by မေဇင်ဟာလှတယ်လို့ ပြောလို့ရတဲ့ မိန်းမတယောက်ပါ။ သူမရဲ့ နုညံ့တဲ့ အသားအရေနဲ့ မစိုစလောက်
အနည်းငယ်ဝနေတယ်လို့ ပြောလို့ရတ့ ဲ ခန္ဓာကိုအလှပိုင်ရှင်မိန်းမတယောက်ပေါ့..။ ၁၅ပေါင်ခန့် ဝိတ်ချထားပြီးဘော်လ်ဒီကိုပြန်ထိန်းထားတာ မကြာသေးပါဘူး ။ မေဇင်တယောက် အတော်လေးကြိုးစားလိုက်ရတာပေါ့
မိန်းမတစ်ယောက် အတွက် ဝိတ် ၁ပေါင်ချဖို့ဆိုတာ တကယ်ကိုမလွဲတဲ့ ကိစ္စပဲလေ…
ယောကျာ်းလုပ်သူ ကိုအောင်မင်းကတော့ မေဇင့်ကို လိုက်လို့ မယှဉ်နိုင်တော့ဘူး …အရမ်းဝလာတော့
ဘယ်လောက်လုပ်လုပ် သိပ်မထိရောက်သလို ဖြစ်နေရော …ကိုအောင်မင်းဆိုတဲ့လူက
အစားအသောက်ကလဲ ကျူးတာကို … ပေါင်၂ဝဝလောက် ခန္ဓာကို အလေးချိန်ရှိတဲ့ တကယ် ဝက်ကြီးပါ…
ဒါပေမဲ့ မေဇင် ကိုအောင်မင်းကို ချစ်နေဆပဲ ါ… ကိုအောင်မင်းကလဲ မေဇင့်ကို
ချစ်နေဆဲပါပဲ..တယောက်ကိုယောက်တော့ သစ္စာလုံးဝ မပျက်ဖူးသေးတဲ့ တကယ်သာယာတဲ့
အိမ်ထောင်ရေးကိုပိုင်ဆိုင်တဲ့ လင်မယားနှစ်ယောက်ပေါ့….
အားကစားပုံမှန်လုပ်တဲ့ မမေဇင်ကတော့တနေ့တခြား သွေးသားလည်ပတ်မှုတွေကောင်း… နေလို့ထိုင်လို့ကောင်း နဲ့ မိမိကိုကိုယ်ယုံကြည်မှုတွေရှိပြီး
ကို့ကိုအပျိုလေးတယောက်လို သွက်လက်မှုတွေ ခံစားလာရတဲ့အချိန်တွေမှာ …ကိုအောင်မင်းတစ်ယောက်
အတွက်တော့ ပိုဝသထက်ဝပြီး အလုပ်တဖက် နဲ့ ငွေနောက်ပဲလိုက်နေတော့ ဖိအားတွေများလာတယ်…. …
နောက်အရေးကြီးဆုံးတခုက သူ့ဇနီးချောလေးအပေါ် လိင်ကိစ္စမှာ ဆန္ဒပြည့်ဝအောင် မလုပ်ပေးနိုင်တဲ့
အတကွ် သူ့ကိုသူ နောင်တလရဲ နေလေရဲ့..ဟုတ်တော့ဟုတ်ပါတယ်လေး ကိုအောင်မင်းခမျာ
သူ့ကိုသူတောင်အနိုင်နိုင်ပါ …စဉ်းစားကြည့်ပါ မိန်းမဆိုတာမျိုးကလဲ လင်ယောကျာ်းလုပ်တဲ့ လူကို
ဘယ်လောက်ချစ်ချစ် ဒီလို လိင်မှုကိစ္စမှာ ဖြည့်စွမ်းပေးနိုင်ခြင်းမရှိတဲ့ ယောကျာ်းတယောက်ကို
ဘယ်အတိုင်းအတာထိစိတ်ရှည် ပေးနိုင်မလဲ ဆိုတာကိုပါ..မေဇင်ခမျာ လိုနေတဲ့ ဆန္ဒမီးကြီးကို
မငြိမ်းသတ်နိုင်ဖြစ်ပြီး အရမ်းကို စိတ်ဒုက္ခတွေ ရောက်နေရှာတော့တယ်။ ဒါကလဲ မေဇင့်လို
မိန်းမတယောက်ထဲ မဟုတ်ပါဘူး …အခုခေတ် စီးပွားရေးဆိုတာကလဲ ကိုမှအပြိုင် မကျဲနိုင်လျင်
အမြတ်အစွန်းဆိုတာကို့အတွက် ကျန်ဖို့မ မရှိတာ …လူတိုင် ဒီလိုပဲ ငွေနောက်ကို
လိုက်နေရတာဘဲ..မလိုက်နိုင်ရင်တော့ ဒီလိုခေတ်ကြီးထဲ အစစအရာရာ ပြည့်စုံတယ်လို့
ရှိမှာမဟုတ်ဘူးလေ..။လူတွေက ရောင့်ရဲတင့်တိမ်နိုင်ခြင်းကို မရှိတော့ပါဘူး …ကိုအပါအဝင်ပေါ့…ဟီဟီ
ဒါပေမဲ့ မိသားစုအတကွ်လဲ အချိန်တော့ ပေးကျရမယ်လေး။
ဒီလိုနဲ့အတူတူနလောတာနှဈတှလေဲကွာပါပွီ….ကိုအောငျမငျးဟာ ကုမ်မဏီပိုငျသူဌေးပါ
တနေ့လုံး ကုမ်မဏီရုံးခနျးထဲထိုငျပွီး ညနေ မှအိမျကိုပွနျပါတယျ….မမဇေငျ ကတော့
သူမသူငယျခငြျးတယောကျရ့ ဲ ၅နှဈအရယျှ ကလေးငယျတဦးကိုထိနျးပွီး အိမျမှာပဲလုပျစရာရှိသညျမြားကို
လုပျရငျးနေ့ရကျတကှေ ို ဖွတျတနျးနတေ့သဲ ူပါ…နောကျပွီး စာရေးဆရာမ တယောကျဖွဈဖို့ လဲ
အိမျမကျထားသူပေါ့…ကဈကဈကို သူ့သားလေးတယောကျလိုပွုစုလို့ …ကဈကဈအိပျနတေဲ့အခြိနျတှမှော
စာအုပျဖတျ..ခှထေိုငျကွညျ့..ကလေးကို သူ့အဖေ အရငျးကယူထားတဲ့…..
အခြိနျတှဆေိုရငျတော့..ရှော့ပငျထှကျ..အလှပွငျဆိုငျသှား..ဒါတှလေုပျရငျးနဲ့ပဲ ကိုအောငျမငျးက သူ့မိနျးမကို
လိုလသေငျးမရှိအောငျထားတာပေါ့။ သူမြားကလေးကို ထိနျးပေးရတာကလဲ
မဇေငျအတှကျပွသနာမဟုတျပါဘူး…ဘာလို့ဆို မဇေငျတို့ လငျမယား ကလေးမရဘူးလေ မဇေငျပဲ
လိုတာလား ကိုအောငျမငျးပဲ ခြှတျရှှနျးနတောလာ မပွောတတျ…ဒါပမေဲ့လငျမယားသကျတနျး
၅နှဈ၆နှဈအတငျှး မဇေငျ ကိုဝနျလုံးဝမရခ့ဖဲ ူးဘူး…ကဈကဈလေးကလဲ တခွားသူကလေးတော့ မဟတုျပါဘူး
သူငယျငယျကနေ တက်ကသလိုရောကျတ့အဲ ထိ ဘောျဘောျကွီးတဈယောကျဖွဈသလို အခစြျဆုံးသူငယျခငြျး
လွဲဖဈတဲ့ တငျထှေးငယျရ့ကဲ လေးပါ။ တငျထှေးငယျဟာ ဒီကလေးမှေးပွီး၂နှဈလောကျပဲရှိအုံးမယျ
ရငျသားကငျဆာနဲ့ ဆုံးပါးသှာ းရှာတယျ။ ကဈကဈကို သူတို့လငျမယားမှေးစားဖို့ ဖအဖွေဈသူ ကိုငွိမျးဝငျးကို
ပွောကွညျ့ဖူးပါတယျ…ဒါမမေ့ ဲ ကို ငွိမျးဝငျးလုံးဝ လကျမခံပါဘူး။ ဒီကလေးမှာ တငျထှေးငယျရဲ့
အငေ့အှ သကျတေ ှ အမြားကွီးပါနတေယျတော့ကာ …ကြှနျတော့ကလေးကို အမှစေားအမှခေံ
အပိုငျမှေးစားခိုငျးဖို့ဆိုတာ လုံးဝမဖွဈနိုငျဘူးဆိုတဲ့ အဖွကေို ပဲသူတို့ရပါတယျ ။ ဒါကလဲဟုတျတယျ
ကဈကဈရ့မဲ ကြျနှာပေါကျ အသားအရဟော မတငျထှေးငယျနဲ့ တထရောထဲရယျ …ကိုငွိမျးဝငျးဆိုတဲ့လူက
မိနျးမကိုအလနျှခစြျတတျတ့လဲ ူပါ။ ပွောတာပွောတာပါ ဒီကလေးက မမဇေငျတို့အိမျမှာပဲ ၁၂လလုံး နေ့တိုငျ
အမွရဲ ှိနတောပ…ဲ ကလေးအဖဖွေဈတဲ့ ကိုငွိမျးဝငျး တယောကျ တငျထှေးကွညျဆုံးသှားကတဲ့က
အရကျတှအေလှနျအကြှံသောကျပွီး အရကျသမားလုံးလုံးဖွဈလို့နလေရေဲ့ ။ မိနျးမကို အလှနျခစြျတဲ့
လူဆိုတော့လဲ တသကျလုံးဆုံးရှုံးလိုကျရပွီဆိုတဲ့ အသိကွီးကို ကိုငွိမျးဝငျတယောကျ မခံစားနိုငျခဲ့ဘူး။
