ပျော်နေလေရဲ့

“အော်………သူ့အကောင့်လေးမီးစိမ်းနေပါလား” ဖုန်းလေးကိုကိုင်ပြီးfbလေးကို ဖွင့်လိုက်တော့ သီရီအကောင့်လေး မီးလေးစိမ်းနေတယ်လေ။ ဒါပေမယ့် တစ်ခါမှလည်း နှုတ်မဆက်ရဲတဲ့ဘဝ။ သီရိရေ ကိုယ့်မှာသာ ကိုယ့်အပြစ်နှင့် ကိုယ်ဖြစ်ခဲ့ရပြီ။ တို့နှစ်ယောက်ချစ်ခြင်းကို ကိုယ့်ရဲ့ဇီဇာကြောင်မှုကြောင့် တို့တွေဝေးခဲ့ကြရတာ မဟုတ်လားလေ။ အားလုံးကိုယ့်အပြစ်တွေပါကွာ” လို့ ဆွေးဆွေးမြေ့မြေ့လေးတွေးရင်း အတိတ်ကို ဇော်မိုးတစ်ယောက် တမ်းတပြီးမဆုံနိုင်တဲ့ဘဝမို့ ဆွေးနေရတယ်လေ။ ‘”အော်သီရိရယ်” ကျနော်..ရန်ကုန်အရှေ့ပိုင်းတက္ကလိုလ် lecture therater တည်ဆောက်ရေးမှာ အန်ဂျင်နီယာကန်ထရိုက်တာ အဖြစ်တာဝန်ယူခဲ့တယ်။ ရန်ကုန်ကနေပြီး အလုပ်သွားရတာလေ။ ကားမောင်းပြီးပေါ့။ ဖောင်ဒေးရှင်းလေးစတင်နေခဲ့တဲ့အချိန်မှာ ပုံစံတွေက မတည်မငြိမ်၊ အခုတစ်မျိုး တော်ကြာတစ်မျိုး ဖြစ်နေတာကြောင့် မူလဒီဇိုင်းအတိုင်း လုပ်ထားရကနေ ပုံစံပြောင်းတဲ့အတွက် ပေါက်ကွဲနေတာအချိန် ကားကိုမြန်မြန်လေးမောင်းလာခဲ့တယ်။ သံလျှင်ဘက်ကမ်းရောက်တော့ လမ်းရှင်းပါတယ်ဆိုပြီး အရှိန်တင်လိုက်တယ်။ လူက ကိုယ့်အတွေးနှင့် ကိုယ်ဆိုတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကရုမစိုက်အားဘူးဗျ။ လမ်းသွယ်လေးကနေ ဆိုင်ကယ်တစ်စီး အတင်းထွက်လာတယ်။ ကားရှေ့အထိရောက်လာတာကြောင့် “ကျွီ..ဟီ..ဟီ..ကျွီ” ကားဘရိတ်ကိုအတင်းဖမ်းနင်းရင်း ဒေါသထောင်းကနဲ ထွက်သွားတယ်။ မတိုက်မိပေမယ့် ဆိုင်ကယ်ကလဲတယ်။ လဲသာလဲသာ သောက်ခလေးမက လက်ထဲက ရေခဲချောင်းကို မလွှတ်ဘူး။ သိတဲ့အတိုင်း အလုပ်ထဲမှာဆဲနေကျပုံစံအတိုင်း အယုတ်တအနတ္တတွေ ထွက်သွားတယ်။ ကားပေါ်ကဆင်းပြီး ဆိုင်ကယ်ကိုထူရင်း ကြည့်လိုက်ကာ “ဟေ့ကောင်မလေး..ဒါကာကား ဟဲ့ကားတိုက်ရင် သေတတ်တယ် နားလည်လား၊ နင်လင်မလိုချင်တော့ဘူးလား” “အံမာ တိုက်ချင်တိုက်ပလိုက်၊ လင်မလိုချင်တော့ဘူးလား ဘာလာနဲ့” ကျနော်လည်း အဲဒီအခါမှ သတိထားမိတယ်၊ ကောင်မလေးက မျက်ကြောတင်းလေး ဆေးဆိုးဆံပင်လေးနှင့်။ ရုပ်လေးက ချစ်စရာလေးပါ။

တော်တော်လေးလည်း လှတယ်။ သူ့အရပ်နှင့်လိုက်ဖက်တဲ့ အလှအပ အဖုအထစ်တွေက ရင်ခုန်စရကြီးပေါ့။ ရင်ထဲမှာ ရေခဲမြစ်လေးစီးဆင်းသွားတယ်။ သိပ်ချစ်သွားပြီခေးရယ်။ “အဲဒီလိုပါ လင်ယူမယ်ဆို ငါ့ကိုစဉ်းစားပေးပါလို့” “အမ်မသာကြီး..ရုပ်ကဖြင့် သင်းချိုင်းကို ခြေတလှမ်းနေပြီ ငါခဲနှင့်ကောက်ထုလိုက်ရ” ကောင်မလေးက ပါးစပ်ကလည်းပြောရင်း ခဲကောက်ကိုင်လို့ ကျနော်ကားပေါ်တက်ပြီး အတင်းမောင်းပြေးရတော့တယ်။ “ဟိုက် မလွယ်ကြောဇတ်ဇတ်ကြဲလေး” ကျနော်..အဲဇတ်ဇတ်ကြဲလေးကိုခိုက်သွားတယ်။ အင်း..အသက်ကလည်း ခြောက်နှစ်လောက်ကွာမယ့် သဘောရှိတယ်။ ဒီလိုအလန်းလေးက ငါလိုလူကို ဘယ်ကြိုက်မလဲကွာ.. ဘာဖြစ်ဖြစ်သူ့အချစ်ကို ရဖို့ငါ့သိက္ခာတွေမာနတွေကို ခဝါချရမှာပဲလေ။ ချစ်တော့လည်း လူငယ်စတို၈်ဖမ်းရမှာပေါ့။ နောက်နေ့ အဲဆော်ကို အဲဒီနေရာလေးမှာပဲ ကြိုစောင့်ဖို့ စဉ်းစားလိုက်တယ်။ အဟဲနဖူးစာရွာလယ်ပြီ။ ရန်ကုနသားနှင့် သံလျှင်သူ၊ အဟီး..မိုက်တယ်။ အော်..ငါတော့ ရှင်မွေ့လွန်းနှင့်တော့ တွေ့ပြီ။ အင်း..အဆင်ပြေအောင်ပဲ လုပ်ရမယ်၊ ငါ့အသက်က မိန်းမယူရမယ့်အရွယ်ရောက်နေပြီပဲ။ စိတ်ကူးနှင့်ရူးပေါ့ဗျာ သီရိတစ်ယောက်ပေါက်ကွဲနေတယ်။ မနက်က ရေခဲချောင်းလေးဝယ်ပြီး ဆိုင်ကယ်လက်တဖက်နှင့် ထိန်းစီးပြီး လမ်းသွယ်က လမ်းမကြီးပေါ်တက်တော့ အရှိန်နည်းနည်းလွန်ပြီး သူများလမ်းကြောပေါ် ရောက်သွားတာ။ ရန်ကုန်ဘက်ကလာတဲ့ ကားနှင့်တိုက်မိတော့မလို့။ လဲသွားတာ လူကို မထူပဲဆိုင်ကယ်ကိုထူတယ်။ ပြီးတော့ သောက်အားမနာလည်း ပြောသေးတယ်။ ဘာတဲ့ လင်မလိုချင်ဘူးလားတဲ့။ သူ့အပူကျနေတာပဲ။ ပြီးတော့လည်း ရိသဲ့သဲ့ရည်းစား စကားပြောသေးတယ်။ လူကဘဲ အိုဘဲနာကြီးဖြစ်နေပြီ။ ဒီကမှ ဆယ့်ရှစ်နှစ်ပဲ ရှိသေးတာ။ အားမနာလျှာမကျိုးပြောတယ်။ စိတ်တိုပြီးခဲနှင့်ထုမလို့။ “ခွေးသားကြီးတွေ့ရင်တော့.ဟင်းးးဟင်းး” ဒေါသစိတ်လေးလျော့လိုက်ပြီးမှ ပြန်တွေးကြည့်လိုက်တယ်။ အသက်သာကြီးတာပါ။ ရုပ်ကမဆိုးဘူးပဲ “အမယ်သူ့တစ်ကိုယ်လုံးလဲ ရေမွေးနံတွေနှင့် မွေးနေတာပဲ။ ရေမွေးပုလင်းများ ဖိတ်ကျလာခဲ့သလားမသိဘူး” “အာ..ငါဘာတွေတွေးမိနေတာလဲ” ဆတ်ဆတ်ကြဲလေး သီရိရင်ထဲ အတွေးတချက် ခဏတာလေးဝင်သွားတော့။ သီရိတစ်ယောက် ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးမိသွားတယ်။ သီရိလည်း ကျောင်းဘက်တက်ဖို့အတွက် ဆိုင်ကယ်ကို ကျောင်းဘက်ဦးတည်ထွက်လိုက်တယ်။ ကျောင်းဘက်ရောက်ပြီး ကျနော်လည်း အလုပ်များနေတာကြောင့် ဘယ်မှမထွက်ပဲ အလုပ်အတွက် စီစဉ်ပေးနေရပေမယ့် ခုနတုန်းက လမ်းမှာတွေ့တဲ့ ကောင်မလေးက အတွေးထဲမှာ စိုးမိုးနေတာကြောင့် ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပြုံးမိတယ်။ ဆယ်လီနာဂိုမက်လို လှတဲ့ကောင်မလေးရယ် မင်းဆီမှာလဲလေ။ နေ့လည်ထမင်းစားချိန်ရောက်တော့ ကင်တင်းဘက်ကို သွားလိုက်တယ်။ ဆိုင်ကလည်း ရင်နီးနေပြီ။ ဆိုင်ရှင်မချယ်ရီက အခါတိုင်းဆို ကျနော်ကနောက်ကျပြီးမှ လာလေ့ရှိတော့ အံဩနေတယ်။ ဆိုင်မှာ ကျောင်းသားကျောင်းသူတွေ များနေလို့ လက်မလယ်ဘူး။ ကျနော်လည်း ဆိုင်ထဲကိုကြည့်လိုက်တော့ ဟားးးး ဟိုကောင်မလေး၊ ကြည့်စမ်း ဝေးဝေးရှာစရာမလိုဘူး ဒီကျောင်းကပဲ. နဖူးစာမှန်တော့တွေ့ရပြီပေါ့။ “ထမင်းပေါင်းတစ်ပွဲလာချ၊ ပြီးတော့ သံပုရည်တစ်ခွက်” အောသူမှာပြီငါခွင်ဖန်ပြီးအနားကပ်လိုက်ဦးမယ်။ “အကြော်ဆရာ ထမင်းပေါင်းမြန်မြန်လုပ်ကွာ” “ဆရာစားမလို့လား၊” “မဟုတ်ဘူး ဟိုဆော်လေးလေသူမှာတာ” “အော်မသီရိလား.” “မင်းသိလို့လား.သိတယ် ဂျစ်တူးမ” “ဟေ..သီရိတဲ့လား” “သီရိရတနာတဲ့ ဆရာ” “အေးးးရပြီလား၊ထမင်ပေါင်း” “ရပြီဆရာ” “ပေး..ငါ့ကိုပေး” “ဆရာပို့ပေးမလို့လား” “အင်းးးးး” ကျနော်လည်း ထမင်းပေါင်းပန်းကန်ယူကာ သီရိအနားကိုသွားပြီး “ရပါပြီ.ထမင်းပေါင်း” သီရိမော့ကြည့်တော့ ရင်တောင်ခုန်သွားတယ်။ “ဟာ. ဘဲရီးစားပွဲထိုးလား” “ဟုတ်ကဲ့” သီရီသဘောကျသွားတယ် လက်စားချေခွင့်ရပြီ။ “အော.ရေနွေးပေးဦး” “ရမယ်.” ကျနော်ရေနွေးအိုးချပေးလိုက်တယ်။ “တစ်ရှူးဘူးပေးအုံး” “ရမယ်” တစ်ရှူးဘူးချပေးလိုက်တယ်။ “ဟင်..ဇွန်းတွေကမသန့်ဘူး” “ပေးပါ.ကျနော်ရေနွေးစိမ်ပေးမယ်” ရေနွေးစိမ်ပေးပြီးဇွန်းခက်ရင်း ဆေးပေးလိုက်တယ်။

စားပှဲခုံက ညဈပတျနတေယျ။ သုတျပေးလိုကျတယျ။ သူ့အနားမထိတထိလေးကပျပွီး သုတျပေးလိုကျတာ။ “ဟေ့လူ..ဘာလို့အနားကပျတာတုနျး” “အဲသသေခြောခြာကွညျ့ခငြျလို့ပါ” “ဘာရှငျ့..” “အောျ မောငျလေးဇောျမိုး.. အားနာလိုကျတာကှယျ၊ သီရိညီမလေး သံပုရာရညျသောကျဦးမလား” ကနြောျလညျး မခယြျရီအနားရောကျာလို့ ဆကျစကားမပွောပဲ ခှာလိုကျတယျ။ မခယြျရီနှငျ့ သီရိတို့စကားပွောနတေယျ။ မခယြျရီက ကနြောျ့ဘကျလှညျ့ကွညျ့ပွီး အားတုံ့အားနာ ဖွဈနပေုံပဲ။ သူကတော့ ပွုံးစိစိနှငျ့… အငျးးသီရိရယျ မငျးငါ့ကိုပွုစားနိုငျတယျကှယျ။ ညနသေုဲးနာရီလောကျအလုပျကနပွေနခဲ့တယျ။ ဘုရားကုနျးကြောျပွီး ကြိုကျခေါကျအလှနျမှာ သီရိကိုဆိုငျကယျတှနျးရငျး လမျးမှာတှေ့တယျ။ “ဟေ့…သီရီ” “ဟငျ..ဘဲရီး” “ဟာတဈခါတညျးဘဲ အဖွဈခေါျလိုကျတာလား” “ဘာရှငျ့.နာခငြျပွနျပွီ” “အာကူညီမလို့ပါကှာ” “မလိုဘူး..ကိုယျ့အားကိုယျကိုးပဲ၊ ရှငျတို့ယောကျြားလေးတှကေ နညျးနညျးကူညီမယျ၊ ခငျခငြျတယျပွောမယျ၊ ပွီးရညျးစားစကားပွောမယျမ သိတာကလြို့” “အောသီရိကကွိုသိပွီးပွီပဲ.. အဖွပေေးဖို့ စဉျးစားတော့” “ဘာရှငျ့..” “ပေးပါ.