အိပ္မက္နတ္သိုင္းက်မ္း ႏွင့္ လွကလ်ာ

အခန္း(၁)
                                                                      ဒုကၡသည္ မိန္းကေလး

                     ေလတဟူးဟူးတိုက္ခတ္ေနသည္။မိုးကလည္းတဖြဲဖြဲရြာသြန္းေန၏။တိုက္ခတ္လာေသာေလႏွင့္အတူ
မိုးသီးမိုးေပါက္မ်ားကႀကီးမားျပင္းထန္လွသည္။မိုးသီးမိုးေပါက္မ်ားသစ္ရြက္ေပၚသို႔ေႂကြက်သည့္အသံသည္တေဖာက္ေဖာက္ႏွင့္
က်ယ္ေလာင္လွ၏။ေလကၾကမ္းၾကမ္းတိုက္ေလမိုးသီးမိုးေပါက္မ်ားကျပင္းထန္ေလျဖစ္သည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္လူတစ္ေယာက္သည္တစ္စုံတစ္ခုကိုေက်ာတြင္ပိုး၍မိုးထဲေရထဲ၌သြားလာလႈပ္ရွားေနေလသည္။
ထူးျခားခ်က္မွာထိုသူသည္ေယာက်ာ္းရင့္မာႀကီးတစ္ဦးမဟုတ္ဘဲအသက္ငယ္ရြယ္ေသာမိန္းကေလးတစ္ဦးျဖစ္ေနျခင္းပင္။
သူမ၏ေနာက္ေက်ာတြင္အထုပ္ႀကီးတစ္ထုပ္ကိုလြယ္ပိုးထားသည္။ထိုအထုပ္ႀကီးသည္အလတ္စားအရက္အိုးမ်ားပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။
မိုးထဲေလထဲ၌သူမအဖို႔မနားနိုင္ပါ။ေလထန္မိုးထန္ေနသည္ကိုလည္းဂ႐ုမစိုက္အားပါ။ထိုအရက္အိုးမ်ားကိုတစ္စုံတစ္ေယာက္ထံ
အခ်ိန္မီေရာက္ဖို႔သာအေရးႀကီးေနေပသည္။ထို႔ေၾကာင့္ မိန္းကေလးသည္ မေမာနို္င္မပန္းနိုင္ ေတာင္ေပၚသို႔ အေျပးအလႊားတက္ေနျခင္းျဖစ္ေပသည္။

              ဦးသကၠသည္တဲအတြင္း၌ေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန္လမ္းေလၽွာက္ေနသည္။သူ၏မ်က္စိအစုံသည္
မၾကာခဏအျပင္ဘက္သို႔လွမ္းၾကည့္ေနသည္။မိုးေရစက္တို႔သည္တံစက္ၿမိတ္ေအာက္မွသြယ္တန္း၍က်ေနသည္။
ဦးသကၠသည္တစ္စုံတစ္ေယာက္ကိုေစာင့္ေမၽွာ္လွမ္းၾကည့္ေနျခင္းျဖစ္သည္။သိပ္ၾကာၾကာမေစာင့္လိုက္ရပါ။
 အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးသည္ တဲအတြင္းသို႔ အေျပးအလႊား ဝင္ေရာက္လာေလသည္။ ဦးသကၠသည္မိန္းကေလးကိုၾကည့္ရင္းမွ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားသလို ေခါင္းခါယမ္းလိုက္သည္။
 ”တကယ္ေတာ့ နင့္ကို ငါ မခိုင္းသင့္ပါဘူး။”
မိန္းကေလးက ဦးသကၠကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း မ်က္ႏွာထက္မွမိုးေရစက္တို႔ကို လက္ဝါးႏွင့္သတ္ခ်လိုက္ေလသည္။
”ဘာျဖစ္လို႔လဲဘဘ”
ဦးသကၠသည္ သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။
”နင္ဘာ့ေၾကာင့္ၾကာေနတယ္ဆိုတာ ငါေဗဒင္မေမးပဲ ရိပ္စားမိသြားၿပီ။”
ဦးသကၠသည္ ထိုသို႔ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ မိန္းကေလးယူလာေသာအရက္အိုးမ်ားကို သူ႔အခန္းထဲသို႔ဆြဲယူသြားေလသည္။
မိန္းကေလးကလည္း အဝတ္အစားမ်ားကိုလဲလွယ္ရန္ သူမ၏အခန္းထဲသို႔ဝင္ေရာက္သြားေလသည္။
ဦးသကၠသည္ သူေဖာ္စပ္ထားေသာေဆးမ်ားႏွင့္မိန္းကေလးယူလာေသာအရက္မ်ားကို ေရာစပ္လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္သူသည္ခြက္ႀကီးတစ္လုံးထဲသို႔ထည့္ကာ လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္စုံကိုင္၍ ေမာ့ခ်လိုက္ေလသည္။
              ဦးသကၠသည္လူငယ္တစ္ေယာက္မဟုတ္ပါ။အသက္အားျဖင့္ ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ လူႀကီးတစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္ေလသည္။
သို႔ေသာ္ လူငယ္တစ္ဦးကဲ့သို႔ပင္ သန္မာဖ်တ္လတ္ဆဲပင္ရွိေနေသး၏။ က်န္းမာေရးအလြန္ေကာင္းေသာ လူႀကီးတစ္ေယာက္ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္ေပသည္။ဦးသကၠတြင္ေဆးေကာင္းတစ္လက္ရရွိထားေပသည္။
ထိုေဆးမွာ ေစာေစာက အရက္ႏွင့္ေရာစပ္လိုက္ေသာေဆးတစ္မ်ိဳးပင္ျဖစ္ေပသည္။ အရက္ႏွင့္ေရာစပ္ထားေသာ ထိုေဆးမ်ားကို
 ဦးသကၠက ေရေသာက္သလို ေသာက္ခ်လိုက္ေသာ္လည္း ေဘးမျဖစ္ပါ။
             ထိုေဆးအာနိသင္သည္ အရက္ႏွင့္ေရာစပ္လိုက္ပါမွ ပို၍ေသြးေလညီညြတ္သြားသည္ဟု ဦးသကၠ ကယုံၾကည္ထားေလသည္။ ဦးသကၠသည္ ထိုေဆးကိုတစ္ဝႀကီးေသာက္ၿပီးသည္ႏွင့္ျပတင္းေပါက္တံခါးကိုပိတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အခန္းထဲဝင္သြားေသာ မိန္းကေလးကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္။
            ” ကလ်ာေရ…….”
          ”  ရွင္ ဆရာ..”
            ” ခဏလာဦး။”
            ” မိုးေအးတုန္းခဏေလာက္လာကူညီပါဦးကြယ္။”
”ကဲလာ……. ဒီနားကို။ ”
” ေအးတယ္ဆိုေပမဲ့ အက်ီေလၤးခၽြတ္လိုက္ပါလားကလ်ာ။”
            ဦးသကၠအသံက မတင္းမာေသာ္လည္းအမိန႔္သံဆန္ေနသည္။ ကလ်ာဆိုေသာ မိန္းမပ်ိဳေလးကလဲ စကားဆုံးသည္ႏွင့္မဆိုင္းမတြပင္ သူမ၏သိုင္းဝတ္စုံကိုခၽြတ္ခြာခ်လိုက္သည္။ သိုင္းဝတ္စုံကၽြတ္အက်တြင္ေတာ့ ျဖဴေဖြးႏူးညံ့လွေသာရင္ႏွစ္မႊာက အတားအဆီးမရွိေပၚလာသည္။
ဦးသကၠဆိုေသာလူႀကီးသည္ အသက္ရႈမွားမတတ္ပင္ လွပလြန္းေနေသာ ရင္သားေဖြးေဖြးတစ္စုံကို ေငးၾကည့္မိသည္။ ထို႔ေနာက္သူစိတ္ေတြႂကြလာသည္ထင့္ ။ သူဝတ္ထားေသာသိုင္းေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ သိုင္းေဘာင္းဘီေအာက္မွ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ႏွင့္ အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္း ျဖစ္ေနေသာလိင္တန္ႀကီးက တရမ္းရမ္းႏွင့္ေပၚထြက္လာသည္။
” ကလ်ာ…. ဒီနားလာ။ စုတ္ေပးပါဦးကြယ္။ ”

    မိန္းမေခ်ာေလးလည္း တင္းမာၿပီးေဖာင္းကားေနေသာလိင္တန္ႀကီးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ထိန္းကိုင္ၿပီး စတင္စုတ္ေပးေတာ့သည္။ ပထမဆုံးဒစ္ကို ပါးစပ္ဟ၍ငုံစုပ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ အရင္းမွအဖ်ားသို႔လၽွာေလးႏွင့္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလၽွက္သည္။ ထို႔ေနာက္သူကိုယ္တိုင္ပင္စိတ္ႂကြလာၿပီး ေခါင္းကို ငုံ႔လိုက္ႂကြလိုက္ျဖင့္အားရပါးရစုတ္ေပးေတာ့သည္။
” အား…… ရႈး ……….. ေကာင္းလိုက္တာကလ်ာရယ္ ”
ဦးသကၠထံမွာ ညည္းညဴသံမ်ားပင္ထြက္ေပၚလာသည္။
ထို႔ေနာက္ ”ကလ်ာ …..  ေတာ္ေတာ့ကြယ္..”
” လုပ္ၾကရေအာင္ ”
မိန္းကေလးသည္ မည္သို႔ျပဳလုပ္ရမည္ကိုသိေနသည့္အလား အလိုအေလ်ာက္ပင္ အနားရွိေနေသာ စားပြဲခုံေပၚသို႔လက္ေထာက္ကာ ဖင္ကိုကုန္းေပးလိုက္သည္။
ျဖဴေဖြးႏူးညံ့ၿပီး ေဖာင္းအိေနသည့္ အဖုတ္ႀကီးကေပၚထြက္လာသည္။ အဖုတ္အနီးတစ္ဝိုက္ေတြအရည္ေလးေတြထြက္ေနေၾကာင္း ဖေယာင္းတိုင္မီးေရာင္တြင္ အေရာင္တစ္လက္လက္ထြက္ေနျခင္းက သက္ေသခံေနသည္။ ဦးသကၠသည္ ကလ်ာ၏ တံေတြးမ်ားျဖင့္ စိုစြတ္ကာေျပာင္လက္ေနေသာ သူ႔လိင္တန္ႀကီးကို ကလ်ာ၏အဖုတ္ေလးထဲသို႔ တစ္ရစ္ခ်င္းထိုးသြင္းလိုက္သည္။
လိင္တန္ႀကီးက တင္းၾကပ္ေနေသာအဖုတ္ေလးအတြင္းသို႔ တစ္ရစ္ခ်င္းတိုးဝင္သြားသည္။ စင္စစ္ကလ်ာ၏ အဖုတ္ကမေသးပါ။ သို႔ရာတြင္ ဦးသကၠ၏ လိင္တန္ႀကီးႏွင့္ ယွဥ္လိုက္ေသာအခါ ကလ်ာ၏အဖုတ္ေလးမွာလြန္စြာေသးငယ္သြားသည္ဟုထင္မွတ္ရသည္။ ဦးသကၠသည္မ်က္လုံးကို ေမွးရင္း ကလ်ာအဖုတ္မွေပးစြမ္းေသာ ႏူးညံ့ကာက်ပ္သိပ္ေနသည့္အရသာကိုခံစားေနသည္။
ဆယ့္ငါးခ်က္ခန႔္ အသြင္းအထုတ္ျပဳလုပ္ၿပီးေသာအခါ ဦးသကၠသည္ သူ၏လီးႀကီးကိုဆြဲထုတ္လိုက္ ျပန္သြင္းလိုက္ျဖင့္ ခပ္ျမန္ျမန္ေလးလိုးေနမိသည္။ ကလ်ာလည္းဦးသကၠ၏ ႀကီးမားျပည့္ၾကပ္သည့္လီးႀကီး၏ အရသာေၾကာင့္ဖင္ေလးကိုေကာ့ကာ ေကာ့ကာႏွင့္ေနာက္ကိုပစ္ပစ္ေပးေနမိသည္။ ထို႔ေနာက္ဦးသကၠသည္ ကလ်ာ၏ခါးကိုစုံကိုင္ကာ အားရပါးရပင္လိုးေတာ့သည္။ အခ်က္ငါးဆယ္ခန႔္ လုပ္ၿပီးေသာအခါ ကလ်ာထံမွ အသံရွည္ညည္းသံႏွင့္အတူ အရည္ေလးမ်ားပိုမိုစိုစြတ္ကာ ကလ်ာတစ္ေယာက္ၿငိမ္က်သြားသည္ကိုသိလိုက္ရသည္။
  ကလ်ာတစ္ေယာက္ၿပီးသြားေပမဲ့ ဦးသကၠကေတာ့မၿပီးေသးေပ။ ေစာေစာကအရက္ႏွင့္ေရာေသာက္ထားေသာ သူ၏ေဆးအစြမ္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္အသက္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ေနေသာ္လည္းေျမးအရြယ္သာရွိေသာ ေကာင္မေလးကိုအားရပါးရပင္လိုးနိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။
        ”ကလ်ာၿပီးသြားရင္ အိပ္ခန္းထဲသြားရေအာင္ကြယ္။”
ကလ်ာလည္း မညည္းမညဴပင္ အိပ္ခန္းထဲသို႔ဦးေဆာင္၍ဝင္သြားလိုက္သည္။ အိပ္ခန္းဆိုေသာ္လည္း တဲအတြင္းမွ အကာအရံရွိေသာအခန္းေလးသာျဖစ္သည္။
ထိုအခန္းေထာင့္တြင္ တစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ေလးတစ္လုံးရွိသည္။ ဦးသကၠသည္ ကလ်ာကို ကုတင္ေလးေပၚတြင္ပက္လက္အိပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုမကာ လက္ႏွင့္ ထိန္းကိုင္ထားခိုင္းလိုက္သည္။ ထိုအခါ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားမွ အေမႊးေရးေရးသာေပါက္ေနေသာအဖုတ္ႀကီးကေပၚလာသည္။ ဦးသကၠလဲကလ်ာ၏အဖုတ္ႀကီးကိုျမင္သည္ႏွင့္ တစ္ရႈးရႈးႏွာမႈတ္သံျပဳကာ အတင္းပင္တက္လိုးေတာ့သည္။ ျပင္းထန္ေသာေဆာင့္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ကလ်ာ၏မ်က္ႏွာေလးမွာ ရႈံ႔မဲ့ေနသည္။ သို႔ရာတြင္ အနည္းငယ္ေအာင့္ေသာ ေဝဒနာေနာက္တြင္ ဦးသကၠ၏လီးႀကီးမွေပးစြမ္းေသာကာမအရသာကိုလည္းရရွိေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမ၏ပါးစပ္အတြင္းမွတအီးအီးညီးညဴသံေလးမ်ားပင္ထြက္ေပၚလာသည္။ ဦးသကၠလည္း ကလ်ာ၏ ႏုနယ္ေသာရင္ႏွစ္မႊာကိုအေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းက်ေနေသာလက္ႀကီးျဖင့္ အားကုန္ဆြဲကိုင္ကာ တဖုန္းဖုန္းျမည္ေအာင္ပင္ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။ အတန္ၾကာ ေဆာင့္ၿပီးေသာအခါ ကလ်ာတစ္ေယာက္ေကာ့တက္သြားၿပီး ကာမပန္းတိုင္ကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္တက္လွမ္းသြားသည္။ ကလ်ာ၏ အဖုတ္အတြင္းသားမ်ားမွ တရစ္ရစ္ဆုတ္ဆြဲေသာေၾကာင့္ ဦးသကၠလည္းဘယ္လိုမွမထိန္းနိုင္ေတာ့ပဲ ကလ်ာ၏အဖုတ္ေလးထဲသို႔ သူ၏လရည္မ်ားကို အားရပါးရပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့၏။ ထို႔ေနာက္ဦးသကၠသည္ သူ၏လီးကိုအဖုတ္ထဲမွာအတန္ၾကာေအာင္စိမ္ထားၿပီး ဇိမ္ယူေနသည္။ ဇိမ္ယူလို႔ဝမွ ဦးသကၠတစ္ေယာက္ဘာမွမေျပာပဲ သူ၏လီးႀကီးကို ကလ်ာအဖုတ္ထဲမွ ဆြဲထုတ္ကာအခန္းအျပင္သို႔ျပန္ထြက္သြားေလသည္။
ကလ်ာလည္း အဖုတ္ထဲမွာစီးက်လာေသာ သုတ္ရည္မ်ားႏွင့္သူမ၏အရည္မ်ားကို အဝတ္တစ္ခုျဖင့္သုတ္လိုက္ၿပီး အဖုတ္ကိုေရေဆးရန္တဲေနာက္သို႔ထြက္သြားေလသည္။

