ဒါေအာ္ရီဂ်င္နယ္ပါ

တစ္ျခားသူေတြေရာက္ၾကၿပီလား စပယ္ အေအးဆိုင္ေလးတစ္ခုရဲ႕ ေကာင္တာမွာ ေငြရွင္းဖို႔တန္းစီေနတုန္း နာမည္ေခၚၿပီး ေမးလိုက္တဲ့အသံ ေၾကာင့္ ကြၽန္မလွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မတစ္ခါမွမျမင္ဖူးတဲ့လူတစ္ေယာက္…… ဦးထုတ္ကိုခပ္ငိုက္ငိုက္ ေဆာင္းထားေတာ့ မ်က္ႏွာကိုလည္းေသခ်ာမျမင္ရဘူးေလ။ သူကေက်ာပိုးအိတ္ခပ္ႀကီးႀကီးတစ္ခုလည္း လြယ္ထားေသးတယ္။ ႐ုတ္တရက္ေၾကာင္သြားေပမဲ့ ဘယ္သူဆိုတာ ကြၽန္မမွတ္မိလိုက္ပါတယ္။ “ ေအာ္……ကိုလတ္ဇင္လား…..ဘယ္သူမွမေရာက္ၾကေသးဘူး စပယ္ပဲေရာက္ေသးတာ” အလိုက္သင့္ျပန္ေျဖရင္းသူ႔ကိုအကဲခတ္ၾကည့္လိုက္တယ္။ သူက အြန္လိုင္းကေန ခင္မင္ခဲ့တဲ့ ကြၽန္မသူငယ္ခ်င္းပါ။ မေန႔တေန႔ကမွ ႏိုင္ငံျခားက ျပန္ေရာက္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေတြ႕ဖို႔ ခ်ိန္းထားလို႔ ကြၽန္မလည္း ဒီဆိုင္ကိုေရာက္ေနတာ။ ဓာတ္ပုံေတြျမင္ဖူးထားေပမဲ့ ႐ုတ္တရက္အျပင္မွာဆိုေတာ့ ကြၽန္မဘယ္မွတ္မိပါ့မလဲ။ သူကေတာ့ ကြၽန္မကို တန္းၿပီးမွတ္မိတဲ့အျပင္ အရင္တည္းက အျပင္မွာခင္ဖူးတဲ့သူငယ္ခ်င္းလို ရင္းရင္းႏွီးႏွီးစကားေတြဘာေတြေျပာရင္း ေအးေဆးပါပဲ။ ႏွစ္ေယာက္သား မွာထားတဲ့အေအးေတြရေတာ့ စားပြဲတစ္ခုမွာ၀င္ထိုင္လိုက္ၾကတယ္။ “ဟဲဟဲ ကိုလတ္ဇင္က စပယ့္ကို တန္းမွတ္မိတာပဲေနာ္…စပယ္က မွတ္မိဝူးေတာ့္” စပ္ၿဖဲၿဖဲနဲ႔ကြၽန္မေျပာေတာ့ သူက “ မွတ္မိတာေပါ့ဟ ဓာတ္ပုံေတြဒီေလာက္ျမင္ဖူးေနတာ နင္ကအျပင္မွာလည္း ဒီ႐ုပ္ပဲကို “ ကြၽန္မရွက္ၿပဳံးေလးၿပဳံးမိတယ္။

အြႏ္ုလိုင္းမွာဓာတ္ပုံတင္ရင္ လွလွပပျပင္ဆင္ၿပီး ႐ိုက္ ၿပီးေတာ့မွအလွဆုံးပုံကိုေ႐ြးၿပီးတင္တာေလ။ အဲတာကိုအျပင္နဲ႔တူတူပဲေျပာေတာ့ေပ်ာ္တာေပါ့ေနာ္ ။ခနၾကာေတာ့ ခ်ိန္းထားတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြေရာက္လာၿပီမို႔ ကြၽန္မတို႔ အင္းလ်ားကန္ေဘာင္ဘက္ကို ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျခာက္ေယာက္ ခုနစ္ေယာက္ေလာက္ေတာ့ရွိတယ္။ အားလုံးက ကြၽန္မနဲ႔ အျပင္မွာရင္းႏွီးၿပီးသားေတြပါ။ ကိုလတ္ဇင္တစ္ေယာက္ကိုပဲ…ခုမွေတြ႕ဖူးၾကတာေလ။ ဒါေပမဲ့ အြန္လိုင္းမွာ ရင္းႏွီးၿပီးသားသူေတြဆိုေတာ့ အျပင္မွာလည္း ေျပာမနာဆိုမနာေတြပဲ။ သူငယ္ခ်င္းေတြက နင့္ကိုကို မပါဘူးလား….လို႔ ကြၽန္မကိုေမးၾကတယ္။ ကြၽန္မလည္း သူကနယ္မွာေနတာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း တစ္ခါတေလမွ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ရန္ကုန္ကိုလာတာျဖစ္ေၾကာင္း တစ္ေယာက္လာေမးလိုက္ရွင္းျပလိုက္နဲ႔ စိတ္ေတာင္ညစ္လာတယ္ တကယ္။ ကန္ေဘာင္မွာ မုန္႔စားလိုက္ စကားေျပာလိုက္ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္လုပ္ၾကၿပီးေတာ့ အိမ္ျပန္ၾကဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ လမ္းေၾကာင္းတူတဲ့သူေတြ စုၿပီး Taxi ငွားဖို႔ ေမးၾကတယ္။ ကိုလတ္ဇင္ရယ္၊ ေနာက္ထပ္ ကြၽန္မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရယ္က ျပန္မဲ့လမ္းတူေတာ့သုံးေယာက္သား Taxi နဲ႔အတူျပန္လာၾကတယ္။ ေျပာရအုံးမယ္ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးကလည္း ခင္တာသိပ္မၾကာေသးေပမဲ့ ငယ္ေပါင္းလိုေပါင္းတာ။ သူကလည္း ရည္းစားထည္လဲတြဲ ကိုယ္ကလည္း ရည္းစားနဲ႔ဆိုေပမဲ့ ေတြ႕ၾကရင္ ခ်စ္ရယ္ သဲရယ္ဆိုၿပီး ပါးေလးကိုင္လိုက္ ေမးေလးကိုင္လိုက္ လက္ေလးတြဲလိုက္နဲ႔ လုပ္ေနၾကတာ။ ကိုကိုကလည္း အဲဒါမ်ိဳး အရမ္းသ၀န္တိုတတ္တာေလ။ အဲဒီေကာင္ေတြနဲ႔မေပါင္းနဲ႔လို႔မေျပာ႐ုံတမယ္ပဲ။

ကြၽန္မကလည္း တားေလ အ႐ြဲ႕တိုက္ေလသမားဆိုေတာ့ ကိုကိုက ေလေျပေလးထိုးထိုးၿပီးေျပာရွာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ကြၽန္မတို႔က ႐ိုး႐ိုးသားသားေပါင္းတာေလ။ ဘာအကန္႔မွမရွိဘူး။ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္လုံေတာ့ ကြၽန္မသူတို႔နဲ႔ သြားေတြ႕တိုင္း ကိုကို႔ကို ေျပာျပပါတယ္။သူသံသယမျဖစ္ေပမဲ့ ဖုန္းေတြတဂြမ္ဂြမ္ဆက္ၿပီး မျပန္ေသးဘူးလား…အခုဘယ္မွာလဲ…ေနာက္က်ေနၿပီ အိမ္မျပန္ေသးဘူးလား ဘာညာနဲ႔ ဂ်စ္တိုက္တာမ်ိဳးေတြေတာ့ ခံရတာေပါ့။ ဇာတ္ရည္လည္ေအာင္ နဲနဲရွင္းျပထားအုံးမယ္။ ကြၽန္မနာမည္က စပယ္ပြင့္ဝါ ပါ။ အသက္၂၀ေက်ာ္ေလာက္ ရွိၿပီး ေလာေလာဆယ္ company တစ္ခုမွာအလုပ္လုပ္ေနတယ္။ ကြၽန္မစာ၀င္၀င္ေရးျဖစ္တဲ့ Online group ေလးတစ္ခုရွိပါတယ္။ အဲဒီကေန တဆင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြရၿပီး ကိုယ့္အနီးအနားမွာေနတဲ့သူေတြျဖစ္ေနရင္ အျပင္မွာလည္း ျမင္ဖူးေအာင္ ဆုံဖို႔ ခ်ိန္းၾကတာေပါ့။ ကိုကိုကလည္း အလုပ္ကိစၥနဲ႔ရန္ကုန္တက္လာတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ႀကဳံေနတာနဲ႔ ေတြ႕ျဖစ္ၾကတာပါ။ အမွန္ဆိုအြန္လိုင္းမွာက သူနဲ႔ကြၽန္မသိပ္မခင္ဘူး။ စကားေတာင္မေျပာဖူးဘူး။ အျပင္မွာေတြ႕ေတာ့လည္းအဲတိုင္းပါပဲ။ သူကစကားသိပ္ မေျပာပါဘူး။ ကြၽန္မလည္း တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔စေနာက္ေနတာနဲ႔ သတိေတာင္မထားမိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူက အဲဒီကတည္းက ကြၽန္မကိုသေဘာက်သြားပုံရတယ္။ ေနာက္ရက္ေတြက်ေတာ့ စကားလာလာေျပာတယ္။ သိပ္ေတာင္မၾကာလိုက္ပါဘူး။ ရည္းစားစကားေျပာေတာ့တာပဲ။ အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ သူကကြၽန္မႀကိဳက္တဲ့ပုံစံမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါက ႐ုပ္ရည္ပိုင္းကိုေျပာတာ။

စိတ္ဓာတ္ပိုင္းက်ေတာ့လည္း ခုမွစသိတဲ့သူဆိုေတာ့ ေကာင္းတယ္ ဆိုးတယ္ မခြဲျခားႏိုင္ေသးဘူးေလ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္မမွာျပသနာတစ္ခုတက္ေနတယ္။ အဲဒါဘာလဲဆိုေတာ့ ကြၽန္မနဲ႔အရမ္းခင္တဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္တဲ့ ေဇာ္ေဇာ္နဲ႔ မထင္မွတ္ပဲရည္းစားေတြျဖစ္သြားတာပါ။ ကြၽန္မသူ႔ကို မခ်စ္ဖူး။ သူကကြၽန္မကို ႀကိဳက္ေနတာ ၾကာလွၿပီ။ ေျပာရရင္ အလယ္တန္းကတည္းကပါ။ ေဇာ္ေဇာ္နဲ႔ ကြၽန္မက ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုေတာ့ ေျပာမနာဆိုမနာ အတြင္းသိအစင္းသိေတြ ၿပီးေတာ့အဲဒီတုန္းက စိတ္ကလည္း တအားညစ္ေနတဲ့အခ်ိန္….အရက္ေသာက္ခ်င္တယ္ဆိုၿပီး သူ႔ကိုေခၚေသာက္ရင္းျဖစ္ကုန္တာ။ မူးလာေတာ့ သူက ဖြင့္ေျပာၿပီး ကြၽန္မကလည္း……..အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ သိပ္ေတာင္မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ဘာေတြေျပာခဲ့မိလည္းဆိုတာ…အေျဖေပးမိလား မေပးမိလားလည္းမမွတ္မိဘူး။ သူကအတင္းဖက္ၿပီးကစ္ဆင္ေတြဆြဲတာေတာ့ မွတ္မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူကအဲ့ေလာက္နဲ႔ရပ္ၿပီး ကြၽန္မကိုအိမ္ျပန္ပို႔ေပးပါတယ္။ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ ဘာျဖစ္မွန္းေတာင္ကြၽန္မမမွတ္မိဘူး။ ေဇာ္ေဇာ္ကေတာ့ ကြၽန္မကိုသူ႔ရည္းစားအျဖစ္ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ႀကီးမွတ္ယူလိုက္တယ္။ အဲဒီမွာပ်ားတုပ္ေတာ့တာပဲ။ ကြၽန္မ တကယ္ဆိုးပါတယ္။ ကြၽန္မစိတ္ေတြကအရမ္းကိုေလလြင့္ ေနခ်ိန္မွာ အရက္ကိုဖိေသာက္တယ္။