ဒီလိုတှဖွေဈတာ အတောျကွာသှားတော့ ..ကို့ကိုယျကို ပွနျအရောငျတငျဖို့လိုတယျဆိုတာကို
စဉျးစာမိသှားခ့တဲ ယျ ..လူကောငျးပွနျဖွဈခငြျလာတာကလဲ သူ့သမီးလေးကဈကဈကွောငျ့လို့ ပွောရမှာပဲ။
ဟုတျတယျလေး သူ့မှာ သမီးလေးတဈယောကျရှိသေးတဲ့ဟာ… သူမကို
ပွုစုပြိုးထောငျရမယျ..လူအမြားကွားမှာ ကို့သမီးလူရာဝငျ အဆငျ့အတနျးရှိအောငျ ထားဖို့ဆိုရငျ ဒီပုံဆံနဲ့
သူ့သမီးကိုအမြားက့ရဲ ဲ့မှာပေါ့။ သူ့ဒီလိုစိတျဓာတျကပြုံမြိုးနဲ့ ..ဘယျလလို ုပျဒါတှလေုပျနိုငျမလဲ။ ကိုငွိမျးဝငျ
အရကျအလှနျအကြှံသောကျပွီး ပတေနေလေို့ သူ့စီးပှားရေးကိုတော့ မထိခိုကျခဲ့ပါဘူး။ ကိုငွိမျးဝငျဟာ
အတောျလေးခမြျးသာတ့ ဲ မိသားစုမှ ပေါကျဖှားလာတဲ့ သူဌေးသားပေါ့ ။ သူဒီလို့ အခြိနျတှအေမြားကွီးကို
အရကျနဲ့ အခြိနျကုနျနခေ့ေဲ ပမဲ့ သူ့ရဲ့ ကွယျှဝမှုကတော့ အပြိုရတေောငျမပကြျဘူးပေါ့လေ…
နောငျတရခြိနျစောတယျလို့ပွောရမှာပဲ ကိုငွိမျးဝငျး သူ့ကိုသူပွုပွငျနိငျခဲ့ပါတယျ။ မဇေငျတို့လငျမယားကလဲ
အမွဲလို ဆုံးမ တိုကျတှနျးနတေော့ …အကောငျးပွနျဖွဈအောငျ လုပျရတော့တာပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ မဇေငျနဲ့
ကိုငွိမျးဝငျးတို့ ကွားမှာ ဘာမှမရှိပါဘူး …တယောကျအတှငျးကိစ်စ တယောကျသိဆိုတော့ …တဦးပေါျတဦးလဲ
နားလမဲ ှုတအှေ လနျှရှိတ့ ဲ မိတျဆအှေ ဆငျ့ ပါပဲ။ ဒါပမေဲ့ တယောကျသောသူကတော့……။
ကိုအောငျမငျးတယောကျကတော့ တနေ့ထကျတနေ့ သူ့အိမျနဲ့
အလှနျးဝေးလို့လာပါတယျ။ ကုမ်မဏီကိစ်စန့ ဲ ခရီးတှဆေကျတိုကျဆိုသလို ထှကျရတော့တာပဲ ။ တည…
ညလယျယံကွီးမှာ မဇေငျ တယောကျအိမျမကျမကျနရေငျးက ရုတျတရကျ ငေါကျကနဲထထိုငျနပေါတယျ…
ဘေးကွညျ့တော့ လငျတောျမောငျ ကိုအောငျမငျးတယောကျ ဆငျအောျမနိုးကုလားသေ ကုလားမော
အိပျနလေရေ့။ဲ သူမဘာဖွဈနတေယျဆိုတာကို လငျတောျမောငျတယောကျ ဘယလျ ိုမှသိနိုငျမယျမထငျဘူး…
ဒေါသကလဲထှကျ ရမ်မကျစိတျတှကေလဲပူလောငျနဲ့ တိတျဆိတျတဲ့ ညနကျကွီးထဲမှာ အသကျရှူနှုနျးတှေ
ကလတဲ ဖွညျးဖွညျးနွဲ့မနျလာလို့ ဖွဈပကြျနတေဲ့ မဇေငျ့အဖွဈကို တလောကလုံးက သိဖို့နနေသောသာ
ဘေးမှာအိပျနတေဲ့ လငျယကြောျးကတောငျမသိရှာဘူး။ ဒါကို မဇေငျ ဝမျးလဲဝမျးနညျး ကို့အဖွဈကိုလဲသနား
နှာမှတျသံက တရှူရှူန့ ဲ သနားစရာ သတ်တဝါမလေးကိုဖွဈလို့… လငျတောျမောငျကို နိုးလို့
မဇေငျ့ကိုလုပျပါအုံးကိုရယျလို့ ပွောရအောငျကလဲမဟုတျသေး…ဒါနဲ့ ကို့ဟာကိုယျပဲပွီးအောငျ လုပျမယျဆိုပွီး
စိတျဆုံးဖွတျကား အိပျယာပေါျပွနျလဲခလြိုကျပါတယျ…လကျတဖကျကို ညဝတျအိငျ်ကြီအပါးလေးသာဖုံးထားတဲ့
ညာဖကျနို့အုံလေးကို ဖှဖှညဈရငျး …ညဝတျစကပျပါးလေးအောကျက ရမ်မကျ အရှိနျကွောငျ့ ခြောျဆီ
အရညျကွညျလေးတှထှေကျပွီး စိုစှတျလို့နတေဲ့ အဖုတျဖောငျးဖောငျးလေးရှိရာကို ကနြျလကျတဖကျက
နိုကျထညျ့ပွီး အပေါျအောကျဘယျညာ ဖွညျးဖွညျးလေးဆှဲပှတျလိုကျ အရမျးဖိပွီးပှတျလိုကျနဲ့ …တခြိနျ
ကိုအောငျမငျးစှမျးခ့ခဲ ြိနျက ယုယမှုတကှေ ို အရုံပွုလို့ ကာမဆန်ဒရဲ့ လမျးဆုံးပနျးတိုငျကို တယောကျထဲ
ကွိုးစားလို့ ခြီတကျနရှောတော့တယျ..။ “ အငျး…အငျး ဆိုတဲ့ အသံတဲတဲလေးကိုတော့ သူကိုတိုငျကလှဲပွီး
ဘယျသူမှကွားနိုငျမှာမဟုတျဘူး….အလှနျညငျသာပွီး ဖွညျးညငျးတဲ့ စီးခကြျတှနေဲ့ သူမတဈယောကျထဲ
ကွိုးးစာလို့ ..ဖွသေိပျနရေရှာတာပါ။ “ အငျး….အငျး….ဟငျ့…အငျးးးးးး……..” ဆိုပွီး အသံ ဗောျလှနျး
လေးတဖွညျးဖွညျးတကျလာပွီး အငျးးးးးးးး….ဆိုတဲ့ သံဆှဲလေး နဲ့ ရုတျတရကျ မဇေငျတယောကျ
ငွိမျကသြှားတော့တယျ…။ သူမပွီးသှားပါပွီ အိမျထောငျသညျ မိနျးမသားတယောကျအဖို့
လငျတောျမောငျဘေးနားမှာရှိလကြျန့ ဲ မှနျးပွီး စိတျကူးနဲ့ ဖွသေိမျ့လိုကျရတဲ့ သူမရဲ့ ဖွသေိမျ့မှုဟာ
ဘယျလောကျထိ ပွညျ့ဆုံခငြျးရှိမှာသတ့လဲ ။ဲ
ဒီလိုန့မဲ နက် မိုးလင်းလို့ တခါအလင်းရောက်ခြဲပန်ပါပြီ … မေဇင့် မျက်လုံးလေးတွေမှိတ်လျက်နဲ့
ကိုအောင်မင်းကို လှန်းဖက်လိုက်ပါတယ်။ ဘာမှမရှိပါဘူး ကိုအောင်မင်းအိပ်တဲ့ဖက်ခြမ်းက
စောင်လေးကိုပဲသွားကိုင်မိလိုက်ပါတယ်… ကိုအောင်မင်း ထသွားပါပြီ..ဒါနဲ့ မျက်လုံးလေးဖွင့်လို ခေါင်းရင်းက
စာကြည့်စာပွကဲ ကိုအောင်မင်း ထာခ့တဲ့ ဲ စာတိုလေးကို လှန်းယူပြီး ဖတ်ကြည်လိုက်တယ်…“မေ ကိုဒီနေ့
မန္တလေးကိုသွားလိုက်ပြီ..မနက်ဖြန်ပြန်လာမယ်…ချစ်တဲ့ ကိုအောင်” ကိုအောင်မင်း တယောက်အလုပ်ကိစ္စနဲ့
မန်းလေးကို သွာ းပါပြီ ။ ထူးခြားမှုမရှိတဲ့ နေ့တနေ့ကို ထပ်ပြီးဖြတ်တန်းရအုံးမှာပဲ ဆိုတဲ့ အတွေးလေးတွေးရင်
ပြန်မေးဆက်ဖို့ မျက်လုံးတွေပြန်မှိတ်ပြီး ခဏမှာပဲ…. စာကြည်စာပွဲပေါ်တင်ထားတဲ့ သူမဖုန်းလေး
တုံခါလာတော့တယ်…. သီချင်သံတွေ အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်လို့ပေါ့။ ဒါနဲ့ ဖုန်းကိုကောက်ယူပြီး
ကြည့်လိုက်တော့ ကိုငြိမ်းဝင်းစီကဖုန်းလေးဝင်နေတာပါ။ ကစ်ကစ်လေးကို မမေဇင်စီလာထားဖို့
ဖုန်းလှန်းဆက်တယ်စိုတာ မေဇင်သိလိုက်ပါပြီ..