ဆိုငျကယျ၊ ရော့ကားသော့ကားပေါျနခေဲ့ ဆိုငျကယျသှားပွငျလာခဲ့မယျ” ကနြောျကားသော့အတငျးပေးပွီး ဆိုငျကယျကို တှနျးလာခဲ့တယျ။ ဆယျ့ရှဈကုနျးမှာ ဆိုငျကယျပွငျဆိုငျမရှိတော့ အောငျခမြျးသာအထိ တှနျးလာခဲ့တယျ။ မောမှနျးတောငျမသိဘူး၊ အခစြျစိတျတှေ တဖှားဖှားပေါကျဖှားနလေို့ပေါဗြာ။ ကားသော့လေးပေးပွီး ဆိုငျကယျတှနျးကာ ထှကျသှားသော ကိုဇောျမိုးကို သီရိသနားသှားမိတယျ။ စိတျထဲလညျး ကွညျနူးမိတယျ။ သူ့အပေါျ တကယျဂရုစိုကျသော လူတဈယောကျ၊ ခစြျသောသူတဈယောကျကို တှေ့ရတဲ့အတှကျလညျး ဖွဈတယျ။ သီရိစိတျထဲမှာ ကိုယျ့အားကိုယျကိုးပွီး သူတပါးကို ကူညီတတျသော ဘဲရီးကိုလေးစားသှားတယျ။ ဘဲရီးကတော့ သီရိအပေါျ တရားဝငျခစြျခှငျ့ပနျလာမှာကိုလညျး တှေးမိတယျ။ အဲလိုဆိုရသျလညျး ကိုယျ့အပေါျ ဘျးလောကျသညျးခံနိုငျမလဲ စမျးသတျဖို့ စဉျးစားမိပွီး မိမိအဖွဈကို ရယျခငြျနမေိတော့တယျ။ ကနြောျလညျး ဘီးဖာပွီးဆိုငျကယျစီးကာ သီရိဆီလာလိုကျတယျ။ ပွီးတော့ သီရိကိုသော့လှမျးပေးရငျး “သီရိရော့သော့..ကလေးတှစောသငျရဦးမယျမလား” “ဟငျဘယျလိုလုပျသိလဲ” “သီရိဆယျတနျးကလေးတှကေို Guide လုပျနတေယျမလား သှားတော့ ဆိုငျကယျတှနျးထားတာ ခြှေးတှနေဲ့.. ရလေေးဘာလေးခြိုးပွီးမှ သှား၊ မဟုတျရငျ ကလေးတှမေူးလဲသှားမယျ” “ဘာာာာာာာာာာ” “ရုပျကလေးကလှရကျသားနဲ့ လူကညဈပတျလို့ပါ” “ဘာ…ဘာပွောတယျ” “ဟဲ..ဟဲအလုပျတှရှေုပျပွီး ရမေခြိုးဖွဈဘူးဆို” “အမလေး စှပျစှပျစှဲစှဲ” “သှားတော့လေ သီရိမနကျမှ ကိုစောငျ့နမေယျ” သီရိလနျ့တောငျလနျ့လာတယျ၊ ဒီလူကွီးက သီရိအကွောငျးသိနလေို့လေ၊ သီရိရယျခငြျသှားတယျ၊ စိတျထဲမှာလညျး တှဝေသှေားတယျ၊ ဘဲရီးနှငျ့တှေ့တော့ သီရိစိတျထဲ ဘဲရီးကစိုးမိုးပွီးနတောလေ။ ညနကေလေးတှနှေငျ့ စာသငျနရေငျးပွုံးမိတယျ။ ညလညျး အိပျမပြောျဘူး မနကျရောကျတော့ စောစောလေးထလိုကျတယျ။ ရမေိုးခြိုးပွီး အလှပွငျရာက ရယျခငြျနတေယျ။ ဘဲရီးကိုလညျး တှေ့ခငြျတယျ။ “လူဆိုးကွီး တဖွေးဖွေးနှငျ့သီရိစိတျကို ဖမျးစားနိုငျတယျဟငျးး” အဲဒါနှငျ့ဆိုငျကယျလေးထုတျပွီးစီးကာ လမျးထိပျကိုထှကျတယျ၊ လမျးထိပျဝဲယာကွညျ့တော့ ဘဲရီးကားကိုတှေ့တယျ။ လမျးထိပျဆိုတော့ သီရိရှကျသှားတယျ။ မတောျတဆ အိမျကလူတှနှေငျ့တှေ့ရငျ အရှကျကှဲမှာမို့ ခေါငျးငုံပွီး ဆိုငျကယျအတငျးမောငျးထှကျပွီး ကြောငျးကို လာခဲ့လိုငျတယျ။

စောစောရောက်တော့ ယောင်ချာချာနှင့်လေ၊ ကျနော်လည်း ကျနော့်ရှေ့က ဆိုင်ကယ်အတင်းမောင်းသွားတဲ သီရီနောက်က လိုက်ခဲ့တယ်။ သီရိနောက်ကကားရပ်ပြီး “သီရိ..တစ်ခုခုစားရအောင်” “ဟုတ်..ဟုတ်” ကျနော်ကင်တင်းဘက်ကိုလမ်းလျောက်ရင်းကနေ သီရိကိုကြည့်တော့ သီရီကခေါင်းငုံကာ စဉ်းစားနေတယ်။ “သီရိ..ကိုယ်မင်းကိုချစ်တယ်” “ရှင်…ဘဲရီး၊ အဲလိုပြောဖို့မစောလွန်းဘူးလား” “မစောဘူး..မင်းအနားမှာရှိတဲ့၊ ချစ်ရင်ထူး၊ မဟူရာနှင့် ဟိုဘဲလေးတွေရဲ့ခေါတော တစ်ထောင်နှင့်ကြည့်တဲ့ အကြည့်တွေက စိုးရိမ်စရာကောင်းလို့ပါ” “အမ်..သူတို့ကနှာဗူးအကြည့်နှင့်ကြည့်တယ်ပေါ့.. ဘဲရီးက ဘယ်လိုလုပ်သိလဲ” “မြွေမြွေချင်းခြေမြင်တယ်လေ” “အဲဒါဆို ဘဲရီးလည်းနှာဗူးပေါ့” “မဟုတ်ပါဘူး ကျနော်က အချစ်စွမ်းရည်နှင့် ကြည့်တာပါ” “ဘဲရီးက လိပ်မျိုးပဲသိပ်သိတတ်တယ်” “သီရိကိုယ့်ကိုအဖြေပေးဦလေ” “ချက်ချင်းဘယ်ပေးမလဲစောင့်ပေါ့” “အေးပါကွာစောင့်ပါ့မယ်” ဒီလိုနှင့်ကင်တင်းထဲရောက်တော့ စားစရာမှာလိုက်တယ်။ ကျနော်ကကော်ဖီ၊ သူကလက်ဘက်ရည်တဲ့။ ကျနော်လည်း အကြိုက်တူအောင် လက်ဖက်ရည်မှာရတယ်။ ပိုက်ဆံရှင်းတော့လည်း သူကအရှင်းမခံဘူး၊ သူ့စားတာသူသောက်တာ သူ့ဟာသူရှင်းသွားပြီး၊ ကျနော်ကို ထားကာကျောင်းထဲကိုသွားတယ်။ သူ့မာနကို လုံးဝအထိမခံတဲ့မိန်းကလေးပါဗျာ။ သီရိတစ်ယောက်ရင်ထဲမှာတွေဝေခဲ့ရပြီ။ ရည်မှန်းချက်တွေ တလှေကြီးနှင့် နေလာခဲ့တာ။ ကိုဇော်မိုးရဲ့အကြင်နာချစ်ခြင်းက သူအပေါ်လွှမ်းမိုးခဲ့ရပြီ။ ဘယ်သူခံနိုင်မလဲလေ ကိုယ့်လောက်ဂျစ်ကျနေသူတစ်ယောက် သိသိကြီးနှင့် ဆိုးတဲ့သူအပေါ် သည်းခံစိတ်တွေမွေးပြီး ကိုယ့်ပေးမဲ့ မေတ္တာတရားကို စောင့်မျော်နေသူအပေါ်မှာ နှလုံးသားက ချစ်ခွင့်ပေးလိုက်မိပြီ။ ကိုဇော်မိုးအပေါ်မှာ ချစ်မိပေမယ့် ကိုယ်ရဲ့လွတ်လပ်ခွင့်နှင့် ရည်မှန်းချက်တွေအပေါ် ထိပါးလာမှာလည်း စိုးတယ်။ လောကဓံတရားကို အံတုပြီးရွဲ့တတ်တဲ့ သီရိရဲ့အပြုအမူတွေကို ကိုဇော်မိုးနားလည်ရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲလို့ တွေးမိတယ်။ နောင်တပတ်တွေမှာလည်း ဇော်မိုးဟာ သီရိနှင့်အမြဲတွေ့တယ်။ သီရိဆိုးနွဲ့တာ ခံရင်းနှင့်ပဲ “သီရိ ကိုသီရိလေးကိုချစ်တယ်ကွာ.. သီရိသဘောထားလေးသိပါရစေတော့” “သီရိကန့်ကွက်စရာမရှိဘူး ကိုကို” “ကိုယ့်ကို ကိုကိုလို့ခေါ်လိုက်တယ်ပေါ့နှော် သီရိ’” “အာ မသိဘူး” “ထပ်ခေါ်ကွာသီရိရာ” “ခေါ်ချင်ပါဘူး” “ခေါ်ပါသီရိရာ” “ဘဲရီး” “ဟာကွာ..ရွတ်” ကျနော်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ စိတ်ထဲမှာ အားမလိုအားမရဖြစ်လာလို့။ “အာ ကိုကိုနှော်” “ဟေးးးးးပျော်တယ်ဟေ့..ဟားးးဟားးးးဟားးးး” “ဟာ ကိုကိုဘာတွေဖြစ်နေလဲ” “ဝမ်းသာလွန်းလို့ပါကွာ” “ခစ်..ခစ်..ခစ်” “ကိုကိုတို့ဘုရားသွားရအောင်” “ဒီမှာကိုကို ဒါမျိုးကရိုးနေပြီ၊ ပထမဘုရားသွားမယ်၊ ဒုတိယပန်းခြံသွားမယ်၊ ပြီးရင် ဟိုတယ်ကိုခေါ်အုံးမှာ မဟုတ်ဘူးမလား” “ဟာသီရိကလည်းကွာ အဲလိုမဟုတ်ပါဘူး” “ဘာမဟုတ်ရမှာလည်းကိုကို၊ အဲဒါယောက်ျားလေးတွေ လုပ်နေတဲ့ သီအိုရီပဲလေ” “အင်းသီရိမှတ်ထားနှော်. ကိုကိုက သီရိကို ဘယ်တော့မှဟိုတယ်မခေါ်ဘူး” “တကယ်လား ကိုကို” “အင်းးး” “သီရိက ဟိုတယ်ပဲသွားချင်တာ” “နိုး မခေါ်ဘူး” “ကိုကိုပိုက်ဆံမရှိလို့ မဟုတ်လား” “ဘာ..မင်္ဂလာဆောင်ပြီးရင် တစ်လလောက်ဟိုတယ်မှာ ဟန်းနီးမွန်းလုပ်ပစ်မှာ.. သီရိကိုမနားစေရဘူး” “သွားညစ်ပတ်” “ဟားးးးးဟားးမကြောက်ပါနှင့်သီရိရယ်” “ဘာလဲပဲမြစ်မို့လား” “အမ်..ပဲမြစ်..ဟားးးးဟားးးးး” “တော်ပြီ…..ဘဲရီး” “သီရိကိုကိုချစ်တယ်ပြောလေ” “ချစ်တယ်ချစ်တယ်” “ချစ်တယ်သီရိရယ်” ကျနော်လည်း သီရိကိုဖက်ပြီး သီရိရဲ့နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို နမ်းလိုက်တယ်။ သီရိလည်း ကျနော့်အနမ်းတွေကို ပြန်တုန့်ပြန်ပြီးနမ်းတယ်ဗျ။ အချစ်ကိုတွေ့ရတော့ ရင်ခုန်သံချင်းပါနီးစပ်ခဲ့ပြီလေ။ တစ်ယောက်နှင့်နှင့်တစ်ယောက် အမြဲပဲတွေ့ချင်တယ်။ တွေ့ရင်လည်း သီရိက ဘာပစ္စည်းလက်ဆောင်ပေးပေး လက်မခံဘူးဗျ။ အစားအသောက်စားရင်တောင် တစ်ယောက်တလှည့် အကုန်ခံခိုင်းတယ်။ ကျနော်ဘယ်လိုမြိုကျမှာလည်းဗျာ။ သူ့မှာ ကလေးတွေကျူရှင်ပြရင်း ပိုက်ဆံရှာတယ်။ ဘဝအတွက်ဆိုပြီး သင်တန်းတွေတက်တယိ။ ကျနော်သူ့ကို စိတ်မချတော့ဘူး၊ သူ့မှာလည်း ယောကျားလေးသူငယ်ချင်းတွေက အများသား။ သိတဲ့အတိုင်းမစားရညှော်ခံ။ အနံ့ရှူနေတဲ့ချစ်ရင် ထူးနှင့်မဟူရာတို့ရှိတယ်။ ဖုန်းတွေပြောတယ်။ သူ့လွတ်လပ်ခွင့်ဆိုပြီး ပိတ်ပင်လို့ကမရဘူး။ ကျနော်သီရိကို အပိုင်ချည်ဖို့ကြိုးစားတယ်။ လုံးဝလက်မခံဘူး။ “ကိုကိုသီရိကိုချစ်ရင် အဲလိုမလုပ်နဲ့တဲ့ဗျာ” ကျနော်အကြံအစည်တွေထုတ်နေတာပေါ့ဗျာ။ ဒီလိုနှင့် ချစ်သူသက်တမ်းသုံးလပြည့်တဲ့အခါ ကျနော်အလုပ်တွေလည်း ပြီးပြီမို့လို့ ကျနော်သီရိတို့ကျောင်းကို မသွားဖြစ်တော့ဘူး။

