အေႀကာင္းျပဳ၍

ရွမ္းျပည္နယ္ ။ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ့ ။ ျပည္နယ္ ရဲတပ္ဖြဲ႕မွူး႐ုံး …။ “ လုံျခဳံေရး လမ္းေၾကာင္းေတြ အားလုံး စီစဥ္ ၿပီးပါၿပီ ရဲမွူး ….” ေျခစုံဆြဲ အေလးျပဳကာ ေျပာလိုက္တဲ့ ဒုရဲအုပ္ ေဆြေဆြထြန္း ကို လက္ေတာ့ပ္ နဲ႔ အလုပ္မ်ားေနတဲ့ ရဲမွူး ဦးမင္းလတ္ တခ်က္ေမာ့ၾကည့္သည္ ။ “ ေအး..ေကာင္းတယ္ …ေရွ႕ဆုံးက ပြိဳင့္ကားမွာ အရာရွိ ဘယ္သူပါလဲ …” “ ရဲအုပ္ ေက်ာ္ေမာင္ေမာင္ ပါ ရဲမွူး ….” “ ေအး ေကာင္းတယ္ …ယဥ္ယဥ္ႏြယ္ ကို ခဏ ေခၚလိုက္ …” “ ဟုတ္…ရဲမွူး ….” ဒုရဲအုပ္ ေဆြေဆြထြန္း သူ႔ေရွ႕က ထြက္အသြား သူ တခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္ ။ အျပာရင့္ေရာင္ ယူနီေဖါင္း စကပ္ ေအာက္က တင္ပါးႀကီးေတြက ထယ္ထယ္ဝါ၀ါ ၀င့္၀င့္ ႂကြားႂကြား နဲ႔မသိမသာ တုန္ခါေနသည္ ။ သက္ျပင္းခ်ရင္း … အင္း ဒီသူငယ္မ က်န္းမာေရး ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတယ္.. လို့ သူ႔စိတ္ထဲက မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္ ။

ရဲအုပ္ယဥ္ယဥ္ႏြယ္ ေရာက္လာသည္ ။ သူ႔ကို အေလးျပဳရင္း .. “ ရဲမွူး…ဘာလိုပါလဲ …” လို့ ေမးသည္ ။ “ အဖိုးႀကီးေကာ ..ဘယ္ေတာ့ ထြက္မယ္တဲ့လဲ …” လို့ သူ ေမးလိုက္သည္ ။ ယဥ္ယဥ္ႏြယ္က.. “ ခုထိေတာ့ ဒုတိုင္းမွူးနဲ႔ စကားေကာင္းေနတယ္ ရဲမွူး ..ထြက္မယ့္သေဘာ မရွိေသးဘူး ရွင့္ ..” လို့ ျပဳံးျပဳံးေလး ေျပာသည္ ။ “ ဒါ..ခ်ေနၾကလား …” လက္မကို ပါးစပ္နား ထိုးျပရင္း ေမးသည္ ။ ယဥ္ယဥ္ႏြယ္က .. “ ဟုတ္..ရဲမွူး..” လို့ ေျဖသည္ ။ ဒုရဲအုပ္ ေဆြေဆြထြန္း နဲ႔ ရဲအုပ္ ယဥ္ယဥ္ႏြယ္တို့က သူနဲ႔ အတူ ရဲခ်ဳပ္ရဲ့ ႐ုံးအဖြဲ႕အျဖစ္ ေတာင္ႀကီး ခရီးစဥ္မွာ လိုက္လာၾကတာ ..။ ညရနာရီအထိ ရဲခ်ဳပ္က မျပန္ေသး ။ သူ အေဆာက္အဦး အျပင္ဖက္ကို ထြက္ခဲ့သည္ ။ ေလေအးေအး က သူ႔ကို အိပ္ခ်င္စိတ္ေတြ ပေပ်ာက္သြာေစသည္ ။ ႏွင္းမွုံေတြ ၾကားထဲ ကင္းေစာင့္ေနၾကတဲ့ သူ႔လူေတြကို ေတြ႕လိုက္သည္ ။ အေမွာင္ရိပ္မွာ အျပာရင့္ေရာင္ ဂ်ာကင္..နဲ႔ အမ္၁၆ ကို ပိုက္ရင္း ရပ္ေနတဲ့ ရဲတပ္သားေလး ကို သူ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္သည္ ။ သက္ဦးဆန္း …။ ဒီေကာင္ေလးသည္ မ်က္ႏွာထားေလး ေကာင္းၿပီး ဖင္ေပါ့ၿပီး ခိုင္းေကာင္းလို့ ရန္ကုန္ကေန သူ ေခၚခဲ့သည္ ။ သက္ဦးဆန္းက .. “ ရဲမွူး…ဘာလိုပါလဲ ခင္ဗ်…” လို့ သူ႔ကို ေမးသည္ ။ “ မလိုပါဘူးကြာ..မင္း အရမ္းခ်မ္းေနလား …” လို့ ျပန္ေမးရင္း သူ႔လက္က နာရီကို ၾကည့္သည္ ။ “ မခ်မ္းပါဘူး ..