အပေးကြမ်း သူလေး – ဖူး book ၁၈ စာအုပ်

အိပ်ခန်းထဲမှာ မုန်တိုင်းကျနေသလိုထင်ရသည်။ ဝါဝါမွန်တစ်ယောက် ကိုတင်မောင်ကျောပြင်ကို တင်းတင်းကြီးဖက်တွယ်ပြီး တဏှာပြင်းပြင်းနှင့် သူမကို တအုန်းအုန်း တဒိုင်းဒိုင်း အသံထွက်အောင် လိုးဆောင့်ပေးနေသော ကိုတင်မောင်၏ဆောင့်ချက်များကို အောက်ကနေ သူမဖင်ကြီးကော့ကာတစ်မျိုး ပင့်ကာတစ်သွယ်ဖြင့် စည်းကိုက်ဝါးကိုက်ဖြစ်အောင် ပြန်လည်ညှောင့်လိုးရင်း ပါရမီဖြည့်ပေးနေပါသည်။ ကိုတင်မောင်ကား နေ့ခင်းကြောင်တောင် အချိန်ကြီးမှာပင် အလုပ်မှနေ၍ ထမင်းစားပြန်လာပြီး မယားချောလေးဖြစ်သူ ဝါဝါမွန်ကို တစ်ချီမရမက ဆွဲနေခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။ ဆောင့်ချက်များက တဖြည်းဖြည်းကြမ်းလာသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အထူးပဲလှပ၍ ခါးသေးရင်ချီ ရင်ထွားထွား တင်ကားကားဖြစ်သော မယားချောလေးကို ပိုင်ဆိုင်သူပီပီ ကိုတင်မောင်ကား ပက်လက်ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားဖြင့် ဝါဝါမွန်၏ပေါင်နှစ်ဖက်အကြားမှ ဖောင်းအိနေသော စောက်ပတ်ကြီးကို လိုးဆောင့်ရသည်မှာ ယခု အိမ်ထောင်သက်နှစ်နှစ်ကျော်လာသည့်တိုင် အားရသည်ဟူ၍မရှိချေ။

နောက်ဆုံး အားကုန်သွန်၍ သူ့တင်ပါးကို မြောက်လိုက်နှိမ့်လိုက် အဆက်မပြတ်လုပ်ပြီး အချက်နှစ်ဆယ် အစိတ်ခန့် အပေါ်စီးကနေ အားပါပါဆောင့်ဆောင့် ချလိုက်တော့မှ သူဂိတ်ဆုံးရောက်ပြီး သုက်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွားသည်။ဝါဝါမွန်လည်း ကော့ ပျံ၍ သူနှင့်အတူ လိုက်ပါ ပြီး ပြီးလိုက်ရသည်။ ခဏနားကြပြီး ဝါဝါမွန်က … “ကဲ ကိုမောင် အလုပ်သွားစရာရှိ သွားပါ ညနေပြန်လာမှ ရှင့်စိတ်ကြိုက်ပေါ့ ” “ဒါဖြင့် နမ်းပါဦး ဝါလေးရ ” “ဟင်း ကဲ ပြွတ် ပြွတ် သွားတော့ ကိုမောင် ရစ်မနေနဲ့ ရှင့်တပည့်တွေစောင့်နေကြရော့ မယ် ” အဝတ်အစားကောက်ဝတ်ပြီး ကိုတင်မောင် ပြန်ထွက်ခွာသွားတော့မှ ဝါဝါမွန်လည်း သက်ပြင်းကို ဟင်းကနဲ ချလိုက်မိပါတော့သည်။ ဝါဝါမွန် … အသက်က ၂၀ စွန်းစွန်းကလေးသာ ရှိဦးမည်။ ၁၈နှစ်သမီး လောက်မှာ သူမအိမ်ထောင်ကျသည်။

ထိုစဉ်က အဝေးပြေးကားမောင်းသူတစ်ယောက်ဖြစ်သော ကိုတင်မောင်က သူမအိမ်ကို အဝင်အထွက်ပြုလာရာမှ နှစ်ယောက်သားငြိခဲ့ကြတာဖြစ်ပြီး မိခင်သဘောမတူမှာစိုး၍ ခိုးရာနောက်ကို တစ်ပါတည်း လိုက်ပါခဲ့ခြင်းလည်းဖြစ်သည်။ ကိုတင်မောင်က သူမထက် ၁၀ နှစ်ကျော်ကျော်လောက်ကြီးသည်။ ကားအက်ဆီးဒင့် နှစ်ကြိမ်ဖြစ်ပြီးနောက် ကိုတင်မောင်တစ်ယောက် အန္တရာယ်များသော ယာဉ်မောင်းအလုပ်ကိုစွန့်ကာ အဝေးပြေးကားလိုင်းတစ်ခုမှာပင် ဂိတ်မှူးအဖြစ် ဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်သည်။အလုပ်လည်း အဆင်ပြေသည့်အလျှောက် မယားဖြစ်သူကို မကြောင့်မကြထားနိုင်သည်။ သားသမီးလည်းမရဖြစ်ကြပေ။ ဝါဝါမွန်တစ်ယောက် အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာပြီး အိမ်နောက်ဖေးရှိ ရေချိုးခန်းရှိရာသွား၍ ရေမိုးချိုးအဝတ်အစား လဲလှယ်လိုက်သည်။ပြီးနောက် အိမ်တံခါးများကို သော့ခတ်၍ ဆိုက္ကားတစ်စီးနှင့် အပြင်ထွက်လာလိုက်သည်။

သူမသွားနေကျနေရာကိုရောက်တော့ ဆိုက္ကားဆရာကို ပိုက်ဆံရှင်း၍ ပြန်လွှတ်လိုက်ပြီး အိမ်ကလေးထဲကို လှမ်းဝင်လာခဲ့လိုက်ပါသည်။ အိမ်ကလေးထဲမှာတော့ အသက် ၄၀အရွယ်ခန့် ယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်က ဝါဝါမွန်ကို ပွေ့ဖက်ဆီးကြိုနေပြီး နှစ်ယောက်သား အိပ်ခန်းထဲကို အတူယှဉ်တွဲ၍ ဝင်လာခဲ့ကြပါသည်။ “စောင့်ရတာကြာပြီ ဝါဝါရယ် ” “ဟင်း ဟိုက အလုပ်မသွားနိုင်သေးလို့ တော်ရေ သူထမင်းစားအပြန်ကိုလည်း စောင့်ရသေးတယ် ” သူမကပြောလိုက်ပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ကာပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ “တနေ့တခြား ပိုလှလှလာတယ် ဝါဝါ ရယ် ” “ကိုကြီး နော် ဟွန့် … တွေ့လိုက်ရင် ဒီအတိုင်းကြီးပဲ လူကို ဟိုဟာလုပ်ဖို့ပဲ စဉ်းစားနေတာလား ဟင်း ဟင်း ” “ဘာလုပ်ဖို့ပြောတာလဲ ဝါရဲ့ ” “ဟို …လ… လိုး ဖို့ … လိုး ဖို့ ပြောတာ ကိုဘခက် ရဲ့
…ကဲ ရှင်းပလား ဟင့် ဟင့် ဟင့် ” ဝါဝါမွန့်ကိုယ်လုံးလေးက ကုတင်ပေါ်သို့ လဲပြိုကျသွားရပါသည်။သူမကိုယ်ပေါ်က အကျီြင်္ကယ်င်္သီး တွေကို တစ်လုံးမကျန် သူဖြုတ်ပေးနေသည်။ အနက်ရောင်တောင်ပေါ် ဘရာစီယာလေးကို ချွတ်သည်။ ထမီကို အထက်ဆင်စကလေးဖြေချလိုက်ရာ စောက်မွှေးအဖုတ်ကြီးနှင့်တကွ ယောက်ျားတန်ဆာကို အလွန်အမင်း မွတ်သိပ်တောင့်တနေဟန်ဖြင့် သူမ၏ အရည်လဲ့နေသော စောက်ပတ်ဖောင်းအိအိကြီးက ဘွားကနဲပင် ပေါ်ထွက်လာသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ “ဟင့် ဟင့် ကိုကြီးလည်း ချွတ်လေ ” “သိပ်တွေ့ချင်နေပြီလား ” “တွေ့ချင်လို့ ပြောတာပေါ့ ကိုဘခက်ရယ် အဟင်းဟင်း ” ဘခက် ဆိုသူက သူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်သည်။လီးမည်းမည်းသည်းသည်း ကြီးက ကိုင်းခရမ်းသီးကြီးအလား သူ့ ပေါင်နှစ်ဖက်အကြားမှာ တွဲလောင်းကြီးကျလို့ … ။ လီးမွေးတွေက ရှည်လျားကောက်ကွေးစွာ နက်မှောင်ထူထပ်ပြီး အမွှေးအမြှင်သန်သူပီပီ လီးမွေးများက သူ့ဆီးခုံမှနေ၍ ချက်တိုင်ဆီအထိ တစ်ဆက်တည်း တက်သွားသလို ထင်ရပေသည်။
ဝါဝါမွန် ကုတင်အောက်ဆင်းပြီး သူ့ လီးကြီးကို လက်နှင့် အားပါးတရကြီးဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူမနှုတ်ခမ်းကလေးက လီးမည်းကြီးကို ပြွတ်ကနဲနေအောင် လှမ်းစုပ်၍ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို ပါးစပ်ပြဲနေအောင်ဟပြီး စုပ်ငုံကာ ငုံ့လိုက်ကြွလိုက် လျှာကလေးတဖျပ်ဖျပ်ယက်ဆွလိုက်လုပ်ရင်း ကြင်ကြင်နာနာ အနမ်းပေးနေလိုက်တော့သည်။ ကိုဘခက်၏လီးက တမုဟုတ်ချင်း တောင်မတ်ကြီးထွားလာပါသည်။ သူမ၏ လင်တော်မောင် လီးနှင့် ဘာမျှ မဆိုင်ချေ။လင်ဖြစ်သူ ကိုတင်မောင်လီးလေးက သေးသေးလေးဖြစ်၍ အိမ်ထောင်သက်ကလေး တစ်နှစ်ခန့်အရောက်မှာ ချောင်ချောင်ချိချိ ဖြစ်လို့ သွားပါပြီ။လိုးရတာ ဖွယ်တယ်တယ် ပေါ့ရွှတ်ရွှတ်နှင့် မို့ လီးကြီးတာမှ ကြိုက်သည့် ဝါဝါမွန်အနေနှင့် ဘယ်လိုမှကို အားရတင်းတိမ်နိုင်မှု မရှိတော့ချေ။ “စောက်ပတ်ယက်ပေးဦး ကိုဘခက်ရယ် ” တွေ့ဆုံခဲ့တာ လေးငါးကြိမ်မကရှိခဲ့ပြီး တစ်ယောက်အကြောင်းတစ်ယောက်သိပြီးဖြစ်၍ ဝါဝါမွန်က မရှက်မကြောက်ပင် ပြောဆိုလိုက်သည်။

