နွားသိုးကြိုးပြတ်( မဝင်းကြည်နဲ့)

မင်းအောင်နှင့် မဝင်းကြည်တို့က ရပ်ဆွေရပ်မျိုးဟု ပြောရမည့် တစ်ရွာတည်းသားတွေဖြစ်သည်။ ရွာမှာနေစဉ်ထဲက ခြံခြင်းကပ် အိပ်ချင်းကပ်လျက်နေထိုင်ခဲ့ကြသည်ဖြစ်သည်။ မဝင်းကြည်က လွန်ခဲ့သော ၄နှစ်ခန့်ကထဲက ကိုရွှေတင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျကာ မြို့သို့ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ခဲ့သည်။ ရွာမှာကအလယ်တန်းကျောင်းသာ ရှိသည်။ အထက်တန်းကျောင်းမရှိသဖြင့် ၈တန်းအောင်ပြီး ကျောင်းဆက်တတ်မည့်ကျောင်းသားကျောင်းသူတိုင်း မြို့သို့ ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ကာ ကျောင်းတက်ကြရသည်။ မြို့တွင်လည်း နီးစပ်ရာဆွေမျိုးမိတ်ဆွေများ၏ နေအိမ်တွင်အတူနေထိုင်ကာ ကျောင်းတက်ကြရသည်ဖြစ်သည်။

ိုထို့ကြောင့်ပင် မင်းအောင်တစ်ယောက် ၈တန်းအောင်ပြီး ၉တန်းတွင်ကျောင်းဆက်တက်ရန်အတွက် မြို့သို့ရောက်ခဲ့ရသည်။ မင်းအောင်၏မိဘများနှင့်ကလဲ မဝင်းကြည်နှင့်ကသားချင်းတွေလိုဖြစ်နေပြန်၊ နောက်ပြီး မင်းအောင်၏အဒေါ်နှင့်ကလည်း မဝင်းကြည်နှင့်က သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်လေတော့ မဝင်းကြည်သည် မင်းအောင်ကျောင်းတက်ရန်အတွက် အိမ်တွင်နေထိုင်ရန် လက်ခံထားခဲ့ရလေသည်။ လယ်တွေခြံတွေရှိသော မင်းအောင် ၏မိဘများက မဝင်းကြည်တို့အတွက် တစ်လလျှင်ဆန်တစ်အိပ်နှင့် ငွေတစ်သောင်းအား မင်းအောင်၏ စားစရိတ်အတွက်ဆိုကာပေးသဖြင့်လဲ မဝင်းကြည်တို့လင်မယားက မင်းအောင်ကိုလိုလိုလားလားထားခဲ့သည်လည်း ဖြစ်သည်။

မင်းအောင် ငယ်စဉ်ကလေးဘဝက မဝင်းကြည်တို့၏လက်ပေါ်တွင် ကြီးပြင်းခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ မင်းအောင်၏ အဒေါ်ဖြစ်သူနှင့် သူငယ်ချင်းဖြစ်သော မဝင်းကြည်ကမင်းအောင်ကို ဝိုင်းဝန်းထိန်းကျောင်းပေးခဲ့ရဖူးသည် ဖြစ်သည်။ ရွာမှ မဝင်းကြည်ထွက်လာတော့ မင်းအောင်က လေးတန်းကျောင်းသားမျှသာရှိသေးပြီး အခုနှင့်တော့ တခြားစီဖြစ်သည်။ အခုမင်းအောင်က အသက်၁၆နှစ် ရှိပြီဖြစ်ပြီး လူပျိုဖြစ်နေချေပြီ။ ကျေးရွာဓလေ့ အတိုင်း ကျောင်းပိတ်ရက်ကျောင်းအားလပ်ချိန်များတွင် မိဘများ၏ခြံအလုပ် လယ်အလုပ်ကိုကြုံသလိုဝင်ပြီး ကူညီလုပ်ကိုင်ခဲ့တာကြောင့်လည်း မင်းအောင်၏ခန္ဓာကိုယ်မှာ တောင့်တောင့်တင်းတင်းဖြင့် သန်မာ ထွားကြိုင်းလှသည်။မင်းအောင်တစ်ယောက် အိမ်ရောက်လာတော့လဲ ခလေးသားသမီးမရှိသည့် မဝင်းကြည်တို့လင်မယားအတွက် ကူဖော်လောင်ဖက် လက်တိုလက်တောင်း ကူညီမည့်သူရလာခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ အတူးသဖြင့် မကြာခဏ ခရီး ထွက်ရသည့် ဦးရွှေတင်အတွက် အိမ်မှာ မိန်းမသားဖြစ်သူ မဝင်းကြည် တစ်ယောက်ထဲကိုသာ ထားရစ်ခဲ့ရသဖြင့် နောက်ကြောင်းမအေးဖြစ်ရသည်မှ မင်းအောင်ရောက်လာတော့ ကင်းဝေးခဲ့သည်။ မဝင်းကြည်အတွက်ကလဲ ယောက်ျားဖြစ်သူ ကိုရွှေတင် ခရီးထွက်သွားရင် တစ်ဦးတည်းအိမ်မှာ ကျန်ရစ်ခဲ့ရသည်မှ အခုမင်းအောင်တစ်ယောက် ရောက်လာသည့်အတွက် သူမအတွက်လဲ အဖော်ရသွားသည်။ မဝင်းကြည်၏ယောက်ျား ကိုရွှေတင်က မြေတိုင်းစာရေးဖြစ်ပြီး တစ်လလျှင် အမြဲပင် ၁၅ရက်၊ ရက်၂၀လောက် ခရီးထွက်နေရတတ်သည်။

