မိုက္မဲခ်စ္

ကိုစိုးထူး က မျက်လုံး ခပ်မှေးမှေး ပြုကာ မယားပါသမီး တင်မေခက်ကို ကြည့်သည် ။ငါးသိန်းဆိုတာ အတော့်ကို များသည် ။သိုသော် ကိုစိုးထူး ကြံဖန်မည် ဆိုလျှင်တော့ ရနိုင်သည် ။ မမိ ိ လိုချင်တာတွေ ရမည်ဆိုရင်တော့ ကိုစိုးထူးသည် ငွေငါးသိန်းကို ပေးဖို့ အသင့် ..။
“ ငါးသိန်း…မနည်းပါလား ..အေးလေ ..ငါလိုချင်တာတွေ ရမယ် ဆိုရင်တော့ ငါကြံဖန်ရှာပြီးပေးနိုင်ပါတယ် ..”အခြေအနေကို ပုံဖေါ်စပြုလာသော ကိုစိုးထူးက စကားဖေါက်လိုက်သည် ။“ ဦးလေး ဘာလိုချင်လဲ ပြောပါ ..ဦးလေး စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်အောင်…ကျနော်…ဟို…ကျနော် …….”တင်မေခက်မှာ စကား အဆုံးသတ်ဖို့ ခက်နေပြန်သည် ။ ပြောလို့ မထွက် ။“ နင့်ကို ငါလိုးချင်တယ်..ဖြစ်မလား ….”သဘောပေါက်စ ပြုလာသော ကိုစိုးထူးက ခပ်ရင့်ရင့် မေးသည် ။ တင်မေခက် မျက်နှာ ရဲကနဲ ဖြစ်သွားသည် ။ ခေါင်းကိုလည်း အတင်း ငုံ့ထားသည် ။“ အပေးအယူ ဖြစ်မလား…ပြောလေ ….”တင်မေခက်သည် အံတင်းတင်းကြိတ်ခါ ခေါင်းကို ဆတ်ကနဲ ညှိတ်ပြသည် ။

ပထှေး လိုးတာ ခံပါတော့မညျ ဟု လကျခံသဘောတူလိုကျရသညျ့သဘောမို့ တငျမခေကျ မကြျရညျလညျသညျ ။အရမျးရှကျသလို အတောျလဲ စိတျလှုပျရှားသညျ ။ ခေါငျးကို ပို ငုံ့ထားသညျ ။ကိုစိုးထူးကတော့ မမိ ိ အပိုငျလိုးနိုငျတော့မညျ့ မယားပါသမီးကို အားရပါးရပငျ တစိမျ့စိမျ့ ကွညျ့သညျ ။တငျမခေကျသညျ ခတျေဆနျဆနျ ခပျကော့ကော့ ဝတျစားတတျသော နှဈထောငျ့နှဈခုနှဈ သမီးပြို ဖွဈသညျ ။
ဒီနေ့ ဝတျစားထားတာကလညျး အတောျ့ကို ခတျေဆနျသညျ ။ ဟော့(တျ ) သညျ ။ ဖေါျထားတာ မဟုတျသောျလညျး ပေါျတော့နသေညျ ။ ကော့နသေညျ ။ ကွိုးတခြောငျး ရငျခံအငျ်ကြ ီ အဖွူရောငျပေါျမှာ အညိုရငျ့ရောငျ ခါးတိုအငျ်ကြ ီလေး ဝတျထားသညျ ။အပေါျဝတျ ခါးတို အငျ်ကြ ီလေးမှာ လညျပငျး ကွယျသီးတလုံးသာ ပါသညျ ။ထိုကွယျသီးတပျထားရာ အကြ ၤ ီရငျဘတျသညျ သာမနျအားဖွငျ့ ခပျစေ့စေ့ ဖွဈနသေောျလညျး ကိုယျလှုပျရှားမှုတို့ကွောငျ့တခါတခါ မဟတဟ ဖွဈသညျ ။ ခပျဟဟဖွဈသှားသညျ့ အခါပငျ ရှိသညျ ။ထိုအခါ အကြ ၤ ီရငျဘတျ အဟကွားမှနပွေီး ဖွူဖေးှ အိစှာ ပေါျနသေော ရငျညှနျ့ကို ပွငျရသညျ။နို့အုံသား နစှ ချ ရု ဲ့ အညှာနရောလေးကလညျး မပေါျ့တပေါျ အကှရဲ ာလေး မွငျနိုငျသညျ။အောကျဖကျတှငျတော့ ဘေးကှစဲ ကပျထမိနျ ကွပျကွပျကို ဝတျထားသညျ ။
ထိုငျခုံတှငျ ထိုငျနသေော အခါ စကပျထမိနျရဲ့ ဘေးကှကဲ အလိုလိုပငျ ဟသှားသညျ ။ ဘေးကှသဲညျ ပေါငျအလညျနားလောကျ အထိပငျ ရှိလရော အိဖွိုးသော ပေါငျသားဖှေးဖေးှ တဝကျသာသာလောကျက ပေါျတငျကွီး ဖွဈနသေညျ ။ကိုစိုးထူးသညျ တငျမခေကျနဲ့ မကြျနှာခငြျးဆိုငျ ထိုငျနရော သာမနျအားဖွငျ့ ဆိုလြြှငျတော့ စကပျထမိနျ ဘေးကှအဲဟမှ ပေါျနသေော ပေါငျသားဖှေးဖေးှ မြားကို မွငျနိူငျစရာ အကွောငျး မရပှိ ါ ။သို့သောျ အထကျတနျးစား ဆိုငျရဲ့ သီးသနျ့ခနျးထဲတှငျ ဘေးပတျလညျ မှနျခပြျကွီးမြား တပျဆငျထားလရော ထိုမှနျခပြျကွီးပေါျတှငျ ဘေးတိုကျ အနအေထားဖွငျ့ ပေါျနသေော တငျမခေကျရဲ့ ပရုံ ပိ ျကို ပေါငျတနျတဝကျလောကျ အထိ တှေ့မွငျနရေသညျ ။

“ နင် လိုချင်တဲ့ ငွေငါးသိန်း ငါပေးမယ် …နငက် ငါစိတ်ကြိုက် လိုးတာခံရမယ် ..သဘောတူလား ..”ကောင်မလေးက ခေါင်းညှိတ်ခဲ့ပြီး ဖြစ်သော်လည်း သေချာအောင် ထပ်မေးသည် ။ တင်မေခက်ခေါင်းငုံ့ထားရက်က ခေါင်း ထပ်ညှိမ့်ပြသည် ။“ ခေါင်းချည်းဘဲ ညှိမ့်ပြမနေနဲ့လေ ..ပြောစရာ ရှိတာကို ပြောစမ်းပါအုံး …ကဲ..ပြော…တပတ် ဘယ်နှစ်ရက်လောက် အလိုးခံမှာလဲ…”တင်မေခက် မျက်နှာကြီး ရဲတက်သွားသည် ။ မယားပါသမီး ရဲ့ ရှက်မျက်နှာကို ကိုစိုးထူး ကောင်းကောင်း မြင်ရသည် ။ ကောင်မလေးအတွက် အတော့်ကို အဖြရခက်တဲ့ မေးခွန်းပါ ။ သို့သော်မဖြေလို့ကလည်း မဖြစ်သောကြောင့် တင်မေခက်သည် ရှေ့မျက်နှာ နောက်ထားကာ ရှက်အားပိုပိုနဲ့ပင် လက်တချောင်းထောင်ပြလိုက်ရရှာသည် ။
“ ဟာ..ငွေငါးသိန်းကြီး ပေးထားပြီး..တပတ်တရက်ပဲလိုးရမှာကိုတော့ ..မဟုတ်သေးပါဘူး …ခက်ခက်ရာ ..လေးရက်လောက်တော့ ခံကွာ….ဟုတ်လား…”လမ်းဘေးဈေးသည် ဆီမှာ ဈေးဆစ်သလိုမျိ ုး ငနသဲားက လုပ်နေသည် ။ပထွေးနဲ့ အလိုးခံရမယ့်ရက် အတိုးအလျော့ စကားဆိုနေရသည့် မယားပါသမီးမှာ မျက်နှာအရမ်းပူနေသည် ။စိတ်လဲ လှုပ်ရှားနေသည် ။ တင်မေခက်သည် အားတင်းကာ လက်နှစ်ချောင်း ထောင်ပြလိုက်သည် ။“ နှစ်ရက်ကတော့ နည်းတယ်ဟာ..သုံးရက် ဆိုရင်ကော …”တင်မေခက် ခေါင်းကို ခါယမ်းပြသည် ။ကိုစိုးထူးက တချက်တွေကာ စဉ်းစားလိုက်ပြီး ..

