by ကျမအမည်က အိချောပါ။ အသက်က ၂၀ရှိပြီ။ အိမ်ထောင်နဲ့ဆိုပေမဲ့ ထန်နေတဲ့စော်လေးပါ။ ကိုမင်းမော် ခရီးထွက်သွားတာနဲ့ ကျမ ပိုလွတ်လပ်လာတယ်။ ဦးမောင်ကို ဖုန်းဆက်ခေါ်လိုက်တယ်။ ဦးမောင်ရောက်မလာခင် အဝတ်ဗလာချွတ်ပြီး ရေးချိုးခန်းထဲရေချိုးလိုက်တယ်။
ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ ကျမနို့တွေကိုပွတ်သပ်နေတုန်း ဦးမောင်ရောက်လာတယ်။ ဦးမောင်နဲ့ကျမ ကိုမင်းမော် ကွယ်ရာဖောက်ပြန်နေကြတာလေ။ အခုလိုချိန်းပြီး ဖောက်ပြန်ရမယ်ဆိုတော့ အို။
ဆပ်ပြာမြုပ်နဲ့ အမွှေးဆီတွေက ကျမစောက်ဖုတ်ကို သန့်စင်ပေးနေတယ်။ ဦးမောင် ဧည့်ခန်းထဲ
ထိုင်စောင့်နေလောက်ပြီ။ တဘတ်နဲ့ရေစိုသုတ်ရင်း ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာလိုက်တယ်။ ဦးမောင်က ကျမခန္ဓာကိုယ်ကို တဝကြီးကြည့်နေတော့ ရှက်လို့ ဖင်တွန့်သွားတယ်။
ဦးမောင် အဝတ်တွေ ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျမလက်ထဲက တဘတ်ကိုချလိုက်ပြီး ဦးမောင်ဆီ လျှောက်လာတယ်။ ဦးမောင်ရဲ့လီးတန်မဲကြီး မတ်ထောင်လာတယ်။ ကျမလက်နဲ့ ဦးမောင်လီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဂွင်းထုပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး လီးတန်မဲကြီးကို စုပ်ပစ်လိုက်တယ်။
” အိုး… ကောင်းလိုက်တာရှင် ”
နာရီဝက်လောက် လျှာနဲ့ယက်လိုက် တပြွတ်ပြွတ် ဆွဲစုပ်လိုက်လုပ်ပေးဖြစ်တယ်။ ပြီးတော့ ဦးမောင်ကို ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ခိုင်းပြီး ကျမစောက်ဖုတ်ဝကို လီးတေ့ပြီး ဆောင့်လိုက်တယ်။
” ဘလွတ် ဘွတ် ”
” အ အား ဦးမောင်ရယ်… သိပ်ချစ်တာပဲရှင် ”
ကျမ တက်ညှောင့်လိုက်တိုင်း လီးကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ခတ်သံ တဘွတ်ဘွတ်ညံနေတော့သည်။ ဦးမောင်က ကျမခါးကိုလက်နဲ့ထိန်းကိုင်ရင်း တဖုန်းဖုန်း ဆောင့်လိုးရာ လိုးသံတွေကျယ်ကျယ်လာပြီး ကျမစောက်ဖုတ်မှာ ပြဲအာလာတော့သည်။
တဖြည်းဖြည်း နှင့် လိုးချက်တွေက သိပ်ကို ပြင်းထန်လာသည်။ ကျမ စောက်ဖုတ်ကလည်း အပျိုရည်သာ ပျက်ဖူးတာ စောက်ဖုတ်ကလေးက မို့မို့မောက်မောက် ဖောင်းဖောင်းလေး အမွှေးကလည်း သိပ်မထူ ပါးပါးလျားလျားလေးဆိုတော့ သိပ်ကို လိုးကောင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်အမျိုးအစားပေါ့။