ဤသို့ညစ်တီးညစ်ပတ် ပြောဆိုလိုးဆောင့်ရခြင်းမျိုးကို သူမအလွန် နှစ်ခြိုက်သဘောတွေ့လှသူ ဖြစ်သည်။ ဝါဝါမွန်မှာ အပျိုဘဝကတည်းကပင် မိခင်နှင့်အတူ ထမင်းဆိုင်မှာ ကူရောင်းရင်း ယောက်ျားသနာတွေနှင့် ထွေးလားလုံးလား နေထိုင်ဆက်ဆံရတာကို ပျော်မွေ့ခဲ့ သူဖြစ်၍ အတွေ့အကြုံလည်း များစွာရရှိခဲ့ပြီးသူ တစ်ယောက်ပင်ဖြစ်သည်။ သူမ၏အပျိုပါကင်ကို ထမင်းဆိုင် အကူအလုပ်သမားတစ်ယောက်ဖြစ်သည့်အညာသားဆိုသူကဖွင့် လိုက်သည်။ နှစ်ကြိမ် သုံးကြိမ်လောက် ကာမဆက်ဆံဖြစ်ခဲ့ပြီး လီးအရသာကို ထပ်မံခံစားလိုစိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာမိသည်။ အညာသားပြန်သွားတော့ နောက်တစ်ယောက်နှင့် ဆက်ဆံဖြစ်ခဲ့ပြန်သည်။ဒီတစ်ကြိမ်မှာလည်း သူမမျှော်လင့် သလိုဖြစ်မလာဘဲ အချိန်တိုတိုနှင့်ပင် တစ်စခန်းရပ်ခဲ့ရပြန်သည်။ ကိုတင်မောင်က တတိယမြောက်ရည်းစား အသက်ကလည်းပိုကြီးသလိုအတွေ့အကြုံပိုရင့်သူမို့ သူမကို မယားအဖြစ်သို့ ရောက်သည်အထိ ဆွဲဆောင်နိုင်ခဲ့သည်။ လီးကြီးလွန်းလို့ မဟုတ်ဘဲ အချိန်ကြာကြာဆွဲကာ လိုးပေးနိုင်သူမို့လည်း ဝါဝါမွန် သူ့ကိုအ စွဲခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။
ခုတော့ အိမ်ထောင်သက်ကလေးလည်းရလာ အလုပ်တာဝန်တွေပိပြီး ယခင်ကလို ကိုတင်မောင်တစ်ယောက် လိုးအား မရှိတော့ဘဲ ယောက်ျားစွမ်းအားတွေ လျှော့ကျလာခဲ့ပြီမို့ ဝါဝါမွန် ပင်ကိုယ်ဇာတိကလေးပြလာပြီး ခြံခုန်ချင်လာသည်။ ကိုဘခက်နှင့် ဆုံဆည်းခဲ့ခြင်းက သူမအလိုရမ္မက် ဘယ်လောက်ကြီးတယ်ဆိုတာ သက်သေပြနေသလိုပင် ဖြစ်ပေတော့သည်။ ဘခက်က ဒီရပ်ကွက်ထဲမှာ လင်ရှိမယားမရှောင် ဘာမရှောင် ကစ်သူပင်။သူဖွင့်ခဲ့သည့်ပါကင်တွေမနည်းသလို တစ်လမ်းလုံးရှိသမျှ လင်ရှိမယားတွေအထဲက စောက်ပတ်ရွသည့်ဘယ်မိန်းမ မဆို သူ့လက်ချက်နှင့် မကင်းကြသူတွေချည်းပင်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ နှစ်လုံးသုံးလုံးထီကိုင်သည့် ချဲဒိုင်မယားရော ကုန်စိမ်းသည်ရော သင်္ဘောသားမယား ကျောင်းဆရာမ ကုမ္ပဏီဝန်ထမ်းပါမကျန် ဆိုက်စုံဖိုက်ဖူးသည်။ အလုပ်လည်း ဟုတ်တာရောမဟုတ်တာပါ အစုံလုပ်သူမို့ သူ့ခွင်က ကျယ်ပြန့်သည်။

ဝါဝါမှနနွှငွ့လညွး ရပကွှကဈွေးထဲမှာ မကှာခဏဆုံမိကှရာက သူကလမွးကှောငွးခငွးပှီး ရငွးနှီးမှုအရယူကာ အပိုငခွှိုငနွိုငခွဲ့ခှငွးဖှဈသညွ။ ဘခကကွ ဝါဝါမှနကွို ကုတငပွေါဆွှဲတငလွိုကရွာက ပကလွကလွှနပွေါငနွှဈဖကဖွှဲကားခိုငွးလိုကပွှီး သူမပေါငကွှားထဲသို့ ခေါငွးလှှိုဝငွ၍ စောကပွတခွုံးမောကမွောကကွှီးကို နမွးလိုကသွညွ။ ဝါဝါမှနွ့ စောကပွတမွှာ လကလွေးသဈခနွ့ နှုတခွမွးသားတှထေူထူမို့မို့ ကှီးဖှဈလကွှ အမှေးမကှာမကှာ ရိတလွေ့ ရှိသူမို့လညွး စောကပွတတွဝိုကမွှာ ပှောငရွှငွးနပှေီး မုနွ့ဖောငွးကှီးလို ကှရှလှှကရွှိနတောကို တှေ့ရပါသညွ။စောကရွညတွှကေ တောတွောကွလေး ရှှနွးစိုနလပှေေီ။ စောကပွတတွဝိုကကွို လှှာနှငွ့သိမွးယကလွိုကွ စောကခွေါငွးထဲလှှာသှငွးပှီး လှညွ့ပတထွိုးမှှလေိုကွ စောကစွေ့ကလေးကိုတပှှတပွှှတစွုပလွိုကနွှငွ့ မို့ ဝါဝါမှနွ ကာမစိတတွှေ ထိနွးမနိုငသွိမွးမရ ထကှှသောငွးကနွှးလာခဲ့ရသညွ။
ကိုဘခကကွ ဝါဝါမှနွ့ စောကခွေါငွးလေးထဲကို လကနွှဈခှောငွးပူးကာသှငွးပှီး ထိုးလိုကနွှိုကလွိုကွ သှငွးလိုကထွုတလွိုကနွှငွ့ အသှားအပှနလွုပကွာ စောကရွညဒွလဟောစီးကလှာသညအွထိ ဆောငွ့ကာဆောငွ့ကာ လကနွှငွ့ လိုးပေးနပှနပွေါသညွ။ “အအိ အငွ့ အငွ့ ဟငွ မ မခံနိုငတွော့ဘူး ယား ယားတယွ ကိုကှီးရယွ အိ အိ အူးး အူးးး ကှှတကွှှတွ အ အိ အာ့ အားး ” “ကောငွးလား ဝါဝါ ဘယလွိုနလေဲ ဟငွး ဟငွး ” “ကောငွး ကောငွးတယွ ဟငွး ဟငွး ဟငွး အပေါတွကပွှီး လိုးပေးပါတော့ ကိုဘခကရွယွ ကှှနမွ စောကပွတကွ ရှခငှတွိုငွး ရှနပေါပှီ လီးနဲ့လိုးတာ ခံခငှလွှပှီ ” “လိုးပေးမှာပေါ့ ဝါဝါရဲ့ ဟငွး ဟငွး စောကပွတကွအရညအွထှကမွှားမှ လီးအဝငခွှောမှာမဟုတလွား ” သူ စိတတွိုငွးကှ လုပပွေးပှီးမှ ဘခကွ သူမကို လိုးဖို့ နရောယူလိုကသွညွ။ သူ့ လီးကှီးထိပကွို သူမစောကပွတအွဝမှာတေ့ခှိနွ၍ လဒဈထိပဖွူးကို မှုပဝွငသွှားအောငွ တဖှညွးဖှညွးဖိသှငွးလိုကသွညွ။
ဗှှတွ စှိ စှပွ ဗှပွ “အ အိ အီးးး ဟငွ့ အငွ့ ” “ကောငွးလိုကတွာကိုဘခကရွယွ နငွ့ သှားတာပဲ လီးကှီးကလညွး ကှီးလိုကတွာ ” “ကောငွးရငွ လကကွ … စောကပွတကွို ဖှဲပေးထား ငါ …ပေါငထွမွးပှီး လိုးပေးမယွ ” “လုပပွါ လီးဝငရွငွ ပှီးတာပဲ ကှိုကသွလိုသာလိုး ” ဝါဝါမှနကွလညွး အားကမှခံ ပှနပွှောသညွ။ ဘခကွ အသားကုနွ လိုး ပှီ။ ကုတငသွံ တကှှိကှှိ ဆူညံသှားသညွ။ဆောငွ့သံတှေ မာနသွှငွးသံတှေ အသားခငွှးတဖတဖွတွ တဘတဘွတရွိုကခွတသွံ လီးနှငွ့ စောကပွတထွိတှေ့ရာမှထှကပွေါလွာသော တဇှပဇွှပွ တဖှပဖွှပအွသံမှားက ပှကလွောရိုကမွှှ ထှကပွေါလွို့ လာသညွ။ ဝါဝါမှနပွေါငနွှဈဖကကွို သူ့ ပုခုံးတငထွမွးပှီး ပှဲအာအာကလေးဖှဈနသညွေ့စောကခွေါငွးလေးထဲကို သူ့လီးကှီး မဆနွ့မပှဲထညွ့သှငွးပှီး တရစပဆွောငွ့လိုးနခှငွေးဖှဈသညွ။သူ့လီးက စောကပွတနွှုတခွမွးသားလေးတှကေို ရကစွကစွှာပငွ ထိုးခှဲဝငရွောကသွှားပှီး တဈခကှတွဈခကွှ လီးအရငွးထိ ဒုတကွနဲဒုတကွနဲ စိုကမွှုပဝွငသွှားတာမို့ သားအိမပွေါကမွတတွ အီဆိမွ့ နအေောငခွံရသဖှငွ့ ဝါဝါမှနအွံကိုတငွးတငွးကှိတထွားလိုကရွသညွ။
ဝါဝါမှနဖွငသွားအိအိကားကားကှီးနှဈဖကကွ သူ့ဆောငွ့လိုးခကှအွောကမွှာ တုနကွနဲတုနကွနဲ လှုပခွါယမွးကာ ပိပိပှားပှားကှီးဖှဈသှားရလှှကွ စောကပွတကွလညွးပှဲကနဲပှဲကနဲနအေောငွ အခကှပွေါငွးရာခှီပှီး အဆကမွပှတဆွောငွ့လိုးမှုကို ခံနရပသေညွေ။ အရသာကောငွးသထကကွောငွးလာသညွ။ “ကို ဆောငွ့ ဆောငွ့ပေး မှနမွှနွ လိုး ပါ လိုးစမွးပါ ဟငွ့ ဟငွ့ ဝါဝါ ပှီးခငှလွာပှီ သေးတောငွ ထှကခွငှလွာသလိုပဲ ” “ငါ လိုးတာ ကှိုကလွား ဝါဝါ နငွ့ ယောကွှားလိုးတာနဲ့ တူရဲ့လား ” “အိုးးး ဘယတွူမှာလဲ ရှငွ့လီးကလညွး ကှီးပှီး အလိုးကလညွး ဒီလောကသွနလွှတာ ကောငွး … ကောငွး တယွ ကောငွးကောငွး လိုးပေးစမွးပါ ကှှနမွ ရှငွ့ ကို … ရှငွ ခေါတွဲ့နရော လိုကွ အလိုးခံပေးမယွ ဘယွ့နဲ့လဲ ကို ဘခကရွဲ့ ” “နငွ တကယပွှောတာနောွ ငါ နငွ့ ကို ဖာဘိခေါသွှားပှီး လိုးမှာ ဖှဈလား ” “ဘာလဲ ဖာခံ ခိုငွးမလို့ လား ဟငွး ဟငွး ဒီက သုံးယောကလွေးယောကလွောကတွော့ အပှော့ ပဲနောွ ဟှငွးးး ” “ကဲကှာ နငပွှောတာနဲ့ ငါ့ လီးကပိုတောငွ ပှီး ပှီးခငှလွာပှီ ကိုငွး လီးတဆုံးလိုးပေးမယွ ဖှဈတယမွဟုတလွား ”
