ချေမွလိုက်

ချစ်စုသဲသဲ အရမ်း အံ့သြသွာ းသည် ။ ဟေမာငွေနှင်းတို့ ခေါ်သွားတဲ့ ဒီ ကလပ်က သူထင်ထားတာထက် ပိုသားနားနေလို့ ။ ပိုရှိုင်းနေလို့ ။ သားသားနားနား ဘဲလေးတွေလည်း တပုံကြီး လေ .. ။ချစ်စုသဲသဲ အတွက် ဒီ ဇုံ ( Zone) ဆိုတဲ့ ကလပ်အသစ် နေရာအသစ်က အထူးအဆန်းတွေ ချည်း။ မြန်မာပြည်မှာ ဒီလို နေရာမျိုး ရှိသည်ဆိုတာ ချစ်စုသဲသဲ အခု ကိုယ်တိုင် ရောက်ဖူးမှ သိသွားသည် ။ နိုင်ငံခြား တိုင်းပြည် တခုကို ရောက်သွားသလို စိတ်ထဲမှာ ခံစားလိုက်ရလို့ ။

“ ချစ်စု ” “ ဟင် ..ဘာလ.ဲ .ဟေမာ ”
“ ဟိုမှာကြည့် ..အရမ်းလန်းတယ် ..”
“ ဘယ်တယောက်လဲ ..ဟေမာ ..”
“ ဟိုမှာလေ ..စောစောက ဘရိတ်ဒန့်စ်ကတဲ့ ဟို ပိုးဟတ်ဖြူလေး နဲ့ တော်ကီပွားနေတဲ့ဘဲ …”
ဟေမာငွေနှင်း ပြတဲ့ဘဲကို ချစ်စုသဲသဲ တွေ့ပြီ ..။ အိုး ။ ဟေမာပြောတာ ဟုတ်တယ် ။ ဘကဲ အလန်းစား ။ ဝတ်တာကလဲ လန်းသည် ။ဆံပင်ပုံနဲ့ လူပုံက ဗီဒီယိုမင်းသား အောင်ရဲလင်းလို ဒီဇိုင်း ။ ဘရိတ်ဒန့်စ်ကတဲ့ ပိန်ပိန်သွယ်သွယ် စလင်းလေးနဲ့ တော်ကီတွေ ပွားနေတာ မရပ်မနား ..။
ကြည့်နေတုံးဘဲ သူ့အနားကို စော်အလန်စားလေးတွေ ဝိုင်းလာသည် ။ ဟွန်း..ကောင်မတွေကလဲ မိုက်တဲ့ ဘဲဆို အရှက်မရှိ ဝိုင်းအုံနေကြတယ် ။ သူများတွေကို ပြောသာ ပြောရတယ် …ချစ်စုသဲသဲလဲ ဒီဘဲချောချောကို မကြာ ခဏ ကြည့်မိနေသည် ။ သူ့ကို လူတွေရှုပ်ပြီး မတွေ့တော့ရင် ချစ်စုသဲသဲ လိုက်ရှာမိနေသည် ။

ဟေမာငွေနှင်းရဲ့ သူငယ်ချင်း မိမိဦး မိတ်ဆက်ပေးလို့ သူတို့ ချောင်းငမ်းနေတဲ့ အလန်းစားဘဲ နဲ့ ဘော်ဒါ ဖြစ်ကြရသည် ..။ သူ့နံမည်က ဖရန်ကီမိုးမြင့် ….တဲ့ ။ အရမ်းချမ်းသာတဲ့ သူဌေးကြီးတယောက်ရဲ့ သား တဲ့ ။ မိမိဦးနဲ့ ဖရန်ကီက အဖေချင်းသိကြခင်ကြလို့ သူတို့အိမ်ကို မိမိဦးက ရောက်ဖူးသည် ။ မိမိဦး မိတ်ဆက်ပေးတော့ ဖရန်ကီမိုးမြင့်နဲ့ ချစ်စုသဲသဲ လက်ဆွဲနုတ်ဆက်ကြတော့ သူ့လက်နဲ့ ချစ်စုလက် ထိတွေ့တဲ့အချိန် ချစ်စုတကိုယ်လုံး ရှိန်းရှိန်း ဖိန်းဖိန်း ဖြစ်သွားသည် ။ ကြက်သီး မွေးညင်းတွေ ထသွားသည် ။ စုးရှတဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေရဲ့ ဒါဏ်ကို ချစ်စုသဲသဲ ရင်မဆိုင်နိုင်ဘူး ။ သူ့အကြည့်တွေက စူးစူးရှရှကြီးနဲ့ …။
ချစ်စုသဲသဲရဲ့ တကိုယ်လုံးကိုသူ အဝတ်မပါဘဲ တွေ့နေရသလိုကြီး ။ ဇုံကလပ် ရဲ့ မန်နေဂျာကြီးက ဖရန်ကီမိုးမြင့် ကို ပြာပြာသလဲ ဆက်ဆံသည် ။ ဘာလိုလဲ တချိန်လုံး အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ ။မျက်နှာကြီးရာ ဟင်းဖတ်ပါတယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးဘဲ ဖြစ်မည် ။ တချို့ ဇုံကလပ် ထဲကို ဝင်ချင်ကြပေမဲ့ လူပြည့်နေပြီ ဆိုတဲ့ ဆိုင်းဘုတ် ချိတ်ဆွဲထားတဲ့အပြင် တုတ်ခိုင်တဲ့ လူကြီးတယောက်က မျက်နှာထားတင်းတင်းနဲ့ အပေါက်ဝက စောင့်ပြီး ပေးမဝင်လို့ ဝင်ခွင့်မရကြဘူး ။ ဟေမာငွေနှင်းနဲ့ မိမိဦးတို့နဲ့ အတူတူလာလို့ ချစ်စုသဲသဲတို့ကို ဇုံကလပ်က မန်နေဂျာကြီး ကိုယ်တိုင်က အပြင်ကို ထွက်ကြိုခဲ့တာ ။

ဖရန်ကီမိုးမြင့်က မိမိဦးကို နောက်ပြောင်ပြီး မုမုအီး လို့ ခေါ်သည် ။
“ မုမုအီး..အိမ်လာလည်အုံးလေဟာ ..နင့်သူငယ်ချင်း ပါ ခေါ်ခဲ့..ငါ့အမိမှာ ပူးဆိုက်ပါတီ ရှိတယ်..ဒီဆက်တဒေး ”
လို့ မိမိဦးကို ပြောလိုက်သည် ။ မိမိဦးရဲ့ သူငယ်ချင်းဆိုတာ ချစ်စုသဲသဲကို ဆိုလိုတာမှန်း ချစ်စုသဲသဲရော တခြား ဘော်ဒါတွေရော သိလိုက်ကြသည်။ ဖရန်ကီမိုးမြင့်သည် တော်ရုံစော်ကို အဖက်လုပ်ပြီး စကားတောင်မပြောဘူးလို့ မိမိဦးက သူတခြားဖက်ကို ထွက်သွားတဲ့အချိန် ပြောပြသည် ။ ချစ်စုသဲသဲကို သ ခင်မင်ချင်လို့ ဖိတ်တာလို့ ပြောပြသည်။ တကယ်တော့ ချစ်စုသဲသဲသည် ဟေမာငွေနှင်း ခေါ်သွားလို့သာ ဇုံကလပ်လ ိုနေရာကို ရောက်ဖူးရတာ ။ ချစ်စုသဲသဲသည် ဟေမာငွေနှင်း. . မိမိဦးတို့လို လူဂုဏ်တန် အသိုင်းအဝိုင်းက မဟုတ်ဘူး ။

