သူမနဲ႔ခဲအိုမ်ား

နဖူးက်ယ္တဲ့ သူေလးေတြကို သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာင္ႀကီးလို႔ ေခၚၿပီး စေနာက္တတ္ၾကတာေၾကာင့္ အမ်ားစုက ဆံၿမိတ္ေလးေတြနဲ႔ နဖူးက်ယ္က်ယ္ေတြကို ဖုံးအုပ္ ထားတတ္ၾကပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ နဖူးက်ယ္တယ္ ဆိုတာ ေကာင္းတဲ့ လကၡဏာရပ္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ထပ္ ဒီလို ထူးျခားခ်က္မ်ိဳးေတြကိုလည္း ပိုင္ဆိုင္ ထားတာပါေနာ္

(၁) ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးတတ္တယ္ ။ သူတို႔ေတြဟာ တျခားသူေတြကို မွီခိုတာထက္ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ ရပ္တည္ၿပီး ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးတတ္ၾကတဲ့ သူေလးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

အခက္အခဲနဲ႔ ႀကဳံေတြ႕ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္တိုင္ႀကိတ္ေျဖရွင္း ေနတတ္ၿပီး တျခားလူေတြကို အကူအညီေတာင္းဖို႔ ဝန္ေလးတတ္တဲ့သူေတြပါ။

(၂) လြယ္လြယ္နဲ႔ မၿပိဳလဲတတ္ဘူး ။တစ္ခုခုလုပ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီးရင္ မရရေအာင္လုပ္တတ္တယ္၊ ဘယ္လို အတိုက္အခိုက္ မ်ိဳးေတြနဲ႔ပဲႀကဳံရပါေစ လြယ္လြယ္နဲ႔ၿပိဳလဲမသြားဘဲ ႀကံ့ႀကံံ့ခံႏိုင္တဲ့၊ စိတ္ဓာတ္ခိုင္မာတဲ့ သူေလးေတြလည္းျဖစ္ၾကပါတယ္။

(၃) ကန႔္သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာကို မုန္းတယ္ ။လြတ္လပ္တာကို ႀကိဳက္တယ္၊ ကိုယ္တိုင္ေ႐ြးခ်ယ္ ဆုံးျဖတ္ တတ္တယ္၊ ကိုယ့္ကို ကန႔္သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာမ်ိဳးကို လုံးဝလက္ခံမွာ မဟုတ္တဲ့သူေတြေပါ့။

(၄) ေတာ္တဲ့သူေတြ ။ နဖူးက်ယ္တဲ့သူေတြရဲ႕ cranial cavity ပိုႀကီးတာေၾကာင့္ ဦးေႏွာက္လုပ္ေဆာင္မႈ ပိုေကာင္းပါတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ျဖတ္ထိုးဉာဏ္ေကာင္းတယ္၊ ျပႆနာေျဖရွင္းရာမွာ ေတာ္ၾကတဲ့သူေတြျဖစ္ပါတယ္။

(၅) ကံေကာင္းတတ္သူေတြ ။ နဖူးျမင့္ၿပီး က်ယ္တဲ့သူေတြက ဘာပဲလုပ္လုပ္ ကံေကာင္းတတ္ ၾကတဲ့ သူေတြျဖစ္ပါတယ္။ အခက္အခဲ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္လည္း ေျဖရွင္းလို႔မရေလာက္ေအာင္ ခက္ခဲေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ၊ ေျပလည္ သြားတတ္ ၾကပါတယ္။

(၆) ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္တယ္ ။ ဉာဏ္ေကာင္းၿပီး စဥ္းစားဆင္ျခင္ဉာဏ္ လည္းေကာင္းတဲ့ သူေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ ကိုယ့္ရဲ႕သိကၡာက်ဆင္းမယ့္ လုပ္ရပ္ေတြကို မလုပ္မိေအာင္ ေစာင့္ထိန္းႏိုင္ သူေတြျဖစ္ၾက ပါတယ္။ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းတဲ့ သူေတြလို႔ ေျပာရမွာပါ။

Credit:ဆရာသန္းလင္းေအာင္

Unicode

နဖူးကျယ်တဲ့ သူလေးတွေကို သူငယ်ချင်းတွေက ပြောင်ကြီးလို့ ခေါ်ပြီး စနောက်တတ်ကြတာကြောင့် အများစုက ဆံမြိတ်လေးတွေနဲ့ နဖူးကျယ်ကျယ်တွေကို ဖုံးအုပ် ထားတတ်ကြပါတယ်။

တကယ်တော့ နဖူးကျယ်တယ် ဆိုတာ ကောင်းတဲ့ လက္ခဏာရပ်ဖြစ်ပြီး နောက်ထပ် ဒီလို ထူးခြားချက်မျိုးတွေကိုလည်း ပိုင်ဆိုင် ထားတာပါနော်

(၁) ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးတတ်တယ် ။ သူတို့တွေဟာ တခြားသူတွေကို မှီခိုတာထက် ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ်ကိုယ် ရပ်တည်ပြီး ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးတတ်ကြတဲ့ သူလေးတွေ ဖြစ်ပါတယ်။

အခက်အခဲနဲ့ ကြုံတွေ့ရတဲ့ အချိန်မှာ ကိုယ်တိုင်ကြိတ်ဖြေရှင်း နေတတ်ပြီး တခြားလူတွေကို အကူအညီတောင်းဖို့ ဝန်လေးတတ်တဲ့သူတွေပါ။