ေသာက္ေတာ့ ေဇာ္ေဇာ္နဲ႔ခုလိုေတြ မွားကုန္တယ္။ အရင္က ျဖဴစင္ခဲ့တဲ့သူငယ္ခ်င္းသံေယာဇဥ္ေလးက အဲဒီတစ္ရက္နဲ႔တင္ ေရစုန္ေမ်ာေတာ့တာပါပဲ။ ေဇာ္ေဇာ္ တစ္ေယာက္ကေတာ့ အရမ္းကိုေပ်ာ္ၿပီး သူ႔အလုပ္ကသူေတြနဲ႔ေတာင္ကြၽန္မကို မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ေသးတယ္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ကြၽန္မက အရမ္းခ်စ္ခဲ့တဲ့ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရက္ရက္စက္စက္တဖက္သတ္လမ္းခြဲျခင္းကို ခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဘယ္ေယာက္်ားရဲ႕အခ်စ္ကိုမွအယုံအၾကည္မရွိေတာ့တဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ပါ။ အီစီကလီေတြေလွ်ာက္ထားရင္း စိတ္ေပ်ာ္ေအာင္ေနေနေပမဲ့ ႐ိုးသားတဲ့သူငယ္ခ်င္းသံေယာဇဥ္ကို အေရာင္ဆိုးမိတဲ့အထိ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္လို႔မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိဘူး။ အခုေတာ့စိတ္ထဲကမပါဘဲ ရည္းစားတစ္ေယာက္ရ…..ျဖတ္ဖို႔ကလည္းခ်က္ခ်င္းႀကီးမေျပာရဲေတာ့ ေမ်ာၿပီးတြဲေနရတယ္။ သူေရာကြၽန္မေရာ အလုပ္ေတြရွိေတာ့ ညေနအလုပ္ဆင္းခ်ိန္ေလာက္ပဲေတြ႕ရတာပါ။ အိမ္တူတူျပန္ေတာ့ Taxi ေပၚမွာ ဒင္းက ပါးစပ္သရမ္းလိုက္ လက္သရမ္းလိုက္လုပ္ေသးတယ္။ လူလစ္ရင္လစ္သလို ခိုးနမ္းတယ္။ ရင္သားေတြကိုလည္းအတင္းကိုင္ၿပီးျဖစ္ညႇစ္တယ္။ ကြၽန္မကအဲလိုအက်င့္ ေတြကိုမႀကိဳက္ဖူးရွင့္။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ဆိပ္ကြယ္ရာမွာသာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနရင္ေနျဖစ္မယ္။ ဒီလို လူေတြျမင္ႏိုင္တဲ့ Taxi ေပၚႀကီးမွာ ေသာင္းက်န္းတာမ်ိဳးေတာ့လုံး၀မႀကိဳက္ဖူး။ အဲဒီလိုမ်ိဳးမလုပ္ဖို႔ မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႔ေဇာ္ေဇာ့္ကိုေျပာရတယ္။

သူကေတာ့က်ားေခ်ာင္းသလိုေခ်ာင္းတယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ေနာက္တခါ႐ုံးပိတ္ရက္က်ေတာ့ အျပင္ထြက္ဖို႔ေခၚတယ္။ ကြၽန္မတို႔႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္ၾကတယ္။ သူကအတြဲခုံ၀ယ္မယ္ေျပာေပမဲ့ ကြၽန္မက မ်က္စိအားမေကာင္းလို႔အတြဲခုံဆိုရင္ပိတ္ကားနဲ႔ေဝးၿပီး ၾကည့္ရတာအားမရဘူးလို႔ ဥာဏ္ဆင္ၿပီး ေရွ႕ခုံေတြပဲ ၀ယ္လိုက္တယ္။ ဒါေတာင္မွ သိပ္အလြတ္မေပးခ်င္ပါဘူး။ ႐ုပ္ရွင္ပိတ္ကားက အေမွာင္ခန္းေတြျပတဲ့အခါ ကြၽန္မမ်က္ႏွာကိုဆြဲလွည့္ၿပီး အနမ္းေတြေပးေတာ့တယ္။ေဇာ္ေဇာ္ကလူကသာပိန္တာရယ္…သူ႔အနမ္းေတြကအား အရမ္းပါတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္႐ုံတင္မကဘူး လွ်ာကိုပါကြၽန္မပါးစပ္ထဲထိုးထည့္ၿပီးလွည့္ပတ္ေနတယ္။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းမာက်စ္က်စ္ေတြကလည္း ကြၽန္မရဲ႕အိၿဖိဳးေနတဲ့ရင္သားေတြကို အတင္းဆုပ္ကိုင္လာတယ္။ ကြၽန္မ၀တ္ထားတာလည္ပင္းေပါက္နဲနဲက်ယ္တဲ့တီရွပ္ဆိုေတာ့ လည္ပင္းေပါက္ထဲကေနလက္ေတြကိုထိုးထည့္ၿပီး ၀တ္ထားတဲ့ဘရာၾကားက ရင္သားကို အမိအရစမ္းၿပီးဆုပ္နယ္ေနတယ္။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကိုစမ္းမိသြားၿပီး အတင္းပြတ္ေခ်ေနလို႔ ကြၽန္မမွာအသံထြက္ေတာ့မလိုျဖစ္ၿပီး အံကိုႀကိတ္ထားရတယ္။ ေဘးမွာလူေတြနဲ႔ေလ။ ေနာက္ေတာ့သူ႔လက္ေတြက ကြၽန္မ၀တ္ထားတဲ့ဂ်င္းေဘာင္းဘီဇစ္ကိုျဖဳတ္ၿပီး အတြင္းထဲထိ ထပ္က်ဴးေက်ာ္လာတယ္။ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္ျဖစ္တဲ့ ရင္သားေတြကိုအမိအရအကိုင္ခံထားရတဲ့ကြၽန္မက သူ႔လုပ္ရပ္ေတြကိုမျငင္းႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ သူ႔လက္နဲ႔မထိခင္မွာပဲ ကြၽန္မပိပိေလးထဲက အရည္ေတြစိုသလိုလိုျဖစ္လာတယ္။

သူလုပ္ေနတာေတြကို ပါးစပ္ကဘာမွမေျပာေပမဲ့ကြၽန္မလက္ကိုင္အိတ္ေလးကိုသူ႔လက္၀င္ေနတဲေဘာင္းဘီေပၚတင္ၿပီးဖုံးေပးလိုက္တယ္။ေဘးကလူေတြ မျမင္ေအာင္ေလ။ သူ႔လက္ေတြက ကြၽန္မအတြင္းသားေတြနဲ႔ထိေနပါၿပီ။ အေပၚကေန ကိုင္ၿပီးပြတ္ေနရင္းနဲ႔ လက္တစ္ေခ်ာင္းကိုကြၽန္မပိပိေလးထဲထိုးထည့္လိုက္တယ္။ အရည္ေတြလည္း စိမ့္ေနေတာ့ ဇြပ္ကနဲ၀င္သြားတာေပါ့။ ကြၽန္မအသံမထြက္ရဲဘဲ သူ႔ပခုံးနဲ႔ကိုယ့္ပါးစပ္ကိုထိၿပီးပိတ္ထားရတယ္။ ညည္းမိမွာစိုးလို႔။ ႐ုပ္ရွင္ကဘာေတြျပေနမွန္းေတာင္မသိလိုက္ပါဘူး။ ကြၽန္မအာ႐ုံေတြကသူ႔လက္ေတြေပၚပဲ ေရာက္ေနတာေလ။ အလုပ္မ်ားေနတဲ့သူ႔လက္ေတြကို ကြၽန္မလက္နဲ႔လွမ္းကိုင္ၿပီးရပ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ သူ႔ပစၥည္းကဘယ္လိုေနတယ္ မသိဘူး။ လက္ခလယ္ကေတာ့အေတာ္ရွည္သား။ သူထုတ္လိုက္သြင္းလိုက္လုပ္ေနတာခံေနရင္း လုပ္ပါမ်ားေတာ့ ကြၽန္မအထဲက နာလာတယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပီးလားမပီးလားေတာ့မသိဘူး။ အရည္ေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ထြက္ေနပါတယ္။ ႐ုပ္ရွင္ၿပီးမွဘဲ Toilet ၀င္ၿပီး သန္႔ရွင္းေရးလုပ္လိုက္တယ္။ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ၿပီးျပန္ထြက္လာၾကေတာ့သူကဟို၀င္ခ်င္သလို ဒီ၀င္ခ်င္သလို လုပ္ေသးတယ္။ ကြၽန္မကလည္း ဘာလိုလိုညာလိုလိုနဲ႔ျငင္းၿပီး မုန္႔ေလးဘာေလးစားၿပီး ျပန္လာၾကတယ္။ကြၽန္မ ေဇာ္ေဇာ့္ကိုမခ်စ္ဘဲ ဘာလို႔တြဲရလဲဆိုရင္ အားနာလို႔ပါ။ ဟုတ္ပါတယ္ အားနာလို႔ခါးပါပါေနရၿပီေလ။

သူက ကြၽန္မအႏြံတာေတြအရမ္းခံခဲ့တယ္။ ကြၽန္မအေပၚအရမ္းဂ႐ုစိုက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲလိုလူမ်ိဳးကို ငါနင့္ကိုမခ်စ္ပါဘူး အရက္မူးၿပီး လက္ခံလိုက္မိတာပါ လို႔ ကြၽန္မဘယ္လိုေျပာထြက္ပါ့မလဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ သူစိတ္ေက်နပ္ေအာင္ခဏတစ္ျဖဳတ္တြဲတာပါ။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္မလြန္ခင္ သူ႔ကိုအညင္သာဆုံးနည္းနဲ႔ ျဖတ္ဖို႔ ကြၽန္မစဥ္းစားထားၿပီးသားပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုကိုက ေပၚလာခဲ့တာ။ ေတြ႕ဖူးတာမွ ႏွစ္ရက္တပိုင္းရွိေသးတာကို အတင္းႀကီး ဖုန္းေတြဆက္ အေျဖေတြေတာင္း လုပ္ေတာ့တာပဲ။ ေဇာ္ေဇာ္ကလည္း တေန႔ထက္တေန႔ ေရာဂါေတြရင့္ေနၿပီေလ။ ဟိုသြားရေအာင္ ဒီသြားရေအာင္ေခၚေနၿပီ။ ကြၽန္မကျငင္းထားေတာ့သူလည္း ညစ္ၿပီး ကြၽန္မကို မဆက္သြယ္ပဲ ဂိမ္းပဲသြားသြားေဆာ့ေနတယ္။ကြၽန္မလည္း အဲဒါကိုအေၾကာင္းျပၿပီး နင္ကငါ့ကိုဂ႐ုမစိုက္ဘူးဘာညာနဲ႔ သူ႔ကို စိတ္ေကာက္ပ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့တစ္ခါတည္းကိုကို႔ကို အေျဖေပးလိုက္ေတာ့တာပဲ။ ကိုကို႔ကိုအေျဖေပးၿပီးေတာ့မွ ငါ့မွာ ခ်စ္သူရွိေနၿပီ….လမ္းခြဲၾကရေအာင္ဆိုၿပီး ေဇာ္ေဇာ့္ကို ေျပာလိုက္တယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူကလည္း အဲဒီ့အခ်ိန္ အလုပ္နဲ႔ ခရီးထြက္သြားရတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကြၽန္မကိုလာေတြ႕ၿပီး ပြားလို႔မရေတာ့ဘူးေလ။ သူျပန္ေရာက္ေတာ့ ကြၽန္မကိုေတြ႕ဖို႔ႀကိဳးစားေသးေပမဲ့ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကြၽန္မဲ ျငင္းလိုက္ပါတယ္။

သူလည္းဆက္မႀကိဳးစားေတာ့ဘူး။ နဲနဲေတာ့ထူးဆန္းတယ္ေနာ္။ ကိုယ့္ကို ငယ္ငယ္ေလးထဲက သိပ္ခ်စ္ခဲ့ပါတယ္ဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ျဖတ္ရတာ အဲေလာက္လြယ္မယ္ေတာင္ ကြၽန္မထင္မထားဘူး။ ကြယ္ရာမွာအသဲကြဲေနလားမသိေပမဲ့ ေဇာ္ေဇာ္က ဖုန္းဆက္တာေတြ ကြၽန္မအိမ္နဲ႔အလုပ္ကိုလည္းသိေနရဲ႕သားနဲ႔ေတြ႕ဖို႔ႀကိဳးစားတာေတြ မလုပ္ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ကြၽန္မလည္း ေယာက္်ားေတြရဲ႕ အရမ္းခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့အခ်စ္ကို ပိုၿပီးအယုံအၾကည္မဲ့လာတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကိုကိုနဲ႔ကြၽန္မ တစ္ေယာက္အေၾကာင္းတစ္ေယာက္သိပ္ေတာင္မသိေသးခင္ ရည္းစားေတြျဖစ္လာတယ္။ ခ်စ္သူေတြဆိုေပမဲ့ ကိုကိုကနယ္ကမို႔ တစ္လတစ္ခါ ႏွစ္ခါေလာက္ပဲေတြ႕ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ကြၽန္မကလည္း အဲဒါကိုသေဘာက်ပါတယ္။ ခါတိုင္းလိုပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေတြ႕လိုက္ ေလွ်ာက္သြားလိုက္ ေလွ်ာက္စားလိုက္ လုပ္လို႔ရတယ္ေလ။ ကိုကိုပါရင္စိတ္က နဲနဲက်ဥ္းက်ပ္တယ္။ ကြၽန္မက ေယာက္်ားေလးသူငယ္ခ်င္းမ်ားတယ္။ ကိုကို႔ကိုပါေခၚၿပီး သူတို႔နဲ႔ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္ သူတို႔က စလိုက္ေနာက္လိုက္ရင္ ၾကည့္တဲ့ကိုကို႔မ်က္လုံး၊ ျဖစ္သြားတဲ့ကိုကို႔မ်က္ႏွာကို သူတို႔ သိလားမသိလား မသိေပမဲ့ ကြၽန္မအားနာမိတယ္။

