by ဆရာမမ်ားျဖစ္သည့္ နီလာ၊ ခ်ယ္ရီ၊ စႏုိး၊ သက္သက္ေဇာ္၊ ၿငိမ္းႏွင့္ အိအိဇံတုိ႔သည္ ဂြင္ေကာင္းး၍ ေခ်ာင္က်ေသာ ခ်ယ္ရီအိမ္ကုိ ေရြးခ်ယ္လုိက္သည္။ သူမတုိ႔မွာ ေန႔စံ ညခံနတ္သမီးေလးေတြ ျဖစ္ေနၾကရသည္။ ညပုိင္းေရာက္လွ်င္ ထြန္းထြန္း အမိန္႔အတုိင္းကုိ လုိက္နာၾကရသည္။ မဟုတ္ပါက လြန္ခဲ့ေသာလက ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ သူမတုိ႔ကုိ စိတ္ဆုိးကာ မခုိင္အိမ္တြင္ သြားအိပ္ေနသည္။ သူမတုိ႔မွာ ဆာလုိက္သည္ ျဖစ္ခ်င္။ တစ္ေယာက္ အဖုတ္ တစ္ေယာက္ ပြတ္ေပး လ်က္ေပးလည္း လီးေလာက္ အရသာ မရွိ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထြန္းထြန္းက ေသဆုိေသ ရွင္ဆုိရွင္ ဘဝကုိ ေရာက္ခဲ့ရသည္။ “ဒီတစ္ပတ္ ညတုိင္း ဆရာမဝတ္စံု အျပည့္အစံု ဝတ္လာၾက” သူမတုိ႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း ေခါင္းညိတ္ၾကသည္။ ထုိအတိုင္း အားလံုး တေဝမသိမ္း လုိက္နာၾကသည္။ ညေန ေျခာက္နာရီ ေမွာင္ရီပ်ိဳးသည္ႏွင့္ ခ်ယ္ရီအိမ္ကုိ ကုိယ္စီဒုိးခဲ့ၾကသည္။
ထြန္းထြန္းက အဝင္ေပါက္တြင္ တစ္ေယာက္ခ်င္း စစ္သည္။ ေက်ာင္းစိမ္း မဟုတ္လွ်င္ပင္ မဝင္ရသည့္ သေဘာျဖစ္ေနသျဖင့္ ဆရာမမ်ားအားလံုး ေက်ာင္းစိမ္းဝတ္လာခဲ့သည္ကုိက ကံေကာင္းခ်င္း ျဖစ္ေနသည္။“အားလံုး နံရံမွာ ကပ္ၿပီး တန္းစီလုိက္” အရပ္ျမင့္ေသာ သက္သက္ေဇာ္မွစ၍ အစဥ္လုိက္ တန္းစီသည္။ သက္သက္ေဇာ္၊ အိအိဇံ၊ နီလာ၊ ၿငိမ္း၊ စႏုိး ၿပီးေတာ့ ခ်ယ္ရီ။ ထြန္းထြန္းကုိယ္တုိင္လည္း ေက်ာင္းသားလုိ ဝတ္ထားသည္။ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ၏ ေမးကုိ လုိက္ကုိင္ၾကည့္ရင္း လက္မကုိ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းအား ဖိကာ ပြတ္သည္။ ခ်ယ္ရီထိ ေရာက္ေသာ ႏုိ႔အစံုကုိ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အုပ္ၿပီ ကုိင္သည္။ ရင္ဖံုးအက်ႌမ်ားႏွင့္ ျဖစ္သျဖင့္ ရင္သားေတြ ေပၚၾကသည္။ နီလာထံေရာက္ေတာ့ နီလာႏုိ႔မွာ သူစလုိးစဥ္ကနဲ႔ မတူေတာ့ဘဲ ပုိႀကီးလာသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ မႀကီးဘဲလည္း ေနမည္မဟုတ္။ သူကုိယ္တုိင္က နီလာႏုိ႔ၾကားကုိ လီးျဖင့္ ခဏခဏ ထုိးကစားခဲ့သည္ မဟုတ္လား။ သုိ႔ျဖင့္ သက္သက္ေဇာ္ထံ ေရာက္သြားသည္။ တစ္ဖက္ကုိ ဆြဲလွည့္လုိက္ေတာ့ ဆရာမမ်ားအားလံုး တစ္ဖက္သုိ႔ လွည့္ၾကသည္။
