပဲ။ က်ေနာ္ အငမ္းမရ ၾကည့္ေနတုန္းမွာ မိုးရတီက နို႔ႀကီးေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ေဘးကေန တြန္းလိုက္တာ နို႔အုံသားအခ်င္းခ်င္း ထိမိသြားတယ္

“ရတီရဲ ့ဒီရင္ၾကားေလးကို ေဇယ် ခိုးၾကည့္ရင္ ဟိုဟာမက အျမဲေဂ်ဝင္ေနတာ မွတ္လား .. ေရာ့ ေသခ်ာၾကည့္ထား .. သူမွ မရွိတာ”
“အြန္း”
“ရတီ အဲဒီဟာမကို နားကိုမလည္ဘူး .. ဘာျဖစ္လဲ ေယာက်္ားေလးပဲ နို႔ႀကီးႀကီးလွလွ ျမင္ရင္ ၾကည့္ခ်င္မွာေပါ့ .. ဟုတ္ဘူးလား”

တကယ့္ဟာမေလးဗ်ာ ..။ မ်က္ေတာင္ေလး ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္ လုပ္ၿပီး ေျပာလိုက္တာ ရင္ထဲမွာ ဖ်င္းခနဲေတာင္ ျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္လက္ထဲ ကိုင္ထားတဲ့ လီးကိုပဲ အျပတ္ ဂြင္းတိုက္ေနမိပါေရာ ..။

အဲဒီေနာက္ေတာ့ မိုးရတီက သူမဝတ္ထားတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီေပ်ာ့ကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္တာ က်ေနာ့္အတိုင္းပဲ ပင္တီေလးပါ အကုန္ပါသြားတယ္။ တကိုယ္လုံး အဝတ္အစားကင္းမဲ့သြားတဲ့ သူမရဲ ့အလွကို က်ေနာ့္ မ်က္လုံးေတြနဲ႔ ေသာက္မ်ိဳလိုက္တာ ၀ိုင္ခ်ိဳခ်ိဳတစ္ပုလင္းလုံးနီးပါး ရင္ထဲေရာက္သြားတာနဲ႔ မျခားဘူးဗ်။

ေျခလွမ္းေတြ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလးလွမ္းရင္း ကုတင္ေပၚေရာက္လာတဲ့ မိုးရတီရဲ ့လက္ေတြက က်ေနာ့္ပုခုံးကို လာထိၿပီး၊ အားနဲ႔တြန္းထုတ္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္ ေနာက္ကိုေတာင္ လန္က်သြားတယ္။ သူဘာျဖစ္ခ်င္ေနလဲဆိုတာ ခန႔္မွန္းမိလို႔ မို႔ရာေပၚ ကိုယ္ကိုတြန႔္ၿပီး အေပၚဘက္တက္လိုက္ေတာ့ ေခါင္းက အသင့္ရွိေနတဲ့ ေခါင္းအုံးတစ္လုံးေပၚ တင္မိေရာ။

မိုးရတီဆိုတာက က်ေနာ္ succubus လို႔ ေျပာထားခဲ့တာ အပိုေျပာတာ မဟုတ္ဘူး ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ။ က်ေနာ္ ရွိရာကို ဒီအတိုင္းတက္လာတာ မဟုတ္ဘူး။ မို႔ရာေပၚမွာ ေလးဘက္ေထာက္ၿပီး တစ္လွမ္းခ်င္း ေရွ႕တိုးလာတာ .. ခင္ဗ်ားတို႔ ျမင္ဖူးမွာပါ .. erotic ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ မင္းသမီးလုပ္တဲ့သူက မင္းသားျဖစ္တဲ့သူကို ကစားခ်င္တဲ့အခါမွာ လုပ္သလိုမ်ိဳးေလ .. ေၾကာင္မေလးလို ေလးဘက္ေထာက္တက္လာရင္းက ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးေတြကို လၽွာနဲ႔သပ္ၿပီး လ်က္ျပေနေသး …။

က်ေနာ့္ရဲ ့ဆီးစပ္နားကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ မိုးရတီရဲ ့လႈပ္ရွားမႈက ရပ္သြားတယ္။ သူမက ဒီလိုရပ္သြားေပမယ့္ မေနနိုင္ေတာ့တာက က်ေနာ္ဗ်။ မ်က္ႏွာက်က္ကို ခ်ိန္ထားသလို ျဖစ္ေနတဲ့ လီးဟာ အခုက်ေတာ့ အေပၚဘက္မွာ ဝဲပ်ံေနတဲ့ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးထဲ ေရာက္ခ်င္ေနၿပီေလ။ တင္ပါးကို ေကာ့ၿပီတင္လိုက္တာ .. မိုးရတီက သူမခါးကို နဲနဲႂကြလိုက္လို႔ အဖုတ္ထဲ မဝင္ဘူး ျဖစ္သြားတယ္။

“နိုး .. နိုး .. ခနေနဦး .. ရတီ ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ေခါက္တုန္းက အရသာကို အရင္လိုခ်င္တယ္”

မခို႔တယို႔နဲ႔ ေျပာရင္း အေပၚကို ဆက္တက္လာေတာ့ မိုးရတီရဲ ့အဖုတ္က က်ေနာ့္မ်က္ႏွာေပၚတည့္တည့္ေရာက္လာပါေရာ။ ထူးထူးေထြေထြေတြ က်ေနာ္ ေျပာမေနေတာ့ဘူး.. ကိုင္း လာစမ္းကြာဆိုၿပီး သူ႔တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို လွမ္းကိုင္၊ လၽွာကို အရွည္ႀကီးဆန႔္ထုတ္ၿပီး ခပ္စိုစိုေလး ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ အကြဲေၾကာင္းကို လ်က္ထည့္လိုက္တာ ပလစ္ဆိုၿပီးေတာ့ ျမည္သြားတယ္။ မိုးရတီဆိုတာကေတာ့ အင္းခနဲ ညည္းၿပီး တင္ပါးေတြ ေအာက္ကို ပစ္က်လာတာ အဖုတ္နဲ႔ ပါးစပ္က လုံးဝကို အၾကားအလပ္မရွိ ပိကပ္သြားတာပဲ။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ပလစ္ ပလစ္ အသံနဲ႔ အီးအီးအားအား ညည္းသံေတြ အၿပိဳင္ထြက္လာတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာသြားတယ္ မသိဘူး။ မိုးရတီ သံရွည္ဆြဲေအာ္ၿပီး ေပါင္တြင္းသားေတြ တုန္ခါတက္သြားတဲ့အခ်ိန္ က်ေနာ့္ပါးစပ္လည္း အဖုတ္ရည္ ဗရဗြနဲ႔ကို ျဖစ္ေနၿပီ။ သူမ အၿပီးႀကီး ၿပီးသြားၿပီဆိုတာ သိလို႔ က်ေနာ့္ လ်က္ေနတာကို ရပ္ပစ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ .. နားထဲမွာ ဖုန္းျမည္သံတစ္ခုကို ၾကားလိုက္ရပါေရာ …။

Ring Tone သံက က်ေနာ့္ဟာမွန္း သိေနေတာ့ အေပၚက ရွိေနတဲ့ မိုးရတီရဲ ့တင္ပါးေတြကို တြန္းဖယ္ၿပီး ဖုန္းသံၾကားေနရတဲ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ေဘာင္းဘီကို လက္နဲ႔ လွမ္းဆြဲလိုက္တယ္။ မိုးရတီက က်ေနာ့္ခါးစပ္နားအထိ ဆင္းသြားေပမယ့္ က်ေနာ့္ေပါင္ႏွစ္ဖက္ေပၚ ဖိထိုင္ထားလို႔ လူက လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ေတာ့ ထလို႔ မရဘူးဗ် …။

“ဒီေလာက္ေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ေႏွာင့္ယွက္တာ ဘယ္သူမ်ားလဲေနာ္” (ျပဳံးစိစိ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ သူက က်ေနာ့္ကို လွမ္းစေနတယ္)
“ေဟး .. ေက်ာ့ .. ေျပာ .. ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ??” (ဖုန္းစကရင္မွာ ေပၚေနတာက ေက်ာ့ေကခိုင္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေျဖလိုက္ရတယ္)
“ေမာင္ .. ဘာမွ မဟုတ္ဘူး .. အိမ္ကလူေတြကို လိုက္ပို႔တာ ၿပီးသြားၿပီ .. ေမာင္က ပါတီမွာပဲလား”
“အာ .. ဟာ!!”

ျပန္ေျဖလိုက္တဲ့ က်ေနာ့္စကားသံက ရင္တထိတ္ထိတ္ ခုန္ေနတဲ့အရွိန္နဲ႔ တမ်ိဳးတမည္ေတာင္ ျဖစ္ေနေသး။ မျဖစ္ခံနိုင္ရိုးလား။ မိုးရတီက လက္တစ္ဖက္နဲ႔ က်ေနာ့္လီးကို အုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ေနာက္လက္တစ္ဖက္ကို ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးမွာ ေတ့ကပ္ၿပီး ဖလိုင္းကစ္လုပ္ျပေနတာ။ ကိုယ့္ရည္းစားေကာင္မေလးနဲ႔ ဖုန္းေျပာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ရန္ဘက္လို႔ ေျပာရမယ့္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က လီးကိုင္ေပးထားမွေတာ့၊ အဲဒါမွ စိတ္လႈပ္ရွား ရင္မခုန္ရင္ ဘယ္အခ်ိန္ သြားရင္ခုန္ေတာ့မလဲ .. မဟုတ္ဘူးလား ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ …။

“ဆက္ေနမယ္ေပါ့ ဟုတ္လား .. ေမာင္ .. ေက်ာ့လာခဲ့ရမလား .. ေမာင္ျပန္ေတာ့မွာလား”
“ေန .. ေနမယ္ .. အ ဟ .. ဟ .. ဟား ဟား”