ရည္းစားျဖစ္ၿပီး ႏွစ္လေလာက္ေနေတာ့ ကိုကိုက ဘီယာသြားေသာက္ရေအာင္ဆိုၿပီးေခၚပါတယ္။ ဟိုတယ္တစ္ခုကိုေရာက္သြားတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္မက အျပင္းေတြပါခ်တတ္ေနၿပီဆိုတာ သူမသိဘူိး။ အဲဒီ့မွာ စားရင္းေသာက္ရင္းနဲ႔ သူက ကြၽန္မကိုဖက္ၿပီး ခုတင္ေပၚေခၚသြားတယ္။ အ၀တ္ေတြဟိုခြၽတ္ဒီခြၽတ္နဲ႔ အကုန္လည္းကုန္ေရာ ေစာင္ႀကီးၿခဳံၿပီး ဘာဂ်ာေပးေတာ့တာပဲ။ ကြၽန္မလည္း ဘီယာအရွိန္ေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ ရင္ခုန္သံေတြတဒိန္းဒိန္းနဲ႔ေပါ့။ ဂ်ာလို႔အားရေတာ့မွ ေစာင္ၿခဳံထဲက ေခြၽးေတြသီးေနတဲ့သူ႔မ်က္ႏွာထြက္လာၿပီး သူ႔ကိုယ္ေပၚကေအာက္ခံေဘာင္းဘီကိုဆြဲခြၽတ္လိုက္တယ္။ သူ႔ပစၥည္းက ေတာ္ေတာ္ႀကီးပါတယ္။ ကြၽန္မစိတ္ထင္ခုနစ္လက္မေက်ာ္ေက်ာ္ေတာ့ရွိမယ္ထင္တယ္။ လုံးပတ္ကလည္းခပ္ထြားထြားပဲ။ ကိုကို႔မတိုင္ခင္ေတြ႕ခဲ့တဲ့ ဘဲေတြရဲ႕ ပစၥည္းေတြက စံမမွီတန္းမမွီလို႔ေတာင္ေျပာလို႔ရတယ္။ ေဇာ္ေဇာ့္ပစၥည္းကိုေတာ့ကြၽန္မ မေတြ႕ဖူးလိုက္ဘူး။ ေတြ႕ဖူးဖို႔ေနေနသာသာ လက္နဲ႔ေတာင္ မစမ္းဖူးပါဘူး။ ဆက္ေျပာရရင္ကိုကိုကသူ႔ပစၥည္းကိုထုတ္ၿပီးတာနဲ႔ ကြၽန္မကို စၿပီးမိတ္ဆက္ေပးေတာ့တာပဲ။ “ကိုကို သြင္းလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္ ခ်စ္” ကြၽန္မရီေဝ၀နဲ႔ ကိုကို႔မ်က္ႏွာကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဒီအေျခေနေရာက္မွ မသြင္းနဲ႔ေျပာလို႔လည္း နားေထာင္မွာမွမဟုတ္ေတာ့ပဲ။ ေခါင္းကိုပဲၿငိမ့္ျပလိုက္တယ္။ ေတာင့္တင္းသန္မာေနတဲ့သူ႔ပစၥည္းႀကီးက ကြၽန္မကိုယ္ထဲကို တစ္ရစ္ခ်င္းတိုး၀င္လာတယ္။

ကြၽန္မႏႈတ္ခမ္းကိုဖိကိုက္ၿပီး အိပ္ယာခင္းစကို လက္နဲ႔ဆုပ္ထားမိတယ္။ မႀကဳံဖူးတဲ့အ႐ြယ္အစားမို႔ ကြၽန္မကိုယ္အတြင္းထဲက နည္းနည္းနာသလိုလို ရွိပါတယ္။ ကိုကိုက ကြၽန္မႏႈတ္ခမ္းေတြကိုဖိကပ္စုပ္နမ္းလိုက္ၿပီး နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ျဖစ္ေနတဲ့ရင္သားေတြကို လက္နဲ႔ တယုတယ ဆုပ္ၿပီးအသာျဖစ္ညႇစ္ေပးပါတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ညည္းသံခပ္တိုးတိုးက ဟိုတယ္ခန္းေလးထဲမွာ စည္းခ်က္ညီညီထြက္ေပၚေနတယ္။ ကုတင္ေပၚမွာေတာ့ ပက္လက္အေနအထားနဲ႔လွဲေနတဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ ေပါင္ေတြကို ကိုကိုကလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ထိမ္းကိုင္ထားၿပီး အေပၚကအုပ္မိုးရင္း ပန္းတိုင္ေရာက္ေအာင္အားႀကိဳးမာန္တက္ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ ကိုကိုနဲ႔မေတြ႕ခင္ေရွ႕မွာ ရည္းစားႏွစ္ေယာက္ေလာက္ထားဖူးခဲ့တယ္ဆိုေပမဲ့ ကိုကိုနဲ႔ဒီေန႔ပထမဆုံး အေတြ႕အႀကဳံဆိုေတာ့ ကြၽန္မရွက္ၿပီးမ်က္စိေတြမွိတ္ထားမိတယ္။ “ခ်စ္….ခ်စ္ၿပီးေတာ့မလား ကိုကိုၿပီးလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္” “အင္း..အင္း” ကြၽန္မညည္းရင္းညဴရင္းပဲျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ ကြၽန္မ ရည္းစားေတြလည္းထားဖူးခဲ့ၿပီး ခုလိုလည္း အတူေနခဲ့ဖူးၿပီးမွ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ၿပီးတယ္ဆိုတာကို မခံစားဖူးေသးဘူးဆိုရင္ ယုံၾကပါ့မလားေနာ္။ တကယ္ပါ။လိင္ဆက္ဆံခ်ိန္မွာ စိတ္ေက်နပ္မႈရရင္ၿပီးတာပဲ ၿပီးတယ္မၿပီးဘူးဆိုတာဘာအေရးလဲလို႔ပဲ ကြၽန္မသေဘာထားခဲ့ပါတယ္။ အခုလည္း ကိုကိုေမးတဲ့ ၿပီးေတာ့မလားဆိုတာကို အင္းလို႔ျပန္ေျဖတာမဟုတ္ပါဘူး။

သူ႔ကိုျမန္ျမန္ၿပီးခိုင္းလိုက္တာပါ။ အခ်ိန္ၾကာေတာ့ကြၽန္မအတြင္းသားေတြက စပ္သလိုက်ိန္းသလိုလိုျဖစ္လာၿပီေလ။ ကိုကိုက ျမန္ျမန္သြက္သြက္ႀကီး ၁၀ႀကိမ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ေဆာင့္ၿပီးတာနဲ႔ ကြၽန္မကိုယ္ထဲကို သုတ္ေရေတြပန္းထုတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ကိုကိုက ကြၽန္မကိုစိတ္ေက်နပ္မႈေပးႏိုင္ခဲ့တယ္ဆိုတာ မျငင္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ကြၽန္မသူ႔ကိုမခ်စ္ခဲ့ဘူး။ သူ႔အခ်စ္ကိုပဲသာယာခဲ့တာပါ။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ သူ႔ကိုခ်စ္သလိုလိုရွိေပမဲ့ ခုခ်ိန္ျပန္စဥ္းစားလိုက္ရင္ သူ႔ကိုမခ်စ္ခဲ့ဘူးဆိုတာ ပိုပိုသိလာပါတယ္။ခ်စ္သူေတြျဖစ္လာၿပီးမွ ကိုကို႔အေၾကာင္းကို တေျဖးေျဖးသိလာရတာဆိုေတာ့ လိင္ဆက္ဆံခ်ိန္မွာသူေပးတဲ့ သာယာမႈကလြဲရင္ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာသူ႔ကို ကြၽန္မမႀကိဳက္တဲ့ အခ်က္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိပါတယ္။ ကိုကိုနဲ႔ကြၽန္မက ရွစ္ႏွစ္ကိုးႏွစ္နီးပါး အသက္ကြာေနလို႔လားေတာ့မသိဘူး။ကိုကို႔ရဲ႕ ပစိပစပ္မ်ားတာ၊ ဇီဇာေၾကာင္တာ၊ သ၀န္တိုတာ၊ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာ အဲဒီ့စိတ္ေတြက သာမန္လူေတြထက္ပိုသလိုပဲလို႔ကြၽန္မခံစားရတယ္။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကိုသ၀န္တိုတာေလာက္ေတာ့ ကြၽန္မနားလည္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ ေယာက္်ားေလး သူငယ္ခ်င္းမွန္သမွ်ကို သံသယစိတ္နဲ႔ၾကည့္ၿပီး ေနာက္ကြယ္က်ရင္ ဘယ္ေကာင္ကဘယ္လိုမေကာင္းတာ ဆိုၿပီး ေျပာတာက်ေတာ့ ကြၽန္မသူငယ္ခ်င္းေတြဘက္က မခံႏိုင္သလို ကြၽန္မအေပၚလည္း မယုံၾကည္ရာေရာက္တယ္ မဟုတ္လား။ ကြၽန္မကလည္း သူအဲ့လိုလုပ္ေလ ပိုအ႐ြဲ႕တိုက္ခ်င္ေလဆိုေတာ့ သူနဲ႔ႀကိဳက္ေနတုန္းမွာပဲ ေနာက္ထပ္ဇာတ္လမ္းတစ္ခုေပၚလာေတာ့တာပဲ။

“စပယ္မ….နင့္တိုက္ခန္းေရွ႕ေရာက္ၿပီ ဆင္းေလ……” ကြၽန္မသူငယ္ခ်င္းလွမ္းေျပာလိုက္တဲ့အသံၾကားမွ ကြၽန္မလည္းအေတြးဆက္ျပတ္သြားေတာ့တယ္။ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ကိုလတ္ဇင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ကြၽန္မေနတဲ့တိုက္ခန္းေပၚတက္လာခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္မဇာတိက ပဲခူးမွာမို႔ ရန္ကုန္မွာ မိျဖဴနဲ႔ လြင္မာဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္နဲ႔တိုက္ခန္းစုငွားၿပီးေနပါတယ္။ ကြၽန္မအခန္းထဲေရာက္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လည္းျပန္ေရာက္ေနၾကၿပီ။ ကြၽန္မကိုျမင္တာနဲ႔ မိျဖဴက ၿပဳံးစိစိနဲ႔…. “ဟဲ့ စပယ္…ငါဒီေန႔ျပန္လာေတာ့ ငါတို႔တိုက္ေအာက္မွာ ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႕တယ္မွတ္လဲ” ကြၽန္မလည္းရခ်ိဳးဖို႔အ၀တ္ေတြခြၽတ္ေနရင္းစပ္ၿဖဲၿဖဲနဲ႔ျပန္ေမးလိုက္တယ္။ “ဘယ္သူလဲ နင့္ကိုႀကိဳက္ေနတဲ့နင္တို႔အလုပ္ထဲကကုလားႀကီးလား ဟိဟိ” “ေကာင္မ…အေကာင္းေျပာမလို႔ဟာကိုေနာ္……. အရင္တစ္ပတ္ကငါတို႔ကလပ္သြားေတာ့ နင္နဲ႔တြဲကတဲ့ ေကာင္ေလးေလ အျပန္ငါတို႔ကိုေတာင္ကားနဲ႔လိုက္ပို႔ေပးေသးတယ္ေလ ငါနာမည္ေမ့ေနတယ္ ဘဲေသြးဆိုလား ဟီးဟီးး” “ရဲေသြးပါဟဲ့ ..သူကဘာလာလုပ္တာတဲ့လဲ” “နင့္ကိုလာရွာတာေပါ့ ေကာင္မရယ္……..ဖုန္းမကိုင္လို႔တဲ့…………ငါလည္း နင့္အလုပ္ကအခ်ိန္ပိုဆင္းရတယ္ ဘာညာနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္…သူကနင့္အလုပ္ကဘယ္မွာလည္းေမးေနေသးတယ္…ငါက ေမးခ်င္ရင္တိုက္႐ိုက္ေမးပါ လို႔..ငါၾကားထဲကေန နင္ႀကိဳက္မွန္းမသိ မႀကိဳက္မွန္းမသိမေျပာခ်င္ဘူးလို႔ ေျပာေပးလိုက္တယ္…။