အုိးေလးေတြ တန္းစီေနသည္။ အုိးေတြကုိ လုိက္ကာ ကုိင္သည္။ ၿငိမ္း၏ အုိးကလႊဲ၍ က်န္သည့္အုိးမ်ားက တင္းေနတုန္းပင္။ ၿငိမ္းကေတာ့ ကက ဘဝကတည္းကပင္ အုိးမခုိင္ေတာ့။ “နည္းနည္းစီကုန္းလုိက္” ဆရာမမ်ားလည္းျဖစ္၊ ေက်ာင္းစိမ္းကလည္း ဝတ္ထားသျဖင့္ အုိးေတြထင္ထင္ရွားရွားေပၚလာၾကသည္။ သူက အုိးေတြကုိ ခံစားၾကည့္႐ႈရန္ ကုလားထုိင္ေပၚ ထုိင္လုိက္သည္။ ဆရာမမ်ား၏ အုိးမ်ားက သူ႔ကို အစြမ္းကုိ ဆြဲေဆာင္ေနသျဖင့္ လီးက ပုဆုိးၾကားမွ တန္းမတ္စြာ ေထာင္ေနသည္။ “စႏုိး” စႏုိးကုိ ေခၚလုိက္သည္။ စႏုိးက လာ၍ ပုဆုိးကုိ ခၽြတ္လုိက္သည္။ ေပါင္ၾကားတြင္ ဒူးေထာက္ ထုိင္ခ်သည္။ ေျဖာင့္စင္းေနေသာ ဆံပင္၊ ဝုိင္းစက္ေနေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္ သူမ၏ မ်က္မွန္မွာ လုိက္ဖက္လွသည္။ လီးကုိ အေပၚက အုပ္ကုိင္ၿပီး ေဂြးေစ့မွ အေပၚသုိ႔ လွ်ာအျပားလုိက္ ထားကာ လီးကုိ လ်က္သည္။ သူ႔လီးထိပ္ကုိ လွ်ာျဖင့္ ပတ္ဝုိက္လ်က္ေပးသည္။ စႏုိးက လထိပ္ကုိ ပတ္ဝုိက္ကာ လ်က္ေပးၿပီး ႏႈတ္ခမ္းသားျဖင့္ ဖိငံုသည္။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း စုပ္ခ်သည္။ စုပ္ေပးေနက် ျဖစ္သျဖင့္ တုတ္လည္းတုတ္ ရွည္လည္းရွည္ေသာ ထြန္းထြန္း၏ လီးကုိ လည္ေခ်ာင္းထဲစုိက္ဝင္သည္အထိ တဆံုးစုပ္သည္။ ေပါင္ကုိ နည္းနည္းကားကာ စႏုိးေခါင္းကုိ ကုိင္ထားလုိက္သည္။ ထြန္းထြန္း လုပ္ေနက် ျဖစ္သည္။
ေဆာ္ေတြရ႕ဲ ပါးစပ္ထဲ လီးေရာက္တုိင္း ထြန္းထြန္းက ေခါင္းကုိင္ထားကာ ဇိမ္ယူတတ္သည္။ “ခ်ယ္ရီ” နံရံကုိ လက္ေထာက္ကာ အုိးကုိ ျပထားရင္း ခ်ယ္ရီသည္ စစ္သည္မ်ား တန္းျဖဳတ္ဆုိသည့္ ပံုစံျဖင့္ သူ႔ထံ ေရာက္လာသည္။ သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ ဒူးေထာက္ထုိင္ခ်သည္။ ထြန္းထြန္းက ခ်ယ္ရီေခါင္းကုိကုိင္လုိက္သည္။ စႏုိးေခါင္းကုိ ဖယ္ၿပီး ခ်ယ္ရီေခါင္းကုိ ေပါင္ၾကားထဲထည့္ေတာ့ ခ်ယ္ရီက အလုိက္သိစြာ ပါးစပ္ဟထားေပးသည္။ ခ်ယ္ရီႏွင့္ စႏုိးတုိ႔ တစ္ေယာက္ခါး တစ္ေယာက္ဖက္ကာ ထြန္းထြန္းေစခုိင္းသည့္အတုိင္း လီးကုိ တစ္လွည့္စီငံုသည္။ “သက္သက္ေဇာ္” လီးစုပ္ေနသံၾကားကတည္းက သက္သက္ေဇာ္တစ္ေယာက္ အဖုတ္ယားေနၿပီ။ “ငါ့ကုိ အရင္လုိးပါေစ” ဟု ႀကိတ္ဆုေတာင္းေနရသည္။ “နီလာ” သက္သက္ေဇာ္ကုိ သူက ခါးမွ ဖက္ထားသည္။ နီလာကုိ သက္သက္ေဇာ္ အဖုတ္လ်က္ခုိင္းသည္။ တစ္ဖက္တြင္ အိအိဇံအဖုတ္ကုိ ၿငိမ္းအား လ်က္ခုိင္းသည္။ ခ်ယ္ရီႏွင့္စနုိးကလည္း လီးစုပ္သည့္တာဝန္ကုိ ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ေနၾကသည္။