(၂) လွယ်လွယ်နဲ့ မပြိုလဲတတ်ဘူး ။တစ်ခုခုလုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးရင် မရရအောင်လုပ်တတ်တယ်၊ ဘယ်လို အတိုက်အခိုက် မျိုးတွေနဲ့ပဲကြုံရပါစေ လွယ်လွယ်နဲ့ပြိုလဲမသွားဘဲ ကြံ့ကြံံ့ခံနိုင်တဲ့၊ စိတ်ဓာတ်ခိုင်မာတဲ့ သူလေးတွေလည်းဖြစ်ကြပါတယ်။သူမတို့ ညီအစ္မ သုံးေယာက္ရွိသည္။ မိဘဆုံးသြားေတာ့ ညီအစ္မသုံးေယာက္ အတူတူေနၾကသည္။ ပထမ အလတ္တေယာက္ျဖစ္သူ ခင္မူ အိမ္ေထာင္က်သည္။ အိမ္ဝိုင္းက နည္းနည္းက်ယ္သျဖင့္ ထိုအိမ္ဝိုင္းထဲတြင္ပင္ အိမ္တလုံးေဆာက္သည္။ ေနာက္ အႀကီးဆုံး ခင္ဦးအိမ္ေထာင္ဆက္က်သည္။ သူမက အိမ္ခြဲမည္လုပ္ေသာ္လည္း ခင္စီကို စိတ္မခ်ေသးသျဖင့္ အိမ္မခြဲေသး။ အစ္မတို့ႏွင့္ သူမက ကိုးႏွစ္ကြာသျဖင့္ ခင္စီက ခုမွ ကိုးတန္းေက်ာင္းတက္ေနဆဲ ျဖစ္ရာ တေယာက္တည္း က်န္ခဲ့၍ မျဖစ္နိုင္သျဖင့္ ခင္ဦးေယာက္်ားကို အိမ္ေပၚ ေခၚတင္ထားသည္။ ခင္ဦးေယာက်ာ္းက ဖိုးဆိုးဟုေခၚၿပီး ခင္မူေယာက္်ားက သန္းနိုင္ဟုေခၚသည္။ အားလုံး ေတာင္ယာလုပ္ၾကသူ ျဖစ္သျဖင့္ အျမဲၿခံသြားေလ့ရွိၾကသည္။ ေယာက္်ားမ်ားက မနက္ခင္းေစာေစာ ထဆင္းၿပီး မိန္းမမ်ားက ေန႔လည္ပိုင္း ဆက္ဆင္းသည္။

ညေနပိုင္းတြင္ မိန္းမျပန္လာေတာ့ ေယာက္်ားက ယာထဲသြားသည္။ အလုပ္ၾကမ္းကို ေနေအးခ်ိန္လုပ္ၿပီး သိမ္းဆည္းသည့္ အလုပ္ကို မိန္းကေလးမ်ားက လုပ္ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထို့ေၾကာင့္ ခင္စီေက်ာင္းပိတ္သည့္ရက္ဆိုလၽွင္ ေန႔ခင္းဘက္ ခင္စီႏွင့္ ခင္ဦးေယာက္်ား ဖိုးဆိုးတို့သာ အိမ္ထဲ က်န္က်န္ရစ္သည္။ တေန႔ သူမစာက်က္ေနခ်ိန္ ဖိုးဆိုးက ေအာ္သည္။ “ခင္စီ အခန္းထဲ ဘာေတြ လုပ္ထားတာလဲ လာသိမ္းစမ္း” ဆိုသျဖင့္ သူမအိပ္ခန္းထဲ ေရာက္ေနေသာ ဖိုးဆိုးက ေအာ္ရာ သူမလည္း တက္ေျပးတက္ခဲ့သည္။ အေပၚေရာက္ေတာ့ ရွုပ္ပြေနတာ ဘာမွ မရွိ။ ဖိုးဆိုသာ ေထာင့္ကေန ေပၚထြက္လာသည္။ လည္မ်ိဳကို ဓားျဖင့္ ေထာက္သည္။ “မေအာ္နဲ႔ စကားမေျပာနဲ႔ တခါတည္း မသာျဖစ္သြားမယ္” မီးဖိုေခ်ာင္မွ ၾကက္သြန္လီးက နည္းနည္းစိုက္ဝင္လာသည္။

“အိပ္” ဓားက ေထာက္ထားျမဲ ေထာက္ထားသျဖင့္ သူမက ခိုင္းသလို လုပ္ရသည္။ “အမနဲ႔ တိုင္မယ္” “စကားမဟနဲ႔၊ တိုင္ရဲတိုင္ၾကည့္ေလ၊ နင့္အမပါ တေလာင္းျဖစ္သြားမယ္” ဖိုးဆိုး႐ုပ္က ခက္ထန္ေနသည္။ သူမေၾကာက္သျဖင့္ ဘာမွ ထပ္မေျပာရဲ။ သူမအိပ္ခ်လိုက္သည့္အခါ သူမေပါင္ရင္းကို စမ္းသည္။ “မလုပ္ပါနဲ႔” “တိတ္စမ္း” ဆိုကာ ဓားက နည္းနည္းအသားထဲ စိုက္လာသျဖင့္ ခင္စီ ထပ္တိတ္ရျပန္သည္။ ဖိုးဆိုးက သူမထမီကို ခၽြတ္လိုက္သည္။ သူမအလိုက္သင့္ ဖင္ႂကြေပးရသည္။ အတြင္းခံကို ပြတ္ေသးသည္။ ေနာက္ အေပၚသို့တက္ကာ သူမနို့ကို အကၤ်ီေပၚကေန ပြတ္သည္။