“ ဒီလို လုပျဟာ ..ယဘေူယအြားဖွငျ့ တပတျကို နှဈရကျ ခဖြို့ ငါလကျခံတယျ ..ဒါပမေယျ့ ငါ့စိတျသိပျထလာပွီး နငျ့ကိုမှ မလိုးရရငျ မနနေိုငျအောငျဖွဈနတေဲ့ အခါတှေ ဆိုရငျတော့ လိုးရမယျ့ရကျ ပွညျ့သှားပမေယျ့ နငကျ လိုကျကုနျးပေးပါ ..ဟုတျလား ….”ကိုစိုးထူးရဲ့ ဈေးဆဈလာမှု နဲ့ ပတျသကျလို့ တငျမခေကျ အနဖွေငျ့ လကျဟနျခွဟေနျမြှနဲ့ ပွနျအဖွပေေးလို့ မဖွဈနိုငျတော့ ။ ရှငျးအောငျ ပွောရဆိုရဖို့ လိုအပျလာပွီ ။“ ဟို..အဲ….အပတျတိုငျး ..အဲလိုမြိ ုး ..ဟိုဒငျး ….”အတငျး အားခဲကာ ပွောသောျလညျး တိကသြော စကားမြားကို ပွောမထှကျ ။ အထဈထဈ အငေါ့ငေါ့ ဖွဈလကြျ မကြျရညျတှလေညျး ရဈဝဲလာသညျ ။“ ဘာလဲ..ငါက တပတျ သုံးရကျ လိုးဖွဈသှားအောငျ ဖနျမယျလို့ ပွောခငြျတာလား ..”တငျမခေကျလညျး မကြျနှာပူလှပွီ ဖွဈလို့ ခေါငျးကို အမွနျညှိတျလိုကျရသညျ ။
“ ဟုတျပွီ ..ဒီအပေးအယူ ဘယျလောကျကွာတဲ့အထိ အတည ျဖွဈနမှောလဲ..တနှဈလား..နှဈနှဈလား ….”တငျမခေကျ ခြိနျဆ တှကျခကြျရလပွေီ …။“ သုံးလ …”ကိုစိုးထူးမှာ နှာခေါငျး ရုံှ့သှားသညျ ။“ ဟာ…အဲဒီလောကျ အခြိနျလေးက ဘာမြား ရှိမှာလဲဟ ..မဟုတျသေးပါဘူး ….”“ ကဲ..လေးလ…အသားကုနျဘဲ …”တငျမခေကျ ခပျပွတျပွတျ ပွောရသညျ ။မိမိကို ပထှေးက လိုးခငြျနတောကို တငျမခေကျ သိသညျ ။ တငျးထားနိုငျလြှငျ ပထှေး အလြှော့ပေး လကျခံရမညျဟုလညျး တှကျမိသညျ ။“ ကောငျးပွီ ..နငျပွောသလို အခြိနျလေးလဘဲထား ..တပတျကိုတော့ သုံးရကျအလိုးခံရမယျ ..ငါ့စိတျကွိုကျ အစုံ လုပျခငြျတာအားလုံး နငျ လိုကျလြောရမယျ ..ဘယျ့နှယျလဲ..နငျလကျမခံနိုငျရငျတော့ ငါ့ကို ဘာမှ ဆကျ ပွောစရာ မရှိတော့ဘူး …”ကောငျမလေး သဘောတူ လကျခံလိုကျပွီးသညျ့နောကျ ကိုစိုးထူး အသအေခြာ ပငို နျ ငို ေျအာငျ တုပျခညြျလိုကျလသေေးသညျ ။ တငျမခေကျ ခေါငျးညှိတျရသညျ ။

ကိုစိုးထူးက စာရကျှတရှကျပေါျတှငျအခြိနျ လေးလ ..တပတျ၃ရကျ..စိတျကွိုကျ အကုနျအစုံ ဟု စာရေးကာ မယားပါသမီးကို လကျမှတျထိုးခိုငျးသညျ ။စရံသတျသညျ့သဘောနဲ့ သူ့ထံတှငျ ပါသော ငှတေသိနျးကို တငျမခေကျအား ပေးသညျ ။ ကနြျငှမြေားကို မနကျဖနျပေးမညျ ဟု ဆိုကာ နှဈယောကျသား လူခငြျးခှလဲိုကျကွသညျ ။ လူခငြျးမခှမဲ ှီ အမွညျးဟုဆိုကာ တငျမခေကျကို ပှေ့ဖကျ နမျးစုတျကာ ဖငျပှတျ နို့ကိုငျ လုပျလိုကျသေးသညျ ။~
နောကျတနေ့ နေ့လညျဘကျ ကှနျပွူတာသငျတနျး အဆငျးတှငျ တငျမခေကျသညျ ခါတိုငျးလို အိမျသို့ မပွနျတော့ဘဲ ပထှေး ကွိုတငျ ခြိနျးထားရာသို့ သှားရလသေညျ ။ လမျးမတောျဘကျရှိတညျးခိုရိပျသာတခုသို့ ဖွဈသညျ ။မမိ ိ အတှကျ အရမျး လိုအပျနတေဲ့ ငှကွေေးအားလုံး ပထှေးထံမှသညျနေ့ရမညျကို သိသလို သူမဘကျကလညျး သူမရဲ့ တကိုယျလုံးကို ပထှေး လိုရာ သုံးရအောငျ “ပုံ” အပျရတော့မညျကိုလညျးတငျမခေကျ နားလညျသညျ ။ တညျးခိုရိပျသာ အခနျးတခနျးတှငျ ခြိနျးဆိုခွငျး သဘောကပငျ ရှငျးနသေညျ မဟုတျပါလား ။ သညျနေ့တှငျ တငျမခေကျသညျ ခါးတိုစပို့ရှပျ ကိုယျကွပျနဲ့ မီနီစကပျတိုလေးဝတျထားသညျ ။

ခါးတို စပို့ရှပ်သည် မီနီစကပ် ခါးစည်းနေရာနှင့် အံကိုက် ထိမိရုံသာ ရှိလေရာ ကိုယ်ဟန် အနည်းငယ်မျှ လှုပ်ရှားရုံနှင့်စပို့ရှပ်လေးရဲ့ အောက်စ ခပ်လန်လန် ဖြစ်ကာ ဘိုက်သားခါးသားများ ဖွေးကနဲ လက်ကနဲ ပေါ်သည် ။ လှုပ်ရှားမှု များရင်တော့ ခါးပေါ် ချက်ပေါ်ကို ဖြစ်သည်။ မီနီစကပ်ကလည်း ပေါင်လည်လောက်အထိပင် မရှည် ။ပေါင်ရင်းသားသာသာလောက်သာ ဖုံးကာထားလေရာ တုတ်ဖြိုးသော ပေါင်တန်ပေါင်သားများ ပေါ်နေသည် ။ခြေအမြှောက်တွင် ဆိုလျှင် ဝတ်ထားသော အတွင်းခံပင်တီဘောင်းဘီ အနက်လေးကိုပင် မြင်နိုင်လေသည် ။အခန်းကြိုတင် ငှားရမ်းထားသည့် စာရကွ်ကို ဧည့်ကြိုကောင်တာတွင် ပြလိုက်ရာ ချိန်းဆိုထားသည့်နေရာ ဖြစ်သော တည်းခိုခန်းသို့ အလွယ်တကူ တက်သွားခွင့် ရသည် ။