သင်တန်းတက်ချိန် မနက်ပိုင်းတော့ တွေ့ခွင့်ရတယ်။ နှစ်ယောက်သား ခဏတော့ စကားပြောဖြစ်တယ်လေ။ နီးနေတဲ့အချိန် သိပ်မသိသာပေမယ့် ကျနော်တစ်လလောက် ခရီးထွက်ရတဲ့အခါ အရမ်းလွမ်းလာတယ်။ သီရိလည်း ကျနော်လိုပဲလွမ်းနေတယ်လေ။ ပြန်ရောက်ရင် ဖုန်းဆက်ပြောထားလို့ ကျနော်သီရိဆီကိုဖုန်းဆက်တယ်။ “ခလေးလေးကိုကိုပြန်ရောက်ပြီ” “မနက်သီရိဆီလာလေ’” “လာချင်တယ်ကွာ.ကိုကိုအရမ်းလွမ်းနေပြီ” “သီရိလဲအရမ်းလွမ်းနေတယ်ကိုကို၊ သီရိဆီလာခဲ့ပါကွာ” “ကိုကိုနေမကောင်းဘူး သီရိရယ်” “ဟင်ဘာဖြစ်လို့လဲကိုကို၊ သီရိလာခဲ့မယ်လေ” ကျနော်ဝမ်းသာသွားတယ်။ အိမ်မှာ ကျနော်တစ်ယောက်တည်းလေ။ သီရိလာရင် ကျနော်..ချစ်လိုက်မယ်ဆိုပြီး အကြံအစည်တွေ လုပ်လိုက်တယ်။ ပဲမြစ်မဟုတ်ကြောင်း သီရိသိသွားစေရမယ်လေ။ “ကလင်..ကလင်” “သီရိ..လာပြီပဲ” “အင်းကိုကို” “လွမ်းတယ်သီရိရယ်” ကျနော်သီရိကိုဖက်ပြီးနမ်းလိုက်တယ်။ “အာ….ကိုကိုအိမ်မှာလူမရှိဘူးလား” “ရှိဘူးလေ” “ဟော့တော့. ဘာလို့လိမ်ခေါ်တာလဲ နေမကောင်းဘူးဆိုပြီး” “သီရိကလည်းကွာ ကိုအရမ်းလွမ်းနေလို့” “သီရိလည်းလွမ်းတယ်ကိုကို.ဒါပေမယ့်………” “သီရိရယ် ကိုကိုသီရိကိုအရမ်းချစ်တာလေ” “သီရိသိပါတယ်ကိုကိုရယ်၊သီရိလေ အပျိုစင်ဘဝကို ဒီလိုကြီး…” ကျနော်သီရိနှုတ်ခမ်းကိုလက်ညှိုးလေးနှင့် ပိတ်လိုက်တယ်။ “သီရိရယ်ချစ်သူတွေဖြစ်ပြီး ချစ်သူဘဝမှာ ဒီလိုပဲချစ်ကြတာပဲလေ၊ ကိုကိုသီရိကို လက်ထပ်ယူမှာပါ.. ကိုကိုသီရိအပေါ်မှာ တသက်လုံး သစ္စာရှိရှိ ပေါင်းသင်းမှာပါသီရိရယ်” “ဒါဆိုလည်းဂတိပဲနော်” “အေးပါသီရိရာ” “နောက်ကျမှ သီရိကိုပစ်သွားမယ်ဆိုရင်လည်း သီရိက ဂရုမစိုက်ဘူး” “ကိုကိုပိုင်ဆိုင်ချင်လွန်းလို့ပါ သီရိရယ်” “အင်းပါ ကိုကို” “ချစ်တယ်သီရိရယ်” ကျနော်လည်း သီရိခါးကိုကျစ်နေအောင်ဖက်ရင်း သီရိမျက်နှာအနှံ့ အနမ်းမိုးတွေရွာချလိုက်တယ်။ တအိမ်ထဲ နှစ်ယောက်တည်းသာရှိတယ်ဆိုတဲ့ အသိက ကျနော်တို့နှစ်ယောက်လုံးကို စိတ်အရမ်းလှူပ်ရှားစေတယ်။ ချစ်သူနှစ်ဦးလည်းဖြစ်တော့ လူမရှိတဲ့နေရာမှာဖြစ်တော့ သီရိရောကျနောရော ကာမစိတ်ကို ထိမ်းချုပ်လို့ မရတော့ဘူးလေ။ ကျနော်သီရီနှုတ်ခမ်းသားလေးကို နမ်းလိုက်တယ်။ သိရီလည်း ရမက်ခိုးတွေဝေလာပြီလေ။ မျက်တောင်လေးစင်ပြီး ကျနော်အကြင်နာတွေကို မျော်လင့်နေပြီလေ။ ကျနော်သီရိကို အနမ်းလေးပေးရင်း သီရိအကျီလေးကို အပေါ်မချွတ်လိုက်တယ်။ သီရိရဲ့စနေနှစ်ခိုင်ပေါ့ဗျာ လှလိုက်တာ။ နေရောင်မထိဘဲ ဖွင့်ထွားချက်ဖြူဖွေးနေတာပဲ၊ ရင်သားတွေက ဘရာအပေါ်မှာ ထွက်လုဆဲဆဲပေါ့။ ကျနော်လည်း ဘရာချိတ်ကိုဖြုတ်ပြီးသီရိနို့တွေကို ကြည့်မိတယ်။ စိတ်တွေထန်နေတော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေစူပြီး ချွန်ထွက်နေတယ်၊၊ ပန်းရောင်သမ်းတဲ့ နို့သီးခေါင်းနှင့် ဝန်းရံထားတဲ့ နိုးဝန်းလေးတွေက ချစ်စရာအလွန်ကောင်းနေလို့ ကျနော်လည်း ရေငတ်နေသူပမာ တပြွတ်ပြွတ် အငမ်းမရစို့လိုက်တယ်။ “ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်” “အားးးကိုကို..အားးးးဖြေးဖြေးစို့ပါကိရယ်” “ကိုအားရပါးရစို့ပါရစေ သီရိရယ်” “အင်းပါ ကိုကိုရယ်.. သီရိက ကိုကိုပြုသမျှ ခံရတော့မှာပဲလေ” “အဲလိုသဘောမထားနဲ့လေချစ်ရာ၊ ချစ်ကြပြီဆိုမှတော့ စိတ်တူကိုယ်တူချစ်ချင်တာ” “အင်းပါ ကိုကို ကိုကိုစိတ်တိုင်းကျသာချစ်ပါ၊ သရီခံပါ့မယ်” “သီရိကလည်းကွာ သီရိအကြိုက်လေးပြောပေါ့” “ဟင့် သီရိမှမလုပ်ဖူးသေးတာ ဘယ်လိုလုပ်သိမှာလဲ” “အင်းလေ သီရိ၊ လုံချည်ပါချွတ်လိုက်တော့မယ်” “ကိုကို့သဘောပါကိုကို” သီရိရဲ့ခွင့်ပြုချက်ရပြီဆိုတော့ ကျနော်မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပဲ လုံချည်ကို ချွတ်လိုက်တယ်။ လုံချည်လေးကျွတ်ပြန်တော့ ပင်တီလေးပေါ်လာပြန်တယ်။ အနက်ရောင် ပင်တီလေးကို ချွတ်လိုက်တယ်။ သီရိကလည်း ကုတင်ပေါ်ထိုင်ပြီး အချွတ်ခံတာလေ။ သီရိက ကုတင်ပေါ်ထိုင်နေတဲ့တွက် ပိပိကို ထင်ထင်ရှားရှား မတွေ့ရပေမယ့် ဆီးခုံမှာမမွေးလေးတွေ ပေါက်နေတာကြောင့် ကျနော်စိတ်က အရမ်းကိုဖီလ်းဖြစ်တယ်။ အမှန်အတိုင်းပြောရင် ကျနော်သီရိကို အရမ်းလွမ်းတယ်။ သီရိကလည်း ကျနော်ကို အရမ်းလွမ်းနေတာလေ။ ကျနော့်ရဲ့တဏှာစိတ်က ငယ်ထိပ်အထိရောက်နေတယ် ပြောရမလားပဲ။ သီရိနို့ကိုစို့ပြီးပြီဆိုတော့ ကျနော်လုပ်ချင်တဲ့ စိတ်က သီရိပိပိလေးကို အရမ်းယက်ပေးချင်တာပေါ့။ သီရိကို ကိုကုတင်ပေါ်လှဲလိုက်တယ်။ မို့ဖောင်းနေတဲ့ ပိပိကအရမ်းကိုလှတယ်ဗျာ။ ကျနော်မနေနိုင်တော့ဘူး။ သီရိဘယ်လိုခံစားနေလဲ ကျနော်မသိချင်ဘူး။ ရတဲ့အခွင့်အရေးကို ကျနော်လက်လွတ်မခံတော့ဘူးလေ။ ကျနော်ကုတင်အောက်ကနေကာ သီရိပေါင်လေးကို ကားကာအပေါ်မြှောက်တင်လိုက်တယ်။ အရွတ်သေးသေးလေး ပိပိအကွဲကြောင်းက ကျနော့်ကိုယက်လှဲ့ပါ။ လို့ဖိတ်ခေါ်နေသလိုပါ။ သီရိပိပိအကွဲကြောင်းအောက်ခြေမှာတော့ ကျနော့်ချိုစို့ပေးမှုကြောင့် အရည်ကြည်ချောဆီလေးတွေ စိမ့်နေတယ်ဗျာ။

ကနြောျအတှကျတော့ အခစြျရေ ခြိုခြိုလေးတှပေေါ့ဗြာ။ ခစြျသူရဲ့ပိပိက ထှကျတဲ့အရကွညျခြိုခြိုလေးကိုယကျလိုကျတယျ။ “ပလပျ..ပလပျ” “အားး အငျ့ဟငျ့ ကို..ကိုရေ..အားး” သီရိဆီက အခစြျအသံလေးထှကျပေါျလာတယျ။ ကနြောျလြှာကို အပွားလိုကျလုပျပွီး အားရပါးရ ယကျလိုကျတယျ။ “အာ့အငျ့ဟငျ့ဟငျ့ ကိုကိုရယျ ခစြျရူးရလိမျ့မယျ” အဲဒီအသံလေးက ကနြောျ့စိတျကို အရမျးဖီးဖွဈစတေယျ။ အရှတျသေးသေး တှနျ့တှနျးလေးကိုလညျး လြှာနှငျ့အပွားလိုကျ ယကျလိုကျတယျ။ “အငျးးဟငျးးးဟငျးးကိုကိုအရမျးကောငျးးတယျကှာ” သီရီကအိပျရာခငျးကိုဆှဲဆုပျကိုငျပွီး တဟငျးဟငျးနဲ့ ညညျးနရှောတယျ။ သူ့အတှကျလညျး ဒါဟာ ပထမဆုံးအခစြျခံရခွငျးလေ။ ပထဆုံးအထိအတှေ့ကို အရသာရှိနအေောငျ ကနြောျစှမျးဆောသျပေးနတောလေ။ တခကြျတခကြျယကျလိုကျတိုငျး သီရိဗိုကျသားလေးတှေ တငျးတငျးသှားတယျဗြာ။ လြှာကိုဖိပွီးမွုပျသထကျမွုပျအောငျ ဖိသိပျလိုကျတယျ။ အပြိုစဈလေးဖွဈလို့ အကှဲကွောငျးက ပေါငျကားထားပမေယျ့ စေ့နတေယျလေ။ ကနြောျအားစိုကျရတယျလေ။ အကှဲကွောငျးတလြောကျ အတငျးယကျရငျး သီရိအစေ့ကလေးကို ထိအောငျယကျလိုကျတယျ။ ပိပိကမို့ဖောငျးနတောမို့ အစေ့ကအထဲမှာ ရောကျနတောလေ။ အစေ့ကလေးကို လြှာနှငျ့ကလောျပွီးနိုးဆှပေးလိုကျတယျ။ ဖိသိပျလိုကျ ကလောျလိုကျမို့လို့ သီရိမှာ တဟငျးဟငျးအောျနရေပွီ။ သီရိပိပိကလညျး အရညျတှရှေဲရှဲစိုနတောလေ။ အရညျတှေ လြှာနှငျ့သိမျးယကျပွီးမွိုခလြိုကျတယျ။ “အားးကိုကို..သီရိရငျထဲမှာ ကတုနျကရငျကွီးကှာ” ကနြောျသီရိ အစေ့စုပျလို့ရအောငျ ပိပိနှုတျခမျးသားနှဈဘကျဖွဲလိုကျပွီး အစေ့ကို တပွှတျပွှတျစုပျလိုကျတယျ။ “အာ့ရှီးးရှီးး အာ့ ကိုကို” သီရီတကိုယျလုံးတုနျတကျလာတယျဧလ။ သီရိအောျဟဈညညျးညူရငျး တှနျ့လိမျကာပွီးသှားတယျ။ “အားးကိုကိုထှကျကုနျပွီထှကျကုနျပွီအားးးရှီးးရှီးးး” သီရိဆီကအရညျတှလှေမျ့ထှကျလာတယျဗြာ။ သီရီပွီးသှားတော့ ကနြောျလီးက အတှငျးခံဘောငျဘီထဲမှာ အရမျးရုနျးထှကျနပွေီ။ ကနြောျဘောငျးဘီခြှတျလိုကျတော့ ကနြောျ့လီးက ခကြျအထိကပျနပွေီ။ “ဟယျ..အကွီးကွီးပါပဲလားကိုကို” “အငျး” “သီရိထငျမထားဘူးကိုကို.ကွောကျစရာကွီး” “မကွောကျကာနှငျ့သီရိရယျ.သူလညျးသီရိကို အရမျးခစြျတာ နာအောငျမလုပျပါဘူး.. သီရိကော သူ့ကိုအကွငျနာမပေးခငြျဘူးလား” “အှနျး…သီရိကွောကျတယျ” “လုပျပါကှာ သူလညျးသီရိအကွငိနာကို တမျးတနပွေီ” “ကွငျနာပေးခငြျတာပေါ့ကိုကိုရယျ ကိုယျ့ခစြျသူရဲ့ဥစ်စာပဲလေ” သီရိလညျးပွောရငျး ကနြောျ့လီးကို ကိုငျဆှဲပွီးစုပျလိုကျတယျ။ ကနြောျလီးဟာ လုံးပတျတဈလကျမ သုံးမတျအခငြျးရှိကာ အရှညျခွောကျလကျမ စှနျးစှနျးကလေးရှိတယျ။ ဆယျတနျးကတညျးက အရပွေားဖွတျ နောကျလှနျခြုပျထားပွီး ခြုပျရိုးနရောမှ ဖုထဈတှထေနတေယျ။ “ကိုကို ဒါကွီးဘာကွီးလဲ ကိုကို” “နောကျလှနျခြုပျထားတဲ့အရာပါကှာ” “အမလေးကွကျသီးထလိုကျတာကှာ” သီရိကပွောလညျးပွောစုပျလညျးစုပျလိုကျတယျ။ သီရိက သူ့ပါးစပျထဲလီးဝငျဆနျ့အောငျ အားထုတျစုပျလိုကျတယျ။ နူးညံ့တဲ့သီရိရဲ့ လြှာအစှမျးကွောငျ့ ကနြောျ့လီးက အစှမျးကုနျတောငျလာတယျ။ အကွောကွီးပြိုငျးပြိုငျထပွီး သံခေါငျးတဈခြောငျးလို မာထနျလာတယျ။ သီရိခငျမြာ ကနြောျ့လီးဒဈကွီးငုံစုပျရတာကွာတော့ ညောငျးလာတယျ။ အပွငျကပဲ ရခေဲမုနျ့စားသလို လြှာနှငျ့လီးဒဈကို ယကျပေးတယျလေ။ စူကွားဖူးနာဝရှိသလိုပဲလုပျပေးရှာတယျ။ “သဲ အပေါကျကလေးလြှာလေးနှငျ့ထိုးပေး” “အငျးးအငျးးး” လီးကိုယကျရငျးခေါငျးညိတျပွရှာတယျ။ ပွီးတော့ လီးအဝလေးကိုလြှာနှငျ့ထိုးပေးရငျး “ဒီလိုလားကိုကို” “အငျးကောငျးလိုကျတာသီရိရယျ” “ကိုကိုကသာကောငျးနသေီရိမှာတော့ အာတှညေောငျးလှပွီ” “အငျးပါသီရီရယျ.. ကိုကိုလိုးပါရစတေော့” “ကိုကိုသဘောပါ ကိုကို” “ကဲ ခုနတုနျးကအတိုငျးလေးနေ၊ ကိုကိုကုတငျအောကျကနပွေီး လုပျမယျ” သီရိလညျး ကုတငျအောကျခွဆေငျးထိုငျရငျး နောကျသို့လှခလြိုကျတယျ။ ပုံစကတော့ ကနြောျ့အကွိုကျ ကုတငျကနျ့လနျဖွတျအိပျတဲ့ပုံပါ။ ဒီလိုးနညျးက အရမျးအားရစရာကောငျးတယျ။ သီရိခွနှေဈဘကျမိုးပေါျထောငျလိုကျတော့ သီရိအဖုတျရဲ့ နှုတျခမျသးပွူးပွီး ထှကျလာတယျ။ ကနြောျလညျး လီးကိုလကျတဖကျနဲ့ကိုငျပွီး လီးဒဈမွုပျရုံ အကှဲကွောငျးတလြောကျ ရှေ့တိူးနောကျဆုတျ လုပျလိုကျတော့။ “အာ့..