တဖက္တည္းျဖင့္ သူမအကၤ်ီကို ခၽြတ္တက္သည္။ သူမ ေဘာ္လီအကၤ်ီပဲ က်န္သည္။ “ခၽြတ္လိုက္” ဆိုသျဖင့္ သူမလက္ကို ေနာက္ထဲထည့္ကာ ေဘာ္လီကို ခၽြတ္ေပးရသည္။ ဖိုးဆိုးက သူမေဘာ္လီကို ယူ၍ နမ္းသည္။ ၿပီးလၽွင္ သူမ၏ ဖူးသစ္စနို့ေလးကို ငုံ႔စို့သည္။ ဓားက ေထာက္ထားသျဖင့္ သူမမွာ ေၾကာက္ေနသည္။ နို့ကို တလုံးၿပီး တလုံးစို့သည္။ ၿပီးေတာ့လည္း နို့သီးေခါင္းကို ကိုက္စုပ္လိုက္ေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ ဓားျဖင့္ သူမအတြင္းခံႀကိဳးကို ျဖတ္လိုက္သည္။ အတြင္းခံကိုလည္း နမ္းသည္။ သူမအဖုတ္ကို လက္ၾကမ္းႀကီးျဖင့္ ပြတ္ကစားသည္။ ခင္စီ၏ ပါးျပင္ေပၚ မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာသည္။ သူမ ရွိုက္ငိုသည္။ “အက်ယ္ႀကီး မငိုနဲ႔” ဖိုးဆိုးက ႏွုတ္ခမ္းေပၚ ဓားေလးတင္ရင္း ေျပာသည္။ ေနာက္ ပါးကို နမ္းသည္။ ႏွုတ္ခမ္းကို စုပ္သည္။ ထို့ေနာက္ သူမကို ခြသည္။

Close

ပုဆိုးကို ခၽြတ္သည္။ ေဖာင္းေနေသာ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီကို တဝက္ခၽြတ္လိုက္သည္။ ေထာင္ေနေသာ လီးက သူမ၏ အဖုတ္ေပၚ လာေတ့သည္။ နည္းနည္းပါးပါး ထိုးစမ္းၾကည့္သည္။ သူမလည္မ်ိဳကို ဓားအေထာက္လိုက္ပင္ သူမေစာက္ဖုတ္ထဲကို လီးေခါင္းသိပ္ထည့္သည္။ နာက်င္လြန္းသျဖင့္ သူမလွုပ္ခ်င္ေသာ္လည္း ဓားက ေထာက္ထားသျဖင့္ မလွုပ္ရဲ။ မေအာ္ရဲ။ အံ့ႀကိတ္ကာ ခံသည္။ လီးေခါင္းက ေစာက္ေခါင္းထဲ ျပည့္သိပ္ေနသည္။ ပူက်စ္ေနသည္။ ဖိုးဆိုးက ျပန္ထုတ္ကာ ထပ္ထည့္သည္။နည္းနည္းထိုးထည့္သည္။ “ဒုတ္ ဒုတ္ ဒုတ္” ၾကပ္လြန္းသျဖင့္ သူမေစာက္ဖုတ္အတြင္း တဆင့္ခ်င္းစီတိုးဝင္သည့္ အသံျဖစ္သည္။ သူမေအာ္ခ်င္သည္။ ေအာ္ငိုပစ္ခ်င္သည္။ ဖိုးဆိုးက လီးျပန္ထုတ္ကာ ျပန္ထည့္သည္။ ဖင္ေကာက္ၿပီး ထပ္၍ သိပ္ထည့္ေတာ့ လီးက ပိုဝင္လာသည္။

ဖိုးဆိုးက နည္းနည္းစီထည့္၍ ဆက္လိုးသည္။ နာက်င္လြန္းေသာ္လည္း ခင္စီမွာ ေအာ္ဖို့ေနေနသာသာ လွုပ္ပင္ မလွုပ္ရဲသျဖင့္ ၿငိမ္ေပးေနရသည္။ ထိုအခါ သူမကိုယ္မွာ ေတာင့္ထားသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ကလည္း ေတာင့္ေနရာ ဖိုးဆိုးအတြက္ ပိုၾကပ္ေလသည္။ ဖိုးဆိုးကလည္း အမကို လိုးလို့ ဝလာသျဖင့္ ညီမကို စမ္းၾကည့္ျခင္းျဖစ္ရာ ထင္ထားသည္ထက္ ပိုေကာင္းေနသျဖင့္ ေက်နပ္သည္။ အသက္ ၁၄ ႏွစ္သာ ရွိေသးသည့္ ကေလးမေလးက နို့ဆိုလည္း ခုမွ ထြက္ေပၚကာစျဖစ္ရာ စူတူတူေလးသာ ျဖစ္သည္။ လိုးရင္း အားရေက်နပ္သျဖင့္ ခပ္နာနာေလးေဆာင့္သည္။ ခင္စီမွာ ႏွုတ္ခမ္းေတြ တင္းတင္းေစ့ ပိတ္ထားသည္။ မ်က္ရည္ကလည္း က်သည္။ ႏွာရည္ေတြလည္း ထြက္သည္။ ပိတ္ထားေသာ ပါးစပ္မွလည္း တံေတြးေတြ ၿမိဳမခ်ရဲသျဖင့္ တံေတြးေတြ ထြက္က်ေနသည္။