           ဦးသကၠသည္ ကလ်ာထြက္သြားေသာအခါ ျပတင္းေပါက္တံခါးကိုျပန္ဖြင့္လိုက္ၿပီး မိုးသီးမိုးေပါက္မ်ားကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ သို႔ေသာ္ သူ၏မ်က္စိထဲတြင္ လြန္ခဲ့ေသာေျခာက္ႏွစ္က ျမင္ကြင္းတစ္ခုကိုသာ ျမင္ေယာင္ေနမိေတာ့သည္။

…
        ဦးသကၠသည္ ထိပ္တန္းသိုင္းပညာရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သူသည္ သိုင္းေလာက၌ ဆယ္ႏွစ္လုံးလုံး က်က္စားလာခဲ့သည္။ ဆယ္ႏွစ္လုံးလုံးလည္းသူ၏ နာမည္သည္ လၽွမ္းလၽွမ္းေတာက္ေက်ာ္ၾကားခဲ့ေလသည္။ ထိုကဲ့သို႔ေက်ာ္ၾကားလာသည္ကို ဦးသကၠကလုံးဝမလိုလားပါ။ သိုင္းေလာက၌ေက်ာ္ၾကားမႈမ်ားလာလၽွင္ ရန္ၿငိဳးရန္စမ်ားသည္လည္း တျဖည္းျဖည္းမ်ားလာသည္ဟု သူယုံၾကည္ထား၏။ ထို႔ေၾကာင့္သူသည္ သိုင္းေလာကကို လုံးဝစြန႔္လႊတ္၍ ေဆးဝါးမ်ားေဖာ္စပ္သည့္ပညာကိုလိုက္စားခဲ့ေလသည္။
  ဦးသကၠသည္ ေတာင္ေပၚတြင္တဲတစ္လုံးေဆာက္၍ ေဆးဝါးမ်ားရွာႀကံကာေဖာ္စပ္ၿပီး ေရာင္းခ်စားေသာက္ခဲ့သည္။ တစ္ေန႔ ဦးသကၠ ေတာင္ေပၚမွဆင္းလာစဥ္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးတစ္ခုေပၚ၌ ရပ္တန႔္ေနေသာ မိန္းကေလးတစ္ဦးကို အမွတ္မထင္ ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။
ဦးသကၠက ထိုမိန္းကေလးကို အကဲခတ္ၾကည့္ရႈေနေသာ္လည္း ယင္းမိန္းကေလးက သူ႔အား မျမင္ပါ။ သူမသည္ ပါးစပ္က တစ္စုံတစ္ခုကို ေရရြတ္ေနသည္။ ထို႔ေနာက္မ်က္စိစုံမွိတ္ကာ နက္ရွိုင္းေသာေခ်ာက္ကမ္းပါးထဲသို႔ ခုန္ခ်လိုက္ေလသည္။
မိန္းကေလး၏ အႀကံမေအာင္ျမင္ပါ။ ဦးသကၠသည္ မိန္းကေလး၏လက္ေမာင္းကို အမိအရဖမ္းဆြဲထားလိုက္ေလသည္။ မိန္းကေလးသည္ ဦးသကၠကို ႐ုတ္တရက္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ဘာမေျပာ ညာမေျပာႏွင့္ ၾကဴၾကဴပါေအာင္ငိုရွိုက္ေလေတာ့သည္။ ဦးသကၠသည္ မိန္းကေလးငိုယိုေနသည္ကိုလုံးဝမတားပါ။
” ငိုလိုက္ …..   ဝေအာင္ငိုခ်လိုက္ ”
ဦးသကၠက ထိုကဲ့့သို႔ေျပာ၍ မိန္းကေလး၏အေျခအေနကိုေစာင့္ၾကည့္ေနေပသည္။ အတန္ၾကာေတာ့ မိန္းကေလးသည္ အငိုရပ္သြားၿပီး ဦးသကၠကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
” ကၽြန္မေသခ်င္တာကို ဘဘကဘာလို႔တားရတာလဲ။ ”
ဦးသကၠက ေခါင္းခါရမ္းလိုက္သည္။
”မဟုတ္ေသးဘူးေလ၊ လူ႔ဘဝဆိုတာ အင္မတန္ရခဲတယ္။ ဘာလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသခ်င္ရတာလဲ။”
မိန္းကေလးသည္ အံကို တင္းတင္းႀကိတ္ထားေလသည္။ သူမ၏ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ နာၾကည္းမႈ ၊ ေၾကကြဲမႈ ၊ ဝမ္းနည္းမႈ အရိပ္အေယာင္မ်ားက အျပည့္ရွိေနသည္။
” လာ……….. မိန္းကေလး ဘဘနဲ႔လိုက္ခဲ့။ ”
ဦးသကၠက ေခ်ာ့ေမာ့၍ ေခၚလိုက္သည္။ မိန္းကေလးကေခါင္းခါယမ္းလိုက္၏။
” ဟင့္အင္း ….  ကၽြန္မ မလိုက္ဘူး၊ ကၽြန္မဘဝဟာ လူ႔ေလာကမွာေနဖို႔လည္းမေကာင္းေတာ့ဘူး။ ”
 ” အေကာင္းနဲ႔အဆိုးဆိုတာ ဒြန္တြဲေနတာပါ။ ခုမေကာင္းေပမယ့္ တစ္ေန႔ေကာင္းလာမွာေပါ့ မိန္းကေလးရယ္။”
မိန္းကေလးက မဲ့ျပဳံး ျပဳံးလိုက္ေလသည္။ ဦးသကၠသည္ မိန္းကေလးကိုေသခ်ာစြာအကဲခတ္ၾကည့္မိသည္။ သူမ၏အသက္မွာ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေက်ာ္သာရွိဦးမည္ဟုခန႔္မွန္းရသည္။ ႐ုပ္ရည္မွာေခ်ာေမာေျပျပစ္မႈရွိသည္။ စင္ေရာ္ေတာင္မ်က္ခုံး ၊ ႏွာတံေပၚေပၚ ၊ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးျဖစ္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးမွာ ယခုအခါ စိတ္ဆင္းရဲ ၊ ကိုယ္ဆင္းရဲ ဒဏ္ေၾကာင့္ ျဖဴေဖ်ာ့ေနသည္။ သိုင္းဝတ္စုံေအာက္က မို႔ေမာက္ေသာရင္ႏွစ္မႊာ ႏွင့္ စြင့္ကားေသာတင္သားမ်ားကိုျမင္ရသည္။
ဦးသကၠသည္ မိန္းကေလးကိုၾကည့္၍ စိတ္မေကာင္းႀကီးစြာျဖစ္သြားသည္။ ဘယ္နည္းႏွင့္မဆို ထိုမိန္းကေလး၏ အသက္ကိုေတာ့ ကယ္ဆယ္ထားမွ ျဖစ္ေတာ့မည္ဟုလည္းစိတ္ထဲမွ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားလိုက္ေတာ့သည္။
         ”သမီးနာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ”
            ”ကလ်ာ ပါဘဘ”
             ”ဘယ္မွာေနလဲ”
            ကလ်ာသည္ ဦးသကၠကို အတန္ၾကာေငးၾကည့္ေနၿပီးမွ
             ”ကၽြန္မ ရွမ္းျပည္နယ္ကပါ”
ဦးသကၠ၏ မ်က္ခုံးႏွစ္ခုက အေပၚသို႔ျမင့္တက္သြားသည္။
          ”အို….. ရွမ္းျပည္နယ္ ဆိုတာ အေဝးႀကီးပဲ ၊ ဘယ့္ႏွယ္ ဒီကိုေရာက္လာရတာလဲ။ ”
ကလ်ာဆက္၍ ငိုျပန္သည္။ ဦးသကၠသည္သူမစိတ္ဆင္းရဲမည္စိုး၍ ဘာမွ ဆက္မေမးေတာ့ေပ။
          ”ကဲ ….  ကလ်ာ … အဘနဲ႔လိုက္ခဲ့ ၊ တစ္ေန႔သမီးဘဝေပ်ာ္သြားမွာပါ။”
            ”ဘဘက မိုးေကာင္းၿမိဳ႕ ကလား။”
ဦးသကၠကျပဳံး၍ေခါင္းကိုခါယမ္းလိုက္ေလသည္။
            ”ဘဘက မိုးေကာင္းၿမိဳ႕ကမဟုတ္ပါဘူး၊ ဟိုးေတာင္ေပၚမွာတစ္ေယာက္ထဲေနတာပါ။”
ကလ်ာသည္ ဦးသကၠကို အတန္ၾကာေအာင္ေငးစိုက္ၾကည့္၏။ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ေနေသာ အဘိုးအို ဦးသကၠကို မယုံ၍ေတာ့မဟုတ္ပါ။ သူမစိတ္ထဲတြင္ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးကိုမွ မဆက္ဆံခ်င္ေတာ့သည့္ အသြင္မ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။
   ”ဘာလဲ ……….  သမီီးကအဘကိုမယုံလို႔လား။”
   ” ဘဘကသိုင္းပညာရွင္တစ္ေယာက္လား ”
ဦးသကၠ က  ျပဳံးလိုက္ေလသည္။
   ”  ဘဘက သိုင္းပညာရွင္တစ္ေယာက္ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္မလိုက္ခဲ့မယ္။ ”
    ”ဟင္ ….  ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ ”
ဦးသကၠ တအံ့တၾသျဖစ္သြားသလို ျပန္ေမးလိုက္၏။
” ကၽြန္မ သိုုင္းပညာသင္ခ်င္လို႔ ”
ဦးသကၠသည္ ကလ်ာ စိတ္ခ်မ္းသာေစရန္အတြက္ သိုင္းပညာကိုသင္ၾကားေပးရသည္။ ပထမေတာ့ အေျခခံေလာက္သာသင္ေပးမည္ဟု စိတ္ကူးထားေသာ္လည္း ကလ်ာကိုယ္တိုင္က လက္စားေခ်ရန္စိတ္အားထက္သန္ေသာေၾကာင့္ အကုန္အစင္ပင္သင္ၾကားေပးလိုက္သည္။ မိမိတတ္ကၽြမ္းခဲ့ေသာ သိုင္းပညာမ်ားသာမက အသစ္တီထြင္ထားေသာသိုင္းကြက္ဆန္းမ်ားကိုပါသင္ၾကားေပးလိုက္သည္။
ယင္းကဲ့သို႔သင္ၾကားေပးေနရင္းမွ သူမ၏ အတိတ္အေၾကာင္းမ်ားကိုေမးျမန္းေသာ္လည္း ကလ်ာသည္ ယေန႔ထက္တိုင္ ဦးသကၠအား မေျပာျပပါေပ။ ဦးသကၠအေနႏွင့္ တိတိက်က်သိထားသည္မွာ ကလ်ာသည္ ေယာက္်ားမ်ားကို အေတာ္နာၾကည္းေနပုံရသည္။
     ကလ်ာသည္တစ္ေန႔ေန႔တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကိုျပန္လည္လက္စားေခ်လိမ့္မည္ဟုလည္းထင္မွတ္ေနသည္။ ထိုတစ္စုံတစ္ေယာက္သည္လည္း ေယာက်္ားျဖစ္ရမည္ဟု ဦးသကၠက ထင္ထား၏။
   ကလ်ာအား မိမိသိုင္းပညာသင္ၾကားေပးမိသည္မွာ အမွားတစ္ခုကိုျပဳလုပ္မိၿပီလား ဟုလည္းဦးသကၠေတြးေတာေနမိသည္။ မိုးသည္ သဲသဲမဲမဲ ရြာသြန္းေနဆဲပင္ရွိေနသည္။ ဦးသကၠသည္ သူ၏အေတြးမ်ားကို ရပ္တန႔္လိုက္၏။
    ကလ်ာသည္ ဦးသကၠ၏ သုက္ရည္မ်ားႏွင့္ ေပက်ံေနေသာ အဖုတ္ကိုေဆးေၾကာသုတ္သင္ရင္းေတြးေတာေနမိသည္။ မိမိသည္ ေယာက္်ားမ်ားကို အနာႀကီး  နာက်ည္းေနသူျဖစ္သည္။ ေယာက်္ားမ်ားသည္ သူတို႔ ဆႏၵျပည့္ဝဖို႔သာေရွ႕တန္းတင္ထားသည္ဟုေတြးမိသည္။ ယခုလည္းၾကည့္ ဦးသကၠသည္ မိမိအသက္ကိုကယ္ဆယ္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ စားဝတ္ေနေရးတင္မက သူတတ္ကၽြမ္းထားေသာ သိုင္းပညာမ်ားကိုလည္းမခၽြင္းမခ်န္သင္ေပးသည္။ သို႔ေသာ္ သူ၏ ခႏၵာကိုယ္အေသြးအသားကို ျပန္လည္ေပးဆပ္ေနရသည္။ သူမျငင္းပယ္မည္ဆိုလၽွင္ ျငင္းပယ္နို္င္ေပသည္။ သို႔ေသာ္ သူမကိုယ္တိုင္ကပင္ လိုလိုခ်င္ခ်င္ႏွင့္ ဦးသကၠ၏ အသုံးေတာ္ခံေနမိျခင္းကို ေတြးေတာလို႔မရေပ။
    အေတြးစမ်ားက ဦးသကၠသူမကို ပထမဆုံးလာေရာက္ ကာမစပ္ယွက္ေသာအခ်ိန္သို႔ေရာက္ရွိသြားေလသည္။

   အခန္း ( ၂ )
                                                         ဦးသကၠႏွင့္ ပထမဆုံးအႀကိမ္

 ေရာက္လာတာ တစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ သူမေရခ်ိဳးၿပီး ျပန္လာသည့္အခ်ိန္တြင္
 ဦးသကၠ၏ မ်က္လုံးမ်ားက သူမရင္သားတစ္ဝိုက္တြင္ရစ္ဝဲေနတာ သတိထားမိသည္။
နံနက္ခင္းသိုင္းသင္တုန္းကလဲ ဓားကြက္ေတြကို အနီးကပ္ျပရင္း သူမတင္ပါးသို႔ ဦးသကၠ၏ေပါင္ၾကားမွ
အေခ်ာင္းႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလာလာေထာက္မိတာကို သိသည္။ကလ်ာလည္း ေက်းဇူးရွင္ဆိုေတာ့ ဘာမွမေျပာပဲ
မသိခ်င္ေယာင္ပင္ေဆာင္ထားမိသည္။ သိုင္းေလ့က်င့္ၿပီးေတာ့ ကလ်ာတစ္ေယာက္ ေတာထဲရွိ
စမ္းေခ်ာင္းေလးထဲတြင္တစ္ေယာက္ထဲ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ပင္ေရခ်ိဳးမိသည္။ တစ္မနက္လုံးသိုင္းေလ့က်င့္ရတာပင္ပန္းလွသည္။
ကလ်ာ တို႔ လိုျဖဴျဖဴႏုႏုမိန္းကေလးတစ္ေယာက္သည္ ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္ေသာ လူသတ္သိုင္းပညာကိုေလ့က်င့္ရသည္မွာ မလြယ္ကူလွေပ။
သို႔ရာတြင္ ရန္သူေတာ္မ်ားကို လက္စားေျခလိုေသာေၾကာင့္သာ မဆုတ္မနစ္သင္ၾကားေနျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္မနက္လုံးပင္ပန္းခဲ့ သမၽွ စမ္းေရ ေအးေအးေၾကာင့္လန္းဆန္းသြားသည္။
ေရခ်ိဳးရင္း ရင္သားႏွစ္မႊာ ကိုပြတ္သတ္ကာေဆးေၾကာသည္။ ေက်ာျပင္ကို ပြတ္သတ္ ရင္း ေအးေအးေဆးေဆးခ်ိဳးမိသည္။ ေတာႀကီးမ်က္မည္းအတြင္းမွ စမ္းေခ်ာင္းေလးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေခ်ာင္းၾကည့္မည့္လူရွိမွာကိုမပူရေပ။
 ထို႔ေနာက္ ထဘီကိုေပါင္ရင္းထိဆြဲတင္ၿပီး ဝင္းမြတ္ေနေသာေပါင္တန္မ်ားကို ပြတ္သတ္ကာေရခ်ိဳးသည္။

