ရုံး တွင်း ဇာတ် လမ်း လေး

သူဇာ တစ်ယောက် အိပ် ရာနိုးနိုးခြင်း နာရီကြည့်ပြီး လန့်သွားတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ အ မှန် က ၆နာရီ ထ ရမှာ ခု ရနာရီမတ်တင်းတောင်ဖြစ်နေပြီ။ သေ ချာတယ် ဒီနေ့ရုံးနောက်ကျပြီ။ သူဇာ အိပ်ရာသိမ်းရင်း ရေချိုးဖို့ပြင်ရင်းစဉ်းစားနေရပြီ။ သူဇာတို့ရုံးကစည်းကမ်းတင်းကျပ်တယ်။ ရုံးနောက်ကျတာကိုလုံးဝလက်မခံဘူး။ ဆုပေးဒဏ်ပေးစနစ်ကို အမှန်တကယ်ကျင့်သုံးတဲ့ရုံးပါ။ သူဇာ ရေချိုးခန်းထဲကိုမြန်ပြေးဝင်လိုက်တယ်။ ဝတ်ထားတဲ့ ဂါဝန်လေးကိုခေါင်းပေါ်ကနေကျော်ပြီးချွတ်လိုက်တယ်။ ပင်တီအဖြူလေးရယ် ဘရာအဖြူလေးရယ်ပဲပါတဲ့ အသားဖြူဖြူ ကိုယ်လုံးလှလှလေးကမှန်ထဲမှာပေါ်လာပါတယ်။ သူဇာ့ကိုယ်လုံးလေးက အရမ်းအပိန်ကြီးလည်းမဟုတ် အကိတ်ကြီးလည်းမဟုတ်ဘဲ ကြည့်ကောင်းရုံ ပြည့်ပြည့်လေးပါ။ နို့လေးတွေကလည်း လုံးလုံးလေးတွေ ၃၄ဆိုက်လောက်ရှိပါတယ်။ မှန်ထဲမှာကိုယ့်ကိုကိုယ်မြင်နေရပေမယ့် သူဇာစိတ်ကူးမယဉ်အား။ ဘရာနဲ့ပင်တီကိုအမြန်ချွတ်ချပြီးရေကိုတဝုန်းဝန်းနဲ့လောင်းချိုးလိုက်တယ်။ ရေလဲထမီလေးကိုရင်လျား တဘက်လေးပတ်ပြီး အိပ်ခန်းထဲကိုပြန်ဝင်လာပြီး အဝတ်အစားလဲဖို့ပြင်ရပါတယ်။ ဟယ် သေပါပြီ သူဇာ တစ်ယောက်တည်း ရေရွတ်မိလိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ သူ့အဝတ်ဘီရိုထဲမှာ အတွင်းခံတစ်ထည်မှမရှိ။ အားလုံးအဝတ်ဟောင်းခြင်းထဲမှာ။ တစ်ထည်မှ မလျှော်ရသေး။ ဒီနေ့တော့ ဂြိုလ်ဝင်တာပဲလို့တွေးလိုက်ပြီး အဝတ်ဟောင်းခြင်းထဲကိုကြည့်လိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ မဝတ်ဘဲသွားလို့မှမရတာ။ မလျှော်ရသေးတာတစ်ထည်ပဲဝတ်သွားရတော့မယ်။ အဝတ်ခြင်းထဲမွှေလိုက်ပြီး ဘော်လီအဖြူတစ်ထည်နဲ့ ပင်တီအဖြူတစ်ထည်ဆွဲထုတ်ပြီး နမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ သိပ်မနံသေး။ ရေမွှေးနည်းနည်း ကူရင်အဆင်ပြေမယ်ဆိုပြီး ဒါပဲဝတ်လိုက်တယ်။ အဝတ်အစားလဲပြီးတော့ ရုံးနောက်ကျတဲ့အကြောင်းခေါင်းထဲရောက်ပြီး စိတ်ပူလာတယ်။ စိတ်ပူပေမယ့် ရင်ခုန်သလိုလည်းဖြစ်နေပြန်ရော။ ရှုပ်ပါတယ် မစဉ်းစားတာပဲကောင်းတယ်ဆိုပြီး အိမ်ကမြန်မြန်ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ရုံးရောက်တော့ သူဇာချွေးတော်တော်ထွက်နေပြီ။ ဒီနေ့မှ နေကပူ၊ ရုံးကနောက်ကျ၊ ဘတ်စ်ကားကကျပ်နဲ့ တော်တော်စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းတာပဲ။ လက်ဗွေနှိပ်ဖို့ ဝန်ထမ်းရေးရာဌာနကို သွားတဲ့လမ်းတစ်လျှောက် သူဇာရင်တွေအရမ်းခုန်နေတယ်။ အောက်ခံပင်တီထဲမှာလည်း စိုစိစိဖြစ်နေတယ်။ ချွေးတွေပဲလား ရင်ခုန်လို့ အရည်တွေထွက်နေတာလားတော့မသိ။ မသူဇာ ဒီနေ့ ၄၅မိနစ်နောက်ကျတယ်နော်။ ဝန်ထမ်းရေးရာက ကောင်မလေးက ပြောတယ်။ အင်းညီမလေးရေ အမ အိပ်ပျော်သွားလို့။ ဒီနေ့တော့သွားပါပြီဟယ်။ သူဇာက မျက်နှာလေးနီနီနဲ့ပြန်ပြောတယ်။ အင်းအမရေ ပြီးရင်

စည်းကမ်းထိန်းသိမ်းရေးကို သွားလိုက်နော်။ ကောင်မလေးကသူ့တာဝန်အတိုင်း သူဇာ့ကိုသတိပေးလိုက်တယ်။ သူဇာတို့ရုံးက စည်းကမ်းတင်းကျပ်ပြီး အပြစ်ပေးတာလည်းကြမ်းတယ်။ လခကောင်းလို့သာ ဘယ်သူမှ ဘာမှမပြောတာ။ ရုံးနောက်ကျရင်လည်း ပြင်းပြင်းထန်ထန်အပြစ်ပေးလေ့ရှိတယ်။ ရုံးနောက်ကျတဲ့ဝန်ထမ်းတွေက စည်းကမ်းထိန်းသိမ်းရေးဌာနကို သတင်းပို့ရတယ်။ သူဇာလည်း ဝန်ထမ်းရေးရာကကောင်မလေးကို ခေါင်းညိမ့်ပြပြီး စည်းကမ်းထိန်းသိမ်းရေးဌာနကိုသွားလိုက်တယ်။ သူဇာရောက်သွားတော့ စည်းကမ်းထိန်းသိမ်းရေးမှာ လူသိပ်မရှိတော့ဘူး။ သူဇာတို့ရုံးမှာ မိန်းကလေးတွေပဲများတော့ စည်းကမ်းထိန်းသိမ်းရေးမှာလည်း အရာရှိမမတွေပဲထိုင်တယ်။ ရုံးနောက်ကျစာရင်းကို ကြည့်နေတဲ့ အရာရှိမမကသူဇာ့ကိုနှုတ်ဆက်တယ်။ မမ – သူဇာရောက်လာပြီလား။ သူဇာ – ဟုတ်ကဲ့မမ။ ဒီနေ့နောက်ကျသွားလို့။ မမ – အင်း ပြောစမ်းပါဦး ဘာလို့နောက်ကျတယ်ဆိုတာ။ သူဇာလည်း မလိမ်တတ်တာနဲ့ သူဇာ – အိပ်ယာထတာနောက်ကျသွားလို့ပါမမ။ မမ – ဟင် သူဇာရဲ့ အလုပ်ကို သေချာစီစဉ်မှပေ့ါ။ အခုက အလုပ်ကိုမလေးစားသလိုဖြစ်နေတယ်။ ဝန်ထမ်းစည်းကမ်းတွေလည်းသူဇာသိနေတာပဲ။ သူဇာ – ဟုတ်ကဲ့မမ သမီးမှာ အပြစ်ရှိပါတယ်။ မမ – အေး အပြစ်ရှိမှန်းသိရင်ကောင်းတာပေါ့။ ဝန်ထမ်းစည်းကမ်းတွေကို သူဇာလည်းသိနေတာပဲ။ သူဇာက အခုရုံးနောက်ကျတော့ ဝန်ထမ်းစည်းကမ်းအမှတ် ၇ ကိုဖောက်ဖျက်တာ။ အမှတ် ၇ ဖောက်ဖျက်ရင် ဘယ်လို အပြစ်ပေးလဲ။ သူဇာ – ဟုတ်ကဲ့မမ ဝန်ထမ်းစည်းကမ်း အမှတ် ၇ က ရုံးချိန်ကိုလေးစားလိုက်နာခြင်းပါ။ အမှတ် ရကိုဖောက်ဖျက်ရင်တော့ ၁ မိနစ်ကနေ ၃၀ မိနစ်အထိ နောက်ကျခြင်းအတွက် နားရွက်ဆွဲထိုက်ထ ကို နောက်ကျတဲ့အချိန် အတိုင်းလုပ်ရပါတယ်။ ၁၀ မိနစ်နောက်ကျရင် ၁၀ ခါပေါ့။ ၃၀ မိနစ်အထက်နောက်ကျခြင်းအတွက်ကတော့ နားရွက်ဆွဲထိုင်ထ ကို နောက်ကျတဲ့အချိန် ၂ဆလုပ်ရပါတယ်။ နောက်ပြီး ကြိမ်ဒဏ် ၆ ချက်ပါ။ သူဇာ ရှက်ရှက်နဲ့ပြောပြတာကို အရာရှိမမက သေချာနားထောင်နေပြီး မမ – နောက်တော့ကော ဒီတစ်ခုကတော့ တော်တော်ရှက်ဖို့ကောင်းတယ်။ သူဇာမျက်နှာနီသွားပြီး သူဇာ – နောက်ကျတဲ့ဝန်ထမ်းက နောက်ကျတဲ့နေ့မှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီ မဝတ်ရပါဘူး။ စည်းကမ်းထိန်းသိမ်းရေးအရာရှိရှေ့မှာချွတ်ပြီး အပ်ခဲ့ရပါတယ်။ ညနေရုံးဆင်းမှပြန်လာဝတ်ရပါတယ်မမ။ မမ – ကောင်းပြီ ဒီနေ့ သူဇာ က ၄၅မိနစ်နောက်ကျတဲ့အတွက် ကြိမ်ဒဏ် ၆ ချက်၊ နားရွက်ဆွဲထိုင်ထ အကြိမ် ၉၀ နဲ့ ပြီးရင် ဒီနေ့ ဒီမှာ ပင်တီချွတ်ခဲ့ရမယ်။ ဟုတ်ပြီလား။ ပြီးရင် ဒီမှာလက်မှတ်ထိုး။ သူဇာ့