ဖိုးဆိုးၿပီးခါနီးေတာ့ ခင္စီထမီကို ယူကာ ဗိုက္ေပၚခင္းၿပီး လရည္ကိုလႊတ္ခ်သည္။ လရည္က ေတာ္ေတာ္မ်ားသျဖင့္ ထမီတထည္လုံးေဖြးသြားသည္။ ဓားကို အသာေဘးခ်လိုက္သျဖင့္ ခင္စီရွိုက္ငိုသည္။ ဖိုးဆိုးက ခင္စီပါးကို ပုတ္ကာ “သြား နင့္အမအခန္းထဲက ေဆးလိပ္နဲ႔ မီးျခစ္သြားယူခဲ့” ခင္စီမွာ ေၾကာက္သျဖင့္ ေပါင္ၾကားထဲ ခိုးလိုးခုလု ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ကြတကြတျဖင့္ အစ္မအခန္းထဲ ဝင္ကာ ေဆးလိပ္ဗူးနဲ႔ မီးျခစ္ယူခဲ့သည္။ကြတ ကြတေလးျဖစ္ေနေသာ ခင္စီကို ၾကည့္ရင္း ဖိုးဆိုးက ျပဳံးသည္။ လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ ေဆးလိပ္ကို ထုတ္ခိုင္းသည္။ သူမေဆးလိပ္ တလိပ္ထုတ္ေပးသည္။ ဖိုးဆိုးက ႏွုတ္ခမ္းတြင္ ေတ့ေစသျဖင့္ ခင္စီမွာ တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖင့္ ႏွုတ္ခမ္းတြင္ တပ္ေပးသည္။ မ်က္ရိပ္ျဖင့္ မီးျခစ္ျခစ္ေပးရန္ ျပသျဖင့္ သူမ မီးျခစ္ ျခစ္ေပးသည္။

သူမလက္တုန္ေနသျဖင့္ မီးျခစ္က ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေတာက္။ ေတာက္ျပန္ေတာ့လည္း မီးညႇိတာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မကူးသလို ျဖစ္ေနသည္။ ဖိုးဆိုးက ေဆးလိပ္ေသာက္ရင္း သူမကို ေဘးနားသို့ ဖက္လိုက္သည္။ ခင္စီသည္ ဖိုးဆိုးရင္ခြင္ထဲ မ်က္ရည္ႏွင့္ မ်က္ခြက္ျဖစ္ေနသည္။ ဖိုးဆိုးက သူမေမးေစ့ကိုင္၍ မ်က္ႏွာ ဆြဲေမာ့ရင္း မ်က္ႏွာတည့္တည့္ ေဆးလိပ္မွုတ္ထည့္သည္။ ပါးေတြလည္း နမ္းသည္။ ေက်ာမွေန၍ ဖက္ထားသျဖင့္ ခင္စီ မ႐ုန္းနိုင္။ ေဆးလိပ္ေငြ႕ကို မွုတ္ထည့္လိုက္ နမ္းလိုက္လုပ္ေတာ့ ေဆးလိပ္ ကုန္သြားသည္။ သူမ၏ လီးရည္ေပေနေသာ ထမီကို ၾကမ္းျပင္ေပၚ ခင္းေစသည္။ ထိုလီးရည္ျဖင့္ စိုေနေသာ ထမီေပၚ သူမကို အိပ္ေစသည္။ “နင့္အမ ေျပာရဲ ေျပာၾကည့္ေပါ့၊ ဘာျဖစ္သြားမလဲ သိခ်င္ရင္” ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီးေနာက္ သူမကို ေနာက္တခ်ီျပန္လိုးသည္။ သည္တခါေတာ့ ဓားနဲ႔ မေထာက္ထားေတာ့။

ၿပီးေတာ့ လရည္ကို သူမဗိုက္ေပၚ လြတ္ခ်သည္။ ထို့ေနာက္ လက္ရည္ကို လက္ညိဳးျဖင့္ တို့၍ သူမႏွုတ္ခမ္းတြင္ လာသုတ္သည္။ သူမေၾကာက္သျဖင့္ ၿငိမ္ေနသည္။ ဖိုးဆိုးက သူမပါးကို ပုတ္ရင္း သြားသြား ေစာက္ဖုတ္ ေရေဆးလိုက္ဟုေျပာၿပီး အဝတ္ေတြ ျပန္ဝတ္လၽွက္ သူ႔အခန္းထဲ ဝင္သြားသည္။သူမေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ ညေနခင္း အစ္မျပန္လာေတာ့ ဖိုးဆိုးက အလုပ္ထြက္သြားသည္။ ညေနမိုးခ်ဳပ္ေတာ့ ဖိုးဆိုးက သူမမ်က္ႏွာ သူမအမမ်က္ႏွာေတြကို အကဲခတ္သည္။ အေျခအေနေကာင္းပုံရေတာ့ အမကြယ္ရာတြင္ သူမအိုးကို ခိုးခိုးကိုင္သည္။ ေနာက္တေန႔ တနဂၤေႏြကို သူမေၾကာက္သည္။ သို့ေသာ္လည္း ေရာက္လာပါသည္။ အစ္မေန႔လည္ဘက္ အလုပ္သြားသည္ႏွင့္ မမပင္ လမ္းေပၚ မေပ်ာက္ေသး။ “ခင္စီ မေန႔က ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ မလား” သူမအနီးေရာက္လာသည္။ သူမ ဘာမွ ျပန္ေျပာဘဲ။ စာကို ငုံ႔ၾကည့္ေနသည္။

