by ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ ဘာလုပ္ရမယ္ ေရေရရာရာမသိ။ အမွတ္ကလဲ မေကာင္းေတာ့ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းတကၠသိုလ္တက္ဖို႔ မမီ။ အိမ္ကလဲ စီးပြားေရးအဆင္ေျပလွသည္ခ်ည္းမဟုတ္ေတာ့ အေဝးသင္တက္ၿပီး အလုပ္ေလွ်ာက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ရတယ္။ ဘြဲ႕မ်ားမ်ားရတဲ့သူေတြေတာင္ အလုပ္ရဖို႔ခက္ေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးထဲ ကြၽန္မလို ဆယ္တန္းေအာင္ခါစသူအတြက္ အပုံႀကီးခက္တာအမွန္ပါပဲ။ ရွိစုမဲ့စု ပိုက္ဆံေလးနဲ႔ ကြၽန္မ ကြန္ျပဴတာသင္တန္းတက္တယ္။ အလုပ္ရဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။ သတင္းစာေတြမွာ အလုပ္ေခၚတဲ့ေၾကာ္ျငာရွာတယ္။ လမ္းသြားရင္းလဲ ကပ္ထားသမွ် အလုပ္ေခၚစာဖတ္တယ္။ သြားေလွ်ာက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အျငင္းခံရတယ္။ အင္တာဗ်ဴးေတာင္ မေျဖရဘူး။ စိတ္ဓာတ္ေတာ့မက်ပါဘူး။ တေန႔ေတာ့ အလုပ္ရမွာပဲလို႔ ယုံၾကည္ထားတယ္။
တရက္ ကြၽန္မ ကြန္ျပဴတာသင္တန္းကအျပန္ လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း အလုပ္ေခၚစာတခုေတြ႕တယ္။ (အမ်ိဳးသမီး ဝန္ထမ္း အလိုရွိသည္) အစခ်ီၿပီး ဘာညာဘာညာေပါ့။ ေခၚတဲ့ကမ္ပဏီလိပ္စာလဲ ေရးထားတယ္။ ကြၽန္မေရာက္ေနတဲ့ ေနရာနဲ႔ သိပ္မေဝးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းသြားလိုက္တယ္။ ကမ္ပဏီေရာက္ေတာ့ ညေနေစာင္းေနၿပီ။ ငါးနာရီေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္။ အထဲဝင္စုံစမ္းေတာ့ ေနာက္ေန႔ ညေန ေျခာက္နာရီမွာ အမ္ဒီနဲ႔ အင္တာဗ်ဳးေျဖဖို႔ ခ်ိန္းလိုက္တယ္။ အလုပ္ ရ မရက မေသခ်ာေပမဲ့ ေျဖဖို႔က ကြၽန္မတာဝန္ပဲေလ။ အိမ္ကိုျပန္လာၿပီး အင္တာဗ်ဴးအတြက္ျပင္ဆင္ရတယ္။ တခါမွ အင္တာဗ်ဴး မေျဖဘူးေတာ့ ကမ္ပဏီတခုမွာ အလုပ္ဝင္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းဆီက အကူအညီယူရတယ္။ သူက ကမ္ပဏီဝတ္စုံျဖစ္တဲ့ ရွပ္အျဖဴ လယ္သာစကပ္အနက္ငွားေပးတယ္။ တျခားသိသင့္တာေလးေတြေျပာျပတယ္။ ကြၽန္မက အကိတ္ႀကီးမဟုတ္ေပမဲ့ ရွိသင့္တဲ့ အမို႔အေမာက္ေတြေတာ့ရွိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ကြၽန္မထက္ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ေသးတယ္။