အငျးးဟငျးးးကိုကို” သီရိရဲ့အသံလေးကတုနျတုနျရီရီလေး ထှကျလာတယျ။ ကနြောျလညျး ပိပိအပေါကျထဲလီးကို ဖိနှိပျပွီးသှငျးလိုကျတယျ။ လီးဒဈကဝငျသှားတာ သီရီရဲ့ အဖုတျနှုတျခမျးသားတှပေါ လိပျဝငျသှားသလို မွငျရတယျဗြာ။ ွ”ပှတျ..ပလှတျ” ဆိုတဲ့အသံနှငျ့အတူ “အားး ကိုကို.အားကြှတျကြှတျ” သီရိရဲ့အလနျ့တကွားအောျသံနှငျ့အတူ လကျကတှနျးထုတျတယျ။ လီးကသုံးလကျမခနျ့ သီရိအဖုတျထဲလီးက တငျးကွပျစှာဝငျသှားတယျ။ “ဗစြျ..ဗစြျအသံနှငျ့အတူ “အားးလားးလားကိုကိုဖွေးလုပျပါ” “အငျး…..းပါသီရိရယျ” ကနြောျလညျး သီရိသကျသာအောငျနို့ကို ကုနျး၍စို့လိုကျတယျ။ နို့ကိုဘယျရောညာရော အပွနျအလှနျဘကျညီအောငျ့စို့ရငျး လြှာဖြားလေးနှငျ့ ယကျလိုကျတယျ။ ကုနျးစို့ရငျးပငျ သီရိပုခုံးအောကျလကျလြိုပွီး လကျကို ပကျလကျထားကာ ပုခုံးကိုဆှဲကိုသျလိုကျတယျ။ သီရိကတော့ အဖုတျမှာလီးဝငျရငျး နို့စို့ခံရတဲ့အတှကျ နာနရောက သကျသာလာတယျ။ ကနြောျလညျးလီးကိုအဆုံးထိ မသှငျးပဲ ဒဈကွီးနှငျ့အစေ့ကို ပှတျဆှဲပေးပွီး တဖွေးဖွေး ရှေ့တိုးနောကျဆုတျလုပျလိုကျရာ “အငျ့..ဟငျ့..ဟငျ့…ရပွီကိုကို” ကနြောျနောကျထပျနှဈလကျမခနျ့ ထပျသှငျးလိုကျတယျ။ “ဗွိ..ဗွိ..ဖောကျ” “အားးကိုကို…အားးနာလိုကျတာ ကိုကိုရယျ” ကနြောျလီးကအမှေးပါထိုးခှဲပဈလိုကျတာလေ။ ဒဈကားကွီးဆိုတော့ အမှေးကှဲပွီပေါ့ဗြာ။ “ခဏလေးပါသီရီရယျ၊ အပြိုစဈအမှေးပါး ပေါကျသှားလို့ပါ” “အငျး..သီရိသိတယျကိုကို အဲလိုနာမှာစိုးလို့ ကိုကိုကို သီရိမပေးခဲ့တာ” အခုကော ဘာလို့ပေးလဲဟငျ” “ကိုကိုကို အရမျးခစြျလို့” ကနြောျထပျပွီးမသှငျးရဲသေးဘူး။ တငျးကပြျလာတဲ့ အဖုတျညှဈအားကို ကနြောျခံစားရပွီ။ နောကျဝငျလာမယျ့လီးအတှကျ ကွောကျလနျ့ပွီး ညှဈလသေလား ကောငျးလှနျးလို့ ညှဈလသေလားတော့ သိတော့ဘူး။ ခဏလေးရပျကာ နို့ကိုကုနျးစို့လိုကျတယျ။ ခဏတာဝဒေနာလေးခံစားပွီး နောကျမှာတော့ “ရပွီကိုကိုသီရိခံနိုငျပွီ” သီရိခံနိုငျပွီဆိုမှ ကနြောျကနြျရှိတဲ့လီးကို သှငျးလိုကျတယျ။ ကနြောျဆီးခုံနှငျ့ သီရိဆီးခုံကပျသှားတဲ့အထိ ဖိကပျလိုကျတယျ။

ဂေါျလီသီးလို ခြုပျရိုးကဘုတှကေ သီရိအဖုတျနံရံတလြောကျ ပှတျဆှဲလို့နတေယျ။ “အာ့..ကိုကိုရယျ…အာ့.၊သားအိမျမြားထိလသေလားကိုကို အထဲကအောငျ့သှားတယျ” “မထိပါဘူးသီရိရယျ.အစမို့ပါကှာ.. ကိုကိုဆကျလိုးတော့မယျနောျ” “အငျးလိုးလကေိုကို” ကနြောျလညျး လီးကိုတဈလက်ခခနျ့ခနြျပွီး အသှငျးအထုတျမှနျမှနျနဲ့ အသားကလြေးကငြျ့လိုးလိုကျတယျ။ “ဗစြျ..ဗစြျ ဗစြျ..ဘှတျ..ဖတျ..ဖတျ” “အာ့အငျ့..ဟငျးးးဟငျးး” သီရိကတော့မကြျလုံးလေးစုံမှိတျပွီး အောကျနှုတျခမျးလေးကိုကျကာ ညညျးတှားနတေယျလေ။ “အာ့..ရှီးးရှီးမွနျမွနျလေးလုပျပေးပါ ကိုကို” ထိနျးပွီးလိုးနတေဲ့ကနြောျဝမျးသာသှားပွီး မွနျွမျနျလေးလိုးလိုကျတယျ။ ကနြောျရဲ့ဆောငျခကြျမှာ သီရိအဖုတျနှုတျခမျးသားတှေ လိပျဝငျသှားမတတျ ဖွဈသလို ပွနျထုတျခြိနျမှာလညျး အုံလိုကျကွှတကျလာသလို လီးဒဈကွီးက ဆှဲယူလာတယျ။ လီးဝငျခကြျတဗြိ.ဗြိ တဇှပျဇှပျမွညျနသေလို ဆီးခုံခငြျးထိသံက တဖနျးဖနျးမွညျနပွေီ။ သီရိရဲ့အောျညညျးသံလညျး ပိုကယြျလာတယျ။ “အားးရှီးးရှီးးကိုကိုရယျ..အာား” “သီရိကောငျးရဲ့လား” “အားအရမျးကောငျးတယျကိုကို.. အား.. ရှီး… ကွမျးကွမျးလေးလုပျပါကိုကို. သီရိပွီးခငြျနပွေီ” ကနြောျခစြျသူလေးနာမှာစိုးလို့ ကွမျးကွမျးမလုပျခဲ့တာ။ ခစြျသူသာ တောငျးဆိုလို့ကတော့ ကုတငျကြိုးပစဆေိုတဲ့ ကနြောျသီရိပုခုံးကိုဆှဲကိုငျပွီး ကွမျးလိုကျတယျ။ သီရိကလညျး ကနြောျ့ခါးကိုဆှဲပွီး အောကျကပငျ့လာတယျ။ သီရိရဲ့ လကျသညျးခြှနျတှလေညျး ကနြောျ့အသားကို စူးနဈဝငျလာတယျ။ အဲလိုဖွဈလေ စိတျကွှလဖွေဈပွီး တဘိုငျးဘိုငျး တဒိုငျးဒိုငျးမညျအောငျ လိုးလိုကျတယျ။ “ဖနျးးဖနျးးဖနျး..ဗြိ.ဗွိ..ဘှတျ.ဖနျးးးဖနျး” အား..ကိုကိုသီရီပွီးပွီအားးး” သီရိကအကွောဆှဲသလို တခကြျနှဈခကြျခနျ့တှနျ့ကာ ငွိမျသှားပမေယျ့ ကနြောျကတော့ မပွီးသေးဘူး လိုးလို့ကောငျးဆဲ။ သီရိပွီးသှားတော့ အရညျတှထှေကျလာတာကွောငျ့ သီရိအဖုတျက အမွှုပျတှပေါထလာတယျ။ လိုးရတာလညျး အရမျးကောငျးလာတယျ။ နောကျထျငါးမိနဈခနျ့ ဆကျလိုးတော့ ကနြောျသုတျတှေ သီရိအဖုတျထဲ ပနျးထညျ့လိုကျပမေယျ့ ကနြောျလီးက နညျးနညျးမှ မညိုးသေးပါဘူး။ “အား ကိုကိုခဏလောကျနားပါအုံး ကိုကိုရပွ.ီ.. ရီအဖုတျနာလှပွီ” ကနြောျအခစြျလေးသီရိကိုသနားလို့သာ ခဏရပျပေးလိုကတယျ။ လီကတော့ တောငျနဆေဲလေ။ ခဏတာရပျပေးလိုကျတော့ “အာ..ကိုကိုပွီးသှားပွီမဟုတျဘူးလား” ကနြော့ရဲ့တောငျနဆေဲလီးကိုကွညျ့ပွီးသီရိကပွောလာတယျ။ “သီရိအမွငျပဲလေ ကိုကိုမပွီးသေးဘူးကှာ” “အာ သီရိတော့ခဏနားခငြျတယျကိုကို” “နား..လေ အခစြျ..ဒါပမေယျ့ကိုကို မပွီးသေးဘူးနှောျ” “အငျးပါ.သီရီသနျ့ရှငျးရေးလုပျခငြျတယျ” “လာလကေိုကိုလုပျပေးမယျ” ကနြောျရခြေိုးခနျးဘကျကို သီရိလကျကှဲဆှဲရငျး ခေါျလာခဲ့လိုကျတယျ။ ရခြေိုူခနျးထဲ water heater လေးကို ဖှငျ့ပွီးရနှေေးလေးနှငျ့ သနျ့ရှငျးရေး လုပျပေးလိုကျတယျ။ “”အာ ကိုကိုကလညျးသီရိဘာသာလုပျပါ့မယျ” “ရဘူး ကိုကိုကလုပျပေးခငြျတာလေ” “အငျ့အငျး..ကှာ ရှကျတယျ၊သီရိဟာလုပျပေးနဲ့၊ ကိုကိုဟာအရငျလုပျပေးလိုကျမယျ.လာခဲ့” သီရိကနြော့လီးကွီးကိုကိုငျပွီး ရနှေေးစပျထားတဲ့ ရဖွေငျ့ ယုယုယယဆေးပေးတော့ ကနြောျလီးက ပိုပွီးမာလာပွနျတယျ။ “အာ ကိုကို မာလာပွနျပွီ၊တောျတောျဆိုးတယျ” “ဟငျးးဟငျးးးသီရိအဲလိုကိုငျပေးတော့ အရမျးထလာတာလေ” “မလှယျဘူးကှာ ဒီနေ့တော့အသကျတောငျ အိမျပွနျပါ့မလးမသိတော့ဘူး” “အမြားကွီးမလုကျပါဘူးကှာ သူပြော့သှားရငျ ရပျလိုကျမယျ” “အငျးးးးပါ..ကိုကို့သဘော…ကိုကိုက လညျး စပွီးပဲလုပျပွီးပွီပဲလုပျပေါ့”” သီရိကဆပျပွာဘူးရညျလေးညဈရငျး ကနြောျ့လီးကို သခြောတိုကျခြှတျပေးတာ ဖငျကွားရော ဂှေးဥတှပေါ ပွောငျအောငျဆေးလိုကျတယျ။ “ကဲရပွီကိုကိုအိပျခနျးထဲကပဲစောငျ့တော့” ကနြောျလညျးသီရိကိုကုတငျပေါျက စောငျ့နလေိုကျတယျ၊ ခဏနတေော့ သီရိရောကျလာပွီး ကုတငျပေါျလှမျးတကျလိုကျကာ လှဲနတေော့ ကနြောျက သီရိကိုလှမျးဖကျပွီး နမျးလိုကျတယျ။ သီရိလညျးပွနျနမျးပွီး ကနြောျနှငျ့ သီရိလြှာတိုကျပှဲစနတောပေါ့။ ကနြောျလကျကတော့ ဝကျမွီးလိုပဲ လှုပျရှားနလေိုကျတယျ၊၊ လုပြိုသိုး ကနြောျအတှကျကတော့ လိငျဆကျဆံရေးကို ကွုံဖူးနတောကွာပါပွီ လိုးလညျးလိုးနိုငျတယျ၊ အကွာကွီးလညျးလုပျနိုငျတယျ။ လိုးပွီးရငျ စှဲစှဲလနျးလနျးကနြျတဲ့ သဘောတှကွေောငျ့ ဇယားကပျမှာ စိုးလို့ ကနြောျရှောငျလိုကျ စားလိုကျပေါ့။ အခုက သီရိကိုတကယျလညျးခစြျမွတျနိုးပွီး လကျထပျယူမှာမို့ အိမျကိုအပါခေါျလိုးတာပါ။ သူ့ကိုလညျး စှဲလနျးနအေောငျ ကနြောျလိုးမှာပါ။ အလိုးမခံဖူးသေးတဲ့ သီရိအခုဆို ကနြောျ့အလိုကြ ဖွဈလာပွီလေ။ ကနြောျက သီရီကိုဖကျပွီး လညျတိုငျလေးကို နမျးလိုကျ နားရှကျကလေးကို ဖွေးဖွေးကိုကျလိုကျနဲ့ဆှပေးနတောပါ။ အခြို့မိနျးကလေးတှရေဲ့ ကာမစိတျဖွဈစတေဲ့နရောဟာ မတူဘူးလေ။ တခြို့က လညျတိုငျလေးကိုနမျးရငျ ကာမစိတျက အရမျးကွှလာသလို၊ တခြို့ကလညျး တကိုယျလုံးပှတျသတျပေးရငျ စိတျတှအေရမျးထတယျ။ တခြို့ကလညျး နို့စို့ပေးရငျအရမျးကွိုကျတတျတယျလေ။ သိရီအကွိုကျမှနျးဆရငျး ကနြောျကနြောျသီရိရဲ့ ကာမစိတျကို အသဈတဖနျနှိုးဆှဖို့ လုပျလိုကျတယျ။ သီရိလညျး ကနြော့လီးကိုကိုငျဆှပေးပွီး “အငျ့..ဟငျးးးးကိုကိုရယျသီရိပွနျဖွဈလာပွီကှာ” “သဲလေး ကိုကိုပွနျမှုတျပေးခငြျတယျကှာ” “ကိုကိုသဘောပါကိုကို” “သီရိကောမကွိုကျဘူးလား” “ပွောစရာလိုလို့လားကိုကိုရယျ၊ အားလုံးကွိုကျကွမှာပဲလေ” ကနြောျလညျးနောကျတဈကွိမျအတှကျ သီရိပိပိကိုဒုတိယံပိ ယကျရမှာပေါ့ဗြာတယျ။ ဒီအခေါကျကတော့ ဆပျပွာရနံ့လေး သငျးသငျးမှေးနတေယျ။