ထို တည်းခိုရိပ်သာကသုံးထပ်ဖြစ်ကာ တင်မေခက် သွားရမည့် အခန်းက အပေါ်ဆုံးတွင် ရှိလေသည် ။ တည်းခိုရိပ်သာ အပေါ်ဆုံးထပ်သို့ လှေကားမှ တက်လာရင်း တင်မေလတ်ရဲ့ စိတ်အစဉ်သည် ထူးခြားစွာပင် လှုပ်ရှားနိုးထနေကြသည် ။ချိန်းထားသော တည်းခိုခန်း အရှေ့ကို တင်မေလတ် ရောက်လာသည် ။ အခန်းတံခါး ပိတ်နေသည်။ အခန်းထဲတွင် ပထွေးကိုစိုးထူး ရောက်နှင့်နေကာ မိမိကို စောင့်နေသည်ကို တင်မေလတ် သိသည်။ အခန်းတံခါးရှေ့တွင် တင်မေလတ် ရောက်လာကာ တံခါးကိုခေါက်ရန်ပင် ချီတုံချတုံ နဲ့ မဝံ့မရဲ ဖြစ်နေသည်ကိုလည်း ကိုစိုးထူး တွေ့မြင် သိရှိနေသည် ။ ထို့ကြောင့် တင်မေလတ်တံခါး ခေါက်လိုက်သည် ဆိုသည်နှင့် အဆင်သင့် ရှိနေသော ကိုစိုးထူးက ချက်ချင်း တံခါး ဖွင့်ပေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်ပေတော့သည် ။“ လာ..ဝင်….”တံခါး ဖွင့်ပေးပြီးနောက် ကိုစိုးထူးက ပြောလိုက်သည် ။ သူ့မျက်လုံးတွေကတော့သူလိုးရတော့မည့် မယားပါသမီးရဲ့တကိုယ်လုံးကို ပိုင်နိုင်စာွ ကြည့်သည် ။
အကြည့်ရဲရဲများသည်တင်မေလတ်ရဲ့ နိုးထနေသော ရမက်စိတ်ကို ပမို ို ပြင်းပြလာစေသည် ။ကောင်မလေးသည် ပထွေးရှေ့မှ ခေါင်းလေးငုံ့ကာ အခန်းထဲ ဝင်သည် ။ ကိုစိုးထူးက သူ့ရှေ့မှ ဖြတ်သွားသော မယားပါသမီးရဲ့ဖင်ဆုံကြီးကို ညာဖက်လက်ဝါးဖြင့် ခပ်ဆတ်ဆတ် တချက်ပုတ်သည် ။“ ဖတ်…အို…အမေ့ …”ဖင်ပုတ်လိုက်သံနဲ့ အတူ တင်မေခက်ရဲ့ ပါးစပ်မှ ရေရွတ်သံလေး ပေါ်ထွက်လာသည် ။ သူလိုးတော့မည့် မိန်းမအဖြစ် ပထွေးက အပိုင် သတ်မှတ်ကာ မိမိကို ဖင်ပုတ်ခြင်း ဖြစ်ကြောင်း အထာပေါက်နားလည်သည့် တင်မေခက် ရင်တွေ ဖိုမောဟိုက်သွားသည် ။ ကိုစိုးထူးသည် မယားပါသမီးရဲ့ ဘယ်ဖက် ဖင်သားခြမ်းကြီးကိုလည်း ခပ်တင်းတင်း ကိုင်ညှစ်လိုက်သည် ။“ အို..ဟင့်…ဦးလေးကလဲ….”“ သွားလေ ခက်ခက်ရဲ့ …” လို့ ကိုစိုးထူးက ပြောလိုက်သည် ။ ပြီးတော့ ခုတင်ကြီး ရှိရာသို့ အသာပင် လျှောက်လှမ်းသွားသည် ။ တင်မေခက်မှာတော့ ရင်သိမ့်ဖိုမောစာွ ဖြင့် နေရာတွင် ရပ်မြဲရပ်ကျန်ခဲ့သည် ။

ကောငျမလေး စိတျအရမျး လှုပျရှားနသေလောကျ ကိုစိုးထူးကတော့ ခပျအေးအေးပငျ ..။“ ခကျခကျ…လာလေ..ခုတငျပေါျ တကျ…..”ကိုစိုးထူးရဲ့ လှမျးခေါျလိုကျသံသညျ တငျမလေတျကို ဆတျကနဲ တုနျသှားစသေညျ ။ အလိုးခံဖို့ ခေါျခွငျးမို့ ကောငျမလေး ရဲ့ မကြျနှာ ရဲကနဲ ဖွဈသှားသညျ ။“ နငျ့စပို့ရပှ ျ အောကျနားကို ဒီနားလောကျအထိ လိပျတငျလိုကျစမျး…..”ကိုစိုးထူးက ခပျပိုငျပိုငျ အမိနျ့ပေးလိုကျသညျ ။“ ရငှ ျ ….”တငျမခေကျသညျ ပထှေးကို အခနျ့တကွား ကွညျ့မိသညျ ။“ စပို့ရှပျ အောကျနားကို လိပျတငျလိုကျလေ …ခိုငျးတာလုပျစမျး …ငါ့စိတျကွိုကျ အကုနျ လုပျပေးမယျလို့နငျကတိပေးထားတာနောျ …..”ကိုစိုးထူးရဲ့ စကားတှကေ ပငို နျ ငို လျာသညျ ။
တငျမခေကျလညျး အရမျး ရှကျနသေညျ့ကွားကပငျ ပထှေး ခိုငျးသညျ့အတိုငျး လုပျပေးရသညျ။ထိုသို့ လိပျတငျလိုကျသောအခါ ဘိုကျသားလေးလုံးသာသာလောကျ အဖှေးသားပေါျသညျ ။ခကြျနကျနကျလေးကိုလညျး မွငျရသညျ ။ သညျလို ကိုယျပေါျ ခကြျပေါျဖွဈအောငျ လပျခွငျးသညျ ဘာမှ မဟုတျလို့ ထငျသောျလညျး တကိုယျလုံး ခြှတျပွခိုငျးခွငျးသညျထကျတော့ ပိုလို့ သာသှားသညျ။ ပွောငျရှငျးနအေောငျ ခြှတျပွသညျက တမြိ ုး ရမကျထနျစသေလို သညျလိုမြိ ုး မပေါျ့တပေါျ လှဈပွစမှေုကလညျး တမူဆနျးသော စိတျလှုပျရှားမှုကို ရစသေညျ ။ ထို့ပွငျ ဒီလို လုပျဆောငျမှု သညျတငျမခေကျအား မမိ ိ စခေိုငျးသမြှ နာခံကြိ ုးနှံရနျ ပမာဏပြ ိုး လေ့ကငြျ့သညျ့ အထာလညျး ဖွဈသညျ ။
“ စပို့ရှပျ ခြှတျလိုကျ …ဘရာစီယာ အနကျရောငျက နင့အသားနဲ့အပွတျလိုကျတာဘဲ ..အောကျခံဘောငျးဘီရော ဝတျထားလား …”တငျမခေကျ ငမို ဲ့မဲ့ ဖွဈလကြျ ခေါငျးလေးညှိမျ့ပွရှာသညျ ။“ အောကျခံဘောငျးဘီကကော ဘာရောငျလဲ…”“ အနကျ..အနကျရောငျပါဘဲ ….”“ ဟုတျလား ..ဒါဆို ပိုမိုကျတာပေါ့….ကဲ…စကပျကို ခြှတျလိုကျစမျး …”တငျမခေကျရဲ့ တကိုယျလုံး ရဲတှတျသှားရပွနျသညျ ။ ပထှေးခိုငျးသညျ့အတိုငျး လုပျရရှာသညျ ။ ခြှတျထားပွီး ဖွဈသော စပို့ရှပျကို နီးရာ ခုတငျခွရေငျးပေါျ ပဈတငျလိုကျသညျ ။ထို့နောကျ အောကျပိုငျးတှငျ ဝတျထားသော မီနီစကပျလေးရဲ့ ခါးးစညျးခြိတျကို ဖွုတျသညျ ။