“ဖှဈတယွ ကိုဘခကွ လီးအရငွးထိ မှှေ့ပှီးဆောငွ့ပေး အားး ကောငွး ကောငွးတယွ ကောငွးးး အ အိ အားးး ” ဝါဝါမှနွ ကော့ ပှံသှားသညွ။ ဖငသွားနှဈဖကွ တှနွ့ကနဲ ရှုံ့ကနဲ စောကပွတနွှုတခွမွးသားတှေ ရှုံ့ခညှပွှခညှဖွှဈလကွှ စောကရွညတွှေ တဖှဈဖှဈ ပနွးထှကသွှားရလသညွေ။ ကိုဘခကလွညွး အခကှလွေးရာလောကတွရှိနထွိုး လိုးဆောငွ့ကာ သုကရွညတွှေ သူမသားအိမဆွီ အဆကမွပှတွ ထုတလွှှတလွိုကလွသညွေ။ တဈခှီအပှီးမှာ ခဏနားကှပှီး တအောငွ့နတေော့ နောကတွဈခှီ ထပလွိုးကှသညွ။ သူက ခှေးကုနွးလိုးသညွ။ ကုတငပွေါမွှာ ဝါဝါမှနကွို ဖငသွားနှဈဖကွ ကုနွးထောငစွလေိုကပွှီး သူမအနောကမွှနေ၍ သူကစောကပွတထွဲလီးသှငွးပှီး ခှေးလိုးသလို လိုးပေးလိုကခွှငွးဖှဈသညွ။ နှဈခှီအလိုးခံပှီးခှိနမွှာ ဝါဝါမှနအွနနှငွေ့ အိမမွှာကတညွးက လငဖွှဈသူအလိုးကိ တဈခှီု ခံလာခဲ့ရသူမို့ မောမောနှငွ့ သူ့ရငခွှငထွဲမှာ လဲလှောငွးရငွး လီးအရသာကို တရိပရွိပခွံစား၍ မှေးကနဲ အိပပွှောသွှား ခဲ့ရလသညွေ။
ဝါဝါမှနနွိုးလာတော့ သူက သူမပေါငနွှဈဖကကွှားမှာ ခေါငွးတိုးဝငပွှီး စောကပွတကွို လှှာဖှငွ့ တပှတပွှတယွကဆွှပေးနတောကို တှေ့လိုကရွသညွ။ “အိုးးး ကဲလိုကတွာ ဟငွ့ ဟငွ့ လူအိပနွခှေိနတွောငွ မရှောငဘွူး ဘယွ့နဲ့လဲ စောကပွတယွကရွတာ အရသာတောတွောရွှိလို့လား ဟငွးဟငွး ” “ရှိတယွ နငွ့စောကပွတကွိုယကရွငွ … ငါ့ လီးကအလိုလိုတောငလွာတယွ ကဲ … ကှညွ့တှေ့လား လီးစုပခွငှသွေးလား ” သူမမကှစွိရှေ့မှာမှငတွှေ့နရသေောလီးကှီးက သံခှောငွးကှီးလိုမတမွတတွောငနွပှေီး လီဒဈထိပပွှဲကှီးမှာ အသညွးယားစဖှယဖွှဈနေ၍ ဝါဝါမှနလွညွး သူ့ကို ပှနလွညမွော့ကှညွ့နလေိုကကွာ … “စုပမွယွ ကိုကှီးလီးတောငတွာမှငရွငွ ကှှနမွစောကပွတလွညွး တောငတွာပဲ … အထဲကနရှပှေီး ယားလာတယွ သိလား ” ဝါဝါမှနွ သူ့ လီးကို ကုနွးစုပပွေးလိုကသွညွ။ လီးအပှတတွောငလွာခှိနမွှာ သူမကိုယတွိုငလွညွး စောကပွတမွှာ စောကရွညတွရှှဲရှှဲဖှဈကာနခှပှေေီ။
ဝါဝါမှနကွ သူ့ကို ပကလွကအွိပခွိုငွးပှီး သူ့ကိုယပွေါကွနေ လီးကှီးကို တကခွှထိုငလွိုကကွာ အပေါမွှနေ၍ မှငွးစီးသလို လိုးပေးလိုကပွါသညွ။ လီးကှီးက သူမသားအိမကွို တဒုတွ ဒုတနွှငွ့ ဝငဝွငဆွောငွ့နသညွေ။ ဖငသွားကှီးနှဈဖကကွို တအိအိလှုပခွါ၍ နှိမွ့လိုကွ ကှှလိုကွ ရှေ့တိုးနောကငွငွ ဖိဆောငွ့ခလှိုကွ စကောဝိုငွးမှှေ့လိုးလိုကနွှငွ့ စညွးစိမအွတှေ့ကှီးတှေ့နမေိသညွ။ ဒီကှားထဲ ကိုဘခကကွလညွး အလိုကတွသိနှငွ့ သူမစောကပွတကွို အောကကွနေ ပငွ့လိုးကလေး လိုးပေးလိုကပွှနတွာမို့ ခံစားရသညွ့သုခစညွးစိမကွ အတိုငွးထကအွလှနပွငွ ဖှဈနပတေေော့ သညွ။ မိနဈနှဈဆယခွနွ့ကှာတော့ ဝါဝါမှနွ အသကရွှူသံတဟငွးဟငွးနှငွ့ ဏှာထနလွာသညနွှငွ့အမှှ နှာမှုတသွံ ခပပွှငွးပှငွး ထှကပွေါလွာခဲ့ရသညွ။ “ဟငွးး ကို ရယွ လီးကှီးက လိုးရတာ ဇိမပွဲကှယွ ဝါဝါ ကောငွးနပှေီ စောကဖွုတတွဈခုလုံးကှဲခငှကွှဲပစတေော့ အားရပါးရဆောငွ့ ခငှပွှီ … အကိုရယွ … ဟငွး ဟငွးးးး ” “ဆောငွ့ ဆောငွ့ အားရအောငွ ဆောငွ့ လိုး ပေး ကို အောကကွနေ ကော့ ပေးမယွ အငွး ရလား ရလား … ဝါလေး ဟငွး အငွး ”
“အားး ကောငွး တယွ ကို ကှီး ဆောငွ့ ဆောငွ့ ဝါဝါလညွး ဆောငွ့ မယွ ဟငွး ကဲ ကဲ ” ဆိုပှီး နှဈယောကသွား ထကသွနစွှာဖှငွ့ အပှိုငအွဆိုငလွိုးဆောငွ့လိုကကွှလှှကွ ကာမပနွးတိုငသွို့ပှိုငတွူပငွ ဆိုကရွောကသွှားခဲ့ကှလသညွေ။ ခဏနားလိုကွ လိုးလိုကနွှငွ့ သူက ငါးခှီတိတိ လိုးသညွ။ ညနေ ၅ နာရီ ၆ နာရီ လောကကွမှှ ဝါဝါမှနွ သူ့ကို နှုတဆွကပွှီး မပှနခွငှပွှနခွငှနွှငွ့ပငွ အိမကွိုပှနလွာခဲ့ရပါသညွ။ ကိုတငမွောငကွ ည ၈ နာရီထိုးမှ အလုပကွပှနရွောကလွာသညွ။ ရခှေိုး ညစာအတူစား၍ ညအိပခွှိနရွောကတွော့ ကိုတငမွောငကွ သူမကို တဈခှီဆှဲပှီး မောမောနှငွ့ အိပပွှောသွှားသညွ။ အိပမွပှောသွူက ဝါဝါမှနပွဲ ဖှဈသညွ။ အိပယွာထဲမှာ ဘယလွူးညာလှိမွ့နှငွ့ … ။ ည ၁၀ နာရီ ထိုးပှီ။ “…… …… ” ဝါဝါမှနွ နားထဲမှာ အသံတဈခုကိုကှားလိုကရွ၍ အိပနွရောကနေ လူးလဲထလိုကသွညွ။ သူမနဘေးမှ လငတွောမွောငအွား ကှညွ့လိုကတွော့ နှဈနှဈခှိုကခွှိုကအွိပမွောကနှဟနဖွှေငွ့ တခူးခူးဟောကလွှှကရွှိသညွ။ အိမရွဲ့အနာကဖွကကွို လှှောကလွာလိုကပွှီး နောကဖွေးတံခါးကို အသံမကှားအောငဖွှငွ့၍ အိမကွပှငဖွကထွှကကွှညွ့လိုကသွညွ။
“ရှူး …” လသေံခပအွုပအွုပကွလေး အသံထှကတွယဆွိုရုံမှှ အခကှပွေးသံနှငွ့အတူ လူရိပမွညွးမညွးတဈခု သူမအနားသို့ လှဈကနဲရောကရွှိလာခဲ့ပှီး … “ရောကပွှီလား … မဝါ …” “အငွး ” “အောကဆွငွး ရအောငွ … ” ဆိုပှီး သူမလကကွို အသာဆှဲ၍ ဝါဝါမှနသွူ့နောကကွနေ အိမအွောကကွို ဆငွးလိုကလွာခဲ့ ပါသညွ။ အိမနွောကဖွကွ ခှံဝငွးအတှငွးရှိ ပနွးပငရွပေေးသညွ့ရကနအွေနားရောကတွော့ နောကထွပလွူရိပတွဈခုကို သူမထပမွံ၍ တှေ့လိုကရွသညွ။ ဝါဝါမှနကွ သူ့လကကွို ဆှဲခေါလွာသူကို မော့၍ကှညွ့လိုကပွှီး … “ဘယသွူ ပါ သေးလဲ ” “ကနှောရွယွ အောငမွိုးရယွ …နှဈယောကတွညွးပါ ” “အငွးး … ရ ပါတယွ ” ဝါဝါမှနနွရောရှေး၍ အောကမွှာထိုငခွလှိုကသွညွ။ ရကနဘွေောငနွဘေးမှာ ဖှဈပှီး သံမံတလငွးလေးခငွးထားတာမို့ သာ တောပွသေေးသညလွို့ တှေးမိသှားသညွ။ အိမရွှေ့ဘုရားခနွးဆီမှ မီးအလငွးရောငဖွှငွ့ မှုနပွပှ အလငွးက ကရှောကနွသညွေ။အပှငမွှကှညွ့လှှငမွူ သူတို့တတှကေို ဘယသွူတဈဦးတဈယောကမွှှပငွ သတိထားမိကှလိမွ့ မညွ မဟုတခွှေ။သူမစိုကပွှိုးထားသညွ့ ပနွးခှုံတှကလညွေး ဒီအခှိနမွှာ သူမတို့ကို ကောငွးစှာ အကာအကှယပွေးနပသေေေးသညွ။