အပြစ်ဒဏ်ကို အသေးစိတ်ရေးထားတဲ့ စာရွက်ကို ဖတ်ပြပြီး သူဇာ့ကိုလက်မှတ်ထိုးခိုင်းပါတယ်။ လက်မှတ်ထိုးပေးပြီးတော့ မမက ထိုင်ရာကနေထပြီး သူဇာ့ကိုသူနဲ့လိုက်ခဲ့ဖို့ပြောပါတယ်။ သူဇာလည်းမမခေါ်ရာနောက်ကို ခေါင်းလေးငုံ့ပြီးလိုက်သွားမိပါတယ်။ သူတို့ဦးတည်တဲ့နေရာကတော့ ရုံးရှေ့ကွင်းပြင်ကိုပေ့ါ။ ရုံးရှေ့ကွင်းပြင်မှာက ဝန်ထမ်းတွေစုပေါင်းပြီး လုပ်ရတာရှိရင် တန်းစီရတဲ့နေရာပါ။ ကွင်းရဲ့ ဘေးတစ်ဖက်မှာတော့ လူတစ်ရပ်နီးပါးမြင့်တဲ့တိုင်လုံးတွေရှိပါတယ်။ မမ ကသူဇာ့ကိုတိုင်လုံးတွေရှိတဲ့ဖက်ခေါ်လာပါတယ်။ မမ – ကဲသူဇာဘာလုပ်ရမလဲသိတယ်နော်၊ သူဇာ – ဟုတ်ကဲ့မမ သူဇာ လည်းပြန်ဖြေလိုက်ရင်း တိုင်လုံးတစ်လုံးကိုဖက်လိုက်ပါတယ်။ မမက သူဇာ့လက်နှစ်ဖက်ကို တိုင်လုံးမှာတွဲထားတဲ့လက်ထိပ်နဲ့ လက်ထိပ်ခတ်လိုက်ပါတယ်။ တကယ်တော့ ဒီတိုင်လုံးတွေက ဝန်ထမ်းတွေကို ကြိမ်ဒဏ်ပေးတဲ့ နေရာပါ။ ကြိမ်ဒဏ်ခံရမယ့်ဝန်ထမ်းက တိုင်ကိုဖက်ထားရတယ်။ တိုင်မှာအသေတပ်ထားတဲ့လက်ထိပ်နဲ့ ခတ်ပါတယ်။ ပြီးရင် ဝန်ထမ်းရဲ့ အောက်ပိုင်းမှာဝတ်ထားတဲ့အဝတ်တွေကိုချွတ်ချပါတယ်။ ဖင်ပြောင်ပြောင်ကိုမှ ကြိမ်နဲ့ဆော်တာပါ။ အခုလည်းသူဇာဖက်ထားပြီဆိုတော့ မမက သူဇာ့ ယူနီဖေါင်း စကတ်ကို ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ သူဇာလည်းတော်တော်ရှက်နေပါတယ်။ ရှက်နေတဲ့အချိန်မှာ ရင်တွေလည်းအရမ်းခုန်နေပါတယ်။ ပင်တီထဲမှာလည်း အရည်တွေရွှဲနေလောက်ပြီ။ မမက သူဇာ့ပင်တီကိုချွတ်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မမ – သူဇာညည်းတော်တော်ရွနေပါလား။ ပင်တီမှာအရည်တွေကိုရွှဲနေတာပဲ။ ညည်းကိုကောင်းကောင်းတွယ်ရမယ်။ ဒီလောက်ရွနေတဲ့ကောင်မ ဒီနေ့တော့ ငါ့ကြိမ်လုံးစာမိပြီပေါ့။ သူဇာလည်းတော်တော်ရှက်သွားတယ်။ သူ့ကိုသူလည်း နားမလည်နိုင်တော့ဘူး။ ရတန်း ၈တန်းတည်းက ဒဏ်ပေးခံရ အရိုက်ခံရတဲ့အချိန်ဆိုရင် ဒီလို ရင်ခုန်ပြီး အဖုတ်လေးထဲမှာအရည်တွေရွှဲလာနေကြ။ သူဇာစဉ်းစားနေတုန်းမှာပဲ မမက ဘေးကစင်မှာချိတ်ထားတဲ့ကြိမ်လုံးတွေထဲက လက်သန်းလုံးလောက်တုတ်ပြီး သုံးပေရှည်တဲ့ကြိမ်လုံးကိုယူလိုက်တယ်။ လေထဲမှာ တရွှမ်းရွှမ်းနဲ့နှစ်ချက်သုံးချက်ကစားလိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲသူဇာ့အဖုတ်ထဲကနေ အရည်တွေအိကနဲထွက်လာပြန်တယ်။ စိတ်ထဲမှာလည်း တစ်ခုခုကိုလိုချင်သလိုကြီးခံစားနေရတယ်။ မမက ကြိမ်လုံးကို သူဇာ့ဖင်ပြောင်ပြောင်ပေါ်တင်ပြီး လက်ဆချိန်နေပါတယ်။ ဖင်ပေါ်မှာ ကြိမ်လုံးအေးအေးလာထိတာကိုခံစားနေရတဲ့သူဇာကတော့ ရင်တွေအရမ်းခုန်ပြီးအာတွေခြောက်နေပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲမမက ကြိမ်လုံးကို အားနဲ့လွှဲပြီး ရိုက်ချလိုက်ပါတယ်။ ရွှီ….. ရွှမ်း…… ပစ်မှတ်ကို တည့်တည့်မတ်မတ်နဲ့ထိသွားတဲ့ ကြိမ်လုံးရဲ့အသံကတော်တော်ကျယ်ပါတယ်။ သူဇာလည်း ဖင်မှာ မီးစနဲ့အထိုးခံလိုက်သလို ပူပြီး စပ်သွားပါတယ်။ ပါးစပ်ကလည်း အ လို့

ညည်းမိပါတယ်။ ပြည့်တင်းပြီး ဖြူဖွေးနေတဲ့ဖင်ပေါ်မှာတော့ အရှိုးရာနီနီလေးတစ်ကြောင်းက ကန့်လန့်ဖြတ်ပေါ်လာပါတယ်။ မမရဲ့လက်ဆကောင်းတော့ ဖင်နှစ်ဖက်စံလုံးကို ထိချက်ကမျှမျှတတထိပြီး အရှိုးရာကလည်း ဟိုဖက်ဒီဖက်ညီပါတယ်။ ပထမဆုံးတစ်ချက်ဆိုတော့ ဖင်အပေါ်ပိုင်း ခါးမရောက်ခင်လေးကိုတွယ်ထည့်လိုက်တာပါ။ မိနစ်ဝက်လောက်နားပြီး နောက်တစ်ချက်က ရွှမ်းကနဲ ရောက်လာပါတယ်။ ဒီတစ်ခါ အရှိုးရာက ပထမတစ်ခုနဲ့ လက်မဝက်လောက်ခြားပြီး ပေါ်လာပါတယ်။ သူဇာလည်း ဖင်မှာ တော်တော်ပူစပ်နေပြီး အရမ်းနာတာကိုခံစားနေရပါတယ်။ ဒါမဲ့အဖုတ်ထဲမှာတော့ အရည်တွေထွက်နေဆဲပါ။ စိတ်ထဲမှာလည်း လိုချင်တာရလိုက်သလို ခံစားနေရပါတယ်။ နှစ်ပြီးတော့ သုံး၊ ပြီးတော့ လေး ပြီးတော့ ငါး၊ ပြီးတော့ခြောက် ရိုက်ချက်တွေက အချိန်မှန်မှန်ရောက်လာပါတယ်။ ဖင်ပေါ်မှာတော့ အရှိုးရာနီနီ ခြောက်ချက်က ညီညီလေးပေါ်နေပါတယ်။ မမက သူဇာ့ကိုလက်ထိပ်ဖြုတ်ပေးရင်း မမ – ဘယ်လိုလဲသူဇာ၊ ငါ့လက်ဆကတော့ သေချာပြီးသားပဲ နင် တစ်ပတ်လောက်ထိုင်တိုင်းငါ့ကိုသတိရနေလိမ့်မယ်။ သူဇာ့ – တော်တော်နာပါတယ် မမရယ်၊ သူဇာနောက်ကိုစည်းကမ်းလိုက်နာပါ့မယ်။ မမ – အေး မပြီးသေးဘူး အခုမှအစပဲရှိသေးတာ၊ ဘောင်းဘီနဲ့ စကတ်မြန်မြန်ဝတ်စမ်း။ သူဇာလည်း ခြေထောက်မှာပုံနေတဲ့ပင်တီနဲ့ စကတ်နဲ့ကို ကောက်ဝတ်လိုက်ပါတယ်။ မမ – ပြီးရင် ကွင်းအလယ်ကိုသွား။ နားရွက်ဆွဲထား ငါဒီက အမှတ်စဉ်မှတ်မှ စလုပ်မယ်ကြားလား။ သူဇာ – ဟုတ်ကဲ့မမ ပြန်ဖြေရင်း ကွင်းအလယ်ကိုလာခဲ့တယ်။ နေကတော့ အရမ်းပူနေပြီ ကွင်းအလည်မှာ ဘာ အရိပ်မှလည်းမရှိဘူး။ သတ်မှတ်ထားတဲ့ နေရာရောက်တော့ နားရွက်ဆွဲပြီးရပ်နေလိုက်တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ မမဆီက တစ်လို့ အသံထွက်လာတာနဲ့သူဇာလည်း ထိုင်ထတစ်ခါစလုပ်လိုက်တယ်။ သေချာထိုင်ချလိုက်ပြီးမှ ပြန်ထရတာပါ။ ညာလို့မရပါဘူး။ ညာနေတယ်ထင်ရင် အမှတ်စဉ်က တက်မသွားပဲ အခါခါပြန်လုပ်ရလေ့ရှိတယ်။ အဲဒီလိုနဲ့ အမှတ်စဉ်အတိုင်းလုပ်လာတာ နှစ်ဆယ်လောက်ရောက်တော့ သူဇာ ဒူးတွေချောင်ပြီး မောနေပြီ ချွေးတွေလည်း တော်တော်ထွက်နေပြီ။ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းမှာ ဘော်လီခါးရှည်ဝတ်ထားတော့ ချွေးက ယူနီဖောင်းအင်္ကျီအပေါ်နားလေးတွေပဲစိုတယ်။ ဒါမဲ့ ရင်သားတွေမှာ ဘော်လီက ချွေးစိုပြီး စိုစိစိုစိနဲ့ကပ်နေတာတော့ ခံစားရတယ်။ အောက်ပိုင်းမှာတော့ ပင်တီတစ်ထည်လုံးရွှဲနေပြီ။ ချွေးကော အရည်တွေကောပေ့ါ။ အဲဒီလိုနဲ့လုပ်လာလိုက်တာ ၉၀ ပြည့်မှပဲ ရပ်တော့တယ်။ သူဇာလည်း မမဆီပြန်သွားလိုက်တယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးတော့ ချွေးတွေရွှဲနေတာပေ့ါ။ မမနဲ့အတူ

စည်းကမ်းထိန်းသိမ်းရေးရုံးခန်းကို ပြန်လိုက်လာခဲ့ပါတယ်။ ရုံးခန်းထဲရောက်တော့ မမက မမ – ကဲသူဇာ ညည်းပင်တီချွတ်ထားပြီး ဒီ အိတ်ထဲထည့်ခဲ့။ ညနေမှပြန်လာဝတ်။ သူဇာ – ဟုတ်ကဲ့မမ သူဇာလည်း ချွေးတွေရွှဲနစ်နေတဲ့ပင်တီကိုချွတ်ပြီး အိတ်ထဲထည့်ပြီး မမကိုပေးလိုက်ပါတယ်။ ယူနီဖောင်း စကတ် မီးခိုးရောင်လေးက အသားပျော့ပျော့လေးဆိုတော့ သူဇာ့ ဖင်တွေက လုံးပြီးပြောင်နေပါတယ်။ စကတ်က ခပ်ကြပ်ကြပ်ချုပ်ထားတာလည်းပါတာပေ့ါ။ သူဇာလည်း ရှက်ရှက်နဲ့ပဲ ရုံးခန်းကိုလာခဲ့ပါတော့တယ်။ ဖင်ကအရှိုးရာတွေကတော့ ချွေးနဲ့ထိပြီးစပ်နေတယ်။ ဒူးတွေလည်းချောင်နေလို့ မနည်းအားတင်းပြီးလမ်းလျှောက်ရတယ်။ သူ့ထိုင်ခုံကိုမြင်တော့ သူဇာနည်းနည်းလန့်သွားတယ်။ ဒါမဲ့ တနေကုန်ရပ်နေလို့မဖြစ်တာနဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲထိုင်ချလိုက်ပါတော့တယ်။ ဖင်နဲ့ခုံထိတယ်ဆိုရင်ပဲ ထမခုန်မိအောင် စိတ်မနည်းတင်းလိုက်ရတယ်။ နာတာမှတော်တော်နာတာ။ ဒီအရသာကို သူဇာတစ်ယောက် တစ်ပတ်လောက်ခံစားနေရတော့မယ်လေ….. သူဇာတစ်ယောက်ထမင်းစားချိန်ရောက်တော့ ထမင်းစားသွားဖို့ကို မဝံံ့မရဲဖြစ်နေမိတယ်။ သူဇာတို့ရုံးမှာက ကန်တင်းမရှိဘူး။ ရုံးအပြင်ကဆိုင်မှာသွားစားရမှာ။ ယောက်ျားလေးတွေအများကြီးရှိတဲ့ဆိုင်ကိုသွားဖို့ အတွင်းခံဘောင်းဘီမပါတဲ့သူဇာ မဝံ့မရဲဖြစ်နေတယ်။ စိတ်ထဲမှာသွားချင်သလိုလည်းဖြစ်နေတယ်။ ဝေခွဲမရဖြစ်နေတာပေ့ါ။ ဒါမဲ့ ခါတိုင်းသွားနေကြသူငယ်ချင်းတွေက လာခေါ်တော့ သူဇာလည်း စိတ်တင်းပြီးလိုက်သွားလိုက်တယ်။ ဆိုင်ထဲမှာ လူတော်တော်များနေတယ်။ ယောက်ျားတွေလည်းအများကြီးပဲ။ သူဇာ့ ယူနီဖောင်းစကတ်ကကျပ်တော့ ဘောင်းဘီမပါတာသိသာနေတယ်ထင်တယ်။ ယောက်ျားလေးတွေအားလုံးရဲ့မျက်လုံးက သူဇာ့ဆီပဲရောက်နေသလိုပဲ။ ဒါမဲ့သူဇာ့စိတ်ထဲမှာ ရင်ခုန်သလိုဖြစ်နေပြီး အဖုတ်ထဲမှာလည်းအရည်တွေထွက်နေတာခံစားနေရတယ်။ ထမင်းစားပြီးပြန်လာတဲ့သူဇာ့ စကတ်ကိုသေချာကြည့်ရင် အကွက်သေးသေးလေးတစ်ခုကိုမြင်ရပါလိမ့်မယ်။ အဖုတ်ကအရမ်းစိုနေတာကိုး။ တစ်နေ့လည်လုံးအလုပ်တွေလုပ်ပြီး ရုံးဆင်းချိန်ကျသူဇာ စည်းကမ်းထိန်းသိမ်းရေးရုံးခန်းကိုသွားလိုက်သည်။ ရုံးခန်းထဲမှာ အပြစ်ပေးခံရတဲ့ကောင်မလေးတွေ ဘောင်းဘီလာပြန်ဝတ်ကြတာတွေ့ရသည်။ သူဇာလည်း အရာရှိမမတွေဆီသွားပြီး ဝန်ခံချက်မှာလက်မှတ်ထိုးလိုက်ပါတယ်။ ပင်တီတွေထားတဲ့ ပုံးထဲက ကိုယ့်ပင်တီကိုရွေးပြီး ထုတ်လိုက်သည်။ မနက်ကချွေးတွေအရမ်းစိုနေတဲ့ပင်တီကို ပလပ်စတစ်အိတ်ထဲထည့်ထားတော့ အနံ့ကတော်တော်ဆိုးနေသည်။ ပင်တီက အရင်တစ်ရက်လည်းဝတ်ထားပြီးသားလေ။ ဒါမဲ့သူဇာလည်း ဒီပင်တီကိုပဲ ကုန်းပြီးဝတ်လိုက်ရသည်။ အရိုက်ခံထားရတဲ့ဖင်က ပင်တီနဲ့ထိတော့ တော်တော်စပ်သွားတယ်။ အဲဒီလိုစပ်သွားလိုက်တိုင်း သူဇာ့ အဖုတ်ထဲမှာ ကျဉ်ကနဲဖြစ်ပြီးအရည်တွေထွက်ထွက်လာတတ်တယ်လေ။ ဘတ်စ်ကားပေါ်ရောက်တော့ သူဇာစိတ်ထဲ မလုံမလဲဖြစ်နေမိသည်။ စိတ်ထင်လို့ပဲလားမသိ ကိုယ့်ဆီက ချွေးစော်နံနေတယ်လို့ခံစားနေရတယ်။ စိတ်ထဲကနည်း

