စိတ်ကူးမဲ့ကာမဘုံသို့

သရက်မြို့        ဟိုက်စကူးကျောင်းကြီးမှာ         မြို့၏အနောက်မြောက်စွန်း        တောင်ကုန်းကလေးတခုပေါ်တွင ်တင့် တယ်စွာ          သပ်ရပ်လှပမှုဖြင့်         ရှိနေပါသည်။    မြောက်ဖက်ဘောလုံးကွင်း         တပ်ကွင်း          လွင်ပြင်များဆီမှ တိုက်ခတ်လာသော      လေပြေအေး     များမှာလည်း    သန့်ရှင်းစင်ကြယ်သည်နှင့်အမျှ          အေးလှပါသည်။

ထိုလပွေအေေးကို        တိုကျခတျခံရငျး  ကြောငျးဘေးပတျလညျ၌ ပွေးကာခုနျကာ  ကစားနကွေသော        ကလေး          သူငယျ အရှယျပေါငျးစုံမှာလညျး  ရှှငျရှငျမွူးလြှကျ ပြောျမွူးနပေါသညျ။       ကြောငျးဘေးပတျလညျတှငျ          ရာသီမရှေး       အပှငျ့အဖူးမြားဖွငျ့ဖွူဖွူဖှေးလြှက ျရှိနကွေပါသညျ။
ကြောငျး၏       မွောကျဖကျသို့  ထိုးထှကျ         ဆောကျလုပျထားသော  ခနျးမဆောငျကွီးဘေး    ပတျဝနျးကငြျရှိ ဇလပျပငျမြားသညျ        ပိုမို၍ပှငျ့နကွေပါသညျ။   အပငျတိုငျး၏အောကျတှငျ         ဇလပျပှငျ့မြားသညျ          ကွှကေလြြှကျကောကျ ပနျသူမြားကိုငံ့လငျ့လြှကျလဲလြောငျးကာနကွေလသေညျ။     ထိုခနျးမကွီး၏   အရှေ့ဖကျ          ကလေးမြား      အနညျးငယျ     ရှငျးရာဘကျအုတျလှခေါးထဈဘေး         ဇလပျပငျတှငျ(၁၂)နှဈ၊   (၁၃)နှဈ          အရှယျကလေးမလေး    (၅)     ယောကျကို မွငျနိုငျပါသညျ။       (၄)ယောကျမှာ  အပငျမြားအောကျ၌          ကွှကေနြသေော ဇလပျပှငျ့မြားကိုကောကျကာ      ကွိုးဖွငျ့သီကုံးနေ         ကွပါသညျ။      ထိုထဲမှ တဈယောကျကတော့     အခွားကလေးမြား        နညျးတ ူ အပငျအောကျ၌ ကွှကေလြငျ့ပွီးသော          အပှငျ့မြားကိုတော့မကောကျ ပငျမွငျ့ထကျမှာရှိနသေညျ့ အပှငျ့မြားကိုသာ     အာရုံပွုရငျး      မမှီတမှီခွဖြေားလေးကို          ထောကျကာ     လှပေ့ခြောပေ့   ဆိုသညျ့          ပနျးမြားကိုသာ   ရှေးကာ ခူးဆှတျရငျး      သီကုံးနပေါသညျ။          အတနျကွာလြှင ျ အောကျ၌       ပနျးကောကျနသေူထဲမှ   တဈယောကျစ   နှဈယောကျစ    ထလာကွကာ….
“        ပနျးကလေးတှကေ       သိပျလှတာဘဲကှယျ…..မူတော့   အိမျကြ မမကိုပေးဖို့      တကုံးရပွီ        ဆရာ…….”
“        အို…..ကိုယျတော        ့ဆရာ   မမေေ့ကိုပေးမယျ….”
“        အို….ငါတော့    ဆရာ…..ဘုရားကို        ကပျလှုပူဇောျမယျ….”
“        အမယျ…..ငါတော့…..ဘယျသူ့ကိုမှမပေးဘူး…အိမျနားက   ဒေါျခငျတုတျကို(၂)ပွားနဲ့ရောငျးမယျ…    ဒါမှ မုနျ့ဝယျစားရမယျ….”
(၁၂)နှဈ          (၁၃)နှဈ          အရှယျကလေးမမြားမှာ  သူတို့လှဖို့ထကျသူတို့နှငျ့ ပကျသကျသညျ့ အကွီးမြားလှဖို့၊          ဘုရားတငျဖို့၊     မုနျ့ဖိုးရဖို့သညျမြှသာတှေးတတျလြှကျ၊          တဦးစီကိုယျ့ရညျရှယျခကြျကိုကိုယျဖေါျပွနကွေသလောကျ မတျတပျရပျလြှကျမှခူးရငျး         သီကုံးနသေညျ့          ကလေးမလေးကတော့   သူတို့အားလုံးသို့ မကြျလုံးလေးစှေ ကွညျ့ရငျး        သူမသီကုံးပွီးထးသော          ပနျးကုံးကိုလညျး လကျနှဈဖကျဖွငျ့ခေါငျးထကျမှာ   သီကာ  ဝိုကျပနျလြှကျ…….
“        ဟေ့….မလှလား…..ကွညျ့…ပနျးတှကေ   သိပျလှတယျ…. အောကျကပြွီးသားလဲ    မဟုတျဘူး….”
ထိုသို့အပွောလိုကျတှငျ   အားလုံးသော    ကလေးမမြားမှာ သူမဘကျသို့လှညျ့လြှကျ ကွညျ့လိုကျကွပါသညျ။

“        ဟေ့…  ကွညျက         သိပျလှတာဘဲကှယျ…..နောျ…”
မနာလိုဝနျတိုစိတျ         အလငြျးမရှိကွသေးသော အရှယျမြားဖွဈသညျ့      အလြှောကျဖှငျ့ဖှငျ့ကားကား       ဖွူသှယ ျ တနျးလြှကျကလေးမလေး         အလှကို ဝကောဆငျ့နသေညျ့      ပနျးကုံးကို        ကွညျ့လိုကျသညျ။        ပနျးပနျသူကို          ကွညျ့လိုကျ ဖွငျ့အားလုံးသော    ကလေးမလေးမြားမှာ     သူမကိုကွညျ့၍  သဘောကနြကွေပါသညျ။          သို့သောျ          ကလေးအရှယျ ဘာဝအလှတှငျသာ        အမွဲမနဈမွောတတျကစားဖို့ကလဲ ရှိပါသေးသညျ။
“        လာဟေ့…       ဟိုဖကျ ကစားရုံထဲ       သှားကစားရအောငျ…”   ဟု      သူတို့ထဲမှ        တဈယောကျက          စလိုကျပါသညျ။“ အေး…လာသှား….ကစားမယျ……”
ထိုတဈယောကျကိုသုံးယောကျက ထောကျခံသလောကျကနြျတဈယောကျကတော့……………
“        ဟငျ့အငျး…..    ငါတော့ကောငျကလေးတှနေဲ့…  သှားမကစားခွငျဘူး….   ”
သူမမှာ အပြိုကလေးလိုဟနျဖွငျ့  သညျအပွောတှငျမကြျလုံးကလေးစှေ      လိုကျပါသေးသညျ။
“        ဒါဖွငျ့…..မူတို့သှားကစားမယျ….ကွညျ…..တဈယကျေတညျး         နရေဈနောျ…”
ကစားဖ ို့အဖေါျစပျတိုငျး  ကောငျကလေးတှကေိုအရှယျနှငျ့မလိုကျ   ဂရုစိုကျလြှကျ    အကွောငျးပွတတျသော          မွငျ့မွငျ့ကွညျကိုကနြျကလေးမလေး        (၄)ဦးမှာ         မွငျပွငျးကပျသလိုဖွငျ့     တဈယောကျထဲထားခဲ့လြှကျ          အနိမျ့ဖကျဆီရှိ   ကစားရုံဖကျသို့ကလေးမြားပီပီ    အပွေးကလေး  လာခဲ့ကွသညျ။          ကစားရုံနားရောကျမှအပွေးရပျလြှကျ……
“        သကူ   ကောငျလေးတနှေ့ေဲလး  ဘာလေးနွဲ့ကီးကယြလျကိုတျာ    သကူ   သရူ့ညျးစားနမဲ့ှ          စကားပွောခငြျနတော…”
“        ဟုတျပါရဲ့သူကရညျးစားနဲ့ဆရာ….”         ဟု      အားလုံးက       ထောကျခံလိုကျပါသညျ။ သူတို့   အရှယျတှငျ          ရညျးစား         ဟူသောစကား  အဓိပ်ပါယျကိုပွညျ့စုံစှာ     နားမလညျသောျလညျး          မိနျးခလေးတဈဦးနှငျ့ယောကြာျးလေးတဈဦး         ရငျးနှီးစှာ         ပေါငျးနမှေုကိုတှေ့လြှငျသို့သောျ   ကလေးပီပီ          ကစားရငျး        ရငျးနှီးစှာပေါငျးသငျးမှုကိုတော့မဟုတျပါ။   အရှယျနှငျ့        မမြှ          ဟနျပနျမြားလြှကျကလေးမဆနျသော      အမှုအရာမြိုးတို့နှငျ့ရောနှောနသေူကိုဆိုလြှငျ        ရညျးစားဟု          အဓိပ်ပါယျကိုမသ ိ ဘဲ     လူကွီးစကားတဈခုကိုမှတျယူစှပျစှဲ          တတျပါသညျ။
သူတို့အားလုံး    ကစားရုံထဲသို့    ဝငျစတှငျ         မွငျ့မွငျ့ကွညျထိုငျ၍       ကနြျခဲ့ရာဖကျသ ို့ လှမျးကွညျ့မိလိုကျသညျ။          ဟုတျပါသညျ    (၁၂)နှဈအရှယျ  မွငျ့မွငျ့ကွညျမှာ ယောကြာျးကလေးမြား   သောကစားရုံထဲသို့ မလိုကျခငြျဟ ု ပွောပွီး နခေဲ့လြှကျသူမဘေးမှာတော့      အခု(၁၄)နှဈ     အရှယျကောငျလေး       တဈယောကျက ထိုငျနပေါသညျ။ ထို ကောငျလေး၏   လကျထဲတှငျ ကြောငျးရှေ့ပနျးခွံတှငျးတှငျသာ      ရှိလြှကျ မာလီအလဈတှငျသာ     ခိုးယူရနိုငျသော          နှငျးဆီနီရဲရဲလေး တဈပှငျ့ကိုကိုငျလကြျ     မွငျ့မွငျ့ကွညျသ ို့ လှမျးပေးနပေါသညျ။    သညျပနျးကိုပငျ (၁၂)နှဈအရှယျ မွငျ့မွငျ့ကွညျကတော့     မကြျနှာကလေးငုံ့ကာ     မကြျလုံးကလေးကိုစှလြှေကျ      ကွာမူပါပါ          ဖွငျ့လှမျးယူနပေါသညျ။   ဒါကတော့       မွငျ့မွငျ့ကွညျတဈယောကျ         လူမမယျကလေး ဘဝ          အသကျ(၁၂)နှဈအရှယျကပငျ     ဖွဈပါလတေော့သညျ။

Xxxxxxxxxxxx

          ငယ်စဉ်ကပင်စ၍         အလှကြိုက်မှုအကောင်းကြိုက်မှုများဖြင့်   နစ်မွန်းလျှက်မိဘ          အမြှောက်အစားကိုခံကာ ပျက်စီးခဲ့ရသော သူမ၏ပေါ့လျှော့သော    စိတ်ဓါတ်တွင်    ငယ်စဉ်ကပင်          ရည်းစားထားချင်သည့်စိတ်ဖြင့်ဆယ့်သုံးနှစ်         ဝင်ခါစကပင်     အတန်းတူ       ကစားဖက်       လူလှလူချော          လူခန့်ကလေး   မောင်မြနှင့်ချစ်ကြိုးသွယ်ခဲ့လျှက်  ရည်းစား         ဖြစ်ခဲ့ရ  လေသည်။
 xxxxxxxxxxxx