“ဟငွ့ အငွးး အငွ့ ဟငွ့ ” ဝါဝါမှနွ့ ထံမှ အမဋေိတသွံကလေးတဈစှနွးတဈစ ထှကပွေါွ၍လာသညွ။ သူမကိုယကွလေး ထှနွ့လူးလှုပရွှားရငွး ကိုယပွေါကွ ညဝတအွငွကြှီပါးလေးက အောကဖွကကွို လှှောဆငွးသှားသညွ။ခါးမှထမီလညွး ပှလှှေော့လှှော့ ဖှဈနရောကနေ ပေါငလွယလွောကအွထိ ရောကရွှိသှားရလှှကွ … ။ “အ အရမွး မကဲ နဲ့ကှာ … ဟငွ့ ဟငွ့ အို … ” “ခစှတွယွ မ ရယွ ဟငွး ” “သှား ကိုစိုး … လူဆိုး တဈယောကတွညွးမလာဘဲ သူ့အဖောပွါခေါလွာတယွ ဟှနွး ” “မ ပဲပှောတယွ သူ့ပါ ခေါခွဲ့ ဆို ” “အငွးပါ ကဲ ကဲ စပါတော့ သူနိုးသှားမှ ဟုတပွေ့ ဖှဈနေဦးမယွ ဟှနွးးး ” “ဒါဖှငွ့ စုပပွေး ” “နှဈ … ယောကစွလုံး လား ” “အငွးး ဟငွးး ဟငွးးးးး ” “လာ ဒီနား လာ အငွးးး အှနွးးးး … … အှနွးးးး အှနွးးးး ကှိုကွ … ကှိုကွ လား … အငွ့ … ဟငွ့ ဟငွ့ ” လူရိပသွုံးခုက အမှောငထွဲမှာ လုံးထှေးသှားကှသညွ။ ဝါဝါမှနကွိုယလွေးကို လေးဘကကွုနွးပေးလှှကသွားဖှဈနပှေီး တဈယောကရွဲ့လီးကို ကုနွးစုပွ၍ ကနှတွဈယောကကွ သူမရဲ့စောကပွတကွို ကုနွးမှုတနွကော တောတွောကွလေးဖီလငရွှိနပသညွေေ။
မောငစွိုးနှငွ့ အောငမွိုး … ဒီနှဈယောကအွနကွ တဈယောကကွ သူမနှငွ့ တဈလမွးတညွး အတူနထေိုငသွူတှဖှဈကှေပှီး မောငစွိုးနှငွ့သူမတို့ အိမကွ နှဈအိမကွှောွ သုံးအိမလွောကပွဲခှားမညွ။ အောငမွိုးက အခှားရပကွှကကွဖှဈပှီး မောငစွိုး သူငယခွငွှးဖှဈသညွ။ နှဈယောကစွလုံး အသကွ နှဈဆယွ …အစိတဝွနွးကငှအွရှယတွှေ ။ ဝါဝါမှနွ မောငစွိုး ( သူမအခေါွ …ကို စိုး ) ကို ထိနွးထားတာကှာပှီ။ လှနခွဲ့သညွ့ တဈလကှောကွှောလွောကွ ကတညွးကပငွ ဖှဈသညွ။ဟိုနားဒီနား သှားလှှငွ မောငစွိုးကိုသာ ခေါခွေါသွှားတတသွညွ။ ကားအတူစီးရငွး ဘာဘာညာညာကလေးတှေ ထိမိကိုငမွိစရောက ကောငလွေး သူမနောကကွို ပါ လာခဲ့ပသညွေ။ လူသိရှငကွှားသိပမွရှိတဲ့ တညွးခိုခနွးတဈခုမှာ မောငစွိုးကို သူမခနဓြာကိုယအွား လိုသလို အသုံးပှုခှငွ့ ပေးလိုကသွညွ။ ထိုမှစ၍ မောငစွိုးကား သူမ ထားရာနေ စရောသှားဖှဈခဲ့ရခှပှေီ။ ခှာတိတကွ ခပဆွိုးဆိုး …လိုငွးလညွး အတောစွုံသူပဲဖှဈရာ အပေါငွးအသငွးလညွးမှားလှသညွ။
မိုကပွေ့ရမွးပေ့ ဆိုတဲ့သူ အတောမွှားမှားဟာ သူ့ရောငွးရငွးတှေ ဖှဈလို့ … ။မောငစွိုးကို အပိုငကွိုငထွားနိုငမွှတော့ သူနှငွ့ဆကနွှယရွာ ပတသွကရွာပတသွကကွှောငွးတှကေ အလိုအလှောကပွါ လာခဲ့ရသညွ။ ဂိုဏွးစတားဆနဆွနွ သူကိုးကှယအွားထားရသညွ့ လူမိုကကွှောကွှီးကို သူမနှငွ့ တှေ့ဆုံခှငွ့ပေးခဲ့ရသညွ။ မောငစွိုး နညွးနညွးတော့ တငွးမိပမယွေ့ အာစရိတဈပိုငွးဖှဈနတောမို့ မတတသွာခဲ့ပါခှေ။ ဝါဝါမှနွ ဒီအခှငွ့အရေးကို အပီအပှငအွသုံးခလှိုကသွညွ။သူမအနနှငွေ့ ဆနဒြရှိလှှငရွှိသလို မောငစွိုးကို မလိမွ့ တဈပတနွှငွ့ခှိနွးဆိုပှီး သူ့အဖောတွဈယောကဖွှဈစေ ခေါလွာခိုငွးဖို့ တှေးမိလိုကသွညွ။ ဒီတဈကှိမကွ ပထမဆုံးအကှိမပွငဖွှဈတာမို့ မောငစွိုးတို့ နှဈယောကသွာမက သူမကိုယတွိုငလွညွး မကှုံစဖူး ရငတွုနပွနွးတုနဖွှဈနရသညေဆွိုတာ သူမမငှငွးနိုငပွါခှေ။
မောငစွိုးလီးက တုတတွုတထွှားထှားဖှဈ၍ ပိနသွှယသွောသူ့ခနဓြာကိုယနွှငွ့တောငွ သိပပွှီးမလိုကဖွကလွှသလို ဖှဈနသညွေ။ လူမူကှို လီးတကကြသိုလဆွိုတာမှိုး ကှားဖူးသလားလို့ … ။လီးက သူမတံတှေးရညဝွပှီး နီရဲပှောငလွကလွာသညွ။ တဆတဆွတနွှငွ့ တုနခွါနကော လဒဈကှီးပှူးထှကနွပေုံမှာ ဝါဝါမှနစွောကပွတကွို ခံခငှစွိတတွို့ ဟုနွးကနဲ အုံကှှလာစသညွေ။ မောငစွိုးဘောဒွါကှီး အောငမွိုးကလညွး လူပုံပှော့တိပှော့ဖတပွမယွေ့ ခပညွံ့ညံ့အစားထဲကတော့ ဟုတမွညမွထငပွါခှေ။ ဝါဝါမှနစွောကပွတကွို နူးနအေိနအေောငွ ဆှနှူးပေးနပှေီး စောကပွတတွဝိုကကွို လှှာဖှငွ့ အသှားအပှနယွကလွိုကွ စောကပွတအွကှဲကှောငွးကို အလှားလိုကလွှှာဖှငွ့ ယကယွကကွာ သပတွငပွှီး စောကစွိကလေးကို တဆတဆွတလွှှာထိုး၍ ဆှလိုကွ အစိထိပဖွူးကလေးအား ပါးစပဖွှငွ့ တပှှတပွှှတစွုပကွာ သှားနှငွ့ မနာမကငှအွောငွ ကိုကခွဲလိုကွ တဖနွ စောကခွေါငွးထဲလှှာသှငွးပှီး အတှငွးသားတှကေို လှညွ့ပတမွှှနှေောကလွိုကလွုပနွတောမို့ စောကပွတကွယားယံရုံမှှမကဘဲ ရှ သထကရွှ၍ နလကေော ပှငွးပှစှာဖှဈပေါလွာသောအလိုးခံလိုစိတနွှငွ့အတူ
ဝါဝါမှနတွဈယောကရွူးမတတပွငွ ခံစားနရပေါတော့သညွ။ “လာ လာ အောငမွိုး မငွးလီးကို ငါစုပပွေးမယွ မောငစွိုး မှနမွှနလွိုးတော့ ကှာ ကှားလား မမ ပှောတာ ” “ဟုတကွဲ့ မမ ဝါ ” နှဈယောကစွလုံး ပှိုငတွူခေါငွးညိတပွှီး သူမစခေိုငွးသလို လိုကနွာလိုကကွှသညွ။ အောငမွိုးလီးကို ဘောငွးဘီဇဈဖှုတကွာ ကိုငစွမွးကှညွ့ လိုကတွော့ ဝါဝါမှနလွနွ့ဖပှသွှားသညွ။ သူ့လီးဘေးပတလွညကွ အဖုဖုအထဈထဈတှကေို လကနွှငွ့ စမွးမိလိုကလွို့ပဲ ဖှဈသညွ။ဧကနတြ ဂေါလွီလီးပဲ ဖှဈရမညွ။ ဒီလိုလီးတှကေ ခံရတဲ့ မိနွးမတှရေဲ့တဏှာစိတတွှကေို ပိုမို တုနလွှုပခွှောကခွှားထကှှလာအောငွ ပှုမူနိုငစွှမွးရှိလှတာကို သူမကှားဖူးနားဝရှိခဲ့၍ ဖှဈသညွ။ ဝါဝါမှနွ၏ ကုနွးပေးထားသညွ့ ဖငနွှဈဖကအွကှားရှိ စောကပွတအွခေါငွးပေါကကွလေးထဲသို့ မောငစွိုးလီးက ကှပသွိပစွှာ ဖှငွ့ တဈရဈခငွှး တိုးဝငလွာသညွ။ သူမအနနှငွေ့ အားမနာစတမွးပှောရလှှငွ ကိုဘခကလွီးတောငွ မောငစွိုးလီးလောကွ မဆှဲဆောငနွိုငတွာ အမှနပွငွ။ လီးက အရှယအွစားခငွှး သိပမွကှာခှားလှဘဲ ဟိုက အတှေ့အကှုံမှားသလောကွ လိုးနညွးစုံကို ပိုငနွိုငကွှှမွးကငှတွာတဈခုပဲ ပှောစရာရှိသညွ။
မောငစွိုးဆောငွ့ခကှကွလညွး ထိထိမိမိ ရှိနသညွေ။လီးကှီးကို စောကခွေါငွးအဝမှာ လှညွ့ပတထွိုးမှှပှေီးမှ တရှိနထွိုးလိုးဆောငွ့ ခခှှငွးမို့ အဝငနွကသွလောကွ ထိခကှပွှငွးလှပါသညွ။ သူက အဆကမွပှတပွငွ တဇှပတွဖှပဖွှပနွှငွ့နအေောငွ သှကသွှကကွှီးဆောငွ့ပေးနပသညွေေ။အခကှနွှဈဆယွ သုံးဆယကွနေ အခကှလွေးငါးဆယွ အထိ မနားစတမွးပငွ ဆကတွိုကွ လိုးပေးနခှငွေးပဲဖှဈသညွ။ “စှပဖွှပွ ဘှတွ … ဘုတွ ဖတွ စှိ ဇှပွ ဘှပွ …ဘုတွ ပှပွ ဗှပွ …” “အငွ့ အိ အိ အငွ့ ဆောငွ့ မောငလွေး ဆောငွ့… တအားနဲ့ လိုးပေး အိ … အီး အီး ထိ … ထိတယွ ဆောငွ့ ဆောငွ့ မှနမွှနွ ဟငွး ဟငွး … ” လီးတဈခှောငွးကို အလိုးခံရငွး ကနှလွီးတဈခှောငွးဖှဈသညွ့ အောငမွိုးလီးကိုလညွး အပှတတွောငလွာအောငွ သူမပါးစပဖွှငွ့ စုပွ၍ စုပွ၍ ပေးနသညွေ။ လီးက မဟားဒယားကှီးတောငမွတထွကှှလာသညွ။