နည်းရှက်မိတော့ မျက်နှာကနည်းနည်းနီလာသည်။ ညနေပိုင်းလည်း ဘတ်စကားကကျပ်ပြီး ရာသီဥတုကပူလှသည်။ သူဇာလည်း စိတ်ထဲမှာ ဘာလိုလိုကြီးဖြစ်နေသည်။ ချွေးတွေလည်းထပ်ထွက်လာသည်။ ချွေးတွေထိလို့လားတော့မသိ ဖင်က အရှိုးရာတွေကစပ်နေသည်။ ပင်တီကလည်းစိုပြီးကပ်နေသည်။ သူဇာ့စိတ်ထဲမှာလည်း တစ်ခုခုကိုလိုချင်သလိုဖြစ်နေသည်။ အာခေါင်တွေလည်းခြောက်ပြီး လူက ဟိုနားကယားသလို ဒီနားကယားသလိုဖြစ်နေသည်။ ဒီနေ့ကားပေါ်မှာ ထိုင်ခုံရလို့တော်သေးတယ်။ မဟုတ်ရင် ဘယ်လိုမှ အိန္ဒြေရမှာမဟုတ်။ အခုတောင်မှ အဖုတ်နဲ့ ပေါင်ခွကြားက အရမ်းယားနေလို့ ခြေချိတ်ထိုင်ပြီး လက်ကိုင်အိတ်ကို ပေါင်ပေါ်တင်ထားရသည်။ ကားကလူပိုကျပ်လာသည်။ သူဇာလည်းပိုပြီး အိုက်လာသည်။ စိတ်ကောလူကောပို အိုက်လာသည်။ ပိုဆိုးတာက နို့တစ်ဖက်က အရမ်းယားနေတာ။ ကုတ်လိုက်ရင် အရမ်းရုပ်ပျက်သွားမှာစိုးလို့ မကုတ်ဘဲတင်းခံနေရသည်။ ဒါမဲ့ဘယ်လိုမှ ကြာကြာ တင်းမထားနိုင်။ နည်းနည်းကြာလာတော့ယားတာက မျက်ရည်တောင်ဝိုင်းလာမိတယ်။ အဲဒါနဲ့မသိမသာလေး ချိုင်းအောက်နားလေးက ဘော်လီအပြင်နည်းနည်းထွက်နေတဲ့ နို့အုံလေးကို ကုတ်လိုက်မိတယ်။ အဲဒီမှာ ကောင်မလေးတစ်ယောက် မီးတွေ စတောက်တော့တာပဲ။ လူတကိုယ်လုံးကျဉ်တက်သွားပြီး ကြက်သီးတွေလည်းထလာတော့တယ်။ စိတ်ထဲမှာလည်း တစ်ခုခုကိုလိုချင်စိတ်အရမ်းပြင်းပျလာတယ်။ ချွေးတွေလည်းပိုထွက်လာပြီး မျက်နှာတွေလည်း နီလာတယ်။ သူဇာတစ်ယောက်တော့ အရမ်းရွနေပြီလေ။ နှုတ်ခမ်းကိုလည်းခပ်တင်းတင်းလေးကိုက်ထားလိုက်မိတယ်။ ဒီလိုနဲ့ဘတ်စကားဂိတ်ကဆင်းပြီး အိမ်ကိုလမ်းလျှောက်ပြန်လာခဲ့တယ်။ ပင်တီကအရမ်းစိုနေတော့ လမ်းလျှောက်လို့တောင်သိပ်မကောင်းဘူး။ အိမ်ရောက်တော့ စိတ်က ပိုထန်လာတယ်။ ချွေးနံ့က ပိုပြီးနံလာသလိုပဲ။ မျက်နှာမှာ မိတ်ကပ်လိမ်းထားတော့ ချွေးထွက်တာက သိပ်မသိသာဘူး။ သူဇာလည်း အင်္ကျီအရင်လဲမယ်ဆိုပြီး ယူနီဖေါင်း အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်တယ်။ ကြယ်သီးတွေဖြုတ်လိုက်လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မှန်ထဲမှာ ပြန်မြင်လိုက်ရပြီး စိတ်တွေအရမ်းကြွလာတယ်။ ပြည့်တင်းတဲ့နို့တွေက ဘော်လီထဲကနေစူထွက်နေတယ်။ ရင်ညွန့်တစ်လျှောက်နဲ့ ရင်ဘက်ပေါ်ပိုင်းမှာလည်း ချွေးတွေအဆီတွေနဲ့ပြောင်နေတယ်။ လက်မောင်းတစ်လျှောက်ကောပေါ့။ ကိုယ့်ပုံကိုမြင်ပြီး သူဇာစိတ်ထဲမှာ တစ်ခုခုကို တမ်းတမ်းတတလိုချင်နေမိတယ်။ စိတ်ထဲမှာ မနက်က အပြစ်ပေးခံရတာတွေ ဘော်လီနဲ့ ပင်တီအဟောင်းဝတ်ရတာတွေက ပြန်ပေါ်လာတယ်။ စိတ်တွေအရမ်းရွနေပြီးတော့ လူက အသက်ရှူလည်းအရမ်းမြန်နေတယ်။ သူဇာလည်း နှုတ်ခမ်းကိုခပ်တင်းတင်းကိုက်လိုက်ပြီး လိုချင်နေတာကို ရယူတော့မယ်လို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ကျဉ်သွား

ပြီးတော့ ကြက်သီးတွေတစ်ဖန်ထလာပြန်တယ်။ အပျိုမလေးသူဇာတစ်ယောက်တော့ စိတ်ရဲ့စေရာကိုလိုက်သွားဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီလေ။ သူဇာ့စိတ်ထဲမှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မကျေနပ်သလိုလို၊ အပြစ်ရှိသလိုလို၊ စိတ်ဆာသလိုလိုခံစားနေရသည်။ မှန်ထဲမှာမြင်နေရတဲ့ ကိုယ့်ပုံကိုယ်ကြည့်ပြီး သူဇာစဉ်းစားနေမိသည်။ တိုက်ခန်းမှာလည်း သူဇာတစ်ယောက်တည်းဆိုတော့ လွတ်လပ်နေသည်။ အတူနေသည့် သူငယ်ချင်းက နယ်ပြန်သွားတာပြန်မရောက်သေး။ သူဇာလည်း ခါတိုင်းလို ကိုယ့်ကိုကိုယ်အပြစ်ပေးဖို့ စပြီးပြင်ဆင်လိုက်ပါသည်။ သူဇာ့မှာ အဲဒီလို ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်ပေးတတ်တဲ့ အကျင့်က ရှစ်တန်းကျောင်းသူဘဝကစပြီးရခဲ့တာပါ။ သူဇာ့ရဲ့ ဂိုက်အမဆီက ဒီလိုအကျင့်ဖြစ်လာအောင်လေ့ကျင့်ပေးခဲ့တယ်လို့ပြောလို့လည်းရပါတယ်။ ဒါမဲ့ သူဇာကိုယ်တိုင်က စိတ်ပါလို့ အကျင့်ဖြစ်သွားတာလည်းဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ အပျိုဖြစ်စအရွယ်မှာ တစ်ခုခုမှားတိုင်းကိုယ့်ကိုယ်ကိုအပြစ်ပေးတဲ့ အကျင့်ရတဲ့ သူဇာတစ်ယောက် အပြစ်ပေးတိုင်း ရှက်စိတ်၊ သာယာစိတ်တွေနဲ့ စိတ်တွေကြွပြီး အဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေရွှဲလာလေ့ရှိပါတယ်။ သူဇာ အထက်တန်းကျောင်းသူဘဝက ဂိုက်လုပ်ပေးတဲ့ အမက သူဇာတစ်ခုခု မှားတိုင်း ဘယ်လိုအပြစ်ပေးသင့်လဲဆိုတာကို သူဇာ့ကိုပြန်မေးပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်ပေးခိုင်းလေ့ရှိပါတယ်။ အစပိုင်းမှာတော့ ဂိုက်အမက အပြစ်ပေးနည်းတွေထဲက ရွေးချယ်ခိုင်းတယ်၊ သူဇာရွေးတာကို သေချာပြန်စဉ်းစားခိုင်းပြီး သင့်တော်ရဲ့လား စဉ်းစားခိုင်းတယ်။ အဲဒီလိုနဲ့ သူဇာတစ်ယောက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်ပေးတတ်လာတာပါ။ သင်္ချာတွက်တာမှားလို့ ဖင်ချွတ်ထိုင်ထ လုပ်ရတာတွေ၊ လပတ်စာမေးပွဲမှာ အမှတ်နည်းလို့ တစ်လလုံး ဘော်လီနဲ့ပင်တီ တစ်စုံတည်းကို မလျှော်ပဲဝတ်ရတာတွေပေ့ါ။ ဒါမဲ့ ဒီလိုအပြစ်ပေးတာတွေက သူဇာ့စိတ်ကို သာယာစေ၊ တက်ကြွစေတတ်တာတော့အမှန်ပဲ။ အဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေတောက်တောက်ယိုခဲ့ရတာတွေပေါ့။ ဒီနေ့တော့ သူဇာ့မှာ အပြစ်နှစ်ခုရှိနေပါတယ်။ ရုံးနောက်ကျလို့ ရုံးမှာ အပြစ်ပေးခံခဲ့ရတာကတစ်ခု၊ အတွင်းခံတွေလျှော်ဖို့မေ့နေတာကတစ်ခု။ သူဇာ့ရဲ့ ပေတံနဲ့တိုင်းမယ်ဆိုရင်တော့ နှစ်ခုလုံးက အပြစ်ကြီးတွေဖြစ်နေသည်။ ရုံးမှာ အပြစ်ပေးခံရတယ်ဆိုတာကလည်း သူဇာ့ကိုအကြီးအကျယ်အရှက်ရစေပါတယ်။ တစ်ခုခုကိုလုပ်ဖို့မေ့နေတယ်ဆိုတာလည်း အပြစ်ကြီးတစ်ခုပါ။ သူဇာ့မှာ ဒီလို ကိုယ့်ကိုကိုယ် အပြစ်ပေးဖို့အတွက် သတ်မှတ်ထားတဲ့ ပြစ်ဒဏ်တွေရှိပါတယ်။ ငယ်ငယ်တည်းကနေခုထိ အပြစ်တွေနဲ့ပြစ်ဒဏ်တွေကို မှတ်ထားတာမျိုးပေ့ါ။ ပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ သူဇာ့ကိုယ်ပိုင်ဥပဒေတစ်မျိုးပေ့ါလေ။ ငယ်ငယ်က ဂိုက်မမ သင်ပေးသွားတဲ့ အပြစ်ပေးနည်း တွေကို သူဇာနည်းနည်းပြန်ပြင်ထားသည်။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အပြစ်မပေးခင် ပြန်စဉ်းစားတာတွေ ပြန်သုံးသပ်တာတွေလုပ်ဖို့နဲ့ လုပ်ထားတဲ့အပြစ်တွေကို စာအုပ်ထဲမှာအသေးစိတ်ချရေးတာတွေ အကျင့်လုပ်ထားတယ်။