ထစ္ထစ္ေငါ့ေငါ့ က်ေနာ့္စကားသံက ရယ္သံတစ္ဝက္နဲ႔ ဆုံးသြားတယ္။ မိုးရတီရယ္ေလ  .. သူ႔လက္သည္းခၽြန္ခၽြန္ေလးေတြနဲ႔ ဗိုက္ကို ဆြဲၿပီးတို႔ထိလိုက္တာ ယားတတ္တဲ့ က်ေနာ္ မေနနိုင္ဘဲ ရယ္မိတာေပါ့။ ဗိုက္သားျပင္ဆိုတာ တဆတ္ဆတ္ေတာင္ လႈပ္သြားေသး။

“ေမာင္ .. ဘာလို႔ရယ္တာလဲ .. ဘာျဖစ္ေနတာလဲ”
“ဟို .. ဟိုဟာ .. ဘဲတစ္ေဗြ ဒီမွာ ကေနတာ ဘယ္လိုပုံမွန္း မသိဘူး .. တြန႔္လိမ္ၿပီး ရယ္စရာႀကီးမို႔လို႔” (ေဖာေရွာလုပ္ၿပီး ေျပာလိုက္ရေပမယ့္ ရင္ထဲမွာ တစရာရွိတဲ့ တန္ခိုးရွင္အေပါင္းကို တေနရၿပီ)
“ေအာ္ .. ဒါဆို ေမာင္ရွိေနမွာေပါ့ .. ဟုတ္လား ”

ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့အဲဒီအေမးကို က်ေနာ္ ျပန္မေျဖနိုင္ဘူူးရယ္။ ပါးစပ္ကို တင္းတင္းေစ့ၿပီး ဘာသံမွ မထြက္ေအာင္ေတာင္ ထိိန္းထားရေသးတာ။ ျဖစ္ပုံက ဒီလို ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ။ မိုးရတီရယ္ေလ။ က်ေနာ့္လီးကို ကိုင္ထားရာကေန ထိန္းၿပီး အဖုတ္ဝနဲ႔ ခ်ိန္ၿပီး အေပၚကေန ထိုင္ခ်လိုက္တာ။ တစ္ခ်ီၿပီးထားတဲ့ အဖုတ္ဆိုေတာ့ အရည္ေတြက စိုေနတဲ့အတြက္ တင္းရင္းအိေႏြးေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္းတေလၽွာက္ တစ္ဝက္ေလာက္ထိကို ဝင္သြားရွာတယ္။ ေတြ႕ကတည္းက လိုးခ်င္ေနတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ ့အဖုတ္ထဲကို ကိုယ့္လီးဝင္သြားတဲ့ အရသာက ဘာနဲ႔မွ မလဲနိုင္ဘူးဆိုတာ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ သိၾကမွာပါ။ အဲဒီအရသာမွာ ကိုယ့္ရည္းစားေကာင္မေလးနဲ႔ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ ဖုန္းေျပာေနရတာပါ ထည့္ေပါင္းလိုက္ေတာ့ … ဟား .. လရည္ေတာင္ ခ်က္ခ်င္းထြက္မသြားေအာင္ မနည္းထိန္းလိုက္ရတယ္

“ဟယ္လို .. ေမာင္ .. ေမာင္ .. ရွိေနေသးတာလား” (ေက်ာ့ေကခိုင္ အသံက ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီး ျဖစ္ေနၿပီရယ္)
“ရွိ … တယ္ .. လိုင္းမေကာင္းဘူး .. လာမယ္ဆိုရင္ လာခဲ့လိုက္ေတာ့” (မိုးရတီက ေနာက္ထပ္ ထပ္ၿပီး လီးကို ဆက္သြင္းဖို႔ ျပင္ေနေတာ့ မနည္းအသံကို ထိန္းၿပီး အလုအယက္ ေျပာလိုက္ရတယ္)
“အိုေက .. လာခဲ့မယ္” (ေက်ာ့ေကခိုင္လည္း တိုတိုျပတ္ျပတ္ေျပာၿပီး ဖုန္းခ်သြားတယ္)

လက္ထဲကိုင္ထားတဲ့ ဖုန္းကို လႊတ္ခ်လိုက္တာ မို႔ရာေပၚကို ဒုတ္ခနဲျမည္ၿပီးေတာင္ က်သြားပါေရာ။

“အိုး .. ေဆာရီးေနာ္ .. ေဇယ် .. ရတီ ရွိေနလို႔လား .. သူ႔ ေကာင္မကို ဖုန္းေျပာရင္းနဲ႔ ေနာက္ထပ္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ မလိုးနိုင္ဘူးလား .. ခိ ခိ”

ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ မိုးရတီရဲ ့ခါးက်င္က်င္ေလးကို လွမ္းဆြဲၿပီး လီးကိုအားနဲ႔ ေကာ့တင္လိုက္တာ အထဲကတစ္ခုခုနဲ႔ ဒုတ္ခနဲေနေအာင္ သြားထိသလား မသိဘူး။ လီးဒစ္ဆိုတာ က်င္ထြက္သြားတယ္။ က်ေနာ့္ ႏႈတ္ဖ်ားကေနလည္း .. ရတီ .. နင္ .. နင္ ငါ့ကို ေတာ္ေတာ္ အနိုင္ယူတာပဲ .. ေတြ႕မယ္ ဆိုၿပီး ေျပာျပစ္လို္က္တယ္။ မိုးရတီက က်ေနာ့္စကားကို မမႈပါဘူး။ အဖုတ္အိအိေလးထဲ ျပည့္က်ပ္စြာဝင္ေနတဲ့ လီးရဲ ့အေတြ႕ကို အာ႐ုံခံေနသလို မ်က္ေတာင္ေလး ခပ္ေမွးေမွးလုပ္ၿပီး ဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ

“သိတယ္ .. ရတီ သိတယ္ .. ရတီက ေယာက်္ားေလးေတြကိို နိုင္စားရတာ သေဘာက်တယ္ .. ေဇယ်ကေတာ့ ပိုၿပီး ထူးျခားတယ္ .. ေက်ာ့ေကခိုင္က လွတပတေလးဆိုတာ သိေနေတာ့ .. ဒီေကာင္မေလး လက္ခံလိုက္တဲ့ ေကာင္ေလးမွာ ဘာစြမ္းရည္ရွိလဲဆိုတာ သိခ်င္တယ္ေလ ..”
“အီး .. ဟုတ္တယ္ .. မင္းဟာ စုန္းမပဲ ရတီ .. ငါ့ကို ဒီေလာက္အထိ ညိဳ ့ယူမယ္လို႔ ထင္မထားဘူး”
“ဒါလား .. ရတီ သိတာေပါ့ .. ဒါေပမယ့္ ေဇယ် ဒီေလာက္အထိ လိုက္ဆိုးမယ္လို႔ေတာ့ ရတီလည္း ထင္မထားဘူး .. အင့္ .. အင့္” (စကားေျပာရင္းနဲ႔ တင္ပါးကို လႈပ္ရွားၿပီး အေပၚက ေဆာင့္ေနသည္ျဖစ္လို႔ မိုးရတီရဲ ့အသက္ရႉသံမွာ ညည္းသံေလးေတြက စြက္ေနသည္)

“ေဇယ်က ရတီလက္က လြတ္ေအာင္ သိပ္ေရွာင္ခဲ့တာပဲေနာ္ .. ခက္တာက ရတီက ေဇယ်ေရွာင္ေလ ပိုလိုခ်င္ေလပဲ .. ခိ ခိ .. ေဇယ်သိလား .. ရတီ ေဇယ်ကို ဂြင္းတိုက္ေပးလိုက္လို႔ ၿပီးသြားတုန္းက ျဖစ္သြားတဲ့ မ်က္ႏွာကို ျမင္လိုက္ဖို႔ေကာင္းတယ္ .. အာ … အင့္ .. အင့္”
“အာ .. အဲဒါက တကယ္ကို မွားခဲ့တာပဲ .. မသိေတာ့ဘူး … အီး” (က်ေနာ္လည္း မိုးရတီ ညည္းသံနဲ႔အတူ လိုက္ၿပီး ညည္းမိေနၿပီ)
“အား .. အဲဒီညတုန္းက အိမ္မွာ ရတီ ေဇယ်အေၾကာင္းကို ျပန္စဥ္းစားရင္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ျပန္ပြတ္တာ တစ္ခ်ီၿပီးသြားေသးတယ္ .. အိုး .. အင့္”

မိုးရတီက စတိုခန္းထဲက အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္ညႊန္းဆိုေျပာေနရင္းက အေတြးထဲမွာ ပုံေဖာ္ေနတာလားေတာ့ မသိဘူး။ ဘာမွ ဆက္မေျပာေသးပဲ မ်က္စိႏွစ္လုံးကို မွိတ္၊ ေခါင္းကေလးကို ခပ္ေမာ့ေမာ့အေနအထားနဲ႔ အေပၚကေန ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ဆက္တိုက္ေဆာင့္တယ္။ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းမွာ လုံးဝန္းမို႔ေမာက္တဲ့ ရင္သားအစုံ လႈပ္ခါေနေလေတာ့ ျမင္ရတာ သိပ္အရသာရွိတာပဲ။ နို႔လုံးေတြက ျဖဴေဖြးၿပီး တင္းမာႂကြတက္ေနတယ္။ နို႔သီးေလးေတြကေတာ့ ရမၼက္ရွိန္ေၾကာင့္ စူထြက္ေနတာ ခပ္ခၽြန္ခၽြန္ စေတာ္ဘယ္ရီသီး ကေလးေတြနဲ႔ေတာင္ တူေနေသး။ ဒီလိုျမင္ကြင္းကို ျမင္ေနရေတာ့ ၾကည့္ေနတာနဲ႔တင္ ဘယ္လိုမွ မေရာင့္ရဲနိုင္ေတာ့ဘူး .. နို႔သီးေခါင္း စူစူေလးေတြကို အဖိုးထိုက္တန္တဲ့ ရတနာတစ္ခု ကိုင္တြယ္ၾကည့္သလို လက္နဲ႔ ယုယုယယ ထိလိုက္ေတာ့ မိုးရတီရဲ ့မ်က္လုံးအစုံက ဖ်တ္ခနဲ ျပန္ပြင့္လာပါေရာ ..