ဖိုးဆိုးက သူမလက္ကို ယူ၍ သူ႔ပုဆိုးထဲထည့္ကာ လီးကို ကိုင္ခိုင္းသည္။ သူမ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ ကိုင္ေပးသည္။ ဖိုးဆိုးက ပုဆိုးကို ပင့္ခၽြတ္လိုက္သည္။ ခင္စီေခါင္းငုံ႔ထားသည္။ ဖိုးဆိုးအကၤ်ီေတြခၽြတ္ေနသည္။ သူမလက္ကို ျပန္႐ုတ္ကာ အသာဖြက္ထားသည္။ သူမက စာၾကည့္စားပြဲ ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္ေနသည္။ ဖိုးဆိုးက ေဘးမွ ရပ္ေနသည္။ ဖိုးဆိုးက သူမေခါင္းကို ဆြဲ၍ ေပါင္ရင္းထဲ ကပ္သည္။ လီးကို သူမႏွုတ္ခမ္းတြင္ ေတ့သည္။ သူမေခါင္းခါသည္။ ဖိုးဆိုးက “ဟြန္း” ဟု ခပ္မာမာေဟာက္သည္။ သူမေခါင္းကိုလည္း ခ်ဳပ္ထားသည္။ လီးက သူမႏွုတ္ခမ္းကို လာထိုးသည္။ သူမႏွုတ္ခမ္းကို တင္းတင္းေစ့ထားသည္။ ဖိုးဆိုးကလည္း သူမေခါင္းကို ခ်ဳပ္လၽွက္ သူမႏွုတ္ခမ္းကို လီးနဲ႔ အဆက္မျပတ္ ထိုးေနသည္။ ဖိုးဆိုးက မရမခ်င္း ဆက္ထိုးေနမည့္ ပုံရွိသျဖင့္ သူမႏွုတ္ခမ္းကို မပြင့္တပြင့္ ဟေပးသည္။

ဖိုးဆိုး၏ လီးထိပ္ျပဲျပဲႀကီးက သူမႏွုတ္ခမ္းၾကား ထိုးထည့္ကာ သူမသြားေတြကို လာထိုးသည္။ သူမ ပါးစပ္ဟထားလိုက္ေတာ့ ဖိုးဆိုးလီးက တဝက္ေလာက္ ဝင္လာကာ ပါးစပ္ထဲ အထုတ္အသြင္းလုပ္သည္။ ၾကာေတာ့ ဖိုးဆိုးအထြန္႔တက္လာသည္။ “နင့္လ်ာ အၿငိမ္မထားနဲ႔ေလ” ပါးစပ္ထဲ ေရာက္ေနေသာ လီးထိပ္ကို သူမလ်ာျဖင့္ ကစားေပးသည္။ “ႀကိဳက္တယ္ကြာ” ဖိုးဆိုးးက သူမအကၤ်ီထဲသို့ လက္လ်ိဳကာ သူမနို့ကို ကစားသည္။ မေန႔ကတည္းက ဘာျဖစ္မွန္းမသိေသာ ခင္စီသည္ ကေန႔လည္း ဘာျဖစ္ေနမွန္း မသိ။ စိတ္ေတြလည္း ကေယာင္ေျခာက္ခ်ား ျဖစ္ေနသည္။ ဖိုးဆိုးက လီးကို အျပင္ထုတ္သည္။ “ထိပ္ကို လ်ာနဲ႔ လၽွက္” ရြံသျဖင့္ လီးစုပ္ခ်ိန္ကတည္းက တံေတြးလုံးဝ မၿမိဳခ်သျဖင့္ သူမေမးေစ့ေတြ တံေတြးမ်ား ရႊဲလၽွက္ ရွိေနသည္။

ဖိုးဆိုးက သူမလက္ကို ဆြဲယူ၍ လီးကိုင္ခိုင္းရင္း ေျပာသည္။ လီးႀကီးက သူမလက္တဆုပ္ မမီတမီျဖစ္ေလာက္ေအာင္ႀကီးသည္။ ၿပီးလၽွင္ ရွစ္လက္မေလာက္ ရွည္သည္။ မေန႔က သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ ဘယ္ေလာက္ထိ ဝင္သြားသည္ မေျပာတတ္။ ထိပ္ကို ငုံစုပ္ေပးသည္။ လၽွာနဲ႔လည္း လ်က္ေပးသည္။ လၽွာေပၚတင္ကာ ပြတ္ေပးသည္။ လီးထိပ္ႀကီးက ခၽြန္တက္ေနသည္။ သူမငုံလိုက္တိုင္း ပါးစပ္ဟေပးရသည္။ သူမႏွုတ္ခမ္းနဲ႔ ကြက္တိျဖစ္လုနီးပါး ႀကီးသည္။ ဖိုးဆိုးက သူမေခါင္းကိုေတာ့ အပီခ်ဳပ္ထားၿပီး တဖက္ျဖင့္ သူမနို့ကို ကိုင္သည္။ တခါခါ ဖိုးဆိုးက ပါးစပ္ထဲထည့္ကာ ေစာက္ဖုတ္လိုးသလို လိုးသည္။ မၾကာမီဖိုးဆိုးသည္ ခင္စီေခါင္းကို ခ်ဳပ္ကာ လီးကိုထိုးထည့္သည္။ ခင္စီပါးစပ္ထဲ က်ိခၽြဲခၽြဲအရည္ေတြ ပန္းထြက္သည္။ ခင္စီမွာ မ်ိဳမခ်မိရန္ ေအာင့္ထားသည္။ လရည္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ပန္းသည္။ အာေခါင္ေတြပင္ ထိသည္။