ဒါမဲ့ ဒီအတိုင်းလုပ်ချင်သလိုလုပ်လို့မရဘူး။ အရင်ဆုံး ကိုယ့်ကိုကိုယ် အပြစ်သားလို့သတ်မှတ်ပြီး အပြစ်သားဝတ်စုံလဲရသည်လေ။ သူဇာလည်း အရင်ဆုံး ဝတ်စုံလဲဖို့ပြင်ရသည်။ ပိုက်ဆံအိတ်ထဲက ဖုန်းလေးကိုထုတ်လိုက်ပြီး ဘီရိုပေါ်တင်လိုက်သည်။ ဗီဒီယို ကင်မရာကို မှန်ရှေ့အဝတ်လဲရာဆီကိုချိန်ထားလိုက်သည်။ သူဇာက ကိုယ့်ကိုကိုယ်အပြစ်ပေးတိုင်း ဗီဒီယိုရိုက်ထားပြီး ပြန်ကြည့်တတ်သည်။ ဘီရိုကိုဖွင့်ပြီး အောက်ဆုံးမှာ ပလပ်စတစ်နဲ့ထည့်ထားတဲ့ အမည်းရောင် အဝတ်တစ်ထည်ကိုယူလိုက်သည်။ ဒါကသူဇာ့ အပြစ်သားဝတ်စုံလေ။ ဒီဝတ်စုံကိုဝတ်ပြီးတိုင်းမလျှော်ရဘူး။ နောက် အနံ့တွေ မလွင့်ကုန်အောင်နဲ့ ဘေးကိုမကူးအောင် ပလပ်စတစ်နဲ့သေချာထည့်ထားရသည်။ အိတ်ထဲကထုတ်လိုက်တာနဲ့ ချွေးစော်နဲ့ အောက်သိုးသိုးအနံ့ကထွက်လာသည်။ သူဇာတကိုယ်လုံးတင်းခနဲဖြစ်သွားသည်။ ဝတ်စုံလေးကိုကိုင်ပြီးမှန်ရှေ့ကိုသွားလိုက်သည်။ မှန်ထဲမှာမြင်နေရတာက ဘော်လီအဖြူလေးရယ် အောက်မှာစကတ်လေးရယ်ပဲဝတ်ထားတဲ့ကောင်မလေးတစ်ယောက်လေ။ အရင်ဆုံးလက်ထဲမှာကိုင်ထားတဲ့ ဝတ်စုံလေးကို တန်းပေါ်တင်လိုက်သည်။ ယူနီဖောင်းစကတ်လေးကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပင်တီအဖြူလေးနဲ့ ဘော်လီလေးပဲသူဇာ့ကိုယ်ပေါ်မှာကျန်တော့တယ်။ ဘော်လီချိတ်တွေကို လက်နောက်ပြန်ပြီး အရင်ဖြုတ်လိုက်သည်။ ဘော်လီကိုချွတ်လိုက်ပြီး တန်းပေါ်တင်လိုက်သည်။ ပင်တီကိုလည်း ချွတ်ချလိုက်သည်။ အခုတော့ သူဇာတစ်ယောက် ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်သွားပြီလေ။ တန်းပေါ်က ဝတ်စုံအနက်လေးကိုလှမ်းယူလိုက်သည်။ တကယ်တော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်အပြစ်ပေးတဲ့အချိန်ဝတ်တဲ့ဝတ်စုံတာ ဘာမှမထူးဆန်းပါ။ ခါးရှည်ဘော်လီ အနက်တစ်ထည် နဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီတစ်ထည်သာ။ ဒါမဲ့ သူဇာပုံမှန်ဝတ်နေကျ ဆိုက်ထက်ငယ်သည်။ နောက် တခါမှမလျှော်ထားတော့ ချွေးနံ့ကလည်းစွဲနေပြီ။ အရင်ဆုံး ဘောင်းဘီတိုကိုဝတ်လိုက်သည်။ ဘောင်းဘီက ခါးအထိရောက်တဲ့အရှည်မျိုးဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ ဘော်လီကိုဝတ်လိုက်သည်။ သူဇာ့ရဲ့ ဖွံ့ဖြိုးလှတဲ့ပစ္စည်းတွေဝင်အောင် မနည်းထည့်ပြီးဝတ်ရသည်။ ဘော်လီကလည်း ချည်သားအရှည်ဘောင်းဘီကလည်း ချည်သားဆိုတော့ တော်တော်တော့ကျပ်သည်။ ဘော်လီနဲ့ ဘောင်းဘီကိုနည်းနည်း ပြန်ပြင်ထားသည်။ ချိတ်တွေတပ်ထားပြီးတော့ ဘော်လီနဲ့ဘောင်းဘီ ကိုတွဲလို့ရအောင်လုပ်ထားသည်။ သူဇာချိတ်တွေအားလုံးတပ်လိုက်သည်။ တော်တော်ကျပ်ထုပ်နေသည်။ နောက် ချွေးနံ့လည်းရနေသည်။ ဒါကလည်းသူဇာ့ကိုတစ်မျိုးစိတ်ကြွစေသည်။ မှန်ထဲမှာမြင်နေရတဲ့ ကိုယ့်ပုံကိုယ်တစ်ချက် ပြန်ကြည့်လိုက်ပြီးဘီရိုထဲက စာအုပ်နှစ်အုပ်ကိုယူလိုက်သည်။ တစ်အုပ်က ပြစ်ဒဏ်သတ်မှတ်ချက်တွေ ရေးထားပြီးနောက်တစ်အုပ်မှာက လုပ်ထားတဲ့အပြစ်တွေကိုမှတ်ထားသည်။ စာအုပ်နှစ်အုပ်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ်ချလိုက်ပြီး သူဇာလည်း ကြမ်းပေါ်မှာဒူးထောက်လိုက်သည်။ အရင်ဆုံး ဒီနေ့လုပ်လာတဲ့ အပြစ်တွေကို စာအုပ်ထဲမှာချရေးလိုက်သည်။ တနေကုန် ဖြစ်ခဲ့တာတွေက သူဇာ့ခေါင်းထဲမှာ ရုပ်ရှင်ပြသလိုပြန်

ပေါ်လာပြီး သူဇာစိတ်တွေပိုကြွလာသည်။ အဖုတ်ထဲမှာလည်း ရွစိရွစိဖြစ်လာသည်။ အရည်တွေတော့တော်တော်ရွှဲနေလာက်ပြီ။ အားလုံးရေးပြီးတော့ တစ်ခေါက်ပြန်ဖတ်လိုက်သည်။ အဖုတ်ထဲမှာ အရည်တွေရွှဲပြီး ဘောင်းဘီက ကပ်နေတာကို သိနေရသည်။ အပြစ်တွေရေးပြီးတော့ ပြစ်ဒဏ်ပေးနည်းတွေရေးထားတဲ့ စာအုပ်ကိုဖွင့်ပြီး ပြစ်ဒဏ်ပေးနည်းတွေကိုကြည့်လိုက်သည်။ ပြစ်ဒဏ်ပေးနည်းတွေက အမျိုးမျိုးရှိသည်။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် နာအောင်လုပ်တာ၊ ရှက်အောင်လုပ်တာ၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ကန့်သတ်မှုတွေ ထိန်းချုပ်မှုတွေလုပ်တာ၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ရွံအောင်လုပ်တာ တွေပါ။ လုပ်ထားတဲ့အပြစ်တွေပေါ်မူတည်ပြီးတော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်အပြစ်ပေးတာပါ။ ဒီလို ကိုယ့်ကိုကိုယ်အပြစ်ပေးတာက သူဇာ့ကို စိတ်တွေလှုပ်ရှားတက်ကြွစေပါတယ်။ စိတ်တွေလည်း အရမ်းထန်စေပါတယ်။ အခုလည်း အပြစ်ပေးနည်းတွေကိုကြည့်ပြီး သူဇာတစ်ယောက်စိတ်တွေအရမ်းထန်ပြီး ကြွနေပါတယ်။ ရုံးမှာ အပြစ်ပေးခံရတာက သူဇာ့အတွက်တော်တော် ကြီးတဲ့ကိစ္စဖြစ်သည်။ ပြစ်ဒဏ်ကြီးကြီးပေးရမည်ဖြစ်သည်။ နောက်ပြီး အဝတ်လျှော်ဖို့မေ့တာလည်းရှိသေးသည်။ စာအုပ်ထဲမှာကြည့်ပြီး သူဇာစဉ်းစားနေသည်။ အရင်ဆုံး အဝတ်လျှော်ဖို့မေ့တာအတွက် ပြစ်ဒဏ်ကိုဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အပြစ်သားဝတ်စုံကို ငါးရက်ဝတ်ဖို့နဲ့ ငါးရက်နောက်ပိုင်းမှာ ဘော်လီအဟောင်းတစ်ထည်နဲ့ ဘောင်းဘီအဟောင်းတစ်ထည်ကို ဆယ်ရက်ဝတ်ဖို့ဖြစ်သည်။ ပြစ်ဒဏ်ကိုလည်းပြစ်ဒဏ်မှတ်တမ်းစာအုပ်မှာ ချရေးလိုက်သည်။ ဒီလိုမျိုး အတွင်းခံကန့်သတ်တဲ့ အပြစ်ပေးထားချိန်ဆိုရင် ဝတ်ဖို့သတ်မှတ်ထားတဲ့ အတွင်းခံကို ဖယ်ပြီး ကျန်တဲ့အတွင်းခံတွေကို သေတ္တာထဲထည့် သော့ခတ်ပြီး သော့ကို ရုံးက အန်ဆွဲထဲမှာထားလေ့ရှိသည်။ အခုလည်းအဲဒီလိုလုပ်ရဦးမည်။ အခုရုံးမှာ အပြစ်ပေးခံရတာအတွက် အပြစ်ပေးဖို့ ဆက်ကြည့်လိုက်သည်။ ဒီတစ်ခုက ပြင်းပြင်းထန်ထန် အပြစ်ပေးမှာဖြစ်သည်။ ဖြစ်နိုင်ချေရှိတဲ့ အပြစ်ပေးနည်းတွေကိုစဉ်းစားကြည့်သည်။ နာအောင်၊ ရှက်အောင်၊ ရွံအောင်လုပ်ဖို့ စဉ်းစားကြည့်သည်။ အတူနေသူငယ်ချင်းကလည်း ပြန်သွားတော့ အိမ်ခန်းမှာ တစ်ယောက်တည်းလွတ်လပ်နေသည်။ သူကနောက် ၁၀ ရက်လောက်ကြာမှပြန်ရောက်မှာဖြစ်သည်။ ပြောရရင် အိမ်မှာလုပ်ချင်ရာလုပ်လို့ရသည်။ ရှေ့ကပေးထားတဲ့ အပြစ်ကိုလည်း ပြန်ကြည့်သည်။ နောက်ဆုံးတော့သူဇာတစ်ယောက် စဉ်းစားလို့ရသွားသည်။ အဝတ်လျှော်ဖို့မေ့လို့ ပေးထားတဲ့ အပြစ်အရ သူဇာတစ်ယောက် အပြစ်သားဝတ်စုံကိုငါးရက်ဝတ်ရမှာဖြစ်သည်။ ရုံးမှာ အပြစ်ပေးခံရတဲ့အတွက် ပထမဆုံး ဒီငါးရက်ကို အချုပ်ငါးရက်အဖြစ်သတ်မှတ်လိုက်သည်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အချုပ်ငါးရက်အဖြစ်သတ်မှတ်တယ်ဆိုတာက အပြစ်သားဝတ်စုံဝတ်ရတဲ့အပြင် အအိပ်အစားအနေ၊သွားတာလာတာအားလုံးကို ကန့်သတ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ သူဇာတစ်ခါမှ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ငါးရက်လောက် မကန့်သတ်ဖူးသေးပါ။ ခါတိုင်းက တစ်ရက်လောက်ပဲသတ်မှတ်ဖူးသည်။ အခုတော့ ငါးရက်ကြိုးစားပြီးနေကြည့်ရတော့မယ်။ ဒီလောက်နဲ့တော့ သူဇာ့ အပြစ်ကမရသေး။ ထပ်တိုးရဦးမယ်။ သူဇာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ရှက်အောင်၊နာအောင်၊ပင်ပန်းအောင်လုပ်ဖို့လိုသေးသည်။ လုပ်ထားတဲ့အပြစ်ကကြီးတော့ ဒါတွေအားလုံးပါသင့်သည်။ အပြစ်ပေ