ချစ်စုသဲသဲ အဖေက အစိုးရဌာနတခုက အရာရှိတယောက် ဖြစ်ပေမဲ့ ကင်ဆာရောဂါနဲ့ ဆုံးသွားတာ နှစ်နှစ်ကျော် လောက်ရှိပြီ ။ ချစ်စုသဲသဲရဲ့ အမေနဲ့ အမကြီးတို့က မုန့်ဟင်းခါးဆိုင် တဆိုင်ဖွင့်ထားသည် ။ ချစ်စုသဲသဲ တို့သည် အဖေရှိတုံးက နေခဲ့တဲ့ တိုက်ခန်း ကောင်းကောင်းမှာတောင် မနေနိုင်ကြတော့ဘ ဲဈေးပေါတဲ့ မြို့သစ်က တိုက်ခန်း သေးသေး ညံ့ညံ့ကို ပြောင်းခဲ့ကြရတဲ့အထိ အိမ်စီးပွားရေး အခြေအနေက ကျဆင်း နိမ့်ပါးခဲ့သည် ။ ဟေမာငွေနှင်းနဲ့ ချစ်စုသဲသဲတို့က အထက်တန်းကျောင်းသူ ဘဝထဲက အရမ်းခင်မင် တွဲခဲ့ကြတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်သည် ။ မိမိဦးနဲ့က ဟေမာငွေနှင်းနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ခင်မင်ကြရတာ ။ မိမိဦးက ချမ်းသာတဲ့ မိဘ အသိုင်းအဝိုင်းက ဖြစ်ပေမဲ့ ဟေမာငွေနှင်းလိုဘဲ ဘော်ဒါစိတ်ရှိပြီး အဆင့် အတန်း ခွဲခြားတတ်တဲ့ စိတ်မရှိလို့ ချစ်စုသဲသဲနဲ့ အရမ်းခင်တဲ့ သူငယ်ချင်း အရင်းအခြာတွေ ဖြစ်လာကြသည်။ မိမိဦးက ချစ်စုသဲသဲကို ဖရန်ကီ့အိမ်က ပူးဆိုက်ပါတီ Poolside Party ကိုသွားဖို့ ခေါ်သည် ။ ယူ ရောက်ဖူးဖို့ကောင်းတယ်.. ချစ်စု.. နန်းတော်ကြီးလိုဘဲ သားနားတာ . .ဒို့အိမ်နဲ့တခြားစီဘဲကွ.. ဖရန်ကီတို့အိမ်က အံ့မခန်းပါကွာ.. လိုက်ကြည့်သူငယ်ချင်း … လို့ ပြောသည်။

Zone ကိုသွားတဲ့ညက ချစ်စုသဲသဲသည် အမေနဲ့ အမကြီးကို သူငယ်ချင်း မွေးနေ့ပွဲကိုသွားမယ်လို့ ညာပြောရသည် ။ ကလပ်သွားမည် ဆိုရင် အမေတို့က ခွင့်ပြုမှာ မဟုတ်ဘူးလေ ။ ချစ်စုသဲသဲက ဖြူဖွေးချောမောတဲ့ ကောင်မလေးဆိုတော့ သူငယ်ချင်းတွေက ဖီးလိမ်းပြင်ဆင် ဝတ်စားပေးလိုက်သောအခါ သာမန် နွမ်းပါးတဲ့ မိသားစုက ဆိုတာ မသိသာတော့ဘဲ မြန်မာပြည်ရဲ့ ထိပ်သီး သူဌေးကြီးဦးမိုးမြင့်ရဲ့ သား ဖရန်ကီကတောင် မျက်စိကျကာ သူ့အိမ်ကို ဖိတ်ခေါ်လေသည် ။
ဒီနေ့မနက် ချစ်စုသဲသဲ နေဖင်ထိုးတဲ့အထိ မထဘူး ။ သူ့ကို ထခိုင်းမဲ့ မေမေရော မမကြီးရော မရှိလို့ ။ သူတို့ မနက် အစောကြီးထပြီး အဝေးပြေးကားကြီးနဲ့ ဘုရားဖူးသွားကြသည် ။ ကျိုက်ထီးရိုးကို ။ ချစ်စုသဲသဲ ဒီနေ့ လွတ်လပ်သည် ။ ဘော်ဒါတွေနဲ့ ရှော့ပင် သွားကြမလို့ ။ ဘာမှတော့ မဝယ်နိုင် ။ ဝယ်ဖို့ ပိုက်ဆံက မရှိ ။ငေးရုံဘဲ ။ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အတူတူ သွားရတာတွေကို ပျော်သည်။ သူ့ထက်စာရင် မုန့်ဖိုးတွေရပြီး မိဘချမ်းသာသော ဟေမာငွေနှင်း နဲ့ မိမိဦး တို့က စားသောက်ကြရင် ဝယ်ကျွေးနေကျမို့ ချစ်စု စိတ်ပူစရာမလိုဘူး ။ တကယ့် သူငယ်ချင်း ကောင်းတွေ ရထားတာ ။

ဒေါက်…ဒေါက် …ဒေါက် …ဒေါက် …..
အာ…အိပ်ကောင်းနေပါတယ် ဆိုမှ တံခါးလာခေါက်နေတယ် ….စောစောစီးစီး ဘယ်သူလဲမသိဘူး ..။ အိပ်မှုံစုံမွှားနဲ့ ထကြည့်သည် ။ ဘယ်သူလဲ…။ အိုး ..။ မေမေတို့ မမကြီးတို့ဆီကို လာလာနေတဲ့ လူကြီး ။
ကိုသူရိန်ထွန်း …။
တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး ဒီလူကြီးကို မေမေနဲ့ မမကြီးတို့ ဘုရားဖူး သွားကြတဲ့အကြောင်း ပြောပြလိုက်သည် .။ ဒီလူကြီးရဲ့ အကြည့်တွေက စူးစူးရှရှနိုင်လွန်းလို့ သူဘယ်ကိုစိုက်ကြည့်နေတာလဲ ဆိုတာကို ကြည့်လိုက်တော့ ..ဟယ် သူ.. သူ ချစ်စု ရင်ဘတ်ကို ကြည့်နေတာ ..။ အခုမှ ချစ်စုဖါသာ သတိထားမိသည် ..။ အိပ်ရာထဲက ထလာတာမို့ ညအိပ်ရင်း ချစ်စုက ဘယ်တော့မှ ဘရာခံပြီး မအိပ်ဘူး ဆိုတော့ ချစ်စုရဲ့ အကျ ၤီပါးပါးအောက်က ရင်သားတွေကို သူ နှာဘူးထနေတာ ။
“ ကိုယ် ခဏ ထိုင်လို့ရမလား …” “ မရဘူး ..” “ ဗျာ…ဘာလို့ ..” “ ချစ်စု အိမ်မှာ တယောက်ထဲ..မေမေနဲ့ မမကြီးတို့ ရှိတဲ့အခါမှ ပြန်လာပါလား ”