“ေဇယ် .. ေျပာစမ္း .. အင္း .. ေဇယ်ဖာသာ ဂြင္းတိုက္တဲ့အခါ .. အင့္ .. ရတီကို မွန္းၿပီး တိုက္ေသးလား … အင့္”
“အင္း” (အေပၚသြားနဲ႔ ေအာက္သြား အလိုလို မိတ္ဆက္သြားတဲ့ အေနအထားနဲ႔ က်ေနာ္ အေျဖေပးလိုက္မိတယ္)
“အိုး … တကယ္ !! .. ေတာ္ေတာ္မ်ားလား”
“မ်ားတယ္”
“ဂြတ္ .. ေကာင္းတယ္ .. ေသခ်ာေျပာကြာ .. ေဇယ်” (မိုးရတီရဲ ့အသံက မိန္းမငယ္ေလးေတြ တစ္ခုခုလိုခ်င္တဲ့အခါမွာ ပူဆာတဲ့ အသံ အလိုလိုေျပာင္းသြားတယ္)
“မွန္း .. မွန္းတယ္ … ရတီကို မွန္းၿပီး ဂြင္းတိုက္၊  ၿပီးတာ အမ်ားႀကီးပဲ .. အီး”

က်ေနာ္က အဲဒီလို ဖြင့္ဟၿပီး ဝန္ခံလိုက္ေရာ မိုးရတီဆိုတာ သံရွည္ဆြဲ ညည္းၿပီးေတာ့ကို က်ေနာ့္ဆီးစပ္ေပၚ ပစ္ၿပီး ထိုင္ခ်တာ ဆီးစပ္ခ်င္း ထိခတ္သံက လက္ခုပ္တီးသလိုကို ျမည္ထြက္လာတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္း ျပန္မႂကြဘဲ တင္ပါးကိုလွည့္ၿပီး ဆီးစပ္နဲ႔ ဆုံက်ိတ္သလို လွည့္ပတ္ၿပီး ေမႊပါေရာ။ လီးဆိုတာ အျပတ္ကို မာေတာင္ေနေတာ့ ေမႊလိုက္တိုင္း အဖုတ္အတြင္းသားနံရံေတြကို ဒီဂရီအကုန္ေျပာင္းၿပီး ေနရာအႏွံ့ လိုက္ထိုးေနတယ္။ စြတ္စိုအိေထြးတဲ့ အတြင္းသားေတြနဲ႔ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ပြတ္တိုက္ထိေတြ႕ေနေတာ့ ေတာ္ယုံတန္ယုံလူဆို ဒါမ်ိဳးေတာင့္ခံထားနိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္ေတာင္မွ လရည္ထြက္မလို ေတာ္ေတာ္ ျဖစ္သြားတာ။ အာ႐ုံေျပာင္းတဲ့အေနနဲ႔ လက္ထဲမွာ ဆုပ္ကိုင္ထားမိတဲ့ မိုးရတီ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို တင္းခနဲညႇစ္ၿပီး ေဆာ့ပစ္လိုက္ရတယ္။

“ဂြတ္ .. ဂြတ္ .. ေဇယ်ဟာမကို လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ရတီအေၾကာင္းေရာ ေတြးေနေသးလား”

ဒီစကားကို မ်က္ဝန္းနက္နက္ကေလးေတြနဲ႔စိုက္ၾကည့္၊ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းတစ္ဖက္ကို ကိုက္ထားရင္း မိုးရတီက လွမ္းေမးတာ။ တကယ္တမ္းေတာ့ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္က လိုးေနၾကရင္းနဲ႔ ေျပာေနၾကတာ ဆိုေတာ့ စကားေတြရဲ ့ၾကားမွာ အသက္ရႉသံေတြ၊ ညည္းသံေတြက ကပ္လ်က္ပါေနတာ။ ဒါေပမယ့္ မိုးရတီ ခုနက စကားကို ေမးလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ လိုးေဆာင့္ေနတာေတြကို ရပ္ၿပီး မ်က္ႏွာတည္တည္နဲ႔ seriously ေမးတာ။ စိတ္ထင္လို႔လား မသိ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မိုးရတီရဲ ့အဖုတ္အတြင္းသားေတြက က်ေနာ့္လီးကို ညႇစ္ညႇစ္ေနသလိုပဲ။

က်ေနာ္ ႐ုတ္တရက္ ဘာျပန္ေျဖရမလဲ မသိဘူး။ ခံစားမႈ အာ႐ုံမွာေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳး ႐ုတ္တရက္ႀကီး ၿငိမ္သြားတာကို လုံးဝ သေဘာမက်ဘူး။ မီးပြိဳင့္လြတ္မယ္ထင္ၿပီး အရွိန္နဲ႔ ျဖတ္ေမာင္းမယ္ျပင္တုန္း ႐ုတ္တရက္ မီးနီမိသြားတဲ့ကားလို လူက ႀကိတ္မနိုင္ခဲမရနဲ႔ ခံစားေနရတာ။ လီးကို ေကာ့ပင့္ၿပီး ထိုးမယ္ျပင္ေတာ့ မိုးရတီက က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကို လက္နဲ႔ ဖိေထာက္ၿပီး မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႔ ထပ္ေမးျပန္တယ္။

“ေျပာ .. ေဇယ် ..လိုးတဲ့အခ်ိန္ ရတီကို မွန္းလားလို႔”
“မွန္းတယ္”
“အိုး .. အီးးးးးး”

အသံရွည္ ညည္းကာ ဆြဲေအာ္ရင္း မိုးရတီတစ္ေယာက္ ေခါင္းငုံ႔ကာ က်သြားတယ္။ ကိုယ္လုံးေလးက တဆတ္ဆတ္တုန္ၿပီး က်ေနာ့္ကို ခြထားတဲ့ သူ႔ေျခတန္ေတြက အလိုလို စုသြားတယ္။ ဒါတြင္မက က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကို ေထာက္ထားတဲ့ သူ႔လက္ေတြက ကုတ္ဆြဲသလို တင္းတင္းညႇစ္လိုက္တာ လူကို စပ္ဖ်င္းဖ်င္း ျဖစ္သြားပါေလေရာ။

ၿပီးသြားၿပီ .. မိုးရတီ ၿပီးသြားၿပီ .. လီးတန္တေလၽွာက္ စြတ္စိုတဲ့အရည္ေတြနဲ႔ ထိေတြ႕တာကို ခံစားမိတဲ့အျပင္ ဆီးစပ္တဝိုက္ စိုစြတ္လာတဲ့ အသိေၾကာင့္ မိုးရတီ အႀကီးအက်ယ္ ၿပီးသြားၿပီဆိုတာ က်ေနာ္သိလိုက္တယ္ .. ဒါေပမယ့္ ခက္တာက က်ေနာ္ မၿပီးနိုင္ေသးဘူး .. မၿပီးျဖစ္လိုက္တာလို႔ ေျပာရမယ္။ အဖုတ္အတြင္းသားေတြရဲ ့လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ လီးက ေဖာင္းကားတက္လာတဲ့အခ်ိန္၊ မိုးရတီရဲ ့လက္သည္းေတြက က်ေနာ့္ ရင္အုပ္ကို ကုတ္ဆြဲပစ္လိုက္တာ မွတ္လား .. ေသာက္ေကာင္မေလး .. နာလိုက္တာဗ်ာ .. လူဆိုတာ အားခနဲ ေအာ္မိတဲ့အျပင္ အဲဒီအရွိ္န္နဲ႔ ထြက္ရမယ့္ လရည္က မထြက္ဘဲ ျဖစ္သြားတယ္။

ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်ၿပီး ၿငိမ္သြားတဲ့ မိုးရတီ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚ ဖုံးသြားတဲ့ ဆံပင္ေတြကို လက္ကေလးတစ္ဖက္နဲ႔ သပ္တင္ၿပီး က်ေနာ့္ကို ငုံ႔ၾကည့္တယ္ .. အျပဳံးေလးတစ္ခ်က္နဲ႔ ေဇယ်က သိပ္လိမၼာတာပဲလို႔ ေျပာၿပီး က်ေနာ့္ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲထူလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မို႔ရာရဲ ့တစ္ဖက္ကို လွိမ့္ခ်လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္က အေပၚက၊ မိုးရတီက ေအာက္က ျဖစ္သြားပါေရာ။ က်ေနာ့္လီးတန္က မာေက်ာေတာင့္တင္းဆဲ ဆိုေတာ့ မိုးရတီရဲ ့အဖုတ္ထဲမွာ ဒင္ျပည့္က်ပ္ျပည့္နဲ႔ ရွိေနတာေပါ့ … ။