ထို႔ေနာက္ေပါင္ရင္းကိုလက္တစ္ဖက္က ပြတ္သတ္ရင္းအဖုတ္ကေလးကို ပြတ္တိုက္ေဆးေၾကာသည္။
အဖုတ္ကိုပြတ္ရင္း မိမိ၏ အပ်ိဳဘဝေလး လူယုတ္မာတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ညစ္ႏြမ္းခဲ့တာကိုျပန္ေတြးမိသည္။
ထိုအေၾကာင္းမ်ားကို ေတြးမိပါက လူသတ္ခ်င္စိတ္မ်ားေပၚလာေသာေၾကာင့္ အေတြးစမ်ားကို ျဖတ္ေတာက္ၿပီး ကမ္းေပၚသို႔တက္ကာ ေရစိုထမိန္ကို ေျခရင္းထိပုံခ်ၿပီး ေရလဲထမိန္ႏွင့္လဲလိုက္သည္။
 ျဖဴေဖြးဝင္းမြတ္ကာ ျပည့္တင္းေနေသာ ရင္ႏွစ္မႊာ ၊ မို႔ေဖာင္းေနေသာ အဖုတ္အိအိေလးႏွင့္
စင္း၍သြယ္လၽွေနေသာ ေပါင္တန္ႏွစ္ေခ်ာင္းတို႔ ၏အလွသည္ေပၚသြားသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ သစ္ပင္ႀကီးတစ္ပင္၏ ေနာက္ကြယ္၌ လူတစ္ေယာက္ေခ်ာင္းေျမာင္းၾကည့္ရႈေနေၾကာင္းကိုေတာ့ ကလ်ာ တစ္ေယာက္မရိပ္မိခဲ့ပါေပ။ ထိုေခ်ာင္းေျမာင္းေနေသာသူသည္ မည္သူနည္း။
ေတာႀကီးမ်က္မည္းအတြင္းတြင္ လူႏွစ္ေယာက္သာ ရွိေသာေၾကာင့္ ကလ်ာ ကိုေခ်ာင္းၾကည့္ေနသူသည္ ဦးသကၠသာျဖစ္ရမည္ျဖစ္သည္။

 ေရခ်ိဳးၿပီးျပန္လာေတာ့ ကလ်ာတစ္ေယာက္အခန္းထဲဝင္ကာ ေရမ်ားကိုေျပာင္စင္ေအာင္သုတ္ၿပီး ေသတၱာ ထဲမွ အဝတ္အစားမ်ားကို ထုတ္ေနစဥ္ လူတစ္ေယာက္ အခန္းထဲ ႐ုတ္တစ္ရက္ ဝင္လာသည္။ ကလ်ာ ထမိန္ရင္လ်ားအေပၚဘက္မွ ေပၚေနေသာ ရင္ဘတ္ပိုင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကြယ္ရင္းဝင္လာေသာ သူကို ၾကည့္လိုက္သည္။
”ဟင္ …….. ဘဘ … ”
”အထဲကိုဘာလာလုပ္တာလဲ။”
”သမီးရယ္ ဘဘ မေနနိုင္ေတာ့ဘူး။ ဘဘကိုခြင့္လႊတ္ပါေတာ့။”
စကားလဲဆုံးေရာ မဆိုင္းမတြပင္ ကလ်ာအနားေရာက္လာၿပီး ေသြးေၾကာပိတ္လိုက္သည္။
ကလ်ာတစ္ကိုယ္လုံးလႈပ္လို႔မရေတာ့ပဲ ထိုင္လ်က္ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးျဖစ္သြားသည္။
ဦးသကၠသည္ ကလ်ာ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို အနီးရွိကုတင္ေပၚသို႔ ခ်ီမ ကာေခၚေဆာင္သြားသည္။ ကလ်ာသည္ေသြးေၾကာပိတ္ခံထားရသျဖင့္ မည္သည့္စကားမၽွ ပင္မဆိုနိုင္ပဲ ဦးသကၠေခၚေဆာင္ရာကုတင္ေပၚသို႔  ပုံ႔ပုံ႔ေလးပါသြားသည္။ ကုတင္ေပၚသို႔ေရာက္ေသာအခါ ဦးသကၠသည္ စကားေျပာနိုင္ေသာ ေသြးေၾကာကြက္ ႏွင့္ ခႏၵာကိုယ္အေပၚပိုင္းေသြးေၾကာကြက္ တို႔ကိုပိတ္ထားၿပီး ေအာက္ပိုင္းကိုလြတ္လြတ္လပ္လပ္လႈပ္ရွားနိုင္ေအာင္ ေသြးေၾကာဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ေပါင္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္းကိုဆြဲကားလိုက္ၿပီး ျပဴကားထြက္လာေသာ အဖုတ္အိအိေလးကိုေခါင္းအပ္ကာ နမ္းေတာ့သည္။ အဖုတ္ေလးမွ ယခုမွ ေရခ်ိဳးသန႔္စင္စားသျဖင့္ ေမႊးႀကိဳင္သန႔္ျပန႔္ေနသည္။ ဦးသကၠသည္ နမ္းရင္း အရွိန္ရလာၿပီး အဖုတ္တစ္ခုလုံးကိုေနရာလပ္မက်န္ေအာင္သူ၏လၽွာၾကမ္းႀကီးျဖင့္သိမ္း၍ယက္ေတာ့သည္။ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသား မ်ားကိုလည္းသူ႔ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ သၾကားလုံးစုတ္သလို ဆြဲဆြဲစုတ္သည္။ ကလ်ာတစ္ေယာက္ ေသြးေၾကာပိတ္ခံထားရလို႔သာေတာ္ေတာ့သည္။ ေသြးေၾကာပိတ္မခံထားရပါက ေကာင္းလြန္း၍ အခုခ်က္ခ်င္းနာနာတက္လိုးပါေတာ့လို႔ေျပာမိေလာက္သည္။ထိုသို႔ေျပာမိပါက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ အရွက္လုံးလုံးကြဲေတာ့မည္။ မိမိအေပၚ သိုင္းလဲသင္ေပး ၊ ထမင္းလည္းေကၽြး ၊ ေနစရာလည္းေပးေသာ သူတစ္ေယာက္က တဏွာႀကီးေသာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဟုထင္သြားမည္ကို္မခံလိုေပ။ အဖုတ္ယက္ယုံႏွင့္ပင္ ကလ်ာတစ္ေယာက္ ႏွစ္ခ်ီေတာင္ၿပီးသြားသည္။ လူလည္းေမ်ာ့ေမ်ာ့ပဲက်န္ေတာ့သည္။ အဖုတ္တစ္ခုလုံးလည္းအေရေတြျဖင့္ရႊဲနစ္ေနသည္။ ဦးသကၠသည္ သူ၏လီးႀကီးကိုတံေတြးအနည္းငယ္ဆြတ္လိုက္ၿပီး အရည္ေတြရႊဲကာ ေဖာင္းအိေနေသာ ကလ်ာ၏ ေစာက္ဖုတ္ငယ္ငယ္ေလးထဲသို႔ ဒစ္ျမဳပ္႐ုံထိုးသြင္းလိုက္သည္။ အရည္ေတြရႊဲေနေသာေၾကာင့္သာေတာ္ေတာ့သည္။ တစ္ညသာအလိုးခံဖူးေသာ ကလ်ာသည္ ကာမဆက္ဆံျခင္းမျပဳသည္မွာ လပိုင္းခန႔္ၾကာေနၿပီျဖစ္သည္။ အဖုတ္ေလးမွာ က်ဥ္းေျမာင္းကာေနသည္။ ဦးသကၠသည္ ဒစ္ေခါင္းျမဳပ္႐ုံသာ သြင္းရေသးေသာ္လည္း တင္းၾကပ္ေသာခံစားမႈႏွင့္ ႏူးညံ့ေသာအထိအေတြ႕တို႔ေၾကာင့္ အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ပဲ ခါးကိုေကာ့ကာ အဖုတ္ေလးထဲသို႔ လီးႀကီးကို တစ္ဆုံးထည့္လိုက္သည္။
‘ႁဗြတ္….  ” အဖုတ္က တင္းၾကပ္လွေသာေၾကာင့္ အေတာ္ပင္အားထည့္ ကာဖိသြင္းလိုက္ရသည္။
”အား… ” ကလ်ာ စိတ္ထဲမွေအာ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ အျပင္မွာ ေသြးေၾကာပိတ္ခံထားရေသာေၾကာင့္ အသံမထြက္နိုင္ပါေပ။ ကလ်ာအဖုတ္ထဲမွာ တင္းၾကပ္ကာျပည့္ႏွက္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ လီးႀကီးက အဖုတ္နံရံတစ္ခုလုံးကို ထိထိမိမိပြတ္တိုက္သြားေသာေၾကာင့္အရသာရွိလွသည္။ ဦးသကၠ အဖုတ္ယက္ေပးစဥ္ကတည္းက ႏွစ္ခ်ီၿပီးခဲ့ေသာ္လည္း အဖုတ္ထဲက ယားေနသည္။ ယခုလို တိတိက်က်ေစာက္ဖုတ္နံရံတစ္ခုလုံးကိုပြတ္ဆြဲခံရေသာအခါ အေတာ္ေလးပင္အယားေျပသြားၿပီး ခံလို႔ေကာင္းလွသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေအာက္မွမသိမသာ ဖင္ကိုေကာ့ေကာ့တင္ေပးသည္။ ဦးသကၠလည္း အားေဆးအရွိန္နဲ႔ ကလ်ာအဖုတ္ေလးကို အားရပါးရပင္လိုးေဆာ္ေနသည္။  ကလ်ာ့ထံမွ ျငင္းဆန္ေသာအမူအယာတို႔ကိုမေတြ႕ရေတာ့ေပ။ထို႔ျပင္ ေအာက္မွတင္ပါးကိုပင့္ပင့္တင္ေပးေသာေၾကာင့္ ကလ်ာမ႐ုန္းေတာ့ဟုယူဆၿပီး ေသြးေၾကာဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကလ်ာကို ကုတင္ေစာင္းမွာေလးဘက္ကုန္းခိုင္းလိုက္သည္။ စြင့္ကားျဖဴေဖြးေသာ တင္ပါးႀကီးႏွစ္လုံးကိုၾကည့္ရင္း အားရပါးရေဆာင့္သည္။ အဖုတ္ထဲမွ ညႇစ္ညႇစ္ပိုမိုညႇစ္ဆြဲလာေသာ ေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ကလ်ာအၿပီးႏွင့္ၿပိဳင္တူျဖစ္ေစရန္ စိတ္ကိုႏွစ္ၿပီး ေဆာင့္ေတာ့သည္။ ကလ်ာ့ထံမွ ” အား….. ရႉး………….  ” ဟူေသာ ေအာ္သံရွည္ႏွင့္အတူ အဖုတ္ကေလးထဲသို႔ လီးကို အဆုံးထိထိုးႏွစ္ကာ အႏွစ္ႏွစ္အလလကေအာင္းထားေသာ သုတ္ရည္မ်ားကို ပန္းထည့္လိုက္ေလသည္။
…

  အခန္း ( ၃)
                                                            ေက်ာင္းေတာ္ကရန္စ

ခိုင္းထားေသာ ကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္ ေတာင္ေပၚမွ ဆင္းကာ ၿမိဳ႕ထဲသို႔ သြားေသာကလ်ာ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ျပန္မလာေပ။ ဦးသကၠတစ္ေယာက္ သူ႔တပည့္မအေပၚ စိုးရိမ္စိတ္ျဖစ္မိသည္။ ကလ်ာတစ္ေယာက္ညေနေစာင္းမွ ျပန္ေရာက္လာသည္။ ဦးသကၠသည္ ကလ်ာ ျပန္ေရာက္ေရာက္ေသာ အခါ ဘာမွမေျပာေသးပဲ ေရခ်ိဳးကာ ကိုယ္လက္သန႔္စင္သည္ကိုေစာင့္ဆိုင္းသည္။ အတန္ၾကာေသာအခါ ကလ်ာတစ္ေယာက္ေရခ်ိဳးရာမွ ျပန္ေရာက္လာသည္။
”ကလ်ာ”
”လာၿပီဘဘ”
ကလ်ာသည္အဝတ္အစားလဲၿပီး အခန္းထဲမွျပန္ထြက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ ဦးသကၠ၏ ေရွ႕တြင္ရိုရိုေသေသထိုင္လိုက္သည္။ ဦးသကၠသည္ ကလ်ာကိုေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ၿပီး
”ကလ်ာ”
”ရွင္ ”
”နင္ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ရန္ျဖစ္လာျပန္ၿပီလား။”
”ငါထင္တာမမွားဘူးဆိုရင္နင္က်ားနက္စံအိမ္ကလူေတြနဲ႔ရန္ျဖစ္လာၿပီထင္တယ္။”
” ဟုတ္တယ္  ဘဘ ”
” ဘာျဖစ္လို႔သူတို႔နဲ႔ ရန္ညႇိုးရန္စျဖစ္ေအာင္လုပ္တာလဲ။ က်ားနက္စံအိမ္ကလူေတြအေၾကာင္းနင္မသိဘူးလား။”
” ဟုတ္ကဲ့ သိပါတယ္ဘဘ သူတို႔ က ကၽြန္မကိုအရက္ဆိုင္ထဲမွာ ရိသဲ့သဲ့လုပ္လို႔ ”
”အဲဒါနဲ႔ နင္သူတို႔ကိုအေသသတ္ခဲ့တယ္ေပါ့။”
”ဟုတ္ကဲ့”
ဦးသကၠသည္ေခါင္းကိုခါယမ္း၍သက္ျပင္းရွည္ႀကီးကိုခ်လိုက္သည္။
”က်ားနက္စံအိမ္အေၾကာင္းနင္ဘာသိလို႔လဲ။”
ကလ်ာသည္ ဦးသကၠ၏အေမးကိုျပန္မေျဖပဲ အံကိုသာတင္းတင္းႀကိတ္ထားသည္။
ဦးသကၠသည္ စဥ္းစားရင္းမွ တစ္စုံတစ္ခုကို သတိရသလို ကလ်ာအားဆတ္ခနဲၾကည့္၍ ….
”နင္အရင္က က်ားနက္စံအိမ္နဲ႔ တစ္ခုခုပတ္သက္ခဲ့တယ္မဟုတ္လား။”
ကလ်ာသည္အံကိုႀကိတ္ျမဲႀကိတ္ထားသည္။ ထို႔ေနာက္ သူမသည္ ရွိုက္ႀကီးတငင္ငိုခ်လိုက္ေတာ့သည္။ ဦးသကၠသည္ ကလ်ာ အငိုရပ္သည္အထိ ေစာင့္ဆိုင္းေန၏။
”နင္ငါ့ဆီကိုေရာက္တာ ေျခာက္ႏွစ္ျပည့္ၿပီေနာ္။ ”
ကလ်ာကေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္၏။
“နင္လိုခ်င္တဲ့သိုင္းပညာကိုလည္း ဘဘကသင္ေပးခဲ့တယ္မဟုတ္လား။”
“ဟုတ္ပါတယ္။”
“ဒါေပမဲ့ နင္သိထားဖို႔က သိုင္းပညာနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္မႀကီးနဲ႔ ၊ သိုင္းပညာဆိုတာတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးမတူသလို ထက္ျမက္မႈကလည္းအင္မတန္ကြာျခားတယ္။”
ဦးသကၠက ေျပာေနရင္းမွကလ်ာကိုတစ္ခ်က္ငုံ႔ၾကည့္လိုက္သည္။ ကလ်ာသည္ေခါင္းငုံ႔ၿပီး နားေထာင္ေန၏။
“ငါဆိုလိုတာက သိုင္းပညာဘယ္ေလာက္ပဲေတာ္တဲ့လူျဖစ္ျဖစ္ခဏပဲေက်ာ္ၾကားတယ္။အခ်ိန္က်ရင္သူ႔ကိုနိုင္တဲ့လူေပၚလာမွာပဲ။ “
”ဟုတ္ကဲ့ ဘဘေျပာတာသေဘာေပါက္ပါတယ္။”
“အခုနင္ က်ားနက္ေဂဟာကလူကို သတ္မိခဲ့တာ က်ားနက္ေဂဟာ သခင္ ရာဇာကို  စိန္ေခၚလိုက္တာ နဲ႔အတူတူပဲ။ “
ကလ်ာသည္ ဦးသကၠကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ သူမ၏ မ်က္ႏွာ၌ ခံျပင္းမႈမ်ားက ျပည့္ႏွက္ေန၏။ ကလ်ာ၏မ်က္ႏွာသြင္ျပင္ကို ၾကည့္၍ သူမရင္ထဲ၌ခံစားမႈမ်ားကို ဦးသကၠက တစ္စိတ္တစ္ေဒသခံစားမိသည္။
“က်ားနက္ေဂဟာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဘဘကိုေျပာျပပါလား။”
ကလ်ာသည္ အခ်ိန္အတန္ၾကာသည္အထိ စဥ္းစားေနသည္။ ထိုသို႔ စဥ္းစားလိုက္တိုင္းသူမမ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေဒါသအရိပ္အေရာင္မ်ားက ဖုံးလႊမ္းသြားတတ္သည္။
“ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္မ ဘဘကိုေျပာျပပါ့မယ္။”