တစ်     နှစ်၊     နှစ်နှစ်ဆိုသော  အချိန်ကာလသည်ကျောင်းတက်ကျောင်းဆင်းရင်းဖြင့်ပင်   တရက်ပြီး        တရက်၊          တစ်လပြီး        တစ်လ တနှစ်ပြီး         တစ်နှစ ် ပြောင်းလဲ၍လာခဲ့ရ      ချေပြီးဖြစ်၍      ယခုဆိုလျှင် မောင်မြဦးက    (၁၈)နှစ်၊         မြင့်မြင့်ကြည်က (၁၆)နှစ်          ကျော်ခဲ့ပေပြီ။    ဒီနှစ်ကုန်၍       စာမေးပွဲအောင်လျှင်          သူတို့သည် တက္ကသိုလ်ပညာရေးကို       တက်လှမ်းကြပေတော့မည်။
ငယ်ငယ်ကထဲက         ခန္ဓာကိုယ်မှာ     အရွယ်နှင့်မမျှအောင်     ဖွံ့ဖြိုးလာသည့်   နည်းတူသူမ၏အတွင်းစိတ်များနှင့်          သွေးသားများသည်လည်း         ခန္ဓာကိုယ်နှင့်    လိုက်လျောညီစွာ         ဖွံ့ဖြိုးလာခဲ့ရပေပြီ။          သည်မှာတင်ဖြစ်လေ့ဖြစ်ထ        ရှိတတ ် သည့်  အတိုင်း ဆန္ဒတည်းဟူသော       အလိုရမ္မက်သည်          သူမ၏ရင်ထဲတွင်ပေါက်ဖွား        တည်ရှိလာခဲ့ရပေသည်။သူမတင်လား     ဆိုတော့လဲမဟုတ်ပါ။     မြဦးက          သူမထက်ပင်အသက်    တစ်နှစ်ကျော်မျှ  ကြီးသူဖြစ်၍     သူလဲပဲ မြင့်မြင့်ကြည်နည်းတူရင်ထဲတွင်          ဆန္ဒတရားတို့သည်ကိန်းအောင်းဖြတ်တည်လျှက်   ရှိနေရပေသည်။
“        ကြည်ကြည်မနေ့က       ညနေက         ဘာလို့  မလာတာလဲ     ငါဖြင့်စောင့်လိုက်ရတာ…..”
“        ပြင်းလို့ပါ…       အကိုဦးရာ       တနေ့တနေ      ့ဒီစကားတွေချည်း         ထိုင်ထိုင်ပြီး      ပြောနေရတာ…”
“        အို…ကိုယ့်       ရည်းစားမျက်နှာကိုကြည့်ပြီး       အတူထိုင်နေရတာဘဲ    ကြည်ကြည်ရာ  ပျော်စရာ          ကောင်းပါတယ်….”
“        ဟင့်အင်း…..    ကြည်တော့      ပျင်းတယ်…      နောက်ဆိုအကိုခေါ်ရင်   မလာတော့ဘူး.. ”
“        ဟင်……         ဒါဆို    ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ…     ”
ရိုးအလှသူ       မြဦးမှာ  ရင်ထဲရှိသည့်အတိုင်းပင် ပြောချလိုက်သည်။       သူ၏ရင်ထဲတွင်လည်း    တကယ်ပင်      စိတ် ညစ်ညူး၍       ကြံရာမရဖြစ်၍   သွားရသည်။
“        အကိုကလဲ       သူများ  သမီးရည်းစားတွေဆို     သိပ်ပျော်ဖို့ကောင်းတာဘဲဟာ     ကြည်သွားတော့မယ်….”
မြဦးကိုကျောခိုင်းပြီးမှ     အသံကို နှိမ့်၍    ပြောကာ         သူ့မျက်နှာကိုမှလှည့်၍မကြည့်တော့ဘဲ    မြင့်မြင့်ကြည်မှာ          လွယ်အိတ်ကလေး       တရမ်းရမ်းဖြင့်ထွက်ခွာသွားလေပြ ီဖြစ်သည်။
“        သူများ  သမီးရည်းစားတွေဆို     သိပ်ပျော်ဖို့ကောင်းတာဘဲ         ဟာ     ”        ဆိုသော          မြင့်မြင့်ကြည်၏  စကားလေးသည်         မြဦး၏နားထဲတွင်         ပဲ့တင်တွေထပ်၍ ကြားယောင်နေရလေသည်။
ရိုးအလှသော    မြဦးကတော့     သူများ  သမီးရည်းစားတွေသည်  သူနှင့်မြင့်မြင့်ကြည်တို့ကဲ့သို့ပင်ရှိလိမ့်မည ် ဟုသူကတွေးထင်ထားခဲ့သည်။   မြင့်မြင့်ကြည်၏  စကားကို         မကြားဘူးစဉ်ကတော့    သူ၏စိတ်ထဲတွင်အများတကာ          အတွဲတွေလိုဘာမှ        ဆန်းပြားစွာရှိလိမ့်မည်ဟ ုမထင်ခဲ့။          ခုတော့သူမသိသော     အချက်ကို          မြင့်မြင့်ကြည်က ထောက်၍       ပြသွားခဲ့ပေပြီ။
“        ဘာတွေများ     ထူးခြားလို့ပါလိမ့် ”        ဟူသော          ဆန်းစစ်မှုအတွေး         တွေက မြဦး၏ခေါင်းထဲသို့ဝင်၍          လာခဲ့ရသည်။    ဒါဆိုရင ်သူများသမီးရည်းစားတွေ သည်သူတို့သမီးရည်းစားတွေထက်          ဘာတွေထူးခြားနေသည်ဆိုသည်ကို       မြဦး     တစ်ယောက်     သိရှိရန်လိုလာပေသည်။ သိချင်လာတာနှင့်အမျှ          သိအောင်လုပ်ရပေတော့မည်။    ထိုသို့အတွေးတွေ         ရှုပ်ရှက်ခတ်ကာနေစဉ်မှာပင်      မြဦး၏ခေါင်းထဲသို့ အလင်းရောင်    တစ်ချက်ထွက်ပေါ်၍လာရသည်။ ဒါကတော့       သူတို့နှင့်         အနီးစပ်ဆုံး          သမီးရည်းစားစုံတွဲဖြစ်သည့်ကိုဘသိန်းနှင့်မခင်တိုးတို့        စုံတွဲပင်ဖြစ်သည်။         ထိုသို့   မြဦးသည် ကိုဘသိန်းနှင့်မခင်တိုးတို့စုံတွဲကိုသွား၍သတိရလိုက်မိစဉ်မှာပင်      နေ့လည်က      သူနှင့်သံချောင်းတို့အတူလျှောက်လာ          စဉ်      ကိုဘသိန်းကြီးက         သံချောင်းကိုမခင်တိုးထံသို့စေခိုင်းသံကြားလိုက်ရသည်။

ဒီည     ကိုဘသိန်းကြီးက         မခင်တိုးဆီသွားမယ်တဲ့   ………
သံချောင်းက     မြဦးကို အာချောင်ပြီး     ပြန်ပြောပြတာကတော့   မခင်တိုးကြီးအိမ်က       လူကြီးတွေ       အလစ်မှာ          ခြံထဲသို့ ည      (၉)     နာရီလောက်ဆင်းခဲ့ရန်ကိုဘသိန်းက       မခင်တိုးကို       ပြောခိုင်းသည်ဟု          မြဦးသိထားရသည်။
ဒါဆိုရင ်ကြာပါတယ်ဒီညဘဲ       သူတို့အတွဲတွေ  ဘယ်လိုလဲဆိုတာကို     မြဦးစုံစမ်းရပေတော့မည်။          မခင်တိုး          တို့အိမ်ဆို        သည်မှာလည်း  တခြားဝေးဝေးလည်း     မဟုတ်။ မြဦးတို့အိမ်၏          အနောက်ဖက်တွင်ကပ်လျှက်ဖြစ်သည်။    ခြံစည်းရိုးကလည်း        ခိုင်ခိုင်မာမာရှိသည်          မဟုတ်တော့မြဦးတစ်ယောက်(၉)နာရီထိုးသည်နှင့် အသာလေး      မခင်တိုးတို့ ခြံဖက်သို့     မှောင်ရိပ်ခို၍          ဝင်လာခဲ့သည်။မခင်တိုးတို့တအိမ်လုံးမှာ   မီးရောင်ဆို၍    ဘာမျှမမြင်ရ။    လူကြီးတွေဘဲ   မရှိလို့လား။          ဒါမှမဟုတ်အိပ်ပဲ အိပ်     ကုန်ကြလို့လားတော့မသိ၊         တအိမ်လုံး       တိတ်ဆိတ်၍နေသည်။   လဆန်း          (၁၂)ရက်၏      ည      (၉)နာရီထိုး      လရောင်က      သစ်ရွက်တွေ    ကြားမှာ ဝိုးတဝါးထိုးကျ၍ နေသည်။          တွေ့ပါပြီ ခြံထဲရှိပိတောက်ပင်       ပတ်လည်တွင်ဝိုင်း၍      ရိုက်ထားသော  ဗျက်    (၂)     ပေခွဲလောက်ရှိသော          ခုံပေါ်တွင်        ကိုဘသိန်း       တစ်ယောက်ခြေတွဲလောင်းချကာ ထိုင်၍နေသည်။
မြဦးတစ်ယောက်ကိုဘသိန်းကိုလှမ်း၍     တွေ့မြင်လိုက်ရသည့်တခဏမှာပင်         မြဦး၏ဘေးဖက် ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ          တစ်စုံတစ်ဦး     လျှောက်၍လာသည်ကို  သတိထားမိလိုက်သဖြင့်  မြဦးသည်အနီးတွင်ရှိသော        စပယ်ရုံဘေးရှိ          မှောင်ရိပ် ထဲသို့ ပြေး၍ကပ်ကာ   ပုန်း၍နေလိုက်သည်။     ပြီးတော့ သူ၏အကြည့်က         ထိုနေရာသို့          လှမ်း၍  ကြည့်လိုက်တော့ လျှောက်လာသူမှာ      မခင်တိုးပင်တည်း။
မခင်တိုးသည်   ခပ်သွက်သွက်လေး       လျှောက်၍လာရင်းက    ကိုဘသိန်းရှိရာသို့ပိတောက်ပင်ကြီးဆီသို့ဦး          တည်၍ သွားတော့ရာ    မြဦးကလဲ        ခါးလေးကိုကုန်း ဇက်ကလေးကို  ပု၍မှောင်ရိပ်က  ိုအကာအကွယ်ယူကာ          ပိတောက်        ပင်ကြီး  ဘေးရှိ ဇီဇဝါပန်းခြုံကြား  ဘေးမှောင်ရိပ်ထဲသို့      တိုး၍ဝင်လိုက်သည်။          မြဦးရောက်ရှိသွားသော  နေရာမှာ         ကိုဘသိန်းထိုင်နေသည့်  နေရာနှင့်ဆိုလျှင်          (၅)ပေခန့်သာဝေးမည်ဖြစ်သည်။  ထို့ပြင်သူရောက်နေသောနေရာမှာ         ပိတောက်ပင်ကြီး၏          အရိပ်ကလည်း  ထပ်ဆင့်         ထိုးကျ၍နေပြီး   ဇီဇဝါပန်းရုံ၏     အရိပ်ကလည်း  ရှိနေလေရာ      အတော်လေး          ပင်      မှောင်မဲ၍        နေသည်။

မွဦးတဈယောကျဇီဇဝါပနျးရုံကွီးဘေး      ရောကျလာစဉျမှာပငျမခငျတိုးကလဲ         ကိုဘသိနျးကွီး၏          ရှေ့သို့ရောကျ၍ လာခဲ့ခြပွေီ။
“        စောငျ့နတော    ကွာပွီလား       ကိုသိနျး….”