ဂေါလွီက ၁၂ လုံးထညွ့ထားတာမို့ လီးကနှဈဆလောကပွိုမို ကှီးထှားနသညွေ။ ဝါဝါမှနွ တငွးမခံနိုငတွော့ခှေ။မောငစွိုးဆောငွ့လိုးမှုနှငွ့ အတူ စောကရွညတွှေ တဈခှီပနွးလှှတထွှကွ သှားရသညွ။ သူက တဗှပဗွှပနွငွးဆောငွ့၍ ကောငွးတုနွးပငရွှိသေးသညွ။ “ကောငွးတယွ ငါ့မောငရွယွ မငွးလိုး လိုကတွာ မမ အားတှတေောငကွုနသွှားသလိုပဲ ဟငွး ဒီဖကကွိုလာ ပကလွကပွဲလိုးပေးတော့ ” မောငစွိုးကို ပကလွကလွိုးခိုငွးစဉွ အောငမွိုးကို သူမအပေါကွနခှထေိုငစွလေိုကကွာ သူမပါးစပထွဲ သူ့လီးသှငွးခိုငွးပှီး သူ့လီးကိုမှိနရွညယွှကရွညနွှငွ့ ဆကလွကစွုပပွေးလိုကသွညွ။လှှာနှငွ့လညွး လှညွ့ပတယွကပွေးသညွ။ထိုစဉွ … “အား မမ … မ… မရတော့ ဘူး … အ … အားးး အားး ” မောငစွိုး နောကထွပအွခကှအွစိတလွောကွ အားကုနပွငသွှနွ၍ ဆောငွ့လိုးရငွး သူ့လီးကို သူမ၏စောကခွေါငွးထဲမှ ဆှဲခှှတလွိုကကွာ လရညတွှကေို သူမဝမွးဗိုကသွားပေါွ ဗှဈကနဲဗှဈကနဲ ပနွးထုတပွဈလိုကသွညွ။ “ကိုစိုး လီးပေး … စမွးပါ ဒီ … ဒီကိုလာ မှနမွှနွ … ”
ဆိုပှီး ဝါဝါမှနကွ သူ့လီးကို အမှနပွငဆွှဲယူလိုကရွငွး မောငစွိုးလီးက လကကွနှလွရညတွှကေို အကုနအွစငပွှောငရွှငွးသှားအောငွ စုပပွေးလိုကသွညွ။အောငမွိုးလညွး ကောငွးနပှေီဖှဈ၍ သူမကို… “မ ဝါ ကှှနတွောွ လိုးခငွှ ပှီ ” “လိုးပါ မောငလွေး ကောငွးကောငွး လိုးနောွ …မငွး လီး… ကိုတော့ မမ ခပလွနွ့လနွ့ပဲ ” ဆိုပှီး ပှောလိုကကွ သူမပေါငနွှဈဖကကွို သူလိုးနိုငအွောငွ ထပမွံ၍ ပှဲပှဲကားကားလုပပွေးလိုကပွသညွေ။ မောငစွိုးတဈခှီလိုးထားသညွ့ သူမစောကပွတကွှီးကလညွး ပို၍ပငွ ပှဲကားသှားသညွ။ အောငမွိုး အပီအပှငကွှီး လိုးပပှေီ။ ဝါဝါမှနွ့ ပေါငနွှဈဖကကွို ဟိုဖကဒွီဖကဆွှဲဖှဲလိုကရွာက ပှဲဟဟစောကပွတအွဝမှာ သူ့လီးတေ့ခှိနွ၍ ဇှိ စှတွ ဗှှတွ ဆိုပှီးတဈလကစွတညွး ဆောငွ့လိုးခလှိုကခွှငွး ဖှဈသညွ။ “အ အ …မောငွ … ေ မာငွ လေး … အိ… အငွ့ … ” ဝါဝါမှနွ မခံမရပနွိုငအွောငကွောငွးသှားသညွ။ဂေါလွီသီးတှကေ စောကဖွုတအွတှငွးနံရံမှားကို ကှမွးတမွးစှာပှတဆွှဲသှားပှီး စောကဖွုတယွားယံသမှှကို ဖှဖှေောကပွေးလိုကသွလိုဖှဈသှားတာမို့ သူ့ကို အထူးတလညွ ကှေးဇူးတငမွိသှားသညွ။ “ကောငွး ကောငွး … လိုကတွာ … မောငလွေးရယွ ” ဆိုပှီး သူမစကားပငွ ဟဟ မပှောနိုငရွှာဘဲ လညခွှောငွးထဲနငနွသလေို ဖှဈသှားရသညွ။
အောငမွိုး လီးဝငအွောငွ အတောကွလေးအားစိုကွ၍ သှငွးလိုကရွသညွ။စောကပွတကွ အလိုးခံဖူးပှီးသားပမယွေ့ ဂေါလွီတှေ တငွးခံနသညွေ့ အတှကွ စောကခွေါငွးအဝကလေးမှာ တဈတဈဆို့ဆို့ ဖှဈနရပှေီး ဇောခှှေးပှံအောငွ အားနှငွ့မှှနှေောကွ ဖိဆောငွ့သှငွးလိုကမွှသာ ဂေါလွီလုံးမှားက စောကခွေါငွးထဲကို ခကခွကခွဲခဲ ထိုးဖောကဝွငရွောကသွှားနိုငခွဲ့သညွ။ သူခှှေးပှံနသလေို သူ့ အလိုးခံရသူ ဝါဝါမှနခွမှာမှာလညွး စောကပွတနွှဈခှမွးဗှနွးဗှနွးကှဲမတတွ သှေးထှကအွောငခွံစားရသညပွငွ။ “အား မောငလွေး အောငမွိုး ပှနမွထုတနွဲ့ဦး ဒီအတိုငွးခဏစိမထွားပေးပါ … မငွး ဂေါလွီလုံးကှီးတှကေ မမ အခေါငွးလေး ထဲမှာ ဖိလှိမွ့ပဈနသလေိုပဲ ဟူး အူးးး နညွးနညွးခငွှး အသာကလေးလိုးပေး အငွးအငွးဟုတွ ဟုတပွှီ … အဲ့ဒီအတိုငွးပဲ ဆောငွ့ပေးထား နောွ … ဟုတလွား …အမလေး အာ့ … အ အလာ့ အမရေေ …နာ နလိုပတွာ ကှှတကွှှတွ ကှှတွ အ အားး ကောငွးတယွ အငွး အငွးးး ဆောငွ့ ဖှေးဖှေး ခငွှးဆောငွ့ မလောနဲ့ မောငလွေး ရေ … အား အ အိ အိ ” ဝါဝါမှနွ လကနွှဈဖကဖွှငွ့ သူ့ခါးကို ဖကထွားလိုကမွိသညွ။
သူက လီးအရငွးထညွ့သှငွးထားရာကနေ ဖှညွးဖှညွးခငွှးလီးကို ကလနွ့ထိုးသလို အထကအွောကဘွယညွာ လှညွ့ပတထွိုးမှှပေေးနလှှကွေ ရှိပှီး အနညွးငယနွာကငှမွှုဝဒနော သကသွာလာတော့ မှသာ ဝါဝါမှနသွူ့ကိုတဈခကှခွငွှး ပှနလွညွ၍ ဖိဆောငွ့ လိုးစလေိုကပွါသညွ။ မောငစွိုးက သူ့လီးကိုပှနတွောငလွာအောငွ ဂှငွးထုပေးနသညွေ။အောငမွိုး နညွးနညွးလေးအရဲစှနွ့ပှီး သူ့လီးကို သူမစောကခွေါငွးလေးထဲသို့ အခကှနွှဈဆယလွောကွ လိုးသှငွးလိုးထုတလွုပလွိုကသွညွ။ဝါဝါမှနွ ဘာတဈခှနွးမှှ မပှောတော့ပါ။ အောငွ့ခံနပေုံရသညွ။ သူမစောကပွတတွဝိုကမွှာလညွး အရညမွှားရှှဲနဈနပှေီး လိုးရတာ ရှောရှောရှူရှူပှနဖွှဈလာသလိုရှိတာမို့ အောငမွိုး ဖီလငအွပှတတွကလွာကာ တဇှပဇွှပတွဗှပဗွှပနွှငွ့ မှိုငနွအေောငပွဲ လိုးဆောငွ့နလေိုကတွော့ သညွ။အမှနမွှာ ဝါဝါမှနွ သူ့လီးအဝငကွောငွးလှနွး၍ တဈခှီနှဈခှီမက သုံးခှီတိုငအွောငွ ခရီးပေါကခွဲ့ပှီဆိုတာကို အောငမွိုး အတှေ့အကှုံနုသေး၍ သတိမထားလိုကမွိခှငွးပငဖွှဈသညွ။ ဝါဝါမှနွ တဈယောကွ တောတွောကွလေး ကောငွးသှားသညွ။
အောငမွိုး၏ ဂေါလွီလီးကို အသညွးခိုကအွောငပွငွ နှဈထောငွးအားရ ရှိသှားရလသညွေ။သူ့ခါးကိုမလှတစွတမွးဖကတွှယလွိုကရွာက ဝါဝါမှနကွ … “အောငမွိုးရေ မငွး သဘောရှိသာ လိုးပတေော့ မမ ခံလို့ ကောငွးနပှေီကှယွ လိုးပါ လိုးစမွး ခပကွှမွးကှမွးသာ ဆောငွ့လိုးပတေော့ ” ပှောရငွး သူမခါးလေးကိုအောကကွနကေော့၍ ကော့၍ တငပွါးကှီးနှဈဖကကွို ပငွ့လိုကမွှှောကလွိုကနွှငွ့ ပကပွကစွကစွကပွငွ အလိုးခံပဈလိုကပွသညွေ။ အောငမွိုးနှငွ့ သူမ အကောငွးကှီးကောငွးနစဉမွှော ကိုစိုးကလညွး သူမနို့အုံ အိအိကှီးနှဈလုံးကို ကိုငဆွုပဖွစှနွယကွာဖှငွ့ နို့ကို ခပကွှမွးကှမွးစို့ပေးလိုကလွရော အား အီးကနဲ စိမွ့နအေောငကွောငွးလှနွးလှသဖှငွ့ ဝါဝါမှနွ တဏှာစိတမွထိနွးနိုငရွှာတော့ဘဲ စောကရွညမွှား တရကှမွးပငွ ပနွးလှှတပွဈလိုကရွပါလသညွေ။ “အားအား ဆောငွ့မှနွ မှနွ လေးဆောငွ့ အောငွ … အောငမွိုးရဲ့ဟငွး ဟငွး အ အငွးး …ဟငွးးး ဟငွးးး ” ကော့ပှံ ထှနွ့လူးရငွး အတနကွှာအောငွ အောငမွိုးလညွး ဆကလွိုးနပှေီး သူ့လရညတွှေ သူမစောကခွေါငွးလေး ထဲကို တဗှဈဗှဈနှငွ့ ဆောငွ့ကှီးအောငွ့ကှီး ပနွးထှကသွှားခှိနကွမှှသာ နှဈယောကသွား အားပှော့ကာ ငှိမကွသှှားခဲ့ရသညွ။ “ကောငွးလိုကတွာ မောငလွေးရယွ ”
“ကှှနတွောရွောပဲ မမ ဝါေ ရ ” အောငမွိုးက ပှောပှီး သူမကိုဖကနွမွးလိုကသွညွ။ “မမနား ဦးမလား ဆကလွိုးကှမလား ” မောငစွိုး သူမနားနားကပကွာ မေးလိုကတွော့ ဝါဝါမှနကွ “ဒီအတိုငွးဆကလွိုးရငွ ငါသလေိမွ့မယွ ခဏနားပှီးမှ ဆကလွုပတွာပေါ့ ” “ကောငွးပှီ မမသဘောပါပဲ ” ဆိုပှီး သုံးယောကသွား ပှတသွီးပှတသွပလွုပကွာ တဈယောကကွ သူမနို့ကိုငလွိုကွ တဈယောကကွ သူမစောကပွတနွှိုကလွိုကွ လုပနွကှပှေီး အတနကွှာတော့မှ ဝါဝါမှနကွ မောငစွိုးနှငွ့ အောငမွိုးတို့ နှဈယောကွ၏လီးတှကေို ဟိုစမွးဒီစမွး လိုကလွံကိုငတွှယွ ဆုပဆွှဲကစားနရောက … “မငွးတို့နှဈယောကွ တဈယောကအွပေါွ တဈယောကအွောကမွလိုးခငှဘွူးလား ” “ဘယလွို လိုးရမလဲ ပှောပါ မမ ” “အငွး တဈယောကကွ စောကပွတလွိုး … တဈယောကကွ မမဖငကွို လိုးပေါ့ ” “မ မ ခံနိုငရွငွ လိုးခငှတွာပေါ့ ” သူတို့နှဈယောကအွပှောကှောငွ့ သူမခိကနဲ ရယလွိုကမွိရငွး …