…

 အခန္း  ၄
                                                    သူစိမ္း

ဦးေကာင္းသာ ဆိုလၽွင္ ရွမ္းျပည္နယ္၌လူတိုင္းသိသည္။ သူသည္ နယ္စားႀကီး၏ အႀကံေပး စာေပပညာရွင္ျဖစ္သည္။ သူသည္ ကဗ်ာမ်ား၊ သီခ်င္းမ်ားကိုေကာင္းစြာေရးသားၿပီးနာမည္ေက်ာ္ၾကားေနသူျဖစ္သည္။
ဦးေကာင္းသာတြင္ သမီးတစ္ေယာက္ႏွင့္သားေလးတစ္ေယာက္ရွိသည္။ သူ၏သားႏွင့္သမီးကိုလည္း သူကဲ့သို႔ပင္ အႏုပညာစာေပသမားျဖစ္ေစခ်င္သည္မွာသူ၏ ဆႏၵျဖစ္သည္။
တစ္ေန႔တြင္ ဦးေကာင္းသာ၏ ေနအိမ္သို႔ မေမၽွာ္လင့္ေသာ ဧည့္သည္တစ္စုေရာက္ရွိလာသည္။
မင္းညီမင္းသားဟန္ပန္ႏွင့္ခန႔္ခန႔္ညားညားေရာက္ရွိလာေသာ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားကို ဦးေကာင္းသာ ကေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဧည့္ခံသည္။
ထိုသို႔ အေႁခြအရံမ်ားစြာႏွင့္ေရာက္ရွိလာသူမွာ က်ားနက္ေဂဟာသခင္ျဖစ္သူ ရာဇာပင္ျဖစ္သည္။
ရာဇာသည္ ဦးေကာင္းသာကိုေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဦးေကာင္းသာ၏ မိသားစုမ်ားကိုပါတစ္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
ဦးေကာင္းသာက ရိုးရိုးသားသားပင္မိတ္ဆက္လိုက္သည္။
 ” ဒါက က်ဳပ္ဇနီးပါ ။ ”
ရာဇာက ေခါင္းညိမ့္ျပ၍ အပ်ိဳမေလးကလ်ာကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ကလ်ာအနီးတြင္ ငါးႏွစ္သားအရြယ္ မင္းခန႔္ ရပ္ေနသည္။
” ဒါကေတာ့ က်ဳပ္ရဲ့ သမီးနဲ႔သားပါပဲ။ ”
” ဟုတ္ကဲ့  ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္ ”  ရာဇာကေျပာၿပီး ကုလားထိုင္တစ္လုံးတြင္အက်အနပင္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
” လာတဲ့ ကိစၥေလးသိပါရေစ။ ”
ဦးေကာင္းသာ ကေလးေလးစားစားပင္ေမးလိုက္သည္။
”ခင္ဗ်ားနာမည္ ေကာင္းသာေနာ္။”
” ဟုတ္ပါတယ္။”
” ခင္ဗ်ားမွာ ေက်ာ္သာဆိုတဲ့ အကိုႀကီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္ေနာ္။ ”
ေက်ာ္သာဆိုေသာနာမည္ၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ ဦးေကာင္းသာတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္။
ရာဇာက ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္ၿပီး
” က်ဳပ္သိတယ္ ။ ေနာက္ထပ္က်ဳပ္သိထားတာတစ္ခုက သူ မေသခင္ ခင္ဗ်ားကိုေပးသြားတဲ့ပစၥည္းပဲ။ ”
” ဘာပစၥည္းပါလိမ့္။ က်ဳပ္လဲဘာမွမသိရပါလား။ ”
ရာဇာသည္ ဦးေကာင္းသာကို စူးရွေသာမ်က္လုံးအစုံျဖင့္ၾကည့္လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ အိတ္ႀကီးတစ္အိတ္ကို ဦးေကာင္းသာေရွ႕တြင္ပစ္ခ်လိုက္သည္။
” ဒီအိတ္ထဲမွာပါတဲ့ ေငြေတြဟာခင္ဗ်ားတို႔ မိသားစုတစ္သက္လုံးထိုင္စားလို႔ရတယ္။ က်ဳပ္ကို ဦးေက်ာ္သာေပးသြားတဲ့ အိပ္မက္နတ္သိုင္းက်မ္းထုတ္ေပးပါ။ ”
” ဘာအိပ္မက္သိုင္းက်မ္းလဲ က်ဳပ္ဆီမွာလဲဘာမွမရွိပါလား။ ”
” ရတယ္ေလ ။ က်ဳပ္က ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေတာင္းတာကိုခင္ဗ်ားကမေပးခ်င္ဘူးဆိုရင္။”
” လာၾကစမ္း။ ဟိုေကာင္မေလးကိုဖမ္းခ်ဳပ္ခဲ့ ။ ”
”ဟုတ္ကဲ့ ”
” ဒီမွာ ဦးေကာင္းသာ က်ဳပ္ေတာင္းတဲ့သိုင္းက်မ္းစာအုပ္ကိုယူခဲ့ၿပီး ခင္ဗ်ားသမီးကိုက်ဳပ္စံအိမ္မွာ လာေရြးပါ။
သုံးရက္ေက်ာ္သြားၿပီဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားသမီးအတြက္က်ဳပ္အဆိုးမဆိုနဲ႔။ ”
…

     အခန္း ၅
                                   စြန႔္လႊတ္ခဲ့ရေသာ အပ်ိဳစင္ဘဝေလး

                ေတာင္သုံးလုံးၿမိဳ႕၏ က်ားနက္ေဂဟာသည္ခမ္းနားႀကီးက်ယ္လွေပသည္။ အဆင့္ျမင့္ေသာသိုင္းပညာရပ္မ်ားကို သင္ၾကားေပးေနသည့္
ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးတစ္ခုဆိုလၽွင္လည္းမမွားေပ။
ကလ်ာမွာမူ ေဂဟာႀကီးအတြင္းရွိ က်ဥ္းေျမာင္းေသာ အခန္းတစ္ခုအတြင္းမွ ေလာကငရဲကိုခံစားေနရေပသည္။ ထိုအခန္းက်ဥ္းထဲ၌ သူမအား ပိတ္ေလွာင္ထားသည္မွာ ႏွစ္ရက္ေက်ာ္ေက်ာ္ရွိၿပီျဖစ္သည္။
သုံးရက္ျပည့္ေသာအခ်ိန္တြင္မွ သိုင္းက်မ္းကိုလာေရာက္မေပးခဲ့ေသာ္ သူမဘဝသည္မေတြးဝင့္စရာပင္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ ေတြးေနစဥ္ အခန္းတံခါးပြင့္သြားၿပီး လူတစ္စုအခန္းထဲသို႔ေရာက္ရွိလာေလသည္။ က်ားနက္ေဂဟာ သခင္ ရာဇာႏွင့္ လက္ေထာက္ႏွစ္ေယာက္ အပါအဝင္ သိုင္းသမားငါးေယာက္ခန႔္ပင္ျဖစ္သည္။ ရာဇာက ေျပာသည္။ ဒီမွာမိန္းကေလး မင္းကိုငါလက္ဖ်ားနဲ႔မတို႔ေသးဘူး။ အဲ…  သိုင္းက်မ္းပါလာရင္ေပါ့ ။ သိုင္းက်မ္းမရရင္ေတာ့ မင္းရဲ့ အပ်ိဳစင္ဘဝကို လက္လႊတ္ရမဲ့အျပင္ အသက္ခ်မ္းသာရာရဖို႔လဲ မစဥ္းစားနဲ႔ ။ မင္းအေဖသိုင္းက်မ္းယူလာပါေစလို႔သာဆုေတာင္းပါ။ ကလ်ာရဲ့ ေမးေစ့ကို ဆြဲေမာ့ရင္း ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားကို လက္နဲ႔ ဖ်စ္ညႇစ္ရင္းေျပာသြားျခင္းျဖစ္သည္။
အခ်ိန္တေရြ႕ေရြ႕ ကုန္ဆုံးလာသည္။ အခ်ိန္သည္ ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္စြာေနထိုင္ရသူတို႔အတြက္ ကုန္လြယ္ေသာ္လည္း ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနသူအတြက္မူ လြန္စြာၾကာျမင့္သည္ဟုခံစားရျမဲျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ပင္ ကလ်ာသည္လည္း အခန္းက်ဥ္းထဲတြင္ေနရင္း ေသရမည့္အခ်ိန္ကို အခ်ိန္ကုန္ခဲစြာေစာင့္ေမၽွာ္ေနရသည္။ ခ်က္ခ်င္းေသရမည္ဆိုလၽွင္ ကလ်ာတစ္ေယာက္ ဤမၽွစိိတ္ဆင္းရဲမည္မဟုတ္ေပ။ က်ားနက္ေဂဟာသခင္ ရာဇာ သည္ ကလ်ာဆီေရာက္လာတိုင္း ကလ်ာ၏ ျပည့္ၿဖိဳးလွေသာရင္သားႀကီးမ်ားႏွင့္စြင့္ကားလွေသာတင္သားမ်ားကို ရမက္လႊမ္းေသာမ်က္လုံးမ်ားျဖင့္အျမဲလိုလိုၾကည့္သြားေလ့ရွိသည္။ ထိုသို႔အၾကည့္မ်ား၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ မိမိကိုရက္စက္စြာဖ်က္ဆီးမည္ကို သိရွိေသာေၾကာင့္ ကလ်ာပိုမိုေၾကာက္လန႔္ျခင္းျဖစ္သည္။
သုံးရက္ေျမာက္ေန႔သို႔ေရာက္ေသာအခါ…..
ဂ်ိန္း….
အခန္းတံခါးပြင့္သြား၏။ ရာဇာ၏ အေစာင့္ ႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာၿပီး ကလ်ာကိုဆြဲေခၚကာ အိပ္ခန္းတစ္ခုထဲသို႔ဆြဲေခၚသြားသည္။
အခန္းထဲတြင္ ႀကီးမားေသာ ကုတင္ႀကီးတစ္ခုက ကလ်ာကိုေစာင့္ႀကိဳေနသည္။ ကုတင္ေဘးစားပြဲဝိုင္းတြင္ အရက္ေသာက္ေနေသာ ရာဇာ ကိုေတြ႕သည္။ ရာဇာ၏မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးသည္ အဆီျပန္ၿပီး ရမၼက္ခိုးမ်ားေဝေနသည္။ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ သူ႔ကို လက္ႏွစ္ဖက္ပူးၿပီး ကုတင္ေခါင္းရင္းတိုင္မွာပက္လက္လွန္ ႀကိဳးတုတ္ထားလိုက္ ။ အဝတ္ေတြမခၽြတ္နဲ႔ဦး။ ၿပီးရင္သြားေတာ့။
ရာဇာ၏တပည့္ႏွစ္ေယာက္က တာဝန္ကိုေက်ပြန္ေအာင္ထမ္းေဆာင္ၿပီး အခန္းျပင္သို႔ ျပန္ထြက္သြားၾကသည္။ အရက္တစ္အိုးကုန္ေလာက္ေသာအခါ ရာဇာ အရက္ေသာက္ေနရာမွထလာၿပီး ကလ်ာ အနီးသို႔ေရာက္ရွိလာသည္။ ထို႔ေနာက္  ကုတင္ေပၚတြင္ ပက္လက္အေနအထားႏွင့္ ေကာ့ေကာ့ေလး ျဖစ္ေနေသာ ကလ်ာကို ေျခဆုံးေခါင္းဆုံးၾကည့္သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္သို႔ လွန္ၿပီး ကုတင္ေခါင္းရင္းတန္းႏွင့္ ႀကိဳးတုတ္ထားေသာေၾကာင့္ အပ်ိဳစင္တစ္ေယာက္၏ဖြံ့ထြားစရင္အစုံကို ေကာ့ျပထားသလိုပင္ျဖစ္ေနသည္။ ရာဇာသည္ ကလ်ာထံသို႔ လက္လွမ္းလိုက္ၿပီး အဝတ္မ်ားကို ခၽြတ္သည္။ ကလ်ာသည္ ေၾကာက္ရြံ့လွေသာေၾကာင့္ အသံလုံးဝမထြက္မိေပ။ ရာဇာျပဳသမၽွကိုသာ မ်က္လုံးေလးအဝိုင္းသားႏွင့္ၾကည့္ေနမိသည္။ အေပၚရင္ပိုင္း အကာအဝတ္ ကၽြတ္သြားေသာအခါ အၾကမ္းပန္းကန္လုံးသာသာမၽွသာရွိေသာ ရင္ႏွစ္မႊာသည္ ေပၚထြက္လာသည္။ ပန္းႏုေရာင္ရဲရဲ နို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားက အတြင္းသို႔အနည္းငယ္ခ်ိဳင့္ဝင္ေနသည္။ ၄င္း၏ေအာက္ဖက္တြင္ ဗိုက္သားရွပ္ရွပ္ေအာက္မွ အေမႊးေရးေရးေလးသာ ေပါက္ေသးေသာအပ်ိဳစင္အဖုတ္အသစ္စက္စက္ေလးက လွလြန္းစြာေပၚထြက္လာသည္။ အဖုတ္ႏွႈတ္ခမ္းသားေလးႏွစ္ခ်ပ္က ေစ့ကာေနသည္။ ရာဇာသည္ ကာမရမၼက္ေဇာႀကီးမားသူျဖစ္သည္။ထို႔ျပင္ သူသည္ ခြန္အားႀကီးမားသူပီပီ အၾကမ္းပတမ္းလုပ္တတ္သူျဖစ္၏ ။ ယခုအခ်ိန္တြင္လဲ ကလ်ာ၏ ျဖဴဝင္းကာေသးငယ္ေသာ အဖုတ္လွလွေလးကိုေတြ႕ေသာအခါတြင္ စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့ပဲ အဝတ္အစားမ်ားကို အလ်င္အျမန္ဆြဲခၽြတ္ကာ ကုတင္ေပၚသို႔တက္လိုက္သည္။ အပ်ိဳစင္ကေလးကလ်ာသည္ ေယာက်ာ္းတန္ဆာကို တစ္ခါမွမျမင္ဖူးေသာေၾကာင့္ ရာဇာ၏ လီးႀကီးကိုျမင္ရေသာ အခါလန႔္သြားၿပီး သတိျပန္ဝင္လာသည္။

”ရွင္ လႊတ္ေနာ္ ။ ရွင္ ေခြးက်င့္ေခြးႀကံမႀကံနဲ႔။”

”ေအး ငါက ေခြးမဟုတ္ဘူး ။ က်ားနက္ကြ က်ားနက္ နင့္ကိုက်ားက်င့္က်ားႀကံပဲႀကံမယ္။”