“        အငျး    ….အတိုးကလဲ  ကွာလိုကျတာကှာ…      လာပါ  ့လာပါ  ့မလားလို့…”
“        လူကွီးတှေ       အိပျအောငျ      စောငျ့ရသေးတယျ        အကိုရဲ  ့…       ”
မခငျတိုးက       ပွောပွောဆိုဆိုပငျ        ကိုဘသိနျး၏    ဘေးသို့ဝငျ၍    ထိုငျလိုကျလြှငျ  ဘာမပွော       ညာမပွောနှငျ့          ကိုဘသိနျးကွီးက         မခငျတိုးကို ဖကျ၍        ပါးလေးနှဈဖကျက        ို ဘယျပွနျညာပွနျပငျ မှှေးကွူ၍          နလေတေော့သညျ။      မခငျတိုးတော  ့ ဘယျလိုနသေညျ မသိပေ။       မွဦးတဈယောကျတော့          အသကျရှုနတောပငျ ရပျသှားမတတျဖွဈ၍ သှားရလသေညျ။         အလဲ့… မခငျတိုးကလဲ   အာဂပငျ          သူမ၏လကျတဖကျက   ကိုဘသိနျးကွီး၏          ခါးကွီးကိုပငျပွနျ၍        ဖကျထားသေးသညျ။
ကိုဘသိနျးကွီးက         မခငျတိုး၏       မကြျနှာလေးကို  မှှေးကွူရရုံဖွငျ့   အားရပ ုံမပေါျသေးပါ။    သူ၏နှုတျခမျးထူထူကွီး          က      မခငျတိုး၏       နှုတျခမျးပါးလတှေပေေါျသို့        ဖိကပျ၍ စုတျနမျးနတေော့ရာ      ကနြျနသေော          မခငျတိုး၏       လကျလေးတဈဖကျ       ကပါ    ကိုဘသိနျး၏    ကြောပွငျကွီးက ိုဖကျ၍ထားပွီး          သူတို့နှဈယောကျ         တဈယောကျကိုတဈယောကျအတငျးပငျ တိုး၍      ဖကျလိုကျကွသညျကိုမွဦးက          သဲကှဲစှဲမွငျလိုကျရသညျ။ မခငျတိုး၏       မကြျလုံးတှကေလဲ        မှိတျ၍သှားသညျကို တှေ့မွငျလိုကျရသညျ။
မွဦးတဈယောကျဘယျလိုဖွဈလာသညျမသိ။        တကိုယျလုံး      ထူပူ၍လာရာက နတျကသြလို    တုနျတုနျယငျယငျ          ဖွငျ့      ဖွစ၍လာရတောသ့ည။ျ  ဒအီခနြိမျှာပငျ    မွဦး     သတထိားမလိကိုတျာက သမီးရညျးစား          နဈှယောကျတရှေ့ငျ       စကားတှေ       ဖေါငျလောကျ    အောငျပွောသညျဟု      သူသိထားသညျမှာ          မှားယှငျး၍နပေါပွီကော။ ကိုဘသိနျးနှငျ့မခငျတိုးတို့ စကားတှေ       ဘာမြှမပွောလိုကျတဈခှနျးနှဈခှနျးသာ      ပွောရ          သေးသညျကို    သူကွားလိုကျရသညျဟု  တှေးတောလိုကျမိသညျ။မွဦးတဈယောက          ျကွညျ့နစေဉျမှာပငျကိုဘသိနျးက  မခငျတိုး၏       နှုတျခမျးတှကေို  မလှတျတမျး     ငုံခဲထားရငျး      ကပင          ျသူ၏လကျကွီးတဖကျက မခငျတိုး၏နို့အုံတှကေို    အကြီငျ်ပေါျမှာပငျ ဆုတျနယျခြမှေ၍         နသေညျကို          တှေ့လိုက        ျ ရသညျ။         သိပျမကွာလိုကျသော    အခြိနျတှငျပငျ    ကိုဘသိနျးကွီးက         မခငျတိုး၏          ကိုယျလုံးလေးကို         ခါးမှပှေ့ကာ      ခုံတနျးပေါျသို့ ပကျလကျလှနျ၍   ခလြိုကျလသေညျ။          မခငျတိုးတဈယောကျ ပကျလကျလေး      ဖွဈသှားစဉျမှာပငျ သူမ၏ ကိုယျလုံးပေါျမ  ှပါ၍သှားသော          ကိုဘသိနျးကွီးသညျ      လကျတဖကျက မခငျတိုး၏       အငျ်ကြီကွယျသီးတှကေို ဖွုတျလိုကျရာက          အငျ်ကြီရငျဘတျနှဈခွမျးကို ဘယျညာဖှငျ့ဟ လိုကျသောအခါတှငျတော        ့ကိုဘသိနျးတော          ့ဘယျလိုနသေညျမသိမွဦးတဈယောကျ    ကတော့          ရငျထဲတှငျ       ဒိနျးကနဲ ဖွဈသှားပွီး          သူ၏မကြျလုံးတှကေိုလညျး        မကြျတောငျ      ခတျရနျပငျ       မေ့၍    သှားရလသေညျ။
ဘောျလီအငျ်ကြီအတှငျးမှပွညျ့အံကာ        ထှကျနသေော   မခငျတိုး၏       နို့အုံသားတှသေညျအိဖေါငျး၍     လရောငျ အောကျမှာပငျ   ဖှေးနှဈ၍         နလေသေညျ။   မကျမောစရာ    ကောငျးလှလှနျး၍         ကိုဘသိနျးသည ျသူ၏ခေါငျးကွီး          ငုံ့၍      တရှုံ့ရှုံ့နမျး၍နလေသေညျ။       ပွီးတော့ကိုဘသိနျး၏    လကျက          အငွိမျမနဘေဲ    မခငျတိုး၏          ဘောျလီအကြီမှ ခြိတျတှကေို      ပါဖွုတ၍နလေသေည။ျ   ပွီးတော့ သမူ၏ဘောလျီ  အကငြျ်ကီု         လနှ၍          တငလျကိုရျာက ကဘိုသနိးသညမျခငတိုး၏န့ေိုတှကို       လကျနှဈဖကျဖွငျ့ ဆုတျနယျ၍နပွေနျလသေညျ။          နို့ကွီးနှဈလုံးမှာ  လရောငျဖှေးဖှေးတှငျဖွူဖှေး၍နသေညျ။
ကိုဘသိနျးကစိတျတှေ   အလှနျပငျ        ထလာပုံဖွငျ့      မခငျတိုး၏နို့တှကေို       အတငျးပငျငုံ့၍   စို့လတေော့သညျ။          မွဦးတဈယောကျကတော့ မတျတတျပငျ မဟုတျနိုငျတော့။  ဒူးတှေ  တဆတျဆတျ တုနျ၍လာရပပွေီ။ ပွီးတော့          တခါဘူးကမှ     မဖွဈပေါျခဲ့ရဘူးလသေော         ခံစားမှုတှကေလဲ သူ၏တကိုယျလုံးတှငျ ရှိနျးဖိနျးကာ          ဖွဈပေါျနလြှေက ျ သူ၏   ပုဆိုးတှငျးမှ      ဖှားဘကျတောျကွီးက    တောငျမတျ၍    တဆတျဆတျဖွဈနလေသေညျ။          ကိုဘသိနျးကတော      ့တရှုးရှုး တရှဲရှဲဖွဈ၍လာရာက     မခငျတိုး၏ထဘီကိုပငျ    လှနျ၍တငျလိုကျရာက          သူမ၏ပေါငျနှဈလုံးတှငျဝငျ၍       ဒူးထောကျကာ  ထိုငျလိုကျလတေော့သညျ။
မခငျတိုး၏ပေါငျတံကွီးတှမှော     လရောငျတှငျဖွူဖှေး၍နပွေီး       တလုံးတခဲကွီးဖွဈကာ    တပျမကျစရာကွီးပငျသူ တခါဘူးကမြှမမွငျဘူးလသေော  အရှယျရောကျပွီး          မိနျးမတဈယောကျ၏မမွငျအပျလသေော          ခန်ဓာကိုယျအစိတျအပိုငျး  တှကေိုမွဦးသညျတဈခုခငြျး       ကှငျးကှငျးကှကျကှကျ    မွငျနရေခြပွေီ။   ဒါ့အပွင          ျယခုသူ့ရှေ့မှမွငျကှငျးကလညျး    သူ ကွားဖူးနားဝသာ      ရှိခဲ့ဖူးသညျ။      မမွငျခဲ့ဘူးလသေော          မွငျကှငျးပငျတညျး။
သူမ၏ပေါငျဖွူဖွူကွီးနှဈလုံးကွားတှငျကိုဘသိနျးကဝငျ၍    ထိုငျလိုကျရာက ဒူးထောကျ၍     သူ၏ပုဆိုးကိုခြှတျ         ကာ          ခလြိုကျတော့သညျနှငျ့    မခငျတိုး သညျလညျးသူမ၏        ပေါငျနှဈလုံးကိုဆှဲ၍ထောငျလိုကျလတေော့သညျ။          ဒီအခြိန ျ မှာပငျကိုဘသိနျးကသူ၏         လီးတနျကွီးကိုကိုငျ၍     လီးတနျကွီးထိပျနှငျ့       မခငျတိုး၏          စောကျပတျနှုတျခမျးသား နှဈခုလုံး ကိုထိကာ        အကှဲကွောငျးတဈလြှောကျအထကျအောင          ျစုနျဆနျကာ          ပှတျတိုကျပေးနလေသေညျ။       “        အ…အကိုသိနျး….ဟငျ့   …တောျတောျကွာ          လူကွီးတှနေိုးလာရငျခကျမယျ..”