ဦးမောင်တစ်ယောက် စောက်ဖုတ်နုနုလေးကို လိုးနေရတာ ကျပ်ကျပ်ထုပ်ထုပ်နဲ့မို့ လီးရည် ထွက်ချင်လာသည်။ ဒါပေမယ့်လည်း ဒီလိုစောက်ဖုတ် အဖိုးတန်လေးကို လိုးရတာ တစ်ချီတည်းနှင့်တော့ မပြီးချင်သေး။ ကျမ စောက်ခေါင်းထဲကို ဝင်နေသည့် လီးကို အသာလျှော့ပြီး စိတ်ကို ပြန်ထိန်းထားရသည်။ သုက်ထွက်သွားလို့ မဖြစ်သေး။ ကြီးမားသည့် လီးတစ်ချောင်းလုံး အဝင်အထွက်နှင့်မို့ တစ်ခါမှ မခံစားဖူးသည် အလိုးခံရသည့် ဝေဒနာအရသာကို ခံစားနေမိတော့သည်။
စောက်ဖုတ်ထဲဝင်လာသည့် လီးတစ်ချောင်းလုံးက စောက်ဖုတ်နံရံတစ်လျှောက်ပွတ်တိုက် လျှောဝင်သွားတာကို ကျောရိုးတစ်လျှောက်လုံး စိမ့်သွားသည့် ကောင်းလွန်းသည့် ခံစားမှုဖြစ်ပေါ်စေသည်။ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံး စကားလုံးမဲ့လောက်အောင် ထူးကဲကေင်းမွန်သည့် ကျင်စိမ့်သည်ကို မရဖူးခဲ့။ ကျမက အရင်ကတည်းက စောက်ဖုတ်ယားတတ်တဲ့ မိန်းမ ဆိုတော့ အလိုးခံရတာ ဖီးသိပ်မလာ။ အားရပါးရ လိုးတာမျိုးကို ခံစားချင်တာ။
ဦးမောင်က ပေါင်နှစ်ဘက်ကို သိမ်းကျုံးမပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ ဖြဲလိုးနေရာကနေ နို့သီးတွေကို လက်နှစ်ဘက်နှင့် ဆုပ်ပြီး အတင်းနယ်တော့သည်။ ပြီးမှ ကျမရဲ့ နီရဲ နေသည့် နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို အားရပါးရ စုပ်နမ်းရင်း..
” အား..အိချောရယ် သိပ်ကောင်းတာပဲ ဦးမောင်တော့လေ.. အိချောကို အရမ်းဆော်ချင်နေပြီ အချစ်လေးရာ ”
” အား..အို အိုး ဦးမောင်ရယ် နာတယ် နည်းနည်းလျှော့ပါဦး “
ပြောသာ ပြောနေရတာ အရင်ကတည်းက ကုန်းချင်နေတာဆိုတော့ မူမူလေးပြောမိသည်။ အဲဒီလို ပြောတာလေးကိုက ဦးမောင်ကို လီးတောင်စေခဲ့တာ။ အရင်ကဆို ဦးမောင် နားကပ်ပြီး တင်ပါးလေးနဲ့ ပွတ်သလို ၊ နို့လေးနဲ့ မထိခလုတ်ထိခလုတ်လုပ်သလို လုပ်တာမျိုး ကျမဘက်က စလုပ်ခဲ့တာ။ တစ်ယောက်တည်း လက်နဲ့ ပလက်လှန် ပွတ်ခဲ့ရတဲ့ နေ့တွေက မနည်းဘူးလေ။
ဦးမောင်နဲ့တွေ့တော့ ဦးမောင်ကို စိတ်ဝင်စားပြီး ပေးချင်နေတာ။ ဦးမောင်နဲ့များ လိုးလိုက်ရရင် ဆိုတာမျိုး ကျမတစ်ယောက်တည်း စိတ်ကူးယဉ်နေကြ။ တင်းလွန်းသည့် ဂျောတွေနဲ့မို့ ဦးမောင်ကလည်း ဖြုတ်ဖို့ကြံ ၊ ကျမကလည်း ဖင်ခံဖို့တွေး ဆိုတာမျိုး ဖင်ကောင်းနဲ့ လီးကောင်းက သွားတွေ့ကြတာ။
” အိချော..ချစ်တယ် အား “
ကျမ စောက်ဖုတ်ထဲကို ဦးမောင်က ဆီးစပ်ချင်း ထိသည်အထိ လိးကိုသွင်းလိုးရင်း ပြောတော့…
” တကယ်လား ဦး ..အိချောကို မလှည့်စားနဲ့နော် “
လိုးခံသံလေးနှင့်မို့ ဖီးလာစရာကောင်းသည့် အသံလေးက လီးတောင်ချင်စရာ..