ဘေးဇဈကို ဖှငျ့သညျ ။ ပွီးတော့ အောကျကို တှနျးခြ ခြှတျသညျ ။မီနီစကပျလေး သညျ တိုတိုကွပျကွပျလေးဖွဈပရော ခြိတျဖွုတျဇဈဖငျှ့ထားပွီးသညျတိုငျ အတောျပငျ တှနျးခခြြှတျရသညျ ။ ထိုစကပျလေးကိုလဲ ခုတငျခွရေငျးတှငျပငျ တငျထားလိုကျသညျ ။ဘရာစီယာနဲ့ အောကျခံဘောငျးဘီကို ခြှတျခိုငျး အုံးမှာလား ဟု တှေးနရေငျး မကြျနှာ အထားရ ခကျနသေညျ ။ခြှတျခိုငျးရငျ ငွငျးရနျ မဖွဈ ..။ခြှတျပေးရမညျကို သိသညျ ။ ပထှးရဲ့ စူးစူးရဲရဲ ကွညျ့နသေော မကြျလုံးအောကျတှငျဗလာကိုယျလုံးတီး ဖွဈအောငျ ခြှတျပွရမညျကိုတော့ ကောငျမလေးမှာ အရမျးကိုရှကျကွောကျလှပသေညျ ။
“ ဟို စားပှေဲ ပါျမှာ ရှိနတေဲ့ ပုလငျးထဲက ဖြောျရညျတှကေို ဖနျခကျှတခှကျမှာ ထညျ့ပွီး ယူလာခဲ့…”“ အဲဒါ မွူးကွှဖြောျရညျလို့ ခေါျတယျ ..သောကျလိုကျရငျ ရှကျသလိုလို တှနျ့တှနျ့သလို ဖွဈနတောတှေ ပြောကျပွီး စိတျတှေ ညမူးကွှပြောျရှှငျလာမယျ..သောကျလိုကျ…”ဖနျခကျှထဲရှိ ဖြောျရညျအားလုံး ကုနျအောငျ သောကျခလြိုကျပွီးသောအခါတှငျတော့ မမိ ရိ ဲ့ တကိုယျလုံး ဖွိုးကနဲ ဖနြျးကနဲ ဖွဈသှားသယောငျယောငျ တငျမလေ=ခကျခံစားလိုကျရသညျ ။စိတျလကျပေါ့ပါးလာသလိုလိုလညျး ရှိသညျ ။“ လာ..ခုတငျပေါျတကျလေ …”ကိုစိုးထူး က ခုတငျပေါျ တကျလာသော မယားပါသမီးကို ဆီးလို့ ပှေ့ကာဖကျသညျ ။ ညာလကျဖွငျ့ နို့တှကေို ဆုပျနယျသညျ ။ ဘယျလကျက တငျပါးကို ပှေ့သညျ ။
တငျမခေကျ ရငျတှေ တဒိနျးဒိနျး ခုံနသေညျ ။“ ပါးစပျဟထား ..လြာလေးလဲ တဈလဈထုတျထား….”ကိုစိုးထူး ငခုံ ဲ စုတျနမှေုကို ခဏရပျကာ ပါးစပျခငြျးလညျး အသာခာှ ပွီး ပွောသညျ ။ ကိုစိုးထူး စစေားသမြှကြိ ုးနှံနာခံနရေလပွေီ ဖွဈသော တငျမခေကျသညျ ပထှေး ခိုငျးတဲ့အတိုငျး လုပျသညျ ။ပါးစပျ ဟကာ လြာလေး ထုတျသညျ ။ တဈလဈလေး ထှကျလာသော တငျမခေကျရဲ့ လြာနီနီလေးကို ပထှေးက ဆတျကနဲ စုတျသညျ ။ ပွီးတော့ လြာခငြျး ဖိပတျှသညျ ။ ထို့နောကျ သူ့လြာကွီးကိုမယားပါသမီးရဲ့ပါးစပျလေးထဲကို ထိုးထညျ့ကာ မှှကေလိလတေော့သညျ ။ ကောငျမလေးမှာ အားပွငျးပွီး ရမကျထနျသော လြာသရမျးမှု အစုတျအနမျး တှငျ ကွကျသီးဖနြျးဖနြျးထနရေလသေညျ။
“ နငျ့နို့ကွီးတှကေ တကယျထှားတာကိုး..နငျ့ရငျတိုငျး ဘယျလောကျရှိလဲ….”လြာနှငျ့အပွတျထိုးကလိ စုတျနမျးပွီးနောကျ ကိုစိုးထူးက ပါးစပျခငြျးခှာကာ ပွောသညျ ။ လကျနှဈဖကျကတော့ မယားပါသမီးရဲ့စနနှေဈခိုငျ အသားစိုငျကွီးမြားကို ဆုပျနယျနသေညျ ။“ ခစချ ဈ..သုံးဆယျ့ငါး ရှိတယျ..ဦးလေးရ …”တငျမခေကျက ရယျသံလေး ပွုကာ ပွောသညျ ။ရှကျရယျရယျမှုလို့ ဆိုနိုငျသလို ပထှေးရဲ့ အစုတျအနမျး အကိုငျ အပှတျတို့ ခံရပွီးသညျမို့ ရဲတငျးလာကာ ရယျသံထှကျလာသညျဟုဆိုလညျး ပွောနိုငျပါသညျ ။
“ ဆုံကွီးကကော….”“ သုံးဆယျ့ခွောကျ….”“ ဒါဆိုရငျ နငျ့ခါးက နှဈဆယျ့နစှ ျ ရှိလိမျ့မယျ..ဟုတျလား ….”ကိုစိုးထူးသညျ မယားပါသမီး အကွီးမ ရဲ့ လုံးကွီးပေါကျလှ ကိုယျလုံး ကိုယျထညျကွီးကို ( ၃၅-၂၂၃၆ ) ရှိလိမျ့မညျဟု ခနျ့မှနျးထားခဲ့သညျ ။ ရငျနဲ့ တငျတို့ကသူခနျ့မှနျးသညျနှငျ့ကှကျတိဖွဈနရောခါးအတိုငျးအတာကိုလညျး အပိုငျပွောခလြိုကျသညျ ။“ ဟာ..မဟုတျဘူး…နှဈဆယျ့သုံး ရှိတာ…”“ နငျ..အလိုးခံဘူးလား …..”“ ဟာ..ဦးလေးကလဲ..ဘာတှေ လာမေးနတောလဲ မသိပါဘူး ….”“ နငျ့ကို လိုးတဲ့အခါ အဆငျပွရေအောငျ ကွိုမေးထားတာပါ ….နငျအလိုးခံဘူးပွီးသားဆိုရငျ တမြိုးလိုးမှာ….အလိုးမခံဘူးသေးဘူး..အခုမှ ပထမဦးဆုံး အကွိမျ စအလိုးခံရတာ ဆိုရငျတော့ တမြိ ုး လိုးပေးရမယျ..ကဲပွောစမျး..အလိုးခံဘူးလား…မခံဖူးဘူးလား…..”“ အို..ရှကျစရာကွီး….”
