Category: story

“ အိ…အီး……အိ…..အိ…..” သူ့လဥကြီးတွေက တွဲလောင်းကြီးမို့ ဆောင့်လိုက်တိုင်း တဘပ်ဘပ်နဲ့ လာရိုက်နေကြသည် ။ “ အိုး…..အိုး…အိုး……” မိသုန်လည်း သူ့အတွက် ပေါင်တွေ ဖြဲကားပေးပြီး မျက်စိစုံမှိတ်ထားလိုက်တော့သည် ။

ပွတ်…ပွတ်..ပွတ်…အိုး……အိုး…….အား…….အား……..လက်ချောင်းတွေက အင်္ဂါစပ်ထဲကို ကျွံဝင်သွားကြသည် ။ အင်း……..အ…….အ………..အ…….။ အစိကို လက်ချောင်း နှစ်ချောင်းပူးနဲ့ ချေရင်း အရည်တွေ စိုစိုရွှဲလို့ ဒေါ်မြမြနွယ် တယောက် ကာမအထွဋ်အထိပ် ကို ရောက်ရှိသွားရသည်

ဖူးဖူး အဝတ်ချွတ်နေချိန်တွင် ကိုလင်းက တစ်ဖက်သို့ လှည့်နေပေးသည်။ အကြောင်းရှိသည်။ မလှည့်နေပေးလို့ ရေမချိုးတော့ဘူး လုပ်နေ ရင် ပြဿနာ။ ဖူးဖူး အဝတ်လဲသံ၊ ရေထဲဆင်းသွားသံ၊ ရေထဲမှာ တဘွမ်းဘွမ်းကူးသံကြားတော့ ကိုလင်း လှည့် ကြည့်လိုက်သည်

ရှိန်နေတဲ့ ကိုဇော်လည်း တဖြေးဖြေးနဲ့ ရဲတင်းစ ပြုလာသလို အင်ကြင်းခံစားလာရတယ် “ပလပ်.. ပလပ်” ” အင်း…..” ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖီလင် အင်ကြင်းတစ်ယောက် ကျားနှစ်ယောက်နဲ့ အဲလိုခံစားလိုက်ရတော့ ပြီးချင်သလိုတောင် ဖြစ်သွားတယ် ကိုအောင်တစ်ယောက် စကပ် ကိုချွတ်မလို့အလုပ်

မေကြင် ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ချိုးမယ် ဆိုတာကို သူ သိနေတယ်လေ ။ ရေချိုးဖို့ အဝင်မှာ မျက်နှာသုတ်ပူဝါလေး တထည်နဲ့ဘဲ ဝင်သွားတာကို သူ တွေ့လိုက်တယ် ။ ရေလဲထမိန် လည်း မပါဘူး ။ ဝတ်ထားတဲ့ သည် အဝတ်တွေကိုဘဲ ပြန် ဝတ်မှာ ဆိုတော့ ကိုယ်လုံးတီး ချိုးမှာက သေချာနေတယ် ။

သူလဲပြီးတော့မယ် ဝင့်ဝါပိပိ့က ကျန်တဲ့အချိန်တော့ဘာမှမဖြစ်ဘူး သူပြီးပြီဆိုရင် စုပ်ဆွဲတာက အရမ်းကောင်းလို့ဆက်တိုက်ဆောင့်ရင်း သူ့လဲ တောင့်မထားနိုင် ဝင့်ဝါလဲပြီးပြီဆိုတော့ သူလဲ သူ့ ဒုတ်ထဲကသုတ်ရည်တွေကို ဝင့်ဝါပိပိ့လေးထဲပန်းထည့်ပြီးနောက် ဝင့်ဝါအပေါ်မှာပဲ မှောက်ရက်ကြီး အမောဖြေနေမိသည်

ဖင်တုန်းကြီးကြီးတွေဘဲမို့ ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဖင်တွေတုန်တုန်လာတာတယ် ဒါကိုကြည့်လိုက် ကျူံးလိုက်နဲ့ပေါ့ ။ တယောက်ကိုတွယ်တဲ့အချိန်တယောက်ကို အဖုတ်ထဲလက်ထည့်ပြီး လက်နဲ့လိုးပေးတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အဆင်ပြေသွားတယ်။

ဆည်းဆာလည်း ကုတင်ဘေးမှာရပ်ပြီး သူမကိုယ်ပေါ်မှာရှိနေတဲ့ ဘရာနဲ့ပင်တီကိုချွတ်နေသည်။ ဆည်းဆာသူမရင်ကိုကော့ပြီး အနောက်ကဘရာချိတ်ကိုဖြုတ်နေတဲ့ပုံက သူရိန့်ကိုသူမနို့တွေကိုကိုင်လှည့်ပါ စို့လှည့်ပါလို့ပြောနေသလိုပင်ဖြစ်နေသည်

ထိုချိန် နှင်းထည်ဝါမှာ လီးအရင်းထိ အားပြင်းပြင်း ဖိဆောင့်ချမိသဖြင့် သားအိမ်ဝလေးအား လီးထိပ်က ထောက်မိရာ အားကနဲ့ အော်လိုက်ရ၏။ ခေါင်းလေးမော့တက်ကာ စောက်ပတ်လေးထဲ ကျင်သွားသဖြင့် ဖင်ကြီး ပြန်မကြွပဲ ခဏငြိမ်နေရာ မိုးမြင့်အောင်မှ ဖင်သားစိုင် နှစ်ခြမ်းအား လက်ဖြင့် ပင့်မှကာ လီးပေါ် ဆောင့်ချနေပြန်သည်

” အ အားးးး … ဆရာရယျ … ဆောငျ့ပေးဦး … အမလေးးး …… ကြှတျကြှတျ … ကောငျးလိုကျတာ …… မရပျနဲ့နောျ ဆောငျ့စမျးပါ … အငျးဟငျး အားးး အားးးးး ” နှေး အထဲက တဆဈဆဈနဲ့ ယားတကျလာလို့ အားမလိုအားမရညညျးရငျး ဆရာ ပဈဆောငျ့တိုငျး အောကျက ကော့ထိုးပေးနမေိတာပါပဲ။ေ