အဲေတာ့မွ သူလည္းလမ္းႀကဳံလို႔၀င္ၾကည့္တာပါတဲ့ ေျပာၿပီးလစ္သြားတာပဲ စပယ္တို႔မ်ားစြံခ်က္ေနာ္…ကိုကိုေဇာ္မင္းေအာင္ႀကီး တစ္ေယာက္လုံးရွိေနတာေတာင္ တန္းလန္းတန္းလန္းေတြက မ်ားခ်က္ပဲ ဟိဟိ” “ေအး ေခ်ာတဲ့လွတဲ့သူေတြဆိုေတာ့ ဒီလိုပဲေပါ့ဟာ”ကြၽန္မမိျဖဴကိုလွ်ာထုတ္ျပလိုက္ရင္းေရခ်ိဳးခန္းထဲ၀င္လာလိုက္တယ္။ေရခ်ိဳးေနရင္းရဲေသြးအေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိေသးတယ္။ ေကာင္ေလးက ၁၈ ၁၉ႏွစ္ေလာက္ပဲရွိအုံးမယ္။ တကၠသိုလ္တက္ေနတုန္းတဲ့။ စတိုင္ကခပ္မိုက္မိုက္ေလး။ မ်က္ႏွာကလည္း ကိုးရီးယားမင္းသားေတြလို ႏုႏုဖတ္ဖတ္နဲ႔။ ကြၽန္မကဒီလိုပုံစံမ်ိဳးမႀကိဳက္တတ္ပါဘူး။ပုံစံကသန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔မို႔ ကလပ္ထဲမွာ ကေနရင္း အတင္းႀကီးလာေရာေတာ့လည္း ေရလိုက္ငါးလိုက္ျပန္ဆက္ဆံလိုက္တာပါ။ အျပန္ကိုလိုက္ပို႔ရင္း ကြၽန္မတို႔ သုံးေယာက္ဖုန္းနံပါတ္ေတြေတာင္းသြားေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူဖုန္းဆက္တာက ကြၽန္မတစ္ေယာက္ထဲကို……..။ ရဲေသြးတစ္ေယာက္ကြၽန္မကိုေန႔ေရာညေရာဖုန္းဆက္ၿပီးက်ဴေနတာကို ကြၽန္မသူငယ္ခ်င္းေတြကို အသိမေပးဘဲထားခဲ့တယ္။ ညဘက္ကိုကိုနဲ႔ဖုန္းေျပာၿပီးတာနဲ႔သူ႔ဖုန္းကတန္း၀င္လာေတာ့ဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းမရိပ္မိၾကဘူးေလ။ သူတို႔ကလည္း သူတို႔ဘဲေတြနဲ႔ဖုန္းေျပာေနရတာနဲ႔ အာ႐ုံေတာင္စိုက္မိမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ေရခ်ိဳးၿပီးတာနဲ႔ ကိုကို႔ဖုန္းကတန္း၀င္လာလို႔ေျပးကိုင္ရတယ္။ မကိုင္မိဘဲ missed call မ်ားျဖစ္ေနရင္ရစ္လို႔ဆုံးမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ။

အခုေတာင္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေတြ႕မယ္ေျပာထားရက္နဲ႔ အိမ္ျပန္ေနာက္က်တယ္ဆိုၿပီး ရစ္ေနတာမၿပီးေတာ့ဘူး။ နားႏွစ္ဖက္လုံးထူပူေနေအာင္နားေထာင္ၿပီးေတာ့မွ ခါတိုင္းလိုပဲ အရမ္းခ်စ္လြန္းလို႔ပါ ခ်စ္ရယ္နဲ႔ အဆုံးသတ္ၿပီးဖုန္းခ်သြားတယ္။ ဟူး……ဒီဘဲႀကီးကိုျမန္ျမန္ျဖတ္လိုက္ရင္ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္လို႔စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ေတြးမိတယ္။ “ဟဲ့ စပယ္ နင့္ကိုကိုနဲ႔ျပတ္သြားၾကၿပီဆို…. ” ႐ုံးမွာအလုပ္လုပ္ေနရင္း Gtalk ကလွမ္းေမးလိုက္တဲ့ ကိုလတ္ဇင္ေၾကာင့္ လုပ္လက္စအလုပ္ခဏထားၿပီး ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။“ဟုတ္တယ္ ကိုႀကီး…စပယ္တို႔ျပတ္သြားၿပီ” “အမ္…ဘယ္လိုျဖစ္ၾကတာတုန္းဟာ….နင္တို႔ကလည္း…” “ဒီလိုပဲေလ..တစ္ပူၿငိမ္းတာေပါ့ အဟီး…. ” “အြန္…..ငါကေတာ့နင္အသဲေတြကြဲၿပီး ၀မ္းနည္းေနမလားလို႔…အရက္ေသာက္ၾကမလားလို႔အေဖာ္စပ္မလို႔…. ဟီးဟီး နင္ကဘာမွမျဖစ္ဘူးဆိုေတာ့ ထားပါေတာ့ ” “အမယ္ေလး…ေသာက္ခ်င္ရင္ေသာက္ေပါ့…..စပယ္တို႔က သူမ်ားလိုအသဲကြဲတယ္ဆိုၿပီးအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ေသာက္တာ မႈတ္ဖူး…ႀကိဳက္လို႔ေသာက္တာ ဟိဟိ ” “ ေအးေအး..အာ့ဆိုလည္း ဒီတပတ္စေနအားလား..ေတြ႕ၾကမယ္ တစ္ျခားသူေတြလည္းေခၚထားလိုက္မယ္” “စေနမအားဝူး….. တနဂၤေႏြလုပ္လိုက္ေနာ္” “ေအးၿပီးေရာ…အသဲကြဲတဲ့အထိမ္းအမွတ္နဲ႔နင္တိုက္ဖို႔ျပင္ထား ” “မကြဲပါဝူးဆိုေနမွ ” Computer screen ေပၚမွာ smiley အ႐ုပ္ေလးေတြ ရီျပလိုက္ လွ်ာထုတ္ျပလိုက္ စိတ္ဆိုးျပလိုက္နဲ႔ အလုပ္မ်ားေနၾကတာကို အဓိပါယ္မဲ့ေငး ၾကည့္ရင္း ကိုကိုနဲ႔ျပတ္သြားရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းက ကြၽန္မေခါင္းထဲေပၚလာတယ္။

ေျပာရရင္ကိုကိုနဲ႔ကြၽန္မျပတ္သြားတာ ရဲေသြးေၾကာင့္ပါ။ ကိုကိုနဲ႔ညတိုင္းဖုန္းေျပာ ၿပီးတာနဲ႔ ရဲေသြးကကြၽန္မဆီဖုန္းဆက္တယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ဆက္လို႔ကြၽန္မေျပာထားလို႔ပါ။ တစ္ညက်ေတာ့ ရဲေသြးနဲ႔ေျပာေနတုန္းကိုကိုက ေျပာစရာက်န္ေသးလို႔ ထပ္ဆက္ေတာ့ဖုန္းကမအားဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီဆက္ေတာ့လည္း မိျဖဴက အျပင္ေရာက္ေနတယ္။ လြင္မာက သူ႔ဘဲနဲ႔ေျပာေနလို႔ ဖုန္းမအားဘူး။အဲဒီ့မွာကိုကိုကကြၽန္မကိုမသၤကာျဖစ္သြားတယ္နဲ႔တူတယ္။ ေနာက္ေန႔ မေျပာမဆိုနဲ႔ ရန္ကုန္ေရာက္ခ်လာၿပီး ကြၽန္မ တို႔တိုက္ေရွ႕မွာ ေခ်ာင္းေနတာ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီေန႔က ရဲေသြးက႐ုံးလာႀကိဳၿပီး ျပန္လိုက္ပို႔ေပးတာနဲ႔ တည့္တည့္တိုးတိုးတယ္။ ရဲေသြးျပန္သြားတာနဲ႔ ကြၽန္မဆီလာၿပီး မ်ိဳးစုံစြပ္စြဲေတာ့တာပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာရဲေသြးနဲ႔ကြၽန္မအီစီကလီဆိုေပမဲ့ ဘာမွျဖစ္ၾကေသးတာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ သူက ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္မဟုတ္ေပမဲ့ ေဒါသသံနဲ႔ ေျပာေနေတာ့ အသံေတြကက်ယ္လာၿပီး လမ္းသြားလမ္းလာေတြနဲ႔ အနီးအနားလူေတြကလည္းၾကည့္ေနၾကတာ။ကြၽန္မလည္းရွက္လာတယ္။ သူ႔ကိုလည္းစိတ္ကုန္လာၿပီး ဘာမွရွင္းျပမေနခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ “ဟုတ္တယ္… ရွင္စြပ္စြဲတာေတြအားလုံးမွန္တယ္ ေက်နပ္ၿပီလား” လို႔ေျပာခ်ပလိုက္တယ္။ သူက သူေမွ်ာ္လင့္ထားပုံမရတဲ့ စကားကို ၾကားလိုက္ရသလိုမ်ိဳး တအံ့တၾသျဖစ္ၿပီး ခဏၿငိမ္သြားတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ေတာက္ တစ္ခ်က္ေခါက္ၿပီး ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ လွည့္ထြက္သြားေတာ့တာပဲ။ အဲဒီမွာတင္ ကိုကိုလို႔ကြၽန္မေခၚခဲ့တဲ့ ကိုေဇာ္မင္းေအာင္နဲ႔ ဇာတ္လမ္း တစ္ခန္းရပ္သြားပါေတာ့တယ္။ “မ..ေသာက္ေလ သိပ္လည္းမေသာက္သလိုပဲ…ဘာထပ္မွာေပးရမလဲ” ၿပဳံးၿပဳံးေလးေမးေနတဲ့ ရဲေသြးကို ကြၽန္မေခါင္းရမ္းျပၿပီး ေရွ႕ကဘီယာခြက္ကိုလွမ္းကိုင္လိုက္တယ္။ ဒီေကာင္ေလးက အၿပဳံးေတာ့ခ်ိဳသား။ ေသာက္ရင္းစားရင္း စကားေျပာရင္းနဲ႔ပဲ ကြၽန္မအရွိန္မလြန္ေအာင္ သတိထားေနတဲ့ၾကားက ေခါင္းထဲမွာေတာ္ေတာ္ မူးလာတယ္။ အန္ခ်င္သလိုလိုလည္းျဖစ္လာတာနဲ႔ Toilet ထဲ၀င္ၿပီး လုပ္စရာရွိတာေတြလုပ္ (အန္တာတို႔ ရႉရႉးေပါက္တာတို႔ေျပာတာ) ျပန္ထြက္လာေတာ့ သူက တံခါး၀မွာရပ္ေစာင့္ေနၿပီး “မ မူးေနၿပီးမလား..သြားၾကမယ္ ကြၽန္ေတာ္ျပန္လိုက္ပို႔မယ္” အဲလိုေျပာၿပီး ကြၽန္မကိုေခၚသြားတာ ဟိုတယ္တစ္ခုကိုပါ။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့တံခါးပိတ္ၿပီး႐ုံရွိေသး ကြၽန္မကိုနံရံမွာ ဆြဲကပ္…သူကထိုင္ခ်င္လိုက္ၿပီးကြၽန္မ၀တ္ထားတဲ့ဂါ၀န္အတိုေလးေအာက္ကို သူ႔ေခါင္းထိုးထည့္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မလည္း ဂါ၀န္အုပ္ေနတဲ့သူ႔ေခါင္းကိုကိုင္ထားရင္း ငါဘာလို႔ဒီကိုလိုက္လာမိပါလိမ့္..လို႔ မူးမူးနဲ႔ေယာင္ေတာင္ ေပါင္ေတာင္ျဖစ္ၿပီးစဥ္းစားေနမိတယ္။