အရင်က ကိုရွှေတင်သည် မဝင်းကြည်တို့၏ရွာဖက်တွင် တာဝန်ကျသဖြင့် ရွာသို့မကြာခဏရောက်ရှိကာ မဝင်းကြည်နှင့် အိမ်ထောင်ကျခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ရွှေတင်က မဝင်းကြည်ထက် အသက်ကြီးသည်။ ယခု ကိုရွှေတင်၏ အသက်က ၄၀ ရှိပြီဖြစ်ပြီး မဝင်းကြည်က အသက် ၃၀ ဘဲရှိသေးသည်။ ကိုရွှေတင်က လူပျိုကြီးဘဝြဖင့် ကွမ်းတောင်ကိုင်မဝင်းကြည်ကို ယူခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုရွှေတင်နှင့် မဝင်းတင်တို့မှာ သူတို့ချင်းကြိုက်သည်ဆိုခြင်း ထက် လူကြီးတွေသဘောထားကြောင့် ညားခဲ့ကြရသလိုဖြစ်သည်။ အသောက်အစားလဲမရှိ ရှုပ်ရှုပ်ပွေပွေလဲမနေတတ်သော ကိုရွှေတင်ကို မဝင်းကြည်၏မိဘများက သဘောကျခဲ့ပြီး စာရေးစာချီလဲဖြစ်၊ ရုံးပြင်ကနား ကိစ္စလဲအားကိုးရလေတော့ မဝင်းကြည်နှင့် သဘောတူပေးစားခဲ့ခြင်းသာဖြစ်သည်။

မြို့ကျောင်းသို့ရောက်လာတော့ မင်းအောင်သည် အပေါင်းအသင်းက စုံလာသည်။ အပေါင်းအသင်းစုံပြန်တော့ အတတ်ကလဲမျိုးစုံ တတ်လာသည်။ ထို့ပြင်မင်းအောင်သည် အရွယ်ကလဲ လူပျိုအရွယ်ဆိုလေတော့ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်အပေါ် စိတ်ဝင်စားတတ်လာသည့်အပြင် ဒီအရွယ်မှာဖြစ်လေ့ဖြစ်ထရှိသော ခန္ဓာကိုယ်တွင်းမှ သွေးသားများ လှုပ်ရှားကစားလာသောကြောင့် ကာမစိတ်များ စေ့ဆော်နှိုးထလာမှုများကလဲ ရှိနေခဲ့ရလေသည်။ ယခုကျောင်းစဖွင့်ပြီး တမိုးကုန်ခဲ့သောကာလတွင်တော့ မြို့တွင်အနေကျလာသော မင်းအောင်တစ်ယောက် တသွေးတမွေးဖြစ်ရုံပင်မကဘဲ အတတ်မျိုးစုံလဲတတ်ကာ အတော်လည်းလူရည်လည် လာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

“အမ ရေချိုးမလို့လား”
“အေး”
“အိမ်ဘေးအိုးမှာရေမရှိဘူးနဲ့တူတယ် နေနေ ကျနော်ဆွဲပေးမယ်”
ရေချိုးရန်အတွက် ထဘီတစ်ပတ်နွမ်းလေးကို ဝတ်ပြီးဆင်းလာသော မဝင်းကြည်ကို အိမ်ရှေ့ရှိရေစည်တွင် ရေချိုးပြီး၍ တက်လာသော မင်းအောင်တစ်ယောက် အိမ်ပေါ်သို့မရောက်မီတွင်ပင် တွေ့လိုက်ရသဖြင့် လှမ်း၍ ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ မဝင်းကြည်က အိမ်ဘေးတွင် သူမအတွက်ချိုးရေအိုး သပ်သပ်ထား၍ ရေချိုးသည်။ ရေအိုးမှာ ငါးဆယ်ဝင်အိုးလေးဖြစ်သောကြောင့် ရေအသုံးမခံဘဲ မကြာခဏရေကုန်လေ့ရှိသည်။

“အော် ရေပုံးတောင် မီးဖိုဆောင်ထဲမှာနဲ့ တူတယ်”
“ကျနော်ယူပြီးလာခဲ့မယ် အမ”
“အေး အေး”
မဝင်းကြည်က အိမ်ဘေးဘက်သို့ ဆက်၍သွားသလို မင်းအောင်ကလဲ အိမ်ပေါ်သို့တက်ကာ ရေပုံးယူရန် မီးဖိုဘက်သို့သွားသည်။ ရေပုံးယူပြီးပြန်ထွက်လာသော မင်းအောင်တစ်ယောက် အိမ်ရှေ့သို့မရောက်သေးမှီမှာပင် မဝင်းကြည်ထံမှ ရေသုံးလေးခွက်လောင်း၍ ချိုးလိုက်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။ မင်းအောင်က အိမ်ရှေ့သို့ပြန်ဆင်းပြီး အိမ်ရှေ့ရေစည်ထဲမှ သူ့လက်ထဲတွင် ပါလာသောရေပုံးဖြင့်ရေခပ်၍ အိမ်ဘေးသို့လျှောက်အသွားတွင် မဝင်းကြည်၏ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ရေတွေရွှဲနေပြီး ရင်လျှားထားသောထဘီလေးကလဲ ဟောင်းနွမ်းကာ ပါးပါးလေးဖြစ်နေရုံမက အချို့နေရာလေးများတွင်ပါ အပေါက်လေးတွေဖြစ်ကာ နှစ်နေရာ သုံးနေရာလောက် အနဲငယ်စီပြဲနေသဖြင့် မဝင်းကြည်၏ကိုယ်လုံးမှာ အတိုင်းသားဖြစ်နေရုံမျှမက အတွင်းမှ ဖြူဝင်းသောအသားစိုင်ကလေးများကိုပင် တွေ့မြင်၍နေရလေသည်။ ရေပုံးဆွဲလာရင်းက မင်းအောင်သည် မဝင်းကြည်ကို မြင်လိုက်ရသည့်ခဏမှာပင် သေသေချာချာကြည့်လိုက်မိသည့် အဖြစ်သို့ရောက်သွားသည်။