ကိုသူရိန်ထွန်း ချစ်စု ပြောတာကို သဘောမကျ မကြိုက်ဘူးဆိုတာ သူ့မျက်နှာမှာ ပေါ်လွင်နေသည် ။ ဒါပေမဲ့ သူ ချစ်စုကို “ ကောင်းပြီလေ..ကိုယ် ပြန်တော့မယ် ..” လို့ မကျေမနပ်ကြီး ပြောပြီး အိမ်ထဲက ပြန်ထွက်သွားသည် ။

နေခြစ်ခြစ်တောက် ပူနေသည် ။ ချစ်စု ကျောင်းသွားဖို့ ကားစောင့်နေသည် ။ ဘတ်(စ် ) ကားက မလာသေး။ ဘတ်( စ် )ကား မှတ်တိုင်မှာ လူတွေ တပုံတခေါင်းကြီး သည် ဘတ်( စ် )ကား လာမယ့်ဖက်ကို လှည့်ပြီး မျှော်နေကြသည် ။ နေပူပူအောက် အခြေခံလူတန်းစား ရဲ့ နေ့တိုင်း ရင်ဆိုင်နေရတဲ့ကိစ္စ ။ ဘတ်( စ် )ကား စောင့်ရင်း ဟိုနေ့က ကိုသူရိန်ထွန်းကို ကောင်းကောင်း မဆက်ဆံလိုက်လို့ ဆိုပြီး မေမေနဲ့ မမကြီးတို့က ချစ်စုကို ဆူကြသည် ။ ဟွန်း ..။ မေမေက သိပ်ဘက်လိုက်တာဘဲ ။ မမကြီး ဖက်က အမြဲ ဘက်လိုက်သည် ။ ချစ်စုကို ဆူဘဲ ဆူနေတာဘဲ ။ တခါတခါ ချစ်စု မေမေ့အဆူကို မခံချင်လို့ အိမ်ကတောင် ထွက်ပြေးသွားချင်သည် ။

အဲ့လူကြီး ကိုသူရိန်ထွန်းကို နောင်ဆိုရင် လေးလေးစားစား ခင်ခင်မင်မင် ဆက်ဆံဖို့ မေမေနဲ့ မမကြီးက ချစ်စုကို ကောင်းကောင်း လက်ချာ ရိုက်ကြသည် ။ ကသိုရိန်ထွန်းကြီးက မမကြီးနဲ့ မေမေတို့ ရောင်းနေတဲ့ မုန့်ဟင်းခါးဆိုင် ကို ဆိုင်ခန်း ကောင်းကောင်းလေးနဲ့ သားသားနားနား ဖငွ့်နိုင်ဖို့ ငွေအရင်းအနှီး ထုတ်ပေးခဲ့တယ် လို့ မမကြီး နဲ့ မေမေက ပြောပြသည် ။ ဘယ်လောက်လဲ လို့ ချစ်စု မေးကြည့်လိုက်သည် ။ ဘုရား ဘုရား.. သိန်းငါးဆယ် တဲ့ ..။ “ သူက ဘာအတိုးမှ မယူဘဲ ချေးတာ..သူ့ကျေးဇူးတွေ ဒို့တတွေ အပေါ် တအားကြီးတယ် ..ချစ်စု .. ကိုသူရိန်ကြီးကလေ.. ညည်းကို သဘောကျနေတာ..” လို့ ပြောသည် ..။

ဘာရယ် .. ။ ချစ်စုကို သူက သဘောကျတယ် ..။ အမလေး ..။ သူက ..။ လူပုံက တောသူကြီးလိုလို ..အညာ ဆီကုန်သည်လိုလိုနဲ့ …။ ရရာစစ ..။ အမဲရိုးက ဟင်းအိုးမှ အားမနာ ..။
“ မမကြီးရယ် …ချစ်စုထက် သူက အသက်အများကြီး ကြီးတာ ..သဘောကျခြင်းကျ..မမကြီးကိုဆို တော်သေး …” “ သူက ငါ့ကို သဘောမကျဘူးဟဲ့. .ညည်းကိုဘဲ သဘောကျတာ ..သူက ငါ့ကို အမြဲ နောက်သလိုလိုနဲ့..မသစ်နု ညီမလေးကို ကျနော် လာတောင်းရမ်းမှာဗျ နဲ့ ပြောပြောနေတာ ” အလုပ်များနေတဲ့ မေမေက “ ချစ်စု..မောင်သူရိန်ထွန်းကို ရိုရိုသေသေ ဆက်ဆံပါ ..သူတို့က ဆွေကြီးမျိုးကြီးတွေ ..သူဌေးတွေ ” လို့ ဝင်ပြောသည် ။
ဟွန်း ..ဘတ်(စ် )ကား မလာလို့ စိတ်ညစ်ရတဲ့အထဲ မေမေနဲ့ မမကြီးတို့ ပြောတာတွေကို ပြန်တွေးမိပြီး ရင်ဘတ်ထဲ မကျေနပ်မှုတွေက ပြည့်ကျပ်သွားလို့ ပိုပြီး စိတ်ညစ်သွားသည် ။ မျက်မှောင်လေး ကြုံ့နေသော ချစ်စုသဲသဲ ကို ကောင်လေးနှစ်ယောက်က မကြားတကြားနဲ့..“ ဘဲနဲ့ ရန်ဖြစ်ထားလို့ ဖြစ်မယ် ..မျက်နှာလေးက ပုပ်သိုးနေတာဘဲ …” လို့ စသွားကြ သည် ။

ဒီကောင်လေးတွေဆီကို မျက်စောင်းပြင်းပြင်းတချက် ထိုးပစ်လိုက်ရင်း တဖက်ကို လှည့်ရပ်လိုက်တော့ သူ့ရှေ့ကို ညင်ညင်သာသာလေး ထိုးဆိုက်လာတဲ့ ဇိမ်ခံကားလှလှကြီးတစီးကို ချစ်စု တွေ့လိုက်ရသည် ။ အပြာနုရောင်လိုလို. .ငွေမှင်ရောင်လိုလို တောက်ပနေတဲ့ ကားအလန်းစားကြီး ။ ချစ်စုတို့ တခါမှ မစီးဘူးတဲ့ သူဌေးတွေ စီးတဲ့ကားကြီး ။ ကားကြီးရဲ့ ရှေ့ခန်းက မှန်ချပ် တတိတိနဲ့ လျောကျလာသည် ။ နေကာမျက်မှန် တပ်ထားတဲ့ ပြုံးနေတဲ့ မျက်နှာတခု ပေါ်လာသည် ။ ဟင် …ဖရန်ကီ …ဖရန်ကီမိုးမြင့် …
“ မုမုအီးရဲ့ ဘော်ဒါ ချစ်စုသဲသဲ မဟုတ်လား …” “ ဟုတ်တယ် ..” “ အိမ်က ကား မအားလို့လား..ပျက်လို့လား ..တက်(က်)စီကား စောင့်နေတာလား …”
ဖရန်ကီမိုးမြင့်ရဲ့ မေးခွန်းတွေက များလိုက်တာ ။ ဘာပြန်ဖြေရမှန်းမသိ ။ မဖြေ ။ ဖရန်ကီသည် မိမိဦး ဟေမာငွေနှင်း တို့နဲ့တွဲနေတဲ့ သူငယ်ချင်းမို့ သူတို့လိုဘဲ ကားစီးနိုင်တဲ့ လူတန်းစားထဲကလို့ ထင်နေပုံရသည် ။

“ လာလေ..ဒို့ လိုက်ပို့မယ် ..”