သတိျပန္၀င္လာေတာ့ သူကကြၽန္မဂါ၀န္ကိုဆြဲခြၽတ္ၿပီးေနၿပီ။ သူနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္ေနတဲ့ကြၽန္မကိုယ္လုံးကို ဆြဲလွည့္လိုက္ၿပီးနံရံကိုလက္ေထာက္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ပန္တီ ပန္းႏုေရာင္ေလးကို ဆြဲခြၽတ္ခ်လိုက္ရင္း ကြၽန္မေျခေထာက္ေတြကို သူ႔လက္နဲ႔ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ဆီကိုင္ၿပီး ကားလိုက္တယ္။ သူ႔ေဘာင္းဘီကိုလည္းခြၽတ္လိုက္ၿပီး အေနာက္ကေနသူ႔ပစၥည္းနဲ႔ ေျခေထာက္ကားထားလို႔ နဲနဲဟေနတဲ့ ကြၽန္မအကြဲေၾကာင္းေလးကို ပြတ္ၿပီးဆြဲေနပါတယ္။ “ဟား……..ခ်စ္လိုက္တာမရယ္” သူ႔ပစၥည္းကိုထိုးထည့္ရင္းေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ ခ်စ္လိုက္တာလို႔ေျပာတာလား က်ပ္လိုက္တာလို႔ ေျပာတာလား မသဲကြဲလိုက္ဖူးရယ္။ တကယ္လည္းသူ႔ပစၥည္းကကြၽန္မကိုယ္ထဲမွာက်ပ္ညပ္ေနပါတယ္။ ေနာက္ေက်ာေပးထားတာ ေၾကာင့္ ကြၽန္မလွမ္းမျမင္ရေသးဘူး။ ထိန္းမရႏိုင္တဲ့ စိတ္ဆႏၵေၾကာင့္ ကြၽန္မေျခေထာက္ေတြပိုကားလာၿပီး တင္ကိုအေနာက္ပစ္ထားမိတယ္။ ဒီလိုပုံစံကေယာက္်ားေလးကအရပ္အရမ္းရွည္ေနရင္အဆင္မေျပတတ္ဖူးမဟုတ္လား။ သူကေတာ့ကြၽန္မနဲ႔အရပ္မတိမ္းမယိမ္းမို႔ အေနာက္ကေနအဲလိုထည့္ရတာ အဆင္ေျပပုံရတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ႀကိဳးသိုင္းေဒါက္ဖိနပ္ကိုမခြၽတ္ရေသးတာလည္းပါမွာေပါ့။ “အ..အားးး” ရဲေသြးရဲ႕ေဆာင့္ခ်က္ေတြပိုၿပီးျမန္လာသလို ကြၽန္မရဲ႕ညည္းသံေတြကလည္းပိုပိုက်ယ္လာတယ္။ တင္ေတြကိုလည္းအေနာက္ပစ္ၿပီး တန္ျပန္ေဆာင့္ေပးေနမိတယ္။

သူကေတာ့ ဘရာကြၽတ္သြားၿပီးျဖစ္တဲ့ ကြၽန္မရင္သားႏွစ္ဖက္ကို ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ေျခမြရင္း အျမန္ဆုံးႏႈန္းနဲ႔ေဆာင့္ရင္း ခရီးဆုံးကိုေရာက္ေအာင္ သြားေနပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကြၽန္မတင္သားေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔အတင္းဆြဲကပ္ဖိညႇစ္ရင္းက “ၿပီးေတာ့မယ္ ၿပီးေတာ့မယ္ မ…..အားးးအားးး” အသံမ်ိဳးစုံေအာ္ဟစ္ရင္း ကြၽန္မေနာက္ေက်ာကိုမွီဖက္လိုက္တယ္။ အိပ္ယာေပၚလွဲအိပ္ရင္း အေမာေျဖေနက်ေတာ့မွ သူ႔ပစၥည္းကိုကြၽန္မေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္မိတယ္။ အရွည္က သာမာန္ေလာက္ပဲ ……လုံးပတ္ကေတာ့ေတာ္ေတာ္ကိုႀကီးပါတယ္။တိုတိုတုတ္တုတ္ႀကီးေပါ့။ ကြၽန္မၾကည့္ေနတာကို သူေတြ႕သြားၿပီး သူ႔ပစၥည္းကိုလက္နဲ႔အုပ္ထားလိုက္တယ္။ “ဟိဟိ မၾကည့္ပါနဲ႔ မရယ္…သားဟာေလးက တိုတိုေလး” “အယ္ အဲေလာက္လည္းမတိုပါဘူး…လုံးပတ္ကေတာ္ေတာ္ႀကီးေနတယ္ေနာ္….. ေဆးေတြဘာေတြမ်ားစားထားလား” “အာ..မစားပါဘူး မရယ္…ဒါေအာ္ရီဂ်င္နယ္ပါ အဟိ……….ဒါနဲ႔… မမပူစီေလးကေလ အရမ္းက်ပ္ၿပီးေကာင္းတာပဲ သိလား” “ေအာ္…ဒါကေတာ့ နင့္ဟာႀကီးက ေတာ္ေတာ္တုတ္တာကိုး ရဲေသြးရဲ႕…က်ပ္မွာေပါ့” သူ႔ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးရင္း ေျပာလိုက္ေတာ့ သူကခပ္ၿပဳံးၿပဳံးနဲ႔ကြၽန္မႏႈတ္ခမ္းေတြကို ဖိကပ္ၿပီးနမ္းလိုက္တယ္။ လူသာငယ္ေပမဲ့ သူအေတြ႕အႀကဳံအျပည့္ရွိပုံရပါတယ္။ ဒီကိစၥမတိုင္ခင္က ကြၽန္မတို႔ညဘက္ေလွ်ာက္လည္ၾကရင္း ကားေပၚမွာ သူက ဟိုကိုင္ဒီႏႈိက္လုပ္ဖူးၿပီးၿပီ ဆိုေတာ့ သိပ္ရွက္မေနၾကေတာ့ဘဲ ဒီလိုပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာျဖစ္ၾကတာေလ။

အဲဒီ့ေန႔ ဟိုတယ္က မျပန္ခင္ သူနဲ႔ ႏွစ္ခါေလာက္ ထပ္ဆြဲျဖစ္ၾကပါေသးတယ္။ “ေစာင့္မွာေပါ့ေမာင္ရယ္…စိတ္ခ်ပါ” အလိုက္သင့္စကားေတြေျပာခဲ့ေပမဲ့ သူထြက္သြားကတည္းက ကြၽန္မ internet က သူသိတဲ့ ရွိသမွ် အေကာင့္ေတြကို မသုံးေတာ့ဘဲ အသစ္လုပ္လိုက္ၿပီး သူ႔ကိုအဆက္အသြယ္ျဖတ္လိုက္တာၾကာၿပီေလ။မသိတဲ့ႏိုင္ငံျခား Ph call ေတြလည္း black list သြင္းပလိုက္တာ။ ရည္းစားသက္တမ္းလည္း ဘယ္ေလာက္မွမရွိေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီလိုႏိုင္ငံျခားထြက္သြားတဲ့ခ်စ္သူကိုေစာင့္ေနၿပီး သူက ျဖတ္တာခံမဲ့အစား ကြၽန္မကပဲစၿပီးသံေယာဇဥ္ျဖတ္ပစ္လိုက္တယ္။ အေတြ႕အႀကဳံေတြအရ သူ႔လိုေကာင္ေလးမ်ိဳးေတြ ဘယ္လိုအခ်ိဳးခ်ိဳးတတ္တယ္ဆိုတာ ကြၽန္မသိၿပီးသား။ ကြၽန္မခန္႔မွန္းတာ မမွားပါဘူး။ သိပ္မၾကာခင္ပဲ ကြၽန္မဆီကို ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဖုန္းဆက္ၿပီး သူက ရဲေသြးရဲ႕ခ်စ္သူျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း…..ရဲေသြးကသစၥာေဖာက္ၿပီး ေနာက္တစ္ေယာက္တြဲေနတယ္ၾကားလို႔ စုံစမ္းေနတာ ခုမွပဲကြၽန္ဖုန္းနံပါတ္ကိုရတဲ့အေၾကာင္း…..သူတို႔ခ်စ္သူ ႏွစ္ေယာက္ကို မေႏွာက္ယွက္ဖို႔နဲ႔ အခုႏိုင္ငံျခားထြက္သြားၿပီးေတာ့ အြန္လိုင္းမွာေတြ႕တာေတာင္ ရဲေသြးက သူ႔ကိုအင္တင္တင္ဆက္ဆံေနတဲ့အေၾကာင္းေတြလာေျပာပါေတာ့တယ္။ ကြၽန္မရီရီေမာေမာနဲ႔ ဒီလိုေလးပဲ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ “သူထြက္သြားကတည္းက အမသူ႔ကိုအဆက္အသြယ္ျဖတ္လိုက္တာေလ…မယုံရင္သူ႔ကိုေမးၾကည့္လိုက္ ညီမေလး.. သူ႔မွာရီးစားရွိေနတာ သိလို႔ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး…အမဘာသာ ပ်င္းလာလို႔ သူ႔ကိုလည္း မယုံလို႔ ျဖတ္လိုက္တာ…။

ညီမေလး စိတ္မပူပါနဲ႔ သူအမကိုလုံး၀ဆက္သြယ္လို႔ရေတာ့မွာမဟုတ္ဖူး အမဖုန္းလည္း ေျပာင္းေတာ့မွာ…… အမကလည္းသူ႔ကိုအဆက္အသြယ္မလုပ္ေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ညီမေလးပဲသူ႔ကိုေျပာျပလိုက္ပါ….အခုညီမေလးအေၾကာင္း အမသိသြားၿပီဆိုေတာ့ အမသူ႔ကို မုန္းလိုက္ၿပီ ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကိုေပါ့…… အမလည္းအေၾကာင္းျပခ်က္ရသြားတာေပါ့ ဟင္းဟင္း လႏွစ္လေလာက္ေျခၿငိမ္ေနခဲ့တယ္။ရီးစားထားရတာလည္း ပ်င္းလာသလိုလိုမို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေလွ်ာက္သြားလိုက္ လည္လိုက္ပတ္လိုက္နဲ႔ပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနလိုက္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ ကိုလတ္ဇင္လည္း ပါတာေပါ့။ သူ႔အိမ္က ကြၽန္မေနတဲ့ေနရာနဲ႔ နီးေတာ့ ခဏခဏဆိုသလို ေတြ႕ျဖစ္ၾကပါတယ္။ တစ္ေနရာရာသြားခ်င္လို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္မွ အေဖာ္စပ္လို႔မရရင္ေတာင္ သူ႔ကို အၿမဲေခၚလို႔ရတယ္ေလ။ သူကလည္း ကြၽန္မေခၚရင္ အလုပ္ေတြအသာထားခဲ့ၿပီး ဘယ္ေနရာမဆို လိုက္တာကိုး။မိန္းကေလးေတြရဲ႕ အကဲခတ္ခန္႔မွန္းတတ္တဲ့စိတ္အရကိုလတ္ဇင္ႀကီးတစ္ေယာက္ခုတေလာ ကြၽန္မအေပၚအရင္လိုမ႐ိုးသားေတာ့ဘူး ဆိုတာကြၽန္မစိတ္ထဲအလိုလို သိေနတယ္။ သူ႔ပုံစံကိုေျပာျပရရင္ သူက အသား လတ္လတ္ ခပ္ပိန္ပိန္နဲ႔ သာမာန္႐ုပ္ရည္မ်ိဳးပါပဲ။ ကြၽန္မနဲ႔ အသက္ ၇ ႏွစ္ေလာက္ကြာေပမဲ့ ၀တ္ပုံစားပုံက လူငယ္တစ္ေယာက္လို မို႔ နဂိုအသက္ထက္ ငယ္တယ္ထင္ရတယ္။

ႏိုင္ငံျခားမွာ ေနဖူးခဲ့တယ္ဆိုေပမဲ့ ပညာနဲ႔လုပ္စားခဲ့တာမဟုတ္ဘဲ ရရာအလုပ္ ဆိုသလို လုပ္ခဲ့ရတာေၾကာင့္ သူကမခ်မ္းသာပါဘူး။ ဒီကိုျပန္လာၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔စပ္တူ ကိုယ္ပိုင္အလုပ္ေလး တစ္ခု အစပ်ိဳးဖို႔အခုမွ႐ုန္းကန္ေနရတုန္းပါ။ မိသားစုဆိုတာလည္း အေဖတစ္ေယာက္ပဲရွိေတာ့တာေၾကာင့္ အသက္ႀကီးလာတဲ့ အေဖႀကီးကို ျပန္ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ သားအဖႏွစ္ေယာက္တိုက္ခန္းေလးတစ္ခု၀ယ္ေနရင္း အလုပ္ႀကိဳးစားေနရသူပါ။ သူ႔ကိုစေတြ႕ကတည္းကသူမ်ားနဲ႔မတူတဲ့အခ်က္တစ္ခုကိုကြၽန္မသတိထားမိတယ္။ ႐ိုးသားျခင္းပါပဲ။ လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားမွာကြၽန္မရွာမေတြ႕ႏိုင္တဲ့အခ်က္ေပါ့။ ေလာကႀကီးကို ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္းၾကည့္တတ္ၿပီး စိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္းပဲ ေနတတ္ထိုင္တတ္တယ္။ ဘ၀သမားမို႔ အ၀တ္အစားအျပင္အဆင္ကလည္း အၿမဲ႐ိုး႐ိုးပဲျဖစ္ေနတတ္တယ္။ ဘယ္ေတာ့ မဆိုသူစကားေျပာလိုက္ရင္ တစ္ခုခုလုပ္လိုက္ရင္ သူစိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္း ေျပာတယ္ လုပ္တယ္ဆိုတဲ့ ႐ိုးသားမႈက သူ႔မ်က္ႏွာမွာ အထင္းသားေပၚေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အဲလို႐ိုးသားတဲ့သူတစ္ေယာက္က မ႐ိုးမသားျဖစ္ေနၿပီ ဆိုရင္ သူ႔မ်က္ႏွာထား နဲ႔ပုံစံက သိပ္သိသာပါတယ္။ ကြၽန္မထင္ထားတဲ့အတိုင္းပဲ သူတေန႔ေတာ့ကြၽန္မကိုဖြင့္ေျပာလာခဲ့ တယ္။ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ဘယ္ရက္ရယ္လို႔ေခါင္းထဲအတိအက်မရွိေပမဲ့ မွတ္မွတ္ရရျဖစ္ေနတဲ့ တနဂၤေႏြေန႔ေလး တစ္ခုမွာေပါ့။