သူ႔အဝတ္အစားေတြက ကြၽန္မဝတ္လိုက္ေတာ့ တင္းက်ပ္ၿပီး ဆက္ဆီက်ေနတယ္။ ရွပ္အျဖဴေအာက္က ကြၽန္မရင္သားေတြ ႐ုန္းကန္ထြက္ေနသလို လယ္သာစကပ္အနက္ေအာက္မွာလဲ တင္သားအလွကေပၚလြင္ေနတယ္။ အင္တာဗ်ဴးေျဖမဲ့ေန႔မွာေတာ့ ရင္သားေတြဖုံးေအာင္ ကုတ္အက်ီႌေလးထပ္ဝတ္လိုက္တယ္။ ကမ္ပဏီေရာက္ေတာ့ ငါးနာရီေလးဆယ့္ငါးရွိၿပီ။ အင္တာဗ်ဴးေနတဲ့အခန္းအျပင္ ထိုင္ခုံေလးမွာ ကြၽန္မေစာင့္ေနရတယ္။ ကြၽန္မလက္ဖဝါးက ေခြၽးေစးေတြျပန္ေနတယ္။ ဆာကူလာၿမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္ရဲ႕ရာသီဥတုေၾကာင့္ လယ္သာစကပ္ေအာက္မွာလဲ အိုက္စပ္စပ္ျဖစ္ၿပီး ေခြၽးထြက္စျပဳေနတယ္။ ကြၽန္မ ထိုင္ေစာင့္ေနရတာ မသက္မသာရွိလိုက္တာ။ ကမ္ပဏီက ပုရိသအခ်ိဳ႕က ကြၽန္မကို ေခၚေတာေငး ေငးေနၾကတယ္။ ကြၽန္မအတြက္ကေတာ့ ဒါလိုအၾကည့္ေတြ ႐ိုးေနပါၿပီ။ စိတ္ထဲဘယ္လိုမွကို မေနေတာ့တာ။ ညေန ေျခာက္နာရီ ေဒါင္ဆိုတာနဲ႔ ကြၽန္မကို အင္တညဗ်ဴးေျဖဖို႔ေခၚပါေတာ့တယ္။ အခန္းဝကို တုန္တုန္ရီရီေလွ်ာက္သြားၿပီး တံခါးေခါက္လိုက္တယ္။ အထဲက ဝင္ခဲ့ဖို႔ ေျပာသံၾကားရတယ္။ ေၾကာက္ေၾကာက္႐ြံ႕႐ြံ႕နဲ႔ အခန္းထဲဝင္ခဲ့တယ္။
အသက္ေလးဆယ္စြန္းစြန္း အမ်ိဳးသားတေယာက္က စားပြဲတဘက္မွာ ထိုင္ေနတယ္။ သူက အမ္ဒီတဲ့။ ကြၽန္မကိုယ္ ကြၽန္မ မိတ္ဆက္လိုက္တယ္။ အမ်ိဳးသားက ကြၽန္မကို မထိုင္ခိုင္းေသးဘဲ ေခါင္းအစေျခအဆုံး အႏွံ႔ၾကည့္တယ္။ ထိုင္ၿပီးေတာ့လဲ သာမန္ကာလွ်ံကာ ေမးခြန္းေတြေမးတယ္။ စားပြဲေအာက္က သူ႔ေျခေထာက္က ကြၽန္မေျခေထာက္ကို လာလာထိေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မမိဘေတြအေၾကာင္းေမးတယ္။ ပုံမွန္ေျဖေနေပမဲ့ ကြၽန္မစိတ္ထဲ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကေနမိတယ္။ ရွပ္အျဖဴေအာက္က ကြၽန္မရင္သားေတြ ႐ုန္းကန္ထြက္ေနသလို လယ္သာစကပ္အနက္ေအာက္မွာလဲ တင္သားအလွကေပၚလြင္ေနတယ္။ အင္တာဗ်ဴးေျဖမဲ့ေန႔မွာေတာ့ ရင္သားေတြဖုံးေအာင္ ကုတ္အက်ီႌေလးထပ္ဝတ္လိုက္တယ္။ ကမ္ပဏီေရာက္ေတာ့ ငါးနာရီေလးဆယ့္ငါးရွိၿပီ။ အင္တာဗ်ဴးေနတဲ့အခန္းအျပင္ ထိုင္ခုံေလးမွာ ကြၽန္မေစာင့္ေနရတယ္။ ကြၽန္မလက္ဖဝါးက ေခြၽးေစးေတြျပန္ေနတယ္။
ဆာကူလာၿမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္ရဲ႕ရာသီဥတုေၾကာင့္ လယ္သာစကပ္ေအာက္မွာလဲ အိုက္စပ္စပ္ျဖစ္ၿပီး ေခြၽးထြက္စျပဳေနတယ္။ ကြၽန္မ ထိုင္ေစာင့္ေနရတာ မသက္မသာရွိလိုက္တာ။ ကမ္ပဏီက ပုရိသအခ်ိဳ႕က ကြၽန္မကို ေခၚေတာေငး ေငးေနၾကတယ္။ ကြၽန္မအတြက္ကေတာ့ ဒါလိုအၾကည့္ေတြ ႐ိုးေနပါၿပီ။ စိတ္ထဲဘယ္လိုမွကို မေနေတာ့တာ။ ညေန ေျခာက္နာရီ ေဒါင္ဆိုတာနဲ႔ ကြၽန္မကို အင္တညဗ်ဴးေျဖဖို႔ေခၚပါေတာ့တယ္။ အခန္းဝကို တုန္တုန္ရီရီေလွ်ာက္သြားၿပီး တံခါးေခါက္လိုက္တယ္။ အထဲက ဝင္ခဲ့ဖို႔ ေျပာသံၾကားရတယ္။ ေၾကာက္ေၾကာက္႐ြံ႕႐ြံ႕နဲ႔ အခန္းထဲဝင္ခဲ့တယ္။ အသက္ေလးဆယ္စြန္းစြန္း အမ်ိဳးသားတေယာက္က စားပြဲတဘက္မွာ ထိုင္ေနတယ္။ သူက အမ္ဒီတဲ့။ ကြၽန္မကိုယ္ ကြၽန္မ မိတ္ဆက္လိုက္တယ္။ အမ်ိဳးသားက ကြၽန္မကို မထိုင္ခိုင္းေသးဘဲ ေခါင္းအစေျခအဆုံး အႏွံ႔ၾကည့္တယ္။ ထိုင္ၿပီးေတာ့လဲ သာမန္ကာလွ်ံကာ ေမးခြန္းေတြေမးတယ္။ စားပြဲေအာက္က သူ႔ေျခေထာက္က ကြၽန္မေျခေထာက္ကို လာလာထိေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မမိဘေတြအေၾကာင္းေမးတယ္။ ပုံမွန္ေျဖေနေပမဲ့ ကြၽန္မစိတ္ထဲ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကေနမိတယ္။ အဲဒါေတြၿပီးေတာ့ အမ္ဒီကမတ္တပ္ရပ္ၿပီး ကြၽန္မေဘးကို ေလွ်ာက္လာတယ္။ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို ကြၽန္မပခုံးေပၚတင္ၿပီး စိတ္မပူဖို႔ေျပာတယ္။
အားလုံးအဆင္ေျပသြားလိမ့္မယ္တဲ့။ သူ႔လက္ေတြ ကြၽန္မရင္ဘတ္ေပၚလွမ္းလိုက္ေတာ့ ကြၽန္မလဲ မတ္တပ္ရပ္လိုက္တယ္။ လက္ဖဝါးမွာ ေခြၽးေစးေတြ ႐ႊဲနစ္ေနတယ္။ အင္တာဗ်ဴး ေမးလို႔ၿပီးၿပီလား ကြၽန္မေမးလိုက္ေတာ့ မၿပီးေသးဘူးတဲ့။ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာလဲ မ႐ိုးသားတဲ့ ဟန္ေဆာင္ၿပဳံးတခုျဖတ္ေျပးသြားတယ္။ ကြၽန္မတကိုယ္လုံးလဲ ေခြၽးျပန္ေနေတာ့ အေပၚထပ္ကုတ္ေလးကို ခြၽတ္တယ္။ သူက ကြၽန္မကို ကုတ္က အင္တာဗ်ဴးမစခင္ကတည္းက ခြၽတ္လာရမွာတဲ့။ ကြၽန္မ မသက္မသာပဲ ျပန္ၿပဳံးျပလိုက္ရတယ္။ ကြၽန္မကိုျပန္ထိုင္ခိုင္းတာနဲ႔ ထိုင္ခ်လိုက္ရတယ္။ သူ႔လက္ေတြက ဒီတခါ ကြၽန္မတင္ပါးေပၚေရာက္လာတယ္။ စကပ္က လယ္သာအစစ္လားတဲ့။ သူ႔မိန္းမေတာင္ လယ္သာစကပ္တထည္ေလာက္ဝယ္ခ်င္ေနတာဆိုပဲ။ ကြၽန္မတင္ပါးေပၚက အမ္ဒီ့လက္ေတြကို ညင္ညင္သာသာပဲ ဖယ္ၿပီး ေခါင္းညိတ္ျပတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူ႔ဖုန္းျမည္လာလို႔ ဖုန္းေျပာေနတယ္။ မ်က္စိကေတာ့ ကြၽန္မဆီက မခြာဘူး။ ေပါင္ၾကားထဲ ေခြၽးထြက္ေနေတာ့ ကြၽန္မလက္နဲ႔ ပြတ္သပ္လိုက္မိတယ္။ အဲ့ဒါကို သူျမင္သြားၿပီး ဆႏၵရွိရင္ စကပ္ပါခြၽတ္လို႔ရတယ္တဲ့။ ဒီအခန္းထဲ တျခားသူမလာဘူးတဲ့။ ရိသဲ့သဲ့ၿပဳံးၿပီးေျပာတယ္။
အမ္ဒီက ဖုန္းေျပာလို႔မၿပီးေသးဘူး။ အခန္းေထာင့္မွာ ဆိုဖာတခုေတြ႕တာနဲ႔ ကြၽန္မသြားထိုင္ေနလိုက္တယ္။ အမ္ဒီရဲ႕အလုပ္စားပြဲမွာ ထိုင္ေနရတာထက္ ဆိုဖာက သက္ေတာင့္သက္သာပိုရွိေနတယ္။ သူ ဖုန္းေျပာၿပီးတဲ့အထိ ကြၽန္မေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ေစာင့္ေနတယ္။ အမ္ဒီက ဖုန္းခ်ၿပီး ကြၽန္မေဘး ဆိုဖာေပၚလာထိုင္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မ အင္တာဗ်ဴးအေျခအေန အမ္ဒီကို ေမးလိုက္တယ္။ အမ္ဒီက အင္တာဗ်ဴးလို႔ေတာ့ မၿပီးေသးဘူးတဲ့။ ကြၽန္မ အလုပ္ေတာ္ေတာ္လိုခ်င္ေနရင္ေတာ့ တေနရာရာကိုလာသင့္တယ္တဲ့။ အဲဒီလိုေျပာၿပီး အမ္ဒီက လိပ္စာကဒ္တခု လွမ္းေပးတယ္။ သူ႔ဖုန္းနံပါတ္နဲ႔ လိပ္စာက ကဒ္ေပၚမွာပါတယ္။ ေျပာေနရင္း အမ္ဒီ့လက္က ကြၽန္မေပါင္ေပၚေရာက္လာတယ္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းနဲ႔ စကပ္ေအာက္တိုးဝင္တယ္။ ကြၽန္မအတြက္ စဥ္းစားခ်ိန္ ေပးပါဦးလို႔ ေတာင္းဆိုလိုက္တယ္။ အဲဒ္ီအခ်ိန္မွာ သူ႔လက္က ကြၽန္မပင္တီေပၚေရာက္ေနေတာ့တယ္။ အခ်ိန္မျဖဳန္းဘဲ ျမန္ျမန္စဥ္းစားလို႔ အမ္ဒီက ျပန္ေျပာရင္း ပင္တီကို ေဘးတဘက္ကပ္ၿပီး လက္က ကြၽန္မေစာက္ဖုတ္ကို လာပြတ္ေနတယ္။ အမ္ဒီ လက္ျပန္ထုတ္ေတာ့ ကြၽန္မ အိမ္ျပန္လာခဲ့တယ္။ ကမ္ပဏီက ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္ ကြၽန္မအဲဒီကို ဘယ္ေတာ့မွျပန္မသြားေတာ့ဘူးလို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ တျခား တျခားအလုပ္ေတြ ရွာတယ္။ ေလွ်ာက္တယ္။ အင္တာဗ်ဴးေျဖရတယ္။