မဝင်းကြည်၏ ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးလေး ဖြစ်နေသောကိုယ်လုံးက သူ့နေရာနှင့်သူ အမို့အမောက် အဝိုက်တွေဖြင့် တင့်တယ်၍နေကာ အသားအရေကလဲ စိုပြေ၍ဝင်းဝါနေသည်ဖြစ်၍ လူပျိုလေးမင်းအောင်ခမျာ ကြည့်မိလိုက်စဉ် ခဏမှာပင်သွေးသားများက ထကြွ၍လာခဲ့ရသည်။

“အိုးထဲမှာ ရေနဲနဲကျန်သေးတာနဲ့ ငါလဲ ခပ်ချိုးပစ်လိုက်တယ်”
“အင်း”
မင်းအောင်က အိမ်ရှေ့ရေစည်ထဲမှရေကို တစ်ခေါက်ပြီးတစ်ခေါက် ခပ်၍ယူကာထည့်ပေးနေသည်။ မဝင်းကြည်က ရေအိုးလေးဘေးတွင် တစ်ကိုယ်လုံးရေများရွှဲစိုလျက် ခပ်နွဲ့နွဲ့လေးရပ်၍နေလေသည်။ ဒီမှာတင် ပုဆိုးကို ခါးလယ်မှဖြတ်၍ထားကာ နံငယ်ပိုင်းပုံစံလုပ်၍ ဝတ်ထားသော ပုဆိုးအောက်မှ ရှေ့သို့ငေါ၍ထွက်နေသော မင်းအောင်၏ ပစ္စည်းကြီးကို သူရေဆွဲလာတိုင်းလှမ်း၍ လှမ်း၍ကြည့်နေသော မဝင်းကြည်ကသတိထားမိသွားသည် သတိထားမိလိုက်သည့်ခဏမှာပင် မဝင်းကြည်ကလဲ အသေအချာပင် ဂရုစိုက်၍ကြည့်မိလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဒီကောင်လေးဟာကြီးက ကိုရွှေတင်ဟာကြီးထက်ပင် ကြီးမားပုံရသည်ဟုလဲ တွေးလိုက်မိသည်။

ရေဆွဲပြီးသွားတော့ မင်းအောင်က အိမ်ပေါ်သို့ပြန်၍တက်ခဲ့ပြီး သူ့အခန်းထဲသို့ဝင်ကာ အဝတ်အစားလဲသည်။ ဒါပေမယ့် သူ့မျက်လုံးထဲက မဝင်းကြည်၏ ရုပ်ပုံလွှာကမထွက်ချေ။ မင်းအောင်ရေဆွဲပေးပြီး အိမ်ပေါ်သို့တက် သွားတော့ ရေဆက်ချိုးနေသော မဝင်းကြည်သည်လဲ သူမ၏မျက်လုံးထဲ၌ မင်းအောင်၏အရှေ့ဘက်သို့ ငေါ၍ထွက်နေသောအရာကြီးက မျက်လုံးထဲမှ မထွက်ဖြစ်နေရသည်။ ကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်သဖြင့် အားလပ်နေသော မင်းအောင်တစ်ယောက် အဝတ်အစားလဲပြီးသည်နှင့် အိပ်ယာပေါ်သို့တက်၍ လှဲနေလိုက်သည်။ အတန်ငယ်မျှကြာလျှင် မင်းအောင်သည် အခန်းထဲတွင်နေရသည်မှာ ပျင်းလာသည်ဖြစ်သည်မို့ အိမ်ရှေ့ဘက်သို့သွားရန် စိတ်ကူးဖြင့် သူ၏အခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။
ထိုသို့ထွက်လာရင်းမှ မဝင်းကြည်၏ အိပ်ခန်းပေါက်တည့်တည့်သို့ရောက်တော့ အိပ်ခန်းထဲသို့ လှည့်၍ကြည့်မိလိုက်သော မင်းအောင်တစ်ယေက် ခြေလှမ်းတွေတုံ့ကနဲ ရပ်သွားသည်။ ပြီးမှ တံခါးပေါက်ဘေးသို့ကပ်ကာ အခန်းတွင်းသို့ ကြည့်၍နေလိုက်သည်။ အခန်းထဲတွင်တော့ မဝင်းကြည်က တံခါးပေါက်နှင့်တည့်တည့်တွင်ရပ်ကာ တံခါးပေါက်ဘက်သို့ တစ်စောင်းပေး၍ ဘော်လီအင်္ကျီကို ဝတ်၍နေသည်။ သူမ၏ထဘီက ခါးတွင်သာ ရှိကာ သူမ၏အပေါ်ပိုင်းတစ်ခုလုံးတွင် ဘာအဝတ်အစားမှ မရှိပေ။ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်းက မင်းအောင်၏ တစ်ကိုယ်လုံး ပူ၍လာကာ ထူအမ်းအမ်းလဲဖြစ်၍ လာရလေသည်။
“မင်းအောင်”
“ခင်ဗျာ”
မဝင်းကြည်၏ ခေါ်သံကိုကြားလိုက်ရ၍ မင်းအောင်တစ်ယောက် လန့်ဖြန့်၍သွားသည်။ သူရောက်နေပြီး ကြည့်နေတာကို သိနေပါလားဟူသော အသိကလဲ မင်းအောင်၏ရင်တွေကို တဒိန်းဒိန်းခုန်၍ လာစေသည်။

“ခဏဝငျခဲ့ဦးဟာ”
ရပျနေ၍မဖွဈတော့ပါ။ မငျးအောငျတဈယောကျ အခနျးထဲသို့ တဈလှမျးခငြျး ဝငျ၍လာသညျ။ မဝငျးကွညျကအပေါျမှ အငျ်ကြီထပျမဝတျသေးဘဲ သူမ၏အပေါျပိုငျးတှငျ ဘောျလီအငျ်ကြီတဈထညျသာရှိပွီး အောကျပိုငျးတှငျ ခါး၌ ထဘီဟောငျးလေး တဈထညျကို လြော့တိလြော့ရဲ ဖွဈသလိုဝတျ၍ထားသညျ။ ဒါပမေယျ့ မဝငျးကွညျ၏ တဈကိုယျလုံးတှငျတော့ သနပျခါးတှကေ ခွဆေုံးခေါငျးဆုံး လိမျးထားကာမှှေးကွိုငျ၍နသေညျ။ အခနျးထဲသို့ မဝံ့မရဲဖွငျ့ ဝငျ၍လာသော မငျးအောငျကို သူမက မကြျနှာခငြျးဆိုငျရပျလကြျက ယဲ့ယဲ့လေးပွုံးကာ ကွညျ့၍နသေညျ။ မငျးအောငျ၏ မကြျလုံးမြားကလဲ သူမထံသို့ ငေး၍ကွညျ့လာသညျ။ မဝငျးကွညျရှေ့ လကျတဈကမျးအကှာတှငျ မငျးအောငျ၏ခွလှေမျးမြား ရပျတနျ့၍သှားသညျ။ မဝငျးကွညျက မငျးအောငျ၏ရှေ့သို့တိုး၍ရပျလိုကျရာ မကြျနှခငြျးဆိုငျထိလုမတတျ ဖွဈသှားရသညျ။