” အိချောရယ်..ဖင်လိုးမယ် “
” အို…ဦး…ဟင့် “
ကျမကိုယ်လေး တစ်ပတ်လိမ့်သွားတယ်။ ဖောင်းကားပြီး တင်းရင်းနေတဲ့ အိုး ။ ကျမရဲ့ ဖင် တင်သားလေး နှစ်လုံးက ဝင်းကခနဲ့ လင်းခနဲ့။အလျင်အမြန်ပဲ ဖင်နှစ်လုံးကို ဆွဲဖြဲကာ မှောက်လျှက် ဖြစ်နေတဲ့ ကျမ ဖင်ပေါ်တက်ခွကာ ၊ စအိုနေရာကို လီးဒစ်ကို ထည့်လိုက်တယ်။ လီးက မဝင်။
” အိချောဖင်ကုန်းမှ ဦးမောင်လိုးလို့ရမှာ ဖင်ကုန်းပြီး လိုးခံနော် “
ခြေထောက်က ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ အခုမှ ဖင်က ပြဲပြီး ပိုကားသွားတယ်။ ဖင်ကုန်းမှ ပိုလိုးချင်စရာ ကောင်းနေတော့တယ်။ ဦးမောင်လီးက ကျမ စအိုထဲကို တန်းတန်းမတ်မတ်ဝင်သွားတယ်။
” ဘွတ်…ဘွပ်…ဗြစ် ”
” အား..ဖင်နာလိုက်ရှင်…အီး အိုး သေပါပြီ ”
ဖင်အိုးကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်ပြီး လက်ကုန်ဗြင်းလေရာ ကျမ သုတ်ရည်များပင် ထွက်
သွားလေတော့သည်။
” ခရမ်းသီးထက်စာရင် ဦးလီးက အရသာပိုရှိတယ်လို့ ပြောမှာလား ”
” သွားပါ သူ့ဟာကြီးကဖြင့် ခရမ်းသီးထက်တောင် ကြီးသေး ”
ကျမ ဖင်အိုး စအိုခေါင်းထဲက ဦးမောင်လီးကြီးလျှောခနဲ ပြန်ထွက်လာတယ်။ ပြီးတော့ ဦးမောင်က အသင့်ပါလာတဲ့အိတ်ထဲကနေ ဆေးရည်ဘူးနဲ့ ဆေးထိုးအပ်ထုတ်လိုက်တယ်။
” ဒါက လီးကြီးပြီးရှည်တဲ့ဆေးလေ… သုတ်လည်း ထိန်းနိုင်တယ်”
ဆေးထိုးပြီး သိပ်မကြာခင် ဦးမောင်လီး မဲမဲကောက်ကောက်ကြီးက ပိုထွားကျိုင်းလာတယ်။ ဦးမောင်က ကျမပေါင်ကြား၌ ရပ်လိုက်သည်။ မိုးပေါ် ထိုးတက်တော့မယောက် မတ်ထောင်နေသော လီးကြီးက အဖျားငိုက်သွားပြီး ဒစ်ပြဲကြီးက ကျမပါးစပ်ဝ၌ တေ့ကပ်လာသည်။
ကျမ လီးကိုစုံကိုင်ဖြဲချပြီးပြီဆိုမှ လျှာနီနီလေး ထိပ်ဖျားဖြင့် ကလိလိုက်ကာ ဒစ်တဝိုက်ကို လျှောက်ယက်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ လီးကြီးကို ပါးစပ်လေး အစွမ်းကုန် ဟပြီး ငုံခဲကာ စုပ်သွင်းလိုက်သည်။
” အမလေးလေး….ကောင်းလိုက်တာ အိချောရယ် ”
ဦးမောင်ရဲ့တင်ပါးကြီးများ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်ရင်းပြောသည်။ ပါးစပ်ထဲရှိ ဒစ်ကြီးကို ကျမက လျှာလေးဖြင့်မနားတမ်း ယက်ပေး ကလိပေးရင်း ရှေ့နောက် လှုပ်ရှားပေကာ တံတွေးမျာ စိုစွတ် ကုန်သည်အထိ စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ဦးမောင်က အရှိန်တက်လာပြီး ကျမနောက်စေ့လေးကို ချုပ်ကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲသို့ ဆောင့်လိုးချလိုက်သည်။