“ မောနငျး ..ကိုငွိမျး…ကလေးလာထားတော့မလို့လာ”
“ဟုတျတယျ မဇေငျ …ကလေးက အခုအိပျပြောျနသေေးတယျသိလာ….အဲဒါအကိုခြီလာလိုကျမယျ…
မဇေငျကော နိုးသေးရ့လဲ ာ ..အနောကျရှကျမြား ဖွဈသှားလား..မသိဘူးမဇေငျရေ…”
“ အို့….မဖွဈပါဘူး ကိုငွိမျးရယျ မဇေငျထနပေါပွီ ..ခေါျလာခဲ့လိုကျပါ”
“ဒါဆို ကိုလာပွီနောျ ..မဇေငျ” ကိုငွိမျးဝငျး ကတော့ မဇေငျနဲ့ စကားပွောရငျးအမွဲ ရှှငျရှှငျပပြြ
မွူးမွူးကွှကွှပဲပွနျပွောလေ့ရှိပါတယျ။
ဒါနဲ့ မဇေငျလဲ အိပျရာပေါျက အလူးအလထဲ ညဝတျအိငျ်ကြီနဲ့ ဆကပျတိုကို ကှငျးလုံးပုံခြှတျလို့
ကိုလုံးတီန့ဘဲ ာဝတျရမယျဆိုတာ စဉျးစားရငျး အဝတျ ဗီရိုကို မှနေပေါတော့တယျ။
ဆကပျတို အိကြ ၤီပါးန့ေဲ တာ့ ကိုငွိမျးဝငျးကို ထှကျတှေ့ဖို့မဖွဈနိုငျ ဒါကွောငျ့ ညဝတျ ပဂြားမတျဈ
အပေါျအောကျစငျတူကောကျဝတျလိုကျပါရော…
မကွာဘူး အိမျရှေ့ ဘဲလျတီးသံကွားလို့ အိမျအောကျအပွေးစငျးပွီး တံခါးဆှဲဖှငျ့ လိုကျတော့ …ကိုငွိမျးဝငျးနဲ့
သူ့လကျပေါျအိပျပြောျနတေဲ့ ကဈကဈတို့ရောကျနကေပြါပွီ။ကိုငွိမျးဝငျနဲ့ ကဈကဈကိုပွုံးပွလို့
နှုတျဆကျကွိုနရေငျးက မဇေငျတယောကျ ရုတျတရကျဆိုသလို တှတှေကွေီးကွညျ့ပွီး မှငျသကျမိနပေါတယျ။
ဒါကို ကိုငွိမျးဝငျးက “ မဇေငျ ကိုငွိမျးတို့ ဘာမြားဖွဈလို့ လဲ..ဘာမြားလိုအပျနလေို့လဲမသိဘူးနောျ”
ကိုငွိမျးဝငျလ ဲ မဇေငျ သူန့ကဲ လေးကို ဆူးဆိုကျကွညျ့နတောကို သတိထားမိပွီး …သူတို့
ဘာမြားလိုအပျနသေလေဲ ပါ့…မဇေငျတလ့ ဲ ကို့ကိုယကျ ိုတလဲ့ ွပွနျကွညျ့နမေိတယျ။
ဒါနဲ့ မေဇင် သတိပြန်ဝင်လာပြီး
“ အော်…ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးကိုငြိမ်း လာလာအိမ်ထဲဝင်”
ကလေးကို မေဇင် လက်လွဲယူလိုက်ပြီး …အိပ်ခန်းထဲရှိ ကုလေးပုခက်မှာ သွားသိပ်ထားလိုက်တယ်။
မေဇင်အခန်းထဲဝင်လာတော့ …ကိုငြိမ်းဝင်းဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေရင်းကနေ မေဇင်မျက်နှာကိုကြည်ပြီး
“ မေဇင်အခုမှထတာလာ…ဒါမှမဟုတ်နေမကောင်းဘူးလာ”
“ နေမကောင်းတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး ကိုငြိမ်း …နဲနဲ အားပျော့သလို အားမရှိသလို တမျိုးလေးဖြစ်နေတာ…
အဲလိုကြီး အားမရှိတာလဲမဟုတ်ဘူး…ဘယ်လိုပြောရမလဲ…ခစ်ခစ်” ရီရင်းပြန်ဖြေသည်
သူမဘာဖြစ်နေသည်ကို…သူမမှလွဲရ်ျ ကိုငြိမ်းဝေ သိနိုင်မယ်မထင်ဘူး…။ဒီလိုနဲ့
နှစ်ယောက်သားပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ..ရီလိုက်ကျပြီး နှစ်ယောက်သား ခေတ္တတိတ်ဆိတ် သွားကျတာပဲ…ကိုငြိမ်း
တစ်ယောက် အစော ရွှင်ပျနေသောမျက်နှာမှာ ရုတ်တရက် ညိုးကျသွားပြီး ကြမ်းပျင်ကို
ငုံ့ကြည့်နေနေတော့…မေဇင် ကိုငြိမ်းဝင် ကိုတချက်အကဲခက်ကာ ဆုပ်ထားတဲ့ ကိုငြိမ်းဝင်းလက်များကို သူမ
လက်နုနုလေးဖြင့် ညင်သာစွာ အုပ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်။
“ ကိုငွိမျး မနေ့က ထှေး ငယျဆုံးတာ ၅နှဈပွညျ့တ့ေဲ န့နောျ”
“ ဟုတျတယျ မဇေငျ” ကိုငွိမျးပွနျဖွသေညျ
“ကိုငွိမျးဒီလို လိမျလိမျမာမာနဲ့ ကဈကဈကို ကောငျးကောငျးပွုစုပေးနတေဲ့ အတှကျ ထှေးငယျ ကိုငွိမျးကို
တမလှနျကနေ ကြေးဇူးတငျနမှောပါ ကိုငွိမျးရယျ..ဝမျးမနဲပါနဲ့နောျ..ကိုငွိမျး” ဟု တိုးတိတျညငျသာသညျ့
လသေံဖွငျ့ကိုငွိမျး၏ သနားဖှယျကောငျးသောမကြျဝနျးအစုံကို မဇေငျဆိုကျကွညျ့ကာ ကိုငွိမျး၏လကျမြားကို
သူမလကျနုနုလေးမြားဖွဈဆုပျကိုငျရငျး နှဈသိမျ့စကားပွောလို့ မဇေငျ ကိုငွိမျးကို အားပေးနရှောတယျ …။
သူမမကြျဝနျးမြားမှလဲ မကြျရညျပူမြား ပါးပွငျထကျသို့ စီးလို့ တယောကျကိုတယောကျသနားခွငျး
နာလညျမှုတို့နှငျ့အတူ နှဈယောကျသား မမွငျရ မကွားရတဲ့ အပေးအယူတှေ ခြိနျငွိနသေယောငျ…..
နေ့စဉျတှေ့နရေသော မဇေငျ့ အဖွဈလေးကို ကိုငွိမျးဝငျးကောငျးကောငျးသိတလို…ကိုငွိမျးဘယျလိုတှေ
ခံစားနရေလို့ ဘာတှကေိုတောငျးတနသေလဲဆိုတာကိုလဲ ကိုငွိမျး၏ဘဝအစအဆုံးကို သိသော မဇေငျကလဲ
ကောငျးကောငျးသိတယျ….ဒါကွောငျ့ အခုလို စိတျကှယျရာမှာ နားလဲမှုတှေ အပွနျအလှနျပေးနတေဲ့ ဖိုမနှဈဦး
တို့ရဲ့ နောကျဆုံးဘူတာဟာဘယျမှာဆိုကျမလဲလို့ ထငျလဲ။ ဒါကိုလဲသူတို့နှဈဦး သိပွီးသားပဲလေ…
တှေးကွညျ့စရာမလိုတော့ပါဘူး…ဟုတျတယျမလား ။
ကိုငွိမျးလဲ မဇေငျကိုငျထားသော သူ့လကျဖှားနှဈဖကျကို လှှတျပွီး မဇေငျ့ လကျလေးမြားအပေါျမှ
ဖွညျးဖွညျးအုပျကိုငျလို့ မဇေငျမကြျနှာနားသို့ သူ့မကြျနှာကို တိုးကပျသှားလိုကျပွီး…အနညျငယျ
တုနျရီနသေောလသေံဖွငျ့ ကိုငွိမျးဝငျး ..
“ကိုငွိမျးရငျထဲကစကားတခုလောကျပွောပါရစမေဇေငျ ကိုအောငျမငျးက မဇေငျ့ကို ဂရုစိုကျရဲ့လား..ဟငျ…
မဇေငျဘာတှလေိုအပျနတောလဲဆိုတာ ကိုငွိမျးကောငျးကောငျးသိပါတယျ မဇေငျရယျ…သူမဖွညျ့စီးနိုငျရငျး
ကြှှနျတောျ အဲဒီတာဝနျလေးကို ယူပါရစေ ..မဇေငျ…နောျ…ခှငျ့ပွုပါဗြာ”
မဇေငျ ခေါငျးလေးငုတျသှားပွီး
“ ဟုတျပါတယျ ကိုငွိမျးရယျ….ကိုအောငျမငျးကလေ အခုဆိုရငျ မဇေငျ့ကို ရှိသေးတယျလို့တောငျ
ထငျသေးရ့လဲ ားမသိဘူး…အခြိနျပွညျ့ ကုမ်မဏီကိစ်စဆိုပွီး ခရီးခဏခဏထှကျနေ တော့တာပဲ…
သူအလုပျကွိုးစားလို့ ငှတှေအေမြားကွီးရတာကို မဇေငျမမှတျမောဘူး …ဒါကိုလဲသူသိတယျ…
ဟငျး..ဟငျ့..ရှတျ..ဟငျ့” ခံစားနရေသညျမြားကို ပွောရငျး မကြျရညျမြားစီးကလြို့လာတော့တယျ..ပွောရငျနဲ့
မကြျရညျမြားစီးကလြာပါတော့တယျ။
မဇေငျ့မကြျရညျတှကေို ကိုငွိမျးလကျမြားဖွငျ့ ပါးပေါျမှ သုတျခပြေးလိုကျရငျး….မဇေငျကလဲ အလိုကျသငျ့လေး
ကိုငွိမျးပုခုံးပေါျကို ခေါငျးလေးမှီထားလိုကျပါတော့တယျ။
ကိုငွိမျးပုခုံးပေါျမဇေငျ မှီလိုကျတော့ မဇေငျ့ ညဝတျအငျ်ကြီပါးပါး ရငျဟိုကျလေးမှ မဇေငျ့နို့လေးမြားကို
ကိုငွိမျးမွငျနရေသညျ….မဇေငျ့ အသကျရှူသံနှငျ့အတူ နို့လေးမြားက ဖုတျလှိုကျဖုတျလိုကျနဲ့ အရမျးကို
ခစြျစရာကောငျးပွီးကိုငျလို့ အရမျးကောငျးမှာပဲလို့ ကိုငွိမျးကွညျ့ရငျးတှေးနမေိတာပေါ့…
ကိုငွိမျးကို့ကိုယျပွနျထိနျးပွီး သူအခုတှေးနေ ဖီလငျယူနတေဲ့ အရာတှကေို ခေါငျးထဲကထုတျပွဈလိုကျ
ခငြျခ့တဲ ယျ….. မိနျးမ ဆိုတ့အဲ ရာန့ ဲ နှဈန့ခဲ ြီလို့ ကငျးကှာနတေဲ့ ကိုငွိမျးတဈယောကျတော့ ဒီလိုလှပပွီး
ကာမပိုငျလငျယောကြာျးရှိတ့ ဲ မိနျးမတယောကျရဲ့ အထိအတှေ့ကို လှနျဆနျနိုငျခွငျးမရှိခဲ့ပါဘူး။ ပထမ
ဘာလုပျရမှနျးမသိခငျ သူလုံးဝ သိလိုကျတာ တခုကတော့ သူစပွီးစီးကြောျနပွေီဆိုတာကိုပေါ့….