ရဲမွူး …” လို့ သက္ဦးဆန္း ေျဖသည္ ။ သက္ဦးဆန္း ကင္းေစာင့္ေနတာကို ၾကည့္ၿပီး တခ်ိန္က သူလဲ ဒီလိုေဆာင္းကာလ ဒီ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ့မွာဘဲ ကင္းေစာင့္ခဲ့ရတာေလးေတြကို သူ ျပန္ေျပာင္း သတိရ မိသြားသည္ ..။ အဲဒီတုံးက …။ အဲဒီတုံးက သူသည္ သက္ဦးဆန္းလိုဘဲ ရဲတပ္သားေလးတေယာက္ ျဖစ္ခဲ့သည္ ။ ဒီလို ေဆာင္းအခါသမယ ေတြမွာ အျပင္ဖက္မွာ ကင္းတာ၀န္က်ခဲ့ဘူးသည္ ။ ရဲမွူးႀကီးရဲ့ အက္စေကာ့ လုံျခဳံေရး လိုက္ခဲ့ရဘူးသည္ ။

ဒီလို ရဲမွူးႀကီး ရဲ့ အက္စေကာ့ လုပ္ရင္း ..မမပြင့္နဲ႔ ဆုံခဲ့ရသည္ ။ မမပြင့္ သည္ သူတို့ ရဲမွူးႀကီးရဲ့ သမီး ျဖစ္သည္ ။ ရဲမွူးႀကီးရဲ့ သမီး နဲ႔ ရဲတပ္သားေလးတို့ရဲ့ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ က ထိုေခတ္ထိုအခါမွာ လူေျပာမ်ားတဲ့ နံမည္ႀကီး ဇာတ္လမ္း ျဖစ္ခဲ့ရသည္ ။ မမပြင့္သည္ သူ႔လို အညၾတ ရဲတပ္သားေလးကို ျပန္ခ်စ္ခဲ့သည္ ။ တဏွာကို အရင္းခံသည္ဘဲ ဆိုဆို..မမပြင့္သည္ သူ႔ကို ခ်စ္ေၾကာင္း သူ႔မိဘေတြ အေရွ႕မွာ ရဲရဲ၀န္႔၀န္႔ ေျပာခဲ့ ၀န္ခံခဲ့သည္ ။ မမပြင့္ေၾကာင့္လဲ သူသည္ ယခု လက္ရွိအေျခအေနကို ေရာက္ရွိခဲ့ရတာ ပါ ။ မမပြင့္ နဲ႔ သူ ခ်စ္ခဲ့ၾကၿပီး အခ်စ္ေတြ လြန္ခဲ့တာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျဖစ္လာသည္ ။ မိဘေတြ မရွိခ်ိန္ အိမ္ေပၚမွာ ခ်စ္စခန္းဖြင့္ခဲ့ၾကသလို သူငယ္ခ်င္း အိမ္ေတြမွာလဲ ခ်ိန္းေတြ႕ခဲ့ၾကသည္ ။ ၿမိဳ့ျပင္ ေတာထဲမွာလည္း ဆုံၿပီး အခ်စ္လြန္ခဲ့ၾကသည္ ။ တေန႔မွာ မမပြင့္ နဲ႔ သူ အိမ္ႀကီးေပၚမွာ အခ်စ္ တလင္းေခၚေနတုံး မမပြင့္ရဲ့ အေမ သူတို့ကို မိသြားသည္ ။ ထိုအခ်ိန္က သူသည္ သူေတာ့ အခ်ဳပ္ထဲေရာက္ၿပီ…အလုပ္လဲ ျပဳတ္ၿပီ လို့ တထစ္ခ် ထင္ခဲ့မိသည္ ။ မမပြင့္ကို ခ်စ္ခဲ့ရလို့ ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္ပါေစေတာ့ လို့ သူ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး မမပြင့္ရဲ့ အေဖ ေရွ႕ … “ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ” ၀န္ခံ လိုက္သည္ ။ ရဲမွူးႀကီး က သူ႔ကို အိမ္မွာ လုံျခဳံေရး အေနနဲ႔ ေနတုံးက ႐ုပ္ရည္သန္႔ျပန္႔သည္ .. မ်က္ႏွာခ်ိဳသည္.. အကင္းပါး ဖ်တ္လပ္သည္ ဆိုၿပီး သေဘာက်ခဲ့သည္ ။