ဒါေပမဲ့ လူထက္ ေအာက္ပါအရည္အခ်င္းကိုပဲ ဦးစားေပးေနၾကတာခ်ည္းပဲ။ အလိုးခံဖို႔က အဓိကလိုျဖစ္ေနၾကတာ။ အလုပ္မရလို႔ စိတ္ညစ္တာနဲ႔ စကားေတြေတာင္ ႐ိုင္းကုန္ၿပီ။ ေဆာရီး…။ ဒါနဲ႔ပဲ အရင္ကမ္ပဏီဆီျပန္သြားဖို႔ျဖစ္လာတယ္။ အလိုးခံရမွာခ်င္းအတူတူ အဲဒီကမ္ပဏီက လစာအေတာ္မ်ားတယ္။ က်န္တဲ့အလုပ္ေတြနဲ႔ ယွဥ္ရင္ေပါ့။ တညေနမွာေတာ့ အမ္ဒီေပးလိုက္တဲ့ လိပ္စာကဒ္ေလးကိုင္ရင္း ကြၽန္မစဥ္းစားခန္းဖြင့္ေနမိတယ္။ အခ်ိန္အၾကာႀကီးမေပးလိုက္ရဘဲ အမ္ဒီဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီး အလုပ္ကိုလက္ခံမဲ့အေၾကာင္းေျပာ လိုက္တယ္။ သူကေတာ့ ဘာလို႔အဲေလာက္အခ်ိန္ဆြဲေနတာလဲတဲ့။ ကြၽန္မလဲ စဥ္းစားေနတာၾကာသြားလို႔ေပါ့။ အမ္ဒီက ရယ္သြမ္းေသြးၿပီး လိပ္စာကဒ္ထဲက ေနရာကို ည ရွစ္နာရီအေရာက္လာဖို႔ေျပာတယ္။ ဆက္ဆီက်က်ဝတ္လာခဲ့ဖို႔လဲ မေမ့ေစနဲ႔တဲ့။ အမ္ဒီ့ဆီဖုန္းဆက္တဲ့အခ်ိန္က ညေနငါးနာရီထိုးခါနီး။ ကြၽန္မလဲ ခပ္သြက္သြက္ျပင္ဆင္ရတာေပါ့။ အေပၚက တီရွပ္နဲ႔ ေအာက္မွာ ဂ်င္းေဘာင္းဘီတိုတိုဝတ္သြားလိုက္တယ္။ တက္စီတစီးငွားၿပီး လိပ္စာကဒ္ထဲကေနရာကိုသြားတယ္။ တက္စီဆရာက ကားေနာက္ၾကည့္မွန္ကတဆင့္ ကြၽန္မကို ငမ္းတယ္။ ကြၽန္မ လ်စ္လ်ဴရႈထားလိုက္တယ္။
သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ အမ္ဒီခ်ိန္းတဲ့ေနရာေရာက္တယ္။ အရမ္းလွတဲ့ေနရာတခုပါပဲ။ သုံးထပ္တိုက္ေလးက ေရကန္ကို မ်က္ႏွာမူၿပီးေဆာက္ထားတယ္။ ကမ္းေျခက ဘန္ဂလိုပုံစံေလးပါ။ အထပ္မ်ားတာကလြဲရင္ေပါ့။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္မွာ ေသခ်ာေဆာက္ထားတယ္။ တိုက္ေလးဆီေလွ်ာက္သြားေတာ့ တံခါးကိုေသာ့ခတ္ထားတယ္။ ကန္ေရျပင္ကိုျဖတ္ၿပီး တိုက္လာတဲ့ေလေၾကာင့္ တခ်က္တခ်က္ခ်မ္းသြားတယ္။ အမ္ဒီကို တိုက္အျပင္မွာထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ သူေရာက္လာေတာ့ ညရွစ္နာရီခြဲေတာ့မယ္။ ကားကို ပါကင္ထိုးၿပီး အမ္ဒီဆင္းလာတယ္။ လက္ထဲမွာလဲ ဘီယာကဒ္လိုက္ဆြဲလာတယ္။ သူက ကြၽန္မဝတ္လာတာ သူ႔အႀကိဳက္ပဲတဲ့။ ခ်ီးက်ဴးသလိုလိုေျပာေသးတယ္။ အမ္ဒီက တံခါးဖြင့္ၿပီး တိုက္ထဲဝင္တယ္။ ကြၽန္မလဲ ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ခဲ့တယ္။ တိုက္ေလးရဲ႕ ဧည့္ခန္းကအက်ယ္ႀကီးပဲ။ အမ္ဒီက အိမ္ေသာ့ကိုအတြင္းက ေသခ်ာပိတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မကိုေနာက္ကေန သိုင္းဖက္လိုက္တယ္။ သူ႔လက္တဖက္က ကြၽန္မေဘာင္းဘီတိုအေရွ႕ေပၚမွာ။ ေနာက္တဖက္က ေဘာင္းဘီတိုရဲ႕ေနာက္အတြင္းထဲမွာ။ ၿပီးေတာ့ လက္ေတြျပန္႐ုတ္ၿပီး ဘီယာကဒ္ကိုဆြဲ ကြၽန္မခါးကိုဖက္ၿပီး အေပၚဆုံးထပ္က အခန္းဆီတက္ခဲ့ၾကတယ္။