ဖိုးဆိုးလီးဆြဲထုတ္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ သူမလည္း ေထြးထုတ္သည္။ ခုနကတည္းက လ်ာရည္ေတြ တံေတြးေတြက ရင္ဘတ္ေပၚ စီးက်ေနၿပီးသားမို့ သူမ ေထြးထုတ္စရာ ေနရာမရွိသျဖင့္ ပါးစပ္ထဲ မဝင္လၽွင္ၿပီးေရာ ေထြးထုတ္ရာ အခ်ိဳ့ေစးျပစ္ျပစ္လရည္ေတြက ေမးေတြ ကပ္က်န္ေနသည္။ ဖိုးဆိုးက သူမေမးတြင္ ကပ္က်န္ေနေသာ လရည္ကို သူမလက္ကိုယူ၍ သူမလက္ျဖင့္ပင္ သုတ္ေစသည္။ ၿပီးလၽွင္ သူမလက္ကို ၾကည့္ေစသည္။ “စားေလ” သူမ ဝမ္းနည္း၍ ငိုသည္။ မိန္းမသား တဦးတည္းရွိသျဖင့္ ႀကိဳက္သလို အနိုင္က်င့္လွသည္။ ဖိုးဆိုးသည္ သူမအကၤ်ီကို ခၽြတ္သည္။ လရည္ကိုလည္း သုတ္ေပးသည္။ ေနာက္ သူမထမီကို ခၽြတ္သည္။ အတြင္းခံကို ခၽြတ္သည္။ ဒူးေထာက္ခ်ကာ သူမေပါင္ကို ဆြဲကားသည္။ ဖိုးဆိုးသူမေပါင္ၾကားထဲ ငုံ႔ထည့္ကာ သူမေစာက္ဖုတ္ကို လ်က္သည္။

အေတြ႕ထူးသျဖင့္ သူမလည္း ႐ူးမလိုလို ျဖစ္ရသည္။ ဖိုးဆိုးက လက္ေခ်ာင္းျဖင့္လည္း ကစားသည္။ အထက္ပိုင္းေလးကို လ်က္သည္။ ေအာက္ပိုင္းကို ဆြဲစုပ္သည္။ ထိုအခါ သူမလည္း ထြန္႔ထြန္႔လူးေကာ့ေပးရသည္။ သူမနည္းနည္း ညည္းရဲလာသည္။ အသံေတြလည္း နည္းနည္းက်ယ္လာသည္။ ဖိုးဆိုးကလည္း ေကာင္းေကာင္းေလး လ်က္ေပးသည္။ “လာကုတင္ေပၚ တက္” ဆိုကာ သူမကို ကုတင္ေပၚတက္ေစၿပီး ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲေထာင္ကာ ကားလိုက္ၿပီးေနာက္ စိုက္ခ်ကာ လိုးပါေတာ့သည္။ ၿပီးသည့္အခါ သူမႏွုတ္ခမ္းေပၚ လရည္လႊတ္ခ်ျပန္သည္။ တနဂၤေႏြၿပီး တနလၤာ အဂၤါ စသျဖင့္ ဆက္သြားေတာ့ ေက်ာင္းတက္ရင္း ခဲအိုလီးႀကီးကို ခဏခဏ ျမင္ေယာင္ေနသျဖင့္ မ်က္စိမွိတ္ ေဖ်ာက္ဖ်က္ရသည္။

ညေနအိမ္ျပန္ေရာက္လၽွင္ အစ္မလစ္တိုင္း ခဲအိုက သူ႔လီးႀကီး ကိုင္ကိုင္ခိုင္းရာ ခင္စီမွာ ပိုေနရခက္သည္။ “နင္ခံခ်င္ေနတယ္ မဟုတ္လား” အစ္မလစ္တုန္း ခိုးေမးသည္။ သူမ ထြက္ေျပးကာ အစ္မနား ကပ္ေနသည္။ သို့ႏွင့္ စေနက ေရာက္လာပါေတာ့သည္။ အစ္မ ၿခံဆင္းသည္ႏွင့္ သူမကို ခၽြတ္ကာ သူမနို့ကို ဖမ္းစို့သည္။ ခဏစို့ၿပီး သူမကို ကုတင္ေပၚတင္ကာ သူက ေအာက္မွေန၍ ေစာက္ဖုတ္ကို လ်က္သည္။ လၽွာျဖင့္ ေစာက္ပတ္အက္ေၾကာင္းကို ခေလာက္ေပးသည္။ ဖိုးဆိုးသည္ သူမေပါင္တဖက္ကို ထမ္းထားေပးကာ သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းသြင္း၍ ၾကဴေပးသည္။ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ခပ္ျမန္ျမန္ထိုးရင္း ေစာက္ဖုတ္ေပၚ လၽွာျဖင့္ ေတာက္ေလၽွာက္လ်က္သည္။ “အား ရွိ အား အားရွီး ရွီး အားရွီး” သူမေစာက္ဖုတ္ကို အေပၚတဖက္ ေအာက္တဖက္ပင့္ဆြဲကာ စုပ္ေပးသျဖင့္ သူမမွာ တြန္႔လိမ္ေခြေခါက္ေနသည္။