“အမ ဘောကျသီးကှငျးလေး ဟနလေို့ လုပျပေးစမျးပါဟာ”
ကွားလိုကျရသညျနှငျ့ မငျးအောငျ၏အကွညျ့က သူမ၏ရငျဘတျဆီသို့ ရောကျ၍သှားသညျ။ ဆူဖွိုးဖှံ့ထှား၍ ဖွူဖှေးနသေော နို့အုံကွီးတှကေ ဘောျလီအငျ်ကြီထဲမှ ရုနျးကနျ၍ တဝကျနီးပါးမြှ ထှကျပေါျ၍နသေညျ။ အိနသေော နို့ကွီးနှဈလုံး၏အလယျ အထကျနားတှငျ ဘောကျသီးကလေးကရှိနသေညျ။ မငျးအောငျ၏စိတျထဲ၌ ကသောငျးကနငျးဖွဈလကြျရှိသညျ။ တဆတျဆတျတုနျနသေော မငျးအောငျ၏လကျမြားက ဘောကျသီး လေးဆီသို့လှမျးလိုကျသညျ။ မဝငျးကွညျက ရှေ့သို့ထပျ၍ တိုးလိုကျတော့ သူမ၏နို့အုံကွီးတှကေ မငျးအောငျ၏ရငျဘတျကို အိစကျစှာ ဖိမိသှားသညျ။မဝငျးကွညျ၏ လကျနှဈဖကျက မငျးအောငျ၏ လကျမောငျးနှဈဖကျပေါျသို့တဈဖကျ တဈခကြျစီ လှမျး၍ဆုပျကိုငျလိုကျသညျ။ သူတို့နှဈယောကျ၏အနအေထားက ရငျခငြျးအပျ၍ ဖကျထားသော အနအေထားဖွဈသှားသညျ။ လကျခြောငျးလေးတှကေ တုံယငျနသေဖွငျ့ ခရီးကမရောကျ။ ဒီကွားထဲမှာ ဘယျလိုမှ စိတျမထိနျးနိုငျတော့သော မငျးအောငျက သူ၏ပုဆိုးအတှငျးမှ တောငျမတျနသေောလီးကွီးကို မဝငျးကွညျ၏ ပေါငျနှဈလုံးကွားသို့ ရဲရဲတငျးတငျးကွီး တိုးဝငျသှားကာ စောကျဖုတျဟုထငျရသော မာတငျးတငျး မို့မောကျမောကျနရောကို ခပျဖိဖိထိုးထောကျထားလိုကျသညျ။
မငျးအောငျ၏ ခေါငျးတဈခုလုံးပူလောငျ၍နသေညျ။ သူ၏ အသိဉာဏျမြားက ကာမရာဂစိတျမြား လောငျမွိုကျမှုကွောငျ့ လှငျ့ပါးကုနျသညျ။ ဤမြှအထိ တဈဦးနှငျ့တဈဦး အပေးအယူသိရှိလာမှုအတှကျ မဝငျးကွညျက မငျးအောငျ၏ ပုခုံးပေါျ မကြျနှာလေးဝှကျထားလိုကျသညျ။
“အဟငျ့ ဟငျ့ သူ့ဟာကွီးကလဲ” ဟုတိုးတိုးလေး ပွောလိုကျသညျ။ ထိုသို့ ပါးစပျက ခြှဲတဲတဲလေးပွောလိုကျစဉျ မဝငျးကွညျ၏ ပေါငျတနျကွီးနှဈခြောငျးက ဘေးသို့ကား၍ ပေးလိုကျလသေညျ။ မငျးအောငျ၏ တဈကိုယျလုံးဇိုးဇိုး ဇတျဇတျတုနျလာကာ ကားပေးထားသော ပေါငျကွားအတှငျးသို့ မာတငျးတုတျခိုငျရှညျလြားသော သူ၏လီးတနျကွီကို ဇတျကနဲ ဇတျကနဲ ဆောငျ့ထိုးလိုကျသညျ။ ပုဆိုးနှငျ့ ထဘီ နှဈထပျခံထားသညျ့ကွားမှ လီးတနျကွီးက စောကျပတျအဝသို့ တငျးကနဲ တငျးကနဲ ထိုးမိသှားသညျ။
“အငျး အငျး”
မဝငျးကွညျက မခြိတငျကဲလေး ညီးတှားရငျး မငျးအောငျ၏တငျပါးကို စှနျလကျသဲကုတျသလို စုံကိုငျ၍ ကုတျလိုကျသညျ။ မငျးအောငျ၏တဈကိုယျလုံး ပေါကျကှဲသှားသညျ့အလား သှကျသှကျခါသှားကာ မဝငျးကွညျ၏ ခါးသေးသေးလေးကို တငျးနအေောငျဖကျပွီး အားရပါးရကွီးဆောငျ့ခလြိုကျပွနျသညျ။ မဝငျးကွညျ၏ တငျပါးကွီး အစုံတုနျခါ၍သှားသညျ။
“ကုတငျပေါျသှားရအောငျ ကှယျ”
မဝငျးကွညျက မောလြှလြှအသံလေးဖွငျ့ ဆိုသညျ။ နှဈယောကျစလုံးတို့၏ အသကျရှူသံတို့က ပူလောငျပွငျးပွစှာ တဈဦးနှငျ့တဈဦး ရိုကျခတျမိနကွေပွီး အသားဖွူသော မဝငျးကွညျ၏မကြျနှာလေးမှာ အံ့သွဖှယျ ကောငျးလောကျအောငျ နုပြိုစိုလနျးပွီး ရှကျသှေးတို့ဖွငျ့ ရဲရဲနီလကြျရှိသညျ။ တသကျလုံးက မိမိ၏မောငျအရငျးလိုနခေဲ့သော မငျးအောငျဆိုသော ကောငျကလေး၏ အားရပါးရ ပှေ့ဖကျမှုနှငျ့ တငျပါးကွီးမြားကို ဆုတျနယျခွငျး ကို ခံနရေသညျ့ အရသာမှာ မဝငျးကွညျအတှကျ တဈကွိမျမြှမခံစားခဲ့ရသော ကာမရာဂအရသာ အသဈအဆနျးအဖွဈ ခံစားနရေလသေညျ။ သူမသညျ အပြိုရိုငျးလေးပမာ ရှှရေငျအစုံမှာ သိမျ့သိမျ့တုနျနမေိရှာသညျ။