“ဒါဆိုရငွ အောငမွိုးပကလွကလွှနအွိပလွိုကွ … မငွးလီးကို မမလိုးပေးမယွ … ကိုစိုးက အနောကကွနမမဝေါ ဖငကွိုလိုးပေး … ဖှဈတယမွဟုတလွား လီးကိုတံတှေးဆှတပွှီးမှ … လိုးရမယနွောွ ” “သိပကွောငွးတဲ့အစီအစဉပွဲ မ မ ဝါ ရယွ ဟငွး ဟငွး ဟငွး ” “ပှီးတော့ ပှောရဦးမယွ အသံလညွးသိပမွထှကကွှစနေဲ့ဦး … မငွးတို့ အဈကို နိုးလာရငွ အားလုံး… ဒုကခြရောကကွုနလွိမွ့ မယွ… ကှားလား မမပှောတာ ” “ဟုတကွဲ့ ” “ကှားပါတယွ မမ ရဲ့ ” သုံးယောကသွား လုပငွနွးပှနစွကှသညွ။ အောငမွိုးက သံမံတလငွးပေါမွှာ ပကလွကအွိပခွလှိုကပွှီး သူမကအပေါစွီးမှနေ၍ အောငမွိုး၏ ဂေါလွီလီးပေါွ တကထွိုငကွာ သူမစောကပွတထွဲကို လီးသှငွးပေးလိုကသွညွ။ တဈခကှနွှဈခကှဖွိဆောငွ့ကာ ထိုငခွရှငွး လီးကှီးတဝကခွနွ့ အဝငမွှာ အောငမွိုးရငဘွတပွေါမွှောကအွိပခွလှိုကပွှီး သူမဖငကွို အနောကဖွကသွို့ ခပကွော့ကော့လေးလုပွ၍ ကုနွးထောငပွေးလိုကရွာ အသငွ့စောငွ့နသညွေ့ ကိုစိုးက သူမဖငသွားနှဈဖကကွို ဖိဖှဲကိုငွ၍ စအိုပေါကွ ဟတတ ကလေးကို သူ၏
တံတှေးဆှတထွားသောလီးကှီးဖှငွ့ ခပဆွတဆွတကွလေး ထိုးဆောငွ့ ထညွ့လိုကပွတေော့၏။ “အ အို့ အိ ဟငွ့ အငွ့ အ အားး အု အူးးး အလာ့ လား … ဟငွးမောငစွိုး ဆောငွ့ ဆောငွ့ …မငွးလီးကို … မမအထဲ … ဖိပှီး သှငွးပဈလိုကွ … ရ ရတယွ လိုး … လိုးစမွးခပသွှကသွှကဆွောငွ့ … အိ အငွ့ … ဟုတွ ဟုတပွှီ ” “ဖှပွ ပှပွ ဇှပွ … ဗှိ ပှှတွ … စှိ ဖှပွ ဇှပွ ဘုတွ ဖှပွ … ဘုတစွှိဖှပွ … ဗှပွ ဘှတွ ဖှပွ … ” မီးကုနယွမွးကုနွ ဆောကွှသညွ။ အသံမထှကနွှငွ့ ဆိုသညွ့တိုငွ ဝါဝါမှနကွိုယတွိုငရွဲ့နှုတမွှ နာကငှမွှု ရမမြကသွိပသွညွးမှု ပှှနွးတီးသညွ့ … ” အငွ့ … အိ အိ … အငွ့ … အီး ဟငွ့ … ဟငွ့ … အှနွးး အငွ့ …” ဟူသော အသံတဈစှနွးတဈစကမူ တားမနိုငဆွီးမရ တဈခကှတွဈခကွှ ပှငွ့ အံ ထှကပွေါလွာခဲ့ရလှှကွ … ။
ဘုတွ ဇှပွ ဘုတွ ဖတွ ဖှပွ …ဘှတွ ဗှပွ …ဇှပွ … ဟူသညွ့ သူတို့ သုံးယောကထွံမှ အသားဆိုငခွငွှး ရိုကခွတွ လိုးဆောငွ့ ကှရာမှ ထှကလွာသညွ့ အသံလှိုငွးမှားကလညွး ညဉွ့လယယွံကို လှုပနွှိုးဘိသညွ့ အလား အိမနွောကဖွေးရှိ မှကမြဗေလာမှေ့ယာထကမွှာ ဆူညံငရဲပှကွ၍ နကှပတေေော့ သညွ။ သုံးယောကစွလုံး အကောငွးကှီး ကောငွးသှားကှသညွ။ အောငမွိုးရော မောငစွိုးနှငွ့ ဝါဝါမှနကွိုယတွိုငရွော စောကပွတနွှငွ့ဖငကွို တဈလှညွ့စီ လိုးဆောငွ့ကှရာကနေ အောငစွိုးလညွး လီးတှအေောငွ့ပှီး ကိုစိုးလညွး သုကပွငမွထှကနွိုငအွောငွ ဖှဈကှရလှှကွ ဒှါရနှဈပေါကစွလုံး လီးနှငွ့ပယပွယနွယနွယွ အလိုးခံလိုကရွသော ဝါဝါမှနမွှာကား အကောငွးအဆိုးနှဈတနရွောပှှနွးသညွ့ ခံစားမှုအောကမွှာ ရာဂစညွးစိမကွို အလှှံပယကွှီးရရှိသှားပှီး မှပှငပွေေါမွှာပဲ ခှလကမွေသယနွိုငအွောငွ ဖလကပွှသှားခဲ့ရပတေော့သညွ။ မောငစွိုးတို့ နှဈယောကပွှနသွှားပှီး နာရီဝကလွောကကွှာတော့မှသာ သူမမှာ ကိုယွ့အိပယွာပေါကွိုယွ ပှနရွောကအွောငွ မနညွးကှီး ကှိုးစားပမွးစား လှှောကလွှမွးလာခဲ့ရ လသညွေ။
မနကနွအတေောကွှီးမှငွ့မှ ဝါဝါမှနအွိပရွာက နိုးလာသညွ။လငဖွှဈသူ ကိုတငမွောငကွား နံနကစွာကို ကိုယွ့ဖာသာပငွ မှှနှေောကစွားသောကကွာ အလုပခွှငရွှိရာသို့ အခှိနမွှနပွငွ ထှကခွှာသှားလပှေီ။ သူ့အနနှငွေ့ … မနေ့က နေ့ရောညပါ တဈခှီစီလောကွ သူ လှနလွှနကွှူးကှူး ကာမဆကဆွံမိခဲ့ ၍ မယားခှောကလေးခမှာ အိပယွာမှစောစောမထနိုငဘွဲဖှဈကာ တောတွောကွလေးပနွးလနှရှောလိမွ့မညဟွုပငွ ထငမွှငမွိနမလေား မပှောတတပွါခှေ။ ဒီတဈရကလွုံးလုံး ဝါဝါမှနွ ဘယကွိုမှမသှားတော့ဘဲ အိမမွှာပဲ ဇိမနွှငွ့နှပကွာ အနားယူနလေိုကပွှီး မနေ့ကတဈနေ့တာလုံး သူမ ခံစားရရှိခဲ့ရသညွ့ လောကစညွးစိမကွို ပှနလွညွ စမှုံ့ပှနွ၍ ဖီလငယွူကာ နမေိပသညွေ။ ညနစေောငွးလောကမွှာ မောငစွိုး မလညမွဝယနွှငွ့ သူမဆီကို ရောကရွှိလာသညွ။ “ကိုကှောွ ပှနရွောကလွာလို့ မမဝါ ရေ ဒီညအကှောငွးတဈခုခု ပှပှီး အပှငထွှကခွဲ့လို့ မရဘူးလား ” ဝါဝါမှနွ သကပွှငွး ဟငွးကနဲ ခလှိုကမွိသညွ။ကှောကွှီး ဆိုတဲ့သူကို သူမ လှနဆွနလွို့တော့ မရ။
ကိုယွ့ဖကကွ အတတနွိုငဆွုံး လိုကလွိုကလွှောလှောဆကဆွံနိုငမွှသာ ရရှညအွေတှကအွကှိုးရှိလိမွ့ မညဖွှဈကှောငွး သူမတှေးမိပါသညွ။ “မမ ကှံကှညွ့ဦးမယလွေ ကိုစိုး သူပှနလွာရငွ တဈခုခုပှောဆိုပှီး ထှကခွဲ့တာပေါ့ မငွးခါတိုငွးနရောကပဲ စောငွ့နေ ကှားလား ကိုစိုး ” “ဟုတကွဲ့ မမ ဝါ … ကှှနတွောတွို့ ညနမှေ ပှနွ တှေ့ကှမယွ နောွ ” “ကောငွးပှီ မောငလွေး ” လငတွောမွောငွ ပှနလွာခှိနမွှာ သူမအသငွ့ ဖှီးလိမွးပှငဆွငပွှီးနပှေီ။ ပဲခူးမှ ကှောငွးနဖကွေ သူငယခွငွှးမတဈယောကွ ကားအကဆွီးဒငွ့ဖှဈ၍ သှားရောကကွှညွ့ရှုမညဖွှဈပှီး နှဈရကလွောကနွပှေီးမှ ပှနလွာမညွ ဖှဈကှောငွးမှားပှောဆို၍ ကိုတငမွောငလွညွး … “ဒါတော့ သှားကိုသှားရမှာပေါ့ သူငယခွငွှးခငွှး အားပေးရမယွ့ ဝတတြရားရှိတယွ အကှိုးအကှောငွးလညွး ပှနပွှောပှနောွ ဝါဝါ ရယွ ” ဆိုပှီး သဘောတူလကခွံ၍ အိမကွနေ ကားဂိတသွို့သှားရနွ တကကြစီတဈစီးရှာမညဆွိုပှီး ထှကခွလှာလိုကသွညွ။ တဈလမွးကှောကွ အိမတွဈအိမရွှေ့မှာ မောငစွိုးစောငွ့နသညွေ။နှဈယောကသွား ကားတဈစီးငှား၍ ကှောကွှီးရှိနမညဆွေိုသော ရပကွှကတွဈခုထဲသို့ နာရီဝကခွနွ့ ကားစီးပှီးရောကရွှိလာခဲ့ကှပါသညွ။
ကှောကွှီးက စောငွ့နပေါသညွ။သူ့ပုံစံက လူမိုကလွို့ မထငရွပါ။အသကွ ၄၀ ဝနွးကငှအွရှယခွနွ့ အသားလတလွတွ နှာတံပေါပွေါွ ရုပရွညသွနွ့ပှနွ့ပှီး သပရွပစွှာဝတစွားထားလှှကွ အရပကွတော့ ၆ပေ နီးနီးလောကရွှိမညွ။ ဝါဝါမှနအွနနှငွေ့ သူနှငွ့တဈကှိမတွှေ့ဆုံဖူးပှီးဖှဈရာ နှဈယောကသွား တရငွးတနှီးပငနွှုတဆွကလွိုကကွှပှီး သူ့အနီးမှ ဆကတွီခုံတဈခုမှာ ဝငထွိုငလွိုကပွါသညွ။ “ဝါဝါ အခှိနရွတယမွဟုတလွား ” “ရပါတယွ အိမကွို တဈရကနွှဈရကဆွိုပှီး ပှောခဲ့ပါတယွ ” သူက လကဖွှောကတွဈခကှတွီးပှီး အားရကှနပသွေောအပှုံးနှငွ့ … “အိုကေ …ကဲ ဒါဖှငွ့ ဒီနားလာဦး မငွးကို ဆုခရှမယွ ” ဝါဝါမှနွ သူ့အနားတိုးကပထွိုငလွိုကတွော့ သူကခါးကိုပှေ့ဖကပွှီး သူမနှုတခွမွးကို ပှှတကွနဲ လာနမွးသညွ။ ဒီနောကွ မောငစွိုးဖကကွို လှမွးကှညွ့ကာ “အပေါတွကသွှားလိုကွ မောငစွိုး မငွးအဆငပွှအေောငွ ကိုယစွီစဉပွေးထားတယွ လိုအပမွှ ငါခေါလွိုကမွယွ ကှားလား ” “ဟုတကွဲ့ ကိုကှောွ ” မောငစွိုးလညွး သူ့ကိုရှောငခွိုငွးလိုကမွှနွး သိပှီး အပေါထွပသွို့ တကရွသညွ့ လှကေားထဈမှားအတိုငွး လှမွးတကလွာခဲ့လိုကသွညွ။