မခငျတိုး၏       စောကျပတျဝတှငျလညျး  စောကျရညျမြားမှာ        စိမျ့၍ထှကျနခြေပွေီ။      မခငျတိုးမှာ          ဒီ့ထကျပိုပွီးစိတျ မရှညျနိုငျတော့ပေ။       အနရေ အထိုငျရ         ခကျနပေုံရသညျ။
မခငျတိုးတဈယောကျတညျးပငျ    နရေထိုငျရ       ခကျလှသညျမဟုတျ။     မွဦးသညျလညျး ဒူးတှေ  တဆတျဆတျ          တုနျလာသဖွငျ့  မတျတပျမရပျနိုငျသဖွငျ့   ဆောငျ့ကွောငျ့ထိုငျလိုကျသညျ။   ဟော   ခုတဈခါ ထိုငျ၍ကွညျ့ရသညျမှာ          အားမရသဖွငျ့   မွဦးတဈယောကျမတျတပျထ၍    ရပျကာကွညျ့နပွေနျလပွေီ။        မခငျတိုး၏       အခွအေနကေို          ရိပျစားမ ိ လသေော       ကိုဘသိနျး       ကလညျး         လကျတဖကျက သူမ၏စောကျပတျနှုတျခမျးသား          နှဈခုပေါျတှငျ    လကျညှိုး        လကျမတို့        ဖွင      ျ့အသာလေးဖိကာဖွဲလိုကျပွီး       သူ၏လီးတနျကွီးကို          တေ့ကာဖိ၍      လိုးသှငျးလိုကျလတေော့သညျ။   “                  အ…အမလေး…ဟငျး          ….အရမျး…အရမျးကွီးဘဲ…        အကိုသိနျး       ကလဲ….         ဒီမှာ….နာသှားတာဘဲ…. ဟှနျး…”
မခငျတိုးက       သူမ၏နှုတျခမျးလေးတှကေို       ခြှတျကာမူမူ      စူစူလေးပွောလိုကျသညျ။
“        တောျတောျ      နာသှားလားဟငျ…..အကိုလောကွီးသှားလို့ပါ….”
“        နာတာပေါ့…     ဖွေးဖွေးလုပျလဲရတာဘဲ….ဟာ….         “
“        ခုရော….         ဆကျပွီး….နာနသေေးလား…”
“        ကဲပါ….မနာတော့ပါဘူး…          လုပျမှာ လုပျပါတော့လူကွီးတှနေိုးလာရငျ ခကျမယျ..”
သူမ၏စောကျပတျထဲတှငျ         ကိုဘသိနျး၏    လီးတနျကွီးမှာ   တဆုံးဝငျလြှကျ  တဈလဈကွီးဖွဈနသေညျကို       အား          မလို     အားမရဖွဈလြှကျလီးတနျကွီးကလဲ         မလှုပျရှားဘဲငွိမျနလေတေော    ့အဆမတနျရမ်မကျစိတျတှေ          ပွငျးပွလာရ      သော   မခငျတိုးက       ကိုဘသိနျးမွနျမွနျလိုးစရေနျ       လူကွီးတှကေို          အကွောငျးပွလြှကျလောဆောျလိုကျသညျ။          ဒါကိုပင ျ မွဦးက မယောငျမလညျဖွငျ့အိမျကွီးဖကျကို          လှညျ့၍ ကွညျ့လိုကျသေးသညျ။  ကိုဘသိနျးကတော      ့သူ၏    လီးတနျကွီး      ကိုညငျသာစှာ   ဆှဲ၍ထုတျ          လိုကျရာက      စ၍လိုးနခြေပွေီ။ (၁၀)ခကြျမြှ      ခပျဖွေးဖွေးလုပျပွီးသညျနှငျ့       အားမရနိုငျဖွဈ   လာရသော          ကိုဘသိနျးသညျ စိတျထငျတိုငျး   ဆောငျ့လိုးလတေော့သညျ။
မခငျတိုး ခမြာမှာတော့    မကြျလုံးနှဈလုံး  စုံမှိတျထားရငျး   ဟငျ့ကနဲ         အငျ့ကနဲပငျဖွဈကာ       အားပါးတရကွီးကို ကော့ပေးနတေော့သညျ။ ဒါ့အပွင ျမခငျတိုးက       သူမ၏  ဒူးကှေးကာ      ထောငျထားသော          ခွထေောကျလေးနှဈဖကျကို ကုနျး၍        လိုးနသေော     ကိုဘသိနျး၏    တငျပါးပွောငျပွောငျကွီးပေါျသို့          ခြိတျကာတငျလိုကျပွီး    စောစောကထကျပငျတိုး၍         ကော့ပေးနပွေနျပါသညျ။ စောကျရညျကွညျတှေ          အတောျပငျရှှဲစိုနပွေီဖွဈသော      မခငျတိုး၏       စောကျပတျကွီးကွောငျ့   “စှပျ”ကနဲ        “ပွှတျ”ကနဲ          “ဖှတျ”ကနဲ       အသံတှေ        မှာလညျး         တဖွေးဖွေး      သိသိသာသာပငျ          ထှကျပေါျလာပွနျပါသညျ။
မွဦးခမြာမှာတော့ ဆကျလကျ၍ကွညျ့ဖို့ရာ မစှမျးတော့ပေ။  သူ၏တကိုယျလုံးရှိ        အားအငျတှမှောလညျး          ဘယျကိုရောကျသှားသညျမသိ တကိုယျလုံးခြိနဲ့ကာနသေညျ။        ဒါတငျမကသေး ရငျထဲတှငျလညျး ဟာတာတာ          ဆာတာတာဖွငျ့ အသကျရှုရတာလဲ        ရငျမောကာ      ကွပျ၍နလေသေညျ။     ဒါ့အပွင ျရငျတှလေဲ          တဒိနျးဒိနျးခုနျနပွေီး       ကိုဘသိနျး၏    ဆောငျ့ခကြျကွောငျ့လှုပျခါနလေသေော    မခငျတိုး၏          နို့အုံကွီးတှကေိုပငျ        ပွေး၍   ကိုငျလိုကျခငြျသညျ။      ပွီးတော့သူ၏အာရုံထဲတှငျလညျး မွငျ့မွငျ့ကွညျက          ိုမွငျယောငျ၍     နရေလသေညျ။
မွဦးသညျ        ရပျ၍နရောမှ     အသာပငျလှညျ့၍မှောငျရိပျကိုခိုကာ        ပွနျလာခဲ့လသေညျ။          အပွနျလမျးခရီးတှငျတော့ မွငျ့မွငျ့ကွညျပွောသညျ့“        သူမြား  သမီးရညျးစားတှဆေို          သိပျပြောျဖို့ကောငျးတယ ျ”        ဆိုတာ  ဒါကိုဘဲ ပွောတာလားမသိ        အို…    ဒါဘဲရှိတာဘဲ    ဒါကိုဘဲ          ပွောတာ         သခြောပါတယျ။ ငါတို့    ကိုဘသိနျးက    မခငျတိုးကို       လုပျသလိုမွငျ့မွငျ့ကွညျကို လုပျပဈလိုကျတော့မယျ။ သူပွောတာ      ဒါဘဲဖွဈမှာပါ။   သခြောပါတယျ…         အငျး…  ဒီညကတော့          အခြိနျမရှိတော့ဘူး        နကျဖွနျက       ကြောငျးပိတျရကျ         ဒါပမေဲ့  မွငျ့မွငျ့ကွညျအိမျက      လူကွီးတှေ          ဈေးထဲတှငျဆိုငျသှားထှကျကွသဖွငျ့နေ့ခငျး         ဘက   ျမွငျ့မွငျ့ကွညျပဲရှိမညျ။
မွငျ့မွငျ့ကွညျသာရှိမညျ မနကျဖွနျ ငါသှားဖွဈအောငျသှားရမညျဟု   ဆုံးဖွတျလိုကျသညျ။      ခုလဲ     မွငျ့မွင  ျ့ ကွညျကို          တှေ့လိုတှေ့ငွား  သူ့အိမျရှေ့ဖကျဖွတျ၍    လြှောကျဦးမညျဟုလညျး အရမျးကိုကွှတကျနသေော        မွဦးက          စဉျးစားတှေးတောကာ    ထှကျလာခဲ့သညျ။         အမှနျတော့      ကိုဘသိနျးနှငျ့   မခငျတိုးတို့သညျ ကိုဘသိနျးက          အသကျ (၂၄)နှဈ၊         မခငျတိုးက       အသကျ(၂၂)နှဈရှိပွီ      ဖွဈပွီး   သူတို့နှဈယောကျ         သမီးရညျးစား          ဖွဈကွသညျမှာ  (၆)နှဈမြှရှိခဲ့ပွီး   ခုလိုလငျမယားမကြ      ဖွဈနခေဲ့သညျမှာ တဈနှဈလောကျပငျ          ရှိနပွေီဆိုသညျကိုတော့  မွဦးတဈယောကျမသိရှာပါပေ။မွဦးနှငျ့မွငျ့မွငျ့ကွညျတို့      သမီးရညျးစား          (၂)ယောကျတှငျတော့    မွဦးက  (၁၇)နှဈကြောျ   (၁၈)နှဈအတှငျး၊ မွငျ့မွငျ့ကွညျက (၁၆)နှဈကြောျကြောျ          သာရှိနသေေးသညျကိုတော့ မွဦးသညျ ပွနျလညျ၍          မဆနျးစဈခဲ့မိခြေ။         ဒါ့အပွင ျသူတို့နှဈဦးသညျ          ကာမကိစ်စကို     ယခုမှလကျတညျ့စမျးရနျ ကွံရှယျရုံသာ    ရှိကွသေးပွီး     ပွောရမညျဆိုလြှငျ မွဦးသညျ          မွငျ့မွငျ့ကွညျ၏  ပါးဖွူဖွူမို့မို့လေးမြားကိုပငျ တခါဘူးကမြှ   မမှှေးကွူခဲ့ဖူးခြေ။         ခုတော့ဖွငျ့ အတုမွငျ အတတျသငျ     ဆိုတာမြိုးလို     မွဦးတယောကျ  တညျငွိမျနသေော        သူ၏ရငျတှငျဂယကျလှိုငျးတို့သညျ ကွောကျခမနျး          လိလိရိုကျခတျ၍နရေပွီ   ဖွဈပါတော့သညျ။

 xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
“        မြင့်မြင့်ကြည်…..          ရော့….”