“ နငနျ ဲ့ ငါနဲ့ အခုဆို လိုးကွတော့မှာ..ငါ့ကိုမြား ဘာရှကျနစေရာ လိုသေးလဲ….”“ ဟို…ပါးစပျက ပွောမထှကျဘူး…ဦးလေးရ…တကယျဘဲ….”“ ပါးစပျက ပွောမထှကျရငျ ခေါငျးငွှိမျ့ ခေါငျးခါ လုပျပွ …..”တငျမခေကျမှာ ခေါငျးလေး ခါရမျးပွသညျ ။“ အလိုးခံဘူးပွီးသား ဆိုရငျ ငါအကုနျခိုငျးပွီး တနျးလိုးပဈမလို့….အခု နငျက အလိုးမခံဘူးသေးတဲ့ အပြိုစဈစဈလေး ဆိုတော့ နငျ့ကို အလိုးခံခငြျတဲ့ စိတျတှေ ပေါျလာအောငျ အရငျ လုပျမယျ…ပွီးမှတဆငျ့ခငြျးသှားပွီး လိုးမယျ..ကွိုကျလား….”ကောငျမလေး ယောငျပေါငျပွီး ခေါငျးညှိမျ့လိုကျမိပွနျသညျ ။ ကိုစိုးထူးက ဘယျလိုလုပျမညျ ဘယျလို အဆငျ့ဆငျ့တကျမညျ ဆိုခွငျးကို တငျမခေကျ ကောငျးကောငျး နားမလညျပါ ။
ကွိုကျသညျမကွိုကျသညျ ဝခှေဲ ဆုံးဖွတျရနျကား ဝေးလေ သညျ ။“ ပွစမျး..နငျ့စောကျဖုတျ စမျးကွညျ့ရအောငျ …”ပွောပွောဆဆို ညာလကျက မယားပါသမီးရဲ့ ပေါငျကွားကို နှိုကျလာသညျ ။“ ဟိတျ..မကိုငျနဲ့…အို…ကွညျ့ပါလား…ဖယျ…….”တငျမခေကျသညျ သူမရဲ့ ပေါငျကွားကို ကိုငျစမျးလာသော ကိုစိုးထူးရဲ့ ညာလကျကို ဆှဖဲ ယျတှနျးသညျ ။ အလိုးခံရနျ သဘောတူလို့ခုတငျပေါျအတူ ရောကျနလေပွေီ ဖွဈရာ လိုးမညျ့စောကျပတျကိုငျစမျးတာလောကျကို တှနျ့တို ပွငျးဆနျရနျ အကွောငျးတော့ မရပှိ ါ ။ သညျလိုမြိ ုး မတှေ့ကွုံဘူးသေးသညျ့ အပြိ ု ရိုငျးစိတျကွောငျ့ အလိုလို ငွငျးမိ ဖယျမိခွငျး ဖွဈသညျ ။ပွောရမညျ ဆိုရငျ တငျမခေကျရဲ့ စောကျပတျမှာ ကိုစိုးထူးရဲ့ လကျနှငျ့ “ အစိမျးသကျသကျ ” လို့ပွောလို့ မရပါ ။ ဟိုနေ့က ဘတျ(ဈ )ကားပေါျတှငျ နှိုကျကိုငျဘူးခဲ့ပွီ မဟုတျလား …။
ကောငျမလေး ဆှဖဲ ယျ တှနျးသောျလညျး ကိုစိုးထူးရဲ့ လကျက ပေါငျကွားက ခှာမသှား ။ တငျမခေကျရဲ့ စောကျပတျကို အတှငျးခံဘောငျးဘီအပေါျက နပွေီး ကကြနြန အုပျကိုငျမိပါသညျ ။အောကျခံဘောငျးဘီ ကွားခံရှိနသေောျလညျး စောကျပတျမို့ဖေါငျးဖေါငျး အရညျရှှမျးနသေညျ့ အထိအတှေ့ကိုတော့ကိုစိုးထူး သိရှိလိုကျသညျ ။“နငျ့စောကျပတျက ဖေါငျးပွီး စောကျရကွေညျတှေ တောျတောျ စိုနပေါလား..ဒါဆို နငျ့ကို အလိုးခံခငြျစိတျတှေ ထလာအောငျ လုပျဖို့ မခကျတော့ပါဘူး ….ကဲ ပကျလကျလှနျလိုကျ ….”ပါးစပျကလညျးပွော လကျကလညျး ကောငျမလေးကို ကိုငျကာ ခုတငျပေါျ ဆှလဲှဲခသြညျ ။ တငျမခေကျတယောကျ ကုတငျကွီးပေါျမှာ ပကျလကျကလေး ဖွဈသှားရလသေညျ ။
မမိ ိ အပေါျက တကျခှ လိုးတော့မှာမို့ ပကျလကျလှနျ အိပျခိုငျးခွငျးလား ဟု တငျမခေကျ တှေးသညျ ။ ရငျတလှပျလှပျ ဖွဈနသေညျ ။“ နငျ့ပေါငျကွီးနှဈခြောငျးကို ကားလိုကျ..ခပျကားကား ထုတျလိုကျစမျးပါ ..ဟောဒီလို မြိ ုး . .”မယားပါသမီး က မရဲတရဲနှငျ့ ပေါငျတနျနှဈခြောငျးကို ခပျဖွညျးဖွညျး မရတဲရဲ ကားပေးရာ ပထှေးက ကောငျမလေးရဲ့ ခွကေငြျးဝတျနှဈခုကို ပိုငျပိုငျနိုငျနိုငျ ကိုငျကာ ရကျရကျရောရော ဆွှဲဖဲကားထုတျလိုကျသညျ ။ တငျမခေကျရဲ့ ပေါငျကွီး နှဈခြောငျး အသားကုနျ ဆိုသလို ကားထှကျနသေညျ ။ အတှငျးခံဘောငျးဘီ အောကျက စောကျဖုတျကွီးသညျ ဖထဈလိုက ဖေါငျးတကျနသေညျ ။ အတှငျးခံဘောငျးဘီရဲ့ ခှကွားနရော ( စောကျဖုတျအပေါျတညျ့တညျ့ )တှငျ အရညျကွညျမြား စို့နသေညျမှာ အပီကို မွငျသာ သညျ ။အတှငျးခံဘောငျးဘီ ရှိနသေေးသောျလညျး ပေါငျကွီးတှေ ကားထှကျအောငျ အဖွဲခံရသောအခါ တငျမခေကျသညျ လကျဝါးနှဈခု ဖွနျ့လကြျ ပေါငျရငျး ခှကွားတှငျ အုပျကာလိုကျမိသညျ ။