 စကားဆုံးေသာ အခါ ရာဇာသည္ ကလ်ာ၏ေပါင္ျဖဴျဖဴေလးႏွစ္လုံးကို ေဘးႏွစ္ဖက္သို႔ဆြဲျဖဲလိုက္ၿပီး အနည္းငယ္သာဟသြားေသာ အဖုတ္ကေလးထဲသို လီးႀကီးကိုမညႇာမတာထိုးသြင္းေတာ့သည္။ နာက်င္လွေသာ ေဝဒနာကို သက္သာလိုသက္သာညား ကလ်ာတစ္ေယာက္ေအာ္ဟစ္ၿငီးျငဴမိသည္။ ကလ်ာ၏ နာနာက်င္က်င္ဆြဲဆြဲငင္ငင္ေအာ္ဟစ္လိုက္သံက ရာဇာအတြက္ ပိုမိုစိတ္ႂကြလာေစသည္။ လီးကို အေနာက္သို႔အနည္းငယ္ျပန္ဆြဲထုတ္ၿပီး အားထည့္ကာ တစ္ခ်က္ထဲ အဆုံးထိထိုးသြင္းလိုက္ေလသည္။
”ႁဗြတ္ …  ေဖာက္ …. ”
”အား….  နာတယ္…..။ ”
အပ်ိဳေမွးေပါက္သံႏွင့္အတူ ကလ်ာနာက်င္လြန္းေသာေၾကာင့္ အစြမ္းကုန္ေအာ္ၿငီးမိသည္။ ရာဇာက အဆုံးထိထိုးသြင္းၿပီးေသာအခါ အခ်ိန္မဆြဲပဲျပန္ဆြဲထုတ္ၿပီး နို႔ေလးႏွစ္လုံးကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆြဲကိုင္ကာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ သားအိမ္ေခါင္းထိေရာက္ေအာင္ ထပ္မံေဆာင့္ထည့္လိုက္သည္။ ႏူးညံ့လွေသာ နို႔ေလးႏွစ္လုံးကိုလက္ၾကမ္းႀကီးျဖင့္ ဖိညႇစ္ဆြဲကိုင္သည့္အျပင္ အဖုတ္ထဲမွလဲ လြန္စြာနာက်င္လွေသာေၾကာင့္ ကလ်ာမ်က္လုံးေတြျပာေဝလာၿပီးေခါင္းေတြပင္မူးေနာက္လာေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ရာဇာက ကလ်ာ၏အပ်ိဳစင္ေသြးမ်ားျဖင့္ေပက်ံေနေသာ လီးႀကီးကို အဖုတ္ေလးထဲမွထုတ္ၿပီး ကလ်ာျမင္ေအာင္ျပသည္။
ဒီမွာၾကည့္ ေကာင္မေလး နင့္အပ်ိဳစင္အဖုတ္ေလးေတြေပေနတဲ့ ငါ့လီးႀကီးဘယ္ေလာက္ လွလဲဆိုတာ။ ကလ်ာတစ္ေယာက္ ေခါင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္ရာ လီးႀကီးတစ္ခုလုံးေသြးခ်င္းခ်င္းနီေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရၿပီး ဘယ္လိုမွမဟန္နိုင္ေတာ့ပဲ ေမ့လဲသြားေတာ့သည္။ ရာဇာလည္း ကလ်ာေမ့လဲသြားသည္ကို ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ လီးႀကီးကိုသာ အဖုတ္ထဲထိုးသြင္းကာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ေတာ့သည္။ ရာဇာသည္ ကလ်ာေမ့ေျမာေနစဥ္ အဖုတ္ကို သုံးခ်ီ ၊ ပါးစပ္ကိုတစ္ခ်ီလိုးသည္။ ပါးစပ္ကိုလိုးေသာအခါ အာေခါင္ထဲထိေရာက္ေအာင္ပင္မညႇာမတာလိုးသည္။ ထို႔ေနာကအေစာင့္တစ္ေယာက္ကိုေခၚ၍ သူ႔လက္႐ုံးတပည့္ ႏွစ္ေယာက္ကိုသြားေခၚခိုင္းလိုက္သည္။
”သီဟ နဲ႔ သူရ  မင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္ အာ႐ုံမတက္ခင္အထိ ဒီေကာင္မေလးကိုမင္းတို႔ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ၾက။ မိုးမလင္းခင္ သတ္ၿပီးေတာ့ ေသမင္းေတာင္ၾကားမွာ သြားစြန႔္ပစ္လိုက္ေတာ့။”
”ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ။”
သီဟနဲ႔သူရ သည္ ေခါင္းေဆာင္ရာဇာ၏ ခုတင္ႀကီးေပၚတြင္ ေခြေခြေလးလဲေနေသာ ကလ်ာကို သူတို႔အခန္းထဲသို႔ ေပြ႕ခ်ီ၍ေခၚသြားသည္။ ေကာင္မေလး၏အဖုတ္တစ္ဝိုက္တြင္ ေသြးစေလးမ်ားေပက်ံေနသည္။ သီဟ ႏွင့္ သူရတြင္ သီဟ က တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္သည္။ သိုင္းလဲပိုေတာ္ေသာေၾကာင့္ ရာဇာ၏ညာလက္႐ုံးျဖစ္သည္။ ရက္လဲရက္စက္သည္။ သူရ က သီဟေလာက္သိုင္းမေတာ္ေပ။ စိတ္ထားလဲမ်ားစြာႏူးညံ့သည္။ သီဟတို႔ ႏွစ္ေယာက္အခန္းထဲသို႔ေရာက္ေသာ အခါ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ေသာ သီဟက ကလ်ာကိုအရင္ လိုးသည္။ သူစိတ္တိုင္းက်လုပ္ၿပီးေသာအခါ ကလ်ာကို မိုးမလင္းခင္ အစေဖ်ာက္ရန္ သူရကိုမွာၿပီး သူ၏အိပ္ေဆာင္သို႔ သူျပန္သြားေတာ့သည္။ သူရသည္ သနားေသာေၾကာင့္ ကလ်ာကို မဆက္ဆံေတာ့ပဲ ေပက်ံေနေသာ ေသြးစက္ေလးမ်ားကို အဝတ္ေရစိုျဖင့္သန႔္စင္ေပးသည္။ ထို႔ေနာက္ အသက္ကယ္ေဆးကို အနည္းငယ္တိုက္သည္။ သူရသည္အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ပဲကလ်ာကို ျမင္းလွည္းေပၚသို႔တင္ကာ ေသမင္းေတာင္ၾကားသို႔ေခၚသြားသည္။ ျမင္းလွည္းေပၚတြင္ ကလ်ာတစ္ေယာက္ သတိရလာသည္။ အင္း …  အင္း….
ျမင္းလွည္းေနာက္ခန္းမွ ညီးညဴသံၾကားေသာ အခါ သူရက
”သတိရၿပီလား မိန္းကေလး။”
”ရွင္ဘယ္သူလဲ ။ ကၽြန္မဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ ။”
”မင္း ကို အစေဖ်ာက္ဖို႔ ဆရာက ေသမင္းေတာင္ၾကားကို ပို႔ခိုင္းတာ။”
”ကၽြန္မကိုမသတ္ပါနဲ႔ အကိုရယ္ ။ ေတာင္းပန္ပါတယ္။”
ကလ်ာ၏ သနားစဖြယ္ ငိုယိုေတာင္းပန္သံၾကားတြင္ နဂိုအခံကပင္ သနားတတ္ေသာ သူရက လႊတ္ေပးဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
”မင္း ဘယ္ေတာ့မွ ဒီၿမိဳ႕ေပၚကိုျပန္မလာပါနဲ႔။ ေတာထဲမွာပဲဇာတ္ျမဳပ္ၿပီးေနပါ။”
”ဆင္းေတာ့မိန္းကေလး။” သူရသည္ ကလ်ာကို ျမင္းလွည္းေပၚမွ ဆင္းခိုင္းလိုက္ၿပီး ေတာစပ္တြင္ ခ်ေပးကာ ထြက္သြားသည္။ ကလ်ာလည္းေတာထဲသို႔ဝင္ကာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးတစ္ခုေပၚမွ ခုန္ခ်ၿပီး မိမိကိုယ္ကိုအဆုံးစီရင္ရန္ ေတြးေနစဥ္ ဦးသကၠႏွင့္ ေတြ႕ဆုံခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

     အခန္း (၆) 
                                           သိုင္းေလာကသို႔ဆင္းေတာ့မည္

ကလ်ာသည္ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကို ဖြင့္ေျပာၿပီးေသာအခါ ဝမ္းနည္းသြားေသာေၾကာင့္ တရႈံ႔ရႈံ႔ငိုေႂကြးေနသည္။ ဦးသကၠက ငိုေနေသာကလ်ာကို ႏွစ္သိမ့္ေပးေနသည္။ ေခတၱၾကာေသာအခါ ကလ်ာတစ္ေယာက္အငိုတိတ္သြားသည္။ ထိုအခါ ဦးသကၠက   ”သမီး …. အခုဆိုရင္ ဘဘဆီေရာက္တာ ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။ အတြင္းအား၊ ကိုယ္ေဖာ့ပညာ ၊ သိုင္းပညာေတြမွာလဲ ပညာကုန္သင္ေပးၿပီ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခုလိုေနတာ သိုင္းေလာက အေတြ႕အၾကဳံပဲသမီး။ အဲဒီေတာ့ သမီးအေနနဲ႔ လက္စားမေခ်ခင္ သိုင္းေလာကထဲဆင္းၿပီးေတာ့ အေတြ႕အၾကဳံရွာပါ။ ဘယ္သိုင္းသမားကိုမဆို အသက္ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ ေလ်ာ့မတြက္ပါနဲ႔။ အားနည္းသူကိုကူညီပါ။ တရားဥပေဒနဲ႔အညီ ဘယ္အရာမဆို ေက်ာသားရင္သားမခြဲျခားပဲလုပ္ေဆာင္ပါ။ ကိုယ္အင္အားႀကီးတယ္ ၊ သိုင္းေတာ္တယ္ဆိုၿပီးေတာ့လဲ တျခားသူေတြအေပၚမေမာက္မာပါနဲ႔။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂ႐ုစိုက္ပါ။ ကဲ အခုပဲသြားေတာ့သမီး။”
ကလ်ာလည္း ဦးသကၠတစ္ေယာက္ ဆိုင္းမဆင့္ဘုံမဆင့္ ယခုလို ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း သိုင္းေလာကထဲသို႔ ဆင္းခိုင္းမည္ဟုမထင္မိေပ။ အေျပာက်ယ္ေသာ သိုင္းေလာကထဲသို႔ မိန္းကေလးတစ္ဦးတန္မဲ့ ဆင္းရေပဦးမည္။
အေဖ ၊ အေမ ႏွင့္ ေမာင္ေလးတို႔ေရာ အသက္ရွင္ေနေသးလားမသိေပ။ သက္္ျပင္းေမာကို က်ိတ္ခ်ရင္း အထုတ္ကေလးဆြဲကာ ဦးသကၠကို ဂါရဝျပဳၿပီးေတာင္ေပၚမွဆင္းလာခဲ့သည္။

    အခန္း(၇)                
                  ညႇိုးသူကလဲ့စား

ေတာတန္းေလးတစ္ခုလုံးသာယာလွပေနသည္။ မိုးဦးရာသီမို႔ သစ္ပင္ျမက္ပင္ေလးမ်ားက စိမ္းစိုလွပေနသည္။ ဖားေအာ္သံမ်ားကလည္းေတာလမ္းတစ္ေလ်ာက္ဆူညံေနသည္။ ကလ်ာတစ္ေယာက္ ေတာေတာင္သဘာဝစိမ္းလန္းစိုျပည္မႈမ်ားကို မခံစားနိုင္ေပ။ ရင္ထဲတြင္ႀကီးမားေသာ အာဃာတအစိုင္အခဲႀကီးတစ္ခုရွိေနသည္။ ထိုအမုန္းေႂကြးကိုဆပ္လို႔ မၿပီးေသးသ၍ မည္သည့္အရာကမွ ကလ်ာကိုေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ျပဳလုပ္နိုင္မည္မဟုတ္ဟု ကလ်ာေတြးမိသည္။ ယခုဆိုလၽွင္ ကလ်ာအသက္က ၂၂ႏွစ္ရွိၿပီ။ အသက္၁၆ႏွစ္အရြယ္ အပ်ိဳေဖာ္ဝင္စကတည္းကတိုက္ခတ္ခံခဲ့ရေသာ ဘဝမုန္တိုင္းကို ၆ႏွစ္လုံးလုံးသိုင္းပညာဆည္းပူးျခင္းျဖင့္ ေခ်ဖ်က္ခဲ့သည္။ ဤေသြးေႂကြးကိုျမန္ျမန္ဆပ္လိုက္မွ ျမန္ျမန္နားေအးမည္ဟု စဥ္းစားမိေသာေၾကာင့္ က်ားနက္ေဂဟာသခင္ရာဇာရွိရာ ၿမိဳ႕ဆီသို႔ ေျခဦးလွည့္လိုက္သည္။ က်ားနက္စံအိမ္ေရွ႕သို႔ေရာက္ေသာအခါ ညေမွာင္စပ်ိဳးေနၿပီျဖစ္သည္။ ညဉ့္နက္မွ စံအိမ္အတြင္းသို႔တိတ္တဆိတ္ဝင္သည္က ပိုေကာင္းမည္ဟုစဥ္းစားမိေသာေၾကာင့္ စံအိမ္အတြင္းသို႔မဝင္ေသးပဲ အိမ္အနီးရွိ သစ္ပင္ႀကီးတစ္ခုေပၚသို႔တက္ကာအခ်ိန္ျဖဳန္းေနလိုက္သည္။
 ”ဂစ္……”
  ညဉ့္ငွက္တစ္ေကာင္၏ ေအာ္ျမည္သံကိုၾကားရသည္။ ကလ်ာ၏ကိုယ္မွအေၾကာအျခင္မ်ားေတာင့္တင္းသြားသည္။ သြားရန္အခ်ိန္ေရာက္ၿပီျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာေျခာက္ႏွစ္က အျဖစ္အပ်က္မ်ားကိုမွတ္မိေသးေသာေၾကာင့္ စံအိမ္အတြင္းသို႔ ဝင္ရန္ႏွင့္ ရာဇာ၏အခန္းကိုရွာေဖြရန္မခက္ခဲလွေပ။ အေစာင့္ မ်ားလွည့္လည္သြားလာေနသည္ကိုေက်ာ္ျဖတ္ရင္း ရာဇာေနထိုင္ရာ အခန္းေပၚရွိေခါင္မိုးေပၚသို႔သြားေရာက္လိုက္သည္။ ”ဂြပ္….  ” ေခါင္မိုးအုတ္ႂကြပ္ျပားကိုအသံမျမည္ေအာင္ ခြာလိုက္ၿပီးေအာက္သို႔ငုံ႔ၾကည့္လိုက္သည္။ ေခါင္မိုးအေပါက္က ေဂဟာသခင္ရာဇာ၏ ကုတင္ႀကီးႏွင့္တည့္တည့္ျဖစ္ေနသည္။
”အို….  ”
ကလ်ာတစ္ေယာက္အံၾသလြန္း၍ အသံေတာင္ေယာင္ယမ္း၍ထြက္မလိုျဖစ္သြားသည္။ ရာဇာ၏တန္ဆာႀကီးကေတာင္မတ္ေနသည္။ ျမင္ရသည့္ျမင္ကြင္းကမၾကည့္ရက္စရာ။ ျဖဴေဖြးႏုငယ္ကာေခ်ာေမာလွပေနေသာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကုတင္ေပၚတြင္ ႀကိဳးတုတ္ထားသည္။ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေနာက္လွန္ကာ ေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္းစီကို ေခါင္းရင္းကုတင္တိုင္တစ္ခုစီႏွင့္ခ်ည္ထားျခင္းျဖစ္သည္။
 ေခါင္းကေအာက္ ေျခေထာက္ကအေပၚျဖစ္ေနသည္။လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေခါင္းေနာက္တြင္ထားကာပူးကပ္ခ်ည္ထားသည္။ မိန္းကေလးငယ္၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ အဝတ္အစားဟူ၍မရွိ။ နို႔သီးေလးမ်ားက နီေနသည္။ နို႔သီးေခါင္းကေလးမ်ားပင္ေကာင္းေကာင္မစူေသး။ တစ္တီတူးငွက္တစ္ေကာင္လို ေျခေထာက္ကိုမိုးေမၽွာ္ထားေသာေၾကာင့္ ဖင္ေပါက္ကေလးကိုလဲျမင္ရသည္။ အဖုတ္ကေလးက ေျခေထာက္ကိုကားခ်ည္ထားတာေတာင္ ဟမေနပဲ တင္းတင္းေစ့ေနသည္။

ရာဇာသည္ ကေလးမကေလးကိုဖင္လိုးဖို႔မ်ားႀကံေနလားမသိ။ ဆီပုလင္းတစ္ခုကိုယူကာ သူ႔လီးႀကီးကို ပြတ္သတ္လိုက္ ေကာင္မေလး၏ ဖင္ေပါက္ထဲကို ဆီမ်ားထည့္၍ႏွိုက္လိုက္လုပ္ေနသည္။ တေအာင့္မၽွၾကာေသာအခါ သူ႔စိုက္ႀကိဳက္အေနအထားျဖစ္သည္ႏွင့္ လီးႀကီးကိုဖင္ဝတြင္ေတ့ကာ ထိုးထည့္ေတာ့သည္။ ေကာင္မေလးခမ်ာ လက္ေရာေျခေထာက္ပါ ႀကိဳးတုတ္ခံထားရေသာေၾကာင့္ ႐ုန္းကန္ေနေသာ္လည္းအရာမထင္ေပ။ ဆီလိမ္းထားေသာေၾကာင့္ မီးေရာင္ေအာက္တြင္ေတာက္ေျပာင္ေနေသာလီးႀကီးကဖင္ထဲသို႔ တစ္ရစ္ခ်င္းတိုးဝင္သြားသည္။

ဖင္ေပါက္ထဲသို႔အဆုံးထိဝင္သြားေသာအခါရာဇာတစ္ေယာက္ဖင္ကိုျမႇင့္ကာႏွိမ့္ကာျဖင့္စတင္လိုးေတာ့သည္။ေကာင္မေလးခမ်ာ႐ုန္းလို႔လဲမရ၊ဖင္ထဲတြင္လည္းႀကီးမားေသာအတန္ႀကီးကအျပည့္အၾကပ္ပင္ေနရာယူထားေသာေၾကာင့္အသံစူးစူးေလးႏွင့္ေအာ္ေနရွာသည္။ေအာ္သံၾကားလၽွင္စိတ္ပိုႂကြကာပိုၾကမ္းတတ္ေသာရာဇာအေၾကာင္းကိုမသိေသးလို႔ျဖစ္မည္။