ဘတ်(စ် )ကားကလဲ မလာ…ကျောင်းချိန်လဲ ကပ်နေပြီ ။ ဖရန်ကီ့ကားကြီးထဲကို ချစ်စုသဲသဲ ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။ မွှေးပျံ့တဲ့ အနံ့နဲ့ အဲကွန်း အရသာကို ခံစားလိုက်ရသည် ။ ကားထဲမှာ သီချင်း ဖွင့်ထားသည် ။ ငြိမ့်ငြောင်းတဲ့ သီချင်းသံလေးက ခပ်တိုးတိုး ကြားနေရသည် ။
“ ချစ်စုကို ဘယ်ကို ပို့ပေးရမလဲဟင် ” “ ကျောင်းကို ..” “ အိုခေ.. ဒို့ လိုက်ပို့မယ် ”
ဖရန်ကီ သည် အဝါနုရောင် စပို့ရှပ်အကောင်းစား တထည်ကို ရင်ဘတ်ကြယ်သီး မတပ်ဘဲ ဝတ်ထားသည် ။ လည်ပင်း နေရာမှာ ရွှေကြိုး သေးမျှင်မျှင်ဆွဲထားတာ တွေ့ရသည် ။ လက်မှာက ရွှေလက်ပတ်ကြိုး ခပ်တုတ်တုတ်နဲ့ နာရီ တလုံးကို ပတ်ထားသည် ။ “ ချစ်စု …ဒို့ ချစ်စုလို့ ခေါ်မယ်နော်..ရတယ် မဟုတ်လား ” “ ဟုတ်..ရပါတယ် ”
“ ချစ်စု ..ကမ်းမင်း ဆက်တဒေး..ဒို့အိမ်မှာ လုပ်မယ့် ပူးဆိုက်ဒ်ပါတီ ကို လာခဲ့ဖို့ ဖိတ်ပါရစေ …” “ဟုတ် ” “ မုမုအီးတို့နဲ့ လာမှာလား ” “ အင်း..ဟုတ်တယ် ” “ လာခေါ်စေချင်ရင် ပြောနော် ..ဒို့ လာခေါ်ပေးနိုင်တယ် ..”
ချစ်စုက ခေါင်းငြှိမ့်ပြလိုက်သည် ။ ဖရန်ကီက ချစ်စု မူအရာကို ငဲ့ကြည့်ပြီး ပြုံးသည် ။

“ ဘာပြုံးတာလဲ ..” ချစ်စု မျက်စောင်းလှလှလေးကို ဖရန်ကီ ရသွားသည် ။
“ ချစ်စုက စကားမပြောဘဲ ခေါင်းဘဲ ငြှိမ့်ငြှိမ့်ပြနေလို့လေ…”
ချစ်စုလဲ ပြုံးမိသွားသည် ။ သူနဲ့ စကားပြောရတာ စိတ်ထဲမှာ ပျော်သလိုဘဲ ။ သူက သိပ်ကြည့်ကောင်းတာဘဲ ။ ရုပ်ရှင် မင်းသားတွေ ထက်တောင် ကြည့်ကောင်းသေးတယ် ..။ သူ့ကို ဇုန်ကလပ်မှာ စတွေ့ဖူးထဲက ချစ်စု စိတ်ထဲမှာ သဘောကျမိခဲ့တာ ။ ကားထဲမှာ အဲကွန်းကြောင့် စိမ့်အေးနေသည် ။ ချစ်စု ကားအပြင်ကို ထွက်ရမှာတောင် ဝန်လေးနေသည် ။ ကျောင်းရောက်ပြီ ။ ကားပေါ်က ဆင်းခါနီး ဖရန်ကီက ပူးဆိုက်ပါတီကို ဆက်ဆက် လာခဲ့ဖို့ ထပ်ဖိတ်သည် ။ ချစ်စုလဲ လာနိုင်အောင် ကြိုးစားမယ်လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။

တကယျလဲ ခစြျစု ဖရနျကီ့အိမျကို ရောကျဖူးခငြျသညျ ။ သူနဲ့ စကားပွောရတာ ခစြျစု ရငျခုံသညျ ။ သူ့အကွညျ့ တှထေဲ အခစြျရဲ့ အရိပျအရောငျတှေ ပါနသေလို ထငျမိသညျ ။ သူ့ကားကွီး ထဲက ထှကျလိုကျတာနဲ့ အပူလုံးကွီး ဝုနျးကနဲ ခစြျစုကို ဝငျဆောငျ့သညျ ။ သူ့ကားထဲကိုတောငျ ပွနျပွေး ဝငျလိုကျခငြျတဲ့ စိတျပေါကျသညျ ။ သူ့နားကနေ ဖွညျးဖွညျးလေး ပွနျလညျ မောငျးထှကျသှားတဲ့ ဇိမျခံကားလှလှကွီး ကို ခစြျစု အထငျတကွီး ငေးမောရငျး ကနြျခဲ့သညျ ။ ကြောငျးဆောငျထဲကို ခစြျစု မဝငျနိုငျသေး ။ ဖရနျကီမိုးမွငျ့ ရဲ့အိမျက ပူးဆိုကျပါတီ ကို ခစြျစုသသဲ ဲ ရောကျသှာ းသညျ ။ ဟမောငှနှေငျး.. မိမိဦးတို့နဲ့ ။ ဖရနျကီမိုးမွငျ့ တို့ မိသားစုရဲ့ ခွံနဲ့တိုကျကွီးက ခစြျစုထငျထားတာထကျ ကွီးကယြျခနျးနား နသေညျ ။ ဖရနျကီတို့က သူထငျထားတာထကျတောငျ ပို ခမြျးသာ သညျ ။ တိုကျကွီးကလဲ ရဲတိုကျကွီးတခုလိုဘဲ မွငျ့မားကွီးကယြျလှသညျ ။ တိုကျကွီးရဲ့ အနောကျဖကျက ရကေူးကနျကွီးကလဲ ခနျးနားလှသညျ ။ ရကေူးကနျကွီးရဲ့ ဘေး ပတျပတျလညျမှာ မီးရောငျစုံတှေ ခြိတျဆှဲထှနျးညှိထားပွီး စားပှဲခုံတှေ ခထြားသညျ ။ ခစြျစုတို့ ရောကျရောကျခငြျး အခြိနျ ဖရနျကီ က ရကေူးပွိုငျပှဲ လုပျမညျ လို့ သူငယျခငြျးအားလုံးကို ပွောသညျ ။ ယောကျြားပွိုငျပှဲ.. မိနျးမပွိုငျပှဲ လုပျမှာ လို့ ပွောသညျ။
ရကေူးပွိုငျမယျ့ မိနျးကလေးတှေ နဲ့ ယောကျြားလေးတှေ သညျ အဝတျလဲတဲ့ တိုကျအိမျလေးမှာ ရကေူးဝတျစုံတှေ လဲလှယျ ဝတျဆငျနကွေသညျ ။ ဒီ အဝတျလဲတဲ့ တိုကျပုလေးကတောငျ ခစြျစုတို့ နတေဲ့ တိုကျခနျးထကျ အမြားကွီး ပိုကွီးသညျ လို့ ခစြျစု ထငျသညျ ။ ပထမဆုံး မိနျးကလေးတှေ ပွိုငျရမညျလို့ ဖရနျကီက ပွောသညျ ။ ခစြျစုတို့ ထိုငျနရောကို ဖရနျကီ ရောကျလာပွီး..“ မုမုအီးတို့ ခစြျစုတို့ကော ဝငျမပွိုငျဘူးလား.. ဆုပေးမှာနော.. ဆုက အရမျးကောငျးတယျ …”လို့ ရယျပွီး ပွောသညျ ။ ဟမောငှနှေငျးက “ ဆုက ဘာလဲဟငျ ..ဖရနျကီ …”လို့မေးသညျ ။ ဖရနျကီက ရကေူးကနျ နားမှာ ရှိနတေဲ့ ပွိုငျစကျဘီးတစီးကို ပွသညျ ။ “ ဒါ ပထမဆုဘဲ .. ဒုတိယ.. တတိယဆုတှလေဲ ရှိသေးတယျ ..”လို့ ပွောပွသညျ ။