းနည်းတွေရေးထားတဲ့စာအုပ်ကို ပြန်လှန်ကြည့်လိုက်သည်။ ဟောတွေ့ပါပြီ ပြင်းပြင်းထန်ထန် အပြစ်ပေးနည်းတစ်ခု။ သူဇာကအမြဲတမ်း GYM ကစားလေ့ရှိသည်။ ဒါမှလည်း ခန္ဓာကိုယ်အလှကို အမြဲတမ်းထိန်းထားနိုင်မှာလေ။ သူဇာတို့ရပ်ကွက်ထဲမှာ GYM နှစ်ခုရှိသည်။ တစ်ခုက မိန်းကလေးသီးသန့်၊ နောက်တစ်ခုကတော့ ယောက်ျားလေးမိန်းကလေး အရောဖြစ်သည်။ မိန်းကလေးသီးသန့် ကတော့ နံမည်သိပ်မကြီး၊ ကျန်းမာရေးအတွက် ပုံမှန်ကစားလိုသူမိန်းကလေးများသာ လာကြသည်။ နည်းပြကလည်းမိန်းကလေးတွေဖြစ်သည်။ ပုံမှန်အားဖြင့်တော့ သူဇာလည်း အဲဒီ မိန်းကလေးသီးသန့်မှာပဲကစားလေ့ရှိသည်။ နောက်တစ်ခုကတော့ နံမည်ကြီး ကာယအလှမယ်တွေ ကာယဗလသမားတွေကို ဆက်တိုက် လေ့ကျင့်ပေးနေတဲ့ အားကစား ခန်းမကြီးဖြစ်သည်။ ပြိုင်ပွဲဝင်ဖို့ လေ့ကျင့်ပေးတဲ့ နည်းပြတွေရှိသည်။ မိန်းကလေး ယောက်ျားလေးအားလုံး တူတူကစားရတဲ့ခန်းမများဖြစ်သည်။ လေ့ကျင့်ခန်းတွေကလည်း ပြင်းထန်သည်။ နည်းပြတွေကလည်း အများအားဖြင့် ယောက်ျားလေးတွေဖြစ်ပြီး ပြင်းပြင်းထန်ထန်လေ့ကျင့်ပေးသူတွေဖြစ်သည်။ အဲဒီမှာလည်း သူဇာ တစ်လသင်တန်းတစ်ခုတက်ဖူးသည်။ လေ့ကျင့်ခန်းတွေက အရမ်းပြင်းထန်သည်။ သူဇာ ကြိုက်တဲ့အချက်တစ်ခုလည်းရှိသည်။ နည်းပြတွေက စည်းကမ်းတင်းကျပ်သည်။ အပြစ်ပေးတာတွေလည်းရှိသည်။ အခုလည်း သူဇာ အဲဒီ GYM မှာ ငါးရက်သင်တန်းတစ်ခုတက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အပြစ်ပေးတဲ့အနေနဲ့ သင်တန်းတက်ရတာဖြစ်တဲ့အတွက် အပြင်းထန်ဆုံးလေ့ကျင့်ခန်းတွေပါတဲ့သင်တန်းကိုရွေးတက်ရမည်။ နောက်ပြီးတော့ ရှက်အောင် အပြစ်တစ်ခုထပ်ပေးလိုက်သည်။ ပုံမှန်အားဖြင့် သူဇာ GYM သွားရင် GYM ရောက်မှ အဝတ်အစားလဲလေ့ရှိသည်။ အားကစားလုပ်ရင် sport bra, ချည်သားအတွင်းခံဘောင်းဘီ, တီရှပ်ထူထူနဲ့ အားကစားဘောင်းဘီ ပွပွအရှည်ကိုဝတ်လေ့ရှိသည်။ အခုတော့ အပြစ်ပေးတဲ့အနေနဲ့ သွားရမှာဆိုတော့ ခါတိုင်းနဲ့မတူ။ အပြစ်ဒဏ်မှတ်တမ်းစာအုပ်မှာ သူဇာချရေးလိုက်သည်။ GYM မှာ ပြင်းထန်တဲ့လေ့ကျင့်ခန်းတွေပါတဲ့ ငါးရက်သင်တန်းတစ်ခုတက်ရမယ်။ GYM သွားရင် အိမ်ကအဝတ်အစားလဲသွားရမယ်။ GYM သွားရင် အတွင်းခံဘောင်းဘီမဝတ်ရ။ အပေါ်ပိုင်းမှာ အပြစ်သားဝတ်စုံကဘော်လီနဲ့ စွတ်ကျယ်ချုင်းပြတ်တစ်ထည်။ အောက်ပိုင်းမှာက အသားကပ်ဘောင်းဘီတစ်ထည်ပဲဝတ်ရမည်။ အတွင်းခံမပါပဲ အသားကပ်ဘောင်းဘီဝတ်ရမှာက တော်တော်တော့ ရှက်စရာကောင်းသည်။ ဖင်တွေကတုန်နေမှာပဲ။ နောက်ပြီး လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ရင်း ကော့ကော်ကန်ကားလုပ်ရင် ပူစီနေရာက အမျှောင်းလိုက်ပေါ်နေမှာဖြစ်သည်။ ဒါမဲ့ဒါကသူဇာကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အပြစ်ပေးတာပဲလေ။ စဉ်းစားမိတာနဲ့ စိတ်တွေထန်ပြီး အရည်တွေထွက်လာတာခံစားနေရသည်။ ရှက်အောင်လုပ်ပြီးတော့ နာအောင်လုပ်ဖို့ပဲကျန်တော့တယ်။ ဒါကတော့ အရင်ကလိုနည်းတွေပဲသုံးလိုက်သည်။ အချုပ်ငါးရက်အတွင်း ပူစီကို မနက် ၁ဝချက် ည ၁ဝချက် ခါးပတ်နဲ့ရိုက်ဖို့၊ ပြီးတော့ ညတိုင်း ၁နာရီ ကြိုးတန်းပေါ်မှာထိုင်ဖို့ဖြစ်သည်။ ပူစီကိုရိုက်ဖို့နဲ့ ကြိုးတန်းပေါ်မှာထိုင်ဖို့ဆိုတာမှာလည်း သတ်မှတ်ထားတဲ့ပုံစံအတိုင်းလုပ်ရမှာဖြစ်သည်။ ဒီလောက်ဆိုရင်တော့ ပြစ်ဒဏ်ကပြင်းထန်သင့်သလောက်ပြင်းထန်သွားပြီဖြစ်သည်။ GYM မှာသင်တန်းတက်နေတုန်း အပြစ်ပေးခံရတယ်ဆိုရင်တော့ သူဇာအဖို့ အပိုဆုဖြစ်သွားပြီလေ။ ဒါတွေအားလုံးကို ပြစ်ဒဏ်မှတ်တမ်းစာအုပ်မှာချရေးလိုက်ပြီး အစကနေပြန်ဖတ်လိုက်သည်။ အဝတ်လျှော်ဖို့မေ့တာအတွက်က အပြစ်သားဝတ်စုံကို ငါးရက်ဝတ်ပြီး ငါးရက်နောက်ပိုင်း ဘော်လီအဟောင်းတစ်ထည်နဲ့ဘောင်းဘီအဟောင်းတစ်ထည်တည်းကို ဆယ်ရက်ဝတ်ရမည်။ ရုံးမှာ အပြစ်ပေးခံခဲ့ရတာအတွက်ကတော့

အချုပ်ငါးရက်၊ GYM မှာ ပြင်းထန်တဲ့သင်တန်း ငါးရက်စာတက်ဖို့၊ GYM သွားရင်အတွင်းခံဘောင်းဘီမပါဘဲသွားဖို့၊ ငါးရက်ဆက်တိုက် ပူစီကိုခါးပတ်နဲ့ရိုက်ပြီး ညတိုင်း ကြိုးတန်းပေါ် ၁နာရီထိုင်ဖို့ဖြစ်သည်။ သူဇာ့အတွက်တော့ အခုတစ်ခေါက်အပြစ်ကတော်တော်ပြင်းထန်သည်။ ပြစ်ဒဏ်မှတ်တမ်းစာအုပ်မှာအားလုံးရေးပြီးတော့ ပြစ်ဒဏ်စတဲ့အချိန်ကို အခုအချိန်အတိုင်းရေးလိုက်သည်။ ပြစ်ဒဏ်အားလုံးပြီးမှာကတော့ နောက် နာရီ ၁၂ဝအကြာမှဖြစ်သည်။ သူဇာနာရီကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ အခု ငါးနာရီခွဲ။ GYM မှာသင်တန်းတွေက ၆နာရီလောက်စလေ့ရှိသည်။ အခုသွားပါက ဒီနေ့စတဲ့ သင်တန်းကိုမှီနိုင်သည်။ ဒီလိုစဉ်းစားပြီးတော့ စာအုပ်တွေကိုသိမ်းလိုက်သည်။ ဖုန်းမှာ ဗီဒီယိုရိုက်ထားတာကိုလည်း ရပ်လိုက်သည်။ GYM သွားမယ်ဆိုတော့ အဝတ်ဗီရိုထဲက စွတ်ကျယ် မီးခိုးရောင်တစ်ထည်နဲ့အသားကပ် ဘောင်းဘီ အနက်တစ်ထည်ထုတ်လိုက်သည်။ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ရှေ့ကိုပြန်လာသည်။ ပေးထားတဲ့အပြစ်အရ အတွင်းခံဘောင်းဘီ မဝတ်ရဘူးဆိုတော့ အပြစ်သားဝတ်စုံမှာ ဘောင်းဘီနဲ့ဘော်လီနဲ့တွဲထားတဲ့ချိတ်တွေကို ဖြုတ်လိုက်သည်။ ဘောင်းဘီကိုချွတ်ချလိုက်သည်။ ဘောင်းဘီဂွကြားမျာ အရည်တွေရွှဲနေသည်။ ဘောင်းဘီကို ပြောင်းပြန်လှန်ပြီး မှန်ရှေ့ကြမ်းပြင်မှာချထားလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အသားကပ်ဘောင်းဘီကိုဝတ်လိုက်သည်။ ဖင်တွေက လုံးပြီးတင်းနေသည်။ ပူစီနေရာမှာလည်း အရာလေးတွေထင်နေသည်။ မတတ်နိုင် အပြစ်ပေးတာပဲဖြစ်သည်။နောက်ပြီးတော့ ဘော်လီအပေါ်ကနေစွတ်ကျယ်ကိုဝတ်လိုက်သည်။ စွတ်ကျယ်က ရင်တော်တော်ဟိုက်သည်။ ဘော်လီကိုဖုံးမိရုံလေးဖြစ်သည်။ ဝင်းလဲ့နေတဲ့ ရင်ဘက်အပေါ်ပိုင်းနဲ့ လက်မောင်းတွေ လှပနေသည်။ ပြီးတော့ ဆံပင်တွေကို အပြောင်သိမ်းပြီးနောက်မှာ စုချည်လိုက်သည်။ အရမ်းဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကိုမှန်ထဲမှာမြင်နေရသည်။ ဒါမဲ့ ကောင်မလေးရဲ့စိတ်ရိုင်းတွေကိုတော့ဘယ်သူမှမမြင်နိုင်။ ပိုက်ဆံအိတ်သေးသေးလေးတစ်ခုထဲကို ပိုက်ဆံနည်းနည်းရယ် ဖုန်းရယ်ထည့်လိုက်သည်။ အခန်းတံခါးကိုသော့ခတ်လိုက်ပြီးသော့ကိုလည်း အိတ်ထဲသို့ထည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ GYM ရှိရာကိုထွက်လာခဲ့သည်။ လမ်းထဲမှာလူတွေ အသွားအလာများသည်။ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွေရှေ့ကလည်းဖြတ်ခဲ့သည်။ ယောက်ျားလေးတွေက ကြည့်နေတယ်လို့ထင်နေမိသည်။ တကယ်တော့ သူဇာ အတွင်းခံဘောင်းဘီမပါတာကို အခြားသူတွေ သတိထားမိချင်မှသတိထားမိမည်။ ဒါမဲ့ သူဇာ့စိတ်ထဲမှာတော့ မလုံခြုံသလို၊ ရှက်သလိုဖြစ်နေသည်။ ဒီလိုဖြစ်နေတာကလည်း သူဇာ့ကိုတစ်မျိုး စိတ်ထန်စေသည်။ ပူစီကတော့ ဖောင်းတင်းပြီးအရည်တွေရွှဲနေတော့မှာပဲ။ သူဇာ GYM ကိုရောက်တော့ Counter ရှေ့မှာစောင့်နေသူတွေတွေ့ရသည်။ သူဇာလည်း Counter သို့တန်းသွားပြီး စဖို့ရှိတဲ့သင်တန်းတွေအကြောင်းစုံစမ်းလိုက်သည်။ body building special သင်တန်းတစ်ခု စဖို့ရှိတယ်တဲ့။ နံမည်ကြီးနည်းပြတစ်ယောက်က ၅ရက်လာသင်မှာ၊ ပြီးတော့ ဆက်ကစားတာကတော့ ကိုယ့်ဟာကိုယ် GYM မှာ ဆက်ကစားရုံပင်။ သင်တန်းက ၁၀ ယောက်လက်ခံဖို့ကို အခု ၈ ယောက်ရှိပြီဟုပြောသည်။ သူဇာလည်း အချိန်နဲ့ သင်တန်းကြေးကိုဆက်မေးကြည့်လိုက်တော့ အဆင်ပြေနေတာနဲ့ အဲဒီသင်တန်း