မငျးအောငျကလဲ ရဲတငျးသှကျလကျလာပွီး မဝငျးကွညျ၏မကြျနှာကို စေ့စေ့မကွညျ့ရဲသညျ့တိုငျ ကိုငျတှယျပှတျသပျခွငျးကိုမူ စိတျရှိလကျရှိလုပျရဲလာလသေညျ။ မဝငျးကွညျက သူမ၏ခါးကို တငျးနအေောငျဖကျထားသညျ့ မငျးအောငျ၏လကျကို အသာအယာဖွုတျပွီး ကုတငျပေါျသို့ အသာအယာ ခပျစောငျးစောငျးလေး လှဲခလြိုကျသညျ။ မငျးအောငျ၏ မကြျနှာကိုလဲ မဝံ့မရဲဖွငျ့ တဈခကြျကွညျ့ကာ အကဲခတျလိုကျသညျ။ အတှေ့အကွုံ မရှိသေးသော လူပြိုရိုငျးလေး မငျးအောငျမှာမူ တရှူးရှူးတရှဲရှဲနှငျ့ မဝငျးကွညျ၏ခန်ဓာကိုယျကွီးကို အရောငျတဖွတျဖွတျတောကျပနသေော မကြျလုံးမြားဖွငျ့ စူးစူးစိုကျစိုကျကွညျ့နရေငျး မဝငျးကွညျ၏ ခန်ဓာကိုယျပေါျသို့ တကျခှရနျ တာစူနသေညျ။
“ဟဲ့ ဒီဘကျလာလေ”
မဝငျးကွညျက သူမ၏ ခါးလညျမှ တကျခှရနျ ခွထေောကျကွီးတဈဖကျ မွောကျကွှမွောကျကွှ လုပျနသေောမငျးအောငျကို ဆတျကနဲဆောငျ့ဆှဲပွီး ကုတငျအလယျသို့ဆှဲတငျလိုကျရာ မငျးအောငျခမြာ မဝငျးကွညျ၏ ခါးပေါျ၌ ကနျ့လနျ့ကွီး မှောကျရကျလဲကသြှားလသေညျ။ မဝငျးကွညျ၏ နောကျသို့ရောကျသှားသော မငျးအောငျက မဝငျးကွညျ၏ ကြောပွငျကို ရငျဘတျကွီးနှငျ့အပျကာ တှငျတှငျကွီးသာဖကျထားရငျး တဟငျးဟငျး အဖြားတကျသလို ညီးညူနကော မာတငျးသော သူ၏လီးထိပျကွီးနှငျ့ မဝငျးကွညျ၏ ဖငျကွားသို့ ကမူးရှူးထိုး ဆောငျ့ဆောငျ့သှငျးနပွေနျသညျ။
“အိုး ဘယျလိုဖွဈတာလဲ ကြှတျ”
မဝငျးကွညျက သူမဖငျကွားသို့ မာကွောစှာထောကျထားပွီး တဆတျဆတျညှောငျ့နခွေငျးကို စိတျမရှညျတော့ဘဲ ခပျဆတျဆတျအောျလိုကျရငျး သူမ၏ခန်ဓာကိုယျကို မငျးအောငျ၏ဘကျသို့ ဖကြျကနဲ တဈပတျလှညျ့ လိုကျသညျ။ မဝငျးကွညျကိုယျမှ မှှေးပြံ့သောသနပျခါးရနံ့က မငျးအောငျ၏စိတျကို ပိုမိုတကျကွှစပွေီး သူ့ဖကျသို့လှညျ့လာသော မဝငျးကွညျ၏ ပါးအစုံကို တရှူးရှူးနမျးရှိုကျသညျ။
“ကွညျ့ အရမျးဆိုးတာဘဲ”
မဝငျးကွညျက ခပျနှဲ့နှဲ့လေး မကြျစောငျးထိုးရငျး မငျးအောငျ၏ခန်ဓာကိုယျနှငျ့ သူမ၏ခန်ဓာကိုယျကို ရငျခငြျးအပျလကြျ ပူးကပျပှတျသပျလိုကျသညျ။ အိစကျသော မဝငျးကွညျ၏ ထှားထှားမို့မို့ နို့ကွီးနှဈလုံးက မငျးအောငျ၏ ရငျအုံကွီးကို အိစကျနှေးထှေးသော ခံစားမှုကိုပေးလိုကျသညျ။ မငျးအောငျ၏ လကျအစုံက အလိုလိုပငျ နို့ကွီးနှဈလုံးကို ဆုပျကိုငျပွီးဖွဈကာ တရှရှဆုပျညှဈနယျဖတျနသေညျ။ မဝငျးကွညျက သူမ၏ဘောျလီအငျ်ကြီကို ခြှတျပေးလိုကျတော့ မငျးအောငျ၏လကျတှကေ ပို၍ပငျအငမျးမရပငျ တဈခုလုံးထှကျပေါျလာသညျ့ သူမ၏ရငျသားအစုံကို အတငျးပငျဆုပျနယျနလေတေော့သညျ။
တစောငျးလှညျ့၍ထားသော မဝငျးကွညျ၏ အပေါျခွမျးပေါငျတနျကွီးက တောငျသှားသညျ။ ခပျစငျးစငျးလှဲထားသော အောကျဖကျ ပေါငျတနျကမူ မငျးအောငျ၏ ပေါငျကွားသို့ မသိမသာလေး တိုးဝငျလိုကျသညျ။ မငျးအောငျကလဲ ကွှတကျလာသော မဝငျးကွညျ၏အပေါျပေါငျနှငျ့ အောကျပေါငျခှကွားသို့ သူ့ခွထေောကျတဈဖကျကို ထိုးသှငျးလိုကျပွီး ပုဆိုးကိုဆှဲလှနျလိုကျသညျ။ အဝတျမဲ့သှားသော ပေါငျသားခငြျးထိတှေ့မှုက နှဈဦးစလုံး၏ ခန်ဓာကိုယျတှငျးမှ ရာဂကာမသှေးမြားကို ပှကျပှကျဆူလောငျကာ ထကွှလာစသေညျ။
ပငျ့လှနျထားသော မငျးအောငျ၏ပေါငျကွားမှ လီးကွီးက မဝငျးကွညျ၏ ပေါငျရငျးကို နှေးနှေးကွီးစှတျစိုစှာ ထိတှေ့မိသညျ။ မဝငျးကွညျ၏လကျတဈဖကျက သူမ၏ထဘီကို ဆှဲတငျပေးလိုကျရာ ပေါငျလညျထိ လိပျတကျနပွေီ ဖွဈသော သူမ၏ထဘီက ခါးဆီသို့ရောကျ၍သှားတော့ရာ မဲမှောငျနသေော စောကျမှှေးထူထူကွီးကွားမှ အကျကွောငျးတငျးတငျးကွီးထကာ ဖငျနှငျ့တဆကျတညျးမြှ ရှညျလြားသောစောကျဖုတျကွီးမှာ ဘှားကနဲ ပေါျလာလသေညျ။ မငျးအောငျက တစောငျးအိပျလကြျ မကြျနှာခငြျးဆိုငျ လိုးရမညျကို မလိုလားဟနျဖွငျ့ ဆတျကနဲထကာ မဝငျးကွညျ၏ ထောငျထားသော ပေါငျကွီးကို ပုခုံးပေါျဆှဲမပွီး လီးကိုထိုးကပျလိုကျသညျ။