အခုလဲ သူ႔သမီး ပြင့္လင္းေတာက္ထြန္း နဲ႔ ညိစြန္းသည္ ဆိုတာ ေပၚေပါက္ေတာ့ ရဲမွူးႀကီး က သူ႔ကို သူထင္ထားခဲ့သလို ပါးပိတ္ရိုက္တာတို့ ..ေျခနဲ႔ကန္တာတို့ မလုပ္ဘဲ ေတြေတြႀကီး စဥ္းစားေနခဲ့သည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ၿငိမ္ေနၿပီး ဝွူးကနဲ ေလမွုတ္ထုတ္လိုက္ သက္ျပင္းခ်လိုက္ နဲ႔ သူ႔ေရွ႕မွာ သူ႔ကို ေက်ာခိုင္းၿပီး ေဆးျပင္းလိပ္တလိပ္ကို မီးညႇိေသာက္သည္ ။ ခဏေနေတာ့.. “ မင္းလတ္..မင္း ဆယ္တန္းေအာင္လား …” လို့ ေမးသည္ ။ သူလဲ မထင္မွတ္ဘဲ ေမးလိုက္တာေၾကာင့္ အံ့ၾသေနေပမယ့္.. “ ေအာင္ပါတယ္ ..ျပည္နယ္မွူးႀကီး …” လို့ ေျဖသည္ ။ “ မင္း ငါ့သမီးကို တကယ္ခ်စ္တာလား…” လို့ ထပ္ေမးသည္ ။ “ ဟုတ္..တကယ္ခ်စ္ပါတယ္ …” လို့ သူေျဖသည္ ။ ရဲမွူးႀကီး သူ႔ကို ေက်ာခိုင္းထားၿပီး… “ ေအး..မင္းတို့ကို လက္ထပ္ေပးမယ္ …” လို့ ေျပာလိုက္ေသာအခါ သူ မေမၽွာ္လင့္ခဲ့လို့ တုန္လွုပ္ေျခာက္ျခားသြားရသည္ ။ မမပြင့္နဲ႔ သူ လက္ထပ္ခဲ့ရသည္ ။ အႀကီးအက်ယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ..။ ႐ုံးတက္ လက္မွတ္ထိုးၾကရတာ ..။ အိမ္မွာေတာ့ အိမ္က ခ်က္ျပဳတ္တဲ့ လူေတြက ေထာပတ္ထမင္း နဲ႔ၾကက္သားဟင္းေတြ ခ်က္ၿပီး အိမ္သားေတြ နဲ႔ အိမ္မွာ အလုပ္လုပ္သူေတြ.. တာ၀န္က်တဲ့ ရဲေတြ စားၾကရသည္ ။ ကင္းေစာင့္တဲ့ အက္စေကာ့ရဲသားေလး ဘ၀ကေန ရဲမွူးႀကီးရဲ့ သားမက္ ဘ၀ ေရာက္ရွိခဲ့သည္ ။ တပတ္အတြင္း သူ သည္ ရဲအရာရွိသင္တန္းေက်ာင္း ( ဆတ္ေက်ာင္း ) ကို တက္ေရာက္ရေသာအခါ သူ တုန္လွုပ္ရေလာက္ေအာင္ အံ့ၾသတႀကီး ျဖစ္ခဲ့ရသည္ ။

အရွင္ေမြးေတာ့ ေန႔ခ်င္းႀကီး ဆိုသလိုဘဲ သူသည္ လူႀကီးေတြ ေစာင္မမွုေၾကာင့္.. မမပြင့္တို့ေၾကာင့္ ရဲအရာရွိတေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္ ။ ဒုရဲအုပ္ တေယာက္ ျဖစ္လာသည္ ..။ မမပြင့္သည္ သူ႔ရဲ့ ဇနီးမယား ျဖစ္သလို သူ႔ ကိုကယ္တင္တဲ့ ေက်းဇူးရွင္ လို့လဲ ေခၚဆိုနိုင္သည္ ။ ရဲအုပ္ ယဥ္ယဥ္ႏြယ္ လာေခၚလို့ သူ အထဲ ျပန္၀င္ခဲ့သည္ ။ သူတို့ ရဲခ်ဳပ္ ထြက္ေတာ့မည္ ။ အားလုံး ေျပးၾက လႊားၾက နဲ႔ အလုပ္မ်ားၾကၿပီ …။ အဲဒီတုံးက မမပြင့္ က ေက်ာင္းမွာ အလွဆုံး အလွဘုရင္မ ( ကြင္း ) အေရြးခံရတဲ့ မိန္းမတေယာက္ ေပါ့ ..။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းထဲမွာလဲ မမပြင့္ကို ႀကိဳက္တဲ့လူေတြက တပုံႀကီး ..။ မမပြင့္ကို လိုက္စကားေျပာၾကတဲ့ လူေတြ.. စာလိုက္ေပးတဲ့လူေတြ မ်ားလြန္းလို့ မမပြင့္ မိဘေတြက မမပြင့္ကို ကားအႀကိဳအပို့ လုပ္႐ုံမက ကားေမာင္းသူ ဒရိုင္ဘာေတြကို ေက်ာင္းထဲမွာဘဲ ေစာင့္ခိုင္း ခဲ့တာ ..။ မမပြင့္ အေဖရဲ့ လက္ေအာက္က ရဲအရာရွိ လူပ်ိဳေတြ ဆိုရင္လဲ မမပြင့္ကို သေဘာက် လိုခ်င္ၾကလို့ ေခ်ာင္းေျမာင္းေနတာေတြ တပုံႀကီးဘဲ ..