ကို တက်ဖို့ဆုံးဖြတ်ပြီး စာရင်းသွင်းလိုက်သည်။ Counter ကကောင်မလေးကတောင် ပြောနေသေးသည်။ နည်းပြကအရမ်းမောင်းတဲ့အကြောင်း ဒီသင်တန်းကအရမ်းပင်ပန်းမယ့်အကြောင်းပေ့ါ။ သူဇာကလည်း ဒါမျိုးရှာနေတာဆိုတော့ အတော်ပဲပေ့ါ။ သင်တန်းက ညနေ ၆နာရီမှာစပြီး ၃နာရီကြာကစားရမှာဖြစ်သည်။ စနေ တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက်မှာတော့ ၅နာရီစီကစားရမှာဖြစ်သည်။ သူဇာလည်း သင်တန်းတက်မယ့် ကောင်မလေးတွေနဲ့အတူတူ သင်တန်းစမယ့်အချိန်ကိုစောင့်နေလိုက်သည်။ နည်းပြဆရာတစ်ယောက်နဲ့ အကူနည်းပြအမျိုးသမီးတစ်ယောက်လာသင်သည်။ ပထမဆုံးအကြောလျှော့လေ့ကျင့်ခန်းကကို အခြား နေရာတွေနဲ့မတူ တော်တော်ပြင်းပြင်းထန်ထန်လိုက်လုပ်ရသည်။ နည်းပြတွေက သင်တန်းမစခင်စည်းကမ်းတွေကို ပြောပြထားသည်။ အထူးသဖြင့် သေချာလိုက်မလုပ်သူတွေ၊ အားမထည့်သူတွေနဲ့ အချိန်မတိကျသူတွေကို အချိန်ပိုခေါ်ပြီး အပြစ်ပေးမယ်ဆိုတာကိုလည်းပြောပြထားသည်။ စကစားပြီး ၁၅ မိနစ်လောက်မှာကို သင်တန်းသူအားလုံး ချွေးတွေရွှဲနေပြီ။ နည်းပြဆရာက သူဇာ့ကို လိုက်ကြည့်နေတာကိုလည်း သတိထားမိသည်။ အရောင်တောက်တောက်မျက်လုံးတွေနဲ့ကြည့်နေတော့ စိတ်ထဲမှာ ရှက်နေသည်။ ကိုယ့်ကိုကိုယ်မလုံတာလည်းပါသည်လေ။ ပထမဆုံးနေ့ဆိုတော့ အကျင့်မရသေးတဲ့အတွက် မကစားနိုင်ကြ။ အချိုးလည်းသိပ်မကျ။ နည်းပြဆရာက ဘယ်ရီရိုက်တာကို သင်ပေးပြီး အချိန်နဲ့လုပ်ခိုင်းသည်။ “ငါးမိနစ်အတွင်းမှာ ဘယ်ရီရိုက်တာ အကြိမ်ငါးဆယ် မပြည့်တဲ့သူတွေကို ဒီည သင်တန်းပြီးရင် အပြစ်ပေးမယ်” လို့ဆိုလိုက်တော့ သင်တန်းသူတွေလှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်ကုန်သည်။ သူဇာကတော့ တော်တော်ရင်ခုန်သွားသည်။ “ကဲ စမယ် အချိန်စမှတ်ပြီ” နည်းပြဆရာရဲ့ စကားဆုံးတာနဲ့ “၁၊ ၂၊ ၃၊ ၄၊ ၅၊.သူဇာလည်း ကြိုးစားပန်းစားဘယ်ရီရိုက်နေသည်။ “၄၁၊ ၄၂၊ ၄၃” ဆိုပြီး သူဇာ တွက်နေချိန်မှာပဲ “အချိန်စေ့ပြီ အားလုံးရပ်တော့” လို့အော်လိုက်တဲ့နည်းပြရဲ့ အသံကိုကြားလိုက်ရပါတယ်။ ဘယ်ရီရိုက်စက်ပေါ်မှာ ရိုက်တာဖြစ်လို့ အားလုံးရဲ့ အကြိမ်ရေတွေကို နည်းပြကလိုက်ကြည့်ပါတယ်။ “ငါးဆယ် မပြည့်တာ သုံးယောက်ရှိပါတယ်။ အဲဒီသုံးယောက်ကို ဒီည သင်တန်းပြီးရင် အပြစ်ပေးပါမယ်။ ခုတော့ ဒီသုံးယောက်ကို မှတ်မိနေအောင် ဒီလက်ပတ်လေးတွေ ပတ်ပေးထားပါမယ်။” ဆိုပြီး အနီရောင်လက်ပတ်လေးတွေ လာပတ်ပေးပါသည်။ လက်ပတ်အနီလေးကိုကြည့်ပြီး သူဇာစိတ်တွေလှုပ်ရှားနေပါသည်။ ပူစီမှာလည်း ရွရွ ရွရွ နဲ့ကိုဖြစ်နေပါသည်။ လူကသာ လေ့ကျင့်ခန်းတွေကိုလိုက်လုပ်နေတာ စိတ်က အပြစ်ပေးခံရမှာကိုပဲရောက်နေသည်။ ဒီနေ့အဖို့ကျန်တဲ့လေ့ကျင့်ခန်းတွေကိုတော့ လိုက်လုပ်နိုင်သည်။ နည်းပြကလည်း ပထမဆုံးနေ့မို့ နည်းနည်းလျှော့ထားတာလို့ပြောပါတယ်။ ဒါမဲ့ သင်တန်းသူတွေအားလုံး ချွေးတွေရွှဲနေကြပြီ။ သူဇာလည်း ဘော်လီတစ်ထည်လုံးချွေးတွေရွှဲပြီး စိုကပ်နေတာကိုတောင် သိနေရသည်။ အောက်က ဘောင်းဘီလည်းရွှဲနေသည်။ အတွင်းခံမပါတော့ ပိုဆိုးသည်။ အတွင်းခံပါတဲ့သူတွေတောင် အကွက်လိုက်ကြီးဖြစ်နေသည်။ ဒီလိုနဲ့ပဲ သင်တန်းချိန်ပြီးသွားသည်။ “အပြစ်ပေးခံရမယ့် သုံးယောက်ကလွဲလို့ ကျန်တဲ့သူတွေပြန်လို့ရပါပြီ” လို့နည်းပြကပြောလိုက်တော့ သူဇာ ရင်တွေအရမ်းခုန်သွားသည်။ ကျန်တဲ့နှစ်ယောက်ကတော့ ငိုမဲ့မဲ့ဖြစ်နေပါသည်။ ဒီလိုနဲ့ပဲ သူဇာတစ်ယောက် ပထမဆုံးနေ့မှာ ဈေးဦးပေါက် အပြစ်ပေးခံရတော့မှာပေ့ါ။ “ကဲ ဒီနေ့တော့ သုံးယောက် ဈေးဦးပေါက်ပြီပေါ့” နည်းပြကပြောသည်။ “အားလုံး ဒီဖက် ခန်းမကိုလာပါ။ ပြီးရင် နံရံကိုမျက်နှာမူပြီး တန်းစီရပ်ပါ။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်နည်းနည်းခွာဦးလေ။ ပြီးရင် လက်နှစ်ဖက်ကို ခေါင်းနောက်မှာ ယှက်ထားမယ်။ တံတောင်ဆစ်က ရှေ့ကိုကွေးမနေစေနဲ့ တတ်နိုင်သမျှရင်ကိုဖွင့်ပြီးလက်ကိုကားထား။ ဟိုတစ်ယောက် လက်ကိုကားထားပါဆို။” နည်းပြဆရာကပြောလည်းပြော နောက်ကနေ လက်ကိုလည်း လာဆွဲသည်။ “ကျွန်တော်က ကျွန်တော်သင်တဲ့သင်တန်းကဘာမှ မထိရောက်ဘူးဆိုတာ မဖြစ်ချင်ဘူး။ သင်တန်းတက်သွားတဲ့လူကိုလည်း ဘာမှမရလိုက်တာမျိုးမဖြစ်စေချင်ဘူး။ ဒါကြောင့်မို့ သေချာလိုက်မလုပ်ရင် ဒီလိုအပြစ်ပေးတာ။ ဒီနေ့တော့ ပထမဆုံးနေ့ဆိုတော့ အပြစ်နည်းနည်း လျှော့ပေးမယ်။ နောက်ရက်ဆိုရင်တော့ ဒီထက်ပိုပြီး ပြင်းပြင်းထန်ထန်အပြစ်ပေးမယ်။ အခုတော့ အားလုံး Prison Squat အခါ ၁၀၀ လုပ်ရမယ် ပြီးရင် အခါ ၂၀ ဒိုက်ထိုးရမယ်။ သုံးယောက်လုံး တညီတညာတည်းဖြစ်အောင်လုပ်ရမယ်။ မညီရင်တစ်ကနေပြန်စမယ်။ ကဲအားလုံးစမယ်” သူဇာတို့လည်း လက်ကိုတတ်နိုင်သမျှကားပြီး နံရံကိုကြည့်ကာ prison squat စလုပ်ပါသည်။ အားလုံးသတိထားပြီး ညီအောင်လုပ်ရသည်။ “အသံတိုးတယ် ကျယ်ကျယ်အော်စမ်း” နည်းပြကပြောသည်။ “ဆယ့်ငါး” “ဆယ့်ခြောက်” “ဆယ့်ခွန်” “ဆယ့်ရှစ်” ကျယ်ကျယ်အော်ကြသည်။ အပြစ်ပေးခံနေရတယ်ဆိုတဲ့ ခံစားချက်။ ယောက်ျားတစ်ယောက်က နောက်ကနေကြည့်နေတယ်ဆိုတဲ့ခံစားချက်တွေနဲ့ သူဇာ ရင်ခုန်နေသည်။ ခြေထောက်တွေလည်းတော်တော်နာသည်။ ကျန်တဲ့နှစ်ယောက်ကတော့ အံကြိတ်လုပ်နေရတယ်ထင်တယ်။ Prison squat အခါငါးဆယ်ပြည့်တော့ နည်းပြက “အားလုံးဒီဖက်လှည့်မယ်။” “ကဲ ၅၁ ကနေဆက်လုပ်မယ်၊ မြန်မြန်လုပ်မယ်” သူဇာတို့လည်း ခြေထောက်တွေနာနေတဲ့ကြားကနေ ဆက်လုပ်ကြရသည်။ တတ်နိုင်သမျှမြန်မြန်လုပ်ပေမယ့် နည်းပြက မြန်မြန်လုပ်ဖို့ထပ်အော်နေသေးသည်။ Prison Squat လုပ်ရတာဆိုတော့ လက်နှစ်ဖက်ကိုခေါင်းပေါ်တင်ထားရတာရယ်၊ အပြစ်ပေးခံထားရတယ်ဆိုတဲ့ ခံစားချက်တွေရယ်က သူဇာ့ကို စိတ်တွေကြွစေသည်။ ချွေးတွေကတော့ တော်တော်ထွက်နေပြီ။ ဘေးကကောင်မလေးတစ်ယောက်ဆို တီရှပ်အဖြူ ဝတ်လာတော့ ချွေးတွေက ကပ်ပြီး အောက်က ဘရာစီယာကအတိုင်းသားမြင်နေရသည်။ သူတို့လည်းတော်တော်ရှက်ကြမှာပဲ။ မြန်မြန်လုပ်ရတော့ ဒူးတွေအရမ်းချောင်နေသည်။ ဒါမဲ့ အားလုံး ၁၀၀ ပြည့်အောင်လုပ်နိုင်လိုက်ကြသည်။ “ခင်ဗျားတို့ကို အပျင်းပြေလုပ်ခိုင်းနေတာမဟုတ်ဘူး၊ ခင်ဗျားတို့ အပြစ်လုပ်လို့ အပြစ်ပေးနေတာ။ ဒီတစ်ခါ ဒိုက်ထိုးတာကို တစ်ယောက်ချင်းလုပ်ရမယ်။ အခု လက်ကိုခေါင်းပေါ်တင်ပြီး ခဏရပ်နေကြ” နည်းပြကပြောပြီး ထွက်သွားသည်။ လက်ကိုခေါင်းပေါ်တင်ပြီး ရပ်နေရတော့ သူဇာကြည့်ဖူးတဲ့ Women in Prison ဇာတ်လမ်းတွေထဲက အကျဉ်းသူတွေလိုမျိုးဖြစ်နေတာကို သတိရ