အလုပ္မွာေျဖရွင္းခဲ့ရတဲ့ စိတ္ညစ္စရာကိစၥတစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ဘယ္မွမထြက္ခ်င္ပဲ အိမ္မွာပဲကြၽန္မေခြအိပ္ေနမိတယ္။ အဲလိုတုန္း ကိုလတ္ဇင္ဆီကဖုန္းလာတယ္။ ဘာလုပ္ေနလဲ ဘယ္မွမသြားဘူးလားတဲ့။ စိတ္ညစ္စရာေတြရွိလို႔ မသြားခ်င္ဘူးဆိုေတာ့ ဘီယာ၀ယ္လာခဲ့မယ္ တေနရာမွာေသာက္ၿပီး စကားေျပာရေအာင္တဲ့။ ကြၽန္မလည္း သူေျပာတာ လက္ခံလိုက္ၿပီး အ၀တ္အစားေတြဘာေတြေကာက္လဲ သူလာေခၚမဲ့အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ သူလာေတာ့ ညေန ၆နာရီေလာက္ရွိၿပီ။ ဘီယာပုလင္းေလးေတြ ကိုင္လို႔ ျမည္းစရာမုန္႔ေလးဘာေလး၀ယ္ရင္း သြားေနက် ကန္ေဘာင္ကိုပဲ လွည္းတန္းကေန ႏွစ္ေယာက္သား လမ္းေလွ်ာက္လာၾကတယ္။ ညေနေစာင္းမို႔ ျပည္လမ္းေပၚက တဝွီးဝွီးျဖတ္သြားၾကတဲ့ကားေတြနဲ႔အတူ ေဆာင္းတြင္းေလ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္က ကြၽန္မတို႔ကိုယ္ေပၚကို ျဖတ္သန္းတိုက္ခတ္ေနတယ္။ ေအးကနဲျဖစ္သြားတဲ့ပါးနဲ႔ နား႐ြက္ေတြကို ဂ်င္းဂ်တ္ကတ္ လက္ရွည္၀တ္ထားတဲ့ လက္ေတြနဲ႔ကိုင္အုပ္ရင္း ဆြယ္တာ လက္စက ခပ္ပါးပါးပဲ၀တ္လာတဲ့သူ႔ကို ခ်မ္းဘူးလား..လို႔ လွမ္းေမးလိုက္တယ္။ သူက ေခါင္းရမ္းရင္း ေသာက္လိုက္ရင္ေႏြးသြားမွာတဲ့။ ကြၽန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ကန္ေဘာင္ အစြန္က ေက်ာက္တုန္း ပန္းၿခံေလးထဲ ၀င္ထိုင္လိုက္ၾကတယ္။ အဲဒီ့ေနရာက ေက်ာက္တုန္းနဲ႔ သစ္ပင္ေတြကြယ္ေနလို႔ ဘီယာပုလင္းေတြကို လူျမင္သူျမင္ႀကီး ေမာ့စရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့။

ႏွစ္ေယာက္သား ဘီယာေလးေမာ့ရင္း ၀ယ္လာတဲ့ၾကက္ေၾကာ္ေလးျမည္းရင္း ရင္ေမာရတဲ့ကိစၥေလးေတြရင္ဖြင့္ရင္းေပါ့။ ကြၽန္မကေတာ့သိပ္မ်ားမ်ားစားစားေမာစရာမရွိဘူးရယ္။ ေပ်ာ္လို႔သာရန္ကုန္မွာအလုပ္လာလုပ္ေနတာ ပဲခူးမွာေနလည္း ကြၽန္မတို႔ မိသားစုကျပည့္စုံၾကတယ္။ အခုလည္း ရတဲ့လစာ ကိုယ္သုံးတာ မေလာက္တဲ့အျပင္ အိမ္ကေတာင္ လွမ္းေပး ေနရေသးတယ္ေလ။ အလုပ္ကလည္း တစ္ခါတေလစိတ္ရႈပ္စရာေလးေတြရွိတတ္ေပမဲ့ ေျပလည္သြားေတာ့လည္း ၿပီးသြားတာပဲမဟုတ္လား။ ကိုယ္စိတ္တိုင္းမက်တဲ့အခ်ိန္ ထြက္လိုက္႐ုံဆိုေပမဲ့ အေတြ႕အႀကဳံလည္းရေအာင္ contract သုံးႏွစ္လည္းျပည့္ေအာင္ေတာ့ မေက်နပ္တာေလးေတြသည္းခံၿပီး လုပ္ေန႐ုံပဲ။ သူကလည္း သူ႔အလုပ္အေၾကာင္း အဆင္မေျပေသးတာေလးေတြေျပာျပတာေပါ့။ ဟိုအေၾကာင္းဒီအေၾကာင္းေျပာၾကရင္း ကြၽန္မအရမ္းခ်စ္ခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတဲ့ ရီးစားေဟာင္းအေၾကာင္း သူကေမးလာတယ္။ ဘီယာအရွိန္ရီေဝ၀နဲ႔ အဲ့ဒီအေၾကာင္းေတြျပန္စဥ္းစားရတာ တမ်ိဳးႀကီးရယ္။ အတိတ္ကိုျပန္ေရာက္သြားသလိုမ်ိဳး ကြၽန္မရဲ႕ လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးအသံေတြကို နားေထာင္ေနရင္း နာက်ည္းစရာအခန္းေတြေရာက္ေတာ့ သူက ေတာ္ပါေတာ့ဟာတဲ့။ ငါေမးမိတာေဆာရီးတဲ့။ ေျပာရင္းနဲ႔ ကြၽန္မလက္ကိုဆုပ္ကိုင္ထားတယ္။ ဝဲတက္လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကို သူမျမင္ေအာင္ မ်က္ေတာင္ပုတ္ခက္ပုတ္ခတ္လုပ္ၿပီး ေခါင္းကိုငုံ႔လိုက္တာေတာင္ သူကျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္သြားေသးတယ္။

ကြၽန္မလက္တစ္ဖက္ကိုသူကကိုင္ထားၿပီး က်န္တဲ့တစ္ဖက္ကလည္းဘီယာပုလင္းကို ကိုင္ထားတာ ေၾကာင့္ မ်က္ရည္ေတြသုတ္ဖို႔ လက္မအားတဲ့ကြၽန္မရဲ႕မ်က္ႏွာကို သူကေမးေစ့ကေနဆြဲကိုင္ၿပီး မ်က္ရည္ေတြသူ႔လက္နဲ႔သုတ္ေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ကြၽန္မကိုစိုက္ၾကည့္ရင္း နင့္နင့္နဲနဲ စကားတစ္ခြန္းေျပာတယ္။ “အဲ့ဒီေကာင္အရမ္းကံေကာင္းတယ္” တဲ့။ ကြၽန္မရင္ထဲဆို႔နင့္နင့္ႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ရင္ထဲကၿငိမ္ေနတဲ့မီးေတာင္ကို သြားဆြလိုက္သလိုပဲ ေခ်ာ္ရည္ပူပူေတြကြၽန္မႏွလုံးသားကို ဖုံးလႊမ္းေနၿပီေလ။ သူက စကားစျပတ္ေအာင္မ်က္ႏွာလႊဲၿပီး တျခားအေၾကာင္းေတြ ေလွ်ာက္ေျပာ ေနေပမဲ့ ကြၽန္မစိတ္မ၀င္စားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တုံ႔ျပန္သံတိတ္ေနတဲ့ကြၽန္မကို သူကစကားေျပာေနရင္းတန္းလန္း လွည့္ၾကည့္လိုက္ရင္း သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်တယ္။ ကြၽန္မတို႔ၾကားျခားေနတဲ့ ေက်ာက္တုံးေလးေပၚေျပာင္းထိုင္လိုက္ၿပီး ကြၽန္မကို ဖက္ထားရင္းက သူၿငီးတယ္။ ငါ့ညီမရယ္…တဲ့။ သူ႔ရင္ခြင္ထဲကို ေခါင္းမွီလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မဆီက ရႈိက္သံသဲ့သဲ့ေလးထြက္လာတယ္။ သူၾကားမၾကားေတာ့မသိဘူး။ စကားကို ဆက္လိုက္တယ္။ ငါနင့္ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ဟာ…တဲ့။ အင္…….။ ဗီဒီယိုဇာတ္လမ္းတစ္ခုကိုၾကည့္ေနရင္း pause ကိုႏွိပ္လိုက္သလိုမ်ိဳးပဲ ရည္းစားေဟာင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ကြၽန္မခံစားခ်က္ေတြ တိခနဲရပ္သြားတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ၿပီးသားစကားဆိုေပမဲ့ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့အခ်ိန္မွာ ၾကားလိုက္ရတာမို႔ ကြၽန္မ႐ုတ္တရက္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးျဖစ္သြားတာရယ္။

အင္…ဆိုၿပီး မသဲမကြဲအသံနဲ႔အတူ ကြၽန္မသူ႔ကိုေခါင္းေထာင္ၾကည့္လိုက္တယ္။ တစ္ျခားအခ်ိန္ေတြဆို ထားပါေတာ့။ ဒီလိုအခ်ိန္ႀကီးမွာ သူေျပာလိမ့္မယ္လို႔ ကြၽန္မထင္မထားဘူး။ တကယ္ထင္မထားဘူး။ သူကေတာ့ ဖီးလ္အျပည့္နဲ႔ ဆက္ေျပာေနတယ္။ “ငါနင့္ကိုခ်စ္ေနခဲ့တာၾကာၿပီ….ငါ့ဘ၀ငါ့အေျခအေနနဲ႔ နင္စိတ္ဆင္းရဲမွာဆိုးလို႔ေျပာဖို႔ခ်ိန္ဆခဲ့ရတာ… နင္ခုလိုမ်ိဳး တျခားတစ္ေယာက္အတြက္ငိုေနတဲ့မ်က္ရည္ေတြကို ငါ့မၾကည့္ရက္ဖူးဟာ………ၿပီးေတာ့ နင္ဒီလိုအခ်စ္ႀကီးပုံမ်ိဳး ငါတစ္ခါမွမေတြ႕ဖူးဘူး…….ငါေလးလည္းေလးစားတယ္ အားလည္းအားက်တယ္…. ဒါေတြနားေထာင္ရေတာ့ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါတို႔ခ်စ္သူျဖစ္လာခဲ့ရင္ေတာင္ နင္သူ႔ကိုခ်စ္တဲ့အခ်စ္မ်ိဳး တ၀က္ေလာက္ေတာင္ ငါမရရင္ မရပါေစ… ငါကေတာ့နင့္ကိုအဲလိုမ်ိဳးခ်စ္သြားခ်င္တယ္ သိလား…” အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနတဲ့ကြၽန္မကို ေဒါသျဖစ္သလိုလို ရွက္သလိုလို စိတ္ေတြက လႈပ္ႏိုးလိုက္သလိုပဲ။ကြၽန္မအခ်စ္က သူေျပာသလို ေလးစားေလာက္တဲ့အခ်စ္မ်ိဳးလို႔လည္း ကြၽန္မတစ္ခါမွမခံယူဘူးပါဘူး။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ နိမ့္က်တဲ့ သူမ်ားကိုမွီခိုလိုစိတ္လြန္ကဲလြန္းတဲ့ အခ်စ္လို႔ပဲ သတ္မွတ္ဖူးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီကိစၥေတြနဲ႔ေရာၿပီး ေျပာလိုက္တဲ့ သူ႔ရီးစားစကား………. ကြၽန္မ မႀကိဳက္ဖူးရယ္။ ဘယ့္နယ့္….ရီးစားစကားဆိုတာ ႏွစ္ေယာက္သား ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးနဲ႔ စိတ္လက္ၾကည္သာျဖစ္ေနတုန္း ေျပာရမဲ့ဟာကို။ ငိုေနတဲ့ကြၽန္မႏႈတ္ခမ္းေတြက အခုဆို ခပ္ဆူဆူျဖစ္ၿပီး သူ႔ကိုရန္ေတြ႕ဖို႔ျပင္ေနၿပီ။