စောကျပတျအနံ့ကိုရလိုကျပွီဖွဈသော မငျးအောငျ၏လီးကွီးမှာ တဆတျဆတျဖွငျ့ မာနျဖီလကြျဖွဈသှားသညျ။ ဆီးစပျကြောျရုံလေး ပငျ့လှနျထားသော မဝငျးကွညျ၏ထဘီစကို စောကျမှှေးတှပေေါျကာ ဗိုကျသားဖှေးဖှေး မြားပေါျသညျအထိ မငျးအောငျက ဆှဲတငျလိုကျသညျ။
“အိုး ဘာလို့ အကုနျလှနျပဈနတောလဲ လို့”
မောသြှတုနျခါသော အသံလေးဖွငျ့ မဝငျးကွညျက မငျးအောငျကို မကြျစောငျးလေးထိုးကာပွောလိုကျသညျ။ မငျးအောငျက စကားတဈခှနျးမှမပွောသေးဘဲ မဝငျးကွညျ၏မကြျနှာကိုလဲ စေ့စေ့မကွညျ့ပေ။ ကွီးမားလှနျးကာ ခပျအာအာဖွဈနသေော မဝငျးကွညျ၏ စောကျပတျကွီးကိုသာ အားရပါးရကွီး စိုကျကွညျ့ရငျး တံတှေးကို ဂလုကနဲမြိုခလြိုကျသညျ။မဝငျးကွညျက ပကျလကျမကတြကအြနအေထားမှ သူမ၏စောကျပတျကို လကျတဈဖကျနှငျ့ မမှီမကမျးလေး လှမျးဖုံးရငျး ရဲရဲနီနသေော မကြျနှာလေးဖွငျ့
“ဘာဖွဈလို့ တအားကွညျ့နမှေနျး မသိဘူး”
“မမွငျမှ မမွငျဘူးတာ”
ပထမဆုံးအကွိမျ မငျးအောငျထံမှ ခွောကျကပျအကျရှ အသံတုံတုံကို ကွားလိုကျရသညျ။
“ဟေ့အေး မကွညျ့နဲ့ကှယျ မမရှကျတယျ”
တကယျလဲ မဝငျးကွညျ ရှကျနမေိသညျ။ နေ့ခငျးကွောငျတောငျကွီးမို့ စောကျပတျကွီးက ထငျထငျရှားရှားကွီးဖွငျ့ ဝငျးလကျနသေညျ။ မဝငျးကွညျသညျ အလှနျအကြှံအသားဖွူသော မိနျးမမဟုတျသောျလညျး ထဘီကို လှနျလိုကျသောအခါ စောကျပတျကွီးမှာ ဖှေးအုနုဖတျနသေညျကို မငျးအောငျ သတိထားမိသညျ။ မဝငျးကွညျ၏ အတှငျးသားနုနုလေးမြားက ဖှေးဥနသေလောကျ မငျးအောငျ၏ လီးတံကွီးက မဲနကျတောကျပွောငျ၍ နသေညျ။ မဝငျးကွညျ၏ လကျနှငျ့ဖုံးထားသလို လှမျးဖိထားသောကွောငျ့ စောကျပတျမှာ ခပျရှံ့ရှံ့ကလေးဖွဈနသေညျ။ မဝငျးကွညျက လကျနှငျ့ဖုံးသလိုလိုဖွငျ့ စောကျပတျနှဈခွမျးကို ဆှဲဖွဲပွထားပေးခွငျးလညျး ဖွဈသညျ။ မငျးအောငျက သူ့လီးတနျကွီးကို ကုတျမှနှိမျပွီး မဝငျးကွညျ၏ ပွဲအာအာ ရဲရဲနီနသေော စောကျပတျအဝကိုတေ့သှငျးကာ သူ့ဖငျကွီးကို ရှေ့သို့အနညျးငယျ တိုးကပျလိုကျသညျ။
“ပွှတျ ဗလှတျ”
“အငျ့ အငျး ကြှတျ ကြှတျ”
မဝငျးကွညျက စောကျပတျကို ဖွဲပေးထားသော လကျကို ရုတျကနဲဖယျလိုကျပွီး မကြျနှာလေးရှုံ့မဲ့ကာ ကော့လနျသှားသညျ။လီးထိပျဖူး အလုံးငုံကွီးက မဝငျးကွညျ၏ စောကျခေါငျးဝသို့ ပွှတျကနဲ ကြှံအဝငျ စောကျပတျနှုတျခမျးသားမြားက အတှငျးပိုငျးသို့ ပွိုငျတူလိပျဝငျပွီး တငျးကနဲ စီးစီးပိုငျပိုငျကွီး အလိုးခံလိုကျရခွငျးကွောငျ့ မဝငျးကွညျမှာတော့ အငျ့ကနဲ ဆတျဆတျခါသှားရလသေညျ။
“ဗွဈ ဗွဈ ပွှတျ စှပျ”
“ဟ အ အား ကြှတျ ကြှတျ”
ဖွေးဖွေး ဖွေးဖွေးနှငျ့ လီးတနျကွီးအဝငျကို ငုံ့ကွညျ့၍ ဖွေးညှငျးစှာ သှငျးနရောမှ မငျးအောငျက မဝငျးကွညျ၏ နို့ကွီးနှဈလုံးကို လှမျးဆှဲပွီး အားနှငျ့ဆောငျ့ခလြိုကျသညျ။ စောကျမှှေးမဲမဲနှငျ့ လမှှေးနီကငြျကငြျတို့ ရောထှေး သှားစဉျ လီးတနျကွီးက တဝကျနီးပါ စိုကျဆငျးသှားသညျ။
“ပွှတျ စှတျ”
“အမလေး ဟငျ့ အငျး အငျ့”
မငျးအောငျ၏လီးလုံးကွီးက မဝငျးကွညျ အဝထကျကွီးကာ ဝိုငျးစကျသော မဝငျးကွညျ၏ စောကျပတျအဝလေးက မငျးအောငျ၏ လီးတနျကွီး ပတျပတျလညျကို ဆှဲညှဈထားသလို တငျးတငျးကွီး ကွပျတောငျ့၍ နလေသေညျ။
“ပွှတျ စှပျ စှပျ ပွှတျ”
“အမလေး အမေ့ အမလေး လေး”