ပွညျ့စုံခွငျးအထှတျအထိပျကို မရမက၊အမိအရ လှနျးယူလိုခွငျးဆန်ဒ အလှနျပွငျးပနြတေဲ့
အိမျထောငျတညျမိနျးမ မဇေငျအဖို့တော့ ဘာကိုမှ ဆငျခွေ ထိနျးကှပျနိုငျစှမျးမရှိတော့ပါဘူး…ဘယျလောကျ
အားပွငျးတဲ့ အသိတရားပဲ ပွနျဝငျလာပါစေ မဇေငျနောကျဆုတျတော့မှာ မဟုတျပါ….သူမ ထိုအရာကို
ပွုလုပျဖို့ သခြော စဉျးစာပွီး ဖွဈတော့ ရပျတနျ့ပွဈဖို့ ဆိုတာ မဇေငျ့ အတှကျ ဒီအခြိနျမြိုးမှာ
ဘယျလိုမှမဖွဈနိုငျတော့တ့ ဲ အဓိပါယျမ့ ဲ စကားတခှနျးဖွဈသှားမှာပါ…
သူမလကျလေးတှကေို ဆုပျကိုငျထားပွီး ခန်ဓာကိုယျခငြျးထိကပျလို့ နှေးထှေးမှုတှပေေးနတေဲ့ ကိုငွိမျးရဲ့
အသကျရှူသံ ရငျခုနျသံတှကေနေ တဆငျ့ ကိုငွိမျးစိတျတှအေရမျးလုပျရှားနတေယျ ဆိုတာကို
မဇေငျလဲသိနတေယျ…။ မဇေငျ့ သှေးခုနျနှုနျးတှေ ပိုမွနျလာလို့ အသကျရှူသံတှဟောလဲ
ပိုကွမျးတမျးလာနတောကို ကိုငွိမျးထိတှေ့ ခံစားနရေငျးက …ခန်ဓာကိုယျပူးကပျထားလို့
တယောကျကိုတယောကျဘယျလောကျလိုအပျနကေတြယျဆိုတာကို ပိုပိုပွီးသိရှိလာသလို ခံစားနရေတဲ့
မဇေငျန့ ဲ ကိုငွိမျး……….
သူတို့နှဈဦးဖွဈနပေုံက ဒိုငျနမိုကျတှေ အပွညျ့ထညျ့ထားတဲ့ ဂိုတောငျတဈလုံး ဖောကျခှဲဖွဈဖို့
……တရှူးရှူးန့ေဲ လာငျကြှမျးရငျး ဂိုတောငျရှိရာကို သှားနတေဲ့ စနဈတံတခြောငျးလိုပေါ့…
သာမနျုထကျ ပိုလနျှတဲ့ ရငျးနှီးမှုမြိုးကို ဆကျတိုကျဆိုသလို ခံစားထိတှေ့မိနကေတြော့ မဇေငျအတှကျ
ရှေ့တလမျးဆကျတိုးဖို့ သတ်တိတှေ ပိုရှိလာအောငျ လုံ့ဆောျပေးလိုကျတလိုဖွဈသှားတော့တယျ…
ဒီလိုနဲ့ မဇေငျတယောကျ ကိုငွိမျးရ့လဲ ကျတှကေို ကိုငျထားရာက ဖွုတျခလြိုကျပွီး ဖောငျးပွီးအပေါျကို
ထောငျတကျနသေော ဘောငျဘီဂှကွားရှိ ကိုငွိမျး၏ လိငျတံကွီးကို အလိုလို အပေါျမှအုပျကိုငျပွီးသား
ဖွဈနတေော့တယျ… ဘောငျးဘီအပေါျမှ မမွငျဖူးသေးသော ကိုငွိမျး၏ သတ်တဝါလေးကို ဖွညျးဖွညျးညဈလို့
ဆုပျကိုငျကွညျ့မိတယျ….ကိုငွိမျးလဲ အသကျပွငျးပွငျးတခကြျကို ဆှဲလို့ရှူပွီး မဇေငျ့ကို ဖကျထားလိုကျပါပွီ…
“မေ …ကိုအောငျမငျးက တကယျကို မေ့အပေါျနားမလညျ ခဲ့ဘူးနောျ” ကိုငွိမျးတယောကျ ကှဲအကျအကျ
အသံတိုးလေး ဖွငျ့ မနဲ့ အားယူရငျး မဇေငျကို ပွောတော့..
“ကြေးဇူးပွုပွီး ဘားမှမပွောပါန့ေဲ တာ့ ကိုငွိမျးရယျ….ကိုအောငျမငျးက နားမလဲပမေဲ့…ကိုငွိမျးကတော့ မေ
ဘာတှေ ဖွဈနတောကို အစောကတ့ကဲ သိနတေယျ မဟုတလျ ား ဟငျ ကိုငွိမျး …ကိုငွိမျးလဲ မေ့ စီက
ဘာတှလေိုခငြျနတေယျဆိုတာကို မအေရငျကတဲက သိပွီးသားပါ ကိုငွိမျးရယျ…ကိုအောငျမငျးရှေ့မှသာ
မသငျ့တောျလို့ မေ မကြျလုံးတှကေို ရှောငျဖယျနပေမေဲ့ ….ကိုအောငျမငျး မေ တို့ အနားမရှိတဲ့ အခြိနျ မေ က
ကလေးပေ့လှ ို့ ခြော့သိပျနတေ့ ဲ အခြိနျတဆှေ ို မေ့ တကိုယျလုံးကို ကို ခိုးကွညျ့နတော သိပါတယျနောျ…
အလဲ ိုခိုးကွညျ့ပွီး မပွညျ့စုံခ့ရဲ တ့ ဲ နေ့တကှေ ုနျသှားပါပွီ ကိုငွိမျးရယျ…မေ့ ရငျထဲကနေ
ကိုလိုသမြှကိုကွိုကျတလို ယူလိုကျပါတော့နောျ…အရာအားလုံးကို ယူလိုကျပါတော့..နောျ..ကိုငွိမျး…”
ခြှဲပစြျ ခြိုမွိနျသော စကားမြားကို မဇေငျခတျတိုးတိုးလေး ပွောနရေငျး ကိုငွိမျး၏ လိငျတံကွီးကိုလဲ
ဖွညျးဖွညျးခငြျး အပေါျအောကျပှတျသပျလို့ ပေးနမေိတယျ….မဇေငျ ယခုလုပျနသေော အပွုအမူမြားသညျ
ကိုငွိမျးအဖို့ လပေေါျမှာပြံဝဲနရေသလိုပါပဲ မ သတ်တဝါနှငျ့ အတောျကွာကငျးကှာနခေဲ့သော ကိုငွိမျးတယောကျ
အရမျးကောငျးလို့ မိနျးပွီး ယူနတေော့တယျ…ပါစပျမလဲ ညညျးညူသံ တဲတဲထှကျလိုျ့။
ကိုငွိမျးအဖို့ ဒီလိုခံစားမှုရသမြိုးကို တငျထှေးငယျ မရှိတော့သညျ့ နောကျပိုငျ တခါကလေးတောငျမြှ
မခံစားခ့ရဲ တာကွာလို့နပေါပွီ…အခုတော့ကွညျ့ပါ အုံး …သူ့မိနျးမ ထှေးငယျရဲ့ သူငယျခငြျး အရငျးကွီးက
ပွုစုလို့ ယုယပေးနလေိုကျတာ ပွောမပွတတျအောငျ ကောငျးလှနျးနတောပေါ့။
မဇေငျ့ နှုတျခမျးပါးလေးတှကေ ကိုငွိမျးလညျတိုငျတလြှောကျကို
အနမျးနုနုလေးတှေ ပးရငျးပေါ့….ကိုငွိမျးရ့ေဲ သှးခုနျနှုနျတှေ ပိုပိုမွနျလာပွီး
ကိုခန်ဓာအတှငျးသှေးစီးစဉျးမှုမြားလဲ အလှနျအရှိနျပွငျးလို့လာတယျ …ကိုငွိမျးလညျတိုငျကို မဇေငျ့
နှုတျခမျးလေး မြား လြှာဖွားလေးမြားဖွငျ့ ဖှဖှလေးနမျးလိုကျ ယှကျလိုကျလုပျနမေိရငျး… ကိုငွိမျးလညျပငျးရှိ
သှေးလှှတျကွေားဖောငျးဖောငျးလေးတခြောငျးအတှငျး အရှိနျဖွငျ့ ဖွတျတနျးသှားသညျ့ သှေးစီးစဉျးမှုကို
မဇေငျ့ လြှာဖွားလေးမှ ထိတေ့ ှ ခံစာလိုကျရသညျ….