“၀ိုး .. အရမ္းမိုက္တာပဲ ေဇယ် .. လူကို ဘယ္လိုျဖစ္မွန္းမသိဘဲ ပြင့္ထြက္သြားတာ .. ေက်ာ့ကို လုပ္ေနတုန္း ရတီကို ျမင္ေယာင္တယ္ဆိုတဲ့ စကားၾကားေတာ့ လုံးဝကို မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘူး .. သိပ္ဆိုးတဲ့ ေဇယ် .. လူဆိုးေလး”
မိုးရတီက အဲ့လို ေျပာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က သူ႔ကို အေပၚက မိုးထားရင္း တစ္ခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္လိုးေနၿပီ။ လိုးတာမွ အရည္ေတြရႊဲၿပီး ႏူးအိေနတဲ့ အဖုတ္အတြင္းသားေတြရဲ ့အေတြ႕ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံစားနိုင္တဲ့နည္းျဖစ္တဲ့ long stroke ေတြနဲ႔ ခ်တာ။ အေစာတုန္းက လရည္ထြက္ၿပီး ၿပီးလိုက္ခ်င္ေနေပမယ့္ အခုက်ေတာ့ တတ္နိုင္သမၽွ မၿပီးနိုင္ေအာင္ ထိန္းထားခ်င္ေနတာ။ ေခၽြးေစးေလးေတြေၾကာင့္ ဝင္းဝါၿပီး စိုျပည္ေနတဲ့ မိုးရတီရဲ ့ ပကတိ ဝင္းဝါေနတဲ့ အသားဆိုင္ေတြကို ရႈစားရင္း တစိမ့္စိမ့္လိုးခ်င္ေနတာေလ။ ကိုယ့္ေဆာင့္ခ်က္ေၾကာင့္ တုန္ခါတက္သြားတဲ့ နို႔လုံးထြားထြားႀကီးေတြရဲ ့ျမင္ကြင္းက ဘာနဲ႔မွကို မလဲနိုင္ဘူး မဟုတ္လား ..။ 
“ဒါေတာင္ ရတီ အကုန္ၾကားေသးတာ မဟုတ္ဘူး .. တစ္ဝက္ပဲ ရွိေသးတယ္”“အို .. တကယ္ .. ေျပာျပကြာ .. ေဇယ် .. ေျပာျပ” (မိုးရတီရဲ ့ ေျခတန္ႏွစ္ဖက္က တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ လိုးေနတဲ့ က်ေနာ့္ခါးကို လာခ်ိတ္ၿပီး ႏြဲ႕ဆိုးဆိုးတဲ့ အသံနဲ႔ ေမးပါေရာ)“တစ္ရက္တုန္းက .. ေက်ာ့နဲ႔ ကိုယ္ .. အီး .. မာဂရီတာနဲ႔ ၿငိမ့္ရင္း ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ေနတာ .. အဲ ဒီမွာ .. သူက ရတီနာမည္ ထုတ္ … ထုတ္ေျပာတယ္ .. အား”“အာ … အိုး … တကယ္”
“ပုံမွန္ဆို .. ေက်ာ့ .. သူ .. သူက ရတီ့ကို မေက်နပ္တဲ့ ေလသံနဲ႔ ေျပာ ေျပာတာ .. အဲဒီေန႔ကေတာ့ သူက ရတီကိုယ့္ကို စိတ္ဝင္စားတဲ့ ေလသံ .. အားက်သလို ေျပာတာ .. အီး”“အို .. ဟုတ္လား .. ေက်ာ့က ရတီေဘာ္ဒီကို ခိုက္တယ္ေပါ့ .. ေဇယ် ၾကားေတာ့ ဘယ္လိုေနလဲ”“ရွစ္ .. ဘယ္လိုေနမလဲ .. လီးက ေသာက္ရမ္း မာလာတာေပါ့ .. တကယ္ဆို ဒါမ်ိဳး ေျပာျဖစ္ရင္ အခ်င္းခ်င္း စကားမ်ားၾကတာ မ်ားတယ္ .. အီး .. ဒါေပမယ့္ .. အဲ .. အဲဒီတုန္းက .. ေက်ာ့က မူးေနလား မသိ ဘူး .. အာ .. အဝတ္ေတြ ဆြဲခၽြတ္ၿပီး .. စလိုးၾကေရာ”
က်ေနာ္ေဆာင့္ေနတဲ့ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးခံေနတဲ့ မိုးရတီရဲ ့မ်က္လုံးေလးေတြက ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို ဝင္းေျပာင္လာၿပီး၊ လူကလည္း ေအာက္ကေန ေကာ့ပင့္ေပးလာပါေရာ။ က်ေနာ္က တစ္ခ်က္ခ်င္း အခ်ိန္ယူၿပီး ေဆာင့္ေနတာဆိုေတာ့ မိုးရတီရဲ ့ေကာ့တင္ေပးတဲ့ တိုင္မင္ဟာ က်ေနာ္နဲ႔ အထူးအေထြ ညႇိစရာမလိုဘူး။ ႏွစ္ေယာက္သား အေပးအယူမၽွေတာ့ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းဟာ အဖုတ္ရဲ ့အတြင္းပိုင္း အသားေတြကို နက္နက္ရွိုင္းရွိုင္းနဲ႔ကို ထိေနတယ္။ က်ေနာ္လည္း ေကာင္းသလို၊ မိုးရတီလည္း ေကာင္းတယ္ဆိုတာ အသက္ရႉ ျပန္ျမန္လာတဲ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံးရဲ ့အေနအထားက သက္ေသခံေနတယ္။ 
“အဲဒီမွာ .. ရတီအေၾကာင္း .. ေက်ာ့က မရပ္ဘဲ ေတာက္ေလၽွာက္ ေျပာတယ္ .. အား .. နို႔ေတြက ဘယ္လို လုံးၿပီးႀကီးတာ .. အီး .. စို႔လိုက္ရရင္ ေကာင္းမယ္ .. တင္သားေတြက စြင့္ကားေနတာ .. အိ္ုး .. ရွစ္ .. အီး .. ခ်လိုက္ရရင္ ေကာင္းးးးး”
က်ေနာ့္ခါးကို မိုးရတီက ေျခတန္ေတြနဲ႔ ညႇပ္ထားရာကေန လက္ႏွစ္ဖက္က တင္သားေတြေပၚ ေရာက္လာၿပီး လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ တင္းတင္းညႇစ္ကိုင္ၿပီး ပင့္လိုးပါေရာ။ အစတုန္းက က်ေနာ္က အေပၚကေန လုပ္ေနတာျဖစ္ေပမယ့္ အခုက်ေတာ့ မိုးရတီရဲ ့tempo ေနာက္ က်ေနာ္ကလိုက္ၿပီး လိုးေပးရသလို ျဖစ္သြားတယ္။ ဘယ္လို မိန္းမေတြမွန္း က်ေနာ္ နားကို နားမလည္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ပဲ စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး။ ေက်ာ့ေကခိုင္တုန္းကလဲ မိုးရတီ အေၾကာင္းေျပာရင္းနဲ႔ ေကာ့လန္ၿပီး ၿပီးသြားတာ သတိေတာင္ လစ္သြားတဲ့ အထိပဲ မဟုတ္လား။ အခုလည္း မိုးရတီခမ်ာ ေက်ာ့ေကခိုင္အေၾကာင္းကို နားေထာင္ရင္း ထန္သထက္ထန္လာတာကို က်ေနာ္ မ်က္ျမင္ ေတြ႕ေနရတယ္ေလ ..။
“အိုး .. ရတီ့ ေဘာ္ဒီအေၾကာင္း ေဇယ်တို ့လိုးၾကရင္း ေျပာၾကတာ မိုက္တယ္ကြာ .. အင့္ .. အင့္” (မိုးရတီရဲ ့ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးထဲက ညည္းသံေတြ ခပ္စိတ္စိတ္ ျပန္ၾကားလာရၿပီ)“ဟုတ္တယ္ .. အဲ့လို ေတာက္ေလၽွာက္ ေျပာရင္းက .. တစ္ခ်က္မွာ .. ရတီ့နာမည္ကို ေအာ္ရင္း .. ေအာ္ရင္း .. သူ .. ၿပီး ၿပီးသြားတယ္”“အိုး .. ဖက္ခ္ … ေက်ာ့ေကခိုင္ … သူက ရတီ့နာမည္ေခၚရင္း ၿပီးသြားတယ္ .. ဟုတ္လား .. အီး”“ဟုတ္တယ္ .. ငါလဲ အဲဒီမွာ မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘူး .. ေက်ာ့ေအာ္ေနတာ .. မ .. မဆုံးေသးဘူး .. လ .. လရည္ေတြ ထြက္ကုန္ .. ထြက္ၿပီ … အားးးးး !!”
ထြက္ၿပီဆိုတဲ့စကားက ေက်ာ့ေကခိုင္နဲ႔ ျဖစ္ပ်က္ေနတုန္းက အေၾကာင္းကို ျပန္ၿပီးေျပာတာ မဟုတ္ဘူး ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ။ မိုးရတီရဲ ့ ကြန္ထရိုးအတိုင္း ခပ္ျမန္ျမန္သြက္သြက္ ေဆာင့္ေပးေနရင္းက က်ေနာ္ ဘယ္လိုမွ မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘဲ သူ႔အဖုတ္အတြင္းပိုင္းအထိေရာက္ေအာင္ လီးကိုေဆာင့္ခ်လိုက္ရင္း လရည္ေတြ ပန္းထြက္ကုန္တာ။ မရေတာ့ဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီႏွစ္ေကာင္ (မိုးရတီနဲ႔ ေက်ာ့ေကခိုင္) ရဲ ့လမ္းစဥ္လိုက္ၿပီး တစ္ေယာက္ကို လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္ျခားတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေျပာတာကို မုဒ (mood) တအားဝင္သြားတာကိုး။ တင္းရင္းအိေႏြးေနတဲ့ အဖုတ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးတေလၽွာက္မွာ လီးတန္ထိပ္ ဆက္ၿပီးတိုးဝင္စရာ ေနရာမရွိေလာက္ေအာင္ကို ဖိကပ္ထားရင္းကေန လူကို အေၾကာဆြဲသလို တဒြန႔္ဒြန႔္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ကို ၿပီးသြားတာ။ 