နဂိုကတည္းက ခံခ်င္ေနေသာ သူမမွာ ေစာက္ရည္ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထြက္ပါေတာ့သည္။ ဖိုးဆိုးက သူ႔လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းတြင္ ေပေနေသာ ေစာက္ရည္ကို သူမအား လ်က္ေစသျဖင့္ သူမလည္း ဖီးလ္လာေနရာ လ်က္ဖို့ ဝန္မေလးေတာ့ဘဲ လ်က္ေပးမိသည္။ ဖိုးဆိုးကုတင္ေပၚ တက္အိပ္ေတာ့ သူမက ကုတင္ေအာက္မွေနကာ ဖိုးဆိုးလီးကို ပင့္ကိုင္ လ်က္ေပးသည္။ ေနာက္ ပါးစပ္ထဲထည့္လ်က္ အဆုံးထိ ငုံေပးသည္။ ဖိုးဆိုးကလည္း အားရသျဖင့္ သူမေခါင္းကို နိုက္ထားသည္။ ဖြာလန္ၾကဲသြားေသာ သူမဆံပင္ကို စုရင္း လီးကို မျပတ္တမ္း စုပ္ေစသည္။ တခါခါလည္း သူမအာေခါင္ထိေအာင္ ထိုးသည္။ ေမာလာလၽွင္ လက္ျဖင့္ ကြင္းထုသည္။ ဖိုးဆိုး မေနနိုင္ေတာ့သျဖင့္ သူမကို ကုတင္ေပၚ ဆြဲတင္ကာ ေပါင္ဆြဲကားၿပီး စိုက္ထည့္လိုက္သည္။ ခင္စီလည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခံေပးလိုက္ေတာ့သည္။

ဖိုးဆိုးက ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ခ်သည္။ နည္းနည္းပါးပါး နားကာ ဆက္လိုးသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ဖိုးဆိုးက သူမႏွုတ္ခမ္းတြင္ လီးလာေတ့သည္။ သူမငုံေပးလိုက္သည္။ ဖိုးဆိုး လီးကို နည္းနည္းကြင္းထုေတာ့ လရည္ေတြ သူမပါးစပ္ထဲ ဝင္လာသည္။ သူမမရြံေတာ့။ သူမၿမိဳခ်လိုက္သည္။ လီးေတာ္ေတာ္ညိဳးက်သြားသည္အထိ သူမစုပ္ေပးလိုက္သည္။ ဖိုးဆိုးက ကုတင္ေပၚ သူမကို ဖက္ရင္း သူမကို ခ်စ္စကားႀကိဳက္စကား ေျပာသည္။ “အရင္ပတ္က ကိုႀကီးကို ေတာ္ေတာ္စိတ္ဆိုးမယ္ ထင္တယ္ေနာ္ ညီမေလး” “ဆိုးတာေပါ့ လူဆိုးႀကီး” “ခုေကာ” “ဆိုးမွာပဲ” “ေဟာဗ်ာ ဘာျဖစ္လို့” “ေနာက္တခါ မလိုးေပးမခ်င္း” “ဒါဆို စိတ္မေကာင္းဘူးကြာ” “ဟင္ တကယ္” “ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ခါ လိုးဦးမွာမို့ေလ” “သြားလူဆိုး” သို့ႏွင့္ ခဲအိုႀကီးသည္ ခယ္မကို စေနတနဂၤေႏြတိုင္း အျပတ္ၾကမ္းပါေတာ့သည္။

တစ္ပတ္၊ ႏွစ္ပတ္၊ သုံးပတ္၊ ေလးပတ္၊ တစ္လ၊ ႏွစ္လ၊ သုံးလတိုင္ခဲ့သည္။ ဘယ္သူမွ မသိသည့္ ခဲအိုနဲ႔ ခယ္မဇာတ္လမ္းသည္ သိပ္မၾကာခင္ ေနာက္တေယာက္ သိသြားပါေတာ့သည္။ “ဖိုးဆိုး ဖိုးဆိုး ၿငိမ္ခ်က္သား ေကာင္းလွခ်ည္လားလို့ ထင္ေနတာ လက္စသတ္ေတာ့…” “ေအာ္ သန္းနိုင္ပါလား” ဖိုးဆိုးက ေအးေဆးျဖစ္ေသာ္လည္း လူမိသြားေသာ ခင္စီမွာ တုန္သြားသည္။ အနီးရွိ ေစာင္ေလးျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို ဆြဲဖုံးမိသည္။ ဖိုးဆိုးက တက္ေလဆိုသည့္ အေနအထားျဖင့္ မ်က္ရိပ္ျပသည္။ခုမွ လိုးထားၿပီးကာစ ဖိုးဆိုးက ေအးေဆးပင္။ သန္းနိုင္ကုတင္ေပၚတက္ကာ ပုဆိုးေတြခၽြတ္ပါေတာ့သည္။ သန္းနိုင္လီးက ေငါက္ခနဲ တန္းေနသည္။ ခင္စီက မရဲတရဲၾကည့္သည္။ သန္းနိုင္က သူမေစာင္ကို ဆြဲခြါသည္။ သူမေပါင္ကို ဆြဲကားသည္။ ထို့ေနာက္ သူမေပၚ အထည့္လိုက္ ေမွာက္ခ်သည္။ “အု” အစိမ္းလိုက္ ျဖစ္သျဖင့္ ခင္စီမွာလည္း နာရွာသည္။