ဒါပေမယ့် ကျနော့်အတွက်တော့ အဲဒါဟာ စိတ်အနှောက်အယှက်ပါပဲ။ ပိပိအနံ့နှင့်တူမှ အရသာရှိတယ်။ မွှေးပြီးအေးစက်နေရင် အရသာပေါ့တာပေါ့ဗျာ။ ပိပိရနံ့ သင်းသင်းလေကသာ ကျနော့်ကို ဆွဲဆောင်နိုင်တာ။ ဒီတစ်ခါတော့ ပိပိကိုသေသေချာချာလေး ယက်လိုက်ဖို့ သီရိခါးအောက် ခေါင်းအုံးခုဖို့အတွက် “ချစ်လေး….သဲခါးအောက်အုံးခံလိုက်မယ်လေ” “အင်းလေကိုကိုအဆင်ပြေသလိုလိုက်ပေါ့” အဲဒါဆိုခါးကြွပေး” သီရိလည်းခါးကိုကြွပေးတဲ့အတွက် ကျနော်ခေါင်းအုံးတစ်လုံးယူကာ သီရိခါးအောက်ထိုးထည့်လိုက်။ အနေအထားကတော့ ရွှေငါးပျော့။ သီရိပိပိက ပိုပြီးကြွလာတယ်။ ဖြူဖွေးနေတဲ့ အသားအရည်က အခုတော့ ကျနော့်ကြောင့် နီရဲနေတာပေါ။ လိုးချက်ပြင်းပြင်းဒဏ်ခံလိုက်ရတဲ့ ပိပိအာနီရဲလို့ နေတယ်လေ။ ကျနော်လည်း သီရိခြေကို အပေါ်တွန်းတင်တော့ သီရိကလက်နဲ့ လှမ်းဆွဲလိုက်တယ်။ အဲဒီအခါမာ သီရိရဲ့ပိပိသာမက စီရိရဲ့ဖင်နီနီလေးပါ ပေါ်လာတယ်။ တဏှာစိတ်တွေ မွန်ထန်နေတဲ့ ကျမော်အတွက်ကတော့ အကြိုက်ပေါ့၊၊ ကျနော်စိုဝကနေပြီး့ ပိပိအကွဲကြောင်းတစ်လျောက် ယက်လိုက်တယ်။ သီရိတကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားတယ်။ ဘယ်လိုမှ ထင်မထားတာလေ။ “အားးးးကိုငိုရယ်..ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ” ကျနော်စအိုဝနီနီကလေးကိုလျှာနှင့် ထိုးမွှေလိုက်တယ်။ “အာ……ရှီးးးးအားးးးးအမလေးးးးးး” သီရိတစ်ယောက်လိမ့်နေအောင်ခံစားနေရတယ်။ စအိုဝနီနီလေးကို အယက်ခံလိုက်ရတဲ့ခံစားမှုက ကတဟ၌ဏှာစိတ်ကို ပြင်းပြစေတယ်။ ပိပိထဲက အရည်တေ့စီးကျလာတယ်။ ကျနော်ပိပိကို အလှည့်ပေးပြီး နှုတ်ခမ်းသားအား လက်နှင့်ဖြဲကာ လျှာနှင့်အတွင်းနံရံကို မွှေလိုက်တယ်။ “အ အ…..အာ့အာ့…အားးးးးးရှီးး” သီစိတစ်ယောက်တဆတ်ဆတ်တုန်သွားပြီး တအာ့အနှင့်ညည်းညူနေတော့တယ်။ “အာ့ကိုကို.တော်ပြီကွာ..အားးသီရီသေလိမ့်မယ်” ကျနော်လည်းရပ်မပေးဘူး အစေ့ကိုတပြွတ်. .ပြွတ်စုပ်လိုက်တယ်။ “အားလားးလားးဝိုးးးတော်ပြီအားးးးးကိုကို အိုးးး” သီရီတစ်ယောက်အခံနိုင်တဲ့အဆုံး အသည်းအသန်ရုန်းကန်ပြီးထလာတယ်။ “အာ..ကိုကိုတော်ပါတော့ဆို” “ဘာဖြစ်လို့လဲ..ချစ်” “အာ….ဘယ်လိုကြီးဖြစ်မှန်းကိုမသိဘူး၊ အသည်းတွေအူတွေ ပြုတ်ကျသွားသလို တလှပ်လှပ်နဲ့ကွာ” “ဟားးးဟားးကိုကိုအဲလောက်တောင် ကျွမ်းသလားကွာ” “လာခဲ့သူများကိုနှိပ်စက်တာ ကိုကိုလည်း ပြန်ခံစားရမယ်” “ရပါပြီသဲရဲ့ ကိုကိုလိုးချင်ပြီ” “မရဘူး.သူများခံရသလိုခံရမယ်လာ. အိပ်.” ကျနော်လည်းလှဲအိပ်လိုက်တယ်။ သီရိက “လာလေ..တင်ပါးအောက်ခေါင်းအုံးခံ သီရိတုန်းကလိုပြန်လုပ်မှာ” ကျနော်လည်းခါးကိုပြန်ကြွပေးလိုက်တယ်။ သီရိက ကျနော့်ခါးအောက် ခေါင်းအုံးထိုးထာ့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ “ခြေထောက်မိုးပေါ်ထောင်ပေး” ကျနော်ခြေထောက်တွေမြှောက်ပြီးဒူးကွေးကာနေလိုက်တယ်။သီရိကကျနော့်ပေါင်ကြားခေါင်းထိုးဝင်ပြီးလီးကိုစစုပ်တယ်။ဒီတစ်ခါတော့မသီရိကျနော့်ကိုလက်စားချေခန်းပေါ့ဗျာ။ကျနော်အော်ရပြီလေ။ပထမအခေါက်တာရှက်ရွံ့နေပေမယ့်ဒီတစေ်ခေါက်တော့လီးဒစ်တွေကိုလျှာနှင့်ယက်တယ်ဂွင်းတိုက်ပေးသေးတယ်ဗျ။ပါးစပ်ထဲလီးငုံပြီးရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်တယ်။ “အားးးအရမ်းကောင်းတယ်ကွာ” ကျနော်လည်း တအအားနှင့် ဖီးတွေအရမ်းကောင်းနေတာပေါ့ဗျာ။ လီးထိပ်ဝကို လျှာနှင့်ထိုးထိုးမွှေတယ်ဗျ။ လီးစုပ်ပေးရင်း ဂွေးဥကို ဖွဖွလေးညှစ်ပေးတယ်။ ကျနော့်လီးက အစွမ်းကုန်တောင်လာတယ်။ သီရိက လီးစုပ်နေတာကိုရပ်ပြီး ဂွေးဥလေးကို တချက်တချက်စီစုပ်လိုက်လုပ်တယ်ဗျ။ အတွေ့အကြုံရှိတဲ့ ကျနော်အသားတွေ တဆတ်ဆတ်တောင်တုန်တယ်ဗျ။ “အားးလားးလားသီရီရယ်..အူးးး..အင်းးးးး” “သီရိလေကျနော့်ဂွေးဥကိုယက်ပြီး တွန်းတင်ကာ ဖင်ကိုယက်တယ်ဗျာ။ ကျနော်ပြီးချင်သလိုတောင် ဖြစ်လာတယ်။ သုတ်တွေအရမ်းတိုးသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ လီးကိုသုတ်တိူးချက်က တဒုတ်ဒုတ်မြည်တယ်ဗျာ။ “အားးရပြီ သဲကိုကိုပြီးသွားလိမ့်မယ်.. ကိုကိုထပ်လုပ်ချင်သေးတာ” “ဟင်းးးးဟင်းးသိပြီလားသူများကိုနှိပ်စက်သလို ပြန်ခံရမယ်ဆိုတာလေ” “အေးပါကွာ… ကြောက်ပါပြီ” သီရိအလိုကျပြောလိုက်တယ်။ သူမကျေနပ်လို့ ပါမစ်ပိတ်ရင် ငတ်ရမှာလေကြောက်ရတယ်။ လင်မယားမှ မဖြစ်သေးတာလေ။ “သီရီ..ချစ်လေးကုန်းပေးကွာ” “အင်းကုန်းပေးမယ်လေ။ဘယ်လိုကုန်းရမလဲ” “ကုတင်စွန်းကုန်းပေး၊ကိုကိုအောက်ကနေလိုးမှာ” သီရိလာ်းကုတင်စွန်းကုန်းပေးတယ်။ သီရိကုန်းပေးတော့ ဖင်ဝိုင်းလေး သီရိရဲ့အနောက်ပိုင်းက အရမ်းချစ်စရာကောင်းလှတယ်။ ကျနော်လည်း ကုတင်နားကပ်ပြီး သီရိအနေအထား နည်းနည်းပြင်လိုက်တယ်။ ပြီမှ ဖင်ကြားလီးကို အပေါ်တင်ပြီး လေးငါးခါပွတ်တိုက်လိုက်တယ်။ သီရိနည်းနည်းတုန်လှုပိသွားပြီး “ကိုကိုနှော်..သီရိဖင်မခံဘူးနှော်၊ တော်ကြာဖင်ပြဲသွားလို့ဒုက္ခရောက်ရမယ်” “ကိုကိုမလုပ်ရက်ပါဘူး သဲရယ်” ပါးစပ်ကသာပြောတာ စိတ်ထဲမှာတော့ လက်ထပ်ပြီးလို့ကတော့ တွေ့မယ်လို့ ကြိမ်းလိုက်တယ်။

ကျနောိနှင့်တွေ့တဲ့ ဆော်တိုင်းက ဖင်လိုးခံတာကြိုက်ကြလို့ ဇော်မိုးလို့တောင် မခေါ်တော့ ဖင်လိုးကောင်ချစ်စနိုးနဲ့ ခေါ်ကြတာလေ။ ကျနော်စိတ်ထဲ ကြိမ်းဝါးရင်း သီရိအဖုတ်ထဲ လီးခေါင်းမြှုပ်အောင် ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ သီရိတချက်ကလေးတုန်သွားတယ်။ ဖြေးဖြေးလေးပဲ တရစ်ချင်းသွင်းတယ်။ လီးကဗျစ်.. ဗျစ်နှင့်တရစ်ချင်းတိုးဝင်သွားတယ်။ “အာ့ကိုကို.အောင့်တယ်.ဖြေးဖြေးးကွာ’” “အေးပါသဲလေး” သိတယ်လေ ဒီပုံစံကစစလိုးရင်း အောင့်တက်တာ သဘာဝပဲ။ အတွေ့အကြုံရှိတဲ့ ကျနော်က သီရိကြောက်မသွားအောင် ဖြေးဖြေးလေးလိုးရင်း စအိုဝကလေးကို လက်သည်းနှင့် မထိတထိလေး ခြစ်ပေးရင်း သီရိတစ်ယောက် တဏှာစိတ်တွေထလာအောင် ထပ်ပြီးနိုူဆွလိုက်တယ်။ ဖင်ကို မထိတထိလေးလက်သည်းနှင့် ခြစ်ပေးလိုက်တဲ့အခါ သီရိစိတ်တွေထန်လာပြီး အော်ညည်းလာတယ်။ “အာ့. အင်းးဟင်းးးဟင်းးးကိုကို” ကျနော်တဖြေးဖြေးနှင့် သီရီခံနိုင်မှန်းသိလာတော့ အရှိန်လေးထပ်တင်လိုက်တယ်လီးကဇွိ ဗျိ ဗျစ်ဗျစ်နှင့် ထိုးဝင်လိုက်ထွက်လာလိုက်ပေါ့။ “အင်းးဟင်းးးး ကိုကို ကြမ်းကြမ်ေးဆောင့်ကွာ” သိတယ်လေအဲလိုဖြစ်လာအောင် တမင်လုပ်ထားတာ။ စအိုဝကိုလက်သည်းနှင့် ခြစ်လေ အားမလိုအားမရ စိတ်တွေဖြစ်လေ ဖြစ်အောင်လုပ်ထားတာ သီရီကကြမ်းကြမ်းလေး လိုးခိုင်းတော့၊ စအိုဝကိုခြစ်နေတဲ့လက်ကို နေရာပြောင်းပြီး သီရိခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကိုကိုင်ပြီး ဝုန်းလိုက်တယ်။ ကုတင်ဘောင်တောင် တကျွီကျွီမြည်တယ်ဗျာ။ လိုးချက်က တဖန်းဖန်းမြည်နေသလို လီးဝသ်ချက်ကလည်း ဘွတ်ဘွတ်မြည်လာတယ်။ “အားးးးကောင်းတယ်..