ပထမဦးဆံုး သက္သက္ေဇာ္ကုိ အေပၚမွ ထုိင္ခ်ခုိင္းသည္။ သက္သက္ေဇာ္က ေက်ာေပးလွ်က္ သူ႔ကုိခြလုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီႏွင့္ စႏုိးက သက္သက္ေဇာ္အဖုတ္ထဲ လီးထည့္ေပးသည္။ ထြန္းထြန္းက သက္သက္ေဇာ္ခါးကုိ ကုိင္ထားၿပီး ေလးငါးခ်က္ ေဆာင့္ခ်ေစသည္။ သက္သက္ေဇာ္ အရွိန္ရလာေတာ့ နီလာကုိ တစ္ဖက္လွည့္ကုန္းခုိင္းသည္။ အဖုတ္ထဲသုိ႔ လက္သံုးေခ်ာင္းသြင္းလုိက္ၿပီး ထုိးေဆာ့သည္။ တေအာင့္ၾကာေတာ့ အိအိဇံကုိ ဆင္ဝပ္သလုိ ဝပ္ခုိင္းသည္။ ၿငိမ္းအား အိအိဇံတင္ပါးေပၚ ေခါင္းကုိ အလွဲလုိက္ တင္ထားခုိင္းသည္။ သူက အိအိဇံအဖုတ္ထဲသုိ႔ တစ္ခ်က္ ၿငိမ္းပါးစပ္ထဲသုိ႔ တစ္ခ်က္ လုိးသည္။ ၿငိမ္းပါးစပ္ကုိ လုိးလွ်င္ ေရြ႕ေရြ႕သြားသျဖင့္ နီလာကုိ ၿငိမ္းေခါင္းအား ကုိင္ထားေစကာ ဆက္လုိးသည္။ ၿငိမ္းေခါင္းေပၚတြင္ တစ္ဆင့္ နီလာကုိ ကုန္းေစသည္။ နီလာကုိက် ဖင္ကုိ လုိးသည္။ ၿငိမ္းပါးစပ္၊ အိအိစံေစာက္ပတ္၊ နီလာဖင္ကုိ တစ္လွည့္စီသြင္းသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ခ်ယ္ရီႏွင့္စႏုိးကုိ ပူးကာ ေလးဘက္ေထာက္ ကုန္းခုိင္းသည္။ အုိးေသးေသးေလးႏွစ္လံုးကုိ ပူးလုိက္သည္။ “ျဖန္း ျဖန္း” အုိးတစ္လံုး တစ္ခ်က္စီ ႐ုိက္လုိက္သည္။ ၿငိမ္းက ခ်ယ္ရီဖင္ေပါက္ဆီ တံေထြးေထြးခ်ေပးသည္။ နီလာက စႏုိးဖင္ေပါက္ဆီး တံေတြးဆြတ္ေပးသည္။
အုိးတျခမ္းစီ ၿဖဲေပးၾကသည္။ ခ်ယ္ရီ ဖင္ကို စလုိးသည္။ ေလးငါးခ်က္ ေဆာင့္ၿပီး စႏုိးဖင္ကုိ ဆက္လုိးသည္။ ဖင္တစ္ေပါက္စီ လုိးၿပီး ၿငိမ္းႏွင့္ နီလာကုိ လီးစုပ္ခုိင္းသည္။ ေနာက္ သူက ပက္လက္ အိပ္ကာ ဒူးေထာင္ထားသည္။ သက္သက္ေဇာ္ကုိ အေပၚမွ ေနကာ ခြၿပီး သူ႔ေပါင္ကုိ ဖက္၍ ေဆာင့္ခ်ေစသည္။ သက္သက္ေဇာ္ၿပီး နီလာတက္ေဆာင့္သည္။ နီလာေဆာင့္ၿပီးေတာ့ အိအိဇံတက္ေဆာင့္သည္။ က်န္သံုးေယာက္ကုိ ဖင္နဲ႔ ေဆာင့္ခုိင္းသည္။ အိအိဇံကုိ ဆက္တီတြင္ တေစာင္းအိပ္ခုိင္းသည္။ ေနာက္ကေန၍ အုိးတျခမ္းကုိ အၿဖဲလုိက္ ဖိခ်ကာ သြင္းသည္။ ထုိသို႔လုိးၿပီး အိအိဇံကုိ အသြင္းလုိက္ မခ်ီကာ တေစာင္းလုိက္ ေဆာင့္ခ်ေစသည္။ သူကႏု႔ိကုိ တရၾကမ္းဆြဲသည္။ အားရေသာအခါ ခ်ယ္ရီကုိ သူမဧည့္ခံစားပြဲတြင္ တံေတာင္ျဖင့္ ေထာက္ကာ အရပ္လုိက္ ကုန္းခိုင္းသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လတံကုိ အဆံုးသြင္းၿပီး ေပါင္ကုိ မတင္လုိက္သည္။ ေပါင္ကုိ မထားသျဖင့္ ခ်ယ္ရီကုိယ္မွ ေလေပၚတြင္ ေျမာက္တက္ေနသည္။