က်ေနာ္တင္ပဲလားဆိုေတာ့ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ .. မိုးရတီကိုယ္တိုင္လည္း အင္းဟင္းဟင္းဆိုၿပီး သံရွည္ဆြဲညည္းၿပီး က်ေနာ့္ဖင္သားေတြကို လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ကုတ္ထားရင္းက ေကာ့တက္သြားတာ။ တစ္ညထဲကို သုံးခ်ီဆက္တိုက္ၿပီးသြားတယ္ဆိုေပမယ့္ မိုးရတီ အခုတစ္ေခါက္ၿပီးတာက အရင္ႏွစ္ေခါက္ထက္ မေလ်ာ့ဘူး ကိုယ့္ၾဆာ။ နို႔လုံးႀကီးေတြ ေမာက္တက္လာလိုက္၊ ျပန္က်သြားလိုက္ ျဖစ္ေအာင္ကို အသက္ကို မဟားတရား ရႉေနရတာ ျမင္တာနဲ႔တင္ က်ေနာ္သိေနတယ္။ အဖုတ္ဆိုတာလည္း လီးကို တင္းတင္းညႇစ္ထားတာ ေရေလၽွာ္ၿပီးတဲ့ အကၤ် ီကို ေရတစ္စက္မွ မက်န္ေအာင္ လိမ္ညႇစ္သလို ညႇစ္ေနသလား ထင္ရတယ္။ က်ေနာ့္လိင္ေခ်ာင္းထဲေတာ့ လရည္ဆိုတာ တစ္စက္မွကို မရွိနိုင္ေလာက္ေတာ့ဘူးဗ်ာ ……………………….
ေခၽြးေတြသံေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္သား ခပ္ေစ့ေစ့ကေလး ျဖစ္ေနတဲ့ ျပတင္းတံခါးခ်ပ္ၾကားက တိုက္လာတဲ့ ေလျပည္နဲ႔ ထိေတြ႕မွ အနည္းငယ္ ေအးလာသလို ခံစားရေတာ့တယ္။ ႏွစ္ေယာက္သား စကားမေျပာျဖစ္ေသးဘဲ ေဘးခ်င္းယွဥ္ၿပီး လွဲေနရာက၊ မိုးရတီ က်ေနာ့္ဘက္ကို လွည့္မၾကည့္ဘဲ မ်က္ႏွာက်က္ကို စိုက္ၾကည့္ေနရင္းက စကားအရင္ စေျပာတယ္။ 
“ဟူး .. ရတီ့ဘဝမွာ ဒီတစ္ခါ ၾကဳံလိုက္တာဟာ တကယ္ကို မယုံနိုင္ေလာက္တဲ့ ေကာင္းတဲ့အရသာပဲ”“အြန္း” (ေခါင္းေလး မသိမသာ ညိတ္ၿပီး က်ေနာ္ေထာက္ခံလိုက္မိတယ္)“ေဇယ်ကို ညိဳ ့ၿပီးဆြဲေဆာင္မိတာ … အင္း … ေက်ာ့ေကခိုင္က ရတီ့အေပၚ …. အာ”
မိုးရတီရဲ ့စကားက အဆုံးမသတ္ဘဲ တစ္စုံတစ္ခုကို အေတြးေရာက္သြားဟန္နဲ႔ ၿငိမ္က်သြားတယ္။ က်ေနာ္လည္း အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔နည္းတူ အေတြးေတြက ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ရယ္။ အဓိကေတြးမိတာက က်ေနာ္နဲ႔ ေယာက်္ားတကာ သေဘာက်ၾကတဲ့ အလွပေဂးမေလး မိုးရတီ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့တာ၊ က်ေနာ္က သူ႔ကို ေျပာလိုက္မိတဲ့အေၾကာင္းအရာေပၚမွာ သူက ဘယ္လိုတုံ႔ျပန္ခဲ့တာ .. ဒါေတြကို ေတြးေနမိတယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ တကယ္ကို ယုံနိုင္စရာ မရွိတဲ့ကိစၥေတြမွတ္လား …။
အဲ့လို အေတြးေတြနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား နစ္ေမ်ာေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ အျပင္ဘက္ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန ရယ္သံလိုလို၊ စကားသံလိုလို ၾကားလိုက္ရတယ္။ ဒီေတာ့မွ က်ေနာ္ လက္ရွိေရာက္ေနတဲ့ အေျခအေနကို ျပန္ေျပာင္းၿပီး အေတြးေရာက္တယ္။ မိုးရတီနဲ႔ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ မဆက္ဆံခင္က ေက်ာ့ေကခိုင္နဲ႔ ဖုန္းေျပာခဲ့တာကိုလည္း ျပန္သတိရမိတယ္။ လူက ဝုန္းခနဲ မို႔ရာေပၚမွာ ထထိုင္ၿပီး က်ေနာ့္အဝတ္အစားေတြကို အေျပးအလႊားလိုက္ရွာေတာ့ မိုးရတီက က်ေနာ့္ကို ၾကည့္ၿပီး တခစ္ခစ္နဲ႔ ရယ္ပါေလေရာ။ 
“ဟင္း … ေက်ာ့ေကခိုင္ဟာ တကယ္တမ္းေတာ့ ေတာ္ေတာ္လွတဲ့ ေကာင္မေလးပဲ … ဒါေၾကာင့္လည္း ေဇယ်ကို chase လုပ္တဲ့ကိစၥက သိပ္ၿပီး ေနာ့တီးျဖစ္တယ္လို႔ ခံစားရတာ .. ခစ္ ခစ္”
မိုးရတီ ဘာကို ဆိုလိုခ်င္မွန္း ေသခ်ာမသိေပမယ့္ က်ေနာ္ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး လက္ထဲေရာက္လာတဲ့ အကၤ် ီကို အျမန္ဝတ္လိုက္တယ္။
“သူ႔ကို လုပ္လို႔ရမယ္ဆိုရင္ လုပ္ခ်င္လိုက္တာ”
ဟိုက္ .. အကၤ် ီၾကယ္သီးတပ္ဖို႔ ျပင္ေနတဲ့ က်ေနာ္ လက္က ၾကယ္သီးကို ကိုင္ထားရင္းက အလိုလိုရပ္သြားတယ္။ ေက်ာက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို ၿငိမ္သက္သြားၿပီး မို႔ရာေပၚမွာ ငုတ္တုတ္ေလး ထထိုင္လိုက္တဲ့ မိုးရတီကို မယုံနိုင္စြာ လွမ္းၾကည့္မိေတာ့တယ္။ က်ေနာ္မ်ား နားၾကားမွားတာလား .. မိုးရတီဆိုတဲ့ မိန္းကေလးရဲ ့့ပါးစပ္ကေန တျခားမိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ လုပ္လို႔ရရင္ လုပ္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ စကား ထြက္လာတယ္တဲ့လား။ 
“ေဇယ် စိတ္မရွိဘူးဆိုရင္ေပါ့ ??”
ဘုရားသခင္ !!  .. မိုးရတီ တကယ္ေျပာေနတာပဲ .. က်ေနာ္ နားၾကားလြဲတာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ႐ုတ္တရက္ ေသြးေၾကာထဲမွာ ေသြးေတြ တရွိန္ထိုးေျပးသြားသလို ခံစားလိုက္ရၿပီး က်ေနာ့္ႏႈတ္က စကားတစ္ခြန္း အလိုလို ထြက္သြားတယ္။“ေအာ္ .. ဒါဆိုလည္း ဂြတ္လက္ခ္ေပါ့”“အိုး .. ေဇယ်က စိန္ေခၚတာလား .. ခိ ခိ .. ရတီ့အေၾကာင္း မသိေသးဘူးလား .. စုန္းမဆို” (ျပဳံးစစ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ တုံ႔ျပန္လိုက္တဲ့ မိုးရတီရဲ ့အသြင္ဟာ စပ္ျမင္ကပ္စရာေကာင္းဖို႔နဲ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းဖို႔ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ ျဖစ္ေနတယ္ ဗ်။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယုံၾကည္မႈကလည္း အျပည့္ရွိေနတဲ့ အသြင္က အလိုလိုေပါက္ေနေသး)
ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို တြန႔္ျပလိုက္ရင္းက က်ေနာ္ တပ္လက္စ အကၤ် ီၾကယ္သီးကို ဆက္တပ္လိုက္တယ္။ ႏႈတ္ကေနေတာ့ .. ေက်ာ့သာ လိုက္လာမယ္ဆိုရင္ ေရာက္လာေတာ့မွာနဲ႔ တူတယ္ .. ငါ ေအာက္ထပ္ ဆင္းသြားေတာ့မယ္ .. ရတီ … ဆိုၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ
“ေအာ္ .. သြားေတာ့မလို႔လား .. ထပ္မေနခ်င္ေတာ့ဘူးလား”
ခပ္ႏြဲ႕့ႏြဲ႕ေလးနဲ႔ ကလူသလို ျမဴသလိုေျပာတဲ့စကားဟာ သူ႔ခ်ည္းပဲ မဟုတ္ဘူးဗ်။ မို႔ရာေပၚမွာ ဒူးကေလးႏွစ္ေခ်ာင္း ပူးလ်က္သားေထာင္ၿပီး ထိုင္ေနတဲ့ မိုးရတီရယ္ေလ .. ေပါင္တန္ေတြကို ကားယားခြဲထုတ္လိုက္ၿပီး၊ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေပၚလာတဲ့ အဖုတ္နီတာရဲေလးရဲ ့အေၾကာင္းကို လက္ညိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ အေပၚေအာက္ဆြဲျပရင္း ေမးလိုက္တာ။ အတင္းအၾကမ္းကို လိုးခဲ့ၾကတဲ့ အရွိန္ေၾကာင့္ အဖုတ္ဝေလးတစ္ဝိုက္မွာ အရည္ေတြ ေပပြေနတာ၊ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ့္လရည္ေတြက အထဲကေန စိမ့္ထြက္ေနေသးတာဆိုေတာ့ မိုးရတီရဲ ့လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးမွာ လရည္စအခ်ိဳ ့ ကပ္ညိေနတာေလ။ 
တအားကုန္ လိုးထားလို႔ ေပ်ာ့ေခြသလို ျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္လီးဟာ ဒီျမင္ကြင္းမွာ အသက္ျပန္ဝင္လာခ်င္သလိုနဲ႔ ဆတ္ခနဲေတာင္ တုန္သြားရွာတယ္။ ကိုယ္အတြင္းက ေပ်ာက္ခ်င္သလိုလို ျဖစ္သြားတဲ့ အသိစိတ္ကို မနည္းျပန္ဖမ္း၊ အသက္ကို ဝေအာင္ရႉၿပီး ကို္ယ္လြတ္႐ုန္းရတာပဲ။