။ မင္းလတ္လို လက္ေမာင္းမွာ အရစ္တရစ္ေတာင္ မရွိတဲ့ ရဲတပ္သားေလး ကို မမပြင့္ က ခ်စ္သူအျဖစ္ စာရင္းသြင္း စဥ္းစား လိမ့္မည္လို့ ဘယ္သူကမွ ထင္ၾကမွာ မဟုတ္ဘူး ..။ အဲဒီတုံးက မမပြင့္ ေန႔ခင္းပိုင္း ေတာင္ႀကီးေစ်းထဲ သြားရင္ ..မမပြင့္ ညပိုင္း ေတာင္ႀကီး ညေစ်းတန္းကို ထြက္ရင္….မမပြင့္ က်ီးျဖဴကန္ဖက္.. ကေလာဖက္သြားရင္ .. မင္းလတ္က အက္စေကာ့ လိုက္ရသည္ ။ မမပြင့္ကို ကာကြယ္ဖို့ မင္းလတ္က ကိုယ္ရံေတာ္ ရဲသားကေလး ..။ အမ္၁၆ကို အဆင္သင့္ကိုင္ၿပီး မမ ေနာက္ပါးက ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ခဲ့ရတဲ့ ကိုယ္ရံေတာ္ အက္စေကာ့ေလး ပါ ..။

မမပြင့္တို့ အိမ္မွာ ဆိုရင္လဲ ၿခံတံခါးေပါက္မွာ ေန႔ေရာညပါ ေစာင့္ရတဲ့ ဂိတ္ေစာင့္ေလး ေပါ့ ..။ မမပြင့္က တအား နန္းဆန္ဆန္ က်က္သေရရွိရွိနဲ႔ လွ႐ုံမက ကိုယ္လုံး အခ်ိဳးအဆက္ကလဲ ေယာက္်ားေတြ ျမင္ရင္ သမင္လည္ျပန္ ေငးေမာၾကရေလာက္ေအာင္ လွေတာ့ မင္းလတ္သည္ မမပြင့္ကို တိတ္တခိုး သေဘာက် မိခဲ့သည္ ..။ မမပြင့္လမ္းေလၽွာက္တဲ့အခါ တုံခါလွုပ္တဲ့ တင္ပါးႀကီးေတြကို ခိုးခိုးၾကည့္ၿပီး သေဘာက် ျပစ္မွားခဲ့ရာက မမပြင့္ကို အ၀တ္အစား မပါဘဲ ျမင္လိုက္ရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာဘဲလို့ စဥ္းစားမိသည္ ..။ မင္းလတ္သည္ မမပြင့္ အိပ္ခန္းနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္းကို ေခ်ာင္းၾကည့္ဖို့ စိတ္ထဲ ျဖစ္မိခဲ့ေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ နဲ႔မ ေခ်ာင္းျဖစ္ခဲ့ ..။ မမပြင့္သည္ ရဲမွူးႀကီး သမီးတေယာက္ ျဖစ္လို့ အမွုစစ္တဲ့အခါ လက္သံေျပာင္တဲ့ အိုးဆားဗစ္ရဲႀကီး အေၾကာင္း ၾကားသိဘူးထားခဲ့လို့ ရာဇ၀တ္အိုးကို တုတ္နဲ႔ထိုးဖို့ ၀န္ေလးေနခဲ့တာ ..။ မမပြင့္က ညအခ်ိန္ ကင္းေစာင့္ေနရင္ မင္းလတ္ေလး ခ်မ္းေနရွာမွာဘဲ ဆိုၿပီး အိမ္ေဖၚမေလးကို ေကာ္ဖီပို့ခိုင္းရာက စၿပီး မမပြင့္သည္ သူ႔အေပၚ ေစတနာထားတာေတြကို သိလာရေတာ့ မင္းလတ္လဲ မမပြင့္ကို အခ်စ္ေတြ ျပည့္ေနတဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ ၾကည့္မိလာသည္ ..။ မမပြင့္ကလဲ သူ႔အၾကည့္ေတြကို သတိထားမိလာသလိုဘဲ ..။ တေန႔ မမပြင့္ အေဖ နဲ႔ အေမ ကေလာကို ညအိပ္ခရီးသြားၾကတာ မမပြင့္ က ေနလို့ သိပ္မေကာင္းဘူး ဆိုၿပီး အိမ္မွာ ထမင္းခ်က္တဲ့ မိန္းမႀကီးနဲ႔ဘဲ က်န္ခဲ့သည္ ..။ မမပြင့္ မိဘေတြက အိမ္ေဖၚမေလးေရာ..ကားဒရိုင္ဘာ ရဲသားကိုေရာ ေခၚသြားခဲ့လို့ အိမ္မွာ လူသိပ္နည္းေနခ်ိန္ မင္းလတ္လဲ မမပြင့္ အိပ္ခန္းကို တက္ေခ်ာင္းပါေတာ့သည္ ..။ သစ္သားတ႐ုတ္ကပ္ၾကားကေနၿပီး မမပြင့္ စာၾကည့္စားပြဲကိုျမင္ေနရေတာ့ မမပြင့္ ကြန္ျပဴတာဖြင့္ၿပီး အင္တာနက္က ေယာက္်ား လီးပုံေတြ လိုးတဲ့ ပုံေတြ ၾကည့္တာေတြကို မင္းလတ္ အားလုံး ေတြ႕သိသြားရသည္ ။ မင္းလတ္ မမပြင့္အခန္းကို ေခ်ာင္းဖို့က မလြယ္လွ ..။ သစ္ပင္ေပၚ ဖက္တက္..သစ္ကိုင္းကို ခိုၿပီး အိမ္ႀကီးဆီကို လွမ္းခိုကူး၇တာ ..။