သန္းနိုင္က နို့ေတြစို့လ်က္ လိုးသည္။ နည္းနည္းအရွိန္ရလာေတာ့ သန္းနိုင္က ေမးသည္။ “မင္းဘယ္လိုၿပီးတုန္း” “သူ႔ကို ေမးၾကည့္ေလ” သန္းနိုင္က ခင္စီကို လိုးရင္း ကပ္ေမးသည္။ “ၿပီးရင္ ဘယ္ထဲထည့္ေပးတုန္း” ခင္စီက ရွက္သျဖင့္ မေျပာဘဲေနသည္။ “ေျပာလိုက္ေလ” ဖိုးဆိုးက ေျပာသည္။ ခင္စီက ပါးစပ္ဟျပကာ ပါးစပ္ထဲ လက္ညိဳးထိုးျပသည္။ “မိုက္တယ္ကြာ၊ နင့္အမေတာင္ င့ါလရည္ အရသာ မသိဘူး” ဆိုကာ ၿပီးသည့္အခါ သူမပါးစပ္ထဲ ထည့္ပါေတာ့သည္။သူမ ရွက္သျဖင့္ ငိုမိသည္။ “ေဟာဗ်ာ” ဖိုးဆိုးေရာ သန္းနိုင္တို့၏ အာေမဋိတ္ျဖစ္သည္။ “ဘာျဖစ္တာလဲ” ဖိုးဆိုးက ေမးသည္။ “အကိုတို့က ညီမေလးကို အဲလိုဝိုင္း ဝိုင္းလုပ္ေတာ့ ရွက္တာေပ့ါ” “အဓိက နင့္အမေတြ မရိပ္မိဖို့ပါပဲကြာ” သန္းနိုင္နဲ႔ေတြ႕မွ အေရးထဲ သီတင္းကၽြတ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္က ေရာက္လာသည္။ မၾကာမတင္ ခရစၥမတ္ေက်ာင္းပိတ္ရက္လည္း ေရာက္လာျပန္သည္။

ခဲအိုတို့ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ညညဆို အစ္မေတြကို လိုးၿပီး ေန႔ဘက္ဆို ညီမေလးကို ဝိုင္းလိုးၾကသည္။ ေတာ္ေသးသည္။ သူမ ကိုးတန္းေအာင္သည္။ ဆယ္တန္းကို ေဘာ္ဒါေဆာင္ေျပာင္းထားသျဖင့္ သူမလြမ္းေသာ္ျငား နည္းနည္းသက္သာသည္။ တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ သူမေဘာ္ဒါေဆာင္တြင္ ေနသည္။ ခဲအိုတို့က မၾကာမၾကာ ၿမိဳ့တက္ကုန္ေရာင္းၿပီး သူမကို တည္းခိုခန္းေခၚ၍ အမုန္းလိုးၿပီးမွ အိမ္ျပန္ၾကသည္။ ေက်ာင္းပိတ္လို့ အိမ္တြင္ ႏွစ္လေနရသည့္အခ်ိန္ဆိုလၽွင္ေတာ့ ခဲအိုတို့ သမသျဖင့္ တခါခါ သူမမွာ ဖ်ားလုနီးနီးျဖစ္ရသည္။ ခုေတာ့လည္း သူမေက်ာင္းၿပီးေခ်ၿပီ။ သူမေက်ာင္းၿပီးသည္ႏွင့္အတူ သူမမွာ တူမေလးေတြ ရွိလာသည္။ ထိုအခါ ခဲအိုတို့လည္း သားသမီးခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္လာသလား ထင္ရသည္။ “နင္လည္း လင္ေကာင္း သားေကာင္း ရွာေပါ့” ဟုဆိုကာ ေဝးေဝးမွတခါ သူမက ေတာင္းေတာ့မွ သူမကို ေပးၾကေတာ့သည္…. ၿပီးပါၿပီ…..။
(၃) ကန့်သတ်ချုပ်ချယ်တာကို မုန်းတယ် ။လွတ်လပ်တာကို ကြိုက်တယ်၊ ကိုယ်တိုင်ရွေးချယ် ဆုံးဖြတ် တတ်တယ်၊ ကိုယ့်ကို ကန့်သတ်ချုပ်ချယ်တာမျိုးကို လုံးဝလက်ခံမှာ မဟုတ်တဲ့သူတွေပေါ့။

(၄) တော်တဲ့သူတွေ ။ နဖူးကျယ်တဲ့သူတွေရဲ့ cranial cavity ပိုကြီးတာကြောင့် ဦးနှောက်လုပ်ဆောင်မှု ပိုကောင်းပါတယ်။ အဲ့ဒါကြောင့် ဖြတ်ထိုးဉာဏ်ကောင်းတယ်၊ ပြဿနာဖြေရှင်းရာမှာ တော်ကြတဲ့သူတွေဖြစ်ပါတယ်။

(၅) ကံကောင်းတတ်သူတွေ ။ နဖူးမြင့်ပြီး ကျယ်တဲ့သူတွေက ဘာပဲလုပ်လုပ် ကံကောင်းတတ် ကြတဲ့ သူတွေဖြစ်ပါတယ်။ အခက်အခဲ တစ်ခုခုဖြစ်ရင်လည်း ဖြေရှင်းလို့မရလောက်အောင် ခက်ခဲနေတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ၊ ပြေလည် သွားတတ် ကြပါတယ်။

(၆) ကိုယ်ကျင့်တရားကောင်းမွန်တယ် ။ ဉာဏ်ကောင်းပြီး စဉ်းစားဆင်ခြင်ဉာဏ် လည်းကောင်းတဲ့ သူတွေဖြစ်တာကြောင့် ကိုယ့်ရဲ့သိက္ခာကျဆင်းမယ့် လုပ်ရပ်တွေကို မလုပ်မိအောင် စောင့်ထိန်းနိုင် သူတွေဖြစ်ကြ ပါတယ်။ ကိုယ်ကျင့်တရားကောင်းတဲ့ သူတွေလို့ ပြောရမှာပါ။

Credit:ဆရာသန်းလင်းအောင်