မိနျးကလေးတှေ ရကေူးဝတျစုံတှနေဲ့ ရကေူးကနျနဘေးကို ထှကျလာကွသညျ ။ ရကေူးပွိုငျမယျ့အထဲ မှာ ဇုနျကလပျမှာတုံးက ဖရနျကီ နဲ့ ပူးပူးကပျကပျ တောျကီပှားနတေဲ့ အသားဖွူပတျဖွူရောျနဲ့ ပိုးဟတျဖွူလို့ သူတို့က နံမညျပေးခဲ့တဲ့ ပိနျပိနျကောငျမလေး လဲ ပါသညျ ။ တူးပိဈ နှဈလှှာ ရကေူးတျစုံလေးတှနေဲ့ မိနျးကလေးတှေ က ကွှကွှရှရှလေးတှေ နဲ့ ရကေူးကနျဘေးမှာ လမျးသလာနကွေသညျ ။ “ ဖရနျကီ..ဖရနျကီ …” နဲ့ ဖရနျကီမိုးမွငျ့ကို ဝိုငျးအုံနကွေသညျ ။ ခစြျစုစိတျထဲမှာ မိနျးကလေးတှေ က ဖရနျကီကို အရောတဝငျ ပူးကပျနကွေတာကို မနှဈမွို့သလိုဘဲ ။ မနာလို ဖွဈတာလား .. ကိုယျ့ဖါသာ စဉျးစားလိုကျမိသညျ ။ ဖရနျကီ့ကို ငါ ကွိုကျနေ ပွီလား ..။ ဖရနျကီ့ကို စတှေ့တှေ့ခငြျးထဲက ခစြျစု စိတျဝငျစားမိခဲ့တာဘဲ လေ ။
ပွိုငျပွီ ..။ ရကေူးကနျရဲ့ တဖကျထိပျမှာ ရကေူးပွိုငျမယျ့ မိနျးကလေး သုံးယောကျတနျးစ ရပျနကွေသညျ ။ ရကေူးကနျ တဖကျထိပျကနေ ဖရနျကီမိုးမွငျ့က လကျနှဈဖကျကို မွှောကျထားသညျ ။ သူ့လကျတှေ ခလြိုကျတာနဲ့ အသငျ့ပွငျထားတဲ့ မိနျးကလေးတှကေ ရထေဲကို ခုနျဆငျးကွရမညျ ။ ပိုးဟပျဖွူလေး သညျ ရကေူးဝတျစုံ အနီလေးနဲ့ ရကေူးကနျထဲကို ခုနျဆငျးရနျ အဆငျသငျ့ ဖွဈနသေညျ ။ ဟမောငှနှေငျးက “ ပိုးဟပျဖွူလေးက ပိနျတယျ ထငျရပမေယျ့ မဆိုးဘူးဟ .. ကိုယျလုံးလေးတော့ ရှိသား …” လို့ ပွောသညျ ။ ခစြျစုစိတျထဲမှာတော့ ပိုးဟပျဖွူ ကိုယျလုံး မလှပါဘူး .. လို့ ပွောနမေိသညျ ။ ဖရနျကီ့အနားကို ကပျကပျနတေဲ့ ပိုးဟပျဖွူကို ခစြျစု မနာလို ဖွဈနသေညျ ။
ဖရနျကီသညျ ရကေူးဘောငျးဘီလေးနဲ့ ကိုယျအပေါျပိုငျး ဗလာနဲ့ လကျနှဈဖကျကို မွှောကျထားသညျ ။ ရအေမွဲ ကူးတဲ့လူမို့လားမသိဘူး ။ ဖရနျကီရဲ့ ကိုယျလုံးက အခြိုးကြ သညျ ..ကွညျ့ကောငျးသညျ လို့ ခစြျစု ထငျသညျ ။ ဖရနျကီ လကျခလြိုကျတာနဲ့ မိနျးကလေးသုံးယောကျ ရကေူးကနျထဲ ဒိုကျထိုးခပြွီး ကူးခတျကွတော့ ကနျဘေးမှာ ဝိုငျးထိုငျနတေဲ့ ခစြျစုတို့ အပါအဝငျ သူငယျခငြျးတှေ က အောျဟဈ အားပေးကွတော့တာဘ ဲ ။ ခစြျစု ပိုးဟပျဖွူ မရပါစနေဲ့လို့ ကြိတျဆုတောငျးနပေမေယျ့ ဆုတောငျးက မပွညျ့ဘူး ။ ပိုးဟပျဖွူ ပထမ ရသှာ းသညျ ။ ခစြျစု မမွငျခငြျတာတှေ မွငျရပါတော့သညျ ။ ပိုးဟပျဖွူကို ဖရနျကီက ပထမဆု ဖွဈတဲ့ ပွိုငျစကျဘီးလေးကို ဆုအဖွဈနဲ့ ပေးတာ ..။ဇလပျဖွူ ဆိုတာ ခစြျစုတို့ သိလိုကျကွရသညျ ။
အရမျးကို ကြနေပျ ပီတိဖွဈနတေဲ့ ပိုးဟပျဖွူသညျ ဖရနျကီ့ကို တအားဖကျလိုကျ ဆှဲလိုကျနဲ့ ..။ ပထမဆု အဖွဈ ပွိုငျစကျဘီးလေးကို ပိုးဟပျဖွူ ရသှားသညျ ။ ပိုးဟပျဖွူက ..“ ကိုဖရနျကီ ..ဇလပျဖွူနဲ့ ဘီးအတူတူ စီးမှာ မဟုတျလားဟငျ ..” လို့ ခြှဲတဲတဲ အသံလေးနဲ့ ပွောတာကို ခစြျစုတို့ ကွားလိုကျကွရသညျ ။ ဖရနျကီက ..“ စီးမှာပေါ့ ဇလပျဖွူရယျ …စီးခငြျတဲ့နေ့ ဖုနျးဆကျလိုကျ …” လို့ ပွောသညျ ။ မိနျးကလေးပွိုငျပှဲ ပွီးသှားတော့ ယောကျြား လေးပွိုငျပှဲ စသညျ ။ ရကေူးပွိုငျမယျ့လူတှထေဲ ဖရနျကီလဲ ပါသညျ ။ ဖရနျကီရဲ့ အဝတျမပါတဲ့ ကိုယျအပေါျပိုငျးကို ခစြျစု မကွညျ့ရဲဘူး . .။ ရငျဖို ရငျခုံနသေညျ ။ အထူးသဖွငျ့ ရကေူးဘောငျးဘီရဲ့ အရှေ့ သူ့ပေါငျကွားက ဖုဖု ဖေါငျးဖေါငျး ဖွဈနတေဲ့ နရောကို ကွညျ့ပွီး ကွကျသီးတှထေ ..ရငျတှေ တုနျတာ ။
ဖရနျကီတို့ ပွိုငျမယျ့လူတှေ တနျးစီနခြေိနျ တဖကျထိပျကနေ လကျပွပေးမယျ့ လူက ပိုးဟပျဖွူ ဖွဈနသေညျ။ ပိုးဟပျဖွူက ပိုးပုဝါစလေး တစကို လကျထဲမှာ မွှောကျကိုငျထားနသေညျ ။ သူ ဒီပဝုါစလေးကို မွကွေီးပေါျကို လှှတျခလြိုကျတာနဲ့ ပွိုငျပှဲဝငျမယျ့လူတှကေ ရကေနျထဲကို ဒိုကျထိုးဆငျးကာ ကူးကွရမှာ ဖွဈသညျ ဇလပျဖွူ နရောရနတော ခစြျစု စိတျထဲမှာ ပူလောငျ ခံစားနရေသညျ ။ ခစြျမိရငျ မနာလို ဖွဈသညျ လို့ ထငျမိတာဘဲ ။ ပိုးဟပျဖွူ သို့မဟုတျ ဇလပျဖွူ သညျ မခို့တရို့ အမူအရာလေးနဲ့ ရပျနသေညျ ။ မွှောကျထားတဲ့ လကျထဲမှာ ပုဝါစလေး ရှိနသေညျ ။ “ ခစြျစု ..ပိုးဟပျဖွူကို ကွညျ့…တအားမွောကျနသေလိုဘဲ …” လို့ ဟမောငှနှေငျးက ပွောလိုကျတော့ မိမိဦးက ..“ မွောကျမှာပေါ့ဟာ..သူ့ကို ဖရနျကီက အရေးပေး ဆကျဆံတာကိုး ပိုးဟပျဖွူ က ပေါ့သေးသေး မဟုတျဘူး ဟဲ့ … သူ့အဖကေ အကောငျကွီးကွီးတယောကျလို့ ကွားတာဘဲ …ဖရနျကီ့ အဖကေလဲ..ယူတို့ သိတဲ့အတိုငျး စီးပှားရေး ထိပျသီးကွီး တယောကျ ဆိုတော့ ပိုးဟပျဖွူတို့ အဖကေို ဖားနရေတာပေါ့ဟာ …” လ့ ိုသူသိသမြှ ပွောပွလသေညျ ။