မုတျဆိတျကငြျဆှယျတှေ မကွာသေးမီကမှ ရိတျထားသော မေးရိုးတလြှောကျနဲ့ မေးစေ့ တှမှော မဇေငျရဲ့
တတှေး တနှေ ဲ့ ဖွနျးပတျထားသလိုပါပ ဲ
မဇေငျ့ ပေါငျကွားအတှငျမှာလဲ ပူနှေးလို့လာပွီး စိုစိုစှတျစှတျလေးဖွဈလို့ လာပါပွီး…
ကိုငွိမျးတယောကျ မဇေငျ့ အပွုအမူတှကေို သညျးမခံနိုငျတော့ပဲ မဇေငျ့နှုတျခမျးပါးလေးတှကေို ဆှဲယူကာ
အားရပါးရကို အနမျးမိုးတှရှောပေးပါတော့တယျ။ အဲလို ကိုငွိမျးကစလို့ မဇေငျ့နှုတျခမျးပါးလေးကို တေ့ပွီး
kissing ဆှဲလိုကျခွငျးဟာ ….သူတို့နှဈယောကျလုံးကို ဗို့အားအလှနျပွငျးတဲ့ ဓာတျအလိုကျခံလိုကျရ
သလိုပါပဲ…နှာသံတှေ အသကျရှူသံတှကေလဲ တိတျဆိတျနတေဲ့ ဧညျ့ခမျးအကယြျကွီးထဲမှာ
တိုးတိုးညငျသာစှာ ထှကျလို့နပေရောလား…
ရုတျတရကျ ကိုငွိမျး မဇေငျ့ ဂြိုငျးအောကျကနေ မပွီး မတျတကျထရပျလိုကျတယျ…မဇေငျက
ဒီအပွုအမူကွောငျ့ ကိုငွိမျးကို အံ့သွသလိုကွညျ့နမေိတာပေါ့။ အတနျကွာသဆေုံးခဲ့ရသော ရမ်မမြီးကွီးဟာ
အခုတော့ ကိုငွိမျးစိတျအတှငျးဝဲ တဟုနျးဟုနျးဖွငျ့ သောကျလောငျနတေော့တယျ။ ဒီလို ရမ်မကျငှေ့တှေ
ရိုကျခံထိသှားသော ကိုငွိမျး၏အပွုအမူမြား ပိုရျရြဲတငျးလို့လာပါတယျ။ မပွောမဆိုနှငျ့ မဇေငျ့ ပုခုံးနှဈဖကျကို
ကိုငွိမျးဆုပျကိုငျပွီး အုပျနံရံဖကျကိုတှနျးထုတျလိုကျပါရော…အုပျနံရံမှ ကပျလို့ ကွောငျပွီးကွညျ့နတေဲ့
မဇေငျ့အနားကို မကြျတောငျ့နီ လူမိုကျအထာဖွငျ့ တလမျးခငြျးရှောကျသှားပွီး လကျနှဈဖကျကို အုပျနံရံမှာ
မွှောကျလို့ဆှဲကပျထားလိုကျတာပေါျ့…မဇေငျ့ နှုတျခမျးပါးလေးကို ကိုငွိမျးနှုတျခမျးဖွဈတေ့ကာ
အနမျးတခကြျပေးလိုကျတယျ…ဖှဖှလေးနမျးလိုကျသော ကိုငွိမျးအနမျးကွောငျ့ မဇေငျရငျထဲမှာ
ကွညျနူးမိနယေုံရှိသေး….ကို ငွိမျး တယောကျ သူ့လြှာကို စေ့နတေဲ့ မဇေငျ့ပါစပျပေါကျထဲ ထိုးထညျ့ပွီး…
တံတှေး နှငျ့ နှုတျခမျးလြှာတို့ရ့ ဲ ကွမျးတမျးစှာ ရောနောလုပျရှား ပှတျသပျနရောမှ အသံမြားထှကျသညျ့တိုငျ
ကဈစငျဆှဲပွဈလိုကျပါရော… ။ တယောကျလြှာ တယောကျကလိလိုကျ နှုတျခမျးပါးလေးတှကေို
သှာ းလေးတှနေ့ဖဲ ဖှ ှေ လး ဆကှဲ ိုကျလိုကျနဲ့ နမျးမိနလေို့ပေါ့…။
ညညျးသံတဲတဲလေးထှကျကလြာတယျ….ကိုငွိမျးကို တငျကပြျစှာ မဇေငျဖကျထားရငျး ဘောျလီမပါတဲ့
ညဝတျအိငျ်ကြီအောကျက သူမနို့တှအေပေါျ တအားဆှဲဖိထားလိုကျမိတယျ။ တရိတျရိတျတကျလာတဲ့
ခံစားမှုဖီလငျတှကွေောငျ့ မဇေငျ့ နို့တီးခေါငျးလေးမြားမာတောငျလာပွီး ကိုငွိမျး
ရငျဘတျကိုသှားထောကျလို့နပေါရော ….နိ့သီးခေါငျးအရသာကွောငျ့ ကိုငွိမျးမဇေငျ့ကို အနမျးမိုးရှာတာရပျပွီး
…မဇေငျ့အပေါျအငျ်ကြီကွယျသီးတှကေို တဈလုံးပွီး တလုံးဖွုတျနလေရေဲ့… ပွူထှကျလာတဲ့ မဇေငျ့နို့အုံကို
ကွညျ့လို့ မဇေငျ့မကြျနှာကိုလဲတခကြျပွနျကွညျ့လိုကျရာ… ကိုကွိုကျသလိုလုပျနိုငျပါတယျနောျ လို့
အထာပေးတဲ့ အပွုံးကောကျလေး တခုကို မဇေငျ့မကြျနှာကနထှေကျကလြာတာပေါ့…။
ကိုငွိမျးရ့လဲ ကျတဖကျက မဇေငျ့ နို့တလုံးပေါျအုပျကိုငျလို့ ခကျဖှဖှညဈပေးရငျး ကနြျတလုံးကိုတော့ ပါစပျနဲ့
ကုနျးစုပျလိုကျတယျ…
“ အငျး…အငျ….အားးးးး…..ကို……အငျး…အ..အငျ” ဆိုတဲ့ ညညျးသံလေးတှထှေကျလို့လာယော
မဇေငျ့ပေါငျတှေ တဖွညျးဖွညျးကားသှားပွီး ကိုငွိမျးရဲ့ လှတျနတေဲ့ လကျတဖကျကိုလှနျးယူကာ
သူမပေါငျကွားအတှငျး ဖိကပျပေးထားလိုကျပါရော….ကိုငွိမျးလကျက မဇေငျ့ ညဝတျဘောငျးဘီလေးကို
ဆခှဲ ြှတျပွဈပွီး အမှေး အုပျအုပျန့ ဲ အရညျတှစေိုလို့နတေဲ့ မဇေငျ့ အဖုတျလေးကို
အုပျကိုငျပွီးဖွညျးဖွညျးပှတျပေးနတေယျ…
“ အငျး …အား….ကို…ကိုလို့….ကောငျးတယျ…..အငျး…အငျ” မဇေငျပါစပျ ဟဟလေးအတှငျးမှ
ညညျးသံတှအေဆကျမပွတျထှကျလာရငျး…ကိုငွိမျးကလဲ ပှတျပေးနတောကို အရှိနျတငျလို့ အမွနျပှတျလိုကျ
နို့စို့လိုကျ န့ ဲ မဇေငျ့ ညညျးသံတေ ှ အသကျရှူသံတှကေလဲ တခနျးလုံးကိုပွညျ့လို့….မဇေငျကလဲ
ကိုငွိမျးလကျန့ ဲ ပတျှပေးနတေ့ ဲ စညျးခကြျအတိုငျ သူမအဖုတျလေးကို ကော့ကော့ပေးရငျ
အားကွိုးမှနျတကျပါပဲ..
”အား….အငျ…အား…အားးးးးးးးးးးးးးးးးးး……” ဆိုပွီး အရုပျကွိုးပွတျ မဇေငျတခါပွီးသှားတာပေါ့။
ကိုငွိမျးလကျတခုလုံး မဇေငျ့အဖုတျရညျတှနေဲ့ ရှဲလို့
မဇေငျ ပါစပျမှ အကျသံလေးဖွငျ့
“ ကြေးဇူးပါပဲ ကိုရယျ…မလေေး လနျှခ့တဲ့ ဲ ၂နှဈ ၃နှဈအတှငျး ဒီလောကျကောငျးတဲ့ အရသာမြိုးမဇေငျ
မရခ့တဲ ာကွာပွီ…သိလာ…ကိုရယျ…ကို့ကိုအရမျးခစြျတယျကှာ….”