ကျမမှာ အသက်ရှူများ မှားတော့မလို ဖြစ်သွားရသည်။
ပြီးမှ ပါးစပ်မှ ပြွတ်ခနဲ ဆွဲချွတ်ပြီး သုတ်ရေများကို နို့လေးနှစ်လုံးပေါ်သို့ ပွပ်ခနဲ ဖောက်ခနဲ ပန်းချပစ်လိုက်သည်။ ပူနွေးသော သုတ်ရေများက နို့တွေပေါ်တွင် ပူခနဲ ပူခနဲ ကျရောက်လာလေရာ ကျမမြတ်နိုးနှစ်သက်စွာဖြင့် ပွတ်သပ် လိမ်းကျံနေမိပြန်သည်။ တသင်းသင်းလှိုင်နေသော သုတ်ရည်ရနံ့များက ကျမတို့နှစ်ဦးကို လွှမ်းခြုံထားလေသည်။
” အိချော…ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဦးမောင်ပုခုံးပေါ်တင် ”
ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်ရာ ကျမ၏ လုံးတစ်တင်းမာနေသော စောက်ဖုတ်လေးနှင့် မဟူရာရောင်လီးကြီးတို့မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်မိနေကြပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်နေကြပေသည်။ ကျမ ခုံပေါ်တွင် ပက်လက်ကလေးဖြစ်သွားရသည်။
ခြေနှစ်ချောင်းက ခုံအောက်မှ မတ်တတ်ရပ်နေသော ဦးမောင် ပုခုံးပေါ်ရောက်နေရာ လီးနှင့် စောက်ဖုတ်တို့မှာ တစ်လက်မပင် မကွာတော့ပေ။ သူ့လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေး အတိုင်း အထက်အောက် ပွတ်သပ်ဆွဲချပေးပြီး အရေများ စိုရွှဲသွားမှ…
” လိုးမယ်နော် ”
” အင်း….အင်း ”
နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ပူးကပ်ပြီး ပါးစပ်အတွင်းသို့ စုသွင်းကာ အင်း အင်း ဟုပြောရင်း ဝင်လာမည့် လီးကြီးကို အသင့်စောင့်ကြိုရန် မျက်စေ့မှိတ်ထားမိသည်။ ဒစ်ပြုတ်ကြီးက စောက်ဖုတ်လေးအောက်ဖက်နားမှ ကော်ဝင်သွားလေပြီ။
” ပြွတ် ”
” အေ့……အမေ့ ”
ကျမ အသံလေးနဲနဲ ကျယ်သွားသည်ထင်၏။ လန့်ပြီး အော်လိုက်မိသည်။
” ဗြစ်…ထစ်..ထစ်…ဗြစ် ”
” အားရိုးရိုး…..ကြပ်လိုက်တာရှင် ”
” ဗြစ်….ဗြစ်…ဖလွတ် ”
” အား…….ကွဲပြီ….ဦး ”
” ဘွတ် ဘွတ် ဘွပ် ”
” အင့် အ အား အာ အား ”
ကျမ ကုန်းထရင်း အော်သည်။
” ဗြစ်….ဒုတ် ”
” အမလေး…..သေပါပြီ ”
ကုန်းထလိုက်မှ လီးကြီးက ပိုဝင်သွားပြီး
စောက်ဖုတ်အောက်နှုတ်ခမ်းလေးမှာလဲ စပါးလုံးနှစ်ထောက်စာခန့် ကွဲသွားပြီး စပ်ဖျင်းဖျင်း ဖြစ်သွားလေသည်။ ထိုစဉ်တိုင် လီးကြီးက တဝက်မကျိုးသေး။
” တော်ပြီ တော်ပြီ…ပြန်ချွတ်တော့… လီးကို အခုပြန်ချွတ်ပေး… ဟင့် ဟင့် ”
ကျမ နာကျင်လွန်း၍ ကြိတ်ပြီးအော်သည်။ မျက်ရေများလည်း ကျဆင်းလာသည်။ မျက်နှာလေးက ငိုမဲ့မဲ့ သနားစဖွယ်လေးပင်။