“ဒီမယ္ ကိုလတ္ဇင္ႀကီး…….သူမ်ားက ၀မ္းနည္းၿပီးေျပာျပေနပါတယ္ဆိုမွ ရွင္က ရီးစားစကားဖမ္းေျပာတာ ေကာင္းသလား……..အရင္အေၾကာင္းေတြနဲ႔ ရွင္အခုေျပာတာနဲ႔ ဘားမွလည္းဆိုင္ဖူး…. ပြဲလန္႔တုန္းဖ်ာခင္းခ်င္တဲ့ သေဘာလား…….ပြဲက မလန္႔ေတာ့ဘူး ၿပီးသြားတာၾကာပီ သိရဲ႕လား……….. ေျပာမယ္ဆိုလည္း အခ်ိန္ေလး အခါေလး မေ႐ြးဘူး… တကယ္စိတ္ေလတယ္…ေတာ္ၿပီ ျပန္မယ္” ပြစိပြစိနဲ႔ကြၽန္မေျပာရင္း ထရပ္လိုက္ၿပီး ျပန္ဖို႔ေျခလွမ္းျပင္လိုက္တယ္။ ဘီယာပုလင္းေတြလည္းကုန္ၿပီေလ။ ေဘာက္ဆတ္ ေဘာက္ဆတ္နဲ႔ ေရွ႕ကသြားတဲ့ ကြၽန္မေျခလွမ္းကိုအမွီလိုက္လာရင္း ဟာ…ငါကအဲလိုသေဘာမဟုတ္ပါဖူးဟာ ဘာညာနဲ႔ ျပဴးျပဴးၿပဲၿပဲလိုက္ရွင္းျပေနျပန္တယ္။ ကြၽန္မကတစ္ခြန္းမွ ျပန္မေျပာဘဲ ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ရင္း စူတူတူမ်က္ႏွာေပးနဲ႔ လမ္းကိုသုတ္သုတ္ေလွ်ာက္ေနတယ္။ ခဏၾကာေတာ့ သူလည္း ဗလုံးဗေထြးေတြေျပာေနတာရပ္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာေသေလးနဲ႔ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးလိုက္လာတယ္။ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့လည္း သူ႔အမွားမဟုတ္ပါဖူး။ ကြၽန္မဘာသာရွက္ရမ္းရမ္းၿပီး ျဖစ္သြားတာ။ ကြၽန္မသူ႔ကို သနားလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခ်က္ခ်င္းႀကီးေတာ့အေျဖေပးဖို႔ တြန္႔ေနတယ္။ ခုပဲစိတ္ဆိုးထားတာေလ။သနားျခင္း၊ ဂ႐ုဏာသက္ျခင္းကေနျဖစ္ေပၚလာတဲ့အခ်စ္ဆိုတာလည္း ေတာ္ေတာ္အင္အားႀကီးတယ္လို႔ ကြၽန္မထင္တယ္။ တစ္ခါတေလက်ေတာ့လည္း သနားတယ္ဆိုတာ အေျခအေနအဆင့္အတန္းေတြနဲ႔ မဆိုင္ဘဲ မိန္းကေလးေတြစိတ္ထဲမွာ အလိုလိုေပါက္ပြားလာတဲ့ ေမတၱာစိတ္မ်ိဳးပါ။

ဥပမာ….သူ႔ဘာသာ တစ္ေခါေခါ အိပ္ေပ်ာ္ ေနတဲ့ ေယာက္်ားကို သူ႔မိန္းမက ေအာ္…ငါ့ေယာက္်ားအိပ္ေနတာေလးမ်ား…သနားစရာေလးပါလား…ဆိုၿပီး အလကားေနရင္းသနားၿပီးခ်စ္စိတ္၀င္ေနမိတာမ်ိဳးေပါ့။ အခုလည္း ကြၽန္မ ကိုလတ္ဇင္ကိုသနားမိေနျပန္ပီ။ သူ ကြၽန္မကို ဖြင့္ေျပာလိုက္လို႔ ကြၽန္မစိတ္ဆိုးသြားပီထင္ၿပီး တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ ေတြ႕တိုင္းမ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ျဖစ္ေနေတာ့ ကြၽန္မလည္း ဂ႐ုဏာစိတ္ေတြ တစ္စိမ့္စိမ့္ယိုဖိတ္ၿပီး ျပန္ခ်စ္လိုက္မိပါေတာ့တယ္။ သူက သူ႔ကိုေမာင္လို႔ေခၚခိုင္းတယ္။ ကြၽန္မကိုေတာ့တစ္ခါတေလလည္းကေလးေလးလို႔ေခၚတယ္။ သဲ လို႔လည္း ေခၚတယ္..သူစိတ္ကူးေပါက္ရင္ေပါက္သလိုေပါ့။ ေမာင္က ကြၽန္မဆီကခ်စ္အေျဖျပန္ရဖို႔ေတာင္ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးလို႔ ေျပာျပပါတယ္။ ေမာင္ ကြၽန္မကို ၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႔တန္ဖိုးထားခ်စ္သလိုကြၽန္မကလည္း ေမာင့္ရဲ႕႐ိုးသားျခင္းေတြကို တန္ဖိုးထားပါတယ္။ သူ႔ကိုဒီအ႐ြယ္အထိလူပ်ိဳလားလို႔ေမးေတာ့ ရီၿပီး သူ႔ရီးစားေဟာင္းေတြအေၾကာင္း ကြၽန္မကို အကုန္ေျပာျပတယ္။ အသက္ပဲသုံးဆယ္ေက်ာ္ေနပီ အေတြ႕အႀကဳံမရွိတဲ့လူပ်ိဳဆိုတာဘယ္ရွိမလဲေနာ့္။ ဒါေပမဲ့ သူက အဲဒီ့ကိစၥေတြမွာ တဇြတ္ထိုးမလုပ္ဘဲ ကြၽန္မဆႏၵကိုဦးစားေပးပါတယ္။ ခုခ်ိန္ထိ နမ္းတာေလာက္ကလြဲရင္ ကြၽန္မတို႔ၾကား ဘာမွမျဖစ္ၾကေသးဘူး။ စစျခင္းျဖစ္ခဲ့တဲ့အမွတ္တရေလးကလည္း နဲနဲရီရပါတယ္။ အဲဒီ့ေနကေမာင့္တိုက္ခန္းမွာသူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီးေသာက္ၾကစားၾကတယ္။ ေမာင့္အေဖက ဘုရားဖူး ခရီးသြားေနတယ္ေလ။ ပုလင္းဆြဲတဲ့သူကဆြဲ ဘီယာဆြဲတဲ့သူကဆြဲ ဟင္းခ်က္ေကာင္းတဲ့သူေတြလည္းပါေတာ့ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ ပြဲေကာင္းေနၾကတာ။

ကြၽန္မက ေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္မွာ ေရာက္ေနတုန္း ဘယ္အခ်ိန္ထျပန္သြားၾကလဲ မသိလိုက္ဖူး။ ေမာင္ အနားကပ္လာေတာ့ “အသံေတြတိတ္သြားတယ္ ဘယ္ေရာက္ကုန္ၾကလဲ” လို႔ေဘစင္မွာ ပန္းကန္ေတြ ေဆးေနရင္းက လွည့္မၾကည့္ဘဲ ေမးလိုက္တယ္။ “ျပန္သြားၾကၿပီ” လို႔ေျပာလိုက္တဲ့ေမာင့္ေလသံက ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိ တုန္တုန္ရင္ရင္ႀကီးျဖစ္ေနသလိုပဲ။ေမာင္ကအေနာက္ကေန ကြၽန္မကိုသိုင္းဖက္ထားလိုက္ၿပီး ဆံပင္ေတြစည္းထားလို႔ ရွင္းေနတဲ့လည္ကုတ္ေလးကို ပါးစပ္နဲ႔ဖိနမ္းလိုက္တယ္။ တစ္အိမ္လုံးမွာ ေမာင္နဲ႔ကြၽန္မပဲ ရွိတယ္ဆိုတဲ့အသိေၾကာင့္ ကြၽန္မရင္ခုန္သံေတြျမန္လာတယ္။ ေမာင့္ရင္ဘတ္နဲ႔ကပ္ေနတဲ့ ကြၽန္မေနာက္ေက်ာကလည္း ေမာင့္ရင္ခုန္သံ ကို ခံစားမိေနတယ္။ ေဆးၿပီးသြားတဲ့ပန္းကန္ကို ေဘးမွာလွမ္းထားလိုက္တုန္းရွိေသး ေမာင္က ကြၽန္မကိုယ္ကိုဆြဲလွည့္လိုက္တယ္။ ေသာက္ထားတဲ့အရက္နဲ႔ စိတ္လႈပ္ရွားတဲ့ရင္ခုန္သံက နားထင္ေတြအထိ တဒိတ္ဒိတ္နဲ႔ပ်ံ႕လာသလိုပဲ။ ေမာင္နဲ႔ ကြၽန္မ ပူးပူးကပ္ကပ္ေလးဖက္ထားရင္းရပ္ေနၾကတယ္။ ေမာင္က ကြၽန္မေခါင့္းကိုကိုင္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြကို စုပ္ယူနမ္းရႈိက္လိုက္ တယ္။ ေမာင့္ရဲ႕အနမ္းေတြက ခ်ိဳၿမိန္လွပါတယ္။ ေမာင့္ရဲ႕လွ်ာ ကြၽန္မပါးစပ္ထဲတိုး၀င္လာေတာ့ ေသာက္ထားတဲ့ အရက္ ေၾကာင့္လားမသိ ၾကမ္းရွရွေလးျဖစ္ေနသလိုပဲ။ နမ္းေနရင္းကလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ကြၽန္မခါးကိုကိုင္ေျမႇာက္လိုက္ၿပီး ေဘစင္ေဘးကအုတ္ခုံအလြတ္ေပၚေျမႇာက္တင္လိုက္တယ္။

ေဘာင္းဘီအတိုေလး၀တ္ထားတဲ့ကြၽန္မေပါင္ေတြ ၾကားထဲကို ေမာင့္ကိုယ္လုံးကေရာက္ေနၿပီ။ ေမာင့္လက္ေတြက ကြၽန္မရင္သားေတြကို အက်ီေပၚကေနကိုင္ရတာ အားမရေတာ့သလို အက်ီၾကယ္သီးေတြကိုတစ္လုံးျခင္းျဖဳတ္ေနတယ္။ မူးေနေပမဲ့ စိတ္အသိေၾကာင့္ ျပတင္းေပါက္ေတြကေန တဖက္တိုက္ခန္းေတြကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေသးတယ္။ ေမာင္တို႔တိုက္ခန္းကအေပၚဆုံးထပ္ ျဖစ္ၿပီးေဘးမွာလည္း အဲေလာက္ျမင့္တဲ့တိုက္ခန္းမရွိတာေၾကာင့္တိမ္ျဖဴျဖဴေတြနဲ႔ ေကာင္းကင္ျပာျပာကိုပဲ ကြၽန္မလွမ္းျမင္ေနရတယ္။ ကြၽန္မ၀တ္ထားတဲ့ဘရာကိုခြာခ်ၿပီး ရင္သားေတြကိုေမာင့္ပါးစပ္နဲ႔စုပ္နမ္းေနရင္း ကြၽန္မရဲ႕ေဘာင္းဘီကိုပါ ဆြဲၿပီးခြၽတ္လိုက္တယ္။ ပန္တီကလည္းေဘာင္းဘီနဲ႔အတူေရာပါသြားၿပီ။ ကြၽန္မကိုင္ထားတဲ့ေမာင့္ေခါင္းက ေအာက္ကို တထစ္ခ်င္းနိမ့္ဆင္းသြားတယ္။ကြၽန္မရဲ႕ေပါင္တြင္းသားေတြကို သြားမပါဘဲ ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ ဟိုစုပ္ဒီစုပ္လုပ္လိုက္ေတာ့ ၾကက္သီးေတြေတာင္တျဖန္းျဖန္းထကုန္တယ္။ ရင္ေတြခုန္တာလည္း ေပါက္ထြက္ေတာ့မဲ့အတိုင္းပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ ပိပိေလးကို ေမာင္က လွ်ာမသုံးေသးဘဲအသာဖိကပ္ၿပီးနမ္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ထားတဲ့ၾကားက အီးးးကနဲတစ္ခ်က္ေအာ္မိတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ႏွစ္ခ်က္သုံးခ်က္ေလာက္ အသာစုပ္ဆြဲၿပီးေတာ့မွ လွ်ာကိုခြၽန္ခြၽန္ေလးလုပ္ၿပီး အထဲကိုထိုးသြင္းလိုက္တယ္။ “အဟင့္ဟင့္….ေမာင္ရယ္ဘယ္လိုေတြလုပ္ေနတာလဲကြယ္…” အဲသလိုအသံမ်ိဳးကြၽန္မဆီကထြက္မလာပါဘူး။ဘယ္ထြက္မလဲ။ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ ႏႈတ္ခမ္းကိုကိုက္ၿပီးအပီအျပင္ ခံစားေနတာ။