အခန္းက အိပ္ခန္းကို လသာေဆာင္နဲ႔ ဆက္ထားတယ္။ ေရကန္ကို မ်က္ႏွာမူထားေတာ့ ေလကတျဖဴးျဖဴးတိုက္ေနတယ္။ အမ္ဒီရဲ႕ ေယာကၡမက သူ႔ကို ဒီတိုက္ေလး လက္ဖြဲ႕ခဲ့တာတဲ့။ အမ္ဒီက သူ႔အက်ီႌကိုခြၽတ္ၿပီး ကုတင္ေပၚတက္တယ္။ ဘီယာတဘူးေဖာက္ေသာက္တယ္။ ကြၽန္မက လသာေဆာင္ဆီသြားၿပီး ကန္ေရျပင္အလွကိုခံစားေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အမ္ဒီက ကြၽန္မကိုေခၚလာတာ ေရကန္ၾကည့္ခိုင္းဖို႔မဟုတ္၊ အလုပ္လုပ္ဖို႔ဆိုတဲ့အေၾကာင္းလွမ္းေအာ္ေျပာတယ္။ ကြၽန္မလဲ ကုတင္ေဘးျပန္လာရတာေပါ့။ သူက ဘီယာတဘူး ကြၽန္မဆီလွမ္းတယ္။ ကြၽန္မ ဘီယာကို နည္းနည္းခ်င္းစုပ္ေနလိုက္တယ္။ အမ္ဒီက မ်က္ႏွာကိုလာလ်က္တယ္။ ကြၽန္မ ဘီယာတဘူးကုန္ေတာ့ ကုတင္ေပၚထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ အမ္ဒီက မ်က္ႏွာကိုနမ္းေနရင္း ဘီယာထပ္ေသာက္တယ္။ ကြၽန္မဆီလဲ ထပ္ေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ေျပာေသးတယ္။ ဒီတဘူးက ဘီယာသက္သက္မဟုတ္ဘူးတဲ့။ သူ႔လရည္ေတြေရာထားတယ္။ ကုန္ေအာင္ေသာက္တဲ့။ ကြၽန္မလဲ တုန႔္ဆိုင္းမေနဘဲ ဘီယာကို တက်ိဳက္ခ်င္းေသာက္ခ်လိုက္တယ္။
အမ္ဒီက အဲဒါကိုၾကည့္ၿပီးအံ့ၾသေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက ကြၽန္မရဲ႕အက်ီ္ႌနဲ႔ ဘရာကိုခြၽတ္တယ္။ ဘီယာဘူးကို ကြၽန္မႏို႔ေတြၾကားညႇပ္တယ္။ ဘီယာကို အကုန္ေသာက္ၿပီး အမ္ဒီက အနမ္းမိုးေတြ စ႐ြာတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းစုပ္နမ္းတယ္။ ကြၽန္မ ေဘာင္းဘီတိုနဲ႔ ပင္တီကိုလဲ ခြၽတ္လိုက္တယ္။ အမ္ဒီေရွ႕ေမွာက္ ဝတ္လစ္စလစ္နဲ႔ ခစားတယ္။ သူလဲ အဝတ္ေတြအကုန္ခြၽတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔လီးႀကီး ပါးစပ္နားလာေတ့ၿပီး စုပ္ခိုင္းတယ္။ ကြၽန္မလဲ တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ျပဳစုေပးတယ္။ အမ္ဒီလက္က