မမပြင့္က အိပ္ခန္းတံခါးကို အတြင္းကေန ဂ်က္ထိုးၿပီး သူ႔ဖါသာ လုံျခဳံလွၿပီ ဆိုၿပီး လုပ္ေနတာ ျဖစ္သည္ ..။ စိတ္ေတြ ထလာၿပိ ဆိုရင္ မမပြင့္က ထမိန္ေလးကို ေျဖခ်ၿပီး သူ႔အဖုတ္ကို သူ ပြတ္ေတာ့တာဘဲ ..။ တခ်က္တခ်က္ မမပြင့္ရဲ့ တိုးတိုးညည္းသံေလးေတြကိုပါ မင္းလတ္ ၾကားရသည္ ..။ မမပြင့္သည္ တဏွာႂကြက သူ႔ဖါသာ ပြတ္ေနရတာကို မင္းလတ္ သနားမိသည္ ။ မမပြင့္ လိုလားေနတဲ့ ကာမဆႏၵေတြကို သူ ျဖည့္ဆည္းေပးလိုက္ခ်င္သည္ ။ မမပြင့္ ေရခ်ိဳးတာေတြကိုလည္း မင္းလတ္ ေခ်ာင္းသည္ ..။ မမပြင့္သည္ တဏွာႀကီးတဲ့ မိန္းမတေယာက္လို့ ေျပာရမလားဘဲ ..။ ေရခ်ိဳးခါနီးလဲ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကို သူ ပြတ္သည္ ..။ လက္နဲ႔ အာသာေျဖသည္ ..။ မင္းလတ္လဲ မမပြင့္ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကို သူ ပြတ္ေနတာေတြ ေတြ႕ေတာ့ လီးတအား ေတာင္ၿပီး ေခ်ာင္းေနရင္းေတာင္ သူ႔လီးကို သူ ကိုင္ဆုပ္ ပြတ္တိုက္မိရသည္ ။ မမပြင့္ ရဲ့ အိပ္ခန္းနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္းကို ေခ်ာင္းတာ အက်င့္တခု ျဖစ္လာသည္ ။ မိလိုက္ရင္ ဘ၀ပ်က္မယ့္ဟာႀကီး ..။ တေန႔မွာ မမပြင့္ သူ ေခ်ာင္းေနတာကို သိသြားသည္ ။ သူ႔ကို အခန္းထဲ ၀င္ခိုင္းသည္ ။ သူလီးႀကီး မတ္မတ္ေတာင္ေနတာကို မမပြင့္ ေတြ႕သြားသည္ ..။ မမပြင့္ သည္ သူ႔အေဖႀကီးနဲ႔တိုင္လိုက္ရင္ မင္းလတ္ ခ်က္ခ်င္း ဘ၀ပ်က္သြားမွာ ..။ မမပြင့္က အေဖႀကီးနဲ႔ မတိုင္ဘဲ မင္းလတ္ နဲ႔ ခ်စ္ျဗဴဟာခင္း လိုက္သည္ ..။ မင္းလတ္အဖို့ ထီဆုႀကီး ေပါက္သလို စိတ္မွန္းနဲ႔ ျပစ္မွားေနခဲ့ရတဲ့ မမပြင့္ကို စိတ္ႀကိဳက္ လိုးခြင့္ရသြားသည္ ။ မမပြင့္နဲ႔ လူ လစ္ရင္ လစ္သလို လိုးၾကသည္ ။ အိမ္မွာ မလစ္ရင္ သူငယ္ခ်င္း အိမ္မွာ ခ်ိန္းေတြ႕ၿပီး လိုးၾက သည္ ။ တေန႔မွာ မမပြင့္ရဲ့ အေဖနဲ႔ အေမ ခရီးသြားၾကလို့ လြတ္လပ္ၿပီ အထင္နဲ႔ မမပြင့္အခန္းမွာ မင္းလတ္ သည္ မမပြင့္ကို ေကာင္းေကာင္း လိုးေပးေနစဥ္ မမပြင့္ အေမ ေနမေကာင္းလို့ အိမ္ျပန္ေရာက္လာသည္ ..။ သမီးရဲ့ အခန္းမွာ တေဖါင္းေဖါင္း တဖြတ္ဖြတ္ နဲ႔ ခ်စ္တလင္းေခၚသံေတြ ဆူညံေနတာ အဖြားႀကီး ၾကားသြားသည္ ။ မမပြင့္ရဲ့ ညည္းသံေတြကလဲ အက်ယ္ႀကီး ..။ တံခါးကို တဒုံးဒုံး ထုၿပီး ဖြင့္ခိုင္းသည္ ..။