“ ဟာ..လကျက ဘာကွောငျ့ စောကျပတျအပေါျမှာ လာအုပျထားရတာလဲ …ရော့ ..ဒီပေါငျကွီးနှဈခုကို ကားထှကျနအေောငျ ကိုငျထိနျး ထား ….”ကိုစိုးထူးသညျ ဖွဲထုတျထားသော တငျမခေကျရဲ့ခွထေောကျနှဈခြောငျးကို ကှေးလကြျ တှနျးတငျသညျ ။ ဒူးခေါငျးမြားကို ကောငျမလေးရဲ့ရငျဘတျတဖကျတခကြျလောကျထိသို့ရောကျအောငျဖိတှနျးတငျလိုကျခွငျး ဖွဈသညျ ။ တငျမခေကျလညျး မမိ ရိ ဲ့ ဒူးခေါကျကှေးမြားကွားမှ လကျနှဈဖကျကို လြှိ ုသှငျးကာ ကိုယျ့ခွဖေဝါးနှဈဖကျအပေါျ ကိုယျ့လကျဝါးမြားဖွငျ့ ဆုပျကိုငျထိနျးပေးထားလိုကျရသညျ ။ ကိုစိုးထူး က တငျမခေကျရဲ့ လကျမြားကို အလိုကျသငျ့ ဆှယဲူ ပွုပွငျပေးသညျ။ပွီးတော့ မယားပါ သမီးရဲ့ ခွရေငျးမှာ ဝမျးလြားမှောကျခကြာ သူ့မကြျနှာကို ပေါငျရငျးခှပေါျ အပျခသြညျ ။
“ ဟာ…ဦးလေး ….မလုပျနဲ့….အဲဒါ မလုပျနဲ့ ……ဟာ…..ပွောလို့လဲ မရဘူး …..အိုး..အမေ့ ……မလုပျပါနဲ့ဦးရာ….ကမြ ငရွဲကီးကုနျတော့မှာဘဲ …အို…အို….အို …ရှံလဲ မရှံဘူး …..ဒုက်ခပါဘဲ ……အား…..အား…..အီး….အီး….အီး……”တငျမခေကျသညျ ကာမကိစ်စပိုငျးမှာ အတှေ့အကွုံ မရှိလှသာျလညျး သူမရဲ့ မိခငျနဲ့ ပထှေးတို့ ကာမမှု ပွုကွရငျး အပွနျအလှနျပွောဆိုသညျ့စကားမြား…ကွားရသော အသံမြားကွောငျ့စောကျပတျ ယကျပေးသညျ့ အထာကို သိနသေညျ ။ ယခု ပထှေးက မမိ ေိ စာကပျ တကို ယကျတော့မညျဟု နားလညျသညျနှငျ့ ကမနျးကတနျးပငျ ကနျ့ကှကျစကား ဆိုလိုကျရှာသေးသညျ။ထိုသို့ စကား အဆိုမှာပငျ ပထှေးရဲ့ ပါးစပျက သူမ စောကျပတျအပေါျ ကရြောကျလာသညျ ။
ကိုစိုးထူးက အတှငျးခံဘောငျးဘီလေးကို လစြျကနဲ တိုးထိုးလိုကျရာ ဘောငျးဘီခှဆုံအသားလိပျမှာ ညာပေါငျရငျးအနား ကပျသညျ ။ စောကျပတျသညျ အကာအကှယျ လုံးမ မရှိဘဲ အပွူ းသား ပေါျလာကာ ထိုအဖုတျပေါျသို့ သူ့ပါးစပျက ကကြနြန အပျကခြွငျး ဖွဈလသေညျ ။ လြာကိုလဲ ဆနျ့ထုတျလိုကျလရော အဖုတျနဲ့ ပါးစပျ မထိတထိကပငျ လြာဖြားက အရငျထိသညျ ။တံတှေးမြား စိုနသေော လြာနှငျ့ စောကျရရှေှမျးနသေော စောကျပတျတို့ ထိတှေ့လိုကျသောအခါ တငျမခေကျ ခမွာ တကိုယျလုံးရှိ အကွော အသှေးအသားတှေ အီဆိမျ့ကုနျအောငျပငျထူးခွားပွငျးထနျသော ဖီလငျကို ရငျလှိုကျမောဘှယျရာ ခံစားရလရော ကနျ့ကှကျငွငျးဆနျသညျ့ စကားမြားနဲ့ အတူ ရမကျဇော ဝုနျးကနဲ တကျလာမှုရဲ့ ရရေတျှမွညျတမျးသံမြားကလညျးရောယှကျပါဝငျသှားသညျ ။
ကိုစိုးထူးသညျ မယားပါသမီးရဲ့ စောကျပတျနှုတျခမျးသားနှဈခုကို ကကြနြန ဆွှဲဖဲကာ လြာကိုစောကျပတျအကှေဲ ကွာငျးပေါျထိ အပျကာ တဆတျဆတျ လှုပျရှားရငျ ယကျပေးသညျ ။တငျမခေကျ ခမွာမာှ တော့ပြံလနျနသေညျ ။ဖငျကွီးဆိုလြှငျမှေ့ယာပေါျမှ ကွှတကျခကြျ ကော့ကော့ ပငျ့ပေးသညျ ။စောကျစေ့ဆိုလြှငျ အကျကှေဲ ပါကျထှကျလုမတတျ ကော့ထောငျတကျသညျ ။ ကိုစိုးထူးက ထောငျတကျလာသော စကျေစေ့ကို နှုတျခမျးကွီးတှနေဲ့ ညှပျခါ စုတျသညျ ။“ အားပါးပါး . . .အီး….အား…..ဘယျလိုလပျနတောလဲဦးလေးရဲ့ …ယားတယျရှငျ့…ယားတယျ …..အိုး…ကွညျ့ပါလား…ယားပါတယျလို့ဆို…အဟငျ့ဟငျ့….အား….အား….အား…..”အပြိ ုစဈစဈ စောကျပတျလေးမို့ နုသဈကာ သနျ့နသေညျ ။ထပျ ထှကျလာသော စောကျရကွေညျ အနံ့ကလညျး ညှီတိတိ..မှှေးတေးတေး ….။
စောကျပတျနှုတျခမျးကွီးမြားသညျ ဖုထဈလို့ ဖေါငျးနကွေသညျ ။ ထိုစောကျပတျနှုတျခမျးသား ဖုဖုထဈထဈမြားကို ကိုစိုးထူး က ပါးစပျ ဖညငျ့ ငခုံ ဲ စုတျပေးလိုကျ လြာဖွငျ့ လှညျ့မှှယေကျလိုကျလုပျပေးနသေညျ ။“ အမယျလေးလေး…ကောငျးလိုကျတာ….ယကျ..ယကျ…အိုး…အမေ့..ယကျပါ…ယကျပါ……”မကွာပါ…တငျမခေကျတယောကျ..ပထှေးရဲ့ စောကျပတျ ယကျပေးမှု အောကျတှငျ အရှကျအကွောကျ ကငျးမဲ့စှာ ဖီလငျမြား တကျလာလတေော့သညျ ။ ကောငျမလေး ထှနျ့ထှနျ့လူး ကော့ပြံလသေောအခါ ကိုစိုးထူးက စောကျပတျ ယကျနသေော လြာကို အောကျသို့ အသာ လြောခကြာ စူတူတူ စအိုပေါကျကို ပပြျကနဲ မွညျအောငျထိုးယကျပေးလိုကျသညျ ။