ရာဇာကေတာ့ေအာ္သံၾကားေလ၊ပိုၾကမ္းေလေကာင္မေလးကပိုေအာ္ေလႏွင့္မုန႔္လုံးစကၠဴကပ္ေနသည္။
ရာဇာရဲ့ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ခ်က္ေတြေအာက္မွာ မ်က္ရည္ေလးေတြက်ၿပီးရာဇာျပဳသမၽွခံေနရသည္။ ကလ်ာတစ္ေယာက္ ေခါင္မိုးေပၚမွေနရင္းအံတင္းတင္းႀကိတ္မိသည္။
သူမကိုအနိုင္က်င့္စဥ္အခါတုန္းက အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို မ်က္လုံးထဲတြင္ တစ္ကြက္ခ်င္းစီျပန္ေပၚလာသည္။ ထို႔ေနာက္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ၿပီး ေခါင္မိုးေပၚမွခုန္ဆင္းလိုက္သည္။
ဖတ္..  ကလ်ာ၏ကိုယ္ေဖာ့ပညာစြမ္းေၾကာင့္ အသံတိုးသဲ့သဲ့သာမည္သြားသည္။
ရာဇာသည္ မိန္းမပ်ိဳေလး၏ဖင္ကိုသာအားရပါးရလိုးေနေသာေၾကာင့္ကလ်ာေခါင္မိုးေပၚမွာဆင္းလာသည္ကိုမသိလိုက္ေပ။
 သို႔ေသာ္ကလ်ာသည္ အနက္ေရာင္သိုင္းသမားမဟုတ္ပါ။လက္စားေခ်စရာရွိေသာ္လည္းအလစ္ေခ်ာင္းလုပ္ႀကံျခင္းကို မျပဳလုပ္လိုပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန႔္လိုက္သည္။
အဟမ္း.. အဟမ္း….
ေခ်ာင္းဟန႔္သံၾကားလိုက္ေသာေၾကာင့္ ေရွ႕ကိုသာမဲ၍ေဆာင့္ေနေသာရာဇာတစ္ေယာက္႐ုတ္တရက္လန႔္သြားသည္။
ကလ်ာကို႐ုတ္တရက္ေတြ႕ေသာအခါ ႐ုတ္တရက္မို႔ ရာဇာလန႔္သြားသည္။ ေခ်ာေမာလွပကာ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ေတာင့္တင္းျပည့္ၿဖိဳးေသာမိန္းမလွေလးတစ္ေယာက္ဟုသာသိသည္။

လြန္ခဲ့ေသာေျခာက္ႏွစ္ကအပ်ိဳေပါက္ကေလးသာသာရွိေသးေသာေၾကာင့္ ယခုလိုဖြံ့ၿဖိဳးလွပလာေသာကလ်ာကိုျမင္လိုက္ရေသာအခါ မမွတ္မိျခင္းျဖစ္သည္။

”မင္းဘယ္သူလဲ။ ဘာလာလုပ္တာလဲ။ ဧကႏၲ နင္ငါ့နဲ႔ ခ်စ္ပြဲဝင္ခ်စ္လို႔လာခဲ့တာလား။”

 ကလ်ာမ်က္ႏွာတစ္ခ်က္မဲ့ၿပီး  ”ရွင္ဟာလူယုတ္မာပဲ။ အခုထိကၽြန္မကိုမမွတ္မိေသးပဲကိုး။ လြန္ခဲ့တဲ့ေျခာက္ႏွစ္တုန္းက အပ်ိဳစင္ဘဝကိုရက္ရက္စက္စက္ဖ်က္ဆီးၿပီး ေသမင္းေတာင္ၾကားမွာသတ္ဖို႔ ရွင့္တပည့္ေတြနဲ႔ ထည့္ေပးခဲ့တဲ့ကလ်ာပဲ။”

”ေအာ္ …. ဦးေကာင္းသာသမီးေလးကိုး။ ေတြ႕ရတာနဲ႔အေတာ္ပဲ မင္းအေမေတာင္ဟိုတေလာကပဲ ငါ့တပည့္တစ္ေယာက္နဲ႔လိုက္ေျပးသြားလို႔ ငါလဲ လႊတ္ေပးလိုက္တယ္။ လိုးရတာလဲ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၾကာၿပီဆိုေတာ့ေဟာင္းေနၿပီေလ။ ငါနဲ႔လဲသိပ္မအိပ္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။

 အဲဒါေၾကာင့္ ငါလဲမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီးလႊတ္ထားလိုက္တယ္။”
”ဘာ…. ”ကၽြန္မအေမအခုထိအသက္ရွင္ေနေသးလားဟုတ္လား။ အေမနဲ႔အေဖအေၾကာင္း ေျပာျပပါ။ ေျပာျပၿပီးမွရွင့္ကိုကၽြန္မလက္နဲ႔သတ္ၿပီးလက္စားေခ်ရမယ္။
” ဟား ဟား… မင္းရဲ့သိုင္းပညာေလးမေတာက္တစ္ေခါက္နဲ႔ငါ့ကိုလက္စားေခ်ၿပီးသတ္မလို႔လား ကလ်ာရယ္။ နင္သိုင္းသင္ေနတဲ့အခ်ိန္အတြင္းမွာငါကလဲ သိုင္းက်မ္းတစ္ဆူရလို႔ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းျဖစ္ေနၿပီ။ အဲဒါနင့္တို႔မိသားစုရဲ့ေက်းဇူးေတြေပါ့။”

      ရာဇာသည္ အိပ္မက္နတ္သိုင္းက်မ္းေနာက္ကိုတေကာက္ေကာက္လိုက္ရင္းမေမၽွာ္လင့္ပဲ ၀ိညာဥ္နတ္သိုင္းက်မ္းကိုရရွိခဲ့သည္။ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း တစ္ရာခန႔္က အနက္ေရာင္သိုင္းေလာကမွသိုင္းရာဇာတစ္ေယာက္ထြက္ေပၚခဲ့သည္။ သူႏွင့္ရင္ဆိုင္ရသူတိုင္းသည္ အသက္ဆုံးရႈံးရသည္ခ်ည္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူစင္စစ္မွ ၀ိညာဥ္ျဖစ္သြားသည္ကိုအစြဲျပဳၿပီး ၀ိညာဥ္သိုင္းသမားဟုေခၚဆိုခဲ့ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္သိုင္းေလာကမွထိတ္ထိတ္ၾကဲသိုင္းသမားတစ္ေယာက္ေပၚထြက္လာၿပီး ၀ိညာဥ္သိုင္းသမားကိုဆုံးမခဲ့ေသာေၾကာင့္ ၀ိညာဥ္သိုင္းသမားေသဆုံးခဲ့သည္။ အိပ္မက္ထဲမွာပင္ အနိုင္ရရန္ခက္ခဲလွေသာ ၀ိညာဥ္သိုင္းသမားကိုဆုံးမနိုင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ထိုသိုင္းသမားကို အိပ္မက္သိုင္းသမားဟုေခၚဆိုခဲ့ၾကၿပီး ထိုသိုင္းသမား၏သိုင္းပညာကိုလည္း အိပ္မက္နတ္သိုင္းပညာဟုေခၚဆိုခဲ့သည္။

”ကဲ … မိန္းကေလး ၊ မင္းငါနဲ႔ အခုည ကာမဆက္ဆံမယ္ဆိုရင္ မင္းသိခ်င္ေနတဲ့ မင္းအေမ အေၾကာင္းနဲ႔   ေပ်ာက္ဆုံးေနတဲ့ မင္းရဲ့ေမာင္ေလးအေၾကာင္းကိုေျပာျပမယ္။ ”

”ရွင္… ရွင္ မိုက္ရိုင္းလွခ်ည္လား။”

     ကလ်ာတစ္ေယာက္ေဒါသထြက္လြန္းသျဖင့္ ဓားကိုဆြဲထုတ္ကာ တစ္ဟုန္ထိုးဝင္တိုက္ေတာ့သည္။ ရာဇာက အသာအယာေရွာင္တိမ္းၿပီးသိုင္းကြက္တစ္ခုေဖာ္ထုတ္လိုက္ေသာအခါ ခၽြမ္းကနဲ အသံျမည္ကာ ကလ်ာ၏လက္ထဲမွဓားသည္ျပဳတ္က်သြားေတာ့သည္။

ရာဇာက ရမၼက္လႊမ္းေသာမ်က္လုံးျဖင့္ ကလ်ာတစ္ကိုယ္လုံးကိုေဝ့ၾကည့္ကာ
”ဒီမွာမိန္းကေလး ။ မင္းငါ့ကိုဘယ္လိုမွနိုင္မွမဟုတ္ဘူး ။ အဲဒီေတာ့ ငါ့အလိုကို အသာတၾကည္နဲ႔ လိုက္ေလ်ာပါ။ အၾကမ္းနည္းသုံးရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ နာတဲ့အျပင္မင္းအေမအေၾကာင္းလဲဘာမွသိရမွာမဟုတ္ဘူး။” ကလ်ာလည္းစိတ္ဓာတ္က်သြားသည္။ သိုင္းကြက္တစ္ကြက္ထဲျဖင့္ အရႈံးေပးလိုက္ရသည့္အျပင္ မိဘႏွစ္ပါးႏွင့္ေမာင္ေလးအေၾကာင္းလဲသိခ်င္ေသာေၾကာင့္ ရာဇာ၏အလိုကိုလိုက္ေလ်ာလိုက္ျခင္းသာအေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းျဖစ္မည္ဟု စဥ္းစားကာ ရာဇာ၏ ေတာင္းဆိုခ်က္ကိုလိုက္ေလ်ာလိုက္ရေတာ့ေလသည္။
” ကဲ ကလ်ာ ။ အဝတ္အစားေတြအကုန္ခၽြတ္လိုက္ၿပီး နင့္ေၾကာင့္ ျပန္ေပ်ာ့သြားတဲ့ငါ့လီးႀကီးကို ျပန္မာလာေအာင္လာစုပ္ေပးစမ္း။ ” ရာဇာသည္ မိမိလက္ခုပ္ထဲမွ ေရဘဝသို႔ေရာက္ရွိသြားေသာ ကလ်ာကိုခပ္ရိုင္းရိုင္းပင္ေျပာသည္။ ကလ်ာလည္း မတတ္သာေသာေၾကာင့္ အဝတ္အစားမ်ားကို တစ္ခုမက်န္ခၽြတ္လိုက္ေသာအခါ လွပျဖဴေဖြးေတာင့္တင္းေသာ ကိုယ္ခႏၶာသည္ေပၚထြက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ ရာဇာနားသို႔တိုးကပ္သြားၿပီးေအာက္သို႔တြဲေလာင္းက်ကာေပ်ာ့ေနေသာလီးႀကီးကိုအရင္းမွကိုင္ကာစတင္စုပ္ေပးေတာ့
သည္။ဦးသကၠ၏ သင္ၾကားေပးမႈေၾကာင့္ လီးစုပ္ကၽြမ္းက်င္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ကလ်ာသည္ ရာဇာ၏ လီးႀကီးကို အရင္းမွအဖ်ားသို႔ လ်ာအျပားလိုက္လ်က္လိုက္ေသာအခါ ရာဇာထံမွာ ”ကၽြတ္… အား… ”ဟူေသာ ညည္းသံထြက္ေပၚလာသည္။ ထို႔ေနာက္ ကလ်ာသည္ ဒစ္တစ္ခုလုံးကိုငုံသြင္းကာ ပါးစပ္အတြင္း အသြင္းအထုတ္လုပ္ေပးသည္။ ပါးစပ္ထဲ ဝင္ေရာက္လာေသာ ဒစ္ထိပ္ဖ်ားကိုလဲ လၽွာျဖင့္သပ္ေပးသည္။ ကလ်ာရဲ့ ပုေလြစြမ္းေအာက္တြင္ ရာဇာတစ္ေယာက္ၿပီးခ်င္ခ်င္ျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ ကလ်ာရဲ့ေခါင္းကို ေနာက္သို႔တြန္းကာ လီးကိုပါးစပ္ထဲမွဆြဲထုတ္လိုက္ရသည္။
”ကဲ … ငါအခု ဟိုေကာင္မေလးကိုအရင္လိုးမယ္။ ၿပီးမွ နင့္အလွည့္ေပါ့ အခုေတာ့ ကုတင္ေပၚတက္ၿပီး ဟိုကေလးမအဖုတ္ကိုသြားလ်က္စမ္း။ ငါက ဖင္ကိုအရင္လိုးႏွင့္မယ္။”
 ကလ်ာတစ္ေယာက္ကုတင္ေပၚတက္ၿပီး ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ကာ တစ္တီတူးလို ေျခေထာင္မိုးေမၽွာ္ေနေသာ ေကာင္မေလးရဲ့အဖုတ္ကိုသြားလ်က္ရသည္။ အေစ့ေလးကို ပါးစပ္ျဖင့္စုတ္ေပးလိုက္ေသာေၾကာင့္ ေကာင္မေလး၏မွိတ္ေနေသာမ်က္လုံးလည္းပြင့္လာသည္။ ထို႔ေနာက္လၽွာကိုအျပားလိုက္ထားကာ အဖုတ္တစ္ခုလုံးကိုႏွံ့ေအာင္လ်က္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ရာဇာကလည္း ေကာင္မေလး၏ဖင္ထဲသို႔ လီးႀကီးကိုထည့္ကာ ျပန္ထုတ္ကာျဖင့္ ေဆာင့္ေနသည္။ ရာဇာရဲ့ဖင္လို႔ ခံရျခင္းကိုခံရေသာ မိန္းကေလးငယ္သည္သနားဖို႔ေကာင္းလွသည္။ နဂိုကပင္ မဆန႔္မျပဲႀကီးမ်ားလွေသာ လီးတန္ႀကီးမွာ သူမ၏ စအိုေပါက္နီနီေလးထဲသို႔ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဝင္ထြက္ေနသည္။ ေကာင္မေလးမွာ မခ်ိမဆန႔္ေအာ္ညီးရင္း တြန႔္လိန္ေနရွာသည္။
 သူဇာလည္းသနားလာတာနဲ႔ မိန္းကေလးငယ္အနာသက္သာေအာင္ အဖုတ္ေလးကိုစိတ္ပါလက္ပါလ်က္ေပးလိုက္သည္။
 ေကာင္မေလးအနာသက္သာသြားလို႔ ထင္သည္။ နာနာက်င္က်င္ေအာ္သံေပ်ာက္သြားၿပီး အရသာရွိလို႔ ညည္းသည့္ ညည္းသံေလးမ်ားသာထြက္ေပၚလာသည္။

 ရာဇာ အပ်ိဳဖင္ေလးကို အခ်က္ငါးဆယ္ေလာက္ခပ္ခပ္ၾကမ္းေဆာင့္လိုးၿပီးေသာအခါ ဖင္ပါကင္ေလးရဲ့တင္းၾကပ္မႈကို မေတာင့္ခံနို္င္ေတာ့ပဲ သုက္ရည္မ်ားတဗ်င္းဗ်င္းထြက္ကာၿပီးသြားေတာ့သည္။

”ကဲ… ကလ်ာ… ဟိုအဖုတ္ကိုလ်က္တာေတာ္ေတာ့။ အခု ငါ့လီးကိုလာလ်က္စမ္း။”
 ကလ်ာ ေနရာကို အနည္းငယ္ေရြ႕ကာ ေဆာင့္ေဆာင့္ထိုင္ေနေသာ ရာဇာရဲ့ ေပါင္ၾကားမ်ားေခါင္းအပ္လိုက္ၿပီး လီးကိုေနရာလပ္မက်န္ေျပာင္ေအာင္လ်က္ေပးရသည္။
 ရာဇာသည္ သူ႔ေပါင္ၾကားမွာ တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ လီးစုတ္ေပးေနေသာ မိန္းမေခ်ာေလးကိုၾကည့္ရင္း စကားေျပာခ်င္လာသည္။ ပုံမွန္ စကားေျပာခ်င္သည္ဆိုျခင္းထက္ ညစ္ညစ္ညမ္းညမ္းေတြေျပာခ်င္လာသည္။
 ထို႔ေၾကာင့္ စကားစသည့္အေနျဖင့္ ဒီမွာ မိန္းကေလး။ မင္းကအခုလိုငါ့ကိုျပဳစုေပးေတာ့ ငါကလဲမင္းသိခ်င္တာကိုေျပာျပမယ္။
ထိုစကားကိုၾကားေတာ့ လီးစုပ္ေပးေနေသာ ကလ်ာဝမ္းသာသြားသည္။
သူ႔ မိဘ ႏွစ္ပါးနဲ႔ ေမာင္ေလးအေၾကာင္းကိုသိရေတာ့မွာမဟုတ္ပါလား။ ထို႔ေၾကာင့္ လီးကိုစုပ္ရက္သားအေပၚကို ေမာ့ၾကည့္ရင္းေခါင္းကိုသာတြင္တြင္ၿငိမ့္ျပမိသည္။