နှဈခကြျဆငျ့ကာ ဆငျ့ကာ ဆောငျ့လိုကျသော မငျးအောငျ၏လီးကွီးက မဝငျးကွညျ၏ သားအိမျခေါငျးလုံးလုံးလေးကို ဒုတျကနဲ ဒုတျကနဲ နှဈခကြျဆကျတိုကျ ဆောငျ့မိသှားသညျ။ မဝငျးကွညျ၏ လကျနှဈဖကျက ဘာကို ကိုငျရမှနျးမသိအောငျ ပြာယာခတျသှားပွီးမှ မငျးအောငျ၏ ပေါငျကိုလှမျးပွီး လကျသဲမြားနှငျ့ ကုတျဆှဲထားလိုကျသညျ။ ပေါငျသားတငျးတငျးကို မဝငျးကွညျ၏ လကျသဲစူးစူးလေးမြားက စဈကနဲ နဈဝငျသှားသညျနှငျ့ မငျးအောငျ၏ လီးကွီးမှာ အံ့သွစရာကောငျးလောကျအောငျ ထောငျးကနဲ မာကစြျသှားသညျ။ဘာကွောငျ့ထိုသို့ ဖွဈရသညျကို မငျးအောငျမသိ။စောကျပတျအတှငျးလီးတနျးကွီးက ကြောကျသားကြောကျစိုငျပမာ မာကွောသှားခွငျးကို မဝငျးကွညျက အရသာရှိစှာ ခံစားသိရှိနပေါသညျ။ ယောကျြားမြားကဲ့သို့ပငျ မိနျးမအငျ်ဂါစပျအတှငျး လိငျတနျကွီးဝငျနစေဉျ၌ ပေါငျကြော လကျမောငျးတဈနရောရာကို ကုတျခဈပေးပါက ဤသို့ဖွဈတတျသညျကို မဝငျးကွညျက သိပွီးဖွဈပါသညျ။ စီးစီးပိုငျပိုငျကွီး ထိုးသှငျးထားသောလီးတနျကွီး ကအနညျးငယျလှုပျရှားလိုကျတိုငျး မဝငျးကွညျစောကျခေါငျးတဈခုလုံး ထူးကဲသောအရသာကိုခံစားနရေသညျ။
“ဗွှတျ ဘှတျ အငျ့ အငျ့”
လေးလေးမှနျမှနျကွီး ဆောငျ့နသေောမငျးအောငျလီးကွီး အဝငျအထှကျတိုငျး မဝငျးကွညျမကြျလုံးအစုံမှေးစငျးကာ နှုတျခမျးလေးကို ပွတျလုနီးပါးကိုကျရငျး တအငျးအငျးနှငျ့ ညီးနသေညျ။ မငျးအောငျကလီးနှငျ့ စောကျပတျကွားမှ စိမျ့ထှကျလာသောအမွုပျဖွူဖွူလေးမြားကို ငုံ့ကွညျ့ရငျးမဝငျးကွညျ၏ အဝတျမဲ့သောဖငျကွားသို့ လကျတဈခြောငျးဖွငျ့ အသာအယာပှတျသပျလိုကျ စအိုဝလေးကို လှညျ့မှှပေေးလိုကျ ဖငျ့ဆော့ကစား ပေးလိုကျလုပျပေးလိုကျရာ မဝငျးကွညျ ထှနျ့ထှနျ့လူးသှားသညျ။ စောကျပတျကိုအလိုးခံနရေစဉျ ထိုသို့စအိုဝကိုကလိပေးခွငျးခံရပါက မိနျးမမြားထှနျ့ထှနျ့လူးတတျသညျကို မငျးအောငျသိရှိမှတျသားထားလိုကျသညျ။
“ပွှတျ ဘှတျ ပွှတျ ဘှပျ ပွှတျဘှတျ”
ၤိ”အငျ့… အငျ့… အငျ့…”
တအငျ့အငျ့ ဖွဈသှားရာမှ မဝငျးကွညျတဈယောကျ အတောျပငျ ကော့တကျသှားခြိနျမှာပငျ မငျးအောငျက သူမ၏စောကျပတျထဲသို့ သုတျရညျမြားကို ပနျး၍ထညျ့လိုကျသညျ။ မငျးအောငျတဈယောကျ ကြနေပျသလိုခံစား လိုကျရသညျ။ စောကျဖုတျထဲ စိမျထားဆဲဖွဈသော သူ့လီးကို တဈခကြျနှဈခကြျ ဆှဲနှုတျလိုကျဆောငျ့လိုကျ ဆော့ကစားလိုကျလုပျနသေညျ။
ၤိ”ဟဲ့ နငျ့လီးက မပြော့သေးဘူးလားဟယျ”
“ဟငျ့အငျး မာတုနျးဘဲ မမ”
“ကဲပါ ခဏခြှတျပါအုံး”
မဝငျးကွညျက မငျးအောငျ၏ရငျအုပျကယြျကွီးကို အသာအယာတှနျးလိုကျမှ မငျးအောငျက သူ၏လီးတနျကွီးကို ဖွေးညှငျးစှာဆှဲထုတျလိုကျသညျ။ ဗလှတျခနဲထှကျလာသော လီးတနျကွီး၏ ထိပျဒဈတဝိုကျ၌ မဝငျးကွညျ၏ စောကျပတျအရမြေား တှဲခိုလကြျပါလာလသေညျ။
“ရှညျလိုကျတာကွီးကလဲ မပွောပါနဲ့တော့”
မဝငျးကွညျက မငျးအောငျ၏လီးကွီးကို လကျဖြားလေးဖွငျ့ မဝံ့မရဲလေးပုတျခတျရငျး တိုးတိုးလေးပွောကာ ကုတငျပေါျမှခွနှေဈဖကျခရြငျး ထမိနျကိုပွနျဝတျလိုကျသညျ။ ထို့နောကျအခနျးအပွငျသို့ထှကျသှားလသေညျ။မငျးအောငျကပကြေံနသေော သူ့လီးတနျကွီးကို အဝတျဟောငျးတဈခုဖွငျ့ စငျကွယျစှာသုတျလိုကျသညျ။ ထိုအခိုကျမဝငျးကွညျက ရဆှေတျထားသော အဝတျတဈခုကိုယူကာ အခနျးထဲသို့ ပွနျ၍ဝငျလာသညျ၊
ၤိ”ဟငျ မမက တောျပွီလား”
ၤိ”စကားသိပျမြားတာဘဲကှယျ လာ ဒီဖကျလှညျ့ ပုဆိုးလှနျ”
မဝငျးကွညျက မငျးအောငျကို ကုတငျပေါျထိုငျခိုငျးပွီး ခွတှေဲလောငျးခကြာ ပုဆိုးကိုလှနျစပွေီး တှဲလောငျးကွီးဖွဈနဆေဲဖွဈသော လီးတနျကွီးကိုရဆှေတျ၍ တဈထညျလုံးစိုရှှဲနသေောအဝတျဖွငျ့ အုပျကာသုတျပေးသညျ။