မင္းလတ္သည္ မမပြင့္ကို အားနဲ႔မာန္နဲ႔ ေဆာင့္ထည့္ေပးေနခ်ိန္ႀကီး …။ မမပြင့္ နဲ႔ မင္းလတ္ တန္းလန္းႀကီး မိသြားသည္ ..။ မမပြင့္အေဖႀကီးက သူ႔သမီးလဲ အပ်ိဳ ျပန္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုၿပီး မင္းလတ္ကိုဘဲ ႀကီးပြားေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္တာက ပိုေကာင္းမည္ လို့ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္ ..။ မင္းလတ္ကို အရာရွိ သင္တန္း တက္ခိုင္းလိုက္လို့ မင္းလတ္ ဒုရဲအုပ္ တေယာက္ ျဖစ္လာသည္ ။ မမပြင့္ နဲ႔ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာလဲ ေနရ..အရာရွိေလးလဲ ျဖစ္လာလို့ မင္းလတ္ကို သူငယ္ခ်င္းေတြက အရမ္း ကံေကာင္းသည္ လို့ ေျပာၾကသည္ ။ အရွင္ေမြးေတာ့ ေန႔ခ်င္းႀကီး ဆိုတဲ့ စကားလိုဘဲ မင္းလတ္သည္ မမပြင့္ အေဖႀကီး ေၾကာင့္ ခဏခ်င္းမွာဘဲ ရာထူး တဆင့္ၿပီးတဆင့္ တက္ခဲ့သည္ ။ မမပြင့္ အေဖႀကီး အၿငိမ္းစားယူသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ မင္းလတ္သည္ ရဲမွူးတေယာက္ ျဖစ္ေနၿပီ ..။ ရဲမွူးမင္းလတ္ ငယ္ငယ္က အေၾကာင္းေတြ ျပန္ေျပာင္း သတိရေနသည္ ။ ကိုမင္း သူ႔အထက္လူႀကီးနဲ႔ ရွမ္းျပည္ကို လိုက္သြားတာ ဖုန္းမဆက္လို့ ပြင့္လင္း စိတ္ပူေနခဲ့တာ .. အခုဘဲ ကိုမင္း ဖုန္းေခၚလို့ စိတ္နဲနဲ ေအးသြားရသည္ ။ ကိုမင္းက သူ ေတာင္ႀကီးမွာ ေရာက္ေနေတာ့ ပြင့္လင္းနဲ႔ ငယ္ငယ္က ဇာတ္လမ္းေတြကို မွတ္မိ သတိရေနတယ္ လို့ ေျပာသည္ ။ ကိုမင္းနဲ႔ သူ႔တပည့္မ ေဆြေဆြထြန္း အတူတူ ပါသြားလို့ ပြင့္လင္း စိတ္မခ်ဘူး ..။ ပြင့္လင္း ကိုမင္းအေၾကာင္းကို သိလို့ ..။ ေဆြေဆြထြန္းကလဲ မ်က္လုံးက ကစားတယ္ေလ ..။ ဖင္ကလဲ ေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ ..။ ဟြန္း …မလြယ္ဘူး ..။ ကိုမင္းနဲ႔ ဖုန္းေျပာလို့အၿပီး ေနလို့မေကာင္း ျဖစ္ေနတဲ့ မာမီ့ကို သြားၾကည့္မလို့ အေပၚထပ္ကို တက္ဖို့ ျပင္တုံး ဖုန္းလာသည္ ..။ “ ဟလို..အမိန္႔ရွိပါရွင္ …” “ ဟိတ္..YELLOW …ကိုယ္ပါ ..” “ ဟယ္ ..စိန္စိန္ ..ယူ ဘယ္တုံးက ေရာက္လဲ …” “ ကိုယ္ေရာက္ေနတာၾကာၿပီ…တပတ္ရွိၿပီ …ယူ႔ကို ေတြ႕လိုက္လို့ မေန႔ညက ..လူႀကီးတေယာက္နဲ႔ Royal Garden မွာ…. အဲဒါ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ သိခ်င္လို့ ေခၚလိုက္တာ.. ကိုမင္းလတ္ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ ခိခိ ..” “ ဟာ..ယူကလဲ..အဲဒါ ..ဦးတိုက္ေအာင္နိုင္ ေလ ..သိတယ္မွုတ္လား …” “ သိတာေပါ့..ကိုယ့္ေယာက္်ားရဲ့ တပ္ရင္းမွူး ျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္ေလ ..။