“        ဘာတုံး….သံချောင်း…ရ..”
“        မြဦးက  နင့်ကို   စာပေးခိုင်းလိုက်လို့…”
“        အံမယ်…..ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်ပေးစမ်းပါအုံး….”
မြင့်မြင့်ကြည်က သံချောင်းလှမ်း၍          ပေးနေသောစာရွက်ခေါက်လေးကို         လှမ်းယူ၍        စာရွက်ခေါက်လေးကို          ဖြန့်ကာ ဖတ်လိုက်လေသည်။
ကြည်ကြည်………………        
          ကိုဦး    နေ့လည်(၁၂)   နာရီကြည့်အိမ်ကို                            လာခဲ့မယ်။ကြည်နဲ့        (၂)     ယောက်ထဲ          တွေ့ချင်တယ်…                     ဆက်ဆက်စောင့်နေပါနော်…..                                                                       ချစ်တဲ့                                                                               ကိုဦး
စာရွက်လေးကိုဖတ်ပြီးသည်နှင့်မြင့်မြင့်ကြည်သည်ပြုံး၍     ရယ်ကျဲကျဲလေး လုပ်လိုက်သည်။
“        အေး…. လာခဲ့လို့ပြောလိုက်       သံချောင်း…ငါစောင့်နေမယ်..     သူ့ကို   စာကူးခိုင်းစရာရှိတယ်….”
“        အေး…အေး….ငါပြောလိုက်မယ်….”
သူမ၏ရှေ့မှသံချောင်းထွက်သွားသည်နှင့်မြင့်မြင့်ကြည်သည်        စာရွက်လေးကို  တခါဖြန့်၍        ဖတ်ကာ          ပြုံးလိုက်         ပြန်သည်။        ပြီးမှ     စာရွက်လေးကိုသေချာစွာပြန်ခေါက်ပြီး     သူမ၏လက်ကလေးဖြင့်          ကျစ်ကျစ်ပါအောင်        ဆုပ်ကိုင်လိုက်   လေတော့သည်။
ရင်ထဲတွင် ပီတိတွေဖုံး၍ သွားခဲ့ရသော်လည်း      မြင့်မြင့်ကြည်သည်        မြဦးကို  မယုံရဲသေး။      ဒါမျိုး    မြဦးက          မချိန်းစဖူး        အချိန်းထူးလာသဖြင့်သာ သူမ၏  ရည်းစား         မြဦးတစ်ယောက်         အဆင့်တွေတက်ကာ          တိုးတက်လာပြီဟု        တွေးလိုက်မိရင်း ပီတိဖြစ်ကာ      ပြုံးမိခြင်းဖြစ်သည်။       ဒါပေမဲ့လည်း    မြဦးက          ရောက်လာလျှင ်ဘာတွေပြောဦးမည်မသိ။ မနက်ဖြန်ကျောင်းမတက်နိုင်၍   ခွင်တိုင်ခိုင်းပြီး          ပြန်သွားဦးမည်လားမသိ။
စဉ်းစားမိရင်း     မြင့်မြင့်ကြည်က ထပ်မံ၍ ပြုံးလိုက်မိပြန်သည်။      အဲတော့ သူက   (၂)ယောက်ချင်း တွေ့ချင်တယ်တဲ့ ဘာများလဲမသိဘူး။       ကိစ္စမရှိဘူး       နေ့ခင်းဖက်အိမ်တွင်      လူကြီးတွေ       တစ်ယောကမှမရှိ          ဈေးထဲမှဆိုင်တွင်ရောက်နေ       ကြမည်။          အင်း(၂)ယောက်ထဲ(၂)ယောက်ထဲ။       ထူးထူးဆန်းဆန်း          ချိန်းဆိုလာခဲ့သော        မြဦး၏စာကြောင          ့်မြင့်မြင့်ကြည်မှာ အတွေးနယ်လွန်နေမိပါတော့သည်။
xxxxxxxxxxxxxxxxx
ညကမြဦးတစ်ယောက်   မခင်တိုးတို့ခြံထဲမှ         ပြန်၍ထွက်လာခဲ့ပြီး       သူ၏အိပ်ခန်းထဲသို့       ဝင်ကာ အိမ်ပေါ်သို့ပင် ပြန်၍မတက်တော့ဘဲ     မြင့်မြင့်ကြည်တို့အိမ်ဖက်သို့လာကာ        အိမ်ရှေ့လမ်းမမှဖြတ်၍လျှောက်ရင်း          မြင့်မြင့်ကြည်ကို သူမ၏အိမ်ဖက်သို့လှည့်၍         ကြည့်ကာရှာဖွေကြည့်မိသည်။    မြဦးသည် မြင့်မြင့်ကြည်၏ရုပ်သွင်က         ို လတ်တလော  အတော်ပင်တွေ့ချင်နေလေသည်။သူ့ကိုယ်သူလဲ    ဘာဖြစ်မှန်းမသိပေ။
ဒါပေမဲ့လည်း    မြင့်မြင့်ကြည်တို့တအိမ်လုံးသည်  မှောင်မဲကာ      တအိမ်လုံး       အိပ်၍နေကြချေပြီ။ဒါတောင်မှမြဦးက          ဇွဲ        မလျှော့သေးဘဲ  သူမ၏အိမ်ရှေ့သို့         တစ်ခေါက်ပြန်၍လှည့်လာကာ    ဖြတ်၍လျှောက်ကာ          ကြည့်မိပါသေးသည်။     မြဦးတစ်ယောက်ဘယ်လိုဝေဒနာတွေ     ကပ်ရောက်စွဲညှိလာသည်ဟု      မဆိုသာ။          တစ်ညလုံးကိုအိပ်၍မရနိုင်အောင ် ဖြစ်နေရသည်။ ညဘက်          အပေါ့အပါး      သွားချင်၍ထတော          ့နောက်ဖေးက   တံခါးကိုဖွင့်ရင်း  မခင်တိုးတို့အိမ်ဖက်ကိုပင်         သူသည်          ရပ်၍ကြည့်နေမိခဲ့သေးသည်။
တညလုံး         အိပ်မပျော်နိုင်သော       မြဦးတစ်ယောက်မနက်မိုးလင်းခါနီးမှ       အိပ်၍   ပျော်သွားသဖြင့် နံနက်(၈) နာရီကျော်မှအိပ်ရာကနိုး၍         လာခဲ့သည်။     သည့်နောက်လမ်းထိပ်ကိုထွက်ကာ        သံချောင်းကိုရှာ၍          မြင့်မြင့်ကြည်ထ ံ စာသဝဏ်လွှာပါးလိုက်သည်။ပြီးတော့မ   ှစိတ်ချလက်ချဖြင့်         အမေပေးလိုက်သော          မုန့်ဘိုး(၅)ပြားဖြင့်         ဘာဘူကြီးဆိုင် တွင်လက်ဘက်ရည်ဆိုင်သို့ဝင်၍   သောက်ခဲ့သေးသည်။
နေ့လည်(၁၂)နာရီ        မထိုးမှီမှာပင်     မြဦးသည်မြင့်မြင့်ကြည်တို့အိမ်ရှိရာသို့ထွက်၍လာခဲ့သည်။            မြင့်မြင့်ကြည်          တို့အိမ်မှာ        တိုက်ခံနှစ်ထပ်အိမ်ဖြစ်သည်။     သူရောက်သွားတော့      အိမ်ရှေ့တံခါးမှာ          အဆင်သင့်ဖွင့်ထားသဖြင့်         ခါတိုင်း  လိုပင်မြဦးသည် အိမ်ထဲသို့ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။  အိမ်အောက်တစ်ခုလုံး          တိတ်ဆိတ်၍နေသည်။   အိမ်ရှေ့တွင် ဘယ်သူမှမရှိမြဦးသည်အောင်ထပ်တွင်ပင်ရှိသော      မြင့်မြင့်ကြည်၏          အိပ်ခန်းရှိရာသို့လျှောက်၍လာခဲ့သည်။
ရောက်ပါပြီ       မြဦးတစ်ယောက်         မြင့်မြင့်ကြည်၏အိပ်ခန်းရှေ့သို့ရောက်ပါပြီ။ တံခါးပိတ်ထားသဖြင့်လက်ဖြင့်          အသာလေးတွန်းကြည့်တော      ့တံခါးရွက်(၂)ချပ်သည်စေ့ထားသဖြင့်သူအသာအယာ       တွန်းလိုက်သည်တွင်          ခပ်ဟဟ         လေးပွင့်၍သွားသည်။    တွေ့ပါပြီ မြင့်မြင့်ကြည်က ိုမှန်တင်ခုံရှေ့တွင်          ထိုင်၍အလှပြင်နေသည်ကို        ရေချိုးပြီးကာစတော့      ဟုတ်မည်မထင်။          တံခါးဝကို ခပ်စောင်းစောင်းလေး    နောက်ကျောပေး၍ထိုင်နေသော  မြင့်မြင့်ကြည်ထံသို့မြဦး၏ အကြည့်တွေက ရောက်သွားပြီး          တခဏမှာပင်မို့မို့လေးဖေါင်း၍နေသော    သူမ၏ရင်အုံလေးနှင့်     ကား၍  အိဖေါင်းကာ     ပြည့်တင်းနေသော          သူမ၏တင်သားတွေဆီသို့         မြဦး၏အကြည့်တွေက   ရွေးချယ်၍       ရောက်ရှိသွားခဲ့ရလေပြီ။
မခင်တိုးလောက်တော  ့ မြင့်မြင့်ကြည်သည်       ကိုယ်လုံးမဖွံ့ဖြိုးသေးဘဲ  သူ့ဟာနှင့်သူတော့ကိုယ်လုံးမှာ    အတော်လေး          လှ၍နေသည်ဟု မြဦးက  မှတ်ချက်ချ       လိုက်မိရင်း       မြင့်မြင့်ကြည်၏  အိပ်ခန်းထဲသို့လှမ်း၍     ဝင်လိုက်ရာ          မြင့်မြင့်ကြည်ကလဲ        သူ့ဆီသို့လှည့်အကြည့်ဖြင့်ဆုံကြလေသည်။
“        လာ…ကိုဦး….ထိုင်လေ….”