“ရတီေရာ ေက်ာ့ကို မေတြ႕ခ်င္ဘူးလား”
မိုးရတီက က်ေနာ့္ကို ျပည့္ျပည့္ဝ၀ တစ္ခ်က္ျပဳံးျပလိုက္ၿပီးေနာက္ ေပါင္တန္သြယ္သြယ္ေလးေတြ ကားထားတာကို ျပန္စုလိုက္တယ္။ သူ႔အဝတ္ေတြကို ျပန္လိုက္ရွာေနတဲ့ မိုးရတီရဲ ့ေသြးဆူဖြယ္ ေကာင္းလွတဲ့ ကိုယ္လုံးကို က်ေနာ့္ မန္မိုရီထဲမွာ ထာဝရစြဲေနေအာင္ အေသအခ်ာ တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး အခန္းထဲကေန လွည့္ထြက္လာေတာ့တယ္။ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းတဲ့ ေလွကားထိပ္ေရာက္ေတာ့ အေပၚဆုံးထပ္မွာ ဧည္သည့္တစ္ခ်ိဳ ့ေရာက္ေနၿပီ ဆိုတာ ေတြတယ္။ ေတာ္ေသးတာက က်ေနာ္တို႔ အလုပ္ထဲကလူေတြ မပါဘူး။ 
ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ေလွကားထစ္ေတြ ေက်ာ္္ျဖတ္ဆင္းလာတာ ေအာက္ထပ္ ကပြဲခန္းမထဲေရာက္ေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ ေရာက္ေနၿပီဆိုတာ လွမ္းျမင္လိုက္ရတယ္။ သူကေတာ့ က်ေနာ့္ကို မျမင္ေသးဘူး။ က်ေနာ္ မသိတဲ့ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာေနတာ ေတြ႕တယ္။ လက္ထဲမွာ ေကာ့ေတးခြက္ေလး ကိုင္ထားလ်က္ေပါ့ ..
ေက်ာ့ ဆိုၿပီး က်ေနာ္ လွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့ သူက က်ေနာ့္ကို ျမင္သြားၿပီး ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္နားက ခပ္ျမန္ျမန္ခြာၿပီး ထြက္လာတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ အေပၚထပ္ကို တက္တဲ့ ေလွကားနားမွာပဲ ေတြ႕တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ နာရီပိုင္းက ဒီေနရာမွာ မိုးရတီဆိုတဲ့ မိန္းမေခ်ာေလးနဲ႔ ေတြ႕ၿပီး၊ အခုက်ေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ဆိုတဲ့ က်ေနာ့္ ရည္းစားလွလွေလးနဲ႔ ေတြ႕ေနတယ္ေပါ့ ….။
“ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ ေမာင္ …” (အနားေရာက္လာလာခ်င္း ေက်ာ့ေကခိုင္က က်ေနာ့္ကို လွမ္းေမးလိုက္တာပါ)”ဟမ္ !!” (ဘာေမးတယ္ဆိုတယ္ သိေပမယ့္ ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး က်ေနာ္ သူ႔ကို တုံ႔ျပန္လိုက္တယ္)”ေက်ာ့ေရာက္ေနတာ ၾကာၿပီ .. ေမာင့္ကို ရွာတာ မေတြ႕လို႔” (ေက်ာ့ရဲ ့ေလသံက ထူးထူးဆန္းဆန္း စိတ္ဆိုးတဲ့ေလသံမဟုတ္ဘဲ ျငင္ျငင္သာသာေလး ျဖစ္ေနတယ္)”ေအာ္ .. ေမာင္က အေပၚထပ္ေရာက္ေနတာ .. အဲဒီမွာ ေတြ႕တဲ့ေကာင္ေတြနဲ႔ ျမားပစ္တမ္း ေဆာ့ေနတာ””ေအာ္ .. ေအာ္ .. ျမားပစ္တာ ေခၽြးေတြေတာင္ ျပန္တယ္ေပါ့ .. မနိုင္လို႔လား ေမာင္””မဟုတ္ပါဘူး .. အေပၚထပ္က ေလဝင္ေလထြက္မေကာင္းဘူးေလ .. အိုက္တယ္ .. အဲဒါေၾကာင့္””ေအာ္”
အဲဒီစကားတစ္လုံးပဲ ထြက္လာၿပီး ေနာက္ထပ္ ဘာမွ ေက်ာ့ေကခိုင္ ထပ္ေမးတာ မေတြ႕ေတာ့ဘူး။ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္အံ့အားသင့္သြားမိတယ္။ ထင္ထားတာက ေက်ာ့ေကခိုင္ လက္ခံေအာင္ ေတာ္ေတာ္ရွင္းျပရလိမ့္မယ္လို႔ေလ။ အဲဒါေၾကာင့္လဲ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းမွာ ကိုယ့္ဖက္က ဘာမွ လုပ္မထားတဲ့ အဆင္မ်ိဳးခ်ိဳးၿပီး တုံ႔ျပန္လိုက္တာ။ ၾကည့္ရတာ ေက်ာ့ေကခိုင္ မိုးရတီကို မေတြ႕မျမင္ေသးတာေၾကာင့္လဲ ပါမယ္နဲ႔တူတယ္။ က်ေနာ့္ကို ရစ္တာေတြ ဘာေတြမလုပ္ေတာ့ဘဲ ပုံမွန္ပါတီတစ္ခုကို လာသလိုျဖစ္ေနၿပီး ပါတီရဲ ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို ခံစားဖို႔ပဲ ျပင္ေနေတာ့တယ္။
ေက်ာ့ေကခိုင္နဲ႔ က်ေနာ္ ကပြဲၾကမ္းျပင္ထဲ လက္ခ်င္းတြဲၿပီး ေရာက္သြားၾကတယ္။ အကယ္၍သာ မိုးရတီနဲ႔ က်ေနာ္ ဆက္စ္မလုပ္ျဖစ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ အခုအခ်ိန္မွာ ေက်ာ့နဲ႔အတူ တြဲကရင္း လီးေထာင္ေနေလာက္ၿပီဗ်။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီေန႔ညမွာ ေက်ာ့ဝတ္လာတာက အလန္းစားေလး။ အေပၚေအာက္ဝမ္းဆက္ ျဖစ္တဲ့ လက္ျပတ္ဂါဝန္အျပာေလးကို ဝတ္ထားတာ။ ဂါဝန္အရွည္က ဒူးမေရာက္တစ္ေရာက္ဆိုေတာ့ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္အျပာေလးမွာ အဆုံးသတ္သြားတဲ့ ေျခတန္သြယ္သြယ္လွလွေလးေတြကို ျမင္ေနရတယ္။ ဂါဝန္ရဲ ့အေနအထားကလည္း ေက်ာ့ေကခိုင္နဲ႔ ကြက္တိလို ျဖစ္ေနေတာ့ အမို႔အဝန္း အရွိုက္အဟိုက္ေတြကို အတိအက် ျမင္ေနရတယ္ေလ။ မိုးရတီရဲ ့နို႔ေတြေလာက္ မႀကီးေပမယ့္ ရင္သားမို႔မို႔ဝန္းဝန္းေလးက အသည္းယားစရာ ေကာင္းေနတယ္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေခါင္းေပၚ ေျမႇာက္တင္ၿပီး တီးလုံးသံႏွင့္အတူ ကလိုက္တိုင္း တစြန္းတစျမင္လာတဲ့ ဘရာနီတာရဲေလးရဲ ့သြင္ျပင္ကလည္း ရင္ခုန္ဖြယ္ရာေကာင္းေနေသး။ တကယ္ပါဗ်ာ .. မိုးရတီနဲ႔သာ မေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ က်ေနာ္ေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ကို ကပြဲခန္းမထဲက ဆြဲထုတ္၊ လူရွင္းတဲ့ တစ္ေနရာကို ေခၚသြားၿပီး ေကာင္းေကာင္းႀကီး လိုးပစ္မိမွာ .. အခုေတာ့ …
ကတာခုန္တာေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာလာေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္က (ေမာတယ္ … ေမာ့လိုက္ဦးမယ္) ဆိုၿပီး အနားကေန ခြာသြားတယ္။ က်ေနာ့္ကို လိုက္ဖို႔ မလိုက္ဖို႔ ဘာမွ မေျပာတာနဲ႔ က်ေနာ္လည္း လိုက္မသြားဘူး။ လိုက္မသြားတာ တျခားအေၾကာင္းလည္း ရွိတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ ေက်ာ့ရဲ ့ေဘး မလွမ္းမကမ္းမွာ ကေနတဲ့ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္က ေတာ္ေတာ္မိုက္တယ္ဗ်။ ႐ုပ္ကေလးေတြက မဆိုးတဲ့အျပင္ ဝတ္ထားတာက ဂ်င္းေဘာင္းဘီတိုေလးေတြ။ ႏွစ္ေယာက္သား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အေနအထားမွာ ယိမ္းခါၿပီး ကေနတဲ့ ကကြက္ေတြကလည္း အမိုက္စား။ အေစာတုန္းက ေက်ာ့ရွိေနလို႔ က်ေနာ္ ဒါကို ေသခ်ာ မၾကည့္ရဲဘူး။ အခု အနားက သူထြက္သြားမွ ကိုယ္က အသာေလး ခပ္ေျဖးေျဖးေလး ကေနရင္း လွမ္းရွိုးရတာ။ ေယာက်္ားေလးပဲဗ်ာ .. ဒါမ်ိဳး ျမင္လို႔ ၾကည့္ခ်င္တာ အဆန္းမဟုတ္ပါဘူးေနာ့ ..