စေသည်။ သတိရတဲ့နောက်ပေါင်ကြားထဲက ယားကျိကျိဖြစ်လာပြန်သည်။ ခဏနေတော့နည်းပြပြန်လာသည်။ လက်ထဲမှာလည်း ကြိမ်လုံးတစ်ခုကိုင်လာသည်။ “ခင်ဗျားတို့က အပြစ်ပေးတာကို အလှပြသလိုလုပ်နေတော့ ဒါလေးနဲ့သတိပေးရမယ်။ ကဲ ဟို အင်္ကျီအဖြူလေး ရှေ့ထွက်ဒိုက်ထိုးဖို့လုပ်” ကြိမ်တရမ်းရမ်းနဲ့ပြောနေတဲ့နည်းပြကိုကြည့်ပြီး ကောင်မလေး ငိုမဲ့မဲ့နဲ့ရှေ့ကိုထွက်သွားသည်။ ကောင်မလေးလည်း ဒိုက်ထိုးဖို့လုပ်သည်။ “ကဲ စတော့” နည်းပြရဲ့ စကားအဆုံးမှာ စပြီး ဒိုက်ထိုးသည်။ နှစ်ခါပြီးတော့ “ဖြန်း” “ဖြန်း” ကြိမ်လုံးကို လွှဲပြီး ဒိုက်ထိုးနေတဲ့ ကောင်မလေးရဲ့ ဖင်ကို နှစ်ချက်ရိုက်တာ တွေ့လိုက်ရသည်။ ဖင်လုံးလုံးလေး တုံတက်သွားပြီး ဒိုက်ထိုးတာတန့်သွားသည်။ “‘ဒိုက်ထိုးတာ ရင်ဘက်ကို ကြမ်းပေါ်ပျားနေအောင်ထိုးစမ်း။ နင် ဒိုက်ထိုးနေတာ နှေးလည်းနှေးတယ်” “ဖြန်း” နောက်တစ်ချက်ထပ်ချလိုက်ရင်း နည်းပြကပြောသည်။ အရိုက်ခံရတဲ့ကောင်မလေးတော့ မသိ သူဇာတစ်ယောက်တော့ ရင်တွေအရမ်းခုန်ပြီး စိတ်တွေထနေသည်။ ကောင်မလေးဒိုက်ထိုးတာပြီးသွားတော့ ထလာသည်။ မျက်ရည်တွေထွက်ပြီး တရှုံ့ရှုံ့ ငိုနေသည်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း ဖင်ကိုပွတ်နေသည်။ “နောက်တစ်ယောက်” ဆိုတော့ သူဇာ့ဘေးက ကောင်မလေးထွက်သွားပြီး ဒိုက်ထိုးဖို့လုပ်သည်။ ရှေ့ကတစ်ယောက်အရိုက်ခံထားရတော့ ဒီကောင်မလေးက သေချာဒိုက်ထိုးသည်။ ဒါမဲ့လည်း ၂၀ ပြည့်ခါနည်းမှာ ယိုင်သွားလို့ နည်းပြက ကြိမ်နဲ့တစ်ချက်ရိုက်သည်။ ဒီကောင်မလေးကတော့ မငို။ သူတို့နှစ်ေ ယာက်လည်း အပြစ်ပေးခံရတာပြီးသွားပြီဆိုတော့ ပြန်သွားကြပြီ။ ခုတော့ သူဇာ့အလှည့်ပေါ့။ သူဇာလည်းနည်းပြရှေ့သွားပြီးတော့ ဒိုက်ထိုးဖို့ပြင်သည်။ ပြည့်ပြီးလုံးနေတဲ့ သူဇာ့တင်ပါးကြီးကို နည်းပြဆရာကြည့်နေတာလည်း သိသည်။ ဒါကလည်း သူဇာ့ကိုစိတ်ပိုကြွစေသည်လေ။ အတွင်းခံမပါတော့ စိတ်က ရှက်သလိုဖြစ်ပြီး လူကရင်တွေတုန်နေသည်။ ဒိုက်ထိုးတော့ တမင်လုပ်တာမဟုတ်ပေမယ့် သေချာအားပါပါ မလုပ်မိ။ နှစ်ခါလောက်ဒိုက်ထိုးပြီးတဲ့အချိန် ဖင်မှာ မီးစနဲ့ထိုးလိုက်သလို ပူကနဲ့ဖြစ်သွားသည်။ “သေချာလုပ်စမ်း၊ နင်ဒါလေးတောင်မလုပ်နိုင်ဘူးလား” လို့မေးရင်း ဖြန်းကနဲ နောက်တစ်ချက်ထပ်ချသည်။ အသားကပ်ဘောင်းဘီနဲ့ အောက်ကအတွင်းခံမပါသောတော့ ရိုက်ချက်တွေက ပိုထိရောက်သည်။ နာ တာနဲ့ ရှက်တာက သူဇာ့စိတ်ကိုမီးလောင်ရာလေပင့်လုပ်ပေးနေသည်။ နို့တွေပဲယားသလိုလို၊ အဖုတ်ထဲကပဲယားသလိုလိုနဲ့ ရွစိရွစိဖြစ်နေသည်။ ဒါမဲ့ ဆက်ပြီး ဒိုက်ထိုးသည်။ ဒိုက်နှစ်ခါလောက်ထိုးပြီးတိုင်းလည်း ဖင်ကို နှစ်ချက်လောက်အရိုက်ခံရသည်။ နည်းပြကလည်း ပုံစံမကျတိုင်း ရိုက်သည်။ ဒိုက်အခါနှစ်ဆယ် ထိုးပြီးတဲ့အချိန်မှာ သူဇာလည်း ကြိမ်နဲ့ ၈ချက်လောက်အရိုက်ခံလိုက်ရသည်။ မနက်ကအရိုက်ခံထားရတာကောပေါင်းပြီးတော့ ဖင်က တော်တော်နာနေသည်။ သူဇာလည်း နည်းပြကို နှုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့သည်။ ရင်တွေကတော့ အရမ်းခုန်နေသည်။ အဖုတ်ထဲမှာလည်း အရည်တွေရွှဲနေတာခံစားနေရသည်။ လူက ချွေးစော်တွေနံနေပြီး ကိုယ့်အနံ့ကို ပြန်ရနေသည်။ ဒါမဲ့ဒီနေ့အတွက် သူဇာကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်ပေးဖို့ကျန်သေးသည်လေ။ သူဇာ GYM မှ အိမ်သို့လမ်းလျှောက်ပြန်လာခဲ့သည်။ လမ်းမှာ ရှိတဲ့ လမ်းဘေး ထမင်းဆိုင်တစ်ဆိုင်ကိုဝင်ပြီး ထမင်းနဲ့ ငါးပိရည်ဝယ်လိုက်သည်။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပေးထားတဲ့အပြစ်မှာ အချုပ်ငါးရက်ပါတော့ နောက်ငါးရက်ညစာကို ငါးပိရည်နဲ့ထမင်းပဲစားရမှာဖြစ်သည်။ ဆိုင်မှာထိုင်စားနေကြတဲ့ ယောက်ျားတွေကတော့ သူဇာ့ကို ကြည့်နေကြသည်။ စူးရှလှတဲ့ ယောကျ်ားတွေရဲ့ အကြည့်ကို သိနေတော့ စိတ်မလုံသလိုလို၊ ရှက်သလိုလို၊ ကိုယ်မလုံခြုံတာလူတွေမသိပေမယ့် ကိုယ့်ဟာကို သိနေတော့ ရှက်သည်။ ရှက်တာကနေ စိတ်တွေက ပိုပြီး ထလာသည်။ ဝယ်ထားတာတွေရတော့ အိမ်ကိုခပ်သွက်သွက်လျှောက်လာသည်။ ပိုပြီးရင်ခုန်စရာတွေအိမ်မှာ လုပ်ရဦးမယ်လေ။ အိမ်ရောက်တော့ ဝယ်လာတဲ့ထမင်းတွေကို ခဏချိတ်ထားပီး အဝတ်လဲဖို့လုပ်သည်။ ထူးထူးခြားခြားတော့ လဲစရာမလို၊ အပေါ်အင်္ကျီချွတ်လိုက်သည်။ နမ်းကြည့်တော့ ချွေးစော်တော်တော်နံနေသည်။ ပီးတော့ အသားကပ်ဘောင်းဘီကိုချွတ်သည်။ ပေါင်တွေ ဂွကြားတွေမှာ စိုနေတာတွေကိုဘောင်းဘီနဲ့သုတ်လိုက်သည်။ ပီးတော့ ထုံးစံအတိုင်းနမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ဒီအနံ့ကမှ သူဇာ့ကို တကယ်စိတ် ကြွစေတာ။ အဖုတ်ကထွက်တဲ့ အနံ့ ချွေးနံ့၊ အောက်သိုးသိုးအနံ့ ဒါတွေအားလုံး ပေါင်းလိုက်တော့ သူဇာ့ကို ကျဉ်စက်နဲ့တို့လိုက်သလို တကိုယ်လုံး တုန်ပီး စိတ်တွေထလာသည်လေ။ အဖုတ်ထဲမှာလည်း ရွစိရွစိဖြစ်လာပီး နို့တွေကလည်း တင်းလာသလိုခံစားရသည်။ စိတ်ရိုင်းတွေထ နေတဲ့ သူဇာတစ်ယောက်ဘာတွေ ဆက်ဖြစ်လာဦးမလဲ။ မကောင်းတာတွေလုပ်နေ ရတော့မှာလား၊ သူ့အတွက် ကောင်းတာတွေဖြစ်လာတော့မှာလား။