“ ဒီနေ့တနေ့လုံး မဇေငျ့အနားမှာ ကိုငွိမျးနပေေးနိုငျမလား…ဟငျး..ကိုငွိမျး…ကိုအောငျမငျးက မနကျဖွနျမှ
မန်တလေးက ပွနျရောကျမှာ ဒီနေ့တနေ့လုံးရော တညလုံးပါ မဇေငျကိုငွိမျးကို ခစြျပါရစေ..ကှာ”
မဇေငျ့ အဖုတျကိုကိုငျထားသော လကျကို ကိုငွိမျးပွနျဆှဲ ယူလိုကျပွီး …လကျတှငျပနေသေော သုတျရညျနှငျ့
ခြောျဆီမြားရောနောနသေော မဇေငျ့၏ အဖုတျရညျမြားကို လြှာနှငျ့ယကျရငျးက
“အငျ..ကိုဒီနေ့ မဇေငျ့အိမျမှာ အခြိနျကုနျဖို့တော့ စိတျမကူးထားဘူး…ဒါပမေဲ့ ကို မဇေငျ့ကိုမငွငျးတော့ပါဘူး…
ကိုလဲ မေ့ကိုခစြျလို့မဝသေးဘူး…ဟဲဟဲ” လကျခြောငျမြားရှိ မဇေငျ၏ သုတျရညျမြားကို ယကျနရေငျး
စကားပွောနသေော ကိုငွိမျး အမူအရာကို မဇေငျ ကွညျ့ရငျမှ ရငျထဲတှငျ တဏှာ မီးမြားပွနျလဲ
လောကျကြှမျးလို့ လာပါတယျ။ မဇေငျ့အဖို့ တခါပွီးသှားတာတောငျ ၁မိနဈ မပွညျ့ သေးဘူး
ထပျပွီးတောငျးနတေော့ တောျတောျ နှာကွီးတဲ့မိနျးမလို့ ကိုငွိမျးယူဆမိရငျယူဆမိပါမယျ…ဒါမမေဲ့ သူမ ရဲ့
နှဈန့ခဲ ညြျလို့ ကွာအောငျ ပွညျ့စုံမှုမရှိတ့ ဲ သူတယောကျအနနေဲ့
ဘားမှပွောစရာမရှိပါဘူး…တာဘယျသူ့အပွဈလဲ …လငျတောျမောငျမြားရဲ့ အပွဈပဲ
မဟုတျဘူးလာ….ဒါန့ကဲ ိုငွိမျးလကျမြားကို လြှ ာဖွငျ့ယကျနရေငျး မဇေငျ့ မကြျနှာကို တညျကွညျသော
မကြျလုံးမြားဖွငျ့ တညျ့တညျ့ကွညျ့ရငျး…
“ ကို တခုပွောခငြျတယျ မေ…ဒီလိုပဲ ကိုအောငျမငျးက ဆကျပွီးမေ့ကိုနားမလဲနိုငျသေးဘူးဆိုရငျ ကိုမေ့နားမှာ
အခြိနျပွညျ့ တာဝနျယူပေးခငြျတယျကှာ…နောျ” ” ဒီလောကျခြောပွီး အရသာရှိတဲ့မိနျးမကို သူမို့လို့
ဂရုမစိုကျတယျ…”ကိုငွိမျး မွခှေေးအပွုံးတခကြျပွုံးရငျး မဇေငျ့အား ပွောရာ…
“အို..ကိုငွိမျးရယျ အဲဒီလူကွီးမဇေငျဘာဖွဈနတေယျဆိုတာ ဒီတသကျသိနိုငျတော့မယျမထငျဘူး…
ခဈ..ခဈ..”ကိလသေ မာယာဖွငျ့ ဆှဲဆောငျမှုအားကောငျးပွီး လမျးဘေး အပွတျမယျတို့၏
ကြနေပျအားရသော အပွုံးတပှငျ့ကိုပွုံးရငျ..မဇေငျတယောကျ သူကိုသူသဘောကလြို့
တခဈခဈနဲ့ရီနတေော့တယျ…ရီနရေငျးက
“သူမဇေငျ့ ကို ကိုငွိမျးအခုလို ဖွညျ့ဆညျးပေးပုံမြိုးနဲ့ မဇေငျကြနေပျအောငျ လုပျပေးနိုငျခဲ့မယျဆိုရငျတောငျမှ
မဇေငျ့ အခစြျတှသေူ့အတှကျမရှိနိုငျတော့ ပါဘူး ကိုရယျ…မဇေငျ ကို့ကိုအရမျးခစြျနမေိပွီ..သိလား ကို”
မဇေငျ ၏ ခြှဲပွဈသော စကားမြားကို ကိုငွိမျးနားထောငျနရေငျမှ မဇေငျ့အဖုတျအတှငျသို့ ပွနျနိုကျကာ …
အုံထနသေော အဖုတျမှေးအုံအုံလေး အားဆှဲဆောငျ့လိုကျသညျ…
“အ….ကို ဘယျလိုလုပျတာလဲ နာလိုကျတာကှာ….” ဟုမဇေငျပွောနရေငျးက
“မေ ပဲပွီးသေးတာ ကိုငွိမျးကပွီးသေးတာမဟုတျဘူး …ကို မေ့ ကိုလုပျခငြျတယျကှာ”
မဇေငျတဈယောကျ ကိုငွိမျးစကားမဆုံးသေး ကိုငွိမျးအုပျမိုးထားသော ရငျခှငျထဲမှ ပွေးထှကျလိုကျရငျ
ဆိုဖာရှိရာ သို့ တလှမျးခငြျးရှောကျသှားရာ…မဇေငျ့ လမျးလြှောကျပုံကို ကိုငွိမျးခြဆေုံးခေါငျးဆုံး
မကြျလုံးကြှတျထှကျမတကျ လိုကျ့ကွညျ့နလေရေဲ့။
ခွလှေမျးမြားကို တလမျးခငြျးလြှောကျလို့ ဆိုဖာရှိရာသို့ သှားနသေော မဇေငျ့လမျးလြှောကျပုံမှာ ကိုငွိမျးအဖို့
သှေးပကြျမတတျ ဆှဲဆောငျမှုရှိသောကွောငျ့ ကိုငွိမျးရငျဘတျကွီးမြားမှာ တဒုတျဒုတျ တဒုတျဒုတျနှငျ့
….ရမ်မကျမီဖွငျ့ အပူပေးထားသော ကာမသှးမြားကလဲ ဆူပှတျလို့နတောပေါ့…ကိုငွိမျးလဲ မကြျတောငျမခကျပဲ
မဇေငျ့နောကျကြောအလှကို ငေးမောမှငျသကျမိနရေငျး ..။ မဇေငျမှာ အနညျးငယျဝသယောငျရှိပမေဲ့…သာမနျ
ယောကြာျးသား တယောကျအဖို့ အလှနျဆှဲဆောငျမှုရှိတဲ့ ကိုလုံးအခြိုးအစား ရှိသူလေးပါ…
ဆိုဖာနားကိုရောကျသှားတော့ မဇေငျတယောကျ ခါပေါျရှိ ညဝတျဘောငျးဘီ မြော့ကွိုးလေးအတှငျးသို့
လကျခြောငျးလေးမြားထိုးခြိတျကာ ဘောငျးဘီလေးကို တဖွညျးဖွညျးအောကျသို့ဆှဲ ခြှတျလိုကျတော့တယျ…
ဖွူဖှေးနုအိနသေော ဖငျလုံးလုံးလေးသညျ ကိုငွိမျးမကြျလုံးတှကေို ပွာဝသှေားအောငျ လုပျလိုကျသလို…
ဘောငျးဘီးအား ခြှတျပွီး ဆိုဖာရှိရာကိုလကျထောကျလိုကျကာ ဖငျကွီးအား ကိုငွိမျးဘကျသို့ လဲ့ပေးပွီး
ကုနျးပေးထားတာကွောငျ့ ဖငျနှလုံးကွားမှ ဖုတျမှေးမြားနှငျ့ ရောနသေော အဖုတျဖွူဖွူအတှငျးမှ
အနီရောငျအတှငျး နှုတျခမျးသားမြား ပှငျ့အာရျလြားတော့တယျ
ကိုငွိမျးလဲ မဇေငျ့ ဖငျဖွူဖွူအနောကျသို့ ကပျသှားပွီး ဘောငျးဘီအတှငျးမှ ထိုးထောငျထှကျနသေညျ့ …
သူ၏လီးကွီးဖွငျ့ သှားထောကျကာ စရျြ ညောငျ့ပေးနေ၏ ။ လကျမြားကလဲ မဇေငျ့အိငျ်ကြီအောကျသို့လြှိုလို့
နို့သီးလုံးမြားအား အစုံလိုကျဆှဲညဈကာ အနောကျမှတေ့ရငျး ပုံမှနျလေး ညောငျ့ညောငျ့လို့နတေော့ …
မဇေငျကလဲ သူ့ဖငျကို ကိုငွိမျးရဲ့ ညောငျ့ခကြျတှေ အတိုငျး ကော့ကော့လိုပေးနလေရေဲ့…
အဲလို တယောကျကိုတယောကျ ကော့ရငျး ညောငျ့ရငျးဖွငျ့ မဇေငျ ကိုငွိမျးဘကျသို့လဲ့ကာ
ဒူးထောကျထိုငျခလြိုကျတော့တယျ…
မကြျနှာရှေ့တညျ့တညျ့တှငျ ထိုးထှကျနသေော ကိုငွိမျးလီးကွီးကို လကျကလေးနဲ့
တခြိနျထွဲပနျပတျှပေးနလေရေ့…ဲ ပတျှပေးရငျးက ကိုငွိမျးဘောငျးဘီ ဇဈကိုဆှဲဖှငျ့လိုကျရာ
သှေးကွောအမငျမြားဖွဈ အဖုဖု အထဈထဈ ညီညာပွနျ့ပွူခငြျးမရှိသော ကိုငွိမျးလီးကွီးသညျ မဇေငျ့
မကြျနှာရှေ့တှငျ တရမျးရမျးဖွဈမှာနျဖီနတေော့တယျ…မဇေငျ့ ပါစပျအနညျးငယျဟသှားပွီး
ကိုငွိမျးမကြျနှာလေးကို အံ့သွသော အမူအရာဖွငျ့မော့ကွညျ့ကာ
“ ကိုရယျ…ကို့ပစ်စညျးကွီးက ကွီးလိုကျတာ ကိုအောငျမငျးပစ်စညျးနဲ့မြား ရနေဲ့ဆီလိုကို ကှာတာပဲ…”
ကိုငွိမျးမဇေငျ့ကို အပေါျမှပွနျပွုံးပွသညျ…
ကိုငွိမျးကို ပါစပျအဟောငျးသားလေးနဲ့ ကွညျ့ပွီးပွောနသေော မဇေငျ့ ပါစပျဟဟလေးသညျ …
ကိုငွိမျးရ့လဲီးထိပျကို အနမျးလေးတခကြျပေးလိုကျစဉျ…
“အို…မရေယျ အဲလိုလုပျဖို့မလိုပါဘူးကှာ…ထပါနောျ..”
မဇေငျက ကိုငွိမျးကိုပွနျမော့ကွညျ့ရျြ
“ကို…မဇေငျ့ကိုခစြျရငျ…အလဲ ိုစကားမပွောန့ကဲ ှာ…”ဟုကိုငွိမျးကို ပွနျပွောရငျ လီးကွီအားပါစပျပေါကျ
ကငြျးကငြျးကလေးထဲသို့ အတငျးထိုးထညျ့ကာ ကိုငွိမျးကို ပလှပေါတော့တယျ….
ကိုအောငျလဲ မဇေငျ့ဆုပျခကြျ တှအေောကျမှာ မကြျဖွူလေးဆိုကျ ရငျး..