“        အင်း…” အခန်းထဲတွင် ထိုင်စရာနေရာရှာလိုက်တော့        မြင့်မြင့်ကြည်အိပ်သည့် ကုတင်လေး          တစ်လုံးသာရှိသည်။      မြဦးကလဲ        အရင်မြဦးမဟုတ်တော့   ခပ်တန်းတန်းပင် ဝင်၍ထိုင်လိုက်သည်။          ကုတင်လေးပေါ်သို့       မြဦးတစ်ယောက် ထိုင်ချလိုက်ပြီးသည်နှင့်တပြိုင်နက်တည်းမှာပင်  မြင့်မြင့်ကြည်ကလဲ          မှန်ရှေ့မှထကာ  သူရှိရာသို့လာသည်။     ထိုသ   ို့ လာရင်းမှပင်    မြင့်မြင့်ကြည်က…..“     ကိုဦးက ……..          ကြည်ကို         (၂)ယောက်ထဲတွေ့ချင်တယ်ဆို…”
“        အင်းလေ         ….      “
“        ဘာဖြစ်လို့လဲ…”
“        တို့      သမီးရည်းစားတွေဘဲဟာ (၂)ယောက်ထဲဆိုတော့  လွတ်လွတ်လပ်လပ်      ရှိတာပေါ့…..”
မြင့်မြင့်ကြည်၏မျက်နှာလေးသည ်ပြုံးစစလေးဖြစ်၍သွားရာကပင်မြဦး၏      ဘေးကုတင်ပေါ်သို့       သူမ၏  ကိုယ် လုံးလေးကို      ထိုင်၍ချလိုက်လေသည်။ မြင့်မြင့်ကြည်ထံမှ         မွှေးပျံ့သောသင်းရနံ့တို့သည်      မြဦးဆီသို့          တည့်တည့်မတ် မတ်ပင ်ဝင်ရောက်၍လာရာက    မြဦး၏ရင်ကိုထိုးဆွ၍နေချေပြီ။    မြဦးသည          မြင့်မြင့်ကြည်ရှိရာဖက်သ ို့ငဲ့စောင်းကာ     ကြည့်လိုက်မိသည်။      ဒီနေ့တွင်          မြင့်မြင့်ကြည်တစ်ယောက်ခါတိုင်းကျောင်းတက်ကျောင်းဆင်း        သွားစဉ်ကထက်ပင် ပို၍လှနေသည်။          သေသေချာချာကို        ဂရုတစိုက်ဖြင့်   အလှပြင်ထား    ပုံရလေသည်။   ပြီးတော့သူမ၏မျက်နှာလေးက    ငုံ့ လျှက်ကုတင်ဘေး        ကြမ်းပြင်ကိုစူးစိုက်ကာကြည့်နေသည်။     သူတို့နှစ်ဦးသားမှာ          တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်စကား မဆိုမိကြချေ။
အိမ်ကြီးတစ်ခုလုံးကလည်း        တိတ်ဆိတ်၍    ငြိမ်သက်၍နေသည်။     တချက်တချက်တွင်အခန်းပြူတင်းပေါက်မှ          ဝင်၍လာသော  လေပြေလေးများသည်သာ        မြဦးနှင့် မြင့်မြင့်ကြည်တို့ကို        တိုးဝှေ့ဖြတ်သန်းလျှက်ရှိသည်။          မြင့်မြင  ့် ကြည်နှင့် ယှဉ်တွဲ၍      ထိုင်နေရာက    စိတ်တွေလှုပ်ရှား၍        လာရသော          မြဦး၏လက်တစ်ဖက်က  သူမ၏ပုခုံးဆီသို့ ကျရောက်၍သွားရာက   မြင့်မြင့်ကြည်၏နုထွေးသော          ပုခုံးလုံးလုံးလေးကို       သူ၏လက်ဖဝါးဖြင့်ဆုတ်ကိုင်လိုက်ရင်း……
“        ကြည  ့်ကိုဦးက ိုချစ်လား….ဟင်…”
မြဦး၏စကားသံက        ပုံမှန်ထက်တုန်ခါ၍        နေရသလိုမြင့်မြင့်ကြည်၏         မို့မောက်မောက် လေးဖြစ်၍နေသော          ရွှေရင်နှစ်မွှာသည်လည်း နိမ့်ချီမြင့်ချီလေးဖြစ်၍နေသည်။   မြဦး၏  တုန်လှုပ်လှိုက်ဖိုသော    အမေးစကားကို          ကြားရစဉ် အခါမှာပင     ်ရင်ထဲတွင်နွေးကာ        သွားရသော      မြင့်မြင့်ကြည်သည်        မြဦးကိုလည်း          အံသြ၍သွားရသည်။     ဒါ့အပြင ်သူ၏    စိတ်ထဲတွင်လည်း        ကြေနပ်၍သွားရသည်။   “        အင်း….”
မြင့်မြင့်ကြည်က တိုးတိုးလေး     ဖြေလိုက်ရင်းကရီဝေသော         မျက်လုံးအစုံဖြင့် မြဦးကို လှည့်၍ကြည့်လိုက် သည့်ခဏမှာပင် မြဦးနှင့်မြင့်မြင့်ကြည်တို့၏         မျက်နှာနှစ်ခုတို့မှာ        ထိလုမတတ်ဖြစ်၍သွားခဲ့ရပြီး          မျက်လုံးချင်းလည်း       ဆုံစည်း၍        သွားခဲ့ရပေသည်။         ကျန်နေသော    မြဦး၏လက်တဖက်က          သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ထပ်မံ၍       ကျရောက်       လာခဲ့ရပြီးခဏမှာပင်မြဦးသည်    မြင့်မြင့်ကြည်၏          ကိုယ်လုံးလေးကိုဆွဲယူကာ        ဖက်လိုက်ရာက သူမ၏ဖေါင်းဖေါင်းမို့မို့ ပါးမို့ဖြူဖြူလေးများအား          မွှေးကြူလိုက်ပေတော့သည်။
ချစ်စရာ့အသွင် မျက်နှာလေးကိုမော့၍     ပေးလိုက်မိရင်းကပင် ရင်ထဲမ     ှ ပြင်းပြလာသော ပီတိအဟုန်တို့          ကြောင့်မြင့်မြင့်ကြည်သည်မြဦး၏ကိုယ်လုံးကြီးကို  ပြန်၍ဖက်တွယ်လိုက်မိပါသည်။   သည်လိုအချိန်မျိုး          သည်လ          ိုအပြု    အမှုမျိုးကို        စိတ်ကူးယဉ်ကာ မျှော်လင့်ခဲ့ရလေသော   မြင့်မြင့်ကြည်တစ်ယောက်၊          သူမ၏မျှော်လင့်ချက်တွေသည်    ပြည့်စုံခဲ့ရပေပြီ။  သူမသည်မြဦးကိုလည်း  နားမလည်နိုင်စွာ          ဖြစ်ရလျှက်အံသြကျေနပ်၍လည်း နေမိသည်။      မြဦး     နမ်းသည်ကို     အားရကြေနပ်စွာ          အနမ်းခံနေသော          မြင့်မြင့်ကြည်၏  မျက်နှာလေးသည်ပင် ပြုံးရောင်လေးသန်း၍        နေရလေသည်။          မြဦးက  မြင့်မြင့်ကြည်၏  ပါးပြင်နှစ်ဖက်က ိုသာမက          နဖူးဆံစပ်လေးများနှင့်    မေးဖျားကလေးကိုပင်          မွှေးကြူကာ      နမ်းနေပါသေးသည်။ပြီးတော့မှမြဦးကသူ၏         မျက်နှာကိုအသာခွာကာ  မြင့်မြင့်ကြည်၏          မျက်နှာလေးကို  စိမ်းစိမ်းလေးတစ်ချက်    ကြည့်လိုက်ပြီးတော့မှ သူ၏နှုတ်ခမ်းတွေက         မြင့်မြင့်ကြည်၏          နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေးတွေပေါ်သို့  ဖိကပ်ကာစုပ်နမ်း         လိုက်ပါတော့သည်။      နှစ်ဦးစလုံး၏          အစိမ်းသက်သက်ရှိလေသော     သွေးသားတို့သည်        ဟုန်းကနဲ        နှိုးကြွကာထ၍   လာခဲ့ရချေပြီ။          ဒီလိုနမ်းရင်းမှပင်          မြဦးသည်        မြင့်မြင့်ကြည်၏  ကိုယ်လုံးလေးကို         တဖြေးဖြေးအိပ်ယာပေါ်သို့          လှဲချပေး         လိုက်ရင်းမ       ှမြဦးသည်သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုတင်းကြပ်စွာ     ပွေ့ဖက်ထားနေမိသလို          မြင့်မြင့်ကြည်ကလဲ        မြဦး၏  ကိုယ်လုံးကြီးကိုအတင်းပင်        သိမ်းကြုံး၍      ပွေ့ဖက်ထားလိုက်မိပါသည်။
ပြီးတော့လဲ       အတုမြင် အတတ်သင်ဆိုသလို မြဦးသည် သူဖိထားလေသည့်အတိုင်း       သူ၏လက်တွေက          အငြိမ်မနေဘဲ    မြင့်မြင့်ကြည်၏  တကိုယ်လုံးကို  ပွတ်သပ်နေရုံမျှမက      တင်သားလုံးလုံး ဖေါင်းဖေါင်းတွေကိုပါ          ဆုတ် နယ်ပေးနေပြန်သည်။       မြင့်မြင့်ကြည်မှာတော့ဘယ်လိုဖြစ်မှန်း      သူမကိုယ်သူမပင်မသိ။   တကိုယ်လုံး          ဖျဉ်းကနဲ         ရှိန်းကနဲ ခံစားနေရာမှ တကိုယ်လုံးအားအင်တွေ    ဆုတ်လျှော့လာသလို နွမ်းနယ်လာလေသည်။          မြဦးသည်        မြင့်မြင့်ကြည်    ဝတ်ထားသော  အင်္ကျီလေးပေါ်မှ သူမ၏စူစူမို့မို့    ရွှေရင်နှစ်မွှာက          ိုဖိကပ်ကာနမ်းနေသည်။  ပြီးတော့မှ        မြဦးက  ရင်စေ  ့ အင်္ကျီလေးမှ    ကြယ်သီးတွေကို          တစ်လုံးချင်းဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်။