ဟော…ဇလပျဖွူ လကျထဲက ပိုးပုဝါစလေး ကသြှားပွီ ..။ ဖရနျကီတို့ ရကေနျထဲ ဒိုကျထိုးဆငျးကွပွီး ကူးခတျ နကွေသညျ ။ ခစြျစု ထငျတဲ့အတိုငျးပါ ။ ပထမဆုကို ဖရနျကီ ရသညျ ။ ခစြျစု စိတျထဲ ကြိတျ ဆုတောငျး နခေဲ့တာ …။ ဖရနျကီ ရပါစေ..ရပါစေ…ဆိုပွီး ။ သူငယျခငြျးတှေ လူငယျတှေ လကျခုပျတီး အားပေးကွ အပွီး လကျခုပျသံတှေ ထပျကွားလိုကျရသညျ ။
“ ခစြျစု..ကွညျ့ကွညျ့..အဲဒါ ဖရနျကီ့ အဖေ နဲ့ အမေ ….” ဟမောငှနှေငျး ပွလို့ ခစြျစုလဲ ဖရနျကီ့ကို ငေးမောနရောက လကျခုပျတီးပွီး ရကေူးကနျ အနားကို လြောကျလာတဲ့ အသကျငါးဆယျလောကျ ရှိတဲ့ စုံတှဲတတှဲကို တှေ့လိုကျရသညျ ။ ဖရနျကီ့အဖကေ အသားညိုညို ထောငျထောငျမောငျးမောငျး ..။ ရုပျရှငျမငျးသား လူမငျးတို့လို ပုံ ..။ ဖရနျကီ့အမကေ ရုပျသနျ့သနျ့ အသားဖွူဖွူ ပိနျပိနျပါးပါး …။ ဖရနျကီ့အဖကေ ဆုခြီးမွှငျ့ပေးမညျ လို့ ကြငွောနသေညျ ။ ရကေူးပွိုငျပှဲ ပွီးသှားတော့ ရကေူးကနျ ဘေးက စငျမွငျ့ပေါျကို လူတစု တကျလာသညျ ။ လူငယျတှေ ဝိုငျးအောျဟဈလိုကျကွတာ ဆူညံသှားသညျ ။ ယနေ့ ခတျေ နံမညျကွီးနသေော ရော့ချ တေးဂီတအဖှဲ့ ဖွဈနသေညျ ။ လကျခုပျတှေ တီးကွ..လကျခေါကျတှေ မှုတျကွ.. အောျဟဈအားပေးနကွေသညျ ။ တီးဝိုငျးက မွူးမွူးကွှကွှ တေးသီခငြျးတှေ စတငျ တီးခတျလိုကျတဲ့ ခြိနျမှာဘဲ အစားအသောကျတှကေို စားပှဲတှမှော အနကျရောငျ ဝတျစုံတှနေဲ့ စားပှဲထိုးတှကေ လိုကျခတြာ တှေ့လိုကျရသညျ ။
ဖရနျကီ အဝတျအစား ကောငျးကောငျး ပွနျဝတျပွီး ခွံထဲ ပွနျရောကလျာသညျ ။ လူတှကေ ဝိုငျးနုတျဆကျကွ ..စကားပွောကွတာ ဖရနျကီလဲ တောျတောျနဲ့ ခစြျစုတို့ စားပှဲဝိုငျးဆီ ရောကျမလာနိုငျဘူး ..။ စငျမွငျ့ပေါျမှာလဲ နံမညျကွိး အဆိုတောျမ တယောကျ ဆိုနတောနဲ့ လူတှေ တအားသဘောကြ အားပေးနကွေသညျ ။ ခစြျစုတို့ လူစုလဲ အစားအသောကျတှကေ ကောငျးလှနျးလို့ သဘောကနြကွေဆဲ ဖရနျကီ ရောကျလာသညျ ။ ခစြျစုတို့နဲ့ လာထိုငျပွီး စကားတှေ ပွောသညျ ။ စငျမွငျ့ပေါျက အဆိုတောျမ က လာရောကျသူတှေ အားလုံးကို ဖရနျကီတို့ မိသားစုက အိမျအပွနျမှာ အမှတျတရ လကျဆောငျထုပျလေးတှေ ပေးမှာ ဖွဈတဲ့အကွောငျး ကြငွောလိုကျတော့ လူတှေ အားလုံး တခဲနကျ လကျခုပျတီးကွ…အောျဟဈကွသညျ ။ တယျလဲ ခမြျးသာတဲ့ မိသားစုပါလား…လို့ ခစြျစု စဉျးစာနတေုံး မိမိဦးနဲ့ ဟမောငှနှေငျးတို့ နံမညျကို ခေါျလိုကျလို့ သူတို့နှဈယောကျ စငျမွငျ့ဖကျကို အပွေးအလှှား ထှကျသှား ကွသညျ ။ ဒီအခြိနျမှာ ဖရနျကီက ခစြျစု လကျထဲကို အထုပျလေး တထုပျ လာထညျ့သညျ ။
“ ဒါ ခစြျစုအတှကျ …” ဆိုပွီး ။
ခစြျစုလဲ သူ့ကို မော့ကွညျ့ပွီး ဘာပွောရမှနျးမသိဘူး ။ သူက ..“ ဒါ စောစောလေးက ရကေူးပွိုငျပှဲမှာ ဒို့ ရတဲ့ ပထမဆု လေ..ဒို့က ခစြျစုကို ပေးတာ …” လို့ ပွုံးပွီး ပွောသညျ ။ ဒီခြိနျမှာဘဲ စငျမွငျ့ပေါျက ခစြျစုနံမညျကို ခေါျလိုကျလို့ ခစြျစုလဲ ဖရနျကီပေးတဲ့အထုပျလေးကို ကိုငျရငျး စကျမွငျ့ဖကျကို ထှကျခဲ့ရသညျ ။ စားပှဲကို ပွနျရောကျ တော့ ဖရနျကီ မရှိတော့ ။ တခွားဝိုငျးကို ရောကျနပွေီ ။ မိမိဦးနဲ့ ဟမောငှနှေငျးတို့က သူတို့ရတဲ့ လကျဆောငျထုပျ တှကေို ဖေါကျကွညျ့နကွေသညျ ။ အဖိုးတနျ မိနျးမပတျ နာရီလေးတှမေို့သူတို့ တအားသဘောကြ ပြောျနကွေသညျ။
“ ဟဲ့ ခစြျစု..ယူ့အထုပျလဲ ဖေါကျလေ..” လို့ သူတို့ ခစြျစုဖကျ လှညျ့ပွီး ပွောလိုကျခြိနျ ခစြျစု လကျထဲမှာ အထုပျ နှဈထုပျ ဖွဈနတောကို သူတို့ သတိထားလိုကျမိသညျ။ “ဟယျ..ခစြျစု ..ယူက နှဈခုတောငျ ရတာလား ..တယျ ကံကောငျးပါလား …”