စားပြဲတြင္ေထာက္ထားေသာလက္သာ အမီရွိသည္။ ေနာက္ကေန ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကုိ ခ်ီပင့္ၿပီး ထြန္းထြန္းေဆာ္သည္။ ေနာက္ ခံုေထာင့္စြန္းတြင္ ထြန္းထြန္းထုိင္ခ်သည္။ သက္သက္ေဇာ္ကုိ ခြကာ ထုိင္ခုိင္းသည္။ သက္သက္ေဇာ္က သူ႔ကုိပူးကပ္ၿပီး ခြသည္။ သူက တင္းၾကပ္စြာဖက္ၿပီး ေဆာင့္ခ်ေစသည္။ “နည္းေတြက အသစ္ေတြခ်ည္းပဲ” “ဟုတ္တယ္ ဒီည ေတာ္ေတာ္တန္တယ္” ထုိ႔ေနာက္ ၿငိမ္းကုိ ခံုေထာင့္တြင္ ၿဖဲၿပီးထုိင္ခုိင္းသည္။ သူ ဒူးေထာက္ၿပီး ဖုိက္သည္။ ၿငိမ္းၿပီးေတာ့ နီလာကုိ ေထာင့္စြန္းတြင္ ကားခုိင္းျပန္သည္။ “ဒီည လုိးနည္း ေျခာက္ဆယ့္ငါးနည္းထဲက နည္းသံုးဆယ္နဲ႔ ဆရာမတုိ႔ကုိ လုိးေပးမယ္” “စံုလွခ်ည္လား” “ဒါက ျပင္သစ္ကနည္းေတြ” “တစ္ႏုိင္ငံတည္းရွိေသးတာေပ့ါ” “နည္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက တူၾကတယ္၊ ဂ်ပန္ပဲ နည္းမတူတာ” “ဂ်ပန္နည္းေတြက ေကာင္းလား” “ဂ်ပန္နည္းေတြက ေယာက္်ားေတြအတြက္ ပုိေကာင္းတယ္” “ဂ်ပန္နည္းလည္း စမ္းၾကည့္ေလ” “ဒါဆုိ စိတ္ခ်၊ နက္ဖန္ည ဂ်ပန္နည္းနဲ႔ ဖုိက္မယ္” “ခု ဘယ္နည္းနဲ႔ ဖုိက္မလဲ” “ဆန္႔က်င္ဘက္နည္း” “ဘယ္လုိ ေနေပးရမလဲ” “ကဲ ဒါဆုိ ဆရာမနီလာ ပက္လက္ကေလးအိပ္လုိက္” သူသည္ ပက္လက္အိပ္ကာ ကားေပးထားေသာ နီလာေပၚကုိ ဒဲ့မဟုတ္ဘဲ ေျပာင္းျပန္ေမွာက္အိပ္ကာ သြားလုိက္သည္။
“ဒီနည္းေလ” သူဆက္ဖုိက္သည္။ေျပာင္းျပန္ထည့္ထားသျဖင့္ လီးက အဆံုးမဝင္ေသာ္လည္း မဆုိင္သည့္ေနရာကုိ ထုိးေနသျဖင့္ နာလွသည္။ နည္းသစ္ႏွင့္ အလုိးခံရသျဖင့္ နီလာတစ္ေယာက္ နာလွသည္။ ထြန္းထြန္းက သူ႔အား ပုိအေရးေပးသလားဟုလည္း ေတြးမိသည္။ သက္သက္ေဇာ္၊ ၿငိမ္းကုိ ထုိနည္းႏွင့္ ဆက္လုိးသည္။ “ကဲ ေနာက္နည္းသစ္” အိအိဇံကုိ ပက္လက္အိပ္ခုိင္းသည္။ သူလည္း လုိက္ေမွာက္အိပ္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးတစ္ဆံုးသြင္းလုိက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ အိအိဇံကုိ ဒူးေကြးခုိင္းသည္။ သူလည္း အိအိဇံအုိးေအာက္ ဒူးခံလုိက္သည္။ အုိးခ်ည္းသက္သက္ အေပၚေျမာက္တက္ေအာင္ ပင့္လုိက္ၿပီး ဆက္လုိးသည္။ ပက္လက္လည္းျဖစ္၊ အုိးကုိလည္း ေျမာက္ထားသည္။ ထုိနည္းႏွင့္ ခ်ယ္ရီႏွင့္ စႏုိးကုိ ဆက္လုိးသည္။ “ေနာက္ညေတြမွ နည္းအသစ္ဆက္ျပေတာ့မယ္” “မလုိးေတာ့ဘူးလား” “မုိးလင္းတဲ့အထိ နည္းေဟာင္းေတြ သံုးလုိ႔ မကုန္ပါဘူး” “အခု ဘယ္သူလဲ” “ခ်ယ္ရီ မတ္တပ္ရပ္လုိက္ ေျခတစ္ဖက္ကုိ ခံုေပၚတင္လုိက္၊ ကားထား ဖင္ခ်မယ္” လီးကုိ ဖင္ေပါက္နဲ႔ေတ့ၿပီး ထုိးတက္လုိက္သည္။ ပခံုးကုိင္ကာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလုိးသည္။ ကုလားထုိင္၏ ေနာက္မွီတန္းကုိ ကုိင္ထားေသာ္လည္း ခ်ယ္ရီမွာ ေျမာက္ေျမာက္တက္သြားသည္။ စူခၽြန္ေနေသာ ႏုိ႔ေသးေသးေလးလည္း ခုန္ေနသည္။