“အား….အား…မေ…အားး….ရှီးး…အား..ရှီး..ကောငျး…လိုကျ…တာမရေယျ…အား”
ကိုငွိမျးကောငျးကငျဘုံရောကျနသေလားမှတျတယျ….မဇေငျကလဲ အောကျ ကနေ တ
..ပလတျှ..ပလတျှ..ပလပျ..ပလပျနဲ့ ကွေးစား ဖာသညျလားအောငျ့မေ့ရ အောငျ ပလှအေတောျထူးခြှနျတဲ့
သူပဲ…
မဇေငျတယောကျ မှုတျရငျးဆုပျရငျးကနေ အပေါျကိုမော့ကွညျ့တော့ ကိုငွိမျးအရမျးကို ဖီလငျတှယေူရငျး
မဇေငျကို ကွညျ့နတေယျ…မဇေငျလဲ ကိုငွိမျးကို ဖာပွုံးလေးတခကြျ ပွနျပွုံးပွရငျးနှဈယောကျသား အရမျးကို
ကောငျးလို့ ကမ်ဘာကွီးကိုမေ့နကေတြာပေါ့…ကိုငွိမျးအတှေးထဲမှာတော့
မဇေငျတယောကျဒီလောကျကောငျးအောငျ ဘယျလိုမြားတငျယူထားသလဲပေါ့…
ကိုအောငျမငျးနဲ့တော့မဖွဈနိုငျ။
တကယျတော့ မဇေငျ ယခုလို ပွုစုကြှမျးကငြျနခွေငျးမှာ အိမျမှာကိုအောငျမငျး ပနျးဆိုးတနျးက ဝယျဝယျပွီး
ကွညျ့ကွညျ့နကြေ အပွာဇာတျလမျးမြားရ့ ဲ ကြေးဇူးတှလေို့ ပွောရမယျ…
“ အ..မေ…အား…မဇေငျ…ကိုအရမျးပွီးခငြျနပွေီး…အ…အားးးးးးးးးးး” အနှဈနှဈ အလလ စုထားသော
ကိုငွိမျးရ့ ဲ သုတျတှေ မဇေငျ့ ပါစပျထကဲ ို ရပေိုကျခေါငျးဖှငျ့ခလြိုကျ သလို တပွှတျပွှတျနဲ့
ပနျးထှကျကုနျပါရောလား…
သုတျရညျတနှေ ှငျ့ ပွညျ့နတေဲ့ မဇေငျ့ပါစပျကွီး ဖောငျးကားလို့နတေော့တယျ…
ကိုငွိမျးလဲမဇေငျ့ခေါငျးလေးကိုပှတျလို့…
“အှတျ..အငျးးးး.” ပါစပျထဲက သုတျရညျအားလုံး မဇေငျတယောကျမြိုခလြိုကျပါပွီ…
ကိုငွိမျးမဇေငျကို အံ့သွ နတေော့တာပေါ့….
“မေ..ဘာလို့ မြိုခလြိုကျတာလဲ မရနျှမရှာနဲ့ ကှာ”
မဇေငျ ကိုငွိမျးကိုဘာမှပွနျပွောနတေော့ဘူး သူ့လုပျရကျကို အကြနေပျကွီး ကြနေပျလို့ ပွုံးနလေရေဲ့…
ကိုငွိမျးမဇေငျ့ခေါငျးကို အသာအယာလေးပှတျရငျး.
“ဒီမနကျကတော့ ဖွတျတနျးခ့ ဲ ဖူးတ့ ဲ မနကျခငျးတှထေဲမှာ ကကြျသရအေရှိဆုံးနဲ့ အရသာအရှိဆုံး
မနကျလေးပဲမေ..” ဟု နှုတျမှ ရရှေတျရငျ မဇေငျ့ အပွုအစုပေါျ ကိုငွိမျးတယောကျ
အကြနေပျကွီးကြနေပျလို့နတောပေါ့..
ဒူထောကျထားသော မဇေငျတဈယောကျ ပွနျထရပျပွီး ကိုငွိမျးကို မကြျနှာခငြျးဆိုငျရပျကာ
“ဒါပမေဲ့ မေ့အတကျှတော့ မဟုတျသေးဘူး” လို့ပွောရငျး ကိုငွိမျးအိငျ်ကြီ ကွယျသီးတှကေို တလုံးခငြျး
စဖွုတျနလေရေ့…ဲ
ကွယသျီးမြားဖွုတျပွီးသော ရှပျအိကြီငျ်က ို ခြှတျရျြ စားပှဲပေါျသို့ပွဈတငျလိုကျပွီး …ဒူဆဈအထိ
ကြှတျကနြသေော စတိုငျပနျကို ခြထေောကျဖွငျ့ထိုးခြှတျကာ ဘေးတနရောသို့ ကနျထုတျလိုကျသညျ။
ကိုငွိမျလဲ မဇေငျ့ကိုပွုံးကွညျ့ရငျး
“ဒီကောငျမလေးတောျတောျ စိုး” လို့ပွောပွီး မဇေငျ့ ပါးလေးကို တခကြျနမျးလိုကျပါတယျ
အိကြီငျ်ဗ လာဖွဈနသေော ကိုငွိမျး၏ ရငျအုပျမြား ဗိုကျသားရှိ အရဈလိုကျအရဈလိုကျဖွဈ မာတောငျ
ကစြျလဈပွီး ယောကြာျးပွီသသော ဘဲလျလီသားမြားကို ကွညျ့ကာ မဇေငျတယောကျ သဘောခှေ့ နလေရေဲ။
ထိုက့သဲ ို ဘလဲျလီသားမြား ရငျအုပျကားကားမြားအရငျကမရှိ ကိုငွိမျး၏ခန်ဓာကိုယျမှာ အရငျကဆို
ခှေးပွဈတ့တဲ ုတျသာသာရယျ…။ နောကျပိုငျအရကျဖွတျပွီးတော့ ဂငြျမှာ အသဲအတနျ တဈနှဈလောကျ
ကစားထားသဖွငျ့ အခြိုးအစား အလှနျကနြနသေညျ့ ဘောျဒီ အလှကွီးကို မဇေငျ သဘောကလြို့
နနေိုငျတာပါ။
မဇေငျလဲ သူမအိကြီငျ်မြားကို စခြှတျနရေငျး…အတှေးတခုဝငျလာတယျ။
“အောျ…ငါခြှတျလိုကျလို့ တုံးလုံးကွီးဖွဈသှားရငျ ကိုငွိမျးရှေ့ ရှကျစရာကွီး “ ဟု ရမ်မကျကွားက
အရှကျတရားတှေ ရနဆေိုပဲ။ အိကြီငျ်လေးကို ခြှတျလို့ စားပှဲပေါျသို့ ပွဈတငျလိုကျတယျ။
မဇေငျ အနညျးငယျ စဉျးစားရျြ စိတျထငျ့နသေညျကို ကိုငွိမျးသတိထားမိလိုကျတော့ …မဇေငျ့ အနောကျသို့
သှားပွီး မဇေငျ့၏ပုခုံးမြားပေါျသို့ လကျကိုတငျခြိတျထားလိုကျတယျ။ မဇေငျလဲ သူ့လကျမြားဖွငျ့ ကို
ငွိမျး၏ခေါငျးကို လကျပွနျလှနျးကိုငျကာ အလှနျဆှဲဆောငျအားကောငျးသော ပိုစကျရှငျ တခုကို အတူတူ ပိုဈ့
ပေးလကြျသားဖွဈနကေတြာပေါ့။ကိုငွိမျးလကျမြား
မဇေငျ့ပုခုံးပေါျမှဖွညျးဖွညျးစငျးသှားပွီးနို့လုံးမြားနှားအရောကျတှငျတော့….လကျခြောငျလကျထိပျလေးမြားဖွငျ့
မဇေငျ့နို့အုံ ဘေးခွမျးမြားအား ဖှဖှကုတျလို့ ပှတျဆှဲပနေလေရေဲ့…။ ဆကျပွီး လကျမြားကို
ဖွညျးဖွညျးလြှော့ခကြာ မဇေငျ့ ခါးရှိ ညဝတျဘောငျးဘီ မြှော့ကွိုးမြားအတှငျးလကျနိုကျကာ မဇေငျ့ ညဝတျ
လေးကို အောကျသို့ ဆှဲခလြိုကျတယျ။။
ကိုငွိမျးလကျမြား မဇေငျ့ ညဝတျလေးကို အပေါျမှ ညငျသာစှာ ဆှဲခနြရေငျး…. သူ၏နှုတျခမျးမြားဖွငျ့ မဇေငျ့
လညျတိုငျလေးမှစလို့ ကြောပငြျ တငျပစုံးအထိတိုငျအောငျ ဖှဖှလေး နမျးကာဆငျးသှားပွီး
ဘောငျးဘီလေးကိုလဲ အောကျသို့ အဆုံးဆှခဲ ကြာ ခြှတျပွဈလိုကျတယျ။ ဘောငျးဘီခြှတျပွီး သူနမျးခဲ့တဲ့
လမျးကွောငျးအတိုငျ နမျးရငျးပွနျတကျသှာပွနျတယျ။
ကိုငွိမျး၏ ပူနှေးသောတံတှေးရညျမြားအရသာကို မဇေငျခံစားရငျး…. အိမျနံရံအားလကျဖွငျ့ထောကျကာ
ကိုငွိမျး၏နှုတျခမျးမြား ကြောပွငျအတှငျးသို့ ဆူးဝငျသှားမတတျ ခကျကွမျးကွမျးနမျးစလေိုသညျကို
အခကြျပွသောအနဖွေငျ့ ကိုငွိမျး၏နှုတျခမျးမြားကို သူမကြောပွငျနှငျ့ပွနျရျတြှနျးတှနျးပေးလို့နတေယျ။။။
တဆကျတညျး မဇေငျ့လကျမြားက သူမနို့နှဈလုံးကို အုပျကိုငျထားသော ကိုငွိမျးလကျပေါျသို့
ထပျရျအြုပျကိုငျလိုကျပွီး… သူမနို့ကိုသူမ အားရစှာ ညဈခြနေလေရေဲ့…။
မဇေငျ့ ကြောပွငျကို ကိုငွိမျး ပုဇှနျတုတျကှေး ပုံအနအေထားမြိုးဖွဈနောကျမှသိုငျးဖကျထားပွီး
….သူ့လိငျတံတဆာကွီးကိုလဲ မဇေငျ့ ဖငျနှလုံးကွားသို့ ထိုးထညျ့ကာ ညောငျ့ညောငျ့လို့ ပနေပေါတော့တယျ။
ကိုငွိမျး တဈယောကျ မဇေငျ့ စအိုန့ ဲ အဖုတျအကှဲကွောငျးလေးတလြှောကျ ပှတျဆှဲ ဆှဲရငျက