ဖြင့္ထားတဲ့ တီးလုံးက ဆုံးသြားလို႔ ေနာက္ထပ္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ မဖြင့္ခင္မွာ ေဘးနားက ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္အတြဲက တျခားကို ထြက္သြားတယ္။ အနားမွာ ရွိေနတဲ့ ဘဲေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ ့မ်က္လုံးက ဂ်င္းေဘာင္းဘီတိုေလး ႏွစ္ခုေအာက္က လုံးက်စ္ေနတဲ့ တင္သားေလးႏွစ္စုံေနာက္ကို ကပ္ညိၿပီး ပါသြားၾကတာ က်ေနာ္လည္း အပါအဝင္ပဲ .. ဟီး။ ျမင္ကြင္းထဲက ေပ်ာက္သလို ျဖစ္သြားမွ အခုအခ်ိန္ထိ ျပန္ေရာက္မလာေသးတဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ကို လိုက္ရွာဖို႔ က်ေနာ္ သတိရေတာ့တယ္။ အစားအေသာက္ေတြ ထားတဲ့ဘက္ကို ေလၽွာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ထင္မွတ္မထားတဲ့ ျမင္ကြင္းတစ္ခုကို ျမင္လိုက္ရတယ္ ဗ်ိဳ ့ …။
ေက်ာ့ေကခိုင္ရယ္ေလ .. မိုးရတီနဲ႔အတူ ပလတ္စတစ္ခြက္ေလး တစ္ခုခ်င္းစီ ကိုင္ထားၿပီး ေကာ့ေတးအတူ ေသာက္ေနတာ။ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ျမင္ေနရေပမယ့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကည့္ရတာ အဆင္ေျပေနတဲ့ ပုံပဲ။ မိုးရတီကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း လူတိုင္းအေပၚမွာ လႊမ္းမိုးထားနိုင္တဲ့ သူ႔ဟန္နဲ႔ ဆြဲေဆာင္ၿပီး စကားေျပာေနတာဗ်။ ဒါကို ေက်ာ့ေကခိုင္ မသိတာေတာ့ မျဖစ္နိုင္ဘူး။ ၾကည့္ရတာ ေက်ာ့မ်ား ပြင့္လင္းျမင္သာတဲ့ ဆက္ဆံေရး အလိုလို ရွိလာတာလား မသိဘူး။ မိန္းမေတြဆိုတာ ဘယ္လို နားလည္ရမွန္းကို မသိေတာ့ပါဘူး ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ …။
က်ေနာ္ ၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲ မိုးရတီက ေက်ာ့ေကခိုင္အနားကို တိုးကပ္လိုက္တာေတြ႕တယ္။ လက္တစ္ဖက္က ေက်ာ့ရဲ ့တင္ပါးတစ္ဖက္ကို လွမ္းဆုပ္သလို ကိုင္လိုက္ၿပီး၊ နားတစ္ဖက္နားကပ္ၿပီး တိုးတိုးေလး တစ္ခုခု ေျပာလိုက္ပုံရတယ္။ ဘာေျပာလိုက္မွန္းမသိေပမယ့္ မိုးရတီရဲ ့စကားကို ေက်ာ့က ကိုယ္လုံးသိမ့္သိမ့္တုန္သြားတဲ့အထိ ရယ္ပါေရာ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ မိုးရတီရဲ ့ကိုယ္လုံးေလးကိုလည္း playful ဟန္နဲ႔ တြန္းထုတ္လိုက္ေသးတယ္။ လူခ်င္းအနည္းငယ္ ျပန္ကြာသြားတဲ့ မိုးရတီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမကလည္း ေက်ာ့ရယ္သလို တခစ္ခစ္နဲ႔ လိုက္ရယ္ေနတယ္။
က်ေနာ္က အစတုန္းက မိုးရတီနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စိတ္ပူေနေသးတာ။ တျခားေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အေပၚဆုံးထပ္မွာ သူနဲ႔က်ေနာ္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းကို ေက်ာ့ကို ေျပာျပလိုက္ရင္ ဇာတ္လမ္းကၿပီးၿပီေလ။ အခုေတာ့ က်ေနာ္ ထင္ထားသလို မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ ႏွစ္ေယာက္သား ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ ေျပာေနၾကေတာ့ မသိရင္ ဒီေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္က ေဘာ္ဒါအရင္းအခ်ာလို႔ေတာင္ ထင္မွတ္မွားေလာက္တယ္…။
ေက်ာ့ေကခိုင္ အနားကေန မိုးရတီ ထြက္သြားမွပဲ က်ေနာ္လည္း မေယာင္မလည္နဲ႔ ေက်ာ့နားကို ကပ္သြားလိုက္တယ္။ က်ေနာ္ ေရာက္လာတာကို ေက်ာ့ ျမင္ေတာ့”မိုးရတီ ပါတီမွာ ရွိေနတာ ေမာင္သိလား””ေတြ႕တယ္ေလ .. ေက်ာ့တိ့ုႏွစ္ေယာက္ပဲ ခုနက စကားေျပာေနတာ မဟုတ္လား””ဟုတ္တယ္ .. တခါတေလေတာ့လည္း ရတီက မဆိုးပါဘူး” (ဒီစကားကို ေက်ာ့ေကခိုင္က အဓိပၸါယ္ေဖာ္ရခက္တဲ့ အျပဳံးနဲ႔ျပဳံးရင္း ေျပာတာဗ်)”တကယ္ .. သူက ဘာေျပာလို႔လဲ””ဘာျဖစ္လို႔ သိခ်င္တာလဲ ေမာင္ .. ေမာင့္အေၾကာင္းေျပာတယ္လို႔ ထင္လို႔လား”
ထူးထူးဆန္းဆန္းပဲဗ်။ ေက်ာ့ေကခိုင္ ျပန္ပက္လိုက္တဲ့ စကားက တကယ္ဆို မၾကည္တဲ့ေလသံေပါက္ရမွာ။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ အဲ့လိုမဟုတ္ပဲ က်ီစယ္သလိုလို၊ အထာေလးနဲ႔ ေျပာသလိုလိုေတာင္ ျဖစ္ေနေသးတယ္။ ေက်ာ့ကို က်ေနာ္ နားမလည္သလို ေငးၾကည့္မိေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူက က်ေနာ့္ကို မ်က္စိတစ္ဖက္ မွိတ္ျပလိုက္ၿပီး လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကို ကတဲ့ပုံစံေလး ရင္ဘတ္ေရွ႕မွာ လႈပ္ျပတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ခါးကေလးကို ဖြင့္ထားတဲ့ တီးလုံးနဲ႔လိုက္ေအာင္ တြန႔္ျပၿပီး ကပြဲခန္းမဘက္ ထြက္သြားတာပဲ။ ႏႈတ္ကေနေတာ့ .. ေက်ာ့ကလိုက္ဦးမယ္ .. ေမာင္ .. လို ့ေျပာသြားေလရဲ ့ …။
ေက်ာ့ထြက္သြားေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ က်ေနာ္ လိုက္မသြားဘူး။ မေယာင္မလည္နဲ႔ ေနာက္ခ်န္ၿပီး ေနခဲ့လိုက္တယ္။ က်ေန္ာေတြးထားတာက မိုးရတီကို မသိမသာ လိုက္ရွာမယ္ေပါ့။ ေတြ႕ရင္ ေက်ာ့နဲ႔ သူ ဘာေတြေျပာေနခဲ့တာလဲလို႔ တေစ့တေစာင္းနဲ႔ ေမးမယ္။ ဒီလိုေတြးထားတာ။ ဒါေပမယ့္ မိုးရတီကို က်ေနာ္ လိုက္ရွာတာမေတြ႕ဘူးဗ်။ ေတြ႕မယ့္ေတြေတာ့ က်ေနာ္ ကပြဲခန္းမထဲ ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ရွိရာဘက္ကို ေက်ာေပးၿပီး ကခုန္ေနတဲ့ အေနအထားနဲ႔။ နတ္မိမယ္တစ္ပါးလို အခ်ိဳးအစားက်လွတဲ့ ကိုယ္ေနဟန္ထားမွာ၊ ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ရာ ကႀကိဳးတစ္ခုနဲ႔ ကိုယ္ကိုယိမ္းႏြဲ႕ၿပီး ကေနတယ္ဆိုေတာ့ မိုးရတီရဲ ့အသြင္ဟာ ၾကည့္လို႔ကို မဝနိုင္ဘူး။ ငမ္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ငမ္းေနလိုက္တာ သူႏွင့္အတူ ကေနတဲ့သူ ဘယ္သူဆိုတာ သတိမထားမိလိုက္ဘူး။ မိုးရတီက ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို ကိုယ္ကို ေဘးကိုယိမ္းခါ၊ ခါးေလးကို တဆစ္ခ်ိဳးခ်လိုက္တဲ့အခါက်မွ သူနဲ႔အတူ ကေနသူ ဘယ္သူဆိုတာ ေသခ်ာျမင္လိုက္ရေတာ့တယ္။
ဟ .. ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္တာလဲ … မိုးရတီနဲ႔ အတူကေနတာ တျခားသူမဟုတ္ဘူး။ ေက်ာ့ေကခိုင္ဗ်။ က်ေနာ္ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ မိုးရတီကေနတဲ့ အက က ရိုးရိုးတန္းတန္း မဟုတ္ဘူး။ အေစာပိုင္းတုန္းက က်ေနာ့္ကို ညိဳ ့ယူတဲ့အေနနဲ႔ ကေနတဲ့ sexy dance လို ဟာမ်ိဳး။ သိတယ္မွတ္လား။ ကေနတဲ့ ပါတနာအခ်င္းခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းထိကပ္ ပြတ္တိုက္ၿပီး ကရတာမ်ိဳးေလ။ အေစာတုန္းက မိုးရတီနဲ႔ တြဲကတာ က်ေနာ္၊ အခုက်ေတာ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ ျဖစ္ေနတာပဲ ကြာတာ။ ဒါေပမယ့္ မိန္းမေခ်ာေလး ႏွစ္ေယာက္ ဒီလိုမ်ိဳးကေနတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔လို ေယာက်္ားေလးေတြအတြက္ေတာ့ တကယ္ကို pleasure ရေစတဲ့ ျမင္ကြင္းမဟုတ္လား။ 
ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ တျခားငနဲေတြေတာ့ ဘယ္လိုေနလဲမသိဘူး။ က်ေနာ္ကေတာ့ တကိုယ္လုံးမွာ ရွိ္တဲ့ ေသြးေၾကာေတြက လႈပ္ရွားၿပီး လူက တရွိန္းရွိန္းနဲ႔ေတာင္ ျဖစ္လာတယ္ဗ်။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ရတီနဲ႔ေက်ာ့ ကေနတဲ့ ပိုစရွင္ကို ေျပာင္းလိုက္ၾကတယ္။ မိုးရတီက က်ေနာ္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆို္င္ျဖစ္ၿပီး၊ ေက်ာ့က က်ေနာ့္ကို ေက်ာေပးလ်က္သား ျဖစ္သြားတယ္။ က်ေနာ္ ရပ္ၿပီး ေငးေနတာကို မိုးရတီက ျမင္သြားတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေက်ာ့ရဲ ့ခါးကို ကိုင္ထားတဲ့ လက္တစ္ဖက္ကို ေျမႇာက္၊ ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးနားကပ္ၿပီး က်ီစယ္တဲ့ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ဖလိုင္းကစ္လုပ္ျပတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ျပၿပီး က်ေနာ့္ ထင္မွတ္မထားတဲ့ အျပဳအမူတစ္ခုကို လုပ္လိုက္ပါေရာ ..
အတူတြဲကေနတဲ့ ေက်ာ့ေကခိုင္ရဲ ့ေမးေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဖမ္းထိန္းၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ထပ္ဖိနမ္းလိုက္တာဗ်။ နမ္းတာမွ တကယ္ကို passionate ျဖစ္တဲ့ အနမ္းသေဘာမ်ိဳးနဲ႔ နမ္းတာ။ က်ေနာ္ မေျပာနဲ႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေဘးနားမွာ ကေနတဲ့သူေတြေတာင္ ကတာရပ္ၿပီး မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ ဖီလင္အျပည့္နဲ႔ နမ္းေနတာကို ရပ္ၾကည့္ေနၾကတာဗ်။ အားလုံးရဲ ့မ်က္ႏွာမွာ တူညီတဲ့ဆႏၵေတြေတာင္ ေပၚေနၾကတယ္ဆိုတာ ခန႔္မွန္းလို႔ရတယ္။ က်ေနာ္လဲ ဘာထူးလဲ။ လရည္တစ္စက္မွ မက်န္ေအာင္ ထြက္ခဲ့လို႔ လီးမေထာင္နိုင္ေတာ့ဘူးေတာင္ ထင္ေနခဲ့တာ။ အခုက်ေတာ့ လီးတန္က ေဘာင္းဘီထဲမွာ ခပ္မာမာျဖစ္လာတာ ေသခ်ာသာၾကည့္မယ္ဆို ဂြဆုံမွာ ခပ္ေဖာင္းေဖာင္းေတာင္ ျဖစ္ေနပါေရာ။
ခနေနေတာ့ ဖြင့္ထားတဲ့ သီခ်င္းက ဆုံးသြားလို႔ ကေနတဲ့လူေတြ အားလုံးလႈပ္ရွားမႈက ရပ္သြားတယ္။ အဲဒီမွာ မိုးရတီက ေက်ာ့နားကေန ခြာၿပီး က်ေနာ္ရပ္ေနတဲ့ဘက္ကို ေလၽွာက္လာတယ္။ 
“ရတီရဲ ့show ကို သေဘာက်လား ေဇယ်” (မ်က္ေတာင္ေလး ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္နဲ႔ ေမးလို္က္တဲ့ အသြင္က မသိရင္ innocent ျဖစ္တဲ့ ပုံစံေလးရယ္)“Wait .. မေျပာနဲ႔ .. ရတီဖာသာ ဆုံးျဖတ္မယ္”
လူခ်င္းထိကပ္သည္အထိ တိုးကပ္လာၿပီးေနာက္ မိုးရတီရဲ ့လက္ကေလးတစ္ဖက္က လွစ္ခနဲဆိုၿပီး က်ေနာ့္ ေဘာင္းဘီဂြၾကားကို အုပ္ကိုင္လိုက္ပါေရာ။ ခပ္မာမာျဖစ္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ လီးဟာ မိုးရတီရဲ ့လက္နဲ႔ အဆုပ္ခံရမႈမွာ အေၾကာေတြေတာင္ လႈပ္ၿပီး ႐ုန္းထြက္ခ်င္သလို ျဖစ္သြားတယ္ဗ်။ 
“ခိ .. ခိ  .. ရတီ မေျပာဘူးလား .. သေဘာက်ပါတယ္ဆို”“မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေစာေစာတုန္းက ဘာေျပာေနတာလဲ .. ရတီ” (မိုးရတီလက္ ျပန္႐ုတ္သြားတဲ့အခ်ိန္ က်ေနာ္ သိခ်င္တာကို ျဖတ္ေမးလိုက္တယ္)“ေဆာရီး .. ဒါက မိန္းကေလးသီးသန႔္ .. ေယာက်္ာေလး ကိစၥမဟုတ္ပါ .. ခိ .. ခိ”ဘယ္တတ္နိုင္မလဲ .. မိုးရတီက ဒီလိုဆိုေတာ့ က်ေနာ္ ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကိုပဲ တြန႔္ျပမိတာေပါ့“ေဇယ် ေကာင္မေလးကို နဲနဲသိေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္တာ .. ကတိတစ္ခုေပးမလား”“ဘာကတိလဲ”“ေနာက္တစ္ခါ ရတီတို႔ႏွစ္ေယာက္ ျပန္ေတြ႕ရင္ ေက်ာ့ကို မလုပ္ခင္မွာ သူက ဒီညနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေဇယ်ကို ဘာေျပာလဲဆိုတာ”
မိုးရတီက ညာလက္ညိဳးလွလွေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ရင္ဘတ္ကို ေထာက္ၿပီး ခ်က္ေလာက္အထိ ဆြဲသြားရင္းက ဒီစကားကို ေျပာတာ။ ၿပီးတာနဲ႔ က်ေနာ့္ေဘးက ျဖတ္ေက်ာ္သြားတယ္။ သြားတာ ရိုးရိုးတန္းတန္း မသြားဘူး ကိုယ့္ၾဆာ။ က်ေနာ့္တင္ပါးတစ္ခ်က္ကိုေတာင္ ျဖတ္ခနဲ ရိုက္သြားေသးတာ။ 
က်ေနာ္လည္း မိုးရတီ ပါတီထဲက ေပ်ာက္သြားၿပီး သိပ္အခ်ိန္ဆိုင္းမေနေတာ့ပါဘူး။ လီးက မတရားေထာင္ေနၿပီ မဟုတ္လား။ ေက်ာ့ေကခိုင္ရွိရာကို ျမန္ျမန္ေလၽွာက္သြားၿပီး သူ႔လက္ကိုဆြဲၿပီး အျပင္ေခၚထုတ္လာတယ္။ တစ္ခုေကာင္းတာ ေက်ာ့လည္း က်ေနာ့္နည္းတူ ေဟာ္နီျဖစ္ေနမွန္း ၾကည့္တာနဲ႔တင္ သိသာေနတယ္။ က်ေနာ့္ကို ေျပာတာက ဒီညသူအိမ္မျပန္ေတာ့ဘူး က်ေနာ့္အိမ္လိုက္အိပ္မယ္တဲ့။ အေျခအေနကေတာ့ အားလုံး အိုေကပဲလို႔ ဆိုရမယ္။
အိမ္ထိေရာက္ေအာင္ ေစာင့္နိုင္လား မေစာင့္နိုင္ဘူးလားဆိုတာသာ က်ေနာ့္ကိုယ္ က်ေနာ္ အသအခ်ာ မသိတာတစ္ခုပဲရွိပါတယ္ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ရယ္ …။
=====================
ကဲ .. အားလုံးပဲဗ်ာ .. စုန္းမကိုေတာ့ ေလာေလာဆယ္ က်ေနာ္ ဒီေနရာေလးမွာ ခနရပ္ၿပီး နားလိုက္ဦးမယ္ဗ်ာ။ ပထမတစ္ပိုင္းလို႔ပဲ ယူဆလိုက္ပါ။ ေနာက္ထပ္ဆက္ေရးျဖစ္ရင္ေတာ့ ဒုတိယတစ္ပိုင္းဆိုၿပီး ျဖစ္လာမွာပါ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ပီဒီအက္ဖ္ အရင္လုပ္ထားလိုက္ပါဦးမယ္
စဥ္ဆက္မျပတ္ လာေရာက္ဖတ္ရႉၿပီး အားေပးၾကတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ားကို အထူးပင္ ေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္။ ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္း အားေပးၾကတဲ့သူမ်ားကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ လုံးဝကို လာေရာက္ဖတ္ရႉၿပီး အားေပးျခင္း မရွိသူမ်ားကိုကား က်ေနာ္ စာေရးတာ ညံ့ေသးလို႔ဟုပဲ ယူဆထားပါတယ္။ ဒိုင္လ်ႈုိေလး ဖတ္ရႉၾကတဲ့သူေတြကိုေတာ့ ေပၚတင္လည္း ဖတ္လို႔ရပါတယ္လို႔ ဖိတ္ေခၚေျပာၾကားလိုက္ပါတယ္ 
ေနာက္ထပ္ ဆက္ေရးခ်င္ေရးမွာမို႔လို႔ ဇာတ္လမ္းကို ၿပီးသည္လို႔ မယူဆေစလိုပါ။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ပီဒီအက္ဖ္ ထြက္လာသည့္တိုင္ တျခားေနရာသို႔ ေရႊ ့မသြားဘဲ ဒီေနရာေလးမွာ ထားေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုလိုပါသည္။ ပီဒီအက္ဖ္ကို အရင္လုပ္လိုက္တာကလည္း တစ္ခ်ိဳ ့ေတြက ေစာင့္ဖတ္ရတာ မႀကိဳက္ဘဲ၊ အားလုံးၿပီးမွ အစအဆုံး ဖတ္ခ်င္သည္ဆိုၿပီး ေျပာတာေလးေတြကို ၾကားမိလို႔ပါ။ အစအဆုံးဖတ္ၿပီးသည့္ေနာက္ ပို႔စ္ေတြကို သန႔္က်ဴလိုက္ေပးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေပ်ာ္မိမွာပါပဲ .. ဟဲ ဟဲ  😀 😀
အားလုံးပဲ ကိုယ္စိတ္ႏွလုံး ရႊင္ျမန္းလန္းဆန္းၾကပါေစ