ကြၽန္မေစာက္စိနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ကို ကလိေနတယ္။ သိပ္ၾကာၾကာမစုပ္လိုက္ရဘူး။ အမ္ဒီက လရည္ေတြ ကြၽန္မကိုယ္ေပၚပန္းထုတ္လိုက္တယ္။ သူက ကုတင္ေပၚလွဲတယ္။ ကြၽန္မက သူ႔လီး ျပန္မတ္ေအာင္ဆြေပးတယ္။ လီးျပန္ေတာင္လာေတာ့ အေပၚကခြၿပီး ေစာက္ဖုတ္ထဲ ဆြဲယူသြင္းတယ္။ အမ္ဒီလီးက ပုံမွန္ဆိုဒ္ဆိုေတာ့ ကြၽန္မအတြက္ သိပ္မသိသာလွ။ အရွည္က သူမ်ားထက္သာေတာ့ ဖိထိုင္ခ်လိုက္တိုင္း လီးဒစ္က သားအိမ္ေခါင္းကို လာလာထိတယ္။ ငါးမိနစ္ေလာက္ အမ္ဒီေပၚကေန ေဆာင့္ေပးလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အမ္ဒီကကြၽန္မကို လီးေစာက္ဖုတ္တပ္လ်က္လွဲခ်တယ္။ ေလွႀကီးထိုး႐ိုး႐ိုးနဲ႔ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ တဖန္းဖန္းေဆာင့္လိုးတယ္။ လီးကိုဆြဲထုတ္ၿပီး ကြၽန္မႏို႔ၾကားထဲကိုလိုးျပန္တယ္။
သူ အဲလိုလုပ္ေနတုန္း ကြၽန္မမ်က္စိမွိတ္ၿပီး ဖီးလ္ခံေနမိတယ္။ အမ္ဒီက ကြၽန္ကို ပါး႐ိုက္ၿပီး မ်က္စိဖြင့္ခိုင္းတယ္။ ႏို႔ကိုလိုးလို႔အားရေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ကို ေဒါ့ဂီစတိုင္နဲ႔ ထပ္လိုးတယ္။ အမ္ဒီ့လီးက ရွည္ေတာ့ အေတာ္ထိထိမိမိရွိတယ္။ ခဏေလာက္ပဲ ေဆာင့္လိုးၿပီး ကြၽန္မ ဖင္တုံးနဲ႔ေက်ာေပၚ လရည္ေတြ ပန္းထုတ္တယ္။ အဲဒီညက ညလုံးေပါက္ အခါခါလိုးျဖစ္တယ္။ ခေရကိုျဖဳတ္မယ္ထင္ေပမဲ့ အမ္ဒီက ေစာက္ဖုတ္သီးသန႔္ပဲေဆာ္တယ္။ ေနာက္ေန႔ေတြေတာ့ အေပါက္စုံခံရတာေပါ့။ စေနေန႔ညက ခ်ိန္းၿပီး လိုးလိုက္တာ တနလၤာေန႔ မနက္မွ အိမ္ျပန္ပို႔ေပးတယ္။ တနလၤာ ညေနက် ဖုန္းလာတယ္။ အလုပ္ခန႔္လိုက္ၿပီတဲ့။ ရင္းရက်ိဳးနပ္တယ္ဆိုရမလား။ တအိမ္လုံးကို အလုပ္ရတဲ့အထိမ္းအမွတ္နဲ႔ ေဟာ့ေပါ့လိုက္ေကြၽးလိုက္တယ္။ အလုပ္ဝင္ၿပီး မၾကာမၾကာ ေရကန္ေရွ႕ကတိုက္ေလးမွာ အမ္ဒီနဲ႔ လိုးျဖဳတ္ျဖစ္တယ္။ သူ႔ဘယ္ႏွေယာက္ေျမာက္မွန္းမသိတဲ့ မယားငယ္အေနနဲ႔ေပါ့။ ေျခာက္လေလာက္ေနေတာ့ အမ္ဒီ တျခားၿမိဳ႕က ကမ္ပဏီခြဲတခုကို ေျပာင္းသြားတယ္။ တိုက္ရဲ႕ေသာ့က ကြၽန္မဆီလဲ တစုံရွိေတာ့ သူ ရန္ကုန္လာတိုင္း သြားေနျဖစ္တယ္။ သူမလာေတာ့လဲ တျခားသူေတြနဲ႔ အပတ္တိုင္းေပ်ာ္ပါးရတာေပါ့။ အမႈတ္နဲ႔ စခဲ့ရတဲ့ ကမ္ပဏီအလုပ္ကို ကြၽန္မ အရမ္းသေဘာက်ႏွစ္သက္မိတာပါပဲရွင္..ၿပီးပါၿပီ