မြင့်မြင့်ကြည်မှာတော    ့ပက်လက်လေးလှန်ကာ  ရီဝေသော       မျက်လုံးလေးများဖြင့်     မြဦးကိုကြည့်လျှက်မောင့် မျက်နှာ တစ်ရွာထင်      ဆိုတာလို        မြဦးပြုသမျှနုရတော့မည့် အသွင်ဖြင့်       ငြိမ်သက်၍          ပက်လက်လေးလှဲနေသည်။       သူမ၏  ကိုယ်လုံးလေးတစ်ခုလုံးမှာ        ငြိမ်သက်၍နေသော်လည်း          သူမ၏အတွင်းစိတ်များမှာ         လှုပ်ရှားနေသည် ဆိုသည်ကိုတော့          လက်ဖျားနှစ်ဖက်ဆီမှာ          လက်ချောင်းလေးများ၏  လက်ဆစ်လေးများကို တစ်ဖျောက်ဖျောက်          ချိုးနေသည်ကို   မြင်ရခြင်းဖြင့်          သိသာနိုင်လေသည်။     မြင့်မြင့်ကြည်၏  ဘော်လီအင်္ကျီမှ ကြယ်သီးများမှာအားလုံး ပြု တ်ထွက်သွားခဲ့ပြီးချိန်တွင်တော  ့မြဦးသည်သူမ၏ ဘော်လီအင်္ကျီလေးကို    လှန်တင်လိုက်လေရာ    ဖေါင်းမို့မို့လေးဖြင့် သူမ၏  နို့လေးနှစ်လုံးကို မြင်တွေ့လိုက်ရစဉ်ခဏမှာပင်မြဦးသည်ငုံ့၍အတင်းပင်စို့ပါတော့သည်။
“အိုကနဲ”         ဖြစ်သွားရလေသော      မြင့်မြင့်ကြည်ခမျာမှာတော        ့ခံစားရခက်လွန်းသဖြင့်          သူမ၏ကျောပြင်လေးကို ကော့၍ကော့၍  ပေးနေမိရုံမှတပါး         တစ်ခြားဘာမျှ   မတတ်နိုင်တော့ပေ။          အဲ….တခြား     သူမတတ်နိုင်တာ         တစ်ခုက         တော့၊   သွယ်လျှဖြူဖွေးလေသော          သူမ၏လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင      ့် မြဦး၏ကိုယ်လုံးကြီးကို  ပွေ့ဖက်ကာထားခြင်းပင  ် ဖြစ်သည်။          သူမ၏မျက်လုံးလေးတွေကလဲ    စင်းနေချေပြီ။    မြဦး၏လက်တစ်ဖက်က  သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင်          ထက်အောက်စုံဆန်      ပွတ်သပ်ပေးနေပါသည်။ သည်မှာပင်      မြဦးက  မြင့်မြင့်ကြည်၏  ပေါင်တံနှစ်ဖက်ကို          တဖက်မှ တဖက်သို့ကူးလိုက်သန်းလိုက်လုပ်ကာ   ပေါင်ရင်းမှပေါင်ဖျားနားသို့ပါ       စုံဆန်ပွတ်ပေးနေပါသည်။          မြင့်မြင့်ကြည်၏  ပေါင်လုံးကြီးတွေမှာ      အငြိမ်နေ၍မရတော့ပါ။   လှုပ်လှုပ်ရွရွပင်ဖြစ်နေရချေပြီ။
မြဦးသည်        မြင့်မြင့်ကြည်၏  နို့အုံလေးတွေကို တဖက်မှတဖက်သို့       ပြောင်း၍စို့ပေးနေရင်းကပင       ်ဗြုံးကနဲကြုံး၍          ထလိုက်ရာမှ     သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးက     ိုဆွဲမကာ          တပြိုင်နက်တည်းမှာပင          ်သူသည်အင်္ကျီကိုမချွတ်တော့ဘဲ  ပုဆိုးခါးပုံစက    ို ဆွဲဖြုတ်ချလိုက်ရင်း      သူမ၏ထဘီလေးကိုလည်း          ခါးဆီသို့လှန်၍တင်လိုက် လေတော့သည်။
“        အို…ကိုဦး…ဘာ…ဘာလုပ်မလို့လဲ….မလုပ်နဲ့လေ…အို…အဟင့်…”
မြင့်မြင့်ကြည်တစ်ယောက်         သည်မျှအထိမရည်ရွယ်ခဲ့ရိုးအမှန်ပါ။       ဒီလောက် အထိလည်း   အရဲစွန့်ရန် မရည်ရွယ်ခဲ့ပေ။ သူငယ်ချင်းများပြောဆိုသဖြင့်ကြားဖူးနားဝဖြင      ့်စိတ်ကူးယဉ်၍   ရင်ခုန်မိခဲ့သော်လည်း    ဒီလိုကိုယ်          တွေ့     ကြုံလာပြန်တော့ ထိတ်လန့်၍      မရဲတာအမှန်ပင်။         လက်လေးက          သူမ၏ထဘီလေးကိုလှမ်း၍ဆွဲကာ         အတင်း ဖုံးရင်း   ကမန်းကတန်းငြင်းဆန်လိုက်ပေမဲ့လည်း   မုန်ယိုသော          ဆင်တကောင်ပမာ       ဖြစ်၍နေလေသော        မြဦးကလဲ          လုံးဝအလျှော့မပေးတော့သဖြင့်သူမ၏ငြင်းဆန်မှုများသည  ်အချီးနှီးဖြစ်ခဲ့ရလေသည်။တခဏအတွင်းမှာပင်မြဦးသည်          သူမ၏ခြေထောက်ဖွေးဖွေးလေး   နှစ်ချောင်းကို    ကားလိုက်ရာ    တဆတ်ဆတ် ဖြစ်နေလေသော          သူ၏လီးတန်ကြီးကိုမြင့်မြင့်ကြည်၏        အမွှေးနုလေးများစိမ်းနေကာ      ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေး        ဖြစ်နေသော          စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားသ ို့တေ့ကာဖိသွင်းနေလေသည်။
“        အို…အို…        ကို..    ကို….ဦး…”
ပထမဆုံး        အတွေ့အကြုံကလည်းဖြစ်၊        ရမက်ဆန္ဒတွေကလဲ      အဆမတန်ပြင်းထန်      နေလေတော့    သူ၏          လီးတန်ကြီးမှာ   မြင့်မြင့်ကြည်၏  စောက်ပတ်ထဲသို့ တန်းတန်းမတ်မတ် ဝင်၍မသွားဘဲ          စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုက ိုဟိုထောက်ဒီထိုး ဖြစ်နေရသလို          စောက်ပတ်ဝထိပ်နားရှိစောက်စေ့နေရာလေးကိုလည်း       လီးတန်ကြီး      ထိပ်က ဖိ၍ဖိ၍  ထိုးနေလေတော          ့မြင့်မြင့်ကြည်တစ်ယောက်မှာ      ဆက်၍ ငြင်းဆန်ရန်ပင  ်သတိမရတော့ဘဲ         ကြက်သီးတွေ   တဖျန်းဖျန်း          ထလျှက်ရှိရာ    မထူးတော့ပါဘူး ဒီလိုဆိုရင် ဘယ်လိုနေမလဲဟူသော       အတွေးဖြင့်လက်တဲ့စမ်းရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ရပေပြီ။
ဟိုထိုးဒီထောက်ဖြင့်      ဖြစ်နေလေသော မြဦး၏လီးတန်ကြီးထိပ်က         သူမ၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား   နှစ်ခု          အစပ်လေးနှင့်   စောက်စေ့လေးကိုပါ      ဖိသိပ်နေတော  ့သူမ၏ရမ္မက်စိတ်တွေက ိုတမင်ပင်ထိုးဆွနေသလို          ဖြစ်နေပြီး         မြင့်မြင့်ကြည်သည်        “အို”    ကနဲ     “အို”..ကနဲ       ဖြစ်ကာတသိမ့်သိမ့်တုန်          နေရလေတော့သည်။     သူမ၏တကိုယ်လုံးသည် ရှိန်းကနဲ ဖိန်းကနဲ နွေးကနဲ အေးကနဲဖြင့်          ယောက်ယက်ခတ်နေရလေသည်။         မြဦး၏နဖူးဆံစပ်တွင်လည်း        ချွေးဥ   လေးများ          စိမ့်၍ထွက်လာခဲ့လေပြီ။  မြဦးသည်        ဟင်းကနဲသက်ပြင်းချရာက        သူ၏အင်္ကျီကိုဆွဲ၍          ချွတ်ပစ်လိုက်လေသည်။ ထိုနောက်        သူ၏လက်တဖက်က     သူမ၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား          ဖေါင်းဖေါင်းလေးများဆီသို့         တုံရီစွာဖြင့်       လှမ်း    လိုက်သည်။     ပြီးတော့ မရဲတရဲဖြင့်ဖေါင်းအိနေသော          မြင့်မြင့်ကြည်၏  စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုက  ိုအသာလေး      ဖြဲလိုက်တော့သည်။
“        အို….   အကို…”