အတငျးဖေါကျခိုငျးလို့ သူတို့ ရှေ့မှာ ဖေါကျပွလိုကျရသညျ ။ စငျမွငျ့ပေါျက ရတာက မိမိဦးတို့ ဟမောငှနှေငျး တို့လို မိနျးမပတျ နာရီလေး ပါဘဲ ..။ ဖရနျကီ ပေးတဲ့ အထုပျကို ဖေါကျလိုကျတော့ အကောငျးစား နောကျဆုံးပေါျ ဟနျးဖုနျး တလုံး ဖွဈနသေညျ ။ ဟမောငှနှေငျးက ..“ ဟယျ..ခစြျစု ယူ တောျတောျ ကံကောငျးတယျ ..ဖုနျးလေးက ကောငျးလိုကျတာ..လှလိုကျတာ..တောျတောျ ဈေးကွီးမှာဘဲ …” လို့ ပွောသညျ ။ တီးဝိုငျး ခဏ နားသှားခြိနျ နံမညျကွီး ဟာသလူရှှငျတောျ တယောကျ စငျပေါျတကျလာပွီး ဟာသတှေ ပွောသညျ ။ သညျအခြိနျမှာ ခစြျစု ရလိုကျတဲ့ ဖရနျကီ ပထမဆုအဖွဈရတယျ ဆိုတဲ့ ဟနျးဖုနျးလေး မွညျလာသညျ ..။ တိ တိ တိ နဲ့ ။ မိမိဦးက ..“ ဟယျ ..ဖုနျးခေါျနပွေီ ….” လို့ ပွောရငျး..“ ခစြျစု..ကိုငျလိုကျလေ..ကိုငျလိုကျလေ …” လို့ ပွောသညျ ။ ခစြျစု လ ဲ ဖုနျးကိုငျလိုကျတော့..ဖရနျကီ ခေါျတာ ဖွဈနလေို့ စိတထျဲမှာ ထိတျကနဲ လှုပျရှားသှားရသလို ရငျတှလေဲ ခုံလှနျးသှား ရသညျ ။
“ ခစြျစု ….”
“ ရှငျ ……”
“ ခစြျစု …ဘာဘဲ အကူအညီ လိုလို..ဒီဖုနျးလေးနဲ့ ဒို့ကို ခေါျလိုကျနောျ ..ဒို့ ခကြျခငြျး ပွေးလာခဲ့ပေးမယျ …”
“ ဟုတျ …”
“ဒို့လဲ ခစြျစုဆီကို ဖုနျးခေါျမယျနောျ ..ဖွဈတယျ မှုတျလား …”
“ ဖွဈပါတယျ ….”
“ စားလို့ ကောငျးရဲ့လား …”
“ ကောငျးပါတယျ ..”
ခစြျစု ဖရနျကီတို့ အိမျက ပွနျခဲ့တော့ မိမိဦးတို့ကားပေါျမှာ အတှေးတှေ မြားနသေညျ ။ သူ ဖရနျကီ့ကို စိတဝျငျစားနသေလို ဖရနျကီကလညျး သူ့ကို စိတျဝငျစားနသေလား ..။ ခစြျစု ဘဝနဲ့ ဖရနျကီ ဘဝက မိုးနဲ့ မွကွေီး လို ကှာခွားနသေညျ.. ဖွဈနိုငျပါ့မလား .. လို့ခစြျစု တှေ့နမေိသညျ ။ နောကျတခု ခစြျစု ပူပနျမိတာက ပိုးဟပျဖွူ သို့မဟုတျ ဇလပျဖွူ …။ ဖရနျကီက သူ့အဖေ အတှကျ ဖားပေးရလို့ဘဲ ဖွဈဖွဈ ဇလပျဖွူကို သိပျ အရေးပေး လှနျးသညျ လို့ ခစြျစု ထငျသညျ ။ ဇလပျဖွူကို တအား မုနျးနမေိသညျ ။ ဖရနျကီ ပေးထားတဲ့ ဖုနျးလေး မွညျလာသညျ ။ ခစြျစု အရမျး ရငျခုံသှားသညျ ။ ဒီဖုနျး နံပါတျကို တခွားလူ ဘယျသူမှ မသိကွ ..။ ဖရနျကီ ခေါျတာဘဲ ဖွဈမှာမို့ စိတျတှေ လှုပျရှားရငျး ဖုနျးထူးလိုကျသညျ ။
“ ဟယျလို ” “ ခစြျစု ..” “ ပွော ..” “ ဒို့ပါ..ဖရနျကီ …” “ အငျး ..သိတယျ..ပွော …” “ခစြျစုကို သတိရနတေယျ ….” “ ဟနျှ့..ညကဘဲ တှေ့တာဘဲ..ခု သတိရနပွေီလား …” “ ဟုတျတယျ ..” “ ယုံပါဘူး …” “ တကယျ …” “ ဖရနျကီ ..ဒို့ ဘတျဈကားပေါျမှာ..နောကျမှ ပွောမယျ …” “ အိုကေ ..ခစြျစု ”
ခစြျစု ဖုနျးကို ပိတျလိုကျပွီး ဘတျဈကား ပွူတငျးပေါကျကနေ အမှတျမထငျ အပွငျကို ကွညျ့လိုကျသညျ ။
“ ဟငျ ….” ပနျးခွံလေး ဘေးနားမှာ ပွိုငျစကျဘီးလေးနဲ့ ဇလပျဖွူ ..။ အဖွူရောငျ တီရှပျ..အဖွူရောငျဘောငျးဘီတို ..အဖွူရောငျ Nike ဖိနပျလေးနဲ့ ..။ ဇလပျဖွူဘေးမှာက သူ့ဆီကို အခုဘဲ ဖုနျးဆကျတဲ့ ဖရနျကီ ..။ ဖရနျကီ ရဲ့ လကျထဲမှာ ဖုနျးတလုံးကို ကိုငျထားသညျ ။ ခစြျစုရဲ့ စိတျတှေ အရမျး ဝမျးနညျးသှားသညျ ။ ဖရနျကီ ဖုနျးဆကျလို့ စိတျတှေ လှုပရျ ှားနတော ..။ ရငျတှေ ခုံနတော ..။ အခုတော့..။ သူတို့က အရမျးတှေ ပွုံးပြောျကွညျနူးနကွေတာ ..။ ခစြျစု မကြျစိနဲ့ သသေခြောခြာ မွငျလိုကျရတာ ..။ ခစြျစု မကြျလုံးထဲက မကြျရညျပေါကျတှေ တတောကျတောကျ ယိုစီး လိမျ့ကလြာရသညျ ။ ခစြျစု ဘတျဈကားပေါျမှာ ငိုနသေညျ ။ ဘေးပတျဝနျးကငြျကိုလဲ မရှကျနိုငျတော့ ..။ ရငျထဲမှာ နာကငြျနသေညျ ..။ ဘတျဈကားပေါျက ဆငျးခဲ့တော့လဲ ခစြျစု ငိုနဆေဲ ..။ ဖရနျကီ့ကို သူခစြျနမေိလို့လား ..။ ဇလပျဖွူကို မုနျးသထကျ မုနျးမိရသညျ ။ တကယျတော့ ခစြျစုဘဝက သူတို့ ဘဝတှလေို မဟုတျ ..။ တကယျတမျး လိုကျဖကျတာက သူတို့နှဈယောကျပါ လို့ ဝမျးနညျးစှာနဲ့ တှေးနသေညျ ။ သူ့ဘေးကို ကားတစီး လာရပျသညျ ။
“ ခစြျစု ..ခစြျစုသဲသဲ …” ကားပေါျက ကားမောငျးတဲ့လူက လှမျးခေါျတာ ..။ ဒီအသံ ကွားဖူးပါတယျ ..။ မော့ကွညျ့လိုကျတော့ ..ကိုသူရိနျထှနျး ..။ “ ခစြျစု ..ငိုနတေယျ ..ဘာဖွဈလို့လဲ ..ကိုယျ ဘာလုပျပေးရမလဲ ..အိမျလိုကျပို့ပေးမယျလေ ..လာ..လာ..ကားပေါျတကျ …” “ ရပါတယျ..နပေါစေ …” “ အို..မဟုတျတာဘ.ဲ .လာ..လာ…” သူရိနျထှနျးက ကားပေါျက ဆငျးလာပွီး တံခါးဖှငျ့ပေးသညျ ..။ “ တကျ..တကျ..ခစြျစု ..လိုကျပို့ပေးမယျ ..”