”မင္းကိုဖမ္းၿပီးသုံးရက္ၾကာတဲ့အထိ မင္းအေဖနဲ႔ အေမေရာက္မလာလို႔ မင္းတို႔အိမ္ကိုငါသြားတိုက္ခိုက္တယ္။ မင္းအေဖကေတာ့တိုက္ပြဲမွာေသသြားတယ္။ မင္းေမာင္ေလးကေတာ့ မင္းတို႔အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးက ကယ္သြားလို႔မမိလိုက္ဘူး။ အဲဒီမွာ အသက္မေသတဲ့မင္းအေမကို ငါကပဲ ငါ့စံအိမ္ေတာ္ကိုဖမ္းေခၚလာခဲ့တယ္။ မင္းအေမကို တစ္ခါပဲ အတင္းအၾကပ္ႀကံစည္လိုက္ရပါတယ္ မိန္းကေလးရယ္။ ပထမတစ္ႀကိမ္ၿပီးကတည္းက ငါ့လီးရဲ့ အရသာကိုႀကိဳက္လြန္းလို႔ဆိုၿပီး ငါထားသလိုေန ေစရာသြားမိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားတာပဲ။ ငါကလည္းအစပိုင္းေတာ့ မွန္မွန္လိုးေပးပါေသးတယ္။
 တျဖည္းျဖည္းႏွစ္ေတြ ၾကာလာေတာ့လိုးခ်င္စိတ္မရွိေတာ့တာနဲ႔ သိပ္မလိုးျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီမွာ မင္းအေမက ငါ့တပည့္တစ္ေယာက္နဲ႔ လိုက္ေျပးသြားေတာ့တာပါပဲ။ ”
ကလ်ာအေတာ္ပင္ငိုခ်င္သြားသည္။

သူ႔မိခင္သည္ ေခ်ာေမာလွပေသာေစာ္ဘြားသမီးေတာ္တစ္ပါးျဖစ္သည္။
 ဖခင္ျဖစ္သူ စာေပသမားႏွင့္လက္ထပ္ၿပီးကတည္းကတည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းပင္ျဖစ္သည္။
 သို႔ေသာ္ရာဇာ ဆိုေသာလူႀကီးရဲ့ေႏွာက္ယွက္မႈေၾကာင့္ သူတို႔မိသားစုေလးၿပိဳကြဲခဲ့ရသည္။ ကလ်ာ ရာဇာ့ကိုအလြန္ပင္နာက်ည္းသြားသည္။ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပင္ ဝမ္းနည္းစိတ္မ်ားလည္းေပၚေပါက္လာသည္။ ငါ.. ငါ.. ဒီလူႀကီးကိုရေအာင္သတ္ရမယ္။ နာၾကည္းအားငယ္ေသာစိတ္မ်ားျဖင့္ ကလ်ာတစ္ေယာက္ဝမ္းနည္းမ်က္ရည္က်မိသည္။ ကလ်ာ့မ်က္လုံးမွထြက္ေသာ မ်က္ရည္တစ္စက္က လီးစုပ္ခံေနေသာ ရာဇာ့လီးေပၚေတာက္ခနဲက်သည္။ ရာဇာမ်က္လုံးမွိတ္ၿပီး လီးစုပ္တဲ့အရသာကိုခံေနရာမွ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္သည္။ ဒီေကာင္မေလးငိုေနၿပီ။ မ်က္လုံးေလးေတြနီရဲ  ေနသည္။ ႏွာေခါင္းနီနီေလးႏွင့္ မ်က္ရည္ေတြစီးက်ေနေသာေကာင္မေလးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆက္ဆံခ်င္စိတ္က တမဟုတ္ခ်င္းထႂကြလာျပန္သည္။

 ထို႔ေၾကာင့္ ကလ်ာ့ဆံပင္ကိုတစ္ခ်က္စုကိုင္ၿပီး ေခါင္းကိုထိန္းေက်ာင္းကာ လည္ေခ်ာင္းထဲသို႔ လီးကိုခပ္နက္နက္ဝင္ေအာင္ဖိခ်သည္။
 ”အု….. ေအာ့….. ”ကလ်ာပ်ိဳ႕တက္သည္။ မ်က္ရည္ေတြလဲပိုဝဲလာသည္။နာက်င္စိတ္အျပင္ အာေခါင္ကိုလာလာေထာက္မိေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးရဲ့အထိအေတြ႕ကဆိုးဝါးလွသည္။ ဆယ္ခ်က္ေလာက္ ခပ္ျပင္းျပင္း အာေခါင္ထဲေဆာင့္ထည့္ၿပီးေတာ့ ရာဇာ အေတာ္ေလးေက်နပ္သြားသည္။
ဒီေကာင္မေလးကိုလဲ ေကာင္းေကာင္းလိုးေပးရဦးမွာပဲ။
 ကဲ… ကလ်ာ.. ကုတင္ေဘာင္ကိုလက္ေထာက္ၿပီးေလးဘက္ကုန္းလိုက္။ ကလ်ာလည္း ဦးသကၠနဲ႔ လိင္ဆက္ဆံဖူးတဲ့အေတြ႕အၾကဳံေတြနဲ႔ ရာဇာ ေနခိုင္းသည့္အတိုင္းေနေပးလိုက္သည္။ လွပတဲ့ တင္ပါးတစ္စုံက ေနာက္ကိုေကာ့ထြက္ၿပီး ဖင္ၾကားတဲ့ က အဖုတ္ႀကီးက ျပဴးထြက္ေနသည္။ ရာဇာ ေနာက္ကိုျပဴးထြက္ေနတဲ့ အဖုတ္ကို လက္နဲ႔တစ္ခ်က္ စမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ အရည္ေတြအေတာ္ကိုစိုရႊဲေနၿပီ။ ဒီေကာင္မေလး ငါ့လီးစုတ္တုန္းကတည္းက စိတ္ႂကြၿပီးအရည္ေတြထြက္ေနတာျဖစ္မယ္။

”ဟိတ္… ကလ်ာ…. နင္ေတာ္ေတာ္ခံခ်င္ေနၿပီဟုတ္လား။ အရည္ေတြရႊဲေနၿပီ။ ”
”ေျပာစမ္း…”
ကလ်ာ အေတာ္ပင္ရွက္သြားသည္။ ရန္သူတစ္ေယာက္ရဲ့လီးကိုစုပ္ေပးေနရေသာေၾကာင့္ ကလ်ာ စိတ္ထဲတြင္ လိင္ဆက္ဆံလိုစိတ္မျဖစ္မိပါ။ ရာဇာဆိုတဲ့လူႀကီးကို မုန္းၿပီး သတ္ခ်င္တာပဲရွိသည္။ ဒါေပမဲ့ ကလ်ာ့အဖုတ္ကအရည္ေတြေတာ္ေတာ္ရႊဲေနေလၿပီ။ ကလ်ာ့ကိုယ္ခႏၶာက ကလ်ာျဖစ္ခ်င္တိုင္းမျဖစ္ပဲ အရည္ေတြထိန္းမနိုင္သိမ္းမရထြက္ေနၿပီ။ ကလ်ာစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင့္ ရာဇာေမးတာမေျဖပဲ ခပ္မဆိတ္သာေနလိုက္သည္။
ျဖန္း…. ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းရိုက္ခ်က္တစ္ခ်က္က ကလ်ာတင္ပါးေပၚသို႔က်ေရာက္လာသည္။ ကလ်ာ့တင္ပါးတြင္ပူခနဲျဖစ္ၿပီး နာက်င္ေသာေဝဒနာကိုခံစားရသည္။
”ငါေမးရင္ျပန္ေျဖပါကလ်ာ။ မေျဖရင္နင္ဒီထက္ပိုနာမယ္သာမွတ္။”
”ဟုတ္…. ဟုတ္….”
ေလးဘက္ေထာက္ထားေသာကလ်ာရဲ့ဖင္ၾကားထဲက ျပဴးထြက္ေနတဲ့ အဖုတ္ဝတြင္ ရာဇာ လီးကိုေတ့ကာဖိခ်လိုက္သည္။
ႁဗြတ္…. လီးတန္ႀကီးက အဖုတ္ကေလးထဲသို႔ မဆန႔္မျပဲတိုးကာဝင္ေရာက္သြားသည္။ တစ္ခ်က္ထဲ အားႏွင့္ေဆာင့္ကာလိုးလိုက္ျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အဖုတ္တဆုံးထိဝင္ေရာက္သြားၿပီး သားအိမ္ေခါင္းကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းထိုးမိသည္။ ကလ်ာ.. အင့္ကနဲျဖစ္သြားၿပီး သားအိမ္ေခါင္းကိုထိမိေသာေၾကာင့္ အေတာ္ပင္ေအာင့္သြားသည္။ ရာဇာလီးကို ျပန္ဆြဲထုတ္ၿပီး ျပန္ထိုးထည့္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကုတင္ေဘာင္ကို ကိုင္ကာ ကုန္းထားေသာေၾကာင့္ စြင့္ကားၿပီးျဖဴေဖြးေနေသာ ဖင္တုံးေဖြးေဖြးႏွစ္ခုကို အားရပါးရကိုင္ကာ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။
”အ… အင့္… ” ကလ်ာ့ထံမွ ညီးသံခပ္တိုးတိုးၾကားရသည္။ ရာဇာကို လုပ္ႀကံမည္ဟု စဥ္းစားထားေသာ္လည္း ရာဇာလိင္တန္ႀကီးမွေပးေသာ ထူးကဲေသာ အရသာေၾကာင့္ လုပ္ႀကံမည့္အေတြးပင္ေမ့ေလ်ာ့သြားသလိုျဖစ္သြားသည္။ ရာဇာတစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ကလ်ာကလည္း အားက်မခံဖင္ကိုေနာက္သို႔ျပန္၍ေကာ့ေကာ့ေပးေနမိသည္။
အခ်က္ငါးဆယ္ေလာက္အေဆာင့္ခံၿပီးခ်ိန္တြင္ေတာ့ ကလ်ာတစ္ေယာက္ ဖင္ကိုေနာက္သို႔ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေကာ့တင္ရင္း ၿပီးသြားေတာ့သည္။ ရာဇာသည္ ကလ်ာၿပီးသြားခ်ိန္မွာ ဆက္မေဆာင့္ေသးပဲ လိင္တန္ကို ကလ်ာ့ အဖုတ္ေလးထဲစိမ္ထားၿပီး ကလ်ာ့အဖုတ္ကဆြဲဆြဲညႇစ္တဲ့အရသာကိုခံစားေနသည္။

တေအာင့္ေလာက္ၾကာမွ ေနရာေျပာင္းၿပီး လုပ္ခ်င္စိတ္ေပၚလာတာနဲ႔ ကုတင္ေပၚမွာပက္လက္အိပ္လိုက္ၿပီး ကလ်ာကိုတက္ေဆာင့္ခိုင္းလိုက္သည္။ တစ္ခ်ီၿပီးသြားေသာ ကလ်ာတစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္ေလးႏုန္းခ်ိသြားေပမဲ့ ရာဇာေျပာတဲ့အတိုင္း ေနေပးလိုက္သည္။ ကလ်ာတစ္ေယာက္ရာဇာ့ကိုယ္ေပၚမွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၿပီး လိင္တန္ကိုအဖုတ္ထဲထည့္ကာ ခပ္မွန္မွန္ပင္ေဆာင့္ေပးေနသည္။ ေဆာင့္ေပးေနရင္းစိတ္ထဲက ရာဇာ့ကိုလုပ္ႀကံနိုင္မည့္နည္းလမ္းကိုစဥ္းစားမိသည္။ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ကာမဆက္ဆံလို႔ၿပီးခါနီးအခ်ိန္ေရာက္ရင္ အရာရာကိုေမ့ေလ်ာ့ေနတတ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကိုငါေကာင္းေကာင္းအသုံးခ်ရမယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ေျပာရင္းအဝင္အထြက္မွန္မွန္ေလးပင္ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။

တေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ရာဇာထံမွ ႏွာမႈတ္သံတရႈးရႈးထြက္လာၿပီးေအာက္ကေနခပ္ျပင္းျပင္းေကာ့ေကာ့ထိုးတာကိုေတြ႕ရသည္။ကလ်ာလက္ဝါးတစ္ေလ်ာက္အတြင္းအားကိုအကုန္စုစည္းလိုက္သည္။အတြင္းအားကိုလက္မွာစုစည္းလိုက္ေသာေၾကာင့္ႂကြက္သားမ်ားေတာင့္လိုက္
သလိုျဖစ္သြားၿပီး အဖုတ္အတြင္းသားမ်ားက ရာဇာ့လိင္တန္ကိုပိုမိုတင္းၾကပ္စြာစုပ္ဆြဲလိုက္သလိုျဖစ္သြားသည္။
”အား… ေကာင္းလိုက္တာ”ဆိုၿပီး ရာဇာတစ္ေယာက္ ေခါင္းကိုႂကြကာကလ်ာ့နို႔ႏွစ္လုံးကိုစို႔ရန္ကုန္းအထကလ်ာလက္ဝါးေစာင္းက ရာဇာ့လည္မ်ိဳဆီသို႔…  ”ေျဖာင္း….  ”
 ”အား” ရာဇာ့ေအာ္သံက က်ားနက္အိမ္ေတာ္တစ္ခုလုံးအႏွံ့ဟိန္းထြက္သြားသည္။
အခန္းအျပင္မွ လူသံအခ်ိဳ႕ၾကားရသည္။
အေစာင့္မ်ားက သူတို႔ေခါင္းေဆာင္ႀကီးရဲ့အိပ္ေဆာင္သို႔အခြင့္မရွိပဲဝင္ခြင့္မရေသာေၾကာင့္ အျပင္ဘက္မွသာအသံ
ေပးၾကသည္။ ကလ်ာ အဝတ္အစားကိုကမန္းကတန္းေကာက္ဝတ္လိုက္ၿပီးျပတင္းေပါက္ဖြင့္ကာ အျပင္သို႔ခုန္ထြက္လိုက္သည္။ ျပတင္းေပါက္အျပင္ေရာက္ေတာ့ ၿခံထဲက အေစာင့္တစ္အုပ္နဲ႔တန္းတိုးသည္။
 အေစာင့္မ်ားကကလ်ာ့ကိုျမင္တာနဲ႔ဝိုင္းတိုက္ၾကသည္။တိုက္ခိုက္သံေတြကအိမ္ေတာ္တစ္ခုလုံးကိုတပ္လွန႔္လိုက္သလိုျဖစ္သြားၿပီးကလ်ာ့အနီးသို႔ရန္သူေတြဝိုင္းအုံလာသည္။ ကလ်ာအံကိုတင္းတင္းႀကိတ္ကာဇြဲမေလ်ာ့ပဲတိုက္သည္။ တိုက္ရင္းတိုက္ရင္းေမာဟိုက္လာၿပီးအေစာင့္တစ္ေယာက္ရဲ့ဓားခ်က္ကညာဘက္လက္ေမာင္းကိုရွပ္ထိသည္။ အေပၚယံအေရျပားသာထိျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ကလ်ာတစ္ေယာက္ပင္ပန္းလြန္းၿပီး ဓားလြတ္က်သြားသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္လူအုပ္ထဲမွ လူတစ္ေယာက္အေျပးေရာက္လာၿပီး ကလ်ာ့ကို႐ုတ္တရက္ေပြ႕ခ်ီကာ
တိုက္ပြဲစည္းအျပင္သို႔ခုန္ထြက္သြားေတာ့သည္။ တိုက္ပြဲကိုရပ္ၾကည့္ေနေသာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးရာဇာရဲ့ညာလက္႐ုံးျဖစ္သူ သီဟ ေတာက္တစ္ခ်က္ကိုခပ္ျပင္းျပင္းေခါက္မိသည္။ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးကိုလုပ္ႀကံသြားတဲ့ေကာင္မေလးကိုကယ္တင္သြား
သူကဘယ္လက္႐ုံးျဖစ္သူ သူရ…။ဒီေကာင္မေလးကိုသီဟေကာင္းေကာင္းမွတ္မိသည္။လြန္ခဲ့ေသာေျခာက္ႏွစ္က ေသမင္းေတာင္ၾကားမွာစြန႔္ပစ္ထားခဲ့ေသာကလ်ာဆိုေသာမိန္းကေလးျဖစ္သည္။ဒီေကာင္မေလးအခုထိအသက္ရွင္
ေနတယ္ဆိုေတာ့ သူရ မသတ္ပဲလႊတ္ေပးလိုက္လို႔ပဲျဖစ္မည္။ အခုလည္းကယ္ထုတ္သြားျပန္ၿပီ။သီဟတစ္ေယာက္ အံကိုခပ္တင္းတင္းႀကိတ္ၿပီးငယ္သားမ်ားအားလုံးကိုေခၚေဆာင္ကာသူရေနာက္ကိုအျပင္းအထန္လိုက္ေတာ့သည္။
သူရ ကလ်ာကိုပုခုံးေပၚထမ္းၿပီးအလၽွင္အျမန္ေျပးလႊားေနသည္။ ညတစ္ဝက္ေလာက္ခရီးႏွင္ၿပီးရင္ ေတာေတာင္ထူထပ္တဲ့သစ္ေတာႀကီးတစ္ခုရွိသည္။ထိုေတာထဲသို႔ေရာက္ၿပီးလၽွင္ ေနာက္ကလိုက္လာတဲ့ရန္သူေတြကိုမ်က္ေျချဖတ္နိုင္မည္ျဖစ္သည္။သစ္ေတာရွိရာကိုေရာက္ဖို႔လမ္းခုလတ္မွာ ေသမင္းေတာင္ၾကားေဒသကိုျဖတ္ရမည္။ သူရအားကုန္သုံးၿပီးေျပးေသာ္လည္းျမင္းခြာသံေတြက တျဖည္းျဖည္းနီးကပ္လာေခ်ၿပီ။သူရေျပးေတာ့လဲမလြတ္ေတာ့မဲ့အတူတူ ေတာအုပ္ဆီကိုမသြားေတာ့ပဲ ေသမင္းေတာင္ၾကားရွိရာလမ္းသြယ္ေလးဘက္ကိုခ်ိဳးေကြ႕လိုက္သည္။ခဏေလာက္ေျပးၿပီးေတာ့ ေရွ႕မွာေျပးစရာေျမမရွိေတာ့ေပ။ အသူတစ္ရာနက္လွေသာေခ်ာက္ကမ္းပါးကဆီးႀကိဳေနသည္။ ျမင္းခြာသံမ်ားကတစ္စထက္တစ္စပိုၿပီးနီးကပ္လာသည္။ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့သူရဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကိုျပတ္ျပတ္သားသားခ်လိုက္ၿပီး ပုခုံးေပၚမွာထမ္းထားတဲ့ကလ်ာကိုေအာက္ကိုခ်ကာခပ္တင္းတင္းေပြ႕ဖက္ၿပီး ေသမင္းေတာင္ၾကားထဲသို႔ ခုန္ဆင္းလိုက္ေတာ့သည္။
”ဗြမ္း….. ” ျမင့္မားလွေသာအကြာအေဝးမွက်လာသည့္အရွိန္ႏွင့္ ေအာက္မွေရျပင္ကိုထိလိုက္ေသာအခ်ိန္တြင္ သူရေရာ ကလ်ာပါ ေလာကႀကီးႏွင့္အဆက္အသြယ္ျပတ္ၿပီးအေမွာင္က်သြားေတာ့သည္။
…