အင်္ကျီနဲ့ ဘောင်းဘီကို အဝတ်တန်းပေါ်တင်လိုက်ပီး တန်းပေါ်က အပြစ်သားဝတ်စုံ ပန်တီလေးကိုယူလိုက်သည်။ ပန်တီလေးကိုမဝတ်သေးဘဲ ဘီရိုထဲက ပစ္စည်းတစ်ခုကို ယူလိုက်သည်။ အဲဒီ ပစ္စည်းလေးပေါ့ သူရဲ့စိတ်အလိုတွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးမှာ။ ပန်တီနဲ့ အဲဒီပစ္စည်းကိုကိုင်ပီး အိမ်နောက်ဖေး မီးဖိုခန်းထဲက အဝတ်လှန်းတဲ့နေရာကိုလျှောက်လာသည်။ အခုချိန်မှာ သူဇာ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ ချွေးတွေ အကွက်လိုက် အကွက်လိုက်ရွှဲစိုနေတဲ့ ဘော်လီလေးတစ်ထည်ပဲ ရှိသည်။ အရင်ဆုံး ပန်တီလေးနဲ့ ယူလာတဲ့ ပစ္စည်းလေးကို ကြမ်းပြင်မှာချလိုက်သည်။ ထမင်းစားပွဲမှာ တင်ထားတဲ့ ဖုန်းနဲ့ နေရာတစ်ခုကို ချိန်ပီး ဗီဒီယိုရိုက်ထားလိုက်သည်။ နောက်တော့ သူဇာတစ်ယောက် ကင်မရာချိန်ထားတဲ့ နေရာကို သွားပီးလှဲအိပ်လိုက်သည်။ အခန်းထဲကယူလာတဲ့ ပစ္စည်းလေးကို ကောက်ပီး သေချာကြည့်လိုက်သည်။ လက်ထဲမှာ ဆကြည့်ပြီး လေထဲမှာ တစ်ချက် နှစ်ချက်ရိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ဒါလေးက သူဇာသေချာလုပ်ထားတာဖြစ်သည်။ ဝါယာကြိုးခပ်သင့်သင့် နှစ်ကိုက်ဝယ်၊ လေးပိုင်း ညီညီလေးဖြတ်ပီး တစ်ဖက်မှာ ၄လက်မလောက် အားလုံးစုပီး သားရေကွင်းနဲ့ချည်ထားသည်။ အဲဒီတော့ ဒါလေးက Cat O Nine ကြာပွတ်လိုပုံစံဖြစ်နေသည်။ ဒါမဲ့ ကြိုးမြှင် ၄ခုပဲပါတာပေ့ါ။ ရိုက်လိုက်ရင်တော့ အားပါသည်။ ဝါယာကြိုးမို့ ဝိတ်လည်းနည်းနည်းပါသည်။ သူဇာ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ရိုက်တဲ့ ကြာပွတ်လေးပဲပေ့ါ။ အခုလည်း သူဇာတစ်ယောက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်ပေးထားတဲ့ အတိုင်း အဖုတ်ကို ၁၀ ချက်ရိုက်တော့မည်လေ။ ကြမ်းပြင်ပေါ်လှဲထားရင်းက ခြေနှစ်ချောင်းကို အပေါ်ထောင်လိုက်သည်။ ပေါင်တွေလည်း ကားထားလိုက်သည်။ အဖုတ်ကြီးကတော့ ပြူးပြုးပြဲပြဲနဲ့ပေါ်လာပီပေ့ါ။ ပက်လက်လှန်ပီး ခြေနှစ်ချောင်းကိုမိုးထောင် ပေါင်ကိုကားထားပီးတော့ အဖုတ်ကို လှမ်းကြည့်သည်။ ချွေးတွေစိုပီး ဖောင်းပြောင်နေသည်။ ဒီနေရာမှာ ဒီလို ရိုက်နေကျမို့ ကင်မရာက အဖုတ်ကို တည့်တည့်ရိုက်နေမှာသေချာသည်လေ။ ရင်တွေကတော့ တဒိန်းဒိန်းခုန်နေသည်။ ဘယ်တော့မှ ဒီခံစားချက်ကရိုးမသွား။ ကဲစတော့မယ် သူဇာတွေးရင်း လက်ထဲကကြာပွတ်ကို အဖုတ်ပေါ်တင်လိုက်သည်။ ကြာပွတ်ရဲ့ အဖျားလေးတွေ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေနဲ့တည့်တည့်ဖြစ်အောင်ချိန်လိုက်သည်။ ပီးတော့ ကြာပွတ်ကိုမပီး ဆကြည့်လိုက်သည်။ အားလုံးအိုခေ။ သူဇာမျက်လုံးကိုမှိတ်လိုက်သည်။ အပြင်မှာက အိမ်ကထမင်းစားခန်းထဲမှာပေမယ့် စိတ်ထဲမှာတော့ သူဇာတစ်ယောက် ထောင်ထဲရောက်သွားသည်။ သံတိုင်တွေကာထားတဲ့ အခန်း မီးရောင်မှိန်မှိန်အောက်မှာ ခြေထောက်တွေကို တိုင်တွေမှာကားပီးအချည်ခံထားရတဲ့ အကျဉ်းသူသူဇာဖြစ်သွားသည်။ သူဇာ့အဖုတ်ကို ကြာပွတ်နဲ့ ချိန်နေတာကတော့ ထောင်ဝါဒါမိန်းမတစ်ယောက်ပေါ့။ ကြာပွတ်နဲ့အဖုတ်ကို ဆကြည့်နေရင်းက ကြာပွတ်မြောက်တတ်သွားသည်။ “ရွှမ်း” သိပ်မကျယ်ပေမယ့်ပီသတဲ့ ကြာပွတ်ရိုက်သံ

နဲ့ သူဇာ့အဖုတ်မှာလည်း မီးစနဲ့ အတို့ခံလိုက်ရသလို ပူတက်သွားသည်။ “အာ” ပါးစပ်ကလည်း အသံလေးတစ်ခုထွက်သွားသည်။ ပူပီးနာသွားတာနဲ့အတူ ကျဉ်စက်နဲ့အတို့ခံလိုက်ရသလို ကျဉ်တက်သွားသည်။ စိတ်တွေလည်းပိုပီးလှုပ်ရှားသွားသည်။ “ဘာလုပ်နေတာလဲ အချက်ရေတွေမှတ်စမ်း” ဒီလိုပြောနေတယ်လို့ စိတ်ထဲမှာစိတ်ကူးယဉ်ပီး “တစ်ချက်ပါရှင့်” ပါးစပ်ကလည်း တစ်ခါတည်းပြောလိုက်သည်။ ပီးတော့ ကြာပွတ်ကနောက်တစ်ကြိမ်မြောက်တတ်သွားသည်။ “ရွှမ်း” “နှစ်ချက်ပါရှင့်” ပူစပ်ပြီးအရမ်းနာသွားသည်။ ဒါပေမဲ့ ထပ်လိုချင်သည်။ နောက်တစ်ချက် “ရွှမ်း” “သုံးချက်ပါရှင့်” ဒီလိုနဲ့ ဆက်ရိုက်နေလိုက်သည်။ “ခြောက်ချက်ပါရှင့်” ခြောက်ချက်မြောက်မှာတော့ အဖုတ်ကြီးက နှစ်ဆလောက်ဖြစ်လာတယ်လို့ စိတ်ထဲမှာထင်လာသည်။ နောက်ပီး အဖုတ်ကနေ အရည်လေးတွေထွက်လာပီး ဖင်ဝနားကို စီးကျလာတာကို ခံစားနေရသည်။ “နင်ဆိုးလို့ ဒီလို ပေါင်ကားပီးတော့ အရှက်ကုန်တဲ့ပုံစံနဲ့ အရိုက်ခံနေရတာ။ နာကလည်းနာ အရှက်ကလည်းကွဲသေးတယ်။ မိန်းမအင်္ဂါဆိုတာ အသားကအရမ်းနုတာ။ အဲဒါကိုရိုက်တယ်ဆိုတော့ အရမ်းနာမှာ။ ဒါတွေအားလုံးကနင် ဆိုးလို့ဖြစ်တာ။ ကြားလား။ စိတ်ထဲမှာတော့ ထောင်ဝါဒမက အဲဒီလိုပြောနေတယ်လို့ စိတ်ကူးယဉ်နေသည်။ ဒီလိုနဲ့ “အား… ဆယ်ချက်ပါရှင့်” နောက်ဆုံးတစ်ချက်က တော်တော်နာသည်။ မီးပူနဲ့ အထိုးခံလိုက်ရသလိုမျိုးဖြစ်သွားသည်။ ပီးတော့ စိတ်တွေလည်းအရမ်းထန်ပီး ပူစီကယားလာသည်။ ဒါမဲ့ သူဇာ ရပ်လို့မရသေး၊ စိတ်အလိုကိုလိုက်လို့မရသေး။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပေးထားတဲ့အပြစ်တစ်ခုကျန်နေသေးသည်။ ဒီနေ့အတွက်နောက်အပြစ်တစ်ခုကတော့ ၁နာရီကြိုးတန်းပေါ်ထိုင်ဖို့ဖြစ်သည်။ ကြိုးတန်းပေါ်ထိုင်တယ်ဆိုတာကလည်း ငယ်ငယ်က ဂိုက်မမ ပေးထားတဲ့ အပြစ်ပေးနည်းတစ်မျိုးဖြစ်သည်။ သူဇာတို့အိမ်မှာ ထမိန်လှန်းဖို့လုပ်ထားတဲ့ စင်လေးတွေရှိသည်။ စင်လေးတွေက ၄ပေအမြင့် ထမိန်တစ်ထည်စာအကျယ်နဲ့ သံကြိုးခပ်သေးသေး လေးချောင်းတန်းထားတဲ့ သစ်သားစင်ဖြစ်သည်။ သစ်သားစင်ဆိုသော်လည်း သစ်မာနဲ့ သေချာလုပ်ထားလို့ အရမ်းခိုင်သည်။ သံကြိုးကလည်းခိုင်သည်။ ငယ်ငယ်ကတော့ ဂိုက်သင်ရင်း အိပ်ငိုက်ရင် ဒါမှမဟုတ် စာကျက်ရင်းအိပ်ငိုက်ရင် အောက်ပိုင်း ဝတ်ထားတာအားလုံးချွတ်ပီး တန်းပေါ်ထိုင်ရသည်။ ဖင်ကို ကြိုးနှစ်ချောင်းပေါ်တင်ပီးထိုင်ရတာ။ ကြာရင် သံကြိုးက ဖင်အသားထဲမြုပ်သွားသလိုဖြစ်ပီး အရမ်းနာသည်။ ဖင်မှာလည်း အရာထင်ပီး ၂ရက်လောက်မပျောက်။ အခုအခန်းမှာလည်း အဲဒီလို ထမိန်စင်ကိုသေချာလုပ်ထားသည်။ စင်ပေါ်ကအဝတ်အစားတွေကို ရုတ်လိုက်ပီး သိမ်းလိုက်သည်။ လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း အဖုတ်က နာနေသည်။ ဖုန်းကိုယူပီး တိုင်မာကို ၁နာရီမှတ်လိုက်သည်။ ဖင်ကို ကြိုးနှစ်ချောင်းပေါ်သေချာတင်ပီးထိုင်လိုက်သည်။ အရိုက်ခံထားရတဲ့ အရှိုးရာတွေအပေါ်ကို သံကြိုးသေးသေးလေးနဲ့ဖိထိုင်ရတော့

အသည်းခိုက်အောင်နာသည်။ အဲဒီလိုနာလေ ရင်တွေပိုခုန်လာလေပေါ့။ ချွေးတွေကတော့ ထပ်ထွက်နေတုန်းပဲ။ ဘော်လီလေးပဲဝတ်ထားတဲ့ကောင်မလေးတစ်ယောက် အခုတော့ ကြိုးတန်းထိုင်နေပီလေ။ ကြိုးတန်းထိုင်တဲ့ ပုံစံက လက်ကို ခေါင်းပေါ်မှာ တင်ထားပီး မတ်မတ်ထိုင်ရတာ။ ရင်ကိုကော့ထားရတယ်။ နို့အုံတွေက ဘော်လီမှာ တင်းရင်းပီးထွက်နေတာပဲ။ မြင်ရတဲ့သူတွေ အတွက် အရမ်းစွဲမက်စရာဖြစ်နေတယ်လေ။ ပေါင်ကိုလည်း ကားထားရသေးတော့ ရွှဲစိုနေတဲ့ အဖုတ်ကြီးကလည်း ပြူးနေသည်။ သူဇာလည်း ဒါတွေတွေးမိပီး စိတ်တွေအရမ်းကိုပိုပီးထန်လာတာပေါ့။ နို့သီးခေါင်းတွေပဲယားသလိုလို အဖုတ်ပဲယားသလိုလိုဖြစ်နေတယ်လေ။ ဒါမဲ့ဘာမှလုပ်လို့မရသေး။ နာရီဝက်ကျော်လာတော့ဖင်တွေက နာပီး ကျိန်းလာသည်။ စိတ်ထဲမှာတော့ ထောင်ထဲမှာ ရှေ့က ဝါဒါတွေနဲ့ တခြား အကျဉ်းသူတွေကြည့်နေတယ်ဆိုပီး မြင်ယောင်နေသည်။ အဖုတ်ကလည်း အရမ်းယားနေသည်။ “တီတီ…တီတီ…တီတီ” နာရီက တိုင်မာပြည့်တဲ့အသံအဆုံးမှာတော့ သူဇာတစ်ယောက် စင်ပေါ်ကခုန်ဆင်းလိုက်သည်။ ဒီနေ့အတွက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်ပေးတာတော့ပီးပီ။ လူလည်း စိတ်တွေအရမ်း ထန်နေပီ။ တနေကုန် အပြစ်ပေးခံထားရတွေလည်းစိတ်ထဲမှာပြန်မြင်ယောင်လာသည်။ ဘော်လီကိုပါချွတ်လိုက်ပီး ရေချိးခန်းထဲဝင်လိုက်သည်။ အရင်ဆုံး ရှာမိတာကတော့ ရေစင်ဘေးမှာတင်ထားတဲ့ဟာကြီးပေါ့။ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်စပ်တူဝယ်ထားတဲ့ဟာကြီးလေ။ အရှည်က ၁ဝလက်မနဲ့ လုံးပတ်အတုတ်ကြီးပေါ့။ ကြွေပြားကပ်နံရံမှာ ကပ်လိုက်ပီး အဖုတ်ထဲကိုအတင်းထည့်လိုက်ပါတော့တယ်။