” အဟီး…..ဟီး..နာတယ် ဦးရဲ့… နာတယ် မခံနိုင်တော့ဘူး… အဟူး…ဟူး… အီး…အ….ဟင့်…. ဟင့် ”
ခလေးလေးပမာ ကျမ ငိုပါလေပြီ။ ဦးမောင်ကကလည်း အရှိန်တက်နေပြီဖြစ်ရာ စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ ကျန်လီးကြီးတဝက်ကို ဖိသွင်းချလိုက်လေတော့သည်။
” ဟင့်….အွန့် ”
ကျမ ပါးစပ်လေးဖောင်းသွားပြီး အသက်အောင့်ထားသည်။ ဗိုက်ထဲသို့တိုင် ဝင်သွားပြီလားဟု ထင်မှားစရာ ရှည်လျားလွန်းလှသည့်လီး။ လီးကြီးက အဆုံးဝင်သွားမှ ငြိမ်သက်သွားသည်။ အသက်မှန်အောင် ရှူနေရရှာသည်။
ဦးမောင်က စောက်ခေါင်းထဲတွင် တစိမ့်စိမ့် တရွရွလေး လှုပ်ရှားနေသော စောက်ဖုတ် အတွင်းသားများ၏ ကလူကျီစယ် ပွတ်သပ်မှုကို ငြိမ်ပြီး ခံစားရင်း ကျမရဲ့ဟင်းရေသောက်ပန်ကန်လုံးနီးပါးမျှ နို့အုံကျစ်ကျစ်တွေကို လုံးခြေ ပွတ်သပ်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးများကို ခြေပေးနေလိုက်သည်။
” အင်း….ဟင်း ဟင်း….ကျွတ် ကျွတ်….အား..ဟား ”
ကျမ ဖင်လေးကို လူးလွန့်ပြီး လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများဖြင့် ဖြစ်ညှစ်ကာ ခါးလေးကော့ကော့ပေးလိုက်လေသည်။ ဖိကပ်ထားလျက်သား ဆတ်ပြီးဆောင့်လိုက်သော အရသာကား ခံကောင်းလွန်းလှပါကလား။
အောကျနှုတျခမျးလေးမြားကို ကိုငျပွီး ထပျခါထပျခါ ကော့ဆောငျ့ပဈလိုကျကာ အီဆိမျ့ခြိုအေးသော ကာမအရသာကို အပွညျ့အဝကွီး ခံစားလိုကျရလတေော့သညျ။
” ထှကျ…..ထှကျကုနျပွီ…..ဟငျ့ ဟငျ့ ”
ကမြ နောကျတဈခြီ ပွီးပွနျလပွေီ။ ဦးမောငျက သူ့လီးကွီးကို ငုတျကွီးဆှဲထုတျသလို ဖွေးဖွေးခငြျး ရှညျလြားစှာ တအိအိ ဆှဲထုတျပွီးမှ ကမြအား လေးဘကျကုနျးစပွေနျသညျ။
” ဟငျ…..အ..ဦးမောငျ….ဖငျကို ထပျလိုးမလို့လား ”
” မဟုတျပါဘူး ….စောကျဖုတျလေးကိုပဲ လိုးမှာပါ ”
” ဟာ….ဝငျပါ့မလား…..နောကျပွနျကွီး ”
” ခါးခှကျထား….အေး.တငျပါးလေး ဖွဲကားထား ”
ပွူးထှကျလာသော စောကျဖုတျလေးက အဝေးမှ လမျးမီးရောငျဖွငျ့ တဖိတျဖိတျ လှပလို့နသေညျ။ လိုးရကျစရာမရှိအောငျ လှပသောသမီးလေး ကမြအား ပုံစံတဈမြိုးဖွငျ့ လိုးပွနျပါတော့သညျ။
” ပွှတျ…ပွှတျ….ဗွဈ…..ဗွဈ ”
” အငျ့..အငျ့….အသံတှကေလဲ ကယြျလိုကျတာ ဦးမောငျရာ…..ရှကျစရာကွီး ”
” အရတှေေ ထှကျကုနျလို့ပါ….အိခြောရဲ့”
” အိ…အီး ကောငျးလိုကျတာနောျ…..ဟငျး…ဟငျး…. ကြှတျ ”
” ပွှတျ ပွှတျ…..ပွဈ …ပွဈ ”
” အငျ့ အငျ့…..အ…..အ ”
ဖငျလေးကို လမှှေးအုံကွီးက ဖိကပျပှတျတိုကျရငျး ဂှေးဥကွီးကပါ စောကျဖုတျ အထကျပိုငျးကို အောကျမှ လှှဲရိုကျနသေညျမို့ မခံစားဖူးသော အလိုးခံခွငျးအရသာကို ခံစားနရေသညျ။