ကိုငွိမျးလိငျတံကွီးမှာ ပိုပိုပွီးတောငျ့တငျးလာသညျကို မဇေငျ့ သတိထားမိနတေယျ။ သူမလဲ အလိုကျသငျ့
ဖငျလုံးလုံးလေးကို ကိုငွိမျးညောငျ့နသေော စီးခကြျအတိုငျ ကော့ကော့ပေးရငျး
မကြျလုံးမြားကလဲမေးစငျးလို့ပေါ့။မဇေငျ့ တှငျးဝမှထှကျယိုကလြာသော ခြောဆီမြား ဖွငျ့ ကိုငွိမျးလီးကွီးမှာ
စိုရှှဲလို့နတောပေါ့…
ဒါနဲ့ လီးထိပျ ဒဈလုံးကို အဖုတျအကှေဲ ကွာငျးတိုငျး ဖွညျးဖွညျး စရျြ ကိုငွိမျးခြော့တှငျးနစေဉျ…
“ကို…အ..ဖွညျးဖွညျးထ့ေဲ နာျ …ကို့ ပစ်စညျးကွီးက မေ အခုလကျရှိသုံးနတေဲ့ …ကိုအောငျမွငျ့ ပစ်စညျးထကျ ၅
စ ၆ စ လောကျပိုကွီးတယျ…ခဈ..ခဈ…မဇေငျ လဲမလုပျရတာကွာပွီဆိုတော့လေ…ဖွညျးဖွညျးတှငျးနောျ ကို “
ဟုဆို ကာ ကိုငွိမျးအား သမငျလညျပွနျကွညျ့ရငျးက ပွုံးပွီးပွောလိုကျသညျ။
ကိုငွိမျး အသာအယာ ခြော့လို့ တှငျးနရောမှ ဖကျကိုငျထားသော သူ့လကျလေးမြားကို မဇေငျ့နို့လုံးလေးမြားမှ
လှှတျကာ နောကျအနညျးငယျဆုပျပွီး မဇေငျ့နောကျပိုငျအလှကို အကဲခကျနလေရေဲ့…
“အငျ…ဟုတျပွီ ဝိတျလဲတောျတောျကြ သှားပွီ…ဖငျလုံးလေးတှကေလဲ လခွမျးလေးတှကေနြတော
လှလိုကျတာ မေ ရယျလို့ ကိုငွိမျး စိတျထဲပွောနမေိသညျ။
ကော့ထားတဲ့ မဇေငျ့ ဖငျနှဈလုံးကွားမှ အဖုတျနှုတျခမျးသားဖွူဖွူလေးမြားအတှငျးတှငျ နီရဲရဲ
အတှငျးသားလေးမြား ပွူထှကျနသေညျ…ကိုငွိမျးစိတျတှေ လုံးဝထိနျးလို့မရတော့တဲ့ အဆုံး
လီးကွီးအားလကျဖွငျ့ ကိုငျကာ မဇေငျ့ အဖုတျဝသို့ တေ့ပွီး ဖွညျးဖွညျးထပျသှငျးပွနျရာ
မဇေငျလဲအလိုကျသငျ့ပငျ သူမဖငျကို နောကျသို့ အနညျးငယျ ပွနျတှနျးပေး လိုကျ၏
ယောကြာျးရှိသောျလညျ လိငျတံသေးငယျတဲ့ယောကြာျးကွောငျ့လား …လိငျဆကျဆံမှု သိပျမရှိလို့လားမသိ
မဇေငျ့ အဖုတျဝသညျ ကိုငွိမျး၏ဒဈထိပျလေးပငျ ရှိသေးသညျ အနညျးငယျကပြျနသေဖွငျ့ ရှေ့ဆကျတှငျးရနျ
နဲနဲခကျလို့နသေညျ….
ကိုငွိမျးဒဈကိုပွနျထုတျပွီး ထပျတခါ ပွနျသှငျးကွညျ့တယျ..သှငျးလိုကျတိုငျး မဇေငျ့ ပါစပျမှ တ ..အငျး..အငျးနဲ့
နာကငြျလို့ အသံမြားထှကျထှကျလာတယျ။….
နောကျဆုံး ကိုငွိမျးတယောကျ မဇေငျ့ နာကငြျမှုကို မထောကျတော့ပဲ တဆုံးစောငျ့သှငျးလိုကျရာ…
“ အားးးးးးးးးးးးး………………….ကို”ဟူသော မဇေငျ၏ အောျသံသညျ အိမျရှေ့လူသှားလမျးကပငျ
ကွားနိုငျလောကျအောငျပေါျထှကျလာတော့တယျ….
ကိုငွိမျးလီးကို ရှေ့တိုးနောကျငငျ ဖွညျးဖွညျးလုပျပေးနတေော့ပွီး….ကိုငွိမျးရဲ့ လိငျတံကွီးကတော့ဖွငျ့ မဇေငျ့
အဖုတျနုငျ့ တိုငျးလုပျထားသလားအောငျ့မေ့ရအောငျ အဖုတျနဲ့ တုတျနဲ့ က အလှနျ့ကိုလိုကျဖကျညီတယျ…
ပွောရရငျ ကှနျဒုံးထဲ ဘယျလိငျတံ စှပျစှပျခြောငျမနပေဲ ကပြျကပြျလေး ကှကျတိဖွဈနသေလိုပေါ့….
မဇေငျတယောကျ ဖငျကိုကော့ကော့ပေးရငျး ကိုငွိမျးလိငျတံကွီး အဖုတျထဲဝငျလိုကျထှကျလိုကျ ဖွဈနတေဲ့
အရသာကို မကြျလုံးလေး မိတျ ပါစပျလေး ဟလို့ မိနျ့မိနျ့ကွီးခံစားနပေါရောလား….ဘယျတုနျကမှ မတှေ့ဖူးတဲ့
လိုးစောငျ့ခကြျတှေ က မဇေငျ့အဖို့ ကောငျးကငျဘုံပဲရောကျနလော…ကမ်ဘာပဲပကြျနလေားမသိ…
ဧညျ့ခမျးတခုလုံးတော့ မဇေငျ့ညညျးညူသံ “
အငျး….အငျး…..ရှီး.းးးးးးးး….အငျး….ကို………….ခစြျတယျ….အငျး…အား…ကိုရယျ..ကောငျးတယျ….အငျး….”
အသံမြားနှငျ့…” ဗလှတျ …ဗလှတျ..ပွှတျပွှတျ…”ဖွငျ့ အရညျမြားရှမျးနသေော မဇေငျ့
အဖုတျအပေါကျဝလေးကို ကိုငွိမျး ငပွဲ့ကီး ဝငျတိုငျး ထှတျတိုငျး ထှတျထှတျလာတဲ့ ကာမဆကျရကျသံ
မြားဟာတအိမျလုံး ညံစီလို့…..
ကိုငွိမျးပထမ မဇေငျ့ကို ပုံမှနျ အထုတျအသှငျးလုပျရာမှ တဖွညျးဖွညျး အစှမျးကုနျကို အားရပါးရဆောငျ့
လိုးတော့တယျ….မဇေငျလဲ လှှတျလပျစှာပဲ အောျညညျးလိုကျ …တိုးတိုးလေး ညညျးလိုကျဖွငျ့နှဈယောကျသား
ပွညျ့ဆုံးခွငျးရှိ ရာ ကာမပနျးတိုငျတို့ တကျညီလကျညီ ခြီတကျလို့ပေါ့…။
ဒီအခြိနျ ကိုအောငျမငျးမြားပွနျလာလို့ကတော့ မတှေးရဲစရာ….
“ အားး………..အ…..အ..အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး….” ဟူသောသံဆှဲလေးဖှငြ့
မဇေငျ့ အခေါငျးထဲတှငျမဇေငျ ရကေနျဖောကျခလြိုကျလပွေီး…ကိုငွိမျးတော့မပွီးသေး ကိုငွိမျးလဲ
အလှနျပွီးခငြျနပွေီ…
“ဗကျှ..ဗကျှ…ဗကျှ..ဗကျှ…ဗကျှ “နဲ့ အရှိနျကုနျ မဇေငျ့အားခါးမှ ကိုငျကာ စောငျ့ခကြျပွငျးပွငျးဖွဈ
လိုးရငျးလိုးရငျး……”မေ…မေ..မေ…..အားးးးးးးးးးးးးးးးးး…အ…အ…..” ဆိုသော အကျသံရှရှလေးဖွဈ မဇေငျ့
အဖုတျထဲသို့ သုတျရညျမြား ဒလဟော ပနျးထုတျလိုကျပါရော …မဇေငျတယောကျ
မှီထားသောနံရံမှလှတျကာ ကိုငွိမျး၏မထုတျရသေးသော လီးတနျးလနျးဖွဈ ဆိုဖာပေါျသို့မှောကျရကျလေး
ပွဈလဲလိုကျသညျ…ကိုငွိမျးလဲ လီးတနျးလှနျးဖွဈ မဇေငျ့ အနောကျမှ တကျရျြ မှောကျနလေိုကျတော့တယျ
ခစြျသူနှဈဦး အစငျပွစှောပဲ တခြိနျက အလှနျရောကျလိုခဲ့သော ကာမပနျးတိုငျကို အတူတူပြောျရှှငျစှာနဲ့
ရောကျရှိလို့ သှားပါတယျ….ကိုငွိမျးကတော့ မှောကျလကြျအနအေထားနဲ့ မဇေငျ့ ကြောပွငျတှေ
လညျတိုငျလေးတှေ ဂုတျသားလေးတှကေို ဖှဖှလေးလိုကျနမျးလို့ နတေယျ…မဇေငျကလဲ လကျနောကျပွနျပွီး
ကိုငွိမျးဆံပငျတှကွေားထဲ လကျခြောငျးလေးတှထေိုးထညျ့ကာ ဆံပငျတှကေိုတယုတယ ပှတျပေးလို့
နလေရေဲ့ ..
“ ကို …ကို့ကိုတော့ မဇေငျအရမျးခစြျသှားပွီကှား …မဇေငျ့ကို တသကျလုံး…ဒီလိုပဲခစြျပေးပါလားကို…နောျ”
“မေ ရယျ ကိုအောငျမငျးသိတော့ဘယျလိုလုပျမလဲ…”
“ဘာဖွဈလဲ …သိတော့ သူ့ကို ကှဲပွီး ကို့ကိုယူလိုကျမှာပေါ့…” နတျဆိုး တကောငျ၏ကြနေပျနသေော
အပွုံးလေးဖွငျ့ ကိုငွိမျးအားပွောစဉျ
တဖကျ အိပျခနျးအတှငျးမှ ကဈကဈလေး တဝါးဝါး နဲ့ ငိုခလြိုကျသောအသံ
ထှကျပေါျလာတော့သညျ………………………………………………။
(ပွီးပါပွီ)