“ဒီပံုစံနဲ႔ ဖင္ခံခ်င္သူေတြ တန္းစီ” အားလံုး တညီတညာ တန္းစီၾကသျဖင့္ ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ ဆရာမအားလံုးကုိ မတ္တပ္ရပ္နည္းျဖင့္ ဖင္ကုိ အသားကုန္ လုိးလုိက္ရေသးသည္။ “ဖင္ခ်တာ မဝေသးဘူးကြာ၊ ၾကမ္းျပင္မွာ တန္းစီၿပီး ေလးဖက္ေထာက္ကုန္းေပးၾကပါဦး´´ ဆရာမမ်ားအားလံုး ေလးဖက္ေထာက္ကာ ဖင္ကုန္းေပးၾကသည္။ “လက္မေထာက္နဲ႔ ေခါင္းကုိ ၾကမ္းနဲ႔ ထိထား” ဖင္ေတြအားလံုး မုိးေပၚေထာင္ေနၾကသည္။ ခုနက သက္သက္ေဇာ္ဖင္ကုိ ေနာက္ဆံုးဖုိက္ထားသျဖင့္ ပြင့္ကာ လွန္ေနေသးသည္။ “ကဲ ဖင္ၿဖဲျပၾကပါဦး” ဆရာမမ်ား လက္ေနာက္ျပန္ ဖင္ၿဖဲျပၾကသည္။ သူက ၿငိမ္းဖင္ကုိ ေျခမနဲ႔ ထုိးကစားသည္။ လီးနည္းနည္း အေညာင္းေျပလာေတာ့ ၿငိမ္းဖင္ကုိ စေဆာ္သည္။ လက္ကုိ ေနာက္ျပန္ပိုက္ခုိင္းထားၿပီး ခ်ဳပ္ကုိင္ထားသည္။ ဖင္ထဲ လီးဆံုးေအာင္ သြင္းၿပီး မုိးကာ လုိးခ်သည္။ လုိးရင္း ကုိယ္ကုိလွည့္သည္။ ေျခတစ္ဖက္ကုိ ေရွ႕သုိ႔ ထုိးေပးသည္။ “ေျခမစုပ္” ဖင္ကုိ တေစာင္းလုိးၿပီး ေျခမကုိ ပါးစပ္ထဲ ထုိးသြင္းကာ စုပ္ခုိင္းထားသည္။ ဖင္ထဲ တဆံုးသြင္းသျဖင့္ နာသည္။ ေျခမကုိ မစုပ္ႏုိင္။ ထုိအခါ ထြန္းထြန္းက ပါးကုိ နင္းထားသည္။ ပုိေဆာင့္သည္။ လက္ကုိလည္း ေနာက္ျပန္ပုိက္ထားရၿပီး အခ်ဳပ္ခံထားရသျဖင့္ လႈပ္မရ။ ေရွာင္လုိက္သည့္အခါ ေျခမကုိ ပါးစပ္ထဲ ထုိးထည့္သျဖင့္ ဖင္ခံရင္း ေျခမ စုပ္ေပးရသည္။ အိအိဇံကုိ ထုိပံုစံ ဆက္လုိးသည္။ ဖင္ခံတာ မခက္။ ေျခမစုပ္ရတာ ခက္သည္။ နာသျဖင့္ မေအာ္ပဲ မေနႏုိင္။ လ်ာရည္မ်ား ၾကမ္းေပၚစီးက်သည္။ လုိးၿပီးေတာ့ ေျခဖဝါးတြင္ ေပေနေသာ သူမလွ်ာရည္ကုိ သူမ ျပန္လ်က္ေပးရသည္။
“ဟင့္အင္း” သက္သက္ေဇာ္က ျငင္းသည္။ နီလာက သူမခံမည္ဟု ေျပာသည္။ သူက နီလာဖင္ထဲကုိ လီးကုိ တေစာင္းလုိက္ စုိက္ထည့္လုိက္ၿပီး ေျခမကုိ ခ်က္ခ်င္းငံုခုိင္းလိုက္သည္။ ထြန္းထြန္းစိတ္ထဲတြင္ ခံခ်င္ဦးဟ ဟုေတးကာ နီလာဖင္ကုိ ခပ္နာနာေလး ျဗင္းပစ္သည္။ အုိးအယ္အယ္ႀကီးကုိ ဖိကာ အဆံုးသြင္းသည္။ နီလာမွာ ႐ုန္းရင္းခတ္ေနသည္။ ခပ္ၾကာၾကာေလး ရွယ္ျဗင္းလုိက္ေတာ့ လီးလည္းထုတ္ေရာ နီလာထြန္းပက္လက္လွန္က်သည္။ ပါးကုိ ေျခဖဝါးျဖင့္ ပြတ္ကစားၿပီး က်န္သံုးေယာက္ကုိ ေခၚလုိက္သည္။ “ေမာတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ထုိင္မယ္၊ အေပၚကေန ေနာက္ျပန္ေဆာင့္ခ်” သက္သက္ေဇာ္က ေစာက္ပတ္ျဖင့္ ေဆာင့္မည္ လုပ္ေသးသည္။ သူက တြန္းလြတ္သျဖင့္ ဖင္နဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္ေပးသည္။ တဖြတ္ဖြတ္နဲ႔ ျမည္ေနသည္။ တဖြတ္ဖြတ္နဲ႔ ျမည္ေနသည္။ အုိးအယ္အယ္ႀကီးကလည္း သူ႔ေပါင္ရင္းတြင္ တုန္တုန္တက္သြားသည္။ သူက စီးကရက္တစ္လိပ္ညႇိကာ ႏွပ္ေနလုိက္သည္။ သက္သက္ေဇာ္ကလည္း မနားတမ္း ေဆာင့္ခ်သည္။ ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ကုန္ေတာ့ ခ်ယ္ရီကုိ တက္ေဆာင့္ခုိင္းသည္။ အုိးမႀကီးသျဖင့္ သိပ္မတုန္ခါ။ ေဆးလိပ္ တဝက္ေလာက္တြင္ စႏုိးကုိ တက္ေဆာင့္ခုိင္းလုိက္သည္။
“ကဲ ဝုိင္းဝုိင္းေလး ဒူးေထာက္ ထုိင္ၾက” ဆရာမေျခာက္ေယာက္ ဒူးေထာက္ကာ ဝုိင္းထုိင္လုိက္သည္။ သူ အလယ္ထဲ ဝင္ၿပီး သက္သက္ေဇာ္ေခါင္းကုိ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ စကုိင္ကာ ပါးစပ္ကုိ စလုိးသည္။ ဆံပင္မ်ား ဖြာထြက္သည့္အခါ ဆံပင္ကုိ ဆုပ္ကုိင္ၿပီး ေခါင္းကုိဘယ္ညာ ဆြဲလႈပ္သည္။ ပါးေစာင္ေတြကုိလည္း ထုိးသည္။ အာေခါင္ကုိ ထုိးကာ ေစာက္ပတ္လုိးသလုိ လုိးသည္။ သက္သက္ေဇာ္မွာ လ်ာရည္မ်ား မထိန္းႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။ သူက အဆံုးထိ ပါးစပ္ထဲ သြင္းၿပီး ရုန္းမရေအာင္ ခ်ဳပ္ထားေသးသည္။ လီးခဏ ထုပ္ၿပီး အသက္႐ႈခုိင္းသည္။ ေနာက္ ျပန္သြင္းသည္။ လ်ာရည္က တမ်ားမ်ားနဲ႔ မ်ားက်ေနသည္။ ေနာက္တြင္ ၿငိမ္းက ထုိင္ေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၿငိမ္းကို ဆြဲယူကာ သူ႔ဖင္ၾကားထဲ ညႇပ္လိုက္သည္။ “ဖင္ကုိ လ်က္” ၿငိမ္းက သူ႔ေပါင္ကုိ တစ္လံုးစီကုိင္ကာ သူ႔ဖင္ကုိ လ်က္ေပးသည္။ ထြန္းထြန္းသည္ ေရွ႕မွသက္သက္ေဇာ္ေခါင္းႏွင့္ ေနာက္မွ ၿငိမ္းေခါင္းကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္ထားသည္။ ၿငိမ္းသည္ ဖင္ကုိ လ်က္ေပးဆုိေသာ္လည္း လ်က္လုိ႔မရပဲ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ေတ့ေနသျဖင့္ ထြန္းထြန္းဖင္ေပါက္ကုိ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ စုပ္ေပးရသည္။
သက္သက္ေဇာ္ပါးစပ္ထဲ လီးဆံုးေအာင္ သြင္းထားၿပီး ဘယ္ညာ လႈပ္ရမ္းကစားရင္း ဖင္လ်က္ေပးေနသာ ၿငိမ္းေခါင္းကုိလည္း မလြတ္ေအာင္ ထိန္းထားရသည္မွာ ခက္သျဖင့္ ခ်ယ္ရီကုိ ၿငိမ္းေခါင္းအား ထိန္းထားေပးရန္ ေျပာလုိက္သည္။ ခ်ယ္ရီက ၿငိမ္းေခါင္းကုိ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တြန္းထားေပးသည္။ ၿငိမ္းက ရုန္းမရေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။ ထြန္းထြန္းဖင္မည္းျပာျပာႀကီးက သူမမ်က္ႏွာကုိ ညႇပ္ထားသည္။ ထြန္းထြန္းက သက္သက္ေဇာ္ပါးစပ္ထဲကုိ ေညာင့္လုိက္ခ်ိန္ နည္းနည္းအသက္ရႈရသည္။ ၿငိမ္းကလည္း မထူးၿပီမုိ႔ လွ်ာထုပ္ထားသည္။ ထြန္းထြန္းဖင္ကုိ လ်က္ေပးသည္။ ထြန္းထြန္းက ဖင္အလ်က္ခံသည့္ အရသာကုိ ပုိခံစားလုိသျဖင့္ နည္းနည္းကုန္းကာ သက္သက္ေဇာ္ပါးစပ္ကုိ လုိးရင္း အလ်က္ခံသည္။ ၿငိမ္းကလည္း သူမေစာက္ဖုတ္နဲ႔ ဖင္ကုိ ထြန္းထြန္းလ်က္ေပးဖူးသလုိ ထြန္းထြန္းဖင္ကုိ လ်က္ေပးသည္။ လွ်ာျဖင့္ ဖင္ေပါက္ကုိ ထုိးေမႊသည္။ ထြန္းထြန္းမွာ ပညာတတ္လာေသာ ၿငိမ္းကုိ ရွယ္လုိးေပးလုိက္ဦးမည္ဟု မွတ္ထားလုိက္သည္။ ေနာက္ေနာင္ ဖင္လည္း အလ်က္ခံဦးမည္။ သက္သက္ေဇာ္ေကာ ဖင္လ်က္တတ္ပါ့မလား စမ္းရဦးမည္။ “က်န္ သံုးေယာက္က ဆရာမ ဝတ္စံုေတြ ျပန္ဝတ္ထားဦးေနာ္” ဖင္အလ်က္ခံရင္း အေျခာက္စိတ္ေပါက္သြားမွာလည္း စုိးရိမ္သည္။ ေတာ္ၾကာ ဖင္ခံခ်င္ေနလ်င္ ဒုကၡဟု ေတြးမိေသးသည္။
သုိ႔ေသာ္ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ ထြန္းထြန္းေပါင္ကုိ ကားလုိက္သည္။ သက္သက္ေဇာ္ ပါးစပ္ထဲကုိလည္း လီးသိပ္ထည့္ထားသည္။ နည္းနည္းကုန္းလုိက္သည္။ သက္သက္ေဇာ္ ေခါင္းကုိ ေဘာလံုးလုိ ကုိင္ၿပီး ေပါင္ရင္းတြင္ သိပ္ထားသည္။ “ကဲ ၿငိမ္းက အေပၚ ဖင္ေညာင့္ရုိးကေန တံေတြးေထြးခ် ခ်ယ္ရီက ေအာက္ ေဂြးေစ့ အရင္းကေန တံေတြးေတြ အကုန္လံုး လ်က္တက္” သူခုိင္းလုိက္သည့္အတိုင္း ခ်ယ္ရီႏွင့္ ၿငိမ္းတုိ႔က လုိက္လုပ္ၾကသည္။ သူကလည္း သက္သက္ေဇာ္ ပါးစပ္ကုိ အလုိးမပ်က္။ သက္သက္ေဇာ္ မွာလည္း အာေခါင္ေက်ာ္ၿပီး လည္ေခ်ာင္းထဲသုိ႔ လထိပ္က ေရာက္ေနသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ အသက္႐ႈရၾကပ္လွသည္။ သုိ႔ေသာ္ အရသာကလည္း တမ်ိဳးမုိ႔ ဆက္ခံေနသည္။ ၿငိမ္းက အေပၚမွေနကာ တံေတြးေထြးခ်သည္။ တံေတြးသည္ ထြန္းထြန္း ဖင့္ေညာင့္႐ုိးမွ ဖင္ေပါက္ဆီသုိ႔ လ်င္ျမန္စြာ စီးဆင္းသြားသည္။ ခ်ယ္ရီက သူမလွ်ာကုိ အျပားလုိက္ သိမ္းကာ တံေတြးမ်ားးကုိ လ်က္တက္သည္။ တံေတြးမ်ားစုမိသြားလွ်င္ ၿငိမ္းပါးစပ္ထဲသုိ႔ ျပန္ေထြးထည့္သည္။ ၿငိမ္းက တံေတြးကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေထြးခ်သည္။ ခ်ယ္ရီက ဖင္ေပါက္ကုိ ဝုိက္လ်က္ၿပီး တံေတြးကုိ ျပန္လ်က္သည္။ သူနားလုိက္ၿပီး ခ်ယ္ရီ ငံုထားေသာ တံေတြးမ်ားအား သက္သက္ေဇာ္ပါးစပ္ထဲ ေထြးထည့္ခုိင္းသည္။ သက္သက္ေဇာ္က ၿငိမ္းပါးစပ္ထဲကုိ ေထြးထည့္သည္။ ၿငိမ္းကခ်ယ္ရီ ပါးစပ္ထဲ ျပန္ေထြးထည့္သည္။ တစ္လွည့္ၿပီး တစ္လွည့္ လုပ္ေစသည္။