မြင့်မြင့်ကြည်မှာ သူမ၏မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးကို စုံမှိတ်လိုက်ရင်း     သူမ၏မျက်နှာလေးကိုလဲ တဖက်သို့        စောင်းငဲ့ကာ          လွှဲလိုက်လေတော့သည်။ မွှေးညှင်းနုလေးများ       စိမ်းမြမြဖြင      ့်မြင့်မြင့်ကြည်၏  စောက်ပတ်      နှုတ်ခမ်းသား          ဖေါင်းဖေါင်းလေး နှစ်ခုပြဲဟသွားလေသောအခါတွင်တော    ့နီရဲလျှက်          အထပ်ထပ်အလွှာလွှာပမာဖြစ်၍နေလေသော      စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများသည်   စိမ့်ထွက်နေပြီဖြစ်သော          စောက်ရည်ကြည်လေးများကြောင့် ပြောင်လက်    ရွှမ်းစိုစွာဖြင့်      ထွက်ပေါ်လာခဲ့ရလေသည်။       ထိပ်ဖက်တွင်          ငေါက်တောက်လေးဖြစ်နေသော  စောက်စေ့လေးကလဲ     ရဲရဲနီ၍အသဲယားစဖွယ   ်ဖြစ်နေလေသည်။
ပြောင်တင်းကာ  အရည်ကြည်လေးများ    စိမ့်၍ထွက်နေသော       မြဦး၏လီးတန်ကြီး        ထိပ်ဖူးကြီးသည် သူမ၏          စောက်ပတ်ဝ    အတွင်းသားနုနုလေးများကို       ပူနွေးစွာဖြင့်      တွေ့ထိလာတော့လေသည်။          မြင့်မြင့်ကြည်သည်        အသက်ကို       ဝအောင         ်ရှုလိုက်ရင်း       နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်ခုက          ိုတင်းတင်းလေးစေ့ကာ   မာန်တင်းလိုက်မိသည်။  ထိုအချိန်မှာပင်  ရမ္မက   ် ဇောတွေပြင်းပြကာ          စိတ်တွေမထိန်းနိုင်သော မြဦးသည်        သူ၏လီးတန်ကြီးကို      မြင့်မြင့်ကြည်၏  စောက်ခေါင်း    နုနုလေး ထဲသို့          တအားပင်ဖိ၍   သွင်းလိုက်လေသည်။
“        ဗြစ်…ဗြစ်…အား…အမလေး….    သေပါပြီ….      ကျွတ်….ကျွတ်…ကျွတ်…”
မြင့်မြင့်ကြည်မှာ သူမ၏ခါးသေးသေးလေးသာ      ကော့တက်သွားသည်မဟုတ်။     သူမ၏ကျောပြင်သည်လည်း          ကော့၍တက်သွားရလေသည်။    ပြီးတော့ မြင့်မြင့်ကြည်၏ အသားလေးများသည်    တဆတ်ဆတ်တုန်၍နေသည်။          သူမ၏  စောစောက      စောင်းငဲ့ထားသော        မျက်နှာလေးကတော    ့မော့၍လာပေမဲ့  မျက်နှာလှလှလေးမှာ          ရှုံ့မဲ့နေလေသည်။မြဦးသည်        ထိတ်ထိတ်ပြာပြာ         ဖြစ်သွားပြီး       ခြေမကိုင်မိ       လက်မကိုင်မိဖြင့်          ဘာလုပ်လို့လုပ်ရမှန်း     မသိအောင      ် ဖြစ်နေလေသည်။        ပြီးတော့မှ        မြဦးသည်        သတိရသွားပြီး          လီးတန်ကြီးကိုဆွဲ၍       ချွတ်တော့မယ်လုပ်ပြီးမ  ှမချွတ်ဖြစ်တော့  ဘဲ      လီးတန်ကြီး      တစ်ချောင်းလုံးက          ိုမြင့်မြင့်ကြည်၏  စောက်ပတ်ထဲသို့         တဆုံးသွင်းလိုက်ကာ     သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို     မြင့်မြင့်ကြည်၏          ကိုယ်လုံးပေါ်သ ို့ မှောက်ချလိုက်ပြီး        သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးက  ို ထွေးဖက်ကာ   နို့လေးနှစ်လုံးက ို ဘယ်ပြန်ညာပြန ်စို့နေလေတော့သည်။
စောက်ခေါင်းထဲတွင်      အတော်ပင်နာအောင့်၍သွားသော မြင့်မြင့်ကြည်သည်        နဂိုကပင်ရမ္မက်ထန်       တဏှာကြီး          သော   ဗီဇကပါလာ၍လားမသိ။  နာလွန်း၍အော်ဟစ်ကာ  ညီးတွားလိုက်ရသော်လည်း          သူမ၏အော်ဟစ်ညီးတွားသံ လေးအဆုံးတွင်       ထိုကဲ့သို့          စောက်ခေါင်းထဲ နာကျင်၍အောင့်သွားကာ          မချိမဆန့်ခံစား   လိုက်ရသည်ကိုပင်       ရင်ထဲတွင် ကြေနပ်သွားရသည်။  ထို့နောက်          တဆက်တည်းမှာပင်သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်တွင်းမ       ှရမ္မက်သွေးများသည်ပို၍ပြင်းထန်စွာ        ထကြွ          လာရလေသည်။
အရှက်တရားဆိုသည်ကတော    ့သူမ၏ရင်ထဲတွင်လုံးလုံးလျားလျား         ပင်မရှိတော့ပေ။ ကြည့်ပါအုံး      နို့စို့နေသော          မြဦးထံသို့        သူမ၏နို့တွေကိုပင်        ကျောလေးကော့ကာ     ကော့ကာဖြင    ့်ပင့်ကာပေးနေသလို          တတ်ကျွမ်းမှုမရှိသေးသဖြင့် သူမ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကို       ကားသထက်ကားကာ    စောက်ပတ်လေးကို မြဦး၏          လီးတန်ကြီးအရင်းသို့     အတင်းပင် ဖိကပ်ပေးနေမိချေသည်။       မြင့်မြင့်ကြည်၏  လက်လေးနှစ်ဖက်ကတော့          တဖက်ကမြဦး၏ ကျောပြင်ကြီးကိုသိမ်းကြုံး         ဖက်ထားပြီး      ကျန်လက်တဖက်က      မြဦး၏ဦးခေါင်းမှ          ဆံပင်တွေကို    လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ထိုးသွင်းကာ     အားမလို         အားမရဖြင့်ထိုးဖွ၍နေလေသည်။
မြဦးမှာ  မြင့်မြင့်ကြည်    နာလွန်း၍အော်သဖြင့်    အရှိန်သတ်      လိုက်ရလေသည်။        သူ၏စိတ်တွေကတော့          အဆမ  တန်     ရမ္မက်တွေ       ထန်နေရလေသည်။      လိုးချင်စိတ်တွေ များလာသော    မြဦးက          မြင့်မြင့်ကြည်၏  အခြေအနေက  ို ကြည့်လိုက်သည်။       “နာသေးလား”ဟုမေးရန် စိတ်ထဲက          ကြံလိုက်ပေမဲ့လည်း      ပါးစပ်ကပြောမထွက     ်မြင်ရသောအခြေ          အနေကတော          ့မြင့်မြင့်ကြည်တယောက် နာကျင်ပုံမရတော့။
မြဦး၏ဆောင့်ချက်ကြောင့်         အင့်ကနဲတချက ်ဖြစ်သွားရသော်လည်း    မာကြောလွန်းသော       လီးတန်ကြီးကြောင့်          သူမ၏စောက်ပတ်        အတွင်းသားလေးများမှာ အီဆိမ့်သွားရသလို       ရင်ထဲတွင်လည်း ကျေနပ်သွားရသည်။          မြဦး     ကလည်း         ညှာတာရကောင်းမှန်း    မသိဘဲအတင်းပင်ဆောင့်လိုးပေတော့ရာ  စောက်ပတ်          အသစ်စက်စက်လေးဖြင့် အလိုးခံနေသော မြင့်မြင့်ကြည်က နာကျင်မှုတွေကို ပူးတွဲခံစားနေရပေမဲ့လည်း          ဒီလိုခပ်ကြမ်းကြမ်း        ဆောင့်တာကိုပင် သူမစိတ်ထဲတွင         ်အားရကြေနပ်နေရလေသည်။
မြဦးကတော့     သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို     သူမ၏ကိုယ်ပေါ်မှကြွကာ ဘေးတဖက်တချက်ဆီတွင်လက်ထောက်၍          စိတ်ထင်တိုင်း   ဆောင့်နေသဖြင့်မြဦး၏ဆောင့်ချက်များမှာ အထူးပင်ပြင်းထန်လှကာ နှစ်ဦးစလုံးမှာ    တခါဘူးကမှ          မကြုံခဲ့ဖူးလေသော       ထူးခြားလှသည့်အရသာကို       တမေ့တမောကြီး         ခံစားနေရလေသည်။          မြင့်မြင့်ကြည်၏စိတ်ထဲ   ရင်ထဲတွင်လည်း မြဦးက  ိုခင်တွယ်သည့်စိတ်       ချစ်တဲ့စိတ်များပို၍        ပို၍လာရသလို          မြဦးကလဲ        မြင့်မြင့်ကြည်အပေါ်တွင် ကြင်နာစိတ်များ ချစ်စိတ်များ      ပိုလာလေတော့သည်။          မကြာလိုက်ပါချေ။        မြဦး၏လီးတန်ကြီးက     သူမ၏စောက်ပတ်ထဲသို့  အတင်းဆောင့်ကာ       လိုးသွင်းပြီး          ဖိကပ် လိုက်ချိန်မှာပင    ်မြင့်မြင့်ကြည်ကလဲ        သူမ၏စောက်ပတ်ကို     အတင်းပင်ကော့တင်ပေးကာ          သူတို့နှစ်ဦးလုံး၏          ခန္ဓာ     ကိုယ်နှစ်ခုသည် တလွန့်လွန့်တွန့်၍သွားရပါ         လေတော့သည်။
“        ပြိုင်တူပြီးလျှင်   ကောင်းနိုင်ပါသည်        ”
ပြီးပါပြီ။SHARE