ကိုကို” “ဇွိ..ဗျိ..ဗျစ်..ဗျစ်…..ဗွက်..ဘွတ်..ဖန်းးဖန်းးးးဖန်းး” “အားကိုကို…အိုး..အားးရှီးးးရှီးးး” နှာမှုတ်သံနှင့်အတူ သီရိတစ်ယောက်ပြီးတော့မယ်။ ကျနော်လည်း အဆက်မပြတ်တွန်းလိုးရင်း သီရိခါးကို တင်းတင်းဆွဲကိုင်ပြီးလိုးတယ်။ ဆောင့်ချက်တွေပြင်းလွန်းလို့ သီရီတင်ပါးတောင် ဖြူဖွေးတာကနေ ပန်းရောင်ကပြေးလာတယ်။ တဖြေးဖြေးနှင့်နီလာတယ်။ ကျနော်လည်း မိနစ်နှစ်ဆယ်ကျော်လိုးလိုက်တယ်။ သီရိက အားမရှိတော့ဘူး သူကပြီးသွားလို့ ဒူးခွေနေပြီ။ ငါးမိနစ်လောက်အဆက်မပြတ်လိုးရင်း လီးကို အဆုံးထိကပ်ကာ သုတ်တွေပန်းထည့်လိုင်တယ်။ သုတ်တွေကုန်အောင် ပန်းထည့်လိုက်ပြီးတော့ သီရိခါးကိုလွှတ်ချလိုက်တယ်။ သီရိက ကျနော်လွှတ်လိုက်တော့ ကုတင်ပေါ် မှောက်လျက်ကျသွားတယ်။ ကျနော်လည်း သီရိဘေးနားကပ်ပြီး “ချစ်လေး..အိုကေရဲ့လား” “အားကိုမရှိတော့ဘူးကိုကိုရယ်” ဖျော့တော့တော့လေသံနှင့်ပြောလေတော့ ကျနော်ရယ်ချင်သွားတယ်။ “ကဲသဲခဏနားအုံး ကိုကိုစားစရာသောက်စရာတွေ ပြင်လိုက်ဦးမယ်” “အင်းပါကိုကို” ကျနော်စားစရာသောက်စရာတွေပြင်ပြီးတော့ အိပ်ခန်းဘက်လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ကိုယ်တုံးလုံးနှင့် သီရိကတော့ အိပ်ပျော်နေဆဲပါပဲဗျာ။ အေးကွန်းဖွင့်ထားတဲ့ အခန်းမှာ သီရိအအေးမိနေမှာစိုးတော့ စောင်လေးခြုံပေးတော့ သီရိလန့်နိုးသွားတယ်။ “ဟင်..ကိုကို” ဆိုပြီး ကျနော့်ကိုလှမ်းဖက်တဲ့အတွက် ကျနော်ပြန်ဖက်လိုက်ကာ နဖူးလေးကို အနမ်းတပွင့်ခြွေလိုက်ပြီး “ဟော ချစ်လေးနိုးသွားပြီလား” “အင်းကိုကို ” “ထလေ သီရိ..စားလို့ရပြီ” “အင်း..ကိုကိုထူမှထမှာ” ကျနော်ထပ်ပြီးအနမ်းလေးပေးရင်း သီရိကို အိပ်ရာပေါ်ထူမတ်ပေးလိုက်တော့ “ကိုကိုသီရိအဝတ်အစားတွေပေးကွာ” သီရိကခေါင်းက ဆံပင်ကိုသပ်ချရင်းပြောတော့ “နေအုံးစီရိရဲ့ကိုကို အကျီၤနှင့်ပုဆိုးခဏ ဝတ်ထားပါလား” “အင်းးကောင်းသားပဲကိုကို” ကျနော် ပုဆိုးနှင့်ရှပ်တစ်ထည်ပေးလိုက်တယ်။ သီရိလည်း ယူဝတ်လိုက်တယ်။ ကျနော့်အဝတ်အစားလေးနှင့်လည်း သီရိက ဆွဲဆောင်မှုအပြည့်ရှိတယ်ဗျာ။ “လာလေ ချစ် ထမင်းသွားစားမယ်” “နေပါဦး ကိုကိုသီရိရေချိုးခန်းဝင်လိုက်မယ်” သီရိရေချိုးခန်းကထွက်လာတော့ မျက်နှာသစ်လာတယ်။ ကျနော်သဘက်တစ်ထည် လှမ်းပေးရင်း “ရော့လေ ချစ် မျက်နှာသုတ်လိုက်တော့” “အင်းပါကိုကို” ဆိုပြီးသီရိသဘက်ကိုလှမ်းယူရင်း မျက်နှာနှင့်လက်တွေကို သုတ်လုက်တယ်။ ပြီးမှကျနော့်ကို “ရော့ကိုကိုသိမ်းလိုက်တော့” ကျနော်လှမ်းယူရင်း သီရိကိုလက်ဆွဲကာ ထမင်းစားခန်းသို့ ခေါ်ယူလိုက်တယ်။ ထထမင်းစားပြီးတော့ “အခုမှပဲနေသာတော့တယ် ကိုကိုရယ်” ဗိုက်ပြည့်သွားတော့ အားအင်တွေပြန်ပြည့်လာသလို ခံစားရတယ်။ အချိုပွဲလေးစားပြီး “ချစ်လာကွာ အိပ်ခန်းထဲသွားရအောင်” “အင်းခဏတော့အနားယူကြမယ်” “အွန်းးးးးးခေါ်ပြန်ပြီကွာကြောက်လာပြီ” “မကြောက်ပါနှင့် သဲကလည်း ကိုက်မစားပါဘူး၊ ချစ်ရုံလေးပဲ” “အေးဒါကိုကြောက်တာ လူလည်းထူပူနေပြီ” “ဟားးးးးးးးဟားးးးး” သီရိကိုအိပ်ခန်းထဲခေါ်လာပြီးအိပ်ရာပေါ်လှအိပ်ရင်း “သီရိရယ် အိမ်မပြန်နှင့်တော့ကွာ” “အာ ဘယ်ဖြစ်မလဲ မာမီဆူလိမ့်မယ်” “”သီရိ..ကိုကိုတို့လက်ထပ်ရအောင်လေ” “သီရိငယ်သေးတယ်ကိုကို ကျောင်လည်း ပြီးသေးဘူး.. နောက်ပြီးသီရိက လုပ်ချင်တာတွေ အများကြီးရှိသေးတယ်” “အင်းပါကွာ သီရိရယ်.. ကိုကိုက အတူတူနေချင်လှပြီ” “ဟင်..အခုလည်း အတူတူနေတာပဲမဟုတ်လား” “ချစ်ကလည်းကွာ အခုလိုနေရတာအားမရဘူးလေ” “အားရအောင်နေလေ ကိုကို” “အင်းတကယ်နော် ” “အင်းးဒီနေ့တော့ ကိုကိုနေချင်သလောက်သာနေ၊ ကိုကိုအကြိုက်သီရိနေပေးမယ်သိလား” “အဲလိုအလိုက်သိလို့ပိုချစ်ရတာ” “အွန်းးးးးကိုကိုနဲ့ချစ်တာ မလွယ်ဘူး၊ နောက်ထပ်မရဘူးသိလား” “ဟာကြာ.သဲကလဲ” ကျနော်နောက်ထပ်အစပြုနိုင်အောင် သီရိကို နမ်းလိုက်တယ်။

“တော်တော့ ကိုကိုသီရိနှုတ်ခမ်းတွေထူပူနေပြီ၊ လည်ပင်းမှာလည်း အကွက်တွေထနေတယ်၊ နောက်ပြီး သီရိနို့တွေလည်း ကျိမ်းနေပြီ၊ ကိုကို.ကိုလုပ်ပေးမယ်” သီရိအဝတ်အစားတွေချွတ်လိုက်ပြီး. ကျနော့်လီးကို စုပ်တယ်။ တဖြေးဖြေးနှင့်သီရိလီးစုပ်တာ ကျွမ်းကျင်လာတယ်။ လီးကိုတပြွတ်ပြွတ်နှင့် စုပ်ပေးနေတယ်။ ကျနော်လည်း လီးက အရမ်းတောင်လာပြန်တယ်။ တဏှာစိတ်က ပြင်းပြလာလို့ သီရိပိပိကိုမှုတ်ချင်လာတော့ “သဲ ကို့မျက်နှာအပေါ်ခွလိုက်ပါလား” “အာ မလုပ်ရဲဘူး” “လုပ်ပါကွာ ကိုအရမ်းဆန္ဒတွေပြင်းလာလို့ပါ” “ကန့်တော့ကိုကိုသီရိတက်ပေးမယ်” သီရိကကျနော့်အပေါ်ကားယားခွကာ မျက်နှာပေါ်တက်ထိုင်တယ်။ ကျနော်လည်း သီရိဖင်ကို လက်နှစ်ဘက်နှင့်မကာ အဖုတ်ကိုပါးစပ်နှင့် နေရာကျအောင် လုပ်လိုက်ပြီး ယက်လိုက်တယ်။ ကားယားခွထားရတော့ သီရိပိပိဟာ နည်းနည်းဟနေတာ။ သီရိဆီကထွက်တဲ့ အရည်တွေပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတယ်ဗျ။ မြိုလည်းချထပ်ယက်ပေါ့။ “ပလပ်..ပလပ်…ပလပ်” “အာ့..အင်းးဟင်းးဟင်းးးးးး” သိရီဆီကညည်းသံတွေထွက်လာတယ်။ လျှာနှင့်အားရပါးရ ယက်လေ မေးကသီရိဖင့်နှင့် အဖုတ်ကြားထိလေ၊ အရည်တွေလည်း တစက်စက်ကျလေ။ ကျနော်လည်းမြိုချလေ။ သီရိကို ရှေ့နည်းနည်းရောက်အောင်ပို့ရင်း သီရိဖင်ကိုပါ ယက်လိုက်တယ်။ စအိုဝလေးက စူတူတူလေးဖြစ်နေတာလေ။ “အားးးကိုကို အရမ်းကောင်းတယ်ကိုကိုရယ်” သီရိဆီကညည်းသံတွေထွက်လာလေ။ ကျနော်ကြမ်းကြမ်းယက်လေပါပဲ။ သီရိအသံတွေ ဆူညံနေတာလေ။ နောက်ဆုံးသီရီအစေ့ကို အောက်ကနေပြီး ကလော်ပြီးလျှာနှင့်ထိုးတော့ “အားးဟားးးဟားးးးအရမ်းကျိမ်းနေပြီ ကိုကိုတော်ပါတော့ သီရိမနေတတ်တော့ဘူးကွာ.. အင်းးဟင်းးးးအားးး” သီရိရပ်ခိုင်းတော့ ကျနော်လည်းရပ်လိုက်တယ်။ “သဲ..ကိုကိုအပေါ်ကတက်ပြီးလုပ်ကွာ” “အင်း..လုပ်ကြည့်မယ်ကိုကို” သီရိအောက်ကိုရွှေ့သွားပြီး ကျနော့်အပေါ်က ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ လီးကိုကိုင်ပြီး ပိပိနှင့်တေ့ကာထိုင်ချလိုက်တယ်။ “ဗျစ်..ဗျစ်..ဗျစ်” “အာ့…” ဆိုပြီးတချက်ကြွလိုက်ကာ သီရိထက်ထိုင်ချတယ်။ သီရိမျက်နှာလှမ်းကြည့်တော့ မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ပြီးဇိမ်ယူနေတာ။ ပြီးတော့မှ သီရိက ြမ်ြမ်လေးလုပ်တယ်။ လုပ်ရင်းညောင်းနေရင် ကြိတ်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်တယ်။ သီရိအပေါ်က ဆောင့်ချချက်ကြောင့် လီးကအဖုတ်ထဲတဗျိ.. ဗြိတဘွတ်ဘွတ်တဖန်းဖန်းမြည်လာတယ်။ “အင်းးဟင်းးးဟင်းးး..အားးး” ငါးမိနစ်လောက်လုပ်လိုက်တာ သီရီမောဟိုက်နေတဲ့ အသံကြားတွေကြားလာရတယ်။ “အားးဟင်းး အာတော်ပြီကိုကိုသီရိညောင်းနေပြီ” “အဲဒါဆိုလည်း သီရိကကိုကို့ခြေထောက်ဘက် မျက်နှာမူပြီလုပ်ကြည့်ပါလား” သီရိလည်း အနေထားမှန်အောင်လုပ်လိုက်ပြီး လီးကိုပိပိထဲထည့်လိုက်တယ်။ လူကတော့ ခြေရင်းဘက်လက်ထောက်ပြီး ထိုင်လိုက် ထလိုက်လုပ်ပေးတယ်။ ကျနော်က သူ့တင်သားတွေကို တွန်းတင်လိုက်အောက်သို့ ချလိုက်နှင့် သီရိမညောင်းရအောင် အားကူပေးလိုက်ရင်း လိုးရတယ်။ သီရိဆီက ညည်းသံတွေထွက်လာတယ်။ ညည်းသံတွေထွင်လာသလို သီရိဆောင့်ချက်က ပိုသွက်လာတယ်။ “အာ့…ရှီးးးရှီးးးအာ့အင့်ဟင်းးးးးးးူ” “ဇွိ..ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်” “အားးးးကိုကိုသီရိမရတော့ဘူးးးးအားးး” “သီရိ ဆင်းလိုက်ကိုကိုလုပ်မယ်” သီရိလည်းကျနော့်အပေါ်ကဆင်းလိုက်ပြီး အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်ကလေးအိပ်တော့ ကျနော်သီရိခါးအောက် ခေါင်းအုံးခုလိုက်ကာ ဖင်ကိုအပေါ်ဆွဲထောင်ပြီး အပေါ်စီးကနေ လိုးလိုက်တယ်။ လိုးချက်ကပြင်းလွန်းလို့ လီးဝင်ချက်ကတဗျိဗျိ တဇွိ ဇွိ နှင့်မြည်သလို ဆီးခုံချင်းရိုက်သံတဖန်းဖန်းထွက်နေတယ်။ “ဖန်းးးဖန်းးးးဖန်းးး” “အားးးးအမလေးးအားးးကောင်းတယ်.