” အ..အား…ဖွေးဖွေး…..ဆောငျ့ပါ…ရှငျ…. ကြှတျ…. ကြှတျ ”
” ပွှတျ…ပွဈ….ပွဈ….ဖတျ ….ဖတျ….ပွှတျ ”
” အို..အိုး အူး ”
” ကောငျမ မထနိုငျအောငျ လိုးပေးမယျ ”
” အဈ…အီး…..ကောငျးလာပွနျပွီ……..အိုး… ဒုက်ခပဲ ထှကျအုနျးမယျ ”
ကမြ စိတျမရှညျသလိုပွောရငျး နောကျသို့ ပွနျပွီး တှနျးတှနျးပွီး ဆောငျ့ဆောငျ့နလေိုကျရာ လီးကွီးမှာလဲ သံခြောငျး သံတုတျကွီးပမာ ပို၍ ပို၍ တငျးပွောငျ မာကြောသှားပွီး စောကျခေါငျးထဲသို့ သုတျရမြေား ပနျးထညျ့လိုကျလသေညျ။ ကမြကလဲ စောကျခေါငျးထဲမှ စောကျရလေေးမြား ဒလဟော လှှတျခလြိုကျလရော လီးနှငျ့ စောကျဖုတျတို့ သာမက ဖငျမြား ဆီးခုံမြားပါ ပကြေံကုနျလသေညျ။
” အား..ဟား……ကောငျးလိုကျတာ ”
ဦးမောငျက လီးကွီးကို မခြှတျပဲ ကမြကြောပွငျလေးကို ကုနျးနမျးရငျး တှဲလဲလေးကနြသေော နို့တှကေို အောကျမှ လြှိုပွီး နှိုကျကာ သုံးလေးခကြျမြှ ဖိကပျဆောငျ့ခလြိုကျရာ တငျပါးဖွူဖွူလေးမြား ကြောကျကြောတုံးလေးမြားပမာ တုံခနဲ တုံခနဲ ခါရမျးသှားလသေညျ။ ကမြလဲ နုံးခြိပြော့ခှပွေီး မှေးနလေသေညျ။ လီးကွီးကို မခြှတျပဲ စိမျထားရငျး ဦးမောငျက တိုးတိုးပွော၏။
” ပုဇှနျထုပျကှေးကလေး လိုးရအောငျ ”
” ဟာ…မတောျသေးဘူးလား လို့ ”
” တဈပေါငျကြောျတို့… စကောဝိုငျးတို့…. ဇရကျညှောငျ့တို့… သငျပအေုံးမယျလေ… ဘယျနှယျ့လဲ ဦးလိုးပေးတာ ကောငျးရဲ့လား ”
” အို….ဘာတှမေေးနတောလဲ မသိဘူး ”
” ဟဲဟဲ အိခြောက ရှကျနတေုနျးပဲကိုး ”
ကမြမကြျနှာလေး ဆှဲလှညျ့ပွီး နှုတျခမျးလေးကို တအားစုပျယူလိုကျရငျး လီးကွီးကို ဖိဆောငျ့ခလြိုကျရာ ဟငျးခနဲ မွညျပွီး မကြျတောငျလေးမြား မှေးကသြှားရရှာတော့တယျ။ ဖွူဝငျးသော အသားလေးမြားဖွငျ့ နို့လေးမြားက ပေါျလှငျထငျရှားနသေညျ။ စှငျ့ကားသော ဖငျအိုးကွီးမှာလဲ လှတျလပျစှာ ပေါျနသေညျ။
ဦးမောငျက အောကျမှ ပကျလကျအနအေထား၊ ဦးမောငျပုဆိုးက ခါးသို့ လိပျတကျနေ၍ ကွီးမားနီရဲသော ဒဈပွဲပွဲကွီးက ကမြဖငျကွီးဘေးမှ ကပျလကြျသားကွီး ထောငျနသေညျ။ ဦးမောငျလကျမြားက ကမြနို့တှကေို ပှတျသပျနသေညျ။ ဦးမောငျ့လီးကွီးကို ငုံ့ကွညျ့ပွီး ဖငျလေးကွှကာ ကမြစောကျဖုတျလေးထဲသို့ တေ့သှငျးကာ ထိုငျခလြိုကျသညျ။
” ဗွဈ…ဗွဈ…ပွှတျ ”
” အ….အား… ရှီး… ကငြျသှားတာပဲ… သူ့ဟာကွီးက သံခြောငျးကွီး ကနြတောပဲ…ဟှနျး ”
ကမြက ဦးမောငျနဖူးကို လကျသီးဆုပျလေးဖွငျ့ လှမျးထုကာ ရယျသညျ။ ဦးမောငျက ကြနေပျစှာ ပွုံးရငျး ဦးမောငျရဲ့ ပေါငျနှဈလုံးပေါျ၌ ဖိထိုငျခလြိုကျတိုငျး ပွားပွားသှားသညျ။