“ အို..အ….အဲဒါ ဖငျကွီး…..ဦးလေးရ…….ဟာ….ဟာ………..”စအိုကို အယကျခံလိုကျရသောအခါ တငျမခေကျ ဖငျကွှရငျး ကော့တကျပွီး အလနျ့တကွားပွောသညျ ။ ကိုစိုးထူးက လြာကို ဆနျ့ထုတျကာ စအိုပေါကျထဲကို လြာ ထိုးသှငျးပွနျထုတျ အပွတျထိုးကလိပေးလရော တငျမခေကျ မခံနိုငျတော့ ။ ခေါငျး ဘယျညာ ခါယမျးကာ လူးလှိမျ့နလေတေော့သညျ ။ပါးစပျမှလညျး ရမကျပွငျးပွငျးနဲ့ မွညျတမျးသံတှေ တရစပျ ပေါျထှကျနသေညျ ။တငျမခေကျ ပွီးလုလုပငျ ဖွဈလာသညျ ။ ကိုစိုးထူးက မယားပါသမီးကို “ ပွီး ”သှားအောငျအထိ အဖုတျယကျ ဖငျယကျ လုပျမပေး….။ ဖငျပေါကျကို ထိုးမှှေ ယကျနရောမှခကြျခငြျးရပျကာ ပေါငျကွားမှ မကြျနှာ ခှာထုတျသညျ ။“ ယကျပေးပါအုံး ဦးလေးရဲ့…ဘာလို့ရပျလိုကျတာလဲ …ယကျပါ…ယကျပါရှငျ့…ယကျပေးစမျးပါအုံး…..ကငျေးလှနျးလို့ပါ …..”တငျမခေကျ အငမျးမရ ပွောသညျ ။ကိုစိုးထူးရဲ့ ခေါငျးကို လှမျးကိုငျကာ သူ့ပေါငျကွားထဲ ပွနျသှငျးဖို့ပငျ ကွိုးစားသညျ ။
ကိုစိုးထူးကကောငျမလေး ဆှယဲူရာသို့ မလိုကျ ..။ လကျကို အသာ ပငျ့ဖယျသညျ ။တငျမခေကျ က လြော့တိလြော့ရဲ ဖွဈနသေော အောကျခံဘောငျးဘီကို သှကျလကျစှာ ခှတျပဈလိုကျပါသညျ ။“ ဟေ့..ဘာဖွဈလို့ အောကျခံဘောငျးဘီကို ခှတျပဈလိုကျတာလဲ….”ကိုစိုးထူးက စပျဖွဲဖွဲနဲ့ မေးသညျ ။“ ဟာ..ဦးလေးဘဲ…ဟိုဒငျး တော့မယျဆို …..”“ ဘာ ဟိုဒငျးလဲ ကှ…လိုးတော့မယျ လို့ ပွောစမျးပါ ….”“ အိုး..အဲလိုမြိ ုးကွီး မပွောရဲပါဘူး ….”“ ငါလိုးတော့မယျ ဆိုလို့ အောကျခံဘောငျးဘီ ခြှတျလိုကျတာလား ….”ကောငျမလေးရဲ့ မကြျနှာ ရဲကနဲ ဖွဈသှားသညျ ။ ရမကျဇောတှေ ထနျပွငျးကာ အလိုးခံရနျ အသငျ့ ရှိနသေောျလညျး အပြိ ု ရိုငျးမို့ တဈတဈခှခှ စကားကွမျးကွမျးတှကွေောငျ့ ရှကျစနိုးတော့ဖွဈနသေညျ ။
“ နငျ့ဖငျအောကျမှာ ခေါငျးအုံး ထိုးခုရအောငျ …ဖငျကွီးကို အသာကွှလိုကျ ……ဖငျအောကျမှာ ခေါငျးအုံး ခုတော့ …စောကျပတျပိုပွူးပွီး စောကျစိလဲ ပိုပေါျတယျ ….လိုးရတာ ပိုကောငျးတာပေါ့ ….နငျလဲ အပွတျဖီလငျ ရမှာ . . . ”ကိုစိုးထူးလဲ မယားပါသမီးရဲ့ ပေါငျကွားမှာ စောကျဖုတျကို ကုနျးကွညျ့ရငျး ပွောလိုကျသညျ ။“ ကှာ..ဦးလေး…အဲလိုတှေ မပွောနဲ့ ….”“ ငါက နငျသိရအောငျ ပွောတာပါကှယျ ..ကဲ..နငျ့စောကျပတျမှာ ငါ့လီးကို တေ့ပေးလေ …”ကိုစိုးထူးက မယားပါသမီးရဲ့ ဗိုကျအပေါျ တကျခှရငျး ပွောသညျ ။တငျမခေကျ လညျး ပထှေးရဲ့ လီးကို လှမျးကိုငျကာသူမရဲ့စောကျပတျအဝတှငျတေ့ပေးလိုကျသညျ ..။
စောကျပတျတှငျ စောကျရကွေညျတှေ စိုရှှေဲ နကာ လီးရဲ့ ထိပျဖကျ အကှဟဲဟနရော တဝိုကျတှငျ လညျး ကာမရှေ့ပွေး အရကွေညျလေးမြား စို့နလေရောလီးနဲ့ စောကျပတျ တေ့ထောကျမိသညျနှငျ့ စိုတိုတို အထိအတှေ့ကို နှဈယောကျစလုံး ခံစားရသညျ ။ ပထှေးကော မယားပါသမီးပါ ရငျသိမျ့တုနျသညျ ။ ပူထူ ရှိနျူးဖိနျး ကုနျသညျ ။အပြိ ုစဈစဈ ပါကငျပိတျလေးမို့ ပါကငျဖှငျ့ လိုဖူးတာတော့ မရှိသေးပါဘူး …။ယခု သူ့လီးတေ့ထောကျလိုကျမိသညျ့ စောကျပတျသညျ ယငျဖိုမှ မသနျးသေးဘူးသော အပြ ုျစဈစဈ အဖုတျ နုနုထှဋျထှဋျလေး ဖွဈပရော အပြိ ုစဈစဈ အဖုတျရဲ့ နုသဈသောထိတှေ့မှုသညျ ငနသဲားကို ကောငျးကောငျး ဖမျးစားနသေညျ ။