အားးး” ကျနော်လည်း အားရပါးရလိုးထည့်လိုက်တယ်။ အပျိုစစ်ကို ဒီလိုလိုးရတာ အရမ်းလည်းဖီးရှိတယ်။ လိုးရင် အားနှင့်လိုးနိုင်ပြီးကြာကြာလိုးလေ မိန်းကလေးက စွဲလန်းလေဆိုတော့ နောက်အကြိမ်ရအောင်လို့ အစွမ်းကုန်လိုးနေတာပါ။ သီရိကလည်း ကြမ်းကြမ်းလိုးလေကြိုက်လေ။ အော်ညည်းလေပါပဲ။ “ဖန်းးးဖန်းးးဖန်းးးး” “အားးး..အင့်….ဟင့်..အားးးး” “သဲကောင်းလားး” “ကောင်းတယ်ကိုကို ကြမ်းကြမ်းလေးလိုးပေး” ကြမ်းလေကြိုက်လေအာဂသတ္တိပိုင်ရှင်သီရိ ၊ ကြမ်းကြမ်းလိုးတတ်တဲ့ ကျနော်နဲ့ကက့က်တိ၊ အမြဲလိုးရရင်ကောင်းမှာ။ မြန်မြန်လပ်ထပ်ပြီး အမြဲဒီလိုနေပစ်ချင်တာလေ။ “ကို ကို အားးးးကောင်းတယ်ကိုကို ” ဆီးခုံချင်းပွတ်တိုက်လို့အမွေးတွေ တဗျစ်ဗျစ်မြည်နေသလို သီရီလည်း အရည်တွေထွက်လာတယ်။ အမြုပ်တွေလို ဖြူဖြူအနှစ်တွေဖြစ်နေတယ်။ တဘွတ်.. ဘွတ်မြည်လေပဲ သီရိကခေါင်းအုံးကို လက်နောက်ပြန်လှမ်းကိုင်ရင်း “အားးးအင်းးးးးးဟင်းးးးးးးအားကောင်းတယ်” “ဘွတ် ဖတ် ဖန်းးဘွတ် ဘွတ်..ဘွတ် ” အပျိုအဖုတ်မို့လို့သာလေသံမထွက်တယ်။ တကယ်ဆိုဘွိ ဘွတ်ဆိုတဲ့ လေသံထွက်လောက်အောင် မြန်မြန်လေးလိုးလိုက်တယ်။ ဆီးခုံနှစ်ခလုံး အရည်တွေစိုချွဲနေတာ။ သီရီအဖုတ်ထဲကထွက်တဲ့ အရည်တွေဖင်ကြားထဲအထိ စီးဆင်းသွားနေတယ်။ လိုးချိန်နာရီဝက်နီးပါးလောက် အားရပါးရလိုးလိုက်တဲ့အခါ ကျနော်လည်း သုတ်တွေထွက်သွားတယ်။ သုတ်ထွက်သွားတာတောင် အချက်ငါးဆယ်လောက် မနားတမ်းဆက်လိုးလိုက်တယ်။ သီရိလည်း ပျော့ခွေသွားပြီး မျက်နှာကလေးကို ချောင်ကျသွားတော့တယ်။ အဲဒီဧန့က လိုးတာလေးချီမြောက် လိုးပစ်လိုက်တယ်။ သီရိခင်မျာ လမ်းတောင် ဖြောင့်အောင် မနည်းလမ်းလျောက်နေရတယ်။

အဲကွန်းတတ်ထားတဲ့ အခန်းမှာ အဝတ်ဗလာနဲ့ အချိန်အတော်ကြာကြာနေခဲ့ရတဲ့ သီရိတစ်ယောက် နှာတွေမွှန်လာတယ်။ ရေချိုးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး ချိန်မှာ မျက်လုံးလေးတွေနီရဲသလို နှာပါချေလာတော့ “သဲ..မပြန်နဲ့တော့ကွာ” “မပြန်လို့မှမရတာ ကိုကိုရယ်” “သဲပုံကပြန်လို့ရပါ့မလား” “ရတယ်ကိုကိုမာမီဆူလိမ့်မယ်” “အင်း.ပါကိုကိုလိုက်ပို့ပေးမယ်လေ” “အင်းပါကိုကို” ကျနော်ကားကိုမောင်းပြီးသီရီက အိပ်ပျော်လာတယ်။ သံလျှင်ဘက်ရောက်ပြီး သီရိအိမ်အထိ လိုက်ပို့လိုက်တယ်။ သီရိလည်း ကားပေါ်က ဆင်းလမ်းလျောက်တာ လူမသိအောင် ဟန်လုပ်ပြီး ကြိုးစားလျောက်နေရတယ်ပုံပါပဲ။ ကျနော်အိမ်ပြန်ပြီးရောက်ကြောင်း သီရိဆီဖုန်းဆက်တော့ သီရိဖုန်းမကိုင်နိုင်တော့ဘူး။ သူ့မာမီပြောတာက သီရိနေမကောင်းလို့ အိပ်နေတယ်ပဲဖြေတော့။ ကျနော်လဲ စိုးရိမ်သွားတယ်။ နောက်တနေ့ထပ်ပြီး ဖုန်းဆက်တော့ “သီရိနေကောင်းလား” “မကောင်းဘူးကိုကို” “ကိုကိုလာခဲ့မယ်လေ” “အာ..မလာနဲ့” “ဟာ..ဘာဖြစ်လို့လဲသဲ” “ကိုကို့ကိုမြင်ရင်ရှက်လို့” “အမ်” “ဟုတ်တယ်လေ.ဆေးခန်းသွားပြီး ဆေးသွင်းလိုက်ရတယ်” “ဟားးဟားးအဲလောက်တောင်ပဲလား” “လူလည်းလမ်းကိုမလျောက်နိုင်ဘူး၊ တကိုယ်လုံးကိုက်ခဲနေတာ” “ဟားးဟားးးးးအဲလောက်တောင်ဖြစ်သွားရတယ်လို့ကွာ” “ဟင်းမညှာမတာခလေးကို” “သူပဲကြမ်းမှကြိုက်တယ်ဆိုပြီး” “သွားးမပြောနဲ့ရှက်တယ် ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်” ဆိုပြီးဖုန်းချသွားတယ်။ အဲဒီနေ့ကသာ သီရိမပြန်ခဲ့ရင် ကျနော်ရွှေလက်တွဲပျော်ခဲ့ရမှာကို ကျနော်မသိလို့ အတင်းမတားခဲ့တာပါ။ သီရိကို ဘာလို့လွမ်းနေရလဲ ဆိုတာကတော့ နောက်နေ့သီရိဆီ ဖုန်းဆက်လိုက်ပြီးတစ်ခေါက်တွေ့တယ်။ “သဲနေကောင်းသွားပြီလား” “ဟုတ်..ကောင်းသွားပြီကိုကို” “ကိုကိုမေ့သွားလို့သီရိ ကိုဆေးမဝယ်ပေးလိုက်ရဘူး” “စိတ်ချရတဲ့နေ့မို့သီရိမပြောတာပါ” “သီရိက အဲဒါကိုသိလို့လား” “ကိုကိုကလဲဒီခေါတ်မိန်းကလေးပဲမသိဘဲ နေပါ့မလား” “အင်း ကိုကိုခရီးထွက်ရအုံးမယ်” “ဘယ်လဲကိုကို” “နေပြည်တော်မှာလေ အလုပ်တွေပြန်စမလို့” “ဟုတ် ကိုကို” “အဲဒါသီရိကိုလာပြောတာ” “သွားလေကိုကို” “သီရိနေ့တိုင်းဖုန်းပြောမှာနော်၊ သီရိဘာတွေလုပ်နေလဲဆိုတာ fbကနေ့ တိုင်းကြည့်မှာ” အင်းပါကိုကို” “သီရိ လည်းကျောင်းတက်ရမယ်မလား” “အင်း ကိုကိုလိုက်ပို့မယ်လေ” “မပို့နဲ့ကိုကိုသီရိဆိုင်ကယ်နဲ့သွားမှာ” “အင်းးးးသီရိကိုကိုအရမ်းချစ်တယ်” “အွန်းပါကိုကို” “သီရိကိုကိုကို့ချသ်တယ်တယ်ပြောကွာ” “ချစ်ပါတယ်ရှင့်ချစ်ပါတယ်” “အင်းးးးဟင်းးအာဘွားလေးပေးချင်လိုက်တာ” “လူတွေရှိတယ်ကိုကို” “အေးပါကွာ.မနမ်းပါဘူး ဟီးးဟီးး” “ခစ်ခစ် ခစ်” “ဒါဆိုသွားပြီနှော်” “အင်းးးး”” “ဘိုင့်” ကျနော်အိမ်ပြန်လာပြီးခရီးထွက်ဖို့ပြင်ဆင်ရတယ်။ ကျနော်နှင့်သီရိအတူတူအိပ်ဖူးပြီးပြီမို့လို့ ကျနော်သီရိကို စိတ်ချလက်ချထားခဲ့တယ်။ နောက်ပြီး ကျနော်နှင့်သီရိနီးစပ်ရဖို့ အရေး အလုပ်တွေ အများကြီးလုပ်ပြီးငွေရှာရမယ်လေ။ အလုပ်တွေလုပ်ပြီး ညဆိုသူနှသ့်စကားပြောပေါ့။ သီရိ fbပေါ်မှာတင်တဲ့ ပို့စ်လေးတွေကို like လေးပေးပေါ့ဗျာ။ သီရိဟာ သူဖြစ်တာက ဘလော့ကာ ဖြစ်ချင်တာ။ အောင်မြင်တဲ့ စာရေးဆရာတစ်ယောက် ဖြစ်ချင်တာကို ကျနော်သိတယ်။ ဒါပေမယ့် စာရေးတယ်ဆိုတာ မလွယ်ဘူးလေ။ အကောင့်အသစ်တွေဖွင့်ပြီး online မှာ စာရေးဖို့ ကြိုးစားနေခဲ့တယ်။ ကျနော်က အကောင့်သစ်တော့ သိတယ်။ နောက်ထပ် သူဘာလုပ်တယ်ဆိုတာတော့ မသိဘူး။ သီရိပင်ကိုယ်စရိုက်က လွတ်လပ်ပေါ့ပါးပြီး ပျော်ပျော်နေတတ်တာပဲ ကျနော်ကသိခဲ့တယ်။ ကျနော်အရင်ကသာ ရှုပ်ပွေခဲ့ပေမယ့် သီရိနှင့်အတူတူအိပ်ပြီးကတည်းက ဘယ်သူနှင့်မှ မပတ်သက်တော့ဘူး မှန်သောသစ္စာပါ။ သီရိကို တကယ်လည်းချစ်တယ်။ တစ်လလောက် နေပြည်တော်နေ.ပြီး ရန်ကုန်ပြန်လာ။ သီရိနှင့်တွေ့တယ်။ ဟိုတယ်ခေါ်မရတဲ့အတွက် သီရိနှင့်ကျနော်ထပ်ပြီး မလုပ်ဖြစ်ပါဘူး၊ သူလည်း ခလေးတွေစာပြရတာ တဖက်သင်တန်းတက်ရတာ တဖက်နှင့်ဆိုတော့ သူလည်း အလုပ်မအားပါဘူး။ အိမ်မှာလည်း ကျနော့်မိဘတွေရှိနေတဲ့အတွက် အိမ်ကိုလည်း ခေါ်ရတာအဆင်မပြေဘူးလေ။ အပြင်မှာ ခဏတဖြုတ်တော့ တွေ့ရတာပေါ့ဗျာ။ သီရိကြည့်ရတာ fbအပေါ် အရမ်းစွဲလန်းနေတယ်လို့ ယူဆတယ်။ ဖုန်းနှင့်မျက်နှာခွာတယ်လို့ မထင်ဘူး။ သူ့ဖုန်းကိုလည်း အမြဲသိမ်းထားတယ်။

ကျနော်လည်း သူ့ကိုယ်ရေးကိုယ်တာကို အရမ်းစွပ်ဖက်တယ်ထင်မှာစိုးလို့ သိပ်ပြီးမပြောဘူးလေ။ ကျနော်နှင့် သီရိတွဲနေတာကို ကျနော်အသိုင်းအဝိုင်းက သတိထားမိလာတယ်။ ချစ်ကြိုက်တာနဲ့ ချောသ်းဆိုးတာ ကွယ်ဝှက်ထားလို့မှ မရတာလေ။ တနေ့တော့ ကျနော်ဆီအကိုဝမ်းကွဲဖြစ်တဲ့ ကိုဇော်ကို ရောက်လာတယ်။ သူကလည်း ကျနော်တို့အပေါ် အရမ်းကောင်းပါတယ်။ “ဇော်မိုး” “ဟာကိုဇော် ဘယ်ကလှည့်လာတာလဲ” “မင်းဆီတမင်လာတာကွ” “အော..ကိစ္စအထူးအထွေရှိလို့လား” “ရှိတယ်..ဇော်မိုးရေ” “ပြော အကို” “အင်းပြောရမှာအားနာတယ်ကွာ” “ဗျာ ဘာဖြစ်လို့လည်း” “မင်းမဟူရာကိုသိလား” “အင်း..သိတယ်” “ငါနှင့်fbမှာသူငယ်ချင်းကွ” “အော်ဟုတ်လား” “အဲဒါနှင့်ကျနော်နှင့်ဘာဆိုင်လို့လဲ” “ဆိုင်တယ်ကွ..ငါသူနှင့်ရင်းနီးတာကြာပေါ့ အပြင်မှာလည်း တွေ့ဖူးတယ်” “အင်းးး” “မင်းးfakeအကောင့်ဆိုတာ သိလား” “ကြားဖူးတယ်၊” “မသ်းကိုငါပြမယ် ငါ့အကောင့်ကိုကြည့်” ကျနော်လည်း သူ့ဖုန်းကိုယူကြည့်တယ်။ “အဲမှာတွေ့လား သီရိဆိုတဲ့အကောင့်” “အင်းတွေ့တယ်၊ အပြာစာအုပ်တွေ ရှယ်ထားတာ” “အေးအဲဒါဘယ်သူမှတ်လဲ” “ဘယ်သိမလဲဗျာ” “အဲဒါ မင်းကောင်မလေးလေ” “ဘာဗျ..