” သားအိမျဝ သှားထိလားမှ မသိတာ…. ဖွေးဖွေးဆောငျ့ပေါ့ ”
” တောျပွီ..ညောငျးတယျကှာ…. ဦးမောငျလုပျတော့ ”
” ပုဇှနျထုပျကှေး လုပျရအောငျနောျ ”
” သူ…တောျတောျ အတတျဆနျးခငြျတယျ…. အဲဒါက အဆုံးလဲ မဝငျပဲနဲ့ ”
” ဝငျအောငျလုပျရငျ ဝငျပါတယျ ”
ကှေးထားသော ကမြပေါငျတံလေး နှဈလုံးကွားမှ တငျးမာပွောငျလကျနသေော ပနျးနုရောငျ စောကျဖုတျလေးက ပွူးပွီး ထှကျနသေညျ။ ဦးမောငျဒဈပွဲကွီးက စောကျဖုတျအကှဲလေးကို ဒရှတျတိုကျ ပှတျဆှဲနရော စောကျဖုတျလေး ဟစိဟစိဖွငျ့ ကမြခံခငြျလာတယျ။ မဲနကျ ကောကျကှေးသော လီးမှှေးမြားက ကမြဖငျလေးကို ကွိပျကွိပျပွီး ဖိပှတျနရော တငျပါးလေးကို နောကျသို့ ထိုးထိုး ကော့ပဈနရှောသညျ။
” လုပျတော့ကှာ ဦးမောငျကလဲ ဘာမှနျးလဲမသိဘူး ”
” ခံခငြျလာပွီလားဟငျ ”
” အငျး ပေါ့…လို့ တဈခါထဲ ..လိုးမဲ့ အရေး ”
ကမြ မကြျနှာလေး လိမျလှညျ့ပွီး ပွနျပွောသညျ။ သူ့လီးဒဈပွုတျကွီးကို ကိုငျပွီး နှဲ့ဆိုး စောကျဖုတျအဝသို့ တေ့ပွီးမှ ကောျ၍ လိုးသှငျးလိုကျသညျ။
” အငျး..အငျး…အားလားလား…ကြှတျ ကြှတျ ”
ကမြ မကြျတောငျကော့ကွီးမြား မှေးစငျးကသြှားပွီး နှုတျခမျးနှဈမှှာကို စေ့ကပျပွီး အံလေးကွိပျ၍ ရှုံ့မဲ့ပွီး ငွီးသညျ။ ဦးမောငျ့လီးတုတျတုတျကွီးက စောကျဖုတျလေးထဲသို့ ပွညျ့ကွပျပွှတျသိပျစှာ ဝငျနရော စောကျဖုတျလေးမှာ ပငျကိုယျပုံစံ ရှညျရှညျလေး မဟုတျတော့ပဲ ဝလုံးလေးသဏ်ဍာနျ ဝိုငျးစကျပွညျ့တငျးသှားပွီး စောကျဖုတျ နှုတျခမျးသားလေးမြားပါ ပြောကျကှယျပွီး လုံးဝ အသားပေါကျကလေးသာ ဖွဈနတေော့သညျ။
ကမြစအိုပေါကျလေးမှာ တခါတရံ လီးကွီး ကြှတျထှကျပွီး ခြောျ ခြောျထိုးမိလတေိုငျး ရဲခနဲ ရဲခနဲ ဖငျလေး ပွဲ ပွဲ သှားသညျကို မွငျနရေလသေညျ။
” ပွှတျ…ပွှတျ…..ပွဈ….ပလဈ…..ပွှတျ ”
လီးကွီးက မှနျမှနျ ဝငျထှကျနရောမှ တခါတလေ သှကျသှကျခါသှားအောငျ ပဈဆောငျ့လိုကျသညျကို တှေ့ရသညျ။
” အ…..အား……….ဖွေးဖွေး…ဦးမောငျရယျ…. နာတယျကှာ….. အဟငျ့….ဟငျ့ ”
” ပေါငျဖွဲထားပေးလေ…တောျကွာ အရမျးစိထားတော့ စောကျဖုတျနှုတျခမျးသာလေးတှေ ပှနျးကုနျမှာ ”
” အငျး….အငျး….အဟငျ့… သူသိပျကွမျးတာပဲကှယျ ”
” အိခြော မကောငျးဘူးလားဟငျ ”
” အငျး….လိုး ”
ကမြတို့နှဈဦး လသေံမှာ ကွိတျပွီး တှတျထိုးနကွေသောျလညျး ရှငျးလငျးပီသစှာ ကွားနရေသညျ။ စောကျရမြေား စိုစိုစိစိလေးဖွငျ့ စောကျစိလေးမှာ ခပျညိုညို၊ လီးကွီးအပွငျထှကျလာတိုငျး အတှငျးပိုငျ နှုတျခမျးသားလေးမြားက ဒဈပွဲကွီးဖွငျ့ ခြိတျခြိတျပွီး ရဲခနဲ ရဲခနဲ ပွဲပွဲသှားသညျမှာ အရသာရှိလသေညျ။