ဒူးထောငျကာ တယုတယလီးကို ရစေိုအဝတျဖွငျ့သုတျပေးနသေညျ့ မဝငျးကွညျ၏ ပါးအို့လေးကို မငျးအောငျကကုနျး၍နမျးရငျး “မမကို ခစြျလိုကျတာဗြာ” ဟုကတုံကရီကွီးပွောသညျ။ မဝငျးကွညျက လမှှေးမြားကွားသို့ ထိုးဖှကာသုတျပေးနရေငျး သူမ၏နှုတျခမျးလေးကို မသိမသာမဲ့ပဈလိုကျသညျ၊
ၤိ”ယောကျြားတှကေ ဒီလိုဘဲ လိုးရတုနျး ဒီစကားပွောကွတာပါ။ ဟငျး ဟငျး”
“ကနြောျ တကယျခစြျတာ ဗြ”လှိုကျလှိုကျလှဲလှဲပွောလိုကျသော မငျးအောငျ၏စကားကွောငျ့ မဝငျးကွညျ၏ နှလုံးအိမျသို့ စိမျ့ကနဲအေး၍သှားရသညျ။ ထို့ကွောငျ့ မငျးအောငျ၏ ဧရာမလီးကွီးကို တယုတယပငျ သူမ၏လကျခြောငျးလေးမြားဖွငျ့ ကိုငျရငျး
ၤိ”မမကလဲ မောငျလေးကို သိပျခစြျသှားပါပွီကှယျ” ဟု မပှငျ့တပှငျ့ မဝံ့မရဲလေး ပွောလိုကျမိရှာလသေညျ၊
ၤၤိ”မမ ကနြောျ့ကိုတကယျခစြျတာလားဟငျ”
ၤိ”တကယျပါဆိုကှယျ”
မဝငျးကွညျ၏ မကြျနှာလေးက ရှကျသှေးရဲရဲလေးမြားဖွငျ့ ရှိရငျးစှဲအသကျထကျ(၁၀)နှဈခနျ့ ပြိုမစြျနုနယျနသေညျ။ မငျးအောငျက လကျနှဈဖကျကိုအနောကျသို့ထောကျထားပွီး လီးကွီးကိုမတျသထကျမတျအောငျ ကော့ပးလိုကျသညျ။
“မမ ကနြော့ကိုတကယျခစြျတယျဆိုရငျ လီးစုပျပေးပါလား”
မဝငျးကွညျမကြျနှာလေး ကှကျခနဲပကြျသှားသညျ။ မငျးအောငျသညျ သူမကို အပေါစားသဘောထားလပွေီလားဟုလညျး စိတျထဲ၌ငွိုးငယျသှားမိသညျ။ သို့သောျ မငျးအောငျ မကြျနှာကိုမော့ကွညျ့လိုကျသောအခါ မငျးအောငျ၏မကြျလုံးမြားက အခစြျ၏အရိပျအရောငျတှေ ထငျဟပျကာတောကျပနခွေငျးမှအပအ အခွားအထငျသေးသညျ့အရိပျအရောငျမြိုး လုံးဝမတှေ့မမွငျရပါခြေ။
ၤိ”တဈခါမှ မစုပျဖူးဘူးဟဲ့ ကောငျစုတျလေးရဲ့”
ၤိ”ကနြောျလဲ တဈခါမှမယကျဖူးပါဘူး ကနြော့ကိုမမ စုပျပေးပွီးရငျ မမစောကျဖုတျကွီးကို ကနြောျယကျပေးမယျလေ နောျ မမ”
ၤိ”ဟယျ မလုပျပါနဲ့ဟယျ ငရဲတှကွေီးကုနျပါမယျ”မဝငျးကွညျက မငျးအောငျ၏ စာကျဖုတျ ယကျပေးမယျဆိုသော စကားကွားရုံဖွငျ့ပငျ ကွကျသီးတဖနြျးဖနြျး ထသှားအောငျပငျ ကြောထဲစိမျ့သှားမိသညျ။
ၤိ”လုပျပါဆိုမမကလဲ”
ပွောပွောဆိုဆို မငျးအောငျက ရှဈလကျမခနျ့ရှညျလြားသော သူ့လီးတနျကွီးကို မဝငျးကွညျ၏ ပါးစပျဝသို့ကော့ပွီး တေ့ပေးလိုကျလသေညျ။ မဝငျးကွညျက အနောကျသို့တှနျ့ကနဲဖွဈသှားပွီးမှ သူမပါးစပျအနားသို့ ကပျလာသော မငျးအောငျ၏ လီးတနျကွီးကို စူးစူးရဲရဲလေးကွညျ့ကာ ရှကျပွုံးလေးပွုံးလိုကျသညျ။
ၤိ”တဈခါထဲ သိပျအနိုငျကငြျ့တဲ့ ကောငျလေး” ဟု မကြျစောငျးလေးထိုးကာ ပွောလိုကျပွီးမှ လီးတနျကွီးကိုလကျနှဈဖကျဖွငျ့ စုံကိုငျလကြျ နီရဲသောဒဈကွီးပွဲလနျသှားအောငျပငျ ခပျဖိဖိလေး ဖွဲခလြိုကျလသေညျ။မဝငျးကွညျက သူမ၏နှုတျခမျးနှဈလှှာကွားသို့ လီးထိပျကွီးကိုငုံခဲလိုကျပွီး ဒဈကွီးတဈခုလုံးငုံထားကာ လြှာဖြားလေးဖွငျ့ ဝေ့ကာဝိုကျကာပှတျသပျလိုကျသညျ။
ၤိ”အ အိအီး အငျး အလားလားလား ရှီး”
မငျးအောငျ ဖငျသားကွီးမြား တငျးတကျသှားသညျ။ လီးတနျအရငျးမှ အမှှေးမြားဇောငျးထကာ ထောငျလာကွသညျ။ တှနျ့လှနျမဲ့ရှုံ့သှားသော မငျးအောငျ၏မကြျနှာကို မကြျလုံးလေးလှနျကွညျ့ပွီးမှ လီးတနျတဈဝကျခနျ့ အထိပါးစပျထဲသို့သှငျးယူလိုကျပွီး လြှာနှငျ့လိပျကာစုပျထားလကြျ လီးတနျကွီးကိုဆှဲထုတျလိုကျရာ လီးထိပျပိုငျးကွီးက မဝငျးကွညျ၏ပါးစပျထဲ၌ ကနြျခဲ့ကာ အစုပျခံရခွငျးနှငျ့ နှုတျခံအစုံက တငျးတငျးကွီး ရဈပတျထားမှုကွောငျ့ ရုတျတရကျသုတျရညျမြားပနျးထှကျတော့မလောကျ ခံစားလိုကျရလသေညျ။