ကိုဇော်၊ ခင်များသီရိအပေါ် စော်ကားလွန်းတယ်” “ဟေ့ကောင် ငါမင်းအကိုပါကွ၊ မင်းနစ်နာအောင် ငါမလုပ်ဘူး” “ကိုဇော်မသေချာပဲနှင့် မပြောနှင့်ဗျ” “ငါပြောရမလားမပြောရမလား စဉ်းစားနေတာကြာပြီ၊ မင်းကယူတော့မယ်ဆိုလို့” “အဲဒါတော့ မဆိုင်ဘူးထင်တယ်” “မင်းစဉ်းစားပေါ့ကွာ.. ကိုယ်မယ့်မိန်းမက အဲလိုအပြာစာအုပ်တွေနှင့် ပျော်နေတယ်ဆိုတာ၊ ယူပြီးမှ သီရိဟာအဲလိုမှန်းသိရင် မင်းအဖေအမေတော့ သွားပြီ နောက်ပြီး မင်းအဖေရာထူးကလည်း ကြီးတယ်၊ မင်းအမေကလည်း အရှက်ကြီးတယ်.. နှလုံးရောဂါလည်း ရှိတယ်.. မင်းသေချာစဉ်းစားပေါ့ကွာ.. မင်းငါ့အကောင့် ခဏယူထား သူနဲ့ငါနှင့် friလုပ်ထားတယ်.. မင်းကြည့်လိုက်ပေါ့” သူ့အကောင့်ရောပတ်စ်ဝါ့ပါပေးခဲ့တယ်။ ကျနောသီရိအကောင့်ကို မွှေကြည့်တယ်။ မန့်ထားကြတာတွေ မကြည့်ဝံ့စရာ။ reply ပြန်ထားတဲ့ သီရိမန့်တွေကလည်း ကြောက်လန့်စရာ။ မစားရညောှ်ခံ၊ ပါးစပ်အရသာခံတဲ့ လူတွေအများကြီး။ ကျနော့်ရင်ထဲ အရမ်းခံစားရတယ်။ ကျနော့်ချစ်သူက ပြန်ပြောနေတာတွေ မန့်တွေက ရင်ကွဲလုမတတ် ခံစားရတယ်။ အဲဒါကြောင့် သီရိသူ့ဖုန်းကို အကိုင်မခံတာဆိုတာ ကျနော်သိလိုက်ပြီ။ ကျနော်သေသေချာချာသိဖို့ လိုလာပြီ။ ကျနော်စုံစမ်းမယ်။ ကျနော်သီရိကို ဘုရာသွားရအောင် ဖုန်းဆက်တယ်။ သူ့သင်တန်းလေးမစခင်မှာ သွားရအောင်ပေါ့။ “ဟလို..သဲ” “ကိုကိုရောက်ပြီလား” “ရောက်ပြီသဲ၊ ရောက်တုန်းလေး ဘုရားသွားရအောင်လေ” “မနက်ဖြန်စောစောသွားရအောင်” “အိုကေ ကိုကိုမနက်ခြောက်နာရီလာခဲ့မယ်” ကျနော်မနက်ခြောက်နာရီဘုရားသွားဖို့ ချိန်းလိုက်တယ်၊၊ မနက်စောစောဘုရားမသွားခင် နံနက်စာ ဝင်စားလိုက်ကြသေးတယ်၊ ပြီးမှ ဘုရားပေါ်တက် ဘုရားဖူးပြီးနောက် အောက်ဆင်းရင်း “ကိုကို သီရိtoiletသွားချင်တယ်.. သင်တန်းကလည်း ကြာမှာမို့” “သွားလေ သဲကိုကိုအပြင်ကစောင့်ပါ့မယ်” “အွန်းခဏစောင့်နှော်” “အေးပါသဲ” သီရိက အိမ်သာထဲဝင်မယ်အလုပ်မှာ “သဲဘာလို့အိတ်ယူသွားမှာလဲ၊ ထားခဲ့လိုက်လေ” “ဟုတ် မေ့သွားလို့ပါ” သီရိ အိမ်သာထဲဝင်တုန်း အိတ်ဖွင့်ရင်း ဖုန်းကို ဖွင့်လိုက်တယ်။ ပတ်ဝါ့က သူ့မွေးနေ့ထည့်ထားတာ ကျနော်သိတယ်လေ။ ကျနော်သူ့ fb ကိုဖွင့်ပြီး official ကို log out လုပ်လိုက်တော့ ဖိတ့်အကောင့်ကို သွားတွေ့တယ်။ remove လုပ်မထားဘူး၊ ဒါပေမယ့်ဖိတ် အကောင့်ကို ဖွင့်မရဘူး။ ကျနော်ဖွင့်ကြည့်နေတုန်း သီရိရောက်လာတယ်။ “ဟာ ကိုကို..ဘာလို့သူများဖုန်းဖွင့်ကြည့်နေတာလဲ” “သီရိ ဒီဟာက မင်းအကောင့်တွေလား” “ဟုတ်တယ်လေ၊ ကိုကိုစည်းမရှိဘူး” “ဘာကွ.သီရိ မင်းဘယ်လိုမိန်းခလေးလဲ” “ဘာဖြစ်လို့လဲကိုကို ” “မင်းက မိန်းကလေးဖြစ်ပြီး fake အကောင့်သုံးရတယ်လို့” “ခုခေတ်ဘာဆန်းလို့လဲ ကိုကို၊ လူချင်းသိကြတာမှ မဟုတ်ပဲ” “ဆန်းတယ် သီရိ မင်းကသာ လူချင်းမသိဘူးပြောတာ သိတဲ့လူက လာပြောတယ်ကွ မင်းသိလား” “သိလည်း ဂရုစိုက်စရာမလိုပါဘူး” “ဟာ သီရိရယ် ကိုယ်ယူမယ့်မိန်းကလေးက အဲလိုမျိုးမဖြစ်ချင်ဘူး” “မဖြစ်ချင်ရင် လမ်းခွဲလိုက် ကိုကို” “ဘာကွ..အဲလိုမပြောနဲ့သီရိ မင်းကို ငါအရမ်းချစ်တာ၊ မင်းနောက် ဒီအလုပ်မျိုးမလုပ်ပါနှင့်ကွာ” “ကိုကိုသူများလွတ်လပ်ခွင့်ကို မထိခိုက်နဲ့” “ဘာ သီရိ မင်းဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲကွာ” “မင်းအကျင့်ကိုမပြင်နိုင်ဘူးလား” “မပြင်နိုင်ဘူး” “ဟာကွာ မင်းတော်တော်ခေါင်းမာပါလားကွာ” “မာတယ်ကိုကိုမာတယ်.၊ ကဲဘာမှမပြောနဲ့ သီရိသင်တန်းသွားတော့မယ်” “ကိုကိုလိုက်ပို့မယ်” “မလိုက်ပို့နဲ့.လိုက်လာရင် အော်လိုက်မှာ” ပြောရင်း သီရိကတက်စီတစ်စီးငှားပြီး ကားပေါ်တက်သွားတော့ ကျနော်စိတ်ညစ်ပြီး ကျန်ခဲ့ရတယ်။ အရမ်းစိတ်ညစ်သွားတယ်ဗျာ။

ခွမေကိုငျမလကျမကိုငျမိ မြောကျသဈကိုငျး လှတျသလိုပါဘဲ။ နောကျဆုံးတော့ ကနြော့အသိဖွဈတဲ့ မမခရမျးပွာကို ကနြောျဖုံးဆကျလိုကျတယျ။ မိနျးကလေးခငြျးဆိုတော့ အဖွလေေးသိရအောငျပါ။ “မောငျးလေးပွော” “ကနြောျ့နှငျ့သီရိကိစ်စလေးပါမမ” “မမသိတယျ မောငျလေး အိမျထောငျပွုတာ အခစြျတဈခုနဲ့မလုံလောကျတာ သီရိနားမလညျတာပါ၊ အသှငျတူမှ အိမျသူဖွဈနိုငျတယျလေ၊ အိမျထောငျပွုပွီးမှ မောငျလေးတို့အကွောသျးလူသိရငျ မောငျလေးမိဘတှေ အရှကျကှဲမယျ၊ မောငျလေးရှေ့ဆကျမတိုးစခေငြျဘူး၊” “ကနြောျသီရိကိုအရမျးခစြျတယျ မမရယျ” “သိပါတယျမောငျလေးရယျ၊ မမပွောတာလဲ စဉျးစားပေါ့” “ဟုတျကဲ့ပါမမ” ငနြောျအရမးစိတျညဈသှားတယျ။ အရမျးစိတျညဈတော့ ဘာမှအလုပျလုပျလို့ မရတော့ဘူး၊ ကားကို ဟိုဒီလြောကျမောငျးပွီး အရကျဆိုငျဘကျ ခွလှေမျးဦးတညျလိုကျတယျ။ တခှကျပွီးတခှကျ သောကျနရေငျး ဖုနျးကဝငျလာတယျ။ ကွညျ့လိုကျတော့ အိမျက မကိုငျဘဲ ထားလိုကျတယျ။ သုံးလေးကွိမျခေါျသေးတယျ။ ညဆယျနာရီလောကျ ဖွဈလာတယျ။ လူလညျး တောျတောျမူးနပွေီ။ ဖုနျးထပျဝငျလာတယျ။ ကွညျ့လိုကျတော့ ကိုဇောျ.. “ဟလို ညီလေးဇောျမိုး” “အငျးအကိုပွော” “မငျးဘယျမှလဲ..” “အရကျဆိုငျမှာ.” “ငါလာခဲ့မယျ” “မလာနဲ့” “မဖွဈဘူး..အဘခေါျခိုငျးလိုကျတာ” “ဟာဗြာ” “အခုဘယျအရကျဆိုငျမှာလဲ” ကနြောျဆိုငျနာမညျပွောလိုကျတော့ နာရီဝကျလောကျကွာပွီး ကိုဇောျရောကျလာတယျ။ အရကျဖိုးရှငျးပွီး ကားပေါျအတငျးတငျပွီး အိမျကိုမောငျးတယျ။ အိမျရောကျတော့ ခွလှေမျးမမှနျတော့တဲ့ ကနြောျ့ကို ကိုဇောျပဲအိပျရာပေါျတငျခဲ့တာပဲဗြာ။ မနကျမိုးလငျးတော့ ခေါငျးတှေ မတရားကိုကျခဲနတေယျ။ ရလေညျး ငတျတာကွောငျ့ ထမငျးစားခနျးးဘကျသှားပွီး ရသေောကျမလို့ သှားတယျဗြ။ ဟိုရောကျတော့ “ဟေ့ကောငျဇောျမိုး” ‘”ဗြာ ဖဖေေ” “ငါအာလုံးသိပွီးပွီကှ ” “ဗြာ” “မငျးနဲ့သီရိကိစ်စလေ” “ဟုတျ ငါလုံးဝသဘောမတူဘူး” “ဟာ ဖဖေေ” အေး ငါပွောမယျ. ငါလညျးမဟုတျတာ မလုပျခဲ့ဘူး၊ မငျးယူမဲ့ငါ့ခြှေးမဟာ ခွောကျပွဈကငျး သဲလဲစငျဖွဈရမယျ” “ကနြောျသူ့ကိုခစြျတယျဖဖေေ၊ သီရိကိုယူမှာ” “ဘာကှ ဟေ့ကောငျ” “ဒီမှာသားး မငျးသီရိကိုယူခငြျရငျ ငါသပွေီးမှယူ” “ဗြာမမေေ” “ငါနှငျ့နငျ့အဖတေို့ကို အရှကျရအောငျမလုပျနဲ့၊ ပွောထားလကြျတဲ့ ကွားက သားကသီရိကိုယူရငျ မမေအေဆိပျသောကျသပေဈမှာ နားလညျလား” “ရကျစကျလိုကျတာဗြာ” “လောကမှာ ယူစရာမိနျးမတှပေေါလို့ကှာ၊ ငါပေးစားမယျ” “မယူဘူးဗြာ.. သီရိကလှဲရငျ ဘယျသူ့မှမယူဘူး” “အေးနငျသီရိကိုယူရငျ ငါလညျးတဈခါတညျး အဆိပျသောကျပွီးသားပဲ” “အေး..မငျးဘယျမှမသှားပဲ အိမျမှာပဲနကွေားလား” ကနြောျသီရိဆီဖုနျးဆကျတယျ။ သီရိမကိုငျဘူး၊ အကွိမျကွိမျဆကျတယျ၊ သီရိဖုနျးပါပိတျတယျ။ ကနြောျဆောကျတညျရာမရဘူးဗြာ။ တခြိနျလုံး ဖုနျးခေါျနတေယျ။ ညရောကျမှ သီရိဆီကိုခေါျလို့ရတယျ။ “သဲ…သီရိ” “ဒီမှာကိုကို နောကျသီရိဆီဖုနျးလုံးဝမဆကျနဲ့၊ မိဘတှသေဘောမတူတဲ့ ရှငျနဲ့ဘယျတော့မှမယူဘူး” “သီရိရယျ ကိုကိုအရမျးခစြျတယျ၊ သီရိကို လကျထပျလို့ရတဲ့နေ့အထိ ကိုကိုသစ်စာရှိရှိ ခစြျနပေါ့မယျ” “တောျပါပွီကိုကိုရယျ သီရိကိုမေ့လိုကျတော့၊ လာလညျးမလာနဲ့တော့၊ သီရိလညျး ကိုကို့ကို မေ့နိုငျအောငျကွိုးစားမယျ” ကနြောျမကြျရညျတှစေီးကလြာသလို သီရိလညျး ငိုနလေိမျ့မယျ၊ သီရိဖုနျးခသြှားတယျ။ အခြိနျတှသောကွာလာတယျ။ ကနြောျသီရိကို မမေ့နိုငျဘူး၊ သီရိရဲ့ အကောငျ့ အစဈ က ကနြော့ကို ဘလော့သှားတယျ။ သီရိက စိတျညဈပွီး အကောငျ့အစဈကို မသုံးတော့ပဲ ဖိတျ့ အကောငျ့မှာ ပြောျနတေယျလေ။အခုတော့ ကနြောျလညျး ဖိတျ အကောငျ့လေးသုံးရငျး စာတှရေေးလာတယျ။ အခုသီရိနှငျ့ fri ဖွဈနပွေီ။ ညီမလေးတဈယောကျလို သဘောထားတယျလို့ ပွောရငျး သူ့ကိုပွောကွဆိုကွနဲ့ သူမနျ့တာတှကေို ကွညျ့နမေိတယျ။ ရငျနာနာနဲ့ သူ့အကောငျ့လေး မီးစိမျးလာတာကိုကွညျ့ရငျး လှမျးနရေတာပေါ့ဗြာ။ ကနြောျသီရိကို အရမျးခစြျတယျ။ တနေ့နေ့မှာ သူနှငျ့လကျထပျနိုငျမယျလို့လဲ မြှောျလငျ့တယျ။ ကနြောျခငျမြားကို အရမျးခစြျတယျ သီရိရယျ …… ပွီး။