   အခန္း(၈)
                                                    စစ္မွန္ေသာခ်စ္ျခင္းေမတၱာ

သူရ သတိရလာသည္။ မ်က္လုံးကိုအားယူၿပီးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကုန္းေပၚတြင္ေရာက္ေနသည္။ တိတိက်က်ေျပာရလၽွင္ ေက်ာက္ဂူတစ္ခုထဲသို႔ေရာက္ရွိေနျခင္းျဖစ္သည္။
” အကိုသတိရလာၿပီလား။” သာယာေသာအသံေလးကိုၾကားရသည္။
”ေအာ္… ကလ်ာလဲအသက္ရွင္ရက္ရွိေသးတာပဲ။” သူရစိတ္ထဲေတြးမိျခင္းျဖစ္သည္။
သူရ အသံလာရာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့စိုးရိမ္တဲ့မ်က္ဝန္းအစုံနဲ႔သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနေသာကလ်ာကိုေတြ႕သည္။ သူရလူးလဲထလိုက္ၿပီးအနားမွာရွိေနေသာကလ်ာရဲ့ကိုယ္လုံးေလးကိုေထြးေပြ႕လိုက္သည္။
” ညီမရယ္… မေသေကာင္းမေပ်ာက္ေကာင္းကြယ္။”
ဟိုတစ္ခါထဲကအကိုေျပာသားပဲက်ားနက္စံအိမ္နဲ႔ေဝးေဝးေနပါဆိုတာကိုကြာ။
”ဘာပဲေျပာေျပာအကိုရယ္…ကလ်ာ့ဘဝမွာအမုန္းဆုံးရန္သူေတာ္ႀကီးကိုေသြးေႂကြးဆပ္နိုင္တဲ့အတြက္
ကလ်ာေသသြားမယ္ဆိုရင္ေတာင္ေသေပ်ာ္ပါၿပီ။”
”ေအာ္… ညီမရယ္။”
သူရ ကလ်ာဆိုေသာေကာင္မေလးကိုျမတ္နိုးစြာၾကည့္ရင္းပိုမိုတင္းၾကပ္စြာဖက္ထားလိုက္သည္။ ေရစိုေနေသာအဝတ္ေအာက္မွဖြံ့ထြားေသာေရႊရင္အစုံကိုခပ္ေရးေရးေလးျမင္ရသည္။
သူရအာေခါင္ေတြေျခာက္ကပ္လာသည္။ သူရတစ္ေယာက္ကလ်ာ့မ်က္ႏွာကိုရီေဝေဝၾကည့္ရင္း “ခ်စ္တယ္ညီမရယ္။အကိုညီမကိုလြန္ခဲ့တဲ့ေျခာက္ႏွစ္ကတည္းကခ်စ္ခဲ့တာပါ။ အကို႔အခ်စ္ကိုလက္ခံပါေနာ္။”
ကလ်ာလည္းသူမရဲ့အသက္သခင္ေက်းဇူးရွင္အေပၚေမတၱာရွိေနၿပီျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္သူမဘဝကသူမခ်စ္သူအတြက္သန႔္စင္မႈမရွိပါ။
”အကိုရယ္… ညီမဘဝကအကို႔အတြက္မထိုက္တန္ပါဘူးအကိုရာ… ။မခ်စ္ပါနဲ႔ေနာ္။”
”ညီမမေသေသးဘူးဆိုတာသိလို႔အကိုညီမထြက္သြားတဲ့ေနရာမွအျမဲလိုလိုလာေစာင့္ခဲ့တာပါညီမရာ။
ေျခာက္ႏွစ္လုံးလုံးပါပဲ။ၿပီးေတာ့ေရာက္ေလရာေနရာတိုင္းညီမမ်ားရွိေလမလားဆိုၿပီးေတာ့လဲစုံစမ္းခဲ့ရတာအေမာပါပဲကြာ။
ေတြ႕မဲ့ေတြ႕ေတာ့ညီမကအကို႔ဆီကိုဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာတာပဲေလ။
အကိုတို႔ႏွစ္ေယာက္ဖူးစာပါလို႔ပဲျဖစ္ရမယ္။ညီမအကို႔အခ်စ္ကိုလက္ခံၿပီးအကိုနဲ႔လက္ထပ္မယ္မဟုတ္လား။”
ကလ်ာတစ္ေယာက္သူမအေပၚထားရွိေသာသူရရဲ့အခ်စ္ကိုအဆုံးစြန္အထိနားလည္လိုက္ပါၿပီ။
သူရအခ်စ္ကျဖဴစင္စစ္မွန္ေသာအခ်စ္စစ္ပင္ျဖစ္သည္။
ၿပီးေတာ့သူမအသက္ကိုလဲႏွစ္ႀကိမ္တိတိကယ္တင္ခဲ့ေသာသူရဲေကာင္းျဖစ္သည္။
အစစအရာရာျပည့္စုံေသာသူရအခ်စ္ကိုလက္မခံနိုင္စရာအေၾကာင္းမရွိပါ။
ထို႔ေၾကာင့္ကလ်ာတစ္ေယာက္သူရအခ်စ္ကိုခပ္သြက္သြက္ပင္လက္ခံလိုက္ေတာ့သည္။
”ခ်စ္ပါတယ္အကိုရယ္… ။ ညီမအကိုနဲ႔လက္ထပ္ပါ့မယ္။”ကလ်ာေခါင္းေလးငုံ႔ရင္းေျပာမိသည္။
သူရအေပ်ာ္လြန္သြားၿပီးကလ်ာ့မ်က္ႏွာေပၚသို႔အနမ္းမိုးေတြရြာခ်လိုက္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္သူရအနမ္းေတြရဲ့လားရာကကလ်ာ့ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးတစ္စုံဆီသို႔။
အနမ္းေတြမရပ္မနားေပးၿပီးေတာ့ ကလ်ာ့အဝတ္ေတြကိုအလ်င္အျမန္ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။
”အို႔… အကိုရယ္… သိပ္ဆိုးတာပဲ။ ဒီမွာခ်မ္းေနပါတယ္ဆို။”
”အကိုက ညီမကိုေႏြးေထြးသြားေအာင္လုပ္ေပးမလို႔ပါကြာ။”
သူရဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲ ကလ်ာ့ရင္သားထြားထြားကိုသာအငမ္းမရပင္ငုံ႔ၿပီးစို႔လိုက္သည္။
ကလ်ာ့ထံမွတအင္းအင္းနဲ႔ညီးညဴသံေလးမ်ားေပၚထြက္လာသည္။
ရင္သားတစ္ဖက္ကိုစို႔ေနရင္းက်န္ေနတဲ့အျခားရင္သားကိုလက္ကလဲအအားမေနပဲဆုတ္ကာေျခသည္။
ကလ်ာ့ရင္သားျဖဴျဖဴႏုႏုမွာသူရလက္ရာေတြထင္ကုန္သည္။
သူရတျဖည္းျဖည္းေအာက္သို႔ေလ်ာဆင္းလိုက္ၿပီးကလ်ာ့အဖုတ္ဝမွာေထာင္ေထာင္ေလးျဖစ္ေနတဲ့
အစိေလးကိုတစ္ခ်က္စုပ္လိုက္သည္။
‘အ….’ ကလ်ာတစ္ခ်က္ညည္းရင္းသူူရဆံပင္ေတြကိုသာအားရပါးရဆုတ္ဆြဲထားသည္။
သူရအေတာ္ၾကာၾကာလ်က္ၿပီးေတာ့အဖုတ္တစ္ခုလုံးလဲစိုရႊဲေနၿပီ။
အဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီဟုဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ၿပီးေရစိုေနတဲ့ေဘာင္းဘီကိုခၽြတ္လိုက္ေတာ့ေခါင္းေထာင္ၿပီးျဖစ္တဲ့ညီေတာ္ေမာင္ကေပၚထြက္လာသည္။ညီေတာ္ေမာင္ကိုဂုတ္ကကိုင္ၿပီးေတာ့ကလ်ာ့အဖုတ္ဝမွာေလးငါးဆယ္ခ်က္ေလာက္အစုန္အဆန္
ပြတ္ဆြဲလိုက္သည္။ကလ်ာ့တင္ပါးအစုံကၾကမ္းျပင္ေပၚမွႂကြတက္လာသည္။
သူရအခ်ိန္မဆြဲေတာ့ပဲညီေတာ္ေမာင္ကိုကလ်ာ့အဖုတ္ထဲသို႔ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုးထည့္လိုက္သည္။
အဖုတ္အတြင္းသားမ်ားကညီေတာ္ေမာင္ကိုတရြရြဆြဲညႇစ္ျခင္းျဖင့္ႀကိဳဆိုၾကသည္။
ဆယ္ခ်က္ေလာက္ခပ္မွန္မွန္ေလးလုပ္ၿပီးေတာ့ ကလ်ာ့ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုပခုံးေပၚထမ္းတင္လိုက္ၿပီးအားရပါးရေအာင့္သည္။
ဖြတ္ … ဖတ္…. ဖြတ္… ဖတ္နဲ႔ျမည္သံေတြနဲ႔အသက္ျပင္းျပင္းရႈသံေေတြကေက်ာက္ဂူတစ္ခုလုံးမွာဆူညံေနသည္။
အခ်က္ငါးဆယ္ေလာက္ေဆာင့္ၿပီးေတာ့ကလ်ာ့ထံမွအသံရွည္ညည္းသံၾကားရၿပီးေျခဖ်ားေတြေကြးေကာက္ကာၿငိမ္သက္
သြားသည္။သူရလည္းအရွိန္ကိုျမႇင့္ၿပီးခပ္ျမန္ျမန္ေဆာင့္လိုက္ရာမၾကာခင္မွာပဲၿပီးခ်င္လာသည္။သူရ
ပုခုံးေပၚတင္ထားတဲ့ေျခႏွစ္ဖက္ကိုေဘးကိုခြဲကားလိုက္ၿပီးကလ်ာ့နို႔ျဖဴျဖဴဝင္းဝင္းႏွစ္လုံးကိုအားရပါးရဆြဲ၍ေဆာင့္သည္။
ေနာက္ဆယ္ခ်က္ေလာက္ေဆာင့္အၿပီးတြင္ေတာ့ကလ်ာ့အဖုတ္ထဲသို႔လိင္တန္ကိုတဆုံးသြင္းၿပီးသုတ္မ်ားကိုပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။
သူရတစ္ေယာက္ကလ်ာ့ေဘးနားမွာဝင္လွဲလိုက္ၿပီးကလ်ာကိုသူ႔လက္ေမာင္းေပၚေခါင္းအုံးၿပီးအိပ္ေစသည္။
”ညီမ… အကိုတို႔ဘယ္လိုဆက္လုပ္ၾကမလဲ။ ေခ်ာက္ကမ္းပါးထဲမွာပဲတစ္သက္လုံးေနၾကမလား။
အေပၚကိုျပန္တက္ဖို႔ႀကိဳးစားရဦးမယ္။ၿပီးေတာ့စားဖို႔ေသာက္ဖို႔လဲရွိေသးတယ္။”
”စားစရာအတြက္ကေတာ့မပူနဲ႔အကိုရဲ့။အေစာကအကိုေမ့ေနတုန္းကလ်ာဒီနားတစ္ဝိုက္ကိုပတ္ၾကည့္ၿပီးသြားၿပီ။
စားလို႔ေကာင္းတဲ့အသီးေတြရွိတယ္။အပင္ေတြလဲအမ်ားႀကီးပဲ။
ၿပီးေတာ့ညီမတို႔က်လာတဲ့ေခ်ာင္းထဲမွာလဲငါးေတြေတြ႕တယ္။
ညီမတို႔ေခ်ာက္ထဲမွာပဲႏွစ္ေယာက္ထဲကမၻာေလးကိုတည္ေဆာက္ၾကရေအာင္ေနာ္။ေကာင္းတယ္မဟုတ္လားဟင္။”
”ေကာင္းတာေပါ့ညီမရဲ့။ၿပီးေတာ့အကိုကလည္းညီမကိုအေစာင့္ေတြဝိုင္းေနတုန္းကေခါင္းေဆာင္ႀကီးရဲ့အိပ္ခန္းထဲက
အိပ္မက္နတ္သိုင္းက်မ္းကိုယူလာခဲ့တယ္။ကိုယ့္တို႔သားသမီးေလးေတြေမြးလာရင္အိပ္မက္နတ္သိုင္းက်မ္းကိုသင္ေပးၿပီး
သိုင္းေလာကထဲျပန္ဝင္ခိုင္းမယ္။အမ်ားအက်ိဳးသယ္ပိုးတဲ့သိုင္းသမားေကာင္းေလးေတြျဖစ္ေအာင္
ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ၾကမယ္ကြာ။ညီမေရာဘယ္လိုသေဘာရလဲ။”
”အကို႔သေဘာအတိုင္းပါပဲရွင္။”
”ကဲ… အကို႔သေဘာအတိုင္းဆိုေနာက္ထပ္တစ္ခါေလာက္ခ်စ္ၾကရေအာင္ကြာ။”
သူရခပ္ျမန္ျမန္ထလိုက္ၿပီးကလ်ာ့ေပါင္ၾကားမွာေနရာဝင္ယူလိုက္သည္။
သိပ္မၾကာခင္မွာပဲေသမင္းေတာင္ၾကားေခ်ာက္ကမ္းပါးေအာက္ေျခရွိေက်ာက္ဂူေလးထဲမွာ
ၾကင္စဦးခ်စ္သူႏွစ္ဦးရဲ့ရယ္သံေလးမ်ားကိုၾကားရေတာ့သည္။

ၿပီးပါၿပီ။