” အိုး….အ…အငျ့……အငျး… ထှကျကုနျပွီ ဦး ”
ကမြ ဒေါသတကွီး ဟနျလေးဖွငျ့ ဦးမောငျခါးကို လကျပွနျကိုငျပွီး ဖငျကွီး ပွားပွားသှားအောငျ နောကျသို့ ဖိဆောငျ့လိုကျလသေညျ။
” အားရပါးရ ဆောငျ့စမျးပါ ဦးမောငျရယျ… ရှီး… ကြှတျ…ကြှတျ ”
” ဖာသညျမ နငျ သိပျနှာကွီးတာဘဲ ရော့ အငျ့ ”
” ဖတျ ဖတျ ဖှပျ ဖှတျ ဘလှပျ ဘှတျ ”
ဦးမောငျ ရုတျတရကျ ဒူးထောကျလိုကျပွီး တပေါငျကြောျ အနအေထား ယူပွီး တအားကွုံးလိုးတော့သညျ။
” အား……အား…… အား ”
ဦးမောငျလီးတုတျတုတျကွီးက အဆုံးထိတိုငျ နဈနဈ ဝငျသှားရုံမြှမက ဂှေးဥအတှဲကွီးပါ ကြှံဝငျသှားတော့မလောကျ လိုးအားက ပွငျးထနျလှနျးလှသညျ။ ပေါငျတဈခြောငျးက ဦးမောငျပုခုံးပေါျတှငျ ရောကျနသေညျ။ကမြပေါငျနှဈခြောငျးမှာ အပွဲဆုံး အကားဆုံး အနအေထားသို့ ရောကျရှိနလေရော လီးကွီးမှာ အရငျးခိုကျသညျအထိ လှတျလှတျလပျလပျကွီး ဝငျနနေိုငျခွငျးဖွဈသညျ။
” အား…အား… အငျ့….အား အား ”
” ဘှပျ ဘှပျ…ဗွဈ ဒုတျ ”
” စောကျခေါငျးတဈခုလုံး ကြိနျးစပျနတောပဲရှငျ.. အား… ကှဲသှားပွနျပွီ ”
” ဖှတျ ဖှပျ ဖလှတျ ဖတျ ဘတျ ”
” အ အာ အား ”
တံတှေးမွိုခလြိုကျ အောျလိုကျနှငျ့ ကွိတျပွီး ထှကျနသေော ကမြအသံက ပို၍ ဆကျဆကျလာတော့ သညျ။
” အား…အာ…..အား…အာ…..အ ”
” အငျ့ အဟငျ့ ဟငျ့ အှနျ့ အှနျး ”
ဆောငျ့လိုးနပေုံကိုလဲ ကွညျ့အုံး၊ အျာတိုစကျသနေတျ ပဈနသေလား ထငျရသညျ။ လီးကွီးကို အစှမျးကုနျ လိုးထညျ့နခွေငျးမို့ ကမြ အောျနရေပွီ။ ခဏမြှ ဆကျတိုကျဆောငျ့ပွီး နို့လေးနှဈလုံးကို တအားကွီး ကုနျးဖိနမျးရငျး ဦးမောငျရဲ့လီးတနျမဲကွီးမှာ ဆနျ့ငငျဆနျ့ငငျ ဖွငျ့ တဖွေးဖွေး ငွိမျသကျသှားတော့သညျ။
” ဦးမောငျ ခဏနားပွီး ထပျလိုးပေးပါဦးနောျ ”
ကမြ ညုတုတုပွောတော့ ဦးမောငျက ဘာမှပွနျမပွောဘဲ ကမြခေါငျးကိုအုပျကိုငျပွီး သူ့လီး
တနျမဲနကျနကျကောကျကောကျကွီးကို ကမြပါးစပျထဲ ထညျ့လိုကျလတေော့သညျ။ ကမြစောကျဖုတျကို ပွဲကယြျအောငျခြဲ့ပေးတဲ့လီးကွီး/ကမြဖငျခေါငျး ကှဲထှကျသှားအောငျခတြဲ့ လီးကွီးကို တယုတယနဲ့ ကမြလေးဘကျထောကျကုနျးပွီး စုပျငုံထားလိုကျတယျ။
ဦးမောငျက ကမြ ဖငျအိုးကွီးနဲ့ကြောပွငျကို လကျကွမျးကွီးနဲ့ပှတျသပျရငျး ဖီးလျခံနတေယျ။ကိုမငျးမောျနမျးရှိုကျခှငျ့မရခဲ့တဲ့ ကမြနှုတျခမျးဖူးဖူးလေးမှာတော့ ဦးမောငျလီးရညျတှေ ပကြေံနလေသေညျ။
ပွီးပါပွီ