သက္သက္ေဇာ္ အလွည့္ေရာက္တုိင္း သူက တံေတြး ထပ္ေထြးထည့္သည္။ တံေတြးက မ်ားလာသည္။ ႏုိ႔တြင္ လက္ခံၿပီး သက္သက္ေဇာ္ကုိ ေထြးခ်ခုိင္းသည္။ တံေတြးေပေနေသာ သက္သက္ေဇာ္ႏုိ႔ကုိ ခ်ယ္ရီႏွင့္ ၿငိမ္းအား လ်က္ခုိင္းသည္။ အိအိဇံ၊ နီလာႏွင့္ စႏုိးတုိ႔ ဆရာမလုိ ဝတ္လာၿပီးေနာက္ အလွလည္း ျပန္ျပင္လာၾကသည္။ မီးကင္းမွ သံေခ်ာင္းေခါက္သံ ၁၂ ခ်က္ ၾကားရသည္။ ည ေျခာက္နာရီေက်ာ္ကတည္းက စသည့္ အစီအစဥ္မ်ားသည္ ခုထိ တစ္ခန္းပင္ မရပ္ေသး။ ထြန္းထြန္းက ကုလားထုိင္တြင္ ထုိင္ကာ ဆရာမလုိ ဝတ္ထားေသာ သံုးေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ ေခၚ၍ ဖင္အလ်င္ လ်က္ခုိင္းသည္။ နီလာ ေရာက္လာသည္။ တန္းမတ္ေနေသာ သူ႔လီးေအာက္မွ ေဂြးဥ ႏွစ္လံုးကုိ လက္ျဖင့္ အသာ ပင့္တင္ကာ သူ႔ဖင္ကုိ စလ်က္သည္။ ဖင္အလ်က္ခံရင္း အိအိဇံႏွင့္ စႏုိးကုိ တစ္ဖက္ တစ္ေယာက္ ဖက္ထားကာ အုိးကုိ ပြတ္ကစားသည္။ နီလာကေတာ့ သူ႔ဖင္ကုိ အမ်ိဳးမ်ိဳးလ်က္ေပးေနသည္။ လ်ာအလံုးလုိက္ထားၿပီး ဖင္ေပါက္ကုိ ထုိးေမႊသည္။ သူက စႏုိးႏွင့္ အိအိဇံအုိးကုိ ပြတ္ရင္း ဖင္ေပါက္ကုိ လက္ခလယ္ျဖင့္ လွမ္းကလိသည္။ စႏုိးႏွင့္ အိအိဇံက သူ႔ပါးကုိ ငံု႔ငံု႔နမ္းၾကသည္။
နီလာကို အားရေတာ့ စႏုိးကုိ တစ္လွည့္ လ်က္ခုိင္းသည္။ ေနာက္ အိအိဇံ။ သူမတုိ႔သံုးေယာက္ ဖင္လ်က္သည့္ အခန္းၿပီးၿပီးေနာက္ သူက အိအိဇံ ပါးစပ္ကုိ လုိးသည္။ သည္တခါ ဖင္အလ်က္ မခံေတာ့။ သံုးေယာက္ကုိ ေခါင္းခ်င္းထိထားခုိင္းၿပီး ပါးစပ္ဟထားခုိင္းကာ ပါးစပ္ တစ္ေပါက္ၿပီးတစ္ေပါက္ ေျပာင္းလုိးသည္။ လုိးလ်င္ေတာ့ ေခါင္းကုိင္ လုိးသည္။ မယုိင္ေစရေအာင္ ကုိင္ထားသည္။ ေနာက္ အိအိဇံႏွင့္ နီလာကုိ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့ထားခုိင္းၿပီး ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုၾကားကုိ လုိးသည္။ အဆံုးတြင္ စႏုိးက ပါးစပ္ဟထားသည္။ သူက အိအိဇံႏွင့္ နီလာေခါင္းကုိ ခ်ဳပ္ထားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုၾကားကုိ လုိးသည္။ ေနာက္ ပါးခ်င္းအပ္ထားခုိင္းၿပီး ပါးႏွစ္ဖက္ၾကားထဲကုိ လုိးသည္။ လုိးနည္းကလည္းစံု နားလည္း နားခ်င္ၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ သက္သက္ေဇာ္ႏုိ႔ၾကားကုိ ပူးခုိင္းကာ လုိးရင္း လရည္ကုိ လြတ္ထည့္လုိက္ေတာ့သည္။ ဆရာမမ်ား လရည္ကုိ အမ်ိဳးမ်ိဳးကစားရင္း မ်ိဳေသာက္ၾကကာ တစ္ခစ္ခစ္ ရယ္ေမာေနၾကေလေတာ့သည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ အလုိးကၽြမ္းေသာ ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ မၾကာမီတြင္ သူတုိ႔ရြာ၏ ေယာက်္ားဖာသည္ ျဖစ္သြားခဲ့ေလသည္။ ေကာင္းေကာင္းလည္းလုိးရ ေငြလည္း ေသာက္ေသာက္လည္း ရခဲ့သည္။..ၿပီးပါၿပီ