ခစြျစုလဲ သူက တအားခေါျနတေော့ သူ့ကားပေါျကို တကျလိုကျမိသညျ ။ သူရိနျထှနျးက ..“ ခစြျစု ကို တယောကျယောကျက စိတျဆငျးရဲအောငျ လုပျလိုကျလားဟငျ ..” လို့ မေးသညျ ။ “ မလုပျပါဘူး ..” သူရိနျထှနျးကို ကွညျ့ရတာ တကယျဘဲ ခစြျစုအတှကျ ပူပနျနတေဲ့ပုံရှိသညျ ။ သူရိနျထှနျးက လူရှငျးတဲ့ အအေးဆိုငျ တဆိုငျကို ခစြျစုကို ခေါျသှားသညျ ။ ခစြျစုကို ဖြောျရညျတခှကျ တိုကျသညျ ။
“ စိတျမညဈနဲ့ ခစြျစု..ကိုယျ ရှိတယျ..ခစြျစု မှာ အခကျအခဲ ရှိရငျ ဘာဘဲ ဖွဈဖွဈ ပွော..ကိုယျ ခစြျစု စိတျခမြျးသာတာကိုဘဲ မွငျခငြျတယျ ..” ခစြျစု ဘာမှ ပွနျမဖွဘေူး ..။ မကြျရညျတော့ မကတြော့ဘူး ..။ ကိုသူရိနျထှနျး က သိပျတော့ မဆိုးပါဘူး..ငါ့ကို စတေနာထားသားဘဲ..လို့တှေးမိသညျ ။ ခစြျစု ဆီကို ဖရနျကီ ညနပေိုငျးမှာ ဖုနျးထပျခေါျပမေယျ့ ခစြျစု သူ့ဖုနျးကို မထူးဘူး ..။ ခစြျစု ဒီနေ့ ထမငျးဘူး မပါခဲ့လို့ ကငျတငျးမှာ အသုတျဝယျစားရသညျ ။ ဟမောငှနှေငျးက မိမိဦးနဲ့ ပါသှားလို့ ခစြျစု တယောကျထဲ ကငျတငျး မှာ ထိုငျစားနတော ..။ “ ခစြျစု ….” အို..ဖရနျကီ ….ခစြျစုဘေးမှာ လာထိုငျသညျ ။ “ ခစြျစု ..ဘာလို့ ဒို့ ဖုနျးခေါျတာကို မကိုငျတာလဲ …” ခစြျစု ပုဂံထဲက ခေါကျဆှဲသုပျကို ဇှနျးနဲ့ မလိုအပျဘဲ မှှနေသေညျ ။ ဖရနျကီ့မေးခှနျးကို ပွနျမဖွေ ..။ ဖရနျကီ က သူ့ကို ဖုနျးဆကျ..သတိရတယျ ဘာညာကှိကှတှေ ပွောနပေမေယျ့ ဇလပျဖွူနဲ့က တတှဲတှဲလုပျနတော သူ့ ရငျဘတျ တှေ နာအောငျ့ အောငျ ခံစားနခေဲ့ရသညျ ။ “ ခစြျစုက ဒို့ကို စိတျဆိုးနတောလား …ဘာကွောငျ့လဲ..ခစြျစု မကွိုကျတာ ဒို့ ဘာလုပျမိလို့လဟဲငျ . . .” ဖရနျကီက မကြျစိမကြျနှာပကြျပကြျ နဲ့ မေးသညျ ။ ခစြျစု ဘာမှ မဖွဘေဲ တဖကျကို မကြျနှာလှညျ့ထားသညျ ။ “ ခစြျစု နှုတျခမျးလေးက စူထားတာ ဟိုဒငျးလေးနဲ့ တူနတေယျ …” ခစြျစု ခွာကနဲ သူ့ဖကျကို လှညျ့လိုကျပွီး ..“ ဘာပွောတယျ ..ဘာဟိုဒငျးလဲ..” လို့ မေးသညျ ။ မကြျစောငျးလှလှလေး ကို ဖရနျကီ ရသှားသညျ ။
ဖရနျကီက..“ စိတျမဆိုးလိုကျပါနဲ့ ခစြျစုရယျ…ခစြျစုနှုတျခမျးလေး ..ဟို ကှိကှိ ကှိကှိ နဲ့ အောျပွီး နှုတျခမျးထောျထောျ အကောငျလေး နဲ့ တူတယျ လို့ ပွောခငြျတာပါ …” လို့ ပွုံးစိစိနဲ့ ပွောလိုကျသညျ ။ ခစြျစုလဲ ဖရနျကီ့ကို ကွာကွာ စိတျမကောကျနိုငျ ..။ “ဟှနျး..သူမြားကို ဝကျနဲ့တူတယျ ပွောတာ..စိတျဆိုးတယျ ..သိလား….” လို့ ပွုံးပွုံးလေး ပွောလိုကျသညျ ။
ဖရနျကီလဲ ခစြျစု သူ့ကို ပွနျစကားပွောလာလို့ ပွနျပွုံးလာလို့ ဝမျးသာအားရ ဖွဈသှားသညျ ။
“ ခစြျစု ..” “ ဟငျ …ဘာလ ဲ…” “ မွို့ထဲမှာ တခုခုသှားစားရအောငျ ..” “ ခုဘဲ အသုတျစားထားတယျ ..ဘိုကျပွညျ့နပွေီ …” “ ထပျစားကှာ…ခစြျစုကွိုကျတဲ့ မွအေိုးမွီးရှညျ နဲ့ မာလာဟငျး သှားစားမယျ ..” “ ဘယျမှလဲ…” “ ခစြျစု စားနကြေ တရုပျတနျးက ဆိုငျလေးမှာ…” “ဟယျ ..သူ…ဘယျလိုသိလဲ …ပွောပွော….ဘယျသူ သူ့ကို ပွောပွလဲ..သူမြားအဲ့မှာစားနကြေ ဆိုတာ …” “ ခစြျစု ဘာကွိုကျတယျ ဘယျသှားတယျ..ဘာလုပျတယျ ဆိုတာ ဒို့ သိခငြျတာပေါ့ …” “ နောကျ..ဘာတှေ