ဒီ လူႀကီးရဲ့ မိန္းမ ဆုံးသြားတာ မၾကာေသးဘူးေလ..ဟင္းဟင္း.. ဒါေၾကာင့္ ယူနဲ႔ မေန႔ညက ေတြ႕လိုက္ေတာ့.. ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကၿပီလဲ သိခ်င္လို့ …” “ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး..စိန္စိန္ရယ္ …ကိုမင္းလတ္က သူ႔ရဲခ်ဳ ု ပ္နဲ႔ ရွမ္းျပည္ ႐ုံးစစ္ ပါသြားတယ္ …ဦးတိုက္ေအာင္နိုင္ နဲ႔ မေန႔ညက ညစာ စားတာလဲ ကိုမင္းလတ္ အတြက္ပါဘဲ .. ဒို့တေယာက္ထဲ မဟုတ္ပါဘူး.. ဒို့ ဒက္ဒီလဲ ပါတယ္ေလ …ဒက္ဒီနဲ႔ ဦးတိုက္ေအာင္နိုင္တို့က ဟိုးတုံးက ေဂါက္ရိုက္ဖက္ေတြ ေလ …” “ အိုေကေလ ..YELLOW … ဘာမ်ား ရင္သိမ့္တုန္ ဇာတ္လမ္း ၾကားရမလဲလို့ ..ဆက္လိုက္တာ.. ကိုယ္တို့ မျပန္ခင္ ထမင္း စားၾကရေအာင္ကြာ…” “ ေအးေအး…ေတြ႕ခ်င္တယ္..ကိုထိုက္ ကိုလဲ ေတြ႕ခ်င္ပါတယ္ …” “ ေအးေအး..ကိုယ္ သူနဲ႔ ကိုယ္တို့ အားမယ့္ရက္ ေမးၿပီး ယူ႔ဆီ ဖုန္း ျပန္ဆက္လိုက္မယ္ ..YELLOW ..” “ ေကာင္းၿပီ စိန္စိန္ …” စိန္စိန္မင္းခန္႔သည္ ပြင့္လင္းေတာက္ထြန္းရဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သည္ ။ စိန္စိန္မင္းခန္႔ရဲ့ ေယာက္်ား ကိုထိုက္သူ က သီရီလကၤာမွာ သံအမတ္ ျဖစ္ေနသည္ ။သူတို့ ျမန္မာျပည္ ခဏလာလည္ၾကေၾကာင္း ပြင့္လင္း ၾကားထားၿပီးသား ..။ စိန္စိန္မင္းခန္႔က ပြင့္လင္းကို မင္းလတ္ နဲ႔ ရီးစားျဖစ္ကထဲက YELLOW လို့ ေခၚသည္ ။ အခုတိုင္ ႏုတ္က်ိ ုးေနသည္ ..။ YELLOW ဘဲ ေခၚေနတုံးဘဲ ..။ စိန္စိန္မင္းခန္႔က ငယ္ငယ္ထဲက ညစ္စုတ္သည္ ။ စကားေျပာ ပက္စက္သည္ ။ ေနာက္ေျပာင္တာ ၾကမ္းသည္ ။ ရဲနဲ႔ လိုးေနလို့ ..ရဲလိုး လို့ ေခၚတာတဲ့ ..။ မေန႔ည က ပြင့္လင္းနဲ႔ ဒက္ဒီ ရြိဳင္ရယ္ဂါးဒင္း စားေသာက္ဆိုင္မွာ ဦးတိုက္ေအာင္နိုင္နဲ႔ ညစာ အတူတူစားၾကသည္ ။

ဒက္ဒီက ဖိတ္ေကၽြးတဲ့ ညစာ စားပြဲေလးပါ ..။ ဒက္ဒီ ရဲမွူးႀကီးဘ၀က ဦးတိုက္ေအာင္နိုင္ နဲ႔ တၿမိဳ့ထဲ ေနဘူး..ေဂါက္ရိုက္ဖက္ေတြ ျဖစ္ဖူးၿပီး သိပ္ ခင္မင္ခဲ့ၾကသည္ ။ ဒက္ဒီက သူ႔ငယ္ငယ္က မိတ္ေဆြ ဦးတိုက္ေအာင္နိုင္ နဲ႔ ျပန္ဆုံရင္း မင္းလတ္အတြက္ ေျပာဆိုေပးခ်င္လို့ ပြင့္လင္းကိုပါ ညစာ စားပြဲကို ေခၚသြားသည္ ။ မင္းလတ္သည္ ဒက္ဒီ အလုပ္ရွိစဥ္က ဒက္ဒီ့ အရွိန္နဲ႔ ရာထူးေတြ တခုၿပီး တခု တက္ခဲ့ေပမယ့္ အခု ဒက္ဒီလဲ ပင္စင္ယူၿပီးသြားေရာ ထပ္တက္ဖို့က မလြယ္ေတာ့ဘူးေလ ..