ထို့ပွငျ မိမိလိုးခငြျလှလို့ ဂှငျဖနျကာ အရကွံထားရတဲ့ မယားပါသမီးရဲ့ စောကျပတျလဲ ဖွဈနပွေနျရာ..ကိုစိုးထူးအဖို့ အတိုငျးမသိအောငျဘဲ အတှေ့ထူးကာ အရသာတှေ့ ဖီလငျတကျလို့နလေသေညျ ။ထို့ကွောငျ့လညျး လီးတေ့မိတာနဲ့ အားထညျ့ကာ ဖိစိုကျခသြှငျးလိုကျရာ နုနုထှတျထှတျ စောကျခေါငျးပေါကျ ကဉြျးကဉြျးလေးထဲသို့ ဒဈပွဲလနျကွီး သညျ တထဈထဈ တိုးဝငျသညျ ။ဒဈဖူးကွီး တိုးဝငျလာမှုနဲ့ အတူ ကာမစပျရှကျရာ စောကျခေါငျးပေါကျဝသညျ အာပှငျ့ပွီး ဒဈပွဲကွီး တဝကျသာသာ လောကျ ဝငျသှားသညျ ။ တငျမခေကျသညျ စောကျပတျတှငျ စဈကနဲ ကငြျသလိုလို စပျသလိုလို ဖွဈသညျ ။
ယောကြျားတနျဆာ လိငျတနျ ဒဈဖြားပိုငျး တိုးဝငျလာလြှငျ ဖီလငျအရသာကတော့ကာမမှု အတှေ့အကွုံ မရှိသေးသော အစိမျးသကျသကျ အပြိ ုမလေးကို တခိုကျခိုကျ ဖွဈသှားစပေါသညျ ။“ အား..ကြှတျ…ကြှတျ………အငျ့ …..”ကိုစိုးထူးရဲ့ လီးက ကွီးမား တုတျခိုငျလှနျးသညျ ။ဒဈပွဲလနျကွီးကပငျ သုံးလကျမသာသာလောကျ ရှိသညျ ။ လုံးပတျကလညျး ဖငျတကျစီ အခြိ ုရညျပုလငျး ရဲ့ ဖငျပိုငျးလောကျပငျ တုတျလရော ထို ဒဈပွဲလနျကွီး ထိုးသှငျးခံရမှုကွောငျ့တငျမခေကျရဲ့ စောကျခေါငျးပေါကျသညျ အသားကုနျနီးပါးပွဲအာထှကျလကြျ အရမျးလဲ နာသညျ ။ကောငျမလေး ငွိမျပွီး မှိနျးမခံနိုငျတော့ …။“ အား…..အား..နာလိုကျတာ ….သပေါပွီဦးလေးရာ….နာတယျ..သိပျနာတယျ ….မရဘူး…မဖွဈဘူး ….မသှငျးနဲ့တော့….နာ…နာတယျ..နာ တယျ…….”အပြိ ုမလေးမှာ လီးဒဈကွီး ဝငျလာသညျ့ဒါဏျကို မခြိမဆနျ့ခံလကြျ အောျဟဈညညျးညူ ကာ ပထှေးရဲ့ ရငျဘတျကွီးကို လကျနှဈဖကျဖွငျ့ ဆီးကာ တှနျးသညျ ။လီးကိုလညျး ဆကျကိုငျပေးမထားတော့ ။
မကြျနှာမှာလညျး ရုံှ့မဲ့လကြျရှိသညျ ။“ ဟငျ့အငျး…မလုပျပါနဲ့တော့ ဦးလေးရယျ …နာလှနျးလို့ပါ ..ကမြမခံနိုငျတော့ဘူးရှငျ …အရမျးနာလို့ပါ ..တောငျးပနျတာပါ ….ဆကျမသှငျးပါနဲ့တော့ …ဆကျသှငျး ရငျ ကမြ ဥစ်စာကွှဲပဲကုနျပါလိမျ့မယျ ….”တငျမခေကျသညျ ပထှေးကို ဆကျမသှငျးဖို့ တောငျးပနျရှာသညျ ။နာလဲနာ ကွောကျလဲ ကွောကျ ဖွဈနသေော တငျမခေကျမှာ ထိုဖီလငျ အရသာကို မခံစားတတျသေး ..။ သှေးသားတှကေတော့ လီးရဲ့ အရသာကို ခံစားခွေ ရရှေိ နကွလပွေီ ။
“ ဟေ့..ဘာကွောငျ့ ပေါငျကွီးတှကေို လိမျထား ရတာလဲ..ပေါငျနှဈခြောငျး ကားပေးထားမှစောကျပတျပွဲလာပွီး အသှငျးရ အဆငျပွတောပေါ့ ..ကဲ ပေါငျကွီးတှေ ကားလိုကျစမျးပါဟာ..”“ မကားပါရစနေဲ့..ဦးလေးရာ ..မဖွဈဘူး ထငျတယျရှငျ ..ဆကျသှငျးရငျ ကမြသလေိမျ့မယျ ..တကယျပွောတာပါ …”“ လီး အဝငျခြောပွီး အနာသကျသာအောငျ ဆီရှှဲရှှဲ ဆှတျပေးမယျလေ ….ဒီ အဆီ ဆှတျပွီး သှငျးရငျ ရပါတယျ …”ကိုစိုးထူးသညျ ကဝေိုငျ ဂယြျလီဘူးကို ဖှငျ့ကာ ညာလကျဝါးပေါျတှငျဆီမြားညှဈခကြာ သူ့တောငျမာနသေော လီးခြောငျးကွီးတှငျ သုတျလိမျးသညျ ။ တငျမခေကျသညျ သူမရဲ့စောကျပတျထဲထိုးသှငျးရ လှယျကူခြောမှေ့စရေနျ လီးခြောငျးကို ဆီဆှတျနပေုံကို ကှကျကွညျ့ကှကျကွညျ့ လုပျနသေညျ ။လီးကွီးက အကွီးကွီး…ဆီသုတျပမေယျ့ ငါ့ဟာထဲ သှငျးလို့ ရပါ့မလား …ဒါကွီးကို ထိုးသှငျးလိုကျတာ ခံရပွီးရငျ ငါ့ဥစ်စာ စုတျပွဲသှားမှာဘဲ .
…လမျးတောငျမှ ကောငျးကောငျး လြှောကျလို့ရပါတော့မလား ….စသဖွငျ့ အမြိ ုးမြိ ုး တှေးတောနမေိသညျ ။ထို့ပွငျ ကွီးမားတုတျခိုငျလှသညျ့ လီးခြောငျးကွီးရဲ့ ညှို့ယူဖမျးစားမှု ကိုလညျး ခံနရေလရော ကောငျမလေးရဲ့ ကာမ ရမကျဇော သှေးသားတိ?