အပေါရွောကတွော့ သူ့ကို မိနွးမငယကွလေးတဈယောကကွ စောငွ့ကှိုနတောတှေ့လိုကရွသညွ။ အငွး …ဒါဟာ သူ့အလိုဖှညွ့ဆီးပေးလို့ ငါ ပှနခွံစားရတဲ့ ဆုလာဘပွဲ လကမွလှှတစွနေဲ့ မောငစွိုး …ဟူ၍ မောငစွိုးတဈယောကွ ကိုယွ့ဖာသာကိုယွ စိတထွဲကပှောရငွး ပှုံးမိသှားရပသညွေ။ ကှောကွှီး သူ့အရှေ့စားပှဲပေါကွ ဘလကလွဘယပွေုလငွးထဲကနေ အရကလွကနွှဈလုံးခနွ့စီ ဖနခွှကနွှဈလုံးထဲ လောငွးထညွ့ပှီး စပလွိုကသွညွ။တဈခှကကွို ဝါဝါမှနထွံလှမွးပေးသညွ။ ကနှတွဈခှကကွ သူ့အတှကွ … “ကို ကှီး ဟငွ့ ဟငွ့ …” “…… …… ” ဝါဝါမှနွ ဖှညွးဖှညွးခငွှးမော့ခလှိုကသွညွ။ သူမလညခွှောငွးထဲ ပူကနဲ …အကောငွးစားအရကမွို့ အဝငတွော့ မဆိုးလှပါ။နောကတွဈခှကွ …ထပမွံ၍ ခှိဈကလေး မှုံ့လိုကွ နောကထွပတွဈခှကမွော့သောကလွိုကွ ပူကနဲ ပူကနဲ ရငထွဲမှာလညွး နှေးကနဲသိမွ့ ကနဲ …သူမမကှနွှာကလေးက ဘလကလွဘယွေ အရှိနကွှောငွ့ထငသွညွ။
နီနီမှနွးမှနွး သှေးရောငကွလေးသမွးပှီး တဈမှိုးပငွ ခစှစွရာကောငွးနသေေးတော့ သညွ။ နှဈယောကသွား ထိုငနွရောကထလိုကတွော့ သူမကိုယလွေး အရှေ့ကို နညွးနညွးယိုငလွို့ သှားရသညွ။ ကှောကွှီး သူမပုခုံးကလေးကို အသာထိနွးကိုငကွာ အိပခွနွးဆီသို့ လှမွးလာခဲ့ကှပှီ။ “ကိုကှောွ ဟငွးဟငွး ပှောတွယွ ဒီည ဝါဝါတို့ အေးဆေးနရအေောငနွောွ ကိုကှောလွာတာသိလို့ ဝါဝါ ပဲခူးမှာနှဈရကနွမယပွှေောခဲ့တယွ သိလား ” ဝါဝါမှနွ မကှလွုံးကလေးစငွးကာနသလေောကွ စကားကဖှငွ့ သှကနွသညွေ။ အိပခွနွးထဲရှိကုတငကွယှကွှီးပေါမွှာ နှဈယောကသွား ကိုငကွှတှယကွှ ဖကကွှနမွးကှနှငွ့… ကှောကွှီးက ဝါဝါမှနကွို သူတှေ့ဖူးကှုံဖူး သမှှ မိနွးကလေးတှထေဲမှာ အခိုကဆွုံးဆိုပှီး တောတွောကွလေး အရေးပေး ဆကဆွံကာ ခစှစွခငစွ သမီးရညွးစားစုံတှဲမှားလို တရှိုကမွကမွကွ နမွးစုပလွို့မဝ နိုငအွောငပွဲရှိနပေေးသညွ။ ဝါဝါမှနကွကှောကွှီး ခှရငွေးဖကဆွီ ကိုယကွလေးလှှောဆငွးလိုကပွှီး သူ့ပုဆိုးကိုခှှတခွလှိုကရွာက အတှငွးခံကိုပါ ဆှဲခှှတွ၍ သူ့ဘောငွးဘီအောကကွနေ ထှကပွေါလွာသော လီးကှီးကိုဆုပကွိုငကွာ လှညွ့ပတကွှညွ့ရှုရငွး သူမနှုတခွမွးကလေးဖှငွ့ အသာအယာပငနွမွးစုပလွိုကပွါသညွ။
ကှောကွှီးလီးမှာ မတောငသွေးသောလွညွး ပငကွိုယကွှီးသူဖှဈ၍ လကတွဈဆုပစွာနီးနီးလောကရွှိနတောတှေ့ရပသညွေ။ ရှညလွညွးတောတွောရွှညသွညွ။ သူ့လီးက အောငမွိုးလီးလို ဂေါလွီထညွ့ထားတာမှိုး မဟုတပွမယွေ့ လုံးပတရွော အလှားပါ ကှညွ့ကောငွးသညွ့ လီး ဖှဈ၍ မိနွးမတို့အကှိုကဟွုပငဆွိုရမညွ။ဝါဝါမှနလွကကွ လီးကိုဂှငွးတိုကသွလိုဆောငွ့ဆောငွ့ပေးလိုကပွှီး လီးတဈခှောငွးလုံးအား ပါစပဖွှငွ့စုပငွုံ၍ လီးဒဈထိပဖွူးကို လှှာနှငွ့ဝေ့ဝိုကယွကပွေးလိုကွ လီးကိုယထွညွ တဈလှှောကကွို အသှားအပှနလွှှာနှငွ့ ယကကွာသပကွာဖှငွ့ ဂှေးဥနှဈလုံးကိုလညွး ပှှတကွနဲပှှတကွနဲ နအေောငွ တယုတယနှငွ့ စုပယွူလိုကသွေးသညွ။ လီးကှီးတဖှညွးဖှညွးတောငမွတကွှီးထှား လာကာ အကှောအပှိုငွးပှိုငွးထလို့ လာသညွ။ ဒဈကှီးက အပှူးသားနှငွ့ တဆတဆွတတွုနခွါနပှေီး သူမကို ခေါငွးညိတဖွိတခွေါနွသညွေ့အလား …
အရကရွှိနနွှငွ့ ရာဂအရှိနရွောပှီး နဂိုကတညွးက အလိုးခံဖို့စိတစွောနသေူပီပီ ဝါဝါမှနွ သူ့လီးကို အပှတတွောငလွာအောငွ ငုံ့ကာငုံ့ကာ ယကလွိုကစွုပလွိုကလွုပွ၍ လီးခှောငွးကို ဆှဲဆှဲဆနွ့ နကော အလှား ၈ လကမွသာသာရှိသညွ့ လီးကှီးက တဈစတဈစပိုမို၍ သနမွာတောငွ့တငွးလာသလိုထငမွှတရွပှီး ကှောကွှီးလညွး သူမကိုယလွေးကို သူ့ဖကကွို ဆှဲယူ၍ “လိုးခငှပွှီ ဝါဝါရယွ မလိုးခငွ မငွးစောကပွတကွလေး ကပထွိုးပေးစမွးပါ စောကပွတကွို အားရအောငွ ကှညွ့ခငှလွို့ ” လို့ပှောရငွး ဝါဝါမှနအွားထရပစွလေိုကတွော့ သူမကိုယလွေးက ထိုငနွသညွေ့ ကှောကွှီးမကှနွှာအရှေ့မှာ သူ့ကို ကားရယားကှီး ခှရပလွိုကသွလိုဖှဈသှားပှီး စောကပွတနွှငွ့မကှနွှာ အပမွိရကသွားဖှဈသှားလသညွေ။ ကှောကွှီး ဘာဂှာအစှမွးပှလေ ပှီ။ စောကပွတကွို လကခွှောငွးမှားနှငွ့ မညှာမတာ ထိုးစိုကသွှငွးကာ ဆောငွ့ဆောငွ့ပေးလှှကွ စောကစွိကလေးကို ပါးစပဖွှငွ့ကိုကငွုံခဲ၍ လှုပနွှူးကာ ဆှပေးနသညွေ။
စောကပွတကွိုတပှတပွှတွ လှှာနှငွ့ယကပွေးသညွ။ အရညလွိုကလွာမှနွးသိတော့ သူပိုအားတကလွာပှီး စောကပွတအွကှဲကှောငွးကို အောကမွှအထကသွို့ ဝကပွကသွညွ့နှယွ ယကယွကသွပတွငပွဈလိုကကွာ အခေါငွးကလေးထဲလှှာသှငွးမှှေ့ထိုးပှီး စောကစွိကို နှာခေါငွးထိပနွှငွ့ ထိုးထိုးဆှ ပေးလိုကတွော့ ဝါဝါမှနွ အားးး …ကနဲကော့ပှံတကလွာခဲ့ရ ပှီး … “အိအီး မရတော့ ဘူး ကို ကိုကှောွ လိုးတော့ တောပွှီ လိုးပေးတော့ ဝါဝါ ယားလှနွးလှပှီ ” “ဘာကို …လိုးရမလဲ ဝါဝါ ရ ယွ ” “ဟငွ့ ဟငွ့ စောကွ … စောကပွတကွို ” “မဟုတသွေးဘူး… ဆကွ ပှော ” “စောကွ … စောကခွေါငွးထဲကို ကိုကှောွ့ …လီးကှီးနဲ့ လိုး … လိုးပေး ပါ လိုးပါမှနမွှနွ ကိုကှီးရယွ ဟငွး ဟငွး ” ဝါဝါမှနတွဈယောကွ အပှတဟွော့နပှေီ။ လူကလညွးထှနတေောမို့ စိတထွဲရှိတာကို ဘယလွိုမှအောငွ့အညွး မှိုသိပမွထားနိုငဘွဲ ဖှဈကာ တကှီကှီ တောငွးဆိုနပသညွေေ။
“လိုးမှာပေါ့ ကိုယွ မလိုးခငွ ဝါဝါကိုယွ့လီးကို အရငလွိုးပေး ပါလား ” “ရတယွ လိုးပေးမယွ ဝါဝါ့ စောကပွတထွဲ လီးဝငရွငတွောပွှီ ကနှတွာ ဘာဖှဈဖှဈ ” ဆိုပှီး ဝါဝါမှနသွူ့ကို တှနွးလှဲခလှိုကရွာက သူ့ကိုယပွေါခွှ၍ ထိုငခွလှိုကပွါသညွ။ သူ့လီးကှီးက အစှမွးကုနတွောငမွတပွှီး မိုးပေါထွောငနွသလေိုရှိတာမို့ ဝါဝါမှနဖွငသွားအိအိကှီးနှဈဖကကွ သူ့လီးအပေါကွနတညွေ့တညွ့မတမွတတွေ့ခှိနွ၍ ဆောငွ့ထိုငခွလှိုကလွရော စောကခွေါငွးပေါကထွဲကို လှှောကနဲ ထိုးနဈ စိုကဝွငသွှားခဲ့ရပှီး … “အား ကောငွးလိုကတွာကိုရယွ ကို့လီးကှီးကို ဝါ ဝါ တော့ … အားရ လိုကတွာကှယွ “ဆိုပှီး … ဝါဝါမှနွ အဆကမွပှတကွှုံး၍ ဖိကာဖိကာနှငွ့ ဖငကွှီးကိုတလိမွ့လိမွ့နအေောငွ ဆောငွ့ထိုငခွနှပတေေော့၏။ လီးကှီးက စှိကနဲ ဇှပကွနဲ စောကရွညတွှလညွေး အလှှံပယကွှီး ယိုစီးကလှာရကာ အဝငခွှောလှတာကှောငွ့ ဆောငွ့ကောငွးကောငွးနှငွ့ လိုးဆောငွ့ခရှငွး အတနငွယကွှာတော့ ဝါဝါမှနတွဈယောကွ နညွးနညွးအမောဖောကလွာ၍ သူ့ရငဘွတပွေါကွို မှောကအွိပခွလှိုကပွှီး အမောဖှနလေေိုကကွာ …