မ်က္စိဖြင့္လိုက္ရင္လည္း ျမင္ေနရတဲ့ေကာင္းကင္မွာ ေလဟုန္စီးေနရသလိုပဲ ဝဲကနဲဝဲကနဲ လြင့္လြင့္ တက္သြားတယ္။ ေမာင္ကသူ႔လွ်ာကို ကြၽန္မကိုယ္အတြင္းသားေတြထဲကို အစြမ္းကုန္ထိုးသြင္းေန႐ုံတင္မကဘူး ထိပ္ကအေစ့ေလးကိုပါ လက္မနဲ႔လွမ္းကလိလိုက္ေတာ့ အီးးးးးးးး ကြၽန္မေပါင္ေတြေတာင္တဆတ္ဆတ္တုန္တယ္။ အဲလိုမ်ိဳး သုံးေလးခါေလာက္ လုပ္ေနရင္းက လွ်ာကိုျပန္ထုတ္ၿပီး အထက္ကေနေအာက္အစုန္အဆန္ပင့္ၿပီး လ်က္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္မရင္ထဲ ႐ိုလာကိုစတာစီးရသလို ဒိုင္းကနဲေဆာင့္တက္ၿပီးမွ ဟာကနဲနိမ့္ဆင္းသြားတာ ေဘစင္ေပၚကျပဳတ္က်ေတာ့မယ္မွတ္ၿပီး အစြန္းတစ္ဖက္ဆီကိုလက္နဲ႔ လွမ္းကိုင္ထားလိုက္ရတယ္။ ကြၽန္မ ခံစားမႈ အထြတ္အထိပ္ကို ေရာက္သြားၿပီးတဲ့အခ်ိန္အထိ ထြက္လာတဲ့အရည္ၾကည္တခ်ိဳ႕ကို ေမာင္ကလ်က္ေပးေနတုန္းပဲ။ ေသာက္ထားတဲ့အရက္နဲ႔ စိတ္လႈပ္ရွားတဲ့ရင္ခုန္သံက နားထင္ေတြအထိ တဒိတ္ဒိတ္နဲ႔ပ်ံ႕လာသလိုပဲ။ ေမာင္နဲ႔ ကြၽန္မ ပူးပူးကပ္ကပ္ေလးဖက္ထားရင္းရပ္ေနၾကတယ္။ေမာင္က ကြၽန္မေခါင့္းကိုကိုင္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြကို စုပ္ယူနမ္းရႈိက္လိုက္ တယ္။ ေမာင့္ရဲ႕အနမ္းေတြက ခ်ိဳၿမိန္လွပါတယ္။ ေမာင့္ရဲ႕လွ်ာ ကြၽန္မပါးစပ္ထဲတိုး၀င္လာေတာ့ ေသာက္ထားတဲ့ အရက္ ေၾကာင့္လားမသိ ၾကမ္းရွရွေလးျဖစ္ေနသလိုပဲ။ နမ္းေနရင္းကလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ကြၽန္မခါးကိုကိုင္ေျမႇာက္လိုက္ၿပီး ေဘစင္ေဘးကအုတ္ခုံအလြတ္ေပၚေျမႇာက္တင္လိုက္တယ္။ ေဘာင္းဘီအတိုေလး၀တ္ထားတဲ့ကြၽန္မေပါင္ေတြ ၾကားထဲကို ေမာင့္ကိုယ္လုံးကေရာက္ေနၿပီ။

ေမာင့္လက္ေတြက ကြၽန္မရင္သားေတြကို အက်ီေပၚကေနကိုင္ရတာ အားမရေတာ့သလို အက်ီၾကယ္သီးေတြကိုတစ္လုံးျခင္းျဖဳတ္ေနတယ္။ မူးေနေပမဲ့ စိတ္အသိေၾကာင့္ ျပတင္းေပါက္ေတြကေန တဖက္တိုက္ခန္းေတြကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေသးတယ္။ ေမာင္တို႔တိုက္ခန္းကအေပၚဆုံးထပ္ ျဖစ္ၿပီးေဘးမွာလည္း အဲေလာက္ျမင့္တဲ့တိုက္ခန္းမရွိတာေၾကာင့္တိမ္ျဖဴျဖဴေတြနဲ႔ ေကာင္းကင္ျပာျပာကိုပဲ ကြၽန္မလွမ္းျမင္ေနရတယ္။ ကြၽန္မ၀တ္ထားတဲ့ဘရာကိုခြာခ်ၿပီး ရင္သားေတြကိုေမာင့္ပါးစပ္နဲ႔စုပ္နမ္းေနရင္း ကြၽန္မရဲ႕ေဘာင္းဘီကိုပါ ဆြဲၿပီးခြၽတ္လိုက္တယ္။ ပန္တီကလည္းေဘာင္းဘီနဲ႔အတူေရာပါသြားၿပီ။ ကြၽန္မကိုင္ထားတဲ့ေမာင့္ေခါင္းက ေအာက္ကို တထစ္ခ်င္းနိမ့္ဆင္းသြားတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ေပါင္တြင္းသားေတြကို သြားမပါဘဲ ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ ဟိုစုပ္ဒီစုပ္လုပ္လိုက္ေတာ့ ၾကက္သီးေတြေတာင္တျဖန္းျဖန္းထကုန္တယ္။ ရင္ေတြခုန္တာလည္း ေပါက္ထြက္ေတာ့မဲ့အတိုင္းပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ ပိပိေလးကို ေမာင္က လွ်ာမသုံးေသးဘဲအသာဖိကပ္ၿပီးနမ္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ထားတဲ့ၾကားက အီးးးကနဲတစ္ခ်က္ေအာ္မိတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ႏွစ္ခ်က္သုံးခ်က္ေလာက္ အသာစုပ္ဆြဲၿပီးေတာ့မွ လွ်ာကိုခြၽန္ခြၽန္ေလးလုပ္ၿပီး အထဲကိုထိုးသြင္းလိုက္တယ္။ “အဟင့္ဟင့္….ေမာင္ရယ္ဘယ္လိုေတြလုပ္ေနတာလဲကြယ္…” အဲသလိုအသံမ်ိဳးကြၽန္မဆီကထြက္မလာပါဘူး။ဘယ္ထြက္မလဲ။ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ ႏႈတ္ခမ္းကိုကိုက္ၿပီးအပီအျပင္ ခံစားေနတာ။

မ်က္စိဖြင့္လိုက္ရင္လည္း ျမင္ေနရတဲ့ေကာင္းကင္မွာ ေလဟုန္စီးေနရသလိုပဲ ဝဲကနဲဝဲကနဲ လြင့္လြင့္ တက္သြားတယ္။ ေမာင္ကသူ႔လွ်ာကို ကြၽန္မကိုယ္အတြင္းသားေတြထဲကို အစြမ္းကုန္ထိုးသြင္းေန႐ုံတင္မကဘူး ထိပ္ကအေစ့ေလးကိုပါ လက္မနဲ႔လွမ္းကလိလိုက္ေတာ့ အီးးးးးးးး ကြၽန္မေပါင္ေတြေတာင္တဆတ္ဆတ္တုန္တယ္။အဲလိုမ်ိဳး သုံးေလးခါေလာက္ လုပ္ေနရင္းက လွ်ာကိုျပန္ထုတ္ၿပီး အထက္ကေနေအာက္အစုန္အဆန္ပင့္ၿပီး လ်က္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္မရင္ထဲ ႐ိုလာကိုစတာစီးရသလို ဒိုင္းကနဲေဆာင့္တက္ၿပီးမွ ဟာကနဲနိမ့္ဆင္းသြားတာ ေဘစင္ေပၚကျပဳတ္က်ေတာ့မယ္မွတ္ၿပီး အစြန္းတစ္ဖက္ဆီကိုလက္နဲ႔ လွမ္းကိုင္ထားလိုက္ရတယ္။ ကြၽန္မ ခံစားမႈ အထြတ္အထိပ္ကို ေရာက္သြားၿပီးတဲ့အခ်ိန္အထိ ထြက္လာတဲ့အရည္ၾကည္တခ်ိဳ႕ကို ေမာင္ကလ်က္ေပးေနတုန္းပဲ။ ခဏၾကာေတာ့မွ အားနာလာတာနဲ႔ သူ႔ေခါင္းကို ဆြဲထူၿပီး မတ္တပ္ျပန္ရပ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ေပါင္ေလးကိုစိၿပီး ေဘစင္ေပၚမွာထိုင္ေနတဲ့ ကြၽန္မက အဖ်ားတက္သလို တုန္တုန္ယင္ယင္ႀကီးျဖစ္ေနတုန္းပဲ။ ေမာင့္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူကလည္း ႏြမ္းလ်တဲ့႐ုပ္နဲ႔ ေျခမခိုင္သလိုျဖစ္ေနတယ္။ “ဟင္..ေမာင္ဘာျဖစ္တာလဲ” “ေမာင္..ေမာင္လည္းၿပီးသြားၿပီ” “ဘာ” အမွန္ေတာ့ကြၽန္မက ကိုယ့္အရွိန္နဲ႔ကိုယ္တက္ေနလို႔ သူၿပီးသြားတာေတာင္သတိမထားမိလိုက္တာ။

သူကေတာ့ ဘာအ၀တ္အစားမွေတာင္မခြၽတ္လိုက္ရပဲ ၿပီးသြားေလရဲ႕။ ကြၽန္မ တခြိခြိရီမိတယ္။ ခုခ်ိန္ထိ သူ႔ပစၥည္းကို ကိုင္လည္း မၾကည့္ရေသးဘူး ျမင္ေတာင္မျမင္ဖူးေသးဘူးေလ။ “ခြၽတ္လိုက္..ေဘာင္းဘီကို” ကြၽန္မခိုင္းတဲ့အတိုင္းေမာင္ဆြဲခြၽတ္လိုက္တယ္။ ေပ်ာ့က်ေနတဲ့ ေမာင့္ဖြားဖက္ေတာ္ေလးက ဘြားကနဲေပၚလာတယ္။ ကြၽန္မရီခ်င္စိတ္ကိုထိန္းလိုက္ေပမဲ့ ၿပဳံးသြားတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ေမာင္ကျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္လိုက္ၿပီး “ဘာရီတာတုန္းကြ” လို႔ မလုံမလဲပုံစံနဲ႔လွမ္းေမးလိုက္တယ္။ “ခိခိ..ေသးေသးေလး” ေျပာမိၿပီးမွ သူစိတ္မ်ားဆိုးသြားမလား ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူကစေနတယ္မွတ္လားမသိပါဘူး။ “အံမာ…ညည္းကဘယ္ေလာက္ႀကီးတာျမင္ဖူးလို႔တုန္း” “ေမာင့္ထက္ႀကီးတာေတာ့ ျမင္ဖူးတာေပါ့ ဟီးဟီး “.သူ႔မ်က္ႏွာမဆိုစေလာက္ေလးကြက္ခနဲပ်က္သြားၿပီးမွ အၿပဳံးယဲ့ယဲ့နဲ႔ကြၽန္မကိုၾကည့္ေနတယ္။ ကြၽန္မစိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားတယ္။ မူးေနလို႔သာ ပါးစပ္ကထြက္သြားတာပါ။ ၿပီးေတာ့ ေမာင့္ပစၥည္းကအရမ္းအေသးႀကီးေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ အဲ့ထက္ ေသးတဲ့ပိစိေကြးနဲ႔ေတာင္ကြၽန္မႀကဳံဖူးတယ္ေလ။ ခုက ေပ်ာ့ေနတဲ့အခ်ိန္မို႔လည္းေနမွာေပါ့။ ကြၽန္မေမာင့္ကို ၾကည့္ရင္း အေလးအနက္ေျပာလိုက္တယ္။ “ဒါေပမဲ့ ႀကီးတာေသးတာ အေရးမႀကီးပါဘူးေမာင္ရယ္…….ကြၽန္မေမာင့္ကိုခ်စ္တယ္”….. ၿပီးပါျပီ။