။ ဦးတိုက္ေအာင္နိုင္က မင္းလတ္တို့ရဲ့ အေပၚက ႀကီးႀကီးမာစတာႀကီး ျဖစ္လာေတာ့ မင္းလတ္ကို ေစာင္မၾကည့္ရွုနိုင္တာမို့ ဒက္ဒီက ပြင့္လင္းနဲ႔ပါ မိတ္ဆက္ေပးခ်င္တာပါ ။ ဦးတိုက္ေအာင္နီုင္ က မေန႔ညက ဒက္ဒီ နဲ႔ စကားေျပာ အရက္ေသာက္ရတာထက္ ပြင့္လင္းကို ပိုၿပီး စိတ္၀င္စားေနေၾကာင္း ပြင့္လင္း သိသည္ ။ ဦးတိုက္ေအာင္နိုင္ရဲ့ အၾကည့္ေတြက ရဲတင္းလြန္းေနတာ သတိထားမိသည္ ။ ဒက္ဒီကလည္း မိတ္ေပါေတာ့ သူတို့ အတူတူ ထိုင္စားေသာက္ေနတုံး လာႏုတ္ဆက္တဲ့ လူေတြ က အမ်ားႀကီးဘဲ ..။ ဒက္ဒီနဲ႔ အရင္က လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ စစ္ဖက္နယ္ဖက္က ပင္စင္စားႀကီးေတြ နဲ႔ တိုးေနေတာ့ ဒက္ဒီ အလုပ္မ်ားေနခဲ့သည္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဦးတိုက္ေအာင္နိုင္က ပြင့္လင္းကို… “ ပြင့္က အရမ္းႏုတာ အသက္ ၄၀ေက်ာ္လို့ ဘယ္လိုမွ မထင္ရဘူး..တကယ္ေကာ ဟုတ္ရဲ့လား ပြင့္ရယ္ …” လို့ ေျပာသလို ပြင့္နဲ႔ ဘယ္လို ထပ္ဆုံနိုင္မလဲ.. ဖုန္းနံပါတ္ေလး ေပးပါလား …” လို့ ေျပာတာေတြက သူ သာမန္ထက္ေတာ့ ပိုေနၿပီ မဟုတ္လား ..။ လင္ငုတ္တုပ္ ရွိေနရက္နဲ႔ သူက ထပ္ေတြ႕ခ်င္ရတာ နဲ႔ ဖုန္းဆက္ခ်င္ရတာနဲ႔ ..။ အင္း ..။မလြယ္ပါလား ..။ တခုရွိတာက ပြင့္လင္း ဖက္ကလဲ ထူးဆန္းသည္ ။ ဘယ္လို ျဖစ္သလဲ မသိဘူး ..။ သူနဲ နီးနီးစပ္စပ္ တစားပြဲထဲ ထမင္းအတူတူ ထိုင္စားခ်ိန္ ရင္ေတြ တအားခုံတာဘဲ ..။ သူ႔အၾကည့္ ..။ သူ႔အၾကည့္ေတြ ေၾကာင့္လား ..။ သူ႔စူးစူးရဲရဲ အၾကည့္ေတြက ပြင့္လင္းရဲ့ ၀တ္ထားတဲ့ အ၀တ္အစားေတြကို ေဖါက္ထြင္းၿပီး ပြင့္လင္းကို ကိုယ္တုံးလုံး ျမင္ေနရသလိုဘဲ ..။ တဏွာခိုးေတြ ေဝေနတယ္ လို့ေျပာၾကတာမ်ိဳးလား ..။ ဟိဟိ..ေခၚေတာ တေထာင္အား မ်က္လုံးလို့ တင္စားရမလား ..။ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ပြင့္လင္းရဲ့ ထမိန္မွာ သူ႔မ်က္လုံးေတြ စိုက္ကပ္ ပါလာသလို ဘဲ ..။

အင္း..သူ ပြင့္လင္းကို တအား ႀကိဳက္သြားတဲ့ ပုံရွိသည္ ..။ ပြင့္လင္းကေရာ …။ ပြင့္လင္းလဲ ရင္ေတြ ခုံၿပီး သူ႔အၾကည့္ေတြေၾကာင့္ စိတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ဂေယာက္ဂရက္ ျဖစ္ခဲ့ရတာ ၀န္ခံရမည္ ။ သူက ဒက္ဒီ့ကို လူခ်င္း ခြဲခါနီး.. “အကိုႀကီး သားမက္အတြက္ ဘာမွ မပူပါနဲ႔ …က်ေနာ္ ၾကည့္လိုက္ပါ့မယ္ …” လို့ ေျပာသြားခဲ့သည္ ..။ ဒက္ဒီကေတာ့ ဦးတိုက္ေအာင္နိုင္ ပြင့္လင္းအေပၚ မရိုးသားတာကို မသိဘူး ..။ သူ႔သားမက္ ရာထူးတိုးဖို့ေတာ့ လမ္းပြင့္လာပါၿပီ ဆိုၿပီး ေပ်ာ္ေနခဲ့ေတာ့သည္ ………ျပီးပါျပီ။