“နို့ကို စို့ပေး ကိုကှောွ ကိုကှောနွို့စို့ တာ ခံခငှလွို့ … ” “စို့ ပေးမယွ ဖငကွို ဖှေးဖှေးခငွှးလှုပပွှီး ဆောငွ့ပေး ကိုယွ့လီးက စောကပွတနွဲ့မတှေ့ရတာကှာပှီ … ခုလို စောကပွတထွဲမှာ လီးစိမပွှီး … ထညွ့ထားရတဲ့အရသာက ဘာနဲ့မှမတူဘူး ” “ဟငွး မယုံဘူး ဒီလီးလား စောကပွတမွလိုးဘဲနဲ့ နနေိုငမွှာ ဟှနွးး ” “တကယပွှောတာ ခုတလောအလုပမွှားလို့ ဘယစွောမွှ မလိုးဖှဈဘူး ” “ဒီလိုဆိုရငလွညွး … လိုး …လိုးပါရှငွ ကှှနမွစောကပွတကွို တဝကှီးလိုး ဒီနှဈရကလွုံးလုံး မအိပဘွဲနဲ့လိုးစမွးပါ ကှှနမွစောကပွတကွှဲ အောငွ ခံပေးမယွ… ဟငွး ဟငွး ဟငွး ” ဝါဝါမှနကွိုယလွေးကိုပှနကွှှပှီး သူ့လီးကို ထပမွံလိုးဆောငွ့နလေိုကသွညွ။ “ဖှပွ ဇှပွ… ဘုတပွှှတွ ဗှှတွ ဗှိ စှတွ… ဖှပွ ဇှပဘွုတဖွတွ … ဘတဗွှပွ… ဘုတွ ဖှပွ ” “အား ကောငွးတယွ … ဆောငွ့ ဆောငွ့ ကိုယအွောကကွနေ ကော့လိုးပေးမယွ ကဲ … ကဲ ဟငွး …ဟငွး ” “အ အား ကှှတကွှှတွ ကိုကှောွ ရယွ လီးကှီးက ကောငွးလှနွးလိုကတွာကှယွ အငွးး အငွးးး လိုး လိုးပေး ကော့ထိုးပေး ကှှနမွလိုးတာရော ကောငွးရဲ့လား ဟငွ့ ဟငွ့ ”
“ကောငွးတယွ ဆကလွိုးပေး … တောကွ နငွ့ဖငကွှီးနှဈဖကကွ အယနွလေိုကတွာကှာ ဖငသွာလိုးပဈလိုကရွ တောတွောဆွိမွ့နမှောပဲ ” “ဖငလွိုးခငှရွငလွညွးရ တယွ ညတဈရေးနိုးမှ လိုး …ခုက စောကပွတထွဲ လီး ထညွ့လို့တောငွ … မဝသေးဘူး… ဟငွး … ဟငွး ဟငွး ” ကှောကွှီး ပှနကွော့လိုးပေး၍ သူမတဈခကှတွဈခကှဖွိဆောငွ့အခနှှငွ့ တိုကဆွိုငပွှီး ထိခကှပွှငွးသှားရကာ သားအိမအွထိ ဒုတကွနဲ ဒုတကွနဲ အီဆိမွ့ နပှေီး ဝါဝါမှနွ အရှိနမွလှှော့တော့ဘဲ ထပခွါတလဲလဲဖိဆောငွ့ထိုငွ၍ ဖငသွားကှီးနှဈဖကကွို ရှေ့တိုးနောကငွငပွှုကာ အခကှသွုံးလေးဆယွ ဆောငွ့လိုးခလှိုကတွော့ သူမရော ကှောကွှီးပါ စောကရွညနွှငွ့လရညမွှား ပှိုငတွူပငွ ပနွးလှှတထွှကသွှားကှပှီး တဈခှီပှီးဆုံးခှငွးသို့ ရောကခွဲ့ရလသညွေ။ ကှောကွှီးက သူမကိုယကွလေးကို စှေ့ကနဲပှေ့ခှီကာ ကုတငပွေါသွို့ လှဲခလှိုကပွှီးနောကွ ပကလွကပွုံစံ ပှောငွး၍ လိုးလိုကပွါသညွ။ တဈခှီအပှီးမှာ အနားမယူဘဲ ဒုတိယအခှီ ထပမွံ၍ လိုးဆောငွ့ခှငွးမို့ ဝါဝါမှနွ သူ့ကိုအတောကွှီးကို ဖှုံမိသှားရပါသညွ။
“တောတွောလွိုးနိုငတွဲ့ လူကှီး …လီးလညွးသနသွလောကွ လိုးအားလညွး သနလွှနွးလှတယွ ” ဆိုပှီး တှေးမိသေးသညွ။ ကှောကွှီး ဇယဆွကသွလို တဗှပဗွှပွ တဖှပဖွှပအွသံထှကအွောငွ တရကှမွးလိုးဆောငွ့ပေးနသညွေ။ လီးကိုယထွညွ တုတတွုတကွှီးက သူမစောကဖွုတအွတှငွးသားတှကေို ခပကွှမွးကှမွးပှတဆွှဲ၍ စောကခွေါငွးအပေါကကွလေးကိုမကယှကွယှအွောငွ ခှဲ့ထှငပွေးနသညွေ့ အလား အတငွးဝငအွတငွးထှကွ တကသွုတရွိုကကွာ တဈလိုးတညွးလိုး တဈဆောငွ့တညွးဆောငွ့နပှေီး သူမ၏ရမမြကသွှေးမှားလညွး တဈစတဈစနှငွ့ ပှနလွညဆွူပှကလွာခဲ့ရပှနသွညွ။ အောကမွှနေ၍ ဖငကွှီးနှဈဖကကွို ကော့ကော့ထိုးပေးရငွး စောကခွေါငွးထဲကို လီးတဈဆုံးဝငရွောကအွောငွ ကူဆောငွ့ပေးလိုကရွာက ဝါဝါမှနွ တအငွး အငွး ညညွးသံထှကလွာခဲ့ပှနသွညွ။ “ကောငွးလား လီးကို ကှိုကလွား ” “ကှိုကတွယွ အကို့လီး တဈကှပနွတောကိုက စိတပွိုထလာသလိုပဲ ကှှနမွပေါငနွှဈဖကွ ထမွးပှီးလိုးပါ အကိုရယွ” “နငွ့စောကပွတလွညွး လိုးလို့ အရမွးကောငွးတယသွိလား ဝါဝါ ”
“တကယလွား အကို ကှိုကလွား ” “ကှိုကလွို့ ခုလို ခေါလွိုးတာပေါ့ မိနွးမတှအမှေားကှီးရှိတာပဲ နငွ့ကို လိုးရတာ ဘယမွိနိးမလိုးတာနဲ့မှ မတူဘူး အတှေ့လညွးကောငွး အပေးလညွးကောငွးတယွ ဟဲ ဟဲ ” “လိုးစမွးပါ ကိုရယွ… အကို ကှိုကရွငွ ဝါဝါလညွး အလိုးခံရတာ ပှောတွယွ … လငတွဈယောကရွထားတာ ခုလိုတဈခါမှ … အလိုးမခံရ ပါဘူး … သိလား အကို … လိုး လိုး အားရပါးရ စိတရွှိသာ …လိုး ပါ နောွ ” “ဗှှတွ ဇှပွ … ဘှပွ ဖှပွ ဗှပွ … ဘုတွ ဘုတွ … ဘတွ ဖတွ ဗှပွ … ဗလပွ စှိ ဘှပွ …” “အငွ့ အိ အိ အ အားးး အ အားးးး လိုးလိုး တော့ အကို ဆောငွ့ မှနမွှနလွေး ဆောငွ့လိုး ပေး ” သူက ဝါဝါမှနပွှောသလို သူမ၏ပေါငနွှဈဖကကွို ပုခုံးမှာတငထွမွး၍ တောသွလငွးခှေး မိတလွိုကသွလို အဆကမွပှတွ ဇပဇွပွ ဇပဇွပနွှငွ့ ခါးကို ကော့၍ ကော့၍ သူ့လီးကို သူမစောကခွေါငွးအတှငွးထဲသို့အရောကွ သှငွးခညှထွုတခွညှလွုပကွာ လိုးပေးလိုကတွော့ အခကှလွေးဆယွ ငါးဆယွ လောကမွှာပငွ ရမမြကဇွောကပွ နသေော ဝါဝါမှနတွဈယောကွ စောကရွညတွသှငသွှငွ စီးကကှာ ပှီးခငှခွငွှ ဖှဈလာပှနပွါသညွ။
ဒီတဈခှီ သူလိုးတာ သိပကွှာနသလေိုထငရွသညွ။ပထမတဈခှီ ပှီးခဲ့တာမို့ သုကထွှကမွမှနတွော့ဘဲ ကှာရှညထွိနွးထား နိုငကွာ သူမကို ကာမစညွးစိမအွပှညွ့အဝရအောငွ တဈဖကတွဈလမွးကနေ ဖှညွ့ဆီးပေးနိုငလွသညွေ။ ဝါဝါမှနွ သူဆောငွ့ခကှတွိုငွးကို ကော့နအေောငခွံရငွး စောကခွေါငွးထဲမှာရော ရငခွေါငွးထဲမှာပါ စူးကနဲအောငွ့ကနဲဖှဈဖှဈသှားကာ သားအိမခွိုကအွောငအွလိုးခံရလေ တဏှာရမမြကပွိုကှှလာလမေို့ အံကလေးတကှိတကွှိတရွှိရာက ဖငသွားနှဈဖကွ တှနွ့ကနဲ ရှုံ့ကနဲဖှဈသှားရပှီး စောကဖွုတအွတှငွးသား တှကေ သူ့လီးကှီးကို တဖစှဖွစှနွအေောငွ နှယပွတသွလို ဆှဲငငွ ရဈဖှဲ့ကာ တဟငွးဟငွး တအငွ့အငွ့ ဖစွှ၍ ညှဈ၍ ဒုတိယအခှီ စောကရွညမွှား တပှကပွှကွ ထှကအွံကလှာခဲ့ရပါတော့သညွ။
သူက မရပမွနားဘဲ ဆကလွကဆွောငွ့လိုးနပေါသညွ။ဝါဝါမှနတွဈယောကွ သုံးခှီ လောကွ ပှီးတော့မှပငွ ကှောကွှီးလရညထွှကကွာ ဒုတိယအခှီပနွးတိုငသွို့ ဆိုကရွောကသွှားခဲ့လသညွေ။ နှဈယောကသွား အတောကွလေးမောသှားကှပှီး ကုတငကွှီးပေါမွှာ ပူးပူးကပကွပွ ပှေ့ဖကလွကှသွား လဲလှောငွး အနားယူလိုကကွှပါသညွ။ တဈရေးနိုးတော့ အလုပပွှနစွသညွ။ မနကမွိုးစငစွငသွာလငွးသှားသညွ။ကှောကွှီးက သူမကို လိုး၍ကောငွးနတေုနွးပငွ။သူက နှဈရကနွှငွ့ နှဈညလုံးလုံး သူ့စိတတွိုငွးကှ အားရအောငဆွောပွှီးမှ ဝါဝါမှနကွို တပညွ့ကှောွ မောငစွိုးလကထွဲအပနွှံကာ အိမပွှနပွို့